EENVOUDIGE
EEN
„Ik
MENSEN BELEVEN
STUK KERKGESCHIEDENIS
heb alleen maar
de Paus gezien"
.Veilig
f Verkeer
Ha..../HUNTER H
Minister Mansholt licht zijn „plan" toe
D.D.D.
DE ONTVOERING
PHILIPS
Jan van Berkel was in Rome
RADIO
De schoolstrijd
in Frankrijk
Pleidooi voor vrijer uitwisseling
van producten in West-Europa
Beursoverzicht
Spanje weer in de
Ver. Naties
door Heralth
VRIJDAG 3 NOVEMBER 1950
PAGINA 15
ROME, WOENSDAGMORGEN FEEST VAN ALLERHEILIGEN 1950.
Jan van Berkel staat voor de zuilenrij van Bernini op het Sint
Pietersplein bij de zesde pilaar links, waartegen een trapladder en
boven op de trapladder van Berkei's vrouw met rug en hoofd
tegen de pilaar, de voeten vast op de tiende tree, de ogen strak
over de koppen naar de middendeur van de St. Pieter, want daar
zal het gebeuren, daar zal de H. Vader zitten en het dogma
uitspreken. Jan van Berkel is met de bedevaart naar Rome gekomen,
hij meende zijn vrouw er plezier mee te doen; zij voelde er niet
voor, zij bleef liefst thuis. Dat hij met de bedevaart ging, die bij de
dogmaverklaring zou zijn, was een nieuw bezwaar voor de rustige
huismoeder, die Cornelia was; zij hield niet van die drukte, zij
was er bang van en je zag toch niets de betekenis van een
dogmaverklaring ontging haar ten ene male en de Hoge-Lieve-
Vrouwedag had zij al gevierd zolang zij bewust leefde. Jan van
Berkel kon haar niet anders dan gelijk geven, eigenlijk bleef zij
liever thuis; maar Jan van Berkel had een besluit genomen en
een besluit door Jan van Berkel, die een Nederlandse boer was,
werd uitgevoerd en zijn vrouw Cornelia volgde hem.
De reis was niet ongezellig en
Rome een meevaller, zoals de
bovenmeester het uitdrukte: „Je
verwacht een stadion, waar je een
koud massaspel gaat zien en je
ontdekt een gezellig oud toneel
met onverwachte hoeken en rijke
versieringen". Jan van Berkel
was over het Sint Pietersplein
gewandeld en hij wist niet dat
het groots was, hij had de basi
liek goed bekeken en er was
niets overweldigends over hem
gekomen, hij had er gepraat met
de sampietrini, die tribunes tim
merden en met nuchtere bewon
dering gekeken naar die han
dige Italianen, die aan trapezen
van het ene kapiteel naar het
andere" slierden om er de ver
siering aan te brengen. Met een
van de sampietrini had hij
vriendschap gesloten, toen die
man hopeloze pogingen deed om
een spijker te slaan in een plank,
die telkens opwipte; Jan van
Berkel hield de plank vast en
het ging, de gewoonste zaak ter
wereld, maar deze twee hadden
elkaar begrepen.
Zij begrepen elkaar.
Jan van Berkel sprak noch be-
PROGRAMMA
ZATERDAG 4 NOVEMBER
HILVERSUM I, 402 M
7.00—24.00 KRO.
7.00 Nieuws; 7.15 gr. muziek,
7.45 morgengebed en liturgische
kalender, 8.00 nieuws en weerber.
8.15 Sumphoniette-orkest en so
listen; 9.00 gr. muziek; 9.30 water
standen; 9.35 gr. muziek; 10.00
voor de kinderen; 10.15 gr. muziek
10.25 plechtige Mis van Requiem,
12.00 Angelus, 12.03 zang en piano
12.30 mededelingen, 12.33 piano
duo, 12.55 zonnewijzer, 13.00
nieuws en kath. nieuw, 13.20 Me-
tropole orkest, 14.00 amusements
muziek, 14.15 gr. muziek, 14.20
Engelse les, 14.40 fanfareorkest,
15.10 kroniek van letteren en
kunsten, 15.45 dames- en meisjes
koor, 16.15 gr. muziek; 16.30 „De
schoonheid van het Gregoriaans",
17.00 voor de jeugd, 18.00 film
programma, 18.15 „Nederland in-
dustraliseert", klankbeeld, 18.25
gr. muziek, 18.30 regeringsuitzen
ding, 19.00 nieuws, 19.15 „,Dit is
leven", actualiteiten en sport,
19.27 orgelspel, 19.52 journalistiek
weekoverzicht, 20.00 nieuws, 20.05
de gewone man zegt er 't zijne
van, 20.12 gr. muziek, 20.15 „Licht
baken", 20.40 „Steek eens op, he
ren", 21.00 gevarieerd program
ma, 21.45 „Wat zou U doen?",
21.55 populair concert, 22.30 gods
dienstig programma, 23.00 nieuws,
23.15 nieuws in esperanto; 23.22
24.00 gr. muziek.
