EEN ORANJE OP DE ENGELSE TROON
Nederlanders en Britten blijven gehecht
aan vrijheid en democratie
Handhaver van het evenwicht in Europa
Stadsleven te Djakarta
was zeven uur stilgelegd
Stadhouder-Koning Willem III
Veiligheidsactie in Indonesië
Vele arrestaties
Naar wij vernemen:
Tijdens de afgelopen oorlog
werd een traditie voortgezet
MAANDAG 20 NOVEMBER 1950
PAGINA 3
Cr bestaan in de historie nauwe verbindingen tussen het Huis van Oranje en het oude
Albion. Prinsen van Oranje Nassau waren gehuwd met Engelse Koningsdochters. Brittan-
nië is tweemaal het toevluchtsoord geweest voor de Nederlandse dynastie in moeilijke en
kommervolle dagen. Stadhouder Willem V nam met zijn gezin in 1795 de wijk over
het Kanaal en Koningin Wilhelmina met het Prinselijk Gezin genoten in Engeland gast
vrijheid toen Duitsland in 1940 ons land binnenviel. De meest nauwe relatie kwam in
de tweede helft van de 17de eeuw tot stand. Een Prins van Oranje Nassau, Stadhouder
Willem III, beklom in 1689, als Koning van Engeland de troon.
f\eze nazaat van de Vader des Vaderlands, wiens 300ste
geboortedag in de afgelopen dagen werd herdacht, was
een historische figuur van de eerste rang toen de Oude
Republiek behoorde tot de grote mogendheden in Europa.
Een figuur, die met kop en schouders boven zijn tijdgenoten
en naaste medewerkers uitstak. Niet alleen krachtens zijn
hoge geboorte, maar veeleer wegens zijn bijzondere eigen
schappen en talenten. Zijn scherpe politieke inzicht, zijn
diplomatieke gaven, zijn militaire bekwaamheden, maar
bovenal zijn leiderscapaciteiten zouden Napoleon eenmaal
van hem doen getuigen met de beroemde woorden: „Hij was
een groot man".
Willem III heeft geen gemak
kelijke jeugd gehad. Zijn
vader, Stadhouder Willem II,
heeft hij nooit gekend. Zijn moe
der, Maria Stuart, dochter van
Karei I van Engeland, stierf in
1661. Willem III was toen nog
een knaap en de verantwoorde
lijkheid voor zijn opvoeding
kwam op de schouders van een
vrouw te liggen, zijn grootmoeder
Maria van Solms. Hij had een
zwak lichamelijk gestel, maar
een krachtige wil en scherpe
geest. Als jongen van tien jaar
werd hij beschreven als „zeer
mooi, het lang maar welgevormd
gelaat, een arendsneus, levendig
van geest, welsprekend en vast
beraden". Ook als man op later
leeftijd zijn deze karakteristieke
trekken hem bijgebleven. Er be
vindt zich van de Stadhouder
Koning in het Rijksmuseum een
schilderij van Schalcken. En men
wordt bij het zien van dit por
tret geboeid door de intelligente
gelaatsuitdrukking.
Het Stadhouderschap was in de
jonge jaren van de Prins in
discrediet geraakt. Jan de Witt
was de onverzoenlijke tegenstan
der van de Oranje's. De Akte van
Seklusie en het Eeuwig Edict
waren uit zijn brein ontsproten.
Dit alles moet de jeugdige Willem
niet onberoerd hebben gelaten. Is
het ook daaraan te danken, dat
hij tekort schoot in edelmoedig
heid toen de gebroeders de Witt
in 1672 door het Haagse gepeupel
werden vermoord en het achter
wege liet om tegen de aanstich
ters en bedrijvers van dit gru
welijk misdrijf op te treden? Hij
had het kunnen doen en zeker
de schuldigen niet behoeven te
begunstigen. Het is een zwarte
bladzijde in zijn leven.
Het getij was voor Oranje in
die dagen gekeerd. De akten,
waarin de Oranje's uit alle
staatsambten werden geweerd en
het Stadhouderschap met het
hoogste militaire gezag onverenig
baar werd verklaard, degradeer
den tot waardeloze paperassen.
Wat voor „eeuwig" was vastge
legd bleek nog geen luttele jaren
stand te houden.
