DE HERDER
VAN DE BERGEN
De heilige dochter van een vrome moeder
De grootste echter is de liefde
RADIO
Geloofsverkondiging onder
niet-katholieken in de grootstad
Rubriek voor de Vrouw
RECEPTEN
Welverzorgde Handen: HAMEA Gelei
Het Reinitdahuis in Amsterdam bestaat
vijf en twintig jaar
Werk der Vrouwen
van Bethanië
pOST UIT DE
g RI EVEN BUS
PAGINA 4
ZATERDAG 17 JUNI 1950
Wel nooit althans heel zelden, zal het in de geschiedenis zijn
voorgekomen, dat een moeder zelf de plechtige heiligverklaring
van haar eigen kind heeft kunnen meemaken. Dat uitzonderlijke
voorrecht zal a.s. Zondag 25 Juni aan de nu 84-iarige Assunta
Carlini ten deel vallen, als zij, omgeven door haar andere
kinderen, in de Sint Pieter te Rome zal horen, hoe de Paus,
als Christus' Plaatsbekleder op aarde, met onfeilbaar gezag
zal vaststellen, dat haar elfjarig dochtertje Maria Goretti als
een Heilige beschouwd en vereerd moet worden.
De moeder.
Zij is maar een heel eenvoudig,
heel arm en nu eerbiedwaardig oud
vrouwtje van het Italiaanse platte
land en zij heeft het in haar harde
arbeidersleven waarlijk niet ge
makkelijk gehad. De strijd om het
bestaan is in het moerassig, trieste
en vlakke land van Nettuno, met
de zware lome luchten van de Agro
Romano, iedere dag opnieuw even
moeilijk, vooral voor een jonge
weduwe aan wie zes kleine kinderen
door een helaas al te vroeg aan het
gezin ontvallen vader zijn achter
gelaten. Om in hun dagelijks onder
houd te voorzien is de moeder ge
dwongen op het land te werken,
dat nu als het ware dubbel onbarm
hartig is en maar een zeer karig
en schraal bestaan oplevert. En ter
wijl de rug van de moeder zich
over de weerbarstige, stugge aarde
kromt, zorgt thuis in de schamele
boerenwoning het derde kind, het
eerste meisje, Maria, dat nog geen
tien jaar is, voor het huishouden
en de nog na haar komende klein
tjes.
Maar toen vader Luigi nog leefde
hij was zo goed en zo vroom en
er straalde vanuit de armoede van
deze prachtige werkman zo'n grote
innerlijke glans! had hij zijn
oudste meiske, dat in haar zuide
lijke vroeg-rijpheid reeds zoveel
begreep en aanvoelde, meer dan
eens zichzelf en haar bemoedigend
gezegd: „Dobbiamo credere, Mariet
ta! Wij moeten geloof en vertrouwen
bewaren, Marietje!" En zij hebben
inderdaad geloofd, deze hard-wer-
kende moeder en haar zeven kin
deren. Zij hebben vertrouwd op
Gods Voorzienigheid en zij zijn dit
blijven doen. Zij hebben zich steeds
herhaald wat Abraham zei: „God
zal erin voorzien."
En nu, op deze komende Zondag,
zal deze bescheiden vrouw uit het
volk met haar rimpelig-verweerde
gezicht en haar grove, eeltige han
den, daar aanwezig zijn in de Sint
Pieter en voor heel de wereld, neen
voor hemel en aarde, voor het aan
schijn van God Zelf en Zijn Engelen
en Heiligen, vernemen dat haar
kleine Marietta door de Kerk is
heilig verklaard. Aan geen koningin,
niet aan de rijkste en machtigste
dame van de wereld is gegeven,
wat nu aan deze oude vrouw, de
moeder van een Heilige, is gegund.
Zal het opgetogen volk in de Sint
Pieter na de plechtigheid evenals
bij de Zaligverklaring op 27 April
1947 weer gaan roepen: „La mam
ma! La mamma!" En dringender,
aanhoudender nog: „La mamma!
Vogliamo vedere la mamma!" „De
moeder! Wij willen de moeder zien!"
De dochter.
Zulk een moeder was waardig
zulk een kind te bezitten. Op 16
October 1890 werd dit meisje ge
boren. Zij is onze tijdgenote. Haar
naam hebben wij in onze noorde
lijke landen nog maar sinds kort
leren kennen, maar de ouderen
onder ons hebben geleefd in dezelf
de tijd als zij, dic nu als een Hei
lige aan hen en aan ons, jongeren,
wordt voorgesteld.
Wat viel er van dit dorpskind in
haar zo zuivere Evangelische een
voud en argeloosheid anders te ge
tuigen dan dat zij „goed" was? En
haar moeder verzekerde, bewogen
maar naar waarheid, met een sterke,
drievoudige nadruk: „Altijd, altijd,
altijd heeft Maria mij gehoorzaamd."
