1950 was een jaar van grote bewogenheid en vol dreigende spanning
HHPK
ze sc
c erijen
sfr. 33
25
ie-atelier
rijf
ZN.,
ntrum",
or
iTIELHANDEL
imeij
kolieken
ZATERDAG 30 DECEMBER i 030
rdronkenoord 89
voorspoedig 1951.
Scharloo 33
RSBIJENKORF"
childersbehoeften
Z. N.
ersbedriif
17 Houtweg
Z.N.
begin,
huisgezin!
ven
STRAAT ZEVEN.
J klaar,
nieuw jaar!
èle een gelukkig en
JAC. HARZING
HAALDIENST
Bierkade 7
12 ALKMAAR
rij Z. N.
n, vrienden en ken-
ir.
r, tel. 3198
AR TEL. 2172
)LEX-VERHUUR
RLOO - Tel. 4996
,1 Telef. 2628
- Telefoon 2496
>ilega's Zalig Nieuw],
BIERKADE 3
:ennissen een G.N.
p
st alle clientèle
en
vjaar.
Z.
N.
enote
4, Oudorp Z.
N.
Het afgelopen jaar heeft zich met name op het
kennen door sombere bedreigingen welke op
hebben gehad en die voorlopig beëindigd zijn
dagen in Brussel gevallen, waar alle vrije demo
hebben aanvaard, dat ontzettend zware lasten
noodzaak was niet langer te ontkomen, nu de
karakter aannamen, terwijl deze bovendien
bewapening, welke aan de communisten een
zou kunnen leiden tot een situatie waarin een
mogelijk was.
Het begon reeds in het voorjaar, toen de communistische Duitse
jeugdorganisatie, met grote ophef een mars naar Berlijn aankondigde,
welke gedurende de Pinksterdagen gehouden werd en waarvan het
doel zou moeten zijn, dat geheel Berlijn, dus ook de westelijke
zones, door de rode troepen zou worden bezet. Het is zeer waar
schijnlijk de krachtige en beslissende houding van de geallieerden
en met name van de Amerikanen geweest, dat het bij een bedreiging
is gebleven. Men gaf van deze zijde duidelijk te kennen, dat een
invasie van deze rode propagandisten in de Westelijke zones niet
zou worden geduld en dat men het meende met deze waarschuwing
bleek duidelijk uit het feit, dat zowel de Amerikanen als de Engelsen
tegen de Pinksterdagen sterke militaire formaties in Berlijn samen
trokken, om desnoods met geweld op te treden.
Hoewel men van communisti
sche zijde een grote mond opzette
over wat men daar weer noemde
de Amerikaanse provocaties
in het op de kop zetten der fei
ten. zijn de heren nu eenmaal
niet te overtreffen meesters
en men de Geallieerden reeds
bij voorbaat verantwoordelijk
stelde voor het bloedbad, dat
daarvan het gevolg zou zijn, liep
de hele zaak met een sisser af,
doordat 24 uur te voren het com
munistische bevel kwam, niet
buiten de Russische zóne te gaan.
Maar niet alleen in Berlijn, ook
in Z.O. Europa zorgde men door
allerlei oorlogsdreiging een zenu
wenoorlog te voeren. Hier was
hei Stalin's grote rivaal Tito, die
het moest ontgelden. Vanaf Maart
werden voortdurend Hongaarse,
Roemeense en Bulgaarse troepen
aan zijn grenzen geconcentreerd
en wel zodanig, dat Belgrado
elke dag een inval kon verwach
ten. Het bleef echter bij bedrei
gingen met nu en dan wat grens
incidenten, want de Ver. Staten
haden Moskou laten weten, dat
elke agressie tegen Joego-Slavië,
oo'1 .g zou betekenen met de ge-
hc'e democratische wereld.
