Fransen op Martinique hebben heimwee De heidense chaos en christelijke opbouw Beloning van wijkverpleegsters Protestants protest tegen anti godsdienstige maatregelen kinderen n en gedood ïus' Licht berichten Onbevredigende sociale positie Overheidssubsidies zijn noodzakelijk De hoge Atlantische Raad Zij zien de schoonheid van het landschap niet meer Een zwerftocht over het eiland met de jongens van d~ Jacob van Heemskerck Bezoek van Hr. Ms. „Karei Doorman aan Barbados Een wederzijds genoegen Naar wij vernemen. Communistische actie in Oost-Duitsland HET VERRE OOSTEN Allerlei prikkels: Sireh-pruimen, opium- duivel, vuurwater (de borrel) (WACHTING door het K.N.M.I. dig van Maandag- agavond: EWOLKING Voor het Oosten droog en overdag innig weer met Ige wind uit Zui- en en dezelfde of temperaturen dan et Westen van het Icideljjk toenemen- maar nog overwe- r. Zwakke tot ma- wind en iets koe- REMUS t l vroeg is de ius, directeur van katholiek Dagblad, ime tijd ziek was, heer Oremus was in de journalistiek :ag zich na de be nd tot directeur emus bereikte de jaar. ANCSTELLING CERTGEBOUW ran het Concertge- irdam organiseerde Maart j.l. speciale het Concertge- )r concertbezoekers asterdam, waarvan i uit de provincie nik gemaakt werd; ie kop van Noord- in deze concerten personen bezocht, idag a.s., des mid- :al het Concertge- l.V. de befaamde Kleiber de 9de i Beethoven ten ge- medewerking ver- ikunst-koor te Am- solisten Corry Bijs- sma, Frans Vroons iogtman. Als voor concerten zijn ook :rt gecombineerde !ebouw-entree-bil- tationsloketten ver bezoekers van bui- i. 4DERSCHEIDING ve Rotterdamse lurant (Missouri), 1 Mel De universiteit i de stad Columbia dracht van haar journalistiek een ijkse medailles toe- Ie Nieuwe Rotter- „for distinguished rnalism". Ie wordt verleend voor het hoge aan- courant gedurende eeuw als leidster are mening in Ne- or haar positie als geachte nieuwsbla- j. Deze medaille voor het laatst aan s blad uitgereikt. 5N. Zaterdag rond waren enige kinde- ttoir aan het spelen, met paarden be- irswagen passeerde, een wagen gekop- len met stenen, moe- n tegen elkaar heb- lthans geraakte, toen n was gepasseerd, de ert de Haan, wonen- ■aat 48 onder de be- net het gevolg, dat iverd ingedrukt. Per rd het hevig bloe- nog naar het Dia- •ervoerd, maar hulp er baten. ig meisje van de ia aan de Lange peelde Zaterdagmid- uur op de Willems- [egeven ogenblik liep atseling achter een het noodlottige ge- dor een passerende :repen. Zij werd per ar het Diaconessen- maar is daar weldra >men verwondingen n kan niemand op uur vertrouwen of v blfjven, als hij de offer-tekenen i handen en voeten e wonde in het e hart draagt! Dat ;t geheim van het ware herderschap Jesus, van Zijn van Zijn pries- van de ware chris- ce opvoeder. Wie rs herder, vader, Jer, opvoeder en r wil zijn, is een ling; hij zoekt telf. BENEDICTUS der gevallenen WAARD Op 4 Mei kerkklokken in onze 19.3019.40 luiden ter n diegenen, die in de voor het vaderland irhugowaarders wor- 'anaf 18 tot ongeveer g halfstok te willen nds om 19.30 heeft de laats op de graven ;erde vliegers op het enhuizen alhier. Het elmannenkwartet on- 1 de heer H. Hoogland ang ten gehore bren- rochiekerk van de Bi plechtige Requiem- ihouden. spreekuur ÜWAARD. Mor- houdt de burge- n spreekuur. Dat Zaterdag. r. 26.700 kg. bl#- 50; II 4—4.20; rond witlof I 62—70; 42—56; stek 26—47. MAANDAG 1 MEI 1950 PAGINA 3 Het lflkt een voorbarigheid uit de bedroevende sociale positie der wijkverpleegsters te concluderen, dat er een tendenz schijnt te be staan om het gebod „niemand zijn rechtvaardig loon te onthouden" naast rich neer te leggen, wanneer het gaat om haar, die hun hele le ven in dienst hebben gesteld van de naastenliefde en de offervaar digheid, Men stelt zich blijkbaar op het Standpunt, dat een werk van barmhartigheid immers niet voor dank of beloning wordt ver richt. daarbij nit het oog verliezend, dat het verschaffen van een bevre digende rechtspositie allerminst 'n beloning, doch veeleer een daad van sociale rechtvaardigheid mag heten. Toeh is men niet van enige voorbarigheid overtuigd, wanneer men kennis neemt van de totaal onvoldoende voorzieningen, welke er ten aanzien van de wijkverpleeg