De blinden willen ook een plaats
in de wereld veroveren
Londense mist om 't Gemenebest
Steeds toenemend
staatsbestel
bedreigt democratie
Grondwater van de Veluwe kwelt
10 kilometer in zee de bodem uit
oordeeld
„Maar wat is nu toch
eigenlijk licht"
Het is geen sterk kasteel,
maar toch geen kaartenhuis
K.V.P.
der
Tussen ogen die niets zien
N.V.
e bloembollen-
ort in gevaar?
:ho-Slowakije
Internationale bureaucratie
vertoont gevaarlijke groei
Invloed af maling Oosterpolder
wordt tevoren onderzocht
Naar wij vernemen:
MAANDAG 15 JANUARI 1951
PAGINA 3
•-J
I
i
ie jiir,
rlijdens-
•it geldt
ok voor
slijk ter
Ierland,
1
SVERW ACHTING
leeld door het K.N.M.I
geldig van Maandag-
Dinsdagavond.
JKE OPKLARINGEN
lijk wisselend bewolkt
selijk enkele buien, nu
pkaringen en hier en
tvorst. Morgen overdag
toenemende bewol-
later kans op enige
In het binnenland in
tijdelijk zwakke wind,
krachtige tot matige
ïvankelijk noord-weste-
krimpend naar zuid
zuid.
r en gemeente" (mr. de
cteur van het Vormings-
dr. L. A. H. Albering,
de van hem bekende
wijze de praatavond en
itenwisselingen, waaraan
ïatige wijze werd deel-
te leiden,
ornaamste taak die de
besturen van de K.V.P.
ichouders is gelegd en
in de kring Den Helder
werkzaamheden inmid-
begonnen, is het vormen
ïgroepen.
nthousiast optreden zal
ten de activiteit en poli-
oling van de anderen te
en het huidige leden-
nog beneden onze stand
te vergroten.
;nde een spoedig te hou-
ïaling van dit weekend-
na zullen ook de thans
tegenwoordigde afdelin-
kans krijgen een paar
ne en vruchtbare dagen
i door te brengen.
BENOEMING
>DOM HAARLEM
kc. de Bisschop van Haar-
ft benoemd tot: Rector
em (Koningstraat 20) de
Heer C. M. Broers.
*ADA WORDT EEN
CHTE CONCURRENT
ederlandse bloembollen-
in de Verenigde Staten
laatste tijd een sterke
:nt gekregen. In Brits Co-
een Canadese provincie
Oostkust heeft zich na de
wereldoorlog een inten-
oemencultuur ontwikkeld,
oemen werden tot nu toe
naar Montreal en Quebec
en, maar bloembollen
steeds groter aftrek in de
ie Staten. De Canadezen
/ast van overtuigd, dat zij
weg zijn de Nederlandse
te evenaren. Bovendien
Canadese tulpen eerder in
Veemarkt
JAAR., 15 Jan. 95 vette
500-1140; 48 nuchtere kal-
30-35; 21 vette schapen
318 varkens 1.60-1.68 per
:ORN, 13 Jan. Spruit-
34, aanv. 300 kg; 9200
kool 6.70—15.50, 6000
kool 6—8.10, 1000 kg gr.
20—10.40, 28.700 kg uien
.50—5.10, gew. 3.60—5.20,
20—5.70, nep 10.50—12.30,
g bieten I rond 9.109.70,
0—7.40, lang 6.90—7.10,
.een II 3.30—4.20, III 4.70
IV 4.20—5.70.
HENHUIZEN. 15 Jan.
:ool 6.907.30, rode kool
!HARWOUDE, 15 Jan.
uien 4.80, drielingen 5.70,
10. 42.000 rode kool 7.10
000 kg gele kool 68.40.
:g witte kool 6.607.20.
iENDIJK, 15 Jan. 2500
55.50. grove 5.705.80,
groene kool 714.50,
:g rode kool 6.5014.90.
gele kool 66.40. 50.000
e kool 5.50—7.20, 1700 kg
al doorgedraaid, 2000 kg
001 idem.
Zij waren voor de oorlog
'aakse separatistische par-
harte toegedaan en nad-
iens de oorlog actief sa-
rerkt met de nationaal-
ische Slowaakse staat,
ie gaven toe het commu-
n de Sovjet-Unie te haten.
