Kevelaer in het oorlogsgeweld
door Maria beschermd
Koninklijk bezoek vestigt weer
de aandacht op Luxemburg
9.D.D.
Vlucht in de nacht"
Het volk en zijn Bisschop
RADIO
'egojd-gele VIRGINIA shag!
Volk dot met vele banden
aan ons land is verbonden
BII EXAMENS
BEURSOVERZICHT
Op een kruispunt
van machten
door E. J. Rath
PAGINA 4
DINSDAG 19 jUNI 1951
De basiliek van Kevelaer.
II.
Het volk en zijn Bisschop.
Zondag 12 Sept. 1943 was on
getwijfeld voor Kevelaer een van
z'n schoonste dagen. Voor de
feestdag van Maria's Naam kwam
de Bisschop van Munster mgr.
Clemens August von Galen weer
naar het heiligdom. Zaterdagmid
dag arriveerde hij en des avonds
bad hij met de pelgrims luide het
rozenhoedje bij de genadekapel.
Van alle kanten stroomden pel
grims toe, velen moesten de nacht
in de open lucht doorbrengen.
Ook de jeugd was in groten ge
tale aanwezig om haar bisschop te
begroeten.
De biechtkapel was tot berstens
toe vol. Van 's morgens 6 uur tot
10 uur werd onophoudelijk biecht-
Advertentie)
spelen zenuwen een grote rol
Een rustig examen doet U met
Mijnhardt Zenuwtabletten
PROGRAMMA
WOENSDAG 20 JUNI 1951
HILVERSUM 1, 402 m.
7.00—21.00 NCRV.
7.00 Nieuws; 7.18 Gewijde mu
ziek; 7.45 Een woord voor de
dag; 8.00 Nieuws en weerberich
ten; 8.15 Gramofoonmuziek: 9.00
Voor de zieken; 9.30 Waterstan
den; 9.35 Gramofoonmuz.; 10.14
Idem; 10.30 Morgendienst; 11.00
Gramofoonmuziek; 11.15 „De
Delftse wonderdokter", hoorspel;
12.00 Sopraan en piano; 12.30
Land- en tuinbouwmededelingen
12.33 Lichte muz.; 13.00 Nieuws;
13.15 Militaire reportage of gra
mofoonmuziek; 13.20 Slavisch
programma; 13.50 Gramofoonmu
ziek; 14.00 Metropole-orkest en
solist; 14.45 Voor de meisjes;
15.00 Cello en piano; 15.35 Ka
merorkest; 16.15 Voor de jeugd;
17.30 Mozartvleugel en viool;
17.45 Regeringsuitzending: R. D.
Simons: ..Sranang Tongo"; 18.00
Gemengd koor; 18.30 RVU: Dr. A.
Saalborn: „De dichter als waar
de meter van zijn tijd: Van kris
tal tot cellulose: Van 1920 tot
heden"; 19.00 Nieuws en weerbe
richten; 19.15 „Beroepskeuze",
causerie; 19.30 Gramofoonmuz.;
19.40 Radiokrant; 20.00 Nieuws;
20.05 Haarlemse orkestvereniging
koor en solisten; 21.00 „Met smal
deel V op een oefenreis in Scan
dinavische wateren", causerie:
21.20 Gramofoonmuziek; 21.50
„Zwerftocht door Korea" causerie
22.00 Instrumentaal ensemble;
22.30 Reportage: 22.45 Avond
overdenking; 23.00 Nieuws; 23.15
Cello en orgel; 23.3024.00 Gra
mofoonmuziek.
HILVERSUM 2. 298 m.
7.00 VARA, 10.00 VPRO, 10.20
VARA, 19.30 VPRO, 20.00—24.00
VARA.