sters zijn getroffen. Is het niet bedroevend, dat ra- door het ontbreken van een bevre digende pensioenregeling gevallen zijn aan te wijzen en deze zijn allerminst zeldzaam waaruit blijkt, dat er wijkverpleegsters zijn, die zich op vijfenvijftigjarige leef tijd tevreden moeten stellen met een pensioen van nauwelijks zes honderd gulden per jaar? Onmiddellijk zij toegegeven, dat er uitzonderlijke moeilijkheden be staan, doch dit maakt deze toestand niet minder ernstig. Men staat inderdaad voor het feit dat veie wijkverpleegsters hun functie eerst op latere leeftijd aanvaarden, waardoor de premies der pensioenverzekeringen uiter aard zeer hoog worden en voor particuliere instellingen moeilijk zijn op te brengen. Dit toont ech ter tevens aan, dat het zeer ge wenst is een regeling te treffen, waarbij het mogelijk wordt voor de pensioenverzekering ook die jaren te laten meetellen, waarin de wijkverpleegster zich elders voor deze taak heeft bekwaamd. Zonder een dergelijke regeling zal het bijv. voor de Kruisverenigin gen tot de onmogelijkheden blijven behoren die voorzieningen te tref fen, welke niet alleen redelijk zijn, doch waartoe zij zich ook moreel Verplicht achten, zo citeren wij met instemming een beschouwing aan de „Nieuwe Dag". Wel bestaat er thans bij de Kruis verenigingen een pensioenverzeke- ring, doch deze zijn er zich terde ge van bewust, dat dit onvoldoende is en geenszins beantwoordt aan hun streven voor iedere wijkver pleegster op vijfenvijftigjarige leef tijd een minimum pensioen van f 1200 te waarborgen. Een zelfstan dige verbetering is echter wegens de financiële consequenties niet door te voeren. Financiële moeilijkheden zijn het ook, die de Kruisverenigingen zor gen baren, nu eindelijk overi gens tot hun grote voldoening en mede door hun activiteit een sa larisverbetering voor wijkverpleeg sters tot stand is gekomen. In de Staatscourant van 11 April j.l. werd namelijk een beschikking van het College van Rijksbemidde laars gepubliceerd, waarin het aan vangssalaris voor wijkverpleegsters op 2340 gulden en het maximum salaris (na acht jaarlijkse verho gingen) op 3300 gulden werd be paald. Een nevenbepaling in deze be schikking duidt er echter reeds op, dat het College van Rijksbemidde- Vervolg van pag. 1. stendigd wordt, kan zelfs een Atlantische verdediging niet doeltreffend georganiseerd wor den. BIDAULT'S woord over een Hoge Atlantische Raad die de politiek en dus ook de econo mie en de verdediging der At lantische mogenheden moet rich ten, was dus wel een verlossend woord en de eerste Amerikaanse reacties daarop zijn bemoedigend Men schijnt wel te mogen aan nemen, dat dit denkbeeld tussen do Grote Drie, Acheson, Schu- man en Bevin, begin volgende maand zal worden besproken en wij hopen dat het daarna, met hun instemming en aanbeveling ook ter tafel komt bij de twaalf ministers van buitenlandse za ken van het Atlantische Pact, die op 15 Mei te Londen verga deren. Natuurlijk gaat het ook bij de Hoge Atlantische Raad weer om de vraag van de overdracht van zekere souvereine rechten door de afzonderlijke staten. Tot nu toe heeft zulk een overdracht nog nimmer plaats gevonden, maar daarin ligt o.i. ook een der hoofdredenen, waarom alle co ördinatie-, unificatie- en samen- werkingspogingen geen resul taat opleverden of slechts resul taten die ver beneden de hoop, de verwachtingen de noodzaak van het heden bleven. Generaal Bradley, de Amerikaanse staf chef, heeft thans voor het eerst m een openbare rede beoogd, dat ook de V. S. een klein deel van hun souvereiniteit zullen moeten prijsgeven. Engeland heeft zich tot nu toe overal daar tegen verzet. Bidault heeft dit punt voorzichtig vaag behandeld in zijn toespraak te Lyon. Ener zijds heeft hij van souvereine staten gesproken, maar ander zijds toch gesteld, dat de Hoge Atlantische Raad „uitvoerende macht" moet hebben. Zonder ze kere overdracht van souvereine rechten lijkt dat moeilijk te ver wezenlijken. Het is opmerkelijk, dat Ache son, als hij in Mei naar Europa komt, eerst Parijs en dan pas Londen zal bezoeken. Zou het mogelijk zijn, dat hij eerst met Schuman wil overleggen, hoe bij Bevin dit probleem aan te pak ken. Zonder ons aan voortijdig