Het publiek zoekt goedkopere oplossing
van het kledingvraagstuk
De Omgang verplaatst naar
de Zondag
Rubriek voor de vrouw
Tienduizenden arbeiders in de knel tussen
stijgende prijzen en dalende koopkracht
Dure stoffen en
Duitse import
Tuinkruiden voor de
Keuken II
Het sprookje van de
graat in de keel
De ontwikkeling, van de Alkmaarse
Stille Omgang
DOST UIT DE
g RIEVENBUS
In Christus' Licht
Hongaarse kerken
zonder organist!
Twee kinderen
verdronken
Vraac Vooral
I
ZATERDAG 6 MEI 1950
PAGINA 5
allen) Zwaagdijk
partanenWitrood.
tanen zijn favoriet.
Kwadijk de laatste
behoud voor de
nog wat te rekken,
t van Zaanse Boys
den. Een gelijk spel
club, die twee jaar
lerste klasser was,
klasse A zien we
oede moed aantre-
j.I.Z. Winnen de
ook ditmaal, dan
geest nog de dupe
kalmte, en degra-
vierde klassers naar
ise afd. N.H. Speelt
dan is een beslis-
noodzakeli.jk, en
voor de Kalfbewo-
eest nog redden,
il het wel niet ko-
de twee reeds ge-
oegen Strandvogels
tegen elkaar. Aar-
e onderzoeken, wie
nou eigenlijk hele-
hoort.
>tte zien we S.R.C.
llige wedstrijd op
len. Winnen de
van Zeemacht, dat
aderen gedoemd is,
de eerste plaats van
door beter doelge-
al dan alles afhan-
atste wedstrijd der
ie de titel van kam-
leren. S.R.C. krijgt
els op bezoek en
dan naar Alkmaar,
mders dus, die in
voor de voorlaatste
n.
net haar theoretisch
d doen in Warmen-
I.O.S. te winnen,
is zo'n eenvoudige
ie Zandtemers. We
S. wel eens meer
:r geplaatste zien
3SE:
2—DDV 1
fhor RW 1
hilharmonie 1
1Eindhoven 1
Enschedé 1
1
=4KLASSE:
W 3
I 1
ish 1
id Zwark 1
„ASSE:
lendaal 2
1Inside 2
iSSE:
Inside 3
Aemstelspelers 3
C 4Eindcnhout 1
-Bakkum 1
na 2
1—Tybb
-Toss 2
IC
Wimbledon
4—Game Fighters 1
uizen
cé 2
telkant 2
enkrocht 2
3
teno 2
Sehager TC 2
cburgiaOWO
RC—ZAP (6/5)
atergr.m.-Volendam
i/EBaarn
BVAlkmaarse Boy»
TSStormvogels
EHDe Musschen
ollandia—SDW (5/5)
aarleimQSC 40
3V—HBC
Spartaan DVAV
rc—svv
inckwijkDHS
riendensehaarNAS
elox—LFC
ehoonhoven-Overmaaa
VCXerxes
>arta—DWS
eptunusWit R. Wit
2rmes DVSExcelsior
BOH-UVV (5/5)
FCDe Volewijckers
weest en ik zou wel
veten of die panter,
gehoord hebben, va
ns lastig valt."
(isteren, dat hij dacht
klokje aan de andere
Coxberg hoorde," zei
hews, „als ik jou
doof ik over de Cox-
ngs de uiterste rand,
heen en zo de Vallei
er is gisteren naar 't
;est en daar zag hij
k denk dat ge ze wel
Dewey zult vinden,
in de buurt van Jim
sje. Zadel maar een
i te voet. Als ik ze
vel op oude Kate rjj-
dde de grote kerel,
eweer onder de arm
j zün tocht over de
s de hele Oostelijke
bergrand, die de
n de Schapenvallei
lij naar het vermiste
kon geen klank van
aren, en geen spo°r
rs vinden. Dat kwam.
e Kate en het kleine
in de schaduw ston-
ine vallei onder Sand
(Wordt vervolgd)-
(Van een medewerkster)
WIE NIET HELEMAAL een vreemdeling is in de centra van
de Nederlandse kledingindustrie zal hebben kunnen opmerken,
dat daar de laatste weken een min of meer bezorgde stemming
heerst. Vooral in kringen der zgn. loonconfectionairs is men
geneigd, zich af te vragen, hoe lang men het bedrijf nog op
dezelfde wijze draaiend zal kunnen houden als dit in de
afgelopen maanden het geval was. Die afgelopen maanden
hebben menig bedrijf tot het hoogtepunt van zijn productie
mogelijkheden gevoerd. De vrijmaking van de handel met
West-Duitsland in Augustus van het afgelopen jaar deed de
export van kleding (voornamelijk damesmantels) naar dat land
met èèn sprong opklimmen van een waarde van f 50.000,
tot 6 millioen.
