Uit het leven van een heilige vrouw ie en n Noodzakelijkheid van katholieke lectuur Morgen is het Sint Joris r ogramma Noorder balkring Voor eigen pers en boek De Paus: Alles wat geloof en eerlijkheid aantastmoet geweerd worden J Rubriek voor de vrouw Zijn beeld begint zwerftocht langs de verkenners van Nederland Abbé Boulier Morgen wordt de zalige Emilie Marie de Rodat heilig verklaard Voorjaarsgroenten Recepten p OST UIT DE fiRIEVENBUS Mariaanse Rome-reis In ChristusLicht ezoekers en expo- Vervolgens biedt voordeel, dat hier machines kunnen nstreerd op de in de bedrijven >enut. ivelke door de ge- r beschikking zijn i een oppervlakte zullen in de toe- nog uitgebreid 3 APRIL 1950 "hor RW 1 )DV 1 oven 1 lPhilharmonie 1 estina 1 de 1 sse RW 3 od Zwart 1 h 1 se 2 1Groenendaal 2 Aemstelspelers 3 -Inside 3 ikkum 1 Eindenhout 1 TL 1 iliana 2 A 3 '28 2 aid Duck I rse TC 2 Linoleum AMVJ 5 TGS 2 Game Fighters 1 4Wimbledon cé 2 ïuizen 2 nkrocht 2 stelkant 2 2 3 hager TC 2 Amteno 2 GRAMMA VO—TOP 4.15; Cod rt 4.15. Vlug 2—VZV; Geel» VZV 3—WGW 2 u.; ris; Strandvogels— re Reigers—DTS 1.30 EDO 4.30; VZV 2— u. ;o Girls b—DVO a; la Girls a; V. Vlug a das zijn nog 3 kam- Twee ervan tre- ;en elkaar in het en TOP. 't Zal er annen in Medemblik. liest, is o°k zijn kans kijkt als belangstel wetend dat zij bij ;ste papieren krijgt. iets meer favoriet, gehele jaar 't meest heeft echter plannen [eringe kans tot het igen. radatiecandidaten ko- elkaar uit. Con Brio uit 11 en Geel-Zwart Geel-Zwart en ver ende keer van DVO, slissingswedstrijd no- is alles mogelijk. Con norgen veilig komen, Hoogwoud spannen, impioen Geel Zwart iet cadeau geven, klasse zal VI. Vlug 2 gen bij VZV. Geel- SV, beide gelijk in broederlijk de pun- st natuurlijk op en net haar voetbalbroe- ioenschap kan gaan 1 wordt hier 't kind ng- voor haar geringe de Girls met lego tuis. •rsDTS, 'n beslis- de kring Wervers- zer is ook hier uit- VIO, candidaat no 3, gels wel in bedwang running. Strandvo- zijn aan elkaar ge- Girls zal zonder kken tegen de VZV volgen nog enkele aar zijn de kampioe- DVO, DWO en Hugo r wel de sterksten ende week: 7DWO, usvtr— -V/Vlug- TOP-DOS. -Zwart '2—VZV Vlug 2; VZV 2— VIO 2—Hugo Girls 2 TSA 2; EDO—DTS. Brio aHugo Girls .reel Zwart aDWO a. ensmonds: „O zo, Dan ken ik er wel een heleboel zie- nog vóór het jf praten, vader >eten zoveel moge- e winnen, tot Jim nep weer: „Ik her- niet, u moet me bent." er een korte be- 'evolgd door een eklop: „Maak open. ge niet open, om zijn?" terwijl er het geroep kwam: dat gezanik, en buiten, mannen." gevolgd door nog n op de deur en ;n: ..Maak open. Maak open of we openschoppen." vitt fluisterde te- zei: „Laat me de met hen praten sn werkelijk wel ;ren." echter antwoord- net zo goed praten ratelslangen! Zo- is Jim Lane, de hen praten kan ons, zo lang als van 't lijf houwen.' (Wordt vervolgd). ZATERDAG 22 APRIL 1950 PAGINA 5 Op de derde internationaal congres van de Katholieke pers dat in Februari van dit jaar te Rome is gehouden, is nog eens uitdrukkelijk betoogd, dat het de taak van de pers is, een juiste informatie te geven en de pu blieke opinie te vormen. Dat hier met name voor de katholie ke pers een allerbelangrijkste taak ligt, is zonder meer duide lijk. Zij is het die op dit terrein de boodschap van Christus en de lezingen van de Kerk in zuivere vorm, los van iedere politieke, sociale, nationale of economische beperking moet brengen. Wil zij in deze opdracht sla gen, dan heeft zij er voor te zor gen dat een allereerste voor waarde daartoe wordt vervuld: publicaties te geven die aantrek kelijk geschreven en zakelijk uitstekend zijn, zodat zij hierin ten volle met de niet-katholieke pers kan wedijveren. Er is ook gesproken over de achterstand van de katholieken in de pers, de radio en de film JDE VERHOUDING TOT GOD BEPAALT ALLE WETEN" V_ en men heeft dit tekort een van de voornaamste oorzaken van de ontkerstening der wereld ge noemd. De katholieken helpen in de mate waarin zij nu op