HAN, 5IJN rfierij, S, IOSTUMES. Hi. Kath. Nieuws- en Advertentieblad voor Noort'1-Holland- \m BEDIENING. Zaterdag 12 Juni 1909. 3dJaargang 20. prijzen, ^ALKMAAR. FEUILLETON, Buitenland. Jkmaar, Telei 187. Irs a f 1.25. hoek Payglop. ivvasscherij. der ramen. Ktesvereenigingen No. 47. >t adres: iUISII en te ontbieden. 10 0 T, Vergaderingen. E ÊLOGBS en GOUDEN ÏMBANDEN, JHES, KNOP- LRUISJES en 'ayglop 7. irreerende prijzen. Directeur. hjL 1, a/d. „Toelast Verschijnt Woensdag en Zaterdag. Dit nummer bestaat uit 6 bladz Alkmaarscho Katholieken en Middenstand. Magna Peccatrix. V WE ZULLEN ZIEN L AR, Is lid voor de Tweede ran Nooid-Holland, ,e Alkmaar. de bekend is, behoeft ONS BLAD. or zijn naam staand der R. K. Kiesvereeniging IAAKMAN, Alkmaar, Voorz. ïeiloo, 2e Voorz. lkmaar, le Secr. EiEN, Sohagen, 2e Secr. ïaar, Penningm. IWSUIJS. I maal. 'D, ZILVER, SLOKKEN worden aan huis ge- Ift Schoonmaken enz, erd Goud- en Zilversmid. ran binnenschoonmaken 3n van PLAFONDS. k Kusters. 'Alkmaar» ABONNEMENTSPRIJS SO oents per drie maanden franco aan huis. Te betalen in het begin van ieder kwartaal. Afzonderlijke nummers3 eent. Uitgave van de Naaml. Vennootschap »Ons Blad". BUREAUHoogstraat b/d. Langestraat te Alkmaar. Telefoon No. 266. ADVERTENTIËN Van 15 regels 80 eent. Elke regel meer 6 Reclames per regel15 Kleine advertenties van 130 woorden, bij voornitbet. 25 Zl) die zich tegen 1 Juli op ONS BLAD wenschen te abonneeren, ontvangen de tot dien datnm verschijnende nummers gratis. (S1 o t). De inwerking echter van de idéé, dat de mensch is een zelfstandigheid, die naar menschelijke willekeur al dan Diet mede behoeft te werken tot instand houding der maatschappij, dus feitelijk slechts voor zich te zorgen heeft, vond ter verwoesting een groot veld in den Middenstand, waar het „ophouden van onderling hulpbetoon" ten slotte moest ten gevolge hebben een verdwijnen van tal van minder sterke collega's, en „het slechts voor zich zelf zorgen" moest beloond worden door rijkere toevloeiing van aardsche goederen naar den sterk- sten. Waar de Christelijke leer ophield in eere te zijn, en slechts het grof materialisme in de plaats trad, daar moest de Middenstand, aangevallen van boven door het groot kapitaal, van be neden bestookt door de arbeids-coöpe- raties, en inwendig verteerd door het vuur eener felle concurrentie, al spoedig het beeld vertoonen van een „ten doode opgeschrevene". En ging er reeds een juichtoon op in het socialistische kamp, bij het voor uitzicht dat binnen een niet al te groot tijdsverloop de Middenstand met zijn inhoud het proletariaat in geen geringe mate zoude komen versterken, juist misschien die juichtoon is door den Middenstand aanhoord als een krachtige oproep, om het voorbeeld der arbeidende klasse te volgen, en zich als van ouds her weder te verzamelen, om zoodoende langzaam aan zich te herstellen van de geleden verliezen, en al voortschrijdend en onderling samenwerkend zich te ontdoen van dwaalbegrippen en mis standen, die den wortel van zijn bestaan sinds lang hadden aangetast en ver zwakt. Juist door het klinken van dien juichtoon is men zich meer bewust gaan worden van het groot gevaar, dat alom dreigend zich samentrok tegen „de kern der Maatschappij", en als vrucht van dit ontwaakt bewustzijn, zien wij thans in schier alle landen en plaatsen ver rezen en nog steeds verrijzen Midden- standsvereenigingen, die gestaag met meer doorzicht zich richten naar hun doel „de weder opbloei van den Mid denstand". Rust echter het voortbestaan van het gevaar voor dien stand, en vindt het daarin zijn oorsprong en voeding, iu het zich losmaken van de christe lijke leer op alle gebied, dan moet men Het ontwaken eener ziel. Naar het Lultsch van Anna Baronnesse v. Krane Bewerkt door O. L. 41) Al de pauwen uit den hof waren gevlogen en verdwenen, slecht» een sat nog stervend Ineengedoken in de nabijheid van de fontein, die haar monotoon geruisch te midden van het akelige tooneel der verwoesting voortzette. 