Na deze mislukking werd een
a .ere zeer belangrijke pion op
een geheel ander gedeelte van het
V i Idschaakbord dreigend naar
voren geschoven. Op Zondagmor
gen van de 25ste Juni werd de
nu is vermoedende wereld ver
rast. door het bericht, dat Noord-
Koreaanse communistische troe
pen de oorlog waren begonnen
tegen Zuid-Korea, welks neutrali
teit door de Verbonden Naties
was gegarandeerd. Deze brutale
agressie kon de democratische
wereld niet op zich laten zitten
en vooral de Ver. Staten kwamen
onmiddellijk in 't geweer. Nog
dezelfde Zondagavond kwam de
Veiligheidsraad in spoedzitting
bijeen, maar tegelijkertijd gaf
president Truman opdracht aan
de Amerikaanse strijdkrachten
met alle middelen de Zuid-Korea-
ne'n te hulp te komen. Een be
sluit. dat enkele uren later ook
werd aanvaard door de Veilig
heidsraad, wat ditmaal zonder
bezwaar kon, omdat Rusland zich
aan het internationale werk had
onttrokken en niet verscheen in
de organen van de Ver. Naties,
zolang nog een vertegenwoordiger
van het Nationalistische China
daarin zitting had. Deze houding
gal het grote voordeel, dat de
Veiligheidsraad nu ongehinderd
in een snel tempo alle maatrege
len kon nemen, welke geboden
waren om deze nieuwe agressie te
doen mislukken. Het verloop van
zaken kent men hier. Na aanvan
kelijk tegenslagen, dank zij de
grote voorsprong van de commu
nisten, leek het er aanvankelijk
op. dat deze communistische aan
val zou slagen. Maar in October
keerden zich de krijgskansen en
werden de Communistische Noord
Koreanen niet alleen over hun
oude grens teruggeworpen, maar
ook teruggedreven tot hun meest
noordelijke grens. .Hieruit zijn
intussen nieuwe complicaties ge
volgd. Het rode China, bevreesd
de Ver. Staten als buren te krij
gen aan de Jaloerivier, welke
de grens tussen rood China en
Korea vormt, wierpen zich, na
eer-1 gewaarschuwd te hebben,
welke MacArthur in de wind
sloeg, zich met een leger van
enige honderd duizenden in de
strijd aan de zijde van de aan
vallers en slaagden er in door
deze overmacht, de Verbonden
legers in enkele weken uit Noord
Korea terug te werpen.
Op het moment, dat wij dit
overzicht schreven, stonden beide
legers aan weerszijde van de
grens tussen Noord en Zuid en
wachtte de wereld in spanning.
2 H. Ex. Mgr. Beran, de moe
dige Aartsbisschop van Praag,
die steeds feller aanvallen van
het communistische bewind in
Tsjechoslowakije had te
verduren.
of de Chinezen verder zouden
gaan en ook Zuid-Korea zouden
binnenvallen. De Ver. Naties
hebben onmiddellijk alle pogin
gen in het -werk gesteld, deze
dreigende uitbreiding van de
Koreaanse oorlog te voorkomen
en op initiatief van dertien Azia
tische landen werd een commissie
van Drie gevormd om „met de
allereerst over een wapenstilstand
en daarna over vredesmogelijkhe-
den. Maar Peking ging hierbij nog
al hoog te paard zitten en eiste
zijn diplomatieke erkenning in
het werk van de V.N., afstand
van Formosa aan Com. China en
herstel van de oude status in
Noord Korea. Hoewel Engeland
en anderen van deze voorwaarden
wel oren had, weigerden de Ver.
Staten eisen, die het gevolg zijn
van een onwettige agressie als
basis voor overleg te aanvaarden.
Maar Peking hield koppig vol en
zelfs een poging tot wapenstil
stand werd niet aanvaard. De
Chinese delegatie vertrok enkele
dagen voor Kerstmis naar Peking
terug, zonder enige resultaten
achter te laten.
Intussen had bij dit alles de
internationale toestand zich zo
dreigend ontwikkeld, dat presi
dent Truman, na op 15 Dec. een
zeer ernstige rede voor het Ame
rikaanse volk te hebben gehou
den, waarin hij zeide, dat huis
en haard en de hoogste goederen
van de democratische vrije vol
keren worden bedreigd, de eco
nomische noodtoestand afkondig
de.
Tegelijk kwamen de ministers
van het Atlantisch Pact op Maan
dag 18 Dec. in Brussel bijeen,
waar zij op een snelle en door
tastende wijze een einde hebben
gemaakt aan de geschillen over
de vorm van bewapening en ook
Duitsland in het herbewapenings
plan opnamen. Ondanks het drei
gement van Rusland, aan de voor
avond van deze conferentie, dat
wanneer dit gebeurde. Rusland
zich direct en rechtstreeks be
dreigd voelde, dit zag als een gro
ve schending van de overeen
komst van Potsdam en dit dan
ook niet zou nemen.