Naarmate echter de Duitsers
steeds beter in de kleren gestoken
raken, rijst de vraag, in hoeverre
de Nederlandse exporteurs het
zullen kunnen blijven bolwerken
tegen de daar gevestigde industrie
die zich in een formidabel tempo
van de slagen van de oorlog her
stelt. Reeds wordt van Duitse zijde
met de dreiging van een invoer
beperking gewerkt. De Neder
landse kledingindustrie weet daar
over nog hooghartig te lachen,
maar wie de situatie in menige
onderneming van nabij beziet,
mag zich afvragen, of deze lach
niet eerder de nerveuze trek is,
waarmee een innerlijke spanning
wordt verborgen.
Zelf maken of confectie?
De uitvoer is een wisselvallig
iets. Zij vormt ook slechts een
deel van de zorgen die onze va
derlandse kledingindustrie zich
maakt. Dat andere deel is de
financiële draagkracht van de
Nederlandse echtgenoten en
vaders.
Want telkenmale, wanneer een
vrouw zich de vraag stelt, wat de
mode nu weer zal brengen, is het
de man die zich gaat afvragen
hoeveel lichter die nieuwe mode
zijn beurs zal maken. Reeds de
omzetten van de winkelzaken in
textiel gedurende de afgelopen
maand Februari wijzen er op, dat
er in dat opzicht iets aan 't ver
anderen is.
Uit een verhoging van de ver
koop van stoffen tegenover een
achteruitgang in de omzetten van
geconfectioneerde dameskleding
mogen wij namelijk afleiden, dat
niettegenstaande de wisselingen
in de mode die altijd geld kos
ten! het publiek naar een goed
kopere oplossing van het kleding
vraagstuk zoekt.
Men kan daarover zijn eigen ge
dachten hebben. Van mening zijn,
dat een door vakmensen gemaakte
confectie-japon altijd beter is dan
het zelf gemaakte jurkje. Het
door de omzetstatistieken van het
Economisch Instituut voor de
Middenstand vastgelegde ver
schijnsel is daarmee nog niet de
wereld uit.
Dramatische
„frontverandering".
In zekere zin is dit verschijnsel
dramatisch. Jaren lang hebben we
in ons land een gevecht moeten
leveren om meer en betere stoffen
voor onze kleding. Een gevecht
om grotere maten, die nu eenmaal
noodzakelijk bij het figuur van
de Nederlandse vrouw behoren,
en om de wintermantels die bij
de wisselvalligheden van ons kli
maat noodzakelijk zijn.
Nu echter de invoer is vrijgege
ven en de confectie-industrie met
haar grondstoffenvoorziening weer
op het peil van 1939 is beland,
moet zij een ernstige poging doen
om aan de dalende koopkracht op
de binnenlandse markt het hoofd
te bieden. De heer F. Horsman,
wnd. secretaris van de Bedrijfs
groep Kledingindustrie, die ons
daarover enige bijzonderheden
vertelde, karakteriseerde deze
nieuwe situatie als een frontver
andering.
Kleding is er volop. Maar de
prijzen De dalende koopkracht
maakt het, volgens de heer Hors
man, steeds moeilijker om bij het
huidige prijspeil voldoende afzet
te vinden voor de producten van
de kledingindustrie. Aan de an
dere kant is het vrijwel uitgeslo
ten om, in verband met de stijgen
de prijzen van de weefsels, de
prijzen van geconfectioneerde kle
ding te verlagen.
B.
HtBt OAN 16 MAR M GEBRUIK 811 0E K.LM.
'ABB. ItV. EHCO HAAKSBBRGBM
(Adv.\
Doordat de tijdens de oorlog ge
kweekte voorraden van ruwe wol
voor de eerstvolgende 10 jaar
thans in een tijd van 5 jaar zijn
opgemaakt, is de laatste tijd de
ruwe wol herhaaldelijk in prijs
gestegen. Bij de katoen heeft de
devaluatie van de gulden ons par
ten gespeeld tegenover de Ame
rikaanse leveranciers. Daarbij
komt nog, dat men zich in kringen
van de confectie-industrie niet
geheel kan onttrekken aan de ge
dachte, dat voornamelijk door de
Twentse fabrikanten van katoe
nen stoffen het prijspeil kunst
matig wordt opgetrokken.
Twente te duur?
