Paramaribo als een Nederlands provincie stadje aan de rand van de Jungle Nederland's Boekenfeest K.V.P.-VORMING Oost-Compagnie kostte het Rijk twintig millioen Lourdes: Stille meditatie over het lijden KORTE LIJDENSMEDITATIE met toneelpremière geopend AKKERTJES?* Primitieve woningtoestanden Nederlandse sociale werksters verrichten nuttige arbeid Jezus en Judas in huize „de Rusthoekte Baarn ir Proces van de Rota tegen twee kranten !n cassatie hogere straf gevraagd Waar het „Avé" nooit verstomt Naar wij vernemen: Ware devotie en georganiseerde prullenhandel Boekbespreking MAANDAG 27 FEBRUARI 1950 PAGINA 3 leem en mest een harde massa, waarop zij neerhurken en tevreden zijn. Het land is, ondanks zijn rijk dommen in de odtlog opgedaan, nog altijd arm en er zijn veel zieken. Het moet uit zijn al te laag le venspeil worden opgetrokken. De mensen moeten leren zich wat ver standiger te voeden. Het fruit, dat dit land in grote rijkdom oplevert, ligt vaak te rotten onder de bomen. Zo gaan ziekteverdrijvende vitami nen met' milliarden verloren. Er zijn in Paramaribo enkele so ciale werksters, die in de hutten van de allerarmsten komen. Zij zijn pas kort bezig, maar de minister van volksgezondheid, de in ons land bekende schrijver Lou Lichtveld, is blij, dat zij gekomen zijn. Zij geven cursussen aan jonge moe- (Van onze speciale verslaggever.) SURINAME, Februari Er zijn nog altijd Nederlanders, die het verschil niet kennen tussen de Nederlandse Antillen en Suri name. Curacao, een rots in zee met slechts cactussen en divi- divi-bomen, een olieraffinaderij en een haven, is inderdaad heel wat anders dan het op een afstand van Amsterdam tot Milaan gelegen stuk oerwoud, aan de rand waarvan Paramaribo ligt. Willemstad roept bij ons gedachten op aan een kleine, maar vitale havenstad, waar altijd kleur is en leven, waar boten in- en uitvaren, waar een frisse passaatwind de golven van de St. Annabaai in beweging houdt, waar je uren kunt kijken naar het prachtige punt, waar de kanonnen van het Fort de zeemond be strijken. Het wekt ook herinneringen in ons op aan „big business" en olie. Er zijn oneerbiedige mensen, die spreken van de eilanden boven de olie en eilanden onder dè olie, als zij het hebben over de eilanden boven en onder de wind. Twee van onze antillen zijn beslist ver onder de olie, dat zijn Aruba en Curacao, waar iedere arbeider als een volmaakt heer in een fonkel nieuwe Amerikaanse wagen kan rijden. In zijn huis, dat hij naar tropengewoonte het laatst zal gaan verbeteren, vindt men soms ar moede, maar enkele tekenen wij zen onmiskenbaar op een snel stij gend welvaarspeil: een dure ijs kast, een van de grootste radio- apparaten en een gloednieuwe Ca dillac voor de deur. De eenvou dige neger is thans in staat op afbetaling dergelijke luxueuze din gen te kopen en als hij een beetje lef heeft, installeert hij zich met dat ales zonder enig bezwaar. Suriname is een heel ander land. Paramaribo wekt bij een eerste kennismaking de indruk van een stille Nederlandse provinciestad. Voor het gouvernementspaleis, dat van de plaatjes van Rie Cramer lijkt te zijn weggelopen, zo sprook jesachtig mooi is het, hangt de sfeer van de eerste regelen van Gorter's Mei. Wij zijn in de grote zalen van het paleis geweest en hebben onder de kristallen kronen gewandeld en de echte oud-Hol landse stijl gezien. Het is een wit houten tropenhuis, een prachtig stuk historie, dat