melk 's77~ LS, R. Kath. Nieuws- en Advertentieblad voos* Noord-Bolland. No. 40. Zaterdag 16 Mei 1908. 2',e Jaargang. OUDES, )qpueT 1111 Fi. AGAZIJN lipi. FEUILLETON. Buitenland. I hoigit betalen. sch en ek* ERKAMP. Verschijnt Woensdag en Zaterdag. Schuldig Ziekte gen geitenpark. 3AYTEMA, in de iar gemaakt de nieuwste RUILEN. missen De Encycliek-feesten. M <*-■- UIT. rkoopt uw 30UD, ZIL- en BLOED ALEN bij en, technische tarief. WANNA, aker—Scheikundige, ONÏS, de beste, opnamen. Praohtige lubbel te gebruiken ic&'s, Fluiten, n. land. lonwkamers» van Rouw- en )ndernemer, 'W. Aikmaar. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS BO cents per drie maanden franco aan huis. Te betalen in het begin van ieder kwartaal. Afzonderlijke nummers3 cent. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad". BUREAUHoogstraat b/d. Langestraat te Alkmaar. Telefoon No. 266. ADVERTENTIËN: Van 1—5 regels30 eent. Elke regel meer6 Reclames per regel...15, Morgen wordt er in ons land alom feest gevierd door de Roomsehe werk lieden ter herdenking van een feit, dat van de allergrootste beteekenis is ge weest voor geheel de maatschappij, niet het minst voor den werkenden stand. Morgen nl. zal feestelijk worden her dacht, dat Z H. Paus Leo XIII z g., nu zeventien jaren geleden, zijne wereld beroemde encycliek Berum Novarum uitvaardigde, waardoor zulk een groote en gelukkige ommekeer in de maat schappelijke toestanden werd gebracht. Vandaar de naam Encycliek-feesten, waardoor te kennen wordt gegeven, dat de encycliek Berum Novarum was de encycliek bij uitnemendheid, de encycliek, die het aanschijn der wereld veranderde. Het ligt niet in ons plan, hier uit voerig te schetsen, hoeveel nut deze encycliek reeds gesticht heeft en nog sticht, immers al onze lezers weten en ondervonden dit reeds lang, doch wij wenschen alléén, op dezen dag, ons te scharen onder de duizenden, die dank baar de verschijning der Berum Novarum zullen gedenken en eerbiedige hulde te brengen aan de roemrijke nagedachtenis van Z. H. Leo XIII, die met zijn scherpen blik en diepe kennis de nooden dei- tijden voorzag en te rechter tijd de lijn aanwees, waarlangs alléén redding voor de gezonken maatschappij te verwach ten was. Paus Leo XIII was de man, die de christen maatschappij heeft opgeheven uit de ellende en den jammer, waarin ze door een liefdeloos liberalisme ge zonken was. Paus Leo XIII was de man, die in zijne groote liefde voor den werkenden stand, dezen oprichtte uit zijn knecht schap, waarin het liberalisme hem ge kluisterd had en die naast de plichten, ook de rechten van den proletariër opeischte. Paus Leo XIII was de man, die den werkgever strengelijk wees op zijne verplichtingen tegenover den werknemer en die aantoonde, dat hij niet alleen was werkgever, maar ook patroondat is beschermer van het onder hem ar beidende volk. Paus Leo XIII was de man, die de banden, welke verbroken waren, tus- schen patroon en arbeider weder saam- snoerde in liefde en verdraagzaamheid. Paus Leo XIII was de man, die de eenheid, zoo noodzakelijk tot instand- Amerikaaneche roman nit het Duitech, van OTTO HOECKER, 3G) «Hoe dikwijls deed hij bij mij zijn be klag, dat hij hopeloos verliefd was op miss Hastings, en zich nog zou zelfmoorden, wan neer deze hem niet zou toebehooren. Is dat misschien niet waar schreeuwde hij Waldon rechtstreeks toe. >Hebt u mij niet duizend maal gezegd, ais ik bij n zat te schrijven, dat gij het bruidspaar zoudt scheiden, zoo gij daartoe slechts een middel wist En hadt gij daar niets voor over Wie moest zich dan op uw aandringen met dien Huntington Whistler bevriend maken, toen deze zoo plotseling weder in New-York opdook Wie moest in ajln vrijen tijd zich de hakken onder de schoenen uitloopen, alléén om te spionneeren fin uit te vorschen Ik, en nogmaals ik I En nu wilt gij mij koelbloedig opofferen.. Hij grijnslachte. 