Fransen op Martinique hebben heimwee
De heidense chaos en christelijke opbouw
Beloning van wijkverpleegsters
Protestants protest tegen anti
godsdienstige maatregelen
kinderen
n en gedood
ïus' Licht
berichten
Onbevredigende sociale positie
Overheidssubsidies zijn noodzakelijk
De hoge
Atlantische Raad
Zij zien de schoonheid van
het landschap niet meer
Een zwerftocht over het eiland met de
jongens van d~ Jacob van Heemskerck
Bezoek van Hr. Ms. „Karei Doorman
aan Barbados
Een wederzijds genoegen
Naar wij vernemen.
Communistische actie in Oost-Duitsland
HET VERRE OOSTEN
Allerlei prikkels: Sireh-pruimen, opium-
duivel, vuurwater (de borrel)
(WACHTING
door het K.N.M.I.
dig van Maandag-
agavond:
EWOLKING
Voor het Oosten
droog en overdag
innig weer met
Ige wind uit Zui-
en en dezelfde of
temperaturen dan
et Westen van het
Icideljjk toenemen-
maar nog overwe-
r. Zwakke tot ma-
wind en iets koe-
REMUS t
l vroeg is de
ius, directeur van
katholiek Dagblad,
ime tijd ziek was,
heer Oremus was
in de journalistiek
:ag zich na de be
nd tot directeur
emus bereikte de
jaar.
ANCSTELLING
CERTGEBOUW
ran het Concertge-
irdam organiseerde
Maart j.l. speciale
het Concertge-
)r concertbezoekers
asterdam, waarvan
i uit de provincie
nik gemaakt werd;
ie kop van Noord-
in deze concerten
personen bezocht,
idag a.s., des mid-
:al het Concertge-
l.V. de befaamde
Kleiber de 9de
i Beethoven ten ge-
medewerking ver-
ikunst-koor te Am-
solisten Corry Bijs-
sma, Frans Vroons
iogtman. Als voor
concerten zijn ook
:rt gecombineerde
!ebouw-entree-bil-
tationsloketten ver
bezoekers van bui-
i.
4DERSCHEIDING
ve Rotterdamse
lurant
(Missouri), 1 Mel
De universiteit
i de stad Columbia
dracht van haar
journalistiek een
ijkse medailles toe-
Ie Nieuwe Rotter-
„for distinguished
rnalism".
Ie wordt verleend
voor het hoge aan-
courant gedurende
eeuw als leidster
are mening in Ne-
or haar positie als
geachte nieuwsbla-
j. Deze medaille
voor het laatst aan
s blad uitgereikt.
5N. Zaterdag rond
waren enige kinde-
ttoir aan het spelen,
met paarden be-
irswagen passeerde,
een wagen gekop-
len met stenen, moe-
n tegen elkaar heb-
lthans geraakte, toen
n was gepasseerd, de
ert de Haan, wonen-
■aat 48 onder de be-
net het gevolg, dat
iverd ingedrukt. Per
rd het hevig bloe-
nog naar het Dia-
•ervoerd, maar hulp
er baten.
ig meisje van de
ia aan de Lange
peelde Zaterdagmid-
uur op de Willems-
[egeven ogenblik liep
atseling achter een
het noodlottige ge-
dor een passerende
:repen. Zij werd per
ar het Diaconessen-
maar is daar weldra
>men verwondingen
n kan niemand op
uur vertrouwen of
v blfjven, als hij
de offer-tekenen
i handen en voeten
e wonde in het
e hart draagt! Dat
;t geheim van het
ware herderschap
Jesus, van Zijn
van Zijn pries-
van de ware chris-
ce opvoeder. Wie
rs herder, vader,
Jer, opvoeder en
r wil zijn, is een
ling; hij zoekt
telf.
BENEDICTUS
der gevallenen
WAARD Op 4 Mei
kerkklokken in onze
19.3019.40 luiden ter
n diegenen, die in de
voor het vaderland
irhugowaarders wor-
'anaf 18 tot ongeveer
g halfstok te willen
nds om 19.30 heeft de
laats op de graven
;erde vliegers op het
enhuizen alhier. Het
elmannenkwartet on-
1 de heer H. Hoogland
ang ten gehore bren-
rochiekerk van de Bi
plechtige Requiem-
ihouden.
spreekuur
ÜWAARD. Mor-
houdt de burge-
n spreekuur. Dat
Zaterdag.
r. 26.700 kg. bl#-
50; II 4—4.20; rond
witlof I 62—70;
42—56; stek 26—47.
MAANDAG 1 MEI 1950
PAGINA 3
Het lflkt een voorbarigheid uit
de bedroevende sociale positie der
wijkverpleegsters te concluderen,
dat er een tendenz schijnt te be
staan om het gebod „niemand zijn
rechtvaardig loon te onthouden"
naast rich neer te leggen, wanneer
het gaat om haar, die hun hele le
ven in dienst hebben gesteld van
de naastenliefde en de offervaar
digheid, Men stelt zich blijkbaar
op het Standpunt, dat een werk
van barmhartigheid immers niet
voor dank of beloning wordt ver
richt. daarbij nit het oog verliezend,
dat het verschaffen van een bevre
digende rechtspositie allerminst 'n
beloning, doch veeleer een daad
van sociale rechtvaardigheid mag
heten. Toeh is men niet van enige
voorbarigheid overtuigd, wanneer
men kennis neemt van de totaal
onvoldoende voorzieningen, welke
er ten aanzien van de wijkverpleeg
sters zijn getroffen.
