Vadertje Pieck ontving
zijn Moskouse voogd
Nieuw centraal station, van alle gemakken
voorzien, krijgt 22 perrons
Een
vrouw genas van
na een lange reis
haar blindheid
Vrijdag 18 November 1949
Teken en
werkelijkheid
Angst en vrees begeleiden
de komst van Sovjet-gezant
Rome en het Heilig Jaar
Aanleg van wegen naar de Basilieken
Te voet- van Alkmaar naar Maastricht
Een blinde moeder met haar dochter
ter beevaart naar de Sterre der Zee
Hij, die later Kradinaal New
man zou zijn, had het als Angli
caans predikant als zijn roeping
en taak beschouwd, zijn toenma
lige geloofsgenoten te doen be
seffen, dat daar een hoger dan het
dagelijks leven is en een schoner
wereld dan de zichtbare. Achter
wat wij zien en waarnemen gaat
een andere werkelijkheid schuil.
Het zichtbare bezit behalve zijn
eigen wezen nog een andere
waarde en betekenis: die van te
ken, afbeelding of symbool te zijn
van iets meer onstoffelijks, iets
meer geestelijks, dat zich daar
onder verbergt De wereld, de na
tuur, hoe schoon en verrukkelijk
ook, zegt Newman, is slechts een
voorhangsel, een sluier. Zij is
slechts een beeld, een verwijzing
naar iets anders.
Gevoel voor symboliek is de
mens van nature eigen. Het laat
zich niet verdringen door de kil
heid van analyse en techniek. Al
tijd zal de mens verbonden blijven
met de natuur, een slechts klein
onderdeel zijn uit het grote we
reldbestel, dat op zijn beurt weer
deel uitmaakt van het nog groter
heelal van welks omvang wij nog
geen vaag vermoeden hebben. De
natuurwetenschappen trachten
steeds meer geheimen te ontdek
ken, maar nooit zullen zij aan het
einde komen. Er zal altijd een ge
bied zijn, dat aan alle waarneming
ontsnapt. De natuur verraadt haar
geheimen niet alle, zij behoudt
haar eigen verborgenheden, waar
van wij de geheimzinnige macht
en betovering voelen.
De loop van het Zonnejaar met
't afwisselend spel der jaargetij
den heeft geest en gemoed van de
mens getroffen. Opkomst, bloei en
geleidelijk afsterven van alle le
ven, dat eeuwige, onafgebroken,
altijd eendere rythme van al wat
geschapen is, de nooit tot stilstand
komende deining in eb en vloed
van eeuwen en geslachten ontging
niet aan de bespiegeling der wijs
geren noch aan de poëzie der dich
ters. De oude philosofen verklaar
den, dat alles in beweging was en
Sint Paulus zegt, dat de uiterlijke
gedaante van deze wereld voorbij
gaat. Alles is voortdurend in af
wisseling, in golving, in drang, in
wording: het wezenlijke kenmerk
van de schepping. Alleen God is
het loutere, pure zijn, de onbe
wogenheid, de „altijd-rustige:
Drie-eenheid zoals de mystieke
taal van de H. Gertrudis net uit
drukt
De mens leeft het zuiverst op
het rythme van de natuur. Dat
heeft de Kerk zo goed aangevoeld,
toen zij haar eigen genadejaar,
waarin het mysterie van Christus
zich telkens opnieuw in haar vol
trekt, afstemde op deze natuurlijke
kringloop van het zonnestelsel.
Het liturgisch jaar is ingebouwd
in de loop van het natuurlijk zon
nejaar. De liturgie staat geheel in
het teken van de natuursymboliek.
Nu zijn we in de herfst, de
avond-tijd in de loop van het jaar
is gekomen. Met zijn sterven en
vergaan een zinnebeeld van de
aardse daad, is hij een ernstige
herinnering aan de laatste dingen.
Als tijd van de oogst is hij een
beeld van de laatste grote oogst
dag. Juist nu is de Kerk de jaar
lijkse viering van de „Wederkomst
des Heren" begonnen. Misschien
is dit een van de geloofspunten
van ons Credo, die het meest voor
ons hun glans verloren hebben.
