De marteldood
1KAREL DE GROTE
werd op Kerstmis tot keizer gekroond
grote vrouw
I
Ni
r
WAT
HISTORISCHE
KERST
DAGEN
van een het Oosten
Op weg
naar
i
Uit Nederlands
klooster
ontvoerd naar
Auschwitz
Jodin
Geleerde
Carmelites
„Salomon, ik
heb U overtroffen
Bartholomeus-nacht op Kerstmis
1588 bloedig gewroken
Het jonge Amerika zocht steun
bij Frankrijk tegen de Engelsen
op Kerstmis 1776
Paus Pius VII celebreerde de
Nachtmis in de Nötre Dame te
Parijs in 1804
Dispem
die c
PAGINA 4
KERSTNUMMER 1951
GERARD DAVID: AANBIDDING DER HERDERS
(Detail National Gallery, London)
Het zal wel zeer moeilijk zijn
te achterhalen, wanneer Zuster
Teresia Benedieta van het Kruis
haar leven op deze aarde heeft
beëindigd, maar het is op geweld
dadige wijze gebeurd in de gas
kamer van het vernietigingskamp
Auschwitz, waar zovele van haar
Joodse lotgenoten het slachtoffer
zijn geworden van de mens-ont-
erende haat der nazi's. Zij was
een meer dan gewone vrouw: Jo
din. geleerde, Carmelites. Ontel
baar velen verzekeren dat zij
bidden voor de zaligverklaring
van Zr. Benedieta.
De Orde van O.L. Vrouw van
de Carmel heeft het eerste pro
ces van onderzoek reeds ingeleid.
Zuster Benedieta
Van stad naar stad werd eens
vóór bijna negentienhonderd ja
ren de martelaar St. Ignatius van
Antiochië gevoerd. Hij had de
dood voor ogen. Wilde beesten
zouden hem als e.en tarwekorrel
van Christus met hun tanden ver
malen. Maar op deze zijn tocht
naar het Westen vond hij het zo
onuitsprekelijk wonderbaar om
met Christus, de zon bij uitstek,
onder te gaan, maar eens ook met
Hem weer op te staan.
Er zijn tekenen die als bewij
zen zijn van het verrezen en ver
heerlijkt leven in Christus dat nu
het deel is van Zr. Benedieta.
Haar laatste woord dat tot haar
medezusters in de Carmel van t
Limburgse dorp Echt is doorge
drongen klinkt als gesproten uit
een andere wereld. Het is de echo
van wat de oude martelaar, de
grijze bisschop Ignatius zei. Haar
menselijke berekening was zij
nog slechts even over haar le-
vensreize halverwege, t°®n Z1J
ten afscheid schreef: Ik ben op
weg naar het Oosten Het was
op haar transport naar Silezie.
Als repressaille-maatregel te
gen het bisschoppelijk schrijven
van 26 Juli 1942 waarin het
Nederlands Episcopaat protes
teerde tegen de maatregelen die
door de bezettende Duitse macht
genomen waren tegen de Joden,
werden op 2 Augustus alle niet-
arische religieusen uit de Ne
derlandse kloosters gevangen
genomen en weggevoerd. Rond
vijf uur in de middag van die
noodlottige dag stopte een Duitse
auto voor de Carmel te Echt.
Twee gevreesde S.S.-ers gelast
ten Zr. Benedieta zich gereed te
maken, daar zij binnen vijf mi
nuten het huis zou moeten ver
laten. Voor dit geweld kon men
niet anders doen dan wijken. Zr.
Benedieta ging. Zij ging echter
in Gods Naam. Haar tocht werd
een kruisweg, hard onmenselijk
wreed. Een weerloze vrouw,
overgeleverd aan ruwheid, aan
brute en hardvochtige behande
ling. Over Westerbork, het Drent
se dorp dat zich noodgedwongen
zulk een treurige vermaardheid
verwierf, ging het na enkele da
gen in de richting van Polen. De
misdaden die in naam van het
Duitse volk aan de Joden zijn
gepleegd, zo erkende onlangs de
regering te Bonn, zijn niet te
noemen. Ook Zr. Benedieta is
haar martelkroon tegemoet ge
gaan. Volkomen onzekerheid
heerst over haar uiteinde. Zij is
ondergegaan in de zee van het
naamloos leed der onnoemelijk
velen wier namen God alleen
kent, zoals het oude martelaars
boek der Kerk zegt.
