Vadertje Pieck ontving zijn Moskouse voogd Nieuw centraal station, van alle gemakken voorzien, krijgt 22 perrons Een vrouw genas van na een lange reis haar blindheid Vrijdag 18 November 1949 Teken en werkelijkheid Angst en vrees begeleiden de komst van Sovjet-gezant Rome en het Heilig Jaar Aanleg van wegen naar de Basilieken Te voet- van Alkmaar naar Maastricht Een blinde moeder met haar dochter ter beevaart naar de Sterre der Zee Hij, die later Kradinaal New man zou zijn, had het als Angli caans predikant als zijn roeping en taak beschouwd, zijn toenma lige geloofsgenoten te doen be seffen, dat daar een hoger dan het dagelijks leven is en een schoner wereld dan de zichtbare. Achter wat wij zien en waarnemen gaat een andere werkelijkheid schuil. Het zichtbare bezit behalve zijn eigen wezen nog een andere waarde en betekenis: die van te ken, afbeelding of symbool te zijn van iets meer onstoffelijks, iets meer geestelijks, dat zich daar onder verbergt De wereld, de na tuur, hoe schoon en verrukkelijk ook, zegt Newman, is slechts een voorhangsel, een sluier. Zij is slechts een beeld, een verwijzing naar iets anders. Gevoel voor symboliek is de mens van nature eigen. Het laat zich niet verdringen door de kil heid van analyse en techniek. Al tijd zal de mens verbonden blijven met de natuur, een slechts klein onderdeel zijn uit het grote we reldbestel, dat op zijn beurt weer deel uitmaakt van het nog groter heelal van welks omvang wij nog geen vaag vermoeden hebben. De natuurwetenschappen trachten steeds meer geheimen te ontdek ken, maar nooit zullen zij aan het einde komen. Er zal altijd een ge bied zijn, dat aan alle waarneming ontsnapt. De natuur verraadt haar geheimen niet alle, zij behoudt haar eigen verborgenheden, waar van wij de geheimzinnige macht en betovering voelen. De loop van het Zonnejaar met 't afwisselend spel der jaargetij den heeft geest en gemoed van de mens getroffen. Opkomst, bloei en geleidelijk afsterven van alle le ven, dat eeuwige, onafgebroken, altijd eendere rythme van al wat geschapen is, de nooit tot stilstand komende deining in eb en vloed van eeuwen en geslachten ontging niet aan de bespiegeling der wijs geren noch aan de poëzie der dich ters. De oude philosofen verklaar den, dat alles in beweging was en Sint Paulus zegt, dat de uiterlijke gedaante van deze wereld voorbij gaat. Alles is voortdurend in af wisseling, in golving, in drang, in wording: het wezenlijke kenmerk van de schepping. Alleen God is het loutere, pure zijn, de onbe wogenheid, de „altijd-rustige: Drie-eenheid zoals de mystieke taal van de H. Gertrudis net uit drukt De mens leeft het zuiverst op het rythme van de natuur. Dat heeft de Kerk zo goed aangevoeld, toen zij haar eigen genadejaar, waarin het mysterie van Christus zich telkens opnieuw in haar vol trekt, afstemde op deze natuurlijke kringloop van het zonnestelsel. Het liturgisch jaar is ingebouwd in de loop van het natuurlijk zon nejaar. De liturgie staat geheel in het teken van de natuursymboliek. Nu zijn we in de herfst, de avond-tijd in de loop van het jaar is gekomen. Met zijn sterven en vergaan een zinnebeeld van de aardse daad, is hij een ernstige herinnering aan de laatste dingen. Als tijd van de oogst is hij een beeld van de laatste grote oogst dag. Juist nu is de Kerk de jaar lijkse viering van de „Wederkomst des Heren" begonnen. Misschien is dit een van de geloofspunten van ons Credo, die het meest voor ons hun glans verloren hebben. Is het voor ons geen al te ver bleekte formule wanneer wij in de Twaalf Artikelen des Geloofs belijden, dat Christus uit de