TUSSEN DE RAZENDE BOL EN ROTTUMEROOG
neemt en Geefjt die jee
KERSTPUZZLE 1951
1950i|
Vuurtoren bedreigd, vliegveld gevraagd
-le
w- T
Op bezoek bij de buurman
van de bisschop van IJsland
roept op
vrede
hnis en
igarije
W U-F
I
KERSTNUMMER 1951
PAGINA 3
RWACHTING
door het K.N.M.I.
dig van Maandag
dagavond.
NE KERSTMIS
vaar bewolkt met
regen. Matige tot
ings de kust af en
dwestelijke wind.
r de tijd van het
ITAD. 24 Dec.
H. de Paus heeft
wereld gerichte
van 35 minuten
icana opgeroepen
pogingen om tot
ken. De H. Vader
met krachtige en
lit in de Consisto-
let Vaticaanse pa-
college van kardi-
!8. Diepe stilte in
van kardinaal
a Esztergam. De
i de laatste natal
st Kerstfeest ge-
>bere maaltijd ge-
ezelschap van zijn
Alleen God weet,
i zoon in deze uren
ken.
geklopt, politieke
het vertrek bin-
sert de kardinaal,
•eeds tijdens het
net de gevangenis
■maakt, verzet zich
ifscheid van ziin
ut heen, in de don-
overgeleverd aan
Hiermede zijn his-
g die van wereld-
:tekenis is. vervul-
Getlhsemane wist
•achtte. Kardinaal
ist eveneens dat
^ieder moment kon
Ihristus werd ver-
vernederd, gemar-
e volgeling Minds-
:an ondervraging,
bespotting, licha-
astelüke kwellin-
d.
van Mindszenty
•end, hieruit bloei-
heiligen op. die
'erkondigen en de
■k vermeerderen,
li, vooral in de
erstmis, de grote,
naai Mindszenty en
hem om wille des
erreur en vervol-
itgesteld of hun
esten ontvluchten
:ame bannelingen
and van Donau en
hoonste feest der
het Kerstfeest, of-
heven en men in
de geboorte van
eboorte van Stalin
ui. gaat heel ons
woelen uit naar
;nsen achter liet
te weten, dat de
uw zuilen blijven
endjarige tradities,
hen door hun eer-
ing Istvan gebracht
en onze hulp, ons
bij de onvoorstel-
itrijd die gevoerd
Nederland alle vrij-
lijke, heilige Kerst-
bieren, vergeten de
gene zijde van' het
nooit,
zij, in de nacht, die
het licht zien glo-
nieuwe dageraad,
weldra in volle
ïoodschap des Vre-
i/erlossing als een
ilijkheid ondergaan.
K.
van de stichting
Hongarije is: Bu-
ieeburg, Zeeburger-
terdam, Oost, post-
ïsterdam).
ERGADERING
IANUARI
De burgemeester
vergadering in Jan.