In tegenstelling tot een aan de
minister gedane toezegging, dat
het vrij geven van de prijzen niet
door een prijsstijging over de ge
hele linie- zou worden gevolgd,
heeft de Twentse industrie thans
een peil bereikt, waarop de stof-
fenprijzen die de oorspronkelijk
zoveel duurdere Belgische weef
sels uiterst dicht benaderen.
Wie daarvan in eerste instantie
het slachtoffer wordt, is de kle
dingindustrie die deze stoffen in
haar collecties verwerkt. Zes en
veertig duizend mannen en vrou
wen in een bedrijf, dat voor een
stad als Amsterdam na de metaal
nijverheid de meeste werkkrach
ten omvat, dreigen daarmee be
kneld te raken in de pers tussen
stijgende prijzen aan de ene en
een dalende koopkracht aan de
andere kant.
Ook in hun belang zal er een
oplossing gevonden moeten wor
den. Gebeurt dat niet, dan is er
voorlopig geen kans op goedko
pere kleding. Tenzij het gaat ten
koste van de kwaliteit, waartegen
men zich in de kringen der kle
dingfabrikanten echter sterk ver
zet! B. K. H.
Nationale Novene ter ere van
de H. Kleine Theresia
In de a.s. Nationale Novene die
gehouden wordt van 1725 Mei,
nodigen de Zusters Carmelitessen
van Egmond alle Theresia-vereer-
ders en vereersters uit om zich bij
haar aan te sluiten ter voorberei
ding van het zilveren jubilé van de
Heiligverklaring van* de H. Kleine
Theresia.
Hoevelen hebben in deze jaren
ondervonden hoe waar het is, wat
onze lieve Heilige tijdens haar leven
voorspeld heeft: „Ik zal mijn hemel
doorbrengen met goed te doen op
aarde."
Deze woorden indachtig vragen
wij in deze Novene van het Heilig
Jaar vooral de vervulling van de
wensen van de H. Vader: „Dat dit
jaar voor allen moge zijn: een jaar
van heiliging, van innerlijk leven,
van de grote terugkeer en de over
vloedige vergeving."
Naast deze grote intentie, kan
ieder zijn persoonlijke intenties
voegen en desgewenst inzenden naar
de Carmel van Egmond.
Deze worden dan geplaatst bij de
beeltenis en de relikwieën van de
H. Kleine Theresia, temidden van
bloemen en kaarslicht in het Koor
dér Zusters.
Gedurende de dagen der Novene
dragen de Zusters hun gebed, boete,
offers en arbeid door de voorspraak
van de H. Kleine Theresia aan God
op voor alle aanbevolen intenties.
Op aanvraag worden gratis plaat
jes met Novenegebed toegezonden.
Gironummer 39730.
Zusters Carmelitessen,
Egmond a.d. Hoef N.H.
De leden van het Dresdener Mozartkoor, die onlangs en bloc
naar West-Duitsland zijn gevlucht, maken een reis door de
Westelijke zones, waarbij zij in tal van plaatsen uitvoeringen
geven. Het plan bestaat om hierna in het buitenland op te
treden. Het koor met de dirigent Werner Schück tijdens het
optreden in Frankfort.
In ons nummer van de vorige_
week beloofden wij nog enige re-"
cepten te geven, waarbij tuinkrui
den een ruime plaats innemen. Van
Sterrekers hef is rijk aan vita
mine C. kunnen we een smake
lijke broodbelegging maken met
yoghurt, haring, of radijs. We ge
bruiken de blaadjes en stelen, die
we zo Kort mogelijk van oren
plukken en wassen.
STERREKERS MET YOGHURT:
De Sterrekers wassen, fijnsnij-
den of fijnknippen. Er yoghurt en
suiker (of zout) door mengen. Dit
gerecht geven, als voor- of nage
recht bij de boterham.
SCHOTEL VAN STERREKERS.
RADIJS EN AARDAPPELEN:
Enige gekookte koude aardappe
len, wat peterselie, slasaus, een
uitje, sterrekers en radijsjes. De
gekookte koude aardappelen in
plakken snijden en deze vermen
gen met wat slasaus, gehakte pe
terselie en gehakte ui. De sterre
kers wassen en fijnsnijden of knip
pen en deze om de aardappelsla
heen schikken. De sla versieren
met gewassen radijsjes.
GEBAKKEN SELDERIJKNOL:
1 selderijknol, 2 jetlepels bloem,
boter of vet, zout. De geschilde
knol bijna gaar koken in water en
zout en in plakken snijden. De
plakken door bloem wentelen en
in de koekepan bruin bakken.