VARA: 7.0 ONieuws: 7.15 Och-
tengymnastiek; 7.33 Gramofoon-
8.00 Nieuws en weerberichten;
8.18 Orgelspel; 8.50 Voor de huis
vrouw; 9.00 Gramofoonmuziek:
VPRO: 10.00 Schoolradio: VARA:
10.20 Gramofoonmuz.; 10.35 Voor
de vrouw: 11.00 Gramofoonmu
ziek: 12.00 Accordeonmuziek;
12.30 Land- en tuinbouwmede
delingen: 12.33 Voor het platte
land; 12.38 Pianoduo; 12:50 Re
portage; 13.00 Nieuws; 13.15
Dansmuziek: 13.45 Gramofoon
muziek; 14.00 Gesproken portret;
14.15 Omroepprkest; 15.00 Kin
derkoor: 15.20 „Levende Bezems"
hoorspel voor de jeugd; 15.50
Pianorecital: 16.00 Voor de jeugd;
16.30 Voor de zieken: 17.05 Voor
de jeugd; 17.30 Gramofoonmuz.;
18.00 Nieuws; 18.15 Vara-varia;
18.20 Militaire reportage: 18.30
Instument. kwartet: 18.50 Rem-
scheider Kantorei; 19.00 „De be-
invloeding van de mens", cau
serie: 19.15 Liechte muziek: VP
RO: 19.30 Voor de jeugd: VARA:
20.00 Nieuws; 20.05 Politiek com
mentaar; 20.15 Promenade-orkest
20.45 „De weg naar Dover", hoor
spel: 22.15 Haarlemse orkestver
eniging, koor en solisten: 22.353
„Lichaam en gezondheid", cau-
seerie; 22.50 Sport; 23.00 Nieuws;
23.15 Orgelspel; 23.40—24.00 Gra
mofoonmuziek.
gehoord door de 12 priesters. Toen
de Bisschop, die in de tuin van
het priesterhuis zijn brevier bad,
om half 9 de drukte bemerkte,
ging hij ook in de biechtstoel en
hoorde biecht tot kwart voor tien.
Om 10 uur begon de pontificale
Hoogmis in de stampvolle basi
liek. Duizenden kwamen niet ver
der dan de Kapellenplatz. Het
zangkoor, verzwakt doordat vele
zangers militair waren, bestond
uit jongedames en jongemannen
en orkest. Het was een pompeuze
maar plechtige en diep ontroeren
de Dienst en omdat er in de com
pacte massa geen beweging moge
lijk was, werd de H. Communie
uitgereikt in de Biechtkapel. Na
de Hoogmis schreed de Bisschop
uit de basiliek door een haag van
pelgrims over de Kapellenplatz.
Toen Mgr. het Priesterhuis was
binnengegaan, begon het volk te
roepen: „Wir wollen unsren Bis-
schof sehn!" Onophoudelijk, tot
dat de Bisschop met mijter en staf
voor een opengeslagen venster
verscheen. In een korte toespraak
begroette hij de menigte, die met
hem op Maria's Naamdag naar
Kevelaer was gekomen en gaf de
zegen. Dan zong de menigte: „On
wrikbaar staat mijn doopver—
bond".
De Leeuw van Munster.
Maar de spanning bleef groot,
want des middags om drie uur
zou de Bisschop preken en allen
brandden van nieuwsgierigheid,
wat of hij zou zeggen. Na een
korte inleiding over de Paus gaf
de Bisschop in zijn preek, welke
drie kwartier duurde, een beant
woording op de vraag: „Waarom
dat lijden?" Na het verband tus
sen zonde en dood te hebben uit
gelegd, voerde hij de Pelgrims
naar Maria, de Onbevlekte, die
niet vroeg naar het waarom toen
ze haar lijdensweg moest gaan.
Na het Lof verscheen de Bis
schop weer voor het venster van
het Priesterhuis en feliciteerde hij
allen, die de naam Maria droe
gen. Hij verzocht deze de hand op
te steken. Honderden armen gin
gen omhoog en toen deed Mgr.
een ontroerend beroep op de
jeugd om het H. Geloof toch trouw
te bewaren. „Kunnen wij er op
vertrouwen, riep hij luid, dat gii.
als wij er niet meer zijn, het H.
Geloof ongerept zult bewaren?"
En als uit een mond klonk het
antwoord, schallend over de
Kapellenplatz: „JA".
Met de zegen werd dit heerlijk
moment besloten en nadat de
Bisschop zich verwijderd had, be- J
gon het volk spontaan te zingen, j
Dan worden de vingers van de
rechterhand door allen geheven:
„Christus mein König, Dir allein 1
schwör'ich die Liebe Lilienrein,
bis in den Tot die Treue".
