Koude filmoorlog woedt tussen
Parijs en Hollywood
LABOUR LIET DE COMMUNISTEN
ER IN LOPEN
Communisten vernielen
tabaksoogst op Oost-Java
Spannende partij tussen
Szabados en Gligoric
Commissie-Sukiman acht
haar missie geslaagd
DE ©]\TVOER1NG
Het Vredescongres dat mislukte
Maar groter nadeel was gevolg
RADIO
Ongeveer 80 procent in de vlammen
Wereldschaaktour nooi
Franse cinematografen voelen
zich bedreigd
Het Indonesische standpunt over Irian
door Heralth
VRIJDAG 17 NOVEMBER 1950
(Van onze correspondent)
LONDEN, Nov. Wie het laatst lacht, lacht het best.
Enkele Labourbladen lachen over de poets, die de regering de
communisten heeft gebakken. Attlee had niet de macht het
communistische „vredescongres" van Sheffield te verbieden.
De Engelsen onthielden de verharde communisten en hun
vrienden, wier geestelijk vaderland de Sovjet-Unie is, gelijk
of ongelijk, hun visa. Het was een goede grap, volgens vele
anti-communisten. Duizenden ponden waren uitgegeven voor
het Congres en op het laatste ogenblik kon het niet doorgaan
omdat de „rode sterren" machteloos voor Engeland's gesloten
deur stonden en vonden dat voor hen de sleutel was gebroken.
De vele speciale verslaggevers
in Sheffield zagen de commu
nisten in hun hemd staan. Zij
ontdekten dat de Engelse orga
nisators van dit vredescongres
niets anders waren dan de nede
rige dienaren van Moskou. Alles
wat zij te doen hadden was te
zorgen voor de administratieve
kant van het congres. Zij zorg
den voor een vergaderzaal; zij
brachten de afgevaardigden on
der bij de inwoners van Shef
field en omgeving; zij bespraken
de bussen die de afgevaardigden
naar Sheffield moesten brengen.
Waarom had men Engeland
gekozen om dit congres te hou
den? In geen land van West-
Europa hebben de communisten
zo weinig invloed. Zelfs in de
Vakbonden, waar de 35000 leden
van de Communistische Partij
door hun hard werk en hun
grote mond heel wat ontevre
denheid hebben verwekt na de
oorlog. worden zij langzaam
maar zeker teruggedrongen. Het
Congres was bedoeld als een
bloedtransfusie voor deze wan-
kelste der communistische par
tijen.
PROGRAMMA
ZATERDAG 18 NOVEMBER
HILVERSUM I, 402 M.
7.00—24.00 KRO
7.00 Nieuws; 7.15 Morgengebed
en liturgische kalender; 7.30
Sluiting; 9.00 Nieuws; 9.10 Voor
de huisvrouw; 9.30 Waterstan
den; 9.35 Gramofoonmuziek'
9.55 Pontificale Hoogmis t. g. v.
het 25-jarig bestaan van de
KRO; 12.00 Angelus; 12.03 Or
gelconcert; 12.30 Land- en tuin-
bouwmededelingen; 12.33 Gra
mofoonmuziek; 12.55 Zonnewij
zer; 13.00 Nieuws en katholiek
nieuws; 13.20 Omroeporkest en
solist; 13.55 Amusementsmuziek;
14.20 Engelse les; 14.40 Radio-
Philharmonisch Orkest; 15.10
Kroniek van letteren en kunst;
11*45 Vrouwenkoor; 16.05 Amu
sementsorkest; 16.20 Boek
bespreking; 16.30 „De schoon
heid van het Gregoriaans"; 17.00
Voor de jeugd; 18.00 Filmpro
gramma; 18.15 Binnenlands
overzicht; 18.25 Gramofoonmu
ziek; 18.40 Regeringsuitzending:
„De West-Europese Unie meldt
zich"; 19.00 Nieuws; 19.15 „Dit
is leven", causerie; actualiteiten,
sport; 19.27 Populaire muziek;
19.52 Journalistiek weekover
zicht; 20.00 Nieuws; 20.05 De ge
wone man zegt er 't zijne van;
20.12 Gramofoonmuziek; 20.15
„Lichtbaken"; 20.40 „Steek eens
op die feestsigaar"; 21.00 Geva
rieerd programma; 21.45 Flitsen
van de feestviering; 22.00 Popu
lair concert; 22.30 Flitsen van de
feestviering; 22.45 Avondgebed
en liturgische kalender; 23.00
Nieuws; 23.15 Nieuws in espe
ranto; 23.2224.00 Gramofoon
muziek.
