feuilleton!
No. 09.
Woensdag1 26 Augustus 1908.
24e Jaargang
R. Kath. Nieuws- en Jkd'irerteittie'tola.cl
voor MoorS-Hollaud.
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Buitenland.
AOVERTENTIËN t
Onze gevleugelde vrienden.
Uit stormachtige Dagen,
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
50 cents per drie maanden franco aan huis. Te betalen in
het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers3 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BUREAUHoogstraat b/d. Langestraat te Alkmaar.
Telefoon No* 266.
Van 15 regels30 cent.
Elke regel meer 8
Reclames per regel 15
In Ons Blad van Zaterdag j.l. stonden
twee stukjes, die met eenigen goeden
wil wel als tegenhangers kunnen be
schouwd worden.
Onder „Binnenland" met tot titel
„Vogelbescherming" was een Koninklijk
Besluit geplaatst, betreffende het onder
de bescherming stellen der soorten
vogels, terwijl in het bijblad een inge
zonden stuk„Onze gevleugelde vrien
den" prijkte, dat zoowaar de vogels
min of meer tot 'smenschen vijanden
stempelde.
De schrijver erkent, dat de vogels
akkers en tuinen zuiveren van onge
dierte, maar zegt .J ze zuiveren
tuinen en akkers van nog meer. En
dan zien we wat aardbeien, alle (ten
minste alle in zijn tuin) aalbessen,
kruisbeziën en frambozen verslinden
door die beschermde vogeltjes, terwijl
ze thans ook aan zijn appelen en peertjes
beginnen. Nu is bet wel spijtig, als je
in een miniatuurtuin zoo je luxe ziet
wegpikken en verklaarbaar is 't, dat
je dan de vogels een goeie reis naar
de nonvlinders wenscht. Te hopen is
't echter dat die wensch niet in ver
vulling gaat. Wat een oppervlakkig
lezer, die weinig studie van het vogel-
vraagstuk heeft gemaakt, echter uit dit
goedmoedig-spijtig stukje zal halen is
dit: dat het nut van de vogels niet erg
groot is, de schade, die ze berokkenen
daarentegen belangrijk.
En tegen het postvatten van een
dergelijke meening dient met kracht te
worden opgekomen. Want een niet te
weerspreken feit is het, dat de vogels in
't algemeen genomen, de beste vrienden
van den mensch zijn. Stille, rustelooze
werkers zijn het. Te weinig wordt
hierop de aandacht gevestigd. Te veel
heerscht bij het publiek de meening,
dat de vogels wel lieve, aardige diertjes
zijn, maar voor 't overige vrijbuiters,
die ten schade van den mensch rooven,
wat ze krijgen kunnen.
Eén soort wordt, vooral door de
stadsmenschen, nogal beschermd, n.l.
de musschen. Deze gevleugelde apachen
worden gevoerd, zelfs worden nest
plaatsen in den vorm van bloempotten
voor hen beschikbaar gesteld, 't Gevolg
is, dat de musschen zich verbazend ver
menigvuldigen en daardoor werkt
men indirect een verstandige vogelbe
scherming tegen. Want het gevolg is,
dat de meest nuttige soorten verdreven
Roman uit het Duitsch, van Herman Hirschfeld,
bewerkt voor »ONS BLAD».
23)
•Opgepast, wij komen aan land onder
brak bem de stem van den tweeden en jon
geren man. De boot stiet tegen den oever,
behendig sprong Fierre op het strand.
•Gy kent de afspraak,» zei hij, >vaartwel.<
Hy bleef staan en zag de boot na, die
zich met rassche riemslagen verwijderde.
Toen ging hy langzaam naar het huis toe
en klopte aan. Een oogenblik later verscheen
Robert aan een der kleine vensters van zyn
slaapkamer.
•Wie is daar buiten vroeg hij.
•Iemand, die in dit huis thuis behoort,
antwoordde Fierre met zyn ruwe, diepe
stem, >ik ben de kleinzoon van moeder
Gregoire en ik heet Fierre Gregoire.<
Robert stiet een kreet uit van verrassing,
maar daar lag geen vreugde over het on
verwachte bezoek in opgeslotenen inder
daad, Fierre's verschyning gaf er weinig
aanleiding toe. De kleinzoon van moeder
Gregoire kon ongeveer midden in de veertig
zyn, maar naar het uiteriyk leek hy achteraan
in de vyftig. Het dichte bruine baar werd
reeds sterk grys en een groote baard be
schaduwde byna het geheele gelaat.
•Pierre,» hernam Robert nadenkend, »nu
zal ik dan eindeiyk, eindelijk het geheim te
weten komen, dat myn leven omsluiert.»