op Donderdag de 3e
VERNIELDEN
3TBOMEN
Enige handelaren
hebben bii de poli-
ïedaan van vernie-
bomen op de Ste-
zijn 9 jongens door
r deze vernielingen
De schade za] in
bun ouders worden
>FDKLASSE LIBRE
er kampioen
Gedurende het
et tournooi om het
mpioenschap hoofd-
oortgezet en beëin-
jartii nam Zondag-
grote belangstelling
idse stilte een aan-
artij moest worden
ie zich kampioen
Madat Smit zich op
'en voorsprong had
ekeren met 'n ver-
10 caramboles zette
die door zijn grote
teindeliik op een
carambole wist te
:door hii kampioen
lagen van Zondag-
250 15 80 16.60
204 15 57 13.16
250 28 43 8.92
a 52 28 14 1.85
250 29 48 8.62
i 200 29 30 6 89
250 22 43 11.36
249 22 54 11.31
1 luidt:
171
103
10.16
12
n
151
69
11.17
9
164
80
10.40
8
151
82
10.74
7
•maker
165
74
9.41
7
nan
214
46
6.90
S
155
57
8.47
4
?n
159
54
8.10
4
(Van een onzer verslaggevers)
IN DE LUWTE van een kleine betonnen bunker, halfvol zand gestoven, zagen we vanaf een duin
top bij De Koog de Decemberavond vallen over Texel. Achter ons sloeg de branding bij opkomend
springtij en harde Noordwester brullend over de banken voor de kust: een woest spel van
golven en schuim, opspattend tot in het helmgras. Zonsondergang was een onvergetelijk tafereel
geweest: de Westelijke hemel tegen een fond van blauw getekend met spookachtige wolk
gevaarten: oranje-geel, inktzwart, alle tinten grijs, Nü kaatsten van rechts en links de vuur
torens van Huisduinen en Eierland elkaar het licht toe: vier korte schitteringen de een, twee de
ander, vanuit zee de bundel van vuurschip Texel daartussen. Het eiland lag vóór ons, onbe
kommerd tussen duin en dijken. Her en der gingen de lichten aan; een hond blafte waakzaam;
de laatste boot naar de overkant voer buiten het haventje van Oudeschild. Avond. Rust
In dit seizoen vcm lange nachten en woelige zee, van vrieskou
en sneeuwjacht, schijnen de Wadden-eilanden verder dan ooit
van de vaste wal gelegen: kleine, in zichzelf besloten gemeen
schappen zoals zij waren in de eeuwen vóór het toerisme, slechts
de mannen van oorlogs- en handelsvloot der Zeven Provinciën,
de vissers en walvisvaarders beter bekend. En voor ons, de
mensen van de vaste wal, schijnt rust wel het meest karakte
ristieke van het beeld dat door aan de eilanden te denken,
vooral nü wordt opgeroepen. Maar is het juist?
Als we met de „Dokter Wage-
maker" het Marsdiep oversteken
en varen over het water, dat op
de oude kaarten Moscovische Ree
wordt geheten, zijn er paarden
van een landelijke rijvereniging,
kranten en een auto van Aals
meer met Kerstrozen en seringen
aan boord. Maar geen toeristen.
De eilanden leven nu helemaal
hun éigen leven: kampeerterrei
nen en kamphuizen liggen ver
laten en in de hotels blijven de
meeste bedden onbeslapen. Na
tuurlijk: rust. Er is immers geen
reden zich nog te haasten, als
eenmaal de boot is afgevaren: het
jachtend bedrijf van treinen en
snelverkeer is vér weg en ook
door de toevallige bezoeker ras
vergeten.
Toch ontmoet al wie over de
Wadden reizen wil, niet voor
niets het eerst van al voor Texel
die zandplaat waarop wild de
branding breekt, en die op alle
kaarten staat ingetekend met een
naam die het symbool is van wat
ge verderop zult vinden: „On
rust".
Geen winterslaap
Er is geen sprake van winter
slaap op de eilanden: de waak
zaamheid verslapt er nooit. En
dat laat zich denken: de zee
houdt immers evenmin ooit op,
storm te lopen tegen die koene
boog die tussen den Helder en
Rottumeroog gespannen staat,
linie van vooruitgeschoven bas
tions die voor de Friese kust de
woede breken van het zeegeweld?
Bij ieder getij stromen millioe-
nen kubieke meters water de ga
ten binnen, spoelend bij eb weer
terug. Getijden, wind en stromen
spelen altijd-door hun geheim
zinnig spel met het zand dat nau
welijks rust kent: banken die zich
verplaatsen, geulen die langzaam
worden dichtgedrukt of juist die
per uitgeschuurd, eilanden die
hiér aan duin verliezen wat zij
elders winnen aan kilometers
lange platen; volop beweging,
voortdurende verandering, en
deze het meest van al wanneer
in herfst en winter stormen ra
zend beuken op de kust. Er is
waarlijk geen stukje Nederland
dat zo onophoudelijk en zo gron
dig wisselt van aanschijn: van
eeuw tot eeuw, en van de ene
dag op de andere.
zwolgen. Later vormden zich tóch
weer duinen op de plaats waar
het had gestaan, maar de ge
schiedenis heeft zich herhaald:
twintig meter per jaar vreet
thans weer de zee van Zuidwest
Ameland de duinen weg en spoelt
langs de vloedrand de kleiputten
bloot, eeuwen geleden door het
volk van Sier gemaakt.