HILVERSUM II, 298 M.
7.00 VARA 10.00 VPRO 10.20
VARA 19.30 VPRO 20.00—24.00
VARA
7.00 Nieuws; 7.15 Ochtendgym
nastiek; 7.30 Sluiting; 9.00 Het
Nieuws en weerberichten; 9.12
Gramofoonmuziek; 10.00 Medi
sche causerie; 10.05 Morgenwij
ding; 10.20 Voor de arbeiders in
de continubedrijven; 11.35 Pia
noduo; 12.00 Gramofoonmuziek;
12.30 Land- en tuinbouwmede-
delingen; 12.33 Orgelspel; 13.00
Nieuws; 13.15 Metropole-orkest;
13.50 Gramofoonmuziek; 14.00
Voor de jeugd; 14.30 Kwartet:
14.50 Boekbespreking; 15.05
Politiekapel; 15.35 ..Van de wieg
tót het graf"; 15.50 Gramofoon
muziek; 16.20 Sport; 16.30 Sport-
praatje; 16.45 Radiophilharmo-
nisch orkest; 17.30 Voor de
jeugd; 18.00 Nieuws; 18.15 Popu
laire muziek: 19.00 Artistieke
staalkaart: 19.30 „Passepartout",
causerie; 19.40 „Het oude testa
ment in deze tijd", causerie;
19.55 „Deze week", causerie;
20.00 Nieuws; 20.05 Hein Festijn;
20.10 Vara-varia; 20.15 Gevari
eerd programma: 21.15 Zwitserse
muziek; 21.45 Socialistisch com
mentaar; 22.00 Striiksextet;
22.25 „Onder de pannen", hoor
spel: 22.45 De fluisterende har
monica; 23.00 Nieuws; 23.15
Commentaar Wereldschaaktour-
nooi; 23.2024.00 Gramofoon
muziek.
BRUSSEL 324 M.
12.00 Gramofoonmuziek: 12.30
Weerberichten: 12.32 Lichte mu
ziek; 13.00 Nieuws: 13.15 Vlaam
se liederen; 13.30 Gramofoonmu
ziek; 14.00 Causerie; 14.10 Gra
mofoonmuziek; 15.00 Idem: 15.30
Lichte muziek; 16.00 Volksmu*
ziek; 17.00 Nieuws: 17.10 Accor-
deonspel; 17.25 Zuid-Afrikaanse
liedjes; 17.40 Accordeonspel:
17.55 Economisch overzicht,:
18.00 Muzikale causerie: 18.30
Voor de soldaten; 19.00 Nieuws:
19.30 Gramofoonmuziek; 19.50
Radiofeuilleton: 20.00 Gevari
eerd programma; 22.00 Nieuws;
22.15 Verzoekprogramma; 23.00
Nieuws; 23.05 Jazzmuziek; 23.30
24.00 Gramofoonmuziek.
BRUSSEL 484 M.
12.05 Lichte muziek; 13.00 Het
Nieuws; 13.10 Verzoekprogram-
ma; 14.00 Gramofoonmuziek:
15.15 Verzoekprogramma; 16.30
Dansmuziek; 17.10 Idem; 18.30
Accordeonmuziek; 19.00 en 19.40
Gramofoonmuziek; 19.45 Nieuws
20.00 Lichte muziek: 21.15 Zang;
21.30 Jazzmuziek; 22.00 Nieuws:
22.15 Dansmuziek; 22.55 Nieuws:
23.00 Gramofoonmuziek; 23.55
Nieuws.
Waarom had men juist Shef
field gekozen, een stad met wei
nig hotels. „Wij konden nergens
anders een vergaderzaal vinden"
zeiden de communisten. Enkele
journalisten hebben proefonder
vindelijk bewezen, dat dit een
leugen was. Zij belden plaatsen
als Margate en Blackpool op,
stelden zich voor als vertegen
woordigers van de Communisti
sche Partij en hadden niet de
minste moeite in deze verlaten
badplaatsen zalen en hotels te
vinden. Sheffield, de zwartste
der Engelse steden, is het hart
van de bewapeningsindustrie.
