HAN,
5IJN
rfierij,
S,
IOSTUMES.
Hi. Kath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Noort'1-Holland-
\m BEDIENING.
Zaterdag 12 Juni 1909.
3dJaargang
20.
prijzen,
^ALKMAAR.
FEUILLETON,
Buitenland.
Jkmaar,
Telei 187.
Irs a f 1.25.
hoek Payglop.
ivvasscherij.
der ramen.
Ktesvereenigingen No. 47.
>t adres:
iUISII en
te ontbieden.
10 0 T,
Vergaderingen.
E
ÊLOGBS en
GOUDEN
ÏMBANDEN,
JHES, KNOP-
LRUISJES en
'ayglop 7.
irreerende prijzen.
Directeur.
hjL 1, a/d. „Toelast
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Dit nummer bestaat uit 6 bladz
Alkmaarscho Katholieken
en Middenstand.
Magna Peccatrix.
V WE ZULLEN ZIEN
L AR,
Is lid voor de Tweede
ran Nooid-Holland,
,e Alkmaar.
de bekend is, behoeft
ONS
BLAD.
or zijn naam staand
der
R. K. Kiesvereeniging
IAAKMAN, Alkmaar,
Voorz.
ïeiloo, 2e Voorz.
lkmaar, le Secr.
EiEN, Sohagen, 2e Secr.
ïaar, Penningm.
IWSUIJS.
I
maal.
'D, ZILVER, SLOKKEN
worden aan huis ge-
Ift
Schoonmaken enz,
erd Goud- en Zilversmid.
ran binnenschoonmaken
3n van PLAFONDS.
k Kusters. 'Alkmaar»
ABONNEMENTSPRIJS
SO oents per drie maanden franco aan huis. Te betalen in
het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers3 eent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap »Ons Blad".
BUREAUHoogstraat b/d. Langestraat te Alkmaar.
Telefoon No. 266.
ADVERTENTIËN
Van 15 regels 80 eent.
Elke regel meer 6
Reclames per regel15
Kleine advertenties van 130 woorden, bij voornitbet. 25
Zl) die zich tegen 1 Juli
op ONS BLAD wenschen te
abonneeren, ontvangen de tot dien
datnm verschijnende nummers gratis.
(S1 o t).
De inwerking echter van de idéé, dat
de mensch is een zelfstandigheid, die
naar menschelijke willekeur al dan Diet
mede behoeft te werken tot instand
houding der maatschappij, dus feitelijk
slechts voor zich te zorgen heeft, vond
ter verwoesting een groot veld in den
Middenstand, waar het „ophouden van
onderling hulpbetoon" ten slotte moest
ten gevolge hebben een verdwijnen van
tal van minder sterke collega's, en „het
slechts voor zich zelf zorgen" moest
beloond worden door rijkere toevloeiing
van aardsche goederen naar den sterk-
sten. Waar de Christelijke leer ophield
in eere te zijn, en slechts het grof
materialisme in de plaats trad, daar
moest de Middenstand, aangevallen van
boven door het groot kapitaal, van be
neden bestookt door de arbeids-coöpe-
raties, en inwendig verteerd door het
vuur eener felle concurrentie, al spoedig
het beeld vertoonen van een „ten doode
opgeschrevene".
En ging er reeds een juichtoon op in
het socialistische kamp, bij het voor
uitzicht dat binnen een niet al te groot
tijdsverloop de Middenstand met zijn
inhoud het proletariaat in geen geringe
mate zoude komen versterken, juist
misschien die juichtoon is door den
Middenstand aanhoord als een krachtige
oproep, om het voorbeeld der arbeidende
klasse te volgen, en zich als van ouds
her weder te verzamelen, om zoodoende
langzaam aan zich te herstellen van de
geleden verliezen, en al voortschrijdend
en onderling samenwerkend zich te
ontdoen van dwaalbegrippen en mis
standen, die den wortel van zijn bestaan
sinds lang hadden aangetast en ver
zwakt. Juist door het klinken van dien
juichtoon is men zich meer bewust gaan
worden van het groot gevaar, dat alom
dreigend zich samentrok tegen „de kern
der Maatschappij", en als vrucht van
dit ontwaakt bewustzijn, zien wij thans
in schier alle landen en plaatsen ver
rezen en nog steeds verrijzen Midden-
standsvereenigingen, die gestaag met
meer doorzicht zich richten naar hun
doel „de weder opbloei van den Mid
denstand".
