«Indonesië en Nederland kunnen
moeten elkaar vinden«
en
Gunstige perspectieven voor de Missie
Minister acht amendement-
Lucas onaanvaardbaar
Truman over ontwapening
Bij het lustrum van de U.N.O.
Een onderhoud met Mgr. Soegijapranata
Communistisch gevaar niet groter dan elders
Welter en Ambon - Nederlanders met
een andere mentaliteit nodig
Circusvrienden
nemen uitdaging aan
Emigrant kreeg
onderscheiding
Pan kokend water
over twee kinderen
Naar wij vernemen:
In Christus' Licht
Hr. Ms. „Tijgerhaai
naar de West
De groei van
Nieuw - Europa
WOENSDAG 25 OCTOBER 1950
PAGINA d
(Van onze redacteur)
De gelegenheid, dat Mgr. Soegijapranata, de eerste Indonesi
sche bisschop en Apostolisch Vicaris van Semarang, enkele
dagen in Groningen vertoefde hebben we dankbaar aangegrepen
om met deze Kerkvorst, nu hij voor de eerste maal in deze hoge
waardigheid ons land bezocht, eens te spreken over de toestan
den en de perspectieven van de kath. missie in Indonesië.
Monseigneur was onmiddellijk bereid ons hierover een onderhoud
toe te staan en zo zaten we dezer dagen in de grote spreekkamer
in de pastorie van de Gelkingestraat in Groningen tegenover deze
Javaanse bisschop, die sinds 1939 het vicariaat Semarang
bestuurt en niet alleen de oorlog, maar ook de beide politiële
acties heeft meegemaakt en de toestanden tijdens het Ned.
bestuur en nu onder de eigen Indonesische souvereiniteit heeft
gekend.
Mgr. Soegijapranata is een klei- j voerd. Onze missionarissen hebben
ne figuur met 'n scherp intelligent I zich altijd zuiver beschouwd als
uiterlijk, een man, die de hoffe- priesters, als zielzorgers en dat zij
lijke Oosterse vormen paart aan
een grote minzaamheid en die zich
in het gesprek ontpopt, als 'n man,
die zijn land en volk lief heeft,
maar toch een groot vriend van
Nederland is, en diep overtuigd is,
dat het van het grootste belang
voor beide landen is, dat er een
sfeer van vertrouwen ontstaat,
welke een duurzame samenwer
king mogelijk maakt. Want wij In
donesiërs, zo zegt Monseigneur,
hebben Nederland nodig voor de
opbouw van ons land, maar Neder
land heeft ook Indonesië nodig.
En als deze Indonesische Kerk
vorst dit bü 't gesprek voorop zet.
dan zitten we reeds onmiddellijk
in de kern van het probleem. De
pers, zo zegt Mgr. Soegijapranata,
kan zoveel in deze ten goede doen
maar ook heel veel kwaad. We
kunnen gerust critiek op elkaar
uitoefenen, maar dan moet het ge
beuren in een geest van vertrou
wen en op een toon van rechtvaar
digheid en christelijke liefde. He
laas daar ontbreekt het nog wel
eens aan, zucht Monseigneur.
Ook bij de Ned. Kath. pers wa
gen we schuchter op te merken?
Dan tintelen de ogen even schalks
en krijgen We ten antwoord, dat
ook de Ned. Kath. Pers niet hele
maal vrij uitgaat, maar dat over
het algemeen de Kath. Pers ge
lukkig we] veel begrip toont, voor
de juiste situatie in Indonesië.
En zo komen we vanzelf op het
probleem van de missie.
Hoe ziet U de toekomst van de
Kath. Kerk in Indonesië, vragen
we?
Heel voorzichtig antwoordt Mgr.
dan. dat we de toekomst alleen
maar aan O.L. Heer over kunnen
laten, maar als we dan zien hoe
Hij de missie in Indonesië steeds
rijk gezegend heeft, dan is er geen
enkele reden, te verwachten, dat
we deze onmisbare zegen in de
toekomst, nu Indonesië een onaf
hankelijk souverein land is gewor
den, minder zullen ontvangen.
Een schalks lachje vergezelt dit
antwoord!
We proberen dan naar het he
den terug te keren en vragen, hoe
de situatie op dit ogenblik, nu de
missie niet meer op de steun kan
rekenen van de Ned. overheid, is.
