R. Kath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Noord-Rolland.
No. 59.
Woensdag 22 Juli 1908.
FEUILLETON,
II
2"e Jaargang
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Attentie
Wat ze lezen!
Buitenland.
Uit stormachtigs Sagen.
I
m -• -hs
fgn het 13 jarig
v. d. B. aldaar,
are moet worden
ünd, inmiddels
lelijk door haar
1b te half twaalf,
bed waren, nog
reik werkje de
rer haar lichaam
rmist. Woens-
d. K. commis-
Ruysschstraat te
iet plaatakaarten-
'eesperpoort. Op
rijn portefeuille
d. R. dat zijn
- aan geslepen
wjjze verdwenen
niet opgeven of
I ie, dan wel of
De politie doet
Iet bruintje van
am, dat, als ge
worden gegund,
se, in de Rozen-
1 in de deur en
ing binnen van
aat, kwam in de
en richte daar
de doodeljjk ver
niet misse ver-
rd stuk gedrukt,
gruis en een paar
ér getrapt. Met
ongewenschte be-
overzijde gestopt.
Woensdag der
officieele kermis
ndag nog de z.g.
n een feestviering,
tot drinken. Op
jok tegenwoordig
it Eemnes, J. F.
eg met een paar
jj ook de 17-jarige
2 uur huiswaarts
loor R. in gezel-
Bij de Gooijers-
atander met een
n den hals, waar-
en ging. Slechts
e het, of de hals-
Doordat dr. Lom-
werd voorkomen,
Jdels, door mak-
elegeu woning
r het bewustzijn
r door de politie
indag werd hij te
wiens toestand
fronteerd, waarna
aflegde en thans
gebracht,
is een der sol-
te Naarden, als
met burgers te
leden.
jonge maaier te
nd van 4 ponde-
id hij echter een
legde er de zeis
veel gras. Toen
aan den slag en
collega, door in
et zijn zeis neer
1, bij Eindhoven,
ïamels, die blijk-
hadden geofferd,
on 14 messteken
J. genaamd, was
bericht nog niet
hulp was onmid-
huysen van den
spoedig mogelijk
één van hen
16 jaar zijn
den officier van
i Hoogwoud en
rond de 88 jarige
de West-Friesche
ld van het droevig
ouiten het perso-
lalgewater bij het
van een kermis-
e van zes jaren,
er was gehaald,
jrleden.
van de»
tBekker, Span-
s meer verwacht
5—13 Augustus
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS s
60 oents per drie maanden franco aan hnis. Te betalen in
het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nnmmers3 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BUREAUHoogstraat b/d. Langestraat te Alkmaar.
Telefoon No. 266.
ADVERTENTIËN:
Van 15 regels 30 oent.
Elke regel meer 6
Reclames per regel ..15,
Om teleurstellingen te voorkomen,
maken wij belanghebbenden erop
attent, dat het kantoor van ONS
BLAD alléén is geopend des v.m.
van 9 1 en des n.m. van 36 uren.
De Administratie.
Gisteren vonden wij in onze brieven
bus een exemplaar van het Zondagsblad
van De Courant dd. 11 Juli, waarbij
onze aandacht werd gevestigd op een
tweetal schetsjes„De hoogste wet"
en „De stem die eens..."
Beide stukjes hebben wij gelezen en
wij kunnen ze niet anders betitelen dan
schandelijke en liederlijke lectuur. Het
eerste verhaalt van een echtbreuk met
gevolg de echtscheidingin het tweede
beroept een „dame" er zich op, den man
harer zuster, die zelfmoord pleegde, met
eigen hand te hebben doodgeschoten
Dat is nu de Zondagslectuur, welke
de Couranthet slappe aftreksel van
de „neutrale" Telegraafzijnen lezers
opdischt. Dit is de geestelijke zielespijs,
waarmede de abonné's des Zondags
gevoed worden
En dan klagen de ouders tegenwoor
dig nog over de zedelijke ontaarding
hunner kinderen, de statistici wijzen
angstvol op de toenemende zelfmoorden,
terwijl men dagelijks leest van moorden
en aanslagen op het leven Maar is dit
alles bij dergelijke lectuur te verwon
deren? Is het niet juist deze slechte
lectuur, welke den mensch er geleidelijk
toebrengt, voor niets meer terug te
deinzen en alle goddelijke en mensehe-
lijke wetten te overtreden?
