Kevelaer in het oorlogsgeweld door Maria beschermd Journalisten-verkennerskamp met 'n aller-ijselijkst slot VSucht in de nacht Zomer Staten Wat stond er nog toen de vrede aanbrak? Als een hoofdredacteur 't verkennen speelt Wim Dielissen ook in de Tour-ploeg Gillwell St. Wafrick noodde door E. J. Rath Jac. Groe PAGINA 4 WOENSDAG 20 JUNI 1951 III. (Slot) Hoe vond de Deken van Keve laer na zijn terugkeer uit de ge vangenschap op 6 April 1945 zijn dierbare parochie en Maria's hei ligdommen terug? Niet verwoest maar wel beschadigd. Ongeveer 15 procent van de huizen was onbewoonbaar. Toen het front over het plaatsje heen- Êing waren er nog maar een paar onderd inwoners aanwezig. De anderen waren na de gevangen neming van de Deken ofwel met geweld verdreven, ofwel vrijwil lig vertrokken, omdat hun huis verwoest was of hun schuilkelder gebarsten en onder water was ge lopen. Ook de kerkelijke gebouwen waren zwaar getroffen: behalve kerk en klooster der Clarissen, was nu ook de parochiekerk (zgn. Oud-Kevelaer) verwoest. Het Ma- riënhospital en Mariënheim (Kin derhuis) waren ernstig bescha digd. Ook de Biechtkapel was zwaar getroffen, alle prachtige muurschilderingen zijn hierbij verloren gegaan. De basiliek had belangrijke schade in het linker dwarsschip en miste alle gebrand schilderde ramen (bijna alle ge schonken door Ned. broederschap pen). Maar het hart van de Bede vaartplaats, de Genadekapel en de Kaarsenkapel zijn op een klei ne glasschade na, geheel onbe schadigd gebleven. We zouden mogen zeggen, als door een wonder gered, zoals uit het verloop van ons verhaal nog zal blijken. Het Priesterhuis is voor drie-kwart vernield, alleen het oudste gedeelte, d.i. het front tegen de Genadekapel, bleef gro tendeels behouden. Voor zover het nog een dak had, is het lan ge tijd als magazijn in gebruik geweest. Pas de 14e Februari 1947 werd het vrijgegeven en vanaf Maart is de Deken bezig geweest om het voorste deel zo goed mo gelijk te herstellen, met het re sultaat, dat hij en de kapelaans, broeders en zusters Augustus '47 er in kon trekken, terwijl het noodklooster voor de laatsten bij na klaar is. Een kapelaan ver toeft nog als gevangene in Sibe rië. Het oude pelgrimsoord worstelt zich omhoog. De pelgrimsdrukte is in 1946 weer begonnen. De Deken heeft weer enkele paters als hulp kun nen krijgen in het bedevaartsei zoen. Toch is het bezoek in 1947 eerder af- dan toegenomen. De verklaring hiervoor is niet ver te zoeken: de treinverbindingen zijn nog zeer slecht en extra treinen worden niet toegestaan. De lijn Wesel-Büderich (de voornaamste verbinding met het Bisdom Mün- ster) is nog niet hersteld; de fiets bandenvoorziening was nog slech ter dan het vorig jaar en de gro te hitte maakte tochten te voet veel moeilijker dan anders. De grootste belemmering was en is nog wel het grote voedseltekort. 20 Juli 1947 publiceerde de Bur gemeester van Kevelaer een op roep tot de bevolking om hulp bij het inrichten van een volkskeu ken. In dat stuk wordt de toe stand kort als volgt geschetst: ,Twee pond brood in de week, geen vlees, geen boter, geen aard appelen. Geen redelijke hoop op verbetering van de toestand bin nen afzienbare tijd. De bevolking lijdt in de volle zin van het woord honger." Vele levensmiddelen worden wel op de bonnen bekend ge maakt, maar zijn niet in de win kel voorradig. Bovendien zijn er geen bedden. Kon Kevelaer voor de oorlog aan meer dan 3000 pel grims onderdak verschaffen, nu is dit beperkt en heeft men slechts 600 bedden beschikbaar. Boven dien zijn in Kevelaer door de ge allieerde autoriteiten 6700 oost vluchtelingen ondergebracht, waarvan 5000 Evangelischen en 1700 zonder