op timisme te willen bezondigen menen wij toch te mogen zeggen dat het plan voor een Hoge At lantische Raad mogelijkheden, voor een grootse en doeltreffen de vredesorganisatie opent. Mo ge de daarop gevestigde hoop niet andermaal onvervuld blij ven. laars de speciale moeilijkheden kent, die deze bindend verklaarde salariëring voor de Kruisverenigin gen zal opleveren. Het oordeelt de voorgestelde periodieke verhogin gen derhalve wel alleszins gerecht vaardigd, doch acht het verplicht stellen van deze verhogingen op dit ogenblik nog niet verantwoord, juist gezien de financiële positie der instellingen, waarbij de wijk verpleegsters werkzaam zijn. Om deze positie aan de normen der nieuwe salarisregeling aan te pas sen wordt daarom aan deze instel lingen een overgangstijd toegestaan. Een voorbeeld zal duidelijk ma ken, welke consequenties deze salarisregeling met zich mee brengt. In een kleine plaats, waar b.v. het Wit-Gele Kruis vierhonderd leden heeft en een wijkverpleeg ster werkzaam is, die recht heeft op het maximum-salaris van 3300 gulden, (welk bedrag bij een eventuele pensioenregeling en door sociale lasten tot ruim 4000 gulden zal worden verhoogd) zullen de leden per hoofd tien gulden aan contributie moeten opbrengen, hetgeen een voor waarde is, welke moeilijk verwe zenlijkt zal kunnen worden. Wil men derhalve kunnen voldoen aan de alleszins gerechtvaardigde eisen, die een bevredigende sala riëring en een acceptabele pen sioenregeling stellen, dan zal men moeten beschikken over rijks- of gemeentesubsidies, vooral daar er bovendien veel geld nodig is om ook andere, noodzakelijke voorzieningen in het belang der volksgezondheid te treffen. Bovendien zal men zijn inkomsten kunnen verhogen door de contri buties der leden, hetgeen niet be duidt, dat deze per hoofd moeten stijgen, doch wel, dat een groeiend ledental van het hoogste belang is. Allen, die de betekenis van deze heilzame instellingen beseffen, kun nen in deze derhalve een persoon lijke daad stellen. &.P' li##!» Huize Doorn, waar de gewezen Duitse keizer Wilhelm II van 1920 tot 1941 woonde, van de lucht uit gezien. Zaterdag morgen werd hier een persconferentie gehouden, waar o.m. de mogelijke openstelling van het kasteel voor het publiek werd besproken. Het mooie park is reeds voor het publiek te be zichtigen. (Luchtopname ANP-foto) (Van onze speciale verslaggever) ER IS EEN BOEKJE geschreven over de Franse Antillen door een vrouw, die met een warm hart voor deze oudste van de Franse koloniën de lof prijst van deze parelen in de Caraïbische Zee. ,,Une pièce de la France emietté entre les deux enormes continents américains, poussière d'étoiles entre deux planêtes", zo noemt Marthe Oulié deze stukjes van haar wereldrijk, waarop zij terecht trots is. Toen we een uur op Martinique rondwan delden troffen wij daar de Nederlandse consul, de heer Meyer, een naam die even 'Frans moet worden uitgesproken als hij Nederlands klinkt en waarvan de drager een grand seigneur is, die geen woord Nederlands verstaat. Hij woont ergens boven de stad in een ruim tropenhuis, waar men de sfeer proeft van de Franse cultuur. Zo is Martinique. Het is een vonk van dat spirituele Europa, „la douce France". De heer Meyer en na hem nog talloze anderen hebben ons verzekerd, dat la Mar tinique een soort verbannings oord is voor alle Fransen, die er gedoemd zijn hun jaren te slijten; dat men in twee of drie dagen enthousiast kan worden over de rijke vruchtbare vegetatie, over de bijzondere schoonheid der Creoolse vrouwen, over de palm- beach en de blauwe zee, waarvan men zelfs kan spreken als over een „paradis terrestre", maar dat na enkele maanden de meest ijve rige ambtenaar, de meest vooruit strevende hervormer van de ko loniale politiek en de meest ge lukkige zakenman het heimwee bekruipt naar ie patrie en Euro pe, naar Parijs met zijn theaters en zijn boulevards, die in ieder seizoen een nieuwe bekoring vor men, naar zoveel meer aan cul tuur, aan wisselende schoonheid, „ah.la France, la douce France" en de heer Meyer nam zijn zak doek om iets weg te wrijven uit zijn intelligente ogen, die versom berd werden bij dat eeuwige heimwee, dat een van de gehei men is van dit mysterieuze