Onvoldoende voor de Zwaluwen
Rood sloeg blauwe aanval op Putten af
Levensbijzonderheden nieuwe ministers
Voor do ministers dit pakje
bii Uw shag dat
pakje
RADIO
Soldaten kropen op hun buik
met lege maag door de hei
Al te grote nederlaag voorkomen
door iets betere vorm na de rust
OP VREDEHOF
„Crescendo" geen
gezellige picnic
(Van een onzer verslaggevers)
TE VELDE. Woensdagavond. Bij een paaltje met een wit
bord waarop stond, dat het verboden was hier woonwagens
neer te zetten, stond een korporaal gespannen op zijn horloge
te kijken. Precies om elf uur hief hij een arm op en schreeuw
de „Voorwaarts". Onmiddellijk daarop wemelde het op de
Hamburgerweg en de Ericalaan van strijdlustige „blauwen".
De oorlog tussen Oost- en Westland was een feit geworden.
Dat gebeurde vanochtend bij Ermelo, waar de grens tussen
beide naties dwars doorheen liep. Rood was echter paraat,
en amper hadden de „blauwen" enkele stappen gedaan of
zij werden getracteerd op een hevig geweervuur.
De Ericalaan was bovendien
geen gelukkig uitgangspunt voor
een inval in het vijandelijke rode
gebied, want geen ZO meter achter
de grenstroepen van rood liepen
de „blauwen" muurvast in een
uitgestrekt mijnengebied, waar
in duizenden mijnen waren ge
legd, in theorie dan. Nu gaf een
ongevaarlijke witte band, van
boom tot boom gespannen, de ge
vaarlijke strook aan.
De mijnen hadden „blauw" van
te voren al enige narigheden be
zorgd. Zo waren bij het oprukken
in het holst van de nacht vier
vrachtauto's compleet in de lucht
gevlogen. De legerautoriteiten in
Oostland waren echter stellig van
plan de aanval door te zetten.
„De eerste klap is een daalder
waard" hadden zij gezegd
„en we zullen de roden geen
kans geven dat te doen
Onmars naar Putten.
De hoofdmacht van blauw stond
vroeg in de morsen reeds sereed
om door te stoten naar het be-
lansriike wesenknoonnunt Put
ten. En het scheen na een lichte
teeenstand van ..rood" ook on
rolletjes te saan. Gesteund door
mechanische striidmiddelen wa
ren de „blauwen" compleet in
oorlogstenue de hei ongetrokken
even buiten Ermelo. En om de
zaak te bespoedigen sierden er
onverwachts twee Spitfires hoos
in de lucht, zwenkten naar het
Zuiden en schoten toen in een
duikvlucht on 't, landgoed „Uien-
berg". waar het stafkwartier van
de viiand. volgens de berichten
van snionnen. was gevestigd.
„Je kimt de boel het best in
het honderd laten lopen door
de leiding een stel flinke tikken
te geven" hoorden wij een
majoor zeggen, die als scheids
rechter bij dit spel met de „blau
wen" mee optrok. ,,In Engeland
noemen ze dat de operatie „Cha
os"; het effect is ook heel aardig
als je ze inderdaad te pakken
krijgt
De Spitfires bleven als gulzige
havikken minutenlang boven het
landgoed cirkelen; daarna ver
dwenen zij in pijlsnelle vaart
naar hun basis.
„Blauw", dat had gemeend
zonder veel noemenswaardige
hindernissen naar Putten te kun
nen oprukken, had echter de ac
tiviteit van „rood" deerlijk on
derschat. Onverwachts kraakte
het op de heide overal van bom
explosies.
..Dekken" schreeuwde een
sergeant. Uw verslaggever was
PROGRAMMA
VRIJDAG 16 MAART
Hilversum I, 402 m.: 7.00
VARA, 10.00 VPRO, 10.20
VARA, 12.00 AVRO, 16.00
VARA ,19.30 VPRO, 20.05
VVD, 21.00 VARA, 22.40
VPRO, 23.00—24.00 VARA.