Het gistte in 1672 in de Oude
Republiek. Er ontstond een
paniek onder het volk toen
Frankrijk, Engeland en ook later
Münster en Keulen de oorlog
verklaarden. 1672 zou voor altijd
in de geschiedenis van Nederland
geboekstaafd worden als het
„rampjaar". „De regering was
redeloos, het land reddeloos en
het volk radeloos", zo luidt het
oude gezegde. De politiek van
de Witt had gefaald. Men riep
om Oranje. De 21-jarige Willem
gordde het zwaard om en ont
wierp en volvoerde zijn strategi
sche plan met een opvallende be
kwaamheid. Het was het voorspel
tot de grote rol, die hij in de
komende decennia irt Europa zou
spelen.
Het zou te ver voeren in dit
kort bestek de gebeurtenissen op
de voet te volgen. In grove trek
ken komen ze op het volgende
neer. Het Franse leger moest in
1674 de wijk nemen. Het Stad
houderschap en de leiding van
leger en vloot werden in de man
nelijke linie van de Oranje's
erfelijk verklaard. Willem III zat
in het zadel. In 1677 huwde hij
met Maria, dochter van Jacobus
II van Engeland.
Zijn onverzettelijke politiek te
gen Lodewijk XIV zette hij voort.
Met de beroemde landing bij Tor-
bay (1688), waarbij hij gesteund
werd door de Staten en de regen
ten zonder deze morele en
materiële hulp was het hem nooit
gelukt gaf hij gehoor aan de
roepstem van de Whigs in Enge
land om Jacobus II te verjagen.
Willem III greep deze gelegen
heid aan, om een wig te drijven
tussen Versailles enerzijds en de
Fransgezinde partijen in Enge
land, onder Karei II en Jacobus,
anderzijds. Hoofdzaak was voor
hem de Zonnekoning de voet
dwars te zetten. Het jaar daarop
beklom Willem III de troon van
Engeland.
de kroning.
Il/illem ni heeft eigenlijk nooit
in Engeland kunnen aarden.
Hij ondervond zo nu en dan een
grote tegenstand van het parle
ment, vooral op het terrein van
de binnenlandse politiek. In zijn
wijk had bij de vrede van Rijs
wijk Willem III als Koning van
Engeland erkend. Later zou hij
dit herroepen, hetgeen hem voor
goed de boosheid van Willem III
op de hals haalde. De grote
triumph van zijn ontworpen poli
tiek, het handhaven van het even
wicht in Europa, zou Willem III
niet beleven. Hij stierf in 1702
als een gevolg van een val van
zijn paard. Bij de vrede van
Utrecht in 1713 bleek, dat Frank
rijk binnen de perken was ge
houden. Het evenwicht was be
waard.
De politiek van Willem III ver
stevigde de positie van de
Protestantse godsdienst. En het
is nodig daar op deze plaats, zij
het zeer beknopt overigens, iets
van te zeggen. Men bedenke
echter, dat historische gebeurte
nissen moeten worden gezien in
het licht van de tijd. De kerke
lijke politiek van de Oude Repu
bliek is uit de historische omstan
digheden te verklaren. De katho
lieken waren in die dagen de
„stillen in den lande". Lodewijk
XIV was een katholiek vorst en
Karei II en Jacobus II van En
geland waren dat ook. Willem III
echter keerde zich tegen het
machtsstreven van de Zonne
koning. Hij wenste aan diens
aspiraties om de omringende vol
keren aan zich te onderwerpen
een halt toe te roepen. Toen Wil
lem III in Engpland voet aan wal
zette om zich met wapengeweld
buitenlands beleid was hij geluk- tegen zij n schoonvader te keren,
stond zeker niet voorop een Kerk
vervolging of iets anders van
dien aard. „Het beschermen van
de Protestantse godsdienst was
een onwillekeurig gevolg", heeft
dr. Japikse geschreven.
Wij leven in een andere tijd en
Katholieken en Protestanten we
ten zich allen Nederlanders, die
trouw zijn aan de Oranje's in
wier handen de hoogste waarden
en geestelijke goederen van het
Nederlandse volk veilig waren,
en nog zijn.
De Stadhouder-Koning was een
nationale figuur en als zodanig
eren wij hem.
Dijna drie eeuwen scheiden onze
generatie van de episode,
waarin hij zijn persoonlijk stem
pel drukte op de Europese poli
tiek. Zijn streven was er op ge
richt de dwingelandij te weren.