»Nu,« bromde de man die bulten stond,
swordt er opengemaakt voor me?»
worden uit de nabijheid der menschen,
waar zij in tuinen en akkers zoo hoog
noodzakelijk zijn. Daarom zijn er ver
schillende ornithologen, die er voor zijn,
het musschengeslacht zoo niet uit te
roeien, dan toch aanzienlijk te beperken.
Het middel, dat zij daartoe aanraden
is o.a. vooral het vernielen der tweede
broedsels en wel om deze reden, dat
hieruit de meeste wijfjes voortkomen,
de vruchtbare moeders van volgende
geslachten.
Als de musschen de straat ruimen,
zullen de nuttiger soorten in de nabij
heid der menschen komen nestelen,
terwijl ze thans, door de musch ver
drongen, zich in onbewoonde streken
moeten terugtrekken.
Er zijn echter nog andere oorzaken,
dat deze nuttige soorten zich in de
stilte zijn gaan verkluizen.
Op de eerste plaats natuurlijk de
domme vijandschap der menschen, die
ze om hun zang of voedsel ving. Maar
deze oorzaak daargelaten, die alleen
door onderricht en het verspreiden van
goede denkbeelden is te verhelpen, moet
men vooral in 't oog houden, dat door
de steeds voortgaande cultiveering van
den grond de natuur der vogels wordt
aangerand. Niet alle soorten kunnen
zich even gemakkelijk in de veranderde
toestanden schikken.
Wat toch is het geval?
Bij het cultiveeren van een woeste
streek wordt allereerst alles omgehakt,
't Is noodig om den grond vrij te krij
gen, zeer zeker, maar meteen worden
alle nestplaatsen van de vogels weg
genomen. En 't kan niet uitblijven, dat
men later veel last van rupsen en
larven krijgt. De meeste insecteneters
toch jagen alleen het gebied om hun
woning af. Op een kalen akker en
hoevele staan er niet naast elkaar
zullen dus weinig vogels verschijnen en
bijgevolg het ongedierte welig tieren.
Hoe gemakkelijk is dit te verhelpen 1
Men late bij eiken akker slechts wat
struiken staan of zet ze er neer. Liefst
zoo wild mogelijk. De gevallen blaren
stil laten liggen. (Dit is ook een be
langrijke kleinigheid). Al spoedig zal
één of meer vooglenparen zich in dit
stukje natuur komen vestigen en de
gevolgen zullen niet uitblijven. Vooral
bij tuinbouw, waar met den grond ge
woekerd wordt, zal men niet spoedig
eenige vierkante meters voor dit doel
afstaan. Iedere vierkante meter levert
zooveelMaar een klein hoekje minder
bouw, zal de opbrengst van het overige
•Ik kom aanstonds,» gaf Robert terug,
•maak grootmoeder niet wakker, de dokter,
die maandelyks van Sylt hierheen komt, heeft
streng verboden, haar slaap te storen.»
Enkele oogenblikken daarna opende de
jonge man de deur voor den laten gast.
•Kom binnenzei by, •wilt gij voor
dezen nacht myn kamer voor lief nemen
Morgenvroeg sal ik grootmoeder dan op de
hoogte brengen, en zy zal gelukkig zyn, u
weer te zien.»
Fierre zag met zichtbaar welgevallen op
den jongeling neer, wiens bevalligheid het
bleeke sterrelicht nog verhoogde; hij greep
zyn hand en trok hem tot zich toe.
•Zijt gij Robert?» vroeg hij.
•Dat ben ik I»
•Gy zijt een flinke, deftige knaap gewor
den,» meende Pierre glimlachend, >het was
toch maar goed, dat ik u in het boech niet
liet omkomen, als een hond, maar het wordt
tyd, dat gy andere menschen, andere dingen
ziet, alvorens hier als een koraalrif vast te
groeien. Is Louis thuis
•Louis vaart als stuurman op een Ham-
burgsch schip,» antwoordde Robert, >maar
de reis die hy op het oogenblik maakt, zal
wel de laatste zyn, want hy wil gaan trou
wen en het huis overnemen.»
•Bent gy dan maar alleen met het oudje
•Geheel alleen.»
•Hoor eens Robert,» zei Pierre, »wat
dunkt u, zoo wy nog een weinig bleven
keuvelen, ik heb u nog zóóveel te vertellen,
wat niet iedereen behoeft te weten en de
nacht zwygt. Ik zie hier een bank, het
weder is zacht en om te slapen komen wy
toch nog vroeg genoeg.»
