40.-.
tiery,
TUMES.
X,
R. Rath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Noord-Holland.
1
Zaterdag 5 Juni 1909.
3d* Jaargang
FEUILLETON.
f 1,95.
elei 187.
ek Paygiop.
isscherij.
ramen.
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Magna Peccatrix.
Buitenland.
rglop 7.
[n,
rende prijzen.
>Irecteur.
a/d. „Toalast."
tare Xlkma»*,
Sit nummer bestaat uit 6 bladz,
Alkmaar8che Katholieken
en Middenstand.
JL
T
-
>1
9 9
©ii
oatbleden.
^LVBB, KLOSSEN
rden aan liuia ge-
amaksn enz,
d- en Zilversmid.
:reos
66.
|p van
geven
Keke-
coopen
iBank-
jtheek
|s van
in het
1,
nnenschooumakert
PLiFONDS.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
10 cents per drie maanden franco aan hnis. Te betalen in
het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke mummers 3 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BUREAUHoogstraat b/d. Langestraat te Alkmaar.
Telefoon No. 266.
ADVERTENTIËN
Van 1—5 regels80 eent.
Elke regel meer6
Reolames per regel16,
Kleine advertenties van 130 woorden, bij roornitbet. 26
Een der kenmerken van onzen tijd
is zeer zeker wel de neiging die zich
allerwege en op elk gebied openbaart,
om de menschen bijeen te brengen in
een „Vereeniging". Wij bevinden ons
als het ware in het teeken van het
Vereenigingsleven. Dames en heeren
met goede, middelmatige, misschien
sommige zelfs, zonder stem, vereenigen
zich tot Gemengde koren; winkeliers
met diverse zaken organiseeren zich tot
spaarkas-ondernemingen en anderzins;
zij die 41 dan géén aanleg hebben het
publiek op de planken te boeien of te
vermaken, stichten rederijkerskamers
geleerde heeren, visschers, politieagenten
of dames met eenigzins geëmancipeerde
begrippen, men kan opnoemen wie men
wil, tegenwoordig, zoodra zij op eeni-
gerlei gebied maar een kleine overeen
komst vertoonen met een ander mensch,
dan kunt ge er van verzekerd zijn, dat
zij thuis behooren in een of andere
Vereeniging. Is er geen stoffelijke
band te bedenken om met elkaar in
contact te komen, dan zijn overeen
komst van neiging, het koesteren van
verlangens, of vrees om werkelijk of
denkbeeldig gevaar, reeds redenen te
over aan het sein van verzamelen te
gehoorzamen. Niets tegenwoordig, ge
dachte noch meening, materieel noch
geestelijk doel, ontkomt aan de heden-
daagsche usance, n.l. het voorwerp te
worden van- of het fundament te vor
men van een Vereeniging. Op alles
legt dit tijdsteeken haar stempel. Het
luchtschip zelfs, nauwelijks tot eenige
volmaaktheid gekomen, de vliegmachine
nog in de eerste periode van wording,
ook zij kunnen evenmin in het onme
telijk ruim aan dien eisch des tijds
ontvluchten.
Is dit samentrekken van menschen,
op elk gebied en in eiken stand, in
dezen modernen tijd, op zich zelf reeds
een bespotting van het moderne begrip
«dat de eene mensch naast den ander
leeft als de verpersoonlijking van een
individueel begrip, van den anderen
kant is dit „zich zelf vereenigen'' een
overweldigend bewijs van de christelijke
opvatting van den mensch als sociaal
wezen hetwelk slechts o, zoo weinig
noodig heeft, om die natuurlijke neiging
in practijk te brengen.
Erkent de tegenwoordige wereld, los
van alle hoogere begrippen, door baar
„Vereeniging1' dagelijks meer en meer
haar individueele onmacht en onderlinge
afhankelijkheid, des te meer brengt zij
ondanks zich zelve en daarvan onbe
wust, hulde aan de aloude christelijke
leer, die elk mensch afhankelijk erkent
van God, den Schepper van geest en stof.
Het ontwaken eener ziel.
N aar het Duitsch van Anna Baronnesse v. Krane
Bewerkt door O. L.
Dan zag xq omhoog naar de ontelbare
•terren, die aan den zwarten hemel lichten
en fonkelden en hare omgeving icheen haar
toe een vreedzaam leger te zijn dat, wach
tende op de bevelen dee veldheeren, in
Gode beacherming alnlmerde.
