In de Duitse barakkenkampen schreit de nood der kinderen Het reddingswerk moet internationaal zijn Prof. Liefti nek roemt zich wel, maar grijpt niet krachtig genoeg in De Amerikanen willen weg uit netelig Korea Vlieland en Terschelling bij Friesland ingedeeld Oost-Priesterhuip vraagt uw steun Geen vergelding aan de Duitse jeugd Sommige Eerste Kamerleden: Geldcirculatie verder inkrimpen? - Premie op de luiheid - De vereveningsheffing Naar wij vernemen: wenst de minister Automatisch horloge op kogellagers Aruba ontevreden Ilse Koch heeft 't spel verloren Verdeling van grondstoffen Zondags - Evangelie ZATERDAG 13 JANUARI 1951 PAGINA 3 (Van onze speciale verslaggever) III (slot) DE KINDEREN, de vele bleke, stille kinderen in de barakken kampen van West-Duitsland! Zij kijken U aan met grote ogen, die eigenlijk niets kinderlijks meer hebben, maar waarin het te vroege leed schuilt en de angst, door alles wat die prille levens reeds te verduren kregen en dat wegen blijft op de kinderziel. In kamp Roffhausen bij Wilhelmshaven een vroeger Wehrmachtskamp in de eenzaamheid van het platteland gelegen stonden de barakken ingesneeuwd, toen wij er een bezoek brachten. Een religieuze had hier als „Schwester-oberin" de leiding. Een der grote barakken deed dienst als kamplocaal; daar werden aan de kinderen namens onze Nat. Commissie voor vluchtelingenhulp Kerstpakketjes uitgedeeld. Hoeveel kinderen zaten daar voor ons? Twee honderd, drie honderd? Ze begonnen een Kerstlied te zingen, dat ijl en sereen klonk uit die vele keeltjes. En zij zongen daarna een lied van het schone Silezische land, dat zij verlaten hadden. Wie kan sterk blijven tegenover de macht van kinderen, van déze kinderen? Wie onzer bleef onbewogen bij het Kerstfeest dezer kleinen in een dergelijke omgeving? Wij kunnen niet zorgen voor hui zen en werk; wij kunnen het ver terende heimwee niet wegnemen. De constructieve, de radicale oplossing van dit enorme vraag stuk ligt op de eerste plaats in handen van de federale West- Duitse Bondsrepubiek, met be- hulp der machtige bezettings autoriteiten Amerika, Engeland en Frankrijk, om daardoor een dreigende haard van sociale en politieke onrust doelbewust uit te roeien. Deze mensen moeten ver beterde levensomstandigheden krijgen; arbeid, brood, zelfvertrou wen en levensmoed moeten hun herschonken worden. Dit alles vormt mede de basis, waarop met vrucht aan de herbloei van een godsdienstig-zedelijk leven kan worden gewerkt, alleen door de Katholieke Caritas en het „Evangelische Hilfswerk", maar ook door de „Lander" en de Bondsrepubliek, die milliarden marken uitgaven om de eerste nood te verzachten. Productieve projecten werden op stapel gezet, coöperatieve ondernemingen voor woningbouw en industrie opge richt. „Arbeit schafft Heimat", geldt hier meer dan ooit. De „Al- dersheimen" en de „Jugendhei- men", welke wij bezochten, toon den ons de Duitse wil dit veel zijdige probleem tot positieve op lossing te brengen. Het Jugend- dorf „Adelheide" bij Bremen en het „Jugendaufbauwerk" te Mün- chen hebben zich in het bijzon der over de jeugd zonder tehuis, werk of beroep ontfermd. Met ge ringe middelen konden duizenden jonge mensen door deze instel lingen arbeid en een tehuis vin den en zich daardoor een mens waardig bestaan opbouwen. Ook het buitenland Het vraagstuk der Duitse vluch telingen vereist evenwel hulp en medewerking van het buitenland, omdat voor de definitieve en af doende regeling maatregelen op politiek, volkenrechtelijk, econo misch en sociaal gebied nodig zijn. Intussen leven echter nog hon derdduizenden mensen verder in mensonwaardige massakampen of in behuizingen, die men in geen enkel West-Europees land aan treft. Intussen wachten duizenden