•Met genoegen,» antwoordde de jonge
man, de huisdeur achter sich sluitend en
ontegenzeggelijk vergrooten.
Een enkele maal ziet men aan den kant
van een akker een ouden, vermolmden
boom staan. Helaas, maar een enkele
maal. Meestij ds wordt zoo'n oud, half
dood product opgeruimd. En toch was
het wenschelijk, dat overal in de bouw
landen zulke holle oudjes voorkwamen,
't Zijn toch bij uitstek goeie broed
plaatsen. Vele vogels toch en niet
de minst nuttige nestelen in holle
boomen, waarnaar zij den naamholen-
broeiers dragen. Bekende vertegenwoor
digers zijnhet zwarte roodstaartje, de
witte kwikstaart, de vele soorten mee-
zen, boomklever en boomkruipertje,
verschillende soorten spechten, enz.
Deze laatsten gaan nog wel eens voor
boomenvernielers door. Ze hakken met
hun beitelvormigen snavel n.l. gaten in
de boomen om insecten te bemachtigen
en bewerken, zegt men, ook gezond
hout. Onderzoekingen door yogelkenners
(Von Berlepsch o a.) hebben echter vrij
zeker uitgemaakt, dat de oogenschijnlijk
gezonde boomen, welke de spechten
behakten, van binnen rot waren en
doorvreten.
Als men nu echter geen oude, holle
boomen voor holenbroeiers heeft staan,
hoe deze vogels dan toch op zijn gebied
te krijgen?
Ook hierin is voorzien. In den handel
zijn n.l. nestkastjes, zoo getrouw mo
gelijk de natuur nagebootst. Als deze
aan de boomen worden opgehangen,
zullen ze, bij een geschikte omgeving,
al spoedig door een uer bovengenoemde
soorten worden betrokken. De opmerk
zame wandelaar zal dan ook in de
staatsduinontginningen tusschen Bergen
en Schoorl verscheidene nestkastjes aan
het jonge hout zien bevestigd. Zoo geeft
het Rijk een wijs voorbeeld. Want in
de bosschen bewijzen de holenbroeiers
ontzaglijke diensten. Waar men dus
oude boomen opruimt, en met name
hier in Alkmaar een ware razzia er
onder houdt, doet men verstandig van
afstand tot afstand nestkastjes te plaat
sen. Anders zal men spoedig onder
vinden, dat het jonge hout aangetast
wordt. En mogen nu die overigens zeer
nuttige vogels al eens een kersje pluk
ken, of een aardbei stelen of zelfs een
heel bessen- of frambozenstruikje leeg
plunderen, och gun ze ook wat van
den grooten oogst, dien ze mee hielpen
verwerven. Wensch ze niet naar de
nonvlinders of waar ook heen, want
dan zoudt ge zelf spoedig last van non
vlinders en dergelijke hebben.
zich naast Pierre zettend; »ook ik verlang
er vurig naar een geheim te leeren kennen,
dat de smart mijns levens ie... een geheim...»
•Wat belet u verder te spreken?» vroeg
Fierre, toen de jonge man plotseling inhield
en een beweging maakte als wilde by van
Pierre weggaan.
•Vergeef me,« zei Robert verstrooid, «ik
weet niet moeder Gregoire dacht altyd
aan u als aan een zoon, wiens levenswandel
haar deed twyfelenmag ik uwe hand vast
grijpen, Pierre, de hand, die eenmaal den
knaap opgenomen en naar hier gebracht
heeft
Fierre lachte hardop den psycholoog zou
die lach als een gemaakte vrooiijkheid ge
klonken hebben, maar toen zeide hy
•Waait de wind uit zóó'n hoek? Heeft
men u hier met zoogenaamde goede grond
beginselen verrijkt en met moraal en deugd
tot grooten jongeling opgevoed Nu gij kunt
mijn hand gerust aanraken, tot heden kleeft
er geen bloed aan.»
De ruwe toon van den man was zóó
overtuigend, dat Robert hem begon te ver
trouwen.
•Zyt gij boos, Pierre,» zei hij.
•Ik nietik kan niet denken, dat gy eerst
naar de vlag vraagt, alvorens gy met het
schip aanlegt, dat zich naar uw koers richt.
Vertrouw mij, jongeling, beschouw my als
uw vader, en vertel my, hoe gy hier in
deze eenzaamheid leeft.»