godsdienst. In deze barre nood weten toch velen de grote moeilijkheden te overwinnen en komen' naar de Troosteres der Bedroefden in de Genadekapel zich verkwikken aan de zich langzaam herstellen de luister van de bedevaart plaats. De directeur heeft het koor en het orkest weer op gang ge bracht en het jongenskoor is weer op peil. Helaas is het grote orgel verwoest dedeling (een mondelinge me- gaf diefstal der pijpen als oorzaak aan). Na het orgel van de Passauer Dom was dit met zijn 158 registers en 10.000 pijpen het grootste van Duitsland. Men heeft nu een hulporgel met 30 registers op het Antoniuskoor staan. Van 14 April 1948 werd hier het Pax Christi-congres (voor on derlinge liefde en vrede tussen de volkeren) gehouden, waarbij Franse, Duitse, Belgische en Ne derlandse bisschoppen tegenwoor dig waren. Meer dan merkwaardig. Als slot van dit verhaal over de lotgevallen van Kevelaer mo gen wij twee zeer bijzondere ge beurtenissen vermelden, waarvan de Deken van Kevelaer de waar heid garandeert en waaruit blijkt, hoe de Lieve Moeder Gods door middel van twee harer trouwe zonen in de nacht van 2 op 3 Maart 1945 haar heiligdommen voor totale ondergang gespaard heeft op een wijze, welk op zijn minst merkwaardig moet worden genoemd en alle kinderen van Maria verblijdt. De man uit Lourdes. In de laatste dagen van Febru ari waren de geallieerden Keve laer noordelijk al meer en meer genaderd en oostelijk golfden de gevechten op en neer. Bij Weeze (5 km ten noorden) had de En gelse artillerie zich opgesteld om Kevelaer, dat door de S.S. met bunkers en loopgraven was ver sterkt, de volle laag te geven, want na de gewelddadige verwij dering van de meeste burgers had de S.S. in het stadje de vrije hand. In de nacht van 2 op 3 Maart vluchtten ze hals over kop, omdat de geallieerden op een verrassende wijze uit de richting Venlo doorstootten op Duisburg aan. Even ten Noorden van Ke velaer ligt het gehucht Keylaer. Daar was al langer dan een jaar een Franse krijgsgevangene bij een boer werkzaam. Onmiddellijk na de vlucht der S.S. sloop hij naar de Engelsen en berichtte hun dat er geen soldaten meer in Ke velaer aanwezig waren. De En- want niet alleen van buiten af, maar ook in Kevelaer zelf dreigde de gruwel der verwoesting, en ook hier greep Ze beschermend in, door middel van een ander vereerder. In diezelfde tijd eind Febr. en begin Maart toen er we gens de terugtocht onophoudelijk troepenwisselingen plaats had den lag in de omgeving van Keylaer hrt Duitse pioniersba- taillon 180. De sergeant-majoor hiervan had bevel gekregen het opblazen van de toren van Keve laer, ook die van de basiliek (95 meter hoog) voor te berei den. Met zijn manschappen pakte hij dat werk aan, maar omdat hij af komstig was uit een Mariapar., kon h ijhet niet over zijn hart verkrijgen de heiligdommen te verwoesten. Hij zag ook de abso lute nutteloosheid en misdadig heid van zulk een vernieling in. Wat deed hij? Hij richtte alles zo in, dat de ladingen op het ge geven ogenblik niet konden springen. Dit bevel „alles in de lucht" werd in dc bewuste nacht van 2 op 3 Maart telefonisch ge geven. DK is gehoord door de be woners van de boerderij Keylae- rerweg no. 24, want zij schuilden in dezelfde kelder, waar de mili taire telefooncentrale was en de bevelen werden doorgegeven. De weinige bewoners die nog in Key laer vertoefden, weten van die uren slechts te vertellen, dat een aantal manschappen van het pio- niersbataillon in de hoofdstraat vanuit de lucht zwaar getroffen werd. Verschillende dodenl Hals over kop moest de rest vluchten en kwam eerst over de Rijnbrug bij Wezel tot stilstand. Wat had zich dus in werkelijk heid