Et Kath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Noord-Holland.
No. 93.
Zaterdag 20 November 1909.
3d" Jaargang
FEUILLETON.
Zoekt, en gij zult vinden,
Buitenland.
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
BUBBAUBreedstraat 46, tegenover de B. Z. Zerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
Dit nummer bestaat uit 6 bladz.
V DOOS DIK EN DUN.
HET VENIJN ZIT IN DEN STAABT.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
SO cents per drie maanden franco aan huis. Te betalen in
het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers3 oent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
ADVERTENTIËN:
Van 15 regels80 sent
Elke regel meer6
Reclames per regel1 15
Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25
Haar aanleiding van het Steinheil proces
schrijft het •Hnisgeiim het volgende, hetgeen
wi) met volle instemming overnemen, en
waarin de lezer de redenen kan vinden,
waarom wij over het proces zoo weinig
hebben gezegd.
>Wanneer men weer een heele week lang
gezien heeft, hoe in de meeste bladen dag
aan dag kolommen lange verslagen, some
met barleeljjke iliu.traties, voorkomen over
het gernchtmakende Steinheil proces voor
de Farijsche rechtbank, dan vraagt men
zich wel eens af, of dat zoo nu moet.
Of de menschen er beter, verstandiger,
wijzer door worden, ale zij het leven in
zekere Parijiche kringen zoo haarfijn zien
ontleed, de toestanden en verhondingen daar
zien geschilderd en uitgerafeld en uitge
plozen
Strekt zulks tot stichting, tot leering, tot
aftchrik voor de menschen
Sn wat denkt men wel, dat er bij de
aankomende menschen na zulke lectuur
moet omgaan
Het ware wel leerzaam, indien men eens
kon te weten komen, waarmee na lezing
der verslagen van het Steinheil proces de
jeugdige hersens der opgroeiende kinderen
zich bezig houden, welke gedachten door
hun jong hoofd varen, wat hun phantasie
hun voortoovert...
Men zegge toch nietse denken niet
verder, ze begrijpen het niet, ze leien er
over heen, enz.
Wie zoo meenen, kennen het menschelijk
hart, ook dat van kleine menschen niet.
WO willen maar zeggen, dat men met
de leesstof niet te voorzichtig kan zijn.
Zeker, een krant is geen vrome bespie
geling, geen levens van heiligen lectuur.
Wie dag aan dag zijn krant vol >braaf-
heid< zette, sou geen lezers trekken en
oorzaak zijn dat de pers, die op dit gebied
geen scrupules kent, een nog grooteren
voorsprong kreeg.
Men moet óók aantrekkelijk zijn, al
is van huls uit de concurrentie in aantrek
kelijkheid met bladen, die niets plquants
laten liggen, op het piquante azen, onbe
gonnen werk.
Maar een krant kan toch wel aantrekkelijk
en frisch zijn zonder van de moreele afdwa
lingen en vergrijpen, in onze dagen helaas
talloos, in geuren en kleuren verslag te
geven.
En het is een feit, dat wie op dit terrein
gaat meedoen, voortdurend gepeperder en
gekruider kost moet opdienen, wil hj] zijn
lezers blijven bevredigen
Men verlangt ten slotte dagelijks een
vaste portie schandalen in zijn blad.
Maar het zijn niet de zedelijke schandalen
EVANGELISCHE VERHALEN.
17) Naar 't Frantch.
Weken verliepen zonder dat Jezus weer
in den tempel verscheen, 't Was voor
Suzanna een soort van verlichting. Zij wist
hem, voor 't oogenblik ten minste, be
schut voor die wraak der priesterszij
hoopte dat mettertijd zijn naam zou op
houden een steen des aanstoots te wezen.