Rust echter het voortbestaan van
het gevaar voor dien stand, en vindt
het daarin zijn oorsprong en voeding,
iu het zich losmaken van de christe
lijke leer op alle gebied, dan moet men
Het ontwaken eener ziel.
Naar het Lultsch van Anna Baronnesse v. Krane
Bewerkt door O. L.
41)
Al de pauwen uit den hof waren gevlogen
en verdwenen, slecht» een sat nog stervend
Ineengedoken in de nabijheid van de fontein,
die haar monotoon geruisch te midden van het
akelige tooneel der verwoesting voortzette.
'Dat is het werk van roovers geweest 1»
reizigers en drongen angstig bij
de
zelden
elkaar.
h 'Slechts
E Hij alleen
Dismas kan het geweest zijn I
is tot zulke verwoestende aan
ballen in staat I» riepen de mannen en de
vrouwen herhaalden sidderend den gevreesden
naam -. «Dismas 1 Dismas 1» Akelig klonk dien
de stille eenzaamheid der omgeving,
agdalena stond aan den grond genageld
van smart en ontzetting. Haar vreeeelijke
gas eer, wien »ij zooveel dank schnldig was
8, niet ®eheel bedorven kon achten,
had zich dit misdrijf op de ziel geladen I
oe spoe g moest de maat zijner zonden vol
ook, hoewel erkennende het vele goede,
hetwelk neutrale Middenstandsvereeni-
gingen (echter door onbewust toe te
passen die losgelaten leer) reeds tot stand
brachten, ook tot de erkenning komen,
dat slechts door in eere te herstellen
de godsdienst en hare voorschriften,
ook in het sociaal leven, men ten leste
zal kunnen komen tot een bevredigende
oplossing van het middenstands-vraag
stuk. Dat dit laatste slechts met het
grootste succes zal kunnen bewerkstel
ligd worden in katholieke Middenstands-
vereenigingen, zou geen nader betoog
hier behoeven, indien niet moest betreurd
worden, dat nog zoovele katholieken te
Alkmaar uit de middelklasse, hoewel
kunnende weten dat hier een dusdanige
Vereeniging bestaat en hun hulp en
actieve belangstelling zeer noodig is,
van de waarheid hiervan nog niet door
drongen schijnen te zijn.
Hoevele handeldrijvenden en indu-
striëelen zijn hier niet, die zonder twij
fel aanspraak mogen maken op den naam
van „goed Katholiek", en toch hunne
eigene organisatie negeeren, toch onbe
wust voortleven als huldigden zij den
oud-heidensche leer: „laat ieder maar
voor zich zelf zorgen".
Yan verschillende vereenigingen op
allerlei gebied, van kegelclubs en zang
koor, van liefdadige instellingen, mis
schien wel zelfs van de „onthondings-
bond" zijn zij lid, doch der Vereeniging,
die ten doel heeft hun eigen stand
krachtiger te makeD, schenken zij geen
aandacht.
Toch, indien men goed doordrongen
is van zijn katholiek beginsel en men
dit beginsel wat ruim durft toe te
passen, dan moet men, gevoelende de
ontoereikendheid van eigen krachten,
of die ontoereikendheid waarnemende
bij zijn evennaasten, van zelf reeds
aangezet worden om zich met anderen
tot wederzijdsche hulp en ondersteu
ning te verbinden.
