melk
's77~
LS,
R. Kath. Nieuws- en Advertentieblad
voos* Noord-Bolland.
No. 40.
Zaterdag 16 Mei 1908.
2',e Jaargang.
OUDES,
)qpueT
1111 Fi.
AGAZIJN
lipi.
FEUILLETON.
Buitenland.
I
hoigit betalen.
sch en
ek*
ERKAMP.
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Schuldig
Ziekte
gen geitenpark.
3AYTEMA, in de
iar gemaakt
de nieuwste
RUILEN.
missen
De Encycliek-feesten.
M
<*-■-
UIT.
rkoopt uw
30UD, ZIL-
en BLOED
ALEN bij
en, technische
tarief.
WANNA,
aker—Scheikundige,
ONÏS, de beste,
opnamen. Praohtige
lubbel te gebruiken
ic&'s, Fluiten,
n.
land.
lonwkamers»
van Rouw- en
)ndernemer,
'W. Aikmaar.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
BO cents per drie maanden franco aan huis. Te betalen in
het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers3 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BUREAUHoogstraat b/d. Langestraat te Alkmaar.
Telefoon No. 266.
ADVERTENTIËN:
Van 1—5 regels30 eent.
Elke regel meer6
Reclames per regel...15,
Morgen wordt er in ons land alom
feest gevierd door de Roomsehe werk
lieden ter herdenking van een feit, dat
van de allergrootste beteekenis is ge
weest voor geheel de maatschappij, niet
het minst voor den werkenden stand.
Morgen nl. zal feestelijk worden her
dacht, dat Z H. Paus Leo XIII z g.,
nu zeventien jaren geleden, zijne wereld
beroemde encycliek Berum Novarum
uitvaardigde, waardoor zulk een groote
en gelukkige ommekeer in de maat
schappelijke toestanden werd gebracht.
Vandaar de naam Encycliek-feesten,
waardoor te kennen wordt gegeven, dat
de encycliek Berum Novarum was de
encycliek bij uitnemendheid, de encycliek,
die het aanschijn der wereld veranderde.
Het ligt niet in ons plan, hier uit
voerig te schetsen, hoeveel nut deze
encycliek reeds gesticht heeft en nog
sticht, immers al onze lezers weten en
ondervonden dit reeds lang, doch wij
wenschen alléén, op dezen dag, ons te
scharen onder de duizenden, die dank
baar de verschijning der Berum Novarum
zullen gedenken en eerbiedige hulde te
brengen aan de roemrijke nagedachtenis
van Z. H. Leo XIII, die met zijn scherpen
blik en diepe kennis de nooden dei-
tijden voorzag en te rechter tijd de lijn
aanwees, waarlangs alléén redding voor
de gezonken maatschappij te verwach
ten was.
Paus Leo XIII was de man, die de
christen maatschappij heeft opgeheven
uit de ellende en den jammer, waarin
ze door een liefdeloos liberalisme ge
zonken was.
Paus Leo XIII was de man, die in
zijne groote liefde voor den werkenden
stand, dezen oprichtte uit zijn knecht
schap, waarin het liberalisme hem ge
kluisterd had en die naast de plichten,
ook de rechten van den proletariër
opeischte.
Paus Leo XIII was de man, die den
werkgever strengelijk wees op zijne
verplichtingen tegenover den werknemer
en die aantoonde, dat hij niet alleen
was werkgever, maar ook patroondat
is beschermer van het onder hem ar
beidende volk.
Paus Leo XIII was de man, die de
banden, welke verbroken waren, tus-
schen patroon en arbeider weder saam-
snoerde in liefde en verdraagzaamheid.
Paus Leo XIII was de man, die de
eenheid, zoo noodzakelijk tot instand-
Amerikaaneche roman nit het Duitech,
van
OTTO HOECKER,
3G)
«Hoe dikwijls deed hij bij mij zijn be
klag, dat hij hopeloos verliefd was op miss
Hastings, en zich nog zou zelfmoorden, wan
neer deze hem niet zou toebehooren. Is dat
misschien niet waar schreeuwde hij Waldon
rechtstreeks toe.