hemel zal wederkomen om te oordelen levenden en doden? En toch, als er iets is wat het christelijk leven zijn eigen stempel en kenmerk geeft, dan is het wel het geloof aan dit komen des Heren. Het was, historisch gezien, niet enkel het typerende in de geesteshou ding van de eerste Christenen; het behoort veeleer tot de wezenlijke kern van ons Christen-zijn zelf. En dit juist omdat onze christe lijke levensbeschouwing een zo geheel „andere" is dan die van de slechts op het aardse ingestelde mensen. Het is niemand minder dan Sint Paulus zelf, die dit duidelijke on derscheid tussen de mensen maakt Er zijn er en het zijn er „velen" zegt de Apostel onder tranen die vijanden zijn van Christus' Kruis. Voor hen is het voornaam ste, het enige, datgene wat van deze aarde is: geld, levensgenot, comfort, luxe, eer, aanzien, macht Aan God geven zij slechts karig zijn deel, zo zij al niet leven zon der Hem, alsof Hij niet bestond, door te doen alsof zij geen reke ning met Hem behoeven te hou den. De vijandschap tegen Chris tus Kruis uit zich in menigerlei vormen, vanaf de practische ont kenning in het dagelijkse leven tot aan de felle vervolging van zijn Kerk en de brutale ontkenning van zijn rechten. Daartegenover staat de levens wandel van ons, die het ernstig met ons Christen-zijn menen. Wij weten ons door geloof en Sacra menten verbonden met ons god delijk Hoofd, de verheerlijkte Christus in de Hemel, vanwaar Hij eenmaal zal wederkomen om ons in Zijn heerlijkheid op te nemen en ons zowel naar ziel als naar lichaam daarin te laten delen. Wij zijn ons bewust, hierbeneden slechts pelgrims te zijn op weg naar het ware Vaderhuis, waar Christus ons een blijvende woning heeft bereid. Deze_ godsdienstige instelling van ons leven betekent geen sombere, droefgeestige ver achting van wat er inderdaad goed en schoon is in schepping en menselijke cultuur, maar de be paling van de werkelijke waarde daarvan. Er is een andere, betere, hogere wereld dan deze zichtbare, die slechts de doorgang daarheen is. De scheiding der geesten heeft zich reeds voltrokken en open baart zich elke dag in de uitingen van het denken en leven. Juist deze tegenstelling zal een gelief koosd thema zijn voor de symbo liek zoals in de herfst de natuur zelf die aanduidt. De Liturgie wijst ons bij de toenemende duisternis De Bergen op Zoomse ouden van dagen hebben steeds de volle aandacht van het gemeentebestuur en de particulieren dezer Brabantse stad gehad. Een speciaal comité, het amusements comité voor ouden van dagen, organiseert jaarlijks autotochten en film- en toneelvoorstellingen. Hiermee was het comité nog niet ten volle tevreden. Er is thans een lokaal ingericht, waar de oudjes hun tijd kunnen doorbrengen en de nodige ontspan ning vinden. En zij behoeven niet op een droogje te zitten ook! Een bakje troost kost slechts vijf cent, de snert 10 cent. Voor een dubbeltje kunnen de oudjes een hele film zien, terwijl zij voor één cent een kaartje mogen leggen. Eén der oudjes kient, voor hij het ontpsanningslokaal binnen gaat, op het bord uit hoe hij zijn zakgeld het beste kan besteden. BORCULO HELPT WARREN Het jaren geleden door een wer velstorm zwaar getroffen Borculo in de Gelderse Achterhoek heeft een hulpactie ondernomen ten be hoeve van de slachtoffers van de wervelstorm die in het begin van dit jaar 37 doden en 400 gewonden eiste in het Amerikaanse Warren (Arkansas). Gisteren is met de „Axeldijk" in de V.S. een zending van veertig oud-Gelderse stoelen en een aantal tafels, kasten en lampen, gemaakt in bedrijven in Borculo aangekomen, o.m. een lamp van handgesmeed