Uit het leven van een heilige vrouw
ie en
n
Noodzakelijkheid van katholieke lectuur
Morgen is het Sint Joris
r
ogramma
Noorder
balkring
Voor eigen pers en boek
De Paus: Alles wat geloof en eerlijkheid
aantastmoet geweerd worden
J
Rubriek voor de vrouw
Zijn beeld begint zwerftocht langs de
verkenners van Nederland
Abbé Boulier
Morgen wordt de zalige Emilie Marie
de Rodat heilig verklaard
Voorjaarsgroenten
Recepten
p OST
UIT DE
fiRIEVENBUS
Mariaanse
Rome-reis
In ChristusLicht
ezoekers en expo-
Vervolgens biedt
voordeel, dat hier
machines kunnen
nstreerd op de
in de bedrijven
>enut.
ivelke door de ge-
r beschikking zijn
i een oppervlakte
zullen in de toe-
nog uitgebreid
3 APRIL 1950
"hor RW 1
)DV 1
oven 1
lPhilharmonie 1
estina 1
de 1
sse
RW 3
od Zwart 1
h 1
se
2
1Groenendaal 2
Aemstelspelers 3
-Inside 3
ikkum 1
Eindenhout 1
TL 1
iliana 2
A 3
'28 2
aid Duck I
rse TC 2
Linoleum
AMVJ 5
TGS
2
Game Fighters 1
4Wimbledon
cé 2
ïuizen 2
nkrocht 2
stelkant 2
2
3
hager TC 2
Amteno 2
GRAMMA
VO—TOP 4.15; Cod
rt 4.15.
Vlug 2—VZV; Geel»
VZV 3—WGW 2 u.;
ris; Strandvogels—
re Reigers—DTS 1.30
EDO 4.30; VZV 2—
u.
;o Girls b—DVO a;
la Girls a; V. Vlug a
das zijn nog 3 kam-
Twee ervan tre-
;en elkaar in het
en TOP. 't Zal er
annen in Medemblik.
liest, is o°k zijn kans
kijkt als belangstel
wetend dat zij bij
;ste papieren krijgt.
iets meer favoriet,
gehele jaar 't meest
heeft echter plannen
[eringe kans tot het
igen.
radatiecandidaten ko-
elkaar uit. Con Brio
uit 11 en Geel-Zwart
Geel-Zwart en ver
ende keer van DVO,
slissingswedstrijd no-
is alles mogelijk. Con
norgen veilig komen,
Hoogwoud spannen,
impioen Geel Zwart
iet cadeau geven,
klasse zal VI. Vlug 2
gen bij VZV. Geel-
SV, beide gelijk in
broederlijk de pun-
st natuurlijk op en
net haar voetbalbroe-
ioenschap kan gaan
1 wordt hier 't kind
ng-
voor haar geringe
de Girls met lego
tuis.
•rsDTS, 'n beslis-
de kring Wervers-
zer is ook hier uit-
VIO, candidaat no 3,
gels wel in bedwang
running. Strandvo-
zijn aan elkaar ge-
Girls zal zonder
kken tegen de VZV
volgen nog enkele
aar zijn de kampioe-
DVO, DWO en Hugo
r wel de sterksten
ende week:
7DWO, usvtr—
-V/Vlug- TOP-DOS.
-Zwart '2—VZV
Vlug 2; VZV 2—
VIO 2—Hugo Girls 2
TSA 2; EDO—DTS.
Brio aHugo Girls
.reel Zwart aDWO a.
ensmonds: „O zo,
Dan ken ik er wel
een heleboel zie-
nog vóór het
jf praten, vader
>eten zoveel moge-
e winnen, tot Jim
nep weer: „Ik her-
niet, u moet me
bent."
er een korte be-
'evolgd door een
eklop: „Maak open.
ge niet open, om
zijn?" terwijl er
het geroep kwam:
dat gezanik, en
buiten, mannen."
gevolgd door nog
n op de deur en
;n: ..Maak open.
Maak open of we
openschoppen."
vitt fluisterde te-
zei: „Laat me de
met hen praten
sn werkelijk wel
;ren."
echter antwoord-
net zo goed praten
ratelslangen! Zo-
is Jim Lane, de
hen praten kan
ons, zo lang als
van 't lijf houwen.'
(Wordt vervolgd).
ZATERDAG 22 APRIL 1950
PAGINA 5
Op de derde internationaal
congres van de Katholieke pers
dat in Februari van dit jaar te
Rome is gehouden, is nog eens
uitdrukkelijk betoogd, dat het de
taak van de pers is, een juiste
informatie te geven en de pu
blieke opinie te vormen. Dat
hier met name voor de katholie
ke pers een allerbelangrijkste
taak ligt, is zonder meer duide
lijk. Zij is het die op dit terrein
de boodschap van Christus en de
lezingen van de Kerk in zuivere
vorm, los van iedere politieke,
sociale, nationale of economische
beperking moet brengen.