afgespeeld? De springladin gen waren niet gesprongen of schoon het bevel hiertoe was ge geven. Men constateerde dat er gesaboteerd was. De sergeant majoor werd voor de krijgsraad gevoerd. Een kapitein nam het voor hem op, zodat het vonnis zich beperkte tot voorlopig arrest. Onmiddellijk daarna werd de troep bij Voerde, tussen Dinsla- ken en Sterkrade door de geal lieerden gevangen genomen. De sergeant-majoor van Maria was gered. Maar bovenal door zijn optreden waren de *Basiliek, de Kaarsenkapel en de Genadekapel en ook de watertoren behouden gebleven. Als achtste man voor de Neder landse ploeg in de Ronde van Frankrijk is de Eindhovenaar Wim Dielissen gecontracteerd. Er zijn nog besprekingen gevoerd met enkele andere renners, bij wie de jonge Thys Roks, maar tenslotte bleken er bepaalda moeilijkheden te zijn die zich tegen zijn keuze verzetten. Ook met Gerrit Schulte is nogmaals contact gezocht. Schulte wordt echter door zijn aanstaand optre den als gérant van het restaurant in het stadion in Den Bosch zozeer in beslag genomen dat hij het beter achtte zich niet beschikbaar te stellen. De ploeg ziet ^r dus definitief als volgt uit, in alfabetische rang schikking: Hans Dekkers, Eind hoven; Wim Dielissen, Eindho ven; Wim van Est, St. Willebrord; Henk Faanhof, Roosendaal; Ger rit Peters, Haarlem; Harry Schoenmakers, Eindhoven; Gerrit Voorting, Haarlem en Wout Wagtmans, Breda. Haring naar O.-Duitsland In de Scheveningse haven is gearriveerd de coaster Wester- Eems, welk schip 5000 vaten ha ring vangst 1950 inlaadt. De Wes- ter-Eems heeft als bestemming Oost-Duitsland. Hoewel er nog geen officiële voorbereidingen worden getroffen voor het wederom in dienst stellen van de Berlijnse luchtbrug dit met het oog op de beperkingen, welke de Sovjet autoriteiten voor de doorvoer hebben ingesteld worden op het vliegveld van Frankfort de enorme C-82 machines, de „vlie- gende vrachtauto's van de Amerikaanse Luchtmacht" geheel nagezien Voor het geval dit nodig mocht blijken kunnen deze toestel len dan onmiddellijk voor het transport van goederen worden ingeschakeld. Technisch personeel van de Amerikaanse Luchtmacht bezig met het nazien van de „vliegende vrachtauto's. (Van onze overvallen verslaggever) Het was alles zo braai bedoeld, zo paedagogisch op touw gezet: een studiekamp voor journalisten om iets meer van de problemen en de zeden en gewoonten onder de verkennersstam- men te leren begrijpen. Het zou wel genoeglijk en goed georga niseerd zijn, wel nuttig en leerzaam zelis, doch het was naar het zich liet aanzien zonder veel vooruitzicht op verrassingen, i laat staan op avonturen. Maar het had, als een klit in een staart, aan het slot een schrikkelijke gebeurtenis, een haren-ten- bergen-rijzend avontuur voor ons bewaard gehouden: een heuse onverwachte overval, die eerlijk gezegd heel wat angst- zweet-druppeltjes uit sommigen van ons, journalisten, heeft geperst. Panorama van Kevelaer. gelsen wilden het niet geloven, omdat ze 's avonds nog een pa trouille van drie man hadden uit gestuurd, die nog niet was te ruggekeerd. Zeer teleurgesteld ging de Fransman terug. Toen hij weer bij de boerderij kwam, vond hij op de mestvaalt een gewonde Engelse soldaat, die hem vertel de, dat hij inderdaad van de be wuste patrouille was, de tweede man was dood, de derde nog ver mist. De Fransman ging de En gelse zo spoedig mogelijk van het een en ander op de hoogte bren gen. Ze kwamen nu, borgen de gewone en vertrouwden nu de situatie in Kevelaer, die zeer on verwacht veilig geworden was. De motoren werden aangezet, de artillerie uit stelling gebracht en reeds een half uur later den deren de colonnes door Keylaer