1950 was een jaar van grote bewogenheid en vol dreigende spanning HHPK ze sc c erijen sfr. 33 25 ie-atelier rijf ZN., ntrum", or iTIELHANDEL imeij kolieken ZATERDAG 30 DECEMBER i 030 rdronkenoord 89 voorspoedig 1951. Scharloo 33 RSBIJENKORF" childersbehoeften Z. N. ersbedriif 17 Houtweg Z.N. begin, huisgezin! ven STRAAT ZEVEN. J klaar, nieuw jaar! èle een gelukkig en JAC. HARZING HAALDIENST Bierkade 7 12 ALKMAAR rij Z. N. n, vrienden en ken- ir. r, tel. 3198 AR TEL. 2172 )LEX-VERHUUR RLOO - Tel. 4996 ,1 Telef. 2628 - Telefoon 2496 >ilega's Zalig Nieuw], BIERKADE 3 :ennissen een G.N. p st alle clientèle en vjaar. Z. N. enote 4, Oudorp Z. N. Het afgelopen jaar heeft zich met name op het kennen door sombere bedreigingen welke op hebben gehad en die voorlopig beëindigd zijn dagen in Brussel gevallen, waar alle vrije demo hebben aanvaard, dat ontzettend zware lasten noodzaak was niet langer te ontkomen, nu de karakter aannamen, terwijl deze bovendien bewapening, welke aan de communisten een zou kunnen leiden tot een situatie waarin een mogelijk was. Het begon reeds in het voorjaar, toen de communistische Duitse jeugdorganisatie, met grote ophef een mars naar Berlijn aankondigde, welke gedurende de Pinksterdagen gehouden werd en waarvan het doel zou moeten zijn, dat geheel Berlijn, dus ook de westelijke zones, door de rode troepen zou worden bezet. Het is zeer waar schijnlijk de krachtige en beslissende houding van de geallieerden en met name van de Amerikanen geweest, dat het bij een bedreiging is gebleven. Men gaf van deze zijde duidelijk te kennen, dat een invasie van deze rode propagandisten in de Westelijke zones niet zou worden geduld en dat men het meende met deze waarschuwing bleek duidelijk uit het feit, dat zowel de Amerikanen als de Engelsen tegen de Pinksterdagen sterke militaire formaties in Berlijn samen trokken, om desnoods met geweld op te treden. Hoewel men van communisti sche zijde een grote mond opzette over wat men daar weer noemde de Amerikaanse provocaties in het op de kop zetten der fei ten. zijn de heren nu eenmaal niet te overtreffen meesters en men de Geallieerden reeds bij voorbaat verantwoordelijk stelde voor het bloedbad, dat daarvan het gevolg zou zijn, liep de hele zaak met een sisser af, doordat 24 uur te voren het com munistische bevel kwam, niet buiten de Russische zóne te gaan. Maar niet alleen in Berlijn, ook in Z.O. Europa zorgde men door allerlei oorlogsdreiging een zenu wenoorlog te voeren. Hier was hei Stalin's grote rivaal Tito, die het moest ontgelden. Vanaf Maart werden voortdurend Hongaarse, Roemeense en Bulgaarse troepen aan zijn grenzen geconcentreerd en wel zodanig, dat Belgrado elke dag een inval kon verwach ten. Het bleef echter bij bedrei gingen met nu en dan wat grens incidenten, want de Ver. Staten haden Moskou laten weten, dat elke agressie tegen Joego-Slavië, oo'1 .g zou betekenen met de ge- hc'e democratische wereld. Na deze mislukking werd een a .ere zeer belangrijke pion op een geheel ander gedeelte van het V i Idschaakbord dreigend naar voren geschoven. Op Zondagmor gen van de 25ste Juni werd de nu is vermoedende wereld ver rast. door het bericht, dat Noord- Koreaanse communistische troe pen de oorlog waren begonnen tegen Zuid-Korea, welks neutrali teit door de Verbonden Naties was gegarandeerd. Deze brutale agressie kon de democratische wereld niet op zich laten zitten en vooral de Ver. Staten kwamen onmiddellijk in 't geweer. Nog dezelfde Zondagavond kwam de Veiligheidsraad in spoedzitting bijeen, maar tegelijkertijd gaf president Truman opdracht aan de Amerikaanse strijdkrachten met alle middelen de Zuid-Korea- ne'n te hulp te komen. Een be sluit. dat enkele uren later ook werd aanvaard door de Veilig heidsraad, wat ditmaal zonder bezwaar kon, omdat Rusland zich aan het internationale