In de Duitse barakkenkampen
schreit de nood der kinderen
Het reddingswerk moet
internationaal zijn
Prof. Liefti nek roemt zich wel, maar
grijpt niet krachtig genoeg in
De Amerikanen willen weg
uit netelig Korea
Vlieland en Terschelling
bij Friesland ingedeeld
Oost-Priesterhuip vraagt uw steun
Geen vergelding aan
de Duitse jeugd
Sommige Eerste Kamerleden:
Geldcirculatie verder inkrimpen? - Premie
op de luiheid - De vereveningsheffing
Naar wij vernemen:
wenst de minister
Automatisch horloge
op kogellagers
Aruba ontevreden
Ilse Koch heeft
't spel verloren
Verdeling
van grondstoffen
Zondags - Evangelie
ZATERDAG 13 JANUARI 1951
PAGINA 3
(Van onze speciale verslaggever)
III (slot)
DE KINDEREN, de vele bleke, stille kinderen in de barakken
kampen van West-Duitsland! Zij kijken U aan met grote
ogen, die eigenlijk niets kinderlijks meer hebben, maar waarin
het te vroege leed schuilt en de angst, door alles wat die prille
levens reeds te verduren kregen en dat wegen blijft op de
kinderziel. In kamp Roffhausen bij Wilhelmshaven een
vroeger Wehrmachtskamp in de eenzaamheid van het platteland
gelegen stonden de barakken ingesneeuwd, toen wij er een
bezoek brachten. Een religieuze had hier als „Schwester-oberin"
de leiding. Een der grote barakken deed dienst als kamplocaal;
daar werden aan de kinderen namens onze Nat. Commissie
voor vluchtelingenhulp Kerstpakketjes uitgedeeld. Hoeveel
kinderen zaten daar voor ons? Twee honderd, drie honderd?
Ze begonnen een Kerstlied te zingen, dat ijl en sereen klonk
uit die vele keeltjes. En zij zongen daarna een lied van het
schone Silezische land, dat zij verlaten hadden. Wie kan sterk
blijven tegenover de macht van kinderen, van déze kinderen?
Wie onzer bleef onbewogen bij het Kerstfeest dezer kleinen
in een dergelijke omgeving?
Wij kunnen niet zorgen voor hui
zen en werk; wij kunnen het ver
terende heimwee niet wegnemen.
De constructieve, de radicale
oplossing van dit enorme vraag
stuk ligt op de eerste plaats in
handen van de federale West-
Duitse Bondsrepubiek, met be-
hulp der machtige bezettings
autoriteiten Amerika, Engeland
en Frankrijk, om daardoor een
dreigende haard van sociale en
politieke onrust doelbewust uit te
roeien. Deze mensen moeten ver
beterde levensomstandigheden
krijgen; arbeid, brood, zelfvertrou
wen en levensmoed moeten hun
herschonken worden. Dit alles
vormt mede de basis, waarop met
vrucht aan de herbloei van een
godsdienstig-zedelijk leven kan
worden gewerkt,
alleen door de Katholieke Caritas
en het „Evangelische Hilfswerk",
maar ook door de „Lander" en de
Bondsrepubliek, die milliarden
marken uitgaven om de eerste
nood te verzachten. Productieve
projecten werden op stapel gezet,
coöperatieve ondernemingen voor
woningbouw en industrie opge
richt. „Arbeit schafft Heimat",
geldt hier meer dan ooit. De „Al-
dersheimen" en de „Jugendhei-
men", welke wij bezochten, toon
den ons de Duitse wil dit veel
zijdige probleem tot positieve op
lossing te brengen. Het Jugend-
dorf „Adelheide" bij Bremen en
het „Jugendaufbauwerk" te Mün-
chen hebben zich in het bijzon
der over de jeugd zonder tehuis,
werk of beroep ontfermd. Met ge
ringe middelen konden duizenden
jonge mensen door deze instel
lingen arbeid en een tehuis vin
den en zich daardoor een mens
waardig bestaan opbouwen.
