»GA BIJ VOORBEELD EVENTJES NAAR LONDEN HEEN EN WEER e eerste Irian Argentinië tegen Engeland, de match van het jaar SCHIPHOL' JQ/ hoort u eens hier, geach te lezers, ik heb er nog eens over nagedacht, maar of u nu „gut gut" zegt of „zal wel" of „toe nou" of met een „Néé maar meneer, dat meent u toch niet!" op een meer parlementaire wijze uitdrukking geeft aan uw stomste verbazing, dat helpt allemaal niets, daar wordt het feit niet minder bloot om. Het is nu eenmaal zo, ik kan er verder ook niets aan doen en daarom zal ik het maar ont boezemen ik heb nog nooit gevlogen. Een millioenenbedrijfwaar men alleen rekent met cijfers met zes, zevenacht nullen il-H'veen iet door i legging Het valt anders niet mee, om dat in onze moderne tijd ruiterlijk te bekennen. Je kunt dat nu wel zeggen tegen een goede vriend, nadat je hem eerst een paar borrels hebt aangeboden, maar zo maar in 't wilde weg aan een menigte abonné's Zelfs al heb je dan de schrale troost, dat er van de honderd mensen, die prompt beginnen te gut-gutteren, er negentig al evenmin gevlogen hebben. Zeker, ik heb ze ettelijke keren zien vliegen, de vliegtuigen, en me meer dan eens „opgela ten" gevoeld, maar dat echte de-lucht-in-gaan bleef me onbeschoren. Het bleef me bespaard, want zo heb ik het eigenlijk altijd gevoeld. Al vanaf het ogenblik, dat mijn grootmoeder bij het horen van een vliegtuig haar wijsvinger voor mijn kleuterneus heen en weer zwaaide en de bede prevelde „Alle heiligen staan ons bij, als z'n pruttelding naar bYste'keer In jye°°enige eentje dl beneden kiepertlucht ingaat, dan is° elke glim- Grootmoe is niet meer en de prutteldingen hebben plaats gemaakt „Reizigers voor Londen worden UJOI1, I1C„ onderuit, ik ben nummer zeven op de passagiershut voor Londen en het door de luidsprekers. De Er zijn over Schiphol en de 't vliegtuig van negen uur staat al in de felle lichten van het Schiphol- ffÖ platform te glimmen en is reeds vlak voor de laatste contróle-hal ge- met één kiep alle paperassen in aan de Convair en aan de papie- Jzijn tas, de Beier komt als een ren zak, die onheilspellend uit- Toch wel vrien delijk van de collega's, bepeins ik, om me zon ste- e Vee Kw!jS°^nWf de vige hand te geven voor ik wegging. En de sport'edacteur zei zoiets vertrekhal reeds gecontroleerd, van: ,Ach kerel, dat vallen is maar een kwestie van een paar secon platform k!k\°«mftewTrd^shle den. A propos, is er een foto van je in 't archief?"f passagierslijst nog eens na. Die K.LM.-mensen spreken over Londen en Parijs en over Genève, Lissabon, Paramaribo of Teheran zoals de taxichauffeur op het Utrechtse Centraal Station over de Kromme Nieuwe Gracht en de Lange Jufferstraat Vandaag in het Wembley-Stadion mswedstrijd Wil- iveen, welke a.s. Mei, 2e Pinkster- j zou worden g® liet door met het esmettingsgevaar, d met de pokken- staat. Aangezien :1 niet is te voor- r de wedstrijden II zullen kunnen eld, zal de KNVB tijd beraden over ïg van het pro- de kampioens- in de Statenzaal \taat de televisie- nmers tijdens zijn van de P.T.T., randy en de heer Provincie Zuid- :teur) ird met een plan, ran Nieuw Guinea ïillioen zal vergen, loetd plan was ook de beslissing hier- tijdens de oorlog ngende de ontwik- Hollandia wel de hoofdstad. zodanige voorzienin- getroffen, dat hierop nodige waarborgen ;id kan worden ge tart. Voor de bouw ekenhuizen is in ge- een bedrag van 4,5 