Ofschoon reeds vele duizenden verzameld
waren, kwamen 'a anderen daage nog zeer
vele menachen aan. De rijen werden aan
houdend dichter en een buitengewone ver
wachting, een hooge, koortaachtige «panning
lag op aller gelaat en klonk nit alle ge
sprekken, Thana moeat dan voorgoed uit
gemaakt worden wat van den wonderbaren
leeraar en Thaumaturgo» ala waarheid te
honden zon zijnin elk geval waz het
een wachten op komende dingen die zeer
groot en geweldig moeeten wezen. Aller blikken
waren gevestigd op een rotsblok In het
midden der legerplaat», dat ala van zelf
Mag men den eisch stellen, dat elke
Christen, zich bewust is te zijn een
sociaal*wezen, en^als zoodanig verplicht
niet alleen voor zichten de zijnen te
zorgen, doch ook, bij ontoereikendheid
van andere krachten, zich te verbinden
tot wederzijdsche hulp en ondersteuning,
hoeveel te meer geldt dan die eisch den
Christen bij uitnemendheid, den katho
liek. De geschiedenis van vele eeuwen
is daar om het bewijs te vinden, dat
in de katholieke leer en in derzelver
toepassing voor den economisch sterke
en zwakke de kracht aanwezig is, om,
juist in de tegenstelling zwak en sterk,
de natuurlijke trek voor gemeenschap
en sociale samenleving, ten voordeele
van beiden, op den voorgrond te bren
gen. Toen de oude gilden als 't ware
een uitweg waren van katholieke samen
werking, en de godsdienst de onderlinge
band hechtte, die de gildenbroeders
samenhield, brachten zij èn geestelijke
èn wereldlijke voorspoed. Door het ver
kondigen van nieuwere (feitelijk oud
heidensche) theoriën, waarbij het indi
vidualisme op den spits gedreven werd,
ondermijnde men de sociale werking
van dien gulden tijd, en schiep men
dien kouden energie van het nog heden
geldend en heerschend egoïsme, dat in
het verdwijnen van elke kleine zelf
standigheid slechts ziet een steeds aan
wassen van eigen aanzien en macht;
dit egoïsme op haar beurt weder roept
in het leven die felle meedoogelooze
concurrentie op elk gebied, welke heden
ten dage ten toppunt schijnt te zijn
gestegen.
Vooral zijn het de arbeidende en de
middelklasse, die door deze sociale wan
orde bet meest te lijden hebben. Aan
gezien echter de arbeidersstand het
allereerst en het zwaarst den druk
gevoelde, veroorzaakt door het verbre
ken der sociale bewustheid en daaruit
volgende samenwerking, trad in dien
stand ook het spoedigste de reactie in.
En hoewel thans onder een andere leuze,
schaart zich allerwege het volk wederom
te saam en zoekt, hoewel nog steeds
huldigend de leer van het individualisme,
met de grootste inconsequentie heil in
wederkeerig hulpbetoon. Waar men het
oog ook wendt, overal ontwaart men
organisaties van den werkenden stand,
die heden ten dage uit zelfbehoud en
ter versterking van eigen krachten zelfs
ingrijpen in het bestaan der middel
klasse door hunne coöperatieve instel
lingen.
Ofschoon niet direct, ondervond ten
laatste ook de Middenstand in niet ge
ringe mate de kwade invloed van het
vernietigen der sociale gemeenschapszin,
en dat des te meer, aangezien er in
zijn boezem zelf de stof te over aan
wezig was, ter opwekking van concur
rentie, die in tijden van socialen vrede
en algemeen heerschenden godsdienstzin
kan worden sluimerend gehouden. Men
gunde elkander wat, uit naastenliefde,
aangewezen scheen ala de plaats vanwaar
de menigte moeat worden toegesproken.
Het moest wel xoo sijn dat de prediker
aich deze plaats nitkoos. Achter het rotsblok
steeg de berg steil omhoog. Vóór de rota
lag de hoogvlakte, waarop het volk zich
gelegerd had. In de verte schitterde het
meer van Genexareth ala een zilveren achild
in het licht van den dageraad en nog verder
lichtte de sneeuwmassa van den Hermon
en sloot spookachtig den gezichteinder. Vol
majesteit was de tempel, welke de natunr
hier voor den grooten Leeraar gebouwd had.
De natnur was stil en rustig als onder den
indrnk van het oogenblik dat zou aanbreken.
Geen windje bewoog zachtkens de friasche
morgenluchtde bloemen en struiken van
allerlei soort, die in stralende kleurenpracht
de groene velden bedekten, hielden hnnne
bladeren onbewegelijk omhoog en alleen de
leenwerikken zongen en kwinkeleerden hoog
boven de matige omgeving.