Sheffield maakt de granaten
voor de troepen in Korea. Dat
was de reden dat men het con
gres hier wilde houden.
De arme Communisten, die
leugen op leugen stapelden, ken
den zelfs niet de agenda voor dit
congres, dat zes dagen zou du
ren. Door Praag de zetel van
het Internationale Vredescomité.
werden de organisatoren behan
deld zoals geen hautain Engels
Lord zijn bedienden durft te be
handelen. Tenslotte toen het
bleek dat slechts echte pacifisten
als Picasso, een vriend van Tito
als John Rogge, door het Engelse
ijzeren gordijn konden breken,
besloot Praag of Moskou het
congres over te plaatsen naar
Warschau, waar men zeker was
dat niet de vrede, maar de Rus
sische vrede zou worden verde
digd.
„De Communisten zijn erin
gelopen", juichen de bladen als
de „Daily Mirror". Hoe ongaar
ne men dit ook doet, men is
meer geneigd de communisti
sche „Daily Worker" gelijk te
geven. Dit blaadje heeft zijn
reservoir van scheldwoorden
reeds lang uitgeput, en is vrij
mak in zijn critiek op de rege
ring. Maar het is waar dat En
geland weinig over het congres
gehoord zou hebben als de visa-
rel niet zo sterk de aandacht had
getrokken. Tot minister-presi
dent Attlee op een diner van de
buitenlandse persvereniging
aanduidde, dat vele visa gewei
gerd zouden worden, hadden
slechts drie bladen over het
Congres geschreven. „Door de
actie der regering hebben mil-
lioenen over dit Vredescongres
gehoord, die er anders geen aan
dacht aan geschonken zouden
hebben", zegt de Daily Worker
nu. Het blad heeft volkomen ge
lijk. Deze millioenen weten niet
dat „vrede" zoals „democratie"
niet de gewone betekenis in de
mond der communisten heeft.
Nog een ander onaangenaam
gevolg heeft de actie der rege-
Het Amerikaanse vliegdekschip „Boxer" keerde dezer dagen
uit de Koreaanse wateren in de haven van San Francisco
terug. Op originele wijze vormde de op het vliegdek opge
stelde bemanning de naam van het schip bij het binnenlopen
van de haven.
ring. Sinds het verraad van
Fuchs en de verdwijning van
professor Pontecorvo is de be
kende vreemdelingenvrees der
Engelsen wat groter geworden
en zij wordt ijverig aangewak
kerd door bladen als de Daily
Express.
Buitenlanders komen slechts
om te spionneren is een sug
gestie, die men dagelijks in de
Bladen ziet. Dat de eerste spion,
die in Engeland werd gearre
steerd wegens atoomspionnage,
een Engelsman was, dat er geen
atoombom zou zijn zonder de
bjjdrage der West-Europese ge
leerden, vermeldt men niet. Een
versterking van de vrees voor
Europese eenheid en van het
Engelse isolationisme is eên gro
ter nadeel dan de schade die
kon ontstaan door een Congres,
waar een troep halve idioten en
bekende communisten vergeten
door de pers. de vredelievende
bedoelingen van de Sovjet-Unie
verdedigen. Dit althans is de
opvatting in gezaghebbende
kringen.
HET GESCHIL K.P.M.—
ZUID-MOLUKKEN
Na de uitspraak in kort geding
door de president der Amster
damse rechtbank in de zaak van
de republiek der Zuid-Molukken
contra de K.P.M. op 2 November
is de K.P.M. in hoger beroep ge-
faan. Gistermorgen diende mr.
lasthoff voor de K.P.M. een
memorie van grieven in bij de
president van het Hof. Mr. J. A.
J. Bottenheim stelde zich namens
mr. Berkhouwer voor de repu
bliek der Zuid-Molukken en
vroeg veertien dagen beraad voor
antwoord, welk verzoek door de
president werd ingewilligd.
SURABAJA. Ongeveer 80
pet. van de totale tabaksoogst in
Besuki (Java's Oostpunt) is door
brandstichters vernield, aldus
vernam Aneta. Na de reeds ver
melde branden in de voorgaande
dagen, zijn in de nacht van 14 op
15 November weer tientallen
droogschuren, waarvan de meeste
met tabak waren gevuld, in vlam
men opgegaan. Van de ongeveer
480 droogschuren in het Besuki-
sche zijn er volgens betrouwbare
inlichtingen 400 verbrand.