werk had onttrokken en niet verscheen in de organen van de Ver. Naties, zolang nog een vertegenwoordiger van het Nationalistische China daarin zitting had. Deze houding gal het grote voordeel, dat de Veiligheidsraad nu ongehinderd in een snel tempo alle maatrege len kon nemen, welke geboden waren om deze nieuwe agressie te doen mislukken. Het verloop van zaken kent men hier. Na aanvan kelijk tegenslagen, dank zij de grote voorsprong van de commu nisten, leek het er aanvankelijk op. dat deze communistische aan val zou slagen. Maar in October keerden zich de krijgskansen en werden de Communistische Noord Koreanen niet alleen over hun oude grens teruggeworpen, maar ook teruggedreven tot hun meest noordelijke grens. .Hieruit zijn intussen nieuwe complicaties ge volgd. Het rode China, bevreesd de Ver. Staten als buren te krij gen aan de Jaloerivier, welke de grens tussen rood China en Korea vormt, wierpen zich, na eer-1 gewaarschuwd te hebben, welke MacArthur in de wind sloeg, zich met een leger van enige honderd duizenden in de strijd aan de zijde van de aan vallers en slaagden er in door deze overmacht, de Verbonden legers in enkele weken uit Noord Korea terug te werpen. Op het moment, dat wij dit overzicht schreven, stonden beide legers aan weerszijde van de grens tussen Noord en Zuid en wachtte de wereld in spanning. 2 H. Ex. Mgr. Beran, de moe dige Aartsbisschop van Praag, die steeds feller aanvallen van het communistische bewind in Tsjechoslowakije had te verduren. of de Chinezen verder zouden gaan en ook Zuid-Korea zouden binnenvallen. De Ver. Naties hebben onmiddellijk alle pogin gen in het -werk gesteld, deze dreigende uitbreiding van de Koreaanse oorlog te voorkomen en op initiatief van dertien Azia tische landen werd een commissie van Drie gevormd om „met de allereerst over een wapenstilstand en daarna over vredesmogelijkhe- den. Maar Peking ging hierbij nog al hoog te paard zitten en eiste zijn diplomatieke erkenning in het werk van de V.N., afstand van Formosa aan Com. China en herstel van de oude status in Noord Korea. Hoewel Engeland en anderen van deze voorwaarden wel oren had, weigerden de Ver. Staten eisen, die het gevolg zijn van een onwettige agressie als basis voor overleg te aanvaarden. Maar Peking hield koppig vol en zelfs een poging tot wapenstil stand werd niet aanvaard. De Chinese delegatie vertrok enkele dagen voor Kerstmis naar Peking terug, zonder enige resultaten achter te laten. Intussen had bij dit alles de internationale toestand zich zo dreigend ontwikkeld, dat presi dent Truman, na op 15 Dec. een zeer ernstige rede voor het Ame rikaanse volk te hebben gehou den, waarin hij zeide, dat huis en haard en de hoogste goederen van de democratische vrije vol keren worden bedreigd, de eco nomische noodtoestand afkondig de. Tegelijk kwamen de ministers van het Atlantisch Pact op Maan dag 18 Dec. in Brussel bijeen, waar zij op een snelle en door tastende wijze een einde hebben gemaakt aan de geschillen over de vorm van bewapening en ook Duitsland in het herbewapenings plan opnamen. Ondanks het drei gement van Rusland, aan de voor avond van deze conferentie, dat wanneer dit gebeurde. Rusland zich direct en rechtstreeks be dreigd voelde, dit zag als een gro ve schending van de overeen komst van Potsdam en dit dan ook niet zou nemen. Dat Moskou zelf deze overeen komst van Potsdam reeds lang heeft geschonden door de oprich- Chinese Regering te gflan praten, politiek, was het echter toen het terrein van de internationale politiek doen schier elk terrein een verlammende uitwerking door een beslissing op de conferentie dezer cratische landen een bewapeningsprogram op deze volkeren zal leggen. Maar aan deze communistische agressies een steeds brutaler gepaard gingen met een opvoering van eigen grote voorsprong gaf en