Den man, die een ander van het
leven berooft, sluit men op als gevaarlijk
voor de samenleving, maar driewerf
gevaarlijker is hij, die den moord en
den zelfmoord in zijne geschriften ver
heerlijkt of als iets gewoons, iets van-
zelf-sprekends, voorstelt. Hij toch is de
moordenaar der zielen, de moordenaar
van alle zedelijk bewustzijn, waardoor
zijne slachtoffers voor niets terug
schrikken.
Dezulken laat men echter loopen;
men verheerlijkt ze zelfs en de slechte
pers werkt er toe mede, hunne zede-
looze producten oyer de geheele wereld
te verspreiden.
Ook de „neutrale" De Courant leent
zich tot dergelijk schandelijk bedrijf.
Roman uit het Duitsch, van Heiman Hiischfeld,
bewerkt voor «ONS BLAD».
13)
Paleis stond hier naast paleis en ieder
dezer had een geschiedenis van een glanzend
verleden. De prachtige gebouwen stonden nu
echter alle ledigvan alle voorportalen was
het oude eerbiedwaardige wapenschild ver
wijderd en by de meeste was een hord aan
gebracht met het opschrift«Nationaal
eigendom»het was het eigendom dergenen,
die uitgeweken, en by de oproeping door
het Convent niet in hun vaderland terug
gekeerd waren.
Aan een werkman met blauw bazeroen
en roode muts op het hoofd vroeg Marie
naar burger Bourdone. De man wees naar
een deftig gebouw, dat in voorname terug
getrokkenheid door een hek van de straat
'sg afgescheiden.
«Daar», zei hy, «woont de burger maar
wie weet hoe lang, want ik heb een liedje
hooren zingen, dat het reeds niet meer veilig is
in het huis dat men hem ter bewaking toe
vertrouwt. Men moet hier des avonds ver
dachte personen hebben zien rondsluipen en
het Convent schertst niet met zulke dingen».
Lachend ging de werkman verder, terwyi
Marie angstig door het voorhof ijlde en nu
aan de bel trok om den bewaker des huizes
te waarschuwen.
Dof dreunde de bel door het leege ge-
houw. Marie sidderde, het klonk als een
doodsklok, Na een poosje werd een schuif-
De twee bovengenoemde verhaaltjes zijn
daarvan het treurige bewijs. En dan te
weten, dat nog zoovele Katholieken dat
blad lezen, dat nog zoovele Katholieken
met graagte het zeker werkende vergif
inzuigenMoesten zij zich niet schamen,
zulk een gevaarlijk blad in huis te
hebben? En zijn zij er zeker van, vroeg
of laat de schadelijke gevolgen dezer
slechte lectuur niet te zullen ondervinden?
Dan zal het te laat zijn, door eigen
schuld echter. Herhaaldelijk toch worden
ze gewaarschuwd; de katholieke pers
laat g'een dag voorbijgaan, zonder op
dat gevaar gewezen te hebben.
Indien ze niet willen luisteren, zullen
ze het aan zich zei ven te wijten hebben,
indien ze de droeve naweeën ondervinden.
Daarom herhalen wij bij dezen nog
maals onze waarschuwing van vroeger
Katholieken, duldt geen slechte lectuur
in uw. huisgezin, want ze is gevaarlijk
als een slechte vriend en steunt uit al
uwe macht de Roomsche pers, de
Roomsche courant. Verwijdert uit uw
huis al die bladen, boeken en tijdschriften,
welke niet met de katholieke beginselen
strooken, legt er niet mede aan; neen,
zegt kortaf: ik wil dat goedje niet in
mijn huis, want in een Roomsch gezin
past slechts een Roomsche courant en
niets anders.
Alleen op deze manier ontkomt men
het gevaar, want zelfs de zgn. „neu
trale" lectuur is tegenwoordig niet meer
te vertrouwen. Vroeger hebben wij dit
breedvoerig uit De Telegraaf aangetoond
en zijn aftreksel, De Couranttoont het
nu opnieuw. Daarom in het Roomsche
gezin uitsluitend Roomsche lectuur!