Volgens een voorlopige schat
ting bedraagt de schade 30 mil-
lioen rupiah aan tabak en 10
millioen aan schuren. Op ver
schillende plaatsen heeft men
rampokkers gezien die helmen
droegen, waarop het embleem
van de sikkel en de hamer was
geschilderd.
Op verschillende plaatsen in
het gebied van Maesan zijn be
kendmakingen aangeplakt, on
dertekend door de Partai Kom-
munis Indonesia, waarin de be
volking met de dood wordt be
dreigd als zij bamboe of hout
aan de ondernemingen levert.
Volgens de plaatselijke dagbla
den zouden 7 Indonesiërs zijn
vermoord omdat zij met Neder
landers zouden hebben samen
gewerkt.
500 man van de mobiele briga
de zouden uit Surabaja naar het
Besukische zijn vertrokken.
(Advertentie)
(Van onze Parijse correspondent)
Men hoort in Frankrijk de laatste jaren veel klachten over de
slechte gang van zaken in de filmindustrie. Vele producers
zitten met de handen in het haar bij een lege geldkist,
sommige acteurs of actrices zijn vergeefs op zoek naar werk,
en de critici vinden dat de kwaliteit van de films er wel eens
op achteruit gaat. Bovendien zien heel wat buurtbioscopen
hun zalen steeds leger worden. Het is een onprettige toestand.
De gouden dagen van de Franse cinematografie, die voor de
oorlog triomfen vierde over heel de wereld, schijnen voorbij.
En zoals de laatste tijd op zo menig gebied gebeurt, zijn ook
nu sommigen geneigd om aan de Amerikanen de schuld te
geven.
Een feit is, dat de Yankees
niet op een millioentje of wat
zien om de grote baas op de in
ternationale filmmarkt te worden
of te blijven. Zij hebben slimme
zakenlui aan de toppen van hun
productie-maatschappijen ge
plaatst, die hard werken, erg
veel reclame maken, goed weten
wat het publiek graag ziet, en.
zeer gewiekst zijn in het afslui
ten van voordelige contracten.
De Franse filmwereld, waar men
met heel wat minder geld moet
werken en waar men misschien
ook wel eens wat minder „slim"
is, voelt zich nu een weinig in
het nauw gedreven. Daar schijnt
wel enige reden voor te bestaan.
Frankrijk gaf Yankees
voordelig contract.
De bioscoopbezoeker, die op
z'n zaalstoeltje naar het witte
doek zit te kijken, geeft er zich
als regel geen rekenschap van,
welk een enorme machten samen
gebald zijn in de filmindustrie.
Wist u, dat de film nagenoeg
even grote financiële belangen
vertegenwoordigt als de olie- en
de zware industrie? Waarlijk,
Joseph Goebels onzaliger na
gedachtenis had niet voor niets
het plan om de wereld te doen
bukken voor Neubabelsberg. En
het is evenmin voor niets, dat de
Franse insiders der cinematogra
fie er bii de regering op aandrin
gen om betere beschermingsmaat
regelen te treffen ten behoeve
van hun werk. „Hoedt u voor
Amerika", zeggen zij. Waarom?
Kort na de bevrijding van
Frankrijk ging Leon Blum naar
Amerika, waar hij met de heer
Byrnes onder meer sprak over
de verhouding tussen de Franse
en de Amerikaanse filmbelangen.
Zij legden de grondslag voor een
accoord, dat reeds onmiddellijk
veel critiek zou ondervinden.
„Onze filmindustrie is op genade
en ongenade overgeleverd aan
Amerika", schreven sommigen.
Dit was uitermate overdreven.
Bovendien schenen deze critici
te vergeten, dat Amerika wel
enig zakelijk recht had om op be
paalde gebieden een zekere voor
keurspositie in te nemen. Wie
handen vol geld in een land
steekt, mag ook wel eens iets
terug vragen. Tenminste, zo den
ken wij er over. Aan de andere
kant echter, begrijpen wij de
klachten der Franse cinematogra
fen en ook wij vragen ons af,
of Frankrijk niét wat al te toe
schietelijk is geweest. Laat ons
eens bekijken, wat voor inhoud
het Frans-Amerikaanse film-
accoord had.