waarschijnlijk spoedig verdediging voor het westen niet meer ongrondwettelijk gekozen parle ment op democratische wijze hier een beslissing had genomen, n.b. de socialisten het sein gaven om door een buiten-parlementaire re- volutionnaire dreiging, de parle mentaire beslissing ongedaan te maken. Dat hierbij een demo craat, die een naam en traditie had hoog te houden als de heer Spaak, het initiatief en de leiding nam, kan deze verbazing alleen maar verhogen. Het moet in hoge mate betreurd worden, dat de Belgische Rege ring voor dit geweld van de straat, georganiseerd door een parlementaire minderheid, heeft moeten capituleren. Niet zo zeer nog om de Koningskwestie zelf, maar vooral omdat dit terroris tisch optreden van een minder heid, bij de meerderheid van het Belgische volk en met name bij de Vlamingen niet alleen een die pe verbittering moest wekken, welke voor de eenheid van het land niet anders dan noodlottig kan zijn, maar ook omdat deze aanfluiting van een juiste poli tiek, noodzakelijk het aantal van hen die de democratische politiek minachten, moest vergroten. De gevolgen van de anti-demo cratische overwinning van de z.g. democratische socialisten, doet zich nog steeds in België gevoe len. Walen en Vlamingen staan weer verder van elkaar dan ooit en tussen de twee grote politieke partijen op wie de Belgische Staat steunt, is een klove van verbit tering en wantrouwen gegroeid, welke niet anders dan een nood lottige invloed kan hebben voor het gehele land. Dat met deze gevolgen voor ogen een staats man als Spaak, spoedig moest inzien, hoe verkeerd hij gehan deld heeft, ligt voor de hand. Dezer dagen in New York over de Belgische Koningskwestie nog eens sprekende met een Ameri kaans journalist, heeft de heer Spaak dan ook royaal erkend, dat zijn optreden fout was en dat hij een dergelijk avontuur nooit meer zou herhalen. Het is alleen jammer, dat deze royale erkenning, de gevolgen van deze ernstige fout, helaas niet onge daan zijn gemaakt. België zal naar we vrezen ook in 1951 nog zwaar door Spaaks vergissing moeten lijden. Nog geen rust en evenwicht in Frankrijk Ook Frankrijk heeft in het af gelopen jaar nog geen rust en evenwicht gevonden, al mag hier wel direct dankbaar geconstateerd worden, dat de communistische dreiging, welke in 1949 het be staan van het land in gevaar bracht, aanzienlijk in kracht is afgenomen. Merkwaardig hierbij is, dat daarbij ook het meer naar de dictatuur neigende Gaulisme op de terugtocht is. Indien uit deze teruggang van de beide extreme politieke partijen mocht geconclu deerd worden, dat de z.g. demo cratisch parlementaire partijen in kracht waren toegenomen, dan zou hier wellicht van winst ge sproken kunnen worden. Helaas dit was zeker niet het geval en ook in het afgelopen jaar gaf de z.gf. „Troisième force" herhaalde malen weer blijk van een poli tieke onmacht bij de oplossing van de grote staatkundige proble men. Het begon reeds met het voorjaar, toen de regering Bidault welke in October 1949 het kabi net Queuille had opgevolgd, ten val werd gebracht op het oude struikelblok van de verhoging der ambtenarensalarissen. Het bleek zeer moeilijk een stabiele rege ring te vormen en nadat de heren Mayer, Moch en Queuille direct of na een korte periode hun taak hadden moeten neerleggen, trad deze zomer het kabinet Pléven op, dat er in slaagde tot nu toe in het zadel te blijven. Al werd enkele weken geleden op weinig faire motieven n.b. op een mo ment, dat de internationale situa tie hoogst ernstig was en het Deense Koningspaar op bezoek was in Parijs, het Kabinet Pléven onverwacht ten val gebracht. Om dat een aantal parlementsleden om een persoonlijke rancune te gen de socialistische minister Moch, de communisten hielpen bij de aanneming van een motie te gen laatstgenoemde minister, wel ke motie, doordat