land. Men zou uit dit feit, waarover wij lang verbaasd hebben ge staan, kunnen concluderen, dat de schoonheden van Frankrijk dan toch wel bijzonder groot moeten zijn. Men zou er nog een andere conclusie uit kunnen trekken. De eerste is al a priori juist, voor de tweede willen wij gaarne een lans breken. Wij vragen ons nl. af, of men in la Martinique wel goed beseft welke rijkdommen men daar veronachtzaamt, om andere te bewenen. Origineel als zij zijn in alles, hebben de Fransen hun koloniale moeilijkheden in la Martinique willen oplossen met ongeveer het tegenovergestelde van wat men op andere eilanden ziet gebeuren. Daar een beweging om los van het moederland te komen en auto noom te worden, hier de trou vaille van de Fransen, die het eiland een departement van Frankrijk hebben gemaakt en het zodoende nog nauwer aan het vaderland hebben verbonden. De prefect van la Martinique is nu twee jaar lang bezig geweest om de gehele wetgeving voor zijn departement onder de tropenzon om te schakelen naar Franse ze den. Het gebeurt alles met zo weinig enthousiasme van de zijde der nieuwe bestuurders, dat men zich angstig afvraagt of zij zich misschien wel hierom zo slecht thuisvoelen in dit kleine stukje, dat afgekruimeld is van hun land en daar tussen twee enorme we reldrijken is neergeworpen, zoals Marthe Oulié het noemt. Wij hebben een dag lang over het eiland gezworven met de jon gens van de kruiser Jacob van Heemskerck, die volgens de Franse wetten van gastvrijheid en gulheid waren uitgenodigd om in grote legercamions alle haar speldbochten te maken langs de smalle paden die voeren langs de vulkaan de Mont Pelée en door een fantastisch berglandschap te rug naar Fort de France. Wat de Fransen zelf niet meer waarde ren, dat wisten de „jannen" van onze marine dan wel dubbel te doen. Er zijn veel boerenjongens en veel nuchtere Hollandse kop pen onder die matrozen van ons en wie men 's avonds ook om zijn mening vroeg, iedereen was het er over eens, dat dit land een van de meest begenadigde is, die men op deze reis in de West te zien heeft gekregen. En wij zijn er zeker van, dat deze jongens la Martinique dan nog maar alleen van de agrari sche kant hebben bekeken. Ook de rijke visgronden langs de kust hebben zij in de gaten gehad, maar de spirituele schoonheden van dit stukje van de wereld hebben zij nog maar gebrekkig kunnen verwerken. De rum van la Martinique, voor zover zij er al toe over gingen dit on-Neder- landse vocht te drinken, hebben enkelen van hen te schielijk door hun dorstige keel geschonken, en aan het savoureren van de Franse geest kwam men bijna in het ge heel niet toe, omdat de taal een ernstig beletsel vormde. Wij zijn nog een dag op stap geweest met een kleine groep Fransen, die de etat-major van de kruiser haddén uitgenodigd voor een picnic aan het strand. Een motorbootje bracht ons er heen over de blauwe golven; bloeiende bougainvilles in vier verschillen de kleuren, variërend van licht- rose tot het tederste lila, stonden ons op te wachten. De rum werd ingeschonken door meisjes, die diezelfde bougainvilles in het haar droegen. Zij is een langzaam wer kend vergif, die rum, zo werd ons verzekerd. Wanneer men honderd jaar is, dan volgt eerste de dood. De Fransen hebben deze rum niet nodig om charmant te kunnen improviseren. Wanneer men, na zo'n dag in het verrukkelijkste paradis terrestre van de heer Meyer, afscheid neemt en mon sieur le prefect van la Martinique zingt met nog twee andere auto riteiten driestemmig volksliede ren van zijn land, terwijl hij u uitgeleide doet, dan zal het ieder een duidelijk zijn, dat deze men sen op hun tropisch eiland veel gelukkiger zjjn dan zij wel be seffen. Zoveel is zeker, dat de Neder landse Marine met dit bezoek be reikt heeft dat er veel vriendschap en contact is ontstaan tussen de Franse Antillen en Nederland. Om kwart over twaalf, toen de Melkweg al bezaaid was met die kleine stukjes diamant, die men in de tropen zo prachtig ziet schitteren, klonk de taptoe op het achterschip van de kruiser, die herinnert aan een van onze groot ste stoere zeehelden. De Franse gasten luisterden met ons stil en Op Martinique hebben de jongens van de Heemskerck aan de