Op die vraag krijgen we het
meest geruststellende antwoord.
De missie staat er momenteel
hee] goed voor, zegt Monseigneur
en ik kan er aan toevoegen, dat
de volledige vrijheid van gods
dienst en geweten, die ons ge
waarborgd is, tot nu toe in alle
opzchten wordt nageleefd. De In
donesische regering staat uiterma
te coulant tegenover de missie en
erkent volkomen de supra-nationa-
liteit van de Kath. Kerk.
De Kath. missionarissen worden
dus niet beschouwd als represen
tanten van het Ned. Gezag?
Geen sprake van zegt Monseig
neur. We plukken hier de vruch
ten van een juist beleid, dat al
tijd door de kath. missie is ge-
DRESSUUR VAN DIEREN
ZONDER MISHANDELING
Tijdens het congres voor Die
renbescherming te Scheveningen
in Augustus j.l. heeft een der con
gressisten de heer Edmund T. Mac
Michael, voorzitter van de Britse
Bond tot Bescherming van ge
dresseerde dieren, beweerd, dat
hij zich bereid had verklaard een
weddenschap om 500 pond sterling
aan te gaan met een ieder, die zich
daarvoor interesseert, dat het niet
mogelijk is dieren kunstjes te
leren zonder dierenmishandeling.
Hij voegde er aan toe, dat nog
niemand zich bereid had verklaard
deze weddenschap met hem aan
te gaan.
De Nederlandse Club van Cir
cusvrienden, die haar vijfde bij
eenkomst hield te Breda en daar
bij een bezoek bracht aan het cir
cus van Bever, deelt thans mede,
dat de volgende heren gaarne be
reid zijn,ieder voor zich, de toe
geworpen handschoen op te ne
men: Karei Strassburger en W.
Wilke (circus Strassburger) Hil
versum, Klant (eerst Nederlandse
dressuurschool) Valkenburg (L.),
Emile Karely (circus van Bever),
Terheyden, van de Wall Perné,
Rotterdam, en H. J. Lijsen, Over-
veen.
De club vertrouwt, dat de uit
dager zich nu ten spoedigste met
haar in verbinding zal stellen
teneinde de condities voor de wed
denschap te bepalen.
geen andere taak en geen andere
roeping in Indonesië hadden te
vervullen, dan zielen te winnen
voor God. Wij hebben ons dan ook
helemaal niet behoeven om te
schakelen, onder het nieuwe re
giem.. Alles is op de oude voet
voortgezet. Wij preekten altijd in
het Javaans, de zielzorg hield zich
angstvallig buiten de politiek en
het belang van het inlandse volk
stond bij onze missionarissen steeds
op de voorrang. De missionarissen
hebben dan ook nimmer verschil
gemaakt tussen ras en afkomst.
Een Nederlander had bij ons geen
enkele voorkeur of voorrang, we
kenden alleen maar katholieken.
Ik zelf was reeds voor de oorlog
opgeklommen tot de hoogste rang
in de Kerk en had tal van Neder
landse geestelijken onder mij. Dat
was iets wat het Ned. gouverne
ment helaas nooit heeft aange
durfd en dat heeft veel wantrou
wen gekweekt bij ons volk, die
achterstelling van ons ras bij de
blanken. Dat grote wantrouwen
moet langzamerhand verdwijnen.
De grote meerderheid van ons
volk, is Nederland en de Nederlan
ders niet onsympathiek gezind,
maar het optreden van de vroegere
Ned. gouvernementsambtenaren
was niet altijd even tactisch.
Als we proberen daarover wat
nadere gegevens te krijgen, dan
antwoordt Monseigneur, dat het
misschien niet tactisch is, oude
koeien uit de sloot te halen.
We moeten niet achteruit maar
vooruit zien, zegt onze gastheer.