Plotseling hielden alle gesprekken op en
één kreet ging door de menigte>De
Meester, de Meester 1<
Sen kleine schare mannen kwam den
berg af en in hnn midden wandelde HQ,
wien aller verwachting gold.
Magdalena'a hart begon zoo hevig te
kloppen, ale wae het dat hare borst sou
men concurreerde met eerlijke middelen
door rechtvaardig te zijn, men beschouw
de elkaar weer als gelijkgerechtigden,
geschapen tot eenzelfde einddoel.
E.
(Slot volgt
V NOS ÉÉN WEEK
„Slechts één week scheidt ons nog
van de verkiezingen. Al wat nog aan
de voorbereiding ontbreekt, moet in die
ééne week geschieden. Zij die tot nu
verzuimden hun volle aandeel in den
strijd te nemen, hebben nog slechts deze
ééne week om in te halen, wat zij
verzuimden.
Wij hopen dat het overbodig is, maar
willen toch niet nalaten thans de par-
tijgenooten en geestverwanten nog eens
aan te sporen om alles te laten rusten
om zich geheel en al te wijden aan den
verkiezingsstrijd. Elk uur dat men vrij
kan maken moet nu aan de partij en
haar strijd gegeven worden.
In verschillende distrikten zijn nog
altijd een aantal partijgenooten die nog
niet in 't vuur zijnlaten zij bedenken
dat iedere dag er een van nog slechts
weinige is en dat dus elk tijdverlies
nu onherstelbaar is Wie van plan is
te juichen bij gunstigen uitslag, moet
nu ook mede zorgen dat die gunstige
uitslag er komt.
Dus allen op, aan het werk."
Bovenstaande opwekking lezen wij in
Eet Volk.
Wanneer onze kieners haar willen
beschouwen als tot hen gericht en er
naar handelen, dan hebben we er niets
aan toe te voegen en kunnen met het
volste vertrouwen de uitslag tegemoet
zien.
En waarom zouden ze niet Het
algemeen belang is toch ook het hunne
AMERIKA.
Het algemeen Canadeesch Concilie.
Volgens de Oanadeesche bladen beeft de
Paus door iQn apostolischen legaat, Mgr.
Donato Sbaretti het eerste algemeene conci
lie in het begin van den zomer te Quebec
laten bQeenkomen. Alle aartsbisschoppen, bis
schoppen, de oversten der religieuze orden
congregaties en een aantel theologen zijn op
het concilie nitgenoodigd. Het zal een groot
sche niting van het katholieke leven in Ca-
nada zQn.
Het Katholicisme heeft zich in Canada
in de laatste jaren sterk ontwikkeld. Vol
gens het »Oatholic Directory* telt het katho
licisme in Canada, op eene totale bevolking
van 6—7 milioen 2.508.785 aanhangers ver
deeld over 8 aartsbisdommen, 21 bisschop
pelQke diocesen, 4 apostolische vicariaten en
1 apostolische prefectuur, bestuurd door 3962
priesters van wie er 2734 tot de wereld
geestelijken en 1228 tot de ordesgeestelijken
behooren.
springen. »Komt Gij, mQn Redder spraken
hare lippen in bijna toonloos gefluister. Hare
handen legden zich krampachtig in elkaar
thans wae het unr der uitkomst geslagen.
De Zoon des Menschen wierp een langen
blik op allen die Hem wachten en HQ had
medelijden met hen, want zQ waren als
schapen zonder herder en zQn gelaat kreeg
een uitdrukking van de teederste goedheid
als dat eener moeder tegenover haar kind.
HQ steeg op de vrij liggende rots en zette
zich neer, terwQl zQne leerlingen zich om
Hem heen plaatsten. Nog eenmaal gleed zQn
blik over de menigte en het werd iedereen
te moede ais zag HQ hem alleen aan onder
de duizenden. Dan verhief de Heer sQne
stem, zoo helder en dnidelQk dat iedereen
Hem verstaan kon en Hemel en Aarde ver
namen de Boodschap
•Zalig zijn de armen van geest, want
hnnner is het RQk der Hemelen
Achtmaal werd de saligprijzing uitgespro
ken, achtmaal werd de kroon des eeuwigen
Levens beloofd... maar niet aan hen die
door de wereld gekroond werden. Integendeel,
slechts de armen, de bedroefden, de xacht-
moedigen, de vreedzamen, de barmbartigen,
de vervolgden en degenen die hongeren en
dorsten naar de gerechtigheid, konden zich
verheugen en jubelen, want hnnner wae het
Het aantal kerken bedraagt 2399, terwQl
13 seminaries met 1607 theologanten voor
den aangroei van het aantal gesstelQken
zorgen.
DUITSCHLAND.
