wijgen Anke Servaes, schrijfster en bekeerlinge De ontwikkeling van de verhoudingen na de souvereiniteitsoverdracht Heidense chaos en christelijke opbouw AMMA rachtproef Warmte voor de „Carmel :sv—RCZ Rubriek voor de Vrouw Een keur uit haar werkmet biografie, beoordelingen en andere bijdragen Hoesten? DAMPOPASTILLES HAAGSE BRIEF Koninklijk Huis en Kabinet gaven indrukwekkend voorbeeld Op de West is nu het oog gericht De belevenissen van Spat en Jasper HET VERRE OOSTEN De Chinese familie - Voor-patriarchale tijden - Op visite - Taalpuzzles Storm in Eva's theekop ia erde klasse B. 3GOQSC (V—Halfweg VOSucces W—ADO '20 TS—De Kennemers erde klasse C. VEHollandia rMSKW elderAlkm. Boys CG—OWO EMBloemend, ierde klasse A. ludesl.Wieringerw. choorlTexel roneBergen NiedorpBKC /aterv.Grassh. 'ierde klasse B. AP—St. George ouavenAndijk erdosDe Rijp TW-Westfriezen 'urmerendRKAFC 'ierde klasse C. InergiaHSV eev.Schellingw. tssend.Randers mmenWSV '30 worden gehoord, die van deze overmacht ien verklaren, iger, mr. S. Gerbran- mening, dat het be- rmacht in deze zaak opgeld deed. >RES VAN OOR HET GEZIN bestuur van de Kath. het Gezin" heeft aan Kamer een adres ge- gens adressant is er .ouding tussen de door werp in het vooruit- de belastingverlaging awden en gehuwden eren enerzijds en ge- kinderen anderzijds. een eigen ontwerp- 'ehuwden met kinde- waarin de belasting- het derde en volgende wordt gehouden, orpen tarief brengt een aanzienlijke ver- het belastingvrije ïn- grotere gezinnen, is van mening, dat voorgestelde tarie- fer van betekenis van zullen vergen. kroonprins regent DLM, 13 Jan. (AFP). kroonprins Gustaaf een heden onder lei- oning Gustaaf in het Drottningholm gehou- ering tot regent be- de duur van 's ko- >ch moet Huiberts zijn de overwinning kun- 'zo langzamerhand tot op de achtergrond >id gaat ook ditmaal winst tegemoet in den n Zeemacht. Een moei- 1 krijgt LSVV op te zege op de Navy zal e nodige courage heb- -acht om ook Kaag- i in Kolhorn baas te t zal daar echter niet gaan. Tenslotte kan a de zege op Foresters ernaar winnen en komt >g steviger op de vufde a3De tweede klassers. tersBlokkers is voor edijk—SRC is voor IC damEgmondia voor ploegen evenveel ver beide ploegen o.i. van kte. Gooi het maar in zou de voormalige Ierse" zeggen en ik zal wie het wint. Wil heb- og- niet zover in de -actii ken gebracht, dat ig van deze ontmoeting orspellen. Feit is, dat er goed voor komt te vachting van eventuele gaat Grootschermer i Jisp en WBSV doet an St. Bavo, dat o.i. m :rs te sterke tegenstan- te bekampen, nd klont Zaanse boys jk doet met Kwadiik ode daad, waarmee zo- i boys als Kwadiik m e hoekje bliiven rond- c al zo'n krachtpatsers- RKEDO—HEO. De ■s, die het meest in de •okkelen hebben in de ;en elkaar. Wint HEO de Hoogkarspelaren »eheid" bovenaan. Wint an krijgen ook Winkel lere mate Berkhout en weer illusies. Met die dat deze clubs ten- :n veer laten in hun En daar is alle kans ut voorspellen we ten- SVognum bii Spartanen 5 ontvangst. Daar kan neepraten. Flevo zal in redstriid tegen Woudia een walk-over kunnen zelfs Winkel zal tegen duchtig op haar tellen jassen. Als Twisk tegen r knock-out gaat. dan toch zeer bedenkelijk viskenaren. tat Hugoboys op Texel ibstakel tegemoet, maar r zal WGW het krijgen ffen terrein van Wiron /er. Daar kon nog wel •eertie worden gelaten, lig succes zouden we een knappe prestatie ollandia T duwt door allantsoog wederom een e omlaag, waarvan Con runnen profiteren door lege handen naar huis Hetgeen overigens het ke feit van een eerste e zege zou betekenen it Con Zelo. Dirkshorn zullen onder de Dirks- tegen een geliik spel waarmee beide ploe- laats zouden behouden 'li.ist. ZATERDAG 14 JANUARI 1950 PAGINA 5 rN DE ZOMER VAN 1947 is Anke Servaes zo luidde de schrijfstersnaam van mevr. Anke Valkhoff-Wijdom, uit Bergen gestorven. Diep betreurd door velen. Allerwegen is zij herdacht als de fijnzinnige vrouw, de diepmenselijke schrijfster, die met haar warmvoelende verhalen ontelbaren heeft getroffen en voor zich ingenomen, zoals zij zo velen voor zich wist in te nemen door haar hartelijkheid en