Maar hij wijst er wel op, dat de
missie vroeger van het gouverne
ment vaak zeer veel tegenwerking
ondervond en dikwijls onnodig be
lemmerd werd in de zielzorg. Als
ik op vormreis ging, aldus Mon
seigneur, dan kreeg ik strenge
consignes mee, dat ik geen con
tact mocht hebben met niet-ka-
tholieken en als ik een Inlandse
regent wilde spreken, moest ik
eerst toestemming vragen aan een
Ned. Bestuursambtenaar. Van dit
alles is tegenwoordig geen sprake
Soldaat Roy Thomas uit Hun
tington (Verenigde Staten)
steekt met een vastberaden
gezicht zijn vuist door een
enorm portret van de Noord
Koraanse Premier Kim II Sung.
Eens sierde het in volle glorie
een kantoorgebouw in Munsjon
in Noord Korea thans dient het
nog maar als een waarschuwing
voor een ieder die de vrijheid
van zijn medemensen niet
wenst te respecteren.
AAN BOORD VAN
DE „KORTENAER"
SYDNEY (Reuter). Een Ne
derlands emigrant in Australië,
Jan Veenstra, heeft aan boord van
de „Kortenaer" uit handen van
de Nederlandse consul-generaal in
Australië, jhr. G. van Swinderen,
het Nederlandse Kruis van ver
dienste ontvangen.
Jan Veenstra onderscheidde zich
in een „bijzonder gevaarlijke
diensttijd" in de campagne op
Java ais lid van de militaire
luchtvaart van het K.N.I.L. Tus
sen December 1941 en Maart 1942
maakte hij 150 vluchten in een
onbewapend transportvliegtuig.
meer. Ik mag gaan en staan waar
ik wi], ik mag spreken waar en
voor wie ik wil. Ik word nu bij
officiële bezoeken overal plechtig
ontvangen, zowel door katholieke
als niet-katholieke autoriteiten.
En het beruchte art. 177 wagen
we op te merken.
Daar praat niemand meer over.
We zijn nu vrij om overal te gaan
en het christendom te verkondi
gen, waar we wijlen, en de vroe
ger zo gevreesde onrust, bij niet
toepassing van dit artikel, blijkt
volkomen ongegrond te zijn ge
weest. Precies zoals wij vroeger
altijd beweerden.
Wij hebben nu Ned Paters Capu-
cijnen naar het pas ontsloten ge
bied van de Batakkers op Sumatra
gestuurd, niet alleen met toestem
ming van het Gouvernement,
maar zelfs met financiële steun.
Als ik een Inlandse priester wijd,
krijgt deze van onze regering een
subsidie voor zijn uitrusting. Met
Kerstmis krijgen alie missionaris
sen een gratificatie van de Rege
ring om daarvan een uitdeling te
organiseren aan de armen.
Een groot voordeel is, dat we
hier geen anti-papisme meer ken
nen. Daar hadden we vroeger bij
de gouvernementsambtenaren nog
we] eens last van. Maar met de
verdwijning van het Nederlandse
gezag, is dit ook geheel verdwe
nen.
Zijn de Mahomedanen ook niet
anti-katholieken vragen we?
Monseigneur kan echter op dit
punt de meest geruststellende
verzekeringen geven. De mahome
danen, die we hier in Indonesië
hebben, zijn absoluut niet anti
papistisch. Onder tal van leiders
heb ik grote vrienden en krijg ik
de meest loyale steun.
We trachten mi een ander on
derwerp aan te snijden en vragen
of ook de Ned. priesters momen
teel geen tegenwerking ondervin
den, omdat ze Nederlanders zijn.
Maar ook hier is het antwoord
zo geruststellend mogelijk. Ook
tussen de Ned. bisschoppen en het
gouvernement bestaat de meest
loyale samenwerking en ook de
bevolking ziet in onze missionaris
sen geen Nederlanders, maar pries
ters. Typerend daarvan is een
staaltje, dat zich afspeelde in de
dagen van de eerste politiële actie
in de straten van Djokja. Daar
reed een Ned. priester met zijn
fiets door de straten van de stad,
toen een Indonesische vrouw met
haar kind hem tegenkwam. De
vrouw groette de priester eerbie
dig, maar het kind vroeg: „Maar
dat is toch een Blanda?" Waarop
de vrouw antwoordde: „Neen dat
is een „Rama" (priester).