wij zo moeten laten als herinnering aan de gro te tijd van onze voorvaderen. Grote mangrove-bomen staan als enorme schildwachten naast het paleis en vullen met het huis de gehele oos telijke kant van het plein, dat groter is dan menig plein in de grootste steden van ons land. In Paramaribo is het 's avonds om tien uur heel stil. De statige oud- Hollandse gevels aan de overzijde worden met oranje-lampjes ver licht ter ere van de prins en dat alles doet even aan Oranje-fees ten in Den Haag denken, 's avonds na twaalven als alles uitgestorven is en de verlichting nog even blijft branden. Achter dat prachtige plein be gint de jungle. Ook een stad kan een volmaakte jungle zijn. Er zijn duizenden woningen in Parama ribo waar slechts 65000 mensen wonen, die ten hemel schreien om lucht, licht en hygiëne. Maar in de tropen is voedsel primair, kle ding en huisvesting komen daarna pas, als u een hele tijd door een vacuum is heengegaan. De rege ring van het land doet. met be hulp van het Welvaartfonds wat het kan. om aan deze toestand een eind te maken. Er worden honder den kleine, deugdelijke en frisse tropenhuisjes gebouwd, maar de. slump van Paramaribo kan slechts langzaam verdwijnen, zoals de ve getatie van een oerwoud slechts met veel arbeid en geduld wordt weggehakt,. Wij zouden een bull dozer willen hebben om in een enkele dag al deze misère van ziek tekiemen en vuil weg te vagen. Maar dan vergeten wij, dat dit alles in Nederlandse ogen veel er ger lijkt -dan het in werkelijkheid is. zo zeggen kenners van het land. De mensen hier leven heel eenvou dig en er zijn er velen, die van hun kleine hut een schoon en goed onderkomen maken. De kindertjes van de Brits-Indiërs slapen wel op de houten vloer, maar zijn zij min der gelukkig wanneer zij straks voor het erf spelen in de zon? De Javanen hebben nog minder dan een houten vloer en maken van ders, zij werken aan de opleiding van verpleegsters, zij vangen de jeugd op en leren de mensen, hoe zij een Kerstfeest moeten organi seren. Gelukkig is Paramaribo niet zo rijk als Willemstad, zei mij een van die dappere meisjes. Wij kun nen hier nog tot de mensen nade ren. Zij zijn er dankbaar voor, al komt het begrip voor sociale ver heffing maar langzaam. Er zijn te veel tegenwerkende krachten. Er wordt veel gedobbeld en het fa milieleven is maar zelden geukkig. eTgen al deze stromen inroeien is een zware taak. Maar de Surina- mers zijn. bij al hun primitiviteit, kind gebleven. Zij bidden vaak met veel bijgeloof en beeldenaanstrij- kerij, maar zij bidden als kinde ren. Zij huilen bij iedere emotie, maar zij lachen ook weer even vlug. Zij doen aan de bewoners van hef oerwoud denken in hun eenvoudige hartelijkheid. Zijn stiefvader met een mes bedreigd Zondagmorgen werd de politie gewaarschuwd voor een huise lijke twist in een perceel in de Oostenburgerstraat te Amster dam. De bewoner bleek gevoch ten te hebben met zijn stiefzoon. Deze laatste zou zijn stiefvader hebben bedreigd met een brood mes. De vader had toen de jon gen een klap met een stoel ge geven en deze was met het hoofd door een ruit in een tus sendeur gevallen. Hij had zulke ernstige verwondingen gekregen dat hij in het ziekenhuis moest worden opgenomen. De vader kreeg een snee aan de hand, vermoedelijk van de broodzaag. De twist zou zijn ontstaan door dat de jongen zich op school zou hebben misdragen en daarvoor door zijn stiefvader was