Deed zij het vanuit de natuurijke
ziele-adel die eigen was aan haar
voortreffelijke ouders en die zij van
hen had overgeërfd? Was zij een
van die kinderen, aan wie Onze
Heer zegenend de handen oplegde
en die Hij ons ten voorbeeld stelde,
indien wij het Rijk der Hemelen
willen binnengaan? „Goed-zijn" in
diepste wezen, „goed-zijn" van aard
en karakter, „goed-zijn" in optre
den en verhouding tegenover an
deren, tegenover haar broertjes en
zusjes,'vooral over wie zij als een
klein-zorgend moedertje waakt, een
echt-lief meisje, dat was Maria
Goretti.
De elf jaren die zij maar heeft
geleefd, hebben geen weelde gezien
en sinds vader gestorven was, op
6 Mei 1900, heeft zij wel vele en
bittere kindertranen geschreid. Zij
heeft hem gemist en daarmèe veel.
zon, veel warmte, die anders de
kinderjaren zo gelukkig en blij
doen zijn. Maar zij was een klein
dapper meiske, dat voor haar hard
werkende moeder zo'n echte steun
was! Was 't wonder dat zij 's avonds
moe was van het sloven in het
huishouden, waarvan de al te grote
zorg feitelijk al zo geheel alleen
op haar kinderschoudertjes rustten?
Maar dan was er vóór het naar bed
gaan het bidden van de rozenkrans
in het gezin van weze weduwe en
haar jonge kinderen en nog herin
nerde Mariano, de broer, zich later,
hoe Maria het „grut" de dagelijkse
gebeden „inpompte"!
Zij staat niet ver van ons af, die
kleine Heilige Marietta Goretti!
Lezen of schrijven kende zij niet
of nauwelijks, maar met een onuit
puttelijk geduld en een haast on
verklaarbare zachtmoedigheid was
zij och, een kind nog maar!
PROGRAMMA
ZONDAG 18 JUNI
HILVERSUM I, (402 M.)
8.00 nerv, 8.30 ikor, 9.30 kro,
17.00 nerv, 19.45—24.00 kro.
8.00 Nieuws- en weerber.; 8.15
koor, solisten en orkest; 8.30
vroegdienst; 9.30 nieuws en wa
terstanden; 9.45 gr.muz.; 11.40
omroeporkest; 12.15 apologie; 12.35
lunchconcert; 12.55 zonnewijzer;
13.00 nieuws, weerber., katholiek
nieuws; 13.20 lunchconcert; 13.40
gr.muz.; 14.20 „liturgie en de bor"
causerie; 14.35 harmonieorkest;
15.05 „hofsteden in Nederland",
causerie; 14.35 gem. zangver.; 16.00
lichte muziek; 16.15 saxefoon en
piano; 16.30 vespers; 17.00 gerefor
meerde kerkdienst; 18.30 omroep
orkest en solist; 19.00 bariton en
strijkkwartet; 19.15 „kent gij uw
bijbel?"; 19.30 nieuws, sportuitsla
gen en weerber.; 19.45 actualitei
ten; 19.52 boekbespr.; 20.05 „de
gewone man zegt er het zijne
van"; 20.12 cabaret; 20.45 „wij le
ven op het platteland", rondetafel
gesprek; 21.00 cabaret; 21.30 „Ma
ria Goretti", hoorspel; 22.45 het
avondgebed en liturgische kalen
der; 23.00 nieuws; 23.1524.00
ir.muziek.
HILVERSUM II (298 M.)
8.00 vara; 10.00 vpro; 10.30 ikor;
2.00 avro; 17.00 vpro; 17.30 vara;
10.0024.00 avro.
8.00 Nieuws en weerber.; 8.15
oostduivenber.; 8.17 gr.muz.; 8.30
voor de tuin; 8.40 voor militairen;
9.10 postduivenber.; 9.15 verzoek
programma; 9.45 .geestelijk leven"
causerie; 10.00 voor de jeugd; 10.30
kerkdienst; 12.00 mannenkoor;
12.15 boekbespr.; 12.40 promenade
orkest; 13.00 nieuws en weerber.;
13.15 promenadeorkest; 13.30 re
portage; 17.00 „tussen kerk en
vereld", causerie; 17.20 voordracht
17.30 gramofoonmuz.; 17.40 „de zes
aan de slag", hoorspel; 18.00 re
portage; 18.15 nieuws en sport
uitslagen; 18.30 voor de Nederl.
rtrijdkr.; 19.00 „radiolympus";
<9.30 lichte muziek} 20.00 nieuws;
20.05 koor, orkest en solisten;
21.15 actualiteiten; 21.30 pianore
cital; 21.50 „even afrekenen, he
ren"; 22.00 avro-orkest; 22.30 ca
baret; 23.00 nieuws; 23.1524.00
amermuziek.
BRUSSEL 324 M.:
12.00 Zang; 12.15 kwartet: 12.30
weerberichten; 12.32 zang; 12.45
kwartet; 13.00 nieuws; 13.15 or
kestmuziek; 13.30 voor de soldaten
14.00 opera en bel canto-concert;
15.45 kamermuziek: 16.15 repor
tage; 17.00 Johannes-Passion: 18.30
godsdienstig halfuur; 19.00 nieuws
19.30 lichte muziek; 20.00 actuali
teiten; 20.15 gev. muziek: 22.00
nieuws; 22.15 Johannes-Passion
(verv.i; 23.00 nieuws; 23.05—24.00
"oncert.