deze gebieden over invloed beschik ken, niet voldoende om de we reldopinie te vormen. Met alle waardering voor wat in ons land in dit opzich wordt gedaan, kan men zeer zeker zeg gen dat ook wij hier nog steeds voortgang kunnen maken. Naar aanleiding van de jaarlijkse Boe kenweek die enkele maanden geleden werd gehouden, is weer eens opnieuw min of meer te recht de opmerking gemaakt, dat onze katholieke culturele emanicipatie nog lang niet is af gesloten. Steeds weer zal er ge werkt moeten worden niet al leen aan het noodzakelijke peil en het vereiste gehalte van onze katholieke publicaties, maar ook aan de verspreiding ervan in de kringen die hiervoor in aanmer king komen. Ook op dit terrein valt zeker nog zeer veel te doen. Cathofica sunt Want het is wel opvallend, hoezeer de oude versleten pas munt van het „Catholica sunt, non leguntur, het is katholieke lectuur, die niet wordt gelezen", nog steeds gangbaar is, waarlijk niet alleen onder andersden kenden. Het is haast onbegrijpelijk dat 'er nog altijd zelfs onder onze geloofsgenoten worden gevon den, die menen de voorkeur te moeten geven aan een niet-ka- tholiek dag- of weekblad, en die een niet-katholiek boekwerk stellen boven een uitgave van eigen katholieke zijde. Enigszins verklaarbaar zou een dergelijke houding nog zijn als de niet- katholieke publicatie, afgezien van de beginselen die er aan ten grondslag liggen, in feite zonder meer voortreffelijker was dan de katholieke. Maar deze bewering is meestal bij een ernstige ob jectieve vergelijking nauwelijks vol te houden. Wij zien niet in, waarom een katholiek dagblad inderdaad niet even „goed zou zijn als elk ander, of waarom men bij de keuze van een werk als een encyclopaedie zou behoe ven te aarzelen. Tegenover dezelfde gegevens van informatieve of wetenschap pelijke aard nemen de journali stiek en de wetenschap een standpunt in dat wel zeer uit eenlopend is al naar gelang de beginselen die men aanhangt. Niet zozeer de stof waarover het gaat, is van belang als wel de gezichtshoek van waaruit men deze beziet. Aldus benaderde het eerste „vrije" verslag dat destijds in Nederland door het Katholiek Nederland Persbureau werd gegeven over het proces van Kardinaal Mindszenty, dat van de Columbia Broadcasting System méér de historische wer kelijkheid dan het scheve beeld van de situatie zoals dit door de eerste berichten van de algeme ne persbureaux was voorgesteld. Zo ook moet worden vastgesteld, dat een artikel als „Geboortebe perking" in een bekende niet- katholieke encyclopaedie die be zig is te verschijnen, ernstig te kort schiet. De rol van de katholieke pu bliciteit kan ten deze en der gelijke feiten niet enkel een cor rigerende zijn. Veeleer moeten zij in positieve zin vormend op treden. In een rede tot de te Rome vergaderde katholieke journalisten, welke niet werd uitgesproken maar in de Osser- vatore Romano van 17 Februari J.l. werd gepubliceerd, verklaar de de Paus, dat het grootste kwaad dat katholieke publicisten kon overkomen, aarzeling en de faitisme tegenover de „openbare mening" zou zijn. De katholieke pers moet de moed hebben, aldus de Paus, zelfs al zou dit finan ciële offers kosten, om alles wat het geloof en de eerlijkheid aan tast, te weren. Zij heeft de taak, de christelijke beginselen uit te drukken in woorden, die aange past zijn aan degenen tot wie zij zich richt. De lezers Maar dan moet zij ook het ge hoor vinden waar zij recht op heeft. Allereerst en zeker onder de eigen geloofsgenoten. Het kan niet onverschillig zijn dat een of andere publicatie zich als neutraal of eclectisch aandient. Daar is ons christelijk standpunt te nauwkeurig omschreven voor. Wij staan als katholieken tegen over alle vormen van weten met feu eigen specifiek ge-weten, het katholieke dat alle menselijke kennis samenvat in onze leven de verhouding tot God. Voor alle modern Humanisme en Existentialsme is er de ge- inspireerde levenswijsheid van de Kerk. Altijd is zij het ge weest die