Dat Moskou zelf deze overeen
komst van Potsdam reeds lang
heeft geschonden door de oprich-
Chinese Regering te gflan praten, politiek, was het echter toen het
terrein van de internationale politiek doen
schier elk terrein een verlammende uitwerking
door een beslissing op de conferentie dezer
cratische landen een bewapeningsprogram
op deze volkeren zal leggen. Maar aan deze
communistische agressies een steeds brutaler
gepaard gingen met een opvoering van eigen
grote voorsprong gaf en waarschijnlijk spoedig
verdediging voor het westen niet meer
ongrondwettelijk gekozen parle
ment op democratische wijze hier
een beslissing had genomen, n.b.
de socialisten het sein gaven om
door een buiten-parlementaire re-
volutionnaire dreiging, de parle
mentaire beslissing ongedaan te
maken. Dat hierbij een demo
craat, die een naam en traditie
had hoog te houden als de heer
Spaak, het initiatief en de leiding
nam, kan deze verbazing alleen
maar verhogen.
Het moet in hoge mate betreurd
worden, dat de Belgische Rege
ring voor dit geweld van de
straat, georganiseerd door een
parlementaire minderheid, heeft
moeten capituleren. Niet zo zeer
nog om de Koningskwestie zelf,
maar vooral omdat dit terroris
tisch optreden van een minder
heid, bij de meerderheid van het
Belgische volk en met name bij
de Vlamingen niet alleen een die
pe verbittering moest wekken,
welke voor de eenheid van het
land niet anders dan noodlottig
kan zijn, maar ook omdat deze
aanfluiting van een juiste poli
tiek, noodzakelijk het aantal van
hen die de democratische politiek
minachten, moest vergroten.
De gevolgen van de anti-demo
cratische overwinning van de z.g.
democratische socialisten, doet
zich nog steeds in België gevoe
len. Walen en Vlamingen staan
weer verder van elkaar dan ooit
en tussen de twee grote politieke
partijen op wie de Belgische Staat
steunt, is een klove van verbit
tering en wantrouwen gegroeid,
welke niet anders dan een nood
lottige invloed kan hebben voor
het gehele land. Dat met deze
gevolgen voor ogen een staats
man als Spaak, spoedig moest
inzien, hoe verkeerd hij gehan
deld heeft, ligt voor de hand.
Dezer dagen in New York over
de Belgische Koningskwestie nog
eens sprekende met een Ameri
kaans journalist, heeft de heer
Spaak dan ook royaal erkend,
dat zijn optreden fout was en
dat hij een dergelijk avontuur
nooit meer zou herhalen. Het is
alleen jammer, dat deze royale
erkenning, de gevolgen van deze
ernstige fout, helaas niet onge
daan zijn gemaakt. België zal
naar we vrezen ook in 1951 nog
zwaar door Spaaks vergissing
moeten lijden.
Nog geen rust en
evenwicht in Frankrijk
Ook Frankrijk heeft in het af
gelopen jaar nog geen rust en
evenwicht gevonden, al mag hier
wel direct dankbaar geconstateerd
worden, dat de communistische
dreiging, welke in 1949 het be
staan van het land in gevaar
bracht, aanzienlijk in kracht is
afgenomen. Merkwaardig hierbij
is, dat daarbij ook het meer naar
de dictatuur neigende Gaulisme op
de terugtocht is. Indien uit deze
teruggang van de beide extreme
politieke partijen mocht geconclu
deerd worden, dat de z.g. demo
cratisch parlementaire partijen in
kracht waren toegenomen, dan
zou hier wellicht van winst ge
sproken kunnen worden. Helaas
dit was zeker niet het geval en
ook in het afgelopen jaar gaf de
z.gf. „Troisième force" herhaalde
malen weer blijk van een poli
tieke onmacht bij de oplossing
van de grote staatkundige proble
men. Het begon reeds met het
voorjaar, toen de regering Bidault
welke in October 1949 het kabi
net Queuille had opgevolgd, ten
val werd gebracht op het oude
struikelblok van de verhoging der
ambtenarensalarissen. Het bleek
zeer moeilijk een stabiele rege
ring te vormen en nadat de heren
Mayer, Moch en Queuille direct
of na een korte periode hun taak
hadden moeten neerleggen, trad
deze zomer het kabinet Pléven
op, dat er in slaagde tot nu toe
in het zadel te blijven. Al werd
enkele weken geleden op weinig
faire motieven n.b. op een mo
ment, dat de internationale situa
tie hoogst ernstig was en het
Deense Koningspaar op bezoek
was in Parijs, het Kabinet Pléven
onverwacht ten val gebracht. Om
dat een aantal parlementsleden
om een persoonlijke rancune te
gen de socialistische minister
Moch, de communisten hielpen bij
de aanneming van een motie te
gen laatstgenoemde minister, wel
ke motie, doordat zij de heer
Jules Moch voor een Hoogge
rechtshof wilden dagen, op volko
men onbewezen beschuldigingen,
voor het gehele Kabinet onaan
vaardbaar was. Door een tactvol
en handig ingrijpen van de
Staatspresident Vincent Auriol
werd de Kamer, die zelf ge
schrokken was van dit resultaat,
in de gelegenheid gesteld, deze
motie te herroepen, waaraan zij
enkele dagen later met een grote
meerderheid voldeed. Gelukkig
bleef bij al deze politieke ver
wikkelingen de grote kath. staats
man Schuman als minister van
Buitenlandse Zaken gehandhaafd,
waarvan het belang ver buiten
de Franse grenzen uitgaat. Hij
was niet alleen de man van het
nieuwe Roerstatuut, waaraan zijn
naam verbonden is en waarvan
de definitieve oplossing in zicht
is, maar hij wist ook door zijn
grete politieke handigheid het zo
moeilijke en ingewikkelde pro
bleem van een West-Europees
leger met Duitse deelneming tot
een goed einde te brengen.