BRUSSEL. 484 M.:
12.08 Lichte muziek; 13.00 nieuws
13.15 verzoekprogramma; 13.30
reportage; 14.00 v. d. landbouw;
14.30 gr.muz.; 15.00 symphonie-
eoncert; 16.0016.30 gr.muz.;19.00
godsdienstig halfuur; 19.45 nieuws
20.00 omroep-orkest en -koren;
21.00 gr.muz.: 22.00 nieuws: 22.10
en 22.30 gr.muz.; 22.55 nieuws;
23.00 symphonieconcert; 23.55
nieuws.
MAANDAG 19 JUNI
HILVERSUM I (402 M.): 7.00—
24.00 NCRV.
7.00 Nieuws, 7.15 gewijde muziek.
7.45 een woord voor de dag, 8.00
nieuws, weerberichten en sport
uitslagen, 8.15 gramofoonmuziek,
9.15 voor de zieken, 9.30 waterstan
den, 9.35 gramofoonmuziek, 10.30
morgendienst, 11.00 gramofoonmuz.
11.20 voordracht, 11.40 zang en
piano, 12.10 gram.muz., 12.30 mede
delingen, 12.33 volksliederen, 13.00
nieuws, 13.15 amusementsmuziek,
14.00 schoolradio, 14.35 gramofoon
muz., 15.00 tuinbouwpraatje, 15.30
strijkkwartet, 16.00 bijbellezing,
16.45 gramofoonmuziek; 17.00 voor
de kinderen; 17.15 orgelspel: 17.45
Surinaamse volksmuziek; 18.05 u.
gramofoonmuziek; 18.35 fluit, cla-
vecimbel en gamba; 19.00 nieuws
en weerberichten; 19.15 blaaskwin-
tet en piano; 19.40 radiokrant; 20.00
nieuws; 20.05 gramofoonmuziek;
20.40 lichte muziek; 21.00 „Juffrouw
de Zwaan gaat liften", hoorspel;
21.30 gramofoonmuziek; 21.45 ka
merorkest en soliste; 22.00 inter
nationaal evangelisch commentaar;
22.10 kamerorkest en soliste; 22.45
avondoverdenking; 23.00 nieuws;
23.1524.00 gramofoonmuziek.
HILVERSUM II (298 M.): 7.00—
24.00 AVRO.
7.00 Nieuws, 7.15 ochtendgymn.,
7.30 gram.muz., 8.00 nieuws en
weerberichten, 9.15 gram.muz.; 8.55
voor de vrouw, 9.00 gram.muz.,
I.00 morgenwijding, 10.15 gram.muz.
II.00 „Op de Uitkijk", causerie;
11.15 gram.muz., 12.10 vocaal en
semble, 12.30 mededelingen, 12.33
„In het spionnetje", 12.38 Suri
naamse volksmuziek, 13.00 nieuws,
13.15 accordeonmuz., 13.50 gram.muz.
14.00 „Kun je nog wandelen, wandel
dan mee", voordracht, 14.20 zang
en harp, 14.45 voordracht en harp
spel, 15.00 pianorecital, 15.30 cau
serie over de Abdij van Egmond,
15.45 voor de vrouw, 16.30 voor de
kinderen, 16.45 „Musicalender", 17.28
voor de padvinders, 17.45 regerings
uitzending, 18.00 nieuws, 18.15 inter
view, 18.25 gram.muz., 18.30 voor
de strijdkrachten, 19.00 radiofilm
krant, i9.30 pianorecital, 19.45 rege
ringsuitzending, 20.00 nieuws, 20.05
„De jonkerboer", operette, 21.10
actualiteiten, 21.20 politiekapel, 21.50
cabaret, 22.25 orgelconcert, 23.00
nieuws, 23.15—24.00 gram.muz.
BRUSSEL. 324 en 484 M.:
324 M.: 12.00 orkestmuziek, 12.15
trio, 12.30 voor de landbouw, 12.40
trio, 13.00 nieuws, 13.15 klassieke
muziek, 14.00 voor de vrouw, 15.00
omroeporkest en solisten, 16.00 ka
mermuziek, 17.00 nieuws, 17.10
gram.muz., 17.15 lichte muziek, 18.00
gram.muz.. 18.25 boekbespreking,
18.30 voor de soldaten. 19.00 „Rhein-
gold" opera (20.00 nieuws), 21.35
actualiteiten, 21.50 radiofeuilleton,
22.00 nieuws, 22.15 verzoekprogram
ma, 23.00 nieuws, 23.05—24.00 lichte
muziek.
484 M.: 12.05 omroeporkest, 13.00
nieuws, 13.10, 13.30, 14.00 en 16.00
gram.muz., 16.30 radio-feuilleton,
16.45, 17.10 en 18.30 gram.muz., 19.00
omroeporkest en solist, 19.45 nieuws
20 30 klassiek concert. 22.15 nieuws,
22.25 gram.muz., 22.55 nieuws, 23.00
dansmuziek, 23.55 nieuws.
bezig met de toch al zo grote huis
houdelijke plichten van elke dag.
