Sc g,eócfiiedenfa aan de thee
age ceiniuurs deden hun intrede in de lage landen
Gelukkig kunnen wij ze van de mantel afknopen
J
oman
Show van de Modelgroep
voor Dameskleding
Kan niet zonder het scnip en de romantiek
door Wm kmpjeheer 'én Roo$ 1^a5$el
De druipende ijsco
Ook op grotere voet
Hei nieuwtje van de lage ceintuur achter
in de rug heeft Nederland van Parijs uit al
bereikt. Zijn komst is nu niet bepaald toe te
juichen, want niets is zo weinig flatteus als
zo'n slobberige band achter op de mantel.
Het is mode, dat is alles wat men er van
zeggen kan en men is al heel blij, als het
mogelijk blijkt die modieuze, maar lelijke
ceintuur los te knopen. Dit laatste was het
geval bij een kort manteltje, dat de Neders
landse Modelgroep voor Dameskleding in het
l.C.C.spaviljoentje van het Vondelpark te
Amsterdam toonde. Na het verwijderen van
de lage ceintuur sprong het wijde, marines
blauwe manteltje vrolijk uit rond een smalle
rok in dezelfde kleur, waarop een vest van
zachtgeel ribs gedragen werd. Dit ensemble
was een van de zestig modellen, die de mo--
delgroep aan de pers liet zien. De modeU
groep streeft er naar, zo deelde de voorzitter
tijdens zijn inleiding mee, het niveau van de
Nederlandse dames modehconfectie op een
hoog, internationaal peil te brengen.
Dat streven is loffelijk en ge
lukkig kan men zeggen, dat ook
de bereikte resultaten lof verdie
nen. Het geheel was smaakvol en
zeer zeker niet zonder pittige ac
centen. De pit en vlotheid, die
men nog te vaak tevergeefs in de
vaderlandse confectie zoekt, was
te vinden in een crème-kleurig
zomerjurkje met schulpvormige
hals, waarlangs schulpjes van hel
derrood, diepgroen en paars koord
waren aangebracht. Fris en
boeiend was ook het blousje van
oranje en zachtgroen geruite taft
onder een zandkleurig mantelpak.
De slippen, waarmee het boordje
aan de hals gesloten was, waren
met twee knopen op het blousje
vastgezet. Verder noemen wij de
luchtige zacht-rose jurk, waarvan
het lijfje met witte kant bedekt
was, evenals de schuine zak op
de ruime rok, en het teer lila toi
letje met ijle ajourversiering.
Charmant waren trouwens ook
de royale zomerjaponnen met
borduursel van zeer dikke zijde,
soms in combinatie met gezellige
appliquatie, die precies het effect
va>n raffiah-werk gaf.
Het losse jasje
Behalve deze prettige zomer
jurken voor warme dagen waren
er ook veel japonnen, die verge
zeld gingen van een bijpassend
jasje voor frisse avonden. Dat is
bijzonder practisch en men kan er
dan ook blij mee instemmen dat
de losse manteltjes en de bolero's
dit nieuwe seizoen zulke grote
V" parapluie. Er waren ook weefsels,
die het midden hielden tussen zij
de en dichte kant.
Van lang en halflang
Kant was er menigmaal toege
past bij de avondtoiletten, die
overigens niet alle konden beko
ren. De halflange japonnen,
waaraan weer een lange sleep zat,
hadden iets tweeslachtigs en
moesten het afleggen tegen de
toiletten van normale lengte.
Hieronder viel een jurk van ivoor
kleurige satijn en een van beige
tule met,crème kantbloempjes op.
De eerste had een brede vierkan
te kraag over de rug, die op het
voorpand losjes was aangezet, een
idee, dat ook bij verschillende an
dere jurken in de collecte was
toegepast.
Deze show van de Nederlandse
modelgroep wist in veel opzichten
te voldoen. Mem is er nog niet,
doch dat neemt niet weg, dat er
reeds reden tot tevredenheid mag
zijn. En zeer zeker is er geen re-
den tot de mentaliteit, zoals de
voorzitter van de modelgroep het
lilt! noemde, om de modellen uit het
buitenland zo snel en vaak be
vooroordeeld boven het goed van
eigen land te verkiezen.