Ook het buitenland
Het vraagstuk der Duitse vluch
telingen vereist evenwel hulp en
medewerking van het buitenland,
omdat voor de definitieve en af
doende regeling maatregelen op
politiek, volkenrechtelijk, econo
misch en sociaal gebied nodig zijn.
Intussen leven echter nog hon
derdduizenden mensen verder in
mensonwaardige massakampen of
in behuizingen, die men in geen
enkel West-Europees land aan
treft. Intussen wachten duizenden
kinderen op kleding, op dekking
en op wat schamele kinderblijd-
schap in de vorm van een stuk
eigen speelgoed. Hier is nog zo
enorm veel te doen om de aller
bitterste nood en ellende in en
kele kampen te verzachten. Onze
Nederlandse Nationale Commissie
voor Vluchtelingenhulp adopteer
de een aantal kampen, doch waar
zij de bestaande organisaties,
werkzaam op dit gebied, vrij liet
op eigen initiatief acties te voe
ren, menen wij goed te doen an
dermaal te wijzen op de actie
„Oost-Priesterhulp" (Ned. R. K.
Huisvestingscomité, Hekellaan 6,
Den Bosch, Giro 34348 ten name
van Oost-Priesterhulp), waar alle
gaven gaarne in ontvangst geno
men worden.
Wie tovert niet graag een glim
lach op een kindergezicht, wie
schenkt een kinderhart, dat al te
vroeg zovéél doorstond, niet wat
vreugde en geluk? Ergens in uw
kast ligt datgene, waarop een
kind in een Duits barakkenkamp
wacht en dat het met blijde dank
baarheid begroeten zalHet
kan een Duits weesje zijn, dat
door uw gave weer wat verre,
ouderlijke liefde ervaart, wat
zonneschijn in een grauwe en
sombere jeugd.
Naast ons stond de vader van
één hunner, steunend op krukken.
Een nog jonge man, met een door
pijn en zorg verouderd, verma
gerd gezicht. Hij had als parachu
tist dienst gedaan bij Arnhem.
Daar was hij neergeschoten. Een
zijner benen werd geamputeerd.
Terwijl de kinderen zongen, ke
ken wij elkaar onbewust aan.
Stonden wij hier als Duitser en
als Nederlander tegenover elkaar?
Of als mens en als christen?
Wonderlijke macht van het chris
tendom, waardoor men zich ge
drongen gevoelt het meest te
vergeven aan die het meest mis
deedMet een droeve glimlach
wees hij ons zijn kleine jongen,
daar die blonde. Een kereltje
van acht jaar.
De jonge generatie
Een der vele, vele kinderen,
hier en elders in West-Duitsland.
De jonge generatie, vreugdeloos
opgroeiend voor een vreugdeloze
toekomst
Hoe tallozen dezer kleinen, zon
der vaderland, vaak zonder
ouders, hebben na gruwelijke ont
beringen voor het eerst weer wat
menselijke goedheid, wat christe
lijke liefde en tederheid onder
vonden als zij, na de vlucht en
met de stroom van uitgewezenen
mee. in een barakkenkamp of een
„Jugendheim" werden opgeno
men.
Wij zien hun oud geworden ge
zichtjes, wij kijken in hun schich
tige, beangstigde ogen. Ontroering
en blijdschap vullen ons hart,
wanneer wij getuigen zijn van de
vreugdeglans die over die ge
zichtjes glijdt, nu het Wonder van
Kerstmis, het Wonder van Liefde
zich ook voor deze kinderen
schijnt te openbaren.
Het is deze jonge Duitse gene
ratie, die ons argeloos smeekt
aan haar toch niet te willen ver
gelden, wat schuldige ouderen
misdreven en waarvoor dezen zelf
reeds boeten, gedurende jaren
van bitterheid. In onze hulp aan
Productieve projecten. Vluchtelingen in een doorgangskamp, waar hun na een
Veel is er reeds gedaan, niet afmattende tocht voedsel en warmte wacht.
