Camouflage moet de erkenning door
het buitenland bevorderen
deW
UURPROEF
Tweed
aanvac
OüfS WEKELIJKSE MODEPRAATJE
Van Alle Daq
Mr. Di
'TWA
Adverteer
Zaterdag 24 December 1949
De Oost-Duitse staat en het Westen
Dertinger poogt een gesprek Oost-West
tot stand te brengen
Gevangene van zijn
eigen spel
Het lichaam
boven de ziel
Kerstspee
dr. Korti
Verzekering
actief
PRETTIG KERST
VOORSPOEDIG I
JANS0N, Vroin
Meubeltransport
JAC. KOOP, TE
UITVOERING
„En de bossi
PAG 6
VRAAGT UW KLEERMAKER JL
(Van onze Berlijnse correspondent)
BERLIJN, Dec. Een der eerste doeleinden van de nieuwe
Oost-Duitse staat is kennelijk, als zodanig door de staten in
het Westen te worden erkend. Georg Dertinger, de eerste
minister van buitenlandse zaken der Oost-Duitse volksdemo
cratie, voert met dat doel een voorzichtige politiek, die zou
kunnen worden samengevat in de formule: „Niets ondernemen,
wat de Westelijke wereld zou kunnen afstoten, elk initiatief
aangrijpen, dat van Westelijke zijde zou kunnen worden Oge
nomen om een gesprek tussen West en Oost tot stand te
brengen".
Oost-Duitsland is, althans officieel
niet opgenomen onder de Komin-
formlanden, en Dertinger doet als
of het geen aan Moskou horige sa
telliet is, maar een werkelijk zelf
standige staat, die uit eigen initia
tieven en verantwoording handelt.
Hij wil voorlopig zijn ogen sluiten
voor de kloof, die de Sovjet-Unie
van Amerika, Engeland en Frank
rijk scheidt en zijn aandacht hoofd
zakelijk concentreren op de kleine
landen van West- en Noord-West
Europa. Met deze groep hoopt hij
de eerste contracten te kunnen leg
gen, die tot een erkenning der Oost-
Duitse regering zouden kunnen lei
den.
Het is nauwelijks te geloven, dat
Dertinger slagen zal. De man, die
zonder voorbehoud op de Sovjet-
Russische kaart heeft gespeeld, die
vier jaqr lang heeft geïntrigeerd
ten gunste van de Russische bezet
tingsmacht, is nu de gevangene
geworden van zijn eigen spel.
De bescheiden vertrekken der
C.D.U. in de Jagerstrasze (Oost-
Berljjn), waar hij de functies ver
vulde van algemeen secretaris de
zer party en tevens van door de
Sovjets aangesteld gevolmachtigde,
heeft hrj nu ingeruild voor een met
glanzend notenhout „gestoffeerd"
ministerieel kabinet in de Luisen-
strasze. Hier, niet ver van de uit
gebrande Rijksdag, kan men 's mid
dags om één uur als voorheen het
aflossen van de wacht gadeslaan.
Het ministerie is een pompeus
gebouw en men bereikt Dertinger
slechts over zachte groene lopers
en vergezeld van een bode en twee
geüniformeerde agenten. Maar de
smalle, vroeg vergrijsde figuur, die
ér op de eerste verdieping „excel
leert", is niet vee! meer dan een
schijnfiguur. Zijn staatssecretaris,
de communist en vertrouwensman
Ackermann, houdt al zijn doen en
laten nauwkeurig in het oog: bo
vendien weet Dertinger, dat de eer
ste Sovjet-Russische gezant, die bij
zijn regering werd geaccrediteerd,
machtiger is dan hijzelf.
Ben excellentie zonder
macht.
Dertinger is een excellentie zon
der werkelijke macht, maar hij is
voorzichtig, intelligent en geslepen.
Men moet er dan ook van uitgaan,
dat zijn politiek wel zal kloppen
met de doeleinden van de Sovjet
machthebbers, ook al heeft ze de
schijn van een neutraliteitspolitiek.
Het getuigt van de waanwereld
waarin de Oost-Duitse minister
van Buitenlandse Zaken leeft,
dat hij in deze mogelijkheid ern
stig gelooft en zijn politiek hier
op wil afstemmen.