Met opstaan en vallen heeft de
regeringsmeerderheid zich in het
afgelopen jaar gehandhaafd,
maar meer uit vrees voor nieu
we verkiezingen, waarbij men
vreest ernstig door de kiezers
veroordeeld te worden, dan door
eigen positieve beleidskracht. En
net laat zich niet aanzien, dat
in 1951 hierin veel verandering
ten goede zal komen.
In Engeland is schraalhans
nog altijd keukenmeester.
Het afgelopen jaar heeft zich in
Groot Brittannië vooral geken
merkt door de nieuwe verkiezin
gen voor het Lagerhuis, waar de
labourregering Attlee zich aan
het oordeel van de kiezers moest
Truman, Amerika's president,
die zich in 1950 steeds meer
liet kennen als de onvermoeide
strijder tegen het rode impe
rialisme en voor de handhaving
van de rechten van de mens.
ting van een communistisch
leger in Oost-Duitsland onder de
naam van Volkspolizei werd hier
bij weer over het hoofd gezien.
Het waren wel heel sombere
wolken die zich bij het naderende
Kerst- en Nieuwjaarsfeest hoven
de mensheid samenpakten, wol
ken van sombere dreiging en be
nauwende spanning, waarvan
ieder de ontlading in het komende
jaar met an«st tegemoet zal zien.
Moge het gebed, op de voor
avond van Kerstmis, op initiatief
van de H. Vader door millioenen
ten Hemel is gezonden tot er
barming met de zo ernstig be
dreigde mensheid, geven, dat het
allergrootste onheil in 1951 niet
alleen moge worden afgewenteld,
maar dat ook de lucht gezuiverd
moge worden en de mensheid met
moed en vertrouwen aan zijn
geestelijke en materiële welvaart
eens mag gaan arbeiden.
Nog geen rust in België
Wanneer wij na deze algemene
beschouwing over de internatio
nale toestand onze blik, zij het
in vogelvlucht, nog even wenden
naar afzonderlijke landen, dan
komen we vanzelf allereerst bij
onze zuiderburen terecht. Want
België heeft vooral een bewogen
jaar doorgemaakt. Nadat de in
het voorjaar gehouden algemene
verkiezingen een kath. meerder
heid zowel voor de Kamer als de
Senaat hadden opgeleverd, ver
kiezingen waarbij de al of niet
terugkeer van Koning Leopold de
inzet was geweest, lag het voor
de hand, dat de kath. meerderheid
waaruit een homogene kath.
meerderheid was gevormd, aller
eerst zou trachten de reeds veel
te lang slepende Koningskwestie
tot een oplossing te brengen. Dat
dit op een sterk verzet zou stui
ten van de anti-clericale opposi
tie van liberalen, socialisten en
communisten, was begrijpelijk en
de langdurige debatten heftig en
vaak met een saboterend karak
ter over opheft) ng van de wet,
welke de Koning het regeren on
mogelijk maakte, waren geen ver-
rassing. Onbegrijpelijk, vooral uit
een oogpunt van democratische
De H. Vader deed vooral in 1950, dat tevens een Heilig
Jaar was, meermalen een be- roep op de leiders der volkeren
en op alle mensen om de vrede en eendracht te bewaren.
onderwerpen. Dat is niet bepaald
vleiend voor de socialisten ge
worden en haar grote meerder
heid zag zij zo ingestonken, dat
haar kracht in belangrijke mate
ondermijnd is. Met een meerder
heid van 6 op een totaal van 612
Lagerhuisleden, kan van een re-
geerkrachtig kabinet moeilijk
sprake zijn, vooral niet in Enge
land, waar de oppositie onder de
bekwame leiding van de altijd
nog vitale Churchill elke gelegen
heid aangrijpt om het Labour Ka
binet ten val te brengen en het
bewind over te nemen.