Aan het Voorlopig Verslag omtrent de algemene financiële
beschouwingen van de Eerste Kamer over de Rijksbegroting
1951 ontlenen wij, dat volgens sommige leden minister
Lieftinck het teveei doet voorkomen alsof zijn belastingpolitiek
uitnemend zou hebben gewerkt en feitelijk niet voor verbetering
vatbaar zou zijn. Ja, hij heeft er zich zelfs op beroemd, dat,
dank zij die politiek, het Nederlandse volk veel beter gekleed
zou zijn dan voor de oorlog, etc.
Duizenden kinderen zwerven
verweesd door Duitsland. Een
religieuze ontfermt zich lief
devol over een dier ouderloze
kleinen.
de Duitse jeugd kunnen wij ook
de millioenen vluchtelingen hel
pen, hun het geloof in het leven
en in een betere wereld hergeven,
hen binnenleiden in de groeiende
Europese gemeenschap, waar óók
de vrije Duitser zijn plaats weer
te hernemen zal hebben, in zijn
en ons belang, in het belang van
christendom, beschaving, vrijheid
en welvaart.
In een tijdperk van sociale en
wetenschappelijke vooruitgang in
Europa en in de overige, vrije
wereld, vormen de millioen ver
pauperde Duitse vluchtelingen
een mondiale aanklacht en een
continentaal gevaar, indien hun
niet spoedig hulp geboden wordt.
Want hier moet geholpen worden,
door ons allen.
Wat kunnen wii doen?
Het is niet veel. Het eigenlijke
probleem kunnen wij, alle Neder
landers tezamen, niét aanpakken.
Maar wil ons land niet in een
volkomen deplorabele financiële
totstand komen, dan moet vol
gens deze leden op korte termijn
de Rijksbegroting reëel sluitend
worden gemaakt zonder tekort,
en het betalings-balans-tekort
verdwijnen. Dat kan alleen be
reikt worden door maatregelen,
die in brede kringen van het
volk als onaangenaam worden
gevoeld. Die maatregelen liggen
echter minister Lieftinck niet,
aldus deze leden. Wordt hier niet
met krachtige hand ingegrepen,
dan zal het leven steeds meer
worden ontwricht.
Alleen wanneer het economi
sche op de voorgrond staat, is er
kans het sociaal bereikte op re-
ëele basis te handhaven en op
den duur uit te bouwen.
De uitgaven van het Land-
bouw-Egalisatie-fonds moeten
volgens hen uit de gewone mid
delen worden gedekt. De subsi
dies uit dit fonds zullen moeten
verdwijnen, wil men ooit in de
Benelux tot overeenstemming
komen.
Ook het Nederlandse aandeel
.n de internationale defensie moet
zo goedkoop mogelijk zijn. Voort
durend moet de regering nagaan
of in het leger wel efficiënt
wordt gewerkt.
Verscheidene leden wensten
strengere maatstaven bij de se
lectie van afzonderlijke investe
ringsobjecten. Andere leden
meenden, dat de betalingsbalans
mede ongunstig wordt beinvloed
door een abnormale voorraadvor-
ming. Verscheidene leden be
twijfelden of de publieke inves
teringen van de overheid wel
voldoende bijdragen tot verho
ging van de werkgelegenheid,
deviezenbesparing etc.
Verschillende leden vroegen de
minister, of niet naar nog ver
dere inkrimping van de geldcir
culatie dient te worden gestreefd
nu door de internationale stijging
van de grondstoffenprijzen, de
militaire bewapening en de af
nemende Marshall-hulp het in
flatiegevaar de laatste tijd weer
latent aanwezig is.
Enige leden brachten nog het
ongunstige verloop van de deva
luatie ter sprake, o.m. veroor
zaakt omdat ook andere landen,
voornamelijk van het sterling-
blok eveneens devalueerden,
meestal op van Nederland af
wijkende wijze.