Is het voor ons geen al te ver
bleekte formule wanneer wij in
de Twaalf Artikelen des Geloofs
belijden, dat Christus uit de hemel
zal wederkomen om te oordelen
levenden en doden? En toch, als
er iets is wat het christelijk leven
zijn eigen stempel en kenmerk
geeft, dan is het wel het geloof
aan dit komen des Heren. Het
was, historisch gezien, niet enkel
het typerende in de geesteshou
ding van de eerste Christenen; het
behoort veeleer tot de wezenlijke
kern van ons Christen-zijn zelf.
En dit juist omdat onze christe
lijke levensbeschouwing een zo
geheel „andere" is dan die van de
slechts op het aardse ingestelde
mensen.
Het is niemand minder dan Sint
Paulus zelf, die dit duidelijke on
derscheid tussen de mensen maakt
Er zijn er en het zijn er „velen"
zegt de Apostel onder tranen
die vijanden zijn van Christus'
Kruis. Voor hen is het voornaam
ste, het enige, datgene wat van
deze aarde is: geld, levensgenot,
comfort, luxe, eer, aanzien, macht
Aan God geven zij slechts karig
zijn deel, zo zij al niet leven zon
der Hem, alsof Hij niet bestond,
door te doen alsof zij geen reke
ning met Hem behoeven te hou
den. De vijandschap tegen Chris
tus Kruis uit zich in menigerlei
vormen, vanaf de practische ont
kenning in het dagelijkse leven
tot aan de felle vervolging van zijn
Kerk en de brutale ontkenning
van zijn rechten.
Daartegenover staat de levens
wandel van ons, die het ernstig
met ons Christen-zijn menen. Wij
weten ons door geloof en Sacra
menten verbonden met ons god
delijk Hoofd, de verheerlijkte
Christus in de Hemel, vanwaar Hij
eenmaal zal wederkomen om ons
in Zijn heerlijkheid op te nemen
en ons zowel naar ziel als naar
lichaam daarin te laten delen. Wij
zijn ons bewust, hierbeneden
slechts pelgrims te zijn op weg
naar het ware Vaderhuis, waar
Christus ons een blijvende woning
heeft bereid. Deze_ godsdienstige
instelling van ons leven betekent
geen sombere, droefgeestige ver
achting van wat er inderdaad
goed en schoon is in schepping en
menselijke cultuur, maar de be
paling van de werkelijke waarde
daarvan. Er is een andere, betere,
hogere wereld dan deze zichtbare,
die slechts de doorgang daarheen
is.
De scheiding der geesten heeft
zich reeds voltrokken en open
baart zich elke dag in de uitingen
van het denken en leven. Juist
deze tegenstelling zal een gelief
koosd thema zijn voor de symbo
liek zoals in de herfst de natuur
zelf die aanduidt. De Liturgie wijst
ons bij de toenemende duisternis
De Bergen op Zoomse ouden van dagen hebben steeds de volle
aandacht van het gemeentebestuur en de particulieren dezer
Brabantse stad gehad. Een speciaal comité, het amusements
comité voor ouden van dagen, organiseert jaarlijks autotochten
en film- en toneelvoorstellingen. Hiermee was het comité nog
niet ten volle tevreden. Er is thans een lokaal ingericht, waar
de oudjes hun tijd kunnen doorbrengen en de nodige ontspan
ning vinden. En zij behoeven niet op een droogje te zitten ook!
Een bakje troost kost slechts vijf cent, de snert 10 cent. Voor
een dubbeltje kunnen de oudjes een hele film zien, terwijl zij
voor één cent een kaartje mogen leggen. Eén der oudjes kient,
voor hij het ontpsanningslokaal binnen gaat, op het bord uit
hoe hij zijn zakgeld het beste kan besteden.
BORCULO HELPT WARREN
Het jaren geleden door een wer
velstorm zwaar getroffen Borculo
in de Gelderse Achterhoek heeft
een hulpactie ondernomen ten be
hoeve van de slachtoffers van de
wervelstorm die in het begin van
dit jaar 37 doden en 400 gewonden
eiste in het Amerikaanse Warren
(Arkansas). Gisteren is met de
„Axeldijk" in de V.S. een zending
van veertig oud-Gelderse stoelen
en een aantal tafels, kasten en
lampen, gemaakt in bedrijven in
Borculo aangekomen, o.m. een
lamp van handgesmeed ijzer met
kapjes uit de 150 jaar oude perka-
menffabriek in Borculo. De meu
bels zijn versierd met motieven die
al vanaf de 15e eeuw in Borculo
werden gebruikt.