Wil zij in deze opdracht sla
gen, dan heeft zij er voor te zor
gen dat een allereerste voor
waarde daartoe wordt vervuld:
publicaties te geven die aantrek
kelijk geschreven en zakelijk
uitstekend zijn, zodat zij hierin
ten volle met de niet-katholieke
pers kan wedijveren.
Er is ook gesproken over de
achterstand van de katholieken
in de pers, de radio en de film
JDE VERHOUDING TOT
GOD BEPAALT
ALLE WETEN"
V_
en men heeft dit tekort een van
de voornaamste oorzaken van de
ontkerstening der wereld ge
noemd. De katholieken helpen in
de mate waarin zij nu op deze
gebieden over invloed beschik
ken, niet voldoende om de we
reldopinie te vormen.
Met alle waardering voor wat
in ons land in dit opzich wordt
gedaan, kan men zeer zeker zeg
gen dat ook wij hier nog steeds
voortgang kunnen maken. Naar
aanleiding van de jaarlijkse Boe
kenweek die enkele maanden
geleden werd gehouden, is weer
eens opnieuw min of meer te
recht de opmerking gemaakt,
dat onze katholieke culturele
emanicipatie nog lang niet is af
gesloten. Steeds weer zal er ge
werkt moeten worden niet al
leen aan het noodzakelijke peil
en het vereiste gehalte van onze
katholieke publicaties, maar ook
aan de verspreiding ervan in de
kringen die hiervoor in aanmer
king komen. Ook op dit terrein
valt zeker nog zeer veel te doen.
Cathofica sunt
Want het is wel opvallend,
hoezeer de oude versleten pas
munt van het „Catholica sunt,
non leguntur, het is katholieke
lectuur, die niet wordt gelezen",
nog steeds gangbaar is, waarlijk
niet alleen onder andersden
kenden.
Het is haast onbegrijpelijk dat
'er nog altijd zelfs onder onze
geloofsgenoten worden gevon
den, die menen de voorkeur te
moeten geven aan een niet-ka-
tholiek dag- of weekblad, en die
een niet-katholiek boekwerk
stellen boven een uitgave van
eigen katholieke zijde. Enigszins
verklaarbaar zou een dergelijke
houding nog zijn als de niet-
katholieke publicatie, afgezien
van de beginselen die er aan ten
grondslag liggen, in feite zonder
meer voortreffelijker was dan de
katholieke. Maar deze bewering
is meestal bij een ernstige ob
jectieve vergelijking nauwelijks
vol te houden. Wij zien niet in,
waarom een katholiek dagblad
inderdaad niet even „goed zou
zijn als elk ander, of waarom
men bij de keuze van een werk
als een encyclopaedie zou behoe
ven te aarzelen.
Tegenover dezelfde gegevens
van informatieve of wetenschap
pelijke aard nemen de journali
stiek en de wetenschap een
standpunt in dat wel zeer uit
eenlopend is al naar gelang de
beginselen die men aanhangt.
Niet zozeer de stof waarover het
gaat, is van belang als wel de
gezichtshoek van waaruit men
deze beziet. Aldus benaderde
het eerste „vrije" verslag dat
destijds in Nederland door het
Katholiek Nederland Persbureau
werd gegeven over het proces
van Kardinaal Mindszenty, dat
van de Columbia Broadcasting
System méér de historische wer
kelijkheid dan het scheve beeld
van de situatie zoals dit door de
eerste berichten van de algeme
ne persbureaux was voorgesteld.
Zo ook moet worden vastgesteld,
dat een artikel als „Geboortebe
perking" in een bekende niet-
katholieke encyclopaedie die be
zig is te verschijnen, ernstig te
kort schiet.
De rol van de katholieke pu
bliciteit kan ten deze en der
gelijke feiten niet enkel een cor
rigerende zijn. Veeleer moeten
zij in positieve zin vormend op
treden. In een rede tot de te
Rome vergaderde katholieke
journalisten, welke niet werd
uitgesproken maar in de Osser-
vatore Romano van 17 Februari
J.l. werd gepubliceerd, verklaar
de de Paus, dat het grootste
kwaad dat katholieke publicisten
kon overkomen, aarzeling en de
faitisme tegenover de „openbare
mening" zou zijn. De katholieke
pers moet de moed hebben, aldus
de Paus, zelfs al zou dit finan
ciële offers kosten, om alles wat
het geloof en de eerlijkheid aan
tast, te weren. Zij heeft de taak,
de christelijke beginselen uit te
drukken in woorden, die aange
past zijn aan degenen tot wie zij
zich richt.
De lezers
Maar dan moet zij ook het ge
hoor vinden waar zij recht op
heeft. Allereerst en zeker onder
de eigen geloofsgenoten. Het
kan niet onverschillig zijn dat
een of andere publicatie zich als
neutraal of eclectisch aandient.