Natuurlijk moeten we op de duur
streven naar een eigen Inlandse
clerus, maar de eerste jaren zul
len we het zonder de hulp van de
Ned Missionarissen zeker niet af
kunnen. Op mijn klein-seminarie in
Djokjakarta heb ik nu 108 studen
ten en op het Groot-Seminarie,
dat onder leiding' staat van de
Groninger pater Ruding. heb ik
18 studenten. In het geheel heb ik
in mijn vicariaat, voor ruim 50000
katholieken, 28 Indonesische pries
ters w.o. 15 wereldsheren, 12 Je-
suieten en 1 missionaris van de H.
Familie. In andere vicariaten is
deze toestand niet altijd even gun
stig, zodat we hier in Indonesië,
zowel priesters als financiële hulp
nog hard nodig hebben.
We brachten toen het gesprek
even op het persbericht, dat in
Bali twee Nederlandse prot. zen
delingen moesten worden terugge
trokken, omdat de bevolking zich
tegen hen als Nederlanders keerde
wat in verband zou staan met de
ontstemming tegen Nederlanders
inzake onze houding t.a.v. Nieuw
Guinea.
Maar is deze lering van het ge
val wel juist, zo onderbrak Mon
seigneur ons? Inderdaad heeft de
Ned. pers deze lezing van het ge
val gegeven, maar volgens mijn in
formaties, hebben beide Ned. zen
delingen zich daar op Bali gekeerd
tegen de Indonesische aanspraken
op Nieuw Guinea en de Ned. op
vatting in deze kwestie gepropa-
I geerd. Daarop is het conflict met
de bevolking losgebroken. Ik ge
loof niet, dat Ned. missionarissen
en zendelingen zich met deze
politieke kwesties, die onze beide
volkeren nog scheiden, moeten
bemoeien. Hetzelfde geldt voor
Ambon. Ik geloof, dat het sterke
partij-kiezen in de Ned Pers voor
Ambon, momenteel in Indonesië
veel kwaad bloed zet.
Op onze repliek, dat er zeer
sterke banden zijn, die Nederland
aan Ambon binden, gezien de
trouw van de Ambonnezen steeds
aan de Ned. zaak bewezen, ant
woordde Monseigneur: „Ik be
grijp dit wel, maar vraag mij toch
af, of dit zo sterk en scherp inla
ten met interne Indonesische
kwesties, de zo delicate verhou
dingen tussen onze beide volkeren
niet vertroebelt. Wat zou Neder
land zeggen, als er in Limburg 'ns
een verzet ontstond tegen het Ned
gezag en de Belgen gingen dit
verzet openlijk steunen?
We wezen toen op het feit, dat
bij de Ronde Tafelconferentie de
gedachte heeft voorgezeten, dat
Indonesië een federatie van vrije
staten zou worden, terwijl nu de
vorming van een eenheidsstaat
wordt doorgedreven.
Maar Mgr. Soegyapranata was
het daarmee niet eens. Nederland
heeft de volledige souvereiniteit
aan Indonesië overgedragen zeide
hij, alleen met uitzondering van
Niéuw Guinea. Het gaat daarom
niet aan dat Nederland nu, achter
af, tracht voor Ambon een uit
zonderingspositie te bedingen.
Wanneer men de volledige sou
vereiniteit overdraagt, dan behoort
daartoe ook een volkomen vrij
heid voor deze souvereine staat
om zelf te beslissen, hoe hij haar
inwendige organisatie en bestuur
wil inrichten. Monseigneur wees
ons verder op verschillende Am-
bonnese leiders, die het in deze
volkomen met de centrale regering
eens zijn. In Indonesië heerst de
stellige .overtuiging, dat het ver
zet van Ambon uitgaat van vroe
gere KNIL-leden en niet van het
eigen volk. Juist omdat ik zo gaar
ne een geest van vertrouwen en
samenwerking tussen beide volke
ren zie, betreur ik de felle toon in
de Ned. Pers nu rond de zaak Am-
bon. Dat brengt ons weer 'n stuk
achteruit en dat is heel jammer.
Ik zou graag, zo ging Monseig
neur verder, dat men in Neder
land eens wat meer oog had voor
onze moeilijkheden en ook niet
Bij het eerste kuchen
DAHPO'PASTILLES
mivoorkomen erger
(Adv.)
direct attaqueerde. als een van
onze mensen eens wat fel tegen
de Nederlanders optreedt. Er zijn
bij ons ook personen die overdre
ven nationalist zijn en in de over
gangsperiode. die we nog altijd
doormaken, moeten onze leiders
om tactische overwegingen ook
wel eens iets zeggen, om enkele
sterke nationalistische elementen
niet af te stoten. Wat zou men
bovendien in Nederland zeggen, als
men bij ons, uitlatingen van dehr.