zij de heer Jules Moch voor een Hoogge rechtshof wilden dagen, op volko men onbewezen beschuldigingen, voor het gehele Kabinet onaan vaardbaar was. Door een tactvol en handig ingrijpen van de Staatspresident Vincent Auriol werd de Kamer, die zelf ge schrokken was van dit resultaat, in de gelegenheid gesteld, deze motie te herroepen, waaraan zij enkele dagen later met een grote meerderheid voldeed. Gelukkig bleef bij al deze politieke ver wikkelingen de grote kath. staats man Schuman als minister van Buitenlandse Zaken gehandhaafd, waarvan het belang ver buiten de Franse grenzen uitgaat. Hij was niet alleen de man van het nieuwe Roerstatuut, waaraan zijn naam verbonden is en waarvan de definitieve oplossing in zicht is, maar hij wist ook door zijn grete politieke handigheid het zo moeilijke en ingewikkelde pro bleem van een West-Europees leger met Duitse deelneming tot een goed einde te brengen. Met opstaan en vallen heeft de regeringsmeerderheid zich in het afgelopen jaar gehandhaafd, maar meer uit vrees voor nieu we verkiezingen, waarbij men vreest ernstig door de kiezers veroordeeld te worden, dan door eigen positieve beleidskracht. En net laat zich niet aanzien, dat in 1951 hierin veel verandering ten goede zal komen. In Engeland is schraalhans nog altijd keukenmeester. Het afgelopen jaar heeft zich in Groot Brittannië vooral geken merkt door de nieuwe verkiezin gen voor het Lagerhuis, waar de labourregering Attlee zich aan het oordeel van de kiezers moest Truman, Amerika's president, die zich in 1950 steeds meer liet kennen als de onvermoeide strijder tegen het rode impe rialisme en voor de handhaving van de rechten van de mens. ting van een communistisch leger in Oost-Duitsland onder de naam van Volkspolizei werd hier bij weer over het hoofd gezien. Het waren wel heel sombere wolken die zich bij het naderende Kerst- en Nieuwjaarsfeest hoven de mensheid samenpakten, wol ken van sombere dreiging en be nauwende spanning, waarvan ieder de ontlading in het komende jaar met an«st tegemoet zal zien. Moge het gebed, op de voor avond van Kerstmis, op initiatief van de H. Vader door millioenen ten Hemel is gezonden tot er barming met de zo ernstig be dreigde mensheid, geven, dat het allergrootste onheil in 1951 niet alleen moge worden afgewenteld, maar dat ook de lucht gezuiverd moge worden en de mensheid met moed en vertrouwen aan zijn geestelijke en materiële welvaart eens mag gaan arbeiden. Nog geen rust in België Wanneer wij na deze algemene beschouwing over de internatio nale toestand onze blik, zij het in vogelvlucht, nog even wenden naar afzonderlijke landen, dan komen we vanzelf allereerst bij onze zuiderburen terecht. Want België heeft vooral een bewogen jaar doorgemaakt. Nadat de in het voorjaar gehouden algemene verkiezingen een kath. meerder heid zowel voor de Kamer als de Senaat hadden opgeleverd, ver kiezingen waarbij de al of niet terugkeer van Koning Leopold de inzet was geweest, lag het voor de hand, dat de kath. meerderheid waaruit een homogene kath. meerderheid was gevormd, aller eerst zou trachten de reeds veel te lang slepende Koningskwestie tot een oplossing te brengen. Dat dit op een sterk verzet zou stui ten van de anti-clericale opposi tie van liberalen, socialisten en communisten, was begrijpelijk en de langdurige debatten heftig en vaak met een saboterend karak ter over opheft) ng van de wet, welke de Koning het regeren on mogelijk maakte, waren geen ver- rassing. Onbegrijpelijk, vooral uit een oogpunt van democratische De H. Vader deed vooral in 1950, dat tevens een Heilig Jaar was, meermalen een be- roep op de leiders der volkeren en op alle mensen om de vrede en eendracht te bewaren. onderwerpen. Dat is niet bepaald vleiend voor de socialisten ge worden en haar grote meerder heid zag zij zo ingestonken, dat