Voor al onze lezers.
In aansluiting bij ons hoofdartikeltje
van heden wenschen wij al onze lezers
nog eens aan iets zeer belangrijks te
herinneren.
Wij, Roomschen van Alkmaar en
omstreken, hebben nu onze eigen katho
lieke courant en dankbaar mogen wij
het getuigenhet gaat Ons Blad best,
heel best. Van alle kanten worden wjj
gesteund, soms op de meest verrassende
wijzen. Het abonnementen- en adver
tenties-tal neemt voortdurend toe en door
duizenden worden wij reeds gelezen!
Toch hebben wij nog één wensch
nl. deze, dat al onze abonné's zich nu
eens extra beijveren om Heeren nota
rissen in Ons Blad te doen adverteeren.
Lezers, gelooft ons, gij allen kunt be
werken, dat Heeren notarissen in Ons
Blad adverteeren. Wanneer gij, als
raam geopend en een gezicht met langen
baard verscheen aan de klep.
«Wat wilt gij, burgeres vroeg de portier
met ruwe stem.
«Zijt gy burger Bourdone 7»
«Ik ben hetwat moet dat
«Doe voor my open, ik heb berichten
voor u».
«Ik open voor niemand», antwoordde
Bourdone, «voor niemand, die niet in naam
der eenige en ondeelbare republiek tot my
komt. Ik ken u niet burgeres, tot weerziens.
Reeds wilde hij de klep dichtwerpen, toen
een blik op het gelaat van het jonge meisje
en de smeekende houding hem weerhielden».
Marie trad naderby en zei met fluiste
rende stem
«Is gravin La Oharette hier Om Godswil
denk niet dat ik een spion ben, ik kom van
La Charette, ik ben Marie Rollan».
Angstig en toch wantrouwend zag Bour
done om zich heen.
«Het parool», antwoordde hij even zacht.
«Marie Antoinette 1»
Ale door een tooverhand ging de zware
deur voor Marie's blikken open. Aarzelend
en toch gelukkig haar doel bereikt te heb
ben, betrad zy de prachtige vestibule. Mar
mer en goud glinsterden haar tegen waar zy
hare oogen wendde al deze pracht en heer-
lykheid kwam haar echter voor als een
glinsterend grafgewelf. En stil was het hier
als in het graf. Geen toon, geen geluid wae
rondom haar te vernemen. Het groote ge
bouw leek wel uitgestorven.
«Is zy voorspoedig gearriveerd vroeg zij
den portier, «en de barones ook
«Goddank ja I Morgen verwachten wij
mynheer Felixeen myner vrienden, die de
goede zaak even trouw is toegedaan als ik
klanten van den notaris, te kennen
geeft, dat gij gaarne hunne verkoopin-
gen in Ons Blad zoudt geadverteerd
zien, dan doen die Heeren het. Dwingt
dus uw notaris te adverteeren in Ons
Bladgij vooral, landbouwers, die dage
lijks met den notaris in aanraking komt.
Uwe voorspraak helpt Ons Blad bij
die Heeren veel meer vooruit, dan tien
mooie brieven van onze Administratie
Wilt gij dus gaarne alle verkoopingen
enz. in Ons Blad zien aangekondigd,
gaat dan zelf even naar uw notaris
en vraagt het hem. Dan doet hij het
zeker.
Niet wij dus, maar gij zélf hebt het
in uwe hand.
Ter gedachtenis
Engeland.
van Kardinaal
Ter viering van het eeuwfeest van kardi
naal Manning, is Zondag in 't I-Iydepark eene
groote vergadering gehouden, waardoor het
plan door de arbeidersbevolking was ontwor
pen om zoo den dank deB volks te betuigen
voor alle weldaden, die het aan de sociaal-
politieke werkzaamheid van kardinaal Manning
te danken heefttot aan zyn dood is kardi
naal Manning altijd voor de belangen der
arbeidersbevolking in de bres gesprongen.
Meer dan zee arbeidersvereenigingen met
meer dan 10.000 arbeiders namen aan deze
betooging deel.
Kardinaal Manning was lid der koninkiyke
commissie, die in de jaren 1884 en 1885 het
vraagstuk der arbeiderswoningen onderzocht.
