Wenen, 't oude hart van Europa
voorpost van het vrije Westen
Grote Vier leven hier nog
broederlijk samen
Koning Voetbal onttroond
Geen wit kalfsvlees meer?
Op de „Anatomische les"
stond 'n valse handtekening
Maar IJzeren Gordijn is dichtbij
Wat willen Russen
hier precies?
FRAUDE BIJ VOETBALPOOL
Vier maanden geëist tegen
frauderende medewerkers
Scheepsberichten
Aantal werklozen
steeg: 71.339
C.P.N.-functionaris
voor de rechtbank
Stap terug?
Naar wij vernemen:
Onmenselijke practijken
hij mesterij van kistkalveren
VRIJDAG 7 SEPTEMBER 1951
PAGINA
(Van een onzer verslaggevers)
WENEN, Sept. De door de Russen geïnspireerde Oost-Duitse
communisten hebben voor de zoveelste maal een weg gevonden,
om de verbinding tussen Berlijn en West-Duitsland te bemoei
lijken. Het is sedert de bevrijding nauwelijks ooit volkomen
rustig gebleven in de Duitse hoofdstad. Er was altijd wel een
of ander conflict over grenzen, wegen of kanalen. De propa-
ganda-oorlog tussen Oost en West kent er geen wapenstilstand.
Nergens duidelijker wordt dag aan dag gedemonstreerd, dat het
verbond der Grote Vier, die de Nazi's op de knieën dwongen,
onherroepelijk is verbroken. De fictie wordt eigenlijk alleen
nog maar opgehouden door de gezamenlijke bewaking van de
oorlogsmisdadigers in de gevangenis van Spandau. Wie eenmaal
de Berlijnse beklemming van nabij heeft ervaren, gelooft zijn
ogen en zijn oren niet, wanneer hij ronddoolt door die andere
stad die door dezelfde Grote Vier nu al meer dan zes jaar in
nauwelijks verstoorde harmonie wordt beheerst: Wenen.
Nergens ter wereld wapperen
hun vlaggen zo trouw samen als
op de Neue Hofburg in het hart
der stad. Beurt voor beurt waait
ieders dundoek aan de hoogste
mast. Op de eerste van elke
maand wordt het commando over
gedragen. Kort na 1945 was het
een nogal ingewikkelde ceremo
nie waarbij zelfs de wachthuisjes
werden verwisseld. Dat blijft nu
achterwege. Maar de beroemde
gecombineerde militaire politie
rijdt nog altijd in Amerikaanse
jeeps patrouille. Het onwaar
schijnlijke schouwspel van een
Rus die plichtsgetrouw rondrijdt
met een Amerikaan, een Frans
man en een Brit, om de maand
een ander aan het stuur, wordt
nog zonderlinger voor wie weet,
dat de vier onder elkaar Duits
spreken. Ze hebben een gemeen
schappelijke kazerne. Als een
Amerikaan er het wachtcomman-
do heeft, inspecteert hij óók de
Russische politie. Of omgekeerd.
En het gaat al jaren goed.
Hart van Europa.
„Dat doet de Weense lucht",
zegt de Wener, en voor een goed
deel heeft hij gelijk. Het geheim
schuilt in haar vermogen om te
genstellingen te overbruggen.
Op de gemeenschappelijke grens
van Duits, Slavisch en Hongaars
taalgebied gelegen, wist zij tel
kens weer de synthese te vinden
tussen Noord en Zuid, Oost en
West. Zij schijnt geschapen om te
verzoenen en een nieuwe har
monie te schepen, die haar
schoonste resultaat beleefde in de
wondere bloei der barok, waar
aan evengoed Itaianen en Fransen
bijdroegen als Hongaren en Zuid
Slaven, Spanjaarden en Bohe
mers, Duitsers en Nederlanders.