In het begin van de achttiende
eeuw was het dorp West-Vlieland
aan de beurt, waar in 1676, op
verzoek van de vissers ter plaatse
zelf en van de Amsterdamse
reders, nog 32 loodsen waren aan
gesteld. In 1736 verdween er ech
ter het laatste huis in zee en
evacueerden de dominee en de
meester als laatsten naar Oost
vlieland, ook thans nog het enige
dorp op het tweede bastion der
Wadden.
Doch waar eenmaal West-Vlie
land lag, wierp later de zee het
zand bijeen voor die ontzaglijke
ken als men aan de hand van
oude kaarten alleen maar op één
punt de situatie vergelijkt.
Onrust en Ezels
De Onrust b.v. was vroeger
door het Noordergat van Texel
gescheiden. In 1910 voegden an
dere banken, de Ezels geheten,
zich aan de Zuidwest-zijde bij het
eiland. Op diezelfde plaats wordt
Texel nu afgeslagen door de stro
men langs het Molengat, dat door
de opstuwende Razende Bol
steeds dichter onder de wal wordt
gedrukt en op de duur wellicht
evenals het Noordergat geheel zal
ver landen, waardoor tegelijk de
afslag tot stilstand zou zijn ge
komen.
Maar men kan niet altijd en
niet overal wachten op de goede
keer die de natuur zelf de dingen
zal laten nemen. Cultuurgrond
wil verdedigd zijn en aldus ge
schiedt: befaamd is de strijd om
de Zuidoost-hoek van Texel bij
't Horntje waar men tussen 1762
en 1792 niet minder dan 50.000
ton Noorse steen en 9000 ton
puin gebruikte voor een driehoe
kig waterstaatkundig bolwerk,
waarvan de resten nu 600 meter
uit de wal ergens op de bodem
rusten.
Zo is er nog maar enkele jaren
geleden een nieuw dijkvak ge
reedgekomen, dat Eierland ver
dedigt tegen de stromen door het
Vogelzwin in diezelfde hoek,
waar het in 1846 Noordwestelijk
C i- j- ts Ifêflif -
o
- - V
g§ §1 fHfes V I gig§§ I
plan zeker. Zal het er ook van
komen? Het Rijk moet het beta
len willen. En aan die deur wordt
door meer eileiders geklopt. Door
burgemeester Walde van Ame
land bijvoorbeeld.
Vliegveld gevraagd
„Wij zijn de gemeente met de
slechtste verbinding van het hele
land1', zei hij ons. Nu: die ver
binding is berucht genoeg. Om en
om de 2300 Amelanders weten
hun veerdienst naar de vaste wal
over ondiepten, banken, alleen bij
hoog water bruikbaar, een, soms
tweemaal per dag en soms zelfs
dan niet. In de winter 1946'47
is men liefst 3 maanden geïsoleerd
gebleven. Natuurlijk zint men op
verbetering er. er zou al een en
ander gewonnen zijn indien Rijks
waterstaat er nog eens toe zou
kunnen overgaan het veer van
het wantij af en b.v. naar Fer-
werdHollum te verleggen. Maar
dat gebeurt vast niet van vandaag
op morgen en ook dan is men
nog niet gegarandeerd zeker van
iedere dag kunnen varen.
En die garantie is nodig. Hoe
anders met de patiënten die ope
ratieve hulp nodig hebben en
voor wie iedere dag uitstel de
dood betekenen kan?
„Wat wij nodig hebben is een
vliegveld" zegt de burgemeester,
„groot genoeg dat er bij iedere
windrichting toestellen kunnen
komen waarin patiënten liggend
vervoerd kunnen worden".