Daar is ons christelijk standpunt
te nauwkeurig omschreven voor.
Wij staan als katholieken tegen
over alle vormen van weten met
feu eigen specifiek ge-weten, het
katholieke dat alle menselijke
kennis samenvat in onze leven
de verhouding tot God.
Voor alle modern Humanisme
en Existentialsme is er de ge-
inspireerde levenswijsheid van
de Kerk. Altijd is zij het ge
weest die het meest is opgeko
men voor „de waardigheid van
de menselijke natuur", welke zij
i® haar oude klassieke Liturgie
zo oprecht bewondert. Met name
heeft niemand steeds zozeer als
zij de waarde van het menselijk
verstand veilig gesteld door het
te behoeden zowel voor over- als
onderschatting. Zij weet van haar
Apostel die zelf ten overvloede
met de cultuur van zijn tijd in
aanraking is geweest, dat alle
denken moet worden gevangen
genomen voor Christus. Maar zij
is er ook in haar van taal en ge
dachte steeds onvergelijkelijke
gebeden van overtuigd, dat God
dienen het voor de mens wezen
lijke heer-en-meester-zijn onaan
getast laat. Door God geschapen,
staat 't menselijk verstand alhoe
wel niet zó dat het in een meta-
physiek-echte zin niet „auto
noom", zelf-beslissend, zelf-aan-
schouwend en zelf-wetend kan
zijn. Maar het zal zich in deze
mysterievolle vrijheid moeten
terugwenden naar zijn oor
sprong. Eerst zó, door dit hogere
geestelijke inzicht in de samen
hang van al het zijnde, en zó al
leen. zal „het rijk van de mens",
de beheersing van het heelal
door de mens volkomen gewaar
borgd zijn.
Een katholieke pers, een ka
tholieke publicatie veronderstelt
daarom ook bij de lezers een
geest en innerlijke houding die
de sterke uitdrukking van de
Engelse wijsgeer Bacon aan
vaardt dat ..all knowledge is to
be limibed 6ij religion"; de ver
houding tot God bepaalt alle
weten.
Katholieke krant en ka
tholieke Encyclopaedie.
Wie een goed inzicht heeft in
de ware verhouding tussen na
tuurlijk en bovennatuurlijk we
ten tussen rede en geloof, weet
daardoor ook dat katholieken
méér nog dan anderen en zui
verder dan zij, de souvereine
rechten zowel van de menselijke
rede als van de Goddelijke
openbaring, een ieder op haar
eigen gebied, eerbiedigen.
Wanneer wij aannemen dat
onze katholieke levensbeschou
wing de enig-juiste is, dan is het
ook duidelijk dat zij principieel
de beste grondslag is, waarop de
noodzakelijke eenheid in de ver
scheidenheid van het menselijk
weten dient te berusten. Wil men
waarlijk wetenschap beoefenen,
dan kan men zich niet tevreden
stellen met het registreren van
feiten en het aangeven van de
laatste stand der wetenschappe
lijke vraagstukken alleen. Men
dient zich ook uit te spreken in
een oordeel en zijn positie te be
palen.
Onvermijdelijk zal dit tot
uiting behoren te komen in elke
vorm van publicatie. Wij zouden
hier eens uitdrukkelijk de aan
dacht willen vestigen op twee
uitingen van katholieke publici
teit: de katholieke dag- en week
blad-pers en een werk. waaraan
men niet zonder meer voorbij
kan gaan: de katholieke Ency
clopaedie, waarvan nu het vier
de deel (van Barrios tot en met
Biarritz) is verschenen en waar
van wij de lof niet Sneer behoe
ven te zingen.
Tijdens de jaarlijkse Boeken
week in Februari is van meer
dere zijden betoogd dat de alge
mene belangstelling van Katho
lieken voor katholieke geestes
producten zal moeten toenemen,
wil ons volksdeel succesvol de
taak ten uitvoer brengen, waar
voor het nog grotendeels staat:
zi.jn volkomen culturele emanci
patie.
Dat is zo. Wij moeten onze
principiële en niet minder feite
lijke voorkeur geven aan onze in
derdaad goede katholieke dag
en weekbladen, aan onze katho
lieke Encyclopaedie waaraan on
ze beste katholieke geleerden uit
Noord- en Zuid Nederland hun
medewerking verlenen. Daarop
met nadruk te wijzen is als een
plicht en een dienst aan de ech
te beschaving vgn geest en leven.
Dom H. J. Scheerman O.S.B.
Kinderen uit de grote
stad vinden het maar
wat fijn als ze een
eigen tuintje mogen
bewerken. Jongens en
meisjes in Amsterdam
krijgen daartoe onder
deskundige leiding
gelegenheid. Op de
foto, links boren: op
weg naar de tuinderij;
rechts boven: de tul
pen staan in bloei!
Links onder: wees
flink en haal geen
nestjes uit. Rechts
onder: zó moet je
zaaien.
Morgen vieren welpen, verken
ners en voortrekkers over de gehele
wereld het feest van hun patroon,
St. Joris. Is Nederland wordt dat
vanavond al begonnen ter herden
king van het 40-jarig bestaan van
het verkennen in ons land, waarvan
de viering in Augustus wordt voort
gezet met het grote nationale kamp
in Ommen, zoals wij al eerder be
richtten.
Vanavond zendt de K.R.O. om
kwart over zeven een reportage uit
van de aanbieding aan de Koninklijk
Commissaris, Prins Bernhard, van
een boekwerk met tekeningen die
overal in het land door verkenners
zelf zijn gemaakt, daarna door de
burgmeester van hun woonplaats
van een handtekening voorzien en
in de afgelopen week door speciale
koeriers uit alle windstreken naar
Utrecht gebracht. Daar zijn ze tot
één lijvig geheel verenigd, dat aller
lei karakteristieke plekjes in ons
land en typerende verkennersacti
viteiten in beeld brengt. In aanslui
ting daarop zullen om acht uur van
avond overal in het land rode,
groene en gele vuurpijlen, de kleu
ren van de beweging, de lucht in
gaan. En als ge die ziet, weet het
dan: het verkennen in ons land be
staat veertig jaar.
Twintig jaar op zijn beurt be
staat morgen officieel, zoals de lezer
weet, het katholiek verkennen in
ons land. Het wordt in Nijmegen
herdacht met een plechtige Hoog
mis, die Zondagmorgen om 10 uur
eveneens wordt uitgezonden.
Des middags wordt het nationaal
buitencentrum Gilwell-Sint Walrick
officieel geopend. En van daaruit
begint vervolgens bet beeld van
Sint Joris, dat Albert Termote zo
juist heeft voltooid, zijn zwerftocht
door alle verkennersdistricten van
ons land.
Dat laatste is een gebeurtenis,
waarvan de zin in wijder kring de
aandacht verdient.
Want tegelijk met dit beeld, dat
in de opeenvolgende districten tel
ken® met grote feestelijkheid zal
worden ingehaald en begeleid, doet
het parool van de katholieke ver
kenners voor dit jaar zijn triom
fantelijke ronde door het. land:
„Trainen tot vaardigheid om in de
geest 'van onze Patroon goed te
kunnen zijn voor anderen". Want
zó is de bedoeling van het symbool,
dat deze zwerftocht is: het katho
liek verkennen een geweldige stoot
De „progressieve" Abbé Boulier,
een Frans Priester, die is aangeslo
ten bij de beweging der progres
sieve christenen in Frankrijk en op
opzienbarende wijze met de com
munisten samenwerkt, heeft een
schrijven gericht aan het Duitse
comité der communistische „Strij
ders vOor de vrede", waarin hij
zich wendt tot de Duitse jeugd. Hij
betreurt in zijn boodschap de ver
deling van Duitsland, voorzegt het
einde van de kapitalistische wereld
en is overigens van mening, dat
Westelijk Duitsland werd opge
bouwd door „mannen van vertwij
feling", terwijl Oost-Duitsland zou
zijn opgebouwd door „mannen van
hoop".
Abbé Boulier werd vorig jaar
door de aartsbisschop van Parijs
terechtgewezen wegens zijn
deelneming aan de „bedevaart'
der pseudo-katholieke actie in
Vehlerad in Tsjecho-Slowakije.
Hij beloofde toen beterschap en
trok zich gedurende enige tijd
uit het openbare leven terug.
Sedert enige maanden neemt
Abbé Boulier echter weer ac
tief deel aan communistische
manifestaties. Kort geleden ver
bleef hij nog in Rome voor een
communistisch „vredescongres".
Bij deze gelegenheid verorden
de de vicaris-generaal van Ro
me. dat Abbé Boulier in de
kerken van Rome geen H. Mis
mocht lezen.
in de goede richting geven, de geest
en het enthousiasme verfrissen, zó,
dat de jongens nog groter ernst ma
ken met de verkennersbelofte die
zij hebben afgelegd en morgen
avond aan hun traditionele Sint
Joris-kampvuren zullen hernieuwen,
zó, dat zij zich nog meer zullen
trainen, hun klasse-insignes zullen
behalen en in het algemeen komen
tot dat peil van paraatheid, dienst
vaardigheid en eigen stijl, dat van
verkenners wordt verwacht. Zo zal
het waarachtig een éér zijn, ver
kenner te mogen wezen.
Het beeld zal zijn tocht, die in
totaal een jaar duurt, beginnen door
Limburg en Brabant, komt dan via
Zeeland en Zuid-Holland noord
waarts en op 29 October van dit
jaar in het district Alkmaar-West,
1 November Sehagen, 8 November
Wervershoof, 12 November Alk
maar-Oost en vervolgens via Utrecht
op 10 Januari 1951 in het district
Zwolle, 14 Jan. Heerenveen, 21 Jan.
