„Een motie van wantrouwen in de verlovingstijd Een jonge poppen-fabrikant Ra pers hebben 'n kans Tovenaar met schelpen Kleuren of versieren Op water na, de goedkoopste drank VOOR DE JONGE VROUW Een zakelijke kwestie DE PAASKRANT VOOR DE JEUGD Vrije tijd werd goed besteed W er ken aan een ei Uitzending Zepen „Urbi et Orbi" Feest rond het ei Wii weL We waren er zelfs een beetje trots op, dat wij zo'n heerlijk kopje thee konden zetten. Men vraagt ons altijd belang stellend naar het merk, doch in de regel gaat de belangstelling niet verder. Hoe wij het zetten, och dat is in de regel niet nodig om te weten. Die trots van ons is volkomen verbleekt. Daarom schrijven wij ook: „waren" er trots op. Dezer dagen brachten wij een bezoek aan het Thee-Adviesbureau (Europa), Singel 170, Amsterdam, waar men ons een kopje thee liet proeven, dat werkelijk het onze verre overtrof. Toen bleek ons ook spoedig, dat hier niet zozeer een bepaald merk thee een rol speelt, doch de wijze waarop de thee gezet wordt. Maar alvorens wij U ook het geheim willen verklappen hoe een geurig, smakelijk kopje thee moet worden gezet, willen wii U eerst iets meer vertellen over de historie van de thee. Historie van de thee. Er gaat een oude Chinese le gende, die zegt dat een Chinees keizer Shen Nung (we zullen zijn naam maar even noemen, want misschien kent U hem nog!) al tijd het water kookte alvorens het te drinken. Dit ter bescher ming van zijn gezondheid. Die keizer van ruim tweeduizend jaar voor Christus hield er wel mo derne ideeën op na. Het gebeur de echter een keer, dat enkele blaadjes van de brandende tak ken in het kokende water te recht kwamen en de keizer werd getroffen door het heerlijke aro ma. Hij proefde het warme af treksel en riep uit: „De smaak van deze bladen is zeker zo heer lijk als hun geur". De bladeren waren van de wilde theestruik. Tot zover de legende, waar mede we maar willen zeggen, dat de Chinezen de eersten wa ren, die de thee ontdekten. De Japanners volgden spoedig. Door enkele Boedhistische priesters werd het theezaad meegenomen naar Japan. Onze katholieke missionarissen behoorden tot de genen, die het Westen vertelden over „ch'a", de Oosterse naam voor thee. Het is vermakelijk te horen, hoe vroeger de Ameri kaanse kolonisten thee gebruik ten. Nadat men de thee had ge dronken, gebeurde het wel, dat men de blaadjes besmeerd met boter opat, of dat men alleen de bladen at met boter en het af treksel weggooide! Dank zij onze ervaren Holland se voorouders, die zeer vroeg reeds met de Portugezen de zeeën bevoeren, was Nederland een van de eerste West-Europese landen, dat kennismaakte met de thee en in ieder geval in 1610 de thee voor het eerst naar Europa bracht Wat is thee? Onder thee verstaat men de gedroogde en gefermenteerde bladeren van de theestruik. Deze theeheesters kan men vinden in India, Ceylon, Indonesië, Palistan en Brits-Afrika. Deze vijf ge bieden exporteren tezamen de meeste thee naar de grote con- sumptiemarkten. China, Japan, Formosa en Rusland produceren ook grote hoeveelheden thee, doch slechts een gering gedeelte daarvan wordt geëxporteerd. De Engelsman drinkt de meeste thee, n.l. circa 9 pond per hoofd per jaar. De thee wordt hier in Nederland' verpakt en de ver schillende melanges worden hier gemengd, zodat men verschillen de smaken aantreft. Er is dus wel verschil in smaak en kwaliteit, doch het is niet helemaal juist als men zegt, dat men naar ver houding van verpakking of prijs de fijnste thee heeft. De kwaliteit van de thee houdt zeer nauw verband met de hoog te waarop de theestruik groeit. Hoe hoger de theestruiken op de berghellingen groeien, hoe fijner de thee. Bij het plukken worden alleen de bovenste drie of vier bladeren van de struik geplukt. Plukt men minder bla deren, dan geldt dit als „fijnere pluk". De geplukte bladeren worden in fabrieken op grote rekken