HILVERSUM II, 298 M.
7.00 Vara, 10.00 Vpro, 10.20
Vara, 19.30 Vpro. 20.00-24.00 Vara
7.00 Nieuws, 7.15 gymnastiek,
7.30 gr. muziek, 8.00 nieuws en
weerber., 8.18 „Onder ons gezegd"
8.23 orgelspel, 8.45 gr. muziek,
10.00 medische causerie, 10.05
morgenwijding, 10.20 voor de ar
beiders in continubedrijven, 11.35
viool en piano, 12.05 gr. muziek,
12.30 mededelingen, 12.33 Hawai-
ian-muziek, 14.00 amateursuit
zending, 14.30 gev. programma.
15.00 van boek tot boek. 15.15
voor de jeugd, 15.45 „Van de
wieg tot het graf", causerie, 16.00
gr. muziek, 16.30 sportpraatje,
16.45 kamerorkest, 17.30 voor de
jeugd, 18.00 nieuws, 18.15 „De
zilveren Vara", 18.35 strijksextet,
19.00 artistieke staalkaart, 19.30
„Passepartout", causerie, 19.40
„Het oude testament in deze tijd"
causerie. 19.55 „Deze week", cau
serie; 20.00 nieuws, 20.05 Hein
Festijn, 20.10 Vara-varia, 20.15
Radio Philharm. orkest en solist,
21.15 socialistisch commentaar,
21.30 cabaret, 22.30 „Artikel 188",
hoorspel, 23.00 nieuws, 23.15
24.00 gr. muziek.
BRUSSEL, 324 M.
12.00 gr. muziek, 12.30 weerber.
12.32 lichte muz, 13.00 weerber.,
13.15 zang, 13.30 gr. muziek; 14.00
causerie, 14.10 romantische muz.,
14.50 en 15.00 gr. muziek; 15.30
lichte muziek, 16.00 gev. muziek,
17.00 nieuws, 17.10 accordeon-
spel, 17.25 gr. muziek, 17.40 ac-
cordeonspel, 17.55 economisch
overzicht, 18.00 muz. causerie.
18.30 voor de soldaten, 19.00
nieuws, 19.30 gr. muziek, 19.50
radiofeuilleton, 20.00 omroepor
kest en soliste, 21.00 actualitei
ten, 21.15 lichte muziek, 22.00
nieuws, 2.15 verzoekprogramma,
23.15 nieuws, 23.00 Jazzmuziek,
23.3024.00 gr. muziek.
BRUSSEL, 484 M.
12.05 Omroeporkest, 13.00
nieuws, 13.10 verzoekprogramma,
14.00 zang, 15.15 verzoekprogram
ma, 16.30 dansmuziek, 18.30 ac-
cordeonspel, 19.00 en 19.40 gr.
muziek, 19.45 nieuws, 20.00 Om
roeporkest, 21.00 gr. muziek, 21.30
jazzmuziek, 22.0 nieuws, 22.15
dansmuziek, 22.55 nieuws, 23.00
gr. muziek, 23.55 nieuws.
greep Italiaans en Giulio geen
Nederlands, maar zij begrepen
elkaar.-Met Giulio zagen Jan van
Berkel en zijn vrouw alles van
de Sint Pieter en Vaticaanstad,
dat ale pelgrims zien, maar zij
zagen nog veel meer en zij zagen
van Rome, wat zeer veel pelgrims
niet zien. Jan van Berkel voelde
zich thuis in Rome, zijn vrouw
was opgetogen en onvermoeid.
Het deerde hen niet, dat het de
vierde dag, dat zij >hier waren,
nog niet anders had gedaan dan
regenen. Maar Maandag was Cor
nelia plotseling kwaad geworden
met de vrouw van Giulio en
hun beider mannen dronk zij een
heerlijk glas landwijn, toen zij
plotseling een aanval deed op
Gulio's almogendheid. Zij zei het
niet in het Italiaans, maar Giulio
begreep, dat zij een kaartje wilde
om Woensdagmorgen in de Sint
Pieter te komen; Giulio maakte
haar duidelijk, dat het wel kon,
maar dat hij hen aanried om
het niet te doen. 's Avonds in
hun hotel, het Palazzo Pio, had
zij duidelijk gezegd, dat zij in
de Sint Pieter wilde en dat kon,
Giulio had het gezegd.