Ten opzichte van het vraagstuk
den Duitse eenheid heeft Georg
Dertinger vanzelfsprekend ook zijn
eigen houding. Alleen schijnt hij
hier iets realistischer te zijn, want
hij wil geen pogingen tot toenade
ring tot de West-Duitse regering
ondernemen, zolang hij er niet van
van verzekerd is, dat zijn voorstel
len door Bonn in studie zullen wor
den genomen. Op dit punt zou ove
rigens wel eens het eerste ernstige
conflict tussen de communisten in
het kabinet Grotewohl en de mi
nister van Buitenlandse Zaken
kunnen uitbreken, want „Imminen
ce grise" in het kabinet, Walter
Ullbricht heeft reeds aangekondigd
flat de Oost-Duitse regering de
grootst mogelijke haast wil be
trachten om de Duitse eenheid tot
stand te brengen.
Duitse eenheid: een
wapen.
Dertinger's afwachtende houding
die zuiver politiek gezien de enig
juiste taktiek is, kan door de com
munisten niet gebillijkt worden,
KLEINE TIPS VOOR EEN
GROOT FEEST
Op de vooravond van Kerstmis
zullen enige wenken, hoe wij dit
feest ook thuis zo mooi mogelijk
kunnen vieren, zeker welkom zijn.
Dat ik my by het gever, van enkele
tips nu eens niet uitsluitend tot het
terrein van de mode ga beperken,
wordt mij hopelijk door niemand
kwaiyk genomen.
Om te beginnen kiest U voor de
dag van morgen een feestelijke ja
pon om aan te trekken. Natuuriyk
behoeft dit geen groot-gala-toilet
te zijn, dat zou U alleen maar bij
eventuele kleine huishoudelijke be-
zighedenhinderen. Het gaat trou
wens ook niet in de eerste plaats
om de kostbaarheid van de japon.
Dat U er verzorgder uitziet dan
anders is het voornaamste. Dit
maakt op Uw huisgenoten dadelijk
een prettige indruk, en draagt er
toe by, ook hen in een feestelijke
stemming te brengen. En daar was
het ons om begonnen.
Ook kinderen zijn zeer ontvanke
lijk voor de bekoring die van een
mooi kledingstuk uitgaat. U kunt
hen dan ook geen groter plezier
doen, dan ze juist met zo'o feest
dag, iets nieuws aan te trekken.
Dit behoeft niet persé een nieuwe
jurk of een nieuw pak te zyn. Een
paar schoenen of sportkousen, die
hij met Kerstmis voor 't eerst mag
aanhebben, zullen waarschijnlijk de
ogen van Uw jongen doen schitte
ren van vreugde: terwijl een nieuwe
strik in 'thaar al voldoende is, om
Uw kleine meid in verrukking te
brengen.
Over die feestkleding voor de heer
les huizes zal ik niet nader uitwei
den. Ten eerst, zijn de kolommen
an het wekeiykse modepraatje
voor de vrouw niet de plaats, om
het over herenmode te hebben, en
ten tweede zullen de mannen dat
heus zelf wel opknappen. Ik wou
alleen naar voren brengen, dat een
met byzondiere zorg gestreken over
hemd of das die voor deze ge
legenheid ook gerust nieuw mogen
zijn zeker ertoe zullen bijdra
gen, dat het familiehoofd de feest
dag in een extra goede bui begint.
Van de kleding voor ons zelf tot
de aankleding van de kamer is het
maar één stap. Daten wij vooral
ook dit laatste niet verwaarlozen!
Is het bij U geen gewoonte dat er
een kerstboom opgesteld wordt,
probeert U het dan eens met wat
losse takken dennegroen. U icunt
deze, met wat kerstboomversiering,
aan de muur bevestigen. Ook klei
nere takjes dennegroen, achter de
schilderijen gestoken, geven de ka
mer een feesteiyk aanzien.
