„Een motie van wantrouwen
in de verlovingstijd
Een jonge poppen-fabrikant
Ra pers hebben 'n kans
Tovenaar met schelpen
Kleuren of
versieren
Op water na, de goedkoopste drank
VOOR DE JONGE VROUW
Een zakelijke kwestie
DE PAASKRANT VOOR DE JEUGD
Vrije tijd werd
goed besteed
W er ken aan een ei
Uitzending Zepen
„Urbi et Orbi"
Feest rond het ei
Wii weL We waren er zelfs een beetje trots op, dat wij zo'n
heerlijk kopje thee konden zetten. Men vraagt ons altijd belang
stellend naar het merk, doch in de regel gaat de belangstelling
niet verder. Hoe wij het zetten, och dat is in de regel niet nodig
om te weten. Die trots van ons is volkomen verbleekt. Daarom
schrijven wij ook: „waren" er trots op. Dezer dagen brachten
wij een bezoek aan het Thee-Adviesbureau (Europa), Singel 170,
Amsterdam, waar men ons een kopje thee liet proeven, dat
werkelijk het onze verre overtrof. Toen bleek ons ook spoedig,
dat hier niet zozeer een bepaald merk thee een rol speelt, doch
de wijze waarop de thee gezet wordt. Maar alvorens wij U ook
het geheim willen verklappen hoe een geurig, smakelijk kopje
thee moet worden gezet, willen wii U eerst iets meer vertellen
over de historie van de thee.
Historie van de thee.
Er gaat een oude Chinese le
gende, die zegt dat een Chinees
keizer Shen Nung (we zullen zijn
naam maar even noemen, want
misschien kent U hem nog!) al
tijd het water kookte alvorens
het te drinken. Dit ter bescher
ming van zijn gezondheid. Die
keizer van ruim tweeduizend jaar
voor Christus hield er wel mo
derne ideeën op na. Het gebeur
de echter een keer, dat enkele
blaadjes van de brandende tak
ken in het kokende water te
recht kwamen en de keizer werd
getroffen door het heerlijke aro
ma. Hij proefde het warme af
treksel en riep uit: „De smaak
van deze bladen is zeker zo heer
lijk als hun geur". De bladeren
waren van de wilde theestruik.
Tot zover de legende, waar
mede we maar willen zeggen,
dat de Chinezen de eersten wa
ren, die de thee ontdekten. De
Japanners volgden spoedig. Door
enkele Boedhistische priesters
werd het theezaad meegenomen
naar Japan. Onze katholieke
missionarissen behoorden tot de
genen, die het Westen vertelden
over „ch'a", de Oosterse naam
voor thee. Het is vermakelijk te
horen, hoe vroeger de Ameri
kaanse kolonisten thee gebruik
ten. Nadat men de thee had ge
dronken, gebeurde het wel, dat
men de blaadjes besmeerd met
boter opat, of dat men alleen de
bladen at met boter en het af
treksel weggooide!
Dank zij onze ervaren Holland
se voorouders, die zeer vroeg
reeds met de Portugezen de zeeën
bevoeren, was Nederland een van
de eerste West-Europese landen,
dat kennismaakte met de thee
en in ieder geval in 1610 de thee
voor het eerst naar Europa
bracht
Wat is thee?
Onder thee verstaat men de
gedroogde en gefermenteerde
bladeren van de theestruik. Deze
theeheesters kan men vinden in
India, Ceylon, Indonesië, Palistan
en Brits-Afrika. Deze vijf ge
bieden exporteren tezamen de
meeste thee naar de grote con-
sumptiemarkten. China, Japan,
Formosa en Rusland produceren
ook grote hoeveelheden thee,
doch slechts een gering gedeelte
daarvan wordt geëxporteerd. De
Engelsman drinkt de meeste
thee, n.l. circa 9 pond per hoofd
per jaar. De thee wordt hier in
Nederland' verpakt en de ver
schillende melanges worden hier
gemengd, zodat men verschillen
de smaken aantreft. Er is dus wel
verschil in smaak en kwaliteit,
doch het is niet helemaal juist
als men zegt, dat men naar ver
houding van verpakking of prijs
de fijnste thee heeft.
