No. 74
Woensdag 15 September 1909.
3d" Jaargang
Hath. Eiemwi= en Advertentieblad
tr©©!? M©oxk<l-IE©lla<ncL
FEÜILIEIOM.
- «Eftar L" -
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
ALGiMEEHE YEEGAEEBIIG
Buitenland.
ADVERTENTIËN
lÏÏet geloövig Gebed.
Mis9Vj uur
Catechismus
r gei. H. Mis.
,ur Lot.
Lol en Roien-
»g, Quateitem
agen.
■AND.
van Gmutje de
Petronella,
Maria Cornelia
Jan Frederiks
i, d. van Klaas
Keeltje, d.
ppes. Pieter,
de Wit.
dhuis en Anna
Jansje Greeuw.
cbot, 3 jaar, d.
de Jager.
ttgen. van Geer-
74 jaar, wedn.
i Divera Bruin,
Bruin en Maattje
7illebrordus,
en Cornelia
filhelmn» Johan
is de Ruijter en
:manus Oornelis,
oa Meijer. Ma
de Jong en Ma-
d. v. IJsbrand
|o.
ielia Bussen, te
at, alhier. Be
lonen en Trijntje
itel, te Barslnger-
hier. Johannes
Wilhelmina Hen-
ohannes Antonius
irdam en Guurtje
[is Jacobus Hoebe
alhier. Jaco-
u Beek, te Hel
Jilbier.
—10 Sept.
Jacoba, d. van
r en Wilhelmina
[ran Simon Waag-
Jannetje, d.
tje Bas.
ilaas Pieter Lands-
|rech*je Veenboer.
4 dag6U, i. van
ïaria Havik,
jrk.
1. v. Jacob Beentjes
Jacob, s. v. Cor-
b van Wijngaarden.
Jeentjes en Trijntje
odrik van Riessen,
Trijntje Zwart, 19
Pieter Klinken-
lit en Jansje Groot,
Klinkenberg (van
rot, alhier.
Hoogewetf, wad.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
10 cents per drie maanden franco san hnie. Te betalen in
het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers 3 cent.
Uitgave van de Naainl. Vennootschap „Ons Blad".
BUBEAUBresdstraat 45, tegenover do E. E. Kerk, to Alkmaar.
Telefoon No. 433.
Tan 15 regele80 cent.
Elke regel meer6
Reclames per regel15 a
Kleine advertenties van 130 woorden, bjj voornitbet. 25
Zij die zich tegen 1 October
op ONS BLAD wenschen te
abonneeren, ontvangen de tot dien
datum verschijnende nummers gratis.
de? V. „0>?S BLAD" ep 'Woensdag
129 September a.s., des avonds ton 8 ure,
ia bet lokaal van den beer PEOOT,
Langestraat.
A g e n da
Bespreking dor overeenkomst met den
Eedaeteur-Administratênr.
Benoeming van een Commissaris (vacature
Zeereerwa&rde Heer Pastoor Eeijs).
appsrt d«r Commissie insake drukkosten-
Het Beetuur,
H. P. M, KRAAKMAN.
H. KENTER,
J. F. QUAX.
Pt.
Petrus, v. P.
|uin.
Augustus 1909.
Adrianus, i. v. Tije
|ker. Coruelis,
amper. Petiouella
Mekken en Trijnlja
v. Jan Schrijver en
GETROUWD Hen-
.rwijier te Zaudvoort
>a ter Piegt, 26 jte
nloos geboren kind
en Klasina Benkers.
'ieter Frans, 61 jaar.
Langen en Anna Por-
Augustus 1909.
Joannes Adam Hen-
hnnes Adam Tuijnman
21 dito. Adrianus
lelie Dekker en Aagje
Gysbertje, d. v.Mees
Jansen.
jtng. Albertus Schoen,
r, 75 jaar.
29 Aug.—5 Sept.
I. van R. Velthuys
Muu«, i. van G. Nol
Willem, i. van G.
,n.
Hem de Groot, 57 j.,
20 Aug—2 Sept.
ie, s. van Jan Nieuwe-
te,. Johanna Petro
van Diepen en Hille-
L Wilhelmina, d.