haar kracht in belangrijke mate ondermijnd is. Met een meerder heid van 6 op een totaal van 612 Lagerhuisleden, kan van een re- geerkrachtig kabinet moeilijk sprake zijn, vooral niet in Enge land, waar de oppositie onder de bekwame leiding van de altijd nog vitale Churchill elke gelegen heid aangrijpt om het Labour Ka binet ten val te brengen en het bewind over te nemen. Dr. Karl Renner, de president van Oostenrijk, het land, dat in 1950 tevergeefs uitzag naar een Vredesverdrag. Intussen is deze oppositie par lementair veel sterker dan die in Frankrijk, niet alleen omdat zij hier geheel volgens de regels van het parlementaire spel wordt ge voerd en een krachtmeting is, tussen twee grote partijen, die beiden tot regeren in staat zijn, maar ook omdat een scherpe op positie hier in Engeland altijd op een zuiver nationale basis wordt gevoerd. Waar het gaat om belangrijke buitenlandse proble men, waarbij de Engelse belangen nauw betrokken zijn, wordt on middellijk een nationaal front ge vormd, wat de laatste weken weer heel duidelijk bleek, toen door het ingrijpen van de Chinezen de internationale situatie uitermate critiek werd. Dat deze nationale eenheid een scherpe gedachten- wisseling intussen niet behoeft te verhinderen, is wel duidelijk ge bleken bij het felle duel tussen Attlee en Be vin enerzijds en Churchill en Eden anderzijds, bij het debat over Attlee's bezoek aan president Truman. Het is intussen allerminst uit gesloten, dat in het komende voorjaar opnieuw de vraag aan het Engelse volk zal worden voorgelegd, wie het als regerings leider wenst, Attlee of Churchill. Het is dan in elk eeval te hopen, dat de Engelse kiezers een dui delijker antwoord zullen geven dan in dit voorjaar. Want eerst met een sterk en krachtig Kabi net zal Engeland op de buiten landse politiek weer een krach tige invloed kunnen oefenen. Waar intussen vooral de ster ke nationale saamhorigheid in Engeland tot uiting is gekomen en een zeer belangrijk resultaat heeft bereikt, is de algemene sa menwerking om door soberheid en zuinigheid, de moeilijke eco nomische en financiële problemen van het land het hoofd te bieden. Bereidwillig heeft het gehele Engelse volk nu na de oorlogs jaren door sober te leven en met zoveel mogelijke lage lonen te werken, gestreden tegen de eco- De Engelse premier Attlee, die in het afgelopen jaar, ondanks de krachtige oppositie van de conservatieven, het bewind in handen wist te houden. nomische en financiële ontwrich ting, waarmee het land werd be dreigd. Nog altijd zijn in Enge- lan<l tal van levensmiddelen op de bon en artikelen die moeten worden geïmporteerd, zijn zeer schaars. In belangrijke industrieën die voor de export van grote be tekenis waren, heeft men zonder extra loonsverhogingen overge werkt. Pogingen van communis tische zijde de arbeiders hierte gen op te zetten, lukten nauwe lijks en de hierdoor ontstane sta kingen hadden weinig om het lijf. De resultaten zijn intussen zeer belangrijk. Engeland, dat er in 1945 zeer moeilijk voorstond, heeft zich onafhankelijk gemaakt van de Marshall-hulp en heeft die voor 1951 niet meer nodig. Wel was het om zich van Amerika onafhankelijk te maken, nodig, dat de buikriem nog even strak ker werd aangehaald, maar spor tief heeft men daarvoor zich een nieuwe bekrimping op de karige rantsoenen laten welgevallen. Zo is ook voor 1951 schraalhans, nog altijd keukenmeester in Groot- Brittannië, maar dan zal het En gelse volk er ook boven op zijn en weer krachti™ aan een nieuwe welvaart kunnen arbeiden. In dit opzicht is het Engelse volk Ne derland verre vooruit, omdat we hier veel minder de moed heb ben gehad, in het algemeen be lang, tijdig de tering naar de ne ring te zetten. Onzekerheden in Duitsland. West-Duitsland is ook in het afgelopen jaar weer een belang rijke stap verder gekomen op