'Dat is het werk van roovers geweest 1» reizigers en drongen angstig bij de zelden elkaar. h 'Slechts E Hij alleen Dismas kan het geweest zijn I is tot zulke verwoestende aan ballen in staat I» riepen de mannen en de vrouwen herhaalden sidderend den gevreesden naam -. «Dismas 1 Dismas 1» Akelig klonk dien de stille eenzaamheid der omgeving, agdalena stond aan den grond genageld van smart en ontzetting. Haar vreeeelijke gas eer, wien »ij zooveel dank schnldig was 8, niet ®eheel bedorven kon achten, had zich dit misdrijf op de ziel geladen I oe spoe g moest de maat zijner zonden vol ook, hoewel erkennende het vele goede, hetwelk neutrale Middenstandsvereeni- gingen (echter door onbewust toe te passen die losgelaten leer) reeds tot stand brachten, ook tot de erkenning komen, dat slechts door in eere te herstellen de godsdienst en hare voorschriften, ook in het sociaal leven, men ten leste zal kunnen komen tot een bevredigende oplossing van het middenstands-vraag stuk. Dat dit laatste slechts met het grootste succes zal kunnen bewerkstel ligd worden in katholieke Middenstands- vereenigingen, zou geen nader betoog hier behoeven, indien niet moest betreurd worden, dat nog zoovele katholieken te Alkmaar uit de middelklasse, hoewel kunnende weten dat hier een dusdanige Vereeniging bestaat en hun hulp en actieve belangstelling zeer noodig is, van de waarheid hiervan nog niet door drongen schijnen te zijn. Hoevele handeldrijvenden en indu- striëelen zijn hier niet, die zonder twij fel aanspraak mogen maken op den naam van „goed Katholiek", en toch hunne eigene organisatie negeeren, toch onbe wust voortleven als huldigden zij den oud-heidensche leer: „laat ieder maar voor zich zelf zorgen". Yan verschillende vereenigingen op allerlei gebied, van kegelclubs en zang koor, van liefdadige instellingen, mis schien wel zelfs van de „onthondings- bond" zijn zij lid, doch der Vereeniging, die ten doel heeft hun eigen stand krachtiger te makeD, schenken zij geen aandacht. Toch, indien men goed doordrongen is van zijn katholiek beginsel en men dit beginsel wat ruim durft toe te passen, dan moet men, gevoelende de ontoereikendheid van eigen krachten, of die ontoereikendheid waarnemende bij zijn evennaasten, van zelf reeds aangezet worden om zich met anderen tot wederzijdsche hulp en ondersteu ning te verbinden. Niet de gedachte mag ons daarvan terughouden„och ik heb het niet noodig", noch de echt onchristelijke be wering „dat het dwaas is mede te werken tot het in het leven houden van zijn concurrenten", ook het gewone uitvluchtje „dat zoo'n Vereeniging toch niets uitvoert" mag hier niet gelden, eerder dienen wij ons er van te be schuldigen dat wij zelf „niets uitvoeren" als we onze medewerking en belang stelling in deze weigeren. Z. H. Paus Leo XIII, z. g., haalt iu zijn Encycliek „Rerum Novarum" de teksten aan: „Een broeder die door „een broeder geholpen wordt, is als „een sterke stad", en „Het is beter dat „twee personen te samen zijn, dan dat „iemand alleen is, want hunne veree- „niging is hun voordeeligvalt de een, „de andere helpt hem opwee den „eenzame, want als hij valt heeft hij „niemand om hem op te helpen,. Laat een elk uit de middenklasse over die xgn en de rechtvaardige vergelding volgen het krnis, waarvoor hg zooseer vreesde en waarvan hg nachts droomde 1 'Nu, als Dismas de brandstichter geweest is, behoeven wfj niets te vreesen», meende Nathan. 'Die brandschat slechts rijke lieden en laat menichen al» wi) met rnst. Gij kunt u gelukkig achten, Miriam, dat gij alles ver laten hebt, anders was het n slecht vergaan 'Luister I» onderbrak Magdalena hem. »Ik hoor in den tuin iemand kreunen 'Het is de wind, die door de verdorde hoornen speelt... Het is de vlam in het inwendige van den pninhoop... De pauw daar aan den fontein I» spraken de anderen door elkaar. Maar Magdalena schudde het hoofd. 