wijgen
Anke Servaes, schrijfster en bekeerlinge
De
ontwikkeling van de verhoudingen
na de souvereiniteitsoverdracht
Heidense chaos en christelijke opbouw
AMMA
rachtproef
Warmte voor
de „Carmel
:sv—RCZ
Rubriek voor de Vrouw
Een keur uit haar werkmet biografie,
beoordelingen en andere bijdragen
Hoesten?
DAMPOPASTILLES
HAAGSE BRIEF
Koninklijk Huis en Kabinet
gaven indrukwekkend voorbeeld
Op de West is nu
het oog gericht
De belevenissen van Spat en Jasper
HET VERRE OOSTEN
De Chinese familie - Voor-patriarchale
tijden - Op visite - Taalpuzzles
Storm in Eva's theekop ia
erde klasse B.
3GOQSC
(V—Halfweg
VOSucces
W—ADO '20
TS—De Kennemers
erde klasse C.
VEHollandia
rMSKW
elderAlkm. Boys
CG—OWO
EMBloemend,
ierde klasse A.
ludesl.Wieringerw.
choorlTexel
roneBergen
NiedorpBKC
/aterv.Grassh.
'ierde klasse B.
AP—St. George
ouavenAndijk
erdosDe Rijp
TW-Westfriezen
'urmerendRKAFC
'ierde klasse C.
InergiaHSV
eev.Schellingw.
tssend.Randers
mmenWSV '30
worden gehoord, die
van deze overmacht
ien verklaren,
iger, mr. S. Gerbran-
mening, dat het be-
rmacht in deze zaak
opgeld deed.
>RES VAN
OOR HET GEZIN
bestuur van de Kath.
het Gezin" heeft aan
Kamer een adres ge-
gens adressant is er
.ouding tussen de door
werp in het vooruit-
de belastingverlaging
awden en gehuwden
eren enerzijds en ge-
kinderen anderzijds.
een eigen ontwerp-
'ehuwden met kinde-
waarin de belasting-
het derde en volgende
wordt gehouden,
orpen tarief brengt
een aanzienlijke ver-
het belastingvrije ïn-
grotere gezinnen,
is van mening, dat
voorgestelde tarie-
fer van betekenis van
zullen vergen.
kroonprins regent
DLM, 13 Jan. (AFP).
kroonprins Gustaaf
een heden onder lei-
oning Gustaaf in het
Drottningholm gehou-
ering tot regent be-
de duur van 's ko-
>ch moet Huiberts zijn
de overwinning kun-
'zo langzamerhand tot
op de achtergrond
>id gaat ook ditmaal
winst tegemoet in den
n Zeemacht. Een moei-
1 krijgt LSVV op te
zege op de Navy zal
e nodige courage heb-
-acht om ook Kaag-
i in Kolhorn baas te
t zal daar echter niet
gaan. Tenslotte kan
a de zege op Foresters
ernaar winnen en komt
>g steviger op de vufde
a3De tweede klassers.
tersBlokkers is voor
edijk—SRC is voor IC
damEgmondia voor
ploegen evenveel ver
beide ploegen o.i. van
kte. Gooi het maar in
zou de voormalige
Ierse" zeggen en ik zal
wie het wint. Wil heb-
og- niet zover in de
-actii ken gebracht, dat
ig van deze ontmoeting
orspellen. Feit is, dat
er goed voor komt te
vachting van eventuele
gaat Grootschermer
i Jisp en WBSV doet
an St. Bavo, dat o.i. m
:rs te sterke tegenstan-
te bekampen,
nd klont Zaanse boys
jk doet met Kwadiik
ode daad, waarmee zo-
i boys als Kwadiik m
e hoekje bliiven rond-
c al zo'n krachtpatsers-
RKEDO—HEO. De
■s, die het meest in de
•okkelen hebben in de
;en elkaar. Wint HEO
de Hoogkarspelaren
»eheid" bovenaan. Wint
an krijgen ook Winkel
lere mate Berkhout en
weer illusies. Met die
dat deze clubs ten-
:n veer laten in hun
En daar is alle kans
ut voorspellen we ten-
SVognum bii Spartanen
5 ontvangst. Daar kan
neepraten. Flevo zal in
redstriid tegen Woudia
een walk-over kunnen
zelfs Winkel zal tegen
duchtig op haar tellen
jassen. Als Twisk tegen
r knock-out gaat. dan
toch zeer bedenkelijk
viskenaren.
tat Hugoboys op Texel
ibstakel tegemoet, maar
r zal WGW het krijgen
ffen terrein van Wiron
/er. Daar kon nog wel
•eertie worden gelaten,
lig succes zouden we
een knappe prestatie
ollandia T duwt door
allantsoog wederom een
e omlaag, waarvan Con
runnen profiteren door
lege handen naar huis
Hetgeen overigens het
ke feit van een eerste
e zege zou betekenen
it Con Zelo. Dirkshorn
zullen onder de Dirks-
tegen een geliik spel
waarmee beide ploe-
laats zouden behouden
'li.ist.