onmiddellijk uitgelegd. Zonder te verdorren verliezen hier de bladeren een deel van hun vocht. Vanzelfsprekend on dergaan ze nog veel meer behan delingen, alvorens wij ze als thee zouden gaan herkennen. In China drinkt men de thee nog groen. De bladeren worden niet gefer menteerd, doch alleen gemengd met bloembladen van jasmijn of camelia en gedroogd in dë zon of boven een houtvuur. De thee zoals wij die thans kennen, is over het algemen „gebroken" thee, doch daarnaast heeft men ook nog bladthee. Gebroken thee geeft een snellere infusie en is over het algemeen in Engeland populair. Wanneer de thee op de markt komt, wordt zij beoordeeld door de theeproevers. Dit is een zeer apart beroeo en wvidt ook in Nederland door een aantal thee- groevers van formaat uitgeoefend. 'at „theeproeven" geschiedt op een geheel andere wijze dan zo als wij ons kopje thee proeven. Doze deskundigen zijn in staat om aan de hand van geur en smaak te bepalen, waar de thee vandaan komt en soms zelfs op welke hoogte zij werd gekweekt. Deze mensen dragen een verant woordelijke taak, want hun uit spraak bepaalt de prijs en kwa liteit van de thee en van de la tere melanges in de pakjes, zoals wij die in de winkel kopen. Enkele cijfers Wellicht vindt U het interes sant om te zien hoe de theepro ductie in de verschillende landen was vóór de tweede wereldoorlog. Het toenmalige Nederlands Indië sloeg lang geen slecht figuur, doch komt op de derde plaats in de wereldproductie. De pro ductie bedroeg in India 400 mil- lioen pond, op Ceylon 250 mil- lioen pond en in Ned. Indië bijna 200 millioen pond. Wanneer wij daarnaast een overzicht publi ceren van de theeproductie in 1948, zien wij, dat Indonesië pas de vijfde plaats in dn wereld productie inneemt, ofschoon Pa kistan en Brits-Afrika over min der theeplantages beschikken. In donesië produceert thans onge veer 27.800.000 pond. Hier is de oorlog natuurlijk niet vreemd aan. Het zetten van een smakelijk kopje thee. De wijze waarop de thee wordt gezet, is de belangrijkste factor voor haar geur en smakelijkheid. Alle goede zorgen en behande lingen op de plantages ten spijt wanneer de thee uiteindelijk niet goed wordt gezet, is het re- sultaa't teleurstellend, zelfs daar gelaten of het nu dure of goed kope thee, gebroken of bladthee betreft. Het is opvallend hoe wei nig mensen werkelijk een sma kelijk kopje thee kunnen zetten. Waarschijnlijk is dit nog steeds dc terugslag van de oorlog, toen wij het surrogaat, dat in vele gevallen niet te drinken was, maar zo slap mogelijk zetten. Ge lukkig ligt deze tijd achter ons en moeten wij weer zo spoedig mogelijk trachten de thee haar smakelijkheid te geven, die haar en ons toekomt. Het Thee-Ad viesbureau (Euro pa), waarover wij U reeds in de aanvang van dit artikel spraken, geeft op dit gebied een uitge breide voorlichting. Om te be ginnen moet men de vijf „gou den" theeregels in acht nemen: 1. De theepot met warm water voorverwarmen. 2. Per kop een maatschepje 1) thee nemen; een halve liter wa ter is ongeveer 4 koppen. 3. Steeds vers kokend water gebruiken. 4. Vijf minuten laten trekken onder de theemuts. 5. Voor het inschenken de theepot omroeren. Hier staan ze dan, de vijf gou den regels. Waarschijnlijk zult U allen wel enkele hiervan in achi nemen, maar denkt U erom, dat U ze alle vijf moet toepassen. Het gebeurt dikwijls, dat het water rustig een half uurtje blijft door koken of dat wii het laag zetten en een half uur daarna pas de thee zetten. Dit is nadelig voor de thee. Ook gebeurt het, dat wij de thee op het vuur laten „trekken". Ook dit is uit de boze. De theebladeren namelijk worden het beste afgetrokken, wanneer het water, dat opgegoten is. lang zaam in temperatuur afneemt. Wanneer wij dus op het vuur de thee trekken, gebeurt dit niet, doch blijft het water op het kookpunt, met gevolg, dat het „trekproces" te snel gaat