Niet de gedachte mag ons daarvan
terughouden„och ik heb het niet
noodig", noch de echt onchristelijke be
wering „dat het dwaas is mede te
werken tot het in het leven houden
van zijn concurrenten", ook het gewone
uitvluchtje „dat zoo'n Vereeniging toch
niets uitvoert" mag hier niet gelden,
eerder dienen wij ons er van te be
schuldigen dat wij zelf „niets uitvoeren"
als we onze medewerking en belang
stelling in deze weigeren.
Z. H. Paus Leo XIII, z. g., haalt iu
zijn Encycliek „Rerum Novarum" de
teksten aan: „Een broeder die door
„een broeder geholpen wordt, is als
„een sterke stad", en „Het is beter dat
„twee personen te samen zijn, dan dat
„iemand alleen is, want hunne veree-
„niging is hun voordeeligvalt de een,
„de andere helpt hem opwee den
„eenzame, want als hij valt heeft hij
„niemand om hem op te helpen,. Laat
een elk uit de middenklasse over die
xgn en de rechtvaardige vergelding volgen
het krnis, waarvoor hg zooseer vreesde en
waarvan hg nachts droomde 1
'Nu, als Dismas de brandstichter geweest
is, behoeven wfj niets te vreesen», meende
Nathan. 'Die brandschat slechts rijke lieden
en laat menichen al» wi) met rnst. Gij kunt
u gelukkig achten, Miriam, dat gij alles ver
laten hebt, anders was het n slecht vergaan
'Luister I» onderbrak Magdalena hem. »Ik
hoor in den tuin iemand kreunen
'Het is de wind, die door de verdorde
hoornen speelt... Het is de vlam in het
inwendige van den pninhoop... De pauw daar
aan den fontein I» spraken de anderen door
elkaar. Maar Magdalena schudde het hoofd.
'Het is een mensch l< seide zij en drong
zonder vrees in den tuin, door de vernielde
poort, die nog half in hare hengsels hing.
Hare gezellen volgden haar, door nienwsgie
righeid gedreven.
Daar lag in een hoek bij de rookende
puinen een haifverbrand menschelijk lichaam,
dat van Mardnc. HU leefde nog en bewoog zich.
Van afgrijzen verborgen de vrouwen haar
gelaat. Alleen Magdalena boog zich over den
ongelnkkige met tranen in de oogen. Zjj
hief zijn lijdend hoofd met zachte hand op
en zocht hem nit hare veldflesch te drinken
te geven.
woorden eens nadenken. Zij geven den
zwakkere moed om voort te werken
en waarschuwen den sterkere zich niet
te blijven afzonderen, want ook hij kan
later misschien hulp noodig hebben
wellicht komen dan de katholieke mid
denstanders, die thans reeds zóódanig
aan de vereenigingskoorts lijden, dat
zij de R. K. „Hanze" te Alkmaar over
het hoofd zien, er toe, ook nuttige in
stellingen te helpen in stand houden
en tot bloei te brengen, en vinden de
gemakzuchtigen en zij die voor geen
enkele buitengewone arbeid of tot be
langstelling toonen zijn op te wekken,
in die Hulden Woorden aanleiding, ook
buiten hun eigen zaken zich eens wak
ker te toonen. Een dergelijke toename
van katholieke middenstands actie zal
niet alleen ten goede komen aan den
katholieken middenstand, doch degeheele
Alkmaarsche burgerij zal er mede in
de toekomst de vruchten van plukken.
E.
Mevrouw Roland Holst betoogde in
„Het Volk" met klem van redenen, dat
men een Unieliberaal, als bijv. Mr. Bor-
gesius, die wel voor algemeen mannen-
maar niet voor algemeen vrouwenkiesrecht
is, niet mag stemmen. Het gezinshoofden-
kiesrecht der antirevolutionairen acht zij
democratischer, dan het beperkte vrouwen
kiesrecht der Liberale Unie. Immers dat
laatste sluit de arbeidersvrouwen, die ge
meenlijk jong huwen, uit en geeft een
overwicht aan de „bezittende klasse".
Maar, zoo wierp men haar tegen, zoo'n
Unieliberaal is toch vóór "Staatspension-
neering".
