«Indonesië en Nederland kunnen moeten elkaar vinden« en Gunstige perspectieven voor de Missie Minister acht amendement- Lucas onaanvaardbaar Truman over ontwapening Bij het lustrum van de U.N.O. Een onderhoud met Mgr. Soegijapranata Communistisch gevaar niet groter dan elders Welter en Ambon - Nederlanders met een andere mentaliteit nodig Circusvrienden nemen uitdaging aan Emigrant kreeg onderscheiding Pan kokend water over twee kinderen Naar wij vernemen: In Christus' Licht Hr. Ms. „Tijgerhaai naar de West De groei van Nieuw - Europa WOENSDAG 25 OCTOBER 1950 PAGINA d (Van onze redacteur) De gelegenheid, dat Mgr. Soegijapranata, de eerste Indonesi sche bisschop en Apostolisch Vicaris van Semarang, enkele dagen in Groningen vertoefde hebben we dankbaar aangegrepen om met deze Kerkvorst, nu hij voor de eerste maal in deze hoge waardigheid ons land bezocht, eens te spreken over de toestan den en de perspectieven van de kath. missie in Indonesië. Monseigneur was onmiddellijk bereid ons hierover een onderhoud toe te staan en zo zaten we dezer dagen in de grote spreekkamer in de pastorie van de Gelkingestraat in Groningen tegenover deze Javaanse bisschop, die sinds 1939 het vicariaat Semarang bestuurt en niet alleen de oorlog, maar ook de beide politiële acties heeft meegemaakt en de toestanden tijdens het Ned. bestuur en nu onder de eigen Indonesische souvereiniteit heeft gekend. Mgr. Soegijapranata is een klei- j voerd. Onze missionarissen hebben ne figuur met 'n scherp intelligent I zich altijd zuiver beschouwd als uiterlijk, een man, die de hoffe- priesters, als zielzorgers en dat zij lijke Oosterse vormen paart aan een grote minzaamheid en die zich in het gesprek ontpopt, als 'n man, die zijn land en volk lief heeft, maar toch een groot vriend van Nederland is, en diep overtuigd is, dat het van het grootste belang voor beide landen is, dat er een sfeer van vertrouwen ontstaat, welke een duurzame samenwer king mogelijk maakt. Want wij In donesiërs, zo zegt Monseigneur, hebben Nederland nodig voor de opbouw van ons land, maar Neder land heeft ook Indonesië nodig. En als deze Indonesische Kerk vorst dit bü 't gesprek voorop zet. dan zitten we reeds onmiddellijk in de kern van het probleem. De pers, zo zegt Mgr. Soegijapranata, kan zoveel in deze ten goede doen maar ook heel veel kwaad. We kunnen gerust critiek op elkaar uitoefenen, maar dan moet het ge beuren in een geest van vertrou wen en op een toon van rechtvaar digheid en christelijke liefde. He laas daar ontbreekt het nog wel eens aan, zucht Monseigneur. Ook bij de Ned. Kath. pers wa gen we schuchter op te merken? Dan tintelen de ogen even schalks en krijgen We ten antwoord, dat ook de Ned. Kath. Pers niet hele maal vrij uitgaat, maar dat over het algemeen de Kath. Pers ge lukkig we] veel begrip toont, voor de juiste situatie in Indonesië. En zo komen we vanzelf op het probleem van de missie. Hoe ziet U de toekomst van de Kath. Kerk in Indonesië, vragen we? Heel voorzichtig antwoordt Mgr. dan. dat we de toekomst alleen maar aan O.L. Heer over kunnen laten, maar als we dan zien hoe Hij de missie in Indonesië steeds rijk gezegend heeft, dan is er geen enkele reden, te verwachten, dat we deze onmisbare zegen in de toekomst, nu Indonesië een onaf hankelijk souverein land is gewor den, minder zullen ontvangen. Een schalks lachje vergezelt dit antwoord! We proberen dan naar het he den terug te keren en vragen, hoe de situatie op dit ogenblik, nu de missie niet meer op de steun kan rekenen