:chtbank bevond alle drie
jpen schuldig aan alle
hten van militair verraad,
•raad en spionnage. Het
omvat verder confiscatie
le bezit en verlies van
echten voor 10 jaar. Bis-
Vojtassak kreeg 500.000
boete, de beide andean
i.OOO kronen.
(Van een onzer verslaggevers)
Laat men zich van Grave, het oude vestingstadje aan de Maas
tussen Nijmegen en Den Bosch, vooral niet te veel voorstellen.
Historische bouwwerken zal men er tevergeefs zoeken; mis
schien trekt het ouderwetse statige huis in de Begijnenstraat
een ogenblik de aandacht, misschien dat men het zonder meer
voorbijloopt. Joachim George le Sage ten Broek werd daar op
27 November 1775 geboren, hij was een groot kunstenaar en
schrijver, was enige tijd als notaris werkzaam in Den Haag,
werd vanwege enkele scherp gestelde pamfletten wegens
„opruiing" opgeborgen in de Gevangenpoort, kwam er in 1829
vrijwel blind uit en stierf 17 jaar later in zijn geboortehuis.
Dat is een brokje geschiedenis, waarin het deftige huis met
de grote vensters ook een rol vervult. Men krijgt het te horen
en vergeet het wellicht op hetzelfde ogenblik. Grave frekt niet;
het is een kleurloos stadje, waarin het garnizoen nog enig
leven brengt, en dat wat overigens niets bijzonders is
te kampen heeft met overbevolking.
Ook *de leerlingen van „Grave" leren de natuur kennen. Planten
en dieren op gevoel. Het tastzintuig is bij blinden veel
sterker ontwikkeld dan bij zienden
De winter heeft er een dik pak
sneeuw gebracht, dat nu als een
vuilgrijze brij de straten bijkans
onbegaanbaar maakt. In het café
bij de bushalte is de baas met een
der dorpsnotabelen aan een zon
derling spelletje kaart bezig. Hij
wint een stuiver en verliest een
dubbeltje en begint de versleten
kaarten weer verwoed te schud
den. Er zijn drie klanten, zij
drinken bier, hangen op de stoe
len en zeggen niets. Dan komt
de bus uit Nijmegen om het
uur eentje! de klanten vertrek
ken, de baas strijkt een dubbeltje
op. En op de bruine massa in de
straten van Grave spetteren dikke
regendruppels
Toch heeft die sneeuw wat bij
zonders gedaan. Wij liepen in een
tuin met een man, van wie wij
een kwartier tevoren nog nooit
hadden gehoord. De sneeuw was
er nat en klef, maar toch was zij
nog ongerept wit. De regen had
er donkere gaatjes in gepriemd;
het waren precies krenten in een
melkwit brood. Eventjes tussen
twee regenbuien in was er een
hoekje zon, niet meer dan een
heel smal streepje fijn goud licht.
V «tonden stil en zonder er bij
na te denken merkten wij op:
„Het kan op zo'n dag toch wel
mooi zijn met de zon op de
sneeuw
De man naast ons keek op en
begon toen een enthousiast betoog
over de schoonheid van de winter,
de zon en de sneeuw. Maar"
zo sloot hij ziin lof op de winter
„hoe ziet er nu eigenlijk alles
uit? Wat is nu precies zon,
sneeuw en licht....?"
Die man was een blinde. Van
zijn geboorte af had hij in een
peilloze duisternis geleefd, de zon
kende hij alleen van horen zeg
gen. En daarover te vertellen zou
nog wel gaan. Maar hoe nu met
het licht? Wij wisten het niet.
Op zo'n ogenblik moet toch wel
de realiteit van het blind-zijn
keihard tot iemand doordringen.
Er wordt in deze tijd zo ontzet
tend veel geklaagd; het leven is
kostbaar, er is ruzie in vele ge
zinnen over de huurverhoging,
de Verenigde Naties zitten in last
met Korea, de regering puzzelt
over Nieuw Guinea, de lucht ziet
er even grauw uit als anders, de
straten zijn vuil en nat, en op
het witte plafond van de huis
kamer is er sinds de dooi een
gore vochtplek gekomen; er is
weer een nieuw merk sigaretten,
die bioscopen zijn zo verschrikke
lijk dnnr, maar we gaan er toch
heen omdat we beslist Douglas
Fairbanks in „Staatsgeheim" wil
len zien. ZienJa, zien!!