Wat willen de
Hollywooders?
Per jaar mochten de Ameri
kanen 121 grote speelfilms in
Frankrijk laten draaien. Elke
dertien weken zouden de Franse
bioscoopexploitanten slechts vijf
weken gegarandeerd vrij moeten
houden voor nationale, dus Fran
se rolprenten. Van de 1.500.000.000
francs, die de Amerikanen met
hun films in Frankrijk „vingen",
zouden zij er in theorie slechts
420.000.000 mogen repatriëren,
hetgeen echter op een zo soepele
wijze geconditionneerd was, dat
zij er in de praktijk wel
1.250.000.000 van mee terug naar
Yankeeland konden nemen. Voor
de invoer van elke Amerikaanse
film in Frankrijk moesten de he
ren van Hollywood 1.000.000
frans afstaan, dat gestort werd
in een fonds ter financiering van
de Franse filmindustrie.
Het bekende Slot te Berlijn,
dat door bommen gedeeltelijk
werd verwoest, wordt op last
van de autoriteiten in de Oos
telijke sector gesloopt. Een
der vleugels is reeds geheel
verdwenen.
Ziehier, in zeer grove trekken,
het accoord.
Van Franse kant heeft het hier
klachten van je welste over ge
regend. Desondanks hebben de
Amerikanen thans aangedrongen
op herziening van de overeen
komst, en wel zodanig, dat hun
positie er nog steviger van wordt.
Zij zouden nu het recht vragen
om alle francs, die zij met de
vertoning van hun rolprenten
innen, te repatriëren. Op die ma
nier gaat dan een Franse wens,
om 75 pet. van de Amerikaanse
ontvangsten te gebruiken voor
het in Frankrijk vervaardigen
van rolprenten een soort
FransAmerikaanse productie
maatschappij te stichten dus
in rook vervlogen.
Bovendien zouden de Amerika
nen de verplichting om voor
iedere ingevoerde film 1.000.000
francs in een Frans productie
fonds te storten, willen doen
schrappen. In plaats daarvan zou
den zij elk jaar 500.000.000 francs
willen steken in een Amerikaan
se distributiemaatschappij, die
Franse films in de States in om
loop zou brengen. Vele Fransen,
die bang zijn, dat daar door een
handige kunstgreep, een „boycot"
bijvoorbeeld, niets van terecht
zou komen, vinden dit op het eer
ste gezicht een gevaarlijke ver
andering.
Tenslotte zouden de Holly
wooders voortaan 166 in plaats
van 121 Amerikaanse speelfilms
in Frankrijk willen brengen, en
in overeenstemming daarmee zou
den dan de bioscoopexploitanten
nog maar 4 in plaats van 5 we
ken op elke drie maanden hoeven
te reserveren voor nationale pro
ducten. En ook deze wens ver
wekt, natuurlijk, veel critiek on
der de Fransen.
Wat zeggen de Fransen?
De Fransen zeggen: Onze thea
ters kunnen elk jaar maar 300
grote films verwerken. Stel, dat
Amerika er inderdaad 166 van
gaat leveren, en bedenk,, dat we
elk jaar ook nog omstreeks 65
rolprenten uit andere landen im
porteren. Voor ons blijft dan
hoogstens de mogelijkheid over
om 300 min 231 is gelijk aan 69
films in omloop te brengen. En
omdat we, willen we een beetje
„zaken doen", er jaarlijks min
stens 100 zouden moeten produ
ceren, zou dus het door de Ame
rikanen geopperde voorstel de
nekslag voor onze eigen industrie
betekenen. „Trouwens", zo ver
volgen de Fransen dan, „zijn de
Amerikanen niet al te veeleisend?
Zij eisen het leeuwendeel van
ónze markt op voor hun films,
die in hun eigen land reeds vol-
In het wereldschaaktournooi te
Amsterdam, dat in de effecten
beurs verspeeld wordt, zijn reeds
tal van duels geleverd, waarbij
het aan spanning niet ontbrak.
Interessant was het gevecht
tussen de Italiaan en de Joego
slaaf uit de eerste ronde. Szaba
dos was kennelijk niet op de
hoogte van de recente theoreti
sche onderzoekingen van de Me-
raner verdediging en boekte
reeds spoedig de kwaliteit in,
waarna de rest voor Gliroric
geen moeilijkheden meer ople
verde. Hieronder volgt dit duel.