en Kgvelaer. Het genade-oord was gered. Moeder had goed ge zorgd. Ea wie had zij daarbij ge bruikt: de Franse krijgsgevangene Irené Hypolite Aguillon. die reeds lang in Keylaer „der Mann aus Lourdes" genoemd werd, omdat hij afkomstig was uit Gaillaigos bij Aucun, 18 km zuidwestelijk van Lourdes. Een Maria-parochiaan grijpt in Maar hierbij heeft de Lieve Moeder Gods het niet gelaten, De oude eik van Kevelaer. Heel deze toedracht is door de Pastoor van die jonge militair aan de Deken van Kevelaer ge schreven. Door nauwkeurig on derzoek zijn al deze feiten gecon troleerd en waar bevonden. De naam van de jongeman is Peter Strandt, afkomstig uit de Lieve Vrouwenparochie, Aschaffenburg- Schweinheim. 8 Januari 1947 trad hij in het huwelijk, bij welke gelegenheid zijn Pastoor den Deken een en ander schreef, wat volkomen klopte met hetgeen in Kevelaer bekend was. Is het wonder, dat het vertrou wen op de Troosteres der Be droefden door deze merkwaardige feiten ten zeerste is versterkt? Het slot van de brief van de Deken is een weergave van wat in talloze harten leeft: „Ook al drukken duizend zor gen ons neer, wij leven! Keve laer leeft nog! Dc bedevaart leeft nog en boven alles de liefde tot de Moeder van Kevelaer, de Troosteres der Bedroefden, leeft nog!" J. Th. M. Kraakman, pr. HAARLEMMER ZAG RUSLAND Een Haarlemse televisie-ama teur heeft twee uur lang een beelduitzending op zijn scherm gehad van twee Russische tele visiestations die op gelijke golf lengte als de Philips-zender in Eindhoven werken. Deskundigen schrijven dit toe aan bepaalde weersomstandigheden waarbij zeer hoge luchtlagen de uitgezon den golven weerkaatsen. De an tenne moet dan op het Noord- Oosten worden gericht. „Mag ik aan u voorstellen: mijnheer Louis Frequin, hoofdre dacteur van het dagblad ,,De Gelderlander", niet meer en niets minder". Met deze persoonlijkheid die het bestaan had een „overval" te plegen in het kamp der Jour nalisten, maakte laatstgegenoemde categorie van bewoners van het ondermaanse, kennis na een nacht vol naargeestige Wild-West-inci- denten. Want nu een ernstig leidersge brek een ontplooiing van de jeugdbeweging in de weg staat, waren de vertegenwoordigers van dag- en weekbladen uitgenodigd op het buitencentrum van de ver kenners van de Kath. jeugdbewe ging „Gilwell St. Walrick" in Overasselt bij Nijmegen. Zij kwamen daar met de bedoe ling in contact te komen met des kundigen uit de verkennersbewe ging, teneinde de gelegenheid te krijgen zich op de situatie in de verkennerswereld te oriënteren. Het lag tevens in hun bedoeling nader op de hoogte gebracht te worden met de methode van het Spel van Verkennen. Het Natio naal Hoofdkwartier organiseerde daarom een kort zomerkamp in overeenstemming met de stijl, waarin de leiders hun training ontvangen. Nadat zij zich aldus intensief van deze oodracht hadden gekwe ten en zij zich met een hoofd vol problemen aangaande het leiders tekort te slapen hadden gelegd op de stromatrassen, dirigeerde deze man, aangedaan met gleufhoed, masker en strotdoek, zijn ongure trawanten naar de plaats, waar slechts rust heerste. Snood spel Dit „spel" was snood. Want aan dit spel onbekend en dus bij de Journalisten onbemind was het te wijten dat het Journalisten kamp geheel onvoorzien een derde aspect van niet geringe afmetin gen verkreeg. Een aspect boven dien, dat al werd later alles zo helder als een literfles jonge je never, aanvankeliik zeer gecom pliceerd scheen. Nog meer, omdat het Hoofdkwartier van de padvin dersbeweging in volkomen onwe tendheid was gelaten. De tot dus verre nooit gesignaleerde „bende leider" die deze rol en de functie van hoofdredacteur op