berispt. Jezus gebruikte het middagmaal bij Simon de Melaatse, 't Was in de Goede Week. Onder het gesprek na het eten kwam Maria binnen. Vóór zij de Meester had leren kennen was zij een publieke vrouw; nu leerlinge en volgelinge van Jezus. Onhoorbaar, niemand aanziend, klein, gaat ze tot achter haar Heer. Van een klein flesje nardus balsem breekt zij de hals en laat het kost bare reukwerk op zijn voeten druppen. De zaal geurt heerlijk. Eerbiedig wrijft Maria van Magda- la de zalf uit over Jezus voeten. Bewonderend zien de apostelen toe. Zij eert hun Meester. Judas echter gromt: ..Wat een verkwis ting! Die kostelijke olie!" De ande ren kijken hem met verontwaardi ging aan. Maar Judas fluistert: „Zij had die balsem duur kunnen ver kopen, en het geld aan de armen kunnen geven." Zo beschouwd moe ten zij hem gelijk geven. Geen slecht idee. Alleen Jezus is het er niet mee eens; „Die vrouw deed een goed werk aan mij. Armen zullen er altijd zijn. Ik niet. Ze zalfde mijn Èchaam voor mijn be grafenis." *s Avonds sluipt Judas naar de opperpriesters, en sist zijn afschu welijke vraag uit: „Wat krijg ik, als ik Hem verraad?" Witte Donderdag-avond. Met een doek om zijn middel knielt Jezus voor Johannes. Zwijgend wast Hij diens voeten. Dan knielt Hij voor Judas. Hij neemt Judas' voeten in Zijn zachte handen, reinigt ze van het stof der wegen, verfrist ze met het klare water. Petrus zal straks protesteren: Judas niet. Hij kijkt over die gebogen Slaaf heen naar buiten, de nacht in. Het probleem Judas. Drie jaar trok Judas met Jezus mee, stond vlak bij de wonderen, zag Lazarus uit zijn graf komen. Judas verried Jezus. Wat was het motief? Geld zucht. zoals wij van jongsaf hoor den? Maar is dit mogelijk? Teleur stelling? We weten het niet, en met onze psychologie zullen wij het Judas-raadsel niet kunnen oplossen. Dit lijkt zeker: Judas haatte de Meester. Die haat groeide naarmate Jezus hem Zijn liefde toonde. Want ongetwijfeld heeft. de Meester „gloeiende kolen op zijn hoofd ge stapeld". heeft Hij door liefde de groeiende afkeer van Judas willen overwinnen. Tot het einde toe: „Amice, ad quid venisti? Vriend, hoe kon je zóver komen?" Een vloek moet het antwoord geweest zijn. Welk het motief ook was: wij kennen in hem het feit dat iemand drie jaar lang intiem met de Godmens omging en tot deze daad in staat was. Satan won de strijd om deze ziel. Minstens omdat Judas zelf Satan koos. Zijn vrije wil wendde zich af van de Mees ter, neutraliseerde Diens invloed, ja keerde die ten kwade. Judas werd, vrijwillig, het standaardtype van de kwaadwillige, van de Gods- vijand. ondanks Jezus' invloed. Tot datzelfde dragen wij moge lijkheid in ons. (Van onze redacteur) De Litteraire Feestavond, welke de Boekenweek jaarlijks inluidt, heeft ook ditmaal weer in het teken van het boek en de muzen gestaan. In aanwezigheid van de Indonesische Hoge Commissaris in Nederland Mahomed Rum hield Amsterdam's burgemeester met een geestige speech deze 7-daagse voor uitgevers, boek handelaren, schrijvers en lezers in de Stadsschouwburg ten doop. Ook op dit vierde na-oorlogse feest werd de alliantie tussen het boek en de muzen weer zegenrijk bevestigd. Met de aankoop van het bui tengoed „De Rusthoek" te Baarn heeft de Partijraad van de Katho lieke Volkspartij een daad van betekenis gesteld. Want in dit waarlijk imposante gebouw zal men ruiten te over vinden voor de indichting van het zolang