Nog een eeuwfeest van het
Heilig Sacrament
SEYSS INQUART,
Voorloopig geen aardappelen
aan de veiling!
JTTQAMm MMmAMMNT,
W nkrdm gtdmêmhm Mfmm
de sluwe advocaat
Nieuw NoordholJandscH Dagblad
Lichtend voorbeeld van Zuster Lutgardis
GETUIGENIS VAN
HIRSCHFELD
TWEE BEZWAREN VAN DEN TUINBOUW:
Vroege aardappel landbouwproduct!
En de prijs is veel te laag.
A
ZATERDAG 15 JUNI 1946
AP DEN ZESTIENDEN JUNI
van het, jaar 1246, een zeven
honderd jaar geleden dus. stierf
in de abdij Aywières te België een
eenvoudige, doch om haar liefde
tot Jezus in Zijn H. Sacrament
alom bekende, kloosterzuster
Haar naam was Lutgardis. Aan
deze vrome vrouw, die om haar
heilige levenswandel de eer der
altaren waardig werd gekeurd,
willen wij hier eenige woorden
wijden.
Lutgardis werd omstreeks 1182
in de oude bisschopsstad Tongeren
geboren uit ouders die tot de no
tabelen van de stad behoorden
Haar vader, die haar een opvoe
ding had doen geven overeenkom
stig zijn stand, liet haar in alle
genoegens en vreugden des levens
op gepaste wijze deelen en koes
terde daarbij de wensch, dat zijn
dochter eens een goed huwelijk
zou doen. Doch al spoedig bioek,
dat het meisje, ondanks haar
vroolijk karakter, weinig ontvan
kelijk was voor wereldsche genoe
gens. En haar moeder, die een :n-
vrome vrouw was, achtte het dan
ook beter haar opvoeding in een
kloosterschool te laten voltooien,
zooals dat destijds veel gebruike
lijk was
Zoo kwam Lutgardis toen zij
ongeveer dertien jaar was bij de
Benedictinessen van de St. Ca-
tharina-abdij waar zij met veel
vrucht de lessen volgde.
Aanvankelijk lag het in het ge
heel niet in haar bedoeling om
religieuse te worden Zij gold ai-
gemeen voor iemand, die van na
ture allerminst voor het strenge
kloosterleven geschikt was. Het
feit, dat zij na de lesuren en in
haar vacantie-tijd het. gezelschap
van de meest vroolijke en ondeu
gende medescholieren zocht, droeg
er niet weinig toe bij om deze
meening te versterken. Niemand
voorzag toen echter welk een
groote verandering er in het ziele-
leven van dit meisje zou plaats
grijpen
Lutgardis werd in de loop der
jaren een meisje met een scherp
verstand. Zij was geestig en vlot
in den omgang en wij kunnen het
ons levendig voorstellen dat er
vele jonge mannen naar haar
gunst begonnen te dingen. Van ae
vele attenties die haar werden be
wezen, was zij in het geheel niet
afkeerig en spoedig kwam dan
ook de dag, waarop haar jonge
hart zou gaan spreken
Een jonge edelman uit haar
naaste omgeving, die reeds gerui-
men tijd een groote liefde voor het
meisje had opgevat, ontmoette
Lutgardis op zekeren dag tijdens
een rondwandeling door do vélden.
Lutgardis, aan wie de gevoalens
van den jongen man niet ontgaan
waren, voelde nu het groote
oogenblik aanbreken, het groote
oogenblik waarnaar zoovele meis
jes op haar leeftijd verlangen.
Inderdaad, een groot oogenblik
brak er voor de jonge maagd aan,
want terwijl zij met den jongen
man in gesprek was, verscheen
haar plotseling de Gekruiste Za
ligmaker die haar Zijn wonden
toonde waaruit het bloed langzaam
op de eerste lentebloemen aan
haar voeten druppelde
„Ziet hier, wien gij moet be
minnen", sprak Jezus tot haar.
Van dien dag af sloot zij haar
hart voor alle wereldsche liefde
om zich voortaan geheel aan haar
goddelijken meester te geven. Zij
bleef nog' eenigen tijd op de kloos
terschool en verwisselde daarna
de klas voor het noviciaat
Van tijd tot tijd verscheen haar
Goddelijke Meester en haar liefde
tot Hem werd steeds vuriger.
Reeds vrij kort na haar intrede in
het klooster ging er al een groote
roep van heiligheid van haar uit
en het duurde niet lang of de
roem van haar heilig leven drong
tot ver buiten de kloostermuren
door. Van heinde en ver kwamen
de menschen om haar raad en de
vele wonderen die zij wrochtte
droegen er het hunne toe bij om
haar roem té vergrooten.