Lichte zomermantel, met wijde ge
plooide mouwen „Harmonica" ge
naamd.
triomfen vieren. Vaak sluiten ze
zo perfect in de taille, dat ze één
met de jurk of met blouse en rok
lijken. Op die manier kan men
de meest gevarieerde kledingstuk
ken maken, zoals wandelpakjes,
jurken met de nodige „beschut
ting" en diverse strandensembles,
en tot de leukste effecten komen.
Heel aardig staat 't bij voorbeeld,
als het lijfje van een japon met
een kantmotief of gezellig plas-
stron is bestikt, dat precies uit de
bijpassende bolero komt kijken.
De tailleurs van deze show za
ten doorgaans perfect. Het jasje
was niet lang en de rok had dik
wijls een overslag aan de achter
zijde. De lijnen waren vrij klas
siek, behalve dan bij het goud
bruine pakje met witte noppen,
waarvan het jasje aan de voorzij
de in een punt uitliep. Wat de
mantels betreft: lage ceintuur is
al vermeld. Daarnaast zag men
veel bescheiden kragen, vooral
boordjes en ruime, liefst opge
stroopte mouwen.
De materialen, die de leden van
de modelgroep hadden verwerkt,
waren dikwijls ongemeen. We
hoeven maar te denken aan de
zwart-witte stof, die bedrukt was
met zachtgele 19de eeuwse fi
guurtjes, zoals dametjes in inge
snoerde japon en met gracieuze
Er werd ook
bont getoond op
de show. Aan
deze grijze per-
sianer mantel
met het op
staande boordje
en de opge
stroopte mou
wen ziet men,
dat de bontbe
werkers Vrouw
Mode op de voet
volgen.
Waar en wanneer werd het eerste kopje thee genoten? Dat is 'n vraag,
die menigeen heeft bezig gehouden, doch nooit volledig beantwoord zal
worden. Zeker is, dat er voor het eerst thee werd gedronken in China,
maar in welk jaar dat was? Het gebeurde in het jaar 2737 voor Christus,
zegt een Chinees verhaal, dat men bijna een legende zou kunnen noe
men. Keizer Shen Nung, die toen regeerde, was bijzonder gesteld op de
hygiëne en probeerde ook zijn onderdanen hiertoe te brengen. Hij gaf
het voorbeeld door onder meer het water te koken, dat hij drinken
wilde. Op zekere dag kwamen er een paar blaadjes van de takken, die
onder de pot knapperden, in het kokende water terecht. Meteen kreeg
Shen-Nung een heerlijke geur in zijn vorstelijke neus. Hij proefde van
het brouwsel en ondervond al gauw, dat het verrukkelijk smaakte. Hier
mee had hij zijn en tevens het eerste kopje thee gedronken, want de
blaadjes in het water waren van een wilde theeplant geweest.
In India gaat weer een ander
verhaal. Daar leefde lang gele
den een Boeddhistisch priester,
Darma genaamd. Darma nam op
een goede dag het besluit om ze
ven jaren lang wakker te blijven
en aan niets of niemand anders
te denken dan aan god Boeddha.
Het ging allemaal best, tot het
vijfde jaar. Toen werd de arme
Darma loom en slaperig. Om
zich uit de slaap te houden plukte
hij een paar blaadjes van een
struik in zijn nabijheid en begon
er op te kouwen. Het resultaat
was, dat hij ook de twee overige
jaren zijn ogen open kon houden,
maar geen wonder ook: de blaad
jes waren afkomstig van een wilde
theestruik!
De Japanners hebben ook een
dergelijk sprookje over het eerste
gebruik van thee, maar daarover
thans niet. Een feit is, dat de Chi
nezen het eerst waren met het
kopje thee en dat er ongeveer 350
jaren na Christus al een bloeien
de theecultuur in hun land be
stond. In het midden van de acht
ste eeuw was de handel in thee
reeds zeer levendig en belangrijk.
Verschillende rijke kooplieden
gaven een bekende schrijver toen
de opdracht een boek over thee te
schrijven. Het was Lu Ya, die
een boeiend boek over de geliefde
drank wrochtte en hiermee grote
roem verwierf. Hij werd een van
de leidende figuren in China en
vriend van de keizer!