De volkenbond der Donau-
monarchie die hier haar centrum
had, kon slechts bestaan bij de
gratie van verdraagzaamheid en
beperking der nationale aspira
ties ten gunste van een boven
nationale gemeenschap. Reeds in
de dagen van von Metternich
leefde hier, wat men thans in
Straatsburg moeizaam stap voor
stap tracht op te bouwen. In We
nen klopte het oude hart van
Europa en de Habsburgers wisten
er zich de laatste erven van die
grandioze droom van het Heilige
Roomse Rijk. Het karakter van
zo'n stad verdraagt zich niet met
de macht van één over alle ande
ren. Hitier heeft haar daarom bit
ter gehaat. Zijn haat werd sym
bolisch uitgedrukt in een laatste
daad van vernietiging, bedoeld om
de stad in haar hart te treffen.
Op 1 April 1945 schoten Duitse
kanonnen vanaf de Kahlenberg
de brand in de Stephansdom toen
Wenen reeds voor negen-tiende
in Russische handen was.
Maar ook voor Stalin kunnen
er weinig redenen zijn, deze con
glomeratie van bijna twee mil-
lioen mensen bijzonder te minnen.
De Russen
Boven de deur van het Russi
sche officiers-casino in de Hof-
burg grijnst zijn portret ondoor
grondelijk, oog in oog met de
bronzen ruiter Prins Eugenius
van Savoye, die twee eeuwen ge
leden andere heersers uit het
Oosten versloeg en Europa voor
goed verloste van het Turkse ge
vaar.
De Weense lucht moge veel
verklaren: niet alles. Als zij wil
den zouden de Russen de stad bij
zonder goed kunnen isoleren, be
ter nog dan Berlijn. Een lucht
brug zou hier op onoverkomelijke
bezwaren stuiten. Zowel het
Amerikaanse vliegyeld Tulln als
het Britse Schwechat liggen bui
ten de stad en de verbindingswe
gen zouden met geringe moeite
kunnen worden versperd. Weinig
anders zou resten dan een kleine
Amerikaanse airstrip, waar Pi-
percubs kunnen landen en ver
trekken, maar niets méér. Rond
om ligt Oostenrijks Russische
zone, en het IJzeren Gordijn is
vlakbij: zestig kilometer Ooste
lijk van de stad. Dat het niet ten
Westen er van is neergelaten en
Oostenrijk in twee kampen deelt,
zoals het dat Duitsland heeft ge
daan, is een tweede reden tot
grondige verbazing.
Ongemoeid.
Als echter in Enns, twintig
kilometer ten Zuidoosten van
Linz, waar de Donaubrug voor
buitenlanders is gesloten, een
norse Rus naar de datum in het
levensgrote Einreisesichtvermerk
van onze pas heeft getuurd, kun
nen we verder honderden kilo
meters ongemoeid rondrijden, zon
der van de bezetting méér te zien
dan hier en daar een Russische
wegwijzer en een Kommandan-
tura.
Niemand in Wenen zou weten
waar ongeveer de Russische stads-
zone lag, wanneer er geen schild
wacht had gestaan voor Hotel
Imperial aan de Karntner Ring
en geen rood bevrijdingsmonu
ment (van papier: jaarlijkse
onderhoudskosten voor stadsreke
ning: 60.000 Schilling) nabij Do-
nau en Prater. Geen sterveling
breekt er zich hier het hoofd
over, in welk deel van de stad
hij zich bevindt: hier geen bor
den bij de zone-grens, als in Ber
lijn. Zonder noemenswaardige
moeite reizen de Oostenrijkers
zelf van de door het Westen be
zette provincies naar de Russi
sche, die óók van de Marshall
hulp profiteren, waar de Kerk
vrij is en een jeugdbeweging als
die van de verkenners ongemoeid
wordt gelaten. Er is geen Oost-
Oostenrijkse volkspolitie en de
communisten komen bij geen en
kele verkiezing verder dan 8 of
9 pet. Hun activiteit doet hun in
vloed verder reiken, maar van
een machtspositie is geen sprake.