„Beter van niet".
Voor Jan van Berkel was Giulio
de man, die ter plaatse op de
hoogte was, en die had gezegd:
„Beter van niet". Zij vroegen
geen kaartjé aan voor. de Sint
Pieter en daarom zat Cornelia nu
op de trapladder naast Giulio's
vrouw Maria, die ook op een
trapladder zat. Onder hen zaten
de beide mannen; Jan van Ber
kel keek vragend naar Giulio;
die had hem gezegd niets te ko
pen zonder zijn advies en Jan
had zich daaraan gehouden. Nu
stond er een jongen bij hem met
een prachtig album, L'Assunta,
vol prachtige Maria-platen en
foto's van Rome, volgens Jan's
berekening niet zo heel duur;
Giulio knikte van ja en Jan
van Berkel betaalde Giulio
keek zorgvuldig toe. Hij reikte
het album omhoog naar Cornelia,
die wuifde met haar hand dat
zij het niet nodig had. Nee, Cor
nelia was niet kwaad, zij wilde
alleen niet afgeleid worden, zij
hield haar ogen strak op de
pauselijke stoel voor de midden
deuren, daar zou het gebeuren
en zij kon het zo prachtig zien.
Hoe zij de processie zagen!
Giulio had gelijk, dat wist zij
al sinds gisteravond. Toen moes
ten zij natuurlijk de grote pro
cessie zien en Giulio adviseerde
in het hotel Palazzo Pio te blij
ven; het leek gek. maar Giulio
praatte wat met de bedienden
daar en zij hadden de processie
gezien, zij zagen haar helemaal
de brede Via della Conciliaziona
afkomen en toen de processie
onder hen voorbij was gegaan,
gingen zij naar de zijkant van
het hotel; hoe Giulio het deed
wisten ze niet, maar er was daar
een plaatsje voor hen en zij za
gen de lichtprocessie het Sint
Pietersplein opkomen, zich split
send aan weerszijden van de gro
te fontein en de obelisk en voor
de basiliek weer samenkomen.
Beter hadden zö het niet kunnen
zien en zii hadden de Paus het
Mariagebed horen bidden. Cor
nelia zei, dat zij spijt had van
Maandagavond; Jan zei: „Laat
maar, Cornelia" en Giulio had
gelachen.
De hele avond hadden zij brief
kaarten geschreven, allemaal ver-
schilenden, maar allemaal met de
Tenhemelopneming van Maria
er op. Guilio zou er voor zorgen,
dat ze op 1 November werden
afgestempeld, dat was toch fijn
voor de mensen thuis.
Cornelia was erg tevreden
met haar plaats op de trapladder,
zij zat er al van 6 uur af, nu was
het acht uur; zij bleef steeds
maar naar die ene plek kijken.
Jan van Berkel reikte haar een
boterham, maar zij had geen
honger; hij zelf begon het druk
te krijgen met het beschermen
van zijn trapladder tegen opdrin
gende mensenmassa's God zij
dank ving Giulio de grote stroom
op en die wist er weg mee.
„II Papa, il Papa".
Tot kwart over negen zaten
zij daar rustig, luisterden naar
de omroepers en Giulio's vrouw,
die alles wat zij zagen naar bene
den uitlegde, de eindeloze stoet
van paters, pastoors en kape
laans, de vaandels, de Zwitsers;
Cornelia zei niets, maar keek; de
bisschopen, die zich op de trap
pen van de Sint Pieter opstelden
waren maar vage schimmen
rondom het duidelijke middel
punt van haar belangstelling.
Giulio's vrouw meldt de kar
dinalen, de Edelgarde Jan van
Berkel vraagt Cornelia, of zij het
goed kan zien, zij knikt van „ja",
maar haar ogen laten de Pause
lijke troon niet meer los. Plotse
ling is Giulio niet meer te hou
den. zijn vrouw zwaait met haar
hoofddoek: „II Papa, il Papa"
Guilio staat te springen op de
trapladder „Via, Viva" Jan
van Berkel zingt harder dan het
in de parochiekerk zijn gewoonte
is het „ora pro nobis" mee van
de litanie van Alle Heiligen
hij kan alleen maar een stoet van
witte mijters zien en helmen,
waarnaast punten van getrokken
slagzwaarden flikkerden en dan,
ja, Jan van Berkel, hij ziet Hem,
'de Paus, wuivend, zegenend en
Jan van Berkel roept ineens:
„Hij leve, evviva, de Paus". Vlag
gen wapperen voor zijn gezicht,
lui rekt zich, hij roept, hij kijkt
naar Cornelia ,die kijkt maar en
houdt haar zakdoek tegen haar
mond.