Een vijftig jaar later maakte de
thee haar reis naar Japan. Een
Boeddhistische priester nam zaad
van de theeplant mee en al spoe
dig tierden de theestruiken welig
in het land van de rijzende zon.
De Japanners werden even dol op
thee als de Chinezen en het kwam
zelfs zo ver, dat keizer Saga een
wet uitvaardigde, dat er in min
stens vijf provincies van zijn rijk
thee moest groeien. Aangezien het
Japanse volk zich erg tot rituele
plechtigheden getrokken voelt,
maakte het van het simpele feit
van thee drinken een verheven ce
remonie, die tot op de dag van
vandaag gebleven is.
Voor allerlei kwaaltjes
Het duurde vele jaren, voor
Europa van thee hoorde of
proefde. Pas in 1610 bereikte
de eerste lading thee Europa.
De kostbare vracht werd ver
voerd door een Nederlands
schip. Ons land was toen num
mer een in de koopvaardij en
het kon dus niet anders, of de
meeste thee werd door onze
voorvaderen aangebracht. Dit
bracht ook met zich mee, dat
wij Nederlanders de eerste
theedrinkers van Europa wer
den! Er werd in die eerste tijd
ontzettend veel thee gedron
ken, niet alleen om de smaak,
maar ook omdat men meende,
dat thee allerlei kwalen kon
genezen.
De bekende dr. Bontekoe uit
Alkmaar schreef een hoogdravend
boek over thee, dat alom verslon
den werd en er niet weinig toe
bijdroeg om de thee in West-
Europa populair te maken.
Tot de landen, die Nederland in
het thee drinken volgden, behoor
de Engeland en zoals men weet, is
thee daar dè drank der dranken
geworden. De beroemde hertog
van Wellington, die Napoleon ver
sloeg, nam op al zijn veldtochten
grote hoeveelheden thee met zich
mee.
Sommige buitenlanders begre
pen wel eens niet, hoe de Engel
sen het klaar speelden zoveel dure
thee te drinken. Er stonden name
lijk zeer hoge invoerrechten op de
thee. De verklaring was echter
eenvoudig: de meeste thee werd
het land binnengesmokkeld! Ne
derlandse vaartuigen lieten het
anker op enige afstand van de
Britse kust 'vallen en wachtten
daar op de Engelse boten, die de
thee overnamen en naar de hon
derden kleine baaien en eilandjes
brachten. Daar werd de thee ver
borgen in spelonken, vanwaar on
dergrondse wegen en tunnels naar
oude, weinig gebruikte paden leid
den
U ziet, dat de romantiek en het
schip niet te missen zijn bij de
geschiedenis van de thee. Beide
hebben er een rol in gespeeld, het
schip nog het allermeest. Eeuwen
lang heeft het thee gehaald, eerst
alleen uit China en Japan, later
ook uit andere landen, waaronder
Indonesië.
Heel vermaard is de tijd van de
„tea clipper races", de periode,
waarin de Amerikanen de Engel
sen te vlug af probeerden te zijn.
Om het hardst voeren de zeilsche
pen van beide landen van China
naar Londen om hun thee het
eerst te verkopen.
Later, toen de scherpe concur
rentie van Amerika was afgeno
men, hielden de Engelse clippers
onderling nog zulke wedstrijden.
Schepen en serviezen
Omdat er altijd zo'n verband is
geweest tussen het schip en de
thee, heeft het thee-advies-bureau
in Amsterdam een tentoonstelling
ingericht ten einde dit feit nog
eens onder de aandacht te bren
gen. De expositie, die in dit ge
zellige bureau bij de Torensluis
aan het Singel gehouden wordt,
heet „De zeven zeeën en de thee".
Men vindt er veel, dat de histo
rische kennis omtrent onze zee
vaart kan vergroten, van storm
lantaarns, kompassen en wereld
zeekaarten tot kloeke scheeps
modellen in allerlei variaties. Zo
ziet men zwierige zeilschepen in
olieverf of aquarel, in hout uitge
voerd of in flessen ingebouwd.
Daarnaast zijn er allerlei ma
nuscripten, bij voorbeeld het boek
van dr. Bontekoe en historische
documenten van de pakhuismees-
teren van de thee.