>Hebt u mij niet duizend maal gezegd,
ais ik bij n zat te schrijven, dat gij het
bruidspaar zoudt scheiden, zoo gij daartoe
slechts een middel wist En hadt gij daar
niets voor over Wie moest zich dan op
uw aandringen met dien Huntington Whistler
bevriend maken, toen deze zoo plotseling
weder in New-York opdook Wie moest in
ajln vrijen tijd zich de hakken onder de
schoenen uitloopen, alléén om te spionneeren
fin uit te vorschen Ik, en nogmaals ik I
En nu wilt gij mij koelbloedig opofferen..
Hij grijnslachte.
'Misreken u maar niet, mijn vriend I Al
was ik ook een dwaas, mij door u zóó te
laten overrompelenéén bewijs heb ik
toch... één bewijs herhaalde hij op hoo-
gen toon, «waarvan gij niet gedroomd hebt 1
Hen troefkaart, die mij wellicht dichter bij
den electrischen stoel brengt... Goed dan,
soo ik dien bestijgen moet, wil ik toch in
goed gezelschap zyn
Het koude, verachtelijke lachje, dat om
Rldon's lippen speelde, die daar in zijn
houding der geheele maatschappij, onder
de partijen herstelde en daardoor de
geestelijke redder werd der christelijke
samenleving.
Voor dit alles en nog meer wordt
aan de glorierijke nagedachtenis van
dien roemruchten Paus morgen hulde
gebracht en lof en dank, door duizenden
en duizenden. Heerlijk dat feest van
die vele dankbaren, die alles wat zij zijn
en alles wat zij hebben, aan dien Éénen,
dien Grooten, dank wetenDat zij dan
schallen de juichtonen en jubelen de
feestklanken op de heerlijke en treffende
EncycliekfeestenDat wij dan dankbaar
opzien tot God, Die ons eenmaal zulk
een leider gaf in Z. H. Paus Leo XIII.
Want terecht zong een dichter van
dezen op zijn zilveren Paus-jubilé:
Gij hebt, goê Herder, wonderbaar
Geweid, nu vijf en twintig jaar,
Op malsche weiden uwe schaar I
En hebt met zorg en vlyt gewaakt
Dat er geen wolf uw kudde raakt
En groot misbaar en angste maakt.
Wijd uwe kudde zich verspreidt,
Maar geen, die U om hulpe schreit,
Of redding komt to rechter tijd.
Ja, geen die om hulpe schreide, of
Paus Leo XIII heeft hem de redding
gebracht. Dit weten we, dit voelen we,
dit beseffen we en daarom vieren wij
feest, in dankbare stemming.
Mogen de Encycliek-feesten dan ook
schitterend slagen. Maar mogen zij ook
opwekken tot groote dankbaarheid,
welke zich zal toonen in daden, opdat
het goede zaad door Paus Leo XIII
gestrooid, door zijn opvolger Paus Pius X
teeder verzorgd, kome tot wasdom en
afwerpe rijke vruchten voor Kerk en
Maatschappij
Dat zij de vrucht dezer Encycliek
feesten.
Zóó eert men het meest.de roem
ruchtige nagedachtenis van den onster-
felijken Leo
België.
Een onverdacht getuigenis.
Bij het Congo debat in de Belgische Kamer
heeft de socialist Van der Velde, sprekende
over eene toelage die jaarlijks aan de missio
narissen van Scheut zou worden toegediend,
gezegi
«Als ik mannen zie, die zuiver belangloos
en om propaganda te maken voor hun geloof,
ziekte en dood gaan trotseeren in verre ge
Uil i IHWB—BBSUUUHIHW I
volle lengte stond toe te zien, maakte de
woede van Phelps nog immer meer gaande.