he geerde Centrale Vormingsinsti tuut. De naam, die aan „De Rusthoek" is verbonden, dateert van oudsher en heeft een min of meer histori sche klank. Het huis zelf is even wel van het jaar 1904; het is in voorname stijl opgetrokken en smaakvol ingericht door de familie Van Heuzen. „De Rusthoek" staat aan het begin van de Zandvoort- weg, waar de grote betonstraat van Amsterdam naar Amersfoort passeert. Het bevat niet minder dan 26 kamers. Beneden, ter weerszijden van de enorme hall met trappenhuis, liggen zeer grote suites, die zieh gemakkelijk zullen lenen voor vergadering-gebruik. Verder liggen gelijkvloers nog enkele salons, waarvan een tot dusverre als biljartzaal wordt ge bruikt. „De Rusthoek" heeft twee verdiepingen en wordt bekroond door een rank torentje met klok- kenhuis. Achter het gebouw strekt zich een weids bospark met vijvers uit; aan de voorzijde ligt een fraaie tuin met eeuwenoude bomen en daar voor, over de Zantvoortweg heen bevindt zich in een driehoek een grote weide, die zich bijzonder leent voor sportdoeleinden. De Tijdens een bestuursvergadering van de K.N.V.B. werd Zaterdag avond in den Haag door het bestuur van de VUVSI, de voetbal organisatie in Indonesië, een geschenk aangeboden ter gelegen heid van het 60-jarig bestaan van de K.N.V.B. Dit geschenk bestond uit een prachtig gebatikte doek. V.r.n.l. de heren Karei Lotsy; Mr. W. Schols (VUVSI) dr. A. Nawir (VUSVI) met bril; Zittend de heren S. Coldewey (KNVB) en P. Hooydonck (VUVSI). totale oppervlakte is ongeveer zes hectaren. Dit aantrekkelijke gebouw had bij het uitbreken van de oorlog de aandacht van de bezetter. Het werd prompt gevorderd, in het bijzonder ten dienste van Seys- Inquart, maar deze heeft er slechts enkele dagen in vertoefd. Niet zodra was de oorlog voorbij, of de Canadezen trokken „De Rusthoek" binnen. Toen ook de zen uit ons land weggingen, viel „De Rusthoek" weer terug aan de eigenaar, de textielfabrikant H. J. van Heuzen, die er in 1937 reeds was komen wonen. Intussen is de heer Van Heuzen overleden. Nu is door middel van de makelaar der familie dit uitstekend gelegen en voor een Vormingsinstituut practisch gebouw, in handen ge komen van de Kath. Volkspartij ROME, Reuter). Zaterdag diende voor een rechtbank te Rome de zaak van het Opperste Vaticaan se Gerechtshof, de Heilige Rota, tegen twee Romeinse linkse kran ten, die hadden verklaard, dat de kerk „voor een paar millioen lire ieder huwelijk ongeldig verklaart". De kranten waren de communis tische Unita en de pro-communisti sche II Paese. Mgr. Dino Staffa, de president van de Heilige Rota ver klaarde, dat het Vaticaan zieh ver plicht achtte een aanklacht tegen de bladen in te dienen, omdat deze de eer van de Rota in twijfel had den getrokken. Hij verklaarde zich echter bereid de beschuldiging te gen 11 Paese in te trekken en alleen te procederen tegen de Unita. Het proces werd verdaagd tot 4 Maart. „Comedia" bracht de première van Heijdendael's „Armada", 'n drama, dat meer dan de onstui mige zeeën rond Engeland de zoveel uitgestrekter en indruk wekkender domeinen der men selijke ziel tot onderwerp had. doch waarvan de dramatische handeling door een te veel aan woorden ernstig inboette. Heijdendael's bedoelingen met dit stuk waren ongetwijfeld goed. Hij trachtte tussen de on dergang van Philips onoverwin nelijk geachte- vloot en de tijd. waarin wij thans leven verband te leggen. Omdat de