BEDRIJFSGEBOUW VOOR
KUNSTMATIGE
INSEMINATIE
In aanwezigheid van velg auto
riteiten uit veeteeltkringen is gis
teren te Sijbekarspel het nieuwe
bedrijfsgebouw van de Coöpera
tieve vereniging voor Kunstmatige
inseminatie bij runderen, „De
Vooruitgang", geopend.
De openingsplechtigheid werd
verricht door ir. Rijssenbeek, di
recteur van het Veeteeltwezen in
Nederland, die er in zijn rede de
nadruk op legde, dat bij de toepas
sing van kunstmatige inseminatie
de verbetering van de veestapel
hoofdzaak is geworden. De nog
jonge vereniging, die haar werk
zaamheid over geheel West-Fries
land uitstrekt, is de grootste in
Nederland, die op dit terrein werk
zaam is. Bovendien is het door
haar gestichte modern geoutilleer
de gebouw het eerste op dit gebied
dat in Nederland is verrezen.
(Van onze Berlijnse correspondent)
Poesjkin, het hoofd der Sovjet-Russische diplomatieke missie bij
de Oost-Duitse regering, is een der eerste buitenlandse persoon
lijkheden geweest, die de president der Duitse volksrepubliek.
Wilhelm Pieck, officieel op zijn schitterende residentie heeft
ontvangen. Of deze ontvangst een bijzonder feestelijk karakter
heeft gekend, vermag ik nu nog niet te beoordelen, doch zeker
is, dat de Sovjet-gezant zeer onder de indruk moet zijn geweest
van de feodale pracht, waarmede Pieck zich heeft omgeven.
lugubere faam, die hij zich in Hon
garije verwierf als organisator van
de processen tegen Kardinaal
Mindszenty en Rajk met zijn vol
gelingen, is hem ook hier vooraf
gegaan en de Oost-Duitsers heb
ben reeds bij voorbaat hun con
clusies getrokken. Nu overste Tul-
panow, die tot voor kort verant
woordelijk was voor het politieke
leven in de Sovjet-zóne, van het
toneel is verdwenen, zal Poesjkin
er voor moeten zorgen, dat de
Oost-Duitse volksrepubliek geen
streep breed afwijkt van de richt
lijnen, die door de Kominform
worden uitgegeven.
Dit wil zeggen, dat de Oost-
Duitse Staat in alle problemen en
geschillen onverwijld het Sovjet-
Russische standpunt zal moeten
zoeken en in geen enkel opzicht
zijn eigen weg zal kunnen gaan.
Ten einde iedere deraillering bij
voorbaat onmogelijk te maken
heeft de Kominform de secretaris
van het politbureau der S.E.D.,
Walter Ulbricht, daarenboven in
de sleutelpositie van plaatsver
vangend premier geplaatst om de
voormalige sociaal-democraat Otto
Grotewohl, onder toezicht te hou
den, terwijl de verbindingsofficier
tussen het politbureau der S.E.D.
en het Sovjet-Russisch hoofdkwar
tier te Karlshorst, Ackermann, als
Staatssecretaris van buitenlandse
zaken aan minister Dertinger werd
toegevoegd. Voegt men aan dit
gezelschap nog de persoon toe van
de eerste diplomatieke vertegen
woordiger der Oost-Duitse volks
republiek te Moskou, Appelt, die
een persoonlijke beschermeling is
van maarschalk Stalin, dan is het
duidelijk, dat geen leidinggevend
functionaris het zal kunnen wagen
afwijkende initiatieven te ontwik
kelen. Poesjkin staan hiervoor te
invloedrijke en te zeer toegewijde
medewerkers ter beschikking.
Als een grootmogol zetelt hij,
de vader der arbeiders en de
vriend der jeugd, zoals hij in de
communistische pers wordt be
titeld, op het indrukwekkende his
torische kasteel der Hohenzollern
in Niederschönhausen, ver verwij
derd en afgesloten van 't volk, dat
hij beweert te vertegenwoordigen.