voet van de vulkaan de Mont Pelée een vondst gedaan. In een museum, dat daar was ingericht door een Amerikaan, die na de ver nietigende uitbarsting van de berg in 1902 als vulca- noloog het eiland kwam onderzoeken, vond men tus sen veel interessante geolo gische en historische docu menten o.a. een oude Phi lips kooldraadlamp, die on geschonden in de stad Saint- Pierre was teruggevonden. De stad was volkomen door de vulkaan bedolven en verwoest, alsof er een atoombom op was gevallen. Op één inwoner na, die in de gevangenis zat, is nie mand levend aan deze ramp ontkomen, tenzij men tijdig geëvacueerd was. Een dui zendtal mensen konden van hun stad niet scheiden, hoe wel dagen tevoren asregens, die de zon volkomen ver duisterden, de uitbarsting aankondigden. In 1929 heeft de vulkaan wederom vuur gespuwd, maar ditmaal bleef het bij enige dagen en nachten „feu d'artifice", zoals de Fransen ons verzekerden. De Mont Pelée spuwde al leen maar vuur en geen lava, zoals in 1902. ontroerd, zoals wij enige uren te voren hadden geluisterd naar him prachtige, geïmproviseerde liede ren en men nam afscheid met diep in de herinnering die groet van de jeugdige intelligente pre fect: „nous sommes sur le même planHij verzekerde ons, dat hij dat lang niet van alle beman ningen van oorlogsschepen, die zijn eiland bezoeken, kan zeggen. (Nadruk verboden.) HÉT CANISIUS-COLLEGE IN HET GOUD Henk van Alsem maakt- film „Fiat Lux" In het vroege voorjaar van 1900 verbaasden de Katholieken van Nederland zich over de „verme telheid", waarmede de Jezuieten ..zo'n gebouw" als het Canisius- College in Nijmegen durfden bou wen. Men vond dat toch wel een beetje overdrevenSindsdien zijn vijftig jaren verlopen en het is waarlijk niet zonder reden, dat de Jezuieten het gouden bestaansfeest van hun Nijmeegse college glorieus gaan vieren. Hoeveel duizenden in den lande hebben niet hun vorming in dat machtige gebouwen-complex aan de Berg en Dalseweg ontvan gen? Inderdaad, er is aanleiding tot een luisterrijke viering. Op 12 Mei worden de feestelijk heden geopend met een Pontificale Heilige Mis. op te dragen door Z. H. Exc. Mgr. W. P. A. M. Mut- saerts in de kapel van het jubile rende college. Dit H. Offer zal uitsluitend voor de leerlingen toe gankelijk zijn. Na dit H. Offer volgt in de aula een plechtige bij eenkomst voor genodigden en de putaties van oud-leerlingen en leerlingen. Tijdens deze plechtig- en verscheidene afgevaardigden het woord voeren. Namens de le raren zal een relief, voorstellende de H. Petrus Canisius van Charles Vos uit Maastricht, ter plaatsing in de hal van het gebouw worden aangeboden. De oud-leerlingen hebben als geschenk een achttal gebrandschilderde ramen voor de kapel bijeengebracht. Deze ramen zijn vervaardigd in de ateliers van Max Weiss te Roermond. Zij zul len eerst in Juni geplaatst kunnen worden en gereed zijn als op 29 en 30 Juli de grote jubileum-reunie gehouden wordt. De leerlingen tenslotte zullen een monstrans voor de kapel aanbieden. Gedurende de feestdagen zal er op de terreinen van het college een grote kermis worden gehouden, waarop Auto-scooter en lucht- schommel niet zullen ontbreken. Tijdens deze kermis zal tevens de film „Fiat Lux" van Henk Alsem vertoond worden. Deze film, naar een scenario van P. Stuiver, kan als een documentaire geluidsfilm worden gezien. Zij zal na Augustus in de Nederlandse bioscopen in roulatie komen en daarna ook naar Amerikagaan. Op 12 Mei draait voor genodigden de première. Door de leerlingen zal op de feestdagen des avonds de première voor Nederland gegeven worden van een spel „Het Heilig Experi ment" van de Zwitser Fritz Hoch- walder. Voorts zullen voor en tij dens de feestdagen sportwedstrij den gespeeld worden tussen leer lingen van het college en leerlin gen van diverse andere scholen in den lande. Op 13 Mei wordt van vijf tot zes uur een receptie ge houden. Nieuwe gezant van Chili gearriveerd De heer Carlos Maria Lynch, die op 25 Januari tot gezant van Chili in ons land werd benoemd, is met zijn echtgenote uit Stockholm in ons land gearriveerd. (Van onze speciale verslaggever) Aan de vooravond van de thuisreis heeft Hr. Ms. „Karei Doorman" het anker laten vallen op de rede