etrokken. lomische problemen. inzien van de econo- legging van Nieuw plannen in bewer- afzienbare tijd zal ikt zijn voor de ver- oenten. Op het ogen- •n trouwens in Hol- e dagen in de week ;n krijgen. Daarnaast ct in bewerking om ia geschikt te maken w. ojecten betreffen de de bodem waarover iblik overigens nog nd is. Wel zijn de ïikkel- en chroom- laan. vijs is een punt waar- irg zal moeten wor- Het vorig jaar is uinea in dit verband n volksopvoeding ge- rin zowel vertegen- •an missie en zending ïwoordigers van het ig hebben. Deze raad lijnen uitstippelen beschavingsonderwijs. ijs omvat eenvoudig rijven en kennis van -. Het is de bedoeling :rwijs geheel in han- issie en zending zal (venue de helft van en reed toer» in haar ig door. Ik volgde op itand als ik raadzaam t ik wou voorkomen, ffeur of de passagier ets van de vervolging den. i mijl verder hielden dezelfde koers. Toen plotseling, dat de af- mij en de taxi snel ragen reed langzamer het trottoir aan dg an de straat. Ik sloot ijk tot staan. Ik steeg het af en bracht de zo gauw mogelijk boom en ging toen stam staan uitkijken, topte. Met ingehouden 1 ik in de donkerte, vachtend 'feur opende het por- taxi, en het meisje ilverbrocateni mantel Ik slaakte een diepe verlichting: ik had de en te pakken gehad: niet in geslaagd mij te f even stil in de licht- een nabije straat- i keek op naar een er pand waarvoor de jljjven stilstaan. (Wordt vervolgd.) DINSDAG 8 MEI 1951 PAGINA 5 (Van een onzer reportage-redacteuren) VOOr geweldige Zilveren VOgels en ik heb A gezegd. Ik kom er niet meer vriendelijk verzocht, zich naar port van krokodillen en olifanten, ^«-,.-1^... IL Li i i aet toestel te begeven klinkt alles erbij inbegrepen.... uiuuiu. Constellation uit zijn club omhoog - - - een dikke drie millioen liter stookolie en met tankinstallaties voor vliegtuigbenzine, die een inhoud hebben van vijfhonderd duizend en bijna anderhalf mil lioen liter. En de K.L.M. rekent dan nog eens apart. Met een luchtnet van 153.000 kilometer en een gemiddelde vliegafstand van 108.000 kilometer per dag. Met een ton/km productie, die voor 1951 is geraamd op 220 millioen, met 85 buitenlandse vertegen woordigingen en met 73 steden, die, verdeeld over 56 landen, in het luchtnet zijn opgenomen. Met voor tienduizend gulden op de vleugel zou durven klimmen Met zes parachuten om nog niet! Je zult toch parachutist van be roep zijn! Luik open en vallen maar! Twee, drie kilometer onder je voetzolen pinkelt een spelde- knopje Kijk, lezers, met dergelijke ge dachten moet je je als je voor het eerst door de lucht zweeft, bij voorkeur natuurlijk niet bezig houden. Dan zit je je maag min of meer te treiteren, voelt wel? Ik red het nog net, als is het kiele-kiele. Je kunt als een klein ontvangstation, midden in de pol der, aan de motorenproefbank, in de revisiehallen en in de werk plaatsen. En het een past in het ander. Precies. Lucifersdoosjes en peperkorrels. Het wordt de hoogste tijd, dat ik weer ga zitten, want m'n be- een luchtvloot van 68 toestellen, beetje man per slot van rekening nen beginnen angstig te wiebelen. met 349 vliegers, 218 boordwerk tuigkundigen, 175 telegrafisten, 127 stewards en 131 stewardessen. Om dan nog niet eens te spreken over de al niet meer in geldsom men uit te drukken betekenis van de K.L.M. als onze nationale luchtvaart voor het individu en de gemeenschap van onze