In 1947 bracht de pauselijke
„Osservatore Romano" een kort,
maar opzienbarend bericht dat
de figuur van Zr. Benedieta in
de belangstelling der gehele we
reld plaatste.
Edith Stein
Wie was deze Zuster Carmeli
tes, die de stilte en onbekendheid
had gezocht, maar nu door het
Vaticaanse blad voor het voet
licht werd gebracht? Vóór zij
haar kloosterleven begon, was zij
als Dr. Edith Stein in heel
Duitsland en ook daarbuiten be
kend. Een philosophe, van het
Jodendom bekeerd tot het Chris
tendom. In 1875 geboren, trad zij
in 1933 in de Carmel van Keu
len. Vandaar vluchtte zij voor
de nationaal-socialistische terreur
in de veiligheid van het klooster
in het Limburgse Echt.
Niet alleen haar eigen persoon
werd het slachtoffer van geweld,
ook haar schriftelijke nalaten
schap die door de wijsgerige we
tenschap van de grootste waarde
was, werd na het einde van de
oorlog voor slechts drie vierde
en dan nog moedwillig bevuild,
gescheurd en verstrooid terug
gevonden. Het kloostertje van
Echt dat in Januari 1945, toen 't
front in Midden-Limburg bleef
steken, door de Zusters verlaten
moest worden, was immers niet
veel meer dan een ruïne.
Vanuit het concentratiekamp
in Westerbork had Zr. Benedieta
nog kans gezien aan haar Overste
te schrijven, dat ,,men de we
tenschap van het kruis slechts
verwerft als men dit kruis gron
dig begint te ondervinden". Zo
wel voor zichzelf als voor haar
werk heeft zij echter van het
eerste ogenblik af overtuigd en
van harte gezegd: „Ave Crux,
spes unica gegroet o Kruis,
mijn enige hoop"! De glans van
de gekruisigde Christus, die over
wonnen heeft door zijn dood aan
het Kruis en door zijn verheffing
daaraan alles tot zich kan trek
ken, overstraalt niet slechts het
levenseinde van Zr. Benedieta,
maar ook heel de levensloop van
Edith Stein.
Zij was een uitzonderlijk be
gaafd meisje, uit joodse ouders
in Breslau geboren. Opgevoed
door een flinke moeder, die reeds
vroeg weduwe was, groeit zij uit
tot een knap philosophe, maar
was zij evenzeer een gulhartige,
attentievolle, fijngevoelige vrouw.
Zij, de dochter van Israël, de
scherpzinnige wijsgerige denk
ster, ontving de genade van het
katholieke geloof. Zij is een ge
liefd lerares geweest, een gezag
hebbende docente, een allerwege
erkende autoriteit op het gebied
van de wetenschappelijke peda-
ZUSTER TERESIA BENEDICTA VAN HET- KRUIS
gogiek, een schrijfster wier ge
schriften als een kostbare schat
gewaardeerd worden.
In het Benedictijnse Beuron
leert zij het gebed van de Kerk,
maar zij kiest het beschouwende
leven van de Carmel. Alles heeft
zij gegeven voor de ene parel
van haar roeping door God. Een
van haar Oversten getuigt, zo
schrijft de Osservatore Romano,
dat zij, de hoogbegaafde, geleer
de vrouw, even gehoorzaam was
als de H. Theresia van Lisieux.
Haar levensschets
Een stroom van schriftelijke
vragen kwam sinds het einde
van 1945 de Carmel van Keulen
binnen: men wilde méér weten
over de persoon van Edith Stein.
