Het bruidskleed van een stad
Geweven in een kwekerij
EEN HUISHOUDBEURS
ook voor heren!
LENTE-
Schapen houden bezit niets
romantisch meer
Kunstenaars met
schoffel en pincet
En toch niet duur
LENTE IN DE WEI:
De aantallen lopen sterk terug
Nederlandse zege
op Zuid-Slavië
DINSDAG 13 MAART 1951
PAGINA 3
Men leest op de kalender: 13 Maart en in de bossen steekt
her fluitekruid zijn groene fluit de donkere bodem uit.
Rondom het moederschaap dartelt het prille lam. De vogels
zingen van het leven dat zich gaat vernieuwen. Heesters
botten uit en in de warme kamers breekt aan de takken
der kastanjelaar het tere blad zich los uit glimmende bruine
knoppen. Moeder Natuur kijkt maar terloops op die kalender
van ons. Zij heeft er nauwelijks weet van, dat Pasen dit jaar
zo vroeg valt. Zij komt achter, dit jaar. Haar grote schoon
maak is nog pas in staat van voorbereiding. Maar al het
nieuws heeft zij besteld, omdat zij een zorgzame moeder is.
Het wordt immers lente.
En als men dan de lente aan
den lijve gaat voelen, als men
haar boden heeft zien passeren,
dan gaat, wie zich bezonnen
waant, zich bezinnen op dat won
der van jaar op jaar, van seizoen
op seizoen. Dat wonder van het
leven, dat nimmer door de dood
wordt gesmoord. En is het dan
wonder bij dit wonder, dat men,
dwalend langs de perken en
plantsoenen van de stad, weten
wil, wie dat fraaie stadskleed
weven, wie wel de hoge heersers
zijn in dat atelier van haute cou
ture, waaraan een schone stad
haar stadsschoon voor een lief
lijk deel ontleent? Stadskwekerij
heet dat atelier; stadstuinlieden
heten die hoge heersers.
De kwekerij
Wij zijn in de schone stad Alk
maar en niet zo'n kleine stad
met haar 40.000 inwoners een
visite gaan maken op de Stads
kwekerij, die er ligt aan de rand
van de Alkmaarder Hout, en we
zijn er een praatje gaan maken
met de opzichter, die een man is
met liefde voor zijn werk. Een
man die leeft met zijn plantsoe
nen en zijn perken. Die zijn gras
gazons cultiveert tot het glanzend
groene tapijten zijn en die met
liefde spreekt van een oneindig
teer salviaplantje, dat bij het
verspenen moet worden aangevat
met een pincet, omdat het zo
broos en zo brekelijk is.
Men gaat daar dan rond, in
zo'n Stadskwekerij en men hoort
tussen de woorden van de op
zichter door, hoeveel eisen een
charmante stad kan stellen aan
hen, die hun levenstaak vinden
in het verzorgen van haar toilet.
Men gaat er de kassen in en men
ziet er hoe twee tuinlieden met
voorzichtige vingers petuniaplant-
jes en salvia's en ageratum aan
het verspenen zijn. In de zaai-
kisten is het zaad gezaaid. Daar
is het plantje o zo oneindig
klein groen geworden in zijn
prille kopje, dat boven de humus-
laag uittoeft. Zij nemen de plant
jes een voor een zorgvuldig tus
sen het pincet, om het te ver
planten in een andere kist. Straks
zal het plantje andermaal ver-
speend moeten worden, nu in
een bloempot. Daarna pas is het
rijp voor de perken. Daarna pas
is het waardig bevonden een sie
raad te zijn van het galakleed
van de stad.
Men ziet er de knolbegonia's,
die bezig zijn uit te spruiten en
men telt er maar niet omdat
het toch ondoenlijk is de dui
zenden geraniums, die er staan.
En als men komt waar in lange
regels de nieuw gezaaide dahlia's
staan, schitteren de ogen van de
opzichter, die u vertelt, benieuwd
te zijn of er nog nieuwe variaties
uit dit zaaigoed te voorschijn
zullen komen.
Op de kwekerij werkt men
met maar weinig man. Een
viertal doet wat er gedaan moet
PLECHTIGE PAUSMIS MET
PAUSELIJKE ZEGEN
(K.N.P.) In het Vaticaan werd
officieel bekend gemaakt, dat
Z.H. de Paus op het Hoogfeest
van Pasen, 25 Maart a.s., een
Pontificale H. Mis in de Sint
Pieter zal opdragen, waarna de
H. Vader van het balcon van de
voorgevel der basiliek aan de ge
lovigen op het Sint Pietersplein
de zegen „Urbi et Orbi" zal ge
ven.
worden. En dat is niet weinig.
Men beseft dat als men al die
planten ziet in al die kassen
en als men terloops acht slaat
op al die andere plantjes, die
er staan te tintelen van ver
langen om te bloeien, in de
broeibakken langs de grond.
Het duizelt u van de namen,
die ge niet kent, de bloemen
namen, die talrijk zijn als zand
korrels en die zelfs een opzich
ter van een stadskwekerij niet
allen kennen kan.
Ook hij staat immers telken-
jare weer voor verrassingen. Men
ziet de lobelia, de phlox dru-
mundo, de helianthus, de calyop-
sus, de rudbeckia, die in de maand
van Mei in de perken zullen
staan, in de stadsperken, die
overal de charme van een char
mante stad nog vergroten.
Pinksteren te vroeg
Er zullen dit jaar met Pink
steren nog wel geen bloemen in
de perken prijken, want Pinkste
ren is vroeg van 't jaar, te vroeg
voor plantsoenbloemen. Daar
staat de tagetes, die nog vóór
30 April in de bloei moet en daar
praalt de nesem brillanteum met
zijn witgroene bladweelde. En
laten wij de stadskwekers hun
intiem pleziertje gunnen. Bewon
deren wij daarom hun banaan.
Die staat er levendig te leven,
met elke maand een nieuw breed
blad. We hopen er het beste van,
maar tot nu toe zijn de bananen
uitgebleven.
Daarnaast staan geraniums, tal
loze, in potten waar de aarde uit
loopt als uit een zandloper, zo
droog is zij. Waarom zo droog?
vraagt men zich af. Tactiek,
vreemdeling in dit kwekersjeru-
zalem, tactiek! Drooggehouden
blijven de planten laag. Ze zou
den zich anders omhoog drinken,
veel te hard groeiend. En dan
zien we een plant, die gekwalifi
ceerd wordt met de naam ouder
wets. Nu wisten we niet dat er
ouderwetse en moderne planten
en bloemen bestonden. We weten
het nü. De fuchsia is een ouder
wetse plant. Oudere mensen heb
ben er nog waardering voor. Mo
derne lieden vragen grotere
bloem. De fuchsia wordt dan ook
nauwelijks meer gekweekt.
En als we uit de verwarmde
kas de kwekerij weer inlopen,
zien we er de roe van Zwarte
Piet denken wij die er in
een hoop wit zand staat te wach
ten op het volgende Sinterklaas
feest. Maar het zijn stekken, van
de *5bes gesneden. Kleine groene
ogen draagt het fijne hout, ogen
die bovengronds worden tot bla
deren, maar die in de aarde wor
tel schieten gaan, zodat de kleine
stek een hoge heester wordt. Wij
zien de heesteraanplant en we
zien de open plekken, die bewij
ze.. dat een stad zich uitbreidt.
We zien er de honderden vaste
planten, die er staan als op een
lieflijk kerkhof, waar de dood
een onbekende gast is. Zij staan
er alle honderden achter hun
nette witte naamplaatjes. De es-
callonia -laatbloeiend maar heel
de zomer door die men zelden
of nooit aantreft. Wij strelen de
zachte huid van de fluweelboom,
die met zijn donkerrode dotten
praalt. We zien.maar wat zien
wij niet?
Een werk vol liefde
We zien de aanplant van pinus-
soorten, de evergreens, die ook
des winters het stadskleed groen
moeten houden. We zien.... we
zien. We zien in elk geval hoe
hier consciëntieus gewerkt wordt
aan het kleed der stad, hoe hier
de lente wordt betrapt en voor
bereid tegelijk.
Hier wordt gesnoeid, ver-
speend, gespit, gezaaid. In
Januari begint men met het
zaaien van het jonge goed. Half
Februari wordt het al ver-
speend. Men moet op tijd zijn
immers. Duizenden heesters
moeten worden gesnoeid. In de
stad moet worden gerooid. In
't lege land komen nieuwe stek
ken. De stad breidt zich uit.
Het werk met haar. Zo is het
hier zo is het elders. Vijf-en-
twintig bomen zijn geveld. Vier
honderd zijn geplant.
Het leven wint het van de
dood. De lente heeft haar voor
boden gestuurd. Een stad wacht
in haar bruidskamer op 't kleed,
dat de natuur haar weeft en dat
de couturiers, die de stadskwe
kers zijn, haar straks zullen aan
meten om het te fatsoeneren naar
haar fraai figuur. En heus, dat
bruidskleed van een stad in de
lente zal van „haute couture
zijn.
GENIETEND VAN DE LENTEZON
Terecht heeft men denaam
veranderd van Dames-
beurs in Huishoudbeurs,
want de heren der schepping
zijn er zeker even welkom,
terwijl de vroegere naam zou
kunnen impliceren dat deze
beurs alleen voor dames was.
Niets is minder waar. In de
R.A.I. wordt dit jaar weder
om deze Huishoudbeurs ge
houden tot en met 18 Maart
a.s. We zijn eens een kijkje
gaan nemen en werden we
derom getroffen door de im
posante aanblik van het ge
heel. Het prettige van derge
lijke beurzen is, dat de huis
vrouw kennis maakt met de
fabrikanten zelf en zodoende
persoonlijk kan worden in
gelicht over allerlei nieuwe
snufjes.
Om direct met éen nieuw snuf
je in huis te vallen: een baby
wasmachine, die niet alleen wast
en droogt, doch tevens als stof
zuiger gebruikt kan worden.
Maximaal kan hierin 2 kg was
gewassen worden. Het drogen van
de natte was neemt circa 6 minu
ten. Voorts kan deze Baby-Sim
plex de vaat van drie personen
wassen. Voor kleinbehuisden een
practisch apparaat, dat zeer wei
nig plaats in beslag neemt. Voor
grotere gezinnen zijn ook grotere
Men had ons gezegd,
dat het in Parijs al lente
was, dat de Parijzenaars
en de Parisiennes al, op
zijn voorjaars, de café
terrassen bevolkten
verrukkelijke nietsnut
ten als zij schijnen.
En wij hadden er ons
op gekleed, toen wij
Parijswaarts reisden; een
Egyptisch jasje was ons
uniform. Het hééft zijn
dienst gedaan, dat regen
jasje, want toen we in
Parijs arriveerden, re
gende het en toen we,
een week later, het zoete
Frankrijk moesten ver
laten, regende het weer
of nog? We weten het
nauwelijks meer. En het
was er waarachtig geen
lente.
Waar de terrassen be
volkt waren, zat koutend
en lezend Parijs in een
glazen vesting, in crom-
by en warme wollen
dingen.
Maar wij zijn natuur
lijk toch naar de Champs
Elyssées gegaan, in die
Parijse lente met grauwe
regen en 'n loden lucht.
We hebben er winkels
en mensen gekeken en
we hebben er ons hart
opgehaald. Allereerst aan
het landelijke van die
Elyssese velden, die wij
betraden vanaf de Placé
de la Concorde, maar
bovendien aan de éle-
gance van de Parisienne
en aan de etalages van
die, dikwijls kleine, ex
clusieve winkels, die
zelfs een man kunnen
doen stilstaan voor hun
moois. Daar zijn de
Champs niet landelijk
maar, maar elyssees zijn
ze er als nergens. Wij
flaneerden wat rondom
het Rond Point des
Champs Elyssées, en dan
noemen we maar voor
de vuist weg een paar
namen: Rue Royale, Rue
du Faubourg St. Honoré,
Avenue Franklin D. Roo
sevelt. Daar in en om die
straten van Parijs heb-
bij wij namen gelezen,
mannen en vrouwen ge
weten, die onverbreke
lijk verbonden zijn aan
Parijse élegance en aan
alle élegantie van de
Westerse wereld.
Mannen en vrouwen:
Molyneux, Lucien Le-
long, Guerlain, Elisabeth
Arden, Schiaparelli, Ja
cques Griffe, Jeanne Lan-
vin, Helena Rubinstein,
Worth, Maggy Rouff,
Jacques Heim, Carven,
Christian Dior, Jacques
Fath.Moeten wij nog
meer namen noemen?
Parijs hééft smaak;
Parijs hééft het verfijnde
oog voor het volmaakte
détail. De Parisienne
danst als zij loopt. En
dan te bedenken, dat de
Hollandse vrouw al te
vaak loopt wanneer zij
danst. Parijs is anders, dat men u heeft verteld,
Parijs is Parijs. De bont
jas is er goedkoper dan
in Amsterdam en de
zijde, de waarachtige
zijde, de zijde van na
ture, is er minder duur.
Daar gaat de Parisienne,
in zijde èn in bont. Zij
gaat óp hoge of op platte
hakken. De driekwart
hak dat compromis
zagen wij niet in de wijk
der élegance. Men be
wondert de fantasie, die
door de schoonheid is
aangeraakt, de charme,
die de Parisienne is aan
geboren, de harmonie
van een geheel, de weel
de van een détail. Men
kan daar eindeloos dwa
len rond dat Rond Point
des Champs Elyssées en
men krijgt niet genoeg
van het schoons dat men
ziet. Ziet? Waaronder
men bedolven wordt.
En men zou schatten
willen bezitten, om de
liefste vrouw te verras
sen met al dat moois,
waarvan men erkennen
moet, dat Parijs er on
betwist het monopolie
van behouden heeft.
Onder een loden lucht
flnaeert men in de regen,
maar in het hart breekt
de schone lente door.
Men vergeet dat 't guur
is en dat het regent en
dat het lente was in
Parijs. Want het is lente.
Dat is het daar immers
in de herfst en in de
winter. Parijs kan alleen
maar ademen in het sei
zoen van de schoonheid.
Men ademt mee met
Parijs en men inhaleert
de schoonheid, totdat u
de adem stokt, wanneer
ge denkt aan Amster
dam, waar het meisje
niet kan lopen en waar
de vrouw haar kostbaar
avondkleed niet weet
te dragen, waar men het
schone geheel verdoet
aan het onschone détail.
Peinzend daarover gaat
men rakelings langs twee
prachtige jonge vrouwen.
Men voelt zich plomp en
Hollands dan, en men
denkt: hoe mooi zijn zij,
hoe elegant, hoe door en
door Parijs. Maar dan
hoort men de een tegen
de ander zeggen: „jam
mer dat het regent, hè,
morgen zitten we weer
in Den Haag".
Dan stokt u de adem
niet langer. Dan is alles
weer goed. Ge hebt twee
Hollandse vrouwen ge
zien, jonge vrouwen ver
zorgd als Parisiennes,
jonge Hollandse vrouwen
die dansten waar zij lie
pen, elegante Haagse
vrouwen, passend in ele
gant Parijs rondom het
Rond Point des Champs
Elyssées. Dan stokt u de
adem niet langer. Want
o, dat heeft uw Ho'land-
se hart zó goed gedaan.
formaten verkrijgbaar. Wat dit u
kost? f 525 zonder stofzuigertoe-
behoren en f 575 met stofzuiger.
Van dezelfde fabriek was er ook
een strijkmachine; de nieuwe
Amerikaanse uitvinding, die zelfs
overhemden en blouses strijkt!
Nu we toch aan de was zijn:
een ander apparaat waarvan de
folder zegt: Üw man kan de was
doen! Bij dit apparaat, dat men
aan elke wastobbe kan verbinden
wordt het wasgoed gewassen door
intensieve trillingen. Het vreem
de is dat men het wasgoed niet
ziet bewegen, dus geen slijtage.
Het water wordt hier door elec-
triciteit in trilling gebracht. Het
fijnste kledingstuk kan men zon
der bezwaar laten wassen door
deze Pulsette, waarvan de prijs
f 185 bedraagt.
Inmiddels wordt ons oor getrof
fen door een lieflijk getjilp van
prachtige inheemse vogeltjes.
Een miniatuur-Avifauna-park
brengt u in Lentesferen, welke
echter wreed worden verstoord
door het geroep van „Japi, Japi"
van een eigenwijze kakatoe.
Via de haarden en kachels en
potten- en pannen-stands, een
glaasje vruchtenwijn en een wolk
parfum belanden wij tenslotte in
de Modeshow, waar een viertal
mannequins tonen wat de firma
Voss voor de Nederlandse huis
vrouw in petto heeft. Een uit
stekend verzorgde show, waarbij
van elk stuk de prijs wordt ge
noemd, die zeker voor iedere
beurs toereikend is. Aardige zo
merjurkjes, kwie"ke hoedjes en
keurige mantelcostuums, doen
de toeschouwers watertanden.
Nadat wij door de gehoormeter
ons gehoor hebben laten testen
en wij bij de Libelle-weegschaal
met spijt hebben geconstateerd,
dat wij 8 pond zwaarder zijn ge
worden, vallen wij nog een ogen
blikje neer om de rumbaklanken
van Martin Erich's dansorkest te
verwerken. Maar lang gunnen we
ons geen tijd, want wij moeten
ons nog laten voorlichten door de
GGD op 't gebied van de EHBO
terwijl wij het glasblazen, de te
levisie en het knopen van tapij
ten toch ook nog wel even wil
len zien.
Wij kunnen u lang niet alles
noemen, doch wij zouden u
willen adviseren een dag de
schoonmaak, de schoonmaak
te laten en er even tussenuit
te wippen naar Amsterdam.
Het is zeker de moeite waard
en u zult er geen spijt van
hebben. Trouwens, wist u dat
u nog prachtige prijzen ook
kunt winnen op uw toegangs
bewijs? Radio, stufzuiger etc.
Dagelijks worden er 15 prij
zen uitgereikt. Verbeeldt u,
dat u een van die vijftien
zoudt zijn!
i C. v. L:
Deze dichtregels, van Guido Gezelle hebben
ons dezer dagen moed ingesproken. We kon
den het maar niet geloven, wanneer wij de
laatste dagen steeds maar weer die loodgrijze
lucht zagen en die koude Noord-Ooster voel
den, dat werkelijk met een enkele week de
lente haar joyeuse entree doet. Maar het
schoonste jaargetijde, dat door alle eeuwen
heen reeds is bezongen door onze dichters, is
in aantocht! Het frisse, jonge groen en het uit
bundig gezang der vogelschare wacht slechts
op de eerste warme zonnestralen, die wij zovele
maanden hebben moeten ontberen. Wij wach
ten er ook op. We willen het eerlijk bekennen:
we hebben er maanden op gewacht en naar
uitgezien. Nu staat het echter te gebeuren.
volgens onze kalender over enige dagen!
Dat de lente komt is zeker. Vreemd is dat.
Het maakt ons steeds opnieuw weer stil. Ver
beeldt U eens, dat het dit jaar geen lente werd.
Dat de bomen kaal bleven en de Zon verborgen
achter vele wolkensluiers. Wat zouden de men
sen neerslachtig zijn en het leven zwaar vinden.
Het is toch immers de lente, die ons weer nieu
we moed geeft. De lente doet ons jong voelen.en
toont ons zwijgend de geweldige macht en ma
jesteit van onze Schepper. Groots is de lente!
De huisvrouw ziet de lente over het algemeen
met een zekere zorg tegemoet. Natuurlijk, ze
De zonne boort een gat
in 't morzig wolkenduister,
en plotseling herleeft,
vol paradijzenluister,
weêr. om en over al,
de schoone lentemaand!
geniet ook van de zuivere ijle lentelucht; zij
ziet ook met genoegen de openberstende kastan
je-knoppen in haar huiskamer, maar zij ziet
tevens, wanneer de helle, lichte voorjaarszon de
nieuwe dag snel doet ontwaken, dat de gordij
nen vragen om een wasbeurt, dat Nellie's jasje
toch wel wat kaal begint te worden en dat de
huiskamer nodig een nieuw verfje moet heb
ben. En dan haar eigen garderobe.... Maar ze
begint met haar huis, want de schoonmaak-
koorts heeft haar te pakken. En terwijl de eerste
crocusjes schuchter hun kopjes boven de aarde
steken, klopt zij de bedden, zeemt de ramen en
brengt manlief mopperend de kachel naar zol
der. Met volle energie viert zij de lente op haar
manier.
Zo moet het. Dat is de logische gang van za
ken. Haar huis moet in frisheid en nieuwheid
wedijveren met de juichende natuur daarbuiten.
Maar, laten wij vooral niet vergeten de lente
niet alleen in ons huis te halen. Zij moet ook
in ons hart kunnen doordringen. Een geestelijke
vernieuwing en verjonging hebben wij in deze
jachtige wereld maar al te zeer nodig. Wij moe
ten er voor waken, dat wij het simpele niét ver
achten en het eenvoudige voorbijzien. Wij, van
deze eeuw zijn zo gewend aan gemak en luxe,
aan dure ontspanningen, verre reizen en nieu
we uitvindingen, dat wij nog maar amper'oog
hebben voor de simpele schoonheid der natuur.
Wij zijn zo moeilijk meer blij te maken!
En daarom: ziet rond de komende maanden en
stelt U open voor de frisse jonge lente, zodat
zij de kans krijgt uw hart te verwarmen en
uw geest te verjongen ten voordele van uw om
geving c. v. L.
Evenmin als één zwaluw de lente en de daaropvolgende zomer
aankondigt, wil de geboorte van één lammetje zeggen, dat de
winter nu eindelijk voorbij is. Ook al wordt dat ene lammetje
al in Januari geboren, zoais dat op Texel het geval is. De een
of andere optimist op het vogel- en schepeneiland zal er wel
licht warme verwachtingen van hebben gehad, maar hij is al
heel bedrogen uitgekomen, gezien de thermometerstanden, die
we de laatste weken (al of niet met vorst of sneeuw) hebben
moeten verwerken. Nee, wanneer in wei na wei de kleine
witte spring-in-'t-veldjes ronddartelen, is de lente alweer een
maand oud, want de grote lammerenkomst valt in April te
constateren. Al zal er natuurlijk voordien nog wel eens zo'n
klein plezierig hummeltje de schapenboer komen verrassen,
een verrassing, die tevens de nodige kopzorgen medebrengt,
om het diertje in leven te houden.
Zeker, sneeuwklokjes en cro-
cussen staan al huis-aan-huis te
bloeien, al is het dan een beetje
schuchter, allerlei vogelgeluiden
slierten door de frisse nawinterse
lucht en de einder trilt al of een
snikhete dag te verwachten is.