ZATERDAG 14 JANUARI 1950
PAGINA 5
rN DE ZOMER VAN 1947 is Anke Servaes zo luidde de
schrijfstersnaam van mevr. Anke Valkhoff-Wijdom, uit Bergen
gestorven. Diep betreurd door velen. Allerwegen is zij herdacht
als de fijnzinnige vrouw, de diepmenselijke schrijfster, die met
haar warmvoelende verhalen ontelbaren heeft getroffen en voor
zich ingenomen, zoals zij zo velen voor zich wist in te nemen
door haar hartelijkheid en tegemoetkomendheid, haar hulpvaar
digheid en vooral haar medeleven met misdeelden en verdrukten.
Ter harer nagedachtenis ver
scheen dezer dagen bij de uitgeverij
F. G. Kroonder te Bussum een
fraai boekje van kloek formaat,
dat in ruim honderd hladzijden ver
telt van haar leven en haar werk.
Een „keur uit haar werk met bio
grafie, beoordelingen en andere
bijdragen en een tiental foto's.
Haar „levensbericht" is pieus ge
schreven door haar echtgenoot, de
literator R. J. Valkhoff.
Verschillende fragmenten uit
haar bekendste boeken sieren dit
interessante en lezenswaardige
werkje, en de beoordelingen van
bevoegde recensenten maken het
ons, voor velen wellicht ten over
vloede, nog eens duidelijk, welk 'n
schat aan levenswijsheid en litte
raire voldoening in de werken van
deze schrijfster verscholen liggen.
Ten overvloede, zeiden wij, want
haar „Kinderzaal", haar „Konolle-
tje", „Kinderen die over zijn",
„Moeder Liesbeth" en „Internaat"
om maar enige te noemen, hebben
al vele lezers en vooral lezeressen
getrokken. Het is daarom, dat wij
gaarne een en ander van dit pas-
verschenen „herinneringsboek"
vertellen in deze rubriek, waarin
wij geregeld zullen schrijven over
vrouwen, waarover men spreekt.
En zulk een vrouw is Anke Ser
vaes en als het boek bedoeld haar
herinnering levendig te houden, dan
is het zeker niet misplaatst.
Want deze schrijfster heeft ons
teveel moois en goeds in haaf
boeken en in haar persoonlijke
herinnering nagelaten, dan dat'dit
vergeten zou mogen worden. Zij
was begenadigd. In het „Boek
van Nu" van October 1947 her
dacht dr. P. H. Ritter Jr., die haar
ook voor de Avro-microfoon eer
biedig eerde, haar kort na haar
sterven aldus: .Voor haar geldt
de zinspreuk: „Wien de Goden
liefhebben, nemen zij tot zich".
Zij was nog geen vijftig jaar,
haar talent vertoonde nog een
bloei van belofte. En toch heeft
zij zich wijs en berustend de
dood toegewijd".
(Adv.)
Haar persoon, haar leven en
haar werk spreekt tot ons uit
dit fijne boekje, dat wij in het
bijzonder aan onze lezeressen
met warmte aanbevelen. Zij zul
len dan ervaren, hoe deze lief
hebbende vrouw, die op allerlei
gebied aanpakte, om zich in het
maatschappelijk leven verdien
stelijk te maken, niettemin een
goede moeder, een uitstekende
huisvrouw en een voorbeeldige
gastvrouw is geweest. Het tref
fende verhaal der bekering van
dit kunstzinnige echtpaar maakt
het lezen van dit boek alleen al
tot een dankbare vreugde en
tot lering!
Anke Servaes (mevr. Valkhoff-
Wijdom) over wie dit artikel
handelt
HOGERE UITKERING
SOCIALE BIJSTAND
In verband met de jongste maat
regelen ten aanzien van de ver
hoging van de lonen en de voor
genomen wijziging o.a. van de
Kinderbijslagwet zijn met ingang
van 1 Januari 1950 de uitkeringen
ingevolge de tot de competentie
van het ministerie van sociale
zaken behorende rijksregelingen
voor sociale bijstand overeenkom
stig verhoogd. De bedoelde rijks
regelingen zijn: de overbruggings
regeling, de sociale bijstandsrege
ling, de vorstverletregeling, de
sociaal-economische hulpyerle-
ningsregeling voor zelfstandigen,
de gemeentelijke sociale werk
voorzieningsregeling voor hand
arbeiders, de regeling tewerkstel
ling hoofdarbeiders en de rege
ling voor sociale bijstand aan
beeldende kunstenaars.
De verhoudingen in de
papierindustrie
In het kader van de Benelux
hebben de organisaties, aangeslo
ten bij het Internationaal Christe
lijk Vakverbond, Donderdag en
Vrijdag in Den Haag besprekingen
gevoerd inzake de papierindustrie
in de Beneluxlanden. Onderwerp
van bespreking was de invloed
van de devaluatie der munteen
heden in België en Nederland op
de sociale en economische ver
houdingen in de papierindustrie.
EEN HANDWERKJE
Gebreide theemuts
Voor deze theemuts is nodig wol
of frotté-zijde in de verschillende
kleuren, die goed bij elkaar passen
en 2 niet te dikke breinaalden.