Kuisheid en liefde.
Zo zat zij daar voor het huis. op
die Zaterdagmiddag van 5 Juli 1902,
met haar kinderhanden bezig het
overhemd te verstellen van de gro
tere buurjongen Allessandro Sere-
nelli. De blanke onschuld van het
kind-meisje valt ongerept ten offer
aan de hete drift van een jeugdige
Italiaan. Dit was zo maar niet, hoe
erg ook, een moordaanslag zonder
meer. Het was het martelaarschap
omwille van God en het mooiste
en kostbaarste wat zij als meisje
bezat. Dit kind. dat wegbloedde uit
vele wonden in haar onschuldige
lichaam cn daags daarna, op de
Zondag, toen in de kerken het feest
van 's Heren Kostbaar Bloed werd
gevierd, in een ziekenhuis stierf,
was in jaren evenzeer als in hel
denmoed gelijk aan Sint Agnes, de
kleine martelares van zoveel
eeuwen geleden.
En dan, wat haar nóg groter, nóg
heldhaftiger, nóg bewonderens
waardiger maakt: als zij ligt te
sterven, Mariettina, met moeder cn
de broertjes en zusjes en de ande
ren rondom haar bed dan ver
geeft zij haar moordenaar uit liefde
tot Jezus en wil zij, dat ook hij met
haar komt in het paradijs. Tot zo
veel grootheid is alleen een Heilige,
door Gods kracht in haar, in staat!
Maria Goretti is een martelares
voor de zuiverheid. Maar roder
straalt nog haar liefde uit in de
sublieme daad van haar vergevings
gezindheid, de zelfde, die haar moe
der er toe bracht, de na 30 jaren
dwangarbeid rouwmoedige Alessan-
dro Serenelli op dit voorgaan van
haar kind vergiffenis te schenken
en tot diepe bewogenheid van het
volk van Corinaldo op Kerstmis
1937 tezamen met hem aan de Com
muniebank en daarna thuis aan de
maaltijd aan te zitten.
Aan de bloementooi der waarlijk
gelukzalige Moeder-Kerk ontbreken
noch de rozen, noch de leliën, zegt
de Liturgie op het feest van Aller
heiligen. De nieuwe Heilige, het
kind Maria Goretti, is roos en lelie
beide. Over haar leven en sterven
heeft Martin Bruyns, Romeins cor
respondent van „De Gelderlander",
met journalistieke vlotheid en niet
zonder een zekere literaire schoon
heid, een aantrekkelijk verhaal ge
schreven (verschenen bij „De Fon
tein" te Utrecht), dat het lezen
waard is. Het werd verlucht met
enkele foto's uit de gelijknamige
film, die de historische werkelijk
heid op een zeer aanvaardbare wijze
weergeeft. Boek en film zullen on
getwijfeld tot het gemoed spreken,
maar sentimentaliteit is de diepe
ontroering die van beide uitgaat,
zeker niet. Onze aanbeveling tot
zien en lezen is dan ook oprecht en
overtuigd. H. J.
TOMATENRECEPTEN II
We gaven in het nummer van
de vorige week enkele eenvoudige
tomatenrecepten. Omdat deze
vruchten, die zo uitermate gezond
zijn, in zeer vele gerechten kunnen
worden verwerkt, geven we dit
maal een aanvulling.
Vllegenzwammen: 4 hardgekookte
eieren, 2 niet te grote tomaten, sla,
mayonnaise. Snijd de gewassen to
maten middendoor; hol ze uit en
bestrooi ze met peper en zout. Pel
de hardgekookte eieren en snijd
aan weerskanten een klein kapje
af. Bedek een schotel met mooie
blaadjes sla, zet er de eieren op en
leg op elk ei een halve tomaat. Snijd
de kapjes in kleine stukjes en leg
die verspreid op de tomaten. Gar
neer de schotel met mayonnaise.
Tomatensurprisc: snijd zes toma
ten in stukken en laat ze niet een
uitje zonder toevoeging van water,
pl.m. 10 minuten koken. Zeef ze en
los in dit mengsel 5 blaadjes gela
tine op. Maak het op smaak af met
peper en zout. Snijd 3 eieren, die
vooraf hard gekookt zijn. dwars
door midden en leg elke helft in
een met koud water omgespoeld
kopje, met het snijvlak naar bene
den. Vul de vormpjes aan met het
tomatenmengsel en laat ze, op een
koude plaats, stijf worden. Bedek
een schotel met blaadjes sla, keer
er de vormpjes op om en garneer
daarna met mayonnaise en waaiers
van augurkjes.