Armada ideologie belichaamde, een we reldbeschouwing en een vorm van samenleving, betekende haai ondergang een kentering dei toenmalige tijden. Ook thans sleuren grootmachten ideologieën mee in hun val en brengen an dere machten nieuwe samenle vingsvormen tot gelding. En ook thans vergeten deze, dat het enige wat de mensheid van zijn waanzin kan redden, het alles omvattende woord: Liefde, is. Zoals gezegd: het idee van de auteur was niet oninteressant en zelfs wel origineel. Maar de wijze waarop dit historisch hoogtepunt uit de 16e eeuw werd gedramati seerd, duidde er op, dat de auteur er niet in geslaagd is het overigens boeiende onderwerp uit de sfeer van de vertelling te halen. De ondergang van de Armada vond zijn gestalte alleen in het (ook nof te vaak onderbroken) relaas van de kolonel der Infan terie Francisco de Bobadilla, en in de zelfstrijd van de koning in zijn werkkamer in het Escoriaal En dit tekort aan handeling werd door een critisch publiek zo schrijnend aangevoeld, dat het gezegde van de Groot-Inquisi teur: „Hier zijn reeds genoeg woorden verspild", niet naliet hilariteit te verwekken. Hoe lof felijk het streven van de C.P.N B„ om op de Litteraire Gala avond ter opening van de Boe ken week een première van een Nederlands t"n,","tul- to b„0 gen ook moge zijn, jammer is het, dat er/a bij uitstek tot oor delen bevoegd publiek werd uit gekozen dit elementaire tekort van Heijdendael's stuk te con stateren. Overigens mag dè feestelijke opening van de Boekenweek, (waarvan wij blijven betreuren, dat zij in de kerkelijke boete tijd valt), ook ditmaal weer bij zónder geslaagd genoemd wor den. Het schrijversbal in de door Metten Koornstra versierde De Bijzondere Raad van Cas satie behandelde Zaterdag de zaak tegen de voormalige directeur van de Nederlandse Oost-Compagnie en de zaken tegen de commissaris en de directeur van haar dochter maatschappij, de N.V. Neder landse Oost-Bouw. De Nederlandse Oost-Compagnie ronselde tijdens de bezetting menige Nederlandse boer voor landarbeid in Lithauen en de Oekraine. Dit fantastische Sinds 4 December 1949, de datum waarop dr. Sander een ongeneselijke kankerpatiënte door middel van een inspuiting doodde, houden de gemoederen in Amerika zich bezig met de vraag: ,,zal dr. Sander worden vrijgesproken?" Vrijwel alle familieleden van de overleden patiënte, de 59-jarige mevrouw Abbie Borroto, zijn vóór vrij spraak Het is echter de jury, bestaande uit 13 mannen, waarvan 7 katholiek zijn, die de beslissing moet nemen. Ver gezeld van zijn verdediger, Louis E. Wyman, en zijn echt genote, betreedt dr. Hermann Sander (midden) het gerechts gebouw te Manchester (New Hampshire) vierde mevr. de weduwe J. Pau- weis-Tieleman te Kloosterzande de oudste inwoonster van Zeeland, Zaterdag haar 102e verjaardag werd de voormalige N.S.B.-burge- meester van Barneveld en Wage- ningen, W. H. van den Brink, door de Bijz. Raad van Cassatie veroor deeld tot negen jaar Rijkswerkin richting. Het Arnhemse Hof had bem zeven jaar Rijkswerkinrich ting opgelegd overleed te Zutphen in de ouder dom van 56 jaar de heer A. J. Beukink nit Brammen, een be kend Nederlands paardenfokker»... slaagde pater K. M. H. van Kleef O.E.S.A. te Utrecht aan de Rijks universiteit aldaar voor het docto raal examen rechten heeft het Nationaal Comité Hand having Rijkseenheid besloten, nu de souvereiniteitsoverdracht een feit is geworden, tot liquidatie