Hun pogingen om stakingen te
forceren zijn meer dan eens afge
stuit op de vastberaden houding
van regeringscoalitie-getrouwe ar
beiders.
Economische druk.
De Russische bezetting doet
zich echter wel economisch ge
voelen. De Oostenrijkse oliebron
nen zijn volledig in Russische
handen. De laatste jaren werd ge
leidelijk meer vrijgegeven voor
binnenlands gebruik, maar het
land moest, in 1950 nog bijna de
helft van zijn benzine importeren,
terwijl het in eigen behoeften zou
kunnen voorzien. De Russen heb
ben niet alleen voor kapitalen
aan machines en materialen af
gevoerd, maar ook krachtens de
Overeenkomst van Potsdam de
hand weten te leggen op een aan
tal fabrieken en winkels, vroeger
Duits bezit. De fabrieken worden
naarstig geëxploiteerd omwille
van de deviezen, en terwijl de
roden meer dan eens poogden de
Oostenrijkse productie door sta
kingen lam te leggen, gold ter-
zelf dertijd voor hun eigen bedrij
ven een stakingsverbod. Hun win
kels concurreren door lagere prij
zen met de Westelijke, maar dat
is geen kunst voor die eenvoudig
de belastingen b.v. op tabak en
dranken niet betaalt.
De Russen beheersen ook de
zelden blauwe Donau, die
een dode rivier is geworden waar
op sedert 1945 nauwelijks nog van
scheepvaart sprake is geweest:
enerzijds omdat de uitgebreide j
vooroorlogse Donauvloot voor het I
grootste deel is gezonken en hon- j
derden wrakken de vaargeul ver-
sperren, anderzijds omdat geen
schipper uit het Westen het risico j
neemt, zijn bezit inbeslaggenomen
te zien. Tot Linz in de Ameri
kaanse zone echter kunnen
Duitse kolen vrij per schip ko
men, van groot belang voor de
exploitatie van de voormalige
Hermann Göring staalfabrieken.
Onzekerheid.
Als we dan al een paar aan
wijsbare gevolgen van de bezet
ting in de Sovjet-zone hebben ge
noemd: er zijn ook andere, niet
in getallen uit te drukken, maar
even wezenlijk. Niemand is im
mers vandaag ooit geheel zeker
van wat de Russen morgen zullen
doen of wensen. Weinig Russen
blijven jaren aan één stuk in
Wenen: er zijn voortdurende mu
taties om de „kwade gevolgen"
van het contact met de Westerse
wereld op deze voorpost zo wei
nig mogelijk kansen te bieden.
Het Russisch wantrouwen wortelt
hier even diep als elders; hun
plaatselijke politiek vertoont die
onnaspeurlijke grilligheid van be
weging, die wel een gevolg moet
zijn van het feit, dat op verre
afstand aan de touwtjes wordt
getrokken.
De hoop, die Oostenrijk echter
ondanks alles doet leven, wordt
geboren uit het geloof, dat de
bezetting binnen afzienbare tijd
zal worden opgeheven. Het land
werd bezet, maar immers tegelijk
als zelfstandige republiek bevrijd?
Rusland is, wat Oostenrijk betreft
misschien wel tevreden met wat
het aan olie en deviezen het land
uit pompt en aan machines en
materialen Oostwaarts heeft ge
sleept. Het heeft immers geen bij
zondere moeite gedaan om van
Oost-Oostenrijk een satelliet te
maken en het liet de binnen
landse politiek de vrije loop.
Het is een goed geloof, waaruit
men zoveel hoop kan putten.
Maar geen zekerheid. En het
IJzeren Gordijn blijft dichtbij.
Men behoeft de Kahlenberg
maar te beklimmen, de laatste
strategische top van het Wiener-
wald, uitloper van het gebied der
Alpen en de overgang markerend
naar de Donauvlakte, om over
het Marchfeld heen, toneel van
zoveel historisch veldslagen, het
begin der Karpathen te zien. Ge
kunt met eigen ogen meten, hoe
eng de grensstrook is, die vrij
heid scheidt van rode dictatuur.