tegemoetkomendheid, haar hulpvaar digheid en vooral haar medeleven met misdeelden en verdrukten. Ter harer nagedachtenis ver scheen dezer dagen bij de uitgeverij F. G. Kroonder te Bussum een fraai boekje van kloek formaat, dat in ruim honderd hladzijden ver telt van haar leven en haar werk. Een „keur uit haar werk met bio grafie, beoordelingen en andere bijdragen en een tiental foto's. Haar „levensbericht" is pieus ge schreven door haar echtgenoot, de literator R. J. Valkhoff. Verschillende fragmenten uit haar bekendste boeken sieren dit interessante en lezenswaardige werkje, en de beoordelingen van bevoegde recensenten maken het ons, voor velen wellicht ten over vloede, nog eens duidelijk, welk 'n schat aan levenswijsheid en litte raire voldoening in de werken van deze schrijfster verscholen liggen. Ten overvloede, zeiden wij, want haar „Kinderzaal", haar „Konolle- tje", „Kinderen die over zijn", „Moeder Liesbeth" en „Internaat" om maar enige te noemen, hebben al vele lezers en vooral lezeressen getrokken. Het is daarom, dat wij gaarne een en ander van dit pas- verschenen „herinneringsboek" vertellen in deze rubriek, waarin wij geregeld zullen schrijven over vrouwen, waarover men spreekt. En zulk een vrouw is Anke Ser vaes en als het boek bedoeld haar herinnering levendig te houden, dan is het zeker niet misplaatst. Want deze schrijfster heeft ons teveel moois en goeds in haaf boeken en in haar persoonlijke herinnering nagelaten, dan dat'dit vergeten zou mogen worden. Zij was begenadigd. In het „Boek van Nu" van October 1947 her dacht dr. P. H. Ritter Jr., die haar ook voor de Avro-microfoon eer biedig eerde, haar kort na haar sterven aldus: .Voor haar geldt de zinspreuk: „Wien de Goden liefhebben, nemen zij tot zich". Zij was nog geen vijftig jaar, haar talent vertoonde nog een bloei van belofte. En toch heeft zij zich wijs en berustend de dood toegewijd". (Adv.) Haar persoon, haar leven en haar werk spreekt tot ons uit dit fijne boekje, dat wij in het bijzonder aan onze lezeressen met warmte aanbevelen. Zij zul len dan ervaren, hoe deze lief hebbende vrouw, die op allerlei gebied aanpakte, om zich in het maatschappelijk leven verdien stelijk te maken, niettemin een goede moeder, een uitstekende huisvrouw en een voorbeeldige gastvrouw is geweest. Het tref fende verhaal der bekering van dit kunstzinnige echtpaar maakt het lezen van dit boek alleen al tot een dankbare vreugde en tot lering! Anke Servaes (mevr. Valkhoff- Wijdom) over wie dit artikel handelt HOGERE UITKERING SOCIALE BIJSTAND In verband met de jongste maat regelen ten aanzien van de ver hoging van de lonen en de voor genomen wijziging o.a. van de Kinderbijslagwet zijn met ingang van 1 Januari 1950 de uitkeringen ingevolge de tot de competentie van het ministerie van sociale zaken behorende rijksregelingen voor sociale bijstand overeenkom stig verhoogd. De bedoelde rijks regelingen zijn: de overbruggings regeling, de sociale bijstandsrege ling, de vorstverletregeling, de sociaal-economische hulpyerle- ningsregeling voor zelfstandigen, de gemeentelijke sociale werk voorzieningsregeling voor hand arbeiders, de regeling tewerkstel ling hoofdarbeiders en de rege ling voor sociale bijstand aan beeldende kunstenaars. De verhoudingen in de papierindustrie In het kader van de Benelux hebben de organisaties, aangeslo ten bij het Internationaal Christe lijk Vakverbond, Donderdag en Vrijdag in Den Haag besprekingen gevoerd inzake de papierindustrie in de Beneluxlanden. Onderwerp van bespreking was de invloed van de devaluatie der munteen heden in België en Nederland op de sociale en economische ver houdingen in de papierindustrie. EEN HANDWERKJE Gebreide theemuts Voor deze theemuts is nodig wol of frotté-zijde in de verschillende kleuren, die goed bij elkaar passen en 2 niet te dikke breinaalden. Het wordt heen en terug gaande met de rechtse steek gebreid. Be gonnen wordt door van de eerste kleur 60 steken op te zetten en deze rechts terug te breien. Daarna worden hierop gebreid 60 steken van de 2e kleur en terug, daarna 55 ste ken en terug, er blijven dan