Wit: Szabados. Zwart: Gligoric.
1. d2d4, d7d5; 2. Pgl—f3,
Pg8—f6; 3. c2c4, e7—e6; 4. Pbl
-c3, c7c6; 5. e2—e3, Pb8—d7;
6. Lfl—d3, d5xc4; 7. Ld3xc4, b7—
b5; 8. Lc4d3, a7—a6; 9. e3—e4,
c6c5; 10. e4e5, c5xd4; 11. Pc3
xb5, Pf6g4 (deze zet is speciaal
in Joego-Slavië de laatste tijd
onderzocht, theoretisch heeft de
paarden uitval een slechte pers;
het is echter niet uitgesloten en
de jongste analyses wijzen er op,
dat de tekstzet lang niet zo slecht
is). 12. Ddla4, Lc8—b7; 13.
Pb5xd4, Dd8b6; 14. h2—h3
(Szabados vindt niet het juiste
antwoord; de tekstzet is zelfs be
paald zwak. Noodzakelijk was 14.
00, waarna een ingewikkelde
stelling ontstaat met gelijke kan
sen). 14Pg4xe5 (de een
voudige weerlegging); 15. Pf3xe5,
Db6b4t! (de pointe); 16. Da4x
b4, Lf8xb4t; 17. Kei—fl, Pd7xe5
(zwart heeft reeds het initiatief);
18. Ld3e2, 0—0; 19. Lel—e3,
Tf8—c8! 20. f2—f3, Pe5—c4; 21.
Le2xc4, Tc8xc4; 22. Talcl, Tc4
xclt; 23. Le3xcl, Tf8—d8; 24.
15 JAAR VOOR MOORD
OP VERPLEEGSTER
De Amsterdamse rechtbank
heeft de 23-jarige H. B. uit Haar
lem, die op 6 Mei een 20-jarige
verpleegster van het Diaconessen-
huis te Naarden met een mes
steek in de hals van het leven
beroofde, veroordeeld tot een ge
vangenisstraf van vijftien jaar
met aftrek. De eis was twintig
jaar.
doende bezoekers trekken om alle
kosten te dekkenen laten
ons op die manier niet eens ge
noeg ruimte om onze eigen pro
ducten in een lonende circulatie
te brengen.
Voila, er heerst achter de cou
lissen dus een flinke spanning
tussen de Franse en de Ameri
kaanse filmwereld. Wat ons be
treft: wij vinden voor het stand
punt van beide partijen wat te
zeggen. De Amerikanen, die mil-
liarden besteden aan Marshall
plan en Atlantisch Pact, willen,
dat begrijpt men, ook wel een
tegenprestatie. Maar de Fransen
zien niet in, waarom die tegen
prestaties op een failliet van hun
filmindustrie zou moeten uit
draaien
Lele3, e6e5 (de beslissende
zet); 25. Pd4—c2, Td8—dit; 26.
Kfl—e2, Tdlxhl; 27. Pc2xb4, Thl
bl; 28. b2—b3, Tbl—b2+ (wit
staat uiteraard verloren en de
rest behoeft geen commentaar);
29. Le3—d2, e5—e4; 30. f3xe4,
Lb7xe4; 31. g2—g3, a6—a5; 32.
Pb4a6, Tb2xa2; 33. Pa6c5,
Le4c2; 34. Ke2—e3, Lc2xb3; 35.
Pc5xb3, Ta2a3; 36. Ld2xa5, Ta3
xb3t; 37. Ke3—f2, h7—h5; 38.
h3—h4, Kg8—h7; 39. La5—c7,
Kh7—g6; 40. Lc7—d6, Kg6—f5;
41. Ld6—f4, Kf5g4; 42. Lf4—
e5, f7—f6; 43. Le5—d6, Tb3—b2t;
44. Kf2gl, Ke4f3. Wit gaf op.
HUNTER
Export - Virginia van
blijvend goede kwaliteit
„Wij hebben hier een constel
latie aangetroffen, waaruit wij
moeten concluderen, dat grote
groepen van het Nederlandse volk
zich in zake Irian hebben laten
leiden door sentimenten. Toch
menen wij dat onze missie is ge
slaagd. Ons doel was n.l. de Ne
derlandse politieke groeperingen
een beter inzicht te geven in
het Indonesische standpunt", al
dus verklaarde dr. Sukiman,
voorzitter van de parlementaire
commissie uit Indonesië tegen
over het A.N.P.