de weg naar de vrijheid. Nadat in 1949 de regeling van zijn munt eenheid een feit was en econo mische concessies konden worden gedaan, waardoor de dreigende werkloosheid belangrijk vermin derd kon worden, is ook in 1950 aan belangrijke wensen van de Duitsers tegemoet gekomen, vooral wat hun handelsverkeer betreft met het buitenland. Ten gevolge daarvan, is het Duitse volk, dat nog altijd een geweldige werkzaamheid ontplooit, meer en meer een belangrijke concurrent geworden op de wereldmarkt. Boze tongen fluisteren wel eens, dat dit dreigend gevaar, vooral voor Engeland 'n belangrijker ar gument was, om standvastig te blijven vasthouden aan de ont- mantelingspolitiek, dan de vrees voor een Duitse revanche oorlog. Hoe dit zij, de onverbiddelijke handhaving van de ontmante- lingspolitiek heeft in het afgelo pen jaar, meer dan eens tot ern stige botsingen geleid, tussen de bevolking en de Engelse bezetter. Een voordeel voor het buiten land en vooral voor ons land, waarvoor Duitsland altijd een be langrijk achterland is geweest, is dat tengevolge van deze stijgende Duitse export, ook de koopkracht van het Duitse volk is vergroot. Te betreuren valt, dat ook hier ernstige politieke moeilijkheden tussen de twee grote regerings partijen, de eenheid van deze nieuwe staat, die meer dan ooit alle krachten moet concentreren, vooral tegen de Oost-Duitse be dreiging, maar ook tegen de slui merende nationaal-socialistische sympathieën, die nog altijd in sterke mate afwezig zijn, ernstig ondermijnen. Onbegrijpelijk is het, dat de grote democratische partijen, uit de zo leerrijke Brüning-periode van de laatste jaren van de repu bliek Weimar, niets hebhen ge leerd. Het was obk toen de grote tegenstelling tussen de beide de mocratische groepen van de ka tholieken en socialisten, welke via von Schleicher en von Papen, Hitier aan het bewind brachten. De onmogelijkheid toen van de mocratische partijen om een krachtig bewind te vormen, speel de de nationaal-socialisten gewel dig in de kaart. Ondanks dit alles zagen we ook in het afgelopen jaar dit spel herhaald. De Duitse socialistische leider Schumacher kan het blijkbaar nog steeds niet verkroppen, dat bij de laatste verkiezingen voor de Duitse Bondsdag -'.iet hij, maar zijn poli tieke tegenstander Adenauer de overwinning heeft behaald en als leider van de Regering optrad. Dat hij weigerde aan diens kabi net mee te werken, was nog daar aan toe, maar zijn oppositie, om de oppositie, kan niet anders dan zeer gevaarlijk ondermijnend werk doen. Op alles wat Ade nauer voorstelt, zegt Schumacher onvermijdelijk neen en deze laat ste aarzelt zelfs niet te speculeren op de zeer gevaarlijke Duitse nationalistische hartstochten, al leen maar om de politiek en de positie van Adenauer te bestrij den. Of deze laatste altijd wel voldoende tact opbrengt om een toenadering mogelijk te maken, mag misschien ook wel betwijfeld worden. Die de meeste schuld draa«t is intussen van onderge schikt belang. Veel belangrijker is het, dat door deze tweespalt de positie van het democratische I West-Duitsland veel en veel zwakker is, dan zij zou zijn, wanneer hier een vruchtdragende samenwerking was, zoals we die bijv. in Oostenrijk zien. Van de verdeeldheid tussen de twee grote democratische partiien, kan alle m het communistische Oost-Duits- land profiteren en het steeds driester optredend nationaal- socialisme. Want juist door de afzijdigheid van de socialisten, moet Adenauer wel steun zoeken bij nationaalsocialistische groepen, die daardoor veel meer macht en bevoegdheden krijgen, dan anders nodig zou zijn. Dat door dit gebrek aan samen werking ook de oplossing van actuele problemen buitengewoon bemoeilijkt wordt, heeft de kwes tie van de herbewapening op nieuw bewezen, waaraan Schu macher geen medewerking wilde verlenen, uit vrees voor