Maar lammetjes zal men om deze
tijd van het jaar toch nog niet
moeten proberen te ontdekken,
noch in de luwte van de schapen
boeten, noch vlak tegen de Te
xelse tuinwalletjes aan.
Maar u hebt gelijk, wanneer u
zegt, dat de lucht iets van ver
wachting in zich bergt. Wanneer
overal verspreid de schapen hun
moede lijven vooruitsiepen, ter
wijl zij traagscheurend het gras
wegtrekken, dan heeft u goed
ontdekt, dat het wel, niet zo lang
meer zal duren.
Is het soms daarom, dat
sneeuwklokjes en crocussen weel
deriger dan waar ook te glinste
ren staan tussen wellen en schor
ren en tussen de afgemeten ber
men van landerijen en huizen
groepen?
Tot April
Maar, zoals gezegd, men zal
toch tot April moeten wachten
alvorens de jeugdige telgen van
het onvolprezen Texelse Schapen
stamboek ondeugend en heel ple
zierig de wereld in komen stap
pen en zich onmiddellijk verma
ken met renpartijen en de dolste
sprongen. Het is dan bedrijvig
rond de schapenboeten, men heeft
ogen en handen tekort om alles
in het gareel te blijven houden,
om alle mogelijke ongemakken
terstond te kunnen verhelpen en
om te zorgen, dat er niets ver
keerd kan gaan.
Dan eerst, wanneer wei-na-wei
die witte kleine onschuld loopt
te springen en te dartelen, kan
men met recht spreken van de
lente, die in het land is gekomen.
Er is weinig romantiek overge
bleven rond de herder met zijn
schaapkens. zoals wij dat eens
in het liedje van de „grote en
stille heide" moesten leren, waar
de herder eenzaam rondtrok en
de wit-gewolde-kudde steeds maar
weer trouw werd bewaakt door
zijn hond. Misschien hebben oude
ren onder ons nog wel eens een
dergelijke ontmoeting gehad in
de stilte van de prachtige Veluwe
of de Achterhoek, maar tegen
woordig is het vak van schapen
houder al even nuchter, technisch
en efficiënt als welk vak in welk
bedrijf ook. Grote statistieken
wijzen b.v. uit, dat de schapen
teelt hier te lande langzaam maar
heel zeker achteruit gaat lopen,
dat Australië met forse tred de
wolmarkt in handen krijgt en dat
er dikwijls naar gelang de
weersomstandigheden stroppen
of voordelen met de schapenhou
derij kunnen worden behaald.
Nuchter en zakelijk
Nee, de grote stille heide is
een nuchtere zakelijke maat
schappij geworden, waar de lam
metjes weliswaar even ondeugend
en dartel door het groen springen
en de schapen al even trouwe
„slachtbank"-ogen hebben, maar
waar het gaat om de kilo's vlees,
de puike soorten wol en de bouw
van ieder schaap afzonderlijk. En
er zal in ons goede vaderland, of
in welk schapengebied ter wereld
ook, wel geen schapenboer meer
zijn te vinden, die 's avonds, wan
neer de schapen rustig op elkaar
gehokt liggen, zijn breinaalden
voor de dag haalt en bij „het
pinkelen van mililoenen sterre
tjes" een of ander noodzakelijk
kledingstuk klaar maakt.
De wol heeft echter evenveel,
zo niet meer, waarde behouden
en ieder die zijn lijfblad goed
heeft bijgehouden, heeft kunnen
lezen, dat de wolprijzen niet mis
zijn, dat er voor civiele kleding,
woltekorten zijn en dat vooral
Australië de markt aardig' aan
het opvoeren is.
Maar niet alle romantiek is er
uit verdwenen, want wanneer het
tegen April gaat lopen, zal geen
schapenboer het in zijn hoofd
halen langer dan strikt noodza
kelijk is te blijven slapen.