kinderen op kleding, op dekking en op wat schamele kinderblijd- schap in de vorm van een stuk eigen speelgoed. Hier is nog zo enorm veel te doen om de aller bitterste nood en ellende in en kele kampen te verzachten. Onze Nederlandse Nationale Commissie voor Vluchtelingenhulp adopteer de een aantal kampen, doch waar zij de bestaande organisaties, werkzaam op dit gebied, vrij liet op eigen initiatief acties te voe ren, menen wij goed te doen an dermaal te wijzen op de actie „Oost-Priesterhulp" (Ned. R. K. Huisvestingscomité, Hekellaan 6, Den Bosch, Giro 34348 ten name van Oost-Priesterhulp), waar alle gaven gaarne in ontvangst geno men worden. Wie tovert niet graag een glim lach op een kindergezicht, wie schenkt een kinderhart, dat al te vroeg zovéél doorstond, niet wat vreugde en geluk? Ergens in uw kast ligt datgene, waarop een kind in een Duits barakkenkamp wacht en dat het met blijde dank baarheid begroeten zalHet kan een Duits weesje zijn, dat door uw gave weer wat verre, ouderlijke liefde ervaart, wat zonneschijn in een grauwe en sombere jeugd. Naast ons stond de vader van één hunner, steunend op krukken. Een nog jonge man, met een door pijn en zorg verouderd, verma gerd gezicht. Hij had als parachu tist dienst gedaan bij Arnhem. Daar was hij neergeschoten. Een zijner benen werd geamputeerd. Terwijl de kinderen zongen, ke ken wij elkaar onbewust aan. Stonden wij hier als Duitser en als Nederlander tegenover elkaar? Of als mens en als christen? Wonderlijke macht van het chris tendom, waardoor men zich ge drongen gevoelt het meest te vergeven aan die het meest mis deedMet een droeve glimlach wees hij ons zijn kleine jongen, daar die blonde. Een kereltje van acht jaar. De jonge generatie Een der vele, vele kinderen, hier en elders in West-Duitsland. De jonge generatie, vreugdeloos opgroeiend voor een vreugdeloze toekomst Hoe tallozen dezer kleinen, zon der vaderland, vaak zonder ouders, hebben na gruwelijke ont beringen voor het eerst weer wat menselijke goedheid, wat christe lijke liefde en tederheid onder vonden als zij, na de vlucht en met de stroom van uitgewezenen mee. in een barakkenkamp of een „Jugendheim" werden opgeno men. Wij zien hun oud geworden ge zichtjes, wij kijken in hun schich tige, beangstigde ogen. Ontroering en blijdschap vullen ons hart, wanneer wij getuigen zijn van de vreugdeglans die over die ge zichtjes glijdt, nu het Wonder van Kerstmis, het Wonder van Liefde zich ook voor deze kinderen schijnt te openbaren. Het is deze jonge Duitse gene ratie, die ons argeloos smeekt aan haar toch niet te willen ver gelden, wat schuldige ouderen misdreven en waarvoor dezen zelf reeds boeten, gedurende jaren van bitterheid. In onze hulp aan Productieve projecten. Vluchtelingen in een doorgangskamp, waar hun na een Veel is er reeds gedaan, niet afmattende tocht voedsel en warmte wacht. Aan het Voorlopig Verslag omtrent de algemene financiële beschouwingen van de Eerste Kamer over de Rijksbegroting 1951 ontlenen wij, dat volgens sommige leden minister Lieftinck het teveei doet voorkomen alsof zijn belastingpolitiek uitnemend zou hebben gewerkt en feitelijk niet voor verbetering vatbaar zou zijn. Ja, hij heeft er zich zelfs op beroemd, dat, dank zij die politiek, het Nederlandse volk veel beter gekleed zou zijn dan voor de oorlog, etc. Duizenden kinderen zwerven verweesd door Duitsland. Een religieuze ontfermt zich lief devol over een dier ouderloze kleinen. de Duitse jeugd kunnen wij ook de millioenen vluchtelingen hel pen, hun het geloof in het leven en in een betere wereld hergeven, hen binnenleiden in de groeiende Europese gemeenschap, waar óók de vrije Duitser zijn plaats weer te hernemen zal hebben, in zijn en ons belang, in