»GA BIJ VOORBEELD EVENTJES NAAR LONDEN
HEEN EN WEER
e eerste
Irian
Argentinië tegen Engeland,
de match van het jaar
SCHIPHOL' JQ/ hoort u eens hier, geach
te lezers, ik heb er nog eens
over nagedacht, maar of u nu „gut gut" zegt
of „zal wel" of „toe nou" of met een „Néé
maar meneer, dat meent u toch niet!" op een
meer parlementaire wijze uitdrukking geeft
aan uw stomste verbazing, dat helpt allemaal
niets, daar wordt het feit niet minder bloot
om. Het is nu eenmaal zo, ik kan er verder ook
niets aan doen en daarom zal ik het maar ont
boezemen ik heb nog nooit gevlogen.
Een millioenenbedrijfwaar men alleen rekent
met cijfers met zes, zevenacht nullen
il-H'veen
iet door
i legging
Het valt anders niet mee, om dat in onze
moderne tijd ruiterlijk te bekennen. Je kunt dat
nu wel zeggen tegen een goede vriend, nadat je
hem eerst een paar borrels hebt aangeboden,
maar zo maar in 't wilde weg aan een menigte
abonné's Zelfs al heb je dan de schrale
troost, dat er van de honderd mensen, die
prompt beginnen te gut-gutteren, er negentig
al evenmin gevlogen hebben.
Zeker, ik heb ze ettelijke keren zien vliegen,
de vliegtuigen, en me meer dan eens „opgela
ten" gevoeld, maar dat echte de-lucht-in-gaan
bleef me onbeschoren. Het bleef me bespaard,
want zo heb ik het eigenlijk altijd gevoeld. Al
vanaf het ogenblik, dat mijn grootmoeder bij
het horen van een vliegtuig haar wijsvinger
voor mijn kleuterneus heen en weer zwaaide en
de bede prevelde „Alle heiligen staan ons bij, als z'n pruttelding naar bYste'keer In jye°°enige eentje dl
beneden kiepertlucht ingaat, dan is° elke glim-
Grootmoe is niet meer en de prutteldingen hebben plaats gemaakt „Reizigers voor Londen worden UJOI1, I1C„
onderuit, ik ben nummer zeven op de passagiershut voor Londen en het door de luidsprekers. De Er zijn over Schiphol en de
't vliegtuig van negen uur staat al in de felle lichten van het Schiphol- ffÖ
platform te glimmen en is reeds vlak voor de laatste contróle-hal ge- met één kiep alle paperassen in aan de Convair en aan de papie-
Jzijn tas, de Beier komt als een ren zak, die onheilspellend uit-
Toch wel vrien delijk van de collega's, bepeins ik, om me zon ste- e Vee Kw!jS°^nWf de
vige hand te geven voor ik wegging. En de sport'edacteur zei zoiets vertrekhal reeds gecontroleerd,
van: ,Ach kerel, dat vallen is maar een kwestie van een paar secon platform k!k\°«mftewTrd^shle
den. A propos, is er een foto van je in 't archief?"f passagierslijst nog eens na.
Die K.LM.-mensen spreken over Londen en Parijs en over
Genève, Lissabon, Paramaribo of Teheran zoals de taxichauffeur
op het Utrechtse Centraal Station over de Kromme Nieuwe
Gracht en de Lange Jufferstraat
Vandaag in het Wembley-Stadion
mswedstrijd Wil-
iveen, welke a.s.
Mei, 2e Pinkster-
j zou worden g®
liet door met het
esmettingsgevaar,
d met de pokken-
staat. Aangezien
:1 niet is te voor-
r de wedstrijden
II zullen kunnen
eld, zal de KNVB
tijd beraden over
ïg van het pro-
de kampioens-
in de Statenzaal
\taat de televisie-
nmers tijdens zijn
van de P.T.T.,
randy en de heer
Provincie Zuid-
:teur)
ird met een plan,
ran Nieuw Guinea
ïillioen zal vergen,
loetd plan was ook
de beslissing hier-
tijdens de oorlog
ngende de ontwik-
Hollandia wel de
hoofdstad.