Hij was ook een der eeréten, die pleitten
voor het oprichten van speciale vakvereeni-
gingen voor de arbeider^.
Toen de groote staking in de Londensche
dokken uitbrak, heeft hij er misschien meer
dan wie ook, toe bijgedragen, om den vrede
te herstellen. John Burns, de tegenwoordige
minister, was toen leider der stakers ook
hy heeft de verdiensten van den kardinaal
niet vergeten, maar aan het comité voor de
feestelijkheden een brief geschreven, waarin
hij betreurt, dat 't hem niet mogeiyk is, aan
de betooging deel te nemen. Burns is nog
altyd ziek.
Daar kardinaal Manning een ijverig voor
stander der geheelonthouding was, zoo heeft
ook de «League of the Cross» deelgenomen
aan den Zondag gehouden optocht, evenals
verscheidene Frotestantsche geheelonthouders-
en matigheidsgenootschappen. Ook de Iersche
Liga was vertegenwoordigd. De deelnemers
trokken in vier afdeelingen naar Hydepark,
waar 50 redenaars, waaronder vele niet-
zelf, brengt hem door de barrieren».
«Hij mag dit huis niet binnengaan, hij is
verloren gelijk gij allen I» riep Marie».
«Reeds zonder dit verdenkt men u zelfs;
maar ik moet de gravin spreken, breng mij bij
haar, oogenblikkeiyk moet ik haar spreken».
«Ga met my mee», zei Bourdone.
«Hij is misschien wel wat lichtzinnig, u
zonder meer te vertrouwen, maar gij ziet er
zoo goed en vroom nit, dat het schande zou
zyn, zoo gy een werktuig kondet zyn in de
handen der geweldenaars. Ik breng u by de
gravin».
En het jonge meisje vóórgaande, betrad
hij een langen, donkeren gang, die schijnbaar
een wand afsloot. Daar ging hij naar toe en
klopte driemaal, waarop de geheime deur in
dien wand na korten tijd open ging. Marie
stond tegenover gravin La Charette.
De weinige dagen harer afwezigheid van
het kaBteel hadden de edele dame zichtbaar
veranderd. Heur haar was veel vergrijsd en
op haar gelaat lag zwaarmoedigheid en af
matting te lezen, die zy vroeger niet ge
kend had.
Maria zag een eenvoudige gemeubelde
kamer vóór zich.
Aan een schraag, die zich langs den ge-
heelen muur uitstrekte, hingen verschillende
costumes, die waarschijnlyk den deelnemers
aan de bijeenkomsten op deze plaats tot ver
kleeding dienden. Nu, nog voor Marie met
de gravin één woord had kunnen wisselen,
kwam van achter een voorhang bleek met
alle teekens van angst Louise de Fuisdome
te voorschyn.
«Wat is er gebeurd vroeg zij.
«Zijn wy verraden Ik heb het altijd wel
gezegd, het kon niet goed afloopen, Wie
redt mij
Katholieken het woord voerden.
Den vorigen Zondag was in de kathedraal
te Westminster het feest kerkelyk gevierd,
waarbij ook de aartsbisschop, dr. Bourne,
tegenwoordig was. De groote kathedraal was
stampvol. Na het einde der plechtigheid be
zochten duizenden het graf van den kardinaal.
Oorlog der toekomst.
De Eogelsche schrijver Wells, een der
grootste fantasten in het nuchtere Engeland,
die zich intusschen door zyne fantasie wel
eens tot gewaagde theorieën en gewaagde
beweringen laat meesleepen, heeft onlangs
eene fantastische schildering gepubliceerd,
waarin hy de Amerikaansche vloot door een
nieuwe Dnitsche «vloot in de lucht» zonder
moeite geheel laat vernietigen.
Nu zet hij zijne fantastische beschouwingen
voort en verhaalt, hoe de Duitsche lucht
schepen na den Atlsntischen Oceaan overge
stoken te zijn, plotseling boven New-York
verschynen en in weinige uren de geheel
weerlooze Amerikaansche hoofdstad verwoes
ten en veroveren.