ijzer met kapjes uit de 150 jaar oude perka- menffabriek in Borculo. De meu bels zijn versierd met motieven die al vanaf de 15e eeuw in Borculo werden gebruikt. BEDRIJFSGEBOUW VOOR KUNSTMATIGE INSEMINATIE In aanwezigheid van velg auto riteiten uit veeteeltkringen is gis teren te Sijbekarspel het nieuwe bedrijfsgebouw van de Coöpera tieve vereniging voor Kunstmatige inseminatie bij runderen, „De Vooruitgang", geopend. De openingsplechtigheid werd verricht door ir. Rijssenbeek, di recteur van het Veeteeltwezen in Nederland, die er in zijn rede de nadruk op legde, dat bij de toepas sing van kunstmatige inseminatie de verbetering van de veestapel hoofdzaak is geworden. De nog jonge vereniging, die haar werk zaamheid over geheel West-Fries land uitstrekt, is de grootste in Nederland, die op dit terrein werk zaam is. Bovendien is het door haar gestichte modern geoutilleer de gebouw het eerste op dit gebied dat in Nederland is verrezen. (Van onze Berlijnse correspondent) Poesjkin, het hoofd der Sovjet-Russische diplomatieke missie bij de Oost-Duitse regering, is een der eerste buitenlandse persoon lijkheden geweest, die de president der Duitse volksrepubliek. Wilhelm Pieck, officieel op zijn schitterende residentie heeft ontvangen. Of deze ontvangst een bijzonder feestelijk karakter heeft gekend, vermag ik nu nog niet te beoordelen, doch zeker is, dat de Sovjet-gezant zeer onder de indruk moet zijn geweest van de feodale pracht, waarmede Pieck zich heeft omgeven. lugubere faam, die hij zich in Hon garije verwierf als organisator van de processen tegen Kardinaal Mindszenty en Rajk met zijn vol gelingen, is hem ook hier vooraf gegaan en de Oost-Duitsers heb ben reeds bij voorbaat hun con clusies getrokken. Nu overste Tul- panow, die tot voor kort verant woordelijk was voor het politieke leven in de Sovjet-zóne, van het toneel is verdwenen, zal Poesjkin er voor moeten zorgen, dat de Oost-Duitse volksrepubliek geen streep breed afwijkt van de richt lijnen, die door de Kominform worden uitgegeven. Dit wil zeggen, dat de Oost- Duitse Staat in alle problemen en geschillen onverwijld het Sovjet- Russische standpunt zal moeten zoeken en in geen enkel opzicht zijn eigen weg zal kunnen gaan. Ten einde iedere deraillering bij voorbaat onmogelijk te maken heeft de Kominform de secretaris van het politbureau der S.E.D., Walter Ulbricht, daarenboven in de sleutelpositie van plaatsver vangend premier geplaatst om de voormalige sociaal-democraat Otto Grotewohl, onder toezicht te hou den, terwijl de verbindingsofficier tussen het politbureau der S.E.D. en het Sovjet-Russisch hoofdkwar tier te Karlshorst, Ackermann, als Staatssecretaris van buitenlandse zaken aan minister Dertinger werd toegevoegd. Voegt men aan dit gezelschap nog de persoon toe van de eerste diplomatieke vertegen woordiger der Oost-Duitse volks republiek te Moskou, Appelt, die een persoonlijke beschermeling is van maarschalk Stalin, dan is het duidelijk, dat geen leidinggevend functionaris het zal kunnen wagen afwijkende initiatieven te ontwik kelen. Poesjkin staan hiervoor te invloedrijke en te zeer toegewijde medewerkers ter beschikking. Als een grootmogol zetelt hij, de vader der arbeiders en de vriend der jeugd, zoals hij in de communistische pers wordt be titeld, op het indrukwekkende his torische kasteel der Hohenzollern in Niederschönhausen, ver verwij derd en afgesloten van 't volk, dat hij beweert te vertegenwoordigen. Naar het voorbeeld van maar schalk Stalin heeft hij zich een soort Kremlin geschapen, dat 'n oppervlakte van 600.000 vierkante meter beslaat