„Dat had ik nooit kunnen
denken".
De Paus bidt; Giulio en Jan
van Berkel knielen ongemakke
lijk op hun trapladder, Maria en
Cornelia buigen het hoofd, maar
blijven naar dat ene middelpunt
kijken. Dan spreekt de Paus, het
dogma is verklaard, Giulio
schreeuwt zich schor, Jan van
Berkel zingt uit volle borst de
keerverzen van het Te Deum
mee; dan spreekt de Paus weer
en Jan van Berkel roept „Viva"
en klapt in zijn handen.
Dan is het afgelopen, de men
sen blijven nog op het plein,
maar Giuüo adviseert om weer
naar het hotel te gaan, vandaar
kunnen zij straks nog wel vol
doende zien als de plechtige H.
Mis uit is en de Paus Zijn Zegen
zal geven. Zonder Giulio waren
zij nooit in het hotel terugge
komen.
„Cornelia", zegt Jan van Ber
kel, „dat had ik nooit kunnen
denken, dat het zo mooi was, ik
heb staan schreeuwen en klampen
als een gek".
,Ik heb alleen maar de Paus
gezien", zegt Cornelia, „en tot
Maria gebeden".
Twee eenvoudige mensen maak
ten iets geweldigs mee en zijn
gelukkiger dan zij ooit dachten
het te kunnen zijn; zij zullen
nooit kunnen vertellen, waarom
het zo geweldig was en waarom
zij zo gelukkig waren.
DE MODERNE KRANT
Tentoonstelling te Amsterdam
In de Amsterdamse Grafische
School is op initiatief van een
leerling een tentoonstelling
ingericht over de moderne
krant, die de burgemeester van
Amsterdam, mr. Arn. J. d'Ailly,
gisterenmiddag heeft geopend.
Deze kleine expositie, die tot en
met 18 November geopend zal
zijn, toont het tot stand komen
van een modern dagblad, hoe
via telex, telegrammen en per
telefoon het nieuws op de redac-
tiebureaux belandt, dan tot be
richten wordt verwerkt, en hoe
het tenslotte als kopy naar de
zetterij gaat.
Advertentie
Philips Autolampen zorgen voor
goed en ver zicht, en blijven tot
het laatst toe helder. Ook bij
dimmen voldoende licht, zonder
verblinding van tegenliggers.
Door de ingebouwde schokbreker
weerstaan zij de schokken van
ruwe wegen en kuilen.
DUPL0LAMPEN
Autoradio
Troublelite
(Magnetische
looplamp)
nv. philip's' Verkoop-maatschappij'''-
voor nederland -."eindhoven'
WENS DER KATHOLIEKEN
EINDELIJK IN VERVULLING?
PARIJS, (K.N.P.). Een dezer
dagen is de commissie, die de
Franse regering heeft ingesteld
teneinde een oplossing te vinden
voor de netelige schoolkwestie,
met haar werkzaamheden begon
nen.
Bij de eerste zitting sprak de
minister van Onderwijs, Lapic,
de 25 commissieleden toe en wees
er o.a. op, dat de regeling van de
schoolkwestie een van de groot
ste wensen van de verzetsbewe
ging is geweest, waarin vertegen
woordigers van de meeste ver
schillende levensbeschouwingen
tot heil van het vaderland heb
ben samengewerkt.
De voorzitter der commissie, de
vroegere Minister-President Paul
Boncour, schetste daarna de taak
van de commissie. Naar zijn me
ning dient er een statuut te wor
den uitgewerkt, die het gehele
schoolwezen in Frankrijk omvat.
Of de bijzondere scholen al dan
niet gesubsidieerd zullen worden,
vormt slechts een detailprobleem,
zij het dan het neteligste en moei
lijkste. De commissie zal voorlo
pig eenmaal per week samen
komen.
De Katholieken hebben al hun
hoop op deze commissie gesteld
en zij verwachten van haar werk
zaamheden, dat hun oude eis
de subsidiëring der bijzondere
scholen eindelijk in vervulling
zal gaan.
De bijzondere scholen immers
kunnen slechts dank zij de groot
ste offers der Katholieken in
stand worden gehouden .terwijl
van de andere kant de regering
ieder jaar grote kapitalen op het
onderwijs kan besparen.
Australische commandant
in Korea gesneuveld
CANBERRA, 2 Nov. (Reuter).
