E. Kath. Nienws- en Advertentieblad voor Moord-Holland. Woensdag: 22 September 1909. FEUILLETON. No. 76 3d* Jaargang1. Verschijnt Woensdag en Zaterdag. ALGEMEESE VEBGADEBIUff Zoekt, en gij zult vinden. Buitenland. ent. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS (0 cents per drie maanden franeo aan huis. Te betalen in het begin Tan ieder kwartaal. Afzonderlijke nummers3 cent. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad". BUBEAUBreedstraat 45, tegenover de B. E. Eerk, te Alkmaar. Telefoon No. 433. ADVERTENTIËN: Van 15 regela80 Elke regel meer6 Reclames per regel 15 Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooTuitbet. 25 Zij die zich tegen 1 October op ONS BLAD wenschen te abonneeren, ontvangen de tot dien datum verschijnende nummers gratis. de? N.V. „ONS BLAD" op Woensdag 29 September a-s-, des avonds ten 8 ure, in het lokaal van den heer PBOOT, Laogestraat. A g e n da Bespreking der overeenkomst met den Bedacteur-Administrateur. Benoeming van een Commissaris ("vacature Zeereerwaardo Heer Pastoor Eeijs). Bapport der Commissie inzake drukkosten- Bespreking uitgave Zondagsblad. Het Beatuur, H. P. M. KRAAKMAN. H. KENTER. J. F. QUAX. V Een merkwaardige verklaring. In het socialistisch blaadje voor Eind hoven en omstreken, De Eendracht lezen wij' het volgende stukje Leert uw plicht. „De R. K. kerk doet tegenwoordig alle moeite welke maar eenigszins te denken is om de S D.A.P. te bestrijden. Maar om zijn eigen leden den gods dienst te doen kennen, daarvoor is waarschijnlijk geen moeite noodig. Dat blijkt wel uit den Heer v. Lierop. Die heeft eene Wasch en Strijkinrichting te 's Bosch, en heeft daar personeel in dienst dat hij zoodanig weet uit te zuigen, dat het bij bedoelde personeel de vraag doet opkomen, of die man wel Katholiek is? Wij zouden dat Heer eens aan willen raden de vier wraak roepende zonden eens na te zien. En bij zal daar in vinden, dat hij groot kwaad doet, bij bet onthouden van het loon der werk lieden. Ook moogt gij uw personeel niet zoo lang laten werken en maar met één uur schaft, waarvan soms nog tien minuten wordt ingeknepen. Gaat zoo maar door meneer, later hebt ge er spijt van. Dan gaat gij uw beklagen bij den Eerw. heer pastoor. Doch vergeet dan niet te zeggen hoe gij zelf door uw uit- zuigerij het Socialisme gekweekt hebt." Dit is van socialistische zijde eene zeer merkwaardige verklaring. Een patroon, die zijn personeel slecht behan deld, aldus het socialistische blaadje, handelt daardoor in strijd met de leer van den Katholieken godsdienstaan de oprechtheid van zijne katholiciteit moet getwijfeld worden. Verder geeft het blad te verstaan, dat het socialisme door zulke patroons gekweekt wordt. EVANGELISCHE VERHALEN. 1) Naar 't Framch. I. De eerste schaduwen van den avond [Strekten zich uit over het meer van Genesa- |eth, het meer van Galilea, door zijn vorm |en het harmonische geluid zijner wateren (gelijkend op een harp. Bijna aan den l oever, te midden van een dichte groep Icitroenboomen, granaatboomen en rose- I laurierboomen, was nog slechts in vage (omtrekken de witte villa van Gamaliel |merkbaar. Een doorzichtige en lichte nevel, een gouden poederwolk gelijk, (omwolkte in onbestemde harmonie de scherpe lijnen van dien steenen kubus net lange smalle vensters en te zwaar ■koepeldak. Boven, op het elegante terras jjnet opengewerkte balustrade, beschouwde Jamaliel, ten halve uitgestrekt op kussens fstig den horizon en vervolgde zijn ernstig gesprek met zijn neef Nicodemus. I De tijd is voorbij, broeder, de schoone jjE van hartstochtelijk enthouisiassme. Het al vele jaren dat ik onderricht geef (n al wat men onder de zon onderwijst ooi ik te hebben aangeroerd of dehoord |n hebben. De groote' Hillel, de vader mijn vader, heeft