En nu we toch bij de thee zijn
aangeland: er prijken ook fijne
Chinese en Japanse theeserviezen,
die vooral de vrouw wel zullen
interesseren. De Japanse, oranje
kleurige kop, met speciaal treefje
om de snor tegen te houden is een
sensatie op zich. Interessant is ook
de Chinese tinnen theebus, met
goudkleurige vogels bewerkt, die
liefst zesdelig is. Menigeen zal ook
stil staan bij de snoezige Japanse
theeketeltjes en trekpotjes in
zwart en goud, voorzien van lange
tuit. Een enorme stooftheepot van
een Japanse keizer staat naast het
kleinste stooftheepotje, dat men
klaarblijkelijk heeft kunnen vin
den, en verder trekt ook een blad
met een servies uit glanzende
klapperdoppen bijzonder de aan
dacht.
Het is plezierig vertoeven in het
bureautje aan het Singel, dat tot
16 Mei in het teken van de thee
en de zee zal staan. De expositie
werd geopend met een fors gelui
van de scheepsbel door vice-admi-
raal b.d. L. J. Quant.
KEES DE SNOEVER
Vlak bij de garage in 't park „De Plantage"
daar zaten Kees, Krelis en Hein,
je hoeft niet te vragen, drie ouden van dagen,
zoals er in parken veel zijn.
Ze zaten te praten, maar 't viel in de gaten,
die Kees voerde steeds 't hoogste woord.
Had Krelis een grapje of Hein, nu, dat snap je,
dan had Kees veel leukers gehoord.
Op nacht'lijke tochten had hij eens gevochten
met tijgers in Atjeh, alleen.
Toen hij ze zag komen van achter de bomen,
Kees schoot en ze vlogen meteen.
Eens was hij aan 't heng'len en plots zag hij beng'len
een baars van wel twee meter lang.
En Krelis blijft zwijgen en Hein zit te hijgen,
de snoevende Kees gaat z'n gang.
MOETEN ZE JOU ALTIJD HOREN?
In Limburg zijn veel
mannen werkloos. Jam
mer!
In Duitsland heeft een
rare man zo maar het
puntje van de neus van
een juffrouw afgebeten!
Plezierige vacantie alle
maal! De Lassoman is on
dergedoken. Bel hem maar
niet op! Hij luistert toch
niet! Ssst!
Alleluja
Hoeveel malen horen
jullie dat woord niet zin
gen of zeggen bij de H.
Mis, de Vespers of het
Lof?
Weet je wel, wat het
eigenlijk betekent?
't Is een Hebreeuws
woord, dat grote vreugde
aanduidt en luidt: PRIJST
GOD.
Als wij Hoera roepen,
als we blü zijn en iemand
toejuichen, zo roepen we
met de H. Kerk God ons
Alleluja toe om Hem te
prijzen voor Jesus' zege
praal over de zonde en
de dood. De Paastijd moet
dus een blije tijd zijn.
Klimpuzzlc
Zoals je ziet, hebben we
de eerste letter gegeven.
Voor het volgende woord
moet je er telkens een
letter bij doen en na de
middelste regel moet je
weer een letter weglaten.
Let op de aangegeven be
tekenis van de woorden.
P
Pasen, Pasen! Zalig Pa
sen, kleine vrienden! Dit
is hèt feest van het jaar!
Pasen! Pasen!
Hebben jullie nog post
zegels? Geef ze aan de
Lassoman; hij komt wel
eens op de krant. Stuur
ze maar naar de mensen
van de krant. En zet er
op: voor de Lassoman.
Hebben jullie de klok
ken gehoord van Pasen?
En hebben jullie gehoord
van de Paasnachtviering
in alle kerken? Dat was
prachtig!
Denk er aan: Op 27 Mei
begint het grote inter
nationale Eucharistische
Congres in Barcelona!
Hebben jullie wel eens
van „aspirine" gehoord?
Je hebt tegenwoordig ook
al „sanapirin". Ook goed
tegen de kou en de griep.
Laatst zijn twee sche
pen van de Nederlanders
in Indonesië in de lucht
gevlogen. Typisch is dat!
In Amerika is laatst 'n
verschrikkelijke storm
geweest. Er waren meer
dan 200 doden.
Laatst werd er ergens
'n „flinke aankomende be
diende" gevraagd. Nu, hij
kwam er aan, hoor! En
flink! Stampen, mijnheer
tje! Dat Is niet beleefd!