en waarin geen en kel gewoon sterveling vermag door te dringen. Alle toegangen worden streng bewaakt door in blauw uniform gestoken volks- politie-agenten, terwijl het hele spergebied is omgeven door een hoge houten schutting, waarachter ook weer agenten patrouilleren. Pieck kan ongestoord een lucht je scheppen in het prachtige park, dat het kasteel omringt, terwijl hij niet bevreesd behoeft te zijn bij zijn ontspanningen of inspannin gen door nieuwsgierige blikken te worden gevolgd. Afgesloten leeft hij in zijn presidentieel miniatuur staatje, omgeven door een sfeer van geheimzinnigheid, die aan ont zag zal moeten goedmaken, wat hem aan populariteit ontbreekt. Lugubere naam. De komst van Georgi Maximo- witsj Poesjkin heeft bij de Oost- Duitse bevolking overigens weinig enthousiasme kunnen wekken. De Hatsjie! U ook, ja? O land van mest en mist en vuile koude regen zeide hij aan de journalisten, die hem in West-Berlijn opzochten. Er zijn echter talrijke leiding gevende partij-functionarissen, die de laatste weken openbaar tegen de capitulatie voor de communis tische volksrepubliek positie heb ben gekozen en die niet in staat zijn de wijk naar West-Berlijn te nemen. Zij zullen op de allereer ste plaats de onmiddellijke aan dacht van „gezant" Poesjkin ge nieten, evenals trouwens alle voor malige sociaal-democraten, op wie Tito's voorbeeld zijn uitwerking niet heeft gemist. Men behoeft er zich dan ook niet over te verwon deren, indien de Sovjet-zóne bin nen afzienbare tijd 't toneel wordt van een nieuw politiek showpro ces a la Rajk. Dit vormt immers slechts een be wijs, dat Poesjkin zijn diploma tieke missie bij de Oost-Duitse regering nauwkeurig volgens de instructies van het Kremlin heeft uitgevoerd en in de toekomst zal blijven uitvoeren. Er heerst hier om onder het volk der Sovjet- zóne meer angst en vrees dan in het buitenland wel wordt aange nomen. De viering van het H. Jaar. die door Z.H. de Paus is aangekon digd, beantwoordt aan de dringen de behoefte, die in onze dagen door de gehele wereld wordt aan gevoeld, aan een samenwerking van alle geestelijke krachten. Maar dit H. Jaar, dat in normale omstandigheden zeer veel arbeid aan voorbereiding zou geëist heb ben, komt nu op een ogenblik, waarop de stad, door de oorlog deerlijk gehavend en nog vol van vluchtelingen, zich niet geheel tot zijn vroegere orde en discipline hersteld heeft. Maar zowel het ge meentebestuur als de Staat en zelfs de burgers hebben vlijtig ge ijverd, om in de talrijke behoeften zowel op aesthetisch en hygië nisch gebied als dat van het ver keer en de publieke diensten te voorzien ten einde Rome in staat te stellen de grote toevloed van pelgrims en toeristen op waardi ge wijze te ontvangen. De meeste van deze pelgrims zullen per trein in Rome aanko men en wij hopen hun een wel kom te kunnen toeroepen in het nieuwe Centraal station, dat bijna voltooid is. Dit station zal 22 perrons bezitten en voorzien zijn van alle moderne installaties, zo dat een toevoer van aankomende en vertrekkende reizigers in een minimum van tijd .verwerkt zal kunnen worden. Eenmaal de con trole gepasseerd, zal de pelgrim zich in de wijde, glazen hal van het station bevinden met zijn res taurants, bars, bagagedepots, banken, apotheek en halte voor de ondergrondse. Voor het station strekt zich dan het onmetelijke plein van de „Cinque-cento" uit, waarop de voornaamste tram- en autobuslijnen hun begin- en eind punt zullen hebben. Een gedeelte van dit plein zal bestemd zijn voor het parkeren van auto's en een ander gedeelte voor de welbekende Romeinse fiacres en voor de