een ver sterking van de nationalisten. Maar zelfs de waarborgen van de geallieerden hiertegen, konden in dit standpunt geen verandering brengen, ofschoon juist om deze waarborgen zo sterk mogelijk te maken, een samenwerking van socialisten en katholieken van grote waarde was geweest. Misschien dat de duidelijke uit spraak van de Berlijnse kiezers, die dagelijks leven onder de dreiging van het communistisch gevaar, Schumacher zullen over tuigen, dat zijn starre politiek niet de juiste is. Indien 1951 dan ook een toe nadering zou kunnen brengen tussen deze twee grote democra tische partijen, dan zou dit niet alleen voor West-Duitsland, maar voor heel Europa van geweldige betekenis zijn. Wat meer stabiliteit in Italië De gebeurtenissen van het H. Jaar, die natuurlijk in bijzondere mate in het afgelopen jaar hun stempel op Italië hebben gedrukt, "zijn ook voor de stabiliteit van het land van grote invloed ge weest en daarom in dubbele mate van betekenis. Niet alleen hebben de millioenen, die dit jaar Italië bezochten, met hun kostbare va luta's de financiële en economi sche positie van dit zwakke land aanzienlijk versterkt, maar ook dat de sociale onrust in belang rijke mate achterwege bleef, is de economische wederopbouw in belangrijke mate ten goede ge komen. De communistische be dreiging het H. Jaar te verstoren door grote stakingen, blijkt niets anders dan bluf te zijn geweest. Blijkbaar heeft men dit toch niet aangedurfd, want het Italiaanse volk, dat van dit H. Jaar voor zijn land grote verwachtingen had, zou dit' zeker niet genomen hebben. Van de andere kant heeft het krachtige optreden van mi nister Scelba. bij de eerste po gingen van de communisten hun bedreiging uit te voeren, goede resultaten afgeworpen. Onder de bekwame leiding van het kabinet-de Gasperi. dat ook dit jaar rustig aan de arbeid kon blijven, heeft Italië een belang rijke economische vooruitgang geboekt en de lire is veel vaster geworden, dan een jaar geleden het geval was. Deze meerdere welvaart zal ongetwijfeld ook een - Symington, die aan het eind van 1950 genoemd werd als opvolger van de Amerikaanse minister Marshall. krachtig middel zijn om het com munisme in Italië niet alleen tot staan te brengen, moor ook tot teruggang te dwingen. De animo van de Ver. Staten het land nu verder te helpen, is daardoor ook vergroot Indien de regering nu volhardt in haar voorgenomen sociale politiek, welke vooral hierin zal bestaan, dat aan de bevoorrechte positie van 't groot grondbezit een einde komt en ook de bewerkers van deze grond een menswaardig bestaan krijgen, dan zal ook in 1951 in Italië blijken, dat de beste bestrijding van het communisme nog altijd een goede positieve sociale politiek is, die steunt op de christelijke naasten liefde. Zal Spanje verrassingen brengen Het afgelopen jaar is ongetwij feld voor Spanje belangrijk ge weest, want aan de geïsoleerde positie, welke het internationaal door de handhaving van 't Franco regiem innam, is eindelijk een einde gekomen. In de Ver. Staten is besloten de resolutie, welke een diplomatieke boycot tegen Spanje instelde, ongedaan te maken en reeds zijn een aantal landen er toe overgegaan weer volwaardige diplomatieke verte genwoordigers in Spanje te be noemen en anderen zullen er zeker spoedig toe overgaan. Daarmee is voor Spanje nog wel niet de deur ontgrendeld voor de Ver. Naties, want alleen reeds het veto van Rusland is hier voldoende om deze deur voor Spanje gesloten te houden. Na tuurlijk gebeurt dit laastte niet uit afkeer tegen de dictatuur, welke in Spanje zou heersen, want in dit opzicht wordt Franco door zijn collega-dictator Stalin met kilometers geslagen. Maar Spanje is strategisch een zeer belangrijk land bij de verdedi ging van West-Europa en Rusland heeft er geen enkel belang bij mee te helpen, dit strategisch