De Australische minister van
Oorlog heeft Donderdag bekend
gemaakt dat de bevelhebber der
Australische troepen in Korea,
luitenant-kolonel Charles Green,
tengevolge van oorlogsverwon
dingen is overleden.
m
(HU
«au
o e
K
O
(Adv.)
Minister Mansholt heeft voor een aantal vooraanstaande figuren
uit de Stichting van de Landbouw een uiteenzetting gegeven
van zijn plan inzake de samenwerking van de landbouwers in
West-Europa, als een wezenlijke bijdrage tot herstel van de
Europese economie en de handhaving en verbetering van het
levenspeil. Daartoe zijn vereisten, zo noemde de minister
verhoogde productie, vermindering van import, verlaging van
kostprijzen, grotere efficiency en vrijere uitwisseling van
producten.
Minister Mansholt zag als voor
waarden voor de samenwerking,
dat op de eerste plaats een ge
leidelijke opheffing van de poli
tiek van nationale protectie zou
worden doorgevoerd en vervol
gens zou worden overgegaan tot
de oprichting van een Europees
orgaan, dat hierop zou toezien.
Op de tweede plaats is nodig de
stabilisatie van het West-Europese
prijsniveau, eveneens onder toe
zicht en leiding van genoemd or
gaan, dat mede hierdoor con
structieve samenwerking dient te
bevorderen. De minister verklaar
de echter niet hoe hij zich de
samenstelling van dit orgaan
dacht. Men is van oordeel, dat
het de bedoeling zou zijn dat zo
wel de nationale belangen der
deelnemende landen alsook die
van producenten en verbruikers
vertegenwoordigd zijn.
Vrijer handelsverkeer.
In zijn verder betpog merkte
de minister op, dat er een vrijere
uitwisseling van producten dient
tot stand te komen tussen de be
trokken landen en tevens moet
de van nature in de landbouw
bestaande onzekerheid van prij
zen en afzetmogelijkheden zoveel
mogelijk gecompenseerd worden
door een beleid, dat op de stabi-
Geneesmiddel tegen I
huidaandoeningen.
Zuivert de poriën, doet de
jeuk bedaren, verfrist en j
sterkt de huidweefsels.
(Adv.)
lisatie van het prijsniveau ge
richt is. De vrijere uitwisseling
kan geschieden, wanneer in West-
Europa een markt zou zijn, waar
bij een onbelemmerd goederen
verkeer, de prijs in het vrije
spel van vraag en aanbod zou
worden bepaald.
Prijsstabilisatie.
Voorts zal het ter vervulling
van de tweede voorwaarde, de
prijsstabilisatie, nodig zijn, maat
regelen te treffen met betrek
king tot de prijzen. Teneinde
enerzijds de productie te bevor
deren, waar deze het best kan
geschieden en anderzijds de land
bouwbedrijven de zekerheid te
verschaffen, die voor de voort
gezette rationalisatie onontbeer
lijk is, zal men moeten vaststel
len tegen welke prijs of tussen
welke prijsgrenzen de producten
tussen de West-Europese landen
kunnen worden uitgewisseld. De
ze verhandelingsprijs bepaalt dus
niet het nationale prijsniveau,
doch vormt de basis voor het
goederenverkeer tussen de lan
den van West-Europa.
De vaststelling van het niveau
der verhandelingsprijzen is niet
alleen met het oog op de land
bouwbelangen een moeilijke op
gave, maar ook met het oog op
de andere doeleinden, waartoe
deze prijs moet medewerken, te
weten het sluiten van de beta
lingsbalans van West-Europa, het
verhogen van de welvaart en het
stimuleren van de productie, zo
dat geen productiekrachten bui
ten emplooi blijven en bovendien
de grootst mogelijke prestatie
wordt geleverd.
Het' voorgestelde systeem brengt
tenslotte mede, dat de import in
West-Europa van concurrerende
producten uit derde landen onder
een gecoördineerd regiem wordt
toegelaten.
Verzending van zeepost
Met de volgende schepen kan
zeepost worden verzonden. De
data. waarop de correspondentie
uiterlijk ter post moet zijn be
zorgd, staan, tussen haakjes,
achter de naam van het schip
vermeld:
Indonesië: m.s. Willem Ruys
(9 November).
Nieuw-Guinea: s.s. Grote Beer
(8 November).
Antillen: m.s. Oranjestad (15
November).
Suriname: m.s. Bonaire (8
November).
OPROEP AAN DE
NEDERLANDSE VROUW
(Ingezonden)
Vrouwen van Nederland!
Beseft hoe tragisch het volk der
Zuid-Molukken lijdt onder de ge
volgen van aardbeving en strijd!