Zijn leven en werken waren er
aan gewijd! Europa is sindsdien
nog meermalen het strijdtoneel
geweest van de volkeren, waarbij
de vrijheid als inzet gold. Het
jongste verleden heeft het ons
nog geleerd.
Zo vaak als er gezegd wordt,
dat de geschiedenis zich herhaalt,
zo dikwijls is het niet waar. Be
paalde situaties kunnen in het
verloop der historische gebeurte
nissen een gelijkenis vertonen.
De tijdsomstandigheden en de
oorzaken zijn vaak geheel andere.
Het trekken 1 an vergelijkingen
blijft altijd een gewaagd experi
ment.
Wie evenwel in dit tijdsbestek
de vrijheid in Europa ter harte
gaat kan niet blind zijn voor de
harde werkelijkheid, dat opnieuw
een „evenwicht" wordt verstoord
door de dreiging van een tyran-
niek stelsel met als welbewust
doel de wereld in de ketenen der
slavernij te kluisteren.
In dit licht gezien heeft de
grote Oranje, waaraan wij deze
regelen wijdden, ons zeker iets
te zeggen en verstevigt dit inzicht
de verknochtheid van ieder recht
geaard Nederlander aan het Huis,
waartoe ook Willem III be
hoorde.
G.G.
In verband met het bezoek van H. M. Koningin Juliana en Z K. H. Prins Bernhard aan
Engeland, wijden wij op deze pagina een tweetal artikelen aan historische verhoudingen op
staatkundig gebied in het Rijk van Albion, terwijl hierboven een foto gepubliceerd wordt
van het Engelse Koninklijke Gezin, de Koning, de Koningin met de beide Prinsessen en de
koninklijke schoonzoon. Het Koninklijk bezoek dat in Londen met grote belangstelling tege
moet wordt gezien zal ertoe bijdragen de historische banden tussen Engeland en Neder
land en tussen de beide vorstenhuizen, te verstevigen.
Een schilderij, voorstel
lende prins Willem III,
hangt in het onlangs ge
restaureerde stadhuis van
Gouda. De burgemeester
van Gouda, mr. dr. K. F.
O James gaf het aan
zijn gemeente ten ge
schenke. Het schilderij
stelt prins Willem III
voor op ongeveer 24-
jarige leeftijd.
kiger. Het was voor hem niet
gemakkelijk de juiste weg te
vinden naar de Tories en de
Whigs Maar dat alles deed niets
af aan zijn ideaal, het evenwicht
te 'handhaven tegen het absolu
tistische Frankrijk.
De worsteling met Lodewijk XIV
werd voortgezet. Willem wist
een coalitie tegen Frankrijk tot
stand te brengen. Wij zien hem
dan terug in de Zuidelijke Neder
landen aan het hoofd van zijn
troepen. In zijn Engelse tijd wer
den de 'zaken in de Republiek
met bekwame hand bestuurd door
mannen van formaat. Een grote
steun van Willem III werd de
pensionaris Heinsius. De geschie
denis van die tijd is van een
ingewikkelde structuur. Het di
plomatieke spel werd met een
grote voorzichtigheid gespeeld.
Achtereenvolgens komen dan de
vrede van Rijswijk, wat slechts
een adempauze betekende en een
nieuwe oorlog in het zicht. Inzet
was de Spaanse opvolging. Lode-
Van Zondagavond vijf uur tot
Zondagmiddag twaalf uur is het
burgerverkeer in geheel Djakar
ta, Priok en Meester Cornelis ge
blokkeerd geweest „in verband
met maatregelen, welke door
militairen en door de politie wor
den getroffen". Door middel van
radio en pamfletten werd de be
volking bevólen de huizen niet
te verlaten" totdat de maatrege
len voltooid zijn". Van gezagheb
bende zijde werd aan Aneta me
degedeeld, dat soortgelijke veilig
heidsacties ook elders in Indone
sië zijn genomen.
De actie, die een rustig verloop
had, werd, naar het ministerie
van voorlichting aan Aneta mede
deelde, uitgevoerd in het kader
van een spoedig herstel van de
orde en veiligheid in Indonesië.
Hoewel officieel hierover niets
werd medegedeeld, werden de
maatregelen waarschijnlijk getrof
fen in verband met mogelijke
demonstraties naar aanleiding
van de wederbegrafenis te Solo
van de leiders van de opstand
van Madium, die gisteren plaats
had.