Men kon duidelijk aan hem zien, dat hij
zich op den andere wilde wreken, het koste
wat het wilde, al zou ziju eigen leven daar
door ook gevaar loopen.
«Ik bezweer het», gilde het weer door de
zaal«die man heeft de daad volbracht I
Ik heb slechts toegezien en gezwegen l<
«Is het nu haast genoeg vroeg Ralph
Waldon, nu ook opgewonden.
«Misschien mag ik ook den Coroner om
bescherming verzoeken tegen deze uitvallen
van een krankzinnige».
>U ontkent dus iedere medeplichtig,
heid, Mr. Waldon». vroeg de openbare aan
klager.
«Die man vertelt dus niets dan leugens
Nu, min of meer is dat ook aan te nemen».
Trotsch richtte Ralph Waldon zich op.
«Ik hoop, dat daar niemand in de zaal aan
twijfelt I» gaf hij hoogmoedig te kennen.
«Die man daar in den stoel der getuigen
is een schurk. Ik heb hem weldaden be
wezen, die hij nu met ondank vergeldt, dat
is alles. Ik geef toe, dat ik ten opzichte van
hem geen geheimen had en ik spreek wel
eens meer dan ik werkelijk verantwoorden
kan. Nooit heb ik er een geheim van ge
maakt, dat de verloving van den vriend
mijner jeugd mij een doorn in het oog was.
Ik geef ook toe, dat ik alle pogingen in het
werk stelde om ze af te breken en Phelps
nu en dan last gaf Huntington Whistler uit
te vragen, daar ik wist, dat deze in dron
ken toestand een flapuit was.
«Dat alles is dus juist. Verder heb ik in
verzamelwoede, den inhoud mijner vergift
kas wel twintigmaal aan dezen Phelps laten
zien. Hij deed altijd of het hem zeer interes
westen, dan neem ik eerbiedig mijn hoed af
en ga op- zij...»
Jammer anders, dat de socialisten in de
praktijk zoo absoluut niet den godsdienst
eerhiedigen I
Frankrijk.
Beschaving.
Dat dingetje met zulk een mooien naam
gaat blijkbaar erg hard vooruit I
Zaterdagavond is om elf uur ongeveer,
midden in Parijs, een tram door een bende
Apachen aangevallen.
De koetsier van een der wagens van de
lijn Cours—de Vincenr.es—St. Augustin zag-
op een gegeven oogenblik een schijnbaar
dronken man op de rails loopen, die hem
dwong te stoppen. Toen de tram stilstond
sprongen een vijftiental kerels te voorschijn,
die den conducteur zijn geldtasch afnamen
en den eenigen reiziger, die in de tram zat,
beroofden en mishandelden. Toen eindelijk
de politie verscheen, nam de bende de vlucht
de conducteur wist een der dieven vast te
houden en aan de agenten over te leveren.
De lezer lette weldat is niet is Cali-
fornië gebeurd, niet in den Kaukasus, maar
in Parijs.
Aanslag op een priester.
Een schandelijke misdaad heeft in het
dorpje Marciilé Robert groote ontroering ge
wekt. Abbé Couanon, kapelaan dezer paro
chie, is het slachtoffer geworden van een
misdadigen aanslag.
Toen hij, te vier uur in den namiddag,
de kerk verliet, naderde hem een man, die
laaghartig tot tweo malen toe zijn mes in
den rug des priesters e ik, zeggende «Dat
is iets voor uw preek van hedenmorgen.»
Abbé Couanon zonk aanstonds ineen en
de talrijke getuigen van dezen lagen aanslag
snelden toe, om hem te helpen.
De long van den ongelukkige was geraakt
en men vreest voor een inwendige kwetsuur.
Abbé Couanon, 28 jaar oud en zeer geliefd
in zijne parochie, was niet zeer gezond en
men is zeer bevreesd voor de gevolgen van
den aanslag.
Volgens latere berichten hopen de genees-
heeren den jeugdigen priester te redden. De
eerste woorden van den martelaar waren
eene bede tot vergeving van zyn moorde
naar. De rechterlijke macht hëeft een onder
zoek ingesteld.