Grietje Ves. Klaas,
aten en Selie Cornelia
«t Eenhoorn en Maaitje
van 2-9 Sept.
t Janssen,
l Grafhorst. W"
Aria, z. van W. Boon
Berger, 48 jaar, g«b<
A. Nielen, 26 jaar,
B4NSS L-jEGEN-
Het mooie jaargetijde is bijna ten
[einde.
En mooi is bet dit jaar allerminst
;eweest.
In den beginne kenmerkte het zich
loor langdurige koude en droogte, waar-
loor allerwege de eerste hooioogst een
ieer geringe winterprovisie opleverde en
landbouwer met zorg de toekomst
igemoet zag.
Op het tijdperk van droogte is een
latte, gure zomer gevolgd, waardoor
rnigeen de hoop werd ontnomen, dat
oogst nog terecht zou komen en
oor den winter nog het noodige zou
:unnen gewonnen worden.
Het vreemdelingenverkeer, dat voor
elen den zomer moet goed maken,
[leef tengevolge van het slechte weer
;oor een goed deel achterwege.
Waar de zomerdrukte gewoonlijk
uiige maanden stand hield, is zij dit
i beperkt gebleven tot eenige weken.
Het benoeft geen betoog, dat deze om-
iiidigheden voor de meeste menschen
bange zorgen voor den naderenden
inter, welke in gewone omstandighe-
iü reeds niet ongemotiveerd zijn, aan-
.erkelijk hebben verzwaard.
Dit alles zal niet nalaten menig bedrijf
het minder gunstige jaargetijde be-
igrijk te drukken.
Tengevolge daarvan zal de periodieke
erkloosheid in den komenden winter
ter niet geringer zijn dan anders,
jsh laat het zich veeleer aanzien, dat
P'M nacht werd ik plotseling uitgeroe-
I, en door den tuin gaande, hoorde ik
'ifeel. De takken terzijde buigende, ver
te ik den directeur en Marjorie. Hem
He ik van het erf, en mijne dochter
lr(le ik naar binnen. Bij mijne terugkomst
fbte zij mij 0p. Met diepe verontwaardi-
I vroeg ik haar, wat zij over zulk gedrag
ieggen had. Met een verachtend schou-
phalen antwoordde zij mij, dat er niets
fatellen was. Toen geraakte ik buiten
ze'ven. Ik had mijn rijzweep in de
en haar op Iden grond duwende, sloeg
Mu bont en blauw. O Gallacher! dat ik
foch ooit zoo heb kunnen vergeten,
P'in kind zoo te slaan
|!i hadt groot gelijk", antwoordde Gal-
er droog,
tj^P' vo'genden morgen was ze weg, en
'laar sedert niet meer gezien. Ik trok
eerder niets van aan en deed ook
°g"igen om haar terug te vinden. Zij
lis Vi
naar moeder was, zeide ik tot
mij zeiven
{jórk Ik W 'S n'e*s mee aan Van"
v°® iemand, die mijne practijk
iw'"!' Cn Verl'et sta(*> °'m Hders een
eJcn te beginnen, maar achter het
at ik aangenomen heb, is er dik-
f»n M,
Be
O
leen droevi-
6Êeh altijd
'ge strijd gestreden. Mijn
la»^enawiTh^t% fr"
haarm') zeiven verweten,
reet ii" 1 vert®®f gestort heb. De he-
p-hd'rp',1 >v, gevaren mijne ruwheid
leden Mi:heb ik niet meer ge-
leden. Mijn yeulrkt
heeft mij verhard tegen
zij grooteren omvang zal aannemen dan
gewoonlijk.
Toch was zij vorige winters in ver
schillende streken de kanker, die op
onmeedoogende wijze knaagde aan het
maatschappelijke organisme, het kwaad
dat in zeer vele arbeidersgezinnen
armoede en gebrek veroorzaakte. Zij
ledigde vele spaarpotten welke in den
afgeloopen ongunstige zomer niet meer
gevuld zijn kunnen worden.
Waar nu de vooruitzichten zoo ongun
stig schijnen en de werkloosheid ernsti
ger zal optreden, naarmate de zomer
ongunstiger was, wil het ons voorkomen,
dat dit kwaad, meer dan tot dusverre,
de aandacht der gemeente-autoriteiten
in beslag behoort te nemen.
Op verschillende wijzen is bij vorige
gelegenheden in den door werkloosheid
ontstanen nood voorzien en heeft men
getracht de gevolgen van het kwaad
te verzachten en te verminderen.