Huizen, sneeuw, de lucht en voor
al het LICHT.
Toch niet de straat op.
De tuin, waarin wij met de
man liepen, behoorde bij het Sint
Henricusgesticht, een instituut
voor blinden. Natuurlijk zal vrij
wel nooit iemand van dit gesticht
hebben gehoord. Dat doet er ook
niet toe. Al zitten de fraters dag-
in dag-uit in de zorgen. De rege
ring geeft geen subsidie aan in
richtingen voor blinden of doof
stommen. Dat schijnt blijkbaar
niet nodig te zijn. Het instituut
zal toch wel bliiven bestaan, al
is het niet prettig steeds aan de
f35.000 te moeten denken, welke
de fraters elk jaar „ergens" moe
ten zien op te diepen.
„We kunnen ze toch zeker niet
zo maar de straat opsturen
zegt er een tegen ons. „Moet
n die jongen eens zien!"
Vijf jaar geleden was die blon
de stevige jongen nog een deel
in de wereld van het licht. Hij
woonde in Texel en zijn harte-
wens was eens als stuurman bij
de grote vaart de wereld te berei
zen. Hij was vijftien, toen het
verschrikkelijke gebeurde. Een
vriend had een dynamietpatroon
gevonden. In de tuin zat hij met
het ding te spelen.
„Laat los dat spul", schreeuw
de opeens de blonde jongen en
meteen liep hij naar zijn vriend
toe om de patroon uit diens han
den te rukken. Een scherpe knal.
De jongen zit nu in het St. Hen
ricusgesticht in het dooie stadje
Grave. Het licht zal hij nooit
meer zien. Van het varen over de
wereldzeeën heeft hij voor altijd
afscheid moeten nemen.
Er is ook een onderwijzer, die
op de huwelijksreis een laborato
rium ging bezichtigen. Hij nam
een flesje vergif in zijn handen.
Enkele uren later lag hij te krim
pen van de pijn; geheel verlamd
en blind. De verlamming is weg
getrokken, de blindheid niet.
Thans staat z'n vrouw voor de
klas; hijzelf is hard aan het werk
om zich via het braille-schrift
bekwaam te maken voor kantoor
werkzaamheden. Tk moet toch
m'n vrouw kunnen onderhou
den
En dan die schippersjongen. Tij
dens de oorlog zat hij onderge
doken in het Noorden. Het schip
met zijn ouders, broers en zusters
werd gebombardeerd. Na de oor
log was hij de enige, die niets
mankeerde. Vrienden hadden een
zak kruit gevonden; zij gooiden
er een lucifer in en de jongen,
die er met z'n gezicht bovenop
stond, zag niets meer en zal nooit
meer wat zien.
Een en al levenslust.
Het is voor een normaal gezond
mens een huis van verschrikking,
dit St. Henricusgesticht. Het
merkwaardige is echter en wat
een geluk dat de blinden veel
en veel levenslustiger zijn dan de
ziende wereld. De fraters vertel
len het ons en wij kunnen het
met "-ize eigen ogen Vvaarnemen.
Ergens in het gebouw dreunt
een contrabas „De herdertjes la
gen bij nachte" door de gangen.
Dat doet de ruim 55-jarige Meeu-
wissen, een bijzonder begaafd
man, die bij de bouw van een
Mariakapel in Grave een prijs
vraag voor het schoonste gedicht
op de H. Moeder won. De regels
staan thans in gouden letters op
een plaat onder het beeld gebei
teld.
,Zo juist heeft hij een gedicht
over Louis Braille geschreven
voor de Belgische omroep", ver
telt ons frater Adrianus de Beer.
„U hebt het zeker al begrepen?
Wii krijgen hier veel jongens, die
door oorlogshandelingen of bij het
snelen met gevonden munitie na
1945 de ogen hebben verloren. Er
zijn op het ogenblik zeker 5000
EEN SPELLETJE
KAART?
Ja, zelfs da kan in
't St. Henricusge
sticht in Grave. De
kaarten zijn op bij
zondere wijze ge
prepareerd en voor
de rest is 't
geheugenwerk.
NIET TE GELOVEN
Het blindenwerk geniet in
Nederland geen staatssubsi
die. En daarmede staan wij
wat dat betreft een stuk ach
terop bij andere landen. Er
is het vorige jaar een wets
voorstel aanhangig gemaakt
om anderhalf millioen aan de
blindeninstituten te verlenen.