van Bridgetown. Brid getown is de hoofdstad van het schone eiland Barbados, dat, om spoeld door de onmetelijke oceaan zijn tijd stil en eenzaam ligt te verdromen. Als men langs het haventje van Bridgetown slen tert, schjjnt het of hier de tijd honderd jaar heeft stil gestaan. Grote zeilschepen liggen langs de kade te mijmeren in de zon. Op de Luciiia, een tweemaster uit St. Vincent, hangt een vogelkooi in het stag. Dat is wel een beetje onzakelijk misschien, maar het is charmant, zoals het hele haven- gedoe in dit stadje. Wanneer men evenwel denkt, dat het leven op Barbados geheel langs lijnen van geleidelijkheid verloopt, vergist men zich. Want vermeldt niet de Barbados Advo cate, die in de lange en zeer af wisselende reeks onzer lijfbladen gedurende deze reis de Amigo di Curasao opvolgt, het bericht dat de gezusters Pander, 90 en 98 jaar oud, gedurende de nacht van 15 op 16 April drie vliegende scho tels hebben waargenomen hoog in de lucht? En dat is niet voor de eerste maal. Er zijn reeds 14 inwoners van Barbados, die vlie gende schotels hebben gezien. Al spannen de zusjes Pander met drie de kroon. Ongetwijfeld heeft ook de komst van de „Karei Doorman" de nodige afwisseling gebracht. En als men waarde mag hechten aan de hoffelijke bewoordingen, waarin de verschillende locale bladen dit bezoek, gedurende hetwelk op het vliegkampschip een receptie werd gehouden, waarvan zeer veel prominente Barbadianen gebruik hebben ge maakt, hebben beschreven, dan kan men zeggen, dat het genoe gen wederzijds is geweest. De Nederlandse consul te Brid getown, de heer J. Larsen, heeft zich zeer actief betoond in het samenstellen van een programma voor de gehele bemanning, dat een rondtocht over het gehele eiland een onvergetelijke be levenis en wedstrijden tegen locale teams bevatte. Schout bij nacht J. J. L. Willinge, zijn staf en de commandant van de „Karei Doorman", kapitein ter zee C. V. Slot, zijn de gast geweest op een lunch bij de gouverneur. De vele clubs hebben gedurende enkele dagen in het teken gestaan van de Koninklijke Marine, de brass band van het Bridgetownse Poli tiecorps heeft geconcerteerd op he£ vliegdek van de Karei Door man en veel bijval geoogst. Men heeft gezwommen in de oceaa, en onder de palmen gezeten, net als in de Hawaiian-liedjes. Slechts het vooruitzicht, dat men hierna de terugreis ging on dernemen, vermocht het afscheid van dit eiland na een kort bezoek van drie dagen enigszins te ver gemakkelijken. Op 17 April lichtte de „Door man" wederom het anker en al oefenende ging het naar de Bo venwinden. Weldra zal de blauwe zee vergrijzen en het tropentenue plaats maken voor het daagse blauw, dat nu eenmaal, ook al is het voorjaar, beter bij onze breedtegraad en ons klimaat past. Ons klimaat.... waarin men nog wel eens terug zal denken aan die verre stranden met palmen, die langzaam heen en waar dei nen. als de wind door hun kruinen strijkt. Net als in het liedje.... maar dan echt. Minister Mansholt naar Walcheren De Minister van Landbouw, Vis serij en Voedselvoorziening, ir. S. L. Mansholt, zal op Donderdag 25 Mei een bezoek brengen aan Wal cheren, waar hij de vorderingen der herverkavelingswerkzaamheden in ogenschouw zal nemen. heeft de Larense schilder P. W. Zwart een meer dan levensgroot staand portret vervaardigd van ll.M. Koningin Juliana zullen alle treinen tussen 20.00 en 20.02 uur op 4 Mei stilstaan ter gelegenheid van de nationale her denkingsplechtigheden...... zal André Kostalanetz als gast- dirigent optreden bij de AVRO wordt hedenavond de binnen komst verwacht van het troepen schip „Nelly" is de bekende molen „De Zoe ker" te Zaandijk ernstig bescha digd, doordat een wiek afknapte.... brengen momenteel leden van het personeel van de Henry Wig- gins-fabrieken uit Engeland, die onderdelen vervaardigen voor straalvliegtuigen, een bezoek aan Nederland heeft de bondsvoorzitter van de Kath. Bond van Hotel-, Café- en Restaurantpersoneel op een ver gadering in Den Haag op scherpe wijze het fooienstelsel gelaakt, als een rem om te komen tot goede sociale verhoudingen BERLIJN* (K.N.P.). Na lang aarzelen heeft ook de Protes tantse Kerk in Duitsland de min of meer neutrale houding, die zij tot dusver