KOMKOMMER IN AZIJN MET
VENKEL, DRAGON,
LAURIERBLAD:
De komkommer schillen, door
midden snijden, het zaad verwijde
ren, daarna in blokjes snijden. Deze
met zout bestrooid één nacht laten
staan. De stukjes goed laten uit
lekken. De zaden (halfrijp) en
vruchtschermen van de venkel met
de blaadjes en stcngeltoppen van
dragon, laurierblad en blokjes
komkommer in schoongemaakte
potjes schikken en aanvullen met
inmaakazijn tot even onder de
rand. Een laagje slaolie er op gie
ten en de potjes sluiten met voch
tig cellophaanpapier.
Er was eens een koning, die, toen
hij genoot van een heerlijke moot
gebakken schelvis, een grote graat
in zijn keel kreeg. Zijne Majesteit,
die tóch al naar die tint neigde van
wege zijn koninklijk bloed, liep
blauw aan in zijn gezicht en riep
hijgend van benauwdheid om zijn
lijfarts.
De brave medicus liet zijn eigen
maaltijd in de steek en snelde naar
de koning. Terstond zag zijn ge
oefend oog wat er met de naar adem
snakkende monarch aan de hand
was. Vastberaden stak hij zijn hand
in des konings wijd-open-mond,
greep de graat tussen twee vingers
en trok het scherpe ding er uit.
Verlicht haalde de koning adem,
en sprak, nadat hij zijn normale
kleur herkregen had:
„Dokter, zeg mij wat u als belo
ning verlangt, en ik zal het u ge
ven!"
Daarop sprak de lijfarts:
„Sire, ik vraag u niet mij dat
te geven, wat u op het ogenblik, dat
u bijna stikte, met liefde zou heb
ben afgestaan om van die afschu
welijke graat te worden verlost. Als
U mij slechts éénhonderdste deel
geeft van wat U op dat ogenblik
graag zoudt hebben willen missen,
om weer lucht te krijgen, dan zal
ik mij ruim beloond achten!"
Wat had ons Nederlandse volk in
de benauwde jaren van Duitse on
derdrukking wel willen geven, om
stante pede te worden verlost van
die drukkende tyrannie!
Wat ons volk tóen had willen
missen dat vraagt de Stichting
1949—1945 niet. Zelfs geen hon
derdste deel daarvan. Zij vraagt
slechts voor de nabestaanden van
hen, die de Duitse graat uit de Ne
derlandse keel trachtten te halen en
die daar het leven voor offerden,
één uur arbeid ten bate van de
Stichting, of een gift-inééns, dan
wel een jaarlijkse contributie, die
maar een microscopische fractie is
van wat ons ganse volk tussen 1940
en 1945 graag had willen offeren
om de Duitsers te zien vertrekken.
Het bestuur van de omgang was
daar ook heel goed van doordron
gen. Op de vergadering van 8 April
1921 werd voorgesteld, om het mi-
rakelfeest te vieren in het octaaf
van 1 Mei. zodat de omgang steeds
op een Zondag kon plaats vinden.
Deken Ooms wilde er echter niets
van weten. „Eén Mei is de dag", zo
zeide hij „en het heeft geen doel.
om de datum te verschuiven naar
een voorafgaande of een opvolgen
de Zondag." Het bestuur moest
zich bij deze beslissing neerleggen,
maar de buitengemeenten waren
het er niet mee eens. en op de al
gemene vergadering voor de bui
tengemeenten op 17 April 1922
werd er nog een hartig woordje
over gesproken. De heer Bart van
Beverwijk deelde mede. dat hij zelf
de stoute schoenen had aangetrok
ken en bij deken Oom-s voor de
Zondag was gaan pleiten maar hij
had nul op het request gekregen.
..Eén Mei is de dag en daar houd
ik mij aan", zo had de deken ge
zegd. „Op Zondag komen er veel
fietsers en gaan na afloop de bloe
menvelden bezichtigen en brengen
de dag verder door met andere
vermaken en komen terug naar
Alkmaar, om daar een dansje te
maken. Daar moet ik niets van
hebben."
De afdeling Beverwijk legde zich
echter bij deze beslissing niet neer.
Zij hield, ondanks de bezwaren van
deken Ooms, de omgang op Zondag
5 Mei. Na een kort lof in de kerk
van O. L. Vrouw van Goeden Raad
op Zaterdagavond ging zij met 100
mannen naar Alkmaar, maakten
daar de ommegang en woonden na
afloop de H. Mis van 6 uur op de
Laat bij. Dit gaf versnippering en
daarom waagden de heren Emme
rik en de Munck nogmaals een po
ging, om de deken tot andere ge
dachten te bfcmgen. En dit gelukte.
Op de algemene vergadering van
2 April 1922 deelde de heer De
Munck mede, dat de Hoogeerw.