Toen, bijna 'n maand
geleden, 'n vliegtuig van
ons land in brand vloog,
kon nog juist 'n baby wor
den gered. Gelukkig! 'n
Dappere man is in het
brandend vliegtuig ge
gaan en haalde het kind
je er uit. Flink! Allebei
ongedeerd! De brieven
zijn bijna allemaal ver
brand.
Laatst liep in Amerika
ergens in een grote stad
een man met een schreeu
wend varkentje onder zijn
Een familielid
Een bewijs voor reizen
E'en boom
Een goede raad
Keukengereedschap
Ander woord voor soort
Een voertuig
Een klinker.
Even bangmaken
De patiënt, die geope
reerd was, lag te slapen.
Drie andere zieken, die op
de kamer laggen, spraken
af een grapje met hem uit
te halen.
Zo gauw de eerste wak
ker was, zei er een: Je
zult wel weer open ge
maakt mo.eten worden,
want de dokter had bij
mij een mesje laten lig
gen. De zieke werd bleek
van schrik. Ja, zei num
mer twee, en bij mjj
heeft hij een heel com-
pres binnen in mijn maag
laten liggen. Dat moest er
ook weer uit. De zieke
werd groen van angst. En,
zei nummer drie, bij mij
heeft hij een schaartje bij
de blinde darm laten lig
gen. Ik moest ook weer
open. Onze patiënt werd
geel van opwinding. Juist
op dat ogenblik stak de
Haantje Half (IV)
Daar ging Haantje Half
op stap.
Weldra kwam hij aan
een beekje, dat door de
hete zon bijna geheel uit
gedroogd was. Toen het
Haantje Half zag aanko
men, begon het tegen hem
te praten. „Hè, vriendje,
luister eens even. Zie je
niet hoe zwak ik er uit
zie. Ik heb haast geen wa
ter meer. Ik heb zo wei
nig fut, dat ik de takjes,
die op de bodem lig
gen, niet eens op zij kan
duwen en er met een
bochtje omheen schieten,
daar heb ik geen kruimel
tje kracht meer voor. Jij
moet me een handje hel
pen. Als je die takjes er
uit haalt mag je een heer
lijk bad nemen in mijn
helder water en drinken,
zoveel als je maar wilt".
„Zeker," zei Haantje
Half, „kan ik dat, maar je
kunt me met dat vinger
hoedje water gestolen
worden. Scharrel maar
een ander voor dat kar
weitje op. Dacht je soms,
dat Haantje Half voor
dienstmeisje zou spelen.
Ik groet je en hij zwaaide
met z'n vleugeltje.
Eventjes verder ont
moette hij meneer de
wind. Die lag plat gesla
gen op de grond en van
blazen en tekeer gaan
was geen sprake van. Hij
was op sterven na dood.
„Lief Haantje Half,"
sprak de wind zeurderig
en piepzacht, „we hebben
mekaar in deze wereld
nodig. Kom eens wat
dichterbij en kijk me eens
goed aan. Zie je niet in
wat een ellendige toestand
me die snorrende zomer
warmte heeft gebracht?
Ik, die trotse zeekastelen
met één smak stuk sla en
de honderdjarige eiken
met wqrtel en al uit de
grond wring, ik kan geen
puf meer zeggen. Eén van
de snikhete Hondsdagen
heeft me de doodsteek
toegebracht. En daar lig
ik nu als een leeggelopen
voetbal. Ik wilde een par
tijtje stoeien met de bloe
men. Maar hun zware
geuren hebben me com
pleet suf gemaakt en hier
lig ik nu doodziek te
wachten op m'n laatste
zucht. Och, til me een
paar centimeter boven de
grond, zwaai met je vleu
geltje me wat lucht toe.
Dan neem ik weer vaart
en schiet dat hol ginds
binnen, waar broeder
storm huist. Die geeft me
al m'n kracht weer terug.
dokter z'n hoofd door de
deur van de ziekenkamer
en riep: Wie van jullie
weet, waar m'n paraplu
gebleven is? Daar heb je
het al, dacht onze zieke,
en viel van z'n stokje. Hij
meende, dat de dokter z'n
paraplu in z'n buikje had
laten liggen. Dat was toch
al te bar.