dus 5 steken op de ene naald staan, ver volgens 50 steken en terug en zo voortdurend 5 steken minder totdat er tenslotte 35 steken zijn gebreid. Nu volgen er weer 60 steken van de le kleur en terug, daarna 60 steken van de 3e kleur, dan 55 steken van deze kleur enz. enz., totdat er weer 35 steken van deze kleur gebreid ziin. Nu volgt weer een smalle streei van de le kleur. Zo gaat men door, afwisselend brede strepen van de 2e en 3e kleur, afgescheiden door smalle streep jes van de le kleur, tot men een voldoend grote lap heeft verkregen. Deze wordt nu van boven dichtgenaaid en opzij dichtgenaaid en daarna over een andere theemuts heengetrokken. Daarna kan de bovenzijde afge werkt worden met eén omge haalde ring, een pompoen of een koordje. Een bijpassend aanvattertje kan gemaakt worden door op te zetten 25 steken en dan inplaats van 5 maal 5 steken minder te breien 4 maal 3 steken en terug, tot er 13 steken gebreid zijn, waarna weer de smalle streep van 25 steken volgt. UIT DE KEUKEN Mevr. S. te G. wil haar mede lezeressen gaarne in kennis stel len van het volgende recept voor ketel- of trommelkoek Benodigd: 150 gr. tarwebloem, 100 gr. boekweitemeel (of alleen 300 gram tarwebloem), 20 gram pst, 1 ei, ongeveer 1 kwart liter lauwe melk, 100 gram krenten en/of rozijnen en sucade, 3 gram zout. Bereiding: Klop het ei, voeg daarbij de lauwe melk en strooi daarbij 't meel. Klop met 'n hou ten beslaglepel alles goed door elkaar tot een glad deeg, roer er de in warm water gewassen krenten en rozijnen door, de su cade (gesnipperd), het zout en de gist, die eerst met een beetje van de lauwe melk moet zijn aangemengd. Het deeg dan 1 a Hi uur dichtgedekt op een wat lauwe plaats laten rijzen. Neem een puddingvorm, besmeer die met boter en bestrooi hem met Paneermeel. Vul de vorm voor met meer dan driekwart, sluit hem en kook de koek 2 a 2ü uur in kokend water of in de stoom pan. Controleer of het deeg gaar is, door er met een mes in te steken, dat er droog uitkomt, als ^°ek gaar is. Men kan bij dit smakelijke gerecht, dat een goe de aanvulling, of, in groter om- yanP voor meer personen, biiv. op Vrijdag, een kostelijk hoofd punt van het menu is, stroopsaus koven of boter en bruine suiker, ot boter en stroop. (Van onze parlementaire redacteur) Een nieuw naambord, dat onlangs aan de muren van minister van Maarseveens departement werd aangebracht en waarbij den volke kond werd gedaan dat dit voortaan „Ministerie voor 'Unie-zaken en Overzeese Rijksdelen" zal heten, duidt twee grote vraagstukken aan, die ons dit jaar wel zeer in het bijzonder zullen bezig houden. De teerling is geworpen. Indonesië is onafhankelijk. Hoe zullen de verhoudingen zich daar nu echter gaan ontwikkelen? Wat zal in de praktijk de Unie kunnen betekenen? Zullen de Nederlanders ook individueel bereid blijken om onder de nieuwe verhoudingen hun rol te spelen? Daarnaast is het een onmiskenbaar feit, dat de over dracht van de souvereiniteit over Indonesië het gebied van het Koninkrijk aanmerkelijk heeft beperkt en toch, wij mogen ons dat niet ontveinzen, macht speelt in de wereld nog altijd een grote rol. Dit overwegende, dringt zich als vanzelf dat andere vraagstuk op de voorgrond: Zullen wij er wel in slagen de West voor het Koninkrijk te behouden? moeten besteden, wat op de ach tergrond geraakt. Het is thans zaak deze schade in te halen. Ook daar liggen de verhoudingen im mers niet zo eenvoudig. In Maart 1948 werd, zoals bekend, in Bogota een Fan-Amerikaanse conferentie gehouden, waarbij de wil van enkele Zuid- en Midden-Ameri kaanse staten tot uitdrukking werd gebracht om ook ginds een einde te maken aan het „koloniale beheer" van staten als Frankrijk, Engeland en Nederland. Het is verheugend, een poging doende om de eerste reacties saam te vatten, voorop te kunnen stellen dat de Kroon en het kabi net zowel ten aanzien van de nieuwe verhouding tot Indonesië als ten aanzien van de zorg voor het Rijk nieuwe stijl ons volk op indrukwekkende wijze en met een energie, die moeilijk kan wor den misverstaan, zijn voorgegaan. Het Nederlandse volk heeft zulks