Zondag 12 September 1943 was
een indrukwekkende onvergete
lijke dag in Kevelaer. Een groot
apostel had het volk bemoedigd,
een lieve Moeder het getroost.
In Kevelaer is het veiliger
Weer een jaar later: 1944.
Einde Aprii ontving ik een brief
uit Kevelaejr.
„Alles is nog zoals ik het U
vorig jaar geschetst heb. Er is
niets bijzonders gebeurd en Maria
heeft haar genadeoord bijzonder
beschermd. Óveral in de omtrek
heeft men gevolgen van afge
schoten vliegtuigen of gevallen
bommen te bereuren, in Kevelaer
echter niets van dat alles."
Het gevolg hiervan was, dat
men zijn heil in Kevelaer zocht
en er geen mens meer bij kon.
Het hart van Duitsland werd in
die tijd duchtig gebombardeerd.
De daarheen gevluchte mensen
moesten opnieuw worden geëva
cueerd en ook Kevelaer kreeg
hiervan zijn deel.
Als dat zo door zou gaan, zou
den de Kevelaerders zich spoedig
als vreemdenin eigen plaats en
huis gaan voelen.
Toch bleven de afzonderlijke
pelgrims dagelijks komen. Nu er
sinds een jaar reeds geen kaar
sen te krijgen zijn, slepen de men
sen bloemen naar de kapel en
voortdurend staan de altaartreden
stampvol met de mooiste bloemen.
Nuchter komen de mensen van
overal, zodat dikwijls om elf uur
de H. Communie moet worden
uitgereikt. Dat het volk uitgeput
raakt, blijkt uit het feit, dat ve
len voor de kapel of in de Kerk
in onmacht vallen. Soldaten en
officieren zag men dagelijks de
kapel binnengaan om voor hun
vertrek naar het Oostfront van
Maria afscheid te nemen. In April
1944 waren er ongeveer 200 Ke-
velaerder (jonge) mannen ge
sneuveld, bovendien nog zeer ve
len vermist. In dat voorjaar wa
ren er vier hospitalen gevestigd
n.l. in het Priesterhuis, „Drei
Königen", König von Spanien"
en „Zum goldenen Apfel". Ook
verschillende priesters van Keve
laer waren onder de wapenen
geroepen, zodat in 1944 er slechts
vier over waren, voor het werk
in de parochie (9000 comrrt.) en
het plegrimsoord. Het godsdienst
onderricht werd dan ook na de
schooluren geheel door de Zus
ters verzorgd.
Op de eerste Mei begon des
avonds om 8 uur de gebruikelijke
avondrozenkrans weer voor de
Genadekapel.
Het front nadert.
6 Juni 1944 werd door de in
vasie de Atlantic-wal doorbroken
en sindsdien stroomden de gealli
eerde legers onweerstaanbaar
naar Duitsland. Toen ze in begin
van September tot Arnhem waren
doorgestoten hoopte Kevelaer vu
rig dat de oorlog vlug ten einde
zou zijn en dat de geallieerde ac
tie zich rechtstreeks van Nijme
gen uit in de richting Hannover
-Berlijn zou bewegen en het ge
bied van de Nederrijn daardoor
zou sparen. Het liep echter ge
heel anders, zodat Kevelaer nog
moeilijke maanden zou doorma
ken, vooral toen het front vanuit
het Westen en later ook vanuit
het Noorden steeds dichter bij
kwam. Kevelaer kreeg veel te
lijden onder de beschieting van
af de linker Maasoever; o.a. wer
den verschillende kruiswegkaoel-
letjes ernstig beschadigd. Veel
erger waren de verwoestingen die
door bommenwerpers en jagers
werden aangericht. Klooster en
Kerk van de Clarissen gingen
verloren, twee zusters werden ge
dood en verscheidene gewond, de
overigen werden door de Deken
in het Piesterhuis ondergebracht.
Gestapo terreur.