van de Ned. overheid, is. Op die vraag krijgen we het meest geruststellende antwoord. De missie staat er momenteel hee] goed voor, zegt Monseigneur en ik kan er aan toevoegen, dat de volledige vrijheid van gods dienst en geweten, die ons ge waarborgd is, tot nu toe in alle opzchten wordt nageleefd. De In donesische regering staat uiterma te coulant tegenover de missie en erkent volkomen de supra-nationa- liteit van de Kath. Kerk. De Kath. missionarissen worden dus niet beschouwd als represen tanten van het Ned. Gezag? Geen sprake van zegt Monseig neur. We plukken hier de vruch ten van een juist beleid, dat al tijd door de kath. missie is ge- DRESSUUR VAN DIEREN ZONDER MISHANDELING Tijdens het congres voor Die renbescherming te Scheveningen in Augustus j.l. heeft een der con gressisten de heer Edmund T. Mac Michael, voorzitter van de Britse Bond tot Bescherming van ge dresseerde dieren, beweerd, dat hij zich bereid had verklaard een weddenschap om 500 pond sterling aan te gaan met een ieder, die zich daarvoor interesseert, dat het niet mogelijk is dieren kunstjes te leren zonder dierenmishandeling. Hij voegde er aan toe, dat nog niemand zich bereid had verklaard deze weddenschap met hem aan te gaan. De Nederlandse Club van Cir cusvrienden, die haar vijfde bij eenkomst hield te Breda en daar bij een bezoek bracht aan het cir cus van Bever, deelt thans mede, dat de volgende heren gaarne be reid zijn,ieder voor zich, de toe geworpen handschoen op te ne men: Karei Strassburger en W. Wilke (circus Strassburger) Hil versum, Klant (eerst Nederlandse dressuurschool) Valkenburg (L.), Emile Karely (circus van Bever), Terheyden, van de Wall Perné, Rotterdam, en H. J. Lijsen, Over- veen. De club vertrouwt, dat de uit dager zich nu ten spoedigste met haar in verbinding zal stellen teneinde de condities voor de wed denschap te bepalen. geen andere taak en geen andere roeping in Indonesië hadden te vervullen, dan zielen te winnen voor God. Wij hebben ons dan ook helemaal niet behoeven om te schakelen, onder het nieuwe re giem.. Alles is op de oude voet voortgezet. Wij preekten altijd in het Javaans, de zielzorg hield zich angstvallig buiten de politiek en het belang van het inlandse volk stond bij onze missionarissen steeds op de voorrang. De missionarissen hebben dan ook nimmer verschil gemaakt tussen ras en afkomst. Een Nederlander had bij ons geen enkele voorkeur of voorrang, we kenden alleen maar katholieken. Ik zelf was reeds voor de oorlog opgeklommen tot de hoogste rang in de Kerk en had tal van Neder landse geestelijken onder mij. Dat was iets wat het Ned. gouverne ment helaas nooit heeft aange durfd en dat heeft veel wantrou wen gekweekt bij ons volk, die achterstelling van ons ras bij de blanken. Dat grote wantrouwen moet langzamerhand verdwijnen. De grote meerderheid van ons volk, is Nederland en de Nederlan ders niet onsympathiek gezind, maar het optreden van de vroegere Ned. gouvernementsambtenaren was niet altijd even tactisch. Als we proberen daarover wat nadere gegevens te krijgen, dan antwoordt Monseigneur, dat het misschien niet tactisch is, oude koeien uit de sloot te halen. We moeten niet achteruit maar vooruit zien, zegt onze gastheer. Maar hij wijst er wel op, dat de missie vroeger van het gouverne ment vaak zeer veel tegenwerking ondervond en dikwijls onnodig be lemmerd werd in de zielzorg. Als ik op vormreis ging, aldus Mon seigneur, dan kreeg ik strenge consignes mee, dat ik geen con tact mocht hebben met niet-ka- tholieken