Het wetsontwerp werd afge
wenteld. „Als jullie komen,
dan komt de rest ook", werd
er gezegd en onder die „rest"
werden o.a. de doofstommen
bedoeld. De regering wilde
wel f 35.000.geven, precies
de jaarlijkse schuld van het
St. Henricusinstituut (giro
14891) voor blinden te Grave.
Er is later nog een protest
vergadering tegen deze uit
spraak van de regering be
legd. Zonder enig succes. En
dus zullen de instituten voor
blinden en doofstommen zich
verder moeten steken in de
schulden. Want de mensen
zonder meer op straat zetten,
neen, dat gaat toch niet....!
blinden in Nederland; en dat is
veel meer dan vóór de oorlog.
Die links en rechts verspreide
patronen, mijnen en ander oor-
logsgoed hebben inderdaad tal
loze slachtoffers gemaakt. Er
loopt in de gang een forse jon
gen van misschien 19 jaar, die
tijdens de bezetting bij de onder
grondse was. Amper na de be
vrijding ontdekte, hij een mijn
in de duinen bij Zandvoort. Met
vier man trok hij erop uit om het
gevaarlijke ding te demonteren.
En dat lukte, al wisten de jongens
niet, dat deze mijn verbonden was
met vier andere in de nabijheid.
Toen het gevaarlijke karwei bijna
gereed was, explodeerden de ver
borgen mijnen. Z'n kameraden
werden op slag gedood; hijzelf
was blind en verloor een arm.
Het licht is voor al deze men
sen verdwenen; niet de levens
lust. De kinderen leren lezen vol
gens de modernste methoden. Wat
een geduld moeten de fraters niet
hebben. Het is echter een mooie
taak, welke zij op zich hebben
genomen. Het St. Henricusgesticht
is het enige katholieke instituut
in Nederland. Jaarlijks worden er
mensen afgeleverd, die met en
kele bijzondere hulpmiddelen
even gemakkelijk hun werk op
de kantoren kunnen doen als de
normale employé's. En het is voor
de fraters beslist een prikkel ge
weest nog harder aan te pakken,
toen een groot-industrieel schreef
dat zijn blinde steno-typiste veel
beter was dan de anderen.
Onbegrijpelijk geheugen.
Vroeger was het zo, dat de blin
de in het gesticht tot zijn dood
bleef. In het St. Henricusgesticht
lopen er nog vele oude mannen
rond, die de gehele dag bezig zijn
met mandenvlechten en borstël-
maken. Onder deze bevindt zich
ook een heel merkwaardig type,
dat in de geleerde wereld bekend
staat als het geheugenwonder.
Jan Theunissen werd in 1904
als een van een drieling te Zeve
naar geboren. Hij is alleen over
gebleven.
„Het geheugen van de anderen
heb ik zeker gekregen....", ver
klaart hij. En een geheugen heeft
deze Jan. In 1924 heeft professor
Roels hem veertien dagen te
Utrecht in observatie genomen.
Op het derde paedagogische con
gres te Tilburg bracht hij Jan
Theunissen op het podium, en
toen bracht het geheugenwonder
de gehele geleerde wereld in
stomme verbazing. De wetenschap
stond voor een psychologisch
raadsel. Zij staat het nu nog.
„Probeert u het zelf eens",
sprak tot ons frater De Beer.
Wij vroegen hem op welke dag
1 December 1911 viel. Prompt
kwam het antwoord: „Een Vrij
dag".
„En wat voor weer was het
toen?"
„Nou, niet zo best. Het regen
de 's middags pijpestelen".
„Wanneer ben, je het vorige
jaar naar de kapper geweest?"
Jan zucht even en merkt dan
op dat hij er vier keer heen is
geweest. „De eerste maal was het
op de vierde Januari....".
„Luister nu eens", zegt frater
De Beer. „Hoe is het Introitus
van de vierde Zondag na Pasen?"
Onmiddellijk zingt Jan het ge
vraagde.
„Hij kan geen noot lezen, maar
hij heeft alleen op het geluid af
een vierstemmig Tantum Ergo ge
componeerd. Toen wij er iets aan
hadden veranderd werd hij
kwaad. Hij merkte het meteen.
vertelde de frater ons nog.