In hoeverre deze pogingen aan het
gestelde doel hebben beantwoord zullen
we niet nagaan. Elke ernstige poging
is toe te juichen.
Voor de komende periode schijnt het
echter niet ondienstig met eenigen spoed
maatregelen voor te bereiden.
Van particuliere zijde kan, evenals
van gemeentewege, reeds veel gedaan
worden, door werkzaamheden, welke
toch verricht moeten worden, niet op
den volgenden zomer te laten wachten,
doch in den winter, zooverre dit mo
gelijk is, te laten uitvoeren.
Een kleine opoffering, een weinig
goeden wil is in veel gevallen voldoende
om tot uitvoering van voorgenomen
werken te besluiten.
En wie op deze wijze werkloosheid
voorkomt, of werkloozen aan werk
helpt, doet een dubbel goed werk en
neemt vele bange zorgen weg, die in
menig gezin het leven vergallen.
V SS DWA3S VBBTQOaiNfl.
De houding, welke door het grootste
deel der liberalen in den Amsterdam-
schen Gemeenteraad bij de jongste wet
houdersbenoeming is aangenomen, heeft
bij de andere linksche groepen niet wei
nig ontstemming gewekt. „Landen Volk
het vrijz. democratisch orgaan zegt er
o. m van
Het kan dan ook Diet anders, of de
partijgenooten van den heer Worst
wisten of konden redelijkerwijze weten,
dat dit bedankje volgen zou. Het is
den godsdienst en deed mij in mijn toorn
booze dingen er van zeggen. Maar pater
Mostyn heeft mij doen bidden: hij was
zoo goed en zoo medegevoelend. Ik ben nu
weer in vrede met God, en zoo ik nog
slechts mijn kind eens weer kon zien, dan
zou 'k gelukkig sterven. Zou ze niet tot mij
terug kunnen keeren, Gallacher?En had
de priester geen gelijk, toen hij zei, dat
God ze mij terug kon schenken?"
God! Dat woord paste niet in 't ongeloo-
vig kader van Dr. Gallacher. Hij was op
gevoed volgens de moderne begrippen, die
geen persoonlijk Opperwezen erkennen. De
gedachte, idat er boven de natuur een hoo-
gere kracht was en dat die kracht iets
met de natuur te maken had en haar wetten
voorschreef, was hem klare onzin.
„Laten wij God bidden", ging de oude
man voort, „bidden met vertrouwen, dat Hij
mij Marjorie weergeve."
Was Dr. Stevart krankzinnig?Was 't
niet bespottelijk, op zoo'n verzoek acht te
slaan?Maar de oude man was in vol
len ernst, er was bepaald, niet met hem te
redeneeren. En ten slotte was het misschien
beter, hem zijn zin te geven.... dat kon ze
ker geen kwaad, terwijl het gevaarlijk kon
blijken |ni(em tegen te werkenEn dus
knielde Dr. Gallacher naast het bed, doch
verachtte zich zeiven, dat hij het deed. He
mel! wat waren zijn knieën stijf!
„Onze Vader", fluisterde de oude man en
haperde telkens weer bij zijn pogingen om
het Gebed des Heeren te bidden. Dr. Gal
lacher trachtte hem te helpen, maar het
ging niet het was zóó lang geleden, dat
hij dit gebed gebeden had, dat hij de woor
den vergeten was.
Deze poging, 'hoewel slechts ten deele ge
lukt, bleek te veel voor Dra Stewart: de
niet aan te nemen, dat de heer Worst,
wiens candidatuur reeds dagen geleden
in de bladen „vernomen'' was, èn deze
berichten èn al het stemmings- en her-
stemmingsgedoe rondom hem zonder
een kik te geven over zich liet henen
gaan.
Doch „politiekers'' in zijn partij zul
len hem bewogen hebben, zijn niet
bereid-zijn nog een kort moment niet
uitdrukkelijk te kennen te geven. Want
eerst wilde men nog even de vertooning
met hem opvoeren, van „heusch" nog wel
onderwijs-vrijzinnigheid te bezitten.
De vertooning had plaats. Bereiken de
Amsterdamsche liberalen er nu iets mee?