autobussen van de hotels en de toeristenvereni gingen. Maar ook de andere twee stations in de stad, die van Ostia en Tiburtina, ondergaan een grondige verbouwing om ze in pe rioden van een zeer grote toevloed van pelgrims doelmatig te kunnen gebruiken en aankomst en vertrek voor de bezoekers gemakkelijk te maken. De vloed van pelgrims naar de basilieken zal belangrijk zijn. gen, die naar deze basilieken voe ren, hiertoe geschikt te maken. Hier moeten vooral de reeds uit gevoerde werken genoemd worden van de Via della Conciliazione, die gedurende het H. Jaar het meest gebruikt zal worden, daar zij toe gang geeft tot het St. Pieters plein. Deze nieuwe verkeersader bestaat uit een middenrijweg, 18 meter breed, met aan weerszijden parallelwegen van 5 meter breed, die voor het eenrichtingverkeer gebruikt zullen worden. De verhoogde trottoirs van 3'/2 meter breedte zijn dan voor de voetgangers bestemd. Terwijl aan de zijde van het St. Pietersplein de twee gebouwen voor rekening van de H. Stoel verrijzen, nadert aan het andere uiteinde het Pel grimshuis zijn voltooiing, terwijl de Orde van de Ridders van het H. Graf door een kunstvolle res tauratie het paleis van de „Peni- tenzieri" tot zijn oorspronkelijke middeleeuwse staat terugbrengt. Het uitgebreid plantsoen voor de basiliek van St. Jan van Late- ranen zal geheel opnieuw worden aangelegd en van bomen en plan ten worden voorzien. Op dezelfde wijze zijn er reeds verbeteringen aangebracht aan de toegangswe gen tot de basiliek van St. Paulus buiten de Muren en tot die van H. Maria de Meerdere. Ofschoon het werk aan de on dergrondse spoorlijn, die het Cen traal station met de St. Paulus buiten de Muren zal verbinden, enige vertraging heeft ondervon den, hoopt men toch, dat het ge durende het H. Jaar gereed zal komen. Rome is al door een zeer goede automobielweg met de zee verbonden en door verbetering en vermererdering van spoor- en autobusdiensten tussen Rome en Ostia zal deze verbinding nog ge riefelijker gemaakt worden. Een interministerieel comité, dat door de regering is gevormd, heeft tezamen met het Centraal Comité voor het H. Jaar 't vraag stuk van logies ter hand genomen en een uitgebreide lijst van hotels en verblijfgelegenheden, alle in 4 groepen verdeeld, verzekeren aan iedere pelgrim, ook aan hen die slechts over beperkte middelen beschikken, een aangenaam ver blijf. Rome, dat zich voor de oorlog op een t ruime voorziening van drinkwater mocht beroemen, Vandaar de noodzaak om de we- heeft in de na-oorlogse tijd door een sterke aanwas van zijn bevol king hieraan groot gebrek gele den. Maar door de voltooiing van een nieuwe waterleiding beschikt de stad thans weder over over vloed van water, dat Ver de be hoefte van haar inwoners over treft en ruim voldoende zal zijn voor de besproeiing van straten en parken. Deze nieuwe waterleiding is juist enige dagen geleden offi cieel door de president van de re publiek in gebruik gesteld. De levensmiddelenvoorziening voor de stad, bevolkt door duizen den pelgrims, is ook door het ge meentebestuur in studie genomen, een vraagstuk, waarvan de oplos sing niet gemakkelijk was, daar het voedsel over grote afstanden moet worden aangevoerd. Maar ook deze moeilijkheid, vooral voor die levensmiddelen, die aan een spoedig bederf onderhevig zijn, is door de medewerking van de di rectie van de staatsspoorwegen opgelost. De gemeentepolitie is reeds ver sterkt met 2000 man, en geheel voor de leiding van een intens stadsverkeer opgeleid. Onder deze politie-ambtenaren bevinden zich velen, die verscheidene talen machtig zijn. De stad