en als ik een Inlandse regent wilde spreken, moest ik eerst toestemming vragen aan een Ned. Bestuursambtenaar. Van dit alles is tegenwoordig geen sprake Soldaat Roy Thomas uit Hun tington (Verenigde Staten) steekt met een vastberaden gezicht zijn vuist door een enorm portret van de Noord Koraanse Premier Kim II Sung. Eens sierde het in volle glorie een kantoorgebouw in Munsjon in Noord Korea thans dient het nog maar als een waarschuwing voor een ieder die de vrijheid van zijn medemensen niet wenst te respecteren. AAN BOORD VAN DE „KORTENAER" SYDNEY (Reuter). Een Ne derlands emigrant in Australië, Jan Veenstra, heeft aan boord van de „Kortenaer" uit handen van de Nederlandse consul-generaal in Australië, jhr. G. van Swinderen, het Nederlandse Kruis van ver dienste ontvangen. Jan Veenstra onderscheidde zich in een „bijzonder gevaarlijke diensttijd" in de campagne op Java ais lid van de militaire luchtvaart van het K.N.I.L. Tus sen December 1941 en Maart 1942 maakte hij 150 vluchten in een onbewapend transportvliegtuig. meer. Ik mag gaan en staan waar ik wi], ik mag spreken waar en voor wie ik wil. Ik word nu bij officiële bezoeken overal plechtig ontvangen, zowel door katholieke als niet-katholieke autoriteiten. En het beruchte art. 177 wagen we op te merken. Daar praat niemand meer over. We zijn nu vrij om overal te gaan en het christendom te verkondi gen, waar we wijlen, en de vroe ger zo gevreesde onrust, bij niet toepassing van dit artikel, blijkt volkomen ongegrond te zijn ge weest. Precies zoals wij vroeger altijd beweerden. Wij hebben nu Ned Paters Capu- cijnen naar het pas ontsloten ge bied van de Batakkers op Sumatra gestuurd, niet alleen met toestem ming van het Gouvernement, maar zelfs met financiële steun. Als ik een Inlandse priester wijd, krijgt deze van onze regering een subsidie voor zijn uitrusting. Met Kerstmis krijgen alie missionaris sen een gratificatie van de Rege ring om daarvan een uitdeling te organiseren aan de armen. Een groot voordeel is, dat we hier geen anti-papisme meer ken nen. Daar hadden we vroeger bij de gouvernementsambtenaren nog we] eens last van. Maar met de verdwijning van het Nederlandse gezag, is dit ook geheel verdwe nen. Zijn de Mahomedanen ook niet anti-katholieken vragen we? Monseigneur kan echter op dit punt de meest geruststellende verzekeringen geven. De mahome danen, die we hier in Indonesië hebben, zijn absoluut niet anti papistisch. Onder tal van leiders heb ik grote vrienden en krijg ik de meest loyale steun. We trachten mi een ander on derwerp aan te snijden en vragen of ook de Ned. priesters momen teel geen tegenwerking ondervin den, omdat ze Nederlanders zijn. Maar ook hier is het antwoord zo geruststellend mogelijk. Ook tussen de Ned. bisschoppen en het gouvernement bestaat de meest loyale samenwerking en ook de bevolking ziet in onze missionaris sen geen Nederlanders, maar pries ters. Typerend daarvan is een staaltje, dat zich afspeelde in de dagen van de eerste politiële actie in de straten van Djokja. Daar reed een Ned. priester met zijn fiets door de straten van de stad, toen een Indonesische vrouw met haar kind hem tegenkwam. De vrouw groette de priester eerbie dig, maar het kind vroeg: „Maar dat is toch een Blanda?" Waarop de vrouw antwoordde: „Neen dat is een „Rama" (priester). Natuurlijk moeten we op de duur streven naar een eigen Inlandse clerus, maar de eerste jaren zul len we het zonder de hulp van de Ned Missionarissen zeker niet af kunnen. Op mijn klein-seminarie in