Ja ietsmaar niet iets gunstigs. Zij
hebben zich zeiven nu alleen de uit
den treure vernomen argumenten uit
de hand geslagen, dat Mr. S. de Vries,
naar hun meening, nog geen kwaad
had gedaan en dat hij zoo boven ieder
een geschikt was voor het wethouders
ambt. Zij hebben door hun stemmen
eerst even duidelijk gemaakt, dat zij
Mr. de Vries wél een gevaar achten,
dat zij wel degelijk boven hem aan
een vrijzinnige de voorkeur geven.
Maar om er dan dadelijk op te doen
volgen, dat als die vrijzinnige een demo
craat moest zijn onze partijgenoot
Klaas de Vries ditmaal dat zij dan
weer onmiddellijk (allen op 2 na) aan
de haal gaan en hun vrijzinnigheid ver
zaken.
Alleen als er geen democratie in de
buurt is, veroorloven Amsttrdamsche
liberalen zich' dus de weelde of den
durf van vrijzinnigheid. Anders zijn zij
slechts conservatief en verraden zij de
vrijzinnigheid.
Met hun hinken op twee gedachten
met hun onoprechte schijuconcessie heb
ben zij er zich thans dus nog dieper
ingewerkt. Hun prestige heeft opnieuw
geleden.
De voorstelling, zooals die hier gege
ven wordt gaat wel eenigszins te ver.
De vrees voor democratie heeft zeer
zeker niet den doorslag gegeven. Meer
voor de hand ligt, dat het al te veel
gevergd zou zijn, in den vrijz.-demo-
cratischen candidaat voor het wethou
derschap, wiens geschiktheid voor dit
ambt aan niemand ooit was gebleken,
zoo groot vertrouwen te stellen.
De dwaze vertooning overigens, die
de liberale fractie met de candidatuur
Worst heeft te aanschouwen gegeven,
doet het prestige van deze groep dalen.
Daarin heeft „Land en Volk' gelijk.
zwaarmoedige gedachten, die weer op
gewekt waren geworden door zijn verhaal
hadden zijn geest neergedrukt. Hij begon
te ijlen, en binnen weinige oogenblikken
was zijne opwinding Weer even groot als te
voren.
„Dat kan zoo niet langer," sprak Dr. Gal
lacher bij zich zeiven: „reeds te lang heb
ik er alleen voor gestaan. De menschen
hier zijn de vriendelijkheid zelf, maar ik
kan mij niet op hen verlaten, wat de ver
zorging van den zieke betreft. Ik moet een
bekwame verpleegster uit Londen laten ko
men?",... Hij zocht niet lang naar de oplos
sing dier vraag.
Terwijl hij nog vóór zijn promotie in de
Londensche hospitalen werkzaam was, had
hij een jongmeisje behandeld met zóó gun-
stigen uitslag, Idat zij niet slechts de gezond
heid herkreeg, maar .ook behoed bleef te
gen een zondig schandelijk leven, dat voor
haar open lag. Zij was het ouderlijk huis
ontvlucht met een nietswaardig man, die
beloofd had met haar te trouwendoch zoo
dra zij uit Londen was, ontdekte ze, dat
haar verleider getrouwd was en zijne vrouw
verlaten had. Zonder het minste geld, zon
der kennissen, liep ze radeloos door de stra
ten: ze werd door een omnibus overreden
en kwam in een ziekenhuis terecht. Er was
iets in Dr. Gallachers voorkomen, dat haar
noopte, hem de geschiedenis haars levens
mede te deelen. Bewogen door medelijden,
wildeh ïj haar helpen; en nadat ze het zie
kenhuis hersteld verlaten had, verkreeg hij,
dat het meisje als verpleegster zou worden
opgeleid. Zij jhad nu haar diploma en....
was sedert geëngageerd met Dr. Gallacher.
Dus door hem geroepen zou ze zeker ko
men.
.Van af het naburig postkantoor .werd een
ZWEDEN.
Vrijdag is er te Stockholm een vergade
ring van arbeiders gehouden, waarop de
leiders van de staking scherp werden ge
gispt en het einde van de algemeene sta
king een nederlaag werd genoemdv Een
van de bestuursleden moest toegeven, dat de
nederlaag moeilijk te ontkennen was, maar
die was niet te verklaren uit (de al te tam
me manier van strijden, gelijk een spreker
het had voorgesteld, maar uit gebrek aan
geld. Een paar sprekers gaven aan, dat er
een beter middel was om de patroons tot
rede te brengen dan een algemeene staking;
de arbeiders moesten alle tegelijk hun geld
uit de banken opeischen. Dan zouden de
patroons zich wel overgeven.
Van de zijde van de revolutionaire socia
listen wordt aan de sociaal-democratische lei
ders der staking verweten, dat Zij den gun-
stigen tijd voor de algemeene staking, ver
leden jaar, om parlementaire redenen voor
bij hadden laten gaan.
SPANJE.
De groote «vrijdenkerHet wordt al
duidelijker, dat de groote „vrijdenker" Fer
rer, tegen wiens gevangenneming zooals men
weet de internationale vrijzinnigheid vol
broederlijk-roerende eenheid in opstand is
gekomen, niets anders dan een volslagen
anarchist, wiens ideeën en wiens propagan
da noodzakelijk allerverderfelijkst moesten
zijn voor den staat en de maatschappij
en wiens gevangenneming dus alleen daar
om zijn medeplichtigheid aan de woe
lingen van Barcelona nu ééns in het midden
gelaten, volkomen gerechtvaardigd ve
zen zou.
Een Hayas-telegram, dus niet een bericht
van een door de „geestelijkheid beinvloed
persoon" meldt uit Madrid, dat in het huis
van Ferrer een afdruk gevonden is vaneen
circulaire, door hem aan zijn volgelingen
gezonden.
Het program van actie van den grooten
„vrijdenker" omvatte o.in. het volgende:
„afschaffing van de religieuse orden, afschaf
fing van 'de magistratuur, van het leger en
van de marine; opheffing van alle kerken;
verbeurd-verklaring van alle goederen en be
zittingen van personen, die een openbaar
ambt bekleeden." Ten slotte bevatte de
circulaire als practische aanwijzing nog een
zelf-geschreven nota van Ferrer over het fa-
briceeren van een ontplofbare stof.
Voorts worden in het huis van Ferrer te
Mongat nog voortdurend allerlei documenten:
waiaMwa—y— aa—at»iiiii iagaaaana—
telegram verzonden, en vóór den avond
,was er reeds bericht, dat de verpleegster
op weg was.
Den volgenden morgen gevoelde Dr. Ste
wart zich beter, en Dr. Gallacher opende
't raam om de heerlijke frissche lucht bin
nen te laten. Van uit zijn bed kon de zieke
het heldere blauwe uitspansel zien en het
zilveren schijnsel tier zee. Maar dit gaf hem
geen genoegen. Wat is al tie schoonheid van
de liefelijkte tooneelen der wereld, als het
hart ledig is? De natuur moge ons overal
toeroepen, we mogen ogs aan alle zijden
omringd zien tioor vrienden, als het hart
hunkert naar een geliefd wezen, dat voor
ons verloren is, dan heeft al het overige
niets te beteekenen.
Juist had de klok twaalf geslagen, toen
men op een afstand duidelijk een naderend
rijtuig kon hooren. Eenige oogenblikken later
trad een lief meisje in de eenvoudige dracht
der verpleegsters gekleed, de ziekenkamer
binnen.
Een poos was de patiënt kalm geweest en
had slechts nu en dan tot zich zeiven ge
zegd: „Zij zal komen, want ik heb met
vertrouwen gebeden:"-daarna had hij de
oogen gesloten en was ingeslapen. Toen
hij ontwaakte, 'hadden de verloofden elkaar
reeds begroet.
Toen Dr. Stewart ten laatste de verpleeg
ster in 't oog kreeg, was het hem, of hij
eene verschijning had: hij ging overeind
zitten, bleef haar aanstaren, wreef zich de
oogen, om zich te overtuigen, dat hij niet
droomde, en opende toen beide armen, uit
roepende „Marjorie, mijn lief, bestkind,
zijl gij dan eindelijk, tot mij gekomen?"
„Vader," riep 'ze uit, schreiend van vreugd,
en ze lag aan het liefhebbend hart.
„John," zei ze, nadat zij den ouden man
en cachetten gevonden, die de nasporin
gen van tie politie zeer bemoeilijken.
Men mag met eenige belangstelling uit
zien, of het publiceeren van het program
van actie van den „vrijdenker", dat heel
teekenend weer van niets anders spreekt
dan van afbreken, opheffen en onderdruk
ken, aan sommige andere vrijzinnige organen
de oogen openen zal omtrent de ware ge
daante van hun portegè, of dat het anti-
clericale hart luider zal spreken en de pro
test-actie toch worden doorgezet?