zodanige voorzienin-
getroffen, dat hierop
nodige waarborgen
;id kan worden ge
tart. Voor de bouw
ekenhuizen is in ge-
een bedrag van 4,5
etrokken.
lomische problemen.
inzien van de econo-
legging van Nieuw
plannen in bewer-
afzienbare tijd zal
ikt zijn voor de ver-
oenten. Op het ogen-
•n trouwens in Hol-
e dagen in de week
;n krijgen. Daarnaast
ct in bewerking om
ia geschikt te maken
w.
ojecten betreffen de
de bodem waarover
iblik overigens nog
nd is. Wel zijn de
ïikkel- en chroom-
laan.
vijs is een punt waar-
irg zal moeten wor-
Het vorig jaar is
uinea in dit verband
n volksopvoeding ge-
rin zowel vertegen-
•an missie en zending
ïwoordigers van het
ig hebben. Deze raad
lijnen uitstippelen
beschavingsonderwijs.
ijs omvat eenvoudig
rijven en kennis van
-. Het is de bedoeling
:rwijs geheel in han-
issie en zending zal
(venue de helft van
en reed toer» in haar
ig door. Ik volgde op
itand als ik raadzaam
t ik wou voorkomen,
ffeur of de passagier
ets van de vervolging
den.
i mijl verder hielden
dezelfde koers. Toen
plotseling, dat de af-
mij en de taxi snel
ragen reed langzamer
het trottoir aan dg
an de straat. Ik sloot
ijk tot staan. Ik steeg
het af en bracht de
zo gauw mogelijk
boom en ging toen
stam staan uitkijken,
topte. Met ingehouden
1 ik in de donkerte,
vachtend
'feur opende het por-
taxi, en het meisje
ilverbrocateni mantel
Ik slaakte een diepe
verlichting: ik had de
en te pakken gehad:
niet in geslaagd mij te
f
even stil in de licht-
een nabije straat-
i keek op naar een
er pand waarvoor de
jljjven stilstaan.
(Wordt vervolgd.)
DINSDAG 8 MEI 1951
PAGINA 5
(Van een onzer reportage-redacteuren)
VOOr geweldige Zilveren VOgels en ik heb A gezegd. Ik kom er niet meer vriendelijk verzocht, zich naar port van krokodillen en olifanten,
^«-,.-1^... IL Li i i aet toestel te begeven klinkt alles erbij inbegrepen....
uiuuiu. Constellation uit zijn club omhoog - - -
een dikke drie millioen liter
stookolie en met tankinstallaties
voor vliegtuigbenzine, die een
inhoud hebben van vijfhonderd
duizend en bijna anderhalf mil
lioen liter. En de K.L.M. rekent
dan nog eens apart. Met een
luchtnet van 153.000 kilometer en
een gemiddelde vliegafstand van
108.000 kilometer per dag. Met
een ton/km productie, die voor
1951 is geraamd op 220 millioen,
met 85 buitenlandse vertegen
woordigingen en met 73 steden,
die, verdeeld over 56 landen, in
het luchtnet zijn opgenomen. Met
voor tienduizend gulden op de
vleugel zou durven klimmen
Met zes parachuten om nog niet!
Je zult toch parachutist van be
roep zijn! Luik open en vallen
maar! Twee, drie kilometer onder
je voetzolen pinkelt een spelde-
knopje
Kijk, lezers, met dergelijke ge
dachten moet je je als je voor het
eerst door de lucht zweeft, bij
voorkeur natuurlijk niet bezig
houden. Dan zit je je maag min
of meer te treiteren, voelt wel?
Ik red het nog net, als is het
kiele-kiele. Je kunt als een klein
ontvangstation, midden in de pol
der, aan de motorenproefbank, in
de revisiehallen en in de werk
plaatsen. En het een past in het
ander. Precies.
Lucifersdoosjes en
peperkorrels.
Het wordt de hoogste tijd, dat
ik weer ga zitten, want m'n be-
een luchtvloot van 68 toestellen, beetje man per slot van rekening nen beginnen angstig te wiebelen.
met 349 vliegers, 218 boordwerk
tuigkundigen, 175 telegrafisten,
127 stewards en 131 stewardessen.
Om dan nog niet eens te spreken
over de al niet meer in geldsom
men uit te drukken betekenis
van de K.L.M. als onze nationale
luchtvaart voor het individu en
de gemeenschap van onze mo
derne samenleving. Een beteke
nis, welke ligt in het vervoer van
ééndagskuikens tot en met het
ontsluiten van nog onbereikbare
gebieden. Het reisje van de mi
nister, een vliegtuig vol met
anjers voor de Sjah, het trans-
toch moeilijk je vinger onsteken
en zeggen van „Vlug, vlug juf
frouw, ik word zo akelig
De stewardessen zijn trouwens
druk bezig. Ze brengen sigaret
ten rond en koffie met sand
wiches en later nog eens siga
retten en een flesje met een „op-
Ik moet eerst even bijkomen, voor
ik weer naar beneden durf te kij
ken. (Wie zegt daar „gut gut"?)
Er komt weer leven in de duistere
diepte, hier en daar gloeit een
lichtje, de eerste lichtjes van En
geland. Ik zet m'n horloge een
uur terug, een sensatie op zich.
kikkertje". Alles bij de reis inbe- om negen uur van Schiphol w;eg
grepen. Je natje en droogje, je
rokertje en je lectuur. Dat zij
gezegd: de KLM beschouwt je als
gast en zo voel je je ook. Op het
vliegveld, in het vliegtuig en in
de KLM-bus, die je van en naar
het toestel brengt. Je hoeft maar
en nu is het na een dik uur vlie
gen tien minuten over negen. Nog
een klein kwartiertje en we gaan
landen. Het vliegtuig mindert
vaart en „valt" bij tientallen me
ters tegelijk naar beneden. Bij
iedere „zucht" grijp ik automa-
steekt boven de hoes aan de fau
teuil voor me. „Voor luchtziekte"
staat er op.
één kik te geven en je wordt met tisch naar de stoelleuning. Intus-
service overgoten. En of je die sen praat ik tegen m'n maag „Ef
kik nu geeftop Schiphol of in fetjes op je tanden bijten, ouwe
York- r»f SiriEfannrp nf zes- jongen!" nis zn'-n maae
eens
What's yoür name" sir!" en dan
vliegt tussen twee gelakte nagel
tjes een poltoodje langs de lijst.
„Prik, hebbes", zouden ze in
Amsterdam zeggen.
Het vliegtuig het is een
Convair-Liner staat te zilveren
in de avond. Op het eerste ge
zicht zou je niet geloven, dat er
Je moef je maag niet
treiteren
New York of Singapore of zes
duizend voet boven de Egyptische
woestijn, dat blijft krek eender.
Ik kan de bekoring niet langer
weerstaan en het blondje is al
weg om het te vragen. „Gaat U
maar mee" komt ze terug en ik
volg de stewardess door het keu
kentje heen naar de cockpit. Een
bescheiden vierkante ruimte,
waarin de silhouetten van vier
mannen zwijgend kijken en fluis-
Eigenwijs als zo'n maag
kan' zijn! En precies tegen de
draad in. Het vliegtuig zakt en
ik zak mee, maar m'n maag wil
alsmaar naar de hoogte.
De stewardess komt waarschu
wen. „Wilt U de riemen weer vast
maken?" We zitten boven Lon
den, al vijf, _even minuten en nu
draait het nog alsmaar zakkende
toestel in de richting van Londen-
Airport, het vliegveld. Ik duizel
Duizend passagiers per dag komen en gaan van honderdvijf-
tig vliegtuigen per dag pas weer
goed gaat beginnen.