Djokjakarta heb ik nu 108 studen ten en op het Groot-Seminarie, dat onder leiding' staat van de Groninger pater Ruding. heb ik 18 studenten. In het geheel heb ik in mijn vicariaat, voor ruim 50000 katholieken, 28 Indonesische pries ters w.o. 15 wereldsheren, 12 Je- suieten en 1 missionaris van de H. Familie. In andere vicariaten is deze toestand niet altijd even gun stig, zodat we hier in Indonesië, zowel priesters als financiële hulp nog hard nodig hebben. We brachten toen het gesprek even op het persbericht, dat in Bali twee Nederlandse prot. zen delingen moesten worden terugge trokken, omdat de bevolking zich tegen hen als Nederlanders keerde wat in verband zou staan met de ontstemming tegen Nederlanders inzake onze houding t.a.v. Nieuw Guinea. Maar is deze lering van het ge val wel juist, zo onderbrak Mon seigneur ons? Inderdaad heeft de Ned. pers deze lezing van het ge val gegeven, maar volgens mijn in formaties, hebben beide Ned. zen delingen zich daar op Bali gekeerd tegen de Indonesische aanspraken op Nieuw Guinea en de Ned. op vatting in deze kwestie gepropa- I geerd. Daarop is het conflict met de bevolking losgebroken. Ik ge loof niet, dat Ned. missionarissen en zendelingen zich met deze politieke kwesties, die onze beide volkeren nog scheiden, moeten bemoeien. Hetzelfde geldt voor Ambon. Ik geloof, dat het sterke partij-kiezen in de Ned Pers voor Ambon, momenteel in Indonesië veel kwaad bloed zet. Op onze repliek, dat er zeer sterke banden zijn, die Nederland aan Ambon binden, gezien de trouw van de Ambonnezen steeds aan de Ned. zaak bewezen, ant woordde Monseigneur: „Ik be grijp dit wel, maar vraag mij toch af, of dit zo sterk en scherp inla ten met interne Indonesische kwesties, de zo delicate verhou dingen tussen onze beide volkeren niet vertroebelt. Wat zou Neder land zeggen, als er in Limburg 'ns een verzet ontstond tegen het Ned gezag en de Belgen gingen dit verzet openlijk steunen? We wezen toen op het feit, dat bij de Ronde Tafelconferentie de gedachte heeft voorgezeten, dat Indonesië een federatie van vrije staten zou worden, terwijl nu de vorming van een eenheidsstaat wordt doorgedreven. Maar Mgr. Soegyapranata was het daarmee niet eens. Nederland heeft de volledige souvereiniteit aan Indonesië overgedragen zeide hij, alleen met uitzondering van Niéuw Guinea. Het gaat daarom niet aan dat Nederland nu, achter af, tracht voor Ambon een uit zonderingspositie te bedingen. Wanneer men de volledige sou vereiniteit overdraagt, dan behoort daartoe ook een volkomen vrij heid voor deze souvereine staat om zelf te beslissen, hoe hij haar inwendige organisatie en bestuur wil inrichten. Monseigneur wees ons verder op verschillende Am- bonnese leiders, die het in deze volkomen met de centrale regering eens zijn. In Indonesië heerst de stellige .overtuiging, dat het ver zet van Ambon uitgaat van vroe gere KNIL-leden en niet van het eigen volk. Juist omdat ik zo gaar ne een geest van vertrouwen en samenwerking tussen beide volke ren zie, betreur ik de felle toon in de Ned. Pers nu rond de zaak Am- bon. Dat brengt ons weer 'n stuk achteruit en dat is heel jammer. Ik zou graag, zo ging Monseig neur verder, dat men in Neder land eens wat meer oog had voor onze moeilijkheden en ook niet Bij het eerste kuchen DAHPO'PASTILLES mivoorkomen erger (Adv.) direct attaqueerde. als een van onze mensen eens wat fel tegen de Nederlanders optreedt. Er zijn bij ons ook personen die overdre ven nationalist zijn en in de over gangsperiode. die we nog altijd doormaken, moeten onze leiders om tactische overwegingen ook wel eens iets zeggen, om enkele sterke nationalistische elementen niet af te stoten. Wat zou men bovendien in Nederland zeggen, als men bij ons, uitlatingen van dehr. Weiter zou voorstellen als de me ning van de Ned. Katholieken over Indonesië? Dat zou voor ons wei nig minder dan een ramp kunnen zijn. Wij zeggen dan ook, dat is een eenling en die heeft in Neder land weinig of geen aanhang, ook niet onder de katholieken. 