Is het niet bedroevend, dat ra-
door het ontbreken van een bevre
digende pensioenregeling gevallen
zijn aan te wijzen en deze zijn
allerminst zeldzaam waaruit
blijkt, dat er wijkverpleegsters zijn,
die zich op vijfenvijftigjarige leef
tijd tevreden moeten stellen met
een pensioen van nauwelijks zes
honderd gulden per jaar?
Onmiddellijk zij toegegeven, dat
er uitzonderlijke moeilijkheden be
staan, doch dit maakt deze toestand
niet minder ernstig.
Men staat inderdaad voor het feit
dat veie wijkverpleegsters hun
functie eerst op latere leeftijd
aanvaarden, waardoor de premies
der pensioenverzekeringen uiter
aard zeer hoog worden en voor
particuliere instellingen moeilijk
zijn op te brengen. Dit toont ech
ter tevens aan, dat het zeer ge
wenst is een regeling te treffen,
waarbij het mogelijk wordt voor
de pensioenverzekering ook die
jaren te laten meetellen, waarin
de wijkverpleegster zich elders
voor deze taak heeft bekwaamd.
Zonder een dergelijke regeling zal
het bijv. voor de Kruisverenigin
gen tot de onmogelijkheden blijven
behoren die voorzieningen te tref
fen, welke niet alleen redelijk zijn,
doch waartoe zij zich ook moreel
Verplicht achten, zo citeren wij
met instemming een beschouwing
aan de „Nieuwe Dag".
Wel bestaat er thans bij de Kruis
verenigingen een pensioenverzeke-
ring, doch deze zijn er zich terde
ge van bewust, dat dit onvoldoende
is en geenszins beantwoordt aan
hun streven voor iedere wijkver
pleegster op vijfenvijftigjarige leef
tijd een minimum pensioen van
f 1200 te waarborgen. Een zelfstan
dige verbetering is echter wegens
de financiële consequenties niet
door te voeren.
Financiële moeilijkheden zijn het
ook, die de Kruisverenigingen zor
gen baren, nu eindelijk overi
gens tot hun grote voldoening en
mede door hun activiteit een sa
larisverbetering voor wijkverpleeg
sters tot stand is gekomen.
In de Staatscourant van 11 April
j.l. werd namelijk een beschikking
van het College van Rijksbemidde
laars gepubliceerd, waarin het aan
vangssalaris voor wijkverpleegsters
op 2340 gulden en het maximum
salaris (na acht jaarlijkse verho
gingen) op 3300 gulden werd be
paald.
Een nevenbepaling in deze be
schikking duidt er echter reeds op,
dat het College van Rijksbemidde-
Vervolg van pag. 1.
stendigd wordt, kan zelfs een
Atlantische verdediging niet
doeltreffend georganiseerd wor
den.
BIDAULT'S woord over een
Hoge Atlantische Raad die
de politiek en dus ook de econo
mie en de verdediging der At
lantische mogenheden moet rich
ten, was dus wel een verlossend
woord en de eerste Amerikaanse
reacties daarop zijn bemoedigend
Men schijnt wel te mogen aan
nemen, dat dit denkbeeld tussen
do Grote Drie, Acheson, Schu-
man en Bevin, begin volgende
maand zal worden besproken en
wij hopen dat het daarna, met
hun instemming en aanbeveling
ook ter tafel komt bij de twaalf
ministers van buitenlandse za
ken van het Atlantische Pact,
die op 15 Mei te Londen verga
deren.
Natuurlijk gaat het ook bij de
Hoge Atlantische Raad weer om
de vraag van de overdracht van
zekere souvereine rechten door
de afzonderlijke staten. Tot nu
toe heeft zulk een overdracht
nog nimmer plaats gevonden,
maar daarin ligt o.i. ook een der
hoofdredenen, waarom alle co
ördinatie-, unificatie- en samen-
werkingspogingen geen resul
taat opleverden of slechts resul
taten die ver beneden de hoop,
de verwachtingen de noodzaak
van het heden bleven. Generaal
Bradley, de Amerikaanse staf
chef, heeft thans voor het eerst
m een openbare rede beoogd,
dat ook de V. S. een klein deel
van hun souvereiniteit zullen
moeten prijsgeven. Engeland
heeft zich tot nu toe overal daar
tegen verzet. Bidault heeft dit
punt voorzichtig vaag behandeld
in zijn toespraak te Lyon. Ener
zijds heeft hij van souvereine
staten gesproken, maar ander
zijds toch gesteld, dat de Hoge
Atlantische Raad „uitvoerende
macht" moet hebben. Zonder ze
kere overdracht van souvereine
rechten lijkt dat moeilijk te ver
wezenlijken.