'Misreken u maar niet, mijn vriend I Al was ik ook een dwaas, mij door u zóó te laten overrompelenéén bewijs heb ik toch... één bewijs herhaalde hij op hoo- gen toon, «waarvan gij niet gedroomd hebt 1 Hen troefkaart, die mij wellicht dichter bij den electrischen stoel brengt... Goed dan, soo ik dien bestijgen moet, wil ik toch in goed gezelschap zyn Het koude, verachtelijke lachje, dat om Rldon's lippen speelde, die daar in zijn houding der geheele maatschappij, onder de partijen herstelde en daardoor de geestelijke redder werd der christelijke samenleving. Voor dit alles en nog meer wordt aan de glorierijke nagedachtenis van dien roemruchten Paus morgen hulde gebracht en lof en dank, door duizenden en duizenden. Heerlijk dat feest van die vele dankbaren, die alles wat zij zijn en alles wat zij hebben, aan dien Éénen, dien Grooten, dank wetenDat zij dan schallen de juichtonen en jubelen de feestklanken op de heerlijke en treffende EncycliekfeestenDat wij dan dankbaar opzien tot God, Die ons eenmaal zulk een leider gaf in Z. H. Paus Leo XIII. Want terecht zong een dichter van dezen op zijn zilveren Paus-jubilé: Gij hebt, goê Herder, wonderbaar Geweid, nu vijf en twintig jaar, Op malsche weiden uwe schaar I En hebt met zorg en vlyt gewaakt Dat er geen wolf uw kudde raakt En groot misbaar en angste maakt. Wijd uwe kudde zich verspreidt, Maar geen, die U om hulpe schreit, Of redding komt to rechter tijd. Ja, geen die om hulpe schreide, of Paus Leo XIII heeft hem de redding gebracht. Dit weten we, dit voelen we, dit beseffen we en daarom vieren wij feest, in dankbare stemming. Mogen de Encycliek-feesten dan ook schitterend slagen. Maar mogen zij ook opwekken tot groote dankbaarheid, welke zich zal toonen in daden, opdat het goede zaad door Paus Leo XIII gestrooid, door zijn opvolger Paus Pius X teeder verzorgd, kome tot wasdom en afwerpe rijke vruchten voor Kerk en Maatschappij Dat zij de vrucht dezer Encycliek feesten. Zóó eert men het meest.de roem ruchtige nagedachtenis van den onster- felijken Leo België. Een onverdacht getuigenis. Bij het Congo debat in de Belgische Kamer heeft de socialist Van der Velde, sprekende over eene toelage die jaarlijks aan de missio narissen van Scheut zou worden toegediend, gezegi «Als ik mannen zie, die zuiver belangloos en om propaganda te maken voor hun geloof, ziekte en dood gaan trotseeren in verre ge Uil i IHWB—BBSUUUHIHW I volle lengte stond toe te zien, maakte de woede van Phelps nog immer meer gaande. Men kon duidelijk aan hem zien, dat hij zich op den andere wilde wreken, het koste wat het wilde, al zou ziju eigen leven daar door ook gevaar loopen. «Ik bezweer het», gilde het weer door de zaal«die man heeft de daad volbracht I Ik heb slechts toegezien en gezwegen l< «Is het nu haast genoeg vroeg Ralph Waldon, nu ook opgewonden. «Misschien mag ik ook den Coroner om bescherming verzoeken tegen deze uitvallen van een krankzinnige». >U ontkent dus iedere medeplichtig, heid, Mr. Waldon». vroeg de openbare aan klager. «Die man vertelt dus niets dan leugens Nu, min of meer is dat ook aan te nemen». Trotsch richtte Ralph Waldon zich op. «Ik hoop, dat daar niemand in de zaal aan twijfelt I» gaf hij hoogmoedig te kennen. «Die man daar in den stoel der getuigen is een schurk. Ik heb hem weldaden be wezen, die hij nu met ondank vergeldt, dat is alles. Ik geef toe, dat ik ten opzichte van hem geen geheimen had en ik spreek wel eens meer dan ik werkelijk verantwoorden kan. Nooit heb ik er een geheim van ge maakt, dat de verloving van den vriend mijner jeugd mij een doorn in het oog was. Ik geef ook toe, dat ik alle pogingen in het werk stelde om ze af te breken en Phelps nu en dan last gaf Huntington Whistler uit te vragen, daar ik wist, dat deze in dron ken toestand een flapuit was. «Dat alles is dus juist. Verder heb ik in verzamelwoede, den inhoud mijner vergift kas wel twintigmaal aan dezen Phelps laten zien. Hij deed