9 Tenslotte hebben we nog even met Monseigneur gesproken over het communistisch gevaar in In donesië. Dat gevaar bestaat inder daad zei Monseigneur, maar het bestaat overal ter wereld en ik ge loof niet. dat het in Indonesië gro ter is dan elders. Dit weet ik heel zeker, dat de huidige regering met ftoekarno. alles in het werk stelt en zal blijven stellen, om het com munisme in Indonesië geen schijn van kans te geven. En ik heb vol komen vertrouwen, dat onze re gering daarin slaagt. Ik ben ook overtuigd dat de kansen voor het rommnnisme in de huidige om standigheden geringer zijn, dan wanneer we nog onder een Ned. bewind stonden. Bij het afscheid nemen wees Monseigneur nog eens op de drin gende noodzaak, dat er een sfeer van vertrouwen komt tussen onze beide volkeren. Eerst als die sfeer er komt zal die z.g. vederlichte Unie een werkelijke reële beteke nis krijgen voor beide landen en voor onze beide volkeren van grote waarde zijn. Maar dan moe ten we elkaar becritiseren in de geest van rechtvaardigheid en liefde. Nog eens. de grote massa van ons volk is niet anti-Nederlands en onze leiders zijn het ook niet. Wij willen gaarne met de Neder landers blijven samenwerken, we willen ons land open stellen voor Nederlanders, die ons willen hel pen aan de opbouw van ons land. Maar dat moeten Nederlanders zijn met een andere mentaliteit, dan die uit het koloniale tijdperk en ze moeten de Indonesiërs zien, ais gelijkwaardige kameraden. De Nederlandse jongens, die de laatste jaren in Indonesië zijn ge weest, hebben ondanks het feit, dat ze als Nederlandse soldaten kwa men, een belangrijke goodwill voor Nederland gekweekt, omdat ze met onze mensen omgingen als hun ge lijken. Dagelijks krijg ik ook nog brie ven van Nederlandse aalmoezeniers die met de Nederlandse troepen in Indonesië gewerkt hebben en mij nu vragen: „Monseigneur, mag ik als priester in n" vicariaat werk zaam worden gesteld, want ik heb uw land on uw volk lief gekregen en zou er graag willen arbeiden." Dat ziin de Nederlanders, die wij gaarne willen hebben, die bij ons belangrijk en opbouwend werk kunnen doen en die dan de banden tussen beide volkeren zullen ver stevigen. Met deze hoopvolle woorden na men wij afscheid van onze bemin- Met de leus: „Bouw zelf Uw eigen duikboot" in het Hoofd, begon de heer Frank Russell in Biggleswade (Engeland) twee jaar geleden aan de bouw van zijn duikboot. Hij heeft echter in die tijd niet stilgezeten en nu is het zover dat de boot, die hem 1200 gulden heeft gekost en die gemaakt is van staalplaten van een halve centimeter dikte, bijna klaar is. De heer Russell heeft het plan om volgende maand zijn eenmansonderzeeër, die een totaal gewicht heeft van een half ton, naar Bedford te brengen, om in de rivier de Ouse een proefvaart te maken. Bij die gelegenheid zal hij dan 4'/s meter diep gaan. Op de foto de heer Russell met zijn eenmansduikboot nelijke gastheer, die als priester èn als Indonesiër zijn vaderland lief heeft en verdedigt; maar die daar naast ook een groot