Weiter zou voorstellen als de me
ning van de Ned. Katholieken over
Indonesië? Dat zou voor ons wei
nig minder dan een ramp kunnen
zijn. Wij zeggen dan ook, dat is
een eenling en die heeft in Neder
land weinig of geen aanhang, ook
niet onder de katholieken.
9
Tenslotte hebben we nog even
met Monseigneur gesproken over
het communistisch gevaar in In
donesië. Dat gevaar bestaat inder
daad zei Monseigneur, maar het
bestaat overal ter wereld en ik ge
loof niet. dat het in Indonesië gro
ter is dan elders. Dit weet ik heel
zeker, dat de huidige regering met
ftoekarno. alles in het werk stelt
en zal blijven stellen, om het com
munisme in Indonesië geen schijn
van kans te geven. En ik heb vol
komen vertrouwen, dat onze re
gering daarin slaagt. Ik ben ook
overtuigd dat de kansen voor het
rommnnisme in de huidige om
standigheden geringer zijn, dan
wanneer we nog onder een Ned.
bewind stonden.
Bij het afscheid nemen wees
Monseigneur nog eens op de drin
gende noodzaak, dat er een sfeer
van vertrouwen komt tussen onze
beide volkeren. Eerst als die sfeer
er komt zal die z.g. vederlichte
Unie een werkelijke reële beteke
nis krijgen voor beide landen en
voor onze beide volkeren van
grote waarde zijn. Maar dan moe
ten we elkaar becritiseren in de
geest van rechtvaardigheid en
liefde.
Nog eens. de grote massa van
ons volk is niet anti-Nederlands
en onze leiders zijn het ook niet.
Wij willen gaarne met de Neder
landers blijven samenwerken, we
willen ons land open stellen voor
Nederlanders, die ons willen hel
pen aan de opbouw van ons land.
Maar dat moeten Nederlanders
zijn met een andere mentaliteit,
dan die uit het koloniale tijdperk
en ze moeten de Indonesiërs zien,
ais gelijkwaardige kameraden.
De Nederlandse jongens, die de
laatste jaren in Indonesië zijn ge
weest, hebben ondanks het feit, dat
ze als Nederlandse soldaten kwa
men, een belangrijke goodwill voor
Nederland gekweekt, omdat ze met
onze mensen omgingen als hun ge
lijken.
Dagelijks krijg ik ook nog brie
ven van Nederlandse aalmoezeniers
die met de Nederlandse troepen
in Indonesië gewerkt hebben en
mij nu vragen: „Monseigneur, mag
ik als priester in n" vicariaat werk
zaam worden gesteld, want ik heb
uw land on uw volk lief gekregen
en zou er graag willen arbeiden."
Dat ziin de Nederlanders, die wij
gaarne willen hebben, die bij ons
belangrijk en opbouwend werk
kunnen doen en die dan de banden
tussen beide volkeren zullen ver
stevigen.
Met deze hoopvolle woorden na
men wij afscheid van onze bemin-
Met de leus: „Bouw zelf Uw eigen duikboot" in het Hoofd,
begon de heer Frank Russell in Biggleswade (Engeland) twee
jaar geleden aan de bouw van zijn duikboot. Hij heeft echter
in die tijd niet stilgezeten en nu is het zover dat de boot, die
hem 1200 gulden heeft gekost en die gemaakt is van staalplaten
van een halve centimeter dikte, bijna klaar is. De heer Russell
heeft het plan om volgende maand zijn eenmansonderzeeër, die
een totaal gewicht heeft van een half ton, naar Bedford te
brengen, om in de rivier de Ouse een proefvaart te maken. Bij
die gelegenheid zal hij dan 4'/s meter diep gaan. Op de foto
de heer Russell met zijn eenmansduikboot
nelijke gastheer, die als priester èn
als Indonesiër zijn vaderland lief
heeft en verdedigt; maar die daar
naast ook een groot vriend van
Nederland is en niets zal nalaten,
om de banden tussen beide landen
zo hecht en zo sterk mogelijk te
doen blijven.