«Reeds van verre zag men in de lucht de
vaartuigen naderzweven. Zy gaan niet aan
stonds over tot den aanval, zij formeeren
zich boven de stad en blyven toezien. Alle
pogingen, om de schepen door het vuur der
verdedigingsbatteryen te bereiken, blyven
vruchteloos. Dan wordt de opstelling boven
veranderd en de aanval begint plotseling.
Alles duurt slechts eenige minuten, 't Eerste
offer viel in de paniek bij de vlucht over
de Brooklyn-brug. Met het ophouden van
alle verkeer kwam eene zonderlinge rust over
het anders zoo jachtende New-York en in de
stilte klonk steeds duideiyker het verre ge
brom van het geschut. Het Amerikaansche
geschnt buiten op de henvels, trachtte tever
geefs de in de lucht zwevende vyanden te
bereiken. Dan hield ook plotseling het schie
ten op. Eene pauze volgde: men onderhandelde.
Het volk wist van niets, tevergeefs trachtte
men per telefoon berichten te verkrijgen
niemand antwoordde. Dan plotseling, midden
in de afwachtende stilte, dreunt een yzing
wekkend gekraak, gevolgd door het geratel
van schoten en den knal van doffe ontplof
fingen de Brooklyn brug is gesprongen en in
Wallstreet en by het raadhuis ontploffen
mijnen. New-York ziet niets en New-York
hoort niets. Alles is donker als in den nacht.
Na een poos zwygt het geweld en 't wordt
weer doodstil. Uit de vensters der huizen
staren de bewonersboven hen in de lacht
glyden stil en geruischloos de Duitsche lucht
schepen, die zeer nabij schynen. In de stra
ten begint het electrische licht weer te gloeien,
eene schreeuwende volksmenigte trekt door
de straten en nu weet de bevolking, wat is
voorgevallen er was een aanval ondernomen
De gravin boog smarteiyk het hoofd.
«Gy doet mij leed, Louise», zeide zy zacht.
«Uwe zelfzucht, uw kleinmoedigheid zijn
den naam onwaardig, dien gy dragen znlt,
onwaardig de familie, waartoe gij behoort.
Geen woord hebt gij over voor het lot der
slachtoffers, die dagelyks vallengeen enkel
woord voor het lot van uw bruidegom. Gy
denkt alleen aan u zelf, terwijl wij zelf toch
zoo'n erbarmeiyk nietige wezentjeB zijn in
het schrikkelijke drama der wereldgeschie
denis, dat zich binnen de grenzen van Frank-
ryk afspeelt, dat het integendeel een eer,
een glorie zijn moet, te mogen behooren tot
hen, die ons in het lyden voorgingenwant
helaas ik vrees, dat het doel onzes levens
nutteloos is.
Immer kleiner wordt de kring voor de
zaak der ongelukkige koninginde waak
zaamheid en omkoopbaarheid harer bewakers
worden door list en geweld verijdeld en
vallen zal Marie Antoinette, gelijk wy allen
het verraad, dat als een gierig monster over
straten en pleinen sluipt, zal ons ten laatste
ook weten te vinden.»
«Het vond u reeds,» riep Marie vurig.
«Om u deze boodschap te brengen, vluchtte
ik van La Charette hierheen. Vlucht om
Godswil, vlucht, allergenadjgste gravin I Laat
mij hier blijven, om den graaf te waar
schuwen en te redden. Geen uur meer zijt
gy in dit huis veilig, de dood zit u op de
hielen.»
De gravin sloeg een arm om Marie en
kuste het voorhoofd van het meisje.
«Myn lief goed kind,» zeide zy, «onge-
twyfeld heeft de angst u verblind. Wel
deelde Bourdone ons mede, dat hy door
eenige lieden verdacht werd, wijl men op
een avond eenige mannen en vrouwen het
en New-York had de witte vlag moeten
hijschen».
Maar al had de overheid besloten tot
overgave, zoo had zij geen rekening gehou
den met de opwinding der bevolking. Door
een toeval gelukt het de massa, een Duitsch
luchtschip aan het zinken te krijgen. Een
nieuwe strijd begint. Aan boord van het
Duitsche admiraalsschip is de Engelsche
schrijver ooggetuige van deze «wetenschap-
pelijke» slachting.