Geen overdreven eis.- Er is al
een vliegveldje, 300 meter in het
vierkant, indertijd door de hulp
vaardige boeren van Ballum ge
ëgaliseerd. Als de wind uit Wes
ten of Oosten blaast kan de start
baan nog eens met 300 meter
worden verlengd over aangren
zend terrein, maar in alle andere
gevallen lopen grotere toestellen
dan de Austertjes (waar je voor
liggende patiënten niets aan hebt)
ernstige riciso's. Er zijn al twee
ongelukken gebeurd, wonder bo
ven wonder zonder ernstige af
loop. Maar zo kan het natuurlijk
niet blijven.
Een vliegveld moet er komen.
De plannen liggen klaar, een ter
rein van 700 bij 1000 meter is
beschikbaar: de boeren hebben
er 30 hectare cultuurgrond voor
afgestaan.
Maar het veld moet nog gedrai
neerd en geëgaliseerd worden en
zo een en ander: een kwart mil-
lioen zal het kosten. Die last kan
Ameland niet dragen. En is het
ook niet een zaak van het Rijk
zijn onderdanen van de eilanden
niet te vergeten en evenveel zorg
te hebben voor hun levens als
hun burgervader dat heeft? Twee-
en-een-lialve ton. Kom nou, mi
nister, zou men zeggen. En wie
weet Er is al eens „neen" ge
antwoord, maar zoiets kan men
niet blijven ménen.
Ameland blijft leven in goede
-1 Viv v- i X'~'i
Tussen de Eierlandse vuurtoren en strandpaal 32 (rechts) levert de getijstroom slag met
Texel's noordelijke kust, hijna zo steil als de krijtrotsen in het Nauw van Calais, maar bij
lange zo onverzettelijk niet: iedere storm dringt de zandwal meters verder terug en als
er niets gebeurt om het tegen te gaan, zullen de golven eens de toren de voeten spoelen.
verwachting. Zonder winterslaap.
Het gnorren van de Sundeklazen
is nog maar juist verstomd, en
Oudejaarsavond komt in zicht,
bron van ander vermaak. Want
we hebben ons laten vertellen
dat de jeugd dan alles wat maar
rond de huizen vervoerbaar is
wegsleept, ergens heen: de „huus-
kes" zelfs tot voor de stoep van
het gemeentehuis.
St. Nicolaas. Oudjaar. En Kerst
mis?
„Hoogste" instantie
We belandden tenslotte bij de
pastoor die zijn naaste geestelijke
buurman in het Noorden de bis
schop van IJsland noemde, en
zichzelf geografisch gezien
de .hoogste" instantie van het
Haarlems diocees: pastoor van
Rooijen van de Cocksdorp op
Texel, dezelfde die van een fir
ma uit Tilburg de tip kreeg dat
een geluidversterkers-installatie
voor zijn kerk toch zo'n schoon
geschenk zou zijn voor zijn zil
veren priesterfeest.
Niet nodig: 's-Heren kudde
vindt hier maar een kleine
schaapstal, gebouwd door pastoor
Scholte, eerder missionaris op
Curacao, die op zijn tweede eiland
wéér een missiekerkje trof. De
Aartspriester van Holland, Zee
land en West-Vriesland had in
een vroegere smederij en wagen
makerij op 19 Maart 1842 de eer
ste Mis gelezen tussen vier kale
muren en op de harde grond,
voor de gelegenheid met erwten
stro gedekt. En de parochianen
van de statie zagen H. Gootjes
ter collecte rondgaan met de
schulpenschop, zoals ge in de
kronieken lezen kunt.
Hoe is het dan nu?
Op de eerste Zaterdag heeft
Piet Witte vau de boerderij
's-Hertogenbosch helemaal in het
Zuiden van de Eierlandse polder
des morgens in alle vroegte zijn
jeep vol meisjes geladen, de open
aanhangwagens vol jongens, en
zo komt de jeugd van de parochie
te biechten gereden nog vóór de
Mis van acht uur.
Van de Ruigedijk brengt de
kerkbus in de Kerstnacht de pa
rochianen naar de Nachtmis van
half vijf. Een trits van feesten
zal met Kerstmis de Katholieken
van het grootste Waddeneiland
(een duizendste van 's lands in
woners op een duizendste van
zijn grondgebied) omspannen: op
Eerste Kerstdag Aanbiddings-
feest op de Cocksdorp, de Tweede
eenzelfde feest in de St. Martinus
van Oudeschild, op de Derde
sluiting van het Veertigurengebed
in de kerk die den Burg aan Sint
Jan, patroon van het eiland heeft
gewijd.