altijd of het hem zeer interes westen, dan neem ik eerbiedig mijn hoed af en ga op- zij...» Jammer anders, dat de socialisten in de praktijk zoo absoluut niet den godsdienst eerhiedigen I Frankrijk. Beschaving. Dat dingetje met zulk een mooien naam gaat blijkbaar erg hard vooruit I Zaterdagavond is om elf uur ongeveer, midden in Parijs, een tram door een bende Apachen aangevallen. De koetsier van een der wagens van de lijn Cours—de Vincenr.es—St. Augustin zag- op een gegeven oogenblik een schijnbaar dronken man op de rails loopen, die hem dwong te stoppen. Toen de tram stilstond sprongen een vijftiental kerels te voorschijn, die den conducteur zijn geldtasch afnamen en den eenigen reiziger, die in de tram zat, beroofden en mishandelden. Toen eindelijk de politie verscheen, nam de bende de vlucht de conducteur wist een der dieven vast te houden en aan de agenten over te leveren. De lezer lette weldat is niet is Cali- fornië gebeurd, niet in den Kaukasus, maar in Parijs. Aanslag op een priester. Een schandelijke misdaad heeft in het dorpje Marciilé Robert groote ontroering ge wekt. Abbé Couanon, kapelaan dezer paro chie, is het slachtoffer geworden van een misdadigen aanslag. Toen hij, te vier uur in den namiddag, de kerk verliet, naderde hem een man, die laaghartig tot tweo malen toe zijn mes in den rug des priesters e ik, zeggende «Dat is iets voor uw preek van hedenmorgen.» Abbé Couanon zonk aanstonds ineen en de talrijke getuigen van dezen lagen aanslag snelden toe, om hem te helpen. De long van den ongelukkige was geraakt en men vreest voor een inwendige kwetsuur. Abbé Couanon, 28 jaar oud en zeer geliefd in zijne parochie, was niet zeer gezond en men is zeer bevreesd voor de gevolgen van den aanslag. Volgens latere berichten hopen de genees- heeren den jeugdigen priester te redden. De eerste woorden van den martelaar waren eene bede tot vergeving van zyn moorde naar. De rechterlijke macht hëeft een onder zoek ingesteld. De dader, de touwslager Piau, is een berucht vrijdenker. Hij bekent met voor bedachten rade te hebben gehandeld. De verontwaardiging in de streek is groot, daar Piau, toen hij zonder werk was, door den pastoor der parochie werd ondersteund. Engeland. Vermindering van het geboortecijfer. Ook in Engeland schijnen zekere heleche seerde en ik liet mij door hem bedotten dat zou bij iederen amateur zoo wel gegaan zijn. Phelps kende dus zeer nauwkeurig al de zeldzame vergiften, hij had de etiketten voor de kolven zelfgeschreven en wist, welke eigenschappen iedere vergiftsoort bezat, hoe snel en onder welke omstandigheden zij werk ten en welke veranderingen zij in het mer- schelijk leven te weegbrengen, waaruit hun werking kan worden nagegaan enz. Naar het mij voorkomt, heeft Pheips reeds vroe ger mijn sleutels willen bemachtigen, doch eergisteren pas gelukte het hem, ze onge merkt in zijn aktenportefeuille te steken. De slordigheid van den kamerbediende hielp hem nog, want hij kon alleen in mijn slaap kamer verblijven en de giftflesch zich toe eigenen Ik voeg hierbij dat aan Mr. Whistler een proefpakket van Brown, Mc Lean en Co. ook op het kantoor werd toegezonden, het geen Phelps natuurlijk wist. Hy heeft immers zelf de adressen geschreven, die ik uit de kringen myner bekenden had opgegeven. Ook kon hij tot op het nur na uitrekenen, wanneer het pakket komen zou, want ik had hem in een gesprek medegedeeld, welke groote voorbereidingsmaatregelen de firma getroffen had. Gelijk bekend, werd geheel New-York op hetzelfde uur met het nieuwe middel overstroomd. Hij kon dus zijn maat regelen nemen. De drijfveer zijner handel wijze was, gelijk Mr. Nad Whistler straks opmerkte, de angst dat zijn chèquesverval- schingen aan het licht zouden komen, en ik moet zeggen, dat hij zijn maatregelen goed getroffen heeft. Had mijn vriend het vergif ingenomen, dan zou hij wellicht eerst na eenigen tijd gevonden zijn, terwijl