Tijdens de veiligheidsactie wer
den ook een aantal arrestaties
verricht. De schattingen over het
aantal verrichte arrestaties lo
pen ver uiteen, n.l. van een do
zijn tot 200. Ook zouden een aan
tal wapenen in beslag zijn geno
men. Onder de arrestanten be
hoorden een aantal leiders van de
P.K.I. en de Sobsi, de heer P.
Spies, een der directeuren van
de Ja vase Bank, het voormalige
Chinese lid van de Volksraad, de
heer H. Kan, de hoofdredacteur
van het links georiënteerde Chi
nese dagblad „Seng Hoa Pau",
de heer Wang Chi Wen en de
voormalige staatssecretaris voor
binnenlandse veiligheid, de heer
Suriasantoso. Vele van de aan
gehouden personen werden in de
loop van de middag weer vrijge
laten. Voorzover Zondagavond
nagegaan kon worden bevonden
zich toen nog de heren Spies, Kan
en Wang Chi Wen in arrest. Over
de redenen van aanhouding van
b.v d.e heer Spies, tast men ook
bij de Javase Bank volkomen in
het duister.
KAMERLID HERMANS C.S.
KOMEN DINSDAG VOOR
Het communistische Tweede
Kamerlid Hermans zal Dinsdag
a.s. met vier van zijn geestver
wanten voor de rechtbank te
Maastricht terecht staan wegens
het bevorderen van desertie. Het
betrof hier de dienstplichtige
soldaat A. R., die bij het com
mando luchtvaarttroepen te Nij
megen was ingedeeld on in het
laatst van Augustus tijdens een
verlof was gedeserteerd en naar
België wilde uitwijken. Herman
c.s. hebben op verschillende wij
zen deze deserteur steun ver
leend.
is te Den Haag een 45-jarige
bankbediende aangehouden, die,
volgens het voorlopig onderzoek,
ruim 10.000 gulden heeft verduis
terd ten nadele van cliënten van
zijn bank, die aan de bediende
in goed vertrouwen geld over
handigden om het op hun bank
rekening te storten.
overleed in de leeftijd van 61
jaar de heer B. Noorderwier, ge
deputeerde van de provincie
Utrecht en oud-wethouder van
Amersfoort. De heer Noorderwier
nam reeds van jongs af aan deel
aan de socialistische beweging in
ons land.
werden in September j.I. 4649
woningen voltooid. In de overeen
komstige maand van de jaren
1945 tot en met 1949 kwamen
resp. 84, 118, 1040, 2919 en 3797
woningen gereed. In de eerste
drie kwartalen van 1950 werden
34136 nieuwe woningen gebouwd
tegen 29188 in dezelfde periode
van 1949.
kreeg de Duitser E. W. van de
Bijz. Raad van Cassatie 16 jaar
gevangenisstraf, omdat hij als ge
vangenbewaarder te Schevenin-
gen en te Vught gevangenen had
mishandeld en hij bovendien
schuldig was bevonden aan moord
op arrestanten
bevinden zich in de marechaussee
kazerne te Vlissingen vier Rus
sen en twee Roemenen, die te
Rotterdam als verstekeling op
verschillende schepen zijn aan
getroffen. Het Russische stoom
schip „Olga", dat binnenkort te
Vlissingen arriveert, zal deze
vreemdelingen weer meenemen...
Statig rijst de slanke St. Stephen's toren van het Parlements
gebouw in Londen omhoog. Over de gehele wereld kent men
de klok „Big Ben" wier geluid tijdens de oorlog de strijd voor
de vrijheid en de taaie onverzettelijkheid tegen de agressie
symboliseerde Een gezicht op het Westminster Palace (het
Parlementsgebouw) met „Big Ben
De verhouding tussen Nederland en Engeland is niet altijd van
de aangenaamste aard geweest Iedere Nederlander weet van
de Engelse oorlogen tegen de Republiek der Verenigde Provin
ciën Wij allen herinneren ons nog uit de geschiedenis hoe Enge
land onze suprematie ter zee niet kon uitstaan en hoe de Britten
in vroeger eeuwen alles hebben gedaan om schade te berok
kenen aan onze belangen. Maar nu H.M. de Koningin en Z.K.H.