Het is opmerkelijk, dat Ache
son, als hij in Mei naar Europa
komt, eerst Parijs en dan pas
Londen zal bezoeken. Zou het
mogelijk zijn, dat hij eerst met
Schuman wil overleggen, hoe bij
Bevin dit probleem aan te pak
ken.
Zonder ons aan voortijdig op
timisme te willen bezondigen
menen wij toch te mogen zeggen
dat het plan voor een Hoge At
lantische Raad mogelijkheden,
voor een grootse en doeltreffen
de vredesorganisatie opent. Mo
ge de daarop gevestigde hoop
niet andermaal onvervuld blij
ven.
laars de speciale moeilijkheden
kent, die deze bindend verklaarde
salariëring voor de Kruisverenigin
gen zal opleveren. Het oordeelt de
voorgestelde periodieke verhogin
gen derhalve wel alleszins gerecht
vaardigd, doch acht het verplicht
stellen van deze verhogingen op dit
ogenblik nog niet verantwoord,
juist gezien de financiële positie
der instellingen, waarbij de wijk
verpleegsters werkzaam zijn. Om
deze positie aan de normen der
nieuwe salarisregeling aan te pas
sen wordt daarom aan deze instel
lingen een overgangstijd toegestaan.
Een voorbeeld zal duidelijk ma
ken, welke consequenties deze
salarisregeling met zich mee
brengt.
In een kleine plaats, waar b.v.
het Wit-Gele Kruis vierhonderd
leden heeft en een wijkverpleeg
ster werkzaam is, die recht heeft
op het maximum-salaris van 3300
gulden, (welk bedrag bij een
eventuele pensioenregeling en
door sociale lasten tot ruim 4000
gulden zal worden verhoogd)
zullen de leden per hoofd tien
gulden aan contributie moeten
opbrengen, hetgeen een voor
waarde is, welke moeilijk verwe
zenlijkt zal kunnen worden. Wil
men derhalve kunnen voldoen
aan de alleszins gerechtvaardigde
eisen, die een bevredigende sala
riëring en een acceptabele pen
sioenregeling stellen, dan zal men
moeten beschikken over rijks- of
gemeentesubsidies, vooral daar
er bovendien veel geld nodig is
om ook andere, noodzakelijke
voorzieningen in het belang der
volksgezondheid te treffen.
Bovendien zal men zijn inkomsten
kunnen verhogen door de contri
buties der leden, hetgeen niet be
duidt, dat deze per hoofd moeten
stijgen, doch wel, dat een groeiend
ledental van het hoogste belang is.
Allen, die de betekenis van deze
heilzame instellingen beseffen, kun
nen in deze derhalve een persoon
lijke daad stellen.
&.P' li##!»
Huize Doorn, waar de gewezen Duitse keizer Wilhelm II van
1920 tot 1941 woonde, van de lucht uit gezien. Zaterdag
morgen werd hier een persconferentie gehouden, waar o.m. de
mogelijke openstelling van het kasteel voor het publiek werd
besproken. Het mooie park is reeds voor het publiek te be
zichtigen. (Luchtopname ANP-foto)
(Van onze speciale verslaggever)
ER IS EEN BOEKJE geschreven over de Franse Antillen door
een vrouw, die met een warm hart voor deze oudste van de
Franse koloniën de lof prijst van deze parelen in de Caraïbische
Zee. ,,Une pièce de la France emietté entre les deux enormes
continents américains, poussière d'étoiles entre deux planêtes",
zo noemt Marthe Oulié deze stukjes van haar wereldrijk, waarop
zij terecht trots is. Toen we een uur op Martinique rondwan
delden troffen wij daar de Nederlandse consul, de heer Meyer,
een naam die even 'Frans moet worden uitgesproken als hij
Nederlands klinkt en waarvan de drager een grand seigneur is,
die geen woord Nederlands verstaat. Hij woont ergens boven
de stad in een ruim tropenhuis, waar men de sfeer proeft van
de Franse cultuur.
Zo is Martinique. Het is een
vonk van dat spirituele Europa,
„la douce France". De heer Meyer
en na hem nog talloze anderen
hebben ons verzekerd, dat la Mar
tinique een soort verbannings
oord is voor alle Fransen, die er
gedoemd zijn hun jaren te slijten;
dat men in twee of drie dagen
enthousiast kan worden over de
rijke vruchtbare vegetatie, over
de bijzondere schoonheid der
Creoolse vrouwen, over de palm-
beach en de blauwe zee, waarvan
men zelfs kan spreken als over
een „paradis terrestre", maar dat
na enkele maanden de meest ijve
rige ambtenaar, de meest vooruit
strevende hervormer van de ko
loniale politiek en de meest ge
lukkige zakenman het heimwee
bekruipt naar ie patrie en Euro
pe, naar Parijs met zijn theaters
en zijn boulevards, die in ieder
seizoen een nieuwe bekoring vor
men, naar zoveel meer aan cul
tuur, aan wisselende schoonheid,
„ah.la France, la douce France"
en de heer Meyer nam zijn zak
doek om iets weg te wrijven uit
zijn intelligente ogen, die versom
berd werden bij dat eeuwige
heimwee, dat een van de gehei
men is van dit mysterieuze land.