tegenover de volks- democratische regering van Oost- Duitsland had aangenomen, laten varen en in een herderlijke brief met klem geprotesteerd tegen de anti-godsdienstige maatregelen, die door de rode machthebbers in de laatste tijd zijn genomen. Dit herderlijke schrijven, dat door de „Evangelischer Landesbischof" ds. Otto Dibelius en de overige lei ders der Duitse Protestanten is ondertekend, werd Zondag, 23 April, in alle Protestantse Ker ken van de Oost-Duitse landen Brandenburg, Saksen en Meck lenburg van de preekstoel voor gelezen. In de beide andere lan den van de Sovjet-Russische be zettingszone, Thüringen en An- halt, kon de voorlezing nog bij tijds door de rode autoriteiten worden belet. De Oost-Duitse minister-presi dent Otto Grotewohl heeft deze stap van de Protestantse Kerk in middels reeds ernstig afgekeurd. Volgens hem is deze herderlijke brief „deloyaal" en bovendien in strijd met de Oost-Duitse grond wet. De minister-president laakte in het bijzonder het tijdstip van het protest der Protestantse Kerk, omdat, zoals hij zeide, op het ogenblik onderhandelingen tus sen de Oost-Duitse regering en de leiding der Protestantse Kerk gaande zijn. In de herderlijke brief wordt de culturele politiek der Oost- Duitse regering sterk gecritiseerd en de recente invoering van cur sussen in wereldbeschouwing bij de Oost-Duitse inrichtingen van onderwijs „onaanvaardbaar" ge noemd. „Wij protesteren er tegen", zo wordt in de herderlijke brief ge zegd, „dat het marxisme en het historische materialisme als de alleen juiste wereldbeschouwing staat heeft het recht, aan iemand een bepaalde levensopvatting on der dwang op te leggen". De lei ders der Protestantse Kerken wijzen er dan op, dat al wie de euvele moed mocht hebben, niet aan deze officiële cursussen deel te nemen of zijn kinderen er niet aan te laten deelnemen, ernstig maatschappelijk nadeel zou heb ben te duchten. „Landesbischof" Dibelius heeft Zondag ook zelf een predikatie gehouden, in een kerk van de voorstad Weissensee, ten Noord- Oosten van Berlijn, waarbij hij deze grieven nog eens uitvoerig toelichtte. Vooral herinnerde hij aan het verbod van de Oost- Duitse regering tot het houden van inzamelingen ten bate van de Kerk en aan de inbeslagne ming van de onlangs door ds. Niemöller gehouden collecte (zie p.b. no. 9922 d.d. 22-4-'50). Verder wees ds. Dibelius op de invoering van een leerboek in de geschiede nis door de Oost-Duitse scholen In dit leerboek wordt gezegd, dat de wetenschap had aangetoond dat Jezus Christus nooit had ge leefd. Ook in de Katholieke Kerken van Berlijn werd gisteren op nieuw gewaarschuwd voor de geest van het materialisme, die door de regering systematisch i" wordt onderwezen. Geen enkele practiik wordt gebracht Het leven op deze Aardplaneet is nu eenmaal vrij prozaisch. Een boer of een werkman zit van des morgens tot des avonds tussen het vee en de machines, een pro fessor of student tussen de boe ken en de handelaar tussen zijn koopwaar. Dan duikt ieder onder de veren om morgen opnieuw te beginnen. Zo brengt een mens in eentonige opeenvolging zijn da gen door. Zelfs koning Salomon vond zijn dagtaak blijkbaar afge zaagd. Vandaar dat het menselijk brein er steeds op uit is geweest variatie te scheppen. „Varietas delectat", zeiden de Romeinen al, wanneer ze toneelvoorstellingen bijwoonden of zich vermaakten op de renbanen, bij de worstelen de gladiatoren of met spanning de arme slaven zagen verscheurd worden door de wilde dieren in de arena. In onze moderne wereld is dat alles uitgegroeid tot een kolommenlange lijst van verma kelijkheden van toneel, muziek, bioscoop, radio en straks nog de televisie en danDan houd i k het nog bij mijn rammelaar en de gekleurde ballen van mijn rege ringszetel, schreeuwt koning Ba by, de rest gaat boven mijn muts. Het mensdom eist afleiding, een prikkel, die als een speld in je kuiten prikt om te ontwaken uit de dagelijkse rompslomp van een tonigheid, zelfs een reuzenba- ming in bracht. naliteit kan soms fungeren als 'n ontploffing die het hele gezel schap uit een saaie stemming rukt en een homerische lach doet losbarsten. Ik herinner me een voorval op een mailboot, waar de passagiers op een zwoele