en te veel looizuur der bladeren in de thee wordt opgenomen. Een al te wrange bijsmaak is het gevolg. Nog een tip Een veirs gezet kopje thee is altijd te verkiezen boven een kopje thee, dat reeds enige tijd geleden werd gezet. De kwaliteit van dit laatste heeft in de regel zozeer aan smaak ingeboet, dat het niet meer een genot is om het te drinken. Dit komt door het feit, dat de meesten van ons, die thee zetten, haar misschien wel laten trekken onder de muts vijf minuten, doch de bladeren nadat het eerste kopje is inge schonken, rustig in de pot laten. Voor de smaak van de thee ,'s dit echter niet alleen af te ra den, doch absoluut nadelig. Wa.<- neer de thee vijf minuten heeft getrokken onder de theemuts, dan kan men rustig aannemen, dat alle aroma aan de bladeren is onttrokken. Als de bladeren nu in de pot blijven, wordt nog steeds meer looizuur hieraan ont trokken, met het bovenvermelde gevolg. Indien U er dus prijs op stelt, dat het tweede kopje thee even goed smaakt als het eerste, dan is het aan te bevelen, dat men de theebladeren uit de pot haalt. Wanneer U dus de thee niet los in de pot doet, doch b.v. in een zakje (neteldoek), dan is dit zeer eenvoudig. Nu begrijpt U meteen, waarom men in de betere restau rants de thee altijd in een zakje in de pot heeft hangen. Probeert U het eens! Melk of geen melk? Het is opvallend, hoeveel men sen thans de thee zonder melk drinken. Voor de oorlog was dit precies andersom. In een goed kopje thee hoort echter melk! Het is heus niet ouderwets om melk in de thee te drinken, doch het geeft integendeel blijk van een goede theeproever te zijn. De tannine (looizuur) in de thee wordt namelijk door melk ge bonden, hetgeen de smaak ten goede komt. Door de surrogaat thee in de oorlogsjaren en ge1- :ek aan melk, is melk in thee in discrediet geraakt. Suiker in thee verhoogt eveneens de smaak. Voorts verdient het aanbeve ling de thee alleen te zetten in glazen of stenen potten en vooral het bruine aanslag uit de pot te verwijderen. Dat dit de smaak ten goede zou komen is een sprookje. Natuurlijk hebben wij TJ in dit artikel niet alles kunnen vertel len over de vele mogelijkheden van the en thee serveren. Want behalve de traditionele thee met of zonder melk en suiker, zijn er nog vele mogelijkheden om 'n smakelijk kopje thee te serveren. Men denke slechts aan 'n schijfje citroen! Indien U eens in Amsterdam komt, loopt U eens binnen in het Thee-Adviesbureau, waar men U een heerlijk kopje thee schenkt en waar men U voorlicht op ve lerlei theegebied. Wij zien de moeders in Enk huizen het hoofd al schudden. Die weten er alles van. want op enkele scholen in Enkhuizen heeft hun kroost via film en le zing al veel gehoord over thee. In dit opzicht hebben zij reeds van hun kinderen kunnen leren. En dan te denken maar weer datzelfde Thee-Advies bureau is. dat op deze wijze ons attent maakt op de meest ver frissende en goedkoopste drank! C. v. L. 1) Maatschepjes f0.20 ver krijgbaar bij genoemd Advies bureau. Naar de conversatie van verliefde jonge mensen in een romantische bui is het nooit moeilijk raden geweest en dat zal het wel nooit worden ook. We kennen allen voorbeelden te over van lyrische ontboezemingen, maar als de ro- mantiek eenmaal vaardig wordt i beter, op nuwei^kse over de jonge mensen, overtreft I de werkelijkheid altijd nog de voorbeelden, die buitenstaanders weten aan te halen. Doch ook als er iets nuchterder zaken worden besproken als b.v. de inrichting van het huis, willen het meisje en de jongen de romantische sfeer niet helemaal loslaten. In de mees- te gevallen is dit heel gelukkig, maar soms wordt het wel eens te ver gedreven of liever worden sommige begrippen en situaties ten onrechte als zo a-romantisch beschouwd, dat de jongeren er niet van horen willen. Een van die situaties is het trouwen op huwelijksvoorwaarden, dat door velen nog