Maar de menigte bleef even verdeeld en
even ontstuimig; en toen Jesus des win
ters, bij |het feest der tempelwijding, terug
kwam, was dat om den strijd te hervatten
op hetzelfde punt, waarop die was ge
schorst. De eerste vraag, die men tot
hem richtte, gaf een weerspiegeling van
hen zielstoestand van gansch Jerusalem;
Hoe lang1 zult gij onzen geest in
twijfel doen verkeeren? Als gij de Chris
tus zijt, zeg het ons openlijk.
En het bedroefde antwoord kenschetste
ue vrijwillige verblinding der Joden:
Ik zeg Ihet u feit gij gelooft mij niet.
'och leggen mijne werken getuigenis
Van mij af.
En alsof hij door 't hart wilde winnen
^enen, wier geest hij niet kon overtui-
t>en> ging hij voort:
- Mijn* schapen hoor en mijne «tem,
alleen, welke gevaar opleveren.
Er mag ten deze door de apostelen met
de pen, die ook charge d dmes, zielzorg,
hebben, wel eena worden overwogen, of al
die uitgeiponnen verhalen van allerlei mis
drijven geen gevaar kunnen opleveren.
Zou de zoo wèl gestoffeerde rubriek
•Rechtzaken» niet zonder schade, zelfs tot
profijt der lezers belangrijk kunnen worden
ingekrompen?
Is die dagelijks terngkeerende lectuur van
tot in allerlei bij zonderheden beschreven in
braken, moorden, zelfmoorden enz., wel ge
heel schêloos Niet alleen voor gedestquili-
breerde hersenen, maar ook voor andere
Zou die rubriek niet vaak een leerschool
van het kwade zjjn
Indien men de geestelijken, de genees-
heeren, de rechterlijke ambtenaren hierover
eens ondervroeg, men zou, gelooven wij, tot
verrassende, maar tevens bedroevende resul
taten komen.»
Eenigen tijd terug stond er in »De(n)
Notenkraker", het Zondagsblad van
„Het Volk", een spotplaat, waarop de
Anti-revolutionaire partij werd voorge
steld door een geblinddoekten man,
geleid of liever voortgetrokken door zijn
trouwen hond. De kop van het beest
was „natuurlijk" een Kuyper kop. De
broekspijpen en jaspanden van den blinde
dropen van modder en nat.
Om rechtvaardig te zijn, moet ik
bekennen de plaat was knap geteekend,
maar ook teekenend-gemeen, zooals dit
alleen van „De(n) Notenkraker" te ver
wachten is.
'n Hond is anders 'n heel-snuggere
geleider, al is hij maar 'n hond, en
kan zijn baas best brengen waar hij
wezen moet. Ik voor mij, ik liet mij
heel wat liever geleiden door 'n hond,
die best kan zien, dan door een mensch,
die blind is of met opzet zijn oogen
dicht houdt.
Zoo hebt ge daar nu weer dien meneer
„L. Hoeijenbos van Den Haag", die ook
al als leidsman optreden wil op een
vergadering van de S. D A. P. afd.
Winkel in ons noorderkwartiereen
man, die blind is, niet door een gebrek
aan zijn oogen, maar omdat hij ze
dichtknijpt, heelemaal dichtknijpt als hij
sommige dingen niet zien wil en dan
gerust kan zeggen, dat hij niet gezien
heeft. Zoo is hij nu wezenlijk stekeblind
in de zaak-Ferrer.
Rondom hem hebben zelfs liberale
bladen licht ontstoken, flink-helder-licht,
waarbij je goed kunt zien als je je
oogen open doet.
Mijnheer Hoeijenbos tast nog maar
steeds als een blinde rond in het duister,
ziet maar niet in wat de waarheid is,
Ik ken Ide mijnen en de mijnen kennen
mij. En. dk zal hun het eeuwige leven
geven. Zij zullen niet omkomen en niets
zal hen aan mijne handen ontvoeren.
In de schaduw van een pilaar hoorde
Suzanne den Meester aan. Hij liep heen
en weer onder de bