Kevelaer in het oorlogsgeweld
door Maria beschermd
Journalisten-verkennerskamp
met 'n aller-ijselijkst slot
VSucht in de nacht
Zomer
Staten
Wat stond er nog toen de vrede
aanbrak?
Als een hoofdredacteur
't verkennen speelt
Wim Dielissen ook
in de Tour-ploeg
Gillwell St. Wafrick noodde
door E. J. Rath
Jac. Groe
PAGINA 4
WOENSDAG 20 JUNI 1951
III. (Slot)
Hoe vond de Deken van Keve
laer na zijn terugkeer uit de ge
vangenschap op 6 April 1945 zijn
dierbare parochie en Maria's hei
ligdommen terug? Niet verwoest
maar wel beschadigd.
Ongeveer 15 procent van de
huizen was onbewoonbaar. Toen
het front over het plaatsje heen-
Êing waren er nog maar een paar
onderd inwoners aanwezig. De
anderen waren na de gevangen
neming van de Deken ofwel met
geweld verdreven, ofwel vrijwil
lig vertrokken, omdat hun huis
verwoest was of hun schuilkelder
gebarsten en onder water was ge
lopen.
Ook de kerkelijke gebouwen
waren zwaar getroffen: behalve
kerk en klooster der Clarissen,
was nu ook de parochiekerk (zgn.
Oud-Kevelaer) verwoest. Het Ma-
riënhospital en Mariënheim (Kin
derhuis) waren ernstig bescha
digd. Ook de Biechtkapel was
zwaar getroffen, alle prachtige
muurschilderingen zijn hierbij
verloren gegaan. De basiliek had
belangrijke schade in het linker
dwarsschip en miste alle gebrand
schilderde ramen (bijna alle ge
schonken door Ned. broederschap
pen).
Maar het hart van de Bede
vaartplaats, de Genadekapel en
de Kaarsenkapel zijn op een klei
ne glasschade na, geheel onbe
schadigd gebleven.
We zouden mogen zeggen, als
door een wonder gered, zoals uit
het verloop van ons verhaal nog
zal blijken. Het Priesterhuis is
voor drie-kwart vernield, alleen
het oudste gedeelte, d.i. het front
tegen de Genadekapel, bleef gro
tendeels behouden. Voor zover
het nog een dak had, is het lan
ge tijd als magazijn in gebruik
geweest. Pas de 14e Februari 1947
werd het vrijgegeven en vanaf
Maart is de Deken bezig geweest
om het voorste deel zo goed mo
gelijk te herstellen, met het re
sultaat, dat hij en de kapelaans,
broeders en zusters Augustus '47
er in kon trekken, terwijl het
noodklooster voor de laatsten bij
na klaar is. Een kapelaan ver
toeft nog als gevangene in Sibe
rië.
Het oude pelgrimsoord
worstelt zich omhoog.
De pelgrimsdrukte is in 1946
weer begonnen. De Deken heeft
weer enkele paters als hulp kun
nen krijgen in het bedevaartsei
zoen. Toch is het bezoek in 1947
eerder af- dan toegenomen. De
verklaring hiervoor is niet ver te
zoeken: de treinverbindingen zijn
nog zeer slecht en extra treinen
worden niet toegestaan. De lijn
Wesel-Büderich (de voornaamste
verbinding met het Bisdom Mün-
ster) is nog niet hersteld; de fiets
bandenvoorziening was nog slech
ter dan het vorig jaar en de gro
te hitte maakte tochten te voet
veel moeilijker dan anders. De
grootste belemmering was en is
nog wel het grote voedseltekort.
20 Juli 1947 publiceerde de Bur
gemeester van Kevelaer een op
roep tot de bevolking om hulp bij
het inrichten van een volkskeu
ken. In dat stuk wordt de toe
stand kort als volgt geschetst:
,Twee pond brood in de week,
geen vlees, geen boter, geen aard
appelen. Geen redelijke hoop op
verbetering van de toestand bin
nen afzienbare tijd. De bevolking
lijdt in de volle zin van het woord
honger."
Vele levensmiddelen worden
wel op de bonnen bekend ge
maakt, maar zijn niet in de win
kel voorradig. Bovendien zijn er
geen bedden. Kon Kevelaer voor
de oorlog aan meer dan 3000 pel
grims onderdak verschaffen, nu
is dit beperkt en heeft men slechts
600 bedden beschikbaar. Boven
dien zijn in Kevelaer door de ge
allieerde autoriteiten 6700 oost
vluchtelingen ondergebracht,
waarvan 5000 Evangelischen en
1700 zonder godsdienst.