zeker'nodig. Er zijn er onder ons nog teveel, die in deze grijze da gen, het nieuwe naambord op het Plein beziende, mismoedig in hun kraag terugduiken en die zouden willen volstaan met de negatieve conclusie, dat de bordjes inder daad verhangen zijn. Stellen wij daar dan echter tegenover de waarlijk grootse gedachten, die H. M. de Koningin, zowel in haar Kerstrede als in die bij gelegen heid van de souvereiniteitsover dracht uitsprak: „Wij weten, wie behouden wil, zal steeds verliezen en wie bereid is te verliezen, zal behouden, ook al behoudt hij iets heel anders dan hij oorspronkelijk had voorgesteld" en dat andere woord: „Het is een voorrecht Jeze daad van overdracht der souve reiniteit te verrichten tegenover de geschiedenis, of beter gezegd voor het aangezicht Gods Meer dan een eeuw geleden hield Macauley in het Engelse parlement reeds rekening met de mogelijkheid dat de dag zou kun nen komen waarop de Engelse koloniën zich zelf zouden willen zijn en hij sprak toen het woord, dat in de rede van onze Koningin Juliana ziin treffende bevestiging vond: ..Ik' weet niet of zulk een dag ooit komen zal. Maar nooit zal ik pogen hem te voorkomen of te vertragen. Wanneer hij ooit aanbreekt, dan zal dit de fierste dag in Engelands geschiedenis zijn". In plaats van een wat grijze mismoedigheid is het. wat het Koninkrijk nieuwe stijl betreft, goed zich te spiegelen aan het voorbeeld van een ander lid van het Koninklijk Huis. De luchten mochten laag hangen over het Nederlandse grondgebied, de re gens mochten het uitzicht wazig en beperkt doen zijn, het door de regering uitgeruste Nederlandse smaldeel, bestaande uit het vlieg kampschip de „Karei Doorman" en twee andere oorlogsbodems, boorde zich daar, met aan boord Z. K. H. Prins Bernhard. doorheen, teneinde ginds in de West het aanzien van het Koninkrijk nieuw relief te gaan geven. Het belang van deze reis kan moeilijk worden overschat. De West is in de vier jaren, waarin wij onze volle aandacht aan het Indonesisch probleem hebben Wanneer men bedenkt, dat Curagao leeft van het raffineren van de Venezolaanse olie. dan wordt het meteen duidelijk welke politieke bedoelingen achter een dergelijke wens steken. Maar ook hier moet men er rekening mede houden, dat wensen als deze in de politieke wereldverhoudingen kunnen passen. Amerika heeft groot belang bij deze olieproductie en dat klemt vooral in tijd van oorlog. In de jongste wereldoorlog opereerden de Duitse duikboten tot in de West en het waren dan ook de Verenigde Staten, die de tot het Nederlandse Koninkrijk behorende gebieden moesten be veiligen. Nu het Nederlandse Ko ninkrijk door de overdracht van de souvereiniteit over Indonesië is ingekrompen, is het niet onmo gelijk, dat de mening zou kunnen post vatten, dat Nederland eigen lijk minder geschikt wordt om de verantwoordelijkheid voor de vei ligheid in deze belangrijke hoek van de wereld te dragen. Vandaar dan ook dat wij dit Nederlands vlagvertoon juist op dit tijdstip zo van harte toejuichen. Voor zo ver in de West zelf bij sommigen het vertrouwen zou zijn gaan wankelen, laten wii het ons niet verhelen, ook daar ziet men wel eens de mogelijkheid van afschei ding onder het oog. Moge uit deze even voorname als krachtige mis sie moed geput worden. De wereld daaromheen moge haar zien als een getuigenis dat het Nederland ernst is om zijn maritieme taak met alle kracht te blijven vervul len. Wij wezen er reeds op. dat de Koningin ons volk heeft opge roepen ook onder de nieuwe ver houdingen zijn dienende belang stelling aan Indonesië te blijven geven. In hoeverre aan deze op roep gevolg zal worden gegeven valt in deze eerste weken na de souvereiniteitsoverdracht nog moeilijk te overzien. De regering deed ongetwijfeld een gelukkige greep met dr. Hirschfeld als Ne derlands eerste vertegenwoordiger naar Indonesië te zenden. Intussen blijft het zaak er op te wijzen, dat niets zal mogen worden nagelaten om op elk ter rein contacten te leggen, te ver stevigen. Op een grote vergade ring van de P.v.d.A. was een Indo nesisch geestverwant aanwezig. Ook die richting moet het uit. Hoever