steeds wordt gezien als een „motie van wantrouwen". Toch is het tegenwoordig meer nadelen van het huwen „buiten Deze theeproevers testen soms 300 tot 400 monsters per dag. Een nieuwe hoedenmode? Mis! Hier zijn thee pluksters aan het werk op een der plantages in Brits-Indië. Als je liefhebberij hebt in knutselen, en welke Hollandse jongen heeft dat niet, dan kan je met een beetje handigheid, wat goede smaak en heel veel gednld uit dood, vrijwel waardeloos ma teriaal, vaak de mooiste dingen maken. Er zijn heel wat gezinnen waar producten van huisvlijt, figuurzagen, leerbewerken of wat dan ook, met recht een ereplaats hebben gekregen en al is niet altijd alles, wat je maakt even mooi of degelijk, toch heb je er altijd voldoening van, dat je met iets bezig bent geweest en iets hebt geleerd. Een van de nieuwste bezig heden, die onder de beoefenaars van de huisvlijt geliefd is, schijnt het maken van schelppoppen te zijn. Het is een werkje, dat zeer veel geduld vraagt en de meeste jongens, die er vol goede moed aan zijn begonnen, hebben het v. erkje weer aan anderen over gelaten. In Beverwijk is een 16-jarige Mulo-scholier, Nico Langendijk, van het houtzagen op de schelp- plakkerij overgestapt. En met bui tengewoon veel succes. In Sep tember van het vorige jaar is hij er mee begonnen. Moeizaam de ene schelp op de „ndere plakkend totdat hij aardige figuurtjes kreeg. In het begin wilde het nog niet zo. Hjj had de goede lijm niet en had nog niet door, hoe hjj zijn figuurtjes het best kon laten drogen, wu werkt Nico, als een echte fabrikant, ir serie. En de plakkerij, met schoenmakers- nerslijm, is ook al geen probleem meer. Na iedere storm trekt Nico Langendijk naar het IJmuider strand om daar zijn Kosteloze ma teriaal op te halen, schelpen van alle soorten en afmetingen. Thuis sorteert hij die in bakken, maakt ze goed schoon en begint dan met grote schelpen de basis voor zijn figuren te leggen. Van mosselschelpen maakt hij de broekjes van vissertjes, slak huisjes zijn voorbestemd om klompjes te worden, geribde schelpen kan hij goed gebruiken voor de rokjes der vrouwen figuurtjes en voor de armen ge bruikt Nico, heel simpel, de pij- penwissers van zijn vader! Van de kleine schelpjes maakt hij tegenwoordig kinderfiguurtjes en zelfs een hond of kat. Met be hulp van zijn moeder geeft Nico aan zijn vele uiteenlopende figuurtjes de nodige kleur en fleur, ze moeten natuurlijk vol gens de juiste mode gekleed zijn. Dat laatste doet hij met alle soorten en kleuren verf, die hij machtig kan worden. En als alles droog is, komt er voor de glans nog wat vernis of lak over. Het drogen van gelijmde schelpen is een heel moeilijk werk, er breekt nogal eens waf en als Nico geen zandbakken had om zijn figuur tjes in op te zetten, kwam er weinig van terecht. Maar, zoals gezegd, hij werkt nu als een fa brikant. En er komen er tien tallen in de week uit zijn handen. „Het is, dat hij nu voor zijn exa men zit", zegt zijn moeder, „an ders zou ik u nog meer kunnen laten zien". Overal te zien. En wat doet Nico nu met zijn figuurtjes, zo moeizaam uit schel pen opgebouwd? Nico is, dat heeft hij van zijn vader, een echte za kenman. Hij verkoopt ze, tegen een schappelijke prijs, aan de liefhebbers. Kij heeft er zijn ma teriaal, verf en lijm, mee vrij van het geld, dat hij overhoudt en ijverig op spaart, hoopt hij eijs ooit zelf een fiets te kunnen ko en wat al niet, zwermen intussen uit en zijn te zien bij families in Hoorn, Alkmaar, Den Bosch, Roo- zendaal, Amsterdam en Rotter dam. En er is nog steeds vraag naar. Niet alleen de kinderen, ci:e in het kleurige, fleurige goed ple zier hebben, zien zo'n schelp- figuur graag, maar vooral de ouderen, die in deze nieuwe vorm van huisvlijt iets zien, vinden de fraai gevormde poppen een sie raad voor hun kamer. DIERENHOTEL OP SCHIPHOL Het komt meer en meer voor, dat de grote