Gevulde Tomaten: Snijd van ge
wassen tomaten een duh' plakje af
en hol de vrucht met een vlekvrij
lepeltje uit. Bestrooi ze van bin
nen met peper en zout. Maak op de
gewone wijze gehakt aan, pl.m. 30
gr. per tomaat en vermeng dit,
met het uitgehaalde tomatenvlees
en naar verkiezing, met wat fijn
gehakte peterselie. Smelt een
klontje boter in een pannetje en
laat hierin, steeds roerende, het
gehakt gaar, maar niet bruin wor
den. Vul de tomaten hoog op met
dit mengsel, zet ze in een vuurvast
schoteltje met wat water, boter en
zout (citroensap). Leg op elke to
maat een klontje boter en strooi er
wat paneermeel „over. Laat er in
de oven een korstje op komen (15
minuten). In plaats van gehakt kan
men de tomaten vullen met garna
len ragoüt, rijst met vlees of kerry,
roerei of eierragoüt, groentemeng
sels, macaroni, enz
(Adv. nr. 231)
HET REINILDA-HUIS te Am
sterdam, van de Vrouwen van
Bethanië, bestaat 25 jaar en dit
feest wordt morgen gevierd met
verschillende plechtigheden en
feestelijkheden. Dit Reinilda-
huis werkt, naast en tesamen
met vele anderen in het hiërar
chisch apostolaat der kerk, o
der leiding van de Vrouwen van
Bethanië, aan de geloofsverkon
diging onder niet-katholieken in
de hoofdstad, door het geven van
geloofsonderricht aan volwasse
nen en kinderen, cn door alle
contact, dat daartoe kan bijdra
gen.
Dat staat er zo maar heel ge
woon, samengedrongen in een
paar regels, maar het houdt een
wereld van apostolisch werk en
van grenzenloze toewijding en
overgave aan een ideaal in.
Van het zegenrijke werk van
de „Catechisten van Bethanië"
wordt verteld in een aardig
boekje, dat eigenlijk een vat vol
levenswijsheid is. 25 jaren, zo
getuigt deken v. d. Berg, zijn zij
in de hoofdstad voor velen een
NOMADELFIA
DE ITALIAANSE JEUCDSTAD
Hebben wij de vorige week iets
kunnen vertellen over het jeugd-,
kamp Nomadelfia, de meest moder
ne jongensstad in Noord-Italië, de
ze keer willen wij dan eens een
kijkje nemen in het kamp zelf en
zien hoe het leven daar toe gaat.
Zoals wij al vertelden, bestaat
het kamp uit een groot aantal ba
rakken, dat in de loop der laatste
jaren met tal van gebouwen is uit
gebreid. We vinden er natuurlijk
op do eerste plaats een grote kapel,
maar het eigenaardige is, dat die
tevens als bioscoop kan worden
gebruikt. En in de winterdag wordt
er zelfs in gedanst!
Er zijn ook echte winkels in het
kamp, waar alles voorhanden is.
Wie hier iets nodig heeft, kan dat
via de administratie krijgen, geld
komt er gewoonlijk niet aan te pas
omdat voor allen voor voeding,
huisvesting, kleding e.d. gezorgd
wordt. Wie buiten het kamp geld
nodig heeft, krijgt dat van de ad
ministratie.
De verschillende barakken, waar
van de meesten tot gezellige huis
jes zijn omgetoverd, worden, al
naar gelang de grootte, door een of
meer families bewoond die ieder
hun eigen vertrekken hebben. Er
zijn families van tien, maar vaak
ook wel van twintig of meer perso
nen die elkaar in de grote eetzalen
treffen. Dat er in zo'n stad, met
een kleine honderd leiders en een
duizend jeugdige bewoners heel
wat komt kijken, spreekt vanzelf
en hoewel alles zoveel mogelijk
door de kampbewoners zelf wordt
gedaan, moet er toch ook van bui
ten geld komen. Daar zorgt Don
Zelo zelf voor door het geven van
uitvoeringen en het optreden op
boerenbruiloften, Waar nog aardig
wat geld meer wordt verdiend.
Verder vinden we natuurlijk alles
wat in zo'n grote gemeenschap on
ontbeerlijk is, zoals schilders-werk-
plaatsen, een timmermanswinkel,
bakkerij, enz. zelfs verschijnt er
een eigen krant die voor een groot
gedeelte door de jeugd zelf wordt
verzorgd. Heel het leven van een
echte stad speelt zich hier in Noma
delfia af, zelfs huwelijken worden
er gesloten.
Er zijn maar weinig bewoners,
die uit deze voorbeeldige jeugdstad
weg willen. Eenieder is trouwens
vrij om te komen en te gaan. Maar
zij, die, om welke reden °°k, de
wereld in trekken, hebben uit No
madelfia zoveel steun meegekregen
dat ze zich niet alleen in de wereld
goed kunnen houden maar het
ideaal der Christelijke Liefde, dat
de pijler is waarop heel dit werk if
opgezet, naar buiten uit kunnen
dragen. In dit opzicht is Noma
delfia voor heel Italië een zegen.
ALOYSIUS VAN GONZAGA
Patroon der studerende jeugd
Aloysius is een van de grote hei
ligen van de orde der Jezuiten. Hij
stierf in 1651 op vier en twintig
jarige leeftr|d en werd in 1726 hei
lig verklaard. Waarom? Omdat hij
groot was in heel eenvoudige din
gen! Aloysius zocht nooit de roem
en de eer, al heel vroeg komt dat
in zijn leven tot uiting. Geboren uit
een vorstelijk geslacht, deed hij af
stand van alle rechten op titels en
waardigheden, en dat betekende in
die tijd heel veel! Hij beoefende de
deugd der reinheid op onvolprezen
wijze en kon uren lang bidden, zon
der zich af te laten leiden. Op jeug
dige leeftijd trad hjj in bij de Je
zuiten en een heleboel goede dingen
zou hij zeker hebben verricht, als
hij niet tijdens een pest-epidemie, 'n
plaag die toen hele steden en lan
den zelfs teisterde, zelf ten offer
zou zijn gevallen aan zijn hulp
vaardigheid.
Vooral om zijn voorbeeld aan de
jeugd gegeven is hjj door Paus
Benedictus XIII tot patroon van de
jeugd, en speciaal van de studeren
de jeugd, verheven. Er zijn dan ook
In ons land tal van scholen die zijn
naam dragen en de paters Jezuiten
hebben in Den Haag een college,
dat onder zijn bescherming staat.
Op Duitse Katholiekendag
komen weer Oostenrijkse
Katholieken
Aan de 74ste Duitse Katholie
kendag, die dit jaar in Passau
zal worden gehouden, zullen
voor het eerst sedert lange ja
ren weer de Oostenrijkse Katho
lieken deelnemen. Dezer dagen
heeft de voorzitter van het voor
bereidend comité van de komen
de Katholiekendag, Dr. Ludwig
Diener, met de leidende persoon
lijkheden van de Oostenrijkse
Katholieken te Linz besprekin
gen gevoerd, teneinde de tech
nische mogelijkheden onder het
oog te zien.
Deze keer waren er heel wat
meer brieven dan de vorige keer.
Het is hollen of stilstaan! Er was
ook een aardige verrassing bij in de
vorm van, een heel mooie tekening
van een meisje, dat zelf een pa
troontje heeft gemaakt voor een
kleedje. Zo zie je maar, er zijn
heel wat handige lezeressen en le
zers van onze jeugdkrant, de mees
ten komen echter nog niet voor de
dag met hun werk.
Dan is daar op de eerste plaats
het briefje met tekening van Wies-
je de B. uit A. Nou, ik moet zeggen
het was in een woord af! Wat kan
die Wiesje goed pennen en wat is
ze handig met tekenen. Ik geloof
Wiesje, dat je dat handwerkje ze
ker wel heel mooi zult maken.
Succes er mee hoor-
En Jan de W. is deze week uit
vissen gegaan. Met een schepnet,
zoals hij in zijn brief, die ik deze
week uit H. kreeg, schreef. Jam
mer, dat de visjes thuis dood zijn
gegaan. Weet je hoe dat komt?
Door het leidingwater, waarin je
de vissen hebt laten zwemmen. De
volgende keer moet je je visjes al
leen slootwater geven, daar vinden
ze het voedsel in, dat ze nodig heb
ben. En dan na een paar dagen
goed verversen, dan zal het wel
lukken. Dus de volgende keer beter
Jan!
Over vissen gesproken. In
verschillende gemeenten kun
nen jeugdige personen tegen 'n
kleine vergoeding een hengel-
akte krijgen. Wie zin heeft in
vissen, die vraagt er maar
eens naar thuis of op het ge
meentehuis.
Henk van Mi. uit H. vraagt naar
mooie boeken voor onder de vacan-
tie. Lees jij zo graag Henk? Dat
doet me plezier hoor. Uit een goed
boek kan je heel wat leren! Dus
doe je best maar in de vacantie. Er
komen misschien nog wel regen
achtige dagen, maar ga met mooi
weer naar buiten hoor! Misschien
is er dan 's avonds nog tijd genoeg
om te lezen. Ik zal je dezer dagen
een lijstje met titels van goede boe
ken opsturen, dat is zeker wel
goed? Tot ziens dus.
Dinsdag, op de eerste dag van de beroemde Ascot-races, was
het Engelse koningspaar getuige van de overwinning van het
Franse paard Fastlad, eigendom van baron G. de Waldner en
bereden door F. Palmer. De nek aan nek race tussen Fastlad
(rechts) en Rainfall, die tweede werd.
wegwijzer naar „de Weg, de
Waarheid en het Leven" ge
weest, voor velen een lichtbaken
op het donkere levenspad, een
zegenrijke bemiddeling tussen
God en hun ziel.
Wie een kijk wil hebben op de
aard van het werk en de moei
lijkheden, welke te overwinnen
zijn, kunnen wij niet beter doen,
dan ter lezing voorleggen een
fragment uit een soms aangrij
pend stuk uit dit jubileumboek,
getiteld „Westenwind tegen";
„In een meer volkse straat,
waar het je in de verkiezings
tijden rood voor de ogen flik
kert, staat, na mijn bellen op
drie hoog, een vrouw nieuwsgie
rig te wachten, wie daar boven
komt. Ze luistert kritisch en
zegt: „Met de kerk heeft hier in
huis niemand iets te maken, die
vuile huichelaarsbende onder do
preekstoel
lick^w ,r,nan *s' mcen ik- katho-
Dan klinkt een stem uit de
keuken van een zich scherende
echtgenoot:
„Had de Paus de jongens uit
Indië maar eerder terug laten
komen en bevolen, dat die cen
ten aan woningen werden be
steed. Maar ik begrijp het al. U
komt natuurlijk voor de verkie
zingen.