Iedere Wener weet het. Die we
tenschap vormt de achtergrond
van zijn leven.
Tussen Bciarn en Eemnes zijn grote werken in uitvoering, behorende bij Rijksweg nr. 1.
'Het nieuwe weggedeelte begint even voor Baarn en komt later bij Hoevelaken op de
bestaande weg terug. Een der grootste projecten in dit werk is de overbrugging van de
Eem in de nabijheid van de Oude Watermolen tussen Baarn en Eemnes. Overzicht van het
werk aan de Eem: voor het ene landhoofd van de nieuwe Eembrug wordt het beton
gestort en voor het andere landhoofd wordt de stalen damwand ingeheid.
AMSTERDAM. De Officier van Justitie bij de Amsterdamse
rechtbank, mr. W. B. J. Aberson, heeft gistermorgen tegen drie
medewerkers aan het inmiddels opgeheven sportweekblad
„Koning Voetbal" een gevangenisstraf van vier maanden geëist,
omdat ieder van hen fraude had gepleegd met de door dit
sportblad uitgeschreven voetbalprijsvraag.
De drie verdachten waren: de
46-jarige koopman C. D. H., de
28-jarige vertegenwoordiger G.
van R. en de 30-jarige G. S. D.,
alle drie uit Amsterdam. Zij er
kenden deel te hebben gehad in
de administratieve organisatie van
de prijsvraag, waarbij het er om
ging twaalf voetbaluitslagen van
komende competitiewedstrijden te
voorspellen, althans van tevoren
op te geven of het een overwin
ning voor de thuisclub of voor
de bezoekende club, dan wel een
gelijk spel zou worden.
Zodra des Zondagsavonds de
uitslagen bekend waren, vulden
de drie verdachten zelf formulie
ren in, waarbij ervoor werd ge
zorgd, dat de ingevulde uitsla
gen die van de beste inzenders
overtroffen.
(Van onze verslaggever)
Een valse handtekening heeft
er op de anatomische les van
prof. Tulp gestaan en toen dit
bij de restauratie bleek, schrok
men wel enigszins. Later echter
verscheen de echte handtekening
met het jaartal 1632. Reeds zeer
lang had men het plan dit be
roemde doek te restaureren, in
1939 werd al een commissie be
noemd, toen kwam de oorlog en
het uitstel. Daarom heeft men
met de nieuwste methoden te
werk kunnen gaan na een uit
voerig onderzoek in het Amster
dams Rijksmuseum. Zes keer is
dit werk van Rembrandt geres
taureerd; het eerst in 1735; vier
keer is het verdoekt, het eerst
in 1818 en het laatst honderd
jaar daarna.
Nog nooit vertelde de restau
rateur de heer J. C. Traas, had
BEËDIGING
2DE LUITENANTS
VAN DE
LUCHTMACHT
Op de vliegbasis Soes-
terberg zijn Donder
dagmorgen 13 nieuw
benoemde 2de luite
nants van de lucht
macht beëdigd. Het
ivas de eerste keer,
dat de beëdiging van
officieren, die hun op
leiding aan de K.M.A.
genoten, geschiedde.
Acht hunner behoor
den tot de verbin
dingsdienst, vijf tot de
technische dienst.