De kwaliteit van de thee houdt
zeer nauw verband met de hoog
te waarop de theestruik groeit.
Hoe hoger de theestruiken op
de berghellingen groeien, hoe
fijner de thee. Bij het plukken
worden alleen de bovenste drie
of vier bladeren van de struik
geplukt. Plukt men minder bla
deren, dan geldt dit als „fijnere
pluk". De geplukte bladeren
worden in fabrieken op grote
rekken onmiddellijk uitgelegd.
Zonder te verdorren verliezen
hier de bladeren een deel van
hun vocht. Vanzelfsprekend on
dergaan ze nog veel meer behan
delingen, alvorens wij ze als thee
zouden gaan herkennen. In China
drinkt men de thee nog groen.
De bladeren worden niet gefer
menteerd, doch alleen gemengd
met bloembladen van jasmijn of
camelia en gedroogd in dë zon
of boven een houtvuur. De thee
zoals wij die thans kennen, is
over het algemen „gebroken"
thee, doch daarnaast heeft men
ook nog bladthee. Gebroken thee
geeft een snellere infusie en is
over het algemeen in Engeland
populair.
Wanneer de thee op de markt
komt, wordt zij beoordeeld door
de theeproevers. Dit is een zeer
apart beroeo en wvidt ook in
Nederland door een aantal thee-
groevers van formaat uitgeoefend.
'at „theeproeven" geschiedt op
een geheel andere wijze dan zo
als wij ons kopje thee proeven.
Doze deskundigen zijn in staat
om aan de hand van geur en
smaak te bepalen, waar de thee
vandaan komt en soms zelfs op
welke hoogte zij werd gekweekt.
Deze mensen dragen een verant
woordelijke taak, want hun uit
spraak bepaalt de prijs en kwa
liteit van de thee en van de la
tere melanges in de pakjes, zoals
wij die in de winkel kopen.
Enkele cijfers
Wellicht vindt U het interes
sant om te zien hoe de theepro
ductie in de verschillende landen
was vóór de tweede wereldoorlog.
Het toenmalige Nederlands Indië
sloeg lang geen slecht figuur,
doch komt op de derde plaats
in de wereldproductie. De pro
ductie bedroeg in India 400 mil-
lioen pond, op Ceylon 250 mil-
lioen pond en in Ned. Indië bijna
200 millioen pond. Wanneer wij
daarnaast een overzicht publi
ceren van de theeproductie in
1948, zien wij, dat Indonesië pas
de vijfde plaats in dn wereld
productie inneemt, ofschoon Pa
kistan en Brits-Afrika over min
der theeplantages beschikken. In
donesië produceert thans onge
veer 27.800.000 pond. Hier is de
oorlog natuurlijk niet vreemd aan.
Het zetten van een
smakelijk kopje thee.
De wijze waarop de thee wordt
gezet, is de belangrijkste factor
voor haar geur en smakelijkheid.
Alle goede zorgen en behande
lingen op de plantages ten spijt
wanneer de thee uiteindelijk
niet goed wordt gezet, is het re-
sultaa't teleurstellend, zelfs daar
gelaten of het nu dure of goed
kope thee, gebroken of bladthee
betreft. Het is opvallend hoe wei
nig mensen werkelijk een sma
kelijk kopje thee kunnen zetten.
Waarschijnlijk is dit nog steeds
dc terugslag van de oorlog, toen
wij het surrogaat, dat in vele
gevallen niet te drinken was,
maar zo slap mogelijk zetten. Ge
lukkig ligt deze tijd achter ons
en moeten wij weer zo spoedig
mogelijk trachten de thee haar
smakelijkheid te geven, die haar
en ons toekomt.
Het Thee-Ad viesbureau (Euro
pa), waarover wij U reeds in de
aanvang van dit artikel spraken,
geeft op dit gebied een uitge
breide voorlichting. Om te be
ginnen moet men de vijf „gou
den" theeregels in acht nemen:
1. De theepot met warm water
voorverwarmen.
2. Per kop een maatschepje 1)
thee nemen; een halve liter wa
ter is ongeveer 4 koppen.
3. Steeds vers kokend water
gebruiken.
4. Vijf minuten laten trekken
onder de theemuts.
5. Voor het inschenken de
theepot omroeren.
Hier staan ze dan, de vijf gou
den regels. Waarschijnlijk zult U
allen wel enkele hiervan in achi
nemen, maar denkt U erom, dat
U ze alle vijf moet toepassen. Het
gebeurt dikwijls, dat het water
rustig een half uurtje blijft door
koken of dat wii het laag zetten
en een half uur daarna pas de
thee zetten. Dit is nadelig voor
de thee. Ook gebeurt het, dat
wij de thee op het vuur laten
„trekken". Ook dit is uit de boze.
De theebladeren namelijk worden
het beste afgetrokken, wanneer
het water, dat opgegoten is. lang
zaam in temperatuur afneemt.
Wanneer wij dus op het vuur de
thee trekken, gebeurt dit niet,
doch blijft het water op het
kookpunt, met gevolg, dat het
„trekproces" te snel gaat en te
veel looizuur der bladeren in de
thee wordt opgenomen. Een al
te wrange bijsmaak is het gevolg.
Nog een tip
Een veirs gezet kopje thee is
altijd te verkiezen boven een
kopje thee, dat reeds enige tijd
geleden werd gezet. De kwaliteit
van dit laatste heeft in de regel
zozeer aan smaak ingeboet, dat
het niet meer een genot is om
het te drinken. Dit komt door
het feit, dat de meesten van ons,
die thee zetten, haar misschien
wel laten trekken onder de muts
vijf minuten, doch de bladeren
nadat het eerste kopje is inge
schonken, rustig in de pot laten.
Voor de smaak van de thee ,'s
dit echter niet alleen af te ra
den, doch absoluut nadelig. Wa.<-
neer de thee vijf minuten heeft
getrokken onder de theemuts,
dan kan men rustig aannemen,
dat alle aroma aan de bladeren
is onttrokken. Als de bladeren
nu in de pot blijven, wordt nog
steeds meer looizuur hieraan ont
trokken, met het bovenvermelde
gevolg.
Indien U er dus prijs op stelt,
dat het tweede kopje thee even
goed smaakt als het eerste, dan
is het aan te bevelen, dat men
de theebladeren uit de pot haalt.
Wanneer U dus de thee niet los
in de pot doet, doch b.v. in een
zakje (neteldoek), dan is dit zeer
eenvoudig. Nu begrijpt U meteen,
waarom men in de betere restau
rants de thee altijd in een zakje
in de pot heeft hangen. Probeert
U het eens!
Melk of geen melk?
Het is opvallend, hoeveel men
sen thans de thee zonder melk
drinken. Voor de oorlog was dit
precies andersom. In een goed
kopje thee hoort echter melk!
Het is heus niet ouderwets om
melk in de thee te drinken, doch
het geeft integendeel blijk van
een goede theeproever te zijn.
De tannine (looizuur) in de thee
wordt namelijk door melk ge
bonden, hetgeen de smaak ten
goede komt. Door de surrogaat
thee in de oorlogsjaren en ge1- :ek
aan melk, is melk in thee in
discrediet geraakt. Suiker in thee
verhoogt eveneens de smaak.
Voorts verdient het aanbeve
ling de thee alleen te zetten in
glazen of stenen potten en vooral
het bruine aanslag uit de pot te
verwijderen. Dat dit de smaak
ten goede zou komen is een
sprookje.
Natuurlijk hebben wij TJ in dit
artikel niet alles kunnen vertel
len over de vele mogelijkheden
van the en thee serveren. Want
behalve de traditionele thee met
of zonder melk en suiker, zijn
er nog vele mogelijkheden om 'n
smakelijk kopje thee te serveren.
Men denke slechts aan 'n schijfje
citroen!
Indien U eens in Amsterdam
komt, loopt U eens binnen in het
Thee-Adviesbureau, waar men U
een heerlijk kopje thee schenkt
en waar men U voorlicht op ve
lerlei theegebied.
Wij zien de moeders in Enk
huizen het hoofd al schudden.
Die weten er alles van. want op
enkele scholen in Enkhuizen
heeft hun kroost via film en le
zing al veel gehoord over thee.
In dit opzicht hebben zij reeds
van hun kinderen kunnen leren.
En dan te denken
maar weer datzelfde Thee-Advies
bureau is. dat op deze wijze ons
attent maakt op de meest ver
frissende en goedkoopste drank!
C. v. L.
1) Maatschepjes f0.20 ver
krijgbaar bij genoemd Advies
bureau.
Naar de conversatie van verliefde
jonge mensen in een romantische
bui is het nooit moeilijk raden
geweest en dat zal het wel nooit
worden ook. We kennen allen
voorbeelden te over van lyrische
ontboezemingen, maar als de ro-
mantiek eenmaal vaardig wordt i beter, op nuwei^kse
over de jonge mensen, overtreft I
de werkelijkheid altijd nog de
voorbeelden, die buitenstaanders
weten aan te halen. Doch ook als
er iets nuchterder zaken worden
besproken als b.v. de inrichting
van het huis, willen het meisje
en de jongen de romantische sfeer
niet helemaal loslaten. In de mees-
te gevallen is dit heel gelukkig,
maar soms wordt het wel eens te ver gedreven of liever worden sommige begrippen en
situaties ten onrechte als zo a-romantisch beschouwd, dat de jongeren er niet van horen
willen. Een van die situaties is het trouwen op huwelijksvoorwaarden, dat door velen
nog steeds wordt gezien als een „motie van wantrouwen".
Toch is het tegenwoordig meer nadelen van het huwen „buiten
Deze theeproevers testen soms 300 tot 400 monsters per dag.
Een nieuwe hoedenmode? Mis! Hier zijn thee pluksters aan het werk op een der plantages
in Brits-Indië.
Als je liefhebberij hebt in
knutselen, en welke Hollandse
jongen heeft dat niet, dan kan je
met een beetje handigheid, wat
goede smaak en heel veel gednld
uit dood, vrijwel waardeloos ma
teriaal, vaak de mooiste dingen
maken. Er zijn heel wat gezinnen
waar producten van huisvlijt,
figuurzagen, leerbewerken of wat
dan ook, met recht een ereplaats
hebben gekregen en al is niet
altijd alles, wat je maakt even
mooi of degelijk, toch heb je er
altijd voldoening van, dat je met
iets bezig bent geweest en iets
hebt geleerd.
Een van de nieuwste bezig
heden, die onder de beoefenaars
van de huisvlijt geliefd is, schijnt
het maken van schelppoppen te
zijn. Het is een werkje, dat zeer
veel geduld vraagt en de meeste
jongens, die er vol goede moed
aan zijn begonnen, hebben het
v. erkje weer aan anderen over
gelaten.
In Beverwijk is een 16-jarige
Mulo-scholier, Nico Langendijk,
van het houtzagen op de schelp-
plakkerij overgestapt. En met bui
tengewoon veel succes. In Sep
tember van het vorige jaar is hij
er mee begonnen. Moeizaam de
ene schelp op de „ndere plakkend
totdat hij aardige figuurtjes
kreeg. In het begin wilde het nog
niet zo. Hjj had de goede lijm
niet en had nog niet door, hoe
hjj zijn figuurtjes het best kon
laten drogen, wu werkt Nico, als
een echte fabrikant, ir serie. En
de plakkerij, met schoenmakers-
nerslijm, is ook al geen probleem
meer.
Na iedere storm trekt Nico
Langendijk naar het IJmuider
strand om daar zijn Kosteloze ma
teriaal op te halen, schelpen van
alle soorten en afmetingen. Thuis
sorteert hij die in bakken, maakt
ze goed schoon en begint dan met
grote schelpen de basis voor zijn
figuren te leggen.
Van mosselschelpen maakt hij
de broekjes van vissertjes, slak
huisjes zijn voorbestemd om
klompjes te worden, geribde
schelpen kan hij goed gebruiken
voor de rokjes der vrouwen
figuurtjes en voor de armen ge
bruikt Nico, heel simpel, de pij-
penwissers van zijn vader!
Van de kleine schelpjes maakt
hij tegenwoordig kinderfiguurtjes
en zelfs een hond of kat. Met be
hulp van zijn moeder geeft Nico
aan zijn vele uiteenlopende
figuurtjes de nodige kleur en
fleur, ze moeten natuurlijk vol
gens de juiste mode gekleed zijn.
Dat laatste doet hij met alle
soorten en kleuren verf, die hij
machtig kan worden. En als alles
droog is, komt er voor de glans
nog wat vernis of lak over. Het
drogen van gelijmde schelpen is
een heel moeilijk werk, er breekt
nogal eens waf en als Nico geen
zandbakken had om zijn figuur
tjes in op te zetten, kwam er
weinig van terecht. Maar, zoals
gezegd, hij werkt nu als een fa
brikant. En er komen er tien
tallen in de week uit zijn handen.
„Het is, dat hij nu voor zijn exa
men zit", zegt zijn moeder, „an
ders zou ik u nog meer kunnen
laten zien".
Overal te zien.
En wat doet Nico nu met zijn
figuurtjes, zo moeizaam uit schel
pen opgebouwd? Nico is, dat heeft
hij van zijn vader, een echte za
kenman. Hij verkoopt ze, tegen
een schappelijke prijs, aan de
liefhebbers. Kij heeft er zijn ma
teriaal, verf en lijm, mee vrij
van het geld, dat hij overhoudt
en ijverig op spaart, hoopt hij eijs
ooit zelf een fiets te kunnen ko
en wat al niet, zwermen intussen
uit en zijn te zien bij families in
Hoorn, Alkmaar, Den Bosch, Roo-
zendaal, Amsterdam en Rotter
dam. En er is nog steeds vraag
naar. Niet alleen de kinderen, ci:e
in het kleurige, fleurige goed ple
zier hebben, zien zo'n schelp-
figuur graag, maar vooral de
ouderen, die in deze nieuwe vorm
van huisvlijt iets zien, vinden de
fraai gevormde poppen een sie
raad voor hun kamer.
DIERENHOTEL OP SCHIPHOL
Het komt meer en meer voor,
dat de grote vliegtuigen van de
K.L.M. en van andere maat
schappijen, die Schiphol aan doen
een lading dieren aan boord heb
ben voor de een of andere die
rentuin in Europa, of zelfs maar
doodgewoon paarden of koeien
aan boord hebben. Bij het over
nachten schijnt dat nog wel eens
moeilijkheden op te leveren en
nu heeft men besloten, op Schip
hol een hotel voor dieren in te
richten. Dat verblijf zou dan te
vens geschikt worden gemaakt om
dieren die slechts enkele uren
op de luchthaven verblijven, een
behoorlijke verzorging te kunnen
geven. Er komt nu dus een die
renhotel en een dierensteward,
een man, die speciaal met de
zorg voor de dierlijke passagiers
belast zal worden. Natuurlijk
zijn er heel wat leden van het
uitgebreide K.L.M.-personeel, die
voor dat nieuwe beroep, dat zeer
pen. Zijn figuurtjes, vissertjes, aantrekkelijk is, in aanmerking
vrouwtjes, skilopers, trommelaars willen komen.
en meer gebruikelijk geworden
op zogenaamde „huwelijkse voor
waarden" te trouwen. Vooral in
dien een der partijen of ook bei
den een zaak hebben of anders
zins vermogen meebrengen, ko
men zij eerder dan vroeger het
geval was bij de notaris. Het is
nog maar enkele tientallen jaren
geleden, dat het afbakenen van
de vermogenstoestand en de ge
volgen daarvan verwijdering tus
sen de verloofden en hun familie
leden teweegbracht. Men dacht
n.l. al gauw, dat partijen de ver
mogensbestanddelen niet gunden
aan elkaar om precies te zijn
de helft van het gemeenschappe
lijk bezit zoals dit bij de ont
binding van de normale huwe
lijksgemeenschap van goederen
gebeurt. Dit kweekte dan in de
aanvang van het huwelijk al een
onderbewuste antipathie, welke
later vaak aanleiding bleek te
zijn tot verwijdering tussen de
echtelieden met alle onzalige ge
volgen van dien.
Dat het regelen der vermogens
positie tussen partijen bij een hu
welijk toch meer en meer voor
komt, is misschien wel een ge
volg van de conjunctuurschomme
ling, crisis, verhoogde belasting
druk e.d. Wat zijn nu zoal de
voordelen en eventueel ook de
B\j het Paasfeest horen ge
kleurde eieren. Het is een heel
oud gebruik om met die dagen
de eiermaaltijd een feestelijk
tintje te geven. Er zijn allerlei
verhalen en legenden, waarin de
Paashaas een grote rol speelt, die
dat gebruik in de hand hebben
gewerkt. Vooral voor de klein
tjes is zo'n tafel met glanzende
rode, groene gele en bruine
eieren een kostelijk gezicht.
Tegenwoordig kan je bij de
drogist of de kruidenier zakjes
met kleursel kopen. Je lost het
op in water, voegt er een scheut
je azijn bij en dompelt de eieren
in de gekleurde vloeistof. Hoe
langer je dat doet, des te don
kerder worden ze. Dan met een
beetje vet of een spekzwoertje
inwrijven en oppoetsen en je
hebt een prachtig paasei!
Kan je geen eierverf kopen
dan is uienschillenwaterom een
gele kleur te krijgen, spinazie-
water voor groen, rode kool voor
paars, om maar iets te noemen,
ook heel goed te gebruiken.
In sommige streken van het
land bestaat de gewoonte de
eieren nog te versieren. Dat kan
je doen met gekleurde snippers
papier, die je voorzichtig op de
gekleurde eieren plakt. Ook kan
je het ei met figuurtjes beschil
deren. Dat kan heel aardig zijn
en in Doetinchem hebben ze zelfs
voor het kleuren en verven van
eieren een hele wedstrijd geor
ganiseerd. De mooiste eieren
worden deze week daar tentoon
gesteld.
Het spreekt natuurlijk vanzelf,
dat voor al deze bewerkingen de
eieren eerst gekookt moeten
worden. Als je dat niet doet, dan
gebeuren er de gekste ongeluk
ken!
gemeenschap" en dus het laten
vaststellen van „huwelijkse voor
waarden"? Uiteraard is dit in een
kort bestek niet volledig op te
sommen. We volstaan dan ook
met enkele belangrijke punten
aan te stippen. In de eerste plaats
kan men inderdaad bereiken, dat
het vermogen hetwelk man of
vrouw of beiden bij hun huwelijk
meebrengen, of het vermogen,
dat hun tijdens het huwelijk, b.v.
door legaat of erfstelling „op
komt", blijft van degenen, die dit
vermogen meebracht. Dit vermo
gen wordt dus niet vermengd met
dat van de andere partij, zoals bij
de gemeenschap van goederen
wel het geval is. Ook omtrent
beheers- en beschikkingsrecht ten
aanzien van een der partijen kan
bjj het opmaken van huwelijkse
voorwaarden rekening worden
gehouden.
Appeltje voor de dorst.
Het gevolg van een en ander
is, dat ook .indien b.v. alleen de
man zaken doet en het zou hem
slecht gaan, zodat een faillisse
ment onvermijdelijk is, de schuld
eisers slechts verhaal kunnen vin
den op het vermogen van de man.