Men zou uit dit feit, waarover
wij lang verbaasd hebben ge
staan, kunnen concluderen, dat de
schoonheden van Frankrijk dan
toch wel bijzonder groot moeten
zijn. Men zou er nog een andere
conclusie uit kunnen trekken. De
eerste is al a priori juist, voor de
tweede willen wij gaarne een lans
breken. Wij vragen ons nl. af, of
men in la Martinique wel goed
beseft welke rijkdommen men
daar veronachtzaamt, om andere
te bewenen.
Origineel als zij zijn in alles,
hebben de Fransen hun koloniale
moeilijkheden in la Martinique
willen oplossen met ongeveer het
tegenovergestelde van wat men
op andere eilanden ziet gebeuren.
Daar een beweging om los van
het moederland te komen en auto
noom te worden, hier de trou
vaille van de Fransen, die het
eiland een departement van
Frankrijk hebben gemaakt en het
zodoende nog nauwer aan het
vaderland hebben verbonden. De
prefect van la Martinique is nu
twee jaar lang bezig geweest om
de gehele wetgeving voor zijn
departement onder de tropenzon
om te schakelen naar Franse ze
den. Het gebeurt alles met zo
weinig enthousiasme van de zijde
der nieuwe bestuurders, dat men
zich angstig afvraagt of zij zich
misschien wel hierom zo slecht
thuisvoelen in dit kleine stukje,
dat afgekruimeld is van hun land
en daar tussen twee enorme we
reldrijken is neergeworpen, zoals
Marthe Oulié het noemt.
Wij hebben een dag lang over
het eiland gezworven met de jon
gens van de kruiser Jacob van
Heemskerck, die volgens de
Franse wetten van gastvrijheid en
gulheid waren uitgenodigd om in
grote legercamions alle haar
speldbochten te maken langs de
smalle paden die voeren langs de
vulkaan de Mont Pelée en door
een fantastisch berglandschap te
rug naar Fort de France. Wat de
Fransen zelf niet meer waarde
ren, dat wisten de „jannen" van
onze marine dan wel dubbel te
doen. Er zijn veel boerenjongens
en veel nuchtere Hollandse kop
pen onder die matrozen van ons
en wie men 's avonds ook om zijn
mening vroeg, iedereen was het
er over eens, dat dit land een van
de meest begenadigde is, die men
op deze reis in de West te zien
heeft gekregen.
En wij zijn er zeker van, dat
deze jongens la Martinique dan
nog maar alleen van de agrari
sche kant hebben bekeken. Ook
de rijke visgronden langs de kust
hebben zij in de gaten gehad,
maar de spirituele schoonheden
van dit stukje van de wereld
hebben zij nog maar gebrekkig
kunnen verwerken. De rum van
la Martinique, voor zover zij er
al toe over gingen dit on-Neder-
landse vocht te drinken, hebben
enkelen van hen te schielijk door
hun dorstige keel geschonken, en
aan het savoureren van de Franse
geest kwam men bijna in het ge
heel niet toe, omdat de taal een
ernstig beletsel vormde.
Wij zijn nog een dag op stap
geweest met een kleine groep
Fransen, die de etat-major van de
kruiser haddén uitgenodigd voor
een picnic aan het strand. Een
motorbootje bracht ons er heen
over de blauwe golven; bloeiende
bougainvilles in vier verschillen
de kleuren, variërend van licht-
rose tot het tederste lila, stonden
ons op te wachten. De rum werd
ingeschonken door meisjes, die
diezelfde bougainvilles in het haar
droegen. Zij is een langzaam wer
kend vergif, die rum, zo werd ons
verzekerd. Wanneer men honderd
jaar is, dan volgt eerste de dood.
De Fransen hebben deze rum niet
nodig om charmant te kunnen
improviseren. Wanneer men, na
zo'n dag in het verrukkelijkste
paradis terrestre van de heer
Meyer, afscheid neemt en mon
sieur le prefect van la Martinique
zingt met nog twee andere auto
riteiten driestemmig volksliede
ren van zijn land, terwijl hij u
uitgeleide doet, dan zal het ieder
een duidelijk zijn, dat deze men
sen op hun tropisch eiland veel
gelukkiger zjjn dan zij wel be
seffen.
Zoveel is zeker, dat de Neder
landse Marine met dit bezoek be
reikt heeft dat er veel vriendschap
en contact is ontstaan tussen de
Franse Antillen en Nederland.
Om kwart over twaalf, toen de
Melkweg al bezaaid was met die
kleine stukjes diamant, die men
in de tropen zo prachtig ziet
schitteren, klonk de taptoe op het
achterschip van de kruiser, die
herinnert aan een van onze groot
ste stoere zeehelden. De Franse
gasten luisterden met ons stil en
Op Martinique hebben de
jongens van de Heemskerck
aan de voet van de vulkaan
de Mont Pelée een vondst
gedaan. In een museum, dat
daar was ingericht door een
Amerikaan, die na de ver
nietigende uitbarsting van
de berg in 1902 als vulca-
noloog het eiland kwam
onderzoeken, vond men tus
sen veel interessante geolo
gische en historische docu
menten o.a. een oude Phi
lips kooldraadlamp, die on
geschonden in de stad Saint-
Pierre was teruggevonden.
De stad was volkomen door
de vulkaan bedolven en
verwoest, alsof er een
atoombom op was gevallen.
Op één inwoner na, die in
de gevangenis zat, is nie
mand levend aan deze ramp
ontkomen, tenzij men tijdig
geëvacueerd was. Een dui
zendtal mensen konden van
hun stad niet scheiden, hoe
wel dagen tevoren asregens,
die de zon volkomen ver
duisterden, de uitbarsting
aankondigden.
In 1929 heeft de vulkaan
wederom vuur gespuwd,
maar ditmaal bleef het bij
enige dagen en nachten
„feu d'artifice", zoals de
Fransen ons verzekerden.
De Mont Pelée spuwde al
leen maar vuur en geen
lava, zoals in 1902.
ontroerd, zoals wij enige uren te
voren hadden geluisterd naar him
prachtige, geïmproviseerde liede
ren en men nam afscheid met
diep in de herinnering die groet
van de jeugdige intelligente pre
fect: „nous sommes sur le même
planHij verzekerde ons, dat
hij dat lang niet van alle beman
ningen van oorlogsschepen, die
zijn eiland bezoeken, kan zeggen.
(Nadruk verboden.)
HÉT CANISIUS-COLLEGE
IN HET GOUD
Henk van Alsem maakt- film
„Fiat Lux"
In het vroege voorjaar van 1900
verbaasden de Katholieken van
Nederland zich over de „verme
telheid", waarmede de Jezuieten
..zo'n gebouw" als het Canisius-
College in Nijmegen durfden bou
wen. Men vond dat toch wel een
beetje overdrevenSindsdien
zijn vijftig jaren verlopen en het is
waarlijk niet zonder reden, dat de
Jezuieten het gouden bestaansfeest
van hun Nijmeegse college glorieus
gaan vieren. Hoeveel duizenden in
den lande hebben niet hun vorming
in dat machtige gebouwen-complex
aan de Berg en Dalseweg ontvan
gen? Inderdaad, er is aanleiding
tot een luisterrijke viering.
Op 12 Mei worden de feestelijk
heden geopend met een Pontificale
Heilige Mis. op te dragen door
Z. H. Exc. Mgr. W. P. A. M. Mut-
saerts in de kapel van het jubile
rende college. Dit H. Offer zal
uitsluitend voor de leerlingen toe
gankelijk zijn. Na dit H. Offer
volgt in de aula een plechtige bij
eenkomst voor genodigden en de
putaties van oud-leerlingen en
leerlingen. Tijdens deze plechtig-
en verscheidene afgevaardigden
het woord voeren. Namens de le
raren zal een relief, voorstellende
de H. Petrus Canisius van Charles
Vos uit Maastricht, ter plaatsing in
de hal van het gebouw worden
aangeboden. De oud-leerlingen
hebben als geschenk een achttal
gebrandschilderde ramen voor de
kapel bijeengebracht. Deze ramen
zijn vervaardigd in de ateliers van
Max Weiss te Roermond. Zij zul
len eerst in Juni geplaatst kunnen
worden en gereed zijn als op 29 en
30 Juli de grote jubileum-reunie
gehouden wordt. De leerlingen
tenslotte zullen een monstrans voor
de kapel aanbieden.
Gedurende de feestdagen zal er
op de terreinen van het college een
grote kermis worden gehouden,
waarop Auto-scooter en lucht-
schommel niet zullen ontbreken.
Tijdens deze kermis zal tevens de
film „Fiat Lux" van Henk Alsem
vertoond worden. Deze film, naar
een scenario van P. Stuiver, kan
als een documentaire geluidsfilm
worden gezien. Zij zal na Augustus
in de Nederlandse bioscopen in
roulatie komen en daarna ook naar
Amerikagaan. Op 12 Mei draait
voor genodigden de première.
Door de leerlingen zal op de
feestdagen des avonds de première
voor Nederland gegeven worden
van een spel „Het Heilig Experi
ment" van de Zwitser Fritz Hoch-
walder. Voorts zullen voor en tij
dens de feestdagen sportwedstrij
den gespeeld worden tussen leer
lingen van het college en leerlin
gen van diverse andere scholen in
den lande. Op 13 Mei wordt van
vijf tot zes uur een receptie ge
houden.
Nieuwe gezant van Chili
gearriveerd
De heer Carlos Maria Lynch, die
op 25 Januari tot gezant van Chili
in ons land werd benoemd, is met
zijn echtgenote uit Stockholm in
ons land gearriveerd.
(Van onze speciale
verslaggever)
Aan de vooravond van de
thuisreis heeft Hr. Ms. „Karei
Doorman" het anker laten vallen
op de rede van Bridgetown. Brid
getown is de hoofdstad van het
schone eiland Barbados, dat, om
spoeld door de onmetelijke oceaan
zijn tijd stil en eenzaam ligt te
verdromen. Als men langs het
haventje van Bridgetown slen
tert, schjjnt het of hier de tijd
honderd jaar heeft stil gestaan.
Grote zeilschepen liggen langs de
kade te mijmeren in de zon. Op
de Luciiia, een tweemaster uit
St. Vincent, hangt een vogelkooi
in het stag. Dat is wel een beetje
onzakelijk misschien, maar het is
charmant, zoals het hele haven-
gedoe in dit stadje.
Wanneer men evenwel denkt,
dat het leven op Barbados geheel
langs lijnen van geleidelijkheid
verloopt, vergist men zich. Want
vermeldt niet de Barbados Advo
cate, die in de lange en zeer af
wisselende reeks onzer lijfbladen
gedurende deze reis de Amigo di
Curasao opvolgt, het bericht dat
de gezusters Pander, 90 en 98 jaar
oud, gedurende de nacht van 15
op 16 April drie vliegende scho
tels hebben waargenomen hoog
in de lucht? En dat is niet voor
de eerste maal. Er zijn reeds 14
inwoners van Barbados, die vlie
gende schotels hebben gezien. Al
spannen de zusjes Pander met
drie de kroon.
Ongetwijfeld heeft ook de
komst van de „Karei Doorman"
de nodige afwisseling gebracht.
En als men waarde mag hechten
aan de hoffelijke bewoordingen,
waarin de verschillende locale
bladen dit bezoek, gedurende
hetwelk op het vliegkampschip
een receptie werd gehouden,
waarvan zeer veel prominente
Barbadianen gebruik hebben ge
maakt, hebben beschreven, dan
kan men zeggen, dat het genoe
gen wederzijds is geweest.
De Nederlandse consul te Brid
getown, de heer J. Larsen, heeft
zich zeer actief betoond in het
samenstellen van een programma
voor de gehele bemanning, dat
een rondtocht over het gehele
eiland een onvergetelijke be
levenis en wedstrijden tegen
locale teams bevatte. Schout bij
nacht J. J. L. Willinge, zijn staf
en de commandant van de „Karei
Doorman", kapitein ter zee C. V.
Slot, zijn de gast geweest op een
lunch bij de gouverneur. De vele
clubs hebben gedurende enkele
dagen in het teken gestaan van
de Koninklijke Marine, de brass
band van het Bridgetownse Poli
tiecorps heeft geconcerteerd op
he£ vliegdek van de Karei Door
man en veel bijval geoogst. Men
heeft gezwommen in de oceaa,
en onder de palmen gezeten, net
als in de Hawaiian-liedjes.
Slechts het vooruitzicht, dat
men hierna de terugreis ging on
dernemen, vermocht het afscheid
van dit eiland na een kort bezoek
van drie dagen enigszins te ver
gemakkelijken.
Op 17 April lichtte de „Door
man" wederom het anker en al
oefenende ging het naar de Bo
venwinden. Weldra zal de blauwe
zee vergrijzen en het tropentenue
plaats maken voor het daagse
blauw, dat nu eenmaal, ook al is
het voorjaar, beter bij onze
breedtegraad en ons klimaat past.
Ons klimaat.... waarin men nog
wel eens terug zal denken aan
die verre stranden met palmen,
die langzaam heen en waar dei
nen. als de wind door hun kruinen
strijkt. Net als in het liedje....
maar dan echt.
Minister Mansholt naar
Walcheren
De Minister van Landbouw, Vis
serij en Voedselvoorziening, ir. S.
L. Mansholt, zal op Donderdag 25
Mei een bezoek brengen aan Wal
cheren, waar hij de vorderingen
der herverkavelingswerkzaamheden
in ogenschouw zal nemen.
heeft de Larense schilder P. W.
Zwart een meer dan levensgroot
staand portret vervaardigd van
ll.M. Koningin Juliana
zullen alle treinen tussen 20.00
en 20.02 uur op 4 Mei stilstaan ter
gelegenheid van de nationale her
denkingsplechtigheden......
zal André Kostalanetz als gast-
dirigent optreden bij de AVRO
wordt hedenavond de binnen
komst verwacht van het troepen
schip „Nelly"
is de bekende molen „De Zoe
ker" te Zaandijk ernstig bescha
digd, doordat een wiek afknapte....
brengen momenteel leden van
het personeel van de Henry Wig-
gins-fabrieken uit Engeland, die
onderdelen vervaardigen voor
straalvliegtuigen, een bezoek aan
Nederland
heeft de bondsvoorzitter van de
Kath. Bond van Hotel-, Café- en
Restaurantpersoneel op een ver
gadering in Den Haag op scherpe
wijze het fooienstelsel gelaakt,
als een rem om te komen tot
goede sociale verhoudingen
BERLIJN* (K.N.P.). Na lang
aarzelen heeft ook de Protes
tantse Kerk in Duitsland de min
of meer neutrale houding, die zij
tot dusver tegenover de volks-
democratische regering van Oost-
Duitsland had aangenomen, laten
varen en in een herderlijke brief
met klem geprotesteerd tegen de
anti-godsdienstige maatregelen,
die door de rode machthebbers in
de laatste tijd zijn genomen. Dit
herderlijke schrijven, dat door de
„Evangelischer Landesbischof" ds.