In de fraaie vertrekhal voor de
Tussen ons gezegd en gezwegen, passagiers voor Europa er is
lezers, de vetlerenbal-collega °.°k zo>n hal voor de intercon-
heeft wel méér van die opwek- tinentale vluchten stonden
kertjes. Alleen, hij meent er geen temidden van de loketten, balu-
snars van. Hij meent er nog min- straden, hekjes en blauwbeklede
Het vliegtuig staat even stil
aan het begin van de startbaan,
maar dan breekt een dreunend
en daverend geweld los. De mo-
veertig mensen in. gaan, zo klein toren bonken en beuken en het
De gewone man ziet er geen lijkt het toestel op dat betonnen toestel trilt tot in zijn „staart-
veld van de luchthaven, dat weg- beentje". Het feest gaat begin-
vloeit in de drempellichten van nen. De papieren zak irriteert me,
brood in de startbanen. Daarachter ligt het is alsof de letters alsmaar
wijd en zwart het polderland te groter worden. Ik weet niet, of
spoken in de felwitte bundel uit ze me nu uitdagen of uitnodigen,
de vuurtoren in Amstelveen en Zo in de stijl van „Zeg beste
dichterbij, aan de rand van het vrind, als je straks niet weet
vliegveld, weerkaatst tegen de waar je het zoeken moet, dan is
teren. Het licht van de tellers en als ik naar beneden kijk. Londen
meters bleekt op de vuisten van bij avond, een fantastisch schouw
de gezagvoerder, die om de knup- spel van milliarden witte en gele
pel persen en flitst in het metaal en groene lichtjes, die dat einde
van de koptelefoon om de blonde loze beeld van huizen en straten
haren van de jonge tweede pi- en plein en parken markeren. Zo
is ie ook wel weer). bet shagje er bij in. Dan schuift
Maar hij kan me nog meer ver- lanës de loketten van de ver
tellen, ik ga toch vliegen. Scheelt trek- en aankomsthallen de ene
me weer een gebrek aan mijn óueue passagiers achter de andere
opvoeding, zoals dat heet. Je moet aan-
eens een keer in de. lucht gezeten
In het restaurant is het al even
1,_iï rustig. Er schijnen voor Londen vncgvciu, yicchohiïi i,<=Scii «ao, JC uci mu», umi is
der van dan van zijn belofte, een A maar een maar wemig passagiers te zijn. hemel het herkenningslicht van de zak hier, hoor!" Ik wil 't ding
schietgebedje tot Sint Christofoor PaaT douane-beambten een shagje Aan een tafeltje in de hoek doet groene neonbuizen, dat aan- en niet meer zien en duw de zak
voor me te zullen verzuchten. (Zó ?e draaien, m ae spitsuren schiet een viertal Engelse onderofficie- uitknipt en regelmatig de morse- diep weg in de hoes.
10 or ren zich te goed aan een volvette letters AM, van Amsterdam, uit- Daar komen de stewardessen.
kaas en links van me liggen op zendt. Dit zijn nog maar een paar Het blondje tracteert op peper
een rijtje-kien een paar Chinezen details van het uitgebreide veilig- muntjes tegen luchtdruk en
en Pakistaners in hun stoelen heidssysteem voor het luchtver- maagstoornissen en 't zwartje
een dutje te plegen. De Ameri- keer. brengt met een stapel kranten
- kaan, die ginds onder het blade- Aan de „valreep" salueert een en tijdschriften de boodschap, de
neppen om de ziel van de K.L.M. In 1950 werden met de K.L.M.- ren in stapels paperassen door, steward „goede reis" en boven riemen vast te maken. Dan neemt
te Kunnen vatten, voelt u wel. Ga toestellen en met de vliegtuigen een amandelbroodje verorbert en aan de trap, in de deuropening de „Meindert Hobbema" zijn aan-
oij voorbeeld eventjes naar Lon- van de negen buitenlandse maat- daarbij nog om de bladzijde zijn van het toestel, staan twee ste- loop. Eerst langzaam, dan snel
st" Men an, weer, stelde de schappijen, welke de Nederlandse hoornen bril af en weer op zet, wardessen, een blondje en een ner, nog sneller. In zijn gewel-
^..ij.jvi.-perscnet voor. Efletjes luchthaven geregeld aandoen, een moet wel een belangrijk mens zwartje, ter verwelkoming ge- dige soepele vaart suist het toe-
-en" tv vTeies geve 345.000 mensen van en naar zijn. Het zijn trouwens allemaal reed. Gezellig ongedwongen, zo stel langs de baanlichten. Op de
«I,*™J t j Schiphol vervoerd en dat wil min of meer belangrijke mensen, in de geest van „Kom d'r in, even wiegende vleugels trillen
Pa^ifs«jmjs? nwl™t env,en ??ggen> 4at ,er dagelijks een die per vliegtuig reizen. Niet zo- mensen, het is binnen warmer de uitlaten en dan maken de rub-
L,lssfboi1' kleine duizend passagiers moes- zeer om de dubbeltjes, want vlie- dan buitenberwielen zich los van de aarde
^aramaribo of leneran zoals de ten worden verwerkt. En om dan gen is goedkoper dan men denkt,
taxi-chauffeur op het Centraal meteen nog maar wat meer cij- maar doodeenvoudig omdat de
Station over de Kromme Nieuwe- fers te noemen: van die 345.000 gewone man er het zijne wel van
gracht en de Lange Jufferstraat, passagiers vlogen er 260.000 op zeggen kan, maar er geen brood
in ieder geval zit ik nu in een de Europese lijnen en 85.000 op in ziet, nóch heeft, om op een
prettige fauteuil van het Schip- de intercontinentale. simpele door-de-weekse dag even-
hol-restaurant op het seintje van Het totaal gewicht aan post, tjes gauw naar Wenen, Stock-
instappen te wachten en als dat van Schiphol wegging en er holm, Bangkok, Caracas, Djakar-
u me nu vraagt hoe ik me voel, aankwam, bedroeg het vorig jaar ta of noem-maar-op te vliegen,
dan zeg ik: Nou ja, het wordt 2.550.000 kilo, hetgewicht aan De Spanjaard, die met zijn
de eerste keer, moet u rekenen, goederen 11.850.000 kilo. Voor de zwarte snor over de vitrine van
loot. Daarachter tuurt de boord
werktuigkundige naar de instru
menten en tussen de zenders en
ontvangers zit onder een lampje
de telegrafist over een kaart ge
bogen, terwijl zijn rechterhand op
een morsesleutel rust.
Buiten is het pikkedonker. Als
de gezagvoerder de schijnwerper
aanknipt, zie ik in een flits de
zilveren neus van het toestel in
een sproeier van millioenen kris
talletjes. Dan is het weer don
ker en onverstoord snijdt de Con
vair met een vaart van 360 kilo-
vanuit de lucht gezien, een on
begrensde maquette van een stad
van kinderspeelgoed. Over een
asfaltlintje schuiven de twee-ver
diepingen-bussen, niet groter dan
lucifersdoosjes en langs de ver
lichte blokjes van de City bewe
gen als korreltjes zwarte peper,
de mensen
Maar als het vliegtuig met een
licht schokje op de landingsbaan
is neergekomen en een luxueuze
bus van de KLM me na het ver
vullen van de nodige formaliteiten
in Sloane Street heeft afgezet, sta
mqter per uur door de atmosfeer, ik midden in het avondleven van
Je kunt als een klein beetje man toch moeilijk je vinger
opsteken en zeggen van „vlug vlug juffrouw, ik word zo
akelig
Reisje van de minister
inbegrepen
en duiken de lichtjes onder de
rand van de raampjes weg. Ik
vlieg! Niets bijzonders, dat vlie
gen. Vandaag niet minder ge
woon dan paardrijden of "brom
fietsen, maar een aparte sensatie,
als je het voor de eerste keer
beleeft. Het toestel steigert naar
de wolken. Ik voel de luchtdruk
in m'n oren en tot boven m'n
Er staan geen verkeersagenten
in de lucht en er zijn geen stop
borden en geen vluchtheuveltjes.
Er zijn geen wegenwacht, geen
ziekenauto's en geen brandweer
wagens. En toch krioelen honder
den vliegtuigen onafgebroken over
werelddelen en oceanen en over
landen en zeeën. Ze kruisen el-
Ti u .cï. "fvjv; - - - - - - - xvü„. «„ui „c iwaiic öiiui u v ei ue viiimc van De deur klapt dicht, 't blondje ogen en als het vliegtuig schuin kaar en stormen over en onder
Ik ben flink nieuwsgierig hoe dit oorlog, m 1938 waren die cijfers het souvenir-winkelt je veegt, ziet heeft mijn jas al aangenomen en ombuigt op de Noordzee aan, en elkaar door Ze ontwijken het
uitje, om niet van een uit te 102M,\er beslist wel een stevige boter- naar de kapstok gebracht en ik met regelmatige „zuchtjes"tot noodweer ze draaierin een af-
S zal bevallen en Ik (0<ü.9o5 (üOStT en 4innnR ctr\o- V»am in 7nn T^y~i-f-Pav»4--ï« «*4+ rilfVnnfl vinlr Tzroc* in rT/~> L-necjonc? ran rzn'-r» 1t3 1.11. 1 11
1 U'JJ - o --00-- •-»%- omwoncn. kletlFi|£e ciiXACbiiCii van even
Izal bidden. Overigens smaakt het van 1951. Ik heb alleen maar een veel luchtvaartmaatschappijen,
uist gebrachte bier me uitste- tas bij me met m'n scheerboeltje Nog een Zweed en een Deen
eend ik weet alleen niet of en m'n pyama. „Voor de bakker" en een gezette Beier (uit Beier-
mijn maag straks met de beroer- zei de douane ervan, „en nu nog land) en dan hebben we het hete-
«elen van de lucht ook het bier even uw paspoort en deviezen- rogene gezelschap van vanavond
nog zal kunnen verdragen en boekjeDit is voor mekaargehad. Piloten en telegrafisten
T, °£?.,de zilveren vogel na te apen. heen en ze blijven de luchtdoel
YT7 a PromPt gevoel van „Niks van aantrekken", spreek manoeuvres en verkeersballon-
„Wat kan me gebeuren, laat de ik mezelf moed in. „Moet die nen uit de buurt. Ze suizen naar
Aeii5n maar dorsen en vaj1 maag weten!" En nu naar be- de aarde en nemen een nieuwe
„Ach man, waar zit je je nu toch neden kijken, jongen, want dat aanloop naar -de hemel, precies
zo zenuwachtig om te maken!" is de clou van de luchtdoop. Het op tijd, dag en nacht door, bij
De hele rustig-luxueuze sfeer m is pikdonker buiten. In de afgrij- helder weer, in stortregens of in
het vliegtuig werkt trouwens kal- selijke. diepte ligt Amsterdam, ee ondoorzichtige mist. En dit
merend. Het licht van de kleine een glinsterende mierenhoop van snelverkeer mag zich de preten-
lampjes boven elke zitplaats lichtjes, als een gouden sprookje tie aanmeten, het meest veilige
speelt op de stemmige bekleding m een eeuwige duisternis. te zijn!
van de wanden en vloer en scha- Ik wil mezelf op de proef stel- Die vier zwijgende en luisteren-
duwt in de warm-rode gordijn- len, druk m'n neus tegen het de en turende mannen in de
tjes, die naast de raampjes ruitje en kijk bijna loodrecht naar schemering van de cockpit, dat
Knnorlrtn Tl-l rl O /Jinnfn nAW ..4»„ ,,41 Jni 1nrOM-4-4n ttIït
een wereldstad. Ik kijk op m'n
horloge. Om zeven uur vroeg ik
op het Rokin een Amsterdamse
agent, waar ik de halte van de
bus naar Schiphol kon vinden,
nog geen vier uur later ga ik in
Piccadilly Circus een „bobby"
vragen, waar ik hotel Regent
Palace moet zoeken....
Als de volgende dag de zon op
haar hoogste punt te branden
staat zit ik weer in de kussens
van een Convair-Liner, vlak bij
het raampje en laat ik de toma
tensoep koud worden, omdat ik
m'n ogen maar niet af kan houden
van die goddelijke schoonheid van
luchten en wolken, van verten en
diepten, van licht en van schaduw
en van water en land. En, in de
laatste minuten, van die groene
en zwarte en grijze vierkantjes en
rechthoekjes, die precies tegen
elkaar passen en met als daar
boven op gezet huisjes en toren
tjes, bosjes en bruggetjes en een
rij van schitterende glasplaatjes.