vriend van Nederland is en niets zal nalaten, om de banden tussen beide landen zo hecht en zo sterk mogelijk te doen blijven. Aardbeving geconstateerd De seismografen van het K.N.M.I. tekenden Maandagmiddag te 17 uur 25 minuten een vrij sterke aardbeving op, waarvan de haard of een afstand van 9300 kilometer was gelegen, vermoedelijk aan de Westkust van Midden-Amerika. DE PUTTENAREN TE LADELUND NIEBUELL, 24 Oct. (D.P.A.). De delegatie uit Putten heeft Dinsdag in het dorpje Ladelund in Sleeswijk-Holstein de graven van de Puttenaren bezocht, die in de laatste wereldoorlog in een nabu rig kamp om het leven kwamen. Familieleden van de slachtoffers namen aarde van de graven of bloemen als aandenken mede. (Vervolg van pag. 1) In de avondvergadering van de Tweede Kamer van gisteren vervolgde minister Lieftinck allereerst zijn rede met de ver zekering, dat hij allerminst licht over de nadelen van de hoge be lastingdruk heen loopt. Het is meer een kwestie van het afwe gen van voor- en nadelen. Naar zijn oordeel is de belastingpoli- tiek niet vastgelopen, maar wel is men niet ver meer van het punt af, dat men niet verder met de belastingen kan gaan. Als op een bepaald ogenblik aan de uitgaven voor defensie prioriteit moet worden verleend, dan zal men moeten aanvaarden, dat tal van belangen niet meer behartigd kunnen worden. Dan zal het snoeimes op grote schaal moeten werken. De minister be toogde verder, dat het naar de laatste gegevens geraamde be grotingstekort van 257 millioen hem grote zorg geeft. Bij de behandeling van de af zonderlijke onderwerpen verde digde de heer Hofstra (PvdA.) een amendement, volgens het welk geen inkomstenbelasting zal verschuldigd zijn, indien de FLUSHING MEADOWS Het „Als gij de vrede wilt, be reid U dan ten oorlog" klonk gisteren in de woorden, die-Pre sident Truman sprak ter gele genheid van het vijfjarig be staan der organisatie der Vere nigde Naties. De V.S., zei Truman, zijn al tijd nog bereid tot onderhande len. Wij stellen slechts als voor waarde, dat dergelijke onder handelingen worden aangevan gen in goede trouw en in de geest van bereidheid om te ko men tot een rechtvaardige op lossing. Truman was van mening, dat een oorlog voorkomen kon wor den. juist omdat de wereld het instituut der U.N.O. als gesprek- centrum bezit. Niettemin wees de Amerikaanse president op het gevaar, dat na de laatste oorlog is blijven bestaan, nu er landen zijn. die zeer omvangrijke strijd machten op de been hebben ge houden, terwijl anderen nage noeg volledig demobiliseerden. Drie voorwaarden stelde. Tru man voor een algemeen ontwa peningsplan. Het zou aTle soor ten wapens moeten omvatten, met algemene stemmen moeten zijn goedgekeurd en waarborgen moeten bevatten voor een ver zekerde nakoming door alle be trokkenen. Nu de wereld echter van een zodanig plan zeer ver is, meende de President, dat de enige weg om de vrede thans veilig te stel len. die van bewapening is tegen alle agressie. In het gezin B„ wonende aan de Schotweg te Apeldoorn, speelden gisterochtend twee kinderen in de ouderlijke woning op de grond. Op een gegeven moment trok de driejarige jongen aan een poot v. d. brandende kachel. Daardoor viel een pan kokend water, die op de kachel stond, op het ventje, dat zware brandwonden opliep en in zorgwekkende toestand in het Julianaziekenhuis moest worden opgenomen. Zijn tweejarig zusje, dat ook werd getroffen, doch er minder ernstig aan toe was. werd eveneens naar het ziekenhuis ver voerd. berekening tot een belasting