En het zal Kerstmis zijn in de
St. Brandanuskapel van West-
Terschelling en in de St. Clemens
van Ameland, waar ooit de Kar
dinaal misdienaar was en nu in
gedachten toch weer heen zal
reizen. Omdat de liefde tot zijn
land geen mens zo schijnt aange
boren als de mensen van de eilan
den in de branding voor de kust.
Van wat er op vele plaatsen langs de Waddenkust geschiedt,
geeft deze foto het karakteristieke beeld: de stromen schuren
de voet der duinen steeds verder uit, totdat helmgras en
andere plantengroei aan de top geheel zijn ondermijnd en
instorten: een ordeloze hoop plaggen overlatend, die weldra
Vuurtoren bedreigd geheel zal zijn verdwenen. Zo brokkelt in één. storm het land
vijf tot tien meter af.
Er staat nog een harde bries,
als wij op een zonnige morgen
na een etmaal storm omhoog
klimmen in de Eierlandse vuur
toren. De rode vlag hangt uit:
Meteors van de vliegbasis Leeu
warden duiken in razende vaart
naar de schietschijven op de Vlie-
hors. De toren ziet er blinkend
nieuw uit: in 1948 herbouwd met
een tweede mantel van steen
rond de oude romp, die in het
voorjaar van 1945 in flarden werd
geschoten toen Duitse batterijen
van Huisduinen en Vlieland hier
granaten deden regenen en de
opstand van de Georgiërs in een
bloedbad werd gesmoord: bijna
1500 doden onder de burgerbevol
king, de Russen en de Duitsers
zelf.
Boven wijst de lichtwachter
hoofdschuddend naar de duinrand
beneden, dichtbij: gisteren weer
vijf meter weggeslagen. En ter
wijl de ebstroom uiterst snel het
water voorbijtrekt, weg van het
strand, is het niet moeilijk de
schade op te nemen. De telefoon
kabel naar Vlieland, eergisteren
nog onder het zand geborgen,
hangt vandaag een halve meter
boven het strand, waar tegelijk
een oude veenlaag is blootge-
spoeld en her en der aan de voet
van de grimmig-steile duinrand,
die hier wel een rotskust lijkt,
pollen helmgras op ordeloze ho
pen zijn bijeengestroomd, twee
dagen eerder vele meters hoger
nog een deel van het duinplateau.
Het zal geen jaren meer duren
eer de bunker, die de Duitsers
hier bouwden, omlaagstort, zoals
langs de Waddenkust al zoveel
Atlantik-wall-bouwsels kaarten
huizen zijn gebleken voor het ge
stadig opdringen van de getij-
stroom. En als er niets gebeurt
om het te voorkomen, staat die
prachtige vuurtoren hier geen
kwarteeuw meer. Want de zee
neemt, de zee neemt zonder op
houden.
Historie vol rampen
De eilanden hebben eens een
aaneengesloten wal gevormd. De
zee sloeg er al eeuwen geleden
gaten in. En de historie bleef vol
rampen. In het begin van de zes
tiende eeuw werd Westelijk van
Hollum aan hef Amelander gat
het dorp Sier door het water ver
plaat die ieder nu als de Vlie-
hors kent.
En zo is het overal tussen de
Razende Bol die zich van de
Noorderhaaks voor het Marsdiep
steeds meer Texel-waarts beweegt
en Rottumeroog, waar strand
voogd Toxopeus in een huis op
palen woont, dat al eerder: in
1916 350 meter, in 1931 een kilo
meter naar het Oosten werd ver
plaatst, maar dat telkens opnieuw
aan de uiterste rand van het
afbrokkelende eilandje komt te
staan.