De vrouw kan dan steeds voor
het gezin uit haar eigen vermo
gen bijspringen en later de man
terzijde staan voor de oprichting
van een nieuwe zaak of met haar
vermogen borg staan voor een
eventuele lening. Vanzelfsprekend
is dit de meest belangrijke reden
voor het opmaken van huwelijkse
voorwaarden. Het vermogen van
de vrouw is dan een appeltje voor
de dorst.
Men kan uiteraard elke ge
meenschap uitsluiten, doch men
kan ook een uitzondering maken
ten aanzien van vruchten en in
komsten en ook van winst en
verlies, welke vorm, naast uitslui
ting van elke gemeenschap, zeer
veel wordt gekozen. Daarnaast
kan b.v. ook nog bepaald worden,
dat de vrouw uit haar inkomsten
een evenredig deel bijdraagt in de
huishouding en de opvoeding der
kinderen. Wij hebben hiermede
zo uitgebreid mogelijk het voor
naamste op het gebied van huwe
lijkse voorwaarden vermeld. Al
leen nog dit: de acte van huwe
lijkse voorwaarden moet beslist
door een notaris worden opge
maakt en wel enige tijd voor de
dag van het huwelijk. Wie dit
niet zou doen, trouwt automatisch
in gemeenschap van goederen, een
situatie, welke we nooit meer
ongedaan kunnen maken of kun
nen veranderen.
De zenen „Urbi et Orbi". die
de H. Vader od het Hoogfeest van
Pasen aan de gelovigen over de
gehele wereld zal neven, zal door
Radio Vaticana worden nitnezon-
den on de 31.10. 25.55 en 19.84 M.
De uitzendinn. die benint om 11.50
uur. zal on de middennolf door
de Italiaanse zender worden over-
nenomen.
DIT IS DE DAC DIE DE HEER CE-
MAAKT HEEFT, ALLELUIA I
LATEN Wl| DAAR BLI| OM ZIJN
EN ONS VERHEUCEN, ALLELUIA I
Vers uit het Paas-Officie
De lenende, dat de kerkklokken
uit Rome een hele voorraad paas
eieren mede nemen, kan men
nevoenliik met een korreltje zout
nemen, maar een feit is het. dat
omstreeks Pasen de eierraners dc
beste kansen hebben, met iets
thuis te komen. Want rond de
Pasen bezinnen de meeste voaels
met het leneen van hun eerste
eieren.
Bonte collectie.
De lente wordt in de vogel
wereld ingeluid door een bonte
serie gekleurde, gespikkelde en
gevlekte eieren-collectie, die met
kwistige hand schijnt uitgestrooid
langs de sloten, op weilanden, in
bos en duin. Voor de fijnproever
is hét Paasei dat van de kieviet,
dat met deze vroege en koude
Pasen nog steeds niet schijnt ge
vonden te zijn.
De eierenraper, zelfs de meest
ervarene, heeft dit jaar een kleine
zijn de kievietseieren al vóór de
kans, meestal is dat anders en
Pasen geraapt. Nu kan het zijn
dat de plevier eerder aan bod
komt en dat zijn eieren voor die
van de kieviet worden versleten.
Als de dagen maar even warmer
worden komen de meerkoet, de
eend en het waterhoentje met
flinke legsels van een zes tot tien
stuks voor de dag. De Fazant doet
het even royaler maar de patrijs
schijnt toch de kroon te spannen
met legsels van vijftien en meer
eieren. Scholekster en visdiefje
en ook de wulp, die zowel in de
duinen als op de weilanden
broedt, laten dan ook niet lang
meer op zich wachten.
Nog een paar weken, en dan
is de raaptijd weer gesloten. Dan
zullen we niet ons geluk in de
bonte eierenverzameling, die de
natuur voor ons heeft gestrooid,
mogen zoeken maar Öns dienen
te beperken tot het doodgewone,
maar niet te versmaden kippenei.