Terwijl in het Husserl-archief
aan de Universiteit van Leuven
haar geschriften wetenschappe
lijk bewerkt worden, vond zij in
de priorin van haar Keulse Car
mel, Zr. Teresia Renata de Spi-
ritu Sancto, zelf een zeer begaafd
schrijfster, degene die het best
een levensschets van haar kon
geven. Sinds 1946 heeft deze in
honderdduizend exemplaren haar
weg door de wereld gevonden.
Uit alle kringen, van alle leef
tijden en van welke denkrichting
ook, stijgen de stemmen op, eens
gezind in hun oordeel: Edith
Stein, Zuster Benedieta, Jodin,
geleerde, Carmelites, is een ware
heldin, een lichtend voorbeeld,
een echte heilige! De voormalige
Aartsabt van Beuron, Dom Ra
phael Walzer, die haar als geen
ander zozeer van nabij gekend
heeft, getuigt dat „zij was een
der grootste vrouwen van onze
tijd. Zelden heb ik iemand ge
troffen, die zoveel verheven eigen
schappen in één ziel verenigde.
Daarbij was ze de eenvoud en
de natuurlijkheid in persoon. Zij
was helemaal vrouw gebleven
met een teer, ja moederlijk ge
moed. Mystiek begenadigd in de
volle zin van het woord, was er
nochtans geen zweem van ge
kunsteldheid of superioriteit aan
haar te bespeuren. Ze was een
voudig met de eenvoudigen, ge
leerd met de geleerden, zonder
enige zelfverheffing, zoekende
met de zoekenden, ik zou haast
zeggen zondares met de zon
daars".
De figuur van Zr. Benedieta
Edith Stein is aanvaardbaar voor
allen, ook voor de gewone, ver
der niet ontwikkelde mens. Haar
beeld, haar bidden en werken,
haar zwijgen en lijden, haar laat
ste gang naar het Oosten stralen
een licht uit en wekken een
heimwee naar een intens geloven,
hopen en beminnen.
Bewerkt naar de vijfde oor
spronkelijke uitgave is haar
levensschets nu ook in het Neder
lands verschenen bij de Uitgeverij
H. Nelissen te Bilthoven. Het is
het gave, haast volmaakte model
van een uitstekende hedendaagse
levensbeschrijving. H. J., pr.
Er heerste rust in de wereld van die dagen. Cajus Octavius, de
achterneef van de grote Caesar, die de grenzen van het Ro
meinse rijk tot in ons land had opgeschoven, was alleenheerser.
In Oost en West, van de Maas tot Carthago en van Spanje
tot in Galatië. Al meer dan een kwart eeuw geleden had hij
zich ontdaan van zijn grote concurrent Marcus Antonius. En
onder zijn principaat als Augustus werden zijn bevelen overal
gehoord. Met militaire macht had hij de politieke schokken
weten op te vangen en de eenheid van het wereldrijk, zijn
erfenis, gered. In deze vrede werd onder het regiem van de
bezettende macht der Romeinen een kind geboren uit Maria
en Jozef. Nu 1950 jaar geleden kwam het in Bethlehem, niet
ver van de Residentie der Romeinse stadhouders, ter wereld
en het werd genoemd Jezus. Het bracht, geboren in vrede, de
vrede aan alle mensen van goede wil.
Sindsdien zijn vele eeuwen
voorbij gegaan. Wereldrijken gin
gen ten onder, kwamen weer op
en verdwenen. De vrede van
Christus' geboorte bleef. Geen
beweging in 's mensen historie
heeft het schokkende van die
eerste Kerstnacht kunnen ver
dringen. Zelfs niet in tijden, dat
oorlogen woedden op de dagen
van dit vredesfeest met zo'n tem
peest, dat het soms leek of het
heidendom en het barbarisme
zouden zegevieren.