„Weineen. U kunt gerust voor
Brood en Vrede stemmen, dan
kom ik over een maand wel eens
over een andere levensbehoefte
spreken."
Gewapend met een handdoek
komt hij binnen.
„Behoefte.... Voor u mis
schien, maar niet voor mij. Het
is toch allemaal politiek en geld."
Nu zeg ik op mijn beurt: „Mis
schien voor u, maar niet voor
mij. En zeker niet voor de Kerk."
„Doet u verder maar geen
moeite. Het is goed zo." Ik ver
trek en noteer: Hard. Voorlopig
niets te doen. En ik denk: Even
als Christus is de Kerk teken
van tegenspraak en oorzaak van
strijd. En.... er is ook veel
onrecht
Veel erger is een derde soort
afwijzing, een soort die angstig
maakt. Een woord over godsdienst
wordt ontvangen met een lach,
een cynische spotlach op een
hard vrouwengezicht. Je wordt
er koud van.
„Maar dame, waar praat u van.
Kom, kom, geloven, bidden
GodU weet toch zo goed als
ik, dat alles natuur is. We wor
den niet meer dom gehouden.
De wereld gaat vooruit, de weten
schap bereikt nu iedereen. En
daarom zijn wij verstandig ge
noeg om al die onzin af te wij
zen."
„Goddank", zeg ik, „dat ik en
millioenen anderen nog zo dom
zijn. Dat is dan ons geluk."
„Och, dat kunt u niet menen,
of zo ja, weest u er gelukkig
mee. Wij leven tevreden in ons
gezinnetje. De kinderen kunnen
leren wat ze willen en we heb
ben geen Godje nodig. Haha....
Trouwens, we praten er nooit
over, we hebben wel belangrijker
dingen aan ons hoofd. Maar kom.
Ik ben aan mijn eten bezig. U
bent bedankt hoor.
Droevig, in-droevig. En waren
deze mensen maar uitzonderin
gen. Helaas, wat een geslacht
gaat hier gekweekt worden. Ik
noteer: hopeloos. En ik denk:
wat moet er voor deze stakkers
enorm gebeden worden.
Daarna nog even naar het Duit
se vrouwtje, dat eerst zo onver
schillig was. Na mijn derde be
zoek verzocht de man mijn po
gingen maar te staken. Noch
zijn vrouw, noch hij hadden eni
ge interesse. Maar toen een on
gelukkig kindje geboren was,
werd ik weer ontvangen en wij
werden vrienden. Hetwas ont
roerend te zien, met welk een
onuitputtelijke liefde de moeder
voor dit kindje zorgde. Na een
jaar ging het hard achteruit. Als
ik kom, ligt het wezenloos te
kijken. Moeder innig bedroefd.
„Moeder, moet uw meisje on
gedoopt sterven?"
„Waarachtig niet. Sst. Zeg niets
tegen mijn man. Ik heb het van
morgen zelf gedoopt. En goed
hoor. Maar o, het is zo erg ze
te moeten missen."
Twee dagen later is Loesje
naar de hemel gegaan en.is
het toeval, vlak daarop ging het
oudste broertje geregeld met een
vriendje naar de kerk. „Hij komt
er ook wel," zegt Moeder, „en
mijn man is de kwaadste niet.
Het zit hem in de organisatie."
FEUILLETON
HAROLD BELL WRIGHT
80.
Toen voelde de herder een
zware hand op zijn schouder, en
een stem, die iets nieuws en
vreemds hand, zei: „Vader Ho-
witt.mijn broederDaniël,
ikik ben niet ontwikkeld en
ikweet niet precies hoe ik
het zeggen moet.maar Daniël,
wat deze bergen voor u zijn, dat
bent u.... u voor mijn. Het is
inderdaad Gods hand, Daniël. La
ten welaten we naar de jon
gen gaan."
TWEE EN VEERTIGSTE
HOOFDSTUK
De weg langs het lagere pad.
„Zet."... zet het licht weer zo
als eerstalstublieft! Ja zo.
Dank u, dokter. Wat is ze mooi
zo mooi!" Hij scheen sterker, en
keek iedere persoon van het gezel
schap om het bed aan. de herder,
oude Matt, tante Mollie, Pete en
de dokter. Dan keek hij weer naar
het schilderij. Het leek degenen.
die er naar keken, dat het meisje
op het schilderij, met haar over
stromende beker in de hand, te
ruglachte.