Otto Dibelius en de overige lei
ders der Duitse Protestanten is
ondertekend, werd Zondag, 23
April, in alle Protestantse Ker
ken van de Oost-Duitse landen
Brandenburg, Saksen en Meck
lenburg van de preekstoel voor
gelezen. In de beide andere lan
den van de Sovjet-Russische be
zettingszone, Thüringen en An-
halt, kon de voorlezing nog bij
tijds door de rode autoriteiten
worden belet.
De Oost-Duitse minister-presi
dent Otto Grotewohl heeft deze
stap van de Protestantse Kerk in
middels reeds ernstig afgekeurd.
Volgens hem is deze herderlijke
brief „deloyaal" en bovendien in
strijd met de Oost-Duitse grond
wet. De minister-president laakte
in het bijzonder het tijdstip van
het protest der Protestantse Kerk,
omdat, zoals hij zeide, op het
ogenblik onderhandelingen tus
sen de Oost-Duitse regering en de
leiding der Protestantse Kerk
gaande zijn.
In de herderlijke brief wordt
de culturele politiek der Oost-
Duitse regering sterk gecritiseerd
en de recente invoering van cur
sussen in wereldbeschouwing bij
de Oost-Duitse inrichtingen van
onderwijs „onaanvaardbaar" ge
noemd.
„Wij protesteren er tegen", zo
wordt in de herderlijke brief ge
zegd, „dat het marxisme en het
historische materialisme als de
alleen juiste wereldbeschouwing
staat heeft het recht, aan iemand
een bepaalde levensopvatting on
der dwang op te leggen". De lei
ders der Protestantse Kerken
wijzen er dan op, dat al wie de
euvele moed mocht hebben, niet
aan deze officiële cursussen deel
te nemen of zijn kinderen er niet
aan te laten deelnemen, ernstig
maatschappelijk nadeel zou heb
ben te duchten.
„Landesbischof" Dibelius heeft
Zondag ook zelf een predikatie
gehouden, in een kerk van de
voorstad Weissensee, ten Noord-
Oosten van Berlijn, waarbij hij
deze grieven nog eens uitvoerig
toelichtte. Vooral herinnerde hij
aan het verbod van de Oost-
Duitse regering tot het houden
van inzamelingen ten bate van
de Kerk en aan de inbeslagne
ming van de onlangs door ds.
Niemöller gehouden collecte (zie
p.b. no. 9922 d.d. 22-4-'50). Verder
wees ds. Dibelius op de invoering
van een leerboek in de geschiede
nis door de Oost-Duitse scholen
In dit leerboek wordt gezegd, dat
de wetenschap had aangetoond
dat Jezus Christus nooit had ge
leefd.
Ook in de Katholieke Kerken
van Berlijn werd gisteren op
nieuw gewaarschuwd voor de
geest van het materialisme, die
door de regering systematisch i"
wordt onderwezen. Geen enkele practiik wordt gebracht
Het leven op deze Aardplaneet
is nu eenmaal vrij prozaisch. Een
boer of een werkman zit van des
morgens tot des avonds tussen
het vee en de machines, een pro
fessor of student tussen de boe
ken en de handelaar tussen zijn
koopwaar. Dan duikt ieder onder
de veren om morgen opnieuw te
beginnen. Zo brengt een mens in
eentonige opeenvolging zijn da
gen door. Zelfs koning Salomon
vond zijn dagtaak blijkbaar afge
zaagd. Vandaar dat het menselijk
brein er steeds op uit is geweest
variatie te scheppen. „Varietas
delectat", zeiden de Romeinen al,
wanneer ze toneelvoorstellingen
bijwoonden of zich vermaakten
op de renbanen, bij de worstelen
de gladiatoren of met spanning
de arme slaven zagen verscheurd
worden door de wilde dieren in
de arena. In onze moderne wereld
is dat alles uitgegroeid tot een
kolommenlange lijst van verma
kelijkheden van toneel, muziek,
bioscoop, radio en straks nog de
televisie en danDan houd i k
het nog bij mijn rammelaar en de
gekleurde ballen van mijn rege
ringszetel, schreeuwt koning Ba
by, de rest gaat boven mijn muts.