over te gaan zullen met ingang van 1 April ajc Nederlanders weer in België en Luxemburg worden toegelaten op vertoon van een bewijs van Ne- i derlandersehap (Van een bijzondere medewerker) LOURDES, Februari Wellicht is in geen enkele bedevaart plaats de tegenstelling tussen profanatie van het heilige en de werkelijke godsvrucht zo sterk als in Lourdes. Aan de ene kant worden allerlei prullen op onbeschaamde wijze te koop aange boden, maar bij de grot treffen we de biddende menigte aan, één in geloof en in vertrouwen op de Moeder Gods. Slechts dit laatste is het ware Lourdes en dit vooral moet de pelgrim zien, die een indruk wil krijgen van de geest in deze bedevaartplaats. Lourdes De ontroering der Kruisvaarders toen ze Jeruzalem zagen, zal groter zijn geweest, maar bij het zien van Maria's ba siliek, geleund tegen de grot van Masabielle, doorstroomde ons een diepe vreugde, omdat een lang gekoesterde wens in vervulling ging. Toch wachtte ons nog een zekere ontgoocheling voor we zouden neerknielen voor de grot. Het zoeken van een hotel was zeer gemakkelijk, daar het drukke sei zoen reeds lang achter de rug was en er nog slechts betrekkelijk klei ne groepen pelgrims in de win termaanden naar hier op bede vaart gaan. Maar mijn vriend Jacques, die voor de eerste maal in Lourdes kwam, was diep teleur gesteld bij de eerste rondwande ling door de straten. Zulk een ge organiseerde handel in prullen, die de devotie der pelgrims uit buit, had hij zich niet kunnen denken. Madonna,s met een muziekdoos erin, zeep met Lourdeswater be reid, schenkbladen en asbakken en duizend dingen meer met de beeltenis der H. Maagd, vond hij terecht een profanatie van het heilige en ik had hier gelegenheid de reactie te zien van deze in dustrialisering van de godsvrucht op de eerlijke pelgrim, die naar de stilte van het gebed en de ware inkeer verlangt en dan hierin te recht komt. Het is trouwens bekend, hoe- de bisschop van Lourdes herhaalde lijk in het openbaar daartegen ge protesteerd heeft. De geest die bidt. Doch toen wij later neerkniel den aan de grot tussen de rijen van biddende mensen, toen we opblikten naar het beeld in de grot en de gloed der kaarsen za gen aan Maria's voeten, ja, toen ging het echte, het enige Lourdes voor ons open en verdwenen de hinderlijke bijkomstigheden op de achtergrond. Ginds was het de materie, de zakelijkheid, die op winstbejag uit is, hier was het de geest, die bad; hier kwamen ze van alle windstreken, onbekend aan elkander, maar bekend bij de Moeder Gods, en allen één in Ge loof en vertrouwen tot Haar te midden van de nood en de ellende, die het hart deden verzuchten. „Dit is Lourdes", zeiden we te gen elkander en we namen ons voor dit vooral te zien en hier terug te komen, zo dikwijls als we konden. Lourdes kan men niet berede neren, Lourdes moet men onder gaan. Men moet er zelf geknield hebben bij de grot en de eenvou dige mensen hebben zien bidden, eerst dan gaat de betekenis ervan voor ons open. Daarginds in de stad zijn het de handelaars hij de tempel, men zou ze liefst uitdrij ven; maar op het terrein van de grot heerst de rast en slechts het gebed en de overweging verstoren niet, maar onderstrepen nog de stilte en de ingekeerdheid. Dag na dag, vanaf het vroege voorjaar tot de late herfst komen en hier duizenden van vele landen maar allen bidden tot Haar als tot hun Moeder en als ze zingen, zingen ze allen het ene en nooit