Rome, nu in blijde ver wachting van de duizenden pel grims, heeft sedert het laatste H. Jaar van 1925 vele veranderingen ondergaan, al is het slechts door de omstandigheid dat de stad toen 750.000 inwoners telde en nu bijna twee millioen. (Nadruk verboden. Copy right v. Nederland bij het K.N.P.) WINTERS BINNEN, 'S ZOMERS BUITEN" Onder daze titel voert de vak groep schildersbedrijven in samen werking met alle schilderspa troonsbonden een campagne tegen de seizoenwerkloosheid die deze tak van ambacht thans nog pleegt te treffen. Terwijl de 40.000 schil ders en schildersgezellen in den lande ieder voorjaar tot ver in het seizoen handen te kort komen om aan de verzoeken voor schilder werk te voldoen liggen gedurende de maanden November tot en met Februari practisch over het gehele land de bedrijven stil en komen vele gezellen zonder werk. De campagne is er nu op gericht te bevorderen, dat het schilderwerk beter over het gehele jaar wordt uitgestreken, hetgeen velerlei voordeel met zich zou brengen: een sympathiek streven dat wij gaarne aanbevelen in de aandacht van ieder die schilderwerk te vergeven heeft. Onder de vele mirakelen, die geschied zouden zijn door de voorspraak van de Heilige Maagd, onder de Htel van Onze Lieve Vrouw van Maastricht, in latere jaren alom bekend als de „Sterre der Zee", treffen wij er een aan, dat tot heil gestrekt heeft van een Alkmaarse. De opvallendste van de vele wonder bare genezingen werden beschreven door de chroniek-schrijver Sedulius en in 1609 in Antwerpen bij Moretus uitgegeven. Vermoedelijk in 1753 verscheen er bij Franciscus t'Serstevens, Boeckdrucker en Boeckverkooper, een boek van de volgende titel: „Beschrijvinge van het Oudt en Mirakeleus Beeldt van O. L. Vrouwe van Maastricht, Patroonersse der Stadt, onder den Tytel der Zee-Sterre, beschreven door P. F. joannes de Boeck, uyt 't Orden der Minderbroeders Recoliecten". In dit boek heeft de samensteller de door Sedulius beschreven won deren overgenomen en daarna la ten volgen de mirakelen „dry jae- ren daer naer beschreven door den Eerw. Pater C. Thielmans, in synen Boeck, gedruckt tot Loven Processen te verwachten. ggF"0 bij J' Maes ia jaar In niet-communistische kringen vreest men, dat Poesjkin onbarm hartig zal optreden tegen deze groeperingen in de liberale en de christen-democratische partij, die het stichten der Oost-Duitse volks republiek slechts onder uitdruk kelijk protest hebben aanvaard. De liberale minister van financiën in het land Brandenburg, Lieute nant, heeft het zekere maar reeds voor het onzekere genomen en zijn portefeuille ter beschikking gesteld. „Het is allemaal doelloos", op het naderende goddelijke licht, in de steeds meer groeiende be nauwenis, verdrukking en vervol ging op de spoedige verlossing, in het aangezicht van de dood die voor haar slechts een slaap en schijndood is, op het eeuwige le ven. Duisternislicht, onderdruk kingbevrijding, dood—leven: op deze steeds op en neer golvende motieven beweegt zich de natuur in deze herfst- en wintermaanden en door de Kerk sluiten wij ons in geestelijk leven daarbij aan in het einde van de liturgische jaarkring en de komende Advent. Wij zou den daar meer uitdrukkelijk aan dacht aan moeten schenken om met des te meer bewustheid uit ons geloof te kunnen leven. Want niet alleen het brood, het stoffe lijke, het materiële, het technische is voor ons voldoende. De mens heeft een onverzadigbare honger naar het geestelijke, het hogere. In een inniger mee-leven en mee voelen met de Kerk zal aan zijn diepste behoefte worden voldaan. Laten wij de poëzie, de zin voor symboliek