Prins Bernhard deze week een officieel bezoek zullen brengen
aan de Engelse hoofdstad willen wij niet verder spreken over
het onaangename wat vroeger is geschied, maar Willen wij voor
alles denken aan datgene, waarin beide volkeren, het Neder
landse en het Britse, elkaar steeds hebben gevonden, n.L in de
liefde voor de vrijheid en voor de democratie.
i/iefde voor de vrijheid. Na
hetgeen wij in de afgelopen we
reldoorlog van de Engelsen heb
ben gezien en ervaren, is het
eigenlijk niet nodig de Britten
ten voorbeeld te stellen aan al
degenen, die de vrijheid liefheb
ben en zich willen verzetten
tegen tyrannie en terreur. Zeker
de Engelsen hebben niet als wij
een bezetting meegemaakt. De
Britten hebben dus niet direct
geleden onder de terreur van het
Moffendom. Zij behoefden niet
onder te duiken en zij bleven
onder eigen bestuur. Maar de
Baritten hebben alles gedaan om,
naar een woord van Koningin
Wilhelmina, zich zelf te zijn en
te blijven.
Daarom bleef Engeland vast
beraden in de eerste helft van de
oorlog, vooral toen het vasteland
gen. Het is de onsterfelijke ver
dienste van de Britten, dat zij
toen alleen pal bleven staan, de
vreselijke bombardementen uit de
lucht hebben getrotseerd en daar
door de vrije volkeren over zee
de gelegenheid hebben gegeven
zich voor te bereiden op het
offensief, dat de vijand defini
tief zou. verslaan.
Liefde voor de vrijheid, dat
hebben de Britten getoond, toen
zij gehoor gaven aan de oproep
van hun grote leider in oorlogs
tijd, Winston Churchill, die zijn
volk bij de aanvaarding van het
premierschap niets anders had
aan te bieden dan bloed, zweet
en tranen. En Brits bloed is er
gevloeid: op de slagvelden in
Afrika, Italië en Frankrijk. Tra
nen zijn gestort door duizenden
Britse vrouwen, moeders en kin
deren. Hard is er gewerkt door
het thuisfront in fabrieken van
allerlei soorten oorlogsmateriaal,
ook door de Britse vrouwen. Veel
moesten de Britten zich ontzeg
gen opdat de soldaat aan het
van Europa gedwongen was j front toch maar het nodige kon
officieel de wapens neer te leg-1 krijgen. Liefde voor de vrijheid,
dat hebben de Britten ook ge
toond door hun gastvrijheid aan
talrijke ballingen. Met grote
welwillendheid werd onze Ko
ninklijke Familie door de Engel
sen ontvangen en onze regering
kon zich, vrij van vijandelijke
druk, bezig houden met het be
stuur van onze toenmalige Over
zeese Gebiedsdelen en met de
voorbereiding van hetgeen later,
na de bevrijding, in ons eigen
vaderland nodig zou zijn.
Met hun liefde voor de vrij
heid, die de Britten toonden tij
dens de afgelopen oorlog, zetten
zij een traditie voort. John Locke
was hun meest invloedrijke philo-
soof uit de tweede helft der
zeventiende eeuw. Locke die een
strijder was voor verdraagzaam
heid vooral ook in godsdienstig
opzicht. Zijn denkbeelden ver
spreidden zich ook over de rest
van Europa, vooral in de acht
tiende eeuw onder de Franse
denkers. Toen er ook in Enge
land een scheiding kwam in de
geestelijke gemeenscha- kwamen
er wel anti-katholieke wetten tot
stand, doch deze vonden hun oor
sprong meer in politieke redenen
dan in een fel anti-papisme. De
practiik was veel minder dan de
letter van de wet. Koningin Eli
sabeth en haar minister Cecil
Lord Burleigh zijn er in geslaagd,
zij het dan ook vooral gedreven
door eigen belanr* dat Engeland
niet als het Europese vasteland,
werd geteisterd door felle gods
dienstoorlogen.
De Britten hebben zich ook
altijd onderscheiden door hun
liefde voor de democratische
staatsvorm. Niet dat Engeland al
vroeg een democratie was. Ook
de Britten konden, evenals wij,
eerst ver in de negentiende
eeuw zeggen, dat zij een demo
creatie vormden. Wel bestond al
lang het parlement en was er al
in de achttiende eeuw de minis
teriële verantwoordelijkheid en
zelfs het parlementaire stelsel,
doch het kiesrecht voor het par
lement was nog zeer beperkt.