In onze dagen wordt het Kerst
feest gevierd op 25 December;
dat is niet altijd het geval ge
weest. Maar wel is Kerstmis im- zijn ingrijpend geweest. De kro- Franklin voet aan wal. Hij is Rome, Pius VII. Deze
mer als een historische datum ning van Karei heeft in West- naar Frankrijk gezonden door was op 2December in
aanvaard en vele malen is deze Europa het keizerlijke ideaal George Washington, die zich een Fontainebleau aangekomen
dag een hoogtepunt of een diep- doen herleven. Bij hem begint de half jaar na de onafhankelijk- om Napoleon als keizer
tepunt geworden in de politieke reeks van keizers van het Heilige heidsverklaring met moeite kan te zalven. Maar Na-
geschiedenis der mensheid. Het Roomse (Romeinse) Rijk. staande houden tegen de onver- poleon kroonde zichzelf!
eerste Kerstfeest, dat de West- Karei de Kale, kleinzoon van moeid vechtende Engelsen. Frank-
Europeanen iets in deze beteke- Karei de Grote, heeft deze tra- hn komt naar Lodewijk XVI
nis zal zeggen, is dat van het ditie voortgezet. Na een groot om een openlijk verbond te ver
jaar 506. De Merovinger koning aantal oorlogen en schermutselin- krijgen voor de handhaving van
Chlodovech (beroemd gevecht), gen bleven in 875, toen keizer de onafhankelijkheid der nog
Parijs maakte zich even
vrolijk over deze bombast
als over de telgangers van
de Paus. Zo draaide de
aarde verder door de tijd.
hier beter bekend onder zijn 17e Lodewijk II gestorven was, twee ,i°nge Verenigde Staten. En Lo- De eerste wereldoorlog brak
r"5J- - iujj en 2917 bracht daarin
een een-dags Kerstvrede.
De Russen in de loopgraven
stoorden zich niet aan de
onderhandelingen van Brest
eeuwse naam Clovis, die de op- pretendenten voor de keizerskroon dewijk stemt er nog geen
jaar
perste was in de Salische bond over. 'Karei en zijn halfbroer Lo- later in toe, 1777. Nog 5 jaar later
en regeerde over een gebied, dat dewijl de Duitser. Lodewijk had en Lodewijk zit in de gevangenis
lag tussen het Vlaamse kolen- de sympathie en de voorkeur, van het Temple zijn testament te
woud en de Loire, werd toen in doch Karei waagde de reis naar maken. Het is Kerstnacht en hij D
de „staatskerk" als lidmaat op- Rome; en met succes. Paus Jo- zal spoedig als Louis Capet onder Litowsk en zij omhelsden
genomen. De H. Remigius, Metro- hannes VIII kroonde hem in de de guillottme sterven, 21 Januari hun vijanden. Aan het
poliet van de provincies Gallia Kerstnacht van 875. 1793. Westelijk front werd plaat-
Belgica, diende toen de „trotse Kerstmis 1494 brengt oorlog
Sicamber" in Reims het H. Doop- over de Eeuwige Stad. De Franse
sel toe. Maar dit heeft hem nog k°nnig Karei VIII staat met een
niet tot Christen gemaakt, met leSfr voor de poorten en Alex-
geweld, list en verraad heeft hij al)der Borgia kan na de nacht-
de andere Frankenkoninkjes rus- mi.® n°2 Juist de vrede voor zich-
-- zelf bewaren door de benen te
nemen. En Karei solliciteert naar
de keizerskroon. Maar deze
schijnt niet voor hem weggelegd.
Zelfs niet als hij in heilige ijver De revolutie ging over Frank- selijk de Kerstvrede in el-
de muilezel van de paus omhelst, rijk en de oudste dochter van de kanders loopgraven gevierd.