In deze barre nood weten toch
velen de grote moeilijkheden te
overwinnen en komen' naar de
Troosteres der Bedroefden in de
Genadekapel zich verkwikken
aan de zich langzaam herstellen
de luister van de bedevaart
plaats. De directeur heeft het koor
en het orkest weer op gang ge
bracht en het jongenskoor is weer
op peil. Helaas is het grote orgel
verwoest
dedeling
(een mondelinge me-
gaf diefstal der pijpen
als oorzaak aan). Na het orgel
van de Passauer Dom was dit met
zijn 158 registers en 10.000 pijpen
het grootste van Duitsland. Men
heeft nu een hulporgel met 30
registers op het Antoniuskoor
staan.
Van 14 April 1948 werd hier
het Pax Christi-congres (voor on
derlinge liefde en vrede tussen
de volkeren) gehouden, waarbij
Franse, Duitse, Belgische en Ne
derlandse bisschoppen tegenwoor
dig waren.
Meer dan merkwaardig.
Als slot van dit verhaal over
de lotgevallen van Kevelaer mo
gen wij twee zeer bijzondere ge
beurtenissen vermelden, waarvan
de Deken van Kevelaer de waar
heid garandeert en waaruit blijkt,
hoe de Lieve Moeder Gods door
middel van twee harer trouwe
zonen in de nacht van 2 op 3
Maart 1945 haar heiligdommen
voor totale ondergang gespaard
heeft op een wijze, welk op zijn
minst merkwaardig moet worden
genoemd en alle kinderen van
Maria verblijdt.
De man uit Lourdes.
In de laatste dagen van Febru
ari waren de geallieerden Keve
laer noordelijk al meer en meer
genaderd en oostelijk golfden de
gevechten op en neer. Bij Weeze
(5 km ten noorden) had de En
gelse artillerie zich opgesteld om
Kevelaer, dat door de S.S. met
bunkers en loopgraven was ver
sterkt, de volle laag te geven,
want na de gewelddadige verwij
dering van de meeste burgers had
de S.S. in het stadje de vrije
hand. In de nacht van 2 op 3
Maart vluchtten ze hals over kop,
omdat de geallieerden op een
verrassende wijze uit de richting
Venlo doorstootten op Duisburg
aan. Even ten Noorden van Ke
velaer ligt het gehucht Keylaer.
Daar was al langer dan een jaar
een Franse krijgsgevangene bij
een boer werkzaam. Onmiddellijk
na de vlucht der S.S. sloop hij
naar de Engelsen en berichtte hun
dat er geen soldaten meer in Ke
velaer aanwezig waren. De En-
want niet alleen van buiten af,
maar ook in Kevelaer zelf dreigde
de gruwel der verwoesting, en
ook hier greep Ze beschermend
in, door middel van een ander
vereerder.
In diezelfde tijd eind Febr.
en begin Maart toen er we
gens de terugtocht onophoudelijk
troepenwisselingen plaats had
den lag in de omgeving van
Keylaer hrt Duitse pioniersba-
taillon 180. De sergeant-majoor
hiervan had bevel gekregen het
opblazen van de toren van Keve
laer, ook die van de basiliek
(95 meter hoog) voor te berei
den.
Met zijn manschappen pakte hij
dat werk aan, maar omdat hij af
komstig was uit een Mariapar.,
kon h ijhet niet over zijn hart
verkrijgen de heiligdommen te
verwoesten. Hij zag ook de abso
lute nutteloosheid en misdadig
heid van zulk een vernieling in.
Wat deed hij? Hij richtte alles zo
in, dat de ladingen op het ge
geven ogenblik niet konden
springen. Dit bevel „alles in de
lucht" werd in dc bewuste nacht
van 2 op 3 Maart telefonisch ge
geven. DK is gehoord door de be
woners van de boerderij Keylae-
rerweg no. 24, want zij schuilden
in dezelfde kelder, waar de mili
taire telefooncentrale was en de
bevelen werden doorgegeven. De
weinige bewoners die nog in Key
laer vertoefden, weten van die
uren slechts te vertellen, dat een
aantal manschappen van het pio-
niersbataillon in de hoofdstraat
vanuit de lucht zwaar getroffen
werd. Verschillende dodenl Hals
over kop moest de rest vluchten
en kwam eerst over de Rijnbrug
bij Wezel tot stilstand.
Wat had zich dus in werkelijk
heid afgespeeld? De springladin
gen waren niet gesprongen of
schoon het bevel hiertoe was ge
geven. Men constateerde dat er
gesaboteerd was. De sergeant
majoor werd voor de krijgsraad
gevoerd. Een kapitein nam het
voor hem op, zodat het vonnis
zich beperkte tot voorlopig arrest.
Onmiddellijk daarna werd de
troep bij Voerde, tussen Dinsla-
ken en Sterkrade door de geal
lieerden gevangen genomen. De
sergeant-majoor van Maria was
gered. Maar bovenal door zijn
optreden waren de *Basiliek, de
Kaarsenkapel en de Genadekapel
en ook de watertoren behouden
gebleven.
Als achtste man voor de Neder
landse ploeg in de Ronde van
Frankrijk is de Eindhovenaar
Wim Dielissen gecontracteerd. Er
zijn nog besprekingen gevoerd
met enkele andere renners, bij
wie de jonge Thys Roks, maar
tenslotte bleken er bepaalda
moeilijkheden te zijn die zich
tegen zijn keuze verzetten. Ook
met Gerrit Schulte is nogmaals
contact gezocht. Schulte wordt
echter door zijn aanstaand optre
den als gérant van het restaurant
in het stadion in Den Bosch zozeer
in beslag genomen dat hij het
beter achtte zich niet beschikbaar
te stellen.
De ploeg ziet ^r dus definitief
als volgt uit, in alfabetische rang
schikking: Hans Dekkers, Eind
hoven; Wim Dielissen, Eindho
ven; Wim van Est, St. Willebrord;
Henk Faanhof, Roosendaal; Ger
rit Peters, Haarlem; Harry
Schoenmakers, Eindhoven; Gerrit
Voorting, Haarlem en Wout
Wagtmans, Breda.
Haring naar O.-Duitsland
In de Scheveningse haven is
gearriveerd de coaster Wester-
Eems, welk schip 5000 vaten ha
ring vangst 1950 inlaadt. De Wes-
ter-Eems heeft als bestemming
Oost-Duitsland.
Hoewel er nog geen officiële voorbereidingen worden getroffen voor het wederom in
dienst stellen van de Berlijnse luchtbrug dit met het oog op de beperkingen, welke de
Sovjet autoriteiten voor de doorvoer hebben ingesteld worden op het vliegveld van
Frankfort de enorme C-82 machines, de „vlie- gende vrachtauto's van de Amerikaanse
Luchtmacht" geheel nagezien Voor het geval dit nodig mocht blijken kunnen deze toestel
len dan onmiddellijk voor het transport van goederen worden ingeschakeld. Technisch
personeel van de Amerikaanse Luchtmacht bezig met het nazien van de „vliegende
vrachtauto's.
(Van onze overvallen verslaggever)
Het was alles zo braai bedoeld, zo paedagogisch op touw
gezet: een studiekamp voor journalisten om iets meer van de
problemen en de zeden en gewoonten onder de verkennersstam-
men te leren begrijpen. Het zou wel genoeglijk en goed georga
niseerd zijn, wel nuttig en leerzaam zelis, doch het was naar
het zich liet aanzien zonder veel vooruitzicht op verrassingen,
i laat staan op avonturen. Maar het had, als een klit in een
staart, aan het slot een schrikkelijke gebeurtenis, een haren-ten-
bergen-rijzend avontuur voor ons bewaard gehouden: een heuse
onverwachte overval, die eerlijk gezegd heel wat angst-
zweet-druppeltjes uit sommigen van ons, journalisten, heeft
geperst.
Panorama van Kevelaer.
gelsen wilden het niet geloven,
omdat ze 's avonds nog een pa
trouille van drie man hadden uit
gestuurd, die nog niet was te
ruggekeerd. Zeer teleurgesteld
ging de Fransman terug. Toen hij
weer bij de boerderij kwam, vond
hij op de mestvaalt een gewonde
Engelse soldaat, die hem vertel
de, dat hij inderdaad van de be
wuste patrouille was, de tweede
man was dood, de derde nog ver
mist. De Fransman ging de En
gelse zo spoedig mogelijk van het
een en ander op de hoogte bren
gen. Ze kwamen nu, borgen de
gewone en vertrouwden nu de
situatie in Kevelaer, die zeer on
verwacht veilig geworden was.
De motoren werden aangezet,
de artillerie uit stelling gebracht
en reeds een half uur later den
deren de colonnes door Keylaer
en Kgvelaer. Het genade-oord
was gered. Moeder had goed ge
zorgd. Ea wie had zij daarbij ge
bruikt: de Franse krijgsgevangene
Irené Hypolite Aguillon. die reeds
lang in Keylaer „der Mann aus
Lourdes" genoemd werd, omdat
hij afkomstig was uit Gaillaigos
bij Aucun, 18 km zuidwestelijk
van Lourdes.
Een Maria-parochiaan
grijpt in
Maar hierbij heeft de Lieve
Moeder Gods het niet gelaten,
De oude eik van Kevelaer.
Heel deze toedracht is door de
Pastoor van die jonge militair
aan de Deken van Kevelaer ge
schreven. Door nauwkeurig on
derzoek zijn al deze feiten gecon
troleerd en waar bevonden. De
naam van de jongeman is Peter
Strandt, afkomstig uit de Lieve
Vrouwenparochie, Aschaffenburg-
Schweinheim.
8 Januari 1947 trad hij in het
huwelijk, bij welke gelegenheid
zijn Pastoor den Deken een en
ander schreef, wat volkomen
klopte met hetgeen in Kevelaer
bekend was.
Is het wonder, dat het vertrou
wen op de Troosteres der Be
droefden door deze merkwaardige
feiten ten zeerste is versterkt?
Het slot van de brief van de
Deken is een weergave van wat
in talloze harten leeft:
„Ook al drukken duizend zor
gen ons neer, wij leven! Keve
laer leeft nog! Dc bedevaart leeft
nog en boven alles de liefde tot
de Moeder van Kevelaer, de
Troosteres der Bedroefden, leeft
nog!"
J. Th. M. Kraakman, pr.
HAARLEMMER ZAG
RUSLAND
Een Haarlemse televisie-ama
teur heeft twee uur lang een
beelduitzending op zijn scherm
gehad van twee Russische tele
visiestations die op gelijke golf
lengte als de Philips-zender in
Eindhoven werken. Deskundigen
schrijven dit toe aan bepaalde
weersomstandigheden waarbij
zeer hoge luchtlagen de uitgezon
den golven weerkaatsen. De an
tenne moet dan op het Noord-
Oosten worden gericht.
„Mag ik aan u voorstellen:
mijnheer Louis Frequin, hoofdre
dacteur van het dagblad ,,De
Gelderlander", niet meer en niets
minder". Met deze persoonlijkheid
die het bestaan had een „overval"
te plegen in het kamp der Jour
nalisten, maakte laatstgegenoemde
categorie van bewoners van het
ondermaanse, kennis na een nacht
vol naargeestige Wild-West-inci-
denten.
Want nu een ernstig leidersge
brek een ontplooiing van de
jeugdbeweging in de weg staat,
waren de vertegenwoordigers van
dag- en weekbladen uitgenodigd
op het buitencentrum van de ver
kenners van de Kath. jeugdbewe
ging „Gilwell St. Walrick" in
Overasselt bij Nijmegen.
Zij kwamen daar met de bedoe
ling in contact te komen met des
kundigen uit de verkennersbewe
ging, teneinde de gelegenheid te
krijgen zich op de situatie in de
verkennerswereld te oriënteren.
Het lag tevens in hun bedoeling
nader op de hoogte gebracht te
worden met de methode van het
Spel van Verkennen. Het Natio
naal Hoofdkwartier organiseerde
daarom een kort zomerkamp in
overeenstemming met de stijl,
waarin de leiders hun training
ontvangen.
Nadat zij zich aldus intensief
van deze oodracht hadden gekwe
ten en zij zich met een hoofd vol
problemen aangaande het leiders
tekort te slapen hadden gelegd op
de stromatrassen, dirigeerde deze
man, aangedaan met gleufhoed,
masker en strotdoek, zijn ongure
trawanten naar de plaats, waar
slechts rust heerste.
Snood spel
Dit „spel" was snood. Want aan
dit spel onbekend en dus bij de
Journalisten onbemind was het
te wijten dat het Journalisten
kamp geheel onvoorzien een derde
aspect van niet geringe afmetin
gen verkreeg. Een aspect boven
dien, dat al werd later alles zo
helder als een literfles jonge je
never, aanvankeliik zeer gecom
pliceerd scheen. Nog meer, omdat
het Hoofdkwartier van de padvin
dersbeweging in volkomen onwe
tendheid was gelaten. De tot dus
verre nooit gesignaleerde „bende
leider" die deze rol en de functie
van hoofdredacteur op merkwaar
dige wijze in zich wist te vereni
gen, ontworstelde de „stunt van
zijn velen" aan zijn overvolle
brein, zo overvol zelfs, dat later
op de dag op de plaats des on-
heils een snipper „De Gelderlan
der" met een dosis zaagsel werd
teruggevonden.