In 1215 werden bij de Magna
Charta een aantal rechten van
de vorst (Jan zonder Land) afge
dwongen. De vorst mocht sinds
dien geen belastingen meer hef
fen dan mét toestemming van
het „commune consilium". Dit
„commune consilium" was de
kiem van een parlement. Het
was nog wel geen echt parlement,
want oorspronkelijk bestond het
met uit gekozen afgevaardigden,
doch uit leden, die door de Ko
ning werden opgeroepen. In 1254
komt de vertegenwoordigingsge
dachte erin. De Koning had n.l.
de toestemming van de graaf
schapsvergadering nodig voor het
heffen van belastingen en riep
daartoe twee ridders uit elk
graafschap in het parlement. Deze
werden nu gekozen door de
graafschap en brachten de toe
stemming van de graafschapsver
gadering mee. Een tiental jaren
later ongeveer werden ook de
steden opgenomen.
Hendrik III had zich zeer ge
haat gemaakt door hoge belas
tingen en door het begunstigen
van vreemdelingen. De hoge adel
en de steden kwamen tegen hem
in verzet onder leiding van Simon
de Montfort, graaf van Leicester,
die pretendent voor de troon was.
Deze riep 20 Januari 1265 het
parlement bijeen en riep ook
twee poorters uit iedere stad op.
De Montfort werd in Augustus
1265 verslagen, doch de vertegen
woordiging van de steden bleef
sindsdien bestaan. Eerst langza
merhand kregen deze meer rou
tine in staatszaken en vormden
zij een sterke macht tegenover de
vorst.
Oorspronkelijk bestond de taak
van het parlement alleen in het
toestaan van belastingen, waarbij
men dan tevens zijn grieven uit
sprak. Eerst omstreeks 1500
kwam de wetgevende functie
hierbij. Definitief was dit nog
niet, want onder het huis Tudor
werd weer meer absolutistisch
geregeerd. Ook de Stuarts hebben
zich nog telkens wetgevende
macht aangematigd. In 1689 wordt
bij de Bill of Rights de wetgeven
de macht van het parlement defi
nitief gevestigd. In de volgende
eeuw komt dan in Engeland het
parlementaire stelsel in die zin,
dat de volksvertegenwoordiging
de leiding heeft en de regering
eventueel voor de meerderheid
in de volkskamer moet wijken.
Dit stelsel ontwikkelt zich uit het
instituut van de rhinisteriële ver
antwoordelijkheid.
Een democratie wordt Engeland
eerst in 1832 toen bij de bekende
Reform-bill het kiesrecht werd
toegekend aan de gegoede bur
gerij. In 1867 krijgen ook de
arbeiders, althans een groot deel
daarvan en die wonen in de
steden, het recht hun vertegen
woordigers in het parlement te
kiezen. Bij de Habeas-Corpus-Act
van 1679 had de derde stand van
Engeland ook reeds enkele
grond- of vrijheidsrechten van
de absolute vorsten weten af te
dwingen.
Een eeuw later namen de
Amerikaanse staten 'na de vrij
making van Engeland verschil
lende grondrechten op in ver
klaringen, die aan hun grond
wetten voorafgaan. Dit is het ge
val bijvoorbeeld bij de constitutie
van Virginia van 1776 (Declara
tion of Rights). Frankrijk volgt
in de grote Revolutie met de
„Droits del'Homme et du Citoyen"
voorafgaande aan de grondwet
van 1791. In navolging hiervan
laat men ook in ons land aan de
Staatsregeling van 1798 een aan
tal „Burgerlijke en Staatkundige
Grondregels" voorafgaan. Uit dit
alles blijkt, dat de Britten ook
wat de democratische staatsvorm,
die ons Nederlanders zo lief is,
betreft de toon hebben aangege
ven. Nu onze Koningin en Prins
deze week een bezoek gaan bren
gen aan het Britse Koningshuis
en aan het Britse volk, weten we.
dat het hier niet alleen een for
meel gebruik betekent. Het be
zoek wil aan de wereld tonen,
dat het Britse zowel als het Ne
derlandse volk trouw zijn aan de
vrijheid en eerbied blijven heb
ben voor de democratische instel
lingen, waarvoor in vroeger
eeuwen en in de jongste tijd zo
veel offers zijn gebracht. M. P. J.