Het wordt heen en terug gaande
met de rechtse steek gebreid. Be
gonnen wordt door van de eerste
kleur 60 steken op te zetten en
deze rechts terug te breien. Daarna
worden hierop gebreid 60 steken van
de 2e kleur en terug, daarna 55 ste
ken en terug, er blijven dan dus
5 steken op de ene naald staan, ver
volgens 50 steken en terug en zo
voortdurend 5 steken minder totdat
er tenslotte 35 steken zijn gebreid.
Nu volgen er weer 60 steken
van de le kleur en terug, daarna
60 steken van de 3e kleur, dan
55 steken van deze kleur enz.
enz., totdat er weer 35 steken
van deze kleur gebreid ziin.
Nu volgt weer een smalle
streei van de le kleur. Zo gaat
men door, afwisselend brede
strepen van de 2e en 3e kleur,
afgescheiden door smalle streep
jes van de le kleur, tot men
een voldoend grote lap heeft
verkregen. Deze wordt nu van
boven dichtgenaaid en opzij
dichtgenaaid en daarna over een
andere theemuts heengetrokken.
Daarna kan de bovenzijde afge
werkt worden met eén omge
haalde ring, een pompoen of een
koordje.
Een bijpassend aanvattertje
kan gemaakt worden door op te
zetten 25 steken en dan inplaats
van 5 maal 5 steken minder te
breien 4 maal 3 steken en terug,
tot er 13 steken gebreid zijn,
waarna weer de smalle streep
van 25 steken volgt.
UIT DE KEUKEN
Mevr. S. te G. wil haar mede
lezeressen gaarne in kennis stel
len van het volgende recept voor
ketel- of trommelkoek
Benodigd: 150 gr. tarwebloem,
100 gr. boekweitemeel (of alleen
300 gram tarwebloem), 20 gram
pst, 1 ei, ongeveer 1 kwart liter
lauwe melk, 100 gram krenten
en/of rozijnen en sucade, 3 gram
zout.
Bereiding: Klop het ei, voeg
daarbij de lauwe melk en strooi
daarbij 't meel. Klop met 'n hou
ten beslaglepel alles goed door
elkaar tot een glad deeg, roer er
de in warm water gewassen
krenten en rozijnen door, de su
cade (gesnipperd), het zout en
de gist, die eerst met een beetje
van de lauwe melk moet zijn
aangemengd. Het deeg dan 1 a
Hi uur dichtgedekt op een wat
lauwe plaats laten rijzen. Neem
een puddingvorm, besmeer die
met boter en bestrooi hem met
Paneermeel. Vul de vorm voor
met meer dan driekwart, sluit
hem en kook de koek 2 a 2ü uur
in kokend water of in de stoom
pan. Controleer of het deeg gaar
is, door er met een mes in te
steken, dat er droog uitkomt, als
^°ek gaar is. Men kan bij dit
smakelijke gerecht, dat een goe
de aanvulling, of, in groter om-
yanP voor meer personen, biiv.
op Vrijdag, een kostelijk hoofd
punt van het menu is, stroopsaus
koven of boter en bruine suiker,
ot boter en stroop.
(Van onze parlementaire redacteur)
Een nieuw naambord, dat onlangs aan de muren van minister
van Maarseveens departement werd aangebracht en waarbij
den volke kond werd gedaan dat dit voortaan „Ministerie voor
'Unie-zaken en Overzeese Rijksdelen" zal heten, duidt twee
grote vraagstukken aan, die ons dit jaar wel zeer in het
bijzonder zullen bezig houden. De teerling is geworpen.
Indonesië is onafhankelijk. Hoe zullen de verhoudingen zich
daar nu echter gaan ontwikkelen? Wat zal in de praktijk de
Unie kunnen betekenen? Zullen de Nederlanders ook individueel
bereid blijken om onder de nieuwe verhoudingen hun rol te
spelen? Daarnaast is het een onmiskenbaar feit, dat de over
dracht van de souvereiniteit over Indonesië het gebied van het
Koninkrijk aanmerkelijk heeft beperkt en toch, wij mogen ons
dat niet ontveinzen, macht speelt in de wereld nog altijd een
grote rol. Dit overwegende, dringt zich als vanzelf dat andere
vraagstuk op de voorgrond: Zullen wij er wel in slagen de West
voor het Koninkrijk te behouden?
moeten besteden, wat op de ach
tergrond geraakt. Het is thans
zaak deze schade in te halen. Ook
daar liggen de verhoudingen im
mers niet zo eenvoudig. In Maart
1948 werd, zoals bekend, in Bogota
een Fan-Amerikaanse conferentie
gehouden, waarbij de wil van
enkele Zuid- en Midden-Ameri
kaanse staten tot uitdrukking
werd gebracht om ook ginds een
einde te maken aan het „koloniale
beheer" van staten als Frankrijk,
Engeland en Nederland.
