Es Kath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Moont-Holla.ndL.
feuilleton!
Buitenland.
1NAABS.
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Uit stormachtige Dagen.
dak vmi een fabrieks-
is een klok geplaatst,
wereld. De wijzerplaat
'°°tde wijzers zijn 20
Haast te groot om op
'elierszaak te St. Petera-
Niet minder dan voor
aan verschillende ar-
die de hoofdoorzaak
j Contich, is gestorven,
meisje is te New-York
1 van de brigade der
heeft die eer verdiend
niet minder dan negen
He brandweermannen
-iaad« een geestdriftige
rokken twee Parijzenaars
Joordelijk Canada om te
hoorde men niets van
de lijken van twee
alles doet veronder-
honger zijn gestorven,
lebben... opgegeten.
I. Men meldt uit
v. d. B. werd in ernstig
1 in het hospitaal ge-
1 had hij goed opgepast
nnen worden. De week
hij, toen het inspectie
Command, kamerwacht
en inspectie te maken,
i neemt by vergissing
de kapitein wat zand
gt v. d. B. 3 dagen
e maat geheel vel. Hij
r zonder permissie naar
n volgenden dag kamer-
srofficier waarvoor hij
rantwoorden voor den
zonder permissie weg-
8 dagen provoost in
anderen dag water en
wilde hij den kapitein
en, deed daarna heel
ran informatie, en sloeg
cht, alles kort en klein.
geneesheer zond hem
in waaruit hy misschien
oor zijn leven geknakt.
diefstal. Te Loos-
acht een eigenaardige
aar heeft men een ge-
Sollandsche Maatschapij
iricht voor haar ver-
wijlen jhr. Gevers
koperen en bronzen
Dikke guirlandes en
;aal zijn afgebroken en
dacht bij de politie is
men niet weet wie de
denkteeken is, daar de
staat is verkocht. De
zorgde in den laatsten
teeken schoongehouden
;enaar van den grond
dan dat het heele
yn mooie marmerplaten
dan had hy iets aan
het steenenlossen gister-
mkraan aan de suiker
en, brak de ketting en
op den werkman de
en schedel dood bleef
jan f 65.000 De 4e
nsche Rechtbank deed
ik van den 18-jarigen
er van door ging met
i dat hij voor de car-
Co., bij wie hij in
angen doch die by
Oranje hotel te 's-Gra-
geld, op f 6.75 na, in
lordeelde den beklaagde
nisstraf, terwijl het O.
ht.
In de r.k. kerk
Scheveningen zijn de
Men weet niet, of
r inbraak zyn binnen-
n avond te voren, toen
ipen was, zich hebben
bus was met geweld
edigd en drie andere
d door de kleppen op
ie onderzocht de zaak.
de inbrekers weinig
in, daar zij in 't begin
geledigd.
>elJ. Buter, Egmond
sde ontvangst van het
in woord en beeld ont-
:ilijft openstaan. Alle
plossingen met 5 cent
badplaats.
ABONNEMENTSPRIJS
50 cents per drie maanden franco aan huis. Te betalen in
het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers3 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BUREAUHoogstraat b/d. Langestraat te Alkmaar.
Telefoon No. 266.
ADVERTENTIËN:
Van 15 regels30 cent.
Elke regel meer6
Reclames per regel15
Zij, die zich met 1 Juli a.s. op
ONS BLAD abonneeren, ontvangen
de tot dien datum verschijnende
nummers gratis.
Be Administratie.
Onze Raad en de bruggen.
Terecht heeft X in de Alhnaarsche
Courant van Zaterdag j.l. op afkeuren
den toon er op gewezen, dat de Alk-
maarsche Raad door de verwerping van
het voorstel van B. en W. om eene
nieuwe brug tegenover de 'Emmastraat
te bouwen, niet heeft willen voorzien
in de dringende behoefte naar sneller
verbindingsmiddel met het centrum der
stad.
Door de aanneming van dat voorstel
zouden toch niet alleen de bewoners
van gene zijde der singelgracht en verder
liggende straten, maar vooral ook de
neringdoenden, voor wie tijd ook geld
is, gebaat zijn.
Dit besluit is ons reeds hierom een
der meest onverklaarbare, welke sinds
jaren in den Alkmaarschen Raad zijn
gevallen.