is de K.V.P. met het con tact met onze Indonesische geest verwanten gevorderd? Verheugend is ook het initiatief van de Volkshogeschool ..Draken burg!)" om in samenwerking met het „Centrum voor Staatkundige Vorming" studiedagen te organi seren die aan de samenwerking met Indonesië zullen ziin gewijd. Wat Indonesië zelf betreft, wan neer wii de balans van de eerste weken vrijheid opmaken, dan geeft ook deze reden tot optimis me. De overdracht is zonder schokken verlopen. Toch zijn de politieke verhoudingen er natuur lijk nog lang niet tot rust geko men. De federatieve gedachte zal zich tegenover de unitaristische idee van D.jogja moeten trachten te handhaven. Zulks is niet een voudig. wat overigens ook weer niet al te veel verwondering kan wekken. In de dagen van de R.T.C. is voldoende duidelijk ge worden. dat er ook onder de fede ralisten waren, die in hun hart veel meer voor de Republiek voelden. Veel zal tenslotte afhan gen van de afloop van de strijd tegen de benden, die de R.I.S. niet wensen te gehoorzamen. Persagentschappen maakten melding van het fejt, dat ook Ne derlandse troepen aan de tegen actie deelnamen. In de komende weken zullen de verhoudingen ook in deze sector van de samenwer king wellicht duidelijker voor ogen komen te staan. rNe vogels die woonden onder de pannen van het oude land huis „Sorghwijck" hadden een zor geloos leventje want er was geen mens die zich met hen bemoeide en in die toestand voelen vogels zich meestal het best op hun ge mak, Niet, dat ze het je kwalijk zullen nemen als je ze broodkrui mels geeft wanneer er sneeuw ligt maar op de meeste dagen van het jaar ligt er geen sneeuw en als je als vogel een klein beetje °P ie eer EEN VERHAAL IN VERVOLCEN door G. Gl. gesteld bent verdien je liefst zelf je kostje. Zo dachten ook de vogels erover die woonden onder de pannen van „Sorghwijck". En dat waren er veel. Behalve dan al die vogels woon de er in dat landhuis Jonkheer Jasper Lodewijk de Crommenarm. Deze was de baas en tevens de eigenaar van „Sorghwijck" en van alles wat er in een tamelijk wijde omtrek omheen lag. In zijn dienst had hij Kees Brom en diens vrouw Maaike die van hun ouderdoms pensioen niet konden leven en daarom waren gaan werken bij Jonkheer Lodewijk de Crommen arm, van wie ze een paar gulden meer kregen dan van de Minister en waar ze het wel tot hun dood zouden kunnen uithouden, dachten ze. Jonkheer Jasper namelijk was njet jong meer, maar zeer taai Kees Brom was in zijn hart, een beste werker maar hij had veel last vp rheumatiek en daarom harkte hij alleen de perkjes en de paden van het landgoed „Sorghwijck" zo'n beetje bij en haalde hij slechts de meest in het oog lopende stuk ken onkruid uit het tuintje waar hij de groenten teelde voor de mid- dagpot van zijn vrouw, Jonkheer Jasper Lodewijk de Crommenarm en zichzelf. Met Maaike was het niet veel beter gesteld maar zij kon tenmin ste nog de trap opkomen naar de tweede verdieping van „Sorgh wijck" en er de boel schoonhouden. Jonkheer Jasper Lodewijk de Crommenarm liet alles over zijn kant gaan en bemoeide zich niet met gewone zaken. Die zat alle dagen in zijn bibliotheek boeken te lezen over sterrenkunde en des nachts ging hij in zijn park wan delen om de sterren te bekijken die hij overdag tan buiten geleerd had. Zodoende kon hij natuurlijk nooit zien dat dat „Sorghwijck" er danig verwaarloosd begon uit te zien. Op de zolder kwam nooit iemand. Kees kon daar niet komen vanwege de rheumatiek, Maaike niet van wege haar ouderdom en tevens omdat ze zo dik was en de Jonk heer kwam er eenvoudig niet. De vogels die woonden onder de pannen van „Sorghwijck" en op de zolder hun opslagplaatsen hadden wisten dat en daarom hadden ze zo'n rustig leventje. Eerst waren het nogal tamelijk deftige vogels die onder de pannen van het landhui? hun nest bouw den. Want een landhuis of een vil la is tenslotte iets waar je pas in komt wonen als je spaarbank boekje tot op de achterkant van de kaft volgeschreven is, en dat is bij lang niet iedereen zomaar één, twee drie het geval. Bij Jonkheer Jasper Lodewijk de Crommenarm was dat wel