niet uit ons leven van daan halen om het niet helemaal tot grauwheid te doen vervagen! Mochten wij althans iets onthou den hebben van wat de Alkmaar- se tentoonstelling „Zo zijn onze manieren" ons aan katholieke ge zinsgebruiken aanschouwelijk voor ogen heeft gesteld! De wereld verlangt naar rust en vrede en doet er in vergaderin gen, congressen, conferenties, eco nomische hulp en militaire bewa pening pogingen toe, die echter alle tot onvruchtbaarheid gedoemd zullen blijven, wanneer God wordt uitgeschakeld. De strijd zal blij ven en het zijn naar het woord v. d. Apostel „kwade dagen", tot dat „de dag van Christus" komt, de dag waarop alles vervuld wordt. In de viering van de ko mende Kersttijd zal hjj weer voor ons gaan stralen als een profetie en een voorafbeeld, een symbool van de uiteindelijke verlossing die wij alleen in Christus kunnen vin- den- B.door het rondtrekkende Uit dat boek van Pater Thiel mans haalt de samensteller dan een wonderbaar voorval aan, waar mee een inwoonster van Alkmaar begenadigd werd. Het relaas steunt voornamelijk op de brieven van de Secretaris Verheyen, gepasseerd in tegen woordigheid der Schepenen. Aan dit plechtig verwoord proces-ver baal zullen wij aanstonds enkele bijzonderheden ontlenen. WIJKENDE WELVAART. Een bijzonderheid van histo rische betekenis bij dit devote re laas is, dat wij hier te doen heb ben met een vrouw uit Alkmaar, die evenwel van Eupen afkomstig was, evenals haar echtgenoot, die in het eerste proces-verbaal Jan Taet en in het tweede Jan Taet- ten genoemd wordt. Het zal menigeen merkwaardig voorkomen, dat deze echtelieden in Alkmaar verzeild geraakt wa ren in een tijd, waarin men gewis veel minder advertenties over woningruil" in de couranten zou hebben aangetroffen, zo zij hadden bestaan. Uit de stukken blijkt, dat deze man wolwever was. Tegen de zeventiger jaren van de zestiende eeuw was het in de Zuidelijke Nederlanden al rumoe rig geworden, 't Smeekschrift der edelen kan wellicht gelden als het uitgangspunt van dit verschijnsel. In 1579 zien wij de vreselijke gebeurtenissen in Maastricht, toen de Spanjaarden deze stad inna men. Het was, kortom, een tijd perk, waarin die hele streek van Zuid-Nederland in beroering was Spaanse krijgsvolk, schermutselingen enz. enz. Vele mensen zijn toen van daar weggetrokken. Nu is het wel vaak voorgesteld, alsof het juist de „ongure" elemen ten waren, die van daar wegtrok ken en in elk geval afvalligen, die niet onder de Spaanse heerschap pij wilden leven, doch dat is toch een romantische zienswijze. De werkelijkheid was, als steeds, zeer nuchter. Het was onder de oorlogsom standigheden in die streken vrij wel niet te harden en daarom trachtte iedere nijvere ambachts man een gebied te vinden, waar hij rustig zijn brood kon verdie nen. Het is verkeerd, deze verschijn selen uitsluitend te betrekken binnen het kader van geloofsbe- schouwingen. Door de voortduren de onlusten en beroeringen wer den ambachten in deze weelderige en rijke landen vernietigd. Het was niet zo, dat er veel mensen, om des geloofs wille, vertrokken, maar de welvaart trok weg uit het Zuid-Nederlandse gebied, waar zij geen sfeer voor haar ontplooiing vinden kon. De lakenwevers, waartoe deze Jan Taetten dan behoord heeft, trokken aanvankelijk nog naar Leuven, ook naar Aken in West- falen, doch later zijn er velen van hen noordwaarts gegaan en in Noord-Holland terecht gekomen, vooral in Haarlem en ook Alk maar. Die mensen bleven even goed goede katholieken, al ontweken zij dan het Spaanse krijgsgeweld. In onze onderhavige geschiedenis blijkt dat ook wel uit