Doch er is meer.
Men wil weten, dat het voorstel om
2 bruggen te bouwen, eene voor de
bestaande Heiloërbrug en de andere
tegenover de Emmastraat, ook al uit
zuinigheid is verworpen, omdat er tegen
zoo groote uitgave in eens werd op
gezien.
Is dat waar, dan beeft hier de zuinig
heid wel de wijsheid bedrogen.
Wat toch is het geval?
Het voorstel om een brug te maken
n.l. die tegenover de Emmastraat, welke
toch onvermijdelijk binnen betrekkelijk
korten tijd gelegd zal moeten worden,
wordt verworpen.
Daarentegen wordt het voorstel om
eene brug te maken, die niet nood
zakelijk is als men de eerste bouwt,
aangenomen.
Precies het omgekeerde van wat
verstandig geoordeeld had moeten ge
schieden.
Het riekt naar een ICamper-uiWant
het ligt voor de hand dat een breede
brug ter plaatse, waar nu de Kneppel-
brug ligt, noodzakelijkerwijze de Heiloër
brug ontlast. Vele rij- en voertuigen
zullen dan een anderen weg kiezen.
Maar daarmede vervalt dan ook het
motief, het eenige, dat aangevoerd kan
worden om de bestaande Heiloërbrug
hoe dan ook te veranderen.
Zeer verstandig zou de Raad buiten
Roman uit het Duitsch, van Herman Hirschfeld,
bewerkt voor «ONS BLAD*.
5)
«Ik mag niemand verdenken», meende het
oudje lachende, «maar Jean is nog veel
slimmer dan wy en jeugdige heer, ik wil
nwe weldaad vergelden door u te waarschu
wen. Denk aan de oude moeder Gregoire en
vertrouw dien Jean niethy meent het
slecht met u<.
Misnoegd wendde Felix zich af.
«Vicomte La Charette», ging het oudje
verder, sla mijn woorden niet in den wind;
wie weet, hoe lang ik nog hier blijf. Uit
het verre Noorden van Dnitschland ontving
ik heden een brief, wellicht keer ik trots
mijn ouderdom, nog naar het Noordzee strand
terug, waarnaar ik nog immer vurig verlang,
en moeder Gregoire kan dan niet meer tot
welzijn van den heer ronddolen en het ellen
dige gepeupel afluisteren, gelyk ik vandaag
gedaan heb. Jean Rollan had in 't bosch
een langdurig onderhoud met den woesten
Laroche uit het naburig dorp, den revolutie
man, zooals ze hem noemen. Ik waarschuw
u voor hem denk aan moeder Gregoire en
zy op uw hoede. Wanneer echter uw hoofd
gevaar dreigt, zullen Pierre en Louis u bij
staan en u beschermen in het doodsgevaar».
«Gij ziet alles te donker in, oudje», zei
de jonge man, «ik hoor niet gaarne myn
vrienden bekladden, en Jean is myn vriend,
iets anders is onmogelyk. Wanneer hy met
Laroche gesproken heeft, was dat een zeer
kijf hebben gehandeld door in te gaan
op het zeer juiste denkbeeld van het
bekwame scheidende Raadslid, den heer
Vonk, die eerst een brug tegenover de
Emmastraat wilde leggen wat toch
gebeuren moet om af te wachten,
welke gevolgen het gebruikmaken daar
van voor de Heiloërbrug heeft en daarop
naar bevinding te oordeelen, of er en
zoo ja, op welke wijze in de gebleken
noodzakelijkheid om de bestaande Hei
loërbrug te vernieuwen of te verbroeden,
moet worden voorzien.
Zooals er nu beslist is, heeft men
besloten tot een uitgave die zeer waar
schijnlijk in de naaste toekomst reeds
geheel onnoodig zal blijken.
Ook uit aestbetiscb oogpunt is de
verandering, waartoe nu besloten is,
allerminst gewenscht, gelijk de heer
v. d. Bosch in zijn van ontwikkelden
schoonheidszin getuigende rede juist
opmerkte.
Feitelijk is er nu een besluit genomen
dat de meerderheid van den Raad
achteraf beschouwd niet kan hebben
gewild. De fout schuilt in de onzuivere
stemming, die er gehouden werd.
Maar de Raad kan op dit genomen
besluit terugkomen. En waarlijk, het
zou den Raad tot eer strekken, indien
een voorstel in dezen geest in eene
eerstvolgende vergadering met groote
meerderheid werd aangenomen.
Dat zou gehandeld zijn uit welbe
grepen zuinigheid.
Van den Brink.
Onder groote belangstelling van het
publiek, werd Zaterdag de ex-priester
socialist Dr. Van den Brink geïnstalleerd
als raadslid van Breda.
De afvallige was wel zoo slim, om
niet in priesterlijk gewaad waarmede
hij anders nog gaarne pronkt te
verschijnen, daar hij wel wist, dat dan
voor goed zijn raadszetel in het gedrang
zou komen.
Echter ook nog op eene andere wijze
heeft hij bij deze gelegenheid getoond,
dat er bij hem niets is overgebleven
van het oude geloof.
Het nieuw-bakken raadslid toch
wenschte niet den eed, maar dq belofte
af te leggen, precies als alle anderen,
die niet in een God gelooven
En toch durft zoo iemand nog te
poseeren als een voorbeeld, dat gods
dienst en socialisme goed samengaan!
Voor die ziende, niet blind willen
zijn, kan Dr. Van den Brink echter
weinig meer beteekenen.
toevallige ontmoeting. U geef ik echter den
raad ruil den bodem, die u een vaderland
geworden is, niet met de plaats, waar gij
voortaan vreemdelinge zyt; het is goed wonen
op La Oharette».
Met deze woorden verwijderde hij zich en
ging naar het huis terug. Hoofdschuddend
strompelde het oudje weg.
TWEEDE HOOFDSTUK.
Het huisje der oude Gregoire geleek in
zooverre op het kasteel La Charette, dat
het op een, ofschoon minder hoogen heuvel
dan het heerengoed, bezijden het dorp dicht
bij den ingang van het bosch lag. Het inwen
dige der armzalige, bouwvallige hut bestond
uit een ruimte, die tegelijk als keuken en
woonkamer dienst deed, en uit eenige
kamertjes, waarin zich de slaapplaatsen be
vonden van het oudje en haar kleinkinderen.
De avond was gevallen. Een walmende
olielamp en het vuur, dat op een steeuen
haard flikkerde, verlichtten de woonkamer
met haar brnin geworden en berookte houten
wanden en den met zand bestrooiden vloer.
Tegen den wand stond een antieke, uitge
sneden kast, wier vleugeldeuren geopend
waren op de planken, binnen, stonden zeld
zame vazen, want het oudje bezat krachtige
geneesmiddelen voor menschen en vee, al
kwam men ook slechts in den dringendsten
nood hare hulp inroepen. Een raaf huppelde
heel te goeder trouw door de kamer en de
zwarte kater van buitengewone grootte, die
naast moeder Gregoire zat neergehurkt, was
goed met hem bevriend.
De grootmoeder was juist bezig met den
baas, dien hare kleinkinderen hadden buit
gemaakt, voor het avondmaal toe te berei
den. Het flikkerende haardvuur wierp een
Duitschlaud.
Gepakt.
Te Berlijn heeft men eindelijk een brand
stichter gepakt. Het is de nachtwacht Joseph
Sytkowski, die in dienst was van een coöpe
ratieve vereeniging van huis- en grond
eigenaars in het hooge Noorden van Berlyn.
Nergens kwamen er zoovele zolderhranden
voor als in zijn wijk, in de laatste maan
den 25, waaronder ettelijke groote, branden,
die alle tusschen twee en vier nur 's nachts
uitbraken. Sytkowski had herhaaldelijk een
premie gekregen voor het eerste brandalarm,
en de vereeniging, in wier dienst hij was,
had hem menigmaal voor zijn yver in het
ontdekken van branden ryk beloond. De
fijne neus, dien Sytkowski voor brandlucht
had, verschafte hem een aardigen duit aan
bijverdienste, waarmee hij, na van zijn nacht
dienst uitgeslapen te zyn, goede sier maakte.
De politie kreeg ten slotte argwaan, en toen
er voldoende aanwijzingen voor zijne schuld
bijeen waren, liet zy hem, Zaterdag, in hech
tenis nemen.