Foto toont 't moment,
waarop de 2de luite
nant A. Mostert (ge
heel rechts) de eed aflegt in handen van gene raal-majoor S. Mante, chef personeel lucht
machtstaf. Verder van rechts naar links: J. L. de Ruyter van Steveninck, A. van Lent,
E. J. L. Steenbergen (gezicht bedekt door de hand van generaal-majoor Mante), A. Hid,ma,
J. P. den Engelsman, A. J. E. Poulussen, B. Mus, P. Smit, A. C. Sjoersma, J. H. M. Boke-
ren, A. van Ernst, P. J. Cornelissen. Geheel links de commanderende officier.
hij een doek gezien, zo volledig
in lagen afgedekt. Op de doce
rende hand van de professor, die
veel expressiever is gebleken, la
gen twee overschilderingen. De
kop van professor Tulp in de
achttiende eeuw door Quinkhard
gerestaureerd, ziet er waarschijn
lijk nog altijd iets anders uit dan
hij oorspronkelijk was, zoals men
uit een röntgenfoto kan afleiden,
waarop de kop stroever, manne
lijker, meer zeventiende-eeuws
lijkt. De hand van de zittende
man links is veel krachtiger ge
worden, ze blijkt nu op de knop
van de stoel te liggen. De onder
kant vooral vertoont veel nieuwe
details, de voeten van het lijk,
het boekenstapeltje, dat het gro
te opengeslagen boek steunt.
Ook de achtergrond werd hel
der en duidelijk en daardoor ver
schuift de groep meer naar het
fond. Een belangrijke en gevoe
lige restauratie is het geworden,
minder grel dan gewoonlijk, eer
lijk. vooral ook in noodwendige
retouches en deze gevoeligheid
zal nog meer tot haar recht ko
men, als de tijd het werk nog
wat versterft en als er over IV2
jaar vernis op komt.
Door deze en andere restaura
ties heeft zich ook, zoals de di
recteur van het Mauritshuis op
merkte, een andere visie op het
werk van Rembrandt ontwik
keld, wij zien nu dat het elair-
obscur veel minder nadrukkelijk
door Rembrandt gezocht werd
dan wel eens werd gemeend en
dat hij een lichter fond niet
schuwde. Het is een genoegen dit
werk van de 26-iarige meester
Weer te zien, krachtiger in som
mige opzichten en vooral zuiver
der dan het nogal vlekkerige uit
zicht voor de restauratie. Het
hangt weer op zijn oude plaats
in het Mauritshuis en we ver
trouwen dat het in zijn nieuwe
en tegelijkertijd oorspronkelijke
staat nog meer belangstelling zal
wekken.
Bantam vertr. 6 v. Marseille-
Halifax, Blitar 7 Colombo verw.,
Indrapoera 6 te Genua, Java 7 Tj.
Priok verw., Raki 7 aldaar verw.,
Tosari 7 Singapore verwVolen-
dam, 6 te L'e Havre. Alphacea 6
te Montevideo, Andijk 3 te Tam-
pico. Bennekom 5 te AricaKiel-
arecht 6 v. Marseille, Rijnkerk 5
te Beira, Borneo 4 te Surabafa,
Groote Beer 5 1035 m. WZW Ga-
lapagos-Tahiti. Klipfontein 6 vm.
v. Teneriffe-Kaapstad,. Melampus
31 te Pladju, Willem Ruys p. 6
Kp. Bon.
Verdachte C. D. H. werd door
de president, mr. J. Meihuizen,
exploitant van de voetbalprijs
vraag genoemd. Hij had een for
mulier na bekend worden van de
uitslagen ingevuld op de naam
van een zekere van der Hilst, die
leverancier is en relaties met het
blad onderhield. Van der Hilst
zelf was van deze falsificatie niet
op de hoogte.
Verdachte van R. had in totaal
negen prijsvraagformulieren met
valse namen ingevuld, doch zeide
„DE WAARHEID"
IN INDONESIË
VERBODEN?
DJAKARTA (Aneta). Van
officiële zijde is medegedeeld, dat
binnenkort in het Sta.ytsblad een
besluit zal worden gepubliceerd,
waarbij het Nederlandse commu
nistische dagblad „De Waarheid"
in Indonesië wordt verboden. Vol
gens een mededeling van officiële
zijde wordt deze maatregel geno
men omdat in het blad de laatste
tijd artikelen voorkomen, welke
„tegen Indonesië" zijn gericht.