Het hart van den jongen man was te
vol, dan dat hy het niet ontsluiten zou voor
dengene, die hem zelf om vertrouwen vroeg;
daarenboven wist hy, dat Fierre eenmaal
Felix La Oharette uit een groot levensgevaar
redde, en daarom aarzelde by nog minder,
hem alles te openbaren, wat in de vervlogen
Bedenk, dat de vogels zooals Brehm
zegt in zijn „Thierleben" „het even
wicht bewaken in de dierenwereld en
„de te sterke vermenigvuldiging voor
komen van de leden der andere klassen,
„vooral van de insecten, die een woestijn
„zouden maken van de wereld, indien
„deze aan hen was prijsgegeven
„dat de diensten, die de vogels ons
„bewijzen, van meer beteekenis zijn
„dan de schade, die zij veroorzaken".
En hoor naast dezen man der weten
schap een den dichter, die zong:
•Hoor eens tuinbaas, 'k wil 't wel weten,
'k Hou myn erwtjes liefst voor mij,
Maar de vogels moeten eten,
Evengoed als ik en gy 1»
Daarom: bescherm de vogels 1
A. B. t. B.
Frankrijk.
Anti Clericalisme en de affaires
De maire van St. Genis Terres-Nolres heeft
een besluit uitgevaardigd, waarby elke open
bare godsdienstige betooging op het grond
gebied der gemeente wordt verboden.
Dit is gebsurd mét het oog op het eerste
plaatselijk H. Sacramentscongres van het
bisdom Lyon, dat daar op 28,29 en 30 Augustus
zou plaats hebben. By deze gelegenheid zou
een H. Mis in de open lucht gecelebreerd
worden, welke dgpr minstens 10.000 menschen
zou worden bijgewoond.
Het congres zal nu elders plaats hebben.
Men kan denken hoe erkenteiyk de handel-
dryvende bevolking van St.-Genis jegens den
burgemeester zal zyn.
Aan hunne vruchten...
Frankryk schijnt aan den vooravond te
staan van eene nieuwe revolutie. De alge
meens ontevredenheid wordt steeds grooter
en de vruchten van de steeds hernieuwde
pogingen de sectarissen van 't slag van Viviani
om in de harten der arbeiders de lichten
des hemels te dooven, beginnen rijp te wor
den aan den boom der ontevredenheid.
Nu wordt het in 't Zuiden weer onrustig.
Weliswaar zyn de wynbouwers oogenschijn
lijk tevreden zy maken nu betere zaken en
hunne dringendste wenschen zijn ingewilligd
Daartegenover gist het nu in de arbeiders
bonden.
Genezingen te Lourdes.
Met de groote nationale bedevaart zyn
thans te Lourdes 330 genezenen aangekomen,
die van ongeneeslijke kwalen en gebreken
op wonderbare wyze werden hersteld. Daar
is de postbeambte die te Angoulême by een
spoorwegongeluk zoo zwaar werd gewond,
dagen tusschen hem en den vader van Olaire
was afgehandeld.
Oplettend luisterde Pierre toe, donkere
wolken overschaduwden zyn gelaat, want
maar al te duideiyk maakte hy uit de woor
den van den jongen man op, dat deze een
reine innige liefde koesterde voor de speel-
genoote zijner jeugd. Verstomd zat hy daar,
toen Robert geëindigd had zyn donker oog
staarde strak over de watervlakte, daar vóór
hem.
•Zou het een beschikking van God zyn
mompelde hy zacht voor zich heen.
•Is het Gods woord, dat tot my roept
laat uw plan varen Doch neen», onderbrak
hy zich zelf>zou de ellendeling ongestraft
biyven, zou ik niet nakomen, wat ik hem
gezworen heb Opnieuw wendde hy zich
tot den jongeling hij scheen een besluit te
hebben genomen.
•Hoor mij aan, Robert», zei hy bijna
plechtig»ik, die u eenmaal aannam, heb
het eerste recht op u, en om hiervan ge
bruik te maken, u met my mede te nemen,
ben ik gekomen. Ginds ligt het schip ge
ankerd, dat ons naar Frankryk brengen zal,
en morgen, zoodra het nacht geworden is,
wacht ons hier een roeibootje, dat ons aan
boord zal brengen».
De jongeling was bleek geworden.
•Weg van hier... nu reeds... Olaire ver
laten...»
•Het moet», antwoordde Pierre»meer
nog, het doel onzer reis moet geheim ge
houden worden doch het is een edel doel
Felix La Charette wil u aan den dienst van
Lodewijk XVIII toewyden, ik kan het vroe
ger dan hij. Wel niet een stryder voor het
koningsschap, maar een wreker van het
koningsschap, ten opzichte dergenen, die dit
dat de spoorweg maatschappy hem een groote
schadevergoeding toekende en die twee jaren
later tijdens de processie met het Aller
heiligste zich geheel genezen gevoelde.