zo want die was zijn leven lang secretaris geweest van ministers en van Hoge Vertegen woordigers van de Kroon Vandaar dat spaarbankboekje. Maar dat de man zo slordig en nalatig was en „Sorgwijck" verwaarloosde stond op de duur de meeste lijsters, spreeuwen, roodborstjes en ook het ooievaarspaar, niet aan en daarom waren ze verhuisd. (Wordt vervolgd) ONS LEESHOEKJE De meesten van jullie, jongens en meisjes zullen graag wel eens een spannend jongensboek of een mooi verhaal voor meisjes willen lezen. Vooral als er wat minder huiswerk is en je niet naar buiten kunt, omdat het regent, of omdat vader en moeder graag willen dat je eens thuis bent, dan komt een mooi boek wel eens van pas. Welk boek zal ik lezen, vragen jullie misschien. Meestal weten vader en mo.der wel, welke boeken je lezen kunt en als je zelf ook eens een keus wilt doen, een boek wilt vragen bij een ver jaardag oft een ander feest, nu, dan kan je ook in de kinderkrant te recht. Want we gaan nu eens in de maand, of als hpt kan zelfs twee keer in de maand, met alle jongens en meisjes van de kinder krant in ons leeshoekje zitten en dan gaan we eens kijken, welke nieuwe boeken er voor jullie ge drukt zijn. Deze week ligt er in ons lees hoekje een heel aardig jongensboek klaar. Het heet: „De Wegenbouwer van Rotondo". Dit boek is voor grotere jongens geschreven door Jo Elsendoorn en brengt de spannende geschiedenis van 'n stel jongens, allemaal kin deren van verzetsmensen en ille gale werkers uit de oorlog, die voor een vacantie naar Zwitserland gaan. Een van hen, Bert, een stille jongen, wordt geplaagd omdat de jongens denken, dat zijn broer NSB-er is geweest. Dat is niet aardig van die jongens! En het wordt zo erg, dat Bert het in dat mooie hotel in Zwitserland niet uit kan houden en wegloopt. Bert komt dan eindelijk in Rotondo, bij de ZwitsersItaliaanse grens te recht, waar hij te werk wordt ge steld bij het bouwen van een weg. Hoe dan uitkomt, dat Berts broer geen NSB-er was, maar een ille gaal werker en hoe de jongens Bert. in hun midden opnemen, ver- IV (le deel) Lezers, we gaan vandaag onder duiken. We hebben dat nog zo pas gedaan, maar nu heel diep, koppie onder. Onze tijd zwemt steeds bo ven water. Tk bedoel: we praten steeds van: Hoe zal dit of dat af lopen, hoe zalVandaag gaan we eens vragen: hoe was en te vens hoe is China. We stappen dus in de wereld-lift naar beneden en passeren de tijden onzer voorva deren. Overgrootvader (1850) Napoleon de tijd van hoepelrok ken en pruiken langs roofridders met pluimen en strijdbijlen lager nog onze eigen voorzaten met knots en berenvéllen we zien Nero in 't Colosseum en tijgers, die mensen verscheurenGrut, roept tante, wat een eng gezicht!.... Weg dus, altijd lager, tot we komen bij Da vid, die juist bezig is steentjes.te vinden om Goliath te bevechten Wie is die kromme baas met z'n sneeuwwitte baard? vraagt iemand. Abraham, zegt de liftman. Nu heb je met recht Abraham gezien, broer. We zijn pas 4000 jaar ge daald, maar we moeten véél dieper; ach Abraham is maar een baby vergeleken met de mannen van de civilisatie van China. Wat zegt u? Ik zeg, dat we nog minstens een slordige 2000 jaar terug moeten vóór Abraham om te komen bij de eerste bekende keizers van het hemelse rijk. Ze heten Foe Tie en Sjun Noeng, „de hemelse landbou wer". „Uitstappen mensen", roept de liftman, anders zouden we gauw bij Adam terecht komen en die oude Adam kennen we wel. Enfin wij zijn hier ongeveer 5— 6000 jaar terug in China, ook het Middenrijk genoemd, omdat het lag tussen het barbaarse Noorden en het onbekende Zuiden. En vóór We 't weten, staat er al een Chinees voor ons om een heel klein bakje thee zonder melk of suiker aan te bieden. Hij buigt diep. Er zit geen oor aan 't kopje, je moet het met twee handen aannemen juist als hij dat aanbiedt. Zó hoort het, want bedenkt goed, dat we zijn bij een volk van 400 millioen met een zéér hoge beschaving. „Van welke hoogverheven natie zijt ge?" vraagt het Chineesje. „Wat is de edele naam van de gestrenge prins, uw onvergelijkelijke vader? En hoeveel weelderige loten van verrukkelijke