Het mensdom eist afleiding, een
prikkel, die als een speld in je
kuiten prikt om te ontwaken uit
de dagelijkse rompslomp van een
tonigheid, zelfs een reuzenba- ming in bracht.
naliteit kan soms fungeren als 'n
ontploffing die het hele gezel
schap uit een saaie stemming
rukt en een homerische lach doet
losbarsten. Ik herinner me een
voorval op een mailboot, waar de
passagiers op een zwoele tropen-
middag suffend en geeuwend van
verveling bijeen zaten, terwijl er
één zijn „wijsheid" luchtte met
ellenlange „bewijzen", dat mira
kelen eigenlijk alleen maar be
stonden in de fantasie van de
Roomse kerk. De wetenschap had
daarmee al lang afgerekend
Een gevatte Ier, die dat dwaze
gezwam danig begon te vervelen,
viel plotseling in de rede en riep:
„Kerel, je kletst, weet je eigen
lijk wel eens, wat een mirakel
nu eigenlijk wel is?en toen
de wijsneus het antwoord schul
dig bleef, zou onze Ier het hem
eens heel duidelijk maken. Ga nu
eens hier vóór me staan....
Staan??ja, zei Pat, gewoon
vóór me endat gebeurde tot
verbazing van het hele wegge
doezelde gezelschapLet op,
zei Patrick, nu komt het mira
kel!en de Ier gaf de opsnijer
een rake trap tegen het zitvlak.
Ziezo, vervolgde Pat, die zit en
als je die nu niet gevoeld had,
dan zou d a t 'n mirakel geweest
zijn.wel geen erg afdoend ar
gument, zegt U, maar toch een
prikkel, die er direkt de stem-
Azië heeft een analphabetische
bevolking, zonder begrip van
sport. Het leven is door klimaat
en primitiviteit nog eentoniger.
Derhalve vervalt het oosterse
mensdom tot nog diepere versuf
fing. En vergeet ook niet, dat het
heidendom in al haar schakerin
gen de mensen meer naar het stof
dan naar het hogere opvoert. De
levensgenietingen bepalen zich
dus vanzelf tot het heel gewone,
- tot „het Stro-tje", d.i. men rolt
zich een stro cigaret uit eigenge-
teelde tabak en.tabak is door
haar bittere nicotine zeer zeker
een geduchte prikkel. Ik zal me
echter in hoofdzaak bepalen tot
drie hoofdgenotmiddelen van het
Oosten: Primo: het sireh-kauwen.
Deze bezigheid strekt zich uit
over geheel Azië en wordt door
mannen zowel als vrouwen harts
tochtelijk beoefend. Men neemt
een blad van de sireh-wingerd,
een soort klimop, die tegen een
boomstronk of stok opklimt en
welks bladeren er uit zien als die
van een moerbei of esdoorn. In
elke Chinese winkel- en bij elke
tunier kan men een blad of 10
kopen voor een paar centen. Elke
respectabele familie bezit een si-
reh-doos, waarin zich 4 a 5 geel
koperen kleine potjes met deksel
bevinden, welke veelal kunstig
zjjn uitgevoerd. De liefhebber
neemt het sirehblad op de vlakke
linkerhand en schrapt met de
nagel van zijn rechterhand wat
gebluste kalk' uit een der potjes.
Hij strijkt dat uit over het blad,
meestal druk pratend met de om-
zittenden zoals u begrijpt. Vervol
gens neemt hij de „pinangschaar",
„.e veel gelijkt op een notenkra
ker, waar hier een mesje de plaats
inneemt van de getande kraker.
Hiermee worden uit de pinang
vrucht een paar dunne schijfjes
geraspt of geknipt en op het be-
kalkte blad gedeponeerd. (Een
pinang is de vrucht van een sta
tige kaarsrechte gladde palm, die
hoog in de lucht uitloopt in een
sierlijke pluim van lange smalle
blaren. In deze palmboom schie
ten trossen uit, volgeladen met
vruchten, die veel weg hebben
van onze eikels, alleen de buiten-
bast is veel dikker. De ontbolster
de vrucht gelijkt op een grote
nootmuskaatvrucht). - Nu ont
breekt nog één ding, n.l. de gam-
bier, een rijk taanhoudend blad
van een boom. Ook de zuivere
pinangtaan wordt wel in kleine
blokjes in de handel gebracht en
verkocht in elke toko of winkel.
Deze vier ingrediënten maken
de pruim. Het sirehblad wordt
heel vakkundig gevouwen tot een
propje en dan.... zo doet het 'n
echte pruimerworden de lip
pen eerst met fijne tabak gewre
ven en dan werkt de echte ken
ner het naar binnen, echter zó.
dat hij met wijsvinger en duim
een halve cirkel beschrijft vanaf
de mondhoeken tot het midden
der kin. Dat is je. En dan zicht
baar voldaan en glimlachend be
gint pas een echt babbeltje. Dooi
de kalk en het speelsel ontwik-
welt zich een brandproces, waar
door het mondvocht vuurrood en
overvloedig wordt, zodat elke
pruimer van tijd tot tijd zijr
„spraakwater" moet lozen, wai
meestal gebeurt door de spieter
van de bamboevloer of ronde ga
ten, speciaal daartoe in de vloei
geboord. U ziet wel, het zijn hiei
geen „droogpruimers". Onder hel
huis op de begane grond verkon
digt een grote rode plek meests'
de geneugte van een gezellig'
conversatie onder een heerlijk
sirehpruim.
I