mo derne samenleving. Een beteke nis, welke ligt in het vervoer van ééndagskuikens tot en met het ontsluiten van nog onbereikbare gebieden. Het reisje van de mi nister, een vliegtuig vol met anjers voor de Sjah, het trans- toch moeilijk je vinger onsteken en zeggen van „Vlug, vlug juf frouw, ik word zo akelig De stewardessen zijn trouwens druk bezig. Ze brengen sigaret ten rond en koffie met sand wiches en later nog eens siga retten en een flesje met een „op- Ik moet eerst even bijkomen, voor ik weer naar beneden durf te kij ken. (Wie zegt daar „gut gut"?) Er komt weer leven in de duistere diepte, hier en daar gloeit een lichtje, de eerste lichtjes van En geland. Ik zet m'n horloge een uur terug, een sensatie op zich. kikkertje". Alles bij de reis inbe- om negen uur van Schiphol w;eg grepen. Je natje en droogje, je rokertje en je lectuur. Dat zij gezegd: de KLM beschouwt je als gast en zo voel je je ook. Op het vliegveld, in het vliegtuig en in de KLM-bus, die je van en naar het toestel brengt. Je hoeft maar en nu is het na een dik uur vlie gen tien minuten over negen. Nog een klein kwartiertje en we gaan landen. Het vliegtuig mindert vaart en „valt" bij tientallen me ters tegelijk naar beneden. Bij iedere „zucht" grijp ik automa- steekt boven de hoes aan de fau teuil voor me. „Voor luchtziekte" staat er op. één kik te geven en je wordt met tisch naar de stoelleuning. Intus- service overgoten. En of je die sen praat ik tegen m'n maag „Ef kik nu geeftop Schiphol of in fetjes op je tanden bijten, ouwe York- r»f SiriEfannrp nf zes- jongen!" nis zn'-n maae eens What's yoür name" sir!" en dan vliegt tussen twee gelakte nagel tjes een poltoodje langs de lijst. „Prik, hebbes", zouden ze in Amsterdam zeggen. Het vliegtuig het is een Convair-Liner staat te zilveren in de avond. Op het eerste ge zicht zou je niet geloven, dat er Je moef je maag niet treiteren New York of Singapore of zes duizend voet boven de Egyptische woestijn, dat blijft krek eender. Ik kan de bekoring niet langer weerstaan en het blondje is al weg om het te vragen. „Gaat U maar mee" komt ze terug en ik volg de stewardess door het keu kentje heen naar de cockpit. Een bescheiden vierkante ruimte, waarin de silhouetten van vier mannen zwijgend kijken en fluis- Eigenwijs als zo'n maag kan' zijn! En precies tegen de draad in. Het vliegtuig zakt en ik zak mee, maar m'n maag wil alsmaar naar de hoogte. De stewardess komt waarschu wen. „Wilt U de riemen weer vast maken?" We zitten boven Lon den, al vijf, _even minuten en nu draait het nog alsmaar zakkende toestel in de richting van Londen- Airport, het vliegveld. Ik duizel Duizend passagiers per dag komen en gaan van honderdvijf- tig vliegtuigen per dag pas weer goed gaat beginnen. In de fraaie vertrekhal voor de Tussen ons gezegd en gezwegen, passagiers voor Europa er is lezers, de vetlerenbal-collega °.°k zo>n hal voor de intercon- heeft wel méér van die opwek- tinentale vluchten stonden kertjes. Alleen, hij meent er geen temidden van de loketten, balu- snars van. Hij meent er nog min- straden, hekjes en blauwbeklede Het vliegtuig staat even stil aan het begin van de startbaan, maar dan breekt een dreunend en daverend geweld los. De mo- veertig mensen in. gaan, zo klein toren bonken en beuken en het De gewone man ziet er geen lijkt het toestel op dat betonnen toestel trilt tot in zijn „staart- veld van de luchthaven, dat weg- beentje". Het feest gaat begin- vloeit in de drempellichten van nen. De papieren zak irriteert me, brood in de startbanen. Daarachter ligt het is alsof de letters alsmaar wijd en zwart het polderland te groter worden. Ik weet niet, of spoken in de felwitte bundel uit ze me nu uitdagen of uitnodigen, de vuurtoren in Amstelveen en Zo in de stijl van „Zeg beste dichterbij, aan de rand van het vrind, als je straks niet weet vliegveld, weerkaatst tegen de waar je het zoeken moet, dan is teren. Het licht van de tellers en als ik naar beneden kijk. Londen meters bleekt op de vuisten van bij avond, een fantastisch schouw de gezagvoerder, die om de knup- spel van milliarden witte en gele pel persen en flitst in het metaal en groene lichtjes, die dat einde van de koptelefoon om de blonde loze beeld van huizen en straten haren van de jonge tweede pi- en plein en parken markeren. Zo is ie ook wel weer). bet shagje er bij in. Dan schuift Maar hij kan me nog meer ver- lanës de loketten van de ver tellen, ik ga toch vliegen. Scheelt trek- en aankomsthallen de ene me weer een gebrek aan mijn óueue passagiers achter de andere opvoeding, zoals dat heet. Je moet aan- eens een keer in de. lucht gezeten In het restaurant is het al even 1,_iï rustig. Er schijnen voor Londen vncgvciu, yicchohiïi i,<=Scii «ao, JC uci mu», umi is der van dan van zijn belofte, een A maar een maar wemig passagiers te zijn. hemel het herkenningslicht van de zak hier, hoor!" Ik wil 't ding schietgebedje tot Sint Christofoor PaaT douane-beambten een shagje Aan een tafeltje in de hoek doet groene neonbuizen, dat aan- en niet meer zien en duw de zak voor me te zullen verzuchten. (Zó ?e draaien, m ae spitsuren schiet een viertal Engelse onderofficie- uitknipt en regelmatig de morse- diep weg in de hoes. 10 or ren zich te goed aan een volvette letters AM, van Amsterdam, uit- Daar komen de stewardessen. kaas en links van me liggen op zendt. Dit zijn nog maar een paar Het blondje tracteert op peper een rijtje-kien een paar Chinezen details van het uitgebreide veilig- muntjes tegen luchtdruk en en Pakistaners in hun stoelen heidssysteem voor het luchtver- maagstoornissen en 't zwartje een dutje te plegen. De Ameri- keer. brengt met een stapel kranten - kaan, die ginds onder het blade- Aan de „valreep" salueert een en tijdschriften de boodschap, de neppen om de ziel van de K.L.M. In 1950 werden met de K.L.M.- ren in stapels paperassen door, steward „goede reis" en boven riemen vast te maken. Dan neemt te Kunnen vatten, voelt u wel. Ga toestellen en met de vliegtuigen een amandelbroodje verorbert en aan de trap, in de deuropening de „Meindert Hobbema" zijn aan- oij voorbeeld eventjes naar Lon- van de negen buitenlandse maat- daarbij nog om de bladzijde zijn van het toestel, staan twee ste- loop. Eerst langzaam, dan snel st" Men an, weer, stelde de schappijen, welke de Nederlandse hoornen bril af en weer op zet, wardessen, een blondje en een ner, nog sneller. In zijn gewel- ^..ij.jvi.-perscnet voor. Efletjes luchthaven geregeld aandoen, een moet wel een belangrijk mens zwartje, ter verwelkoming ge- dige soepele vaart suist het toe- -en" tv vTeies geve 345.000 mensen van en naar zijn. Het zijn trouwens allemaal reed. Gezellig ongedwongen, zo stel langs de baanlichten. Op de «I,*™J t j Schiphol vervoerd en dat wil min of meer belangrijke mensen, in de geest van „Kom d'r in, even wiegende vleugels trillen Pa^ifs«jmjs? nwl™t env,en ??ggen> 4at ,er dagelijks een die per vliegtuig reizen. Niet zo- mensen, het is binnen warmer de uitlaten en dan maken de rub- L,lssfboi1' kleine duizend passagiers moes- zeer om de dubbeltjes, want vlie- dan buitenberwielen zich los van de aarde ^aramaribo of leneran zoals de ten worden verwerkt. En om dan gen is goedkoper dan men denkt, taxi-chauffeur op het Centraal meteen nog maar wat meer cij- maar doodeenvoudig omdat de Station over de Kromme Nieuwe- fers te noemen: van die 345.000 gewone man er het zijne wel van gracht en de Lange Jufferstraat, passagiers vlogen er 260.000 op zeggen kan, maar er geen brood in ieder geval zit ik nu in een de Europese lijnen en 85.000 op in ziet, nóch heeft, om op een prettige fauteuil van het Schip- de intercontinentale. simpele door-de-weekse dag even- hol-restaurant op het seintje van Het totaal gewicht aan post, tjes gauw naar Wenen, Stock- instappen te wachten en als dat van Schiphol wegging en er holm, Bangkok, Caracas, Djakar- u me nu vraagt hoe ik me voel, aankwam, bedroeg het vorig jaar ta of noem-maar-op te vliegen, dan zeg ik: Nou ja, het wordt 2.550.000 kilo, hetgewicht aan De Spanjaard, die met zijn de eerste keer, moet u rekenen, goederen 11.850.000 kilo. Voor de zwarte snor over de vitrine van loot. Daarachter tuurt de boord werktuigkundige naar de instru menten en tussen de zenders en ontvangers zit onder een lampje de telegrafist over een kaart ge bogen, terwijl zijn rechterhand op een morsesleutel rust. Buiten is het pikkedonker. Als de gezagvoerder de schijnwerper aanknipt, zie ik in een flits de zilveren neus van het toestel in een sproeier van millioenen kris talletjes. Dan is het weer don ker en onverstoord snijdt de Con vair met een vaart van 360 kilo- vanuit de lucht gezien, een on begrensde maquette van een stad van kinderspeelgoed. Over een asfaltlintje schuiven de twee-ver diepingen-bussen, niet groter dan lucifersdoosjes en langs de ver lichte blokjes van de City bewe gen als korreltjes zwarte peper, de mensen Maar als het vliegtuig met een licht schokje op de landingsbaan is neergekomen en een luxueuze bus van de KLM me na het ver vullen van de nodige formaliteiten in Sloane Street heeft afgezet, sta mqter per uur door de atmosfeer, ik midden in het avondleven van Je kunt als een klein beetje man toch moeilijk je vinger opsteken en zeggen van „vlug vlug juffrouw, ik word zo akelig Reisje van de minister inbegrepen en duiken de lichtjes onder de rand van de raampjes weg. Ik vlieg! Niets bijzonders, dat vlie gen. Vandaag niet minder ge woon dan paardrijden of "brom fietsen, maar een aparte sensatie, als je het voor de eerste keer beleeft. Het toestel steigert naar de wolken. Ik voel de luchtdruk in m'n oren en tot boven m'n Er staan geen verkeersagenten in de lucht en er zijn geen stop borden en geen vluchtheuveltjes. Er zijn geen wegenwacht, geen ziekenauto's en geen brandweer wagens. En toch krioelen honder den vliegtuigen onafgebroken over werelddelen en oceanen en over landen en zeeën. Ze kruisen el- Ti u .cï. "fvjv; - - - - - - - xvü„. «„ui „c iwaiic öiiui u v ei ue viiimc van De deur klapt dicht, 't blondje ogen en als het vliegtuig schuin kaar en stormen over en onder Ik ben flink nieuwsgierig hoe dit oorlog, m 1938 waren die cijfers het souvenir-winkelt je veegt, ziet heeft mijn jas al aangenomen en ombuigt op de Noordzee aan, en elkaar door Ze ontwijken het uitje, om niet van een uit te 102M,\er beslist wel een stevige boter- naar de kapstok gebracht en ik met regelmatige „zuchtjes"tot noodweer ze draaierin een af- S zal bevallen en Ik (0<ü.9o5 (üOStT en 4innnR ctr\o- V»am in 7nn T^y~i-f-Pav»4--ï« «*4+ rilfVnnfl vinlr Tzroc* in rT/~> L-necjonc? ran rzn'-r» 1t3 1.11. 1 11 1 U'JJ - o --00-- •-»%- omwoncn. kletlFi|£e ciiXACbiiCii van even Izal bidden. Overigens smaakt het van 1951. Ik heb alleen maar een veel luchtvaartmaatschappijen, uist gebrachte bier me uitste- tas bij me met m'n scheerboeltje Nog een Zweed en een Deen eend ik weet alleen niet of en m'n pyama. „Voor de bakker" en een gezette Beier (uit Beier- mijn maag straks met de beroer- zei de douane ervan, „en nu nog land) en dan hebben we het hete- «elen van de lucht ook het bier even uw paspoort en deviezen- rogene gezelschap van vanavond nog zal kunnen verdragen en boekjeDit is voor mekaargehad. Piloten en telegrafisten T, °£?.,de zilveren vogel na te apen. heen en ze blijven de luchtdoel YT7 a PromPt gevoel van „Niks van aantrekken", spreek manoeuvres en verkeersballon- „Wat kan me gebeuren, laat de ik mezelf moed in. „Moet die nen uit de buurt. Ze suizen naar Aeii5n maar dorsen en vaj1 maag weten!" En nu naar be- de aarde en nemen een nieuwe „Ach man, waar zit je je nu toch neden kijken, jongen, want dat aanloop naar -de hemel, precies zo zenuwachtig om te maken!" is de clou van de luchtdoop. Het op tijd, dag en nacht door, bij De hele rustig-luxueuze sfeer m is pikdonker buiten. In de afgrij- helder weer, in stortregens of in het vliegtuig werkt trouwens kal- selijke. diepte ligt Amsterdam, ee ondoorzichtige mist. En dit merend. Het licht van de kleine een glinsterende mierenhoop van snelverkeer mag zich de preten- lampjes boven elke zitplaats lichtjes, als een gouden sprookje tie aanmeten, het meest veilige speelt op de stemmige bekleding m een eeuwige duisternis. te zijn! van de wanden en vloer en scha- Ik wil mezelf op de proef stel- Die vier zwijgende en luisteren- duwt in de warm-rode gordijn- len, druk m'n neus tegen het de en turende mannen in de tjes, die naast de raampjes ruitje en kijk bijna loodrecht naar schemering van de cockpit, dat Knnorlrtn Tl-l rl O /Jinnfn nAW ..4»„ ,,41 Jni 1nrOM-4-4n ttIït een wereldstad. Ik kijk op m'n horloge. Om zeven uur vroeg ik op het Rokin een Amsterdamse agent, waar ik de halte van de bus naar Schiphol kon vinden, nog geen vier uur later ga ik in Piccadilly Circus een „bobby" vragen, waar ik hotel Regent Palace moet zoeken.... Als de volgende dag de zon op haar hoogste punt te branden staat zit ik weer in de kussens van een Convair-Liner, vlak bij het raampje en laat ik de toma tensoep koud worden, omdat ik m'n ogen maar niet af kan houden van die goddelijke schoonheid van luchten en wolken, van verten en diepten, van licht en van schaduw en van water en land. En, in de laatste minuten, van die groene en zwarte en grijze vierkantjes en rechthoekjes, die precies tegen elkaar passen en met als daar boven op gezet huisjes en toren tjes, bosjes en bruggetjes en een rij van schitterende glasplaatjes. De broeikassen van Aalsmeer, ^Derti'e iaar celedpn tnon do benAd?n- *9 de diepte pinkelt een zijn er vier uit dat legertje van waarjn wat zonnestralen spiege- ijerng jaar geleden, toen de speldeknopje, misschien is het wel deskundigen, die met hun hoofd ipn .l_i.ivl. nnf? maar ppii mpfpnento. ~~U44_.i ,1 iiJCU- Een K.L.M. nog maar een pietepeute- eën schijnwerper van een paar rig bedj-ijfje was met zegge en duizend kaars. Het wordt me schrijve zeven man personeel (nu gauw te machtig, al m'n ingewan- De stewardes hezig een eitje te verwerken in haar „pantry", het vliegtuigkeukentje, van alle gemakken voorzien. zijn het er een dikke elfduizend) was het „comfort" wel een klein beetje anders. Als het de passa gier toen eerst gelukt was om zonder op een glibberig klei- paadje uit te glijden, het vlieg tuig te bereiken, dan werd hij „ingepakt" in een dikke leren vliegjas, een vliegkap met bril, een dikke wollen das en dito handschoenen, een voetenzak, een reisdeken en niet te vergeten een warmwaterstoof. Dichte cabi nes had men toen nog niet uit gevonden. De piloot was er nog een graadje erger aan toe. Die zat op een open zitplaats, vlak naast de motor. Na de vlucht was de beste man aan de ene kant ijsbeer, aan de andere kant roastbeefMaar ieder jaar werd het beter en de K.L.M. is mede groot en groots geworden door haar streven naar een ma ximum aan comfort en service. Het vliegtuig zet zich in be weging en taxiet dan langzaam naar de startbaan. Het glijdt met zachtjes zoemende motoren langs het restaurant en de verkeers toren en langs de enorme han gars in de verte. Voorbij het uitgebreide complex van garages, magazijnen en werkplaatsen en langs het gebouw, dat boven de andere uitsteekt. Schiphols nieuw- den willen mee naar buiten kij ken. De Chinezen aan de over kant schijnt het vliegen ook nog niet erg best te bevallen. Zien ze nu zo geel om hun neus of verbeeld ik me dat maar? Ik zit me van alles en nog wat te ver en handen de veiligheid bescher men en de geweldige techniek dienstbaar maken aan het ver voer van broedeieren en tulpen tot en met koningen en keizers. Beijeden passen en meten en cij feren en seinen „plannen", repa reren en controleren die andere mannen. In de verkeerstoren en op het vliegplannenbureau van beelden. Ik vraag me af of ik Schiphol, op het radio zend- en heel klein landje maar, maar zijn kracht en zijn durf von ken in de «notoren van de KLM- toestellen, die Neerlands vlag uit dragen tot in de uithoeken van de aarde. Of mij het vliegen bevallen is? Als ik ooit nog eens een belang rijk mens word, krijgt de KLM er een vaste klant bij. voor de rest kijk ik maar zo'n Dat is all'right.... Wat gaat u lopen het restaurant in en uit, IP? rond. eigenlijk in Londen doen?" een kellner schiet met wapperend _JU®t is betrekkelijk rustig op „Een wandelingetje maken, servet tussen de met vlaggetjes ste motorenproefbank. Langs dat schiphol. De grootste drukte, zo denk ik en als er dan nog tijd gesierde tafeltjes door, terwijl in millioenenbedrijf, waar dag en nissen twaalf en zessen 's mid- overschiet, een uurtje of wat haar donkerblauwe uniformen nacht gewerkt wordt en waar dags, is voor vandaag weer ach- slapen(wat 'n snitje, wat 'n snitje, zou men alleen maar rekent met cij- ter de rug. Ik geloof, dat het „Nou, plezierige wandeling dan mr. P. L. Astron zeggen) een fers met zes, zeven, acht nullen, vliegtuig van negen uur naar en slaap ze lekker!" was het ant- groepje lieftallige grondstewar- Met veertig- tot vijftigduizend jonden