Deken er in had toegestemd de
stille omgang op de Zondag in het
octaaf te houden.
Er ging een zucht van verlich
ting op en het resultaat was dan
ook geweldig. „Niet minder dan
naar schatting 3000 mannen en
jongelingen namen aan de omgang
deel" zo schreef de nieuwe secre
taris, de heer Netten In zijn ver
slag.
Het getal pelgrims wordt
niet groter
Na de groei in 1922 steeg het
aantal deelnemers niet meer. Ookï
in 1924 waren er 3000 pelgrims. Wel
waren er verschillenden van bui
ten, vooral uit „Uitgeest, Castri-
cum. zelfs uit Velsen en Beverwijk,
die, hoewel enigen al op gevorder
de leeftijd waren, er niet tegen op
zagen de verre tocht naar Alkmaar
te voet af te leggen." Er moet meer
propaganda worden gemaakt voor
deze devotie, zo was het gevoelen
van de organisatoren van deze
stille bedetocht. Reeds had* de heer
Floris uit Velsen daar het een en
ander over gezegd in de algemene
Het voetbalelftal uit Manches-
ter bevindt zich op het ogen-
m aan '3°orc' van de Queen
Mar/ op weg naar Amerika.
zullen daar in tal van plaat
sen, waaronder New York, Los
Angeles en St. Louis, wedstrij
den spelen. De voetbalploeg
nad onmiddellijk bij vertrek
uil Southampton beslag gelegd
op de dekstoelen.
PIM EN PIET
Of het de laatste brief is van
onze twee bolle baasjes, Pim en
Piet, weet ik niet. Ik heb het er niet
uit kunnen lezen, laten we dus
maar hopen, dat ze de volgende
week ook weer schrijven. Anders
toch een hele toer, vinden jullie
niet, om iedere week prompt een
brief naar de krant te sturen. Ik
er mijn petje voor af hoor!
Daar gaan we weer.
Bijna hadden we deze week ver
stek moeten laten gaan, niets van
ons willen laten horen omdat we
het zo vreselijk druk gehad hebben
met de verhuizing. Ons hele huis
(het staat op de Vughterdijk, weten
jullie die) moest worden ingeruimd
en jullie begrijpen wel, dat wij,
twee flinke jongens, dat zijn we
heus hoor! thuis mee moesten hel
pen. We hebben zelf ons eigen ka
mertje ingeruimd en alles opge
hangen. Mooie platen, nog uit ons
vorige stadje, en het kruisbeeldje
van Pim. Toen de boom achter in de
tuin nog niet groen was, konden
we nog juist de toren van de St.
Jan zien. Dat is die heel mooie
kerk, waarnaar altijd zo veel men
sen gaan kijken. Nu wij zijn er ook
al geweest hoor!
Pim is bij de broeders op school
gekomen en Piet gaat deze week,
voor de laatste keer, naar de zus
ters, op de bewaarschool. In Sep
tember mag hij ook naar de grote
school, dat zal me een feest geven.
Nu, jullie begrijpen wel, dat wij
in Den Bosch eens goed hebben
rondgekeken. Het is heus een leuke
stad hoor. Er is een groot markt
plein, met een standbeeld van Je
roen Bosch, een schilder uit de zes
tiende eeuw; en op die markt wor
den groenten en bloemen verkocht.
Ook is er hier een echte Zaterdagse
markt. Er zijn straten met mooie
oude huizen en ergens midden door
de stad loopt zo maar een riviertje
onder de grond en langs de huizen
door. Dat is de Binnen-Dieze, ver
tellen de mensen hier. Het station is
nog steeds kapot, maar er komt 'n
nieuw. En buiten de stad is het
erg mooi. Met vader en Moeder
hebben we een fietstocht gemaakt
naar Vught en Heivoort en zijn
over Nieuwkuyk terug gegaan. Een
lieie tocht langs de bossen en later
langs tuinen en weiden. En spelen
dat je hier kan! Er is overal ruimte
en de mensen laten je gerust op 'n
veldje lopen, als je maar niets
kapot maakt. Dat doen we natuur
lijk niet!
Op een middag waren we aan 't
spelen, met een paar nieuwe vriend
jes, vlak bij de weg naar Vlijmen.
Toen kwamen er op eens een hele
boel soldaten aan en die moesten
langs de struiken leren kruipen, ze
gebruikten daar een geleerd woord
voor, dat Pim en ik niet meer we
ten. Maar we hebben fijn meege
speeld met die soldaten, vlaggetjes
mogen vasthouden en Pim kreeg
een helm op z(jn bolle bolletje. Je
zag hem haast niet meer staan!
