Nog een eeuwfeest van het Heilig Sacrament SEYSS INQUART, Voorloopig geen aardappelen aan de veiling! JTTQAMm MMmAMMNT, W nkrdm gtdmêmhm Mfmm de sluwe advocaat Nieuw NoordholJandscH Dagblad Lichtend voorbeeld van Zuster Lutgardis GETUIGENIS VAN HIRSCHFELD TWEE BEZWAREN VAN DEN TUINBOUW: Vroege aardappel landbouwproduct! En de prijs is veel te laag. A ZATERDAG 15 JUNI 1946 AP DEN ZESTIENDEN JUNI van het, jaar 1246, een zeven honderd jaar geleden dus. stierf in de abdij Aywières te België een eenvoudige, doch om haar liefde tot Jezus in Zijn H. Sacrament alom bekende, kloosterzuster Haar naam was Lutgardis. Aan deze vrome vrouw, die om haar heilige levenswandel de eer der altaren waardig werd gekeurd, willen wij hier eenige woorden wijden. Lutgardis werd omstreeks 1182 in de oude bisschopsstad Tongeren geboren uit ouders die tot de no tabelen van de stad behoorden Haar vader, die haar een opvoe ding had doen geven overeenkom stig zijn stand, liet haar in alle genoegens en vreugden des levens op gepaste wijze deelen en koes terde daarbij de wensch, dat zijn dochter eens een goed huwelijk zou doen. Doch al spoedig bioek, dat het meisje, ondanks haar vroolijk karakter, weinig ontvan kelijk was voor wereldsche genoe gens. En haar moeder, die een :n- vrome vrouw was, achtte het dan ook beter haar opvoeding in een kloosterschool te laten voltooien, zooals dat destijds veel gebruike lijk was Zoo kwam Lutgardis toen zij ongeveer dertien jaar was bij de Benedictinessen van de St. Ca- tharina-abdij waar zij met veel vrucht de lessen volgde. Aanvankelijk lag het in het ge heel niet in haar bedoeling om religieuse te worden Zij gold ai- gemeen voor iemand, die van na ture allerminst voor het strenge kloosterleven geschikt was. Het feit, dat zij na de lesuren en in haar vacantie-tijd het. gezelschap van de meest vroolijke en ondeu gende medescholieren zocht, droeg er niet weinig toe bij om deze meening te versterken. Niemand voorzag toen echter welk een groote verandering er in het ziele- leven van dit meisje zou plaats grijpen Lutgardis werd in de loop der jaren een meisje met een scherp verstand. Zij was geestig en vlot in den omgang en wij kunnen het ons levendig voorstellen dat er vele jonge mannen naar haar gunst begonnen te dingen. Van ae vele attenties die haar werden be wezen, was zij in het geheel niet afkeerig en spoedig kwam dan ook de dag, waarop haar jonge hart zou gaan spreken Een jonge edelman uit haar naaste omgeving, die reeds gerui- men tijd een groote liefde voor het meisje had opgevat, ontmoette Lutgardis op zekeren dag tijdens een rondwandeling door do vélden. Lutgardis, aan wie de gevoalens van den jongen man niet ontgaan waren, voelde nu het groote oogenblik aanbreken, het groote oogenblik waarnaar zoovele meis jes op haar leeftijd verlangen. Inderdaad, een groot oogenblik brak er voor de jonge maagd aan, want terwijl zij met den jongen man in gesprek was, verscheen haar plotseling de Gekruiste Za ligmaker die haar Zijn wonden toonde waaruit het bloed langzaam op de eerste lentebloemen aan haar voeten druppelde „Ziet hier, wien gij moet be minnen", sprak Jezus tot haar. Van dien dag af sloot zij haar hart voor alle wereldsche liefde om zich voortaan geheel aan haar goddelijken meester te geven. Zij bleef nog' eenigen tijd op de kloos terschool en verwisselde daarna de klas voor het noviciaat Van tijd tot tijd verscheen haar Goddelijke Meester en haar liefde tot Hem werd steeds vuriger. Reeds vrij kort na haar intrede in het klooster ging er al een groote roep van heiligheid van haar uit en het duurde niet lang of de roem van haar heilig leven drong tot ver buiten de kloostermuren door. Van heinde en ver kwamen de menschen om haar raad en de vele wonderen die zij wrochtte droegen er het hunne toe bij om haar roem té vergrooten. Haar medezusters hadden een onuitsprekelijk vertrouwen in haar en hoewel pas vier en twin tig jaar oud, werd zij met alge- meene stemmen tot priorin van de abdij gekozen. Lutgardis nam