De broeikassen van Aalsmeer,
^Derti'e iaar celedpn tnon do benAd?n- *9 de diepte pinkelt een zijn er vier uit dat legertje van waarjn wat zonnestralen spiege-
ijerng jaar geleden, toen de speldeknopje, misschien is het wel deskundigen, die met hun hoofd ipn
.l_i.ivl. nnf? maar ppii mpfpnento. ~~U44_.i ,1 iiJCU-
Een
K.L.M. nog maar een pietepeute- eën schijnwerper van een paar
rig bedj-ijfje was met zegge en duizend kaars. Het wordt me
schrijve zeven man personeel (nu gauw te machtig, al m'n ingewan-
De stewardes hezig een eitje te verwerken
in haar „pantry", het vliegtuigkeukentje,
van alle gemakken voorzien.
zijn het er een dikke elfduizend)
was het „comfort" wel een klein
beetje anders. Als het de passa
gier toen eerst gelukt was om
zonder op een glibberig klei-
paadje uit te glijden, het vlieg
tuig te bereiken, dan werd hij
„ingepakt" in een dikke leren
vliegjas, een vliegkap met bril,
een dikke wollen das en dito
handschoenen, een voetenzak,
een reisdeken en niet te vergeten
een warmwaterstoof. Dichte cabi
nes had men toen nog niet uit
gevonden. De piloot was er nog
een graadje erger aan toe. Die
zat op een open zitplaats, vlak
naast de motor. Na de vlucht
was de beste man aan de ene
kant ijsbeer, aan de andere kant
roastbeefMaar ieder jaar
werd het beter en de K.L.M. is
mede groot en groots geworden
door haar streven naar een ma
ximum aan comfort en service.
Het vliegtuig zet zich in be
weging en taxiet dan langzaam
naar de startbaan. Het glijdt met
zachtjes zoemende motoren langs
het restaurant en de verkeers
toren en langs de enorme han
gars in de verte. Voorbij het
uitgebreide complex van garages,
magazijnen en werkplaatsen en
langs het gebouw, dat boven de
andere uitsteekt. Schiphols nieuw-
den willen mee naar buiten kij
ken. De Chinezen aan de over
kant schijnt het vliegen ook nog
niet erg best te bevallen. Zien
ze nu zo geel om hun neus of
verbeeld ik me dat maar? Ik zit
me van alles en nog wat te ver
en handen de veiligheid bescher
men en de geweldige techniek
dienstbaar maken aan het ver
voer van broedeieren en tulpen
tot en met koningen en keizers.
Beijeden passen en meten en cij
feren en seinen „plannen", repa
reren en controleren die andere
mannen. In de verkeerstoren en
op het vliegplannenbureau van
beelden. Ik vraag me af of ik Schiphol, op het radio zend- en
heel klein landje maar,
maar zijn kracht en zijn durf von
ken in de «notoren van de KLM-
toestellen, die Neerlands vlag uit
dragen tot in de uithoeken van
de aarde.
Of mij het vliegen bevallen is?
Als ik ooit nog eens een belang
rijk mens word, krijgt de KLM er
een vaste klant bij.