Er was namelijk den 8sten dezer weer
brand geweestv in een stal in de Soldiner
Stra8se. Het dadelijk ingstelde onderzoek van
de brandcommissie bracht uit, dat de brand
alleen gesticht kon zijn van een erf uit, waar
eenige kwade waakhonden rondliepen. Syt
kowski moest op dat erf, om de zooveel
uren, zyne aanwezigheid aangeven op een
controleklok en de honden kenden hem zoo
doende goed en sloegen niet voor hem aan.
Dezen brand, en een anderen die veertien
dagen van te voren op dezelfde plaats uit
brak, had de brave nachtwaker het eerst
ontdekt en aan de brandweer gemeld.
Bij een huiszoeking te zijnent heeft men
o.a. e6n stuk van een broek gevonden, over
eenkomende met een ander stuk, dat, met
petroleum gedrenkt, dienst had gedaan, om
een van de branden in het Noorden aan te
steken. Achteraf is uitgekomen, dat er een
groot aantal kleine brandjes in de wijk van
den nachtwacht zyn voorgekomen, die zoo
spoedig gehluscht werden, dat de politie en
de brandweer er niet in gemengd werden.
Frankrijk.
Le Poittevin aan het woord en... losloopende
De Parïjsche rechter van instructie Le
Poittevin, die den diamantmaker Lemolne
heeft laten ontsnappen en deswege uit zyn
ambt ontzet werd, is verbaasd. «Ik ben»,
zegt hij, in een door hem gepubliceerde ver
klaring, zeer verbaasd over den maatregel,
dien de regeering tegen mij genomen heeft.
Ik meen volkomen in den haak gehandeld
eigenaardigen gloed over het oude, door
groefde gelaat van het oudje. Pierre, het
oudste kleinkind, zat te wachten op het
avondmaal. De deur ging open en Louis
verscheen. Zyn jas was met sneeuw bedekt
en overal waar hij liep waren de sporen
van water zichtbaar.
Het oudje wendde zich om en zeide
«Arme jongen, dat gij nu nat moet zyn,
nu, het avondeten is klaarhebt gy niets
ontdekt
«Niets, grootmoeder», antwoordde Louis,
«de woning van Jean Rollan is pikduister,
hij en Marie zullen nog wel op het slot
zyn. De oude graaf moet zieker zyn gewor
den, zegt men en men voegt er bij, ten
gevolge van de slechte berichten uit Parijs».
«En toch geloof ik, dat hij met Laroche,
voor vandaag, een samenkomst heeft afge
sproken», antwoordde het oudje.
«Over een uur moet Pierre er eens op
uitgaan want iets voeren ze in hun schild
zij schrokken te zeer, toen ik plotseling in
hun nabyheid was gekomen en verdwenen
als door een bovennatnurlijke macht. Hé,
dat zou een buitenkansje voor mijnheer zijn,
als hij ons geheim eens kende en hij de
vossen in hun hol kon verschalken».
«Hij zou het hol echter niet verlaten»,
zei Pierre misnoegd.
«Schaam je, Pierre I» riep het ondje.
«Wee u, wanneer ooit één druppel bioeds
uw vingers bezoedelen zouUw broeder
Louis is veel zachter en heter dan gij en
verdient veel eerder het geluk, dat ons is
ten deel gevallen en dat ik u wil mede-
deelen».
De broeders luisterden scherp toe.
«Een geluk vroeg Louis.