Sneek, 28 Jan. Leeuwarden, 4 Febr.
Groningen, 11 Febr. Oost-Groningen
(Winschoten), 18 Febr. Z.O. Drente
en 11 Maart in het district Deventer.
Maar nü al zullen de verkenners
ook daar hard aan het werk gaan,
om hun Patroon een waardig wel
kom te kunnen bereiden.
MORGEN HEEFT in de Sint Pieter de eerste Heiligverklaring
in dit Heilig jaar plaats, n.l. van de zalige Emilie Marie de
Rodat, stichteres van een onderwijscongregatie in Frankrijk.
Haar korte levensbeschrijving moet vooral onze lezeressen
bijzonder interesseren.
Enige jaren voor de grote Franse
revolutie werd Emilie Marie de Ro
dat geboren op het kasteel Druelle
bij het stadje Rodez in Zuid-Fran
krijk. Het was 6 September 1787.
Haar ouders, Guillaume de Rodat
en Henriëtte de Pomayrols, behoor
den beiden tot de aanzienlijkste
adellijke families van Frankrijk. Zij
was nog heel jong, toen Emilie aan
de zorgen van haar grootmoeder,
Marguerite de Pomayrols werd toe
vertrouwd. Deze gaf aan haar klein
dochter een uiterst vrome opvoe
ding. Zij werd daarbij bijgestaan
door een tante van de jonge Emilie,
die door de Franse revolutie uit
haar klooster was verdreven en
naar huis had moeten terugkeren.
Het meisje groeide op, zonder dat
het wereldse leven haar raakte.
Het jaar 1803 betekende echter 'n
ernstige ommekeer in het leven van
Emilie, dat tot dusverre betrekke
lijk rustig en zonder grote gevaren
van buiten af was verlopen. In dat
jaar huwde haar oom en dit heuge
lijke feit bracht tal van voorname
gasten op het Chateau de Ginals
bijeen. Zij maakte kennis met de
weelde en elegance, die in die da
gen het leven van de eerste fami
lies van Frankrijk kenmerkten. Deze
nieuwe ervaringen trokken haar
aan en met een ware hartstocht gaf
zij zich over aan de genoegens, die
het societyleven haar konden aan
bieden. Haar zin voor vroomheid
verminderde. Haar goede gewoonte
om veelvuldig te communieeren
bleef zijniet getrouw, alhoewel zij
nog wel haar Paasplichten vervulde.
Dit duurde ongeveer anderhalf jaar.
Toen zij ter gelegenheid van 't
Sacramentsfeest in het jaar 1806
ging biechten maakte haar biecht
vader van de gelegenheid gebruik
om haar erop te wijzen, dat zij
zich niet op de goede weg bevond.
Hij waarschuwde haar om weer
terug te keren naar de vrome en
rustige levenswijze van vroeger
en afscheid te nemen van het
mondaine leven dat zij leidde. De
ze biecht werd het begin van een
ander leven. Zij volgde de raad
van haar biechtvader op, hetgeen
haar er tenslotte toe bracht haar
leven toe te wijden aan God.
Kort daarop ontmoette zij pater
Antoine Marty. Deze werd haar
geestelijke raadsman en helper bij
ai hetgeen zij later zou ondernemen.
Daar zij voornemens was in het
klooster te treden, doch niet kon be
sluiten in welke congregatie af orde
begon zij onderwijs te geven op de
school van St. Cyr in Villefranche
dichtbij Rodez. Hiermede kwam zij
ook tegemoet aan de grote nood, die
was ontstaan, doordat de Franse re
volutie de congregaties, die zich
aan het onderwijs wijdden, had op
geheven.
Dit werk was haar echter niet
voldoende, daarom bezocht zij in
haar vrije tijd de armen en de
zieken van de stad. Toen zij echter
eens op een van haar dagelijkse
tochten door de stad enige vrouwen
ontmoeten, die bij haar haar nood
kwamen klagen dat zij de kinderen
geen christelijk onderwijs konden
bezorgen, werd haar haar werkelij
ke roeping duidelijk.
Voortaan wilde zij zich geheel
en al aan het onderwijs van arme
kinderen wijden. Haar geestelijke
raadsman keurde haar plan goed,
en raadde haar aan drie jonge meis
jes, die hij goed kende, als help
sters aan te nemen. Dit werd het
begin van een nieuwe congregatie.
Ofschoon Emilie de Rodat nimmer
erover had gedacht nog eens een
congregatie te stichten. Op 9 Maart
1816 opende zij haar eerste vrije
school. Spoedig kwamen nog meer
meisjes hun hulp aanbieden. Het
jaar daarop telde het instituut, dat
werd toegewijd aan de H. Familie,
reeds 12 leden en had het reeds 200
leerlingen.
De jaren 1818 en 1819 waren zeer
moeilijk, vooral in financieel op
zicht, en velen vroegen zich af, of
Emilie de Rodat de moeilijkheden
te boven zou komen. Gods Voorzie
nigheid leidde haar echter en deed
haar de moeilijkheden overwinnen.
Het eerste huis werd spoedig te
klein en zuster Emilie slaagde erin
het oude Franciscanerklooster in 't
centrum van de stad Villefranche
te krijgen. Dit zou het Moederhuis
van de nieuwe stichting worden.
In 1822 stichtte zij een tweede in
stituut te Aubin en daarna nog an
deren in verschillende steden van
Frankrijk. Dit alles was echter nog
niet voldoende voor de ijverige
stichteres der nieuwe instituten. Zij
vatte het plan op, plattelandsscho-
len op te richten en dit plan werd
spoedig werkelijkheid in geheel
Frankrijk.
Tenslotte vormde Zuster Emilie de
Rodat van de twee soorten religi
euze instituten, die tot dan toe naast
elkander werkten, een congregatie,
die zowel het contemplatieve als
het actieve apostolaatsleven in zich
verenigde.
Bij haar dood, op 19 September
1852, dertig jaar na de stichting van
het eerste instituut, telde de congre
gatie reeds huizen in Syrië, Bra
zilië,* Egypte, Engeland, Spanje,
Zwitserland en België. Paus Pius IX
keurde de congregatie op 14 Juli
1875 officieel goed. Zelfs vóór de
uiteindelijke goedkeuring van de
regel en de constituties van de con
gregatie werd het zaligverklarings
proces van Emilie de Rodat reeds
aanhangig gemaakt. En in 1901
vaardigde Paus Leo XIII het de
creet uit voor de goedkeuring der
heldhaftigheid van haar deugden. Z.
H. Paus Pius XII keurde op 5 Maart
1940 de twee wonderen goed, die
aan haar voorspraak waren toege
schreven, en op 9 Juni van hetzelfde
jaar volgde haar zaligverklaring.
Verschillende frisse voorjaarsgroen-
ten zien wij alweer in de winkels;
kisten vol spinazie, dunsel en veld
sla, ruige bosjes raapstelen, sappi
ge lichtgroene postelein naast ro
de rabarberstelen en reeds voller
wordende kropjes sla. Spoedig ko
men daar nog bloemkool, jonge
worteltjes en bosjes radijs bij.
De groenten van het voorjaarssei
zoen zijn niet alleen smakelijk,
maar verschaffen ons ook gezond
heid „met volle lepels."
Deze groenten zijn rijk aan vita
mines, maar ook aan ijzerzouten,
kelk- en andere voedingszouten,
mits de groente vers gebruikt
wordt, in weinig of geen water
wordt opgezet en in korte tijd gaar
gekookt. Ook het nastoven en op
warmen is heel schadelijk voor de
voedingswaarde; tegen langdurig
verhitten en aan de lucht bloot stel
len zijn de vitamines in de groente
niet bestand.
Verschillende voedingsstoffen los
sen bovendien gemakkelijk in wa
ter op; om die reden is het groen-
tenat van evenveel waarde als de
groente zelf. Men kan dit vocht
bijbinden of in de jus verwerken
of, nog beter, er een pittig soepje
van maken om de volgende dag
vooraf of bij de broodmaaltijd te
geven.
De goedkoopste en de beste ma
nier om van de jonge groenten te
genieten is, ze rauw te gebruiken,
als sla of in stamppot van rauwe
groente. 100 a 125 g. per persoon is
hiervoor voldoende. Vrijwel alle
bladgroenten zijn daarvoor geschikt.
NAAR DEN BOSCH TOE
Kennen jullie dat liedje niet:
„Dat gaat naar Den Bosch toe,
zoete lieve Gerritje" En dan wordt
er in gevraagd: „Wie zal dat beta
len? Nou, zo ging dat met ons ook,
Wij moesten ook naar Den Bosch
toe omdat Vader een nieuwe be
trekking daar kreeg. En wie dat
zou betalen, dat wisten we niet.
Beste meisjes en jongens van de
Jeugdkrant, we vonden het eerst
toch zo erg, om weg te moeten van
onze vriendinnetjes en van Oom
Ludo. (Hij wil dat we dat niet in
de krant zetten, maar we doen het
lekker toch!) Maar vader vertelde
dat Den Bosch toch ook een leuke
stad is en dat je er erg leuk kan
spelen. Vooral buiten de stad is er
veel te zien en voor jongens als ons
ook veel te beleven. Daarom von
den we het, toen vader en moeder
alles hadden ingepakt en wij lekker
naast de chauffeur in de verhuis-
auto zaten, zo fijn vooraan dat je
op de weg kimt zien, toch wel weer
leuk. Het kon anders maar net hoor
daar brj de chauffur want we zijn
een beetje dik. Ze noemen ons wel
op school, „de twee bolle baasjes".