Haar medezusters hadden een
onuitsprekelijk vertrouwen in
haar en hoewel pas vier en twin
tig jaar oud, werd zij met alge-
meene stemmen tot priorin van
de abdij gekozen. Lutgardis nam
deze benoeming aan op uitdruk
kelijk verlangen van haar abdis,
doch ten koste van haqr gemoeds
rust. Op aanraden van haar
biechtvader en, zooals later bleek,
op aandrang van verscheidene hei
ligen die aan haar verschenen,
besloot 'zij haar klooster te verla
ten en trad in de orde van Ci-
teaux Zij nam het wit en zwarte
kleed der Cisterciënserinnen aan
in de abdij van Aywières. Daar
vastte zij lang en streng, doch
haar gezondheid had er niet de
minste hinder van. Integendeel,
zij vond nog kracht om een groot
deel van haar tijd te besteden aan
de velen die haar hulp en bijstand
in kwamen roepen Hoewel aan
vankelijk met eenige tegenwer
king van haar abdis, was zij een
der eerste religieusen die de idee
van het veelvuldig communiceeren
in praktijk bracht. Een voorbeeld
dat spoedig in het geheele klooster
veel navolging vond.
Het leven van Lutgardis is voor
haar tijdgenooten steeds een lich
tend voorbeeld geweest Thomas
van Cantimpré, die haar van zeer
nabij heeft gekend, beschreef uit
voerig haar levensgeschiedenis.
Het is een der mooiste heiligenle
vens die ons uit dien tijd bekend
zijn.
De orde der Cisterciënsers,
waarvan zij een der grootste sie
raden was, bleef zij tot haar dood
toe getrouw
Hoewel Lutgardis tot, bet emde
van haar leven over een goede
gezondheid mocht beschikken,
werd zij toch door een groot lijden
getroffen. Gedurende ruim tien
jaren moest zij het licht van haar
oogen missen. Tevreden en geluk
kig leefde zij echter voort, ge
steund door Christus zelf die haar
nog steeds bezocht en door de H.
Maagd, de H. Agnes en de H. Ca-
tharina, die haar meerdere malen
verschenen.
Haar zalig afsterven had plaats
op den dag die zij reeds jaren van
te vorên voorspeld had. Nog lan
gen tijd na haar dood bleef haar
lichaam geheel gaaf en vele won
deren hadden er aan haar graf
plaats. Lutgardis genoot een al-
gemeene vereering, doch het zou
nog lang duren aleer zij heilig
werd verklaard
In 1565 vroeg Margaretha van
Parma, landvoogdes over cfe Ne
derlanden, om reliquien van de
H. Lutgardis.
Aywières is nog slechts een
(Van een specialen
verslaggever)
Neurenberg, 14 Juni 1946
Voor vele Nederlanders, die
deze dagen op de tribunes in
de zaal hadden plaats genomen
op de perstribune over-
heerschten deze week zelfs de
oranje-leeuwen heeft thans
de afgesloten verdediging den
indruk gevestigddat Seyss een
der meest scherpzinnige, doch
tegelijk een der minst karak
tervolle beschuldigden is.
Uiteraard is de zaak in twee
scherp gescheiden deelen uit
eengevallen: zijn verradersrol
in Oostenrijk en zijn bestuur in
Nederland. Voor het tweede
trachtte hij zich te verschuilen
achter de wetsconstructies en
zoo noodig achter den breeden
rug van Himmler en de weer
macht.
Zeer opvallend waren Seyss'
pogingen om zijn zwarte verle
den der vijf bezettingsjaren
schoon te wisschen door den na
druk te laten vallen op zf# wei
gering om deel te nemen aan de
waanzinnige vernietiging, die de
fanatici van Hitler's schuilkelder
te Berlijn uit in het laatste sta
dium van den oorlog ook voor
Holland decreteerden, doch deze
houding kon weinig indruk meer
maken voor wie bedenkt, dat
vele nazi's in deze maanden re
den hadden om eer aan eigen
toekomst te denken dan aan het
„Befehl". Trouwens ook met be
trekking tot vele andere Duit-
sche wandaden in ons land ver
weerde Seyss zich met de op
merking, dat hij zoo lang moge
lijk maatregelen Kad tegenge
houden. Hij bewees daarmee,
dat hij de maatregelen, die hij
uiteindelijk toch trof, zelf als
immoreel beschouwde
Met de getuigen, die Seyss had
laten aanrukken, is hij niet on
verdeeld gelukkig geweest. De
feiten, die gouwleider Rainër en
politiepresident Skuble, de man,
die door Seyss in zijn kabinet
werd genomen en den volgenden
dag door Himmler naar een con-
ruïne, de overblijfselen van de
groote heilige zijn naar elders
overgebracht, doch de herinnering
aan St Lutgardis is in Belgisch-
Limburg nog steeds levendig.