„Ik heb van haar gehouden
hebvan haar gehifiiden. Ze
was mijn geboren metgezelle
mijn andere ik. Ik behoorde haar
toe.... en zij aan mij. Ik.... ik
kan u niet vertellen over die zo
mer toen we elkaar ontmoet
hebbenalleen in de bergen
de schone bergenver van de
imitatie en lelijkheid van de door
mensen geschapen wereld. De
schoonheid en inspiratie van dat
alles heb ik in mijn schilderijen
gelegd, en ik wist, dat ze daarom
goed waren. Ik wist, dat ze mij
een plaats zouden veroveren
endat hebben ze gedaan. Het
meest van allesheb ik, heb
ik het daarin gelegd," hij wees
naar het schilderij aan de muur,
"en de mensen hebben het gezien
en gevoeld, en ze hebben het ge
zien en gevoeld, én ze hebben niet
geweten, wat het was. Ik heb het
echter gewetende hele tijd
geweten. Ach.... als die zomer
gerekt had kunnen wordentot
jaren, wat had ik dan al niet kun
nen doen? O God! Dat de men
sen zo blind kunnen zijn.... zo
hlindzo blind!"
Een tijd lang lag hij uitgeput,
het gezicht nog naar het schil
derij gewend, maar met de ogen
gesloten, of hij droomde. Plotse
ling schrok hij weerop, verhief
zich op zijn ellebogen, zijn ogen
gingen wijd open, en op zijn ge
zicht kwam een blik van verbijs
terende blijheid. Ze kwamen
nader.
„Horenjulliehet? Ze roept,
ze roept weer. Ja.lieveling.ja
liefste. Ik., ik., kom...."
Toen brachten oude Matt en
tante Mollie de herder de kamer
uit.
Langs deze weg loopt het lage
pad, waar zij, die reizen al dwa
lend altijd achterom kijken, met
angstige ogen, en waar de som
bere schaduwen tezamen komen
lang voor de dag vertrokken is.
DRIE EN VEERTIGSTE
HOOFDSTUK
Arme Petc
Zoals hij verzocht had, begroe
ven ze de schilder in de grot,
dicht onder de muur met geen
steen of merkteken van eniger
lei aard om de plaats aan te dui
den. De oude mijn, die hij ont
dekt had, bereikte men langs een
van de zijgangen ver onder in de
diepte van de berg. Het graf zou
nooit verstoord worden.
Nog twee weken hleef dokter
Coughlan bij zijn vriend, hij was
de hele dag met hem in de bergen,
hij hielp hem bij het koken van
hun maaltijden op de ranch, of hij
zat in de veranda van de Matthews
als de dag om was. Toen eindelijk
de tijd was aangebroken, dat hij
moest vertrekken, zei de kleine
dokter terwijl hij de hand van de
herder vastgreep: „Je doet het
precies zoals het moet, Daniël,
precies. Dat heb je altijd gedaan,
altijd al. Verduiveld! Ik zou ook
wel willen blijven, maar wat zou
den Sara en de meisjes dan doen?
Ik kom volgende voorjaar terug,
Daniël, heus, heus, als ik nog leef.
Pieker maar niet, niemand zal het
ooit weten. Verduiveld. Ik ga niet
graag van je. weg, Daniël. Ik doe
het niet graag; helemaal niet
graag. Maar je hebt gelijk, Daniël,
gelijk."
De oude geleerde stond in de
deur van zijn huisje om de wagen
in het bos te zien verdwijnen. Hij
hoorde hem door de droge bed
ding ratelen, onder het bouwval
lige huisje bü de rots. Hij wacht
te, tot van boven Compton Ridge
het geluid van wielen tot hem ge
dragen werd op het briesje, dat
de berg afwoei. Dan wachtte hij,
nog steeds luisterend, tot slechts
de stemmen van het woud en het
geblaat van de schapen in de
kraal klonk. Hij liet een boek in
zijn zak glijden, nam een twaalf
uurtje voor zichzelf en Pete mee,
opende het kraalhek en volgde
zijn kudde de bergen in. De hele
zomer was Pete de voortdurende
gezel van de herder. Eerst scheen
hij er niets van te begrijpen. Hij
ging dan heel dikwijls plotseling
naar de grot om na een tijdje
terug te komen met een verdrie
tige blik op zijn teer gelaat. Mijn-
Howitt trachtte de jongen te hel-
Sen en hij bleek het langzamer-
and een beetje te begrijpen.
Eens verschrikte hij zijn oude
vriend door rustig te zeggen:
„Wanneer gaat u weg, vader Ho-
witt?"
„Waarheen? Waar denkt Pete,
dat vader Howitt heen gaat?"
De jongen lag in het gras van
de berghelling op zijn rug naar
de wolken te kijken. Hij wees
naar boven. „Daar, waar hij heen
is gegaan, daarboven in dé witte
heuvels. Pete weet het wel."
De ander keek de jongen lang
aan vóór hii rustig antwoordde:
„Vader Howitt weet niet, wanneer
hij gaat. Maar nu is hij altijd
klaar."
„Pete zegt, dat u liever niet
moet wachten, vader Howitt, om
dat Pete weggaat en als hij gaat,
moet ik natuurlijk ook gaan.
Denkt u vader Howitt, dat u Pete
zien kunt, als hij daarboven in die
witte heuvels is?
Wordt vervolgd.