Natuurlijk heeft de kerstkribbe
al een ereplaats gekregen. Heeft U
ook de gewoonte om er kaarsjes
bij te branden? Steek die dan ge
rust allemaal aan bij het feestelijke
ontbijt na de nachtmis. Dat brengt
meteen de echte kerststemming in
Uw huis. De met rood lint en tak
jes dennegroen versierde ontbijt
tafel (die U natuurlijk 's avonds
van te voren hebt klaargemaakt)
zorgt er dan wel voor, dat Uw huis
genoten niet al te lang in vroom
gepeins verzonken blijven. Nog een
practische tip: Vergeet vooral niet,
in de kamer waarin U ontbijten
wilt, vóórdat U naar de nachtmis
gaat, de kachel aan te leggen of
op te stoken. De behaaglijke
warmte die U dan bij Uw thuis
komst tegemoet komt, zal niet wei
nig tot verhoging van de gezellige
sfeer bydragen.
Natuurlijk zyn met net feeste
lijke ontbijt niet alle mogeiy'kheden
uitgeput. Uw huisgenoten zullen
het zeker appreciëren, als U ook
van het middageter. „werk gaat
maken". Dit betreft niet zozeer de
kwantiteit en kwaliteit van de
spgzen, dan wel de marnier, waarop
U alles opdient. Vooral op kinde
ren zal de feestelijk gedekte tafel
misschien nog de meeste indruk
maken.
Nu wij toch al bij de kinderen
zijn: U vergeet toch niet het ge-
meenschappeiyk zingen bij de
kerstkribbe in de late namiddag?
Vooral voor de kleintjes, die nog
niet mee naar de nachtmis mogen
en daardoor misschien ook het
feestelijkeontb ijt in de vroege mor
gen missen, is dit het hoogtepunt
van de dag.
Misschien kunnen deze kleine
aanwijzingen ertoe bydragen, ook
in Uw huis de echte kerstsfeer te
brengen. Tot besluit wens ik U
allen een Zalig Kerstfeest!
PAULETTE.
daar juist het probleem der Duitse
eenheid een te sterk demagogisch
wapen in hun handen is. Men mag
dan ook gevoeglijk aannemen, dat
Dertinger op dit punt zal moeten
zwichten. Zijn poging Oost-Duits
land buiten 't blok der Kominform-
staten te houden zal op de duur
eveneens schipbreuk leiden, al heeft
hij hiervoor momenteel de steun
der Sovjet-Russische autoriteiten.
Voert deze neutraliteit echter niet
tot winst op buitenlands politiek
gebied, dan zal hy ook op dit punt
aan de druk van zijn communisti
sche collega's moeten toegeven
Zelfstandige politiek wordt in de
Luisenstrasze nu eenmaal niet ge
maakt. Dertinger weet dit en voor
zover hij dit mocht vergeten, zal
Walter Ullbricht hem hieraan wel
in niet mis te verstane termen her
inneren.
In ons blad van 16 November
schreven wii, naar aanleiding van
het vieze en anti-papistische boek,
waarmee mr. Roothaert opnieuw
de Nederlandse literatuur had
verarmd, dat het toch eigenlijk
hopeloos inconsequent was, dat
de overheid, die angtsvallig waakt
tegen alles wat op de markt komt
en schade kan" doen aan het
lichaam, volkomen passief en on
verschillig blijft, bij de dreigende
gevaren voor de vergiftiging van
de ziel.
Deze opmerking lokte toen een
protest uit van „Het Vrije Volk".
Hot blad was niet alleen zo vrien
delijk deze opmerking te kwali
ficeren als „zinneloos gebazel",
maar zag er ook een uiting van
fascistische neigingen in, welke
meer en meer in katholieke krin
gen opgeld deden, nl. om onwel
gevallige lectuur door een verbod
en inbeslagname onmogelijk te
maken.
Dit katholieke geschrijf noemde
het socialistische' blad in strijd
met de Nederlandse grondwet,
welke een vrijheid van drukpers
eist, behoudens ieders verantwoor
delijkheid voor de wet. Kregen de
katholieken hun zin, zo waar
schuwde „Het Vrije Volk", dan
liep de geestelijke vrijheid in ons
land gevaar.