Eerst waren we er kwaad om, maar
nu niet meer!
Met een beetje opschuiven kon
den we er net zitten en toen de
deuren aan de achterkant van de
grote verhuis-auto dicht waren,
gingen we rijden. De chauffeur had
een stok met een knop in zijn hand,
dat was de versnelling zei hij en
iedere keep als hij er aan trok, ging
de auto harder rijden. Hoe kan dat
nou? Pim die zegt, dan gaat de
motor harder lopen. Maar dat ge
looft Piet niet!
In ieder geval, we reden en toen
we een paar uur gereden hadden
kwamen we in Amsterdam. Daar
ging de chauffeur een kop koffie
drinken en kregen wij een krenten
bol met chocolade. Vinden jullie dat
ook zo lekker, zo'n krentenbol
Wij wel hoor!
Toen wij weep in de auto stapten,
vertelde de chauffeur, dat we nu
over Utrecht naar Den Bosch zou
den gaan, maar dat hij eerst in
Zeist een boodschap moest doen.
Wat een nare weg was dat zeg
die weg van Amsterdam naar
Utrecht. Smal en heel veel bochten,
de chauffeur, Kees van Lieshout
heette hij, vond er niets aan. Bij
Baambrugge moesten we uitwijken
voor een melk-auto en toen zakten
we haast in de kant, de berm zeg
gen ze ook wel, weg.
Maar Kees, zullen we maar zeg,
gen, die wees ons op de grote zand
hopen aan de rechterkant van de
weg. Kijk jongens, daar gaan ze de
nieuwe weg aanleggen.
We hebben goed gekeken en za
gen een heel stel mannen met krui
wagens heen en weer lopen, ook
was er een heel rare machine bij.
Dat was een bulldozer zei Kees, een
machine om grond weg te schuiven.
Nooit gezien hoor!
En toen reden we al op de weg
naar Utrecht. Wat we daar beleef
den zal een van ons tweeën, nee,
laat ik, Pim, het zelf maar doen, de
volgende week schrijven. Niet ver
der vertellen hoor maar Piet maakt
nog zo dikwijls inktvlekken op zijn
schrift, en dat staat niet netjes, ze
ker niet voor de krant. Dus zal ik
dan maar schrijven?
De volgende week ons eerste
avontuur in Utrecht.
PIM EN PIET
TWEE BOLLE BAASJES
Het verhaal van Spat en Jasper
is uit en jullie zullen nu wel be
nieuwd zijn denk ik naar wat er nu
weer in de krant komen gaat. Dat
kan ik begrijpen en zelf was ik dat
ook. Totdat twee vriendjes van me,
die ik al heel lang ken, jongens van
8 en 6 jaar, op een vrije Woensdag
middag, even voor de Paasvacantie
mjj kwamen vertellen, dat ze gin
gen verhuizen. Nou, dat vond ik erg
naar om die vriendjes te missen.
Maar de oudste van die twee,
Pim, deed me een aardig voorstel.
Hij zal samen met zijn broertje
Piet, een heel handig baasje hoor!,
iedere week een lange brief sturen
met een verslag van alles wat er zo
al gebeurd is. En omdat ik weet
dat die twee jongens, twee echte
dikzakken, goede en vrolijke kerel
tjes zijn die aardig kunnen verteilen
leek het mij wel leuk om jullie eens
te laten weten, wat die Pim en die
Piet, die twee bolle baasjes, zoal
hebben meegemaakt bij hun verhui
zing en de eerste weken daarna. Ik
geloof wel, dat het leuk zal worden.
Dus gaan we dan maar!
Nou is er toch nog echt 'n brief
in de prullemand terecht gekomen.
Ik dacht al dat het nogal was
meegevallen, maar nu krijg ik een
brief van mijn vriendje de Merel
uit S. waarin hij schrijft, dat hij
voor de Pasen een echte brief heeft
geschreven, die nooit beantwoord
is. Ja, Merel, dan heb je echt ge
lijk, dan is je brief verdwenen
hoor! Het komt door de schoon
maak en het eerste jaar hoef je
niet hang te zijn, dat het nog eens
gebeurt. Die brief van je, die vond
ik keurig. Het is net een echt ver
slag, een verslag van een bezoek
aan een boerderij. Wat ik het aar
digst vond was dat de appelbomen
daar al weer bloeien en dat je ook
de Pinksterbloem al hebt gezien.
Dat ook de zwaluwen al weer in
het land waren wist ik nog niet-
Daf is goed nieuws zou ik zo
zeggen! Nu beste kerel bedankt
voor je verslag en pas maar goed
op de kuikens, die er al zullen zi.jn.