merkwaar dige wijze in zich wist te vereni gen, ontworstelde de „stunt van zijn velen" aan zijn overvolle brein, zo overvol zelfs, dat later op de dag op de plaats des on- heils een snipper „De Gelderlan der" met een dosis zaagsel werd teruggevonden. Geheel volgens plan beslopen ongeveer twintig van Bengaals- en ander ongemotiveerd vuurwerk voorziene en met boeventronies uitgedoste jongelieden in de stik donkere nacht het tentenkamp van de Journalisten, met de wre de bedoeling een van hen te ont voeren. Doch deze pyro- en klep tomanen sloeg de schrik om het hart, toen de „gevangene", een verslaggever van het weekblad „De Linie" een heuse pater bleek te zijn en de penneridder van het dagblad „Oost-Brabant" onder 't slaken van kreten, uit de meest die--< Communisten-angst gebo ren, gekleed in pyama onderdook in het fauna-rijke water van een aanzienlijk groot ven. Slechts het feit dat de droging va nde dren keling door „vriend en vijand" werd ter hand genomen en dat 'n bevestigend antwoord volgde op de zonder Moskou's accent ge stelde vraag: „Pater, u vat het toch wel sportief op?" was in staat verhelderend te werken in deze troebele sfeer van vreemde geruchten en kruitdamp, welke dit spannend nachtelijk intermez zo in het Journalistenkamp had teweeg gebracht. Andere aspecten In de tijd, welke aan deze sla peloze nacht vooraf ging, bezon- nennen de journalisten zich op 't probleem van het leiders-tekort en speelden zij het spel van ver kennen, compleet met exploraties en eigen maatltiid-bereidingen. In het eerste geval ging de bezie lende leiding uit van de verken ners-hoofdaalmoezenier A. J. L. Verhoeven. Daarna werd nader op de betreffende kwestie, inge gaan in een gezamenlijk dispuut. Veelvuldig kwam hierbij de ernst van het leiderstekort ter sprake. Om de thans bestaande verken nerstroepen van een volledig aan tal leiders en leidsters te voorzien zullen er momenteel een kleine 4500 leidinggevende personen no dig zijn. Een groots opgezette campagne om leiders en leidsters te werven is echter uit den boze, daar niet zozeer de quantiteit dan wel de qualiteit essentieel is. Bui tendien zal de jeugd zijn leiders moeten grijpen en laatstgenoem den zullen de jonge, leiding ont berende jeugd op moeten vangen. In geen geval zal de leiding in handen gegeven moeten worden van personen, die het werk om enkel apostolische motieven doen, zonder de, nodige feeling voor jeugdwerk te bezitten. Een leider moet een totaliteit zijn in ieder opzicht en mag niet een al te sterke nersoonlijkheid ontwikke len, daar een zweem van dwang een funeste invloed zou hebben op de jongeren. Evenwel is de kiemkracht van de verkennerij niet zwakker geworden, ondanks het tekort aan ervaren leiding gevers. Deze is zelfs sterker ge worden, doordat het aantal ver kenners over de gehele linie is te ruggelopen door het overgaan van van leden naar andere jeugdbe wegingen. De aanstelling van gesalarieerde jeugdleiders zal men zeker niet stimuleren, zo nodig zelfs tegen gaan. Mocht hier of daar de noodzake lijkheid er van blijken, dan zal men er slechts in de uiterste in stantie toe overgaan. Zij, die lei der willen worden, moeten het prettig vinden in verkennerskrin gen iets te presteren en zij moe ten uit ondwingbare lust de weg naar het leiderschap inslaan. Een nadeel hierbij is echter, dat het gecompliceerde, moderne leven veel tijd vergt van onze jonge mannen. Sinds twee jaar wordt de cur sus voor leiders thans ter hand genomen in het buitencentrum te Overasselt. Na een inleidingscur sus van drie weekeinden, waarbij het verkenners-ideaal, de persoon van de leider en de godsdienstige beleving in de troep ter sprake