De omstandigheden werden nog
veel moeilijker toen de Gestapo,
die meer te vertellen, had dan de
militaire overheid, Kevelaer tot
evacuatie wilde dwingen. Wie tot
de Nazi-kliek behoorde berustte
daarin. De soldaten die van het
front kwamen hadden maar één
devies: „Blijf!" De goede pa
rochianen werden radeloos en
ieder vroeg, wat of de Deken zou
doen. Deze verklaarde toen open
lijk op de preekstoel dat hij bleef
zoals zjjn plicht het ook vereis
te. Ook op straat zweeg hij niet,
maar protesteerde scherp tegen
degenen, die de evacuatiemaat
regelen der Gestapo uitvoerden,
wel werd hij daarvoor enige ma
len bij de Gestapo ontboden,
maar kwam Goddank telkens met
een berisping vrij.
's Avonds bij Moeder.
Vanaf Allerheiligen kwamen de
Kevelaerders iedere avond om 10
uur bij de Genadekapel tezamen:
eerstenige tientallen vrouwen,
weldra honderden, later een paar
duizend vrouwen en mannen, w.o.
vele frontsoldaten. Luide bad men
de Rozenkrans en andere gebe
den. Geen regen, koude, sneeuw
of luchtaanval kon deze mensen
van deze devotie afhouden. On
dertussen trachtte de Gestapo de
evacuatie te volvoeren. Op be
paalde data stonden transport-
colonne's klaar ,maar geen belof
ten en geen bedreigingen hielpen.
De mensen sloten en barricadeer
den hun huizen en verstopten
vrouwen en kinderen om aldus
aan de dwang der Gestapo te
ontkomen Verschillende keren
werd de Deken bij de Nationaal-
Socialistische partij-instanties, in
Kevelaer,
interieur van de kerk.
wier handen de verdediging van
de Nederrijn toendertijd uitslui
tend lag, ontboden. Ze wilden
hem aan de kop van een evacu
atietransport plaatsen, want
openlijk verkondigden ze; „Als we
eerst de zwarte bons er maar uit
hebben, dan volgt de rest van
zelf". Men vraagt zich af waar
voor de evacuatie diende. Ner
gens anders voor, dan om Keve
laer zijn heiligdommen te kun
nen plunderen en vernietigen.
1945 had zijn intrede gedaan en
nog steeds was Kevelaer oewoond.
Zelfs de evacuatiepogingen van
een nieuwe SS-formatie, die een
formele opdracht had vrouwen
en kinderen gevangen te nemen,
mislukten.
Diezelfde avond nog 2 Jan.
kwam de Gaustableiter Fischer
met groot escorte naar het Pries
terhuis en eiste van de Deken, dat
hij al zijn invloed zou aanwen
den voor de evacuatie van Keve
laer. De Deken weigerde kor
daat en onvoorwaardelijk. Het
gevolg was, dat hij een uur la
ter op bevel van de „Obersten des
Wstwallunternehmens" gevangen
werd genomen. De Deken had er
reeds rekening mede gehouden,
dat hij terstond doodgeschoten kon
worden: zoals overal hingen ook
in Kevelaer de beruchte biljet
ten, die bij tegenstand de execu
tie aankondigden. Twee uren
werd er over het geval van de
Deken gedebatteerd en het slot
was, dat hij naar de Gestapo van
Düsseldorf, die wegens de bom
bardementen in Ratingen resi
deerde, op transport werd gesteld.
Tot 12 Februari bleef de Deken
daar in arrest. Op die dag kwam
hij vrij met het verbod om naar
de linker Rijnoever (dus naar
Kevelaer) terug te gaan. Hij ging
dan naar Haldern bij Rees, met
het vaste plan zo spoedig moge
lijk naar Kevelaer terug te
keren. Maar de oorlogshandelin
gen waren weldra zo bevig in de
omgeving van Rees en Wesel, dat
er geen schijn van kans was om
over de Rijn te komen. Eerst op
26 April, dat is een maand na de
frontverschuiving, kreeg de Deken
de gelegenheid. De Engelsen zelf
hebben hem toen naar Kevelaer
teruggebracht.
J. TH. M. KRAAKMAN, pr.
(Wordt vervolgd).
Lichtschip Texel
Het lichtschip -Texel heeft een
andere ligplaats gekregen tenge
volge van het verbreden van de
geveegde scheepvaartroute langs
de Waddeneilanden.
Het schip ligt thans op 53.6.48
Noorderbreedte en 42.29.50 Oos
terlengte.