Wat hebben we een schik gehad!
En alle jongens, die hadden meege
holpen met die vlaggetjes, die kre
gen van een officier, een luitenant
geloof ik, een reep chocolade. Jul
lie begrijpt, de volgende dagen
hebben we niets anders gedaan dan
soldaatje gespeeld.
De eerste week hebben we hier
verder niets bijzonders meege
maakt, we waren dikwijls erg moe
en hebben veel werk gehad om in
huis alles te vinden. Maar de twee
de week zijn we uit vissen geweest
en hebben daarbij een heel vreemd,
maar toch leuk avontuur beleefd.
Vinden jullie het goed dat wij die
geschiedenis voor de volgende week
bewaren Het is erg spannend
hoor en wij denken wel, dat jullie
er nieuwsgierig naar zult zijn. Dus
beste vrieden, tot de volgende
week.
PIM en PIET
P. S. Zet Oom Ludo nu iedere
week netjes ons verhaal in de
krant? Hij heeft het beloofd! Let
ten jullie er goed op?
De GARAGE VAN KOOS
Koos, een vriendje van de Jeugd
krant heeft 'n paar dagen geleden 'n
brief geschreven over zijn garage.
Het leek mij de moeite waard daar
eens iets over te vertellen voor jul
lie. Koos, moeten jullie weten, is 'n
handige jongen, een kleine knutse
laar, die erg goed met hamer en
zaag overweg kan. Hij heeft uit 'n
paar planken een mooie garage
gemaakt voor zijn auto's. Hoe hij
dat gedaan heeft? Nou, let eens
goed op. Eerst heeft hij een grote
triplex-plaat genomen van 8 cm.
breed en 30 cm. lang. Die heeft hij
met potloodstrepen precies in drie
stukken verdeeld en toen heeft hij
langs de randen een drietal plan
ken van 8 cm. hoog getimmerd.
Keurig netjes glijk. In het midden
heeft hij nog twee afscheidingen
aangebracht .zodat hij drie ruimten
kreeg even groot natuurlijk. Daar
op weer een dak van triplex met
een paar kjeine latjes van voren,
waarlangs een deurtje heen en
weer kon schuiven. En toen heeft
hij van de schilder wat gele verf
gekregen en de zaak netjes opge
verfd. Nu heeft hij er mooie auto's
in staan. Van die echte, jullie weet
wel, Dinky Toys, heten die, met
echte wielen en banden er om. Je
kan ze in alle soorten krijgen maar
het kleine model is wel het aardig
ste en het leukste. Koos heeft nu
twee vrachtauto's, een met aan
hangwagen nog wel, een zieken
auto, een brandweer-auto met een
ladder er op en een post-auto. Het
ziet er heel leuk uit, en het aardig
ste is, je kan dat speelgoed altijd
Bijkopen. Als je er zuinig op bent,
en je laat de asjes van de wielen
af en toe met een klein beetje vet
(vooral niet te veel, denk om moe
ders tafelkleed) in smeren, dan rij
den ze geruisloos! Wie probeert
ook eens zelf zo'n garage te
maken?
Deze week was de brief van Pim
en Piet de eerste, die ik in de bus
vond. Het is natuurlijk weer een
heel verhaal en ik zal het hier maar
niet lang maken. Jullie weten wel,
dat jullie brief iedere week welkom
is. Komt er de volgende week weer
een? Doe je best maar eens!
En nu naar nummer twee. Dat
is Ansje de S. uit Z. een tienjarig
meisje dat ik voor 't eerst onder de
lezeresjes van de Jeugdkrant op
merk. Ansje schrijft, dat ze ver
pleegster wil worden; nu dat is een
heel mooi beroep, maar je moet
eerst nog veel leren hoor Ansje, eer
je zo ver bent. En dan wil je op een
Solex-fiets gaan rijden lees ik
Geen gek idee! Zo'n Solex is ook
wel iets voor Oom Ludo! Als hij er
een koopt, komt hij jullie allemaal
bezoeken, reken er maar op. Dag
Ansje.
Piet de B. uit Alkmaar heeft ook
een brief geschreven. Nee Piet, dat
gaat niet hoor, niet zeuren en las
tig zijn, want daar heeft Oom Ludo
een hekel aan. Je verhaal komt
heus wel in de krant, maar je moet
toch netjes je beurt afwachten?
Wat zullen we nu beleven? Eerst
die brief van Pim en Piet, die wa
ren het eerste, en dan die Piet de
B. Dat-"is toch eerlijk?
En hier een aardige brief van 'n
welp uit H. Het is Keesje v. S. die
mij een leuk verslag stuurde over
St. Joris-dag. Goed zo Keesje, dat
was fijn voor elkaar! Wat een reuze
welp ben jij zeg, je wordt zeker
heel gauw een echte verkenner? De
groeten maar aan je Akela!
Ja, beste vrienden, ik moet heus
deze keer kort zijn, want de stapel
is wat groot geworden voor een
keer. Ik zie ook nog een brief lig
gen van mijn vriendje Hans L. uit
B. Het aardige van deze brief is,
dat Hansje schrijft, dat hjj uit de
stad komt, waar Oom Ludo ook
gewoond heeft. Dat is altijd leuk,
dan kan je eens met elkaar over
vroeger praten, dat doen grote
mensen ook altijd. Nou, beste Hans,
dat doen we eens hoor als ik in B.
kom, ik zal je adres bewaren. Af
gesproken
Kort maar krachtig was de mooie
brief van Lien de W. uit E. Keurig
hoor, dat briefje, en Wat een leuke
letters maak jij zeg! Dat heb je
toch zeker niet op school geleerd
Met al die krullen en halen, het
lijken wel hele tekeningen! Echt
een feestbrief! Ik zal het ook eens
proberen om zulke mooie letters te
maken. Als het lukt stuur ik je
vast een brief terug. Dag Lien.
En nu zet ik er heus een streep
onder, anders kom ik niet meer
klaar. De brieven uit A. het zijn er
twee, die deze morgen nog binnen
zijn gekomen, zal ik de volgende
week eens beantwoorden. Dus alle
maal, tot ziens in de krant van de
volgende Zaterdag.
Onze ziel heeft ge
dachten aan het va
derland nodig. Dan \i
wordt zij groot. (J
Slechts in zulk een
grootheid groeit in
haar de goede geest
en de kracht om de
aarde te overwinnen,
de wereld te verach
ten, haar idealen on
wrikbaar trouw te
blijven In deze groot
heid leefden de chris
tenen van vroegere
tijden.
BENEDICTUS
isog: voor iioede Vrijdag publi
ceerde* de Hongaarse regering een
besluit, waardoor liet aan onderwü-
zers op straffe van ontslag werd
verboden om als organist of als di
rigent in de kerk te fungeren. Po
litiespionnen letten scherp op de
handhaving van deze verordening.
Daar in de meeste Hongaarse pa
rochies de godsdienst-onderwijzers
tevens organist en koster waren,
werden met de Paasdagen en op de
Zondagen daarna de orgels niet
meer bespeeld.
Thans verneemt het KNP uit
Hongarije, dat een paar honderd
godsd.-onderwijzers ontslag heb
ben genomen teneinde hun kerke
lijke functies te kunnen blijven uit
oefenen. Voor de Hongaarse scho
len betekent dit een zwaar ver
lies, daar deze onderwijzers mede
in verband met de hardnekkige
strijd, die in de scholen om de zie
len der kinderen wordt gevoerd,
een belangrijke positie bekleedden.
LEMMER. 4 Mei. Donderdag
avond zijn in de Binnenhaven van
Lemmer twee kinderen, «en jongen
en 'n meisje van vier jaar, verdron
ken. Het waren kinderen van de
schippers Klunder en Groen.
De schippers zijn familie van el
kaar en lagen met hun zelflossers
in de haven. Het ongeval is onge
merkt gebeurd. De doctoren hebben
nog getracht de levensgeesten op te
wekken, doch zonder resultaat.
AANVARING
BIJ VLISSINCEN
Donderdag is in de buitenhaven
van Vlissingen de Franse trailer
„Asie" met het Duitse m.s. „Hin-
dina" in aanvaring gekomen.
De „Asie" kwam van de visgron
den, de „Hindina" uit Antwerpen.
De „Hindina" is de haven van
Vlissingen binnengesleept met een
ingedeukte voorsteven, de Franse
trailer, die door de loods aan de
grond werd gezet, heeft weinig
schade opgelopen.
vergadering van 5 April 1925. En
naar aanleiding van deze opmer
kingen werd op 19 April een grote
openbare propagandavergadering
gehouden, waar de bekende propa
gandist voor de godsvrucht tot
Jezus in het allerheiligste sacra
ment. Pater van Dijk het woord
voerde. Om ook de Alkmaarders
meer wakker te schudden voor het
heilig mirakel, werd er besloten om
op de middag van 1 Mei in de kerk
van het Verdronkenoord een pro
pagandavergadering te houden
voor de Alkmaarse katholieken.
Op deze bijeenkomst hield pastoor
van Noord Uit Langendijk een rede
over het grote voorrecht van de
Alkmaarder om te leven in de
mirakelstad.
Men verwachtte van deze propa
ganda veel vrucht. In verband
daarmee had men ook de Jozefkerk
voor de stille omgang ingeschakeld.
Er waren echter maar een hon
derdtal meer. Men schatte het
aantal deelnemers op 3200. In 1926
was het aantal, ook tengevolge van
het koude ruwe weer niet meer
dan 2600 (Jaarverslag *26).
De vrouwen en de ommegang
Enkele malen werd door som
mige leden voor de uitbreiding van
de devotie tot het heilig bloed de
vraag gesteld: „Kunnen wij ook de
vrouwen niet laten meedoen?" Het
bestuur antwoordde hier altijd op.
dat het, in navolging van het Am
sterdamse genootschap, het wen
selijk achtte om in het morgenuur
geen vrouwen voor deze processie
uit te nodigen. „Zij kunnen even
als in Amsterdam overdag voor
zichzelf de omgang maken," meen
de de heer Emmerik. „Er zijn
immers vele groepjes van vrouwen,
die in de mirakelweek ongemerkt
die ommegang maken en dan in
de kerk van het Begijnhof gaan
bidden. Dat kan hier ook." Of
schoon deze opmerking van de
voorzitter juist was. kon men toch
de vrouwen voor deze devotie niet
warm krijgen. Ook nu gaat er op
Meiedag nog geen een voor zich
zelf de processieweg maken. Is het
nu geen mooie gelegenheid, om dat
te veranderen?
Het vijfde eeuwfeest
Tot groter bloei kwam echter de
ommegang door de luisterrijke vie
ring van het vijfde eeuwfeest van
het Mhlikel, dat van 27 April—
4 Mei werd gehouden onder auspi
ciën van het genootschap. Door de
drukkerij „Ons Blad*' werd Alcma-
ria Euchari'stica" uitgegeven, sa
mengesteld door prof. Lampen en
door tridua, toneelvoorstellingen
en feestvergaderingen kreeg het
wonder meer bekendheid. Het
aantal leden van het genootschap,
dat in de laatste jaren door intense
propaganda vanuit het bestuur van
230 in 1924 tot 300 was geklommen,
onderging geen noemenswaardige
verandering. „Toch moest dit aan
tal vooral voor de stad Alkmaar
veel groter geworden zijn." (jaar
verslag 1929) Aan de ommegang
namen toen ongeveer 5000 perso
nen deel. het hoogste aantal wat
ooit bereikt werd. Het was een
bijzondere eer voor het genoot
schap, dat Mgr. Aengencnt deze
bedetocht meemaakte. In de feest-
vergadering in de muziektuin, waar
ondanks de stromende regen onge
veer 8000 mensen tezamen waren
gekomen, prees Mgr. Aengenent
de godsdienstzin van Alkmaar en
omgeving en wenste het genoot
schap. dat onder de godsdienstige
verenigingen zulk een belangrijke
plaats innam, onder Gods zegen
een grote bloei toe, opdat het
steeds meer mag beantwoorden aan
haar voornaamste doel: Het be
vorderen van de devotie tot het
H. Sacrament in Alkmaar en om
streken.
Na het eeuwfeest bleef de om
gang steeds op hetzelfde peil. Het
aantal deelnemers schommelt
steeds tassen 45005000 en daar
vele b1 mgemeenten o.a. Bever
wijk het oorspronkelijke doel: ijve
ren voor de Alkmaarse ommegang
hebben losgelaten en zich meer
hebben toegelegd om naar Am
sterdam te gaan, beslaat er gevaar
dat het aantal pelgrims eerder af
dan toeneemt. En toch kunnen wij.
steunend op de sobere gegevens uit
de notulen, duidelijk verklaren,
dat het vurige gebed van onze
mannen tijdens deze ommegang bij
zonder aangenaam is aan God. Ook
onder onze pelgrims worden er.
evenals te Amsterdam, aangetrof
fen. die met dankbaarheid gewag
kunnen maken van zeer bijzondere
gebedsverhoringen. Het is daarom
jammer, dat er binnen de stad nog
velen gevonden worden, die het
nut van deze nachtelijke tocht niet
inzien en daardoor veel genade
missen. Mogen zij, vooral in dit
heilig jaar, hun vermeende bezwa
ren terzijde schuiven en door hun
gebed tijdens de stille tocht in de
nacht van de 7e Mei hun steentje
bijdragen voor do verwezenlijking
van de grote intentie van onze
pelgrimstocht: de algehele terug
keer van de afgedwaalden tot de
Kerk. volgens het vurig verlangen
van Z. H. de Paus in dit heilige
jaar.
Kap. B. Voets
xriurmAp PRODUCT
vcenf
V