komen, moet er drie maanden op proef gewerkt worden bij een an dere troep. Daarna bepaalt de districts-commissaris of men al of niet voor een leiders-volmacht in aanmerking komt. De hoogste trap wordt echter bereikt, wan neer men het voorrecht geniet een Gilwell-cursus te mogen vol gen, welke in Engeland wordt gehouden. Rond het kampvuur Des avonds zaten de hoofdaal moezenier, twee commissarissen en de journalisten rond het knap pend houtvuur, waarbij aan de vooravond van de nachtelijke overval ook hoofdcommissaris Baron van Voorst tot Voorst was aangezeten. Daar werd gezongen en gegrapt en sprak één der com missarissen van het ideaal van het verkennen, het spel, dat al de eeuwen door al heeft bestaan, doch waaraaan Baden Powell vas te vorm heeft gegeven. De na tuur dringt zich niet op, zoals de stad, maar moet ontdekt worden. Een leider moet de jongens dan ook niet bezig houden, maar bezig doen zijn. Het ideaal van de we reldbroederschap biedt de jeugd een groot en romantisch perspec tief: het leven naar de wet, welke eigenlijk niets anders is dan een jongensachtige vertaling van het Tijdens het Journalisten kamp gaf hoofdaalmoezenier Verhoeven zijn visie op de ontwikkeling van het vacan- tieprogram voor jonge arbei- ders(sters) dat in samenwer king met de werkgevers wordt bezien. Hierbij rijst de vraag in hoeverre de jonge arbeider gediend is met het uitwerken van zulk een pro gramwaarbij massificatie voorkomen dient te worden. Het ligt in de bedoeling dit jaar op enkele plaatsen een vacantieproefkamp te houden en te onderzoeken, wat er in de toekomst moet worden gedaan, gezien de feitelijke omstandigheden. Bij dit vraagstuk laten de jeugdorganisaties zich echter leiden door de volgende pun ten: 1. Vacantiebesteding van jeugdigen in bedrijven werk zaam gaat allereerst de ouders en de jeugdigen zelf aan. 2. Andere instanties mogen wel mogelijkheden openen, doch niet zelf het initiatief nemen. 3. De vacantiekampen mo gen slechts een onderdeel zijn van de totale activiteit, welke er op gericht is tot betere vacantiebesteding te komen. 4. Daarom zal niet te veel druk uitgeoefend worden, doch zullen de jeugdigen zelf een keus moeten doen. 5. De plaatselijke instan ties kunnen de situatie dik wijls het beste beoordelen. 6. De werkgevers wordt verzocht de kwestie niet te eenzijdig te bezien. Evangelie; het doen van de goede daad, dat ongemerkt de naasten liefde helpt bevorderen; de ro mantiek van het bereiken van grote dingen met eenvoudige mid delen, als de weg te vinden in 'n donker bos, het voorspellen van het weer en het maken van een goed vuur met nat hout. Over de ze dingen werd gesproken en ge mijmerd rond het knappend hout vuur. Daarnaast beoefenden de jour nalisten de verkennersspelen, zo als het doen van exploraties en 't uitvoeren van het kimspel. En toen ieders lichaam om een bed smeekte, zorgde de hoofdredac teur-bendeleider voor een „dave rend" slot. Hij en zijn frivole kornuiten slaagden echter niet in hun opzet, ook niet nadat de pa ter van „De Linie" werd uitgele verd tegen een verslaggever van de „Volkskrant". Want nog geen vijf minuten later waren alle boe ven ontmaskerd en vond het ce remonieel van de kennismaking plaats in de eetzaal van het bui- tencentrum „Gilwell St. Walrick". Op het toneel gestorven MILAAN De Italiaanse zan geres Lucia Mero is Maandag plotseling op het toneel gestorven terwijl zij de hoofdrol in Puccini's opera „Madame Butterfly" zong Zij maakte kortgeleden een tour- née door Zuid-Amerika. EXPORT NAAR DUITSLAND VAN GROENTEN EN FRUIT FRANKFORT De invoer- commissie van de Westduitse re gering maakte Dinsdag bekend, dat zji de invoer toestaat van