verstom mende Ave, Ave Maria, en het is in de practijk wat Maria zelfs voor spelde, dat alle geslachten Haar zalig zouden prijzen. Niemand kan hier komen zonder dat zijn vertrou wen vergroot wordt op Maria's voor spraak en het is niet de statis tiek der bureaux, waar wonder bare genezingen worden geregis treerd die dat bewerkt, maar het is het diepe bewustzijn, dat neer daalt in het hart van hem. die knielt en bidt en wiens hart schreit om uitkomst in de nood. Lourdes is een stille meditatie over het lij den der mensheid, dat hier als in een ander Capharnaum samen stroomt en waarvoor geen mense lijke hulp meer baat en ook vaak geen menselijke verklaring meer mogelijk is. plan, dat op een fiasco uitliep, heeft de Nederlandse staat ruim twintig millioen gulden gekost. De president van de Bijz. Raad merkte op tegen de directeur, de Hagenaar D. Krantz, dat ruim 15 millioen gulden door deze Com pagnie uit Nederland werd ge ëxporteerd terwijl maar een heel klein beetje in Nederland terug kwam. De Bijz. Raad wilde meer weten over de landerijen en turf- venerijen, die in Lithauen door Nederlandse boeren werden be volkt. „Zij behoorden toe aan ge- vluchtte Lithauers", deelde ver dachte mede, „en werden door Ne derlandse boeren in exploitatie gebracht". Verdachte betoogde, dat hij een idealist was. De publieke tribune wist nauwelijks haar verontwaar diging te bedwingen toen hij ech ter meedeelde aanvankelijk 15000 gulden per jaar verdiend te heb ben, welk bedrag later werd ver hoogd tot 20 mille waarbij dan nog reis- en verblijfkosten mochten worden gedeclareerd. De verdediger wees op de hui selijke omstandigheden van ver dachte, die gedurende de bezetting felle tegenstanders vonden in zijn eigen gezin, daar zijn vrouw en kinderen hem niet wensten te zien zolang hij geheel aan Duitse zijde stond. Een dag voor Kerstmis 1949 werd dit gezin echter weer her enigd en thans is mijn cliënt, aldus de raadsman, weer op vrije voe ten. De procureur-fiscaal, Mr. Bak hoven, was van oordeel, dat hij een hogere straf voor verdachte, die door het Bijzondere Hof te Den Haag tot zeven jaar was ver oordeeld, op zijn plaats vond. Eveneens achtte de procureur- fiseaal een hogere straf nodig ten aanzien van de ingenieur R. A. T. Brusse, die commissaris was van de Ned. Oost-Bouw, en die tot zeven en een half jaar was ver oordeeld. Dezelfde conclusie had de pro cureur-fiscaal in de zaak tegen de architect en later diretceur van de N.V. Oost-Bouw, Bernhard Hoekstra en tegen Pieter Hoek stra, die ook directeur was ge weest. Zij waren respectievelijk veroordeeld tot drie en vier jaar gevangenisstraf. Over 4 weken volgt de uitspraak. Schouwburg-zalen werd door Klaas van Beeck's Radio-Orkest in de Rotonde, The Two Buttlars op de 2e etage, het ensemble Rita Ralvano in het geïmprovi seerde café „De Vissende Dich te*-' en de pianist J. Walvis in de grote foyer op passende wijze geëncadreerd. Hetty Blok bracht sprankelingen op het toneel en Borra demonstreerde zijn vin gervlugheid op argeloze toe schouwers. Veel dichters en schrijvers zetten door hun aan wezigheid aan dit boeken-feest luister bij. KERK EN BESCHAVING IN DE MIDDELEEUWEN Levenswerk van Gustav Schnürer. De Freiburgse professor Dr Gustav Schnürer, die als een bij zondere kenner der Middeleeuwen bekend stond, heeft in een drie delig werk het resultaat van zijn jarenlange studie op cultuur historisch gebied