De commissie zal heden weer
naar Indonesië terugkeren om
aldaar verslag uit te brengen aan
regering en parlement over haar
bevindingen in Nederland. Eerst
daarna, zo meende dr. Sukiman,
zal de delegatie voor de onder
handelingen worden samenge
steld.
„Wij hebben met vele groepen
in Nederland contact gehad. Onze
laatste indruk is, dat deze voor
lichting zeer nuttig is geweest.
Sommige politieke groeperingen,
die tevoren niet goed ingelicht
bleken over ons standpunt zijn
o.i. wel toegankelijk voor een
ander standpunt dan zij tevoren
innamen. De commissie hoopt,
dat haar bezoek een vruchtbare
basis heeft geleverd voor het
succes van de komende onder
handelingen. Wel heeft de zaak
Ambon de sfeer in Nederland
ietwat vertroebeld. De eerste be
sprekingen over Irian tijdens de
eerste ministersconferentie te
Djakarta verliepen in een gun
stiger sfeer. De rede van de mi
nister-president van Woensdag in Allan te Rotterdam.
de Tweede Kamer, die ik zelf heb
bijgewoond, heeft echter op mij
een prettige indruk gemaakt",
aldus besloot dr. Sukiman zijn
verklaring.
DRONKEN MAN STAK
PORTIER MET MES
De 69-jarige man P. S., wonen
de in het gemeentelijke verzor
gingshuis te Den Haag, heeft
Woensdagavond de 62-jarige por
tier van deze instelling met een
mes vijf steekwonden aan het
hoofd en in de buik toegebracht.
De dader was 's middags onder
invloed van sterke' drank thuis
gekomen en direct naar bed ge
gaan. De portier was hem komen
opzoeken en had hem medege
deeld, dat er rapport over zijn
gedrag zou worden opgemaakt.
Enkele uren later was daarop de
dronken man naar de portiersloge
gegaan on bracht do portier de
steken toe. De dader werd gear
resteerd en de portier ging naar
het ziekenhuis.
De Indonesische order voor
spoorwegmateriaal
De reeds gemelde Indonesische
opdracht aan de Nederlandse in
dustrie van spoorwegmateriaal
zal als volgt verdeeld worden.
De 1000 wagens voor vrachtver
voer op de Indonesische spoor
wegen zullen geleverd worden
door Werkspoor te Amsterdam.
Van de bestelde 100 rijtuigen
voor personenvervoer zullen er
40 gemaakt worden door Werk
spoor, 40 door Beynes te Bever
wijk en de resterende 20 door
FEUILLETON
19.
Goede wil, liefde en trouw zijn
de kostbaarste goederen, die zij
voor je kan meebrengen. Je
weet, dat ik met trots op mijp
mensenkennis mag roemen
welnu, Herta is de vrouw, die
God voor jou geschapen heeft,
om jou gelukkig te maken. Ik
voelde dat direct, bij de eerste
woorden, die wij met elkaar in
de trein spraken".
Diep ontroerd greep Robert de
hand van zijn moeder en kuste
haar.
„Moeder, ik dank je, ik wist
wel, dat ik bij jou begrip vinden
zou voor alles ook voor de
kleine bedriegerij, die ik op
jouw naam gepleegd heb".
Mevrouw Wessler glimlachte
niet, doch staarde ernstig en
met enige bezorgdheid voor zich
uit.
„Het was heel goed dat je dat
deed. Zo weten we tenminste
iets over Herta en nu hoeven
we niet dagen lang tevergeefs te
wachten op enig bericht van
haar.
Ontsteld keek hij haar aan.
„Wat wilt u daarmee zeggen,
moeder?"
Zij streek met de hand over
haar ogen.
„Ik weet het zelf niet, Robert,
het is zo maar een eigenaardig
gevoel binnen in me. Het liefst
zou ik in Soben informeren, om
dat ik vermoed, dat Herta een
van de twee dames was, die de
trein misten. Maar hoe kon dat
toch? Naar mijn mening moet zé
een uiterst nauwgezet iemand
zijn, die nonchalance komt dus
niet met haar karakter overeen.