Mevrouw Holst lacht om zooveel naïvi
teit.
Ziet ge dan niet, zoo roept zij uit,
dat de linkerzijde de „zorg voor oude
arbeiders" gebruikt om de sociaal-de
mocratie en de arbeidersklasse zand in
de oogen te strooien?' Ziet ge niet hoe
zelfs haar meest geavanceerde fraktie,
de vrijzinnigudemocratie, op haar laatste
congres feitelijk bekende, dat nu erge en
eenstemmigheid over al of niet staats-
pensionneering in hare rijen bereikt
was, zij in zee zou gaan met een zoo
vaag mogelijke leuze, d.w.z. zonder uit
te spreken, hoe zij zich die „zorg voor
de ouden van dagen" wel voorstelde?
Ziet ge niet dat juist de vaagheid
der leuze een vereischte voor de
Unie-liberale groepen is orn samen te kun
nen gaan met de lokkende verkiezings
leus van „zorg voor de ouden van
dagen" op hun vlag; geschreven. Ach,
niet om die zorg is het hun te doen,
en de millioenen die deze kosten zou,
zijn zij geen van allen geneigd te geven,
maar een pakkende leuze hebben zij
noodig om de arbeidersklasse wijs te
maken, dat zij overvloeien van hervor
mingsgezindheid en druipen van demoL.
cratie. En de soc.-dem. moet de arbei-
Drinken kon hg nog. Begeerig slokte bg
het waterdan opende hg de oogen.
>Gg... Meesteres... stamelde hg.
>Ta, ik, arme man 1 Hoe is dat ongeluk
over u gekomen
Hg xag haar aan met een uitdrnkklng in
ign blik, xooals hg nooit te voren kon gehad
hebben. »De roovers wachtten, tot wij allen
beschonken waren», rentelde hg. >Dan staken
xe het hnii in brand en braken in. Ik ont
waakte, xag vlammen, niets dan vlammen
om mg heen en bemerkte dat ik xelf ook
in brand stond. Ik vlnchtte weg en viel hier
neer en trachtte de vlammen te dooven door
mg in het gras te wentelen... Ach, was ik
maar gestorven I»
Magdalena gaf hem weer te drinken.
'Ewarn er dan geen hnlp vroeg een
der mannen.
'Hulp? Waarvandaan? De stad is verre...
Fabius is naar Bome... Wie moest hier
helpen
>En de anderen vroeg Magdalena.
'Endymion xag ik liggen met gespleten
schedel, de dienstmaagden hoorde ik schrei
en...». Marduc's stem weigerde plotseling en
men xag, dat het spoedig met hem gedaan
zon ign. Toch raapte hg alle krachten bg
elkaar en sprak «Gij vergeldt mg het kwade
met goed, meesteres?» xuchtte hg vragend.
ders juist bewaren om in hun strik te
loopen.
Deze socialistische schrijfster stelt dus
hoegenaamd geen vertrouwen in de vrij
zinnige stembus-leuzen.
Het zou daarom dan ook al zeer kras
zijn, als de socialisten bij' de herstem
mingen de Unie-liberalen hielpen ver
kiezen.
Zij zouden daarmede toonen, ,dat zij
hun liefde voor „algemeen kiesrecht" ver
loochenen, dat zij het met hun „anti
these": de arbeid contra het kapitaal, niet
ernstig meenen, en de antithese tusschen
de Christelijke en de moderne levensbe
schouwing, ten slotte ook hun houding
bepaalt.
ENGELAND.
Men is en bigft in Engeland toch maar
bang voor Dnittchland's werkzaamheid in
zake krggstoerustiDgen en met name die voor
de luchtscheepvaart.
Dat dese vrees ongunstig moet werken op
allerlei gebied is aan geen twgfel onderhevig.
De verhouding tusschen Engelschen en
Dnitschers in Engeland is in het oog loopend
vgandig geworden en door het telkens uit
spreken van die vrees wordt de meening
gesuggereerd bij het volk, dat de oorlog
onvermijdeigk is.