het meest is opgeko men voor „de waardigheid van de menselijke natuur", welke zij i® haar oude klassieke Liturgie zo oprecht bewondert. Met name heeft niemand steeds zozeer als zij de waarde van het menselijk verstand veilig gesteld door het te behoeden zowel voor over- als onderschatting. Zij weet van haar Apostel die zelf ten overvloede met de cultuur van zijn tijd in aanraking is geweest, dat alle denken moet worden gevangen genomen voor Christus. Maar zij is er ook in haar van taal en ge dachte steeds onvergelijkelijke gebeden van overtuigd, dat God dienen het voor de mens wezen lijke heer-en-meester-zijn onaan getast laat. Door God geschapen, staat 't menselijk verstand alhoe wel niet zó dat het in een meta- physiek-echte zin niet „auto noom", zelf-beslissend, zelf-aan- schouwend en zelf-wetend kan zijn. Maar het zal zich in deze mysterievolle vrijheid moeten terugwenden naar zijn oor sprong. Eerst zó, door dit hogere geestelijke inzicht in de samen hang van al het zijnde, en zó al leen. zal „het rijk van de mens", de beheersing van het heelal door de mens volkomen gewaar borgd zijn. Een katholieke pers, een ka tholieke publicatie veronderstelt daarom ook bij de lezers een geest en innerlijke houding die de sterke uitdrukking van de Engelse wijsgeer Bacon aan vaardt dat ..all knowledge is to be limibed 6ij religion"; de ver houding tot God bepaalt alle weten. Katholieke krant en ka tholieke Encyclopaedie. Wie een goed inzicht heeft in de ware verhouding tussen na tuurlijk en bovennatuurlijk we ten tussen rede en geloof, weet daardoor ook dat katholieken méér nog dan anderen en zui verder dan zij, de souvereine rechten zowel van de menselijke rede als van de Goddelijke openbaring, een ieder op haar eigen gebied, eerbiedigen. Wanneer wij aannemen dat onze katholieke levensbeschou wing de enig-juiste is, dan is het ook duidelijk dat zij principieel de beste grondslag is, waarop de noodzakelijke eenheid in de ver scheidenheid van het menselijk weten dient te berusten. Wil men waarlijk wetenschap beoefenen, dan kan men zich niet tevreden stellen met het registreren van feiten en het aangeven van de laatste stand der wetenschappe lijke vraagstukken alleen. Men dient zich ook uit te spreken in een oordeel en zijn positie te be palen. Onvermijdelijk zal dit tot uiting behoren te komen in elke vorm van publicatie. Wij zouden hier eens uitdrukkelijk de aan dacht willen vestigen op twee uitingen van katholieke publici teit: de katholieke dag- en week blad-pers en een werk. waaraan men niet zonder meer voorbij kan gaan: de katholieke Ency clopaedie, waarvan nu het vier de deel (van Barrios tot en met Biarritz) is verschenen en waar van wij de lof niet Sneer behoe ven te zingen. Tijdens de jaarlijkse Boeken week in Februari is van meer dere zijden betoogd dat de alge mene belangstelling van Katho lieken voor katholieke geestes producten zal moeten toenemen, wil ons volksdeel succesvol de taak ten uitvoer brengen, waar voor het nog grotendeels staat: zi.jn volkomen culturele emanci patie. Dat is zo. Wij moeten onze principiële en niet minder feite lijke voorkeur geven aan onze in derdaad goede katholieke dag en weekbladen, aan onze katho lieke Encyclopaedie waaraan on ze beste katholieke geleerden uit Noord- en Zuid Nederland hun medewerking verlenen. Daarop met nadruk te wijzen is als een plicht en een dienst aan de ech te beschaving vgn geest en leven. Dom H. J. Scheerman O.S.B. Kinderen uit de grote stad vinden het maar wat fijn als ze een eigen tuintje mogen bewerken. Jongens en meisjes in Amsterdam krijgen daartoe onder deskundige leiding gelegenheid. Op de foto, links boren: op weg naar de tuinderij; rechts boven: de tul pen staan in bloei! Links onder: wees flink en haal geen nestjes uit. Rechts onder: zó moet je zaaien. Morgen vieren welpen, verken ners en voortrekkers over de gehele wereld het feest van hun patroon, St. Joris. Is Nederland wordt dat vanavond al begonnen ter herden king