«Hebt ge een schat QnUekt, grootmoeder
te hebben. Het was zaak voor my, om boven
allen twyfel verheven vast te stellen, dat
Lemoine een bedrieger was, en de diamant
nijverheid te bevrijden van een soort van
nachtmerrie, waardoor zy de laatste zes
maanden gekweld was geworden. De voor
zitter van de Parysehe juweliersvereeniging
en verscheiden andere menschen zeiden my,
dht de handel onherstelbare schade zou
lijden, indien de zaak slepende bleef. De
minister van koophandel verzocht mij per
soonlijk, haast achter de zaak te zetten,
«Zoolang ik hem achter slot en grendel
hield, gebruikte Lemoine elk wettig middel,
om de behandeling van zijne zaak te ver
dagen. ««Laat mij, tegen borgstelling, op
vrye voeten»», zeide hij, »»en ik zal mijne
onschuld bewyzen, door u een diamant te
brengen, dien ik gemaakt heb»». Ik had
niets geen zin om Lemoine's verzoek in te
willigen, en men weet, dat ik zyn advocaat
niet ter wille was. Men oefende echter groo-
ten drang op my uit, en men maakte mij
er een verwijt van, dat ik hem niet tegen
borgtocht vrij wilde laten, opdat hij zyne
proeven kon nemen. Met volkomen goed
vinden van den officier van justitie en de
civiele partyen stelde ik hem ten slotte,
tegen borgtocht, in vrijheid. Nu is er geen
enkel artikel in het Fransche strafrechtboek,
dat politie toezicht wettigt op een man, die
tegen borgstelling op vrije voeten is. Op het
oogenblik zyn er niet minder dan 1000 van
misdrijf beklaagden in Frankryk, die tegen
borgtocht vry rondloopen, maar op geen
hunner houdt de politie toezicht».
Een prachtige toestand 1 Daarbij komt dan
nog, dat de justitie er niet in slaagt de be
drijvers van afschuweiyke moorden als die,
gepleegd op den schilder Steinheil en den
rentenier Remy te Parys, in handen te kry-
gen. De doodstraf afgeschaft, de recherche
machteloos... daar schiet dus niet veel anders
over dan dat men zich schadeloos stelle door
het vervolgen van en het woeden tegen den
ergsten vijand der republikeinsche vrijmetse-
laarsheerschappy de «clericalen» in den per
soon van priesters en religieuzen. Dezen
weet men wel te vinden.
Loardes.
Krachtens byzonder voorrecht van den
H. Stoel, zal 16 Juli a.s. door Z. D. H.
Mgr. Grasselli, aartsbisschop van Yiterbo, tot
intentie van Z. H. den Paus een H. Mis
worden opgedragen in de grot te Lourdes
des avonds tegen 6 uur, het tijdstip waarop
voor 50 jaar de H. Maagd voor het laatst
aan Bernadette verschenen is.
Z. H. stond daarenboven toe dat dien dag
de Panseiyke zegen op de gewone voorwaar
den door den bisschop zal worden gegeven.
«Ge zult het wel hooren, maar nu is het
gebraad klaar».
Zij droeg den dampenden schotel op de
houten tafel, plaatste voor ieder der broeders
een kruik cider en nam toen plaats op een
der vormelooze zitbankjes, die in de hut
voor stoelen dienden.
«Ik ben in Duitschland geboren», be
gon zy.
«Mijn vader was een schipper en zeilde
jaar uit jaar in op verre zeeën, terwyl mijn
moeder met mij in een onaanzienlyk hntje,
op een eiland in de Noordzee, woonde. Ik
was een mooi meiBje gij kunt het gerust
gelooven en ik had menig minnaar.
Zelfs kwamen ze van het vasteland om
het hart van de blonde dochter des eilands
voor zich te winnen maar ik sloeg op nie
mand acht, want ik behoorde van ganscher
harte aan Pierre Gregoire, den knappen
Franschen matroos, die, zoo dikwijls zijn
schip in de nabijheid van het Noordzee-
eiland ankerde, met zijn bootje overkwam.
Doch niemand mocht daar iets van weten,
want myn ouders waren Pierre niet genegen
en op het eiland noemde men hem een
smokkelaar. Maar ik ik kon hem nooit
verlaten. En toen vader en moeder doof
bleven voor mijn smeeken, om mij de echt-
genoote van Pierre te laten worden, verliet
ik het vaderland, ouders en geluk, en ging
met hem weg om hen nimmer meer
terug te zien».
Het oudje hield op. Haar blik werd droo-
merig, als verdiepte zich hare ziel in herin
nering aan vroegere dagenspoedig echter
vermande zy zich en ging verder
«Maar al te zeer hebben ze op hét eiland
geiyk gehad.
Pierre Gregoire was een smokkelaar, en
Italië.
De staking in Parma.
De socialisten, die sedert drie maanden
aan het hoofd staan van de staking der
boeren in Parma, pogen thans de vrijwilligers
te beletten den oogst in te halen en de
socialistische manifesten zetten aan tot geweld.