Intusschen laten de autoriteiten in Spanje
zelf zich niet door de papieren vertopgen
van de vrijzinnigheid van de wijs brengen,
maar gaan zij door de schuldigen aan de
onlusten te Barcelona met strenge recht
vaardigheid en met rechtvaardige strengheid
te bestraffen.
Naar uit Madrid tenminste wordt geseind,
heeft de regeering nog 13 anarchisten ver
bannen en een burgemeester, twee adjunc
ten, acht wethouders en een gemeente-se
cretaris van verschillende gemeenten in .Ca-
talonië ontslagen.
ENGELAND.
Wel alle voorname buitenlandsche bladen
houden zich thans bezig met tie groote rede
van lord Rosebery, waarin hij aan het te
genwoordig Kabinet den handschoen toe
wierp om zijn zoo „democratische" begroo
ting. Van deze begrooting zei de lord, dat
ze niet is op de hoogte van den toestand
maar een omwenteling; een omwenteling,
waartoe het volk geen opdracht heeft ge
geven. Het beginsel van deze begrooting is,
te nemen zooveel men kan, en te plagen
waar men kan. De last van de successie
rechten wordt onduldbaar. De verzwakking
van het kapitaal zal Ide werkloosheid vergroo-
ten. Deze begrooting is geen liberalisme,
dat niet zonder vrijheid kan bestaan. Hoe
zou Gladstone over deze begrooting heb
ben gedacht? Hij zou haar stellig hebben
veroordeeld,
In de Indep. is het Roland de Marès, die
het voor de zaak van het liberalisme op
neemt, dat tie ex-premier gevaarlijk getrof
fen achtte tioor Lloyd George's overbui-
ging naar de socialistische lijn. Van een
crisis is geen sprake, zegt de schrijver. Die
was er eenige jaren geleden, toen „de on
zen" verrast werden tioor de plotselinge
versterking van de socialistische macht.
Thans mogen we echter aannemen, dat de
crisis voorbij is en dat het liberalisme lo
gisch zijn democratische evolutie vervolgt.
AMERIKA.
Een strijd tegen trusts. De «Daily
Chronicle" meldt, tiat de rechterlijke macht
bijna verstikt had door hare kussen, „waar
om hebt gij mij niet gezegd, dat gij mij
riept bij mijn lieven besten vader?"
„Ik wist niet, dat hij uw vader was,"
sprak bedaard Dr. Gallacher. „En zelfs nu
begrijp ik het nog niet goed. Ik dacht,
dat ik met Mary Gresham geëngageerd was."
„Och! ik heb een anderen naam aangeno
men, toen ik meende met mijn vroeger
leven afgedaan te hebben. Maar ge moet
daar niet boos over zijn: de naam doet
weinig ter zake, maar...."
„Maar 't meisjedat zie ik", antwoord
de Dr. Gallacher lachende.
„Zoudt gij ooit terug gekomen zijn, lieve
ling, als John u niet geroepen had?" vroeg
de vader, terwijl hij haar liefkozend over
de haren streek.
„Ik geloof [het niet", antwoordde zij.
„Mijn trots en mijn onafhankelijkheid waren
te sterk, tian dat ik eenige tegemoetkoming
zou [hebben kunnen tioen. En John, ge moogt
er nog wel eens goed over nadenken, eer
gij met mij trouwt. Ik ben vreeselijk trotsch
en eigenzinnig. Maar ik ben, o, -zoo dank
baar, dat alles zoo eindigde!...."
„Wanneer hebt ge er voor ,t eerst aan
gedacht, haar te roepen?" vroeg Dr. Ste
wart aan zijn assistent.
„Onmiddellijk nadat gij dat gebed gedaan
hadt," was het antwoord,
En Dr. Stewart stierf niet. De goede zor
gen zijner dochter vulden de bekwaamheid
van Dr. Gallacher aan, en zoo was de
.ieke, in betrekkelijk korten tijd, genoeg
zaam hersteld om 'naar zijn eigen huis terug'
e keeren. Omstreeks dien tijd was Marjorie
weer van naam veranderd, en heette nu
„Mevrouw John Gallacher."
EINDE,
m.