van het 40-jarig bestaan van het verkennen in ons land, waarvan de viering in Augustus wordt voort gezet met het grote nationale kamp in Ommen, zoals wij al eerder be richtten. Vanavond zendt de K.R.O. om kwart over zeven een reportage uit van de aanbieding aan de Koninklijk Commissaris, Prins Bernhard, van een boekwerk met tekeningen die overal in het land door verkenners zelf zijn gemaakt, daarna door de burgmeester van hun woonplaats van een handtekening voorzien en in de afgelopen week door speciale koeriers uit alle windstreken naar Utrecht gebracht. Daar zijn ze tot één lijvig geheel verenigd, dat aller lei karakteristieke plekjes in ons land en typerende verkennersacti viteiten in beeld brengt. In aanslui ting daarop zullen om acht uur van avond overal in het land rode, groene en gele vuurpijlen, de kleu ren van de beweging, de lucht in gaan. En als ge die ziet, weet het dan: het verkennen in ons land be staat veertig jaar. Twintig jaar op zijn beurt be staat morgen officieel, zoals de lezer weet, het katholiek verkennen in ons land. Het wordt in Nijmegen herdacht met een plechtige Hoog mis, die Zondagmorgen om 10 uur eveneens wordt uitgezonden. Des middags wordt het nationaal buitencentrum Gilwell-Sint Walrick officieel geopend. En van daaruit begint vervolgens bet beeld van Sint Joris, dat Albert Termote zo juist heeft voltooid, zijn zwerftocht door alle verkennersdistricten van ons land. Dat laatste is een gebeurtenis, waarvan de zin in wijder kring de aandacht verdient. Want tegelijk met dit beeld, dat in de opeenvolgende districten tel ken® met grote feestelijkheid zal worden ingehaald en begeleid, doet het parool van de katholieke ver kenners voor dit jaar zijn triom fantelijke ronde door het. land: „Trainen tot vaardigheid om in de geest 'van onze Patroon goed te kunnen zijn voor anderen". Want zó is de bedoeling van het symbool, dat deze zwerftocht is: het katho liek verkennen een geweldige stoot De „progressieve" Abbé Boulier, een Frans Priester, die is aangeslo ten bij de beweging der progres sieve christenen in Frankrijk en op opzienbarende wijze met de com munisten samenwerkt, heeft een schrijven gericht aan het Duitse comité der communistische „Strij ders vOor de vrede", waarin hij zich wendt tot de Duitse jeugd. Hij betreurt in zijn boodschap de ver deling van Duitsland, voorzegt het einde van de kapitalistische wereld en is overigens van mening, dat Westelijk Duitsland werd opge bouwd door „mannen van vertwij feling", terwijl Oost-Duitsland zou zijn opgebouwd door „mannen van hoop". Abbé Boulier werd vorig jaar door de aartsbisschop van Parijs terechtgewezen wegens zijn deelneming aan de „bedevaart' der pseudo-katholieke actie in Vehlerad in Tsjecho-Slowakije. Hij beloofde toen beterschap en trok zich gedurende enige tijd uit het openbare leven terug. Sedert enige maanden neemt Abbé Boulier echter weer ac tief deel aan communistische manifestaties. Kort geleden ver bleef hij nog in Rome voor een communistisch „vredescongres". Bij deze gelegenheid verorden de de vicaris-generaal van Ro me. dat Abbé Boulier in de kerken van Rome geen H. Mis mocht lezen. in de goede richting geven, de geest en het enthousiasme verfrissen, zó, dat de jongens nog groter ernst ma ken met de verkennersbelofte die zij hebben afgelegd en morgen avond aan hun traditionele Sint Joris-kampvuren zullen hernieuwen, zó, dat zij zich nog meer zullen trainen, hun klasse-insignes zullen behalen en in het algemeen komen tot dat peil van paraatheid, dienst vaardigheid en eigen stijl, dat van verkenners wordt verwacht. Zo zal het waarachtig een éér zijn, ver kenner te mogen wezen. Het beeld zal zijn tocht, die in totaal een jaar duurt, beginnen door Limburg en Brabant, komt dan via Zeeland en Zuid-Holland noord waarts en op 29 October van dit jaar in het district Alkmaar-West, 1 November Sehagen, 8 November Wervershoof, 12 November Alk maar-Oost en vervolgens via Utrecht op 10 Januari 1951 in het district