Het is verheugend, een poging
doende om de eerste reacties
saam te vatten, voorop te kunnen
stellen dat de Kroon en het kabi
net zowel ten aanzien van de
nieuwe verhouding tot Indonesië
als ten aanzien van de zorg voor
het Rijk nieuwe stijl ons volk
op indrukwekkende wijze en met
een energie, die moeilijk kan wor
den misverstaan, zijn voorgegaan.
Het Nederlandse volk heeft zulks
zeker'nodig. Er zijn er onder ons
nog teveel, die in deze grijze da
gen, het nieuwe naambord op het
Plein beziende, mismoedig in hun
kraag terugduiken en die zouden
willen volstaan met de negatieve
conclusie, dat de bordjes inder
daad verhangen zijn. Stellen wij
daar dan echter tegenover de
waarlijk grootse gedachten, die
H. M. de Koningin, zowel in haar
Kerstrede als in die bij gelegen
heid van de souvereiniteitsover
dracht uitsprak: „Wij weten, wie
behouden wil, zal steeds verliezen
en wie bereid is te verliezen, zal
behouden, ook al behoudt hij iets
heel anders dan hij oorspronkelijk
had voorgesteld" en dat andere
woord: „Het is een voorrecht Jeze
daad van overdracht der souve
reiniteit te verrichten tegenover
de geschiedenis, of beter gezegd
voor het aangezicht Gods
Meer dan een eeuw geleden
hield Macauley in het Engelse
parlement reeds rekening met de
mogelijkheid dat de dag zou kun
nen komen waarop de Engelse
koloniën zich zelf zouden willen
zijn en hij sprak toen het woord,
dat in de rede van onze Koningin
Juliana ziin treffende bevestiging
vond: ..Ik' weet niet of zulk een
dag ooit komen zal. Maar nooit
zal ik pogen hem te voorkomen
of te vertragen. Wanneer hij ooit
aanbreekt, dan zal dit de fierste
dag in Engelands geschiedenis
zijn". In plaats van een wat grijze
mismoedigheid is het. wat het
Koninkrijk nieuwe stijl betreft,
goed zich te spiegelen aan het
voorbeeld van een ander lid van
het Koninklijk Huis. De luchten
mochten laag hangen over het
Nederlandse grondgebied, de re
gens mochten het uitzicht wazig
en beperkt doen zijn, het door de
regering uitgeruste Nederlandse
smaldeel, bestaande uit het vlieg
kampschip de „Karei Doorman"
en twee andere oorlogsbodems,
boorde zich daar, met aan boord
Z. K. H. Prins Bernhard. doorheen,
teneinde ginds in de West het
aanzien van het Koninkrijk nieuw
relief te gaan geven.
Het belang van deze reis kan
moeilijk worden overschat. De
West is in de vier jaren, waarin
wij onze volle aandacht aan het
Indonesisch probleem hebben
Wanneer men bedenkt, dat
Curagao leeft van het raffineren
van de Venezolaanse olie. dan
wordt het meteen duidelijk welke
politieke bedoelingen achter een
dergelijke wens steken. Maar ook
hier moet men er rekening mede
houden, dat wensen als deze in de
politieke wereldverhoudingen
kunnen passen. Amerika heeft
groot belang bij deze olieproductie
en dat klemt vooral in tijd van
oorlog. In de jongste wereldoorlog
opereerden de Duitse duikboten
tot in de West en het waren dan
ook de Verenigde Staten, die de
tot het Nederlandse Koninkrijk
behorende gebieden moesten be
veiligen. Nu het Nederlandse Ko
ninkrijk door de overdracht van
de souvereiniteit over Indonesië
is ingekrompen, is het niet onmo
gelijk, dat de mening zou kunnen
post vatten, dat Nederland eigen
lijk minder geschikt wordt om de
verantwoordelijkheid voor de vei
ligheid in deze belangrijke hoek
van de wereld te dragen. Vandaar
dan ook dat wij dit Nederlands
vlagvertoon juist op dit tijdstip
zo van harte toejuichen. Voor zo
ver in de West zelf bij sommigen
het vertrouwen zou zijn gaan
wankelen, laten wii het ons niet
verhelen, ook daar ziet men wel
eens de mogelijkheid van afschei
ding onder het oog. Moge uit deze
even voorname als krachtige mis
sie moed geput worden. De wereld
daaromheen moge haar zien als
een getuigenis dat het Nederland
ernst is om zijn maritieme taak
met alle kracht te blijven vervul
len.
Wij wezen er reeds op. dat de
Koningin ons volk heeft opge
roepen ook onder de nieuwe ver
houdingen zijn dienende belang
stelling aan Indonesië te blijven
geven. In hoeverre aan deze op
roep gevolg zal worden gegeven
valt in deze eerste weken na de
souvereiniteitsoverdracht nog
moeilijk te overzien. De regering
deed ongetwijfeld een gelukkige
greep met dr. Hirschfeld als Ne
derlands eerste vertegenwoordiger
naar Indonesië te zenden.