Naar het voorbeeld van maar
schalk Stalin heeft hij zich een
soort Kremlin geschapen, dat 'n
oppervlakte van 600.000 vierkante
meter beslaat en waarin geen en
kel gewoon sterveling vermag
door te dringen. Alle toegangen
worden streng bewaakt door in
blauw uniform gestoken volks-
politie-agenten, terwijl het hele
spergebied is omgeven door een
hoge houten schutting, waarachter
ook weer agenten patrouilleren.
Pieck kan ongestoord een lucht
je scheppen in het prachtige park,
dat het kasteel omringt, terwijl hij
niet bevreesd behoeft te zijn bij
zijn ontspanningen of inspannin
gen door nieuwsgierige blikken te
worden gevolgd. Afgesloten leeft
hij in zijn presidentieel miniatuur
staatje, omgeven door een sfeer
van geheimzinnigheid, die aan ont
zag zal moeten goedmaken, wat
hem aan populariteit ontbreekt.
Lugubere naam.
De komst van Georgi Maximo-
witsj Poesjkin heeft bij de Oost-
Duitse bevolking overigens weinig
enthousiasme kunnen wekken. De
Hatsjie! U ook, ja? O land van
mest en mist en vuile koude
regen
zeide hij aan de journalisten, die
hem in West-Berlijn opzochten.
Er zijn echter talrijke leiding
gevende partij-functionarissen, die
de laatste weken openbaar tegen
de capitulatie voor de communis
tische volksrepubliek positie heb
ben gekozen en die niet in staat
zijn de wijk naar West-Berlijn te
nemen. Zij zullen op de allereer
ste plaats de onmiddellijke aan
dacht van „gezant" Poesjkin ge
nieten, evenals trouwens alle voor
malige sociaal-democraten, op wie
Tito's voorbeeld zijn uitwerking
niet heeft gemist. Men behoeft er
zich dan ook niet over te verwon
deren, indien de Sovjet-zóne bin
nen afzienbare tijd 't toneel wordt
van een nieuw politiek showpro
ces a la Rajk.
Dit vormt immers slechts een be
wijs, dat Poesjkin zijn diploma
tieke missie bij de Oost-Duitse
regering nauwkeurig volgens de
instructies van het Kremlin heeft
uitgevoerd en in de toekomst zal
blijven uitvoeren. Er heerst hier
om onder het volk der Sovjet-
zóne meer angst en vrees dan in
het buitenland wel wordt aange
nomen.
De viering van het H. Jaar. die
door Z.H. de Paus is aangekon
digd, beantwoordt aan de dringen
de behoefte, die in onze dagen
door de gehele wereld wordt aan
gevoeld, aan een samenwerking
van alle geestelijke krachten.
Maar dit H. Jaar, dat in normale
omstandigheden zeer veel arbeid
aan voorbereiding zou geëist heb
ben, komt nu op een ogenblik,
waarop de stad, door de oorlog
deerlijk gehavend en nog vol van
vluchtelingen, zich niet geheel tot
zijn vroegere orde en discipline
hersteld heeft. Maar zowel het ge
meentebestuur als de Staat en
zelfs de burgers hebben vlijtig ge
ijverd, om in de talrijke behoeften
zowel op aesthetisch en hygië
nisch gebied als dat van het ver
keer en de publieke diensten te
voorzien ten einde Rome in staat
te stellen de grote toevloed van
pelgrims en toeristen op waardi
ge wijze te ontvangen.
De meeste van deze pelgrims
zullen per trein in Rome aanko
men en wij hopen hun een wel
kom te kunnen toeroepen in het
nieuwe Centraal station, dat bijna
voltooid is. Dit station zal 22
perrons bezitten en voorzien zijn
van alle moderne installaties, zo
dat een toevoer van aankomende
en vertrekkende reizigers in een
minimum van tijd .verwerkt zal
kunnen worden. Eenmaal de con
trole gepasseerd, zal de pelgrim
zich in de wijde, glazen hal van
het station bevinden met zijn res
taurants, bars, bagagedepots,
banken, apotheek en halte voor
de ondergrondse. Voor het station
strekt zich dan het onmetelijke
plein van de „Cinque-cento" uit,
waarop de voornaamste tram- en
autobuslijnen hun begin- en eind
punt zullen hebben.