Dat zelfs ministers daaraan meedoen, maakt
het niet beter. Op bet Britsche perscongres
is zwaarwichtig gesproken over het gevaar,
dat Engeland bedreigt.
Inderdaad is 't een onheilspellende toe
komst, waarin de spreken hun hoorders
laten xien. Lord Rosebery begon, en minister
Grey volgde met te xeggen, dat hg beaamde
al wat Rosebery had gezegdtoen volgde
minister McEenna, ook al instemming betui
gende met de vorige sprekers, en Woensdag
Balfour, op wien minister Haldane volgde
met de verklaring, dat hg elk woord van
den vorigen spreker onderrchreef.
Balfonr zei, kort samengevat, het volgende:
De xelfhesturende koloniën moeten in de
eerste plaats zorgen voor eigen verdediging,
maar tevens voor die van 't rijk, en dit ook
in hun eigen belang. Zorgen sy alleen voor
zich zelf, dan kannen zij nooit sterk en
veilig zgn. Een machtige vloot is in de eerste
plaats noodig, maar zg zou in een oorlog
bloot verdedigend kunnen optreden, als zij
geen landmacht in den mg had. Bovendien
kan een vloot volstrekt onmogeigk een land
tegen eiken inval beschermen. Er moet dus
een gosd ingericht leger wezen in 't moe
derland en ook in de koloniën. Die land
macht behoort zoo te worden ingericht, dat,
al staat elk leger geheel onder de regeering
van zgn land, die legers, samen voor het rgk
vechtende, zijn als één krijgsmacht.
Vroeger, vervolgde Balfour, was 't de
stelregel, dat elk schip van de Engelsche
vloot in staat moest wezen overal heen te
gaan. Nu kan dat met de onderzeesche
booten, de torpedojagers ens. niet meer.
De vloot moet zich tegenwoordig samentrek-
»Dat beveelt mg de Heer, die ik navolgt»
antwoordde Magdalena xacht. In zijn blik
zag zg eene geheel veranderde uitdrukking
en ging voort»Ik vergeef n, arme Mardnc 1
Moge de Almachtige zich over n ontfermen I»
Dan stennde zg het gewonde hoofd, totdat
de dood den oplichter van de villa van
Magdala uit xgn lijden verlost had.
Zwggend hadden de anderen het tooneel
aanschonwd en eenige mannen namen het
ïgk van Mardnc op en droegen het naar een
door den brand gespaard tuinhuisje, opdat
het niet een prooi der hyena's xou worden.
Dan verliet het gexelschap diepbewogen
de plaats des onheils en niemand sprak een
woord, totdat de muren van Capharnaum
in zicht kwamen.
De gansche nacht zat Magdalena bg Jezus'
Moeder en vertelde haar alle dingen die
gebeurd waren.
's Anderen daags ging zg vol moed nit
in de straten der stad om te informeeren
wanneer de geliefde Meester in de itad zon
komen. Dikwijls werd zg erkenddan dreef
men met haar den spot of wendde zich van
haar af, maar zg sloeg er geen acht op en
verdroeg hetgeen zg verdiend had en vroeg
al maar door'Komt Jezus van Nazareth
ook hier? Hebt gg niets van Hem gehoord
O ja, men had Ut* van Hem gehoord ea
ken, en aangezien het moederland nog de
grootste bevolking heeft en het rgkst is,
behoort zg in de eerste plaatst de moeder-
landsche kusten te verdedigen. Indien de
groote strgd moet komen, rallen de slagen
dan ook vallen in de Noordzee, het Kanaal
en in het Blgemeen de bnurt van het eilan-
denryk, en misschien in de Middellandsche
Zee. Daar zal het lot ook van Australië,
Canada, Znid- Afrika worden beslist. Paniek
hoeft er, met het oog op den mogeigken
strgd, niet te wexen, maar niemand kan er
aan denken zonder zorg. De woorden van
Grey, ongewoon in den mond van een
minister van bnitenlandsche xaken, moeten
zorg baren. Maar voor vrees is geen aan
leiding, zei Balfonr, want, naar zgn over-
tniging, is het Engelsche volk lichameigk
noch geextelijk achternitgegaan en zal het op
de hoogte van xgn taak wexen, al* de nood
aan den man ie.