Stemming blijft lusteloos
Philips flauw
AMSTERDAM 18-6 De beurs
zette de nieuwe week nagenoeg
onveranderd in, ten opzichte van
de vorige week, dus lusteloos en
met minimale affaire. Noch de
vestiging van een suikerfabriek in
Ethiopië door de KVA, noch een
dividenddeclaratie van 9 pet in
contanten der Amsterdam rubber
vormden een stimulans. Van bui
tenlands aanbod in Kon. Olie is
de laatste tijd geen sprake. De
binnenlandse kopers tonen zich
enigszins terughoudend, zodat de
koers slechts amper fluctueerde,
nl. van 300 tot 301 1/4, slot 300%
(onv.). In Philips viel er vrij veel
aanbod te verwerken, waardoor
de koers met 5 punten daalde tot
237. Unilevers waren eerder wat
luier en ook de incourante indus-
triemarkt hield zich nauwelijks
prijshoudend. AKU onderbrak de
constante daling van vorige week
en sloot ruim een punt hoger op
174%. Op de scheepvaartafdeling
waren vandaag kleine verliezen
veruit in de meerderheid. Ook de
cultuurmarkt toonde een lustelo
ze aanblik. Tabaksaandelen waren
vopr vrijwel alle soorten een klei
nigheid lager, de dividenddeclara
tie van de Amsterdam rubber, die
niet geheel onverwacht kwam,
scheen vorige week reeds geheel
verwerkt te zijn. want vandaag
werd dit fonds op 118 vernomen
(119 1/4), alleen aandelen HVA
waren op 126 prijshoudend.
De bele^gingsmarkt .was uiterst
stil en gaf hier en daar fractionele
verbeteringen te zien. Amerika
nen trokken aanvankelijk enige
belangstelling doch tegen slot
werd op vrijwel onveranderde
Prijzen gehandeld en bleef het
Agio 11 procent (11 1/4 pet.) Pro
longatie 3 1/4 pet-)
GRAANBEURS ROTTERDAM
Binnenlandse granen (officieuze
noteringen per. 100 kg franco Rot
terdam), behalve tarwe flauwe
stemming. Tarwe naar kwaliteit
3435, haver 3234, rogge 33
34-50. Peulvruchten kalm. Groene
erwten 3542, schokkers 4053,
bruine bonen 3042.
AARDAPPELBEURS
ROTTERDAM
Klei 35 mm opwaarts, Alpha's
12.5013.50, Redstar 20, Bevelan
ders 18. Maas klei: Voran 10, In
dustrie 11, voeraardappelen 56,
ales p. 100 kg; prijzen berekend
op de handelsvoorwaarden vast
gesteld voor de verkoop van con-
sumtieaardappelen op wagon,
schip of auto.
Advertentie
C1»
Vandaag, Dinsdag 19 Juni, zullen Koningin Juliana en Prins
Bernhard een officieel bezoek van drie dagen brengen aan het
Groothertogdom Luxemburg, waar groothertogin Charlotte hen
als gastvrouwe ontvangen zal. Het oog van elke Nederlander
zal dan gericht zijn op deze „derde man" in het driemanschap,
dat Nederland en België in alle ernst trachten te vormen met
het bijna vergeten Luxemburg. Bijna vergeten, want wie heeft
er over die „lux" van de Benelux eigenlijk hier in Nederland
concrete en juiste inzichten? Men is al te licht geneigd dit fraaiste
deel van de kunstige benaming der toekomstige economische
unie der lage landen letterlijk te nemen, als een veilig hoekje,
waar men mooie dalen en bergen, schilderachtige beekjes en
goede hotels pleegt te vinden..»
Het is inderdaad een touristen-
land bij uitstek, dat kleine Lu
xemburg, met zijn 300.000 inwo
ners en zijn hoofdstad ter grootte
van een provincieplaats. Ogen
schijnlijk politiek wat boven zijn
stand, maar het heeft veel grotere
betekenis. Industrieel is het be
halve in ijzer- en staalindustrie
amper ontsloten, agrarisch is het
een wijnbouwstreek van heel
eigen „bouquet" en betekenis,
cultureel echter is het een veste
op het kruispunt van culturen en
machten, die met alle invloeden
van buiten een eigen cultuur en
eigen tijd heeft weten te bouwen
en te handhaven door de eeuwen
heen.