Een gedeelte van dit plein zal
bestemd zijn voor het parkeren
van auto's en een ander gedeelte
voor de welbekende Romeinse
fiacres en voor de autobussen van
de hotels en de toeristenvereni
gingen. Maar ook de andere twee
stations in de stad, die van Ostia
en Tiburtina, ondergaan een
grondige verbouwing om ze in pe
rioden van een zeer grote toevloed
van pelgrims doelmatig te kunnen
gebruiken en aankomst en vertrek
voor de bezoekers gemakkelijk te
maken.
De vloed van pelgrims naar de
basilieken zal belangrijk zijn.
gen, die naar deze basilieken voe
ren, hiertoe geschikt te maken.
Hier moeten vooral de reeds uit
gevoerde werken genoemd worden
van de Via della Conciliazione, die
gedurende het H. Jaar het meest
gebruikt zal worden, daar zij toe
gang geeft tot het St. Pieters
plein. Deze nieuwe verkeersader
bestaat uit een middenrijweg, 18
meter breed, met aan weerszijden
parallelwegen van 5 meter breed,
die voor het eenrichtingverkeer
gebruikt zullen worden.
De verhoogde trottoirs van 3'/2
meter breedte zijn dan voor de
voetgangers bestemd. Terwijl aan
de zijde van het St. Pietersplein
de twee gebouwen voor rekening
van de H. Stoel verrijzen, nadert
aan het andere uiteinde het Pel
grimshuis zijn voltooiing, terwijl
de Orde van de Ridders van het
H. Graf door een kunstvolle res
tauratie het paleis van de „Peni-
tenzieri" tot zijn oorspronkelijke
middeleeuwse staat terugbrengt.
Het uitgebreid plantsoen voor
de basiliek van St. Jan van Late-
ranen zal geheel opnieuw worden
aangelegd en van bomen en plan
ten worden voorzien. Op dezelfde
wijze zijn er reeds verbeteringen
aangebracht aan de toegangswe
gen tot de basiliek van St. Paulus
buiten de Muren en tot die van
H. Maria de Meerdere.
Ofschoon het werk aan de on
dergrondse spoorlijn, die het Cen
traal station met de St. Paulus
buiten de Muren zal verbinden,
enige vertraging heeft ondervon
den, hoopt men toch, dat het ge
durende het H. Jaar gereed zal
komen. Rome is al door een zeer
goede automobielweg met de zee
verbonden en door verbetering en
vermererdering van spoor- en
autobusdiensten tussen Rome en
Ostia zal deze verbinding nog ge
riefelijker gemaakt worden.
Een interministerieel comité,
dat door de regering is gevormd,
heeft tezamen met het Centraal
Comité voor het H. Jaar 't vraag
stuk van logies ter hand genomen
en een uitgebreide lijst van hotels
en verblijfgelegenheden, alle in 4
groepen verdeeld, verzekeren aan
iedere pelgrim, ook aan hen die
slechts over beperkte middelen
beschikken, een aangenaam ver
blijf.
Rome, dat zich voor de oorlog
op een t ruime voorziening van
drinkwater mocht beroemen,
Vandaar de noodzaak om de we- heeft in de na-oorlogse tijd door
een sterke aanwas van zijn bevol
king hieraan groot gebrek gele
den. Maar door de voltooiing van
een nieuwe waterleiding beschikt
de stad thans weder over over
vloed van water, dat Ver de be
hoefte van haar inwoners over
treft en ruim voldoende zal zijn
voor de besproeiing van straten en
parken. Deze nieuwe waterleiding
is juist enige dagen geleden offi
cieel door de president van de re
publiek in gebruik gesteld.
De levensmiddelenvoorziening
voor de stad, bevolkt door duizen
den pelgrims, is ook door het ge
meentebestuur in studie genomen,
een vraagstuk, waarvan de oplos
sing niet gemakkelijk was, daar
het voedsel over grote afstanden
moet worden aangevoerd. Maar
ook deze moeilijkheid, vooral voor
die levensmiddelen, die aan een
spoedig bederf onderhevig zijn, is
door de medewerking van de di
rectie van de staatsspoorwegen
opgelost.
De gemeentepolitie is reeds ver
sterkt met 2000 man, en geheel
voor de leiding van een intens
stadsverkeer opgeleid. Onder deze
politie-ambtenaren bevinden zich
velen, die verscheidene talen
machtig zijn.
De stad Rome, nu in blijde ver
wachting van de duizenden pel
grims, heeft sedert het laatste H.