Toen Theunissen door professor
Roels gevraagd werd hoe hij dat
nu eigenlijk deed, kreeg hij tot
antwoord: „Dat weet ik niet, ik
zie zo de antwoorden voor me
staan.
Theunissen is een van de vete
ranen in het gesticht. En hij zal
er ook tot zijn dood blijven. Te
genwoordig wordt er een nieuwe
methode toegepast. De jongens,
die nu komen moeten op hun 21e
jaar klaar zijn voor de maat
schappij. Zij worden vrijwel allen
bekwaam gemaakt voor kantoor-
arbeid. De moderne wereld heeft
ook voor de blinden hulpmiddelen
uitgedacht, waardoor zij beslist
in staat zijn zich later zelf te
kunnen onderhouden. Ze leren
handelscorrespondentie in het
Frans, Duits en Engels; kunnen
overweg met de schrijfmachine,
zijn experts in het stenograferen.
Er is een jongen in het gesticht,
die zo hard vooruit wil, dat hij
zijn vacantie heeft opgeofferd om
te kunnen studeren. Hij wil
staatsexamen doen en dan voor
meester in de rechten gaan stu
deren.
Sterk gevoel.
Denk dus vooral niet dat een
blinde een ongelukkig mens moet
zijn. Door het missen van zijn
ogen worden andere zintuigen
uitermate sterk ontwikkeld, en
vooral het gevoel. Op de speel
plaats fietsen de jongens lustig
langs elkaar, maken bochtjes
zonder ongelukken te maken. Zij
hebben een eigen harmonie, een
band „De Zonnepitters" en kun
nen 'n toneelstuk volgen zoals u
en ik. Geen woord, geen voetstap
gaat verloren. Het is een keer
gebeurd, dat een speler op het
toneel een gulden op tafel moest
leggen. Tot zijn grote verbazing
klonk toen een gefluister door
de zaal: ,,'t Is maar een kwartje!"
Inderdaad had de speler bij ge
brek aan een gulden een zinken
kwartje op tafel gelegd
De maatschapij is nog steeds
wat huiverig om een blinde in
dienst te nemen. Twee fraters
hebben een film opgenomen,
waarin zij de gehele opleiding
laten zien. Met deze film reizen
zij het land af om op die manier
belangstelling te wekken bij so
ciale en culturele instellingen
voor het blindenwerk.
„Maar we hebben geen goed
apparaat. En die dingen zijn ook
weer zo verschrikkelijk duur",
verzucht frater Adrianus De Beer.
Het is steeds een tekort aan de
nodige middelen, waarmede het
St. Henricusgesticht (en zeer
waarschijnlijk ook de andere blin-
dengestichten) overhoop ligt. De
liefdadigheid moet het werk in
stand houden. En dat is noodza
kelijk. Want de paedagogie van
het instituut is zo eenvoudig mooi,
dat het bijna pijn doet te moeten
weten, dat daar in het sfeer- en
kleurloze Grave een groep men
sen leeft, voor wie zomer on win
ter eender is, voor wie Grave met
zijn huizen en straten precies het
zelfde moet zijn als Amsterdam of
Den Haag. En die toch coute que
coüte iets willen bereiken in de
harde wereld van hun ziende
mensen. Die groep mensen in hun
levenslust en ontembare ijver een
ogenblik te zien zou op vélen een
beslist groter effect maken dan
een avond Douglas Fairbanks te
zien worstelen door het „Staats
geheim".
(Van onze correspondent)
LONDEN, Januari De scheuren in het wankele gebouw van
het Brits Gemenebest zijn op de conferentie der premiers te
Londen beter zichtbaar dan ooit. Vraag nooit een Engelsman
wat het Gemenebest eigenlijk is. De Londense mist hangt om
het idee en de goede Brit heeft het onaangename gevoel, dat
er niet veel zou overblijven, als deze mist zou optrekken, verdre
ven door de hitte van scherpe definities of omschrijvingen. „Als
wij'zouden trachten de grondwet te veel te definiëren, zou het
rijk in stukken uiteenvallen", zei Lord Baldwin eens. Het Ge
menebest is geen sterk kasteel op het fundament van hechte
overeenkomsten tussen de leden. Maar het feit, dat het twee
wereldoorlogen overleefde, dat de nieuwe onafhankelijke lan
den, India, Pakistan en Ceylon er zich bij aansloten zonder
enige dwang van Engelse zijde, bewijst dat het ook geen
kaartenhuis is.