De geschiedenis van Luxem
burg is altijd een veelbewogene
geweest. De stad was van ouds
her een sterke vesting en heeft,
gelegen in een hoek van histori
sche machtsverschuivingen vele
malen beleg en verwoesting mee
gemaakt. Historisch ook is zij van
ouds nauw verbonden met Ne
derland, veel nauwer feitelijk
dan België, dat reeds een volle
dige economische unie met haar
vormt. Vanuit de tijd der Romei
nen stamt de betekenis van stad
en land Luxemburg. Daar kwa
men Caesar's heirwegen bijeen,
die Galliërs, Germanen en Bata
ven met elkaar verbonden. De le
gendarische Siegfried geldt als
stichter van de stad, boven de
Alzette-vallei troont nog de Bock-
rots, in oude tijden den goden
gewijd en volgens de legende be
waakt door de nimf Melusine, die
in de donkere bossen van het dal
rondwaart en de beschermster zou
zijn geweest van graaf .Siegfried
en zijn middeleeuws kasteel.
Eeuwenlang was het een van
Europa's onneembare vestingen,
tot Philips de Goede zijn Bour
gondische rijk in de vijftiende
eeuw grondvestte en er Luxem
burg aan toevoegde 'evenals
Vlaanderen en de Lage Landen.
Van die tijd dateert de verbinte
nis tussen de Nederlanden en het
Groothertogdom
Familiebanden.
Napoleon de Veroveraar was
verrukt over de stad, en liet het
hoofdplein zijn naam geven: thans
is dat de Place Guillaume waar
het standbeeld van de Nederland
se Oranjekoning Willem Ko
ningin Juliana's overgrootvader,
eenzaam staat als een blijven
de herinnering aan de tijd toen
onze koningen er als Groot-Her
tog er de scepter zwaaiden-
Het congres van Weenen schonk
het Hertogdom namelijk aan Wil
lem 1 als vergoeding voor zijn
Duitse bezittingen. Zijn zoon en
kleinzoon regeerden er met de
sier en waardigheid der Oranje-
Nassaus. In 1890 werd dat de an
dere tak der Nassau's omdat het
Nederlande Koningshuis in man
nelijke lijn was uitgestorven en
de grondwet van het Groothertog
dom geen vrouw op de zetel er
kende.
Adolf van Nassau en zijn zoon
Willem Alexander regeerden er
tot- 1912: een wijziging in de
grondwet maakte net mogelijk dat
Groothertogin Maria Adelheid het
bestuur voerde en zij gaf dit in
1919 over aan haar zuster Char
lotte, die sindsdien met bekwaam
heid, een waardig vorstin, haar
omsloten land bestuurd heeft.
Maria Adelheid stierf in 1924 in
geur van heiligheid.
Een land, dat voorbestemd
moest zijn ten offer te vallen aan
alle internationale spanningen
van het onrustige West Europa.
Men had als eerste artikel van de
Luxemburgse grondwet, de Brit
ten wilden dat zo, een „eeuwige
neutraliteit" bepaald.
Dat betekende in feite een mi
litaire „ontbloting" van dit stoot-
blok tussen Duitsland en Frank
rijk. Driemaal is Luxemburg
daarvan het slachtoffer geworden;
de eerste maal alleen diploma
tiek, toen Bismarck en Napoleon
III, erover in conflict geraakten
in de jaren voor de zeventiger
oorlog de tweede maal toen de
Duitsers het kleine touristenland-
je onder de voet liepen in hun
stormloop naar de Marneslag en
Verdun in 1914. De derde maal
eveneens, toen de Duitse inval
van '40 en de terugslag van '45
het land zwaar troffen, vooral in
zijn industrie.
In belang herrezen.
Het .is niet alleen als Benelux-
partner dat sedertdien het kleine
Luxemburg in belang herrezen en
gestegen is. Dit land van 300.000
„gelukkige mensen" kent slechts
zeer gedeeltelijk industrie am
per 12 pet. van de bevolking is
industrie-arbeider maar deze
industrie is hoogst belangrijk.