groenten ter waarde van 1 milli- oen dollars en vers fruit ter waar de van 250.000 dollars uit Neder land. FEUILLETON L#/ 55. Dat had hij zich aan gewend toen hij, kort na de dood van zijn vrouw een reis door Zuid-Amerika had gemaakt, om er de dieren- en plantenwereld te bestuderen, waarbij hii heel veel Spaanse boeken had ge bruikt. Dat scheen te kloppen: ik herkende op tal van papieren uittreksels uit boeken er ston den ten minste titels boven en opgave van bladzijden langs de kant. Na die reis, vernam ik, was oom Rufus zo vlijtig aan 't stu deren en proeven nemen gesla gen. Hij koesterde het idee, dat hij nog eens iets onnoemelijk be langrijks aan de geleerde wereld zou schenken. Mary kon uit die geschriften vrij goed wijs worden, want ze kende uitstekend Frans en was met haar familie een paar maan den in Spanje geweest. Ik gaf haar dus alle documenten die in vreemde talen geschreven wa- fen, ten onderzoek, maar er was niets bii, dat op een testament geleek. De teksten waren bui ten de aantekeningen uit boeken merendeels verslagen over chemische proeven en uit som mige stukjes, die ze voor me ontcijferde, meende ik te kun nen opmaken, welke stof oom Rufus met zoveel ijver en opti misme bestudeerde. Hij meende een nieuwe theorie over het le ven van het protoplasma op het ëpoor te zijn. Eerlijk gezegd, had ik weinig hoop, dat we eer» testament zou den ontdekken, maar ik ver zweeg dat voor haar. want het zoeken alleen al, het najagen van een doel, scheen haar ener gie en haar vastberadenheid aan te vuren. In ieder geval, zolang zij zo bezig was, vergat zij Vin- ton. En voor mij was het interes sant naar haar te kijken, terwijl zij grote enveloppen, vergeeld, en verschoten van ouderdom doorzocht, en de touwtjes los knoopte van pakjes netjes opge vouwen papieren en de bladzij den van dichtbeschreven ma nuscripten doorvorste. Want we hadden afgesproken, niets overslaan. Anders dachten we later maar: misschien heeft er nog een velletje papier tussen die bladzijden gezeten. Zii bewoog zich levendig, be zield, pittig en sierlijk als een vogel. Herhaaldelijk viel het me op, dat zij op zo'n aardige ma nier haar handen wist te gebrui ken, haar bewegingen bezaten stuk voor stuk een jeugdige be valligheid. Haar wangen gloei den van opwinding en verwach ting ze deed mij denken aan een kind, dat met Sinterklaas de inhoud van zijn schoen naspeurt. Soms vond zij in de teksten een passage, die haar grappig of in teressant leek, en dan vroeg ik haar, of ze mij die wou voorle zen. Het was volstrekt oom Ru fus' bedoeling niet geweest gees tig te zijn, maar hii had soms een eigenaardige manier om zijn zinnen te smeden en aan elkaar te rijgen en die eigenaardighe den schenen door de vertaling nog verscherpt te worden. Meer dan eens schaterden we het bei den uit om het resultaat van haar pogingen, de zinnen te ver talen. Maar we werkten stevig door en de meeste papieren gingen vlug door onze handen. Het wa ren er heel wat. Maar niet één was er, dat ook maar gelijkenis vertoonde met uiterste wils beschikking. Bevatte, het bureau een testament dan moest dat schuilen in een geheim vakje of laatje, dat wij geen van beiden ontdekken konden. Na het bureau kwamen de planken aan de beurt. Wij kon den niet al die rommel van zijn plaats halen, dat leek ons trou wens niet nodig, want zoveel mochten we wel aannemen: wat we hebben moesten, was een papier. We zochten derhalve op en onder en tussen die zonder linge verzameling voorwerpen, maar vonden niets. We keken in de vakken achter de glazen deu ren. tilden de opgezette vogels op, duimden het kaartsysteem door, zochten in vazen en dozen overal, waar maar iets