Dr. Karl Renner, de president
van Oostenrijk, het land, dat
in 1950 tevergeefs uitzag naar
een Vredesverdrag.
Intussen is deze oppositie par
lementair veel sterker dan die in
Frankrijk, niet alleen omdat zij
hier geheel volgens de regels van
het parlementaire spel wordt ge
voerd en een krachtmeting is,
tussen twee grote partijen, die
beiden tot regeren in staat zijn,
maar ook omdat een scherpe op
positie hier in Engeland altijd
op een zuiver nationale basis
wordt gevoerd. Waar het gaat om
belangrijke buitenlandse proble
men, waarbij de Engelse belangen
nauw betrokken zijn, wordt on
middellijk een nationaal front ge
vormd, wat de laatste weken weer
heel duidelijk bleek, toen door
het ingrijpen van de Chinezen de
internationale situatie uitermate
critiek werd. Dat deze nationale
eenheid een scherpe gedachten-
wisseling intussen niet behoeft te
verhinderen, is wel duidelijk ge
bleken bij het felle duel tussen
Attlee en Be vin enerzijds en
Churchill en Eden anderzijds, bij
het debat over Attlee's bezoek
aan president Truman.
Het is intussen allerminst uit
gesloten, dat in het komende
voorjaar opnieuw de vraag aan
het Engelse volk zal worden
voorgelegd, wie het als regerings
leider wenst, Attlee of Churchill.
Het is dan in elk eeval te hopen,
dat de Engelse kiezers een dui
delijker antwoord zullen geven
dan in dit voorjaar. Want eerst
met een sterk en krachtig Kabi
net zal Engeland op de buiten
landse politiek weer een krach
tige invloed kunnen oefenen.
Waar intussen vooral de ster
ke nationale saamhorigheid in
Engeland tot uiting is gekomen
en een zeer belangrijk resultaat
heeft bereikt, is de algemene sa
menwerking om door soberheid
en zuinigheid, de moeilijke eco
nomische en financiële problemen
van het land het hoofd te bieden.
Bereidwillig heeft het gehele
Engelse volk nu na de oorlogs
jaren door sober te leven en met
zoveel mogelijke lage lonen te
werken, gestreden tegen de eco-
De Engelse premier Attlee, die
in het afgelopen jaar, ondanks
de krachtige oppositie van de
conservatieven, het bewind in
handen wist te houden.
nomische en financiële ontwrich
ting, waarmee het land werd be
dreigd. Nog altijd zijn in Enge-
lan<l tal van levensmiddelen op
de bon en artikelen die moeten
worden geïmporteerd, zijn zeer
schaars. In belangrijke industrieën
die voor de export van grote be
tekenis waren, heeft men zonder
extra loonsverhogingen overge
werkt. Pogingen van communis
tische zijde de arbeiders hierte
gen op te zetten, lukten nauwe
lijks en de hierdoor ontstane sta
kingen hadden weinig om het lijf.
De resultaten zijn intussen zeer
belangrijk. Engeland, dat er in
1945 zeer moeilijk voorstond,
heeft zich onafhankelijk gemaakt
van de Marshall-hulp en heeft die
voor 1951 niet meer nodig. Wel
was het om zich van Amerika
onafhankelijk te maken, nodig,
dat de buikriem nog even strak
ker werd aangehaald, maar spor
tief heeft men daarvoor zich een
nieuwe bekrimping op de karige
rantsoenen laten welgevallen. Zo
is ook voor 1951 schraalhans, nog
altijd keukenmeester in Groot-
Brittannië, maar dan zal het En
gelse volk er ook boven op zijn
en weer krachti™ aan een nieuwe
welvaart kunnen arbeiden. In dit
opzicht is het Engelse volk Ne
derland verre vooruit, omdat we
hier veel minder de moed heb
ben gehad, in het algemeen be
lang, tijdig de tering naar de ne
ring te zetten.