bedrag van 25 gulden of minder leidt. (In het regeringsvoorstel is sprake van 15 gulden of min der). Voorts licht de heer Hof stra een amendement toe, waar in alle belastingbedragen vol gens de inkomstenbelastingtabel, verschuldigd bij een zuiïer inko men van f15.120,worden ver hoogd met 4 gulden, de belas tingbedragen verschuldigd bij een zuiver inkomen van f15.243 met 8 gulden, die bij f15.360. met 12 gulden en zo vervolgens. De heer Lucas (K.V.P.) lichtte een amendement toe, wjardoor de middengroepen van 6000 tot 30000 gulden tegemoet worden gekomen. Na de nadelige gevol gen van het huidige tarief te hebben aangegeven, betoogde de heer Lucas, dat het offer, dat het amendement vraagt, niet te zwaar is voor 's Rijks financiën. Spr. becijferde de kosten op 45 millioen. Minister Lieftinck ontkende, nit amendement besprekend, dat de regering ten aanzien van de kleine inkomens belangrijke te gemoetkomingen heeft toege staan en ten opzichte van de hoge inkomens schriel is ge weest. Naar zijn mening worden de middengroepen juist wel te gemoet gekomen. Het amende- ment-Lucas zal. aldus de minis ter. een onevenredige verlich- tinp scheppen. Voorts zeide de bewindsman van mening te zijn, dat de ra ming van 45 millioen te laag is geraamd. Minstens twee derde, waarschijnlijk 40 millioen zal ten goede komen aan de onge- huwden en de gezinnen zonder kinderen; 10 millioen komt ten goede aan gezinnen met kinde ren. Om de consequenties acht spr. het amendement onaan vaardbaar. Het moet mogelijk zijn te ko men tot een verbetering van het wetsontwerp, die niet de bezwa ren in zich draagt van het amen- dement-Lucas en die tegemoet komt aan zijn zorg. Zo ware te gemoet te komen aan de grote gezinnen, met 5 en meer kinde ren, door een verlichting te ge ven in de loon- en inkomsten belasting. Spr. meent, dat rustig kan worden doorgegaan met de be handeling van de amendemen ten: hij is nog niet geheel gereed met de verbetering, welke hij voor de grote gezinnen beoogt Te kwart voor één vannacht werd de vergadering verdaagd tot hedenmiddag één uur. zal ongeveer half November a.s. in het nieuwe flatgebouw Wereltl- havcn-Rotterdam-Zuid 'n levens middelen „zelfbedieningswinkel, geheel naar Amerikaans model en de eerste in Botterdam, worden geopend verwierp de Hoge Raad het be roep van E. H. B., magnetiseur te Heemstede, die door de rechtbank, wegens het onbevoegd uitoefenen der geneeskunde, was veroordeeld tot twee geldboeten van f 300 e kwamen gistermiddag te Rotter dam twee trams met elkaar in botsing doordat een wissel ver keerd stond. Een der bestuurders kreeg een snijwond terwijl enkele passagiers lichte verwondingen opliepen. Er was vrij veel mate riële schade. zal binnenkort in de buurtschap Wormen in de gemeente Apel doorn een wooncentrum voor be jaarden worden geopend. Dit wooncentrum zal bestaan uit 68 woningen. hebben Dinsdag ongeveer 100 grootmoeders, voor het merendeel afkomstig uit Haagse verzorgings huizen. een bezoek gebracht aan de tentoonstelling vari werken van Grandma Mozes, de Ameri kaanse vrouw, die op zeer hoge leeftijd aan de schilderkunst be gon is gisteren uit de Waalhaven te Rotterdam het stoffelijk overschot opgehaald van de 56-jarige boten- baas G. van Halst uit Rotterdam, die sedert 10 October werd ver mist God geeft de Satan en de bozen macht over de Kerk, over de v I goeden Het kwaad, dat zij de Kerk aan- doen, is in de wijze 0 N plannen der voorzie nigheid van God in begrepen. De godde- iozen, Satan aan hun spits, dienen Gods