Bijna 100 jaar later stroomt er Kerk werd ontrouw. De christe- De tweede wereldbrand
in de Kerstnacht bloed in Frank- lijke feestdagen werden verbo-
rijk. Het is 1588 en terwijl de den. Maar niet lang. Reeds in
zwakke koning Hendrik III, 1794 dwongen de gelovigen de
Kerstdag 537 werd in Bvzan- P°Jltieke speculant tussen Huge- overheid om de nachtmissen op
thiuL, 3ghet latere Constantinopel &S& Kelstmis t0e te laten en 25
tig overweldigd
Een en dertig iaar later on zwTk,e k°mng Hendrik III, 1794 dwt
'erstdae 537 werd in Bvzan P°htieke speculant tussen Huge- overheid
urn het latere Constantinonel noten en Katholieken, de nacht-
Tot TL icTo TfTT T mis bijwoont, worden katholieke
het_nog latere Istanboel, de leid.ers van de T.imip Hertno
brak uit. En tegen het ein
de daarvan op 17 December
1944 begon Von Rundsted
het moordend offensief in
de Belgische Ardennen. Op
Oost en West dreven de
volkeren verder uiteen en
aan deze tragedie viel kar
en liet uus laieic isumuutn, ue leiders van de Lique, Hertog
Hagia Sophia ingewijd. Justinia- Hendrik de Guise en zijn broer,
nus, keizer van het Oost-Romein- de Kardinaal van Lotharingen
se rijk, had deze kerk laten bou- vermoord. Dat was de vergelding
wen ter vervanging van het ver- Voor de moord op de Hugenoten
woeste godshuis, dat door Con- jn de Bartholomeusnacht van 24
stantijn was gesticht. Het was 'n Augustus 1572, waarbij de Colig-
tempel van enorme afmetingen ny om het leven kwam. Een half
en voor de versiering ervan, wa- jaar later vond de schuldige, Ko
ren de heidense tempels geplun- ning Hendrik III, de dood door
derd. Het altaar was in massief een dolkstoot van een monnik. m
goud gedreven en Justinianus En zijn zoon Koning Hendrik IV £?ecemt>®r 1797 werden de gecon- Tweede Kerstdag bereikte
kwam er zelf van onder de in- erfde deze verstoorde Kerstvrede. riS('ueSr kerken teruggegeven, hij de Maas bij Dinant, toen
druk. Bij de eerste aanblik zonk Vechtend trok hij door zijn rijk de storm luwde niet Napo- waren zijn krachten op.
hij op de knieën, maar al gauw om eindelijk in de Kerstnacht i, °n kwam °P toneel en toen Maar de vrede keerde niet
won zijn keizerlijke trots het van 1593 het beleg voor Parijs te T a „„ff e TTT "a,ar de lYee,r' De ideologieën van
van de deemoed. En hij triom- slaan. Hendrik keerde terug in TTt:ieTL°T L -p e wa~ J
feerde met een: „Salomon, ik heb de schoot van de Moederkerk en LTT, TT tLFranse gene-
U overtroffen!" een half jaar later opende de MoTeau met Karei van Oos-
De gebeurtenissen volgden el- hoofdstad de poorten,
kaar ook in die tijd snel op. In Dj*11 komt op 26 December 1745
800 was Karei de Grote, de heer- ®e, Kerstvrede van Dresden. Een
ser uit West-Europa te Rome. belangrijk moment in de Europe-
Door zijn omgeving, o.a. de An- f? en m Duitse geschiedenis,
gelsakser Alcuinus, was hij over- dat is Frederik de Grote,
gehaald zich tot keizer te doen SP „kljn- satelbeten dicteren Maria
kronen en dit geschiedde op ?heTsla+ van, 0oatfn"Ju de vrede
Kerstmis van dat jaar door paus pr„,Tn L?LL T:TChe oorlo+g'
Tipn TTT in rTp ^int Piptnr TCami Bruisen wordt daardoor grote
was voor het uitériiik nilt'zo uit mogendheid en komt met Oosten-
bundig "eweest over deze plech- f1J tiTT staan' **et dualisme tenrijk te vieren, werd er een
tigheid fn hiiliet zich dan ook ST Habsbur§ «n Brandenburg aanslag op hem gepleegd. Het
moeiliilT overreden Dat was ÏTT v0°rg°,?d gevestigd, tot- was de Kerstnacht van 1800. Het
niet zo ODzieribarendT want Karei uTTVT 186(L ten "adele „van mocht de ijzeren Bonaparte niet
dacht aan die andereTomefnse STTrg Tïdt °Pgebeyen- ,Maar ^eren en hii kwom ongeschon-
aaent aan cue anaere itomemse Habsburg had de keizerskroon den op het feest.