Zwolle, 14 Jan. Heerenveen, 21 Jan. Sneek, 28 Jan. Leeuwarden, 4 Febr. Groningen, 11 Febr. Oost-Groningen (Winschoten), 18 Febr. Z.O. Drente en 11 Maart in het district Deventer. Maar nü al zullen de verkenners ook daar hard aan het werk gaan, om hun Patroon een waardig wel kom te kunnen bereiden. MORGEN HEEFT in de Sint Pieter de eerste Heiligverklaring in dit Heilig jaar plaats, n.l. van de zalige Emilie Marie de Rodat, stichteres van een onderwijscongregatie in Frankrijk. Haar korte levensbeschrijving moet vooral onze lezeressen bijzonder interesseren. Enige jaren voor de grote Franse revolutie werd Emilie Marie de Ro dat geboren op het kasteel Druelle bij het stadje Rodez in Zuid-Fran krijk. Het was 6 September 1787. Haar ouders, Guillaume de Rodat en Henriëtte de Pomayrols, behoor den beiden tot de aanzienlijkste adellijke families van Frankrijk. Zij was nog heel jong, toen Emilie aan de zorgen van haar grootmoeder, Marguerite de Pomayrols werd toe vertrouwd. Deze gaf aan haar klein dochter een uiterst vrome opvoe ding. Zij werd daarbij bijgestaan door een tante van de jonge Emilie, die door de Franse revolutie uit haar klooster was verdreven en naar huis had moeten terugkeren. Het meisje groeide op, zonder dat het wereldse leven haar raakte. Het jaar 1803 betekende echter 'n ernstige ommekeer in het leven van Emilie, dat tot dusverre betrekke lijk rustig en zonder grote gevaren van buiten af was verlopen. In dat jaar huwde haar oom en dit heuge lijke feit bracht tal van voorname gasten op het Chateau de Ginals bijeen. Zij maakte kennis met de weelde en elegance, die in die da gen het leven van de eerste fami lies van Frankrijk kenmerkten. Deze nieuwe ervaringen trokken haar aan en met een ware hartstocht gaf zij zich over aan de genoegens, die het societyleven haar konden aan bieden. Haar zin voor vroomheid verminderde. Haar goede gewoonte om veelvuldig te communieeren bleef zijniet getrouw, alhoewel zij nog wel haar Paasplichten vervulde. Dit duurde ongeveer anderhalf jaar. Toen zij ter gelegenheid van 't Sacramentsfeest in het jaar 1806 ging biechten maakte haar biecht vader van de gelegenheid gebruik om haar erop te wijzen, dat zij zich niet op de goede weg bevond. Hij waarschuwde haar om weer terug te keren naar de vrome en rustige levenswijze van vroeger en afscheid te nemen van het mondaine leven dat zij leidde. De ze biecht werd het begin van een ander leven. Zij volgde de raad van haar biechtvader op, hetgeen haar er tenslotte toe bracht haar leven toe te wijden aan God. Kort daarop ontmoette zij pater Antoine Marty. Deze werd haar geestelijke raadsman en helper bij ai hetgeen zij later zou ondernemen. Daar zij voornemens was in het klooster te treden, doch niet kon be sluiten in welke congregatie af orde begon zij onderwijs te geven op de school van St. Cyr in Villefranche dichtbij Rodez. Hiermede kwam zij ook tegemoet aan de grote nood, die was ontstaan, doordat de Franse re volutie de congregaties, die zich aan het onderwijs wijdden, had op geheven. Dit werk was haar echter niet voldoende, daarom bezocht zij in haar vrije tijd de armen en de zieken van de stad. Toen zij echter eens op een van haar dagelijkse tochten door de stad enige vrouwen ontmoeten, die bij haar haar nood kwamen klagen dat zij de kinderen geen christelijk onderwijs konden bezorgen, werd haar haar werkelij ke roeping duidelijk. Voortaan wilde zij zich geheel en al aan het onderwijs van arme kinderen wijden. Haar geestelijke raadsman keurde haar plan goed, en raadde haar aan drie jonge meis jes, die hij goed kende, als help sters aan te nemen. Dit werd het begin van een nieuwe congregatie. Ofschoon Emilie de Rodat nimmer erover had gedacht nog eens een congregatie te stichten. Op 9 Maart 1816 opende zij haar eerste vrije school. Spoedig kwamen nog meer meisjes hun hulp aanbieden. Het jaar daarop telde het instituut, dat werd toegewijd aan de H. Familie, reeds 12 leden en had het reeds 200 