De dader, de touwslager Piau, is een
berucht vrijdenker. Hij bekent met voor
bedachten rade te hebben gehandeld. De
verontwaardiging in de streek is groot, daar
Piau, toen hij zonder werk was, door den
pastoor der parochie werd ondersteund.
Engeland.
Vermindering van het geboortecijfer.
Ook in Engeland schijnen zekere heleche
seerde en ik liet mij door hem bedotten
dat zou bij iederen amateur zoo wel gegaan
zijn. Phelps kende dus zeer nauwkeurig al
de zeldzame vergiften, hij had de etiketten
voor de kolven zelfgeschreven en wist, welke
eigenschappen iedere vergiftsoort bezat, hoe
snel en onder welke omstandigheden zij werk
ten en welke veranderingen zij in het mer-
schelijk leven te weegbrengen, waaruit hun
werking kan worden nagegaan enz. Naar
het mij voorkomt, heeft Pheips reeds vroe
ger mijn sleutels willen bemachtigen, doch
eergisteren pas gelukte het hem, ze onge
merkt in zijn aktenportefeuille te steken. De
slordigheid van den kamerbediende hielp
hem nog, want hij kon alleen in mijn slaap
kamer verblijven en de giftflesch zich toe
eigenen
Ik voeg hierbij dat aan Mr. Whistler
een proefpakket van Brown, Mc Lean en Co.
ook op het kantoor werd toegezonden, het
geen Phelps natuurlijk wist. Hy heeft immers
zelf de adressen geschreven, die ik uit de
kringen myner bekenden had opgegeven.
Ook kon hij tot op het nur na uitrekenen,
wanneer het pakket komen zou, want ik had
hem in een gesprek medegedeeld, welke
groote voorbereidingsmaatregelen de firma
getroffen had. Gelijk bekend, werd geheel
New-York op hetzelfde uur met het nieuwe
middel overstroomd. Hij kon dus zijn maat
regelen nemen. De drijfveer zijner handel
wijze was, gelijk Mr. Nad Whistler straks
opmerkte, de angst dat zijn chèquesverval-
schingen aan het licht zouden komen, en ik
moet zeggen, dat hij zijn maatregelen goed
getroffen heeft. Had mijn vriend het vergif
ingenomen, dan zou hij wellicht eerst na
eenigen tijd gevonden zijn, terwijl men dan
het gij niet meer kon aanwijzen en waar-
practijken steeds grooter vorderingen te maken
en steeds meer aanhangers te vinden. Vol
gens de officieele statietiek voor het jaar
1907, bedroeg het aantal geboorten in dit
jaar 917.636. Dit cijfer is het laagste, dat
ooit de statistiek in Engeland heeft aange
wezen. Het aantal geboorten is gemiddeld
met 21 op de duizend verminderd.
Italië.
De broeder des Pausen in de Eeuwige Stad.
In een correspondentie uit Rome aan de
Köln. Volksztg. leest men het volgende
Van de aanzienlijk verlaagde spoorweg
tarieven der Italiaansche spoorwegen bij
gelegenheid van de te Rome gehou len paar
denwedrennen heeft ook de broeder des
Pausen, Angelo Sarto, gebruik gemaakt, om
van zyn dorpje bij Mantua weer eens op
goedkoops wyze naar de Eeuwige Stad te
gaan.
Wel is waar heeft d9 broeder van het
regeerend opperhoofd der katholieke Kerk
het recht, op de Italiaansche spoorwegen in
een coupé eerste klasse voor niets te reizen,
doch de Paus wenschtte deze bevoorrechting
zijner familieleden niet; de broeder des
Pausen moest betalen als ieder ander, en
zoo reisde dan Angelo Sarto kalm derde
klasse van Mantua naar Rome, waasvoor hij
28 lire voor de heen- en terugreis had te
betalen.