Omdat Rottum, onder zijn voe
ten door, eenvoudig onweerstaan
baar voort blijft wandelen naar
de geul van de Wester-Eem en
daarin alle kans loopt ten leste
definitief te verdwijnen, hoezeer
er ook met stuifdijken wordt ge
zwoegd om dit Noordelijkste
puntje van het vaderlandse grond
gebied te behouden.
Het verzet van
Waterstaat
Stuifdijken: we hebben meteen
een verdedigingsmiddel genoemd,
dat de natuur in handen geeft
van de mannen van Waterstaat,
door ambt en verantwoordelijk
heid wakers nummer één. Wat
wind en stromen precies met het
zand doen en hoe zij het doen:
men weet er het fijne nog niet
van. Maar de gevolgen treden
aan het licht en men studeert en
speurt: in laboratoria hier en
elders worden met eindeloos ge
duld proeven genomen om de
zee ook dit geheim te ontfutselen,
en er gaat geen dag voorbij dat
niet op de meest bedreigde pun
ten de situatie wordt opgenomen.
Wat men wél weet is b.v. dat
de zeespiegel de laatste 20.000
jaar twintig meter is gestegen en
stijgen blijft, een millimeter per
jaar, niets om zich acuut over op
te winden, al moet men er reke
ning mee houden.
Men weet ook dat het zand zich
langs onze kust Noord-Westwaarts
beweegt in de richting van de
overheersende wind en de vloed-
stroom en schat de verplaatste
hoeveelheid op driekwart millioen
kubieke meter per jaar. Het zand
zoekt zich een evenwichtstoestand
en het doet dat vooral rond de
zeegaten waar dan ook de opmer
kelijke veranderingen reeds blij-
van de Cocksdorp bedijkte polder-
tje de Volharding in 1926 weer
aan de golven moest worden prijs
gegeven. Zo liggen er ook strand-
hoofden bij Hollum op Ameland,
en is van Vlieland zelfs de gehele
zeekust door hoofden verdedigd
en van dit eiland alléén
omdat de zee er op uit scheen dit
meest uit de boog vooruitsprin
gende bastion geheel te slopen,
nadat het in ligging al een kwart
slag was gedraaid.
Ook winst te boeken
Er moet verdedigd worden
waar verliezen dreigen: er moet
ook worden terugveroverd. Wat
de zee aan zandplaten cadeau doet
vraagt bevestiging: tegen riet-
schermen en dennentoppen stuift
het zand zichzelf in luttele we
ken tot een dijk, die door nieuwe
rietschermen steeds hoger kan
worden opgetrokken, zó, dat in
een seizoen een nieuw duin zich
laat aantekenen op de kaart zoals
9P de Terschellinger Boschplaat
Jn Seschied, en op de Hors van
lexel. Nog andere perspectieven
doemen op.
Vanaf Texel's lichttoren zagen
we de branding stuiven op de
Eierlandse gronden, berucht zee
manskerkhof zoals er zovele zijn
in de Waddenhoek. Die gronden
hebben in een wijde boog het zee
gat tussen Texel en Vlieland,
nimmer als grootscheepsvaarwater
gebruikt en dan ook niet beba-
kend, nu óók gesloten voor de
vissers die eertijds door de geu
len nog wel hun moeizame wegen
zochten.
Men zou beide eilanden nu op
nieuw kunnen verbinden. Er zou
een stuifdijk moeten komen over
de Vliehors en een zeedijk van
daar naar de bedreigde kop van
Texel waar de vuurtoren steeds
dichter de vloedlijn nadert.
Zo'n afsluiting zou natuurlijk
ingrijpen in de gevoelige water
huishouding van de Waddenzee,
die indertijd b.v. het voltooien
van de Afsluitdijk beantwoordde
met een 25 pet. sterker getij-
stroom door het Marsdiep. Daar
om zou het gehele gebied, dat
door het Eierlandse gat van water
wordt voorzien, evenzeer door
dijken over de banken van het
wantij moeten worden afgesloten.
Zo zou men een enorm Wadden
segment hebben drooggelegd.