Jaar van 1925 vele veranderingen
ondergaan, al is het slechts door
de omstandigheid dat de stad toen
750.000 inwoners telde en nu bijna
twee millioen.
(Nadruk verboden. Copy
right v. Nederland bij het K.N.P.)
WINTERS BINNEN,
'S ZOMERS BUITEN"
Onder daze titel voert de vak
groep schildersbedrijven in samen
werking met alle schilderspa
troonsbonden een campagne tegen
de seizoenwerkloosheid die deze
tak van ambacht thans nog pleegt
te treffen. Terwijl de 40.000 schil
ders en schildersgezellen in den
lande ieder voorjaar tot ver in het
seizoen handen te kort komen om
aan de verzoeken voor schilder
werk te voldoen liggen gedurende
de maanden November tot en met
Februari practisch over het gehele
land de bedrijven stil en komen
vele gezellen zonder werk. De
campagne is er nu op gericht te
bevorderen, dat het schilderwerk
beter over het gehele jaar wordt
uitgestreken, hetgeen velerlei
voordeel met zich zou brengen: een
sympathiek streven dat wij gaarne
aanbevelen in de aandacht van
ieder die schilderwerk te vergeven
heeft.
Onder de vele mirakelen, die geschied zouden zijn door de
voorspraak van de Heilige Maagd, onder de Htel van Onze Lieve
Vrouw van Maastricht, in latere jaren alom bekend als de
„Sterre der Zee", treffen wij er een aan, dat tot heil gestrekt
heeft van een Alkmaarse. De opvallendste van de vele wonder
bare genezingen werden beschreven door de chroniek-schrijver
Sedulius en in 1609 in Antwerpen bij Moretus uitgegeven.
Vermoedelijk in 1753 verscheen er bij Franciscus t'Serstevens,
Boeckdrucker en Boeckverkooper, een boek van de volgende
titel: „Beschrijvinge van het Oudt en Mirakeleus Beeldt van
O. L. Vrouwe van Maastricht, Patroonersse der Stadt, onder
den Tytel der Zee-Sterre, beschreven door P. F. joannes de
Boeck, uyt 't Orden der Minderbroeders Recoliecten".
In dit boek heeft de samensteller
de door Sedulius beschreven won
deren overgenomen en daarna la
ten volgen de mirakelen „dry jae-
ren daer naer beschreven door
den Eerw. Pater C. Thielmans, in
synen Boeck, gedruckt tot Loven
Processen te verwachten. ggF"0 bij J' Maes ia jaar
In niet-communistische kringen
vreest men, dat Poesjkin onbarm
hartig zal optreden tegen deze
groeperingen in de liberale en de
christen-democratische partij, die
het stichten der Oost-Duitse volks
republiek slechts onder uitdruk
kelijk protest hebben aanvaard.
De liberale minister van financiën
in het land Brandenburg, Lieute
nant, heeft het zekere maar reeds
voor het onzekere genomen en
zijn portefeuille ter beschikking
gesteld. „Het is allemaal doelloos",
op het naderende goddelijke licht,
in de steeds meer groeiende be
nauwenis, verdrukking en vervol
ging op de spoedige verlossing, in
het aangezicht van de dood die
voor haar slechts een slaap en
schijndood is, op het eeuwige le
ven. Duisternislicht, onderdruk
kingbevrijding, dood—leven: op
deze steeds op en neer golvende
motieven beweegt zich de natuur
in deze herfst- en wintermaanden
en door de Kerk sluiten wij ons in
geestelijk leven daarbij aan in het
einde van de liturgische jaarkring
en de komende Advent. Wij zou
den daar meer uitdrukkelijk aan
dacht aan moeten schenken om
met des te meer bewustheid uit
ons geloof te kunnen leven. Want
niet alleen het brood, het stoffe
lijke, het materiële, het technische
is voor ons voldoende. De mens
heeft een onverzadigbare honger
naar het geestelijke, het hogere.
In een inniger mee-leven en mee
voelen met de Kerk zal aan zijn
diepste behoefte worden voldaan.
Laten wij de poëzie, de zin voor
symboliek niet uit ons leven van
daan halen om het niet helemaal
tot grauwheid te doen vervagen!