Daar is de eerw. zuster Maxlmilien uit
Marseille, wier herstel door kardinaal Andrieu
na grondig onderzoek miraculeus is verklaard,
daar is Mevr. Broussin, die ziek naar Lour
des gegaan, zóó terugkwam, dat haar eigen
zoon haar niet herkendethans ook nog in
blozenden welstand.
Meer dan 1000 zieken zyn thans gekomen,
vol hoop, maar ook vol geloof.
Kerkdiefstallen.
De Matin geeft een tabel, waaruit biykt,
dat de kerkdiefstallen in de laatste jaren
in Frankryk onrustbarend zyn toegenomen.
In 1904 waren het er nog maar 1 op de
zes maanden in 1905 tweein 1906 reeds
13in 1908 46 in het geheel of 7 per
maand 1 Er is nu byna geen streek meer in
Frankryk, waar in dit jaar geen kerk ia
beroofd.
Anti-clericale onverdraagzaamheid.
Bij de begrafenis van de slachtoffers der
ramp van de Couronne te Toulon had de
minister van Marine, die de begrafenis by-
woonde, de katholieke geestelijkheid verboden,
den lijkstoet te volgen.
Naar aanleiding hiervan heeft de katho
lieke afgevaardigde voor Finistère, de be
kende graaf Albert de Mun, een brief ge
schreven aan den minister van Marine, waarin
hij krachtig en vrijmoedig protesteert tegen
die beleedigende uitsluiting der geesteiyken.
•De tegenwoordigheid der geesteiyken in
den begrafenisstoet zou een openbare hulde
zyn geweest, gebracht aan de dooden door
de bedienaren van den godsdienst, waartoe
zy behoorden», schryft graaf De Mun.
Duitschland.
Duitsche Katholiekendag.
De Duitsche Katholiekendag heeft, naar
aan den Univers wordt gemeld, ten Vaticane
een zeer goeden indruk gemaakt. Men ziet
er met vreugde, dat de Duitschers de traditie
van politieke eenheid en sociale actie, waar
aan ze hun succees te danken hebben,
voortzetten.
Graaf Zeppelin.
Over graaf Zeppelin schryft de Allgem.
Ev. Luth. Kirchenzt.>De graaf ie, geiyk
een reeks van de grootste uitvinders en
ontdekkers, een geloovig Christen... een kin-
derlyk vroom en ootmoedig man».
Het fonds voor den nieuwen ballon heeft
reeds de twee millioen Mark ten volle
bereikt.
Amerika.
Het Amerikaansche Socialisme.
Taft en Bryan en Hearst en nog een ander
zyn candidaten voor het presidentschap. De
verrieden en zich met zijn schatten verryk-
ten, wil ik u maken».
•Wat hebt gy voor plannen stamelde
Robert ontsteld.
•Gy zult het hooren. Een aantal dappere,
het koningsschap toegedane mannen hebben
op zich genomen door goedheid of geweld
de mannen tot gedeelteiyke vergoeding der
gestolen goederen te dwingen, die zy sich
tijdens de revolutie als bloedprijs toeeigenden.
Op de eerste plaats komt Jean Rollan aan
de beurt, de bezitter van La Oharettehy
was het, die onder den schyn van vriend
schap den vader uwer Claire, bruid en eigen
dom ontstalhy was het, die de moeder
van Felix La Charette, een waardige vrouw,
naar de guillotine voerdehy was het die
een tyran voor zyn lieden werd en die nu
zwelgt in vreemd goed. Wy voeren hem weg
naar een ontoegankelijk oord, wy houden
recht over hem, wy dwingen hem, den Techt-
matigen heer van La Charette, graaf Felix,
de helft van zyn vermogen behooriyk af te
staan, en gy zult het zyn, die deze daad
volbrengt... gy...»
De jongeling schudde het hoofd.
•Niet ik», zei hy, >graaf Felix zal het
bezit versmaden, dat ik op zoo'n manier
voor hem verwerf niet voor dit doel, Fierre,
wil ik met u meegaan. Gy hebt een recht op
my, maar vorder het niet voor dezen prys».
•Gy weigert dus», vroeg Pierre ruw, waar
wy alleen voor het koningsschap werkzaam
zyn Nu goed, handel dan voor u zelfook
gy zyt een slachtoffer van Jean Rollan, ook
uwe ouders klaagde hy aan, wyi hij de wraak
uws vaders, een goed koningsgezinde in den
omtrek van La Charette, vreesde; ook uwe
ouders bloedden onder de byi en Jean Rollan
was hui» beul, (Wordt wrvglgdjy