plannen. Wij zijn dus A steeds in Gods hand, ook als het de schijn heeft, alsof wij aan de vijand zijn overge leverd. BENED1CTUS TERSCHELLING EN DE MARINE 's GRAVENHAGE, 24 Oct. Zoals gisteren werd gemeld, zou de waarnemende burgemeester van Terschelling Donderdag a.s. een wapenschild van het eiland aanbie den aan Hr. Ms. mijnenveger „Ter schelling". Deze plechtigheid is echter tot nader order uitgesteld, omdat Hr. Ms. „Terschelling" met technische moeilijkheden te kam pen heeft. II In de tweede helft van Januari 1951 vertrekt Hr. Ms. onderzee boot „Tijgerhaai", onder bevel van de luitenant ter zee der tweede klasse J. van Nieuwenhuizen. voor een oefenreis naar de West. In de tweede helft van April 1951 wordt het schip in Nederland te rugverwacht. Twee assistenten van prof. dr. ir. F. A. Vening Meinesz, de be kende hoofddirecteur van het Koninklijk Nederlands Meteoro logisch Instituut te de Bilt, de heren ir. G. J. Bruins en dr. R. Dorrestein zullen deze reis mee maken en zwaartekrachtmetingen verrichten. Prof. Vening Meinesz zelf maakt de reis mede tot Lis sabon. (Vervolg van pag. 1) behartiging van gemeenschappe lijke belangen. Vooral nu het spel van verbonden, wipposities en te genstellingen, zoals dat vroeger in Europa werd gespeeld, zich op het wereldtoneel gaat herhalen met hele werelddelen als spelers, wordt dit een wel zeer moeilijke opgave. Het juiste midden. Intussen doen wij wat onze hand te doen vindt- Nederland heeft wat dit betreft op de jongste bijeen komst in Straatsburg een opvallen de rol gespeeld. Deze rol vindt men vastgelegd in een resolutie, die de naam draagt van mej. dr. Klompé, de jonge katholieke vrouw die zich op het terrein van de buitenlandse politiek snel heeft ontwikkeld. Deze resolutie houdt het midden tussen de vurigen en de bedaehtzamen, zij stippelt de wèg uit, die in elk geval voor beide groepen begaan baar moet worden geacht. Schip- perpolitiek? De heer v. d. Goes van Naters sprak van constructief werk én dit oordeel zouden wij gaarne willen onderschrijven. Ook hier kunnen wij leren uit onze eigen geschiedenis. Hoofdzaak is dat verder wordt gewerkt en samen bouwend en samen beraadslagend zal men dan ongetwijfeld steeds dichter naar elkaar toe groeien. Het nuchtere, knappe betoog van minister Stikker heeft overigens wel duidelijk gemaakt, dat het ook voor Nederland op dit ogenblik nog gemakkelijker is om Europees te denkon dan om- Europees te doen. Met het voorbeeld van onze Ma rine schoot hij prachtig in de roos. Zouden wij inderdaad bereid zijn om door een hoge autoriteit te laten uitmaken of onze Marine al. dan niet van de zeeën zal verdwijnen? De bewindsman had ook nog eon voorbeeld uit het jongste verleden kunnen noemen: De inmenging van de wereld in de Indonesische kwestie is in dit land wel zeer slecht ontvangen. Zo staan wii, na dit debat, dan weer met beide voeten op de grond, voeten, die in tussen trappelen van ongeduld, om de weg naar de Europese éénwor ding te vervolgen. De heer Serrarens heeft het zeer juist gezegd: Europa wordt niet in Straatsburg maar in de harten van de volkeren geboren. In deze geest moeten wij het ideaal blijven koes teren. De communist Gortzak heeft in dit debat betoogd, dat zich in Straatsburg nog eenmaal de krach ten verenigen, die tot sterven ge doemd zijn. Geloven wij daarente gen, dat die krachten geroepen ziin om te leven. Een nieuw Europa groeit ook en juist in dit herfstig Koreaans getij.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1950 | | pagina 3