Wij hebben toen aan het blad
gevraagd of het op grond van deze
vrijheid ook eist, dat nationaal-
socialistische en anti-semietische
bladen in Nederland weer onbe
perkt moeten verschijnen? Of dat
het blad deze geestelijke losban
digheid alleen maar eist als een
vrijheid om pornografische en
anti-papistische lectuur zonder
beperking in Nederland op de
markt te kunnen brengen. Helaas
hebben we op deze vraag nimmer
een antwoord gekregen.
Nu dezer dagen heeft de be
kende literator Godfried Bomans
in „Elsevier" hetzelfde thema
aangesneden en daarbij de vraag
gesteld, hoe het toch mogelijk is,
dat een christelijke overheid in
Nederland, die door verplichte in
enting en een verbod van onge
keurde vleeswaren zo angstvallig
het menselijk lichaam beschermt,
welke taak haar door geen sterve
ling wordt betwist, zich van de
geestelijke gezondheid van ons
volk weinig of niets aantrekt. En
wie maar een hand opheft, aldus
de heer Bomans, om een verschij
ningsverbod te vragen van porno
grafische of andere zedenbeder
vende lectuur, wie toezicht eist
op de demoraliserende uitwerking
van films, krijgt onmiddellijk in
Nederland de wind van voren.
Hoe meer zorg voor het lichaam
hoe beter, maar elke poging om
de vergiftiging van de volksziel
tegen te gaan. wordt gezien als
een aantasting van de geestelijke
vrijheid en zelfs als fascistische
dictatuur. Godfried Bomans be
grijpt van deze inconsequentie
niets.
Maar „Het Vrije Volk" zal dit
alles wel weer zinneloos gebazel
noemen. Van de grote geestelijke
waarde van de ziel, hebben velen
in deze kringen, zelfs zij die be
last zijn met de volksvoorlichting,
niet het minste benul.
„De Linie" merkt dan ook naar
aanleiding van dit betoog van
Godfried Bomans op, dat wat de
heer Bomans met zijn gezond ver
stand logisch en simpel noemt,
helaas voor velen, die alleen maar
waarde hechten aan het lichaam
en voor de belangen van de ziel
niet de minste belangstelling heb
ben, helemaal niet meer logisch
en simpel is. En waar het hier
toch gaat om de hoogste mensen
rechten en de hoogste belangen,
welke een volk bezit en te ver
dedigen heeft, er elke dag op
nieuw ernstig en vastberaden ge
streden moet worden voor dit
recht van de mens op zijn eeuwig
geluk en voor de vrije weg daar
heen. Zo is het. Dat wij in die
strijd ook de socialistische pers
tegenover ons vinden, moge voor
velen een desillusie zijn, maar de
katholieke pers zal zich hier door
de dwaze bewering, het fascisme
te verdedigen en de geestelijke
vrijheid aan te tasten, niet in haar
plicht mogen laten weerhouden.
J. H.
WAAROM DE DENNEBOMEN
ALTIJD ZO STIL ZIJN
(Slot).
Op z'n mooist is de kastanje
boom in die meimaand. Zo mooi
bloeide geen andere boom. 'tls ook
geen gewone bloesem, dachten de
berkestammetjes soms; het is alsof
de kastanjeboom allemaal kaarsjes
opgestoken heeft. Van die prach
tige witte kaarsjes, met rode punt
jes er aan. „Dat is, om de lente te
begroeten", had de kastanjeboom
eens gezegd. En ieder jaar opnieuw
haastte hij zich, om toch vooral op
tijd met het opsteken van al z'n
kaarsjes klaar te komen. Wanneer
bij de andere bomen de bladknopjes
nog maar heel langzaam opengin
gen, als moest de boom eerst on
derzoeken of het ook niet meer te
koud was voor de blaadjes en of
de winter ook wis en zeker voorbij
was, dan stond de kastanjeboom al
in volle bladertooi. En in het mid
den van de maand Mei stak hij
vast en zeker al zijn kaarsjes aan.
Om die kaarsjes vonden de berke
stammetjes hem de mooiste boom
van het hele bos.
Maar mooi was toch ook de lin
deboom, waarvan elk blaadje op 'n
klein hartje leek. En wat geurde
hij heerlijk, wanneer hij in bloei
stond! Het hele bos rook er naar.