Geheel volgens plan beslopen
ongeveer twintig van Bengaals-
en ander ongemotiveerd vuurwerk
voorziene en met boeventronies
uitgedoste jongelieden in de stik
donkere nacht het tentenkamp
van de Journalisten, met de wre
de bedoeling een van hen te ont
voeren. Doch deze pyro- en klep
tomanen sloeg de schrik om het
hart, toen de „gevangene", een
verslaggever van het weekblad
„De Linie" een heuse pater bleek
te zijn en de penneridder van het
dagblad „Oost-Brabant" onder 't
slaken van kreten, uit de meest
die--< Communisten-angst gebo
ren, gekleed in pyama onderdook
in het fauna-rijke water van een
aanzienlijk groot ven. Slechts het
feit dat de droging va nde dren
keling door „vriend en vijand"
werd ter hand genomen en dat 'n
bevestigend antwoord volgde op
de zonder Moskou's accent ge
stelde vraag: „Pater, u vat het
toch wel sportief op?" was in
staat verhelderend te werken in
deze troebele sfeer van vreemde
geruchten en kruitdamp, welke
dit spannend nachtelijk intermez
zo in het Journalistenkamp had
teweeg gebracht.
Andere aspecten
In de tijd, welke aan deze sla
peloze nacht vooraf ging, bezon-
nennen de journalisten zich op 't
probleem van het leiders-tekort
en speelden zij het spel van ver
kennen, compleet met exploraties
en eigen maatltiid-bereidingen. In
het eerste geval ging de bezie
lende leiding uit van de verken
ners-hoofdaalmoezenier A. J. L.
Verhoeven. Daarna werd nader
op de betreffende kwestie, inge
gaan in een gezamenlijk dispuut.
Veelvuldig kwam hierbij de ernst
van het leiderstekort ter sprake.
Om de thans bestaande verken
nerstroepen van een volledig aan
tal leiders en leidsters te voorzien
zullen er momenteel een kleine
4500 leidinggevende personen no
dig zijn. Een groots opgezette
campagne om leiders en leidsters
te werven is echter uit den boze,
daar niet zozeer de quantiteit dan
wel de qualiteit essentieel is. Bui
tendien zal de jeugd zijn leiders
moeten grijpen en laatstgenoem
den zullen de jonge, leiding ont
berende jeugd op moeten vangen.
In geen geval zal de leiding in
handen gegeven moeten worden
van personen, die het werk om
enkel apostolische motieven doen,
zonder de, nodige feeling voor
jeugdwerk te bezitten. Een leider
moet een totaliteit zijn in ieder
opzicht en mag niet een al te
sterke nersoonlijkheid ontwikke
len, daar een zweem van dwang
een funeste invloed zou hebben
op de jongeren. Evenwel is de
kiemkracht van de verkennerij
niet zwakker geworden, ondanks
het tekort aan ervaren leiding
gevers. Deze is zelfs sterker ge
worden, doordat het aantal ver
kenners over de gehele linie is te
ruggelopen door het overgaan van
van leden naar andere jeugdbe
wegingen.
De aanstelling van gesalarieerde
jeugdleiders zal men zeker niet
stimuleren, zo nodig zelfs tegen
gaan.
Mocht hier of daar de noodzake
lijkheid er van blijken, dan zal
men er slechts in de uiterste in
stantie toe overgaan. Zij, die lei
der willen worden, moeten het
prettig vinden in verkennerskrin
gen iets te presteren en zij moe
ten uit ondwingbare lust de weg
naar het leiderschap inslaan. Een
nadeel hierbij is echter, dat het
gecompliceerde, moderne leven
veel tijd vergt van onze jonge
mannen.
Sinds twee jaar wordt de cur
sus voor leiders thans ter hand
genomen in het buitencentrum te
Overasselt. Na een inleidingscur
sus van drie weekeinden, waarbij
het verkenners-ideaal, de persoon
van de leider en de godsdienstige
beleving in de troep ter sprake
komen, moet er drie maanden op
proef gewerkt worden bij een an
dere troep. Daarna bepaalt de
districts-commissaris of men al of
niet voor een leiders-volmacht in
aanmerking komt. De hoogste
trap wordt echter bereikt, wan
neer men het voorrecht geniet
een Gilwell-cursus te mogen vol
gen, welke in Engeland wordt
gehouden.