in of onder kon liggen en deden het allemaal vruchteloos. Wii verstoorden zelfs de ordelijke rangschikking der dictaphoon- rollen, en vonden het niet nodig, haar te herstellen maar wat wij vonden, geen testament. Ik wou niets onbeproefd laten. Ik tilde de kleden op, haalde in de haard alles om en beklopte de murenalles zonder suc ces. Menigmaal knielde Mary naast me niet best voor haar mooie witte avondjapon! dacht ik om in een hoekje te glu ren, waarin een papier verstopt of verdwaald kon zijn: dan had zij haar hoofd dicht bii het mijne en bijwijlen voelde ik licht haar korte, zwarte krullen langs mijn wang strijken: of haar handen raakten de mijne, als wii uithoe ken doorzochten, waarin het oog niet kon doordringen. Het leek wel of we niet kon den ophouden. We rommelden rond als een paar kinderen, die kattekwaad uithalen. Vooral voor mij bezat het werk een eige naardige bekoring, die het uit sluitend ontleende aan het bij zijn van Mary Donaldson. Ik be trapte mijzelf er dikwijls op, dat mijn blik niet naar een testa ment zocht, maar in haar richting was afgedwaald. Nu was zij ge heel zichzelf, haar eigen meeste res. en zo was zii meer dan be koorlijk; ik had toenr de woorden niet in mijn geest, maar ik voel de het aan: zij was aanlokkelijk, verrukkelijki onweerstaanbaar. (Wordt vervolgd.) In de gisteren was 'n tien brachte ster gewoon lid Staten gero staken in vorderd. De 10 aam hadden op Harmsen, ou< ten gestemd, van onwaard De provinc 1951 was bij gekeurd even wijziging var glementen polder en O te Alkmaar polder te Texel Medegedeeld Staten, na met vertegenwc regelingscommiss school voor Hoorn te hebt commissie bei ben één van den der werl die op het deskundig is, te nemen. Een adres van Obdam, subsidie in d< ting van een de R.K. lag aldaar, werd Staten gesteld hetzelfde gesch adres van het eniging tot Landbou wonden en omstreken om subsidie stichting van voor de lage aldaar. De commur behandeling ken kans enkel we stokpaardje den. Zij kwame ties, beogende personeel der lage te geven ximale vacan te verlenen soneel. Van de zijd< werd door (K.V.P.), die het gemeentf tigt, betoogd, voortdurend van onderhar bona fide en de Central Georganiseerd zijds. Aannem: gestelde motie; wachtingen niet gerealiseert vandaar, dat ontraden. Na: kwam de heer punt ondersehr DONDERDf HILVERSUM 7.00 KRO KRO, 14. KRO: 7.00 N: foonmuziek, en Liturgische Nieuws en Gramofoonmuzi huisvrouw, 9.35 Grami Schoolradio; mofoonmuziek dienst; 10.45 KRO: 11.00 Vc Schoolradio; Gramofoonmuzi Land- en tuinbi 12.50 Reportage katholiek nieui foonmuziek; NCRV: 14.00 piano; 14.30 14.45 Voor de mofoonmuziek, 16.00 Bijbellezi ensemble; 17.0C 17.30 Brabants Regeringsuitz. Smit: „Wat wil V erzoekprogran derland econon ding", causerie Heilsmuziek; weerberichten gen van allt pastoraal an dienst van b serie; 19.40 Nieuws; 20.05 20.45 100-jarig Stichting „Ned 21.00 Mariniers handig pianosi lands overzich muziek; 22.45 i 23.00 Nieuws; mofoonmuziek HILVERSUM 7.00 AVRC 8.00—24.00 AVRO 7.00 Nie gymnastiek; 7 VPRO 7.50 E 8.00 Nieuws, 9.00 Morgenwij foonmuz.; 9.30 Antwoordman: muziek; 10.50 11.00 Gramofc „Van de hak om de tuin", tropole-orkest; tuinbouwmedec 't spionnetje; muziek; 13.00 dedelingen of 13.20 Vraagge Irenefonds; 1 13.55 „U kun niet", 14.00 Vo Spaanse volksl de zieken; 16 vijf'; 17.00 Vo Musette orkes Nieuws, 18.15 vor ahtleten; men, 18.30 Stri portage; 19. 19.40 Studievoi studenten, 20 Actualiteiten; harmonisch or liste, 21.45 vertelt", hoor- foonmuziek, I ken brief uit I tips, 23.00 Nii actualiteiten, 2 foonmuziek.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad : voor Alkmaar en omgeving | 1951 | | pagina 4