Het inflatiegevaar zal in nog
ernstiger mate worden vergroot
door de nieuwe credietbeper-
kingsvoorschriften, zo werd van
verschillende zijden opgemerkt,
daar zij de credietverlening in de
particuliere sector minder om
vangrijk en duurder zullen ma
ken, terwijl de overheid over
meer en goedkoop geld zal blij
ven beschikken.
Van verschillende zijden werd
gevraagd of de minister nog niet
het voornemen heeft de door de
bezetter opgelegde verevenings
heffing te vervangen door een
heffing die meer in overeenstem
ming is met het Nederlandse
rechtssysteem bv. een bijdrage
tbv. de oude-dag-verzekering,
waarvan de opbrengst niet in de
algemene middelen maar in een
verzekeringsfonds vloeit.
„Een premie op de luiheid"
noemden enige leden de onbe
vredigende toestand die door de
afschaffing van de onderne
mingsbelasting wanneer geen
volledige compensatie wordt ont
vangen zou ontstaan voor die
gemeenten, die zich, mede met
het oog op die belasting, beijverd
hebben als belangrijke bron van
inkomsten industrieën aan te
trekken en zich daarvoor vaak
financiële offers hebben ge
troost. Gemeenten met een con
stante opbrengst ondervinden er
practisch geen nadelen van, ge
meenten met een dalende op
brengst komen in een naar ver
houding gunstiger positie.
is thans bij Koninklijk Besluit
voorgeschreven, dat in het zout,
dat de bakkers gebruiken, jodium
moet zijn verwerkt;
hebben zich gisteren 700 pas
sagiers ingescheept op de Willem
Ruys; onder hen bevinden zich
ongeveer honderd Indonesiërs;
heeft de Alg. Ned. Invaliden-
bond tijdens zijn congres er tegen
geprotesteerd, dat er geen con
trole bestaat op de vervaardiging
van kunstledematen;
zal dr. ir. W. J. H. Harmsen
binnenkort wegens het berei
ken van de pensioengerechtigde
leeftijd heengaan als directeur-
generaal van de Rijkswaterstaat.
(Van onze diplomatieke medewerker)
Zoals wij gisteren al schreven, stemmen de Amerikanen in
met het plan-Pearson, dat in 5 punten een regeling van de
kwesties Korea en Formosa voorstelt, in overleg met commu
nistisch China. Deze instemming duidt niet bepaald op een
sterke positie van de U.S.A. ten opzichte van het communisme.
Het is vrij duidelijk, dat de
Amerikanen weg willen uit Ko
rea, omdat men zich daar militair
te zeer gebonden acht, en de kern
van het plan is dan ook zeker
punt 3, de terugtrekking van alle
niet-Koreaanse troepen uit Korea.
De andere punten zoals vrije
verkiezingen e.d. van het plan,
zijn ongetwijfeld secundair en
dienen om het evidente prestige
verlies van Amerika hij deze
terugtocht nog zoveel mogelijk te
redden. Als het plan doorgang
vindt, zal deze situatie ontstaan,
dat er op Korea achterblijft een
Noord-Koreaans leger (dat ad
libitum aanvoer kan krijgen uit
China) en een Zuid-Koreaans
leger (voor hetwelk een derge
lijke gunstige factor niet geldt).
Ofschoon het plan voor beide
partijen aantrekkelijke kanten
heeft, zal de winst voor Rusland
toch het grootst zijn: voor Ame
rika heeft het voordelen op korte
termijn (beëindiging van militaire
gebondenheid), voor Rusland
heeft het voordelen op lange ter
mijn, waar men de positie van
het Noord-Koreaanse leger dan
min of meer kan vergelijken met
die van de Oost-Duitse Volks-
politie, terwijl Rusland elders wel
weer mogelijkheden vindt om het
Westen militair te binden.