deze benoeming aan op uitdruk kelijk verlangen van haar abdis, doch ten koste van haqr gemoeds rust. Op aanraden van haar biechtvader en, zooals later bleek, op aandrang van verscheidene hei ligen die aan haar verschenen, besloot 'zij haar klooster te verla ten en trad in de orde van Ci- teaux Zij nam het wit en zwarte kleed der Cisterciënserinnen aan in de abdij van Aywières. Daar vastte zij lang en streng, doch haar gezondheid had er niet de minste hinder van. Integendeel, zij vond nog kracht om een groot deel van haar tijd te besteden aan de velen die haar hulp en bijstand in kwamen roepen Hoewel aan vankelijk met eenige tegenwer king van haar abdis, was zij een der eerste religieusen die de idee van het veelvuldig communiceeren in praktijk bracht. Een voorbeeld dat spoedig in het geheele klooster veel navolging vond. Het leven van Lutgardis is voor haar tijdgenooten steeds een lich tend voorbeeld geweest Thomas van Cantimpré, die haar van zeer nabij heeft gekend, beschreef uit voerig haar levensgeschiedenis. Het is een der mooiste heiligenle vens die ons uit dien tijd bekend zijn. De orde der Cisterciënsers, waarvan zij een der grootste sie raden was, bleef zij tot haar dood toe getrouw Hoewel Lutgardis tot, bet emde van haar leven over een goede gezondheid mocht beschikken, werd zij toch door een groot lijden getroffen. Gedurende ruim tien jaren moest zij het licht van haar oogen missen. Tevreden en geluk kig leefde zij echter voort, ge steund door Christus zelf die haar nog steeds bezocht en door de H. Maagd, de H. Agnes en de H. Ca- tharina, die haar meerdere malen verschenen. Haar zalig afsterven had plaats op den dag die zij reeds jaren van te vorên voorspeld had. Nog lan gen tijd na haar dood bleef haar lichaam geheel gaaf en vele won deren hadden er aan haar graf plaats. Lutgardis genoot een al- gemeene vereering, doch het zou nog lang duren aleer zij heilig werd verklaard In 1565 vroeg Margaretha van Parma, landvoogdes over cfe Ne derlanden, om reliquien van de H. Lutgardis. Aywières is nog slechts een (Van een specialen verslaggever) Neurenberg, 14 Juni 1946 Voor vele Nederlanders, die deze dagen op de tribunes in de zaal hadden plaats genomen op de perstribune over- heerschten deze week zelfs de oranje-leeuwen heeft thans de afgesloten verdediging den indruk gevestigddat Seyss een der meest scherpzinnige, doch tegelijk een der minst karak tervolle beschuldigden is. Uiteraard is de zaak in twee scherp gescheiden deelen uit eengevallen: zijn verradersrol in Oostenrijk en zijn bestuur in Nederland. Voor het tweede trachtte hij zich te verschuilen achter de wetsconstructies en zoo noodig achter den breeden rug van Himmler en de weer macht. Zeer opvallend waren Seyss' pogingen om zijn zwarte verle den der vijf bezettingsjaren schoon te wisschen door den na druk te laten vallen op zf# wei gering om deel te nemen aan de waanzinnige vernietiging, die de fanatici van Hitler's schuilkelder te Berlijn uit in het laatste sta dium van den oorlog ook voor Holland decreteerden, doch deze houding kon weinig indruk meer maken voor wie bedenkt, dat vele nazi's in deze maanden re den hadden om eer aan eigen toekomst te denken dan aan het „Befehl". Trouwens ook met be trekking tot vele andere Duit- sche wandaden in ons land ver weerde Seyss zich met de op merking, dat hij zoo lang moge lijk maatregelen Kad tegenge houden. Hij bewees daarmee, dat hij de maatregelen, die hij uiteindelijk toch trof, zelf als immoreel beschouwde Met de getuigen, die Seyss had laten aanrukken, is hij niet on verdeeld gelukkig geweest. De feiten, die gouwleider Rainër en politiepresident Skuble, de man, die door Seyss in zijn kabinet werd genomen en den volgenden dag door Himmler naar een con- ruïne, de overblijfselen van de groote heilige zijn naar elders overgebracht, doch de herinnering aan St Lutgardis is in Belgisch- Limburg nog steeds levendig. Als wij in deze dagen het feest van het H. Sacrament vieren, den ken wij dan ook eens aan die een