Toen Angelo voor de eerste maal bij ge
legenheid der kroning des Pausen naar Rome
kwam, beviel hem de bij de groote audiënties
of plechtigheden ontplooide pracht van den
pauselijken hofstoet ongemeen, en graag zou
hij in de nabijheid van zijn broeder gebleven
zijn. Maar de Paus zei hem toen
«Angelo, ga maar weer kalm naar je
postkantoortje terug, daar gevoelt gij je goed
thuis en zijt gij door allen graag gezien
hier zyt gij een visch huiten het waterhof
lucht zoudt gij op den duur niet verdragen.»
Niet heel graag voegde Angelo zich toen
maals naar den wil van den Paus, maar
thans heeft hij toegegeven, dat de Paus wijs
gehandeld heeft en dankbaar erkent hij dit
thans.
Bescheiden evenals vroeger treedt ook
thans de broeder van Pius'X op.
Hij kon er niet toe komen, zich voor de
audiëntie in gala pak te steken. Paus Pius X,
die bovendien niet zoo nauw ziet op de
strenge naleving der etiquette als L90 XIII,
liet graag zyn broeder in zijn oud Zondags
pakje voor zich verschynen.
Toen eenige dagen geleden Angelo Sarto
door de straten van Rome wandelde, hield
een bedelaar, die hem herkende, hem aan
en verzocht hem op eenigszins opdringende
wijze om een aalmoes.
Sarto voelde in zyn zakken en drukte den
schijnlyk had dan niemand aan een moord
gedacht, en zou men aangenomen hebben dat
hij zich had gezelfmoord. Had derhalve de
nog altijd onverklaarbare vermoording van
dien Huntington Whistler den geheelen aan
slag niet aan het lieht gebracht, dan zou de
waardige Mr. Pheips nu op weg naar West-
Indië, myn vriend Nad echter reeds begra
ven zijn, en geen mensch had argwaan ge
koesterd».
Hoe langer Ralph Waldon gesproken had,
des te meer verrieden de trekken der aan
wezigen, die der juryleden incluis, dat men
hem geloofde. Wat hij zei, scheen zonne
klaar, temeer daar de boekhouder voort
durend op leugens betrapt was. Alles was
nu opgehelderd. Ook de bijomstandigheden
wezen er op, dat Pheips de dader was. Hij
kon ook ongehinderd het groene zegellak
nemen dat op Ralph's schryftafel lag, om
het pakje weer te sluiten. Zijn geheele doen
wees op een met voorbedachten rade uitge
voerd plan.
In vollen ernst was de Coroner opge
staan.
«Het geval is nu voldoende opgehelderd,
om de jury een uitspraak te laten doen. Ik
sluit daarom hiermede het getuigenverhoor
en stel aan de jury voor, te verklaren, dat
Huntington IJhistler gestorven is aan ver
giftiging, welke echter niet tegen hem was
beraamd, en dat de gifmenger de getuige
Charles W. Pheips is».
Hij kwam echter niet verder. Met gil
lende stem schreeuwde de doodsbleek ge
worden boekhouder
«En wat geschiedt er met Waldon Zal
de jury hem niet schuldig verklaren
«Er zal niemand in de zaal zijn, die ook
slechts één woord van u gelooft I» ant-
bedelaar een stuk van 60 centesimi (30 cent)
in de hand.
Deze bekijkt het geldstuk, schudt het
hoofd en zegt, dat zulk een gift toch wel
wat al te weinig is voor een broeder des
Pausen.
«Wat», zei daarop Angelo Sarto veront
waardigd, «te weinig Ik verdien dagelijks
1 Lire met mijn brievenbestellersambt en
me dunkt, dat 60 centimi voor mij dan wal
een koninklijke aalmoes mag heeten. Dat ik
de broeder des Pausen ben, heeft hiermee
niets te maken. Zijne Heiligheid wil wel
alles hernieuwen in Christus, maar de beurs
zijns broeders hernieuwt hij niet, beste man
Dit zeggende, ging hij heen en liet den
onbeschaamden bedelaar verbluft staan.