Dat in het Pearson-plan de
kwestie-Formosa en de Chinese
zetel in de V.N. aan Korea worden
gekoppeld, zal waarschijnlijk be
tekenen, dat Amerika tracht tot
één lijn te komen met Engeland,
in dier voege, dat Amerika toe
geeft t.a.v. de zetel en Engeland
accoord gaat met het vasthouden
van Formosa, dat Amerika zeker
niet kwijt wil.
Mogelijk speouleren Pearson en
Rau erop, dat indien het plan
doorgaat en het Koreaans conflict
geliquideerd wordt, Mao-China
losgeweekt kan worden van Mos
kou. De kans daartoe lijkt niet
groot, zolang er een zware Rus
sische bezetting in Mandsjoerije
is welke blijft tot '52, tenzij er
eerder een vredesverdrag met
Japan zou komen hetgeen een
zware druk op China betekent.
T.a.v. de binnenlandse politiek
de Korea-oorlog is immers sedert
de tegenslag zeer onpopulair ge
worden in Amerika zou Tru
man nu twee kanten uit kunnen:
t<pt Taft c.s. kan hij zeggen: wij
zijn teruggetrokken uit Korea;
tot de democraten: wij maken ons
aldus sterker in Europa.
Zoals bekend werden de eilanden Vlieland en Terschelling,
waarmede de gelijknamige gemeenten samenvallen, in 1942
bij verordening van de Rijkscommissaris van het grondgebied
van de provincie Noord-Holland losgemaakt en bij de provincie
Friesland ingedeeld.
Aanvankelijk stelden zowel de
provinciale besturen van Noord-
Holland en Friesland als de beide
gemeenteraden zich op het stand
punt, dat herstel van de vroegere
indeling bij Noord-Holland diende
te worden bevorderd. Daarbij
gold in het bijzonder de overwe
ging, dat de indeling bij de pro
vincie Friesland door de bezetter
was bewerkstelligd. Voor de ge
meenten kwam daarbij nog de
vrees, dat de handhaving van de
indeling bij Friesland zou beteke
nen, dat zij in financieel opzicht
in een minder gunstige positie
zouden komen te verkeren dan
bij terugkeer naar de provincie
Noord-Holland, omdat de Noord-
hoïlandse subsidieregelingen voor
verschillende doeleinden gunsti
ger waren dan in het algemeen
in Friesland het geval was.
Het provinciaal bestuur van
Friesland bleek bij nadere over
weging op handhaving van de
bestaande indeling der gemeen
ten Vlieland en Terschelling bij
zonder prijs te stellen en heeft
een gunstige subsidieregeling
voorgesteld.
De gemeenteraad van Vlieland
heeft zich nu unaniem voor hand
having van de indeling bij Fries
land uitgesproken. De gemeente-
KLEINER DAN KLEIN
De Zwitserse uurwerk-industrie
heeft thans ook in ons land de
vinding gedemonstreerd, welke
door de Eterna-fabriek van pre-
cisie-uurwerken in Grenchen ge
daan werd en welke als bijna
revolutionnai r wordt geken
schetst.
Zij slaagde er in het eerste
armbandhorloge ter wereld met
automatische opwinding op
kogellager te vervaardigen. Het
horloge is niet alleen het eer
ste automatische horloge op
kogellager, maar tevens het
kleinste en platste van alle auto
matische horloges met centrale
seconde-wijzer.
De veer van het nieuwe hor
loge wordt opgewonden door een
slingergewicht, dat in het mid
den met een kogellager is opge
hangen. Dit kogellager bevat vijf
microscopische stalen kogeltjes
met een doorsnee van 65 hon
derdste millimeter. Duizend van
deze kogeltjes wegen slechts één
gram. Deze kogeltjes zijn zo licli*
dat zij op het water blijven drij
ven. Men heeft zelfs een gaatje
gemaakt in een der kogeltjes,
waardoor een vrouwenhaar werd
gestoken om te laten zien hoe.
klein zij zijn en hoe nauwkeurig
ze zijn gemaakt.