het belang van christendom, beschaving, vrijheid en welvaart. In een tijdperk van sociale en wetenschappelijke vooruitgang in Europa en in de overige, vrije wereld, vormen de millioen ver pauperde Duitse vluchtelingen een mondiale aanklacht en een continentaal gevaar, indien hun niet spoedig hulp geboden wordt. Want hier moet geholpen worden, door ons allen. Wat kunnen wii doen? Het is niet veel. Het eigenlijke probleem kunnen wij, alle Neder landers tezamen, niét aanpakken. Maar wil ons land niet in een volkomen deplorabele financiële totstand komen, dan moet vol gens deze leden op korte termijn de Rijksbegroting reëel sluitend worden gemaakt zonder tekort, en het betalings-balans-tekort verdwijnen. Dat kan alleen be reikt worden door maatregelen, die in brede kringen van het volk als onaangenaam worden gevoeld. Die maatregelen liggen echter minister Lieftinck niet, aldus deze leden. Wordt hier niet met krachtige hand ingegrepen, dan zal het leven steeds meer worden ontwricht. Alleen wanneer het economi sche op de voorgrond staat, is er kans het sociaal bereikte op re- ëele basis te handhaven en op den duur uit te bouwen. De uitgaven van het Land- bouw-Egalisatie-fonds moeten volgens hen uit de gewone mid delen worden gedekt. De subsi dies uit dit fonds zullen moeten verdwijnen, wil men ooit in de Benelux tot overeenstemming komen. Ook het Nederlandse aandeel .n de internationale defensie moet zo goedkoop mogelijk zijn. Voort durend moet de regering nagaan of in het leger wel efficiënt wordt gewerkt. Verscheidene leden wensten strengere maatstaven bij de se lectie van afzonderlijke investe ringsobjecten. Andere leden meenden, dat de betalingsbalans mede ongunstig wordt beinvloed door een abnormale voorraadvor- ming. Verscheidene leden be twijfelden of de publieke inves teringen van de overheid wel voldoende bijdragen tot verho ging van de werkgelegenheid, deviezenbesparing etc. Verschillende leden vroegen de minister, of niet naar nog ver dere inkrimping van de geldcir culatie dient te worden gestreefd nu door de internationale stijging van de grondstoffenprijzen, de militaire bewapening en de af nemende Marshall-hulp het in flatiegevaar de laatste tijd weer latent aanwezig is. Enige leden brachten nog het ongunstige verloop van de deva luatie ter sprake, o.m. veroor zaakt omdat ook andere landen, voornamelijk van het sterling- blok eveneens devalueerden, meestal op van Nederland af wijkende wijze. Het inflatiegevaar zal in nog ernstiger mate worden vergroot door de nieuwe credietbeper- kingsvoorschriften, zo werd van verschillende zijden opgemerkt, daar zij de credietverlening in de particuliere sector minder om vangrijk en duurder zullen ma ken, terwijl de overheid over meer en goedkoop geld zal blij ven beschikken. Van verschillende zijden werd gevraagd of de minister nog niet het voornemen heeft de door de bezetter opgelegde verevenings heffing te vervangen door een heffing die meer in overeenstem ming is met het Nederlandse rechtssysteem bv. een bijdrage tbv. de oude-dag-verzekering, waarvan de opbrengst niet in de algemene middelen maar in een verzekeringsfonds vloeit. „Een premie op de luiheid" noemden enige leden de onbe vredigende toestand die door de afschaffing van de onderne mingsbelasting wanneer geen volledige compensatie wordt ont vangen zou ontstaan voor die gemeenten, die zich, mede met het oog op die belasting, beijverd hebben als belangrijke bron van inkomsten industrieën aan te trekken en zich daarvoor vaak financiële offers hebben ge troost. Gemeenten met een con stante opbrengst ondervinden er practisch geen nadelen van, ge meenten met een dalende op brengst komen in een naar ver houding gunstiger positie. is thans