's-GRAVENHAGE. Geduren
de de maand Augustus steeg het
aantal bij de arbeidsbureaux in
geschreven mannelijke werklo
zen van 62.056 tot 71.339.
De beperking van het bouw
volume en de financieringsmoei
lijkheden, waarin verschillende
gemeenten verkeren, hadden een
belangrijke invloed op de werk
loosheid in de bouwbedrijven,
welke van 7390 tot 9684 toenam.
De relatieve werkloosheid was
het hoogst in Drente met 46 en
Groningen en Noord-Brabant met
gehandeld te hebben in opdracht34 het laagst in Zeeland met 11
tmn Tmrdanhto 1-4 <-J
van verdachte H.
De Officier gaf als reden voor
deze malversatie op, dat de orga
nisatoren „de spoeling dunner
wensten te maken". Immers door
deze fraude onttrok het blad zich
aan de uitbetaling der hoofd
prijzen aan de werkelijke win
naars.
Verdachte zeide: „Het was vre
selijk moeilijk om de uitslagen
te raden. In het begin was er nie
mand, die de hoofdprijs won,
uitgeloofd voor hem, die alle
twaalf uitslagen goed voorspelde.
Wij hadden behoefte aan zo'n eer
ste prijswinnaar en maakten er
dan dus zelf een". Voorts voerde
hij aan, dat een week later de
uitslag was gerectificeerd en de
werkelijke prijswinnaars schade
loos waren gesteld.
De derde verdachte, G. S. D.,
werkte volgens de president on
der het motto „de bedrieger be
droog". Deze employé van het
blad bemerkte, dat er geknoeid
werd en ging toen op eigen hout
je eveneens knoeien. Hij vulde
een formulier in op naam van
zijn zwager, uiteraard ook nadat
hem de uitslagen bekend waren
geworden, in de hoop de even
tueel uit te keren prijs met die
zwager te delen.
De door de Officier gestelde eis
van vier maanden was gebaseerd
op valsheid in geschrifte. De ver
dediger van verdachte D. was van
mening, dat hier niet valsheid in
geschrifte doch bedrog was ge
pleegd. Op juridische gronden
vroeg hij daarom vrijspraak.
Verdachte H. voerde tenslotte
aan, dat hij voor de ware finan
cier en leider van het blad de
kastanjes uit het vuur had moe
ten halen.
De rechtbank zal uitspraak doen
op 20 September a.s. des morgens
op 9.30 uur.
3 WEKEN GE-EIST
WEGENS BELEDIGING
ROTTERDAM. Wegens be
lediging heeft de Officier van
Justitie bij de Rotterdamse recht
bank een gevangenisstraf van drie
weken geëist tegen de 52-jarige
C.P.N.-functionaris J. H. van B.
uit Amsterdam.
Deze zou in April 1950 in het
door hem geredigeerde blad „Bij-
gaan", dat onder Rotterdamse ha
venarbeiders werd verspreid, een
artikel hebben opgenomen, waar
in stond geschreven, dat een ze
kere W. S., vakbondsbestuurder
van het O.V.B. (Onafhankelijk
en Overijsel met 14 werklozen
per 1000 mannelijke beroepsbe
oefenaren, terwijl het rijksgemid
delde 23 bedroeg tegen 20 op
31 Juli j.l.
Weer pseudo-vogelppst
OLDEBROEK. Opnieuw is in
de gemeente Oldebroek een geval
van pseudo-vogelpest geconsta
teerd, thans onder de kippen van
de pluimveehouder P. van Pijke-
ren. wonende te Wezep. Van de
ca. 300 kippen en 300 kuikens op
dit bedrijf aanwezig, zijn er 195
afgemaakt, terwijl de rest is in
gespoten.
PARATYPHUSBACILLEN
IN DE SCHIE
DELFT. Naar wij vernemen
van de directeur van de gemeen
telijke geneeskundige- en gezond
heidsdienst te Delft, is het water
van de Schie met paratyphus-
bacillen besmet. De Schie is het
drukke vaarwater tussen Delft en
Rotterdam.
(Vervolg van pagina I)
had juist het grote tekort in de
E.B.Ü. veroorzaakt. Niet onbe
grijpelijk was het, dat de andere
Europese landen zeiden: dat gaat
niet. Wij kwamen dus voor het
feit te staan, dat wij onze finan
ciële moeilijkheden 'in de eerste
plaats met België samen, in het
kader zogezegd van die 92
vrijgemaakt goederenverkeer,
moesten zien op te lossen.
Wij hadden België dus nodig,
en bovendien moest ook België
moeilijkheden in de E.B.U. op
lossen. Hadden wij daar veel
schuld, de Belgen hadden er een
groot tegoed. De oplossing lag
dus in zekere zin voor de hand,
als de „partners" welwillend te
genover elkaar staan, al kan niet
ontkend worden, dat die oplos
sing niet past in het kader van
het streven naar vrijer handels
verkeer.
Wij moesten minder invoeren
dat moeten we op andere fron
ten terwille van het algemene de-
viezentekort óók! en graag
meer uitvoeren, en België zou dan
minder moeten uitvoeren, althans
naar om land, om de stijging van
zijn tegoed in de E.B.U.-pot te
remmen.
Dat is nu gebeurd Wat de uit
voer betreft van België naar Ne
derland, deze zal, boven het vrije
goederenverkeer tot het alge
meen-erkende percentage van 60.
gedrukt moeten worden. Er zijn
daartoe „geheime plafonds" vast
gesteld: tot hier t e en niet ver
der dus! Het is te hopen, dat de
verwachting, dat men in de prac-
tiid van die geheime plafonds
niet veel zal bemerken, verwe
zenlijkt zal worden, want dit be
tekent dan, dat de handel zich
langs de (min of meer) natuur
lijke weg zal regelen.
Dit is n.l. tot nu toe in ver
schillende sectoren van het goe
derenverkeer, met name in de
textiel, al gebeurd. De „plafonds"
zijn gericht op het peil van de
laatste ontwikkeling en als dit
te handhaven is, zonder verder
ingrijpen, dan is de zaak in zo
verre in orde; dan behoeven er
geen andere handelspolitieke
maatregelen van een minder ple
zierig soort genomen te worden.
Waar het zich laat aanzien, dat
door samenwerking tussen de
voornaamste Benelux-partners,
België en Nederland, een belang
rijke stap gezet is om onze moei
lijkheden te verlichten, daar is
het. zo menen wij te mogen con
cluderen, onjuist, zonder meer te
spreken van „een stap terug";
oniuist, omdat dit een verkeerde
indruk wekt.
AKU-FABRIEK VOOR
STRO-CELLULOSE
ARNHEM. De N.V. Maat
schappij tot Stro-veredeling SOVE
in de Kleefsewaard bij Arnhem,
waarvan de Staat 5/9 deel van de
aandelen heeft en de AKU 4/9
deel, zal onder de directie van de
AKU in de eerste helft van 1952
zover met de installatie van het
productie-apparaat zijn gevor
derd, dat met de vervaardiging
van strocellulose voor papierbe
reiding kan worden begonnen.
is gisteravond de hardstenen
oriënteertafel op de Kuiperberg
te Ootmarsum door dronken brui
loftsgasten vernield;
kon de voor gistermiddag uit
geschreven raadsvergadering van
Amsterdam niet doorgaan, omdat
het minimum-aantal leden 23
niet aanwezig was. De C.P.N.
had de vergadering aangevraagd;
opende gistermiddag minister
Weminers het vijfde congres van
het Internationale Bureau voor
Autohandel en Garagebedrijven;
werd gisterochtend te Venray
onder grote belangstelling Mgr.