zijn leven ge- De conclusie is niet moeielijk te trek ken. Het ware Katholieke leven moet zoo krachtig mogelijk worden bevorderd. Dat is een belemmering voor het socia lisme. Het behoeft geen verklaring dat we het er mee eens zijn. Maar dat er socialisten zijn die er ook zoo over denken, vernamen we nog niet. Wij nemen er nota van en vestigen er de aandacht op van allen, die het Katholieke vereenigingsleven meenen te moeten bestrijden of daarvoor nog onverschillig zijn. V DE EATHOLIiEE PIES, De N. Tilb. Ct. schrijft Op den Duitschen Katholiekendag is, zooals in dat land wel bijna vanzelf spreekt, ook de noodige aandacht ge wijd aan de katholieke pers. Men is daar er van doordrongen, dat' een van de ernstige levensbelangen van het katholieken volk juist is de katholieke pers, die er op velerlei wijzen kracht dadig wordt gesteund. Zoozeer gesteund, dat het getal cou ranten en tijdschriften, van 186 in het jaar 1880 is gestegen tot 480 in 1907, terwijl het abonnementental van onge veer 600.000 steeg tot 2 raillióen. Intusschen is men er nog niet te vreden met dit resultaat, dat ook nog verre is van het ideaal. Want twee millioen abonnementen moge een eer biedwaardig getal vormen, op de twin tig millioen katholieken, welke Duitsch- land kent, is het toch slechts 10 pro cent. Uit de redevoering door den spreker de Witt, een ambt gerichtsrat uit Keulen, blijkt, dat in Duitscbland vele katholieken al juist doen zooals bij ons. Plet is een eigenaardigheid der katho lieken, zeide de heer de Witt, terwijl hij zich richtte tot de „geëerde kritiek voerders uit het eigen kampdat zij hunne geloofsgenooten dikwijls scherper kritiseeren en sterker beoordeelen dan andersdenkenden. Daardoor kan men menig oordeel uit het katholieke leger over de katholieke pers beoordeelen. Den een is zij te godsdienstig, den andere te politiek, den derde te demo cratisch," een ander te gouvernementeel, den vijfde te vervelend zedelijk en den preutschen oude juffrouwen Shooking I Zoo kent men inderdaad de kritiek ten onzent ook en nu nog niet gesproken van de geweldige katholieken, die uit vriendschap jegens uitgevers en redac teurs een katholiek blad zonder meer den bals zouden omdraaien. Men begrijpt eenvoudig niets van het verantwoordelijkheidsgevoel van dezul ken, zelfs al zou men de grootst denk bare oppervlakkigheid van inzicht willen wijd aan de bespreking' en bestudeering der schoonste vraagstukken; de offers en de feesten, de rustplaats van den Heer, den vorm ider tenten bij het feest der taber nakelen of het aantal der. lichten. Hij verklaarde de woorden der Ouden; hon derden leerlingen verklaarden op hun beurt zijn woorden. En rabbi Simeon, mijn vader, na hem en Shammai, zijn onverzoenlijken mededinger, vijftig jaren lang gehoord te hebben, gaf hun vurige woordentwisten weder met dit eene woord: „Niets is beter dan de stilte...." En gij onderwijst toch en zijt be roemd onder onze leermeesters, zeide Nico demus met verwondering, Ik onderwijs. De menschen hebben er zoo groote behoefte aan te geiooven. Hebt gij wel ooit iets gezien, dat hun dorst naar kennis gelijkt? Zij zoeken. Zij roe pen. Weet men wat? Ik ggef hun wat ik heb, wat mijn broeders, groot en edel onder de menschen, mij hebben nagelaten. Maar soms ben ik de armoede van al die dingen moede. Den vorigen winter, toen ik ben uitlegde dat op Sabbath een last niet verder mag worden gedragen dan duizend voet en eerst na een denkbeeldige woning te zijn doorgegaan weer duizend pas, toen werd ik getroffen door een peinzenden blik van een jongeling, een van die blikken die u een ziel schijnen te openen. En mij wendend tot dat kind zeide ik: „Luister in u zelf naar de liede ren, die uw moeder zong om u in slaap pleiten. Want een zekerheid is toch, dat