Onzekerheden in Duitsland.
West-Duitsland is ook in het
afgelopen jaar weer een belang
rijke stap verder gekomen op de
weg naar de vrijheid. Nadat in
1949 de regeling van zijn munt
eenheid een feit was en econo
mische concessies konden worden
gedaan, waardoor de dreigende
werkloosheid belangrijk vermin
derd kon worden, is ook in 1950
aan belangrijke wensen van de
Duitsers tegemoet gekomen,
vooral wat hun handelsverkeer
betreft met het buitenland. Ten
gevolge daarvan, is het Duitse
volk, dat nog altijd een geweldige
werkzaamheid ontplooit, meer en
meer een belangrijke concurrent
geworden op de wereldmarkt.
Boze tongen fluisteren wel eens,
dat dit dreigend gevaar, vooral
voor Engeland 'n belangrijker ar
gument was, om standvastig te
blijven vasthouden aan de ont-
mantelingspolitiek, dan de vrees
voor een Duitse revanche oorlog.
Hoe dit zij, de onverbiddelijke
handhaving van de ontmante-
lingspolitiek heeft in het afgelo
pen jaar, meer dan eens tot ern
stige botsingen geleid, tussen de
bevolking en de Engelse bezetter.
Een voordeel voor het buiten
land en vooral voor ons land,
waarvoor Duitsland altijd een be
langrijk achterland is geweest, is
dat tengevolge van deze stijgende
Duitse export, ook de koopkracht
van het Duitse volk is vergroot.
Te betreuren valt, dat ook hier
ernstige politieke moeilijkheden
tussen de twee grote regerings
partijen, de eenheid van deze
nieuwe staat, die meer dan ooit
alle krachten moet concentreren,
vooral tegen de Oost-Duitse be
dreiging, maar ook tegen de slui
merende nationaal-socialistische
sympathieën, die nog altijd in
sterke mate afwezig zijn, ernstig
ondermijnen.
Onbegrijpelijk is het, dat de
grote democratische partijen, uit
de zo leerrijke Brüning-periode
van de laatste jaren van de repu
bliek Weimar, niets hebhen ge
leerd. Het was obk toen de grote
tegenstelling tussen de beide de
mocratische groepen van de ka
tholieken en socialisten, welke
via von Schleicher en von Papen,
Hitier aan het bewind brachten.
De onmogelijkheid toen van de
mocratische partijen om een
krachtig bewind te vormen, speel
de de nationaal-socialisten gewel
dig in de kaart. Ondanks dit alles
zagen we ook in het afgelopen
jaar dit spel herhaald. De Duitse
socialistische leider Schumacher
kan het blijkbaar nog steeds niet
verkroppen, dat bij de laatste
verkiezingen voor de Duitse
Bondsdag -'.iet hij, maar zijn poli
tieke tegenstander Adenauer de
overwinning heeft behaald en als
leider van de Regering optrad.
Dat hij weigerde aan diens kabi
net mee te werken, was nog daar
aan toe, maar zijn oppositie, om
de oppositie, kan niet anders
dan zeer gevaarlijk ondermijnend
werk doen. Op alles wat Ade
nauer voorstelt, zegt Schumacher
onvermijdelijk neen en deze laat
ste aarzelt zelfs niet te speculeren
op de zeer gevaarlijke Duitse
nationalistische hartstochten, al
leen maar om de politiek en de
positie van Adenauer te bestrij
den. Of deze laatste altijd wel
voldoende tact opbrengt om een
toenadering mogelijk te maken,
mag misschien ook wel betwijfeld
worden. Die de meeste schuld
draa«t is intussen van onderge
schikt belang. Veel belangrijker
is het, dat door deze tweespalt
de positie van het democratische I
West-Duitsland veel en veel
zwakker is, dan zij zou zijn,
wanneer hier een vruchtdragende
samenwerking was, zoals we die
bijv. in Oostenrijk zien. Van de
verdeeldheid tussen de twee grote
democratische partiien, kan alle m
het communistische Oost-Duits-
land profiteren en het steeds
driester optredend nationaal-
socialisme. Want juist door de
afzijdigheid van de socialisten,
moet Adenauer wel steun zoeken
bij nationaalsocialistische groepen,
die daardoor veel meer macht en
bevoegdheden krijgen, dan anders
nodig zou zijn.