vliegtuigen van de K.L.M. en van andere maat schappijen, die Schiphol aan doen een lading dieren aan boord heb ben voor de een of andere die rentuin in Europa, of zelfs maar doodgewoon paarden of koeien aan boord hebben. Bij het over nachten schijnt dat nog wel eens moeilijkheden op te leveren en nu heeft men besloten, op Schip hol een hotel voor dieren in te richten. Dat verblijf zou dan te vens geschikt worden gemaakt om dieren die slechts enkele uren op de luchthaven verblijven, een behoorlijke verzorging te kunnen geven. Er komt nu dus een die renhotel en een dierensteward, een man, die speciaal met de zorg voor de dierlijke passagiers belast zal worden. Natuurlijk zijn er heel wat leden van het uitgebreide K.L.M.-personeel, die voor dat nieuwe beroep, dat zeer pen. Zijn figuurtjes, vissertjes, aantrekkelijk is, in aanmerking vrouwtjes, skilopers, trommelaars willen komen. en meer gebruikelijk geworden op zogenaamde „huwelijkse voor waarden" te trouwen. Vooral in dien een der partijen of ook bei den een zaak hebben of anders zins vermogen meebrengen, ko men zij eerder dan vroeger het geval was bij de notaris. Het is nog maar enkele tientallen jaren geleden, dat het afbakenen van de vermogenstoestand en de ge volgen daarvan verwijdering tus sen de verloofden en hun familie leden teweegbracht. Men dacht n.l. al gauw, dat partijen de ver mogensbestanddelen niet gunden aan elkaar om precies te zijn de helft van het gemeenschappe lijk bezit zoals dit bij de ont binding van de normale huwe lijksgemeenschap van goederen gebeurt. Dit kweekte dan in de aanvang van het huwelijk al een onderbewuste antipathie, welke later vaak aanleiding bleek te zijn tot verwijdering tussen de echtelieden met alle onzalige ge volgen van dien. Dat het regelen der vermogens positie tussen partijen bij een hu welijk toch meer en meer voor komt, is misschien wel een ge volg van de conjunctuurschomme ling, crisis, verhoogde belasting druk e.d. Wat zijn nu zoal de voordelen en eventueel ook de B\j het Paasfeest horen ge kleurde eieren. Het is een heel oud gebruik om met die dagen de eiermaaltijd een feestelijk tintje te geven. Er zijn allerlei verhalen en legenden, waarin de Paashaas een grote rol speelt, die dat gebruik in de hand hebben gewerkt. Vooral voor de klein tjes is zo'n tafel met glanzende rode, groene gele en bruine eieren een kostelijk gezicht. Tegenwoordig kan je bij de drogist of de kruidenier zakjes met kleursel kopen. Je lost het op in water, voegt er een scheut je azijn bij en dompelt de eieren in de gekleurde vloeistof. Hoe langer je dat doet, des te don kerder worden ze. Dan met een beetje vet of een spekzwoertje inwrijven en oppoetsen en je hebt een prachtig paasei! Kan je geen eierverf kopen dan is uienschillenwaterom een gele kleur te krijgen, spinazie- water voor groen, rode kool voor paars, om maar iets te noemen, ook heel goed te gebruiken. In sommige streken van het land bestaat de gewoonte de eieren nog te versieren. Dat kan je doen met gekleurde snippers papier, die je voorzichtig op de gekleurde eieren plakt. Ook kan je het ei met figuurtjes beschil deren. Dat kan heel aardig zijn en in Doetinchem hebben ze zelfs voor het kleuren en verven van eieren een hele wedstrijd geor ganiseerd. De mooiste eieren worden deze week daar tentoon gesteld. Het spreekt natuurlijk vanzelf, dat voor al deze bewerkingen de eieren eerst gekookt moeten worden. Als je dat niet doet, dan gebeuren er de gekste ongeluk ken! gemeenschap" en dus het laten vaststellen van „huwelijkse voor waarden"? Uiteraard is dit in een kort bestek niet volledig op te sommen. We volstaan dan ook met enkele belangrijke punten aan te stippen. In de eerste plaats kan men inderdaad bereiken, dat het vermogen hetwelk man of vrouw of beiden bij hun huwelijk meebrengen, of het vermogen, dat hun tijdens het huwelijk, b.v. door legaat