leerlingen. De jaren 1818 en 1819 waren zeer moeilijk, vooral in financieel op zicht, en velen vroegen zich af, of Emilie de Rodat de moeilijkheden te boven zou komen. Gods Voorzie nigheid leidde haar echter en deed haar de moeilijkheden overwinnen. Het eerste huis werd spoedig te klein en zuster Emilie slaagde erin het oude Franciscanerklooster in 't centrum van de stad Villefranche te krijgen. Dit zou het Moederhuis van de nieuwe stichting worden. In 1822 stichtte zij een tweede in stituut te Aubin en daarna nog an deren in verschillende steden van Frankrijk. Dit alles was echter nog niet voldoende voor de ijverige stichteres der nieuwe instituten. Zij vatte het plan op, plattelandsscho- len op te richten en dit plan werd spoedig werkelijkheid in geheel Frankrijk. Tenslotte vormde Zuster Emilie de Rodat van de twee soorten religi euze instituten, die tot dan toe naast elkander werkten, een congregatie, die zowel het contemplatieve als het actieve apostolaatsleven in zich verenigde. Bij haar dood, op 19 September 1852, dertig jaar na de stichting van het eerste instituut, telde de congre gatie reeds huizen in Syrië, Bra zilië,* Egypte, Engeland, Spanje, Zwitserland en België. Paus Pius IX keurde de congregatie op 14 Juli 1875 officieel goed. Zelfs vóór de uiteindelijke goedkeuring van de regel en de constituties van de con gregatie werd het zaligverklarings proces van Emilie de Rodat reeds aanhangig gemaakt. En in 1901 vaardigde Paus Leo XIII het de creet uit voor de goedkeuring der heldhaftigheid van haar deugden. Z. H. Paus Pius XII keurde op 5 Maart 1940 de twee wonderen goed, die aan haar voorspraak waren toege schreven, en op 9 Juni van hetzelfde jaar volgde haar zaligverklaring. Verschillende frisse voorjaarsgroen- ten zien wij alweer in de winkels; kisten vol spinazie, dunsel en veld sla, ruige bosjes raapstelen, sappi ge lichtgroene postelein naast ro de rabarberstelen en reeds voller wordende kropjes sla. Spoedig ko men daar nog bloemkool, jonge worteltjes en bosjes radijs bij. De groenten van het voorjaarssei zoen zijn niet alleen smakelijk, maar verschaffen ons ook gezond heid „met volle lepels." Deze groenten zijn rijk aan vita mines, maar ook aan ijzerzouten, kelk- en andere voedingszouten, mits de groente vers gebruikt wordt, in weinig of geen water wordt opgezet en in korte tijd gaar gekookt. Ook het nastoven en op warmen is heel schadelijk voor de voedingswaarde; tegen langdurig verhitten en aan de lucht bloot stel len zijn de vitamines in de groente niet bestand. Verschillende voedingsstoffen los sen bovendien gemakkelijk in wa ter op; om die reden is het groen- tenat van evenveel waarde als de groente zelf. Men kan dit vocht bijbinden of in de jus verwerken of, nog beter, er een pittig soepje van maken om de volgende dag vooraf of bij de broodmaaltijd te geven. De goedkoopste en de beste ma nier om van de jonge groenten te genieten is, ze rauw te gebruiken, als sla of in stamppot van rauwe groente. 100 a 125 g. per persoon is hiervoor voldoende. Vrijwel alle bladgroenten zijn daarvoor geschikt. NAAR DEN BOSCH TOE Kennen jullie dat liedje niet: „Dat gaat naar Den Bosch toe, zoete lieve Gerritje" En dan wordt er in gevraagd: „Wie zal dat beta len? Nou, zo ging dat met ons ook, Wij moesten ook naar Den Bosch toe omdat Vader een nieuwe be trekking daar kreeg. En wie dat zou betalen, dat wisten we niet. Beste meisjes en jongens van de Jeugdkrant, we vonden het eerst toch zo erg, om weg te moeten van onze vriendinnetjes en van Oom Ludo. (Hij wil dat we dat niet in de krant zetten, maar we doen het lekker toch!) Maar vader vertelde dat Den Bosch toch ook een leuke stad is en dat je er erg leuk kan spelen. Vooral buiten de stad is er veel te zien en voor jongens als ons ook veel te beleven. Daarom von den we het, toen vader en moeder alles hadden ingepakt en wij lekker naast de chauffeur in de verhuis- auto zaten, zo fijn vooraan dat je op de weg kimt zien, toch wel weer leuk. Het