Lemmens, mr. dr. Houben. prof.
dr. Beel e.a. het nieuwe kloos
ter en pensionaat „Jeruzalem"
van de Zusters Ursulinen ge
opend;
diende gistermiddag voor het
Gerechtshof te Den Haag in ho
ger beroep de zaak. die een groep
ouderlingen, predikanten en kerk
voogden tegen de Ned. Herv.
Kerk aanhangig heeft gemaakt.
Deze groep verzet zich tegen de
invoering van de nieuwe kerk
orde. Uitspraak 25 October.
II
(Van een onzer verslaggevers)
Het malse melkwitte kalisvlees is een dure spijs voor fijnproe
vers. De gasten die dit blanke vlees krijgen gerserveerd, zijn
steeds verguld, tenzij zij onverbeterlijke voorstanders van een
stevige portie vlees zijn. Maar als die vergulde kalfsvleesgebrui
kers wisten, welke geschiedenis hun lapje heeft meegemaakt,
toen het nog een onderdeel vormde van een levend kalf, zou
den zij rood worden van schaamte. Zij zouden papierwit kalfs
vlees als lekkernij afzweren, omdat het afkomstig is van kist
kalveren.
Nederland leeft thans in een
tijd, dat de melk goedkoper is
dan het vlees met het gevolg, dat
de boeren hun melk willen om
zetten in vlees. Een zeer winst
gevende methode hiervoor is het
tokken van „kistkalveren". Ge
durende twaalf tot zestien weken
wordt het pasgeboren kalf in een
uiterst nauw en donker hol ge
stopt, dat vaak zulke minimale
afmetingen heeft, dat het jonge
dier al die tijd gedwongen is te
staan. De eigenaar voedt het kalf
uitsluitend met melk, waarvoor
in de foktijd ongeveer een dui
zend liter nodig is. Hooi en stro
mag het dier niet hebben omdat
dan de witte kleur wordt aange
tast. Maar door die eenzijdige
melkvoeding krijgen de kalveren
bloedarmoede, waarbij zich boven
dien nog een ziekte voegt, die
rachitis heet en haa ontstaan wijt
Verbond van Bedrijfsorganisaties, aan 't gebrek aan licht. Met ver-
de destijds van de E.V.C. afge^
scheiden groep) tijdens de oorlog
in Duitse dienst was geweest. Het
gebeurde in de tijd van de Ame
rikaanse wapenlossingen, waar
over verschil van mening was
tussen de E.V.C. en het O.V.B.
De uitspraak is bepaald op 20
September a.s.
groeide, wanstaltige poten en
bijna transparante witte lippen
verschijnen de gemeste kistkalve
ren aan de markt, waar zij gemid
deld een rijksdaalder per kilo le
vend gewicht opbrengen. Uit een
oogpunt van menselijkheid is de
ze mesttactiek verwerpelijk, maar
de onmenselijke eisen van vele1
mensen brengen de boeren er toe
deze methode aan te houden. Te
meer omdat de mesters van kist
kalveren kleine boeren zijn, die
het grootste rendement uit hun
bedrijf moeten slaan om het leven
te houden.
De Dierenbescherming heeft haar
stem reeds verheven tegen de
misstanden, maar staat machte
loos zonder de steun van het thans
nog wit kalfsvlees etende deel-der
bevolking. Op een persconferen
tie gisteren in Pulchri Studio door
deze vereniging belegd, gaf prof.
dr. J. A. Beijers, hoogleraar aan
de Veeartsenijkundige Faculteit
te Utrecht, de raad het publiek
op de hoogte te brengen van deze
mestpractijken en tegelijkertijd
aan de mesters minimum-eisen
op te leggen wat betreft de maten
van de hokken. Het grootste aan
deel in dit proces zal echter het
publiek moeten hebben. Door het
blanke kalfsvlees als smakelijk
gerecht te vervangen door kalfs
vlees van eeft geringer blankheid.
Want dan wordt het mogelijk, dat
ook de kistkalveren hun poten
eens kunnen strekken, wanneer
namelijk de duurbetaalde vraag
wegvalt.