Theoretisch uitvoerbaar is zo'n
/w_ h-ronnen imi een roofdier. De beginletters van raad" door kapitein W. v.d. Veer, eerste twee boeken uit zijn
.ms iveröipu-zie ure/tye/1 wj gevonden dierennamen moeten oud-instructeur aan de Storm- serie in één band verenigd.
u ditmaal een rebus. Wij ne- ;n (je aangehaalde volgorde in de school, reeds bekend door zijn
men aan, dat al onze puzze- rebus worden ingelast ter plaatse boek „Onder de vlag der Com- 4. „Bijenstad", door Frank
van het figuurtje met de woorden mandos". In zijn meuwe boek Stuart, een boek, boeiend als een
laars weten wat de bedoeling ^ulp-puzzle 1. De volzin is: beschrijft kapitein van der Veer roman, ook voor diegenen, die
is De bovenstaande rebus is het leven van de Nederlandse niet dierenvrienden-door-dik-en-
niet bijzonder moeilijk en niet den^zef hl^Sefme'Se" vrijwilUgers in Korea' dun zijn'
bijzonder gemakkelijk. Er zijn „Mevrouw, ik zal met ze af- 2. „Nooddorp", het nieuwe 5. De tot nu toe verschenen
twee eiaenaardiaheden aan, spreken, dat ze, als ze braaf b?ek yan Rogier van Aerde, de deeltjes in de Prisma-serie, t.w
aziin mee moeen in de arre- historie verhalend van een dorp, Pieter Bas, De Heer van Jericho,
waarop Wij u van tevoren wil- glee' uw man afdalen". speciaal geschapen voor uitge- Erik of het Klein Insectenboek
len wijzen. Iedere rebus levert bombardeerde burgers van alle en de Vliegende Danstent. Vier
uiteindelijk als oplossing een Hulp-puzzle no. 2 dt^ond^^fiTsomber thema best_sellers 111 zak"editie'
volzin op, waarvoor meestal Het te vinden woord bestaat een ondertoon van humor Voor degenen, die niet in deze
een spreekwoord wordt aebe- P* g letters: wanneer wij die heeft.prijzen loten, ligt er nog een
TT- letters nummeren van 1 tot en kansje te wachten op een aantal
zigd. Hier bevat ae oplossing met <}an hunt u uit de volgende 3. „De Commissaris vertelt andere boeken, als troostprijzen
van de rebus geen spreek- gegevens het gevraagde woord envertelt verder". De boe- beschikbaar gesteld.
mnnrrl maar een nnderp nart- vinden: ken van Voordewind vonden al
duiding over de inzending van b^fmaken °m gr°nd VrUCht" lezerskrlng: nu z«n de puzzlevrienden, aan de slag!
de oplossing. T-3-7A Oosters wapen. Naam
Als u dit raadselachtig in de Eigenlijk moest u het nu al
oren mocht klinken, raden wij u. gevonden hebben, maar omdat
terstond aan mét puzzelen te het Kerstmis is, doen wij er nog Adres
beginnen, opdat u kunt zien wat een gegeven bij:
wij bedoelen. 8-5-2-3-1 krachtig
De tweede eigenaardigheid is, De oplossing van de rebus luidt woordelijk
dat de rebus niet geheel is samen- Wii ,1Q_„0 TT
gesteld uit figuurtjes, maar dat Ó^1J verwachten Uw mzendmg
er op twee plaatsen verwezen V** 1 moet u zen
wordt naar een „hulp-puzzle", uitzoekenaan ons
d.w.z. een klein puzzeltje, dat bureau. S.v.p. enveloppe °Pen"
moet worden opgelost om de ter n m linkerbovenhoek
nlaatse te gebruiken letters of vermelden: „Kerstpuzzle Noor
woorden te vinden. Deze twee ften^irfer ja'tt' ^eehniik^maken"
hulp-puzzies treft u hieronder d^t
u i— _tl__i0 Voor deze kerstpuzzle zijn als
nuip-puzzie no. prijzen enige mooie boeken aan- en bedoelt dus
In de volgende volzin komen gewezen en wel:
vier verborgen dieren voor: een
vogel, een vis, een zoogdier en 1. „Wij bidden om de Dage-