vastgelegd. Dit werk, „Kerk en Beschaving in de Middeleeuwen", is als een stan daardwerk op dit terrein te be schouwen en geeft de lezer op boeiende wijze een beschrijving van de Griekse en Romeinse cul tuurgeschiedenis als peilers van de Christelijke beschaving. In het eerste deel treft men een uitvoe rige behandeling van het leven der Kerkvaders, de Pausen, de stichter van het westerse monni kendom, St. Beriedictus, en een literatuur overzicht aan. In het tweede deel, dat onlangs in een tweede druk uitkwam, volgt de schrijver het proces der kerste ning van Europa, de ontwikkeling der verschillende orden en de opbloei van het geestelijk leven in de groeiende steden op de voet. Het werk laat duidelijk zien hoe de Kerk de ontwikkeling van een beschaving leidde en verbreedt het inzicht van de lezer over de middeleeuwen. Een uitgebreide literatuurlijst, over alle besproken onderwerpen maakt dit boek naast interessante lectuur voor de ont wikkelde lezer tot een goed ge documenteerd handboek voor de vakman. Beide delen werden, fraai ver zorgd, uitgegeven door de N.V. Drukkerij De Spaarnestad te Haarlem. L. S. GESCHIEDENIS VAN DE BOUWKUNST Door Dr. Nikolaus Pevsner. Uitgave Ad. Donker, Rot terdam. Een zeer overzichtelijk werk over de geschiedenis van de bouw kunst in Europa schreef de kunst historicus Dr. Nikolaus Pevsner, die zijn werk door een vlotte stijl en door een groot aantal zeer dui delijke foto's en plattegronden maakte tot een gedegen studie boek en een. aantrekkelijk werk voor belangstellenden. Het werk werd tijdens de oorlog in het En gels uitgegeven; in 1945 zag een Duitse uitgave het licht. Dat dit werk in het Nederlands werd ver taald, en op een zeer verdienste lijke wijze, mag zeker als een winst worden beschouwd. Weinig werken weten op een zo overtui gende en sprekende wijze met vermijding van al te veel studie materiaal, het onderwerp van de bouwkunst voor de lezer aantrek kelijk te behandelen. Pevsner is daarin op een bijzondere wijze geslaagd. Aan de Romaanse bouwkunst, de Gothiek, de Bouwkunst der Cisterciënsers, de kloosterbouw in de middeleeuwen, Renaissance, Barok, overal wordt aandacht aan besteed. Ook de moderne opvat tingen der architecten komen aan bod. Alleen wil het ons voorko men dat aan figuren als Berlage, Cuypers, Dudók en Granpré Mo lière, om maar enkele Nederlandse bouwers van formaat te noemen, wat te weinig aandacht werd be steed. Overigens een pracht werk, dat de lezer uitstekend met de wereld van het bouwen vertrouwd v/eet te maken. L. S KATHOLIEKEN IN LAGERHUIS HET Het nieuwe Britse Lagerhuis telt 21 katholieke leden, nl. 16 socialisten, 4 conservatieven en een Ierse nationalist. In het oude Huis waren 12 Labourleden ka tholiek, 6 conservatieven, 2 Ierse nationalisten en een lid van de onafhankelijke Labourpartij. hangerig, koorts! Druk de infectie grondig de kop in Neem één of twee'AKKERTJES*,kruip onder de wol sz. eninkorte tijd bent U weer opgeknapt/V/^; hef pon direct srnmaiitiÊÊÉm&m Nadat het Amerikaanse depar tement van buitenlandse zaken had bekend gemaakt, dat het de diplomatieke betrekkingen met Bulgarije heeft verbroken, nam de Bulgaarse zaakgelas tigde Peter Voutov onmiddel lijk alle maatregelen tot terug trekking van de Bulgaarse di plomatieke missie uit de Ver enigde Staten. Voutov bij het verlaten van het State Depart ment.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1950 | | pagina 3