kon anders maar net hoor daar brj de chauffur want we zijn een beetje dik. Ze noemen ons wel op school, „de twee bolle baasjes". Eerst waren we er kwaad om, maar nu niet meer! Met een beetje opschuiven kon den we er net zitten en toen de deuren aan de achterkant van de grote verhuis-auto dicht waren, gingen we rijden. De chauffeur had een stok met een knop in zijn hand, dat was de versnelling zei hij en iedere keep als hij er aan trok, ging de auto harder rijden. Hoe kan dat nou? Pim die zegt, dan gaat de motor harder lopen. Maar dat ge looft Piet niet! In ieder geval, we reden en toen we een paar uur gereden hadden kwamen we in Amsterdam. Daar ging de chauffeur een kop koffie drinken en kregen wij een krenten bol met chocolade. Vinden jullie dat ook zo lekker, zo'n krentenbol Wij wel hoor! Toen wij weep in de auto stapten, vertelde de chauffeur, dat we nu over Utrecht naar Den Bosch zou den gaan, maar dat hij eerst in Zeist een boodschap moest doen. Wat een nare weg was dat zeg die weg van Amsterdam naar Utrecht. Smal en heel veel bochten, de chauffeur, Kees van Lieshout heette hij, vond er niets aan. Bij Baambrugge moesten we uitwijken voor een melk-auto en toen zakten we haast in de kant, de berm zeg gen ze ook wel, weg. Maar Kees, zullen we maar zeg, gen, die wees ons op de grote zand hopen aan de rechterkant van de weg. Kijk jongens, daar gaan ze de nieuwe weg aanleggen. We hebben goed gekeken en za gen een heel stel mannen met krui wagens heen en weer lopen, ook was er een heel rare machine bij. Dat was een bulldozer zei Kees, een machine om grond weg te schuiven. Nooit gezien hoor! En toen reden we al op de weg naar Utrecht. Wat we daar beleef den zal een van ons tweeën, nee, laat ik, Pim, het zelf maar doen, de volgende week schrijven. Niet ver der vertellen hoor maar Piet maakt nog zo dikwijls inktvlekken op zijn schrift, en dat staat niet netjes, ze ker niet voor de krant. Dus zal ik dan maar schrijven? De volgende week ons eerste avontuur in Utrecht. PIM EN PIET TWEE BOLLE BAASJES Het verhaal van Spat en Jasper is uit en jullie zullen nu wel be nieuwd zijn denk ik naar wat er nu weer in de krant komen gaat. Dat kan ik begrijpen en zelf was ik dat ook. Totdat twee vriendjes van me, die ik al heel lang ken, jongens van 8 en 6 jaar, op een vrije Woensdag middag, even voor de Paasvacantie mjj kwamen vertellen, dat ze gin gen verhuizen. Nou, dat vond ik erg naar om die vriendjes te missen. Maar de oudste van die twee, Pim, deed me een aardig voorstel. Hij zal samen met zijn broertje Piet, een heel handig baasje hoor!, iedere week een lange brief sturen met een verslag van alles wat er zo al gebeurd is. En omdat ik weet dat die twee jongens, twee echte dikzakken, goede en vrolijke kerel tjes zijn die aardig kunnen verteilen leek het mij wel leuk om jullie eens te laten weten, wat die Pim en die Piet, die twee bolle baasjes, zoal hebben meegemaakt bij hun verhui zing en de eerste weken daarna. Ik geloof wel, dat het leuk zal worden. Dus gaan we dan maar! Nou is er toch nog echt 'n brief in de prullemand terecht gekomen. Ik dacht al dat het nogal was meegevallen, maar nu krijg ik een brief van mijn vriendje de Merel uit S. waarin hij schrijft, dat hij voor de Pasen een echte brief heeft geschreven, die nooit beantwoord is. Ja, Merel, dan heb je echt ge lijk, dan is je brief verdwenen hoor! Het komt door de schoon maak en het eerste jaar hoef je niet hang te zijn, dat het nog eens gebeurt. Die brief van je, die vond ik keurig. Het is net een echt ver slag, een verslag van een bezoek aan een boerderij. Wat ik het aar digst vond was dat de appelbomen daar al weer bloeien en dat je ook de Pinksterbloem al hebt gezien. Dat ook de zwaluwen al weer in het land waren wist ik nog niet- Daf is goed nieuws zou ik zo zeggen! Nu beste kerel bedankt voor je verslag en pas maar goed op de kuikens, die er al zullen zi.jn. De tweede brief is van de Lijs ter. (We zitten weer in de vogels vandaag!) Die