Er zit iets tegenstrijdigs in, dat
ik niet begrijp en daarom maak
ik me ongerust".
Nu was het Robert, die zich
de trooster voelde.
„Ja, moeder, ik vond het be
richt ook erg vreemd en toch
moet ik toegeven, dat het ten
slotte gebeuren kan, dat iemand
de trein mist".
„Aan het begin van de reis
wel maar niet onderweg.
Herta zou hier in Reut zeker
graag langer gebleven zijn en
toch stapte ze op tijd in. Neen,
er moet iemand geweest zijn,
die haar weerhouden heeft. En
dat is het, wat me te denken
geeft"!
Robert stond op en liep ner
veus de kamer op en neer.
„Wat moeten we nu doen,
moeder?"
„Eerst zullen we hoe pijn
lijk het ook is het volgende
bericht van mevrouw Herbinger
afwachten. De rest zal dan van
zelf volgen".
Robert knikte.
„Je hebt gelijk, moeder."
En toch liet de bezorgdheid
hem niet los.
Het avondmaal was anders al
tijd de vrolijkste tijd van de hele
dag. De plichten waren dan ver
vuld, de arbeid rustte en omdat
de zorgen huize Wessler nooit
binnengeslopen waren, was er
na tafel altijd een vrolijk praat
uurtje.
Maar vandaag was het anders.
Hoewel Sophie ter ere van de
teruggekeerde vrouw des huizes
een gans gebraden had en als
dessert een heerlijke appeltaart
opdiste, was het alleen mijnheer
Wessler, die met smaak zat te
eten. Moeder en zoon deden de
tafel weinjg eer aan. Tenslotte
kreeg vader Wessler dit onge-
wone gebrek aan eetlust in de
gaten en vroeg naar de reden
hiervan.
Robert vertelde net hele geval
en toen hij uitgesproken was,
barstte de vader in een harte
lijke lach los.
„Dat had ik nooit gedacht'
lachte hij, „dus omdat een aar
dig meisje pech heeft en in So
ben de trein mist, kunnen jullie
niet meer eten? Dat is toch het
toppunt. Vooruit hoor, eet ten
minste een flink stuk appeltaart.
Sophie kijkt toch al zwaar bele
digd".
Zijn vrolijkheid werkte
aanstekelijk, dat Robert en zijn
moeder even hun zorgen verga
ten en er zelf om moesten
lachen. En toen papa de aller
beste wijn uit de kelder liet aan
rukken, hadden ze er niets op
tegen, om vrolijk te klinken op
het welzijn van de blonde Herta.
Zo verliep de avond toch nog
in blij samenzijn.
De volgende morgen echter
kwam de onverklaarbare angst
bij moeder en zoon weer op en
toen 's middags van mevrouw
Herbinger het bericht kwam, dat
Herta noch met de avond- noch
met de morgentrein in Horstberg
was aangekomen en ook niets
van zich had laten horen, toen
verging zelfs vader Wessler de
lust tot schertsen. Stil en zwij
gend zaten ze bij elkaar.
„Het wil me maar niet uit het
hoofd, dat het twéé dames wa
ren, die in Soben de trein mis
ten", sprak Robert tenslotte.
„Ja, daar heb ik ook al aan
gedacht", antwoordde zijn moe
der. „Het is geen zuivere koffie,
dat is zeker".
„Ik ken juffrouw Melcher
niet", zei vader Wessler na enig
peinzen, „maar zou het niet mo
gelijk zijn, dat ze op reis met
iemand anders kennis maakte en
zo een beter betaalde betrek
king kreeg? En dat ze maar di
rect met de nieuwe mevrouw
meeging en in haar vreugde
vergat, ons en mevrouw Her
binger ervan in kennis te stel
len?"
„Uitgesloten!" antwoordden
moeder en zoon als uit één
mond.
En mevrouw Wessler voegde
er nog aan toe: „Bovendien zou
Herta dat alleen daarom al niet
gedaan hebben, omdat zij mij
beloofde naar Reut te komen, als
ze in Horstberg enige moeilijk
heden zou ondervinden. En ze
heeft geen wankelmoedig ka
rakter, daar sta ik voor in".
De vader stond vastbesloten
op.
(Wordt vervolgd)