jeugd versieren uw welriekende stam?" (zonen)..,. Zo pratend bereiken we het huis van de familie Lie. Grootvader en vader Lie staan al gereed om ons te verwelkomen, zelfs overgroot vader, leunend op een boomtak, die kunstig is bewerkt met allerlei mysterieuze hieroglyphen. Rood is de kleur der vreugde en boven de deur is een rood papier, waarop in sierlijke letters is geschreven 't woord Foe voorspoed. De deur posten zijn ook beplakt met rode papieren en in kunstige siertekens van zwarte inkt staat: Ho (een ko renaar met een mondje - Vrede) en Hoeo (Eenheid). Deze zijn de 2 beschermgoden van het huwelijk. Verder prijken vaak de woorden: Tshai (rijkdom) Loe (eer) en Hsie (vreugde). Na enige diepe buigin gen is het nu onze beurt om eens te vragen: „Uw eervolle kostbare familienaam, mijnheer?" Over grootvader antwoordt: „Onze goed kope onbenullige naam is Lie." En hoe heten uw eerbiedwaardig woonvertrek (vrouw), uw waar devolle zonen? en hoe heten de duizend ponden goud, de welrie kende Zenanabloemen? (dochters) en. het voor ons zonderlinge ant woord luidt: „Uw jongere broer (dat,is de oude heer zelf, die voor ons minderwaardig en jong po seert) heeft 5 jonge honden (zonen) en „zij, die geld kost" (z'n dochter) zal spoedig „door de deur gaan" (trouwen). Zijn goedkoop „binnen werk" of „zijn domme doorn" (z'n vrouw) behoeft niet genoemd te worden. Nu weten we 't een en ander van de familie Lie, maar u begrijpt, „edelachtbare of weledele" lezers, dat dit louter beleefdheid is en dient om de gasten zo hoog moge lijk te eren door zichzelf (voor onze begrippen) te degraderen. Het verdere ceremonieel is even zo. We krijgen ereplaatsen, eten met stokjes aan de gemeenschappe lijke tafel der mannen, want de vrouwen eten apart. We bezichti gen het hele huis (behalve de privé-vertrekken). alle snuisterijen en interessante dingen worden ge toond, men offert ons voortdurend thee, die altijd gereed staat en fin het is alles keurig in de puntjes en buitengewoon ongedwongen hoffelijk, zelfs in huizen van scha mele werkmensen ten plattelande. En nu eens wat vertellen over het familieleven, de familie: Bij zonder typerend wordt dat „idee" familie volgens de Chinese teken taal voorgesteld. Want u weet, ze schrijven hun gedachten niet in alphabetische lettertekens, maar elk idee wordt uitgedrukt door een teken, ontleend aan de natuur, de omgeving of menselijke zienswijze, 't Is dus inderdaad een „Woord schilderij", juist zoals onze schil ders een landhuisje uiduiden door een stenen hutje in 't groen ver borgen, 'n paar bomen er bij, 'n oud vrouwtje, leunend in 't venster en d'r man op een paar klompen bij de deur. Zo nu is het Chin, schriftteken van „familie": boven aan een dakje, dat uitdrukt het idee „Samenleving-woning" en daaronder de afbeelding van een zwijn. Met andere woorden een familie is een groep personen in een woning beschut samenle vend, en zich voedend met vooral het lekkerste wat een Chinees kent: Varkensvlees. Daar komt nog bij, dat er vooral bij eenvoudige Chi nese boeren vaak een varken ver dwaald rondloopt in 't huis. Heer lijke idylle, vindt u niet? TOEAN SLAMAT telt de schrijver in het boeiende eind. Een leuk spannend boek! En nu ons leeshoekje dicht en tot de volgende keer! Een week van gebed Nee hoor, we gaan niet een hele week lang bidden! Dat is niet no dig, dat kan ook niet. Maar we gaan deze week wel iedere morgen en iedere avond een paar Onze Va ders en Weesgegroetjes bidden, en ook eens een keer extra naar de kerk, om voor alle mensen te bid den die Onze Lieve Heer, de H. Maagd Maria en al die Lieve en goede Heiligen niet kennen. Eigen lijk moesten we dat iedere dag doen, maar daar komt zo weinig van, zelfs de grote mensen hebben daar wel eens geen tijd voor. Daarom hebben alle Bisschoppen pastoors en kapelaans, samen met een heleboel goede mensen, beslo ten, om een week in het jaar te gaan bidden voor al die mensen, die O. L. Heer niet, of niet goed kennen. Doen jullie mee? Ja toch zeker! ONS RAADSEL DE OPLOSSING VAN DE VORIGE WEEK Weet je nog, dat het zo moeilijk was? „Altijd blijf ik in je buurt en