De tweede brief is van de Lijs
ter. (We zitten weer in de vogels
vandaag!) Die heeft te melden dat
ze verhoogd is en in de vierde klas
zit; en nog wel bij juffrouw Jan
sen. Beter kan het niet zou ik den
ken! Dat Moeder Overste feest
heeft gevierd en op nougat getrac-
teerd heeft vind ik ook prachtig.
Jammer dat Oom Ludo er niet
bij was, dan had hij ook een stuk
nougat gehad! En 't derde nieuw
tje is dan dat ze een nieuw huis
nummer bij de Lijster hebben. Ik
zal het onthouden hoor! Je raad
seltje zal ik natuurlijk plaatsen, let
maar op!
Zo, dat is het dan weer voor deze
week, beste vriendjes en vriendin
netjes. Brieven die op het eind van
de week binnenkomen, en dat ge
beurt nogal eens, moeten wachten
tot de volgende Zaterdag. Denken
jullie er even om en stuur de post
tijdig in, dan krijg je des te sneller
antwoord. En nu maar weer tot de
volgende week! Allemaal de groe
ten en een stevige hand van
OOM LUDO
Beloken Pasen.
Eigenlijk heet deze eerste Zondag
na Pasen, Witte Zondag.
Dat was n&ar aanleiding van het
feit, dat in vroeger tijden de dope
lingen, en dan bedoelen we eigen
lijk daarmede de bekeerde mensen
een wit kleed en een brandende
lamp droegen als ze naar de kerk
gingen. Dat witte kleed was het
zinnebeeld van de onschuld en de
genade van 't H. Doopsel. Dat ge
bruik kennen we nog bij de doop
van kleine kinderen. Die krijgen
dan een witte doek om. De eerste
christenen droegen die witte kle
ren een hele week lang en dan
trokken ze, met Beloken Pasen,
hun gewone kleren weer aan. De
witte kleren werden in de kerk
bewaard.
RAADSEL
Het is raar, maar toch waar!
Hij kan uitgaan en
toch blflft hij lekker thuis.
Wie raadt het, wat is dat daar?
RECEPTEN VOOR 4 PERSONEN.
Rabarber koken.
1 kg. rabarber, 2% dL (l'/t kopje)
water, theelepel zuiver wit krijt
suiker naar smaak (aardappelmeel).
De rabarberstelen afsnijden, was
sen, niet schillen en in stukjes snij
den. Het water aan de kook bren
gen en de rabarberstukj es hierin
gaar koken (pim. 10 min.) Zo no
dig het moes bijbinden met wat
aangemengd aardappelmeel. Het
krijt met weinig water aanmengen
en door het moes roeren. Vervol
gens suiker naar smaak toevoegen.
Het krijt verzacht de zure smaak,
zodat minder suiker nodig is. Krijt
geeft geen bijsmaak.
Spinaziesoep van verse spinazie.
1 liter bouillon of water met
bouillonblokjes, 250 gr. spinazie,
liter melk, 50gr. (5% lepel) bloem,
een klontje boter of margarine,
wat nootmuskaat en zout.
De spinazie nitzoeken, wassen en
opzetten met aanhangend water.
De groente laten slinken, de bouil
lon toevoegen en de spinazie in 5
a 10 minuten gaar koken. De massa
zeven. De bloem aanmengen met de
melk en hiermee het vocht binden.
Een klontje boter of margarine toe
voegen en de soep op smaak af
maken met nootmuskaat en zout.
Naar aanleiding van enkele vra
gen, ons gesteld omtrent de Ma
riaanse Rome-Reis, welke van 3
tot 12 Aug. onder leiding van de
PJP. Carmelieten ondernomen
wordt, kunnen we het volgende
mededelen.
Het gezamenlijk vertrek vindt
plaats vanaf Rosendaal en niet,
zoals abusievelijk vermeld vanaf
Maastricht in de namiddag van
3 Aug., ongeveer half zes. Zo
doende zal het nog mogelijk zijn
het middagmaal thuis te gebrui
ken. Zowel heen als terug zal 'de
reis resp. te Como en te Milaan
onderbroken worden voor nacht-
logies om de reis niet te vermoei
end te maken.
De deelname zal beperkt blij
ven tot ten hoogste 150 personen,
terwijl de uiterlijke inschrijvings
datum is gesteld op 15 Mei.
Prospectus en aangifteformulie
ren worden op aanvraag gratis toe
gezonden door Pater Caec. Timmer,
Ord. Carm., Zenderen (O.).
Gelukkig wij, de gé-
doopten, de kinderen
van de Kerk die aan
Jezus zijn toever
trouwd, de goede
Herder! Hij geeft zijn
leven voor zijn scha
pen. Hij kent elk van
zijn schapen en heeft
in liefde en innigste
persoonlijke deelne
ming zo zeer zorg
voor ieder als had Hij
zich slechts om dit
enige en enkele te
bekommeren. Hadden
wij toch het grote,
diepe geloof in Jezus,
de goede Herder.
BENEDICTUS.