Als wij in deze dagen het feest
van het H. Sacrament vieren, den
ken wij dan ook eens aan die een
voudige kloosterzuster die zoo'n
groote vereerster was van Jezus
in zijn H. Sacrament.
LOU STEYGER
centratiekamp werd gestuurd,
schetsten hem onbarmhartig als
een willoos naziwerktuig, die
voorgaf op de bres te staan voor
Oostenriik's onafhankelijkheid
en zich behagelijk vleide in den
breeden zetel van den Reichs-
stathalter, toen een bedriegelijk
spel gespeeld was, waarin ook
hijzelf, naar hij voorgaf, bedro
gen was.
Evenmin is het getuigenis vafl
den Nederlandschen hoofdge
tuige Hirschfeld in het voordeel
van Seyss uitgevallen, nu deze
getuige ondubbelzinnig de ver
antwoordelijkheid voor den hon
gerwinter-door Seyss zelf be
stempeld als een aanklacht, die
hem het zwaarst woog op den
voormaligen rijkscommissaris
schoof. Een der voornaamste
aanklachten tegen hem: de exe
cuties van gijzelaars, is in dit
proces gaan behooren tot het
klassieke voorbeeld van Duit-
sche brutaliteit en had schier
evenveel aandacht als de hier
ontelbare malen opgedoken
moord op de ontvluchte Britsche
vliegerofficieren. Seyss heeft
hier de schuld op Christiansen
en de S.S. willen werpen om
zelf te paradeeren als de man,
die honderden Nederlanders
redde in plaats van hen fe doo-
den. Maar tegenover zijn ver
weer te hebben afgedongen op
nog hoogere eischen, doör de
Weermacht en S.S. gesteld, stond
het zwaar belastend getuigenis
van Christiansen en Schoen-
gardt, waarin hij zonder meer
werd aangeduid als de man, die
bevel gaf tot de drama's van
Rotterdam en Woestehoeve.
Bij fret kruisverhoor door eten
Franschen aanklager Dubost gaf
Hirschfeld een relaas van de Duit_
sehe manipulaties met de zich in
Arnhem bevindende Nederlandsche
diamanten. Dit noemde hij een ty
pisch voorbeeld van de wijze waarop
de Duitschers zich aan de Nederland
sche- eigendommen vergrepen. De dia
manten lagen in safes te Arnhem en
reeds vak na de invasie poogden de
Duitschers' er zich meester van te
maken. Van Hirschfeld werd de
sleutel der safe opgeëiscfrt, doch dit
werd geweigerd. Bij den strijd om
Arnhem werd de safe opgeblazen,
waarin de helft der diamanten ge
vonden werd. Deze zijn naar Berlijn
gebracht en in de Rijksbank be
waard. Hirschfeld had ze van Fisch-
boeck teruggeëischt, doch de Duit
schers wilden ze alleen terugbrengen
als zij ze zeil in het Oosten van het
land onder berusting mochten hou-
d'en, hetgeen werd afgewezen. Intus_
scfren stelden zij vast, dat de andere
helft nog' in Arnhem was en opnieuw
werden de sleutels opgeëischt en ge
weigerd. Fischboeck had tenslotte
toegestaan, dat deze helft in Holland
bleef. De naar Berlijn gebrachte dia
manten waren voor zoover Hirsch
feld wist, thans nog niet terug.
Hirschfeld was van meening, dat het
feit, dat Nederland reeds vlak na de
invasie een Rijkscommissaris kreeg,
een bewijs was, dat de bezetters ook
politieke doeleinden nastreefden. Hij
bevestigde, dat vrouwen en kinderen
van politiemannen, die weigerden de
Duitsche opdrachten uit te voeren,
gegijzeld werden.
De kring van veiling-
VEREENIGINGEN in
West-Friesland hield Vrij
dag in Hotel Sopar te Hoorn
zijn algemeene vergadering
onder voorzitterschap van den
heer a. de Boer Sr. uit Groo
tebroek In zijn openings
woord verwelkomde de voor
zitter speciaal den heer Oot-
jes, secretaris van de Prov.
Commissie*.' Spr wees er op,
dat in het afgeloopen jaar
nog veel moeilijkheden wer
den ondervonden als gevolg
van de gebondenheid aan
piijs en afzet en geldsanee-
ring. Ook voor de aardappe
len is vrijheid bepleit doch
zonder succes
Naar aanleiding van een ver
gadering van het Centraal Bureau
gaf de voorzitter den raad op de
gerooide aardappelvelden zooveel
mogelijk kool te planten. De Ge
allieerde legers in Duitschland
hebben aan dit product groote
behoefte. Ook deelde de voorzitter
mede, dat voor afwijkende bloem
kool een vergoedingsprijs van 50
pet zal worden gegeven.