7.00 nieuws, 7.15 gram.muz., 8.00
nieuws en weerber., 8.15 gram.
muz., 8.50 voor de huisvrouw,
9.00 gram.muz., (9.309.35 wa
terstanden), 10.00 „Thuis", cau
serie, 10.05 morgenwijding, 10.20
gram.muz., 10.30 voor de vrouw,
10.45 pianovoordracht, 11.10
voordracht, 11.30 gram.muz.,
12.00 orgel en trompet, 12.30
land- en tuinbouwmededelingen,
12.33 sportpraatje, 13.00 nieuws,
13.15 Avro-allerlei, 13.20 dans-
muz., 14.00 voor de vrouw, 14.20
kamerorkest, 15.00 voordracht,
15.20 gram.muz., 15.25 cabaret,
16.00 orgel en zang, 16.30 voor
de jeugd, 17.00 filmprogramma,
17.20 muzikale causerie, 18.00
nieuws, 18.15 felicitaties, 18.45
Denk om de bocht, 19.00 kinder
koor, 19.15 prijzenpraatje, 19.30
„De roep om geloof in deze tijd",
causerie, 19.50 berichten, 20.00
nieuws, 20.05 Mr. P. J. Oud opent
de jaarlijkse alg. vergadering
van de VVD, 21.00 verzoekpro
gramma, 21.40 De Ducdalf, 22.00
buitenlands overz., 22.15 gram.
muz., 22.40 „Vandaag", causerie,
22.45 avondwijding, 23.00 nieuws,
23.15 „Huwelijk van A tot Z"
causerie, 23.30—24.00 gram.muz.
Hilversum n, 298 m.: 7.00
24.00 KRO.
7.00 nieuws, 7.15 ochtendgymn.,
7.30 lichte muziek, 7.45 morgen
gebed en liturg, kalender, 8.00
nieuws en weerber., 8.-15 gevar.
muziek, 9.00 voor de huisvrouw,
9.35 schoolradio, 10.05 gram.muz.,
11.00 voor de zieken, 11.40 gram.
muz., 12.00 angelus, 12.03 omr.-
orkest en solisten (12.3012.33
land- en tuinbouwmededelingen)
12.55 zonnewijzer, 13.00 nieuws
en kath. nieuws, 13.20 reportage,
13.25 lichte muziek, 13.45 voor
de vrouw, 14.00 gram.muz., 15.00
schoolradio, 15.30 gram.muziek,
16.00 voor de zieken, 17.00 voor
de jeugd, 17.15. kinderkoor, 17.45
lichte muziek (18.0018.05 sport)
18.18 metropole-orkest, 18.52 ac
tualiteiten, 19.00 nieuws, 19.15 re
geringsuitzending: „Verklaring
en toelichting", 19.35 amusem.-
muziek, 19.48 Kath. signaal en
politiek overzicht. 20.00 nieuws,
20.05 De gewone man zegt er 't
zijne van. 20.12 koorzang, 20.35
„Ja, zo was 't", klankbeeld, 21.35
omroeporkest, 22.00 pianorecital,
22.45 avondgebed en liturg, kal.,
23.00 nieuws, 23.15 gram.muz,,
23.5024.00 sport.
echter eieenwiis en bleef staan.
In een echte oorloc zou hem dat
zeker z'n hachie hebben gekost.
Nu kan hii u nog vertellen, dat
bil een ontploffing- van een ulas-
ticbom een scherf niinliik hard
tegen ziin voorhoofd belandde.
Als herinnering aan deze eerste
slag tussen „rood" en ..blauw"
loont hii thans met een vlotte
buil rond.
Dat zijn van die zaken, welke
bij dit spel niet kunnen uitblij
ven. Bij de schermutselingen tus
sen beide partijen de laatste da
gen is het er niet altijd bepaald
zacht aan toegegaan. De blauwe
ogen en de builen, welke men zo
hier en daar op de gezichten ziet,
zijn er de achtergebleven sporen
van.
De bommen- en granaatregen
van „rood" heeft echter het suc
ces gehad, dat de plannen van
„blauw" deze eerste dag niet zijn
doorgegaan. Ook niet toen de
hulp werd ingeroepen van de
luchtmacht. Vier Glosters waren
meteen present, gierden angst
wekkend laag over de vijande
lijke stellingen, gooiden lichtko-
gels uit, welke bommen moesten
verbeelden, maar slaagden er
niet in de rode tegenstand op
deze eerste oorlogsdag te breken.
Dat kan haast niet....
Een Nederlands soldaat, die
niet kankert, is onuitstaanbaar.
Een generaal heeft eens gezegd:
..Als ze niet kankeren, is er iets
niet in orde", en zo hoorden wii.
dolend tussen de ..blauwe" on
derdelen. de nodige critische op
merkingen. Sinds vannacht half
twee ziin de ..blauwen" al in
touw. Welnu, dat was alvast een
""achtdine om on te schelden.
„Moet je horen, we hebben
van half twee af al geen eten
meer gehad" gromde er een,
die op z'n buik voortkroop over
de heide. „Ik rammel van de hon
ger.... O ja, ik heb wat brood
bij me, maar hoe kun je nu in
hemelsnaam een stukkie eten?..."
Een ander schold op het lamme
klimaat. „Het is hier altijd een
p..zooi met (iet weer. Het land
is eigenlijk het vechten niet
waard
De hele actie „Crescendo"
wordt dan ook geen gezellige
picnic voor de ruim 6000 man.
Vannacht blijven ze op de hei,
morgennacht misschien ook nog,
en die gure wind met af en toe
een ijskoude plensbui maakt dat
niet tot een aangename bezigheid.
Bij de „roden" was de stemming
merkwaardigerwijze zij zullen
immers volgens de plannen de
verliezende partij zijn veel
beter.
Het schieten en het donderend
lawaai van de vliegtuigen is ver
stomd. De uoeing van ..blauw" om
zich in Putten te nestelen. is
meesterliik door „rood" afgesla
gen. en dat vinden wii een knan
staaltie van het numeriek veel
zwakkere ..rood", waarvoor wii
eigenliik wel wat svmnathie heb
ben. Dat de ..blauwen" toch hun
doel zullen bereiken, het zich
meester maken van de liin Naar-
denAmerongen. vinden wii
nrachtie Maar de Westlanders,
die volgens het schema als een
stel blinden heel bedaard het
schavot onklauteren. moeten wii
toch. met het menseliike gevoel
voor de zwakkeren, in stilte een
..hoera" toeroepen.
Woensdagmiddag kwamen de leden van het nieuwe Kabinet voor de eerste maal
bijeen in het Kabinet van de Minister-President. Achterste rij v.l.n.r.: de ministers
Wemmers, Joekes, van Maarseveen, Albregts, Mulderije, Teulings en Rutten. Voorste rij
v.l.n.r. de ministers Stikker, van den Brink, Staf, In 't Veld, Lieftinck, Drees en forma
teur prof. Romme, die geen zitting in het nieuwe kabinet heeft. De ministers Peters
en Mansholt waren niet aanwezig.
Het tweede Zwaluwen-doelpunt Na een schot van Snoek draaide de bal, die door
de Belgische doelman Seegers met de voet werd gestopt, met veel effect toch het doel
in. Ook de rechtsachter der Belgen kon hier aan niets meer doen. Geheel links Quaadvliet,
die het vonnis voltrok door de bal verder het doel in te trappen.
In lange perioden niet meer dan matig en vaak gewoonweg
slecht. Meer kan men van de wedstrijd, die de Zwaluwen
gistermiddag in Rotterdam tegen de Rode Duivels speelden,
niet zeggen. Toch hadden nog 10.000 voetballiefhebbers de
gierende Zuid westerstorm getrotseerd. De meesten van hen
hadden wel liever thuis willen blijven. Toen de rust was aan
gebroken met een 40 stand voor de Belgen, zag het er naar
uit, dat het weer een copie van Antwerpen zou worden. Ge
lukkig voor de nationale hoop op een herleving van het
Nederlandse internationale voetbal, kwamen er na de hervat
ting een paar perioden van herstel voor de Zwaluwen en zo
eindigde de wedstrijd dan toch nog in een 42 nederlaag.
Ze kunnen de harde, tollende en draaiende wind in het Feijen-
oord-stadion de schuld geven. Doch dat argument houdt niet
lang stand, omdat ook de gasten hiervan last ondervonden.
Maar al te duidelijk bleek dat de Rode Duivels het, wat bal
controle en techniek betreft, een stuk verder gebracht hadden.
Ze wisten wel raad met de onberekenbare sprongen van de
bal. Maar de Nederlanders stonden raar te schutteren. Als
geheel verdient de ploeg niet meer dan een onvoldoende. Stuk
voor stuk waren de Belgen sneller en handiger en hun ge
vaarlijke voorhoede, met als uitblinkers Annicq, Van Steelant
en De Bruyne, boorde zoveel gaten als zij maar wilde in een
falende Nederlandse achterhoede.
De enige speler, die er in de
voorhoede dier ZwartWitten
nog iets van maakte, was Groe-
neveld, doch hij ondervond bij
zijn pogingen te weinig steun van
zijn medespelers om werkelijk
gevaarlijk te kunnen zijn. Vooral
Snoek en rechtsbuiten J. van der
Gijp vielen in deze linie tegen.
De BVV-er Quaadvliet, die Kune-
man verving was wel zeer actief
en \ian het begin tot einde heeft
de blonde Bossenaar gezwoegd,
doch het was allemaal te simpel
en te doorzichtig om effect te
kunnen sorteren. Ook van der
Weerd heeft op de Midvoorplaats
zijn best gedaan, doch ook hij
sukkelde met gebrek aan controle
en slagvaardigheid. In de mid
denlinie heeft de jeugdige VW-
er Klaassens zeker een voldoen
de verdiend. Hij was een van de
weinigen, die iets met de bal
deed, wanneer hij het leder had
bemachtigd. Zijn plaatsen was
vrijwel steeds goed en als steun
voor de aanval der Zwaluwen
was de Venlo-er, in het bijzonder
voor rust, .zodoende zeer nuttig.
Aan de andere zijde was Dijk
graaf minder op dreef, maar ge
makkelijk had hij het tegenover
de snelle en gevaarlijke rechter
vleugel niet. Möring speelde zijn
bekende robuuste spel, maar ook
hij slaagde er niet in de aanval
van de Belgen te bedwingen.
Tenslotte was ook het achter-
trio niet erg in vorm deze middag.
Odenthal viel niet uit de toon,
doch de vervanger van Bussers,
van Rheerven, kon zich moeilijk
aanpassen. Voortdurend stond op
de linkervleugel een Belg vrij
met altle gevolgen van dien. Van
Raalte in het doel maakte voor
rust een paar maal een lelijke
fout en twee doelpunten heeft de
Blauwwit-aanvoerder op ziin ge
weten.
In de eerste twintig minuten
wisten de Zwaluwen met kunst
en vliegwerk de Belgen in be
dwang te houden. Toen begon
het. Annicq profiteerde van een
misser van Möring en schoot kei
hard in, recht op van Raalte af.
De Blauw Witter ving de ko
gel in zijn handen maar liet hem
weer schieten, precies in de comité te vormen
rechterhoek. Aan de andere kant
kreeg doelman Segers ook zijn
portie schoten te verwerken,
maar het merendeel ervan was
niet zuiver gericht. Van Raalte
werd een tijdje later weer gesla
gen door 'een eigen blunder. Een
slechte uittrap belandde bij Di-
manche op de linkervleugel. Met
een onhoudbaar, naar buiten
draaiend schot bracht hij de
stand op 20. Spoedig daarna
greep De Bruyne zijn kans en
vlak voor de rust nogmaals Di-
manche, weer door een fout van
van Raalte.
Een goed doelpunt van van der
Weerd, twee minuten na de her
vatting was het sein voor een
zeer korte periode van sneller en
frisser spel. Maar spoedig werd
het weer even systeemloos als in
de eerste helft. Na een kwartier
verschalkte Snóeik de Rode Dui
vels doelman. Ook dit tweede
doelpunt was een injectie waar
van de uitwerking maar eventjes
duurde. Toch kwam de defensie
er beter in en daaraan is het te
danken dat de Belgen geen kan;
sen meer kregen. Ieder was blij
dat het afgelopen was.
KELLNERS ONTEVREDEN
De kellners in de hoofdstad en
mogelijk ook daarbuiten zijn on
tevreden over de arbeidsvoor
waarden, die zijn geprojecteerd,
teneinde het fnoienstel=el te be
knotten en zélfs op de duur af
te schaffen Te-
hun bezwaren zullen zij in de
nacht van Donderdag op Vrijdag
a.s. in „De Brakke Grond" aan
de Nes te Amsterdam bijeenko
men. De bedoeling is een actie
PROF. DR. A. H. M. ALBREGTS
die te Scheveningen woont, is op
22 November van het jaar 1900
geboren en is dus 50 jaar oud. Hij
ontving zijn opleiding aan de Bis
schoppelijke Kweekschool te Den
Bosch, waarna hij de acten M.O.
voor Staathuishoudkunde en Sta
tistiek behaalde, vervolgens de ac
ten M.O. Handelswetenschappen
en Staatsinrichting. In de jaren
1932 tot 1937 studeerde hij aan de
Katholieke Economische Hoge
school te Tilburg, waar hii promo
veerde op het proefschrift „De
leer der maatschappelijke econo
mische organisatievormen". Hij is
thans buitengewoon hoogleraar
aan die school. Prof. Albregts
vervult voorts de functies van al
gemeen secretaris van de Alg. Ka
thol. Werkgeversvereniging, direc
teur-secretaris van het R.K. Ver
bond van Werkgeversvakvereni
gingen. plaatsvervangend lid voor
het R.K. Verbond van Werkge
versvakverenigingen van de So
ciaal-Economische Raad. secreta
ris-generaal van de „Union Inter
nationale des Patrons Catholi-
ques".
Voor de vervulling van zijn te
genwoordige functies was prof.
Albregts o.a. leraar aan een HBS
te Hilversum en aan de MTS te
Utrecht. Toen hij in Hilversum
woonde, nam hij daar een actief
aandeel in het sociale en culturele
leven.
Voor de oorlog is prof. Albregts
een aantal jaren voorzitter ge
weest van de Vereniging tot Be
hartiging van het Onderwijs in de
Staatswetenschappen. Enige leer
boeken verschenen van zijn hand,
benevens tal van artikelen in
dagbladen en periodieken.
Mr. H. MULDERIJE werd ge
boren te Zutphen op 4 Januari
1896 en bezocht daar het Stedelijk
Gymnasium. Hij studeerde aan de
Rijksuniversiteit te Utrecht en
promoveerde in 1920. Hij vestigde
zich als advocaat te Amsterdam
en associeerde zich met mrs. G. H.
A. Grosheide en D. W. O. A.
Schut. Gedurende 15 jaren was hij
secretaris der Nederlandse Ver
eniging van Aardewerkfabrikan
ten en der Amsterdamse Indus
trie Vereniging. Thans is hij se
cretaris van de Optische Groot
handel, der Vereniging Grootwin
kelbedrijven voor Woninginrich
ting en met mr. H. Dolk, secretaris
der Vereniging Grootdetailbedrij-
ven in Brandstoffen. Voorts is hij
een der oprichters en gedurende
23 jaren secretaris der Ver. „Het
Hervormd Lyceum" en lid van
de Kerkeraad van de Hervormde
Gemeente te Amsterdam.
In 1927 werd hij lid van het
Classicaal Bestuur Amsterdam en
van het Provinciaal Kerkbestuur
Noordholland. Tal van jaren was
hij lid der Algemene Synodale
Commissie der Nederlandse Herv.
Kerk. Hij was hoofdbestuurslid
van het Ned. Herv. Verbond tot
Kerkherstel tot herziening van de
organisatie der Ned. Herv. Kerk.
Gedurende de bezetting maakte
mr. Mulderije deel uit der Com
missie voor Kerkelijk Overleg der
Ned. Herv. Kerk en was hij secr.
van de Werkgroep Kerk en Over
heid. Thans is hij lid der Oecume
nische Raad van Kerken in Neder
land en voorzitter van de Chr.
Vacantiekolonie Vereniging „Bos
en Duin". Voorts maakt hij deel
uit van het scheidsgerecht van
Amsterdam als afgevaardigde van
de Hoofden van Dienst. (Dit
scheidsgerecht houdt zich bezig
met delicten of overtredingen van
Hoofden van Gemeentediensten.)
IR. LEONARD ANTON HU
BERT PETERS werd op 8 Juli
1900 in Well (gem. Bergen-Lim-
burg) geboren waar zijn vader
burgemeester was.
Na zijn eindexamen gymnasium
B in Rolduc te hebben gedaan,
begon hij in 1918 zijn studie aan
de Landbouwhogeschool te Wage-
ningen, waarbij hij zich in het
bijzonder toelegde op het econo
mische deel hiervan. In 1923 was
Ir. Peters afgestudeerd. Van 1924
tot 1927 was hij directeur van het
Uitvoercontrolebureau voor groen
ten, fruit en aardappelen.
In 1927 werd ir. Peters tot land-
bouwattaché bij de Nederlandse
Legatie te Washington benoemd,
in welke functie hij aldaar werk
zaam bleef tot 1934. Toen werd hij
overgeplaatst naar de Nederlandse
legatie te Brussel, aan welke le
gatie hij tot 1937 verbonden bleef.
In deze jaren 1935 .tot 1937 was
ir. Peters tevens werkzaam als
secretaris van de minister van
Landbouw en Visserij.
Van 1937 tot zijn benoeming tot
Gouverneur van Curacao in 1948
was Ir. Peters eerst als landbouw-
attaché, daarna als landbouwraad
verbonden aan de Nederlandse le
gatie, later de Nederlandse am
bassade te Washington.
Sedert de oprichting van de Ca-
raibische commissie in 1946 was
Ir. Peters hiervan lid voor Neder
land. Daarvoor was hij reeds voor
Nederland waarnemer en deelne
mer aan de conferenties welke uit
gingen van de „Anglo-American-
Caribean-Commission". In die
functies bezocht hij herhaaldelijk
de Nederlandse Antillen en Suri
name, alsmede andere eilanden in
het Caraibische gebied. Voorts was
Ir. Peters het Nederlandse lid van
het Werkcomité van de Caraibi
sche Commissie.
De heer Peters heeft voorts
voor Nederland in verschillende
internationale commissies zitting
gehad en aan conferenties deelge
nomen.
Gedurende de oorlogsjaren heeft
de heer Peters zorg gedragen voor
de voedsel-aankopen van de Eco
nomische Missie onder minister
Steenberghe. Gedurajde ziin ver
blijf in Washington Weeft de heer
Peters tal van colleges gevolgd op
het gebied van het internationaal
recht en internationale en finan
ciële organisatie.
Ir. Peters is: Officier der Orde
van Oranje Nassau, Officier der
Orde van de Kroon van België.
Officier der Orde van de Eiken
kroon van Luxemburg, Ridder le
kl. der Orde van St. Olaf van
Noorwegen, Ridder der Orde van
de Poolster van Zweden.
IR. CORNELIS STAF, die thans
directeur-generaal van de land
bouw is, werd 23 April 1905 te
Ede geboren. Na de H.B.S. te heb
ben doorlopen, studeerde hij aan
de Landbouwhogeschool te Wage-
ningen, afdeling bosbouw, waar
hij in 1928 zijn ingenieursdiploma
behaalde. Na vervulling van zijn
militaire dienstplicht, trad ir. Staf
in dienst van de Ned. Heide Maat
schappij. waar hij alle rangen
doorliep. Intussen voltooide hij
zijn technische opleiding o.a. als
assistent van prof. Zunker te
Breslau. Ook maakte ir. Staf ver
schillende studie-reizen en werk
te hij geruime tijd in Zwitserland.
In 1934 werd hij benoemd tot in
specteur en in 1938 tot adjunct-
directeur van de Nederlandse Hei
demaatschappij, in April 1940 tot
directeur.
In het najaar van 1939, toen de
oorlogsdreiging boven ons land
hing, werd ir. Staf tevens direc
teur van het Bureau Ontruiming,
dat belast werd met de voorberei
ding tot de afvoer van vee en
landbouwproducten in de inunda-
tiegebieden en met de uitvoering
dier maatregelen in de oorlogsda
gen. Uit dezen hoofde werd hij
ook belast met het herstel en la
ter met de afdoening van de be-
zettingsschade als directeur van de
Stichting Landelijke Bezettings-
schaden. In verband met de gedu
rende de oorlogsjaren optredende
arbeidsmoeilijkheden werd het
beter geacht, dat het ministerie
van landbouw zijn zaken op het
gebied van arbeidskrachten in
eigen hand hield, daar bij de nor
male arbeidsbemiddelingsorganen
de belangstelling voor het buiten
land groter was. Daarom werd de
functie van gemachtigde voor de
oogst ingesteld, waartoe ir. Staf
als zodanig werd benoemd.
Na de bevrijding werd ir. Staf
belast met het Landbouwherstel
en in 1945 benoemd tot directeur-
generaal van Grondgebruik en
Landbouwherstel. In 1946 werd hij
tenslotte waarnemend directeur-
generaal van de Landbouw en
daarna belast met de leiding van
het directoraat-generaal van de
Landbouw. Daarna is de benoe
ming tot directeur-generaal van
de Landbouw in vaste dienst ge
volgd.
De heer Staf is lid van de Chr.
Hist. Unie.
H. H. WEMMERS, die thans 53
jaar oud is, trad 1 Juni 1916 op de
leeftijd van 19 jaaV als bureau
beambte in dienst van de Staats
mijnen in Limburg. Hij was daar
werkzaam op verschillende afde
lingen van het hoofdbureau, totdat
hij in 1924 als bureauchef werd
overgeplaatst naar het verkoop
kantoor te 's-Gravenhage. In de
jaren, die daarop volgden en die
zich kenmerkten door een stijging
van de productie der Staatsmijnen
van ca. 3 millioen ton tot ruim 8
millioen ton, welke hoeveelheden
door onbelemmerde import van
buitenlandse kolen in dikwijls
moeilijke omstandigheden moesten
worden verkocht, kreeg hij volop
gelegenheid zijn organisatorische
en commerciële gaven te ont
plooien. In 1937 werd hij belast
met de verkoop der huisbrandko
len en cokes in Nederland en met
de afwikkeling van alle financiële
aangelegenheden welke met de
verkoop, zowel in binnen- als bui
tenland, verband houden.In 1946
volgde zijn benoeming tot direc
teur van voornoemd verkoopkan
toor, nadat hij sinds 1940 met de
waarneming daarvan was beiast.
Behalve deze functie is hem
sinds 1940 de leiding opgedragen
van het Rijkskolenbureau. De re
gering erkende zijn verdiensten in
moeilijke tijden ons land bewezen,
door hem in 1946 te benoemen tot
Ridder in de Orde van de Neder
landse Leeuw.
Sinds 1 Januari 1949 is hij di
recteur van de Staatsmijnen!
M - 32 - M
FEUILLETON
door JEAN REMY
21.
En mr. Davenay droeg diep in
zijn hart eeni grote dankbaarheid
voor dit troepje jonge mensen
en voor Tif, die om zijn vrouw
een sympathieke sfeer geweven
hadden, zodat het leek dat ze
haar jeugd hervonden had en
haar vroeger vertrouwen in het
leven. Voor hem, zo dacht hij
dikwijls, behoorde deze vacantie
tot de heerlijkste dagen van zijn
leven. Tussen hem en de jonge
ren was door wederzijds begrip
een blijvende prettige verstand
houding ontstaan, en dat gaf
hem het gevoel van oneindig
veel rust.
De maaltijden verenigden de
gasten van Vredehof en prettige
zorgeloosheid en het gebabbel
van Huguette, de voortdurende
plagerijen van de „helden van
Birakem" tegen het prinsesje
met gouden haren, veroorzaak
ten fon lachen zonder eind£
Op een avond, toen Huguette
juist geconstateerd had, dat het
gezelschap van twaalf onveran
derd scheen te blijven tot aan
het eind van hun verblijf op
Vredehof en dat het jammer was
dat er geen nieuwe gasten meer
kwamen, deed een opvallende
ruk aan de bel aller» opspringen.
Het gezicht van Huguette straal
de: misschien waren dat nieuwe
gezichten zoals ze dat zo graag
wilde, misschien was het de be
wuste Tante Francoise zozeer
verwacht en van wie ze maar
nooit wat naders te horen kreeg
van degenen onder de gasten
van Vredehof die haar kenden,
maar die onder elkaar hadden
afgesproken haar totaal in het
onzekere te laten omtrent de ge
heimzinnige eigenares van 't kas
teel.