Keizer en Tsaar. Het bezoek, dat keizer
Wilhelm, op uituoodiging van den Tsaar,
dezen laatste in Ficsche wateren zal brengen,
geeft de >Nene Freie Pr esse* aanleiding op
te merken, dat deze samenkomst vermoede-
lQk een nienwe toenadering tusschen Rol
land en Dnitschland zal inleiden.
De >Wiener Allgemeine Ztg< acht dit
daarentegen onwaarschQnlQk. Het zal een
beleefdheidsbezoek zonder meer zijn, meent
zQ, en Rusland zal aan den kant van Enge
land blQven.
In Petersburg stelt men het weer voor,
aleof keizer Wilhelm zichzelf heeft nitge
noodigd. De Tsaar en Tsarita zouden, zoo
heet het verder, pas tegen den 20aten hnn
kruistocht op zee begonnen zQ», maar heb
ben nu den dag van vertrek vervroegd.
De Stjandard, het jacht van den Tsaar,
zal den 14den naar Finland vertrekken. De
ministers van bultanlandsche zaken, van ma
rine en van het keizerlQke hof zullen de
Teaar vergezellen.
Te Petersburg hecht men groote beteeke-
nis aan de geheel onverwachte ontmoeting.
Zeppeling terug. Met groote hartelQk-
lieid heeft Friedrichshafen graaf Zeppelin
Donderdagochtend bij zijn terugkeer ver
welkomd. Voor het Deutsche Haus had
zich een groote menigte verzameld, toen
de helden van den dag, na het luchtschip
te A'anzeli geborgen te hebben, in een mo
terboot over het meer aankwamen. Aan
het hoofd liep de graaf, dan volgden Durr,
Stahl, Bacher, Lau en Kast, in een kleedij,
alsof zij uit den oorlog kwamen. De lucht-
schipperkapitein Lau had op den terugtocht
een moeielijk karwei verricht. Men had, om
hei luchtschip omhoog te krijgen, zooveel
ballast van allerlei- aard gelost, dat Lau het
loopgewicht in de middengang van het schip
moest vervangen. Hij moest nu als levend
loopgewicht tusschen de twee schuitjes heen
en weer kruipen, zoodat de brave man als
geradbraakt was, toen het doel bereikt was,
De menigte juichte de luchtschippers luide
toe. Graaf Zeppelin maakte dankbare bui
gingen naar alle kanten. Sedert vijf dagen,
zeide hij tot zijne getrouwe omgeving, ben
ik nu pas tot rust gekomen.
De Engelsche pers is vol lof voor het
geen Zeppelin volbracht heeft. De Times
spreekt van een wonderbaarlijke verrich
ting, de Daily Telegraph stelt Zeppelin en
zijne negen luchtschippers op een lijn met
de Argonauten van de oudheid, de Daily
Express noemt den tocht de meest groot-
sche luchtvaart, die de wereld ooit heeft
aanschouwd.
De Morning Post komt met ook andere
bladen tot de slotsom, dat Engeland zich
krachtig en aanhoudend zal moeten inspan
nen, om den voorsprong, dien Duitschland
heeft, ook maar halverwege in te halen.
Zij ontveinst zich niet, dat de verbetering
van de nieuwe luchtkruisers onmetelijke
HemelrQk I
Dan verklaarde Jezus, waarin de ware
gerechtigheid bestond. HQ voerde zQne hoor
ders op tot de hoogste hoogten dier alieB
omvattende deugd, zoodat allen bevangen
werden van een heilige vreeze, want welk
menechenkind kon zoo iets bereiken Doch
HQ troostte hen met te wQzen op den Vader
in den Hemel, Die zulks niet van hen vor
derde. Die zou hen hulp en bQstand ver-
leenen door de enge poort te gaan, want
HQ wil niet den dood van den zondaar,
maar dat hQ zich bekeere en leve 1
Verder leerde Hij de menechheid, hoe zQ
tot den Vader moest bidden, tot den Vader
Die elk haar op ons hoofd geteld had,
zonder Wiens wil geen mnzch van het dak
valt en Die zQne zon laat schQnen over
rechtvaardigen en zondaars.
Onze Vader, Die in de Hemelen woont I*
herhaalden duizenden monden. Het klonk
als het rnischen van een geweldige zee en
de harten der menschen werden vervuld van
het besef eener goedertieren en liefdevolle
Godheid.
De verheven Redenaar maakte met zQne
blank lichtende handen eene beweging en
wees op de lelieën, die als stille biddenden
naast zQn spreekgestoelte stonden.