Soldaten zijn reeds met steenen geworpen
en men heeft de menigte moeten chargeeren,
die de vrijwilligers te ïyf wilden.
De eigenaars hebben vTy willige werklieden
aangenomen voor den oogst. De aankomst
van een trein met werklieden aangekondigd
zynde, werd het station van Parma door
30.000 personen overrompeld.
Toen de trein aankwam werd hy met
steenen gebombardeerd, evenals de soldaten,
die de orde moesten handhaven. Een af-
deeling ruiterij, die toesnelde, werd op re
volverschoten onthaald. Er volgde een vree-
selijk gevecht. Vier andere escadrons kregen
bevel met de blanke sabel te chargeeren.
Er zijn zeer veel gekwetsten, de meeste
militairen.
Den geheelen dag werd zoo wat overal
met revolvers geschoten. De toestand is zeer
ernstig.
Als gevolg hiervan hebben al de werk
lieden van Parma den arbeid gestaakt. De
staking is nu algemeen. Veel personen zyn
aangehouden.
Tegenover het voornemen der werklieden
van Parma om de algemeene staking uit te
roepen, heeft de vereeniging van industrieëlen
besloten deze eventueel te beantwoorden
met de algemeene uitsluiting.
De overheden nemen maatregelen, om in
elk geval te zorgen, dat de staking zich
niet tot de publieke bedrijven uitbreidt.
In de Kamer heeft Giolitti verklaard, dat
de rechtelijke macht een onderzoek zal in
stellen en dat daaruit blijken zal, of de
Kamer van arbeid te Parma eene verboden
vereeniging geworden was. Daar de staking
begint te verloopen, is het mogelijk, dat de
leiderB het tactisch hebben geoordeeld, hunne
toevlucht te nemen tot uiterste middelen.
In ieder geval, zal de regeering de openbare
orde ten strengste handhaven.
De grootredenaar Ferri.
Men weet, dat de socialistische partijiyder
Enrico Ferri onlangs werd geëngageerd door
een impresario, om in verschillende plaatsen
van Zuid-Amerika een rondreis te houden en
niet minder dan honderd redevoeringen over
alles en nog wat af te steken, waarvoor hij
als honorarium zou genieten het bagatel van
honderdduizend francs, plus vrije reis- en
verblijfkosten van hem zelf en zyne familie.
Voor zyn vertrek werd hem een schitterend
feestmaal aangeboden in «Splendid-Hotel»,
een der voornaamste en kostbaarste hotels
-BB^-3
meer dan een zeeschuimer was uw groot
vader. Ik deelde met hem geluk en gevaar,
want hy was mijn eenige steun op de wereld
alle anderen hadden zich van my afgewend.
Een bittere tyd brak voor ons aan. Bij een
strooptocht van grenswachters op de smok
kelaars werd Pierre verwond. Slechts met
de grootste moeite redde ik hem want
ik had hem vergezeld uit de handen der
vervolgers en verzorgde hem, tot hij genezen
was, in een hol. Hij werd weder gezond,
doch zyne kracht was weg. En zoo moest
hy het was een geluk van zyn weder-
rechterlyk bedrijf afzien. Wij vestigden ons
hier, en kwamen wel schraal, doch eerlijk
aan den kost. Menig stuivertje leverde my
myn kruidkunde, die ik op onze stroop
tochten geleerd had, op, doch ik verwierf
daarmede tevens den naam van heks, daar
de hocuBpocus, waarmede ik mij omgaf, de
werking mijner kruiden in de oogen der
boeren verhoogde. Wy kregen een zoon.
Toen hy volwassen was, huwde hij de ver
bannen dochter van een vroegeren smokke
laar, een eerlyk, arm meisje.
Gij zyt de spruiten uit dien echt alles,
wat mij overbleefwant in één jaar verloor
ik echtgenoot en kinderen aan een gevaar
lijke koorts.
Dikwyis heb ik aan het vaderland terug
gedacht, Het dierbaar eiland nog eens terug
te zien, was de vurigste wensch van myn
ouden dag, maar het scheen my onmogelijk
mijn plan uit te voeren,
(Wordt vervolgd).
..-.-f-Cd