Vele Engelsen dachten aan het
woord van Smuts toen de ronde
Tafel-Conferentie in Den Haag
moeizaam zwoegde aan de Unie
„Wij zijn sterker zonder formele
overeenkomsten want wij zijn
leden van één familie. Als de
leden van een familie hun rech
ten en plichten op papier moeten
zetten, is het beste m hun weder
zijdse betrekkingen verdwenen."
Daarom verzetten de dominions
zich tegen een gezamenlijk secre
tariaat en van een „Kabinet voor
het Gemenebest' 'willen zij hele
maal niet weten. Het hoofd van
het Britse leger is Chef van de
Generale Staf van het Rijk, maar
het Rijk heeft geen generale staf
Nooit zijn de banden tussen de
leden van 't Gemenebest zo sterk
geweest als nu, zeggen de Engel
se socialisten. De wijsheid van
Attlee's regering schijnt te zijn,
dat zij deze „hechte banden" nooit
aan een proef onderwerpt. Op
deze conferentie is gebleken dat
de Statenbond in de buitenlandse
politiek niet met een stem zal
spreken. Er zijn diepe menings
verschillen tussen de nieuwe do
minions, India, Pakistan en
Ceylon, en de oude, de blanke
leden van het Gemenebest.
Nehroe weigert zich aan te
sluiten bij een bloc dat anti-
Chinees of anti-Russisch genoemd
zou kunnen worden. De Britse
politiek tegenover China houdt
rekening met twee tegengestelde
mogelijkheden. Misschien is com
munistisch China niet meer dan
een werktuig in de handen van
het Kremlin. Mischien zijn de
Chinese communisten en kan
Mao Tse Toeng een tweede Tito
worden. Ofschoon de tekenen er
op wijzen, dat de eerste Veronder
stelling juist is,heeft Nehroe zon
der ophouden gepleit voor de
tweede.
ROLSCHAATSEN?
Dat is zelfs voor deze
jongen geen bezwaar. Op
gevoel bindt hij de schaat
sen onder. En straks zal
hij geen botsingen maken,
daarvoor waakt zijn
scherp gehoor.
In ieder sreval willen India. Pa
kistan en Ceylon neutraal bliiven
in het conflict tussen het Westen
en het Communisme. Zii wensen
niet mee te doen aan een Stille
Oceaannact. de wens van Austra
lië en Nieuw-Zeeland. en aan de
herbewanenine van Janan. die
Attlee goedkeurt als het vredes
verdrag met Janan klaar is en die
Australië en Nieuw-Zeeland
onder zekere voorwaarden niet
zouden tegenwerken. Zii zouden
Communistisch China willen toe
laten tot de Organisatie der. Ver
enigde Naties on dit ogenblik, in
dit geval gesteund door Attlee.
maar tegengewerkt door de oude
Dominions, die niet begriinen
hoe China lid kan worden van
een organisatie wier handvest
het met voeten treedt.
Dit zijn diepe meningsverschil
len. Hierbij komt nog dat India
en Pakistan lang niet overtuigd
zijn dat hun belangen gediend
zijn door lidmaatschap van het
Gemenebest. Toen de premiers
weigerden Kashmir op de agenda
te plaatsen, gingen er onmid
dellijk in Karachi stemmen op
om het lidmaatschap op te zeg
gen. Nehroe heeft sterke tegen
standers in India. Hij behoort tot
de slinkende groep intellectuelen
die in Engeland zijn opgeleid, en
volgens hun tegenstanders ver
vreemd zijn van hun volk. Hier
bij komt nog een zekere naijver
tussen Nehroe en Soekarno, die
graag de rol van leider in Zuid-
Oost-Azië zou overnemen. Als
Pandit Nehroe tot de conclusie
zou komen, dat hij zich vergist,
dat Communistisch China een ge
vaar is, dat neutraliteit onmo
gelijk is, zou hij onmachtig zijn
om een andere politiek tg volgen.
Er is nog een ander punt.
Attlee, de vader der onafhanke
lijkheid, heeft een groot gezag in
India en Pakistan. Wat zou er ge
beuren als Churchill weer Minis
ter-President werd, een moge
lijkheid waarmee men in Enge
land voor het eerst sinds 1945
ernstig rekening houdt. Churchill
heeft zich met hand en tand te
gen de onafhankelijkheid van de
nieuwe Dominions verzet, zo
zelfs, dat Minister Gaitskell in
het Lagerhuis durfde spreken
over een „gebrek aan realisme
cn menselijkheid" in zijn houding
tegenover India.