keizer in Byzanthium, die zichzelf behouden en Oostenrijk kwam In 1804 was er weer een nieu-
als snige opvolger der impera- dichter bij Hongarije. we sensatie in Parijs. In de Notre de wereldvredeis bedreigd
tors beschouwde, en hij wilde po- Ook de nieuwe wereld gaat Dame werd de nachtmis van Er is nog een redding teruc
htieke complicaties vermijden, meespreken. Op Kerstmis 1776 Kerstmis opgedragen in tegen- naar Bethlehem- V?fde aan
Maar de gevolgen van de kroning zet m Le Havre de Amerikaan woordigheid van de paus van alle mensen v™n goede wil!
dinaal Mindszenty ten offer.
Tweede Kerstdag 1948 be
gon hij zijn martelgang
onder het bolsjewisme. En
nu 1950 jaar na Christus
leven wij weer op een vul
kaan. Korea staat in brand,
„En morgen is het Kerst
mis, hé Mammie? En van
nacht wordt het Kerstkind
je geboren en dan gaan
'alle engeltjes zingen?"
„Ja, Petertje," liefdevol
kijkt Mammie haar kleine
jongen aan en met 'n laatste
'innige kus op zijn voor
hoofdje dekt zij hem nog
eens extra warm toe.
„Ga maar fijn dromen
van de engeltjes, kleine
schat, dan komt Mammie
je morgen halen en gaan
we samen naar het stalletje
kijken met de lichtjes."
„JaPetertje is al
half weggedoezeld en let
er niet eens meer op wan
neer Mammie het licht uit
draait. Maar daar, opeens,
zit er een heus echt engel
tje naast zijn hoofdkussen
en dat engeltje vraagt heel
gewoon aan Petertje of hij
meegaat naar het stalletje.
„Ben jij dan mijn engel
bewaarder?" vraagt Pe
tertje verbaasd, „ik dacht dat ik
jullie dan nooit kon zien."
Met het wijsvingertje voor de
mond waarschuwt het engeltje,
dat Petertje stil moet zijn want
anders komen de grote mensen en
dan kan Petertje niet mee.
Heel stilletjes glijdt hij nu zijn
bedje uit en volgt het engeltje,
dat zich Irene laat noemen, naar
het raamkozijn. „Bien ,jii dan een
meisje?" vraagt Petertje heel bij
dehand. „Hoe komt het dan, dat
jij er heel anders uitziet dan An
neke van de bewaarschool?"
„Anneke is een gewoon meisje,
dat op de aarde leeft en ik woon
in de hemel bij allemaal engel
tjes."
Petertje vraagt na deze verkla
ring niet verder meer, hij is alleen
maar erg benieuwd naar al het
vreemde, dat nog zal gaan gebeu
ren. Daar hoort hij plotseling een
heel koor van fijne stemmetjes zijn
naam roepen en hij haast zich er
naar toe. Zonder dat hij 't merkt,
heeft hii ineens ook vleugeltjes
gekregen en in drie tellen zit Pe
tertje op 'de wolk bij de andere
engeltjes.
Als het gezang verstomd is, be
gint Irene.de andere engeltjes te
vertellen, dat ze nu met z'n allen
heel verweg moeten vliegen. Ze
moeten haar allemaal maar vol
gen. Gehoorzaam gaan ze meteen
op weg. Petertje nast Irene. Hij
begint ontzag voor het engeltje
te krijgen en hij vraagt nu heel
beleefd: „lieve engel Irene, waar
om mag ik eigenlijk met U mee.
Wist U, dat ik dat zo graag wil
de?"
„Wij weten alles van de kinder
tjes op aarde, ook als ze lelijk
doen, maar ook als ze iets heel
graag willen, dat goed en mooi is
en wanneer wii dan in de gelegen
heid zijn om de wens van de kin
dertjes te vervullen, dan doen
we dat."
„Maar ik wil ook zo graag een
autoped," zegt Petertje dan met
een, „en die hebt U me helemaal
niet gegeven."