Het gebrek aan levensmiddelen
en medicamenten is nijpend. Een
aantal dames stelt zich voor na
mens de Nederlandse Vrouwen
een dringend beroep op de U.N.O.
te doen om, eer het te laat is,
door alle haar ten dienste staande
middelen de nood te lenigen en
zodoende de bevolking te bewa
ren voor algehele ondergang.
Eensgezinde actie vermag veel!
Geeft uiting aan Uw bewogen
heid door Uw naam in te zenden
aan Mevrouw G. Janssen-Gille-
baard, Javastraat 86 te 's-Gra-
venhage.
Er is haast bij!
AMSTERDAM. 2 Nov. In te
genstelling tot de vorige dagen
overheerste vandaag een vrien
delijke stemming in vrijwel alle
sectoren van de Amsterdamse
Effectenbeurs, hetgeen in ver
band werd gebracht met een
krachtig herstel voor cultuur
waarden, dat zich onmiddellijk
na opening uitte. Aanbod ont
brak vandaag zo goed als volko
men en evenals gisteren en eer
gisteren geringe verkopen reeds
oorzaak waren van een flauwe
stemming, is ook geringe vraag
voldoende voor een behoorlijk
herstel.
Bij de industriepapieren wa
ren uitsluitend aandelen Philips
iets lager. De overige soorten
sloten merendeels goed prijs
houdend. Kon. Olie was per sal
do op 290 V, onveranderd.
Op de scheepvaartmarkt
kwam de betere stemming iets
meer geprononceerd naar voren.
Vooral aandelen Scheepvaart
Unie bleken gevraagd te zijn en
noteerden van 162)4 tot 165%.
Aandelen Paketvaart boekten
een even grote winst. De overi
ge soorten waren een tot twee
punten beter.
Cultuuraandelen behaalden
relatief de grootste winsten. Zo
opende Amsterdam Rubber drie
punten hoger op 126'4 en trok
daarna aan tot 128. Tegen slot
volgde een lichte reactie tot 127.
HVA was op 117-Vj ruim 3)4
punt hoger. Certificaten Deli
Maatschappij avanceerden drie
punten.
De beleggingsmarkt was zo
goed als onveranderd, alleen de
conversielening 1947 lag wat
trager. Oo de Amerikaanse sec
tor trok het agio vandaag iets
aan en werd getaxeerd op ruim
twee procent tegen gisteren cir
ca 1X procent. Prolongatie 2%
procent.
(Advertentie)
Die slopende Rheumatiek
maakt U humeurig en ziek,
maar bovendien raakt Uw hele
gestel er van ondersteboven. Ga
toch zó niet verder, drijf die slo
pende pijnen uit Uw leden. Met
Kruschen! Wonderlijk, wat die
zes minerale zouten, waaruit Kru
schen is samengesteld, voor U
doen. Met Kruschen voert ge de
bloedzuiverende organen precies
datgene toe, wat ze nodig hebben
om weer met jeugdige kracht te
kunnen functionneren. Het hloed
gaat weer krachtig stromen en de
onzuiverheden, die nu oorzaak
zijn van Uw tergende pijn .wor
den langs natuurlijke wég afge
voerd regelmatig en radicaal.
Ter gelegenheid, van
de dogmaverklaring
van Maria Tenhe
melopneming is een
gedenkpenning uit
gegeven, welke aan
de ene zijde de beel
tenis draagt van Z.
H. Paus Pius XII en
aan de andere zijde
een afbeelding van
Maria, die ten He
melvaart. De pen
ning is vervaardigd
door de Italiaanse
beeldhouwer Andrea
Mistruzzi.
BUITENLANDS OVERZICHT
EEN VRIJ GROTE MEERDER
HEID van 37 tegen 10 stemmen
en 12 onthoudingen, heeft in de
politieke commissie van de Ver.
Naties besloten, de resolutie van
1936, waarbij practisch de diplo
matieke betrekkingen met Spanje
werden verbroken, in te trekken.
Voorts om het verbod aan Spanje
tot deelneming aan het werk der
Ver. Naties, op te heffen. Hoewel
de2e beslissing, alvorens zij in
werking kan treden, ook nog
door een twee-derde meerderheid
van de gehele Assemblee moet
worden goedgekeurd, schijnt er
geen twijfel aan te bestaan, of
de discriminatie van Spanje zal
worden opgeheven. Wij verheu
gen ons daarover van harte. Niet
omdat wij het Franco-regiem in
Spanje ook maar enigszins ideaal
zouden vinden, verre van dat,
maar omdat dan een einde zou
zijn gemaakt aan een onwaardig
politiek spel, dat verre beneden
de standing staat, welke een or
gaan als de V.N. heeft in te ne
men, maar ook omdat dan aan
een ergerlijk meten met twee ma
ten een einde is gekomen.