Honderden byen kwamen er dan op
af en vele andere insecten. Die
haalden de zoete honing uit de
bloesemkielkjes. Wat had de linde
boom het dan druk! De hele dag
had hy visite en was er een vro
lijk gezoem en gegons onder zijn
groen dak. Pas laat in de avond,
wanneer de vogeltjes al bijna slie
pen, keerde het insectenvolkje huis
waarts. Bij het weggaan zongen zij
dan altyd weer: „Tot morgen, tot
morgen." Dat was ook de mooi
ste tijd voor de lindeboom, omdat
hy dan steeds maar geven en an
deren onthalen kon. Niet voor niets
leek ieder blaadje op een klein
hart! Uit de verte leek het zelfs,
alsof alle bladeren te samen ook
weer één groot hart vormden. De
berkestammetjes hadden er vaak
vol verwondering naar gekeken.
In dezelfde tijd, dat alle insecten
bij de lindeboom kwamen, pronkte
de lijsterbes met haar rode besjes
en lokte al de vogeltjes naar zich
toe. De vogelouders ondernamen
haar eerste vluchten met de klei
ne vogeltjes naar de lijsterbes, die
met de rode besjes scheen te roe
pen: „Kom, kom". Do kleine vogel
tjes keken dan alleen maar naar die
rode besjes en vergaten daardoor
alle angst voor het vliegen. En
wanneer zij dan by de lijsterbes
waren, konden zy heeriyk smullen.
Dat hadden de berkestammetjes
vaak gezien en zy vonden het al
leen jammer, dat de zomer altijd
weer zo gauw voorbij was. De win
ter kon soms ook zo lang duren.
Op het laatst hadden zy elkaar dan
niets meer te vertellen en vroegen
zij steeds aan de andere bomen, of
de lente nog niet gauw kwam. Die
werden om al dat gevraag wel eens
kwaad op de berkestammetjes en
zeiden, dat zij maar moesten sla
pen. Dan hielden zich de berke
boompjes maar stil en probeerden
geduldig te wachten.
Toch haddien zy het altyd nog
veel gezelliger, dan bijvoorbeeld de
boompjes in het dennebos. Daar
heerste altijd een plechtige stilte
en de kleine bomen durfden nau-
weiyks met elkaar te fluisteren.
Haast geen enkele vogel ging naar
het dennebos toe en zelfs midden
in de zomer was het daar altijd
schemerdonker. Dit hadden de po
pulieren, die heel ver konden kij
ken omdat zy zo groot waren, eens
aan de wilgebomen verteld en de
berkestammetjes hadden het ge
hoord. Zy vonden het maar wat
zielig voor die arme kleine denme-
boompjes.
Maar wat was er nu toch zo in
eens wel in hun naaste omgeving
te doen? Opgewonden bewoog de
wilgeboom zijn takken op en neer,
zodat hij de eikeboom wakker
stootte, die zich verschrikt de slaap
uit zijn ogen wreef. De populieren
beefden van top tot teen en konden
van opwinding en schrik haast geen
woord er uit brengen. De kastanje
boom was inmiddels op z'n tenep
gaan staan om te zien wat er toch
wel aan de hand was. Angstig ke
ken de berkestammetjes in 't rond.
Wat zou er dan toch in 's hemels
naam gebeurd zijn?
Eindeiyk waren de populieren
wat gekalmeerd en vertelden wat
zy zagen. In het dennebes waren
mannen met heel grote bplen bezig,
een aantal bomen om te kappen.
Ja, nu hoorden de anderen ook de
doffe slagen en daar tussen in het
gekraak van vallende bomeni
Het werd heel stil in het bos. Be
droefd stonden al die bomen voor
zich uit te staren en van hun tak
ken en twijgen vielen dikke tranen
droppels op-de grond. Fluisterend
vertelden de populieren, dat de
mannen de omgekapte bomen op
geraapt hadden en ze wegdroegen.
Het duurde enige dagen, voordat
de bomen in het bos van hun schrik
bekomen waren. Zij konden even
wel niet weer vroiyk worden.
Steeds moesten zij aan die arme
denneboompjes denken. Hoe zou
het hen wel verder vergaan zijn!
Opa eikenboom kon er zelfs niet
van in slaap komen. Ook niet, toen
de winter opnieuw een heeriyk
warme sneeuwdeken over hem uit
spreidde. Door die sneeuw werd het
nog stiller in het bos en nu leek
het werkeiyk, alsof alle leven weg
gestorven was.
Alleen de populieren waren nog
even druk als altyd. Die konden
trouwens nooit eens helemaal rus
tig zijn. Altyd waren er wel wat
van de bladeren of takken in be
weging. Nu hadden zg weer hun
toppen ver voorover gebogen. Dan
konden zij de straatweg zien en een
paar huizen van een nabg dorp.
Hierover hadden zy de andere bo
men vaak iets verteld. Maar op het
ogenblik hadden die toch geen zin
om te luisteren. Die zaten nog
maar steeds over het lot van die
arme denneboompjes te piekeren.
Natuurlijk dachten de populieren
daar ook nog wel aan, maar zy
hadden daarboven zoveel afleiding,
dat zy gauwer konden vergeten.
Maar nu staan zij dan toch ineens
hun ogen uit te wryven. Hebben
zij dat wel goed gezien? Het begint
ai donker te worden en zy moeten
heel scherp kgken. Er is echter
geen vergissing mogelijk: in elk
van de huizen daar in het dorp
staat een van de denneboompjes
levensgroot voor het raam. En op
alle takken en twy'gen zijn kaarsjes
gestoken, die een helder licht ver
spreiden. Iets van dat licht kunnen
zelfs de andere bomen zien, die
niet zo groot zyn als de populieren.
Zij raken er maar niet over uitge
praat!
Een eind verder in het bos staan
ook de demiebomen naar die licht
jes te kyken. De grootsten onder
hen weten wel, dat de mensen nu
Kerstmis vieren. Zy vinden het een
hele eer, dat zy daarvoor elk jaar
opnieuw een denneboom in hun
huis halen, en dat die dan met al
die brandende kaarsjes het sym
bool mag zijn van het licht, dat het
Kerstkind door zgn komst in de
wereld gebracht heeft. Daarom be
waren de dfennebomen het hele jaar
door een eerbiedig stilzwijgen. En
ofschoon zij allemaal tegen het af
scheid van het bos opzien, hoopt
toch iedere denneboom in stilte, dat
ook hij eens een kerstboom mag
worden.
TANTE HERMIE.
MGR. DR. JAC. BRUNING
25 JAAR PRIESTER
Heden, Zaterdag 24 December,
viert de Hoogeerw. Heer Mgr. dr.
Jac. Bruning, minutant-archivaris
van de H. Congregatie der Oos
terse Kerk, in Rome zijn 25-jarig
priesterfeest.
Mgr. dr. J. Bruning werd 19
Juni 1897 te Soest geboren. Zijn
philosophische en theologische stu
dies deed hij aan het Pauselijk
Collegium Ürbanum „De Propa
ganda Fide" te Rome. Op 24 Dec.
1924 werd hij door wijlen Kardi
naal van Rossum tot priester ge
wijd. In 1925 promoveerde hij te
Rome' tot doctor in de theologie.
Na de beëindiging zijner studies
vertrok Mgr. Bruning naar Pa
lestina, waar hij tot 1936 pastoor
was in Ajlun in Transjordanië. Op
1 Febr. 1937 volgde zijn benoeming
tot minutant-archivaris van de
H. Congregatie van de Oosterse
Kerk. Op 20 Juli 1943 benoemde
Z.H. de Paus hem tot Geheim Ka
merheer.
Mgr. dr. J. Bruning is een ge
ziene persoonlijkheid in de krin
gen der Nederlandse kolonie te
Rome. In Nederland geniet hij
vooral bekendheid in journalis
tieke kringen als Romeins mede
werker van Nederlandse katho
lieke dagbladen.
Rode Kruis-kalender
Van het hoofdbestuur van het
Nederlandse Rode Kruis ontvin
gen we een prachtig verzorgde
kwartaalkalender van het jaar '50.