Rond het kampvuur
Des avonds zaten de hoofdaal
moezenier, twee commissarissen
en de journalisten rond het knap
pend houtvuur, waarbij aan de
vooravond van de nachtelijke
overval ook hoofdcommissaris
Baron van Voorst tot Voorst was
aangezeten. Daar werd gezongen
en gegrapt en sprak één der com
missarissen van het ideaal van het
verkennen, het spel, dat al de
eeuwen door al heeft bestaan,
doch waaraaan Baden Powell vas
te vorm heeft gegeven. De na
tuur dringt zich niet op, zoals de
stad, maar moet ontdekt worden.
Een leider moet de jongens dan
ook niet bezig houden, maar bezig
doen zijn. Het ideaal van de we
reldbroederschap biedt de jeugd
een groot en romantisch perspec
tief: het leven naar de wet, welke
eigenlijk niets anders is dan een
jongensachtige vertaling van het
Tijdens het Journalisten
kamp gaf hoofdaalmoezenier
Verhoeven zijn visie op de
ontwikkeling van het vacan-
tieprogram voor jonge arbei-
ders(sters) dat in samenwer
king met de werkgevers
wordt bezien. Hierbij rijst de
vraag in hoeverre de jonge
arbeider gediend is met het
uitwerken van zulk een pro
gramwaarbij massificatie
voorkomen dient te worden.
Het ligt in de bedoeling
dit jaar op enkele plaatsen
een vacantieproefkamp te
houden en te onderzoeken,
wat er in de toekomst moet
worden gedaan, gezien de
feitelijke omstandigheden.
Bij dit vraagstuk laten de
jeugdorganisaties zich echter
leiden door de volgende pun
ten:
1. Vacantiebesteding van
jeugdigen in bedrijven werk
zaam gaat allereerst de ouders
en de jeugdigen zelf aan.
2. Andere instanties mogen
wel mogelijkheden openen,
doch niet zelf het initiatief
nemen.
3. De vacantiekampen mo
gen slechts een onderdeel
zijn van de totale activiteit,
welke er op gericht is tot
betere vacantiebesteding te
komen.
4. Daarom zal niet te veel
druk uitgeoefend worden,
doch zullen de jeugdigen zelf
een keus moeten doen.
5. De plaatselijke instan
ties kunnen de situatie dik
wijls het beste beoordelen.
6. De werkgevers wordt
verzocht de kwestie niet te
eenzijdig te bezien.
Evangelie; het doen van de goede
daad, dat ongemerkt de naasten
liefde helpt bevorderen; de ro
mantiek van het bereiken van
grote dingen met eenvoudige mid
delen, als de weg te vinden in 'n
donker bos, het voorspellen van
het weer en het maken van een
goed vuur met nat hout. Over de
ze dingen werd gesproken en ge
mijmerd rond het knappend hout
vuur.
Daarnaast beoefenden de jour
nalisten de verkennersspelen, zo
als het doen van exploraties en 't
uitvoeren van het kimspel. En
toen ieders lichaam om een bed
smeekte, zorgde de hoofdredac
teur-bendeleider voor een „dave
rend" slot. Hij en zijn frivole
kornuiten slaagden echter niet in
hun opzet, ook niet nadat de pa
ter van „De Linie" werd uitgele
verd tegen een verslaggever van
de „Volkskrant". Want nog geen
vijf minuten later waren alle boe
ven ontmaskerd en vond het ce
remonieel van de kennismaking
plaats in de eetzaal van het bui-
tencentrum „Gilwell St. Walrick".
Op het toneel gestorven
MILAAN De Italiaanse zan
geres Lucia Mero is Maandag
plotseling op het toneel gestorven
terwijl zij de hoofdrol in Puccini's
opera „Madame Butterfly" zong
Zij maakte kortgeleden een tour-
née door Zuid-Amerika.
EXPORT NAAR DUITSLAND
VAN GROENTEN EN FRUIT
FRANKFORT De invoer-
commissie van de Westduitse re
gering maakte Dinsdag bekend,
dat zji de invoer toestaat van
groenten ter waarde van 1 milli-
oen dollars en vers fruit ter waar
de van 250.000 dollars uit Neder
land.