'Het is een mensch l< seide zij en drong zonder vrees in den tuin, door de vernielde poort, die nog half in hare hengsels hing. Hare gezellen volgden haar, door nienwsgie righeid gedreven. Daar lag in een hoek bij de rookende puinen een haifverbrand menschelijk lichaam, dat van Mardnc. HU leefde nog en bewoog zich. Van afgrijzen verborgen de vrouwen haar gelaat. Alleen Magdalena boog zich over den ongelnkkige met tranen in de oogen. Zjj hief zijn lijdend hoofd met zachte hand op en zocht hem nit hare veldflesch te drinken te geven. woorden eens nadenken. Zij geven den zwakkere moed om voort te werken en waarschuwen den sterkere zich niet te blijven afzonderen, want ook hij kan later misschien hulp noodig hebben wellicht komen dan de katholieke mid denstanders, die thans reeds zóódanig aan de vereenigingskoorts lijden, dat zij de R. K. „Hanze" te Alkmaar over het hoofd zien, er toe, ook nuttige in stellingen te helpen in stand houden en tot bloei te brengen, en vinden de gemakzuchtigen en zij die voor geen enkele buitengewone arbeid of tot be langstelling toonen zijn op te wekken, in die Hulden Woorden aanleiding, ook buiten hun eigen zaken zich eens wak ker te toonen. Een dergelijke toename van katholieke middenstands actie zal niet alleen ten goede komen aan den katholieken middenstand, doch degeheele Alkmaarsche burgerij zal er mede in de toekomst de vruchten van plukken. E. Mevrouw Roland Holst betoogde in „Het Volk" met klem van redenen, dat men een Unieliberaal, als bijv. Mr. Bor- gesius, die wel voor algemeen mannen- maar niet voor algemeen vrouwenkiesrecht is, niet mag stemmen. Het gezinshoofden- kiesrecht der antirevolutionairen acht zij democratischer, dan het beperkte vrouwen kiesrecht der Liberale Unie. Immers dat laatste sluit de arbeidersvrouwen, die ge meenlijk jong huwen, uit en geeft een overwicht aan de „bezittende klasse". Maar, zoo wierp men haar tegen, zoo'n Unieliberaal is toch vóór "Staatspension- neering". Mevrouw Holst lacht om zooveel naïvi teit. Ziet ge dan niet, zoo roept zij uit, dat de linkerzijde de „zorg voor oude arbeiders" gebruikt om de sociaal-de mocratie en de arbeidersklasse zand in de oogen te strooien?' Ziet ge niet hoe zelfs haar meest geavanceerde fraktie, de vrijzinnigudemocratie, op haar laatste congres feitelijk bekende, dat nu erge en eenstemmigheid over al of niet staats- pensionneering in hare rijen bereikt was, zij in zee zou gaan met een zoo vaag mogelijke leuze, d.w.z. zonder uit te spreken, hoe zij zich die „zorg voor de ouden van dagen" wel voorstelde? Ziet ge niet dat juist de vaagheid der leuze een vereischte voor de Unie-liberale groepen is orn samen te kun nen gaan met de lokkende verkiezings leus van „zorg voor de ouden van dagen" op hun vlag; geschreven. Ach, niet om die zorg is het hun te doen, en de millioenen die deze kosten zou, zijn zij geen van allen geneigd te geven, maar een pakkende leuze hebben zij noodig om de arbeidersklasse wijs te maken, dat zij overvloeien van hervor mingsgezindheid en druipen van demoL. cratie. En de soc.-dem. moet de arbei- Drinken kon hg nog. Begeerig slokte bg het waterdan opende hg de oogen. >Gg... Meesteres... stamelde hg. >Ta, ik, arme man 1 Hoe is dat ongeluk over u gekomen Hg xag haar aan met een uitdrnkklng in ign blik, xooals hg nooit te voren kon gehad hebben. »De roovers wachtten, tot wij allen beschonken waren», rentelde hg. >Dan staken xe het hnii in brand en braken in. Ik ont waakte, xag vlammen, niets dan vlammen om mg heen en bemerkte dat ik xelf ook in brand stond. Ik vlnchtte weg en viel hier neer en trachtte de vlammen te dooven door mg in het gras te wentelen... Ach, was ik maar gestorven I» Magdalena gaf hem weer te drinken. 'Ewarn er dan geen hnlp vroeg een der mannen. 'Hulp? Waarvandaan? De stad is verre... Fabius is naar Bome... Wie moest hier helpen >En de anderen vroeg Magdalena. 'Endymion xag ik liggen met gespleten schedel, de dienstmaagden hoorde ik schrei en...». Marduc's stem weigerde plotseling en men xag, dat het spoedig met hem gedaan zon ign. Toch raapte hg alle krachten bg elkaar en sprak «Gij vergeldt mg het kwade met goed, meesteres?» xuchtte hg vragend. ders juist bewaren om in hun strik te loopen. Deze socialistische schrijfster stelt dus hoegenaamd geen vertrouwen in de vrij zinnige stembus-leuzen. Het zou daarom dan ook al zeer kras zijn, als de socialisten bij' de herstem mingen de Unie-liberalen hielpen ver kiezen. Zij zouden daarmede toonen, ,dat zij hun liefde voor „algemeen kiesrecht" ver loochenen, dat zij het met hun „anti these": de arbeid contra het kapitaal, niet ernstig meenen, en de antithese tusschen de Christelijke en de moderne levensbe schouwing, ten slotte ook hun houding bepaalt. ENGELAND. Men is en bigft in Engeland toch maar bang voor Dnittchland's werkzaamheid in zake krggstoerustiDgen en met name die voor de luchtscheepvaart. Dat dese vrees ongunstig moet werken op allerlei gebied is aan geen twgfel onderhevig. De verhouding tusschen Engelschen en Dnitschers in Engeland is in het oog loopend vgandig geworden en door het telkens uit spreken van die vrees wordt de meening gesuggereerd bij het volk, dat de oorlog onvermijdeigk is. Dat zelfs ministers daaraan meedoen, maakt het niet beter. Op bet Britsche perscongres is zwaarwichtig gesproken over het gevaar, dat Engeland bedreigt. Inderdaad is 't een onheilspellende toe komst, waarin de spreken hun hoorders laten xien. Lord Rosebery begon, en minister Grey volgde met te xeggen, dat hg beaamde al wat Rosebery had gezegdtoen volgde minister McEenna, ook al instemming betui gende met de vorige sprekers, en Woensdag Balfour, op wien minister Haldane volgde met de verklaring, dat hg elk woord van den vorigen spreker onderrchreef. Balfonr zei, kort samengevat, het volgende: De xelfhesturende koloniën moeten in de eerste plaats zorgen voor eigen verdediging, maar tevens voor die van 't rijk, en dit ook in hun eigen belang. Zorgen sy alleen voor zich zelf, dan kannen zij nooit sterk en veilig zgn. Een machtige vloot is in de eerste plaats noodig, maar zg zou in een oorlog bloot verdedigend kunnen optreden, als zij geen landmacht in den mg had. Bovendien kan een vloot volstrekt onmogeigk een land tegen eiken inval beschermen. Er moet dus een gosd ingericht leger wezen in 't moe derland en ook in de koloniën. Die land macht behoort zoo te worden ingericht, dat, al staat elk leger geheel onder de regeering van zgn land, die legers, samen voor het rgk vechtende, zijn als één krijgsmacht. Vroeger, vervolgde Balfour, was 't de stelregel, dat elk schip van de Engelsche vloot in staat moest wezen overal heen te gaan. Nu kan dat met de onderzeesche booten, de torpedojagers ens. niet meer. De vloot moet zich tegenwoordig samentrek- »Dat beveelt mg de Heer, die ik navolgt» antwoordde Magdalena xacht. In zijn blik zag zg eene geheel veranderde uitdrukking en ging voort»Ik vergeef n, arme Mardnc 1 Moge de Almachtige zich over n ontfermen I» Dan stennde zg het gewonde hoofd, totdat de dood den oplichter van de villa van Magdala uit xgn lijden verlost had. Zwggend hadden de anderen het tooneel aanschonwd en eenige mannen namen het ïgk van Mardnc op en droegen het naar een door den brand gespaard tuinhuisje, opdat het niet een prooi der hyena's xou worden. Dan verliet het gexelschap diepbewogen de plaats des onheils en niemand sprak een woord, totdat de muren van Capharnaum in zicht kwamen. De gansche nacht zat Magdalena bg Jezus' Moeder en vertelde haar alle dingen die gebeurd waren. 's Anderen daags ging zg vol moed nit in de straten der stad om te informeeren wanneer de geliefde Meester in de itad zon komen. Dikwijls werd zg erkenddan dreef men met haar den spot of wendde zich van haar af, maar zg sloeg er geen acht op en verdroeg hetgeen zg verdiend had en vroeg al maar door'Komt Jezus van Nazareth ook hier? Hebt gg niets van Hem gehoord O ja, men had Ut* van Hem gehoord ea ken, en aangezien het moederland nog de grootste bevolking heeft en het rgkst is, behoort zg in de eerste plaatst de moeder- landsche kusten te verdedigen. Indien de groote strgd moet komen, rallen de slagen dan ook vallen in de Noordzee, het Kanaal en in het Blgemeen de bnurt van het eilan- denryk, en misschien in de Middellandsche Zee. Daar zal het lot ook van Australië, Canada, Znid- Afrika worden beslist. Paniek hoeft er, met het oog op den mogeigken strgd, niet te wexen, maar niemand kan er aan denken zonder zorg. De woorden van Grey, ongewoon in den mond van een minister van bnitenlandsche xaken, moeten zorg baren. Maar voor vrees is geen aan leiding, zei Balfonr, want, naar zgn over- tniging, is het Engelsche volk lichameigk noch geextelijk achternitgegaan en zal het op de hoogte van xgn taak wexen, al* de nood aan den man ie. Is het wonder, dat de pers zich gaat verxetten tegen dit onbedoelde vreeiaanjagen ITALIË. Rome zonder Paus. Tgdens de jongste zitting van den gemeenteraad te Rome hield burgemeester Nathan een rede, waar in hij zijn vreugde uitsprak over het feit, dat het sub-Alpijnsche parlement ook Ro me had verklaard tot hoofdstad van Italië. Aan het einde van de rede liep opeens een der linker bloc-broederen met een tril ling van onverzoenlijken haat in zijn stem: „Maar jammer is het dat de Paus er woont." Deze kleingeestige uitroep geeft nu de „Osservatore Romano" aanleiding tot een geduchte philippica. „Welk een haat, zoo schrijft het blad, welk een onwetendheid en welk een on dank! Indien de Pausen niet te Rome wa ren geweest, dan zou de stad bij uitne mendheid, de „Urbs" nu onbekend zijn, zij zou zijn teruggezonken tot den toestand van-elke oude stad, zij zou niet die roem rijke geschiedenis gehad hebben die haar alleen tot luister strekt. Misschien zou zij geen enkel monument bewaard hebben van haar eerste geschiedenis, door den haat, dien de overwonnen volken koesteren te gen de „beheerscheres der wereld", „De tegenwoordigheid van de Pausen heeft het gevolg gehad, dat de afstamme- lingen van die overwonnenen, die naties, tot onmacht en slavernij gebracht, bekeerd zijn tot liefde voor Rome en zich verheugd hebben het rijk van Rome fe zien uitbrei den over de algemeenheid van alle zielen. „Het heilig imperialisme van Rome heeft het den eerbied de toewijding en wat nog meer zegt de onverbreekbare liefde doen verwerven van heel de wereld, alle eeuwen door. Rome triomfeert over de verscheiden heid van aard en karakter, van overleve ring en zeden; Rome trekt tot zich aller verstand, hart en gezindheid. „De jammer der tijden en de overhëer- sching van een Cesariaansche politiek heb- beni n den loop der eeuwen sommige Pau sen verplicht buiten Rome te leven. Die tijden waren voor Rome altijd rampspoe dige tijden. wel iets zeer wonderigks. Hg had den dood zieken knecht van den hoofdman van Ca- pbarnaum geheel genezen en wel zonder den zieke te xien, slechts door de kracht van zgn wil. De erkenning van een xoo boven- natuurigke macht ontstak het vnnr der geestdrift dat »gne prediking op den berg had ontstoken tot een hoogopgaande vlam en men aprak in de bazar* en in de «traten van niets anders meer. Magdalena bemerkte met schrik dat de vganden dei Heeren in de meerderheid waren sn dat zich alle inwoners van Caphar naum bijna, tegen Hem verklaarden. Daar waren vreesachtige zielen, die niet* van Hem wilden weten, omdat Hg xgne daden verrichtte xonder nitdrnkkeigke toe stemming van de overheid. Daar spotten de bezitters van aardsche goederen met den idealist van Hiernamaals, in plaats van de menschen te leeren, hoe men snel rgk wordt om hier te genieten. Daar twisten de poli tieke tinnegieters, dat Hg ralke gaven tot onpractische genezingen gebruikte in plaats van tot het stichten eener partg tegen Rome, terwgi de proletariërs meenden, dat het beter ware steenen in gond te veranderen en het water van het meer in lonter wgn, wanneer dan toch wonderen moesten gebeuren. {Wordt vervolgd).

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1909 | | pagina 1