De heer Doeve was bereid gevon
den zijn talent ten bate van de ge
zondheidsdienst aan te wenden en
maakte een viertal zeer sugges
tieve illustraties. Een der bladen
stelt het devies „Inter Arma Ca
ritas" voor met een gesymboli
seerde figuur van Florence Nigh
tingale, terwijl de drie overige
bladen de drie vredestaken van 't
Nederlandse Rode Kruis, nl. hulp
bij rampen, informatiebureau en
bloedtransfusiedienst naar voren
brengen. Voor het Nederlandse
volk een prachtige gelegenheid
om eens kennis te maken met het
feit. dat het Rode Kruis ook in
vredestijd hulp verleent aan de in
nood verkerende mensheid.
BIJ DE KOK IN DE KERSTKEUKEN. Orde in het rijk van de koks in de restaurants. De
slagader wordt gevormd door de ovens en de fornuizen van de „rótisserie, entre-métier en
saucier". De koks balanceren uiterst handig met pannen en braadsleden en schaaltjes. De chef
kok vuurt de namen der bestelde gerechten in het Frans op de koks af. Voor een leek onbegrij
pelijke klanken. Maar alles komt in orde en op tijd klaar. Met de feestdagen worden hier per
dag 20 kippen, 10 kalkoenen en 10 hazen in jan en oven verwerkt. Neen, een janboel is het
hier niet, alleen erg warm en vermoeiend
FEUILLETON
Uit het Engels door
Clarence Budington Kelland
15
Zeg, dat je drie putten nodig hebt,
da's een veertigduizend dollar.
Stel, dat het klaarmaken van de
grond dertigduizend kost. Dat is
meer geld dan de meeste ranchers
ooit bij elkaar gezien hebben.
Maar van droogte behoef je je dan
dan geen sikkepit meer aan te
trekken, en je zou zelf je vee kun
nen klaarmakenten naastebij
althans."
„Klaarmaken?" vroeg ik. „Wat
is dat?"
„Klaarmaken yoor consumptie",
zei Straight. „Een beest dat zó
van de ranch komt, is niet te eten
zo taai. En veel te mager. Ge
wicht, vet, dat maakt in ons
bedrijf je winst uit. Daarom ver
kopen de ranchers hun runderen
aan iemand, die ze mest. Voor
zoveel geld per pond. En die ke
rel geeft ze goed te eten tot ze
zwaar genoeg zijn. Hij levert, om
zo te zeggen, per beest een paar
honderd pond bij en maakt ze
eetbaar. Dat noemen we klaarma
ken. Zo'n man maakt zijn winst
door de beesten op gewicht te
brengen. Als hij daar meer voor
weet te bedingen dan het hem
kost, dan wrijft hij zijn handen.
Lukt dat niet, dan heeft-ie een
strop."
„Nogal ingewikkeld," zei ik.
„Valt wel mee. Maar als we zo
ver kwamen, dat we putten lieten
boren en genoeg voer konden la
ten groeien, dan konden we ons
vee zelf klaarmaken en de winst
van die ander in onze zak ste
ken".
„Met andere woorden, je zou
willen dat ik een bonk geld in de
ze ranch steek."
„Je hebt het natuurlijk niet,"
zei hij.
„Misschien kunnen we het er
gens op de kop tikken," antwoord
de ik.
„Daar valt over te denken," zei
Straight, en veranderde van on
derwerp. „Die dam, die Butterick
aan het aanleggen is, is op het
ogenblik belangrijker. Zullen we
er morgen eens naar toe rijden en
poolshoogte nemen?"
„Mij goed," antwoordde ik.
Wij aten^ Daarna zaten we op de
overdekte waranda en rookten
en praatten om elkaar wat beter
te leren kennen. Straight begon
mij hoe langer hoe beter te beval
len. Wat mijzelf aangaat, ik pro
beerde zo'n gunstig mogelijke in
druk te maken en mogelijke voor
oordelen die een man met zijn
ervaring over een jong broekje
dat de baas kwam spelen, wel
moest hebben uit de weg te
ruimen.