FEUILLETON
L#/
55. Dat had hij zich aan
gewend toen hij, kort na de dood
van zijn vrouw een reis door
Zuid-Amerika had gemaakt, om
er de dieren- en plantenwereld
te bestuderen, waarbij hii heel
veel Spaanse boeken had ge
bruikt. Dat scheen te kloppen:
ik herkende op tal van papieren
uittreksels uit boeken er ston
den ten minste titels boven en
opgave van bladzijden langs de
kant. Na die reis, vernam ik, was
oom Rufus zo vlijtig aan 't stu
deren en proeven nemen gesla
gen. Hij koesterde het idee, dat
hij nog eens iets onnoemelijk be
langrijks aan de geleerde wereld
zou schenken.
Mary kon uit die geschriften
vrij goed wijs worden, want ze
kende uitstekend Frans en was
met haar familie een paar maan
den in Spanje geweest. Ik gaf
haar dus alle documenten die in
vreemde talen geschreven wa-
fen, ten onderzoek, maar er was
niets bii, dat op een testament
geleek. De teksten waren bui
ten de aantekeningen uit boeken
merendeels verslagen over
chemische proeven en uit som
mige stukjes, die ze voor me
ontcijferde, meende ik te kun
nen opmaken, welke stof oom
Rufus met zoveel ijver en opti
misme bestudeerde. Hij meende
een nieuwe theorie over het le
ven van het protoplasma op het
ëpoor te zijn.
Eerlijk gezegd, had ik weinig
hoop, dat we eer» testament zou
den ontdekken, maar ik ver
zweeg dat voor haar. want het
zoeken alleen al, het najagen
van een doel, scheen haar ener
gie en haar vastberadenheid aan
te vuren. In ieder geval, zolang
zij zo bezig was, vergat zij Vin-
ton.
En voor mij was het interes
sant naar haar te kijken, terwijl
zij grote enveloppen, vergeeld,
en verschoten van ouderdom
doorzocht, en de touwtjes los
knoopte van pakjes netjes opge
vouwen papieren en de bladzij
den van dichtbeschreven ma
nuscripten doorvorste.
Want we hadden afgesproken,
niets overslaan. Anders dachten
we later maar: misschien heeft
er nog een velletje papier tussen
die bladzijden gezeten.
Zii bewoog zich levendig, be
zield, pittig en sierlijk als een
vogel. Herhaaldelijk viel het me
op, dat zij op zo'n aardige ma
nier haar handen wist te gebrui
ken, haar bewegingen bezaten
stuk voor stuk een jeugdige be
valligheid. Haar wangen gloei
den van opwinding en verwach
ting ze deed mij denken aan
een kind, dat met Sinterklaas de
inhoud van zijn schoen naspeurt.
Soms vond zij in de teksten een
passage, die haar grappig of in
teressant leek, en dan vroeg ik
haar, of ze mij die wou voorle
zen. Het was volstrekt oom Ru
fus' bedoeling niet geweest gees
tig te zijn, maar hii had soms
een eigenaardige manier om zijn
zinnen te smeden en aan elkaar
te rijgen en die eigenaardighe
den schenen door de vertaling
nog verscherpt te worden. Meer
dan eens schaterden we het bei
den uit om het resultaat van
haar pogingen, de zinnen te ver
talen.
Maar we werkten stevig door
en de meeste papieren gingen
vlug door onze handen. Het wa
ren er heel wat. Maar niet één
was er, dat ook maar gelijkenis
vertoonde met uiterste wils
beschikking. Bevatte, het bureau
een testament dan moest dat
schuilen in een geheim vakje of
laatje, dat wij geen van beiden
ontdekken konden.
Na het bureau kwamen de
planken aan de beurt. Wij kon
den niet al die rommel van zijn
plaats halen, dat leek ons trou
wens niet nodig, want zoveel
mochten we wel aannemen: wat
we hebben moesten, was een
papier. We zochten derhalve op
en onder en tussen die zonder
linge verzameling voorwerpen,
maar vonden niets. We keken in
de vakken achter de glazen deu
ren. tilden de opgezette vogels
op, duimden het kaartsysteem
door, zochten in vazen en dozen
overal, waar maar iets in of
onder kon liggen en deden
het allemaal vruchteloos. Wii
verstoorden zelfs de ordelijke
rangschikking der dictaphoon-
rollen, en vonden het niet nodig,
haar te herstellen maar wat wij
vonden, geen testament.
Ik wou niets onbeproefd laten.