Mochten wij althans iets onthou
den hebben van wat de Alkmaar-
se tentoonstelling „Zo zijn onze
manieren" ons aan katholieke ge
zinsgebruiken aanschouwelijk voor
ogen heeft gesteld!
De wereld verlangt naar rust
en vrede en doet er in vergaderin
gen, congressen, conferenties, eco
nomische hulp en militaire bewa
pening pogingen toe, die echter
alle tot onvruchtbaarheid gedoemd
zullen blijven, wanneer God wordt
uitgeschakeld. De strijd zal blij
ven en het zijn naar het woord
v. d. Apostel „kwade dagen", tot
dat „de dag van Christus" komt,
de dag waarop alles vervuld
wordt. In de viering van de ko
mende Kersttijd zal hjj weer voor
ons gaan stralen als een profetie
en een voorafbeeld, een symbool
van de uiteindelijke verlossing die
wij alleen in Christus kunnen vin-
den- B.door het rondtrekkende
Uit dat boek van Pater Thiel
mans haalt de samensteller dan
een wonderbaar voorval aan, waar
mee een inwoonster van Alkmaar
begenadigd werd.
Het relaas steunt voornamelijk
op de brieven van de Secretaris
Verheyen, gepasseerd in tegen
woordigheid der Schepenen. Aan
dit plechtig verwoord proces-ver
baal zullen wij aanstonds enkele
bijzonderheden ontlenen.
WIJKENDE WELVAART.
Een bijzonderheid van histo
rische betekenis bij dit devote re
laas is, dat wij hier te doen heb
ben met een vrouw uit Alkmaar,
die evenwel van Eupen afkomstig
was, evenals haar echtgenoot, die
in het eerste proces-verbaal Jan
Taet en in het tweede Jan Taet-
ten genoemd wordt.
Het zal menigeen merkwaardig
voorkomen, dat deze echtelieden
in Alkmaar verzeild geraakt wa
ren in een tijd, waarin men gewis
veel minder advertenties over
woningruil" in de couranten zou
hebben aangetroffen, zo zij hadden
bestaan.
Uit de stukken blijkt, dat deze
man wolwever was.
Tegen de zeventiger jaren van
de zestiende eeuw was het in de
Zuidelijke Nederlanden al rumoe
rig geworden, 't Smeekschrift der
edelen kan wellicht gelden als het
uitgangspunt van dit verschijnsel.
In 1579 zien wij de vreselijke
gebeurtenissen in Maastricht, toen
de Spanjaarden deze stad inna
men. Het was, kortom, een tijd
perk, waarin die hele streek van
Zuid-Nederland in beroering was
Spaanse
krijgsvolk, schermutselingen enz.
enz.
Vele mensen zijn toen van daar
weggetrokken.
Nu is het wel vaak voorgesteld,
alsof het juist de „ongure" elemen
ten waren, die van daar wegtrok
ken en in elk geval afvalligen, die
niet onder de Spaanse heerschap
pij wilden leven, doch dat is toch
een romantische zienswijze.
De werkelijkheid was, als steeds,
zeer nuchter.
Het was onder de oorlogsom
standigheden in die streken vrij
wel niet te harden en daarom
trachtte iedere nijvere ambachts
man een gebied te vinden, waar
hij rustig zijn brood kon verdie
nen.
Het is verkeerd, deze verschijn
selen uitsluitend te betrekken
binnen het kader van geloofsbe-
schouwingen. Door de voortduren
de onlusten en beroeringen wer
den ambachten in deze weelderige
en rijke landen vernietigd. Het
was niet zo, dat er veel mensen,
om des geloofs wille, vertrokken,
maar de welvaart trok weg uit het
Zuid-Nederlandse gebied, waar zij
geen sfeer voor haar ontplooiing
vinden kon.
De lakenwevers, waartoe deze
Jan Taetten dan behoord heeft,
trokken aanvankelijk nog naar
Leuven, ook naar Aken in West-
falen, doch later zijn er velen van
hen noordwaarts gegaan en in
Noord-Holland terecht gekomen,
vooral in Haarlem en ook Alk
maar.
Die mensen bleven even goed
goede katholieken, al ontweken zij
dan het Spaanse krijgsgeweld. In
onze onderhavige geschiedenis
blijkt dat ook wel uit het feit, dat
deze uit het Limburgse land af
komstige vrouw, van Alkmaar uit,
haar heul gaat zoeken bij het ge
nadebeeld in Maastricht.