Nacht na nacht zal er worden
gewaakt, om op alle mogelijke
verrassingen te zijn voorbereid
en het is inderdaad roerend te
horen en te zien met welk een
zorg de schapen door de houders
worden omringd.
Wanneer de lammeren een
goede maand oud zijn. volgt dan
de overal bekende lammeren-
markt op de Groene Plaats in
Den Burg, het trefpunt van alle
eilandbewoners. Gedurende vijf
Maandagen na de vijftiende Mei
worden de lammeren dan aange
voerd om te worden verhandeld.
Kooi na kooi staan ze dan dicht
opeengedrongen de ganse morgen
te wachten tot ze van eigenaar
<al of niet) zullen veranderen en
het zou interessant zijn één zo'n
lammetje op zijn verdere levens
weg te kunnen volgen.
Na Texel volgt meestal Leiden
en dan kan het beestje overal
ter wereld terecht komen, overal
waar maar schapen worden ge
houden in Europa, Zuid-Ameri'ka,
Noord-Amerika en zelfs hoe
vreemd het ook moge klinken
Australië.
Teruglopend
Er zijn tijden geweest dat de
schapenfokkerij in ons land goed
was, materieel en financieel, maar
langzaam maar zeker wordt het
nu minder. Voor de oorlog waren
er lammererimarkten, dat er
alleen al op Texel zo'n negen
duizend lammeren werden ver
handeld, maar tegenwoordig mag
men al blij zijn, heel blij zelfs,
wanneer men de drieduizend kan
halen. Nee, de goede en soms
gouden tijden zijn lang voorbij
en menige schapenboer heeft zijn
bedrijf al lang omgeschakeld tot
rundveebedrijf, dat toch altijd
lonender is.
Neem b.v. het jaar 1950, waar
door de onverwachte natte maan
den hier en daar zeer grote
schade werd aangericht. Als dit
anders was geweest, had ook het
Texels Schapenstamboek een
gunstig jaar kunnen hebben. De
vleesprijzen stegen sterk, even
als de wolprijzen. Ten koste van
de export van levende dieren
steeg de uitvoer van schapenvlees
ook al sterk, zodat eerstgenoemde
handel terugliep met ongeveer
negentig procent. Vandaar dat
men tegenwoordig spreekt van
een riskant vak, waar alle moge
lijke gevolgen aan vast kunnen
zitten.
En ook daarom is de romantiek
al heel ver te zoeken. Al moet er
dan onmiddellijk bij worden ge
voegd, dat de voorbijganger er
een ogenblik stil voor blijft staan,
om dat jolige goedje in de weien
te bewonderen en de plezierige
tintel van de lente daardoor dub-
bel-sterk waarneemt.
Hoewel de Nederlandse ijs-
hockeyploeg op de wereldkam
pioenschappen te Parijs nog steeds
met de normale vorm bereikt
heeft, wonnen onze landgenoten
gisteren met 5—-2 van Zuid-Slavië.
Technisch en tactisch waren de
Nederlanders hun tegenstanders
veruit de baas, maar eerst in de
tweede speelhelft, toen een 41
score bereikt werd, kondon de
Nederlanders hun zege veilig stel
len. De standen in de eerste en
derde speelhelft waren resp. 0-0
en 11. De wedstrijd werd bijge
woonde door 5000 toeschouwers.
In dezelfde klasse, groep B.
verkor België met 53 van Oos
tenrijk in een zeer rommelige
wedstrijd.
Groep A, waarin de beste ploe
gen zijn ondergebracht, geeft nog
steeds spannende wedstrijden te
zien. Thans wonnen de Veren.
Staten met 54 van Finland.
Zwitserland klopte Engeland met
In groep B luidt de stand thans:
Italië
België
Nederland
Frankrijk
Oostenrijk
Zuid-Slavië
2
2
0
0
4
2
1
0
1
2
2
1
0
1
2
2
1
0
1
2
2
1
0
1
2
2
0
0
2
0