Wie heet er
L1DWINA
Op 14 April vieren we
de sterfdag van de H. Li-
dwlna van Schiedam. Die
kennen jullie toch alle
maal. Haar leventje is zo
gewoon, dat je denkt, dat
er niet veel met haar ge
beurd is. Toch is dat niet
zo. Als ze op een winter
dag aan het schaatsen is,
valt ze op het ijs en
breekt een rib. Ze moet
naar bed, maar het zal
wel weer gauw voor el
kaar zijn. Dacht je dat?
Ze krijgt een heel lang
ziekbed van 38 jaar. Ze
lijdt vreselijke pijnen,
haar lichaam wordt één
grote wond. Nooit klaagt
ze, als haar moeder wat
ongeduldig is. Nooit huilt
ze, omdat haar vriendin
netjes zo'n heerlijk leven
hebben. Ze bidt en lijdt
en is gelukkig. Door haar
lijden werd ze een grote
heilige, waar heel Neder
land trots op is.
Zoek de woorden op
Maak van de volgende
letterverbindingen woor
den, in verband met het
Paacfoocf
NPSEA-ÉRIENE-SROAA
DPOB-EAAJLULL-SMAA
JPA
Uitslag knopen»
prijsvraag
Het lijkt me, dat velen
van de puzzelaars in de
knoop gezeten hebben met
de 22 knopen en de 4 vier
kantjes. Ik had veel meer
oplossingen verwacht. Des
te voordeliger voor de
prijswinnaars.
Ziezo, de spanning voor
April is alweer voorbij.
We gaan alvast op zoek
naar een nieuwe puzzle
voor de maand Mei. Let
dus goed op, als het weer
zover is. Puzzelaars, Zalig
Paasfeest en prettige va
cantie. Dat geldt natuur
lijk voor al onze trouwe
lezertjes van „De Weke
lijkse Beurt".
Oplossing diabolo*
puzzle
De in te vullen woor
den waren: Handschoen-
Angelica, Armada-roer-
leperd-elevatie-muilban
den. De namen van de
twee steden waren: Haar
lem en Naarden.
Het is bekend, dat Amerika het
land van de ijsco is. Het jaarlijks
ijsverbruik in ons land is op geen
stukken na te vergelijken met dat
in het land van Uncle Sam. Toch
is er de laatste tijd bij ons een
stijgende lijn te constateren, onder
meer door het streven van de Ne
derlandse groot-industrieën om de
Amerikaanse perfectie bij de
ijsbereiding te benaderen. Nu is er
altijd een moeilijkheid bij het ijs,
die men nooit helemaal heeft kun
nen overwinnen, n.l- dat het gaat
druipen en de kleren van de
consument bedreigt. In de chemi
sche fabriek „Naarden" te Naar
den heeft men thans een product
ontwikkeld, dat het ijs bij de be
reiding meer stevigheid verschaft
en een grote verbetering in dit
ijzig probleem belooft.
Schreven wij onlangs, dat de
voet van de vrouw in Engeland de
laatste tijd gegroeid is, ook in de
Verenigde Staten is zulks het ge
val.
In twee generaties tijd zijn de
voeten van de Amerikaanse
vrouwen gemiddeld drie maten
gegroeid, al lijken de damesvoe
ten tegenwoordig kleiner dan
vroeger, door de speciaal daarop
ingestelde vorm van schoenen, al
dus een schoenenfabrikant in
New York.
Onlangs zagen wij een Franse
modeshow van sportkleding. Veel
interessante nieuwigheden hebben
wij niet gezien. Wij schetsten enige
wind-jackets, waarbij opvallend
was, dat zelfs op dit gebied de
vleermuis-mouw doordringt. Een
gezellig bontgeruit jasje leek ons
buitengewoon geschikt om bij de
hand te hebben als men het plot
seling koud krijgt.
Ook was er een speciaal voor het
fietsen ontworpen pakje, genaamd
„Amsterdam". Het was voorzien
van een rokbroek die nauwelijks
van een rok was te onderscheiden.
Voor ons Nederlanders die gewend
zijn in allerlei kledij, op te fiets te
springen, is het wel eens aardig om
te bekijken, hoe Parijs vindt dat wij
op dit vervoermiddel uitgedost be
horen te zijn.