„DE VLIEGENDE
HOLLANDER"
Propagandafilm van
Regeringsvoorlichtingsdienst
De Regeringsvoorlichtingsdienst
heeft thyns de eerste film over
de opleiding tot verkeersvlieger
op de Rijksluchtvaartschool in
roulatie gebracht. Deze rolpren*
is niet voor het grote publiek
bestemd, doch zal binnenkort
vertoond worden voor de twee
of drie hoogste klassen der Mid
delbare Scholen. Zij werd ver
vaardigd door Polygoon-Profilti,
het scenario is van Karei Nort
en de opnamen van Piet Oud
Een enkele maal treedt Viruly
als verteller oo.
„De Vliegende Hollander" wil
bij de Nederandse jeugd wat
meer belangstelling wekken voor
de luchtvaart in het algemeen
en de opleiding tot verkeers
vlieger in het bijzonder, en geeft
haar een inzicht langs welke
weg het brevet van de Rijks
luchtvaartschool kan worden
verworven. Het is een aller
aardigste film, die niet zal na
laten op de jogenmannen indruk
te maken, nieuwe ideeën wakker
te roepen en nieuwe werelden
zowel in letterlijke als over
drachtelijke zin -voor hen open
te leggen. Uit de, Nederlandse
jeugd treedt een jongeman naar
voren, wiens belevenissen op de
Rijksluchtvaartschool op het wit
te doek zijn vastgelegd waar
door men een goed beeld krijgt
van hetgeen men moet leren
vooaleer men tot verkeersvlieger
vierde klasse kan worden aan
gesteld.
En passant wordt een indruk
gegeven van het vliegtechnisch
bedrijf op Schiphol en volgen
sedie opnamen van reizen naar
Rome en New-York.
HULP VOOR GETEISTERD
GRIEKENLAND
Gisteren is een zending kle
ren, keukengerei, levensmidde
len en werktuigen uit Nijmegen
verzonden naar Griekenland.
Deze goederen waren bijeenge
bracht door het „Comité Hulp
verlening aan verwoeste Griekse
dorpen", welk Comité op initia
tief van professor de Waele, hoog
leraar aan de R.K. Universiteit,
en zijn echtgenote, een Griekse,
te Nijmegen, was opgericht. Het
Comité heeft het Griekse dorp
Paschalia geadopteerd.
NEDERLANDER ALS
VERSTEKELING
De bijzondere havenbrigade
heeft dé Nederlander Jacobus
Huismans, 25 jaar oud, die poog
de als blinde passagier op een
schip te geraken „om iets van de
wereld te zien" aangehouden.
Huismans, die in verscheidene
landen van West-Europa had ge
zworven werd ter beschikking
van de vreemdelingenpolitie op
gesloten.
raad van Terschelling bleef even
wel aan herstel van de vroegere
indeling bij Noord-Holland de
voorkeur geven.
De minister van binnenlandse
zaken is van mening, dat het
wenselijk is, de indeling van de
beide gemeenten bij Friesland te
handhaven, zo zegt hij in de
memorie van toelichting op het
betrokken wetsontwerp. Dit te
meer daar tussen Ged. Staten van
beide provincies op dit punt over
eenstemming is bereikt.
OVER „KORT" BEZOEK
VAN MIN. VAN SCHAIK
Minister Van Schaik heeft zich
ook naar Aruba begeven om
daar besprekingen te voeren met
de leidende politici, o.a. met de
oude en nieuwe leden van de
Staten.
Uit commentaren van de Aru
baanse correspondenten der Cu-
racaose bladen blijkt, dat op
Aruba ontstemming heerst over
de korte duur van het verblijf
van de vice-minister-president
aldaar. „Het is hameren op het
zelfde aambeeld, maar ook dit
maal moeten wij er onze ver
wondering over uit spreken, dat
een bezoek van. nog geen twintig
uren voldoende wordt geacht om
zich op de hoogte te kunnen stel
len van de economische en poli
tieke betekenis van het eiland
Aruba", zo wordt gezegd.