Het raadhuis, het paleis van justitie, het
postkantoor en eene ry andere groote gebou
wen aan de westzijde van Broadway zyn
reeds zwaar beschadigd en voor een deel
in puinhoopen veranderd. Door de luchtsche
pen worden kleine, glinsterende voorwerpen
naar beneden geworpenzy vallen op de
daken, op het plaveisel der straten en
aanstonds slaat een vlammenzee uit de haven
en straten op. Het volk op de straat tracht
zich in de huizen te redden, wordt door
vlammen omringd en vlucht verderdan
ziet men gestalten, die vallen en beweging
loos blijven liggen. Eenige huizen wankelen
en storten met een dof geplof ineen. Boven
in de lucht hoort men daarvan niet veel,
men hoort slechts een dof geratel, alsof
kolen in een kelder worden geworpen. Vlam
men en rook stijgen op. Zoo begon de
vernietiging van New-York. New-York was
de eerste der groote steden, die de geweldige
krachten, die een wetenschappelijke eenw in
de ontwikkeling van het krygswezen had
gebracht, moest ondervinden. Men had alles
gedaan, om de verwoesting zooveel mogelijk
te beperken, maar het was onmogelijk de stad
in bezit te nemen, zonder haar tegenstand
te hebben gebroken.
Vooreerst keerde men zich alleen tegen
Broadway. In een lange rij, rustig en geslo
ten, trokken de schepen over de stad en op
den grond teekenden vlammen, puin en
lijken den weg die zij boven genomen heb
ben. Het beneden-New-York was een groote
vuurzee, waaruit ontkomen onmogeiyk was...»
En plotseling komt de gedachte by den
Engelschen schrijver op «Wat hier mogelyk
is, boven het reusachtige New-York, dat is
ook mogelijk boven Londen en ons kleine
eiland in de zilveren zee heeft zijne onkwets
baarheid verloren.»
Oostenrijk.
Aanslag op den Aartshertog Rainer.
Toen de 81-jarige aartshertog Rainer Zon
dag een wandeling maakte, wierp zich plotse
ling een onbekende man met getrokken mes
op den ouden aartshertog. Onmiddellijk snel
den eenige dienaren toe, wierpen zich op
den aanvaller en overweldigden hem. De
grijze aartshertog scheen uiterlyk niet ver
schrikt en verdween zonder het minste letsel
hotel zou hebben zien verlaten, en van wier
bestaan men niets wist; maar dat hij ons
hier verbergt, daar weet men niets van.»
«Helaas, het tegendeel is waar, misschien
wordt op 't oogenblik reeds een aanklacht
tegen hem ingediend, misschien zyn de
gerechtsdienaren al onderweg, om u gevangen
te nemen. Het parool, waarmee men Bour
done naderen kan, is verraden, uw archief
op La Charette geopend, de geheime lade
met zijn papieren opengebroken.»
Onwillekeurig verbleekte de gravin, terwyi
Louise luid jammerde.
«Dat is ons doodvonnis,» zei ze toonloos.
«En heeft Jean, uw broeder, de papieren
niet kunnen vernietigen, gelyk ik hem last
gaf 7» vroeg zy eindelyk.
«Jean»...
Marie verstomde. Zou zij haar eigen broeder
van het ellendigste verraad aanklagen by
zyn weldoeners 7 Zou zij den vloek op hem
laden, die, zy voelde het, maar al te zeer
verdiend was 7
«Ik begryp u, mijn kind,» zei de gravin
liefelijk.
«Uw broeder is overmeesterd; men heeft
hem toch niet gekwetst, men heeft toch
menschelyk in het dorp huisgehouden
«Jean en de dorpsbewoners maken het
goed; u echter gravin, verkeert in het
grootste gevaar, iedere minuut vertraging kan
u het leven kosten. Raapt het allernoodzake
lijkste bijeen en verlaat deze plaats, gy zyt
op het oogenblik overal veiliger dan hier».
«Waarheen? Waarheen?» jammerde Lonise.
«In den dood I» zei de gravin vol ernst,
«op het pad doorweekt van adellyk bloed.
Zoo gy kunt Marie, red dan Louise, red myn
zoon, laat mij echter aan myn lot over»,
(Wordt vervolgd),
li
1
W
;i
'él
iSfa
'-Vl-0.il.-