Hij keek op zijn horloge en
stond op. ,,'t Wordt tijd voor mij
om m'n strozak op te zoeken", zei
hij. „Voor je 't weet is het vier
uur." Hij ging naar de deur,
draaide zich toen om en deed een
paar stappen terug.
„Toen ik hoorde, dat jij kwam,
was ik vastbesloten m'n congé te
nemen," zei hij. „Ik had geen zin
om voor een snotneus te werken.
Maar ehafijn, ik ben van
mening veranderd. Misschien
rooien we het wel samen."
„En waarom ben je van mening
veranderd?" vroeg ik. Ik was be
nieuwd.
„Je komt er tenminste voor uit,
dat je niks weet," zei hij en het
volgende ogenblik sloeg de deur
achter zijn rug dicht.
Ik was niet onaangenaam ge
streeld. Het was een raar compli
ment, maar een compliment was
het. Het was de eerste prettige
ervaring sedert mijn aankomst op
de ranch.
Straight riep mij niet om vier
uur maar ik was al wakker. Door
de hitte had ik niet goed kunnen
slapen en ik was blij dat ik op
kon staan, het onmenselijk vroege
uur ten spijt. Ik waste me onder
de primitieve douche en zocht
Straight aan tafel op. We wissel
den een morgengroet en daarbij
bleef onze conversatie. Nadat hij
zijn derde kop koffie verzwolgen
had, gingen we naar de omheining
waar gezadelde paarden klaar
stonden.
Drie cowboys deden al hun best
om me niet al te nieuwsgierig te
bekijken. Straight stelde ze aan
mij voor, noemde hun achter
namen: Higson, Toomey en Oleo.
(Wordt vervolgd)
Aan de vooravo
*.h.». het weti
burgerlijke ovei
namiddag kwar
element van v
komen. De kat
tijdens de Rond
op de bres heeft
ment bedoelde
onderstand in d
In eerste aanle
ter Götzen hier
zend tegenover,
hoge bedragen, c
Graaf in zijn ho<
ten hem kopschu
heidsdienaren in v
de de afgevaardi
twee jaren een i
««„ten honderd
500. —en 40 tei
de rest van de a
De overheidsdien
hike dienst zou<
een laar een ond
ten honderd moet
nieten. Na enig ov
praat, waarbii dt
been styf hield. 1
Graaf zijn eis inz
naren in tiideliike
De minister deed
zun beurt een con<
accoord te verklai
onderstand voor j
soneel ten bedrag
honderd. Wat toe
Kamervoorzitter k
woord ig meer en i
hike weg: hij scl
gadering ten einde
partijen gelegenhei
onderling beraad,
van de vergaderin
derdaad een com]
bus te zijn gekoir
personeel wordt ge
winners en ni
Voor de eerste
onderstand 50 ten
de eerst 500.
30 ten honderd va
de activiteitswedde,
ners krijgen resp.
honderd. Het resi
getwijfeld niet iei
digen, maar het el
vrijwilligheid is o
toch zeker niet onl
ruimd. Al met al e
ces voor de jonge
gevaardigde de Gr£
.Ook was er ver:
ning tusen ministi
over een amendei
Het bedrag van 1
dat in de afvloeiini
genoemd wordt, wil
zien op ƒ300.—. Oc
het beraad uitkom
260.Een ander
de Kadt (P.v.d.A.) i
ter zonder meer ovi
deert overheidsdien;
liike dienst vooraf)
Maart 1942 en indie
dienst waren naar
van een desbetreffi
sie met hun gezinslc
overtocht naar N
redelijke voorwaard
dement-Meyerink (j
regering de verplic!
om bepaalde in dit
fen regelingen binni
den bij wetsontwer
mer in te dienen.
Nadat deze laatsi
werkt was, brak ziel
stemming bil de
vraagt v°°r haar
Flinke bes
dienste, -
Bureau va
(WAAL1
(Het adres voor SCH
Reeds
to Jj
De R.K. GEM. TONE
H.H. Waard Noord ge
dag) en 28 DEC. a.s.
de heer JAC. GROE
Toneelsj
Voorverkoop van kaï
Hoog. en I
Zaalopen: 6.30 uur
TWEEDE KERST
ONDER DE N
BAND W. BI