Op het gebel stond Jacques
Mareuil overhaast op om de deur
open te doen en zei. tot verras
sing van allen dat het mogelijk
Delaroche kon zijn, hun radio-
telegrafist. Hij had vergeten te
vertellen, dat hij een telegram
gehad had dat hij die dag zou
arriveren.
Iedereen protesteerde. Jacques
had moeten waarschuwen, men
had wat later kunnen eten en
een geweldige ontvangst kunnen
bereiden aan de nieuweling, enz.
„Luister" zei Jacqueline, „als
je denkt, dat het Delaroche is,
zou het dan niet leuk zijn als
we allemaal samen de deur gin
gen open doen .Hij denkt jou en
mij alleen te treffen en is dan
.natuurlijk stomverbaasd".
Zo gezegd, zo gedaan en zij
verlieten als bij afspraak tege
lijk de tafel. Alleen de kleine
Pierre en de kat bleven waar
ze waren, de eerste klaar om te
huilen, omdat allen ineens weg
gingen en de tweede absoluut
onverschillig. Hij kreeg het goede
idee om vlak bij de stoel van
het kind te komen spinnen en
een hoge rug te maken en daar
door leidde hij de aandacht van
de kleine aardig af.
Enige ogenblikken eerder had
men in de oprit van Vredehof 'n
grote ouderwetse brik met een
paard ervoor kunnen zien aan
komen, die voor de hoge stoep
stil stond om na een kleine aar
zeling binnen te rijden toen de
huisbewaarders niet thuis bleken
te zijn.
De maan scheen helder op de
witte plavuizen die de stoep nog
witter deden schijnen en waarop
de schaduwen zich donker afte
kenden.
Het werd een hele collectie
schaduwen: die van een heer en
een dame van middelbare leef
tijd met keurige manieren een
lange schaduw van een jonge
man in vliegeniersuniform en
schaduwen van verschillende
grootte van jongedames, gekleed
in keurige grijze mantelpakjes
met een marine-blauw vilthoed-
je en een blauw leren schouder
tas, allen aan de linkerschouder.
Het gezelschap schimmen was
zeer merkwaardig om te zien. De
jongeman zei wat tegen de koet
sier die hij wat scheen te geven
en na een blik rondom zich ge
worpen te hebben .verklaarde
hij verrukt te zijn over zijn eer
ste indruk met Vredehof.
Hij verzekerde zijn reisgezel
schap dat het een prachtige be
zitting was die zijn verwachtin
gen nog overtrof maar dat nun
troepje zeer zeker niet ontsieren
zou.
Na dit verhaal te hebben af
gestoken, ging hij zijn schimmen
rangschikken naar grootte op de
stoep voor de voordeur deed eni
ge stappen terug om het effect
te bekijken en begon vrolijk te
lachen, al bij voorbaat verheugd
over het succes dat zijn groep
verzekerd zou zijn.
De jongedames begonnen allen
onder elkaar te lachen, maar
werden door hun mentor streng
vermaand.
„Zwijg, schapen',' zei hij op
strenge toon, „ze zullen j'ullie
binnen nog horen en dan is het
hele effect bedorven.
Ze bleven lachen wel wat
zachter nu en de jonge man
haalde de schouders op. Die
meisjes waren even onmogelijk
als lief, hij had er niets over te
zeggen. Niettemin verzocht hij
nogmaals om stilte en met op
zet trok hij flink aan de bel.
In de schitterend verlichte hal
gebeurde iets dergelijks. Jacques
stelde alle twaalf leden van het
gezelschap demonstratief op,
naar grootte gerangschikt. Etien-
ne Bernard was het laatste en er
waren juist dezelfde onderdruk
te lachjes.
Er werd een tweede maal
dringend gebeld. Toen opende
Jackues langzaam de deur.
Er volgde enige seconden een
indrukwekkende stilte aan de ene
zowel als aan de andere kant
zo verbluffend was het effect,
tot een gelach de spanning ver
brak, een gelach, dat haast niet
op scheer» te houden
'Wordt vervolgd)