BEVAARBAARHEID
VAN HET IJSELMEER
Gisteren is, naar de Rijks
waterstaat ons mededeelt, in be
perkte mate gevaren van Ketel-
mond naar Amsterdam, Den
OeverAmsterdam, HoornAm
sterdam. EnkhuizenStavoren.
Langs de oostkust van het IJsel-
meer bevindt zich nog vast ijs
van even ten Zuiden van Urk
tot Kornwerderzand. uitgezon
derd voor Stavoren. Bji het
binnenkomen van deze haven
wordt gratis sleepboot-hulp ge
boden.
Vrijdagmorgen, aan het eind
van het proces, heeft Ilse Koch
geen antwoord gegeven, toen
rechter George Maginot haar
vroeg, of zij gebruik wilde ma
ken van haar recht een laatste
woord in hét proces te spreken.
Maandagmiddag wordt het von
nis verwacht. De gerechtelijke
arts Englert stelde vast, dat zij
volkomen toerekenbaar was en
slechts toneel speelde.
Wederom weigerde Ilse Koch de
zaal uit te lopen. Terwijl de po
litie haar op de schouders op een
stoel wegdroeg, haalde zij kalm
twee brieven uit haar zak, die
zij begon te lezen.
OVEREENSTEMMING OVER
De regeringen van de Ver. Sta
ten, Engeland en Frankrijk heb
ben gisteravond in een gelijktij
dig te Washington, Londen én
Parijs uitgegeven verklaring be
kendheid gegeven aan de over
eenkomst, die zij hebben bereikt
inzake de verdeling van de vita
le grondstoffen, die in de vrije
wereld beschikbaar zijn.
Alle 18 landen van het plan-
Marshall inclusief Zweden Zwit
serland en Portugal, die niet 'n
de Noord-Atlantische organisatie
vertegenwoordigd zijn, hebben
deze overeenkomst aanvaard.
Zowel Schuman, de Franse mi
nister van Buitenlandse Zaken,
als de Engelse minister Gaitskell
hebben de kleine landen de ver
zekering gegeven.dat hun belan
gen ten volle zullen worden be-
Irartigd bij deze verdeling.
TWEEDE ZONDAG
NA DRIEKONINGEN
Christus Blijheid
Wie begint nu een belangrijk
liogermatig ernstig werk als de
verlossing, met een bruiloft, en
het veranderen van water in
wijn om een feestvreugde niet
te storen?
Een wonderlijke les! Jezus en
Maria zijn op een bruiloft geno
digd, en ze gaan erheen. Ze ne
men deel aan de feestvreugde, en
ik durf 't niet goed te schrij
ven, 't klinkt zo vreemd ze
hebben waarschijnlijk meege
daan met alles, en dus.... mee-
gedanst! Waarom niet? Zo oud
was Maria niet, en Jezus was 'n
jonge man. Geen van beiden heeft
de gezonde vreugde willen rem
men, en mochten ze toch zijn
blijven zitten, dan hebben de
apostelen de benen wel van de
vloer gehad.
Waarom schrikken we terug
voor dat beeld: Jezus temidden
van pleziermakende en dansende
mensen? Waarom kunnen we
ons moeilijk voorstellen: Jezus
te midden van grappen-vertellen-
de-mannen met een groot glas
wijn voor zich? Is het nu om
dat wij het Christendom als iets
heel ernstigs opnemen en bele
ven? Maar niemand ziet kwaad
in een vrolijk dansje, en 'n glas
bier waardeert iedereen als het
warm is. Misschien scheiden we
ons christendom van de prettige
dingen in het leven. Veronder
stel echter, dat we praktisch als
christen willen leven; moeten
we dan, gezellig met vrienden
bijeen, alleen water drinken? Ik
geloof niet dat er redelijke men
sen zijn die dit zullen beweren.