voor den bloei eener katholieke partij niets zoo noodzakelijk is als een sterke katholieke pers. En daartoe ge raakt men niet met afbreken en tegen werken, maar met steunen van de levensvatbaar gebleken couranten, die het onmogelijk ieder naar den zin kun nen maken. Is er dan zooveel grootheid van karakter noodig om dat in te zien En dat waar het volgens de Kölnische Volkszeitung geldt, „het brandendste vraagstuk vau iederen nieuwen dag." V EEN BASE OPMEBEING. De Vrije socialisthet orgaan van den heer Domela Nieuwenhuis, schrijft naar aanieiding van de Sociale Week te Nijmegen „Wij waren tot onzen spijt verhin derd, de Katholieke Week bij te wonen, die nn alweer achter den rug is. Zij is goed bezet geweest eu verschillende punten zijn aldaar behandeld op een wijze, die de moeite waard is, ook dan wanneer m9n het er niet mede eens is. Wij zullen misschien later de gelegenheid hebben op enkele zaken nader terug te komen. Het viel ons echter op, dat de pers er veel minder melding van maakte dan van de vliegwedstrijden, voetbal wedstrijden en dergelijke sport, die na tuurlijk ook veel gewichtiger zijn. Onlangs zei ons iemand: wiendenkt gij dat tegenwoordig -de voornaamste redacteur van een dagblad is? En bet antwoord luiddede sportredacteur. Kijk de bladen ook eens na en zie hoeveel kolommen daaraan worden gewijd en gij zult den man gelijk geven." 't Is zoo Sport en feesten worden tot in de fijnste bijzonderheden behan deld. De meer nuttige en voor het leven meer practische zaken worden dikwijls met achteloosheid bejegend. De opmerking dat de pers bedoeld is natuurlijk de niet-Katholieke groote pers zoo weinig melding maakte van de verhandelingen der Sociale Week en deze bij allerlei sport ten achter stelt is volkomen juist en verdiend. De sociaal-economische voordrachten van de Katholieke Sociale Week zwijgt men maar liefst dood. DUITSCHLAND. Op het sociaal-democratisch congres is 'een harden strijd gevoerd om den voorTang tus- schen de Marxisten en Revisionisten. Het ging over de vraag of een bondgenaat- te wiegen, toen gij ïclein waart. Er is meer licht in dat gezang der vrouw, dan in alles wat van mijn lippen kan komen, om dat er meer leven en 'meer liefde in is." Hij hernam na een stilte: Zoo spreekt men en onderwijst dan. De traditie is immers Idaar met de woor den der Ouden en hun uitleggingen van de Schrift, even heilig als de Schrift zelf. Men wil het erfdeel zijner vaderen uitbreiden eu een naam onder de zijnen halen. Maar in den grond der zaak: wat men ontvangt en wat men geeft is altijd zoo weinig. De waarheid is het licht onzer zielen. Wij ontvangen haar nooit geheel en de besten onder ons kunnen er slechts eenige gebroken stralen van weer kaatsen, stralen van staal of stralen van goud, al naar wij heerschzuchtig of feeder geboren zijn. Vandaar alle verschil in onze onderrichtingen. Vandaar, dat waar Hillel ja zeide, Shammai neen antwoordde. Van daar, dat de Sadduceeër lacht om de me nigvuldigheid onzer voorschriften en een gemakkelijk leven leidt, terwijl 'de Pharisee- er, de afgescheidene, zoo van uit de hoog te neerblikt op het menschdom, Vandaar ook, dat de Erseniëër zijn toevlucht zoekt in de oase van En Gaddi, opdat de aanra king met anderen hem niet bezoedeie. Ieder volgend den straal, dien hij denkt ontvangen te hebben, ieder verfoeiend, mis prijzend, beleedigend, zijn broeders. Wat mij betreft, ik denk, dat zij, in het somber licht dat door hunne gebroken prisma's schap met de fiberalen voor de Socialisti sche partij ooit mogelijk zou zijn, dan wel principieel verwerpelijk ware. De Marxis ten wilden er niets van weten, maar de Revisionisten wenschten het denkbeeld niet te verwerpen. De laatsten werden in het gelijk gesteld. Met een kleine meerderheid werd een desbe treffende motie door de Marxisten voorge steld, verworpen.