•Ziet de lelieën dei velds,< sprak HQ en
voordeeten, die Engeland tonutoe aan zijn
j ligging als eiland te danken heeft gehad,
ernstig bedrijgen. Het is nog niet goed uit
te maken, welke gevaren Engeland van de
militaire en strategische toepassing van
luchtschepen te wachten heeft, maar juist
daarom kunnen zij' zooveel te geduchter blij
ken. Zeker, is dat geen verdedigingswerken
te land er voldoende bescherming tegen
zullen bieden. Het is daarom de plicht van
de regeering, den vooruitgang van de lucht
vaart zoo krachtig mogelijk te bevorderen.
De keizer heeft aan Zeppelin een zeer
hartelijk telegram gezonden. Hij verklaart
zeer verheugd te zijn over het bericht, dat
Zeppelin van plan is, binnen zes weken t«
Berlijn te komen.
BELGIE.
De taalstrijd. In het HandtlMad van
Antwerpen vinden wQ een brief opgenomen
van den heer D. Glaes, schrQvende als alge
meen voorzitter van het Davidsfonds (de
•VJaansche katholieke instelling, die levert
op het gebied der Nederlandeche taal- en
volksbelangen*.) Daarin zegt hQ
Sedert meer dan vQf en-zeventig jaren
verkeeren de Vlamingen, de meerderheid van
de Begleche bevolking, in een toestand van
minderheid, die, door geheel de wereld, bQ
geen enkel volk, dat vrQ is, zijns gelQken
vindt.
VQf-en-zeventig jaren verzetten de Vla
mingen zich tegen dien toestand, maar te
vergeefs als waren zQ een overwonnen volk,
worden zQ in eene vreemde taal bestnnrd
en onderwezen, kunnen zQ, zonder ervaren
te zQn in het Franich, niet tot de minste
officieele betrekking geraken.
Al de openbare besturen zQn in den grond
Fransch middelbaar en hooger, gedeeltelQk
zelfs lager onderwQs wordt den Vlamingen,
of zQ 't verstaan of niet, In die taal gege
ven tot zelfs het onderwQs in den gods-
dienst, dat nogthane veeleer tot het hart dan
tot den geest moet sprekeD, gebenrt in 't
Fransch i
Weina, wil de Vlaming aan zQn vader
land en zQn geloof rechtzinnig verkleefd
blQven, zoo moet die toestand veranderen.
Daarom vraagt het Davidsfonde, dat het
Corigree (der Katholieke Werken) vreedzame
middelen zonde beramen om de taalrechten
der Vlamingen op gansch gelijken voet te
stellen ale die der Walen. Wat er in de
eerete plaats aan de Vlamingen dient ver
schaft te worden, ie een volledig onderwQe
in hnnne moedertaal en door hnnne moeder
taal, van in de lagere tot in de hoogeschool
en verdere geiQkheld van rechten en plich
ten met hnnne broeders de Walen.
Zoo, maar zoo alleen, tallen de Vlamin
gen Vlamingen blQven, verkleefd aan hnn
vaderland en hnn geloofwant taal en zeden
en godsdienst van een volk hangen nanw
te zamen I
Daarop laat het H v. -4. volgen
WQ moeten in de lagere, jongere geeste
lijkheid nog de eersten Vlaamschen priester
ontmoeten, die niet denkt zooals de alge
meene voorzitter van het Davidsfondehet
gansche jonge geslacht, geestelQken en lee-
vroeg of zQ niet aan de lelieën een voor
beeld wilden nemen. HQ wees naar boven,
naar de leenwerikken en sprak een andera
vergelijking nit. Dan verlevendigde zich de
moed in de zielen der armen, der weenenden,
der bedroefden, van de strQdera om het
bestaan. Zij hadden van nn af in God een
machtigen Helper in den nood, niet een
harden, gruwzamen tiran, zooale hnnne
priesters leerden
Immer verder drongen de stralen der
geestelQke Zonne, die aan den berg voor de
lQdende menschheid opging en een nieuw leven
vol dank en jubel ontsprong aan den stroo
menden bron van Genade en Zaligheid. TQd
en ruimte waren voor de menschen ver
dwenen, vergeten waren alle kleinigheden
en kleinzieligheden. Haat, nQd en tweedracht
zwegen. Al deze dagelQksche menschen ver
anderden in heiligen en helden, het RQk
Gode was gekomen, de Engelen jubelden en
de duivels sidderden.
Zoo kon alleen HQ spreken, die er het
recht toe had en de macht. En HQ alleen
kon sluiten met de onbeperkte zekerheid
des Heeren, Wien het oordeel in alle dingen
toekomt.
(Wordt vervolgd).
- - -