«Hoe hebt gij mijn secretarissen uit Venetië,
die gij van vroeger kent, gevonden vroeg
de Paus aan zijn broeder.
»Nu,« meende deze, «ze moeten het
wel zeer druk hebben, zij schenen mij tegen
over hun omgeving een beetje kort aange
bonden te zijn zij keken ook tamelyk boos
zouden ze misschien ontevreden zijn
«Ontevreden zijn zij niet,» antwoordde
Pius X glimlachend, en schalks voegde hij
er bij «ze trekken slechts een zeer gewichtig
gezicht, dat behoort zoo tot hun positie.»
Eenvoudig en bescheiden als Jozef en
Angelo blyven ook de beide zusters des
Pausen, die nog steeds op het St.-Pietersplein
wonen in een paar kamertjes op een derde
verdieping. In eenvoudige zwarte kleeder
dracht verschijnen zij bij de groote plechtig
heden in de Sixtijnsche kapel, ongekend door
de meesten, en onbemerkt loopen zij door
de rijen der dames der Romeinsche aris
tocratie.
De Paus heeft natuurlijk zyn twee zusters,
die steeds zyn huishouden zoo trouw hebben
waargenomen, een onbezorgd leven geschon
ken en heeft twee novicen zusters voor haar
bediening aangesteld.
Dagelijks bijna bezoeken de zusters deB
Pausen de huisarmen van haar wyk of wer
ken thuis voor liefdadige doeleinden,
Zwitserland.
Protestantschetuchthuizen.
De katholieke pastoor van Schaffhausefi
vroeg onlangs aan den regeeringsraad van
Schaffhausen, of bet den katholieken geeste
lijken geoorloofd was, eventueel katholieke
gevangenen in gezelschap van den wachter
te bezoeken, zonder telkens het uitdrukkelijk
verlof schriftelijk te moeten halen. De pastoor
kreeg van den regeeringsraad het volgende
vermakelijke antwoord
«Men betreurt het, het verzoek niet te
kunnen inwilligen, daar het tuchthuis in
Schaffhausen protestantsch is...»
woordde de hulpdistrictsadvocaat spottend,
«Geen woord gelooft schreeuwde Pheips
opnieuw.
«Ais ik nu een getuige breng... een zeer
gewichtigen getuige, die bewijst, dat het toch
zoo is, wat ik zeide... een man, die op het
kantoor was, toen ik met dezen Waldon af
handelde, een getuige, die nauwkeurig ge
zien heeft, hoe de schurk het vergif in de
flesch schudde I»
«De mensch is razend I» merkte Ralph
Waldon met een minachtend lachje op.
«Een getuige, wiens aanwezigheid in de
zaal niemand vermoedt 1» gilde Pheips met
steeds grooter heftigheid.
«Kortom, heeren, wanneer ik den moor
denaar vóórbreng... d.w.z. slechts den man1
die Huntington heeft willen vermoorden, zon
der te v/eten, dat deze reeds dood was...
den man, die alles gehoord heeft, alles, wat
op dién dag in het kantoor voorvielzeg,
districtsadvocaat, zal men mij dan als staats-
getuige tegen dien schurk daar aannemen
Was een bom eensklaps in de stampvolle
zaal gesprongen, de uitwerking had onmoge
lijk grooter kunnen zijn.
Ala ware het afgesproken, richtten zich
aller blikken op Ralph Waldon. Deze stond
eensklaps daar als versteend. Wel speelde
nog een zwak lachje om zijne lippen, maar
ondanks al zijn moeiten, scheen deze als ver
stijfd. Zijn blik was nog wat hoogmoedig,
maar in het diepste zijner oogen flikkerde
de angst. Als onder een magnetischen dwang
zocht zyn blik het gelaat des boekhouders.
Deze bemerkte dat wel.
(Wwii vervolgd.)
-
ac t-A-i