bij Koninklijk Besluit voorgeschreven, dat in het zout, dat de bakkers gebruiken, jodium moet zijn verwerkt; hebben zich gisteren 700 pas sagiers ingescheept op de Willem Ruys; onder hen bevinden zich ongeveer honderd Indonesiërs; heeft de Alg. Ned. Invaliden- bond tijdens zijn congres er tegen geprotesteerd, dat er geen con trole bestaat op de vervaardiging van kunstledematen; zal dr. ir. W. J. H. Harmsen binnenkort wegens het berei ken van de pensioengerechtigde leeftijd heengaan als directeur- generaal van de Rijkswaterstaat. (Van onze diplomatieke medewerker) Zoals wij gisteren al schreven, stemmen de Amerikanen in met het plan-Pearson, dat in 5 punten een regeling van de kwesties Korea en Formosa voorstelt, in overleg met commu nistisch China. Deze instemming duidt niet bepaald op een sterke positie van de U.S.A. ten opzichte van het communisme. Het is vrij duidelijk, dat de Amerikanen weg willen uit Ko rea, omdat men zich daar militair te zeer gebonden acht, en de kern van het plan is dan ook zeker punt 3, de terugtrekking van alle niet-Koreaanse troepen uit Korea. De andere punten zoals vrije verkiezingen e.d. van het plan, zijn ongetwijfeld secundair en dienen om het evidente prestige verlies van Amerika hij deze terugtocht nog zoveel mogelijk te redden. Als het plan doorgang vindt, zal deze situatie ontstaan, dat er op Korea achterblijft een Noord-Koreaans leger (dat ad libitum aanvoer kan krijgen uit China) en een Zuid-Koreaans leger (voor hetwelk een derge lijke gunstige factor niet geldt). Ofschoon het plan voor beide partijen aantrekkelijke kanten heeft, zal de winst voor Rusland toch het grootst zijn: voor Ame rika heeft het voordelen op korte termijn (beëindiging van militaire gebondenheid), voor Rusland heeft het voordelen op lange ter mijn, waar men de positie van het Noord-Koreaanse leger dan min of meer kan vergelijken met die van de Oost-Duitse Volks- politie, terwijl Rusland elders wel weer mogelijkheden vindt om het Westen militair te binden. Dat in het Pearson-plan de kwestie-Formosa en de Chinese zetel in de V.N. aan Korea worden gekoppeld, zal waarschijnlijk be tekenen, dat Amerika tracht tot één lijn te komen met Engeland, in dier voege, dat Amerika toe geeft t.a.v. de zetel en Engeland accoord gaat met het vasthouden van Formosa, dat Amerika zeker niet kwijt wil. Mogelijk speouleren Pearson en Rau erop, dat indien het plan doorgaat en het Koreaans conflict geliquideerd wordt, Mao-China losgeweekt kan worden van Mos kou. De kans daartoe lijkt niet groot, zolang er een zware Rus sische bezetting in Mandsjoerije is welke blijft tot '52, tenzij er eerder een vredesverdrag met Japan zou komen hetgeen een zware druk op China betekent. T.a.v. de binnenlandse politiek de Korea-oorlog is immers sedert de tegenslag zeer onpopulair ge worden in Amerika zou Tru man nu twee kanten uit kunnen: t<pt Taft c.s. kan hij zeggen: wij zijn teruggetrokken uit Korea; tot de democraten: wij maken ons aldus sterker in Europa. Zoals bekend werden de eilanden Vlieland en Terschelling, waarmede de gelijknamige gemeenten samenvallen, in 1942 bij verordening van de Rijkscommissaris van het grondgebied van de provincie Noord-Holland losgemaakt en bij de provincie Friesland ingedeeld. Aanvankelijk stelden zowel de provinciale besturen van Noord- Holland en Friesland als de beide gemeenteraden zich op het stand punt, dat herstel van de vroegere indeling bij Noord-Holland diende te worden bevorderd. Daarbij gold in het bijzonder de overwe ging, dat de indeling bij de pro vincie Friesland door de bezetter was bewerkstelligd. Voor de ge meenten kwam daarbij nog de vrees, dat de handhaving van de indeling bij Friesland zou beteke nen, dat zij in