Intussen blijft het zaak er op
te wijzen, dat niets zal mogen
worden nagelaten om op elk ter
rein contacten te leggen, te ver
stevigen. Op een grote vergade
ring van de P.v.d.A. was een Indo
nesisch geestverwant aanwezig.
Ook die richting moet het uit.
Hoever is de K.V.P. met het con
tact met onze Indonesische geest
verwanten gevorderd?
Verheugend is ook het initiatief
van de Volkshogeschool ..Draken
burg!)" om in samenwerking met
het „Centrum voor Staatkundige
Vorming" studiedagen te organi
seren die aan de samenwerking
met Indonesië zullen ziin gewijd.
Wat Indonesië zelf betreft, wan
neer wii de balans van de eerste
weken vrijheid opmaken, dan
geeft ook deze reden tot optimis
me. De overdracht is zonder
schokken verlopen. Toch zijn de
politieke verhoudingen er natuur
lijk nog lang niet tot rust geko
men. De federatieve gedachte zal
zich tegenover de unitaristische
idee van D.jogja moeten trachten
te handhaven. Zulks is niet een
voudig. wat overigens ook weer
niet al te veel verwondering kan
wekken. In de dagen van de
R.T.C. is voldoende duidelijk ge
worden. dat er ook onder de fede
ralisten waren, die in hun hart
veel meer voor de Republiek
voelden. Veel zal tenslotte afhan
gen van de afloop van de strijd
tegen de benden, die de R.I.S.
niet wensen te gehoorzamen.
Persagentschappen maakten
melding van het fejt, dat ook Ne
derlandse troepen aan de tegen
actie deelnamen. In de komende
weken zullen de verhoudingen ook
in deze sector van de samenwer
king wellicht duidelijker voor
ogen komen te staan.
rNe vogels die woonden onder de
pannen van het oude land
huis „Sorghwijck" hadden een zor
geloos leventje want er was geen
mens die zich met hen bemoeide
en in die toestand voelen vogels
zich meestal het best op hun ge
mak, Niet, dat ze het je kwalijk
zullen nemen als je ze broodkrui
mels geeft wanneer er sneeuw ligt
maar op de meeste dagen van het
jaar ligt er geen sneeuw en als je
als vogel een klein beetje °P ie eer
EEN VERHAAL
IN VERVOLCEN
door G. Gl.
gesteld bent verdien je liefst zelf
je kostje.
Zo dachten ook de vogels erover
die woonden onder de pannen van
„Sorghwijck". En dat waren er
veel.
Behalve dan al die vogels woon
de er in dat landhuis Jonkheer
Jasper Lodewijk de Crommenarm.
Deze was de baas en tevens de
eigenaar van „Sorghwijck" en van
alles wat er in een tamelijk wijde
omtrek omheen lag. In zijn dienst
had hij Kees Brom en diens vrouw
Maaike die van hun ouderdoms
pensioen niet konden leven en
daarom waren gaan werken bij
Jonkheer Lodewijk de Crommen
arm, van wie ze een paar gulden
meer kregen dan van de Minister
en waar ze het wel tot hun dood
zouden kunnen uithouden, dachten
ze. Jonkheer Jasper namelijk was
njet jong meer, maar zeer taai
Kees Brom was in zijn hart, een
beste werker maar hij had veel last
vp rheumatiek en daarom harkte
hij alleen de perkjes en de paden
van het landgoed „Sorghwijck"
zo'n beetje bij en haalde hij slechts
de meest in het oog lopende stuk
ken onkruid uit het tuintje waar
hij de groenten teelde voor de mid-
dagpot van zijn vrouw, Jonkheer
Jasper Lodewijk de Crommenarm
en zichzelf.
Met Maaike was het niet veel
beter gesteld maar zij kon tenmin
ste nog de trap opkomen naar de
tweede verdieping van „Sorgh
wijck" en er de boel schoonhouden.
Jonkheer Jasper Lodewijk de
Crommenarm liet alles over zijn
kant gaan en bemoeide zich niet
met gewone zaken. Die zat alle
dagen in zijn bibliotheek boeken te
lezen over sterrenkunde en des
nachts ging hij in zijn park wan
delen om de sterren te bekijken die
hij overdag tan buiten geleerd had.
Zodoende kon hij natuurlijk nooit
zien dat dat „Sorghwijck" er danig
verwaarloosd begon uit te zien.
Op de zolder kwam nooit iemand.
Kees kon daar niet komen vanwege
de rheumatiek, Maaike niet van
wege haar ouderdom en tevens
omdat ze zo dik was en de Jonk
heer kwam er eenvoudig niet.
De vogels die woonden onder de
pannen van „Sorghwijck" en op de
zolder hun opslagplaatsen hadden
wisten dat en daarom hadden ze
zo'n rustig leventje.