of erfstelling „op komt", blijft van degenen, die dit vermogen meebracht. Dit vermo gen wordt dus niet vermengd met dat van de andere partij, zoals bij de gemeenschap van goederen wel het geval is. Ook omtrent beheers- en beschikkingsrecht ten aanzien van een der partijen kan bjj het opmaken van huwelijkse voorwaarden rekening worden gehouden. Appeltje voor de dorst. Het gevolg van een en ander is, dat ook .indien b.v. alleen de man zaken doet en het zou hem slecht gaan, zodat een faillisse ment onvermijdelijk is, de schuld eisers slechts verhaal kunnen vin den op het vermogen van de man. De vrouw kan dan steeds voor het gezin uit haar eigen vermo gen bijspringen en later de man terzijde staan voor de oprichting van een nieuwe zaak of met haar vermogen borg staan voor een eventuele lening. Vanzelfsprekend is dit de meest belangrijke reden voor het opmaken van huwelijkse voorwaarden. Het vermogen van de vrouw is dan een appeltje voor de dorst. Men kan uiteraard elke ge meenschap uitsluiten, doch men kan ook een uitzondering maken ten aanzien van vruchten en in komsten en ook van winst en verlies, welke vorm, naast uitslui ting van elke gemeenschap, zeer veel wordt gekozen. Daarnaast kan b.v. ook nog bepaald worden, dat de vrouw uit haar inkomsten een evenredig deel bijdraagt in de huishouding en de opvoeding der kinderen. Wij hebben hiermede zo uitgebreid mogelijk het voor naamste op het gebied van huwe lijkse voorwaarden vermeld. Al leen nog dit: de acte van huwe lijkse voorwaarden moet beslist door een notaris worden opge maakt en wel enige tijd voor de dag van het huwelijk. Wie dit niet zou doen, trouwt automatisch in gemeenschap van goederen, een situatie, welke we nooit meer ongedaan kunnen maken of kun nen veranderen. De zenen „Urbi et Orbi". die de H. Vader od het Hoogfeest van Pasen aan de gelovigen over de gehele wereld zal neven, zal door Radio Vaticana worden nitnezon- den on de 31.10. 25.55 en 19.84 M. De uitzendinn. die benint om 11.50 uur. zal on de middennolf door de Italiaanse zender worden over- nenomen. DIT IS DE DAC DIE DE HEER CE- MAAKT HEEFT, ALLELUIA I LATEN Wl| DAAR BLI| OM ZIJN EN ONS VERHEUCEN, ALLELUIA I Vers uit het Paas-Officie De lenende, dat de kerkklokken uit Rome een hele voorraad paas eieren mede nemen, kan men nevoenliik met een korreltje zout nemen, maar een feit is het. dat omstreeks Pasen de eierraners dc beste kansen hebben, met iets thuis te komen. Want rond de Pasen bezinnen de meeste voaels met het leneen van hun eerste eieren. Bonte collectie. De lente wordt in de vogel wereld ingeluid door een bonte serie gekleurde, gespikkelde en gevlekte eieren-collectie, die met kwistige hand schijnt uitgestrooid langs de sloten, op weilanden, in bos en duin. Voor de fijnproever is hét Paasei dat van de kieviet, dat met deze vroege en koude Pasen nog steeds niet schijnt ge vonden te zijn. De eierenraper, zelfs de meest ervarene, heeft dit jaar een kleine zijn de kievietseieren al vóór de kans, meestal is dat anders en Pasen geraapt. Nu kan het zijn dat de plevier eerder aan bod komt en dat zijn eieren voor die van de kieviet worden versleten. Als de dagen maar even warmer worden komen de meerkoet, de eend en het waterhoentje met flinke legsels van een zes tot tien stuks voor de dag. De Fazant doet het even royaler maar de patrijs schijnt toch de kroon te spannen met legsels van vijftien en meer eieren. Scholekster en visdiefje en ook de wulp, die zowel in de duinen als op de weilanden broedt, laten dan ook niet lang meer op zich wachten. Nog een paar weken, en dan is de raaptijd weer gesloten. Dan zullen we niet ons geluk in de bonte eierenverzameling, die de natuur voor ons heeft gestrooid, mogen zoeken maar Öns dienen te beperken tot het doodgewone, maar niet te versmaden kippenei.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1951 | | pagina 10