financieel opzicht in een minder gunstige positie zouden komen te verkeren dan bij terugkeer naar de provincie Noord-Holland, omdat de Noord- hoïlandse subsidieregelingen voor verschillende doeleinden gunsti ger waren dan in het algemeen in Friesland het geval was. Het provinciaal bestuur van Friesland bleek bij nadere over weging op handhaving van de bestaande indeling der gemeen ten Vlieland en Terschelling bij zonder prijs te stellen en heeft een gunstige subsidieregeling voorgesteld. De gemeenteraad van Vlieland heeft zich nu unaniem voor hand having van de indeling bij Fries land uitgesproken. De gemeente- KLEINER DAN KLEIN De Zwitserse uurwerk-industrie heeft thans ook in ons land de vinding gedemonstreerd, welke door de Eterna-fabriek van pre- cisie-uurwerken in Grenchen ge daan werd en welke als bijna revolutionnai r wordt geken schetst. Zij slaagde er in het eerste armbandhorloge ter wereld met automatische opwinding op kogellager te vervaardigen. Het horloge is niet alleen het eer ste automatische horloge op kogellager, maar tevens het kleinste en platste van alle auto matische horloges met centrale seconde-wijzer. De veer van het nieuwe hor loge wordt opgewonden door een slingergewicht, dat in het mid den met een kogellager is opge hangen. Dit kogellager bevat vijf microscopische stalen kogeltjes met een doorsnee van 65 hon derdste millimeter. Duizend van deze kogeltjes wegen slechts één gram. Deze kogeltjes zijn zo licli* dat zij op het water blijven drij ven. Men heeft zelfs een gaatje gemaakt in een der kogeltjes, waardoor een vrouwenhaar werd gestoken om te laten zien hoe. klein zij zijn en hoe nauwkeurig ze zijn gemaakt. „DE VLIEGENDE HOLLANDER" Propagandafilm van Regeringsvoorlichtingsdienst De Regeringsvoorlichtingsdienst heeft thyns de eerste film over de opleiding tot verkeersvlieger op de Rijksluchtvaartschool in roulatie gebracht. Deze rolpren* is niet voor het grote publiek bestemd, doch zal binnenkort vertoond worden voor de twee of drie hoogste klassen der Mid delbare Scholen. Zij werd ver vaardigd door Polygoon-Profilti, het scenario is van Karei Nort en de opnamen van Piet Oud Een enkele maal treedt Viruly als verteller oo. „De Vliegende Hollander" wil bij de Nederandse jeugd wat meer belangstelling wekken voor de luchtvaart in het algemeen en de opleiding tot verkeers vlieger in het bijzonder, en geeft haar een inzicht langs welke weg het brevet van de Rijks luchtvaartschool kan worden verworven. Het is een aller aardigste film, die niet zal na laten op de jogenmannen indruk te maken, nieuwe ideeën wakker te roepen en nieuwe werelden zowel in letterlijke als over drachtelijke zin -voor hen open te leggen. Uit de, Nederlandse jeugd treedt een jongeman naar voren, wiens belevenissen op de Rijksluchtvaartschool op het wit te doek zijn vastgelegd waar door men een goed beeld krijgt van hetgeen men moet leren vooaleer men tot verkeersvlieger vierde klasse kan worden aan gesteld. En passant wordt een indruk gegeven van het vliegtechnisch bedrijf op Schiphol en volgen sedie opnamen van reizen naar Rome en New-York. HULP VOOR GETEISTERD GRIEKENLAND Gisteren is een zending kle ren, keukengerei, levensmidde len en werktuigen uit Nijmegen verzonden naar Griekenland. Deze goederen waren bijeenge bracht door het „Comité Hulp verlening aan verwoeste Griekse dorpen", welk Comité op initia tief van professor de Waele, hoog leraar aan de R.K. Universiteit, en zijn echtgenote, een Griekse, te Nijmegen, was opgericht. Het Comité heeft het Griekse dorp Paschalia geadopteerd. NEDERLANDER ALS VERSTEKELING De bijzondere havenbrigade heeft dé Nederlander Jacobus Huismans, 25 jaar oud, die poog de als blinde passagier op een schip te geraken „om iets van de wereld te zien" aangehouden. Huismans, die in verscheidene landen van West-Europa had ge zworven werd ter beschikking van de vreemdelingenpolitie op gesloten. raad van Terschelling bleef even wel aan herstel van de vroegere indeling bij Noord-Holland de voorkeur geven. De minister van binnenlandse zaken is van mening, dat het wenselijk is, de indeling van de beide gemeenten bij Friesland te handhaven, zo zegt hij in de memorie van toelichting op het betrokken wetsontwerp. Dit te meer daar tussen Ged. Staten van beide provincies op dit punt over eenstemming is bereikt. OVER „KORT" BEZOEK VAN MIN. VAN SCHAIK Minister Van Schaik heeft zich ook naar Aruba begeven om daar besprekingen te voeren met de leidende politici, o.a. met de oude en nieuwe leden van de Staten. Uit commentaren van de Aru baanse correspondenten der Cu- racaose bladen blijkt, dat op Aruba ontstemming heerst over de korte duur van het verblijf van de vice-minister-president aldaar. „Het is hameren op het zelfde aambeeld, maar ook dit maal moeten wij er onze ver wondering over uit spreken, dat een bezoek van. nog geen twintig uren voldoende wordt geacht om zich op de hoogte te kunnen stel len van de economische en poli tieke betekenis van het eiland Aruba", zo wordt gezegd. BEVAARBAARHEID VAN HET IJSELMEER Gisteren is, naar de Rijks waterstaat ons mededeelt, in be perkte mate gevaren van Ketel- mond naar Amsterdam, Den OeverAmsterdam, HoornAm sterdam. EnkhuizenStavoren. Langs de oostkust van het IJsel- meer bevindt zich nog vast ijs van even ten Zuiden van Urk tot Kornwerderzand. uitgezon derd voor Stavoren. Bji het binnenkomen van deze haven wordt gratis sleepboot-hulp ge boden. Vrijdagmorgen, aan het eind van het proces, heeft Ilse Koch geen antwoord gegeven, toen rechter George Maginot haar vroeg, of zij gebruik wilde ma ken van haar recht een laatste woord in hét proces te spreken. Maandagmiddag wordt het von nis verwacht. De gerechtelijke arts Englert stelde vast, dat zij volkomen toerekenbaar was en slechts toneel speelde. Wederom weigerde Ilse Koch de zaal uit te lopen. Terwijl de po litie haar op de schouders op een stoel wegdroeg, haalde zij kalm twee brieven uit haar zak, die zij begon te lezen. OVEREENSTEMMING OVER De regeringen van de Ver. Sta ten, Engeland en Frankrijk heb ben gisteravond in een gelijktij dig te Washington, Londen én Parijs uitgegeven verklaring be kendheid gegeven aan de over eenkomst, die zij hebben bereikt inzake de verdeling van de vita le grondstoffen, die in de vrije wereld beschikbaar zijn. Alle 18 landen van het plan- Marshall inclusief Zweden Zwit serland en Portugal, die niet 'n de Noord-Atlantische organisatie vertegenwoordigd zijn, hebben deze overeenkomst aanvaard. Zowel Schuman, de Franse mi nister van Buitenlandse Zaken, als de Engelse minister Gaitskell hebben de kleine landen de ver zekering gegeven.dat hun belan gen ten volle zullen worden be- Irartigd bij deze verdeling. TWEEDE ZONDAG NA DRIEKONINGEN Christus Blijheid Wie begint nu een belangrijk liogermatig ernstig werk als de verlossing, met een bruiloft, en het veranderen van water in wijn om een feestvreugde niet te storen? Een wonderlijke les! Jezus en Maria zijn op een bruiloft geno digd, en ze gaan erheen. Ze ne men deel aan de feestvreugde, en ik durf 't niet goed te schrij ven, 't klinkt zo vreemd ze hebben waarschijnlijk meege daan met alles, en dus.... mee- gedanst! Waarom niet? Zo oud was Maria niet, en Jezus was 'n jonge man. Geen van beiden heeft de gezonde vreugde willen rem men, en mochten ze toch zijn blijven zitten, dan hebben de apostelen de benen wel van de vloer gehad. Waarom schrikken we terug voor dat beeld: Jezus temidden van pleziermakende