voudige kloosterzuster die zoo'n groote vereerster was van Jezus in zijn H. Sacrament. LOU STEYGER centratiekamp werd gestuurd, schetsten hem onbarmhartig als een willoos naziwerktuig, die voorgaf op de bres te staan voor Oostenriik's onafhankelijkheid en zich behagelijk vleide in den breeden zetel van den Reichs- stathalter, toen een bedriegelijk spel gespeeld was, waarin ook hijzelf, naar hij voorgaf, bedro gen was. Evenmin is het getuigenis vafl den Nederlandschen hoofdge tuige Hirschfeld in het voordeel van Seyss uitgevallen, nu deze getuige ondubbelzinnig de ver antwoordelijkheid voor den hon gerwinter-door Seyss zelf be stempeld als een aanklacht, die hem het zwaarst woog op den voormaligen rijkscommissaris schoof. Een der voornaamste aanklachten tegen hem: de exe cuties van gijzelaars, is in dit proces gaan behooren tot het klassieke voorbeeld van Duit- sche brutaliteit en had schier evenveel aandacht als de hier ontelbare malen opgedoken moord op de ontvluchte Britsche vliegerofficieren. Seyss heeft hier de schuld op Christiansen en de S.S. willen werpen om zelf te paradeeren als de man, die honderden Nederlanders redde in plaats van hen fe doo- den. Maar tegenover zijn ver weer te hebben afgedongen op nog hoogere eischen, doör de Weermacht en S.S. gesteld, stond het zwaar belastend getuigenis van Christiansen en Schoen- gardt, waarin hij zonder meer werd aangeduid als de man, die bevel gaf tot de drama's van Rotterdam en Woestehoeve. Bij fret kruisverhoor door eten Franschen aanklager Dubost gaf Hirschfeld een relaas van de Duit_ sehe manipulaties met de zich in Arnhem bevindende Nederlandsche diamanten. Dit noemde hij een ty pisch voorbeeld van de wijze waarop de Duitschers zich aan de Nederland sche- eigendommen vergrepen. De dia manten lagen in safes te Arnhem en reeds vak na de invasie poogden de Duitschers' er zich meester van te maken. Van Hirschfeld werd de sleutel der safe opgeëiscfrt, doch dit werd geweigerd. Bij den strijd om Arnhem werd de safe opgeblazen, waarin de helft der diamanten ge vonden werd. Deze zijn naar Berlijn gebracht en in de Rijksbank be waard. Hirschfeld had ze van Fisch- boeck teruggeëischt, doch de Duit schers wilden ze alleen terugbrengen als zij ze zeil in het Oosten van het land onder berusting mochten hou- d'en, hetgeen werd afgewezen. Intus_ scfren stelden zij vast, dat de andere helft nog' in Arnhem was en opnieuw werden de sleutels opgeëischt en ge weigerd. Fischboeck had tenslotte toegestaan, dat deze helft in Holland bleef. De naar Berlijn gebrachte dia manten waren voor zoover Hirsch feld wist, thans nog niet terug. Hirschfeld was van meening, dat het feit, dat Nederland reeds vlak na de invasie een Rijkscommissaris kreeg, een bewijs was, dat de bezetters ook politieke doeleinden nastreefden. Hij bevestigde, dat vrouwen en kinderen van politiemannen, die weigerden de Duitsche opdrachten uit te voeren, gegijzeld werden. De kring van veiling- VEREENIGINGEN in West-Friesland hield Vrij dag in Hotel Sopar te Hoorn zijn algemeene vergadering onder voorzitterschap van den heer a. de Boer Sr. uit Groo tebroek In zijn openings woord verwelkomde de voor zitter speciaal den heer Oot- jes, secretaris van de Prov. Commissie*.' Spr wees er op, dat in het afgeloopen jaar nog veel moeilijkheden wer den ondervonden als gevolg van de gebondenheid aan piijs en afzet en geldsanee- ring. Ook voor de aardappe len is vrijheid bepleit doch zonder succes Naar aanleiding van een ver gadering van het Centraal Bureau gaf de voorzitter den raad op de gerooide aardappelvelden zooveel mogelijk kool te planten. De Ge allieerde legers in Duitschland hebben aan dit product groote behoefte. Ook deelde de voorzitter mede, dat voor afwijkende bloem kool een vergoedingsprijs van 50 pet zal worden gegeven. De secretaris, de beer D Kool haas, bracht hierna het jaarver dat de Rekening 1945 een batig saldo vermeldt van 123,88. Na mens de financieéle commissie deelde de heer Rustenburg mede, dat de boeken in