Geeft immers de pastoor geen
dispensatie in de onthouding van
vlees als een huwelijksfeest toe
vallig op Vrijdag valt? Waarom
kunnen we ons dan de Goddelij
ke Meester niet voorstellen als
een vrolijke, blije Mens, die ook
gelachen moet hebben om die
soms domme en eigenwijze ke
i-els van apostelen. Heeft de
Meester altijd bedroefd gekeken
en zijn de kinderen naar hem
toegehold alleen uit medelijden?
Het is niet te geloven.
Maar waarom dan ons ernstige
Jezusbeeld?
We moeten toegeven, dat de
Evangelisten ons nergens uit
drukkelijk spreken over een
lachende, blije Jezus, terwijl ze
wel melding maken van Zijn
droefheid en Zijn tranen, bijv.
bij het graf van Lazarus, bij het
zien van de stad Jeruzalem. Er
zijn dan ook heiligen ik meen
dat S. Bernardus daartoe behoort
die van de Meester beweerden
dat hij nooit gelachen heeft. Ik
durf het niet te onderschrijven.
Ik kan mij niet indenken dat ons
voorbeeld,' die alle fazen van het
menselijk leven zelfs lijden
en dood geheiligd heeft, deze
kostbaarste, de ware vreugde en
blijheid, zou vergeten hebben, 't
Kan zijn, dat de Verlosser door
een leven van leed en lijden, door
een vreugdeloos leven, ons het
recht op blijheid verwierf; ons
verloste uit het tranendal door
zelf te schreien en zorgenvol te
sterven. Maar ik geloof het n'et-
Veel liever sluit ik mij aan bij de
grote Chesterton, die zijn be
roemd boek „Orthodoxie" met
de volgende passage eindigde (en
ik hoop dat allen een grotere
waardering der vreugde erdoor
ondervinden):
„De verpletterende gestalte,
waarvan de Evangeliën vervuld
zijn torent. boven al de den
kers uit, die zich zelf groot
waanden. Zijn pathos was iets
natuurlijks, bijna iets toevalligs.
De Stoicijnen verborgen hun tra
nen; Hij nooit. Toch hield Hij iets
verborgen. Statige supermensen
en Keizerlijke diplomaten gaan
er groot op dat zij hun toorn
weten te bedwingen; Hij deed
het nooit. Er was iets dat Hij
voor alle mensen verborgen hield
Als Hij op een berg ging om te
bidden. Er was iets dat Hij ge
regeld bedekte met plotseling
stilzwijgen of zich door 'n onstui
mige drang naar eenzaamheid af
te zonderen. Er was één zeker
iets, dat voor God te groot was
om ons te tonen, toen Hij op aar
de rondwandeldeen ik heb soms
gedacht, dat het zijn BLIJHEID
was." (Vert. P. Kerstens).
P. C. DE HAAS, OFM
APOSTOLISCH VICARIS
VERTROK NAAR FLORES
Met de „Willem Ruys" ver
trok naar Flores monseigneur H
Leven, apostolisch-vicaris der
Kleine Soenda-eilanden, die on
geveer een jaar in Nederland is
geweest.
Flores zal worden verdeeld in
drie vicariaten, zo vertelde hij
ons. en in opdracht van Z.H. de
Paus zal hij deze gaan inrichten.
Ruim een jaar geleden werd de prachtige N.H. Kerk te
Middelharnis door brand verwoest. Dank zij de hulp, welke
uit het gehele land verstrekt werd, kan het historische
bouwwerk binnenkort weer in gebruik worden genomen.
Omtrent het bouwjaar van de kerk lopen de meningen uil
een; als het meest waarschijnlijke wordt echter aangenomen
het jaar 1639, het jaar, waarin ook de bouw van het gemeente
huis werd voltooid.