Het Gemenebest is geen sterk
gebouw. Op het ogenblik wil nie
mand het laten aankomen op
een breuk, zoals bleek toen Pa
kistan koppig was en men een
compromis vond om Liaquat Ali
Khan naar Londen te lokken.
Maar de houding der Aziatische
landen brengt ernstige problemen
met zich mee. De Perzische Golf
en haar olievelden waren vroeger
de verantwoordelijkheid van net
Brits hoofdkwartier in India. Hoe
kan het Midden Oosten nu wor
den verdedigd Veel verwachtte
men niet van de conferentie en
zij beantwoordt aan de verwach
tingen.
IERLAND ONTSTEMD
OVER M.L.D.-DETACHERING
De „Bond tegen verdeling van
Ierland" heeft telegrafisch aan
de burgemeesters der voornaam
ste Ierse steden gevraagd, spe
ciale gemeenteraadsvergaderingen
bijeen te roepen om de protest
beweging tegen het zenden van
Nederlandse marinevliegers naar
Ulster te steunen. Voor Dinsdag
avond is in Dublin een vergade
ring belegd van vertegenwoordi
gers van vakbonden en handels
organisaties, speciaal van fruit-
importeurs en handelaren in
radiotoesetllen.
DE SURINAAMSE STATEN
EN ONZE MARINIERS
De Staten van Suriname heb
ben een brief tot de landsregering
gericht, waarin zij mededelen met
bevreemding kennis te hebben
genomen van het besluit van den
Haag tot vervanging van de land
macht in Suriname door mari
niers. Zij hopen dat met de be
langen van de Surinaamse mili
tairen terdege rekening zal wor
den gehouden.
Blijkens het Voorlopig Verslag van de algemene politieke
beschouwingen van de Eerste Kamer over de begroting 1951
hebben verschillende leden bezwaar tegen de stelling, dat de
fracties wier geestverwanten in het kabinet zitting hebben,
dientengevolge verplicht zouden zijn, de kabinetspolitiek zonder
meer te steunen.
Zij waren van oordeeel dat bij
desbetreffende opmerkingen in
de gedachtenwisselingen het oog
tezeer gericht was geweest op de
situatie in Engeland, waar men
in feite één regerings- en één
oppositiepartij kent. De politieke
„Grondwaterdeeltjes uit de
Veluwse heuvels zijn het verst
op meer dan tien kilometer af
stand van de kustlijn in het
IJselmeer geconstateerd".
Dit merkwaardig feit is een
van de vruchten van het hydro
logisch onderzoek, dat in de Ve-
luwe-kuststrook en de aangren
zende IJselmeerbodem reeds se
dert tal van jaren wordt ver
richt.
Het doel daarvan is vooral, de
gevolgen te kunnen nagaan die
voor de thans in aanleg zijnde
Oosterpolder en voor de omge
ving zouden kunnen voortvloeien
uit het scheppen van een grote
diepe droogmakerij in de onmid
dellijke nabijheid van Veluwe en
Gooi. Dit brengt nl. bijzondere
moeilijkheden met zich mee door
de kwelling van water uit de Ve
luwse heuvels, waarvan de
grondwaterstroom, zoals boven
ezegd, tot tien kilometer buiten
dekust actief blijkt te zijn.
Het onderzoek, waaraan in de
veertiger jaren werd begonnen,
is thans zover gevorderd, dat
men een inzicht heeft in de wa
terstaatkundige gesteldheid van
dit gebied, zoals die na de vol-
tooing van de Oosterpolder zal
zijn. Op grond van dit onderzoek
is het tracé van de zgn. Een-
meerdijk van de Oosterpolder
vastgesteld.
De vorming van dit randmeer
is een van de middelen om mo
gelijke schade tegen te gaan. In
beginsel kan hiermede worden
bereikt, dat het grondwaterop
pervlak in de Veluwse kuststrook
en de daar over een uitgestrekt
gebied optredende en vanuit de
heuvels gevoede kwel, door de
drooglegging niet worden be
ïnvloed.