men dan het gij niet meer kon aanwijzen en waar- practijken steeds grooter vorderingen te maken en steeds meer aanhangers te vinden. Vol gens de officieele statietiek voor het jaar 1907, bedroeg het aantal geboorten in dit jaar 917.636. Dit cijfer is het laagste, dat ooit de statistiek in Engeland heeft aange wezen. Het aantal geboorten is gemiddeld met 21 op de duizend verminderd. Italië. De broeder des Pausen in de Eeuwige Stad. In een correspondentie uit Rome aan de Köln. Volksztg. leest men het volgende Van de aanzienlijk verlaagde spoorweg tarieven der Italiaansche spoorwegen bij gelegenheid van de te Rome gehou len paar denwedrennen heeft ook de broeder des Pausen, Angelo Sarto, gebruik gemaakt, om van zyn dorpje bij Mantua weer eens op goedkoops wyze naar de Eeuwige Stad te gaan. Wel is waar heeft d9 broeder van het regeerend opperhoofd der katholieke Kerk het recht, op de Italiaansche spoorwegen in een coupé eerste klasse voor niets te reizen, doch de Paus wenschtte deze bevoorrechting zijner familieleden niet; de broeder des Pausen moest betalen als ieder ander, en zoo reisde dan Angelo Sarto kalm derde klasse van Mantua naar Rome, waasvoor hij 28 lire voor de heen- en terugreis had te betalen. Toen Angelo voor de eerste maal bij ge legenheid der kroning des Pausen naar Rome kwam, beviel hem de bij de groote audiënties of plechtigheden ontplooide pracht van den pauselijken hofstoet ongemeen, en graag zou hij in de nabijheid van zijn broeder gebleven zijn. Maar de Paus zei hem toen «Angelo, ga maar weer kalm naar je postkantoortje terug, daar gevoelt gij je goed thuis en zijt gij door allen graag gezien hier zyt gij een visch huiten het waterhof lucht zoudt gij op den duur niet verdragen.» Niet heel graag voegde Angelo zich toen maals naar den wil van den Paus, maar thans heeft hij toegegeven, dat de Paus wijs gehandeld heeft en dankbaar erkent hij dit thans. Bescheiden evenals vroeger treedt ook thans de broeder van Pius'X op. Hij kon er niet toe komen, zich voor de audiëntie in gala pak te steken. Paus Pius X, die bovendien niet zoo nauw ziet op de strenge naleving der etiquette als L90 XIII, liet graag zyn broeder in zijn oud Zondags pakje voor zich verschynen. Toen eenige dagen geleden Angelo Sarto door de straten van Rome wandelde, hield een bedelaar, die hem herkende, hem aan en verzocht hem op eenigszins opdringende wijze om een aalmoes. Sarto voelde in zyn zakken en drukte den schijnlyk had dan niemand aan een moord gedacht, en zou men aangenomen hebben dat hij zich had gezelfmoord. Had derhalve de nog altijd onverklaarbare vermoording van dien Huntington Whistler den geheelen aan slag niet aan het lieht gebracht, dan zou de waardige Mr. Pheips nu op weg naar West- Indië, myn vriend Nad echter reeds begra ven zijn, en geen mensch had argwaan ge koesterd». Hoe langer Ralph Waldon gesproken had, des te meer verrieden de trekken der aan wezigen, die der juryleden incluis, dat men hem geloofde. Wat hij zei, scheen zonne klaar, temeer daar de boekhouder voort durend op leugens betrapt was. Alles was nu opgehelderd. Ook de bijomstandigheden wezen er op, dat Pheips de dader was. Hij kon ook ongehinderd het groene zegellak nemen dat op Ralph's schryftafel lag, om het pakje weer te sluiten. Zijn geheele doen wees op een met voorbedachten rade uitge voerd plan. In vollen ernst was de Coroner opge staan. «Het geval is nu voldoende opgehelderd, om de jury een uitspraak te laten doen. Ik sluit daarom hiermede het getuigenverhoor en stel aan de jury voor, te verklaren, dat Huntington IJhistler gestorven is aan ver giftiging, welke echter niet tegen hem was beraamd, en dat de gifmenger de getuige Charles W. Pheips is». Hij kwam echter niet verder. Met gil lende stem schreeuwde de doodsbleek ge worden boekhouder «En wat geschiedt er met Waldon Zal de jury hem niet schuldig verklaren «Er zal niemand in de zaal