belangrijke gebied bij de Ver. Naties in te schakelen. Eerlijk heidshalve moeten wij erkennen, dat zij die toenadering tot Spanje zoeken, het ook niet doen uit I sympathie voor Franco, maar om dat zij begrijpen, dat voor de verdediging van West-Europa het land van grote waarde is. Intus sen zal het niet zo gemakkelijk zijn, Spanje binnen het raam van het Atlantisch Pact te brengen, maar door het economisch ster ker te maken en ook militair te moderniseren, kan toch reeds heel veel bereikt worden. Franco is realist genoeg om over deze bijbedoelingen maar heen te kij ken en dankbaar de hulp te aan vaarden, die hem geboden wordt. En die hij ook nodig had, want economisch had Spanje de rand van de afgrond bereikt. Intussen wordt deze hulpver lening wel gebruikt om invloed uit te oefenen, dat aan 't Franco regiem een einde wordt gemaakt en we weer in Spanje een consti tutionele koning krijgen, die een gematigd despotisch bewind zal uitoefenen. Want voor een vol ledige democratie is Spanje vol komen ongeschikt en deze zou het land weer geheel uitleveren aan politieke raddraaiers. In dit opzicht zijn de lessen in de der- Generaal Eisenhower die tot opperbevelhebber van alle strijdkrachten in West-Europa werd benoemd. In hem stellen alle vrijheidslievende mensen hier in het Westen hun vertrouwen. tiger jaren duidelijk genoeg ge weest. Hoewel de geruchten over het optreden van de troonpreten dent Don Juan, zoon van wijlen Koning Alfons de XIII, weer wat zijn verstomd, zou het toch niet onmogelijk zijn, dat in 1951 aan het Franco-regiem een einde kwam en het land weer een con stitutionele monarchie kreeg. Stabiliteit in Scandinavië Een belangrijke factor in de stabiele verhoudingen van West- Europa blijven de democratische en vredelievende Scandinavische volkeren, die zonder veel ophef, toch een belangrijke rol spelen. De grootste en machtigste daar van is Zweden, dat in het afge lopen jaar het verlies te betreu ren had van zijn Koning, die sinds 1908 op een voorbeeldige wijze het land had bestuurd, al heeft zijn houding tijdens de oor log wel eens aanleiding gegeven, vooral in Noorwegen en Dene marken, tot scherpe critiek. De ijver van de Koning, de oorlog buiten zijn grenzen te houden, heeft aan de bondgenootschappe lijke houding tegenover de Scan dinavische buren wel eens tekort gedaan. Vooral de Noren waren hierover slecht te spreken, maar het verzoenende gebaar van Ko ning Hakon van Noorwegen, om de begrafenis van Koning Gus- taaf in October j.l. bij te wonen, heeft veel oud zeer opgeruimd. En dit kan niet anders dan voor heel West-Europa gelukkig wor den genoemd. Hoewel we gaarne spreken van de Scandinavische landen, is er toch wel groot verschil in men taliteit en zo worden de Zweden wel eens de Pruisen van Scan dinavië genoemd en is de riva liteit tussen de Zweden en de Denen en Noren nog wel eens groot. Zweden, dat altijd nog weer hoopt buiten een derde wereldoorlog te kunnen blijven, tracht nog zoveel mogelijk een neutraliteitspolitiek te voeren, terwijl Noorwegen en Denemar ken zich vast hij het Atlantisch Pact hebben aangesloten. Maar de steeds sterker wordende Rus sische bedreiging, ook op Zweden, doet de regering daar toch meer Stalin, de leider van het rode imperialisme, de man, die door de vrije wereld het meest wordt gewantrouwd. en meer overhellen tot een sa menwerking met het Westen. Denemarken, dat jarenlang een socialistische regering heeft ge had, welke de laatste verkiezin gen een minderheid kreeg, heeft thans een meer vrijzinnig boe- renkabinet. Het socialistische ka binet heeft zich aanvankelijk nog getracht te' handhaven als min derheidsregering. maar dit bleek toch niet mogelijk. Maar op het buitenlands beleid heeft dit geen invloed gehad. J.H.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1950 | | pagina 11