Aardbeving geconstateerd
De seismografen van het K.N.M.I.
tekenden Maandagmiddag te 17
uur 25 minuten een vrij sterke
aardbeving op, waarvan de haard
of een afstand van 9300 kilometer
was gelegen, vermoedelijk aan de
Westkust van Midden-Amerika.
DE PUTTENAREN
TE LADELUND
NIEBUELL, 24 Oct. (D.P.A.).
De delegatie uit Putten heeft
Dinsdag in het dorpje Ladelund in
Sleeswijk-Holstein de graven van
de Puttenaren bezocht, die in de
laatste wereldoorlog in een nabu
rig kamp om het leven kwamen.
Familieleden van de slachtoffers
namen aarde van de graven of
bloemen als aandenken mede.
(Vervolg van pag. 1)
In de avondvergadering van
de Tweede Kamer van gisteren
vervolgde minister Lieftinck
allereerst zijn rede met de ver
zekering, dat hij allerminst licht
over de nadelen van de hoge be
lastingdruk heen loopt. Het is
meer een kwestie van het afwe
gen van voor- en nadelen. Naar
zijn oordeel is de belastingpoli-
tiek niet vastgelopen, maar wel
is men niet ver meer van het
punt af, dat men niet verder met
de belastingen kan gaan.
Als op een bepaald ogenblik
aan de uitgaven voor defensie
prioriteit moet worden verleend,
dan zal men moeten aanvaarden,
dat tal van belangen niet meer
behartigd kunnen worden. Dan
zal het snoeimes op grote schaal
moeten werken. De minister be
toogde verder, dat het naar de
laatste gegevens geraamde be
grotingstekort van 257 millioen
hem grote zorg geeft.
Bij de behandeling van de af
zonderlijke onderwerpen verde
digde de heer Hofstra (PvdA.)
een amendement, volgens het
welk geen inkomstenbelasting
zal verschuldigd zijn, indien de
FLUSHING MEADOWS
Het „Als gij de vrede wilt, be
reid U dan ten oorlog" klonk
gisteren in de woorden, die-Pre
sident Truman sprak ter gele
genheid van het vijfjarig be
staan der organisatie der Vere
nigde Naties.
De V.S., zei Truman, zijn al
tijd nog bereid tot onderhande
len. Wij stellen slechts als voor
waarde, dat dergelijke onder
handelingen worden aangevan
gen in goede trouw en in de
geest van bereidheid om te ko
men tot een rechtvaardige op
lossing.
Truman was van mening, dat
een oorlog voorkomen kon wor
den. juist omdat de wereld het
instituut der U.N.O. als gesprek-
centrum bezit. Niettemin wees
de Amerikaanse president op het
gevaar, dat na de laatste oorlog
is blijven bestaan, nu er landen
zijn. die zeer omvangrijke strijd
machten op de been hebben ge
houden, terwijl anderen nage
noeg volledig demobiliseerden.
Drie voorwaarden stelde. Tru
man voor een algemeen ontwa
peningsplan. Het zou aTle soor
ten wapens moeten omvatten,
met algemene stemmen moeten
zijn goedgekeurd en waarborgen
moeten bevatten voor een ver
zekerde nakoming door alle be
trokkenen.
Nu de wereld echter van een
zodanig plan zeer ver is, meende
de President, dat de enige weg
om de vrede thans veilig te stel
len. die van bewapening is
tegen alle agressie.
In het gezin B„ wonende aan de
Schotweg te Apeldoorn, speelden
gisterochtend twee kinderen in de
ouderlijke woning op de grond.
Op een gegeven moment trok de
driejarige jongen aan een poot
v. d. brandende kachel. Daardoor
viel een pan kokend water, die
op de kachel stond, op het ventje,
dat zware brandwonden opliep en
in zorgwekkende toestand in het
Julianaziekenhuis moest worden
opgenomen. Zijn tweejarig zusje,
dat ook werd getroffen, doch er
minder ernstig aan toe was. werd
eveneens naar het ziekenhuis ver
voerd.
berekening tot een belasting
bedrag van 25 gulden of minder
leidt. (In het regeringsvoorstel
is sprake van 15 gulden of min
der). Voorts licht de heer Hof
stra een amendement toe, waar
in alle belastingbedragen vol
gens de inkomstenbelastingtabel,
verschuldigd bij een zuiïer inko
men van f15.120,worden ver
hoogd met 4 gulden, de belas
tingbedragen verschuldigd bij
een zuiver inkomen van f15.243
met 8 gulden, die bij f15.360.
met 12 gulden en zo vervolgens.
De heer Lucas (K.V.P.) lichtte
een amendement toe, wjardoor
de middengroepen van 6000 tot
30000 gulden tegemoet worden
gekomen. Na de nadelige gevol
gen van het huidige tarief te
hebben aangegeven, betoogde de
heer Lucas, dat het offer, dat het
amendement vraagt, niet te
zwaar is voor 's Rijks financiën.
Spr. becijferde de kosten op 45
millioen.
Minister Lieftinck ontkende,
nit amendement besprekend, dat
de regering ten aanzien van de
kleine inkomens belangrijke te
gemoetkomingen heeft toege
staan en ten opzichte van de
hoge inkomens schriel is ge
weest. Naar zijn mening worden
de middengroepen juist wel te
gemoet gekomen. Het amende-
ment-Lucas zal. aldus de minis
ter. een onevenredige verlich-
tinp scheppen.
Voorts zeide de bewindsman
van mening te zijn, dat de ra
ming van 45 millioen te laag is
geraamd. Minstens twee derde,
waarschijnlijk 40 millioen zal
ten goede komen aan de onge-
huwden en de gezinnen zonder
kinderen; 10 millioen komt ten
goede aan gezinnen met kinde
ren. Om de consequenties acht
spr. het amendement onaan
vaardbaar.
Het moet mogelijk zijn te ko
men tot een verbetering van het
wetsontwerp, die niet de bezwa
ren in zich draagt van het amen-
dement-Lucas en die tegemoet
komt aan zijn zorg. Zo ware te
gemoet te komen aan de grote
gezinnen, met 5 en meer kinde
ren, door een verlichting te ge
ven in de loon- en inkomsten
belasting.
Spr. meent, dat rustig kan
worden doorgegaan met de be
handeling van de amendemen
ten: hij is nog niet geheel gereed
met de verbetering, welke hij
voor de grote gezinnen beoogt
Te kwart voor één vannacht
werd de vergadering verdaagd
tot hedenmiddag één uur.
zal ongeveer half November a.s.
in het nieuwe flatgebouw Wereltl-
havcn-Rotterdam-Zuid 'n levens
middelen „zelfbedieningswinkel,
geheel naar Amerikaans model en
de eerste in Botterdam, worden
geopend
verwierp de Hoge Raad het be
roep van E. H. B., magnetiseur te
Heemstede, die door de rechtbank,
wegens het onbevoegd uitoefenen
der geneeskunde, was veroordeeld
tot twee geldboeten van f 300
e
kwamen gistermiddag te Rotter
dam twee trams met elkaar in
botsing doordat een wissel ver
keerd stond. Een der bestuurders
kreeg een snijwond terwijl enkele
passagiers lichte verwondingen
opliepen. Er was vrij veel mate
riële schade.
zal binnenkort in de buurtschap
Wormen in de gemeente Apel
doorn een wooncentrum voor be
jaarden worden geopend. Dit
wooncentrum zal bestaan uit 68
woningen.
hebben Dinsdag ongeveer 100
grootmoeders, voor het merendeel
afkomstig uit Haagse verzorgings
huizen. een bezoek gebracht aan
de tentoonstelling vari werken
van Grandma Mozes, de Ameri
kaanse vrouw, die op zeer hoge
leeftijd aan de schilderkunst be
gon
is gisteren uit de Waalhaven te
Rotterdam het stoffelijk overschot
opgehaald van de 56-jarige boten-
baas G. van Halst uit Rotterdam,
die sedert 10 October werd ver
mist
God geeft de Satan
en de bozen macht
over de Kerk, over de
v I goeden Het kwaad,
dat zij de Kerk aan-
doen, is in de wijze
0 N plannen der voorzie
nigheid van God in
begrepen. De godde-
iozen, Satan aan hun
spits, dienen Gods
plannen. Wij zijn dus
A steeds in Gods hand,
ook als het de schijn
heeft, alsof wij aan
de vijand zijn overge
leverd.