Irene fronst bedenkelijk haar
kleine voorhoofdje. „Ja, ik weet
niet of je al groot genoeg bent
om dat te begrijpen," zegt ze dan
eindelijk, „maar er zijn zoveel
dingen, die kleine kinderen willen
hebben en ze denken dan ook wel
dat dat goed is, maar wij weten
dan dat dat om een of andere re
den niet goed voor ze is."
„Oh," is het enige, dat Peter
tje zegt, maar een klein beetje
begrijpt hij er toch wel van. „U
bedoelt, dat ik met die autoped
dan onder een auto zou kunnen
komen?" vraagt hij even later
heel wijs. „Juist,knikt Irene hem
tevreden toe. „Jij bent een ver
standig jongetje. En die wens van
je om het echte Kerstkindje te
zien met de zingende engeltjes,
dat is alleen maar goed, dat be
tekent, dat jij noig gelooft in het
mooie, dat wij onschuld noemen,
maar dat begrijp je natuurlijk nog
niet."
„Nee," moet Petertje eerlijk
toegeven, „maar dat vraag ik wel
aan Mammie, die weet alles en
dan vertelt ze me dat wel."
„Nu mag je niet meer praten,"
fluistert Irene, want we zijn er
bijna. Zie je dat grote licht daar?
Nu, daar wordt straks het Kerst
kindje gebracht. Het is maar een
koude stal en nu moeten wij er
voor zorgen, dat wij het Kindje
met onze liefde verwarmen."
Petertje knikt begrijpend en
kijkt ernstig voor zich uit.
„Wat gek," peinst hij "dan, „al
die woorden, die Engel Irene zegt
zoals onschuld en liefde, zeggen
de mensen op aarde ook altijd,
maar zij zegggn het zo anders'.
Maar wat is dat? Een felle licht
straal verblindt een ogenblik Pe-
tertje's ogen en wanneer h ij ze
weer open doet en kan zien, ziet
hij beneden zich een heel mooie,
lieve vrouw, zo mooi en zo lief als
hij nog nooit heeft gezien. Naast
haar ligt een echte lieve man
neergeknield, met tranen in zijn
ogen. En daar midden in de stal,
omringd door een heleboel engel
tjes, ligt een heel klein kindje
zonder kleertjes aan. „Wat koud",
denkt Petertje verdrietig, „had ik
nu maar mijn winterjas meege
nomen, die lekkere dikke." Maar
dan denkt hij ineens aan de woor
den van Irene. Door liefde kan dit
Kerstkindje, want dat is het, ook
worden verwarmd." Maar hoe
moet ik dat nu doen?" Hulpeloos
kijkt Petertje om zich heen. Alle
engeltjes hebben zich om het krib
betje geschaard en waar moet hij
nu de liefde vandaan halen voor
het kindje?
Van diep medelijden komen de
tranen in zijn oogjes en dan weet
hij opeens iets. Mammie, ja Mam
mie weet vast wël waar de liefde
is en hoe ik die aan dit lieve Kind
je moet geven. Mammie weet
alles.
Maar waar is mammie nu? Al
tijd als Petertje haar nodig heeft
is ze er en nu kan hij haar ner
gens vinden. Petertje weet zich
geen raad meer en van angst en
verdriet begint hij hard te hui
len. „Mammie, mammie...."
„Ja lieve schat, wat is er? Heb
je gedroomd?" Mammie staat in
eens naast zijn bedje. Alle engel
tjes zijn weg, het lieve Kind is
weg, alles is weg. „O mammie,
het Kerstkindje moet een beetje
liefde hebben. Heeft u wat voor
Hem? Hij heeft het zo koud. Rij
heeft helemaal niets."
Mammie begrijpt er eerlijk ge
zegd niet veel van, maar alles
wat kleine kinderen vragen, dat
goed en mooi is, krijgen ze en
daarom stelt mammie Petertje
gerust: „Ja hoor, mijn jongen, ik
zal jouw Kerstkindje liefde geven
en misschien heeft pappie ook
nog wel wat en opa en oma en
alle mensen. Morgen gaan we het
ze allemaal vragen, nè?"