Een punt waaraan voorts de
laatste tijd veel aandacht is ge
schonken, betreft de invloed van
de vroegere Eemzee-overspoeling
op de geologische gesteldheid
van dit kustgebied. Het was
reeds uit vroegere boringen be
kend dat de Èemzee zich heeft
uitgestrekt over de huidige kom
van het IJselmeer, een groot deel
van de Gelderse Vallei en een
gebied bij Elburg. Door nieuwe
boringen hebben de onderzoekers
de vroegere kustlijn thans vrij
nauwkeurig kunnen bepalen.
De afzettingen van de Eemzee-
overspoeling hebben zich over
grote gebieden ontwikkeld als
kleilagen, die vrij goed afsluitend
zijn en een scheiding vormen
tussen het diepere grondwa
ter en het betrekkelijk dicht on
der het aardoppervlak aanwezige
grondwater dat voor de cultuur
van belang is. Deze kleilagen zul
len enerzijds verhinderen dat de
landbouw schade ondervindt van
de daling van het diepere grond
water door de afmaling van de
Oosterpolder, doch anderzijds het
effect van het randmeer teniet
kunnen doen. Aan de andere kant
zal, waar de kleilaag in de Oos
terpolder zélf voorkomt, de kwel
beperkt blijven.
is bij Kon. Besluit gratie verleend
aan Aus der Fünten, Fischer,
Stover en Kohier, dei tot de dood
straf waren veroordeeld. Deze
straf is veranderd in levens
lang
heeft mej. Marga Klompé, Twee
de Kamerlid voor de K.V.P., aan
de minister van Buitenlandse Za
ken schriftelijke vragen gesteld
over dc motieven die de Regering
er toe hebben gebracht Neder
landse marinevlicgcrs te laten
stationneren in Ulster.
zijn gisteravond twaalf Ameri
kaanse dagbladredacteuren voor
een studiereis van vijf weken
naar de Marshall-tanden uit New-
York vertrokken. Zij zullen 23
Januari in Nederland aanko
men.
is tot commissaris voor de Emi
gratie bij het Ministerie van So
ciale Zaken benoemd mr. ir. B.
B. Haveman....
toestand in ons land is echter ge
heel anders.
De toegenomen staatstaak en de
overbelasting van de volksverte
genwoordiging, aldus enige leden
vormen een ernstig gevaar voor
de democratie.
Een steeds omvangrijker staats
bestel en een groeiende invloed
van de administratie brengen ook
voor ons land de mogelijkheid
nabij, dat het geleidelijk tot een
totalitaire staat verwordt, aldus
deze leden, die ook de overheer
sende positie van de minister van
financiën waartegenover de ove
rige bewindslieden meer dan eens
slechts volgzame „medewerkers"
schijnen, een gevaar achtten, te
meer waa.r al te vaak de kabi-
nets-kwestie wordt gesteld indien
het parlement daartegen wenst
op te komen Dat houdt een be
dreiging in voor de waardering,
die het volk voor onze demo
cratische staatsinstellingen be
hoort te hebben.
Verscheidene leden wensten
te breken met de gewoonte van
het houden van algemene be
schouwingen op de oude voet, en
zouden de begrotingshoofdstuk
ken willen behandelen als gewo
ne wetsontwerpen, zo spoedig
mogelijk na ontvangst bij de Ka
mer.
Ettelijke leden hadden de in
druk, dat er, ondanks de financi
ële malaise in verschillende Eu
ropese landen een hausse was
ontstaan in internationale bijeen
komsten. Meer dan eens rijst het
vermoeden dat deze bijeenkoms
ten om andere dan zakelijke cn
dringende reden worden bevor
derd.
Doublures ontbreken evenmin.
Zij vroegen de regering op dit
punt meer soberheid te willen be
vorderen nu zich een aantal in
ternationale instituten dreigt te
ontwikkelen in internationaal ka
der de bureaucratie waarover
hier te lande al wordt geklaagd,
in omvang en kosten verre wordt
overtroffen.
Nu Indonesië ons in Nieuw-Gui-
nea als „bezettende mogendheid"
beschouwt, vroegen ettelijke le
den of overdracht van wapens
aan de Republiek verder nog wel
verantwoord is. Zij herinnerden
aan de reeds eerder gerezen
ernstige bezwaren daartegen met
het oog op het misbruik dat van
de overgedragen wapens placht
te worden gemaakt tot verstoring
en vernietiging van de federatie
ve orde in Indonesië, die voor de
overgangsphase was overeenge
komen.