Eerst waren het nogal tamelijk
deftige vogels die onder de pannen
van het landhui? hun nest bouw
den. Want een landhuis of een vil
la is tenslotte iets waar je pas in
komt wonen als je spaarbank
boekje tot op de achterkant van de
kaft volgeschreven is, en dat is bij
lang niet iedereen zomaar één,
twee drie het geval. Bij Jonkheer
Jasper Lodewijk de Crommenarm
was dat wel zo want die was zijn
leven lang secretaris geweest van
ministers en van Hoge Vertegen
woordigers van de Kroon Vandaar
dat spaarbankboekje. Maar dat de
man zo slordig en nalatig was en
„Sorgwijck" verwaarloosde stond
op de duur de meeste lijsters,
spreeuwen, roodborstjes en ook het
ooievaarspaar, niet aan en daarom
waren ze verhuisd.
(Wordt vervolgd)
ONS LEESHOEKJE
De meesten van jullie, jongens
en meisjes zullen graag wel eens
een spannend jongensboek of een
mooi verhaal voor meisjes willen
lezen. Vooral als er wat minder
huiswerk is en je niet naar buiten
kunt, omdat het regent, of omdat
vader en moeder graag willen dat
je eens thuis bent, dan komt een
mooi boek wel eens van pas.
Welk boek zal ik lezen, vragen
jullie misschien. Meestal weten
vader en mo.der wel, welke
boeken je lezen kunt en als je
zelf ook eens een keus wilt doen,
een boek wilt vragen bij een ver
jaardag oft een ander feest, nu, dan
kan je ook in de kinderkrant te
recht. Want we gaan nu eens in
de maand, of als hpt kan zelfs
twee keer in de maand, met alle
jongens en meisjes van de kinder
krant in ons leeshoekje zitten en
dan gaan we eens kijken, welke
nieuwe boeken er voor jullie ge
drukt zijn.
Deze week ligt er in ons lees
hoekje een heel aardig jongensboek
klaar. Het heet: „De Wegenbouwer
van Rotondo".
Dit boek is voor grotere jongens
geschreven door Jo Elsendoorn en
brengt de spannende geschiedenis
van 'n stel jongens, allemaal kin
deren van verzetsmensen en ille
gale werkers uit de oorlog, die voor
een vacantie naar Zwitserland
gaan. Een van hen, Bert, een stille
jongen, wordt geplaagd omdat de
jongens denken, dat zijn broer
NSB-er is geweest. Dat is niet
aardig van die jongens! En het
wordt zo erg, dat Bert het in dat
mooie hotel in Zwitserland niet uit
kan houden en wegloopt. Bert komt
dan eindelijk in Rotondo, bij de
ZwitsersItaliaanse grens te
recht, waar hij te werk wordt ge
steld bij het bouwen van een weg.
Hoe dan uitkomt, dat Berts broer
geen NSB-er was, maar een ille
gaal werker en hoe de jongens
Bert. in hun midden opnemen, ver-
IV (le deel)
Lezers, we gaan vandaag onder
duiken. We hebben dat nog zo pas
gedaan, maar nu heel diep, koppie
onder. Onze tijd zwemt steeds bo
ven water. Tk bedoel: we praten
steeds van: Hoe zal dit of dat af
lopen, hoe zalVandaag gaan
we eens vragen: hoe was en te
vens hoe is China. We stappen
dus in de wereld-lift naar beneden
en passeren de tijden onzer voorva
deren. Overgrootvader (1850)
Napoleon de tijd van hoepelrok
ken en pruiken langs roofridders
met pluimen en strijdbijlen lager
nog onze eigen voorzaten met knots
en berenvéllen we zien Nero in
't Colosseum en tijgers, die mensen
verscheurenGrut, roept tante,
wat een eng gezicht!.... Weg dus,
altijd lager, tot we komen bij Da
vid, die juist bezig is steentjes.te
vinden om Goliath te bevechten
Wie is die kromme baas met z'n
sneeuwwitte baard? vraagt iemand.
Abraham, zegt de liftman. Nu heb
je met recht Abraham gezien,
broer. We zijn pas 4000 jaar ge
daald, maar we moeten véél dieper;
ach Abraham is maar een baby
vergeleken met de mannen van de
civilisatie van China. Wat zegt
u? Ik zeg, dat we nog minstens
een slordige 2000 jaar terug moeten
vóór Abraham om te komen bij de
eerste bekende keizers van het
hemelse rijk. Ze heten Foe Tie en
Sjun Noeng, „de hemelse landbou
wer". „Uitstappen mensen",
roept de liftman, anders zouden
we gauw bij Adam terecht komen
en die oude Adam kennen we wel.
Enfin wij zijn hier ongeveer 5—
6000 jaar terug in China, ook het
Middenrijk genoemd, omdat het
lag tussen het barbaarse Noorden
en het onbekende Zuiden. En
vóór We 't weten, staat er al een
Chinees voor ons om een heel klein
bakje thee zonder melk of suiker
aan te bieden. Hij buigt diep. Er zit
geen oor aan 't kopje, je moet het
met twee handen aannemen juist
als hij dat aanbiedt. Zó hoort het,
want bedenkt goed, dat we zijn bij
een volk van 400 millioen met een
zéér hoge beschaving.
„Van welke hoogverheven natie
zijt ge?" vraagt het Chineesje. „Wat
is de edele naam van de gestrenge
prins, uw onvergelijkelijke vader?