IJzer- en staalleverancier van de
grootte van de achtste op de
wereldlijst, met een jaarproductie
van vier millioen ton ertsen; een
groeiende wijnproductie, minder
bekend maar niet minder verfijnd
dan de Franse en Duitse wijnen:
een niet onbelangrijke leerpro-
ductie bij Wiltz, voorts biec sui
ker en steensoorten op de export-
lijst maken Luxemburg tot een
belangrijke handelspartner, al is
het in zijn grondstoffen-aanvoer,
vooral kolen, afhankelijk van het
buitenland. Zulk een door ster
kere machten omsloten land moet
wel een der beste ijveraars zijn
voor de internationale gedachten.
Minister Bech, reeds 29 jaar lang
„minister van buitenlandse rei
zen" van het Groothertogdom is
een internationaal gewaardeerd
staatsman. De toevloed van tou-
risten, de drietaligheid, Frans
als officiële taal, Duits als de
taal waarmee ieder er terecht kan
en het „Letzeburgs" als landstaal,
maakt het uitermate geschikt
voor het leggen en behouden van
internationale contacten. Een vre-
descompromis is dit Luxemburg,
en als zodanig heeft het een ge
heel eigen betekenis. Sinds de
jongste grondwetswijziging is
zelfs de „neutraliteit" omgezet in
een actief partnerschap met de
buurlanden.
Luxemburgs kleuren zjjn het
rood, wit en blauw van het rijk
der Nassau's. Zijn volkslied stemt
vrijwel overeen met het Wilhel
mus. Zijn historie gaf het vele
nauwe banden met Nederland.
Het bezoek van het Nederlandse
Koningspaar aan het Groothertog
dom, dat „nog altijd in de familie
zit" kan een uitgezochte gelegen
heid zijn de volkeren van beide
landen'tot beter begrip en ernsti
ger kennis van elkaar te brengen.
De grote geleerde en philan-
troop Dr. Albert Schweitzer,
die grote bekendheid heeft
verworven door zijn werk in
Afrika, is tevens een organist
van betekenis. Hij wil echter
alleen in de kerken van zijn
geboorteland de Elzas
spelen. De foto toont Dr. Al-
bert Schweitzer aan het orgel
te Gunsbach, tijdens een reis
door de vallei van Munster.
Advertentie
Geneesmiddel tegen I
huidaandoeningen. I
^Doet de jeuk bedaren en j
doodt de ziektekiemen, zodat
de huid zich kan herstellen.
FEUILLETON
54. Vinton heeft
al die macht over u niet inééns
gekregen. Hij heeft 't trapsgewijs
gedaan. Hij heeft u geleidelijk
murw gemaakt, zoals de gesta
dige druppel de steen uitholt. Ik
weet niet, of u een steen was,
maar u bent in ieder geval kalm
in de drup gaan liggen!"
„Ja maar," stamelde zij, „er
was niemand
„Er is altijd iemand: uzelf."
antwoordde ik scherp. „Lieve
hemel, hebt u dan geen greintje
zelfvertrouwen? U had 't over
trotsdeed die dan niets?
Hebt u geen karakter? Hoe oud
bent u?"
„Drieëntwintig", antwoordde
zij zachtjes.
„Drieëntwintig! Een volwassen
vrouw! En u hebt u gedragen als
een kind. Als ik in uw plaats
was, zou ik me toch heus een
beetje schamen."
„Ik.... ik schaam me ook."
„Néém 't dan niet langer!
Schud het juk af! Wees uzelf
weer! Er zijn momenten, dat uw
wil bovenkomt, en volgens uw
gezicht hebt u wél karakter, of
ik heb geen sikkepitje mensen
kennis. Waarom handelt u er dan
niet naar? Hoe zou uw vader 't
bekijken, denkt u? Zou hij goed
vinden, dat u deed zoals u doet?
Ik ken hem niet, maar ik geloof
't nooit. Wat drommel" ik kon
mijn verontwaardiging niet in
houden „zoiets kan toch maar
niet kalm doorgaan! U kunt toch
zo'n bandiet geen koning laten
kraaien, en u zelf te gronde
richten, 't Is een schandaal!"
Zij begon te snikken. Ik ben
niet veel meer waard, als een
vrouw huilt. Ik had zin om weg
te lopen.
„Uu geeft me maar stand
jes," zei ze. diep ongelukkig. „En
ik dacht juist, dat u...."