- Voor het congres Zaterdag uiteenging, heeft bet nog een voorstel Van Dittmann aan genomen, Ö„it ten doel had den indruk, dien |de overwinning van de revisionisten, bij de verwerping van de tegen de liberalen en de samenwerking met hen gerichte motie, gemaakt had, te verzwakken. Met groote eenstemmigheid heeft daarom het congres, op voorstel van Dittmann, Zaterdag nader verklaatd, dat de verwerping van bovenbe doelde motie niet gelijk stond'met een ver zwakking van de besluiten van het congres van Dresden. Door zich bij dit voorstel aan te sluiten, droegen de revisionisten listig lijk zorg, dat men er niet meer achter ging zoeken dan er in stond. De godsdienstige overtuiging van de leden werd ook nog onderhanden genomen. (De heeren zijn niet tegen den godsdienst?) Het gebeurde naar aanleiding van een voorstel uit Breslau, dat de uittreding van de leden van id e partij uit'de landskerk verlangde, om langs dezen weg,,de oprichting van scholen voor dissidenten mogelijk te maken en de jeugd aan den verderfelijken invloed van het dogmatische godsdienstonderwijs te onttrek ken." Vooral de afgevaardigden uit Rijnland en Westfalen trokken scherp tegen het voorstel te velde. Het was, vonden zij, koren op den molen van het centrum en zou onnoodi- ge ergernis wekken, omdat duizenden soci aal-democraten, met name in de steenkooldi stricten, nog geregeld ter kerk gaan. Het voor stel werd ijlings onder de tafel gewerkt. FRANKRIJK. Schandelijke ontwijdingen. Zooai» be kend is heeft de vrijheid- en gelijkheidlie- vende republiek de onwettig toegeëigende kapel van den aartsbisschop van Parijs, in een eetkamer voor den minister van arbeid doen veranderen,; In Soissons gaat men echter nog verder. Die stad is (de onwettige eigenaresse gewor den van de kerk der vroegere abdij van St. Leger. Nu heeft de gemeenteraad dier stad met 12 tegen 8 stemmen besloten om dien tempel Gods aan de vrijdenkers af te staan. Op den 26en September zullen de hee ren der vrije gedachte daarin hun eerste vergadering houden; De bisschop van Soissons komt nu in een herderlijk schrijven op tegen die schandelijke ontwijding Ider kerk. In zijn brief deelt de bisschop verder nog mede, dat bij de eerste vergadering der vrijmetselaars, verschillende straalt, elkander moesten dulden en verdra gen. Want slechts één enkele heeft in zich de verheven waarheid en die Eene zwijgt sinds lang Hij zal eens spreken, zeide Nicode mus met zachte stem, in den Messias, dien wij verwachten. 'Maar zelfs Üait, is ld at wel zeker? Het volk roept hartstochtelijk om idien Messias-koning, die het zal verlossen van het verfoeide juk van Rome. Zij roepen om zijn macht, zijn rijkdommen, die Hij hen bovenal schenken zal; om het goud en de parelen, die ide zee aan hun voeten zal werpen, om de vruchten, die de takken hunner boomen zullen breken, om de zware schoven Üie ide assen hunner wagens zullen doen zuchten. Zij roepen om de vreugde, de weelde, de overheersching en dat al noemen zij (den Messias. De profeten zijn op hun hand en twijfel is onmogelijk, hernam Nicodemus Hij zal komen, de Beheerscher der aarde, de God, de Sterke, op Zijn Schouder het teeken der heerschappij dragend, Gamaliel maakte een lusteloos gebaar. Zij zeggen ook: „Hij zal zich ver heffen, als een loot uit de dorstige aarde, zonder schittering, zonder schoonheid." Zij noemen hem „de Leeuw" en zij noemen hem „het Lam". De groote Hillel vereenzelvigde hem met Hezekias, en thans zijn er onder de meest verlichten velen, die denken, dat het rijk van dien Messias louter een beter tijdperk van het mensch- voorwerpen, Idie bij de katholieke godsdienst oefeningen gebruikt werden, in Ide kerk zul len zijn. Al wie de „vrije heeren" kent, kan