Is het wonder, dat de pers zich gaat
verxetten tegen dit onbedoelde vreeiaanjagen
ITALIË.
Rome zonder Paus. Tgdens de jongste
zitting van den gemeenteraad te Rome
hield burgemeester Nathan een rede, waar
in hij zijn vreugde uitsprak over het feit,
dat het sub-Alpijnsche parlement ook Ro
me had verklaard tot hoofdstad van Italië.
Aan het einde van de rede liep opeens
een der linker bloc-broederen met een tril
ling van onverzoenlijken haat in zijn stem:
„Maar jammer is het dat de Paus er
woont."
Deze kleingeestige uitroep geeft nu de
„Osservatore Romano" aanleiding tot een
geduchte philippica.
„Welk een haat, zoo schrijft het blad,
welk een onwetendheid en welk een on
dank! Indien de Pausen niet te Rome wa
ren geweest, dan zou de stad bij uitne
mendheid, de „Urbs" nu onbekend zijn,
zij zou zijn teruggezonken tot den toestand
van-elke oude stad, zij zou niet die roem
rijke geschiedenis gehad hebben die haar
alleen tot luister strekt. Misschien zou zij
geen enkel monument bewaard hebben van
haar eerste geschiedenis, door den haat,
dien de overwonnen volken koesteren te
gen de „beheerscheres der wereld",
„De tegenwoordigheid van de Pausen
heeft het gevolg gehad, dat de afstamme-
lingen van die overwonnenen, die naties,
tot onmacht en slavernij gebracht, bekeerd
zijn tot liefde voor Rome en zich verheugd
hebben het rijk van Rome fe zien uitbrei
den over de algemeenheid van alle zielen.
„Het heilig imperialisme van Rome heeft
het den eerbied de toewijding en wat nog
meer zegt de onverbreekbare liefde doen
verwerven van heel de wereld, alle eeuwen
door. Rome triomfeert over de verscheiden
heid van aard en karakter, van overleve
ring en zeden; Rome trekt tot zich aller
verstand, hart en gezindheid.
„De jammer der tijden en de overhëer-
sching van een Cesariaansche politiek heb-
beni n den loop der eeuwen sommige Pau
sen verplicht buiten Rome te leven. Die
tijden waren voor Rome altijd rampspoe
dige tijden.
wel iets zeer wonderigks. Hg had den dood
zieken knecht van den hoofdman van Ca-
pbarnaum geheel genezen en wel zonder den
zieke te xien, slechts door de kracht van
zgn wil. De erkenning van een xoo boven-
natuurigke macht ontstak het vnnr der
geestdrift dat »gne prediking op den berg
had ontstoken tot een hoogopgaande vlam
en men aprak in de bazar* en in de «traten
van niets anders meer.
Magdalena bemerkte met schrik dat de
vganden dei Heeren in de meerderheid
waren sn dat zich alle inwoners van Caphar
naum bijna, tegen Hem verklaarden.
Daar waren vreesachtige zielen, die niet*
van Hem wilden weten, omdat Hg xgne
daden verrichtte xonder nitdrnkkeigke toe
stemming van de overheid. Daar spotten de
bezitters van aardsche goederen met den
idealist van Hiernamaals, in plaats van de
menschen te leeren, hoe men snel rgk wordt
om hier te genieten. Daar twisten de poli
tieke tinnegieters, dat Hg ralke gaven tot
onpractische genezingen gebruikte in plaats
van tot het stichten eener partg tegen Rome,
terwgi de proletariërs meenden, dat het beter
ware steenen in gond te veranderen en het
water van het meer in lonter wgn, wanneer
dan toch wonderen moesten gebeuren.
{Wordt vervolgd).