een van de laatste toe- woord van de deviezen-dienaar, dessen met parelende glimlachen opstijgingen en landingen per stellen van de avonddienst is. Er maar nadat ik dan toch eerst een de gezellige sfeer omlijsten. De jaar, met exploitatiekosten, alleen Komen wellicht nog wel een paar nadere explicatie van het doel Chinezen hebben er geen oog voor de luchthaven, die in 1950 westellen binnen en vannacht van mijn reis had gegeven. Want voor. Hun ogen, die toch al niet rond de anderhalf millioen gul- orommen natuurlijk de post- en het is met de douane en de con- te groot zijn, zitten nog steeds den bedroegen; met een electri- j-"kisten" door de lucht, troleurs op Schiphol zo, dat ze potdicht. Ik wel, eerlijk gezegd, citeitsverbruik over dat jaar van roaar dan wordt het toch wel ze wél, maar meteen toch ook maar dit is meer een kwestie van bijna zes millioen kilowatturen, eer zonsopgang, voordat het weer beslist niet zien vliegen.... een groeiende behoefte aan mede- met voor de centrale verwarming In het beroemde Wembley- stadion te Londen, de plek, die slechts gereserveerd is voor de jaarlijkse Cup-final en voor de ontmoetingen EngelandSchot land, treedt vanmiddag het voetbalelltal van Argentinië tussen de lijnen voor de wed strijd van het jaar: Engeland Argentinië. Zestigduizend gulden heeft Engeland moeten betalen om de Argentijnen te bewegen de Oce aan over te steken, maar de Foot ball Association had dat bedrag er gaarne voor over ,want het is de moeite waard Argentinië aan het werk te zien. Dit land beweert van zichzelf, dat het het beste voetbal speelt van Zuid- Amerika- hetgeen dus betekent dat het zich ook beter acht dan Uruguay, dat vorig jaar het we reldkampioenschap behaalde. Nog meer dan de Cup-final SDreekt de ontmoeting van van daag tot de verbeelding van de Engelsen. Argentinië betekent in Groot-Brittannië immers het zelfde als in ons land: Engeland. Hetgeen wil zeggen, dat zelfs Lawton, Matthews, Mortensen, Ford en wat er aan beroemdhe den nog meer rondloopt op de Engelse velden, de Argentijnen beschouwen als leermeesters. Een merkwaardige ommekeer van de verhoudingen overigens, want'n kleine 80 jaar geleden heeft een Engelsman in Argentinië het voetbalspel ingevoerd. Vanzelfsprekend brengen de bezoekers een profteam in het veld. Het beroepsspel heeft in Argentinië een enorme vlucht genomen sinds 1930. In de hoogste klasse spelen 18 teams en elke Zondag worden de negen wedstrijden bijgewoond door 300.000 toeschouwers. De Engelse ploeg, op eigen bo dem, alleen nog maar verslagen door Ierland, moet in de voor hoede twee sterke troeven mis sen: de blonde Wilf Mannion. nog altijd niet hersteld van de bles sures, opgelopen in de wedstrijd tegen de Schotten, en Stanley Matthews, wiens knie gebles seerd is. Engeland zal vanmiddag zowel de baltovenaars als de schutters kunnen gebruiken, en men heeft dan ook Mortensen, Finney en Jackie Milburn (de ster van de cup-final) in de voorhoede op gesteld. „De Zuid-Amerikanen zullen alle zeilen moeten bijzetten om ons op eigen grond te verslaan" schrijven de Engelse sportjour nalisten. Voetbal FESTIVAL OF BRITAIN LONDEN (A.N.P.). Uitsla gen van de in het kader van het Festival of Britain gespeelde wed strijden: ChelseaFloriani (Mal ta) 51 (20). Lanceshire com binationN.E.C. (Ned.) 3-3 (2-2).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1951 | | pagina 5