orde waren be vonden De contributie over 1946 werd bepaald op 10per millioen omzet over 1945, met een mini mum van 5. Bij de hierna gehouden be stuursverkiezing werd de heer T. Groot als bestuurslid herkozen, terwijl in de vacature van den heer D Koolhaas, secretaris, die met het oog op zijn leeftijd niet herkiesbaar was, de heer Bobeldijk werd benoemd. Beide heeren wer den door den voorzitter hartelijk toegesproken. Hierna leidde de voorzitter het belangrijkste punt van de agenda in, nl de bespreking v'an de vraagstukken, die op het oogenblik betreffende den afzet der produc ten, vooral van de vroege aard appelen, aan de orde zijn. De voorzitter herinnerde aan den hoogen prijs van de vroege aardappelen en aan de vorst periode. Na een gehouden excur sie kwam men tot de overtuiging, dat indien geen rooiverbod werd ingesteld, binnenkort geen aard- liUUO. Ui CtUilt iliviiiO nvb JUWJ. wi L slag uit, terwijl hij mededeelde, appel meer beschikbaar zou zijn. Het rooiverbod, dat met ingang van 12 Juni is opgeheven, heeft veel ontstemming gewekt, wel niet zoozeer in onzen Kring, maar wel aan de Langedijk. Bij een bezoek aan Den Haag kwam men te we ten, dat de aardappelregeling niet meer berust bij het bedrijfschap Groenten en Fruit, maar thans bij het hoo-fdbedrijfssehap voor aard appelen, hetgeen beteekent, dat we terecht zijn gekomen bij den Landbouw. Het Centraal Bureau voor Veilingen heeft onmiddelijk stappen gedaan bij de Stichting van de Landbouw om dit onge daan te maken en ook om vrije veiling te krijgen voor vroege aardappelen. Op een vraag uit. de vergadering wat de consequenties zijn van het feit, dat rnen is on dergebracht bij den landbouw, antwoordde de voorzitter, dat dan teeltvergunning voor vroege aard appelen geen zin meer hebben. De heer Rustenburg zei, dat het nergens op lijkt, dat we maar 17 cent krijgen voor de vroege aard appelen De teelt hiervan gaat zoo naar de maan. Er ontspon zich een breedvoerig debat over deze kwestie De heer Kok drong aan voorloopig niet te veilen. De heer Laan zei, dat rooien tegen dezen prijs onmogelijk is en voelde er veel voor de vroege aardappelen te bewaren voor pootgoed. De heer Bakker stelt voor protest aan te teekenen tegen de aansluiting bij den Landbouw De VBNA is ver bonden met den Landbouw en heeft er alle belang bij, dat wij bij dit bedrijfsschap worden aan gesloten. De voorzitter zei, dat het Centraal Bestuur al direct heeft geprotesteerd. Spr is er voor era met den afzet van aardappelen te wachten totdat de besprekin gen geëindigd zijn en een regeling is getroffen. Besloten "wordt telegrammen te zenden aan het Centraal Bureau, de Stichting van den Landbouw en het bedrijfsschap en ook de Langedijk te bewegen een gelijke houding aan te nemen. Ook de secretaris van de Prov Commïssie, de heer Oot- jes, zegt, dat we niet terug mogen deinzen voor krachtige maatregelen, gezien het groote belang voor den tuinbouw. Be voorzitter wijst er nog op, dat het besluit om met ingang van a.s Maandag geen aard appelen te veilen, ook conse quent dient te worden uit gevoerd. Van de rondvraag werd o.a. ge bruik gemaakt door den heer Ootjes, die den wensch uitsprak dat de Kring zal blijven bestaan om de specifieke belangen van den tuinbouw te behartigen. Spr. roemde ook de eensgezindheid van de tuinders en hoopt, dat 111611 altijd het algemeen belang voor oogen zal houden Aan het einde van de verga dering dankte de voorzitter den scheidenden secretaris, den heer Koolhaas, voor al hetgeen deze voor den Kring heeft gedaan. Spr. heeft nog slechts kort met den secretaris samengewerkt maar heeft in dien tijd veel van hem ge leerd Spr. wenscht hem nog vele jaren van een welverdiende rust toe. De heer Koolhaas dankte voor de waardeerende woorden en voor het hem geschonken langdurige vertrouwen en zegt met groote be langstelling het werk van den Kring te zullen blijven volgen.

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Nieuw Noordhollandsch Dagblad, editie Schagen | 1946 | | pagina 4