En hoeveel weelderige loten van
verrukkelijke jeugd versieren uw
welriekende stam?" (zonen)..,.
Zo pratend bereiken we het huis
van de familie Lie. Grootvader en
vader Lie staan al gereed om ons
te verwelkomen, zelfs overgroot
vader, leunend op een boomtak, die
kunstig is bewerkt met allerlei
mysterieuze hieroglyphen. Rood is
de kleur der vreugde en boven de
deur is een rood papier, waarop in
sierlijke letters is geschreven 't
woord Foe voorspoed. De deur
posten zijn ook beplakt met rode
papieren en in kunstige siertekens
van zwarte inkt staat: Ho (een ko
renaar met een mondje - Vrede)
en Hoeo (Eenheid). Deze zijn de 2
beschermgoden van het huwelijk.
Verder prijken vaak de woorden:
Tshai (rijkdom) Loe (eer) en Hsie
(vreugde). Na enige diepe buigin
gen is het nu onze beurt om eens
te vragen: „Uw eervolle kostbare
familienaam, mijnheer?" Over
grootvader antwoordt: „Onze goed
kope onbenullige naam is Lie."
En hoe heten uw eerbiedwaardig
woonvertrek (vrouw), uw waar
devolle zonen? en hoe heten de
duizend ponden goud, de welrie
kende Zenanabloemen? (dochters)
en. het voor ons zonderlinge ant
woord luidt: „Uw jongere broer
(dat,is de oude heer zelf, die voor
ons minderwaardig en jong po
seert) heeft 5 jonge honden (zonen)
en „zij, die geld kost" (z'n dochter)
zal spoedig „door de deur gaan"
(trouwen). Zijn goedkoop „binnen
werk" of „zijn domme doorn" (z'n
vrouw) behoeft niet genoemd te
worden.
Nu weten we 't een en ander van
de familie Lie, maar u begrijpt,
„edelachtbare of weledele" lezers,
dat dit louter beleefdheid is en
dient om de gasten zo hoog moge
lijk te eren door zichzelf (voor
onze begrippen) te degraderen.
Het verdere ceremonieel is even
zo. We krijgen ereplaatsen, eten
met stokjes aan de gemeenschappe
lijke tafel der mannen, want de
vrouwen eten apart. We bezichti
gen het hele huis (behalve de
privé-vertrekken). alle snuisterijen
en interessante dingen worden ge
toond, men offert ons voortdurend
thee, die altijd gereed staat en
fin het is alles keurig in de puntjes
en buitengewoon ongedwongen
hoffelijk, zelfs in huizen van scha
mele werkmensen ten plattelande.
En nu eens wat vertellen over
het familieleven, de familie: Bij
zonder typerend wordt dat „idee"
familie volgens de Chinese teken
taal voorgesteld. Want u weet, ze
schrijven hun gedachten niet in
alphabetische lettertekens, maar
elk idee wordt uitgedrukt door een
teken, ontleend aan de natuur, de
omgeving of menselijke zienswijze,
't Is dus inderdaad een „Woord
schilderij", juist zoals onze schil
ders een landhuisje uiduiden door
een stenen hutje in 't groen ver
borgen, 'n paar bomen er bij, 'n
oud vrouwtje, leunend in 't venster
en d'r man op een paar klompen
bij de deur. Zo nu is het Chin,
schriftteken van „familie": boven
aan een dakje, dat uitdrukt het
idee „Samenleving-woning" en
daaronder de afbeelding van een
zwijn. Met andere woorden
een familie is een groep personen
in een woning beschut samenle
vend, en zich voedend met vooral
het lekkerste wat een Chinees kent:
Varkensvlees. Daar komt nog bij,
dat er vooral bij eenvoudige Chi
nese boeren vaak een varken ver
dwaald rondloopt in 't huis. Heer
lijke idylle, vindt u niet?
TOEAN SLAMAT
telt de schrijver in het boeiende
eind. Een leuk spannend boek!
En nu ons leeshoekje dicht en
tot de volgende keer!
Een week van gebed
Nee hoor, we gaan niet een hele
week lang bidden! Dat is niet no
dig, dat kan ook niet. Maar we
gaan deze week wel iedere morgen
en iedere avond een paar Onze Va
ders en Weesgegroetjes bidden, en
ook eens een keer extra naar de
kerk, om voor alle mensen te bid
den die Onze Lieve Heer, de H.
Maagd Maria en al die Lieve en
goede Heiligen niet kennen. Eigen
lijk moesten we dat iedere dag
doen, maar daar komt zo weinig
van, zelfs de grote mensen hebben
daar wel eens geen tijd voor.
Daarom hebben alle Bisschoppen
pastoors en kapelaans, samen met
een heleboel goede mensen, beslo
ten, om een week in het jaar te
gaan bidden voor al die mensen,
die O. L. Heer niet, of niet
goed kennen. Doen jullie mee? Ja
toch zeker!
ONS RAADSEL
DE OPLOSSING VAN
DE VORIGE WEEK
Weet je nog, dat het zo moeilijk
was? „Altijd blijf ik in je buurt en
ik ga niet weg als je me stuurt"...