„Toe nu maar! Ik bedoel 't zo
kwaad niet" viel ik haar op
vriendelijker toon in de rede.
,,'t Was mijn bedoeling niet, u
een standje te geven. Ik pro
beerde alleen maar u tot 't besef
te brengen, dat u nog steeds eer»
vrij en onafhankelijk mens bent,
en geen slavin van een ander."
„Ik moet alles ook maar alleen
uitvechten!" zei ze. „Als ik maar
iemand had, die me...."
„U hébt iemand", verzekerde
ik haar.
Ze keek naar mij op, door haar
tranen heen.
„Ik ben er toch?" ging ik
voort.
De ogen. waarmee ze me bleef
aankijken, stonden twijfelachtig
en ongelovig. Maar afwijzen de
den ze mij niet.
„Hoe zou u me kunnen hel
pen?" vroeg ze verwonderd. „En
waarom zou u zich i'ets van me
aantrekken?"
„Hoe ik u helpen kan, weet ik
op het ogenblik nog niet." be
kende ik. „Maar ik heb reden te
over, om 't te doen. Ik ben toch
geen buitenstaander? Ik ben toch
zeker óók in 't geval betrokken?
Denkt u alleen maar eens aan
Vinton. Ik zou toch zeggen, dat
ik wel iets met hem af te hande
len heb. Of dacht hij, dat ik de
boel stil op zijn beloop zou la
ten?"
Zii twijfelde nog steeds.
„Ja maar.... ik heb hem ge
holpentegen u". zei ze.
„Dat kan ik u niet aanreke
nen", zei ik luchtig. „U hebt
maar een heel klein beetje ge
daan, en dan nog onder dwang.
En de inlichtingen, die u me ge-
gever» hebt, wegen tegen dat
kleine beetje ruimschoots op. Ik
ben niet haatdragend of wraak
zuchtig, maar ik kom er met
alle plezier voor uit, dat ik dien
meneer Vinton dolgraag een loer
zou draaien. Dat zou ik met een
volkomen gerust geweten kun
nen doen. Maar wat ik nog vra
gen wou: wat was Vinton van
plan, als hij ontdekt had, waar
mijn kompas was?"
„Dat weet ik niet", antwoord
de zij met een eerlijken blik in
haar ogen. „Ik moest alleen
maar te weten zien te komen,
waar het was. Hij vertelde
ze vertelden me nooit iets meer,
dan ze op 't moment nodig von
den."
„Enfin, 't doet er ook niet toe.
Ze zijn nog lang niet zover. Dus
als ik 't goed begrijp wat me
neer Vinton 't onaangenaamste
zou zijn op 't ogenblik, het beste
middel om hem te dwarsbomen,
zou dit zijn: dat andere testa
ment vinden, dat uw oom ge
maakt heeft."
Zij knikte.
„Dan zullen we 't zien te vin
den", zei ik, en ik daalde af van
mijn plaats op het bureau, die ik
even te voren weer had ingeno
men.
„Maar we hebber» al gezocht.,
overal", verklaarde zii opnieuw.
Maar het ontging me niet dat er
een uitdrukking van dankbaar
heid, bijna van opluchting in
haar gezicht kwam.
„Dan beginnen we nog eens.
Ik kijk misschien weer eens an
ders. Weet u zo goed als zeker
dat 't hier in de kamer moet zijn,
als 't er is?"
„Ja, beslist. Oom bewaarde
zijn papieren nooit ergens an
ders. Beneden had hij alleen
boeken."
„Had hij een brandkast?"
Zii schudde haar hoofd.
„Laten we dan beginnen met
het bureau", zei ik.
Samen begonnen we stelsel
matig, en met de uiterste nauw
gezetheid, het bureau van oom
Rufus te doorzoeken. We trokken
er alle laden uit, en ik knielde
op de grond om in de vakken te
kijken, of er geen papieren tus
sen de latten bleven steken.
Toen keken we de inhoud der
laden zo precies mogelijk na
Buiten de rekeningen en brie
ven. die men in ieder bureau
vindt, waren er een groot aantal
geschriften in het Spaans. Al
wat hij voor zichzelf aantekende,
vertelde Mary me, schreef hij in
die taal. (Wordt vervolgd.)