Met een voldane zucht valt Pe
tertje nu in een diepe, droomloze
slaap, in het heerlijke besef, dat
het morgen Kerstmis is en dat
het Kindje het dan niet koud zal
hebben
JEANNE
Abonnementspri
P€r mnd.( incli
per editie 16 c
in alle edities 26
familieberichten
Bif contract bel
E. f. M. Stumpe
Bankrelaties: Ne
Kantoren: HO
OP ZATERD
dat de gehi
Goethe te Maii
wijd. Ronduit 2
feit is zeer mt
dat wij moeten
unicum in de
geheel de Wes
bewijst al wel,
wegende motie
geweest voor Z
nu van de eei
af te wijken.
Het valt gelu
meerdere van c
de motieven te
eerste plaats s
het belang vai
persoon zelf: 1
weet zich een j
geestelijk ambt,
bezield van wa
ijver, hij wil gel
met opoffering
meerder comfor
ambt wordt ka
toewijden aa
Christus.
Moet zulk een
hij gehuwd is, t
de Katholieke K
zelfsprekend a
zijn geestelijke
atgesneden, da:
deelname aan de
derkerk voor hei
Moet de Kathc
sé bij alle zwa:
alle in- en niet
wendige strijd,
vóór zijnovergan
ook nog dit bijn:
fer vragen, on
stand te doen
ziet als zijn lev(
Z. H. de Paus
geval (en nog
naar het schijnt,
vullende katholi
studie echter n
is) dat zulk 'n of
gevraagd te word
louter vanwege
belang met een
bleken traditie v<
van eeuwen, ook
enkele keer, zou
is a priori al hee
schijnlijk.
Inderdaad valle
soonlijke motiever
motieven, die
de gehele Kerk r
de celibaatsplicht
Kerk hier een u:
maken. Zulk ee
worden ex-domint
zonder waardevol
den in Christus' K
zonder voor de 1
Christus' Hartewe
aller Christenen.
Men versta dit
een activiteit on<
lieken, neen, ook
zelf moeten voor
opzicht nieuwe ee
voorbereid. Het v
ook niet, dat de p:
klaarde, juist in h<
de eenheid aller C!
Moederkerk ziji
priestertaak te ziel
Bovendien, dat
gehuwde ex-dom
priesterwijding w<
zal niet nalaten di
maken op zovele
Calvinistische domi
licaanse geestelijke
schillende landen
met groot verlange
de eenheid der ch
aloude Moederkerk
V anzelfsprekend
grote gemeens
zwaarder gewogen
de persoonlijke, ma:
het ons een gevaar
ving, als „de Volksl
nummer van Zatei
schrijven:
„Dat hij (de ex-d
„zijn ambt, zijn w
„liest, dat hij in zi
„stand moet doen Vi
„lische roeping wé
„ook tot het predikt
„speelt bij een zo 1
„sluit als de Paus tl
„heeft, geen rol.
„mógen ook geen ro
Ja, bij een dictati
totalitair systeem,
dergelijke persoonl
uit principe radicaa
ning gehouden, mat
stuur der Kerk gek
gelijk: daar wordt
wikt en gewogen
eindbeslissing ook
lijk belang volgen:
waarde verdiscontee
Ook in ander op
deze beslissing ongt
gewikt en gewogen
gebeden. De H. Sto<
zelfsprekend zeer g(
dat deze beslissing b
katholieken het onbi
voel zou wekken:
door Z. H. de Paus
baatsplicht verzwt
schien zelfs: „gaan v
aan het celibaat c
verliezen?"
Men kan nauwelij'
genoeg beklemtonen,
strekt niet de strekki
genomen beslissing,
de H. Stoel gemeer
danks het vrij grote
meerderen deze tol
conclusie uit dit bes
•trekken, de groter
voor Kerk en perso
doorslag moesten ge\
De Katholieke Ke
wijsheid der eeuwen,
eigen is, aarzelt ent
nieuwe wegen te opi
het heil der zielen ei
ling van Christus' v
langen dit vordert, 1
zijcis zal zij zulk een
ongetwijfeld met gre
zaamheid en omzicht
wandelen.
(Vervolg op pa