voor de rest kijk ik maar zo'n Dat is all'right.... Wat gaat u lopen het restaurant in en uit,
IP? rond. eigenlijk in Londen doen?" een kellner schiet met wapperend
_JU®t is betrekkelijk rustig op „Een wandelingetje maken, servet tussen de met vlaggetjes ste motorenproefbank. Langs dat
schiphol. De grootste drukte, zo denk ik en als er dan nog tijd gesierde tafeltjes door, terwijl in millioenenbedrijf, waar dag en
nissen twaalf en zessen 's mid- overschiet, een uurtje of wat haar donkerblauwe uniformen nacht gewerkt wordt en waar
dags, is voor vandaag weer ach- slapen(wat 'n snitje, wat 'n snitje, zou men alleen maar rekent met cij-
ter de rug. Ik geloof, dat het „Nou, plezierige wandeling dan mr. P. L. Astron zeggen) een fers met zes, zeven, acht nullen,
vliegtuig van negen uur naar en slaap ze lekker!" was het ant- groepje lieftallige grondstewar- Met veertig- tot vijftigduizend
jonden een van de laatste toe- woord van de deviezen-dienaar, dessen met parelende glimlachen opstijgingen en landingen per
stellen van de avonddienst is. Er maar nadat ik dan toch eerst een de gezellige sfeer omlijsten. De jaar, met exploitatiekosten, alleen
Komen wellicht nog wel een paar nadere explicatie van het doel Chinezen hebben er geen oog voor de luchthaven, die in 1950
westellen binnen en vannacht van mijn reis had gegeven. Want voor. Hun ogen, die toch al niet rond de anderhalf millioen gul-
orommen natuurlijk de post- en het is met de douane en de con- te groot zijn, zitten nog steeds den bedroegen; met een electri-
j-"kisten" door de lucht, troleurs op Schiphol zo, dat ze potdicht. Ik wel, eerlijk gezegd, citeitsverbruik over dat jaar van
roaar dan wordt het toch wel ze wél, maar meteen toch ook maar dit is meer een kwestie van bijna zes millioen kilowatturen,
eer zonsopgang, voordat het weer beslist niet zien vliegen.... een groeiende behoefte aan mede- met voor de centrale verwarming
In het beroemde Wembley-
stadion te Londen, de plek, die
slechts gereserveerd is voor de
jaarlijkse Cup-final en voor de
ontmoetingen EngelandSchot
land, treedt vanmiddag het
voetbalelltal van Argentinië
tussen de lijnen voor de wed
strijd van het jaar: Engeland
Argentinië.
Zestigduizend gulden heeft
Engeland moeten betalen om de
Argentijnen te bewegen de Oce
aan over te steken, maar de Foot
ball Association had dat bedrag
er gaarne voor over ,want het
is de moeite waard Argentinië
aan het werk te zien. Dit land
beweert van zichzelf, dat het het
beste voetbal speelt van Zuid-
Amerika- hetgeen dus betekent
dat het zich ook beter acht dan
Uruguay, dat vorig jaar het we
reldkampioenschap behaalde.
Nog meer dan de Cup-final
SDreekt de ontmoeting van van
daag tot de verbeelding van de
Engelsen. Argentinië betekent in
Groot-Brittannië immers het
zelfde als in ons land: Engeland.
Hetgeen wil zeggen, dat zelfs
Lawton, Matthews, Mortensen,
Ford en wat er aan beroemdhe
den nog meer rondloopt op de
Engelse velden, de Argentijnen
beschouwen als leermeesters. Een
merkwaardige ommekeer van de
verhoudingen overigens, want'n
kleine 80 jaar geleden heeft een
Engelsman in Argentinië het
voetbalspel ingevoerd.
Vanzelfsprekend brengen de
bezoekers een profteam in het
veld. Het beroepsspel heeft in
Argentinië een enorme vlucht
genomen sinds 1930.
In de hoogste klasse spelen 18
teams en elke Zondag worden de
negen wedstrijden bijgewoond
door 300.000 toeschouwers.
De Engelse ploeg, op eigen bo
dem, alleen nog maar verslagen
door Ierland, moet in de voor
hoede twee sterke troeven mis
sen: de blonde Wilf Mannion. nog
altijd niet hersteld van de bles
sures, opgelopen in de wedstrijd
tegen de Schotten, en Stanley
Matthews, wiens knie gebles
seerd is.
Engeland zal vanmiddag zowel
de baltovenaars als de schutters
kunnen gebruiken, en men heeft
dan ook Mortensen, Finney en
Jackie Milburn (de ster van de
cup-final) in de voorhoede op
gesteld.
„De Zuid-Amerikanen zullen
alle zeilen moeten bijzetten om
ons op eigen grond te verslaan"
schrijven de Engelse sportjour
nalisten.
Voetbal
FESTIVAL OF BRITAIN
LONDEN (A.N.P.). Uitsla
gen van de in het kader van het
Festival of Britain gespeelde wed
strijden: ChelseaFloriani (Mal
ta) 51 (20). Lanceshire com
binationN.E.C. (Ned.) 3-3 (2-2).