zich de rest wel voorstellen! GRIEKENLAND. Men verneemt uit Athene dat koning George, die er ernatig aan moet hebben gedacht afstand van den troon te doen, dat plan nu geheel heeft laten varen. HQ zou tot de overtuiging gekomen zjjn, dat de be weging onder de officieren niet tegen het regeeringebnia gericht ia en verder zonden de vreemde hoven hem ook ontraden hebben, zön troon prija te geven. Da Atheenache atudentenvoreeniging heeft alle atudenten in de provincie uitgenoodigd, tegen Donderdag te Athene te komen. Men verwacht dientengevolge binnen enkele dagen ruim duiaend atudenten in de hoofdatad, die met het militaire verbond aamen lullen werken. Uit allea blijkt, dat de beroering in den lande met de wiaaeling van mlnieter-preaident nog niet uit ia. Het giat nog overal en zoowel voor ala tegen den officierenbond wordt er geageerd. De officieren mogen voor 't oogenblik hun zin hebben doorgedreven, waarborgen voor de ruet in de toekomat zyn er niet. De ganache toeatand ia niterat onzeker. En het gevaarlijke van den toeatand ia vooral hierin gelegen, dat de officieren- bond zich nu eenmaal een zekeren invloed op den gang van zaken heeft weten te ver- achaffen, terwijl bet zeer moeilijk zal zQn hem dien invloed weer te ontnemen, ENGELAND. Kiesrechtvrouwen. Zaterdag zijn de kiearechtvrouwen, die den vorigen avond te Birmingham op atraat tegen Ar quith hadden gemanifeateerd in de zalen, waar hij sprak, werden geen vrouwen toegelaten voor den rechter gebracht. Twee werden er aan stonds tot een maand gevangeniaatral ver oordeeld dat waren die twee die steenen hadden geworpen naar den trein, waarmede Acquith vertrok, en die, er ruiten in brekende, gevaar voor de reizigers hadden veroorzaakt. Een aantal anderen werden tegen borgtocht op vrije voeten gelaten, tot hnn zaak weer voorkomt. Daar waren de twee vronwen bQ, die op een aan het Bingley gebouw (waar Asquith zijn groote rede hield) grenzend huia waren geklauterd en vandaar met steenen wierpen. De twee agenten, die hen van het dak hebben afgehaald, werden boven met dakpannen bestookt, zoodat er een viel, gelukkig op een iets lager gelegen dak. Dan was er een vrouw, die eeu gelid van dien ders wilde verbreken en daarbij een diender in bet gezicht had geslagen. Een tweede bad bij eenzelfde poging een agent tegen de beenen geschopt, >Het apjjt me, dat het Asquith niet was<, zeide zjj op de terecht zitting. Op laat van den minister van Schotland dom aanduidt, Te midden dier tegen, spraak der eenen, der grootsche droomen der anderen zou ik, indien het waar is dat hij moet komen, niet willen Wijven leven tot de dagen, waarop hij komt, uit vrees, hem te miskennen, Broeder, hoe kunt gij zoo spreken? vroeg een harmonische stem. Zou uw ziel niet vanzelve tot den Messias gaan, indien Hij verscheen? Door de deur van het Aliyah, de weel derige zaal, uitkomend aan een der zijden van het terras, trad een vrouw, in het onbestemde licht der sterren. Er ging zachtheid van haar uit, doordringerder dan de zachtheid van den nacht, De sluier omhulde haar geheel in lange plooien en gaf aan ieder harer bewegingen een maag delijke grafie, 't Was de jongste en wel beminde zuster van Gamaliel, Suzanna dochter van Simeon, kleindochter van Hillel den Groote. Zoo zijn de vrouwen, sprak Gama liel met een glimlach. Zij zoeken niet, zij redetwisten niet, zij raden. Zij zien niet, zij beminnen. Er is geen licht, dat op haar valt zonder in een vlam te veranderen. Dat is de zwakke zijde dier gevleugelde naturen. O, het is ook een goddelijke gave, zoo viel Nicodemus in de rede. Men lijdt zoo onder dat aarzelen, onder dat niet weten en vooral onder die altijdduren de vrees, (Wordt vervolgd,)

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1909 | | pagina 1