Dat door dit gebrek aan samen
werking ook de oplossing van
actuele problemen buitengewoon
bemoeilijkt wordt, heeft de kwes
tie van de herbewapening op
nieuw bewezen, waaraan Schu
macher geen medewerking wilde
verlenen, uit vrees voor een ver
sterking van de nationalisten.
Maar zelfs de waarborgen van
de geallieerden hiertegen, konden
in dit standpunt geen verandering
brengen, ofschoon juist om deze
waarborgen zo sterk mogelijk te
maken, een samenwerking van
socialisten en katholieken van
grote waarde was geweest.
Misschien dat de duidelijke uit
spraak van de Berlijnse kiezers,
die dagelijks leven onder de
dreiging van het communistisch
gevaar, Schumacher zullen over
tuigen, dat zijn starre politiek
niet de juiste is.
Indien 1951 dan ook een toe
nadering zou kunnen brengen
tussen deze twee grote democra
tische partijen, dan zou dit niet
alleen voor West-Duitsland, maar
voor heel Europa van geweldige
betekenis zijn.
Wat meer stabiliteit
in Italië
De gebeurtenissen van het H.
Jaar, die natuurlijk in bijzondere
mate in het afgelopen jaar hun
stempel op Italië hebben gedrukt,
"zijn ook voor de stabiliteit van
het land van grote invloed ge
weest en daarom in dubbele mate
van betekenis. Niet alleen hebben
de millioenen, die dit jaar Italië
bezochten, met hun kostbare va
luta's de financiële en economi
sche positie van dit zwakke land
aanzienlijk versterkt, maar ook
dat de sociale onrust in belang
rijke mate achterwege bleef, is
de economische wederopbouw in
belangrijke mate ten goede ge
komen. De communistische be
dreiging het H. Jaar te verstoren
door grote stakingen, blijkt niets
anders dan bluf te zijn geweest.
Blijkbaar heeft men dit toch niet
aangedurfd, want het Italiaanse
volk, dat van dit H. Jaar voor
zijn land grote verwachtingen
had, zou dit' zeker niet genomen
hebben. Van de andere kant heeft
het krachtige optreden van mi
nister Scelba. bij de eerste po
gingen van de communisten hun
bedreiging uit te voeren, goede
resultaten afgeworpen.
Onder de bekwame leiding van
het kabinet-de Gasperi. dat ook
dit jaar rustig aan de arbeid kon
blijven, heeft Italië een belang
rijke economische vooruitgang
geboekt en de lire is veel vaster
geworden, dan een jaar geleden
het geval was. Deze meerdere
welvaart zal ongetwijfeld ook een
-
Symington, die aan het eind
van 1950 genoemd werd als
opvolger van de Amerikaanse
minister Marshall.
krachtig middel zijn om het com
munisme in Italië niet alleen tot
staan te brengen, moor ook tot
teruggang te dwingen. De animo
van de Ver. Staten het land nu
verder te helpen, is daardoor ook
vergroot Indien de regering nu
volhardt in haar voorgenomen
sociale politiek, welke vooral
hierin zal bestaan, dat aan de
bevoorrechte positie van 't groot
grondbezit een einde komt en ook
de bewerkers van deze grond een
menswaardig bestaan krijgen, dan
zal ook in 1951 in Italië blijken,
dat de beste bestrijding van het
communisme nog altijd een goede
positieve sociale politiek is, die
steunt op de christelijke naasten
liefde.
Zal Spanje verrassingen
brengen
Het afgelopen jaar is ongetwij
feld voor Spanje belangrijk ge
weest, want aan de geïsoleerde
positie, welke het internationaal
door de handhaving van 't Franco
regiem innam, is eindelijk een
einde gekomen. In de Ver. Staten
is besloten de resolutie, welke
een diplomatieke boycot tegen
Spanje instelde, ongedaan te
maken en reeds zijn een aantal
landen er toe overgegaan weer
volwaardige diplomatieke verte
genwoordigers in Spanje te be
noemen en anderen zullen er
zeker spoedig toe overgaan.
Daarmee is voor Spanje nog
wel niet de deur ontgrendeld
voor de Ver. Naties, want alleen
reeds het veto van Rusland is
hier voldoende om deze deur voor
Spanje gesloten te houden. Na
tuurlijk gebeurt dit laastte niet
uit afkeer tegen de dictatuur,
welke in Spanje zou heersen,
want in dit opzicht wordt Franco
door zijn collega-dictator Stalin
met kilometers geslagen. Maar
Spanje is strategisch een zeer
belangrijk land bij de verdedi
ging van West-Europa en Rusland
heeft er geen enkel belang bij
mee te helpen, dit strategisch
belangrijke gebied bij de Ver.