en dansende mensen? Waarom kunnen we ons moeilijk voorstellen: Jezus te midden van grappen-vertellen- de-mannen met een groot glas wijn voor zich? Is het nu om dat wij het Christendom als iets heel ernstigs opnemen en bele ven? Maar niemand ziet kwaad in een vrolijk dansje, en 'n glas bier waardeert iedereen als het warm is. Misschien scheiden we ons christendom van de prettige dingen in het leven. Veronder stel echter, dat we praktisch als christen willen leven; moeten we dan, gezellig met vrienden bijeen, alleen water drinken? Ik geloof niet dat er redelijke men sen zijn die dit zullen beweren. Geeft immers de pastoor geen dispensatie in de onthouding van vlees als een huwelijksfeest toe vallig op Vrijdag valt? Waarom kunnen we ons dan de Goddelij ke Meester niet voorstellen als een vrolijke, blije Mens, die ook gelachen moet hebben om die soms domme en eigenwijze ke i-els van apostelen. Heeft de Meester altijd bedroefd gekeken en zijn de kinderen naar hem toegehold alleen uit medelijden? Het is niet te geloven. Maar waarom dan ons ernstige Jezusbeeld? We moeten toegeven, dat de Evangelisten ons nergens uit drukkelijk spreken over een lachende, blije Jezus, terwijl ze wel melding maken van Zijn droefheid en Zijn tranen, bijv. bij het graf van Lazarus, bij het zien van de stad Jeruzalem. Er zijn dan ook heiligen ik meen dat S. Bernardus daartoe behoort die van de Meester beweerden dat hij nooit gelachen heeft. Ik durf het niet te onderschrijven. Ik kan mij niet indenken dat ons voorbeeld,' die alle fazen van het menselijk leven zelfs lijden en dood geheiligd heeft, deze kostbaarste, de ware vreugde en blijheid, zou vergeten hebben, 't Kan zijn, dat de Verlosser door een leven van leed en lijden, door een vreugdeloos leven, ons het recht op blijheid verwierf; ons verloste uit het tranendal door zelf te schreien en zorgenvol te sterven. Maar ik geloof het n'et- Veel liever sluit ik mij aan bij de grote Chesterton, die zijn be roemd boek „Orthodoxie" met de volgende passage eindigde (en ik hoop dat allen een grotere waardering der vreugde erdoor ondervinden): „De verpletterende gestalte, waarvan de Evangeliën vervuld zijn torent. boven al de den kers uit, die zich zelf groot waanden. Zijn pathos was iets natuurlijks, bijna iets toevalligs. De Stoicijnen verborgen hun tra nen; Hij nooit. Toch hield Hij iets verborgen. Statige supermensen en Keizerlijke diplomaten gaan er groot op dat zij hun toorn weten te bedwingen; Hij deed het nooit. Er was iets dat Hij voor alle mensen verborgen hield Als Hij op een berg ging om te bidden. Er was iets dat Hij ge regeld bedekte met plotseling stilzwijgen of zich door 'n onstui mige drang naar eenzaamheid af te zonderen. Er was één zeker iets, dat voor God te groot was om ons te tonen, toen Hij op aar de rondwandeldeen ik heb soms gedacht, dat het zijn BLIJHEID was." (Vert. P. Kerstens). P. C. DE HAAS, OFM APOSTOLISCH VICARIS VERTROK NAAR FLORES Met de „Willem Ruys" ver trok naar Flores monseigneur H Leven, apostolisch-vicaris der Kleine Soenda-eilanden, die on geveer een jaar in Nederland is geweest. Flores zal worden verdeeld in drie vicariaten, zo vertelde hij ons. en in opdracht van Z.H. de Paus zal hij deze gaan inrichten. Ruim een jaar geleden werd de prachtige N.H. Kerk te Middelharnis door brand verwoest. Dank zij de hulp, welke uit het gehele land verstrekt werd, kan het historische bouwwerk binnenkort weer in gebruik worden genomen. Omtrent het bouwjaar van de kerk lopen de meningen uil een; als het meest waarschijnlijke wordt echter aangenomen het jaar 1639, het jaar, waarin ook de bouw van het gemeente huis werd voltooid.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1951 | | pagina 3