Laat ons, na dit historisch aspect
van het verhaal, de kronieken in
hun statige taal aan het woord
laten:
VERHOOR IN HET
MAASTRICHTSE DINGHUIS.
Wy, Tossain Wathier, Ghielis Ruys-
schen, Nicolaes Cazen, D. Mthhys
Thysius Licentiaet. Andries Vaes. en-
de Michiel Coecken Schepenen van
beyde onse genaedigste Heer en Prin-
cen binnen de Stadt van Maestricht.
tuygen, certificeren, ende gestaen mits
dese onze opene Brieven van Attesta
tie, dat op heden dato ondergeschre
ven, als nemelyck den sesden dag de-
ser maendt van April, duysent ses hon-
dert tien op den Dinghuyse deser Stadt
voor ons als Schepenen boven ge-
noemt, en oock in presentie van Pater
Franciscus Stryp Guardiaen van de
Minderbroeders met synen Mede-broe
der P. Gommarus vander Eycken, lyf-
felyck verschenen en gecompareert is,
eene Vrouw-persoone genoemt Anna
fanssen geboren van Eupen. gelyck sy
verklaerde, aldaer haeren Vader noch
woonende genoemt Theunis fanssen,
geboren van Stockhem by Eupen
voorschr. ende haere Moeder Saliger
genoemt geweest Marie; ende nu woo
nende sy Anne tot Alckmaer tn Hol-
landt, zittende aldaer in Eestoele met
Jan Taet haeren Man van syn handt-
wetck wesende Wolie-wever, seggende
haer oudt te syn veertig jacren. oft
daer ontrent, aldaer tot Alckmaer te
saemen woonende in de straete ge
noemt de Koninghs-wege, op dry huy-
sen naerby de dry Papegayen, de wel-
cke Anna voor eenige dagen alhier tot
Maestricht met haere Dochter Maria,
oudt ontrent achtien jaeren, beyde te
voet gekomen zynde, heeft opentlyck
voor de rechte waerheydt betuygt en-
Een inwoner uit Maastricht,
die bij een bezoek aan Alk
maar getroffen werd door
de grote belangstelling voor
de plechtigheden ter ere
van O.L. Vrouw in de St.
Dominicuskerk, zond ons
nevenstaande bijdrage, wel
ke ook uit historisch oog
punt wel een aardig aspect
biedt. Het is een verhaal
van een vrouw, wonende
aan de Koningsweg te Alk
maar, die in Maastricht bij
de verering van Maria,
Sterre der Zee, van haar
blindheid genas.
de verklaert: dat sy tot Alckmaer voor-
schreven over ses maenden is gevallen
geweest in eene swaere krenckte van
besichtheydt ende beslaghdaer van
sy seydt geraeckt geweest te zyn in
beyde haere oogen ende gesichte. alsoo
dat haere oog-schelen oft plympen op
den appel vast toe-getrocken en geslo
ten waeren, daer door sy teenemael
sterblindt was gewordenende niet met
allen en konde gesien, haer by-bly ven-
de alsulcken sterblindigheydt den voor
geschreven tydt lang van ses maen
den, waer door sy met groote be-
nouwtheydt bevangen zyndeis ont
steken tot de devotie met seer groote
begeertenom haere bèdevaert te doen
tot binnen deser Stadt van Maestricht,
om alhier Onse Lieve Vrouwe te be-
soecken, ende alsoo haere gebeden te
storten, ter intentie dat door de inter
cessie van Onse Lieve Vrouwe Godt
Almachtig haer gesichte wederom ver-
leenen ende vergunnen wilde
(Wordt vervolgd)-
Queenie is dertig jaar en heeft hiermee reeds geruime tijd de
pensioengerechtigde leeftijd voor paarden bereikt. Zij genoot
ook ten volle van haar rust, tot haar baas op het voor Queenie
niet zo beste idee kwam, haar nogmaals bij het arbeidsproces
in te schakelen. Queenie werd van haar stal te Gloucestershire
gehaald en kreeg tot taak met de eeuwenoude cidermolen
appels te persen. En zo loopt Queenie op haar oude benen maar
rond en rond, terwijl de heer Steel, haar baas, de appels in de
trog gooit.