Ik tilde de kleden op, haalde in
de haard alles om en beklopte
de murenalles zonder suc
ces. Menigmaal knielde Mary
naast me niet best voor haar
mooie witte avondjapon! dacht
ik om in een hoekje te glu
ren, waarin een papier verstopt
of verdwaald kon zijn: dan had
zij haar hoofd dicht bii het mijne
en bijwijlen voelde ik licht haar
korte, zwarte krullen langs mijn
wang strijken: of haar handen
raakten de mijne, als wii uithoe
ken doorzochten, waarin het oog
niet kon doordringen.
Het leek wel of we niet kon
den ophouden. We rommelden
rond als een paar kinderen, die
kattekwaad uithalen. Vooral
voor mij bezat het werk een eige
naardige bekoring, die het uit
sluitend ontleende aan het bij
zijn van Mary Donaldson. Ik be
trapte mijzelf er dikwijls op, dat
mijn blik niet naar een testa
ment zocht, maar in haar richting
was afgedwaald. Nu was zij ge
heel zichzelf, haar eigen meeste
res. en zo was zii meer dan be
koorlijk; ik had toenr de woorden
niet in mijn geest, maar ik voel
de het aan: zij was aanlokkelijk,
verrukkelijki onweerstaanbaar.
(Wordt vervolgd.)
In de gisteren
was 'n tien
brachte ster
gewoon lid
Staten gero
staken in
vorderd.
De 10 aam
hadden op
Harmsen, ou<
ten gestemd,
van onwaard
De provinc
1951 was bij
gekeurd even
wijziging var
glementen
polder en O
te Alkmaar
polder te Texel
Medegedeeld
Staten, na
met vertegenwc
regelingscommiss
school voor
Hoorn te hebt
commissie bei
ben één van
den der werl
die op het
deskundig is,
te nemen.
Een adres
van Obdam,
subsidie in d<
ting van een
de R.K. lag
aldaar, werd
Staten gesteld
hetzelfde gesch
adres van het
eniging tot
Landbou wonden
en omstreken
om subsidie
stichting van
voor de lage
aldaar.
De commur
behandeling
ken kans enkel
we stokpaardje
den. Zij kwame
ties, beogende
personeel der
lage te geven
ximale vacan
te verlenen
soneel.
Van de zijd<
werd door
(K.V.P.), die
het gemeentf
tigt, betoogd,
voortdurend
van onderhar
bona fide
en de Central
Georganiseerd
zijds. Aannem:
gestelde motie;
wachtingen
niet gerealiseert
vandaar, dat
ontraden. Na:
kwam de heer
punt ondersehr
DONDERDf
HILVERSUM
7.00 KRO
KRO, 14.
KRO: 7.00 N:
foonmuziek,
en Liturgische
Nieuws en
Gramofoonmuzi
huisvrouw,
9.35 Grami
Schoolradio;
mofoonmuziek
dienst; 10.45
KRO: 11.00 Vc
Schoolradio;
Gramofoonmuzi
Land- en tuinbi
12.50 Reportage
katholiek nieui
foonmuziek;
NCRV: 14.00
piano; 14.30
14.45 Voor de
mofoonmuziek,
16.00 Bijbellezi
ensemble; 17.0C
17.30 Brabants
Regeringsuitz.
Smit: „Wat wil
V erzoekprogran
derland econon
ding", causerie
Heilsmuziek;
weerberichten
gen van allt
pastoraal an
dienst van b
serie; 19.40
Nieuws; 20.05
20.45 100-jarig
Stichting „Ned
21.00 Mariniers
handig pianosi
lands overzich
muziek; 22.45 i
23.00 Nieuws;
mofoonmuziek
HILVERSUM
7.00 AVRC
8.00—24.00
AVRO 7.00 Nie
gymnastiek; 7
VPRO 7.50 E
8.00 Nieuws,
9.00 Morgenwij
foonmuz.; 9.30
Antwoordman:
muziek; 10.50
11.00 Gramofc
„Van de hak
om de tuin",
tropole-orkest;
tuinbouwmedec
't spionnetje;
muziek; 13.00
dedelingen of
13.20 Vraagge
Irenefonds; 1
13.55 „U kun
niet", 14.00 Vo
Spaanse volksl
de zieken; 16
vijf'; 17.00 Vo
Musette orkes
Nieuws, 18.15
vor ahtleten;
men, 18.30 Stri
portage; 19.
19.40 Studievoi
studenten, 20
Actualiteiten;
harmonisch or
liste, 21.45
vertelt", hoor-
foonmuziek, I
ken brief uit I
tips, 23.00 Nii
actualiteiten, 2
foonmuziek.