het feit, dat deze uit het Limburgse land af komstige vrouw, van Alkmaar uit, haar heul gaat zoeken bij het ge nadebeeld in Maastricht. Laat ons, na dit historisch aspect van het verhaal, de kronieken in hun statige taal aan het woord laten: VERHOOR IN HET MAASTRICHTSE DINGHUIS. Wy, Tossain Wathier, Ghielis Ruys- schen, Nicolaes Cazen, D. Mthhys Thysius Licentiaet. Andries Vaes. en- de Michiel Coecken Schepenen van beyde onse genaedigste Heer en Prin- cen binnen de Stadt van Maestricht. tuygen, certificeren, ende gestaen mits dese onze opene Brieven van Attesta tie, dat op heden dato ondergeschre ven, als nemelyck den sesden dag de- ser maendt van April, duysent ses hon- dert tien op den Dinghuyse deser Stadt voor ons als Schepenen boven ge- noemt, en oock in presentie van Pater Franciscus Stryp Guardiaen van de Minderbroeders met synen Mede-broe der P. Gommarus vander Eycken, lyf- felyck verschenen en gecompareert is, eene Vrouw-persoone genoemt Anna fanssen geboren van Eupen. gelyck sy verklaerde, aldaer haeren Vader noch woonende genoemt Theunis fanssen, geboren van Stockhem by Eupen voorschr. ende haere Moeder Saliger genoemt geweest Marie; ende nu woo nende sy Anne tot Alckmaer tn Hol- landt, zittende aldaer in Eestoele met Jan Taet haeren Man van syn handt- wetck wesende Wolie-wever, seggende haer oudt te syn veertig jacren. oft daer ontrent, aldaer tot Alckmaer te saemen woonende in de straete ge noemt de Koninghs-wege, op dry huy- sen naerby de dry Papegayen, de wel- cke Anna voor eenige dagen alhier tot Maestricht met haere Dochter Maria, oudt ontrent achtien jaeren, beyde te voet gekomen zynde, heeft opentlyck voor de rechte waerheydt betuygt en- Een inwoner uit Maastricht, die bij een bezoek aan Alk maar getroffen werd door de grote belangstelling voor de plechtigheden ter ere van O.L. Vrouw in de St. Dominicuskerk, zond ons nevenstaande bijdrage, wel ke ook uit historisch oog punt wel een aardig aspect biedt. Het is een verhaal van een vrouw, wonende aan de Koningsweg te Alk maar, die in Maastricht bij de verering van Maria, Sterre der Zee, van haar blindheid genas. de verklaert: dat sy tot Alckmaer voor- schreven over ses maenden is gevallen geweest in eene swaere krenckte van besichtheydt ende beslaghdaer van sy seydt geraeckt geweest te zyn in beyde haere oogen ende gesichte. alsoo dat haere oog-schelen oft plympen op den appel vast toe-getrocken en geslo ten waeren, daer door sy teenemael sterblindt was gewordenende niet met allen en konde gesien, haer by-bly ven- de alsulcken sterblindigheydt den voor geschreven tydt lang van ses maen den, waer door sy met groote be- nouwtheydt bevangen zyndeis ont steken tot de devotie met seer groote begeertenom haere bèdevaert te doen tot binnen deser Stadt van Maestricht, om alhier Onse Lieve Vrouwe te be- soecken, ende alsoo haere gebeden te storten, ter intentie dat door de inter cessie van Onse Lieve Vrouwe Godt Almachtig haer gesichte wederom ver- leenen ende vergunnen wilde (Wordt vervolgd)- Queenie is dertig jaar en heeft hiermee reeds geruime tijd de pensioengerechtigde leeftijd voor paarden bereikt. Zij genoot ook ten volle van haar rust, tot haar baas op het voor Queenie niet zo beste idee kwam, haar nogmaals bij het arbeidsproces in te schakelen. Queenie werd van haar stal te Gloucestershire gehaald en kreeg tot taak met de eeuwenoude cidermolen appels te persen. En zo loopt Queenie op haar oude benen maar rond en rond, terwijl de heer Steel, haar baas, de appels in de trog gooit.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1949 | | pagina 5