heeft te melden dat ze verhoogd is en in de vierde klas zit; en nog wel bij juffrouw Jan sen. Beter kan het niet zou ik den ken! Dat Moeder Overste feest heeft gevierd en op nougat getrac- teerd heeft vind ik ook prachtig. Jammer dat Oom Ludo er niet bij was, dan had hij ook een stuk nougat gehad! En 't derde nieuw tje is dan dat ze een nieuw huis nummer bij de Lijster hebben. Ik zal het onthouden hoor! Je raad seltje zal ik natuurlijk plaatsen, let maar op! Zo, dat is het dan weer voor deze week, beste vriendjes en vriendin netjes. Brieven die op het eind van de week binnenkomen, en dat ge beurt nogal eens, moeten wachten tot de volgende Zaterdag. Denken jullie er even om en stuur de post tijdig in, dan krijg je des te sneller antwoord. En nu maar weer tot de volgende week! Allemaal de groe ten en een stevige hand van OOM LUDO Beloken Pasen. Eigenlijk heet deze eerste Zondag na Pasen, Witte Zondag. Dat was n&ar aanleiding van het feit, dat in vroeger tijden de dope lingen, en dan bedoelen we eigen lijk daarmede de bekeerde mensen een wit kleed en een brandende lamp droegen als ze naar de kerk gingen. Dat witte kleed was het zinnebeeld van de onschuld en de genade van 't H. Doopsel. Dat ge bruik kennen we nog bij de doop van kleine kinderen. Die krijgen dan een witte doek om. De eerste christenen droegen die witte kle ren een hele week lang en dan trokken ze, met Beloken Pasen, hun gewone kleren weer aan. De witte kleren werden in de kerk bewaard. RAADSEL Het is raar, maar toch waar! Hij kan uitgaan en toch blflft hij lekker thuis. Wie raadt het, wat is dat daar? RECEPTEN VOOR 4 PERSONEN. Rabarber koken. 1 kg. rabarber, 2% dL (l'/t kopje) water, theelepel zuiver wit krijt suiker naar smaak (aardappelmeel). De rabarberstelen afsnijden, was sen, niet schillen en in stukjes snij den. Het water aan de kook bren gen en de rabarberstukj es hierin gaar koken (pim. 10 min.) Zo no dig het moes bijbinden met wat aangemengd aardappelmeel. Het krijt met weinig water aanmengen en door het moes roeren. Vervol gens suiker naar smaak toevoegen. Het krijt verzacht de zure smaak, zodat minder suiker nodig is. Krijt geeft geen bijsmaak. Spinaziesoep van verse spinazie. 1 liter bouillon of water met bouillonblokjes, 250 gr. spinazie, liter melk, 50gr. (5% lepel) bloem, een klontje boter of margarine, wat nootmuskaat en zout. De spinazie nitzoeken, wassen en opzetten met aanhangend water. De groente laten slinken, de bouil lon toevoegen en de spinazie in 5 a 10 minuten gaar koken. De massa zeven. De bloem aanmengen met de melk en hiermee het vocht binden. Een klontje boter of margarine toe voegen en de soep op smaak af maken met nootmuskaat en zout. Naar aanleiding van enkele vra gen, ons gesteld omtrent de Ma riaanse Rome-Reis, welke van 3 tot 12 Aug. onder leiding van de PJP. Carmelieten ondernomen wordt, kunnen we het volgende mededelen. Het gezamenlijk vertrek vindt plaats vanaf Rosendaal en niet, zoals abusievelijk vermeld vanaf Maastricht in de namiddag van 3 Aug., ongeveer half zes. Zo doende zal het nog mogelijk zijn het middagmaal thuis te gebrui ken. Zowel heen als terug zal 'de reis resp. te Como en te Milaan onderbroken worden voor nacht- logies om de reis niet te vermoei end te maken. De deelname zal beperkt blij ven tot ten hoogste 150 personen, terwijl de uiterlijke inschrijvings datum is gesteld op 15 Mei. Prospectus en aangifteformulie ren worden op aanvraag gratis toe gezonden door Pater Caec. Timmer, Ord. Carm., Zenderen (O.). Gelukkig wij, de gé- doopten, de kinderen van de Kerk die aan Jezus zijn toever trouwd, de goede Herder! Hij geeft zijn leven voor zijn scha pen. Hij kent elk van zijn schapen en heeft in liefde en innigste persoonlijke deelne ming zo zeer zorg voor ieder als had Hij zich slechts om dit enige en enkele te bekommeren. Hadden wij toch het grote, diepe geloof in Jezus, de goede Herder. BENEDICTUS.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1950 | | pagina 5