Wat het eerste betreft, is het
er practisch nimmer van geko
men, dat de grote mogendheden
de diplomatieke betrekkingen
met Spanje verbroken hebben.
Kleine landen als Nederland en
België en ook het sterk socialis
tische Frankrijk van 1946 voer
den de resolutie van 1946 wel
„royaal" uit en verbraken alle
betrekkingen met „Franco-Span-
je". Maar in Washington, waar
men dodelijk benauwd was om
de Zuid-Amerikaanse staten in
dit deel van Europa vrij spel te
laten, verliet men Madrid wel
door de hoofddeur, maar kwam
er onmiddellijk door een zijdeur
weer binnen. En zelfs de socialis
tische regering in Engeland heeft
nimmer alle diplomatieke betrek
kingen met Spanje verbroken,
omdat het niet de schade wilde
lijden, welke daarvan het gevolg
kon zijn. De houding van deze
landen was dan ook oorzaak, dat
o.m. Argentinië al vrij spoedig
alle diplomatieke betrekkingen
met Madrid weer volledig her
stelde. Franco-Spanje heeft dan
ook door de resolutie van 1946
maar z.eer geringe schade gele
den, terwijl de Dinsdagavond
aangenomen resolutie Franco het
gevoel geeft van overwinnaar te
zijn, wat zijn positie in Spanje
méér ten goede zal komen dan de
resolutie van 1946 hem en zijn
land ooit heeft kunnen schaden.
Het tweede motief, waarom wij
ons over de ommekeer verheu
gen, is gelegen in de schijnheilig
heid, welke aan de resolutie ten
grondslag lag. Haar motief was,
dat er in Spanje geen democra
tisch bewind heerste, dat er geen
godsdienstvrijheid was en dat
Franco een bondgenoot van het
nationaal-socialistische Duitsland
was geweest. Maar deze resolu
tie, op deze gronden, werd krach
tig gesteund en verdedigd door
Rusland, waar elk beginsel van
democratie als landverraad geldt,
waar elk begrip van godsdienst
vrijheid volkomen is uitgesloten;
een land, dat oak een verdrag
sloot met Hitier, dat geen ander
doe] had, dan deze dictator de
kansen te geven om de Westerse
democratie volkomen uit te
roeien. Huichelachtiger comedie
dan de aanneming van deze reso
lutie tegen Spanje is op een in
ternationaal forum nimmer ge
speeld. Want als het werkelijk
om de democratie en de geeste
lijke vrijheid ging, dan waren er
heel wat meer landen in Europa,
waar deze beginselen veel erger
in het gedrang kwamen, dan in
Spanje het geval was. Landen,
welke bovendien de internatio
nale diplomatieke rechten bru
taal schenden. Maar men heeft
er nimmer aan gedacht, tegen de
ze landen op te treden, zoals men
tegen Spanje deed! Het is goed,
dat aan dit meten met twee ma
ten een einde is gekomen.
Drie ministers van Letland
ontslagen
STOCKHOLM, 2 Nov. (Reu
ter). Radio Riga meldt dat
drie Letlandse ministers wegens
„burgerlijk nationalisme" zijn
ontslagen. Het zijn de ministers
van Buitenlandse Zaken, Onder
wijs en Bosbouw.
FEUILLETON
6.
Herta vond de jongeman bui
tengewoon sympathiek. Gelukkig
hij, die hem tot vriend, en wee
degene, die hem tot vijand heeft,
dacht ze.
„Maar nu is het hoog tijd, dat
jullie uitstappen, anders rijdt de
trein weg en dan zitten wii hier
nog in de coupé. Geeft de bagage
maar hier, juffrouw Melcher".
Alsof het een onbeduidend
pakje was, nam hij de koffers van
zijn moeder in één hand en keek
toen om zich heen.
„Waar is uw bagage, juffrouw
Melcher?"
„Ik heb niets dan deze hand
koffer, mijn bagage verzond ik als
ijlgoed. Ik blijf trouwens niet in 1
Reut, ik reis door naar Horstberg".
Viel er een schaduw over zijn
open gezicht? Het leek bijna 'zo.
Maar het volgende ogenblik zei
hij rustig:
„Da spijt me werkelijk, ik dacht
dat u ook hier in de buurt moest
zijn. Maar nu moeten we ook op
schieten, dan kunt u tenminste
nog even iets gebruiken. We heb
ben nog maar zeven minuten tijd".