De secretaris, de beer D Kool
haas, bracht hierna het jaarver
dat de Rekening 1945 een batig
saldo vermeldt van 123,88. Na
mens de financieéle commissie
deelde de heer Rustenburg mede,
dat de boeken in orde waren be
vonden
De contributie over 1946 werd
bepaald op 10per millioen
omzet over 1945, met een mini
mum van 5.
Bij de hierna gehouden be
stuursverkiezing werd de heer T.
Groot als bestuurslid herkozen,
terwijl in de vacature van den
heer D Koolhaas, secretaris, die
met het oog op zijn leeftijd niet
herkiesbaar was, de heer Bobeldijk
werd benoemd. Beide heeren wer
den door den voorzitter hartelijk
toegesproken.
Hierna leidde de voorzitter het
belangrijkste punt van de agenda
in, nl de bespreking v'an de
vraagstukken, die op het oogenblik
betreffende den afzet der produc
ten, vooral van de vroege aard
appelen, aan de orde zijn.
De voorzitter herinnerde aan
den hoogen prijs van de vroege
aardappelen en aan de vorst
periode. Na een gehouden excur
sie kwam men tot de overtuiging,
dat indien geen rooiverbod werd
ingesteld, binnenkort geen aard-
liUUO. Ui CtUilt iliviiiO nvb JUWJ. wi L
slag uit, terwijl hij mededeelde, appel meer beschikbaar zou zijn.
Het rooiverbod, dat met ingang
van 12 Juni is opgeheven, heeft
veel ontstemming gewekt, wel niet
zoozeer in onzen Kring, maar wel
aan de Langedijk. Bij een bezoek
aan Den Haag kwam men te we
ten, dat de aardappelregeling niet
meer berust bij het bedrijfschap
Groenten en Fruit, maar thans bij
het hoo-fdbedrijfssehap voor aard
appelen, hetgeen beteekent, dat
we terecht zijn gekomen bij den
Landbouw. Het Centraal Bureau
voor Veilingen heeft onmiddelijk
stappen gedaan bij de Stichting
van de Landbouw om dit onge
daan te maken en ook om vrije
veiling te krijgen voor vroege
aardappelen. Op een vraag uit. de
vergadering wat de consequenties
zijn van het feit, dat rnen is on
dergebracht bij den landbouw,
antwoordde de voorzitter, dat dan
teeltvergunning voor vroege aard
appelen geen zin meer hebben.
De heer Rustenburg zei, dat het
nergens op lijkt, dat we maar 17
cent krijgen voor de vroege aard
appelen De teelt hiervan gaat zoo
naar de maan. Er ontspon zich een
breedvoerig debat over deze
kwestie De heer Kok drong aan
voorloopig niet te veilen. De heer
Laan zei, dat rooien tegen dezen
prijs onmogelijk is en voelde er
veel voor de vroege aardappelen
te bewaren voor pootgoed. De heer
Bakker stelt voor protest aan te
teekenen tegen de aansluiting bij
den Landbouw De VBNA is ver
bonden met den Landbouw en
heeft er alle belang bij, dat wij
bij dit bedrijfsschap worden aan
gesloten. De voorzitter zei, dat het
Centraal Bestuur al direct heeft
geprotesteerd.
Spr is er voor era met den
afzet van aardappelen te
wachten totdat de besprekin
gen geëindigd zijn en een
regeling is getroffen. Besloten
"wordt telegrammen te zenden
aan het Centraal Bureau, de
Stichting van den Landbouw
en het bedrijfsschap en ook
de Langedijk te bewegen een
gelijke houding aan te nemen.
Ook de secretaris van de
Prov Commïssie, de heer Oot-
jes, zegt, dat we niet terug
mogen deinzen voor krachtige
maatregelen, gezien het groote
belang voor den tuinbouw.
Be voorzitter wijst er nog op,
dat het besluit om met ingang
van a.s Maandag geen aard
appelen te veilen, ook conse
quent dient te worden uit
gevoerd.
Van de rondvraag werd o.a. ge
bruik gemaakt door den heer
Ootjes, die den wensch uitsprak
dat de Kring zal blijven bestaan
om de specifieke belangen van
den tuinbouw te behartigen. Spr.
roemde ook de eensgezindheid van
de tuinders en hoopt, dat 111611
altijd het algemeen belang voor
oogen zal houden
Aan het einde van de verga
dering dankte de voorzitter den
scheidenden secretaris, den heer
Koolhaas, voor al hetgeen deze
voor den Kring heeft gedaan. Spr.
heeft nog slechts kort met den
secretaris samengewerkt maar
heeft in dien tijd veel van hem ge
leerd Spr. wenscht hem nog vele
jaren van een welverdiende rust
toe. De heer Koolhaas dankte voor
de waardeerende woorden en voor
het hem geschonken langdurige
vertrouwen en zegt met groote be
langstelling het werk van den
Kring te zullen blijven volgen.