Nou? De schaduw! Wel een beetje
moeilijk, hé. Toch zijn er wel een
paar, die het raadden. En wel tien
dachten, dat het de Engelbewaar
der was! Ook nog niet zo gek, vind
ik. Nou allemaal meedoen met de
oplossing van het raadsel van
deze week!
Deze keer hebben we een gemak
kelijk raadsel, opgescharreld in 'n
oud Frans leesboekje, Of die
Franse kinderen het allemaal heb
ben opgelost, weet ik niet, proberen
jullie het maar eens! Hier is het:
Ik volg de een, ik volg de ander,
maar ik ben niet de een
of de ander!
Ik volg de man,
ik volg de vrouw,
maar ik ben geen man,
en ook geen vrouw!
En als ik niet ben een vrouw
of een man,
Jongens en meisjes,
wat ben ik dan?
En nu maar raden, kinderen!
Probeer het eens op te lossen zon
der de hulp van groteren. Alleen
als je het heel moeilijk vindt, mag
je het thuis vragen. Maar het
leukste is het als je het zelf hebt
opgelost. Sturen jullie de oplos
sing? Dan weten wij het op de
krant ook!
Post uit de brievenbus
Deze week bracht de postbode
een mooie blauwe enveloppe naar
de redactie van de kinderkrant.
Uit Schoorl nog wel! In die enve
loppe zat een heel leuke brief van
Doornroosje, een meisjes uit de
zesde klas, die ons raadsel van de
vorige week heeft opgelost. Goed
zo. Doornroosje! En nu heeft ze
ook nog 'n aardig versje gemaakt,
die Doornroosje! Als dat geen
dichteres wordt, weet ik het niet!
En nu het versje.
D. K., (is het Dirkje of Di-
nie?) uit B. heeft ook een op
lossing ingezonden. Jammer, dat
het niet goed was. Jij dacht dat het
de Engelbewaarder moest zijn maar
het was de schaduw. Een volgende
keer beter, hoor! In ieder geval
heb je je best gedaan en een keu
rige briefkaart geschreven. In het
vervolg zet je je naam wel voluit,
afgesproken
Verkeerd begrepen
„Kijk, zie je,
ik leg mijn hand op tafel,
Sla hard er op zei Kees tot Krijn.
Krijn sloeg,
maar Kees had weggetrokken,
e slag trof het hout
en Krjjn had pijn.
s Anderdaags zei Krijn tot Kobus:
,Kijk, zie je, hier ligt mijn hand
op mijn kaak.
Sla er op, maar hard"
en Kobus deed het,
Terwijl Krijn de hand wegtrok;
he, dat is raak!
,Ach", zei Krijn,
droef zijn wang betastend,
,'t Is jouw schuld niet,
't ligt aan mij,
Ik wist niet precies
hoe het gaan moest,
Maar ik merk nu,
er hoort een tafel bij."
ZUSTERS IN DE KOU!....
DE ZUSTERS Carmelitessen van
de „Carmel" in Egmond aan de
Hoef zitten al voor de derde win
ter in de kou, wegens een defecte
verwarmingsinstallatie. Maar de
zusters klagen, noch vragen. Van
bevriende zijde werd onze aan
dacht op dit ongerief van de zus
ters gevestigd en het is daarom,
dat wij in ons blad even de aan
dacht willen vestigen op deze on
houdbare toestand.
Denkt u eens in, lezer, dat u de
hele winter in de kou zat; hoe
triest en troosteloos zou het zijn
in uw nu gezellig verwarmde
huiskamer. De Carmelitessen zijn
slotzusters en slijten hun dagen
in hun cel en in het koor.
Het klooster is nog niet zo heel
lang geleden gebouwd, maar tij
dens de bezetting hebben de
Duitsers er in gehuisd en waren
de zusterkens verspreid over ver
schillende andere Carmel-kloos-
ters, o.a. in Drachten.
De bezettingsschade is slechts
gedeeltelijk vergoed, maar de ver
warming functionneert nog steeds
niet, omdat de zusters niet over
de financiën beschikken, die daar
voor nodig zijn. Slechts in het
koor staat een ouderwetse kachel,
die echter het klooster onvol
doende verwarmt.
Het ontbreken van een ver
warming die het klooster vorst-
vrij houdt, doet zich reeds gevoe
len; de gezondheidstoestand van
de zusters begint er onder te
lijden.
Met toestemming van Moeder
Overste en goedvinden van de
Bisschop *van Haarlem wordt
thans een comité gevormd, dat
zal trachten de zusters zo spoe
dig mogelijk te helpen.
Aanvraag studiebeurzen
In tegenstelling met vorig'
jaren moeten de aanvragen voo:
een rijksstudietoelagebeurs dar
wel een renteloos voorschot vóór
1 Februari zijn ingediend bij het
bureau voor rijksstudietoelagen
van het ministerie van onderwijs,
kunsten en wetenschappen, Prin-
cessegracht 15 te 's-Gravenhage.