Handig hielp hij zijn moeder bij
het uitstappen en zag toen met
genoegen hoe luchtig cn veer
krachtig Herta volgde. Wat een
alleraardigst meisje! Zoiets had
hij in Reut nog nooit gezien, of
schoon daar ook geen gebrek was
aan aaraiee meisjes.
Met grote handigheid bezorgde
Robert de dames plaatsen bij het
buffet en ging wat eet- en drink
baars halen.
„Kijk moedertje, dat is voor
jou", zei hij, terwijl hij haar een
bordje met gebak aanreikte en
Herta een pakje in de hand
drukte.
Inmiddels bracht de kellner
voor de moeder een kop thee en
voor Herta en Robert een glas
spuitwater.
„Nu zullen we maar eens klin
ken, juffrouw Melcher, op een
vrolijke toekomst en een spoedig
weerzien".
Zo eigenaardig klonk dit, dat
Herta even huiverde. Ze ademde
moeilijk en het viel haar zwaar
Robert aan te kijken.
En het aanstoten der glazen
klonk niet helder en jubelend,
doch het leek meer een onharmo
nisch gekletter. Moest zij dit be
schouwen als een veeg teken voor
de naaste toekomst?
Herta had geen tijd om er lang
over na te piekeren en ze zei ook
tegen zichzelf, dat de zenuwen
haar weer eens parten speelden,
want noch in het gezicht van me
vrouw Wessler, noch in dat van
Robert viel er enige onrust te
bemerken.
De jongeman pakte Herta kame
raadschappelijk bij de arm, alsof
ze elkaar al sinds jaren kenden
„Nu moet u afscheid nemen van
moeder, juffrouw Melcher. Maak
i! het kort en pijnloos. Ik zal dan
zj vrij zijn u naar de trein te
brengen".
Herta bloosde even toen de
goede oude dame haar bij het af
scheid een kus gaf, ze scheen een
tikje verward door zoveel gene
genheid en vriendelijkheid.
Robert vond haar nu nog liever
en bekoorlijker en zijn blik
rustte op haar vol warme bewon
dering.
„We moeten nu gaan helaas','
zei h;j zacht.
Zwijgend liepen ze naast elkaar,
het was of alles om hen heen
was weggezonken.
Een zeer elegant en opvallend
geklede dame kruiste opeens hun
weg. Mechanisch trachtte Herta
haar te ontwijken en toch kwam
ze nog even met haar in botsing,
wat aan de dame een verontwaar-
dige uitroep ontlokte.
„O, vreselijk, mijn tasje!"
Vol schrik zag Herta, dat een
mooi handtasje van slangenleer
op de grond lag. Was dat werke
lijk haar schuld? Ze was toch
uitgeweken? Of was de vreemde
dame opzettelijk tegen haar op
gelopen? Of.Herta begon te
twijfelen.... was ze zo in ge
dachten verdiept geweest, dat ze
slechts meende uit te wijken, doch
in werkelijkheid de ander nog
raakte?
Haastig nog voor Robert het
kon voorkomen, bukte Herta zich
en overhandigde de dame haar
tasje.
„Neem me niet kwalijk, me
vrouw, het was heus een onge
lukje".
De dame knikte hooghartig en
afwijzend.
Robert ergerde zich zozeer over
die onbekende, dat hij in de haast
slechts een vluchtige handdruk
gaf.
Op het allerlaatste moment
sprong Herta nog op de trede van
de wagon toen zette de trein
zich reeds in beweging.
Het buffet, waar mevrouw
Wessler met haar koffers zat, lag
zo, dat Herta het van de trein uit
niet meer zien kon. De wielen
rolden reeds over de blanke rails
haar eventuele afscheidsgroet
kon dus alleen voor Robert be
doeld zijn. Maar was dat niet
overdreven? Zou hij er niet om
glimlachen een beetje spottend
glimlachen?
Herta ging op de harde bank
zitten en durfde haar hoofd niet
meer uit het venster steken, om
Robert Wessler nog een af
scheidsgroet te brengen. Haar
rechterhand omklemde het tasje,
waarin de witte zakdoek zat,
die ze zo graag in de wind had
laten fladderen, om hem toe te
wuiven, alsals ze maar ge
durfd had
Ze vermoedde niet, dat Robert
met ogen vol teleurstelling de
trein nastaarde; dat zeker geen
spottende glimlach op zijn gelaat
zou zijn verschenen, wanneer zij
hem nog een laatste blik gegund
had, wanneer een wit zakdoekje
hem nog een groet had toege
wuifd, hem alleen....
Hij keek de trein na, tot deze
in de verte verdwenen was; toen
ging hij naar zijn moeder terug,
Eeinzend, met gefronste wenk-
rauwen.
(Wordt vervolgd).