ik ga niet weg als je me stuurt"... Nou? De schaduw! Wel een beetje moeilijk, hé. Toch zijn er wel een paar, die het raadden. En wel tien dachten, dat het de Engelbewaar der was! Ook nog niet zo gek, vind ik. Nou allemaal meedoen met de oplossing van het raadsel van deze week! Deze keer hebben we een gemak kelijk raadsel, opgescharreld in 'n oud Frans leesboekje, Of die Franse kinderen het allemaal heb ben opgelost, weet ik niet, proberen jullie het maar eens! Hier is het: Ik volg de een, ik volg de ander, maar ik ben niet de een of de ander! Ik volg de man, ik volg de vrouw, maar ik ben geen man, en ook geen vrouw! En als ik niet ben een vrouw of een man, Jongens en meisjes, wat ben ik dan? En nu maar raden, kinderen! Probeer het eens op te lossen zon der de hulp van groteren. Alleen als je het heel moeilijk vindt, mag je het thuis vragen. Maar het leukste is het als je het zelf hebt opgelost. Sturen jullie de oplos sing? Dan weten wij het op de krant ook! Post uit de brievenbus Deze week bracht de postbode een mooie blauwe enveloppe naar de redactie van de kinderkrant. Uit Schoorl nog wel! In die enve loppe zat een heel leuke brief van Doornroosje, een meisjes uit de zesde klas, die ons raadsel van de vorige week heeft opgelost. Goed zo. Doornroosje! En nu heeft ze ook nog 'n aardig versje gemaakt, die Doornroosje! Als dat geen dichteres wordt, weet ik het niet! En nu het versje. D. K., (is het Dirkje of Di- nie?) uit B. heeft ook een op lossing ingezonden. Jammer, dat het niet goed was. Jij dacht dat het de Engelbewaarder moest zijn maar het was de schaduw. Een volgende keer beter, hoor! In ieder geval heb je je best gedaan en een keu rige briefkaart geschreven. In het vervolg zet je je naam wel voluit, afgesproken Verkeerd begrepen „Kijk, zie je, ik leg mijn hand op tafel, Sla hard er op zei Kees tot Krijn. Krijn sloeg, maar Kees had weggetrokken, e slag trof het hout en Krjjn had pijn. s Anderdaags zei Krijn tot Kobus: ,Kijk, zie je, hier ligt mijn hand op mijn kaak. Sla er op, maar hard" en Kobus deed het, Terwijl Krijn de hand wegtrok; he, dat is raak! ,Ach", zei Krijn, droef zijn wang betastend, ,'t Is jouw schuld niet, 't ligt aan mij, Ik wist niet precies hoe het gaan moest, Maar ik merk nu, er hoort een tafel bij." ZUSTERS IN DE KOU!.... DE ZUSTERS Carmelitessen van de „Carmel" in Egmond aan de Hoef zitten al voor de derde win ter in de kou, wegens een defecte verwarmingsinstallatie. Maar de zusters klagen, noch vragen. Van bevriende zijde werd onze aan dacht op dit ongerief van de zus ters gevestigd en het is daarom, dat wij in ons blad even de aan dacht willen vestigen op deze on houdbare toestand. Denkt u eens in, lezer, dat u de hele winter in de kou zat; hoe triest en troosteloos zou het zijn in uw nu gezellig verwarmde huiskamer. De Carmelitessen zijn slotzusters en slijten hun dagen in hun cel en in het koor. Het klooster is nog niet zo heel lang geleden gebouwd, maar tij dens de bezetting hebben de Duitsers er in gehuisd en waren de zusterkens verspreid over ver schillende andere Carmel-kloos- ters, o.a. in Drachten. De bezettingsschade is slechts gedeeltelijk vergoed, maar de ver warming functionneert nog steeds niet, omdat de zusters niet over de financiën beschikken, die daar voor nodig zijn. Slechts in het koor staat een ouderwetse kachel, die echter het klooster onvol doende verwarmt. Het ontbreken van een ver warming die het klooster vorst- vrij houdt, doet zich reeds gevoe len; de gezondheidstoestand van de zusters begint er onder te lijden. Met toestemming van Moeder Overste en goedvinden van de Bisschop *van Haarlem wordt thans een comité gevormd, dat zal trachten de zusters zo spoe dig mogelijk te helpen. Aanvraag studiebeurzen In tegenstelling met vorig' jaren moeten de aanvragen voo: een rijksstudietoelagebeurs dar wel een renteloos voorschot vóór 1 Februari zijn ingediend bij het bureau voor rijksstudietoelagen van het ministerie van onderwijs, kunsten en wetenschappen, Prin- cessegracht 15 te 's-Gravenhage.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1950 | | pagina 5