tropen- middag suffend en geeuwend van verveling bijeen zaten, terwijl er één zijn „wijsheid" luchtte met ellenlange „bewijzen", dat mira kelen eigenlijk alleen maar be stonden in de fantasie van de Roomse kerk. De wetenschap had daarmee al lang afgerekend Een gevatte Ier, die dat dwaze gezwam danig begon te vervelen, viel plotseling in de rede en riep: „Kerel, je kletst, weet je eigen lijk wel eens, wat een mirakel nu eigenlijk wel is?en toen de wijsneus het antwoord schul dig bleef, zou onze Ier het hem eens heel duidelijk maken. Ga nu eens hier vóór me staan.... Staan??ja, zei Pat, gewoon vóór me endat gebeurde tot verbazing van het hele wegge doezelde gezelschapLet op, zei Patrick, nu komt het mira kel!en de Ier gaf de opsnijer een rake trap tegen het zitvlak. Ziezo, vervolgde Pat, die zit en als je die nu niet gevoeld had, dan zou d a t 'n mirakel geweest zijn.wel geen erg afdoend ar gument, zegt U, maar toch een prikkel, die er direkt de stem- Azië heeft een analphabetische bevolking, zonder begrip van sport. Het leven is door klimaat en primitiviteit nog eentoniger. Derhalve vervalt het oosterse mensdom tot nog diepere versuf fing. En vergeet ook niet, dat het heidendom in al haar schakerin gen de mensen meer naar het stof dan naar het hogere opvoert. De levensgenietingen bepalen zich dus vanzelf tot het heel gewone, - tot „het Stro-tje", d.i. men rolt zich een stro cigaret uit eigenge- teelde tabak en.tabak is door haar bittere nicotine zeer zeker een geduchte prikkel. Ik zal me echter in hoofdzaak bepalen tot drie hoofdgenotmiddelen van het Oosten: Primo: het sireh-kauwen. Deze bezigheid strekt zich uit over geheel Azië en wordt door mannen zowel als vrouwen harts tochtelijk beoefend. Men neemt een blad van de sireh-wingerd, een soort klimop, die tegen een boomstronk of stok opklimt en welks bladeren er uit zien als die van een moerbei of esdoorn. In elke Chinese winkel- en bij elke tunier kan men een blad of 10 kopen voor een paar centen. Elke respectabele familie bezit een si- reh-doos, waarin zich 4 a 5 geel koperen kleine potjes met deksel bevinden, welke veelal kunstig zjjn uitgevoerd. De liefhebber neemt het sirehblad op de vlakke linkerhand en schrapt met de nagel van zijn rechterhand wat gebluste kalk' uit een der potjes. Hij strijkt dat uit over het blad, meestal druk pratend met de om- zittenden zoals u begrijpt. Vervol gens neemt hij de „pinangschaar", „.e veel gelijkt op een notenkra ker, waar hier een mesje de plaats inneemt van de getande kraker. Hiermee worden uit de pinang vrucht een paar dunne schijfjes geraspt of geknipt en op het be- kalkte blad gedeponeerd. (Een pinang is de vrucht van een sta tige kaarsrechte gladde palm, die hoog in de lucht uitloopt in een sierlijke pluim van lange smalle blaren. In deze palmboom schie ten trossen uit, volgeladen met vruchten, die veel weg hebben van onze eikels, alleen de buiten- bast is veel dikker. De ontbolster de vrucht gelijkt op een grote nootmuskaatvrucht). - Nu ont breekt nog één ding, n.l. de gam- bier, een rijk taanhoudend blad van een boom. Ook de zuivere pinangtaan wordt wel in kleine blokjes in de handel gebracht en verkocht in elke toko of winkel. Deze vier ingrediënten maken de pruim. Het sirehblad wordt heel vakkundig gevouwen tot een propje en dan.... zo doet het 'n echte pruimerworden de lip pen eerst met fijne tabak gewre ven en dan werkt de echte ken ner het naar binnen, echter zó. dat hij met wijsvinger en duim een halve cirkel beschrijft vanaf de mondhoeken tot het midden der kin. Dat is je. En dan zicht baar voldaan en glimlachend be gint pas een echt babbeltje. Dooi de kalk en het speelsel ontwik- welt zich een brandproces, waar door het mondvocht vuurrood en overvloedig wordt, zodat elke pruimer van tijd tot tijd zijr „spraakwater" moet lozen, wai meestal gebeurt door de spieter van de bamboevloer of ronde ga ten, speciaal daartoe in de vloei geboord. U ziet wel, het zijn hiei geen „droogpruimers". Onder hel huis op de begane grond verkon digt een grote rode plek meests' de geneugte van een gezellig' conversatie onder een heerlijk sirehpruim. I

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1950 | | pagina 3