Naties in te schakelen. Eerlijk
heidshalve moeten wij erkennen,
dat zij die toenadering tot Spanje
zoeken, het ook niet doen uit I
sympathie voor Franco, maar om
dat zij begrijpen, dat voor de
verdediging van West-Europa het
land van grote waarde is. Intus
sen zal het niet zo gemakkelijk
zijn, Spanje binnen het raam van
het Atlantisch Pact te brengen,
maar door het economisch ster
ker te maken en ook militair te
moderniseren, kan toch reeds
heel veel bereikt worden. Franco
is realist genoeg om over deze
bijbedoelingen maar heen te kij
ken en dankbaar de hulp te aan
vaarden, die hem geboden wordt.
En die hij ook nodig had, want
economisch had Spanje de rand
van de afgrond bereikt.
Intussen wordt deze hulpver
lening wel gebruikt om invloed
uit te oefenen, dat aan 't Franco
regiem een einde wordt gemaakt
en we weer in Spanje een consti
tutionele koning krijgen, die een
gematigd despotisch bewind zal
uitoefenen. Want voor een vol
ledige democratie is Spanje vol
komen ongeschikt en deze zou
het land weer geheel uitleveren
aan politieke raddraaiers. In dit
opzicht zijn de lessen in de der-
Generaal Eisenhower die tot
opperbevelhebber van alle
strijdkrachten in West-Europa
werd benoemd. In hem stellen
alle vrijheidslievende mensen
hier in het Westen hun
vertrouwen.
tiger jaren duidelijk genoeg ge
weest. Hoewel de geruchten over
het optreden van de troonpreten
dent Don Juan, zoon van wijlen
Koning Alfons de XIII, weer wat
zijn verstomd, zou het toch niet
onmogelijk zijn, dat in 1951 aan
het Franco-regiem een einde
kwam en het land weer een con
stitutionele monarchie kreeg.
Stabiliteit in Scandinavië
Een belangrijke factor in de
stabiele verhoudingen van West-
Europa blijven de democratische
en vredelievende Scandinavische
volkeren, die zonder veel ophef,
toch een belangrijke rol spelen.
De grootste en machtigste daar
van is Zweden, dat in het afge
lopen jaar het verlies te betreu
ren had van zijn Koning, die
sinds 1908 op een voorbeeldige
wijze het land had bestuurd, al
heeft zijn houding tijdens de oor
log wel eens aanleiding gegeven,
vooral in Noorwegen en Dene
marken, tot scherpe critiek. De
ijver van de Koning, de oorlog
buiten zijn grenzen te houden,
heeft aan de bondgenootschappe
lijke houding tegenover de Scan
dinavische buren wel eens tekort
gedaan. Vooral de Noren waren
hierover slecht te spreken, maar
het verzoenende gebaar van Ko
ning Hakon van Noorwegen, om
de begrafenis van Koning Gus-
taaf in October j.l. bij te wonen,
heeft veel oud zeer opgeruimd.
En dit kan niet anders dan voor
heel West-Europa gelukkig wor
den genoemd.
Hoewel we gaarne spreken van
de Scandinavische landen, is er
toch wel groot verschil in men
taliteit en zo worden de Zweden
wel eens de Pruisen van Scan
dinavië genoemd en is de riva
liteit tussen de Zweden en de
Denen en Noren nog wel eens
groot. Zweden, dat altijd nog
weer hoopt buiten een derde
wereldoorlog te kunnen blijven,
tracht nog zoveel mogelijk een
neutraliteitspolitiek te voeren,
terwijl Noorwegen en Denemar
ken zich vast hij het Atlantisch
Pact hebben aangesloten. Maar
de steeds sterker wordende Rus
sische bedreiging, ook op Zweden,
doet de regering daar toch meer
Stalin, de leider van het rode
imperialisme, de man, die door
de vrije wereld het meest
wordt gewantrouwd.
en meer overhellen tot een sa
menwerking met het Westen.
Denemarken, dat jarenlang een
socialistische regering heeft ge
had, welke de laatste verkiezin
gen een minderheid kreeg, heeft
thans een meer vrijzinnig boe-
renkabinet. Het socialistische ka
binet heeft zich aanvankelijk nog
getracht te' handhaven als min
derheidsregering. maar dit bleek
toch niet mogelijk. Maar op het
buitenlands beleid heeft dit geen
invloed gehad.
J.H.