BENED1CTUS
TERSCHELLING
EN DE MARINE
's GRAVENHAGE, 24 Oct.
Zoals gisteren werd gemeld, zou
de waarnemende burgemeester van
Terschelling Donderdag a.s. een
wapenschild van het eiland aanbie
den aan Hr. Ms. mijnenveger „Ter
schelling". Deze plechtigheid is
echter tot nader order uitgesteld,
omdat Hr. Ms. „Terschelling" met
technische moeilijkheden te kam
pen heeft.
II
In de tweede helft van Januari
1951 vertrekt Hr. Ms. onderzee
boot „Tijgerhaai", onder bevel van
de luitenant ter zee der tweede
klasse J. van Nieuwenhuizen.
voor een oefenreis naar de West.
In de tweede helft van April 1951
wordt het schip in Nederland te
rugverwacht.
Twee assistenten van prof. dr.
ir. F. A. Vening Meinesz, de be
kende hoofddirecteur van het
Koninklijk Nederlands Meteoro
logisch Instituut te de Bilt, de
heren ir. G. J. Bruins en dr. R.
Dorrestein zullen deze reis mee
maken en zwaartekrachtmetingen
verrichten. Prof. Vening Meinesz
zelf maakt de reis mede tot Lis
sabon.
(Vervolg van pag. 1)
behartiging van gemeenschappe
lijke belangen. Vooral nu het spel
van verbonden, wipposities en te
genstellingen, zoals dat vroeger in
Europa werd gespeeld, zich op het
wereldtoneel gaat herhalen met
hele werelddelen als spelers, wordt
dit een wel zeer moeilijke opgave.
Het juiste midden.
Intussen doen wij wat onze hand
te doen vindt- Nederland heeft wat
dit betreft op de jongste bijeen
komst in Straatsburg een opvallen
de rol gespeeld. Deze rol vindt men
vastgelegd in een resolutie, die de
naam draagt van mej. dr. Klompé,
de jonge katholieke vrouw die zich
op het terrein van de buitenlandse
politiek snel heeft ontwikkeld. Deze
resolutie houdt het midden tussen
de vurigen en de bedaehtzamen,
zij stippelt de wèg uit, die in elk
geval voor beide groepen begaan
baar moet worden geacht. Schip-
perpolitiek? De heer v. d. Goes van
Naters sprak van constructief werk
én dit oordeel zouden wij gaarne
willen onderschrijven. Ook hier
kunnen wij leren uit onze eigen
geschiedenis. Hoofdzaak is dat
verder wordt gewerkt en samen
bouwend en samen beraadslagend
zal men dan ongetwijfeld steeds
dichter naar elkaar toe groeien.
Het nuchtere, knappe betoog van
minister Stikker heeft overigens
wel duidelijk gemaakt, dat het ook
voor Nederland op dit ogenblik nog
gemakkelijker is om Europees te
denkon dan om- Europees te doen.
Met het voorbeeld van onze Ma
rine schoot hij prachtig in de roos.
Zouden wij inderdaad bereid zijn
om door een hoge autoriteit te laten
uitmaken of onze Marine al. dan
niet van de zeeën zal verdwijnen?
De bewindsman had ook nog eon
voorbeeld uit het jongste verleden
kunnen noemen: De inmenging
van de wereld in de Indonesische
kwestie is in dit land wel zeer
slecht ontvangen. Zo staan wii,
na dit debat, dan weer met beide
voeten op de grond, voeten, die in
tussen trappelen van ongeduld, om
de weg naar de Europese éénwor
ding te vervolgen.
De heer Serrarens heeft het zeer
juist gezegd: Europa wordt niet in
Straatsburg maar in de harten van
de volkeren geboren. In deze geest
moeten wij het ideaal blijven koes
teren. De communist Gortzak heeft
in dit debat betoogd, dat zich in
Straatsburg nog eenmaal de krach
ten verenigen, die tot sterven ge
doemd zijn. Geloven wij daarente
gen, dat die krachten geroepen ziin
om te leven. Een nieuw Europa
groeit ook en juist in dit herfstig
Koreaans getij.