zijn, die ook slechts één woord van u gelooft I» ant- bedelaar een stuk van 60 centesimi (30 cent) in de hand. Deze bekijkt het geldstuk, schudt het hoofd en zegt, dat zulk een gift toch wel wat al te weinig is voor een broeder des Pausen. «Wat», zei daarop Angelo Sarto veront waardigd, «te weinig Ik verdien dagelijks 1 Lire met mijn brievenbestellersambt en me dunkt, dat 60 centimi voor mij dan wal een koninklijke aalmoes mag heeten. Dat ik de broeder des Pausen ben, heeft hiermee niets te maken. Zijne Heiligheid wil wel alles hernieuwen in Christus, maar de beurs zijns broeders hernieuwt hij niet, beste man Dit zeggende, ging hij heen en liet den onbeschaamden bedelaar verbluft staan. «Hoe hebt gij mijn secretarissen uit Venetië, die gij van vroeger kent, gevonden vroeg de Paus aan zijn broeder. »Nu,« meende deze, «ze moeten het wel zeer druk hebben, zij schenen mij tegen over hun omgeving een beetje kort aange bonden te zijn zij keken ook tamelyk boos zouden ze misschien ontevreden zijn «Ontevreden zijn zij niet,» antwoordde Pius X glimlachend, en schalks voegde hij er bij «ze trekken slechts een zeer gewichtig gezicht, dat behoort zoo tot hun positie.» Eenvoudig en bescheiden als Jozef en Angelo blyven ook de beide zusters des Pausen, die nog steeds op het St.-Pietersplein wonen in een paar kamertjes op een derde verdieping. In eenvoudige zwarte kleeder dracht verschijnen zij bij de groote plechtig heden in de Sixtijnsche kapel, ongekend door de meesten, en onbemerkt loopen zij door de rijen der dames der Romeinsche aris tocratie. De Paus heeft natuurlijk zyn twee zusters, die steeds zyn huishouden zoo trouw hebben waargenomen, een onbezorgd leven geschon ken en heeft twee novicen zusters voor haar bediening aangesteld. Dagelijks bijna bezoeken de zusters deB Pausen de huisarmen van haar wyk of wer ken thuis voor liefdadige doeleinden, Zwitserland. Protestantschetuchthuizen. De katholieke pastoor van Schaffhausefi vroeg onlangs aan den regeeringsraad van Schaffhausen, of bet den katholieken geeste lijken geoorloofd was, eventueel katholieke gevangenen in gezelschap van den wachter te bezoeken, zonder telkens het uitdrukkelijk verlof schriftelijk te moeten halen. De pastoor kreeg van den regeeringsraad het volgende vermakelijke antwoord «Men betreurt het, het verzoek niet te kunnen inwilligen, daar het tuchthuis in Schaffhausen protestantsch is...» woordde de hulpdistrictsadvocaat spottend, «Geen woord gelooft schreeuwde Pheips opnieuw. «Ais ik nu een getuige breng... een zeer gewichtigen getuige, die bewijst, dat het toch zoo is, wat ik zeide... een man, die op het kantoor was, toen ik met dezen Waldon af handelde, een getuige, die nauwkeurig ge zien heeft, hoe de schurk het vergif in de flesch schudde I» «De mensch is razend I» merkte Ralph Waldon met een minachtend lachje op. «Een getuige, wiens aanwezigheid in de zaal niemand vermoedt 1» gilde Pheips met steeds grooter heftigheid. «Kortom, heeren, wanneer ik den moor denaar vóórbreng... d.w.z. slechts den man1 die Huntington heeft willen vermoorden, zon der te v/eten, dat deze reeds dood was... den man, die alles gehoord heeft, alles, wat op dién dag in het kantoor voorvielzeg, districtsadvocaat, zal men mij dan als staats- getuige tegen dien schurk daar aannemen Was een bom eensklaps in de stampvolle zaal gesprongen, de uitwerking had onmoge lijk grooter kunnen zijn. Ala ware het afgesproken, richtten zich aller blikken op Ralph Waldon. Deze stond eensklaps daar als versteend. Wel speelde nog een zwak lachje om zijne lippen, maar ondanks al zijn moeiten, scheen deze als ver stijfd. Zijn blik was nog wat hoogmoedig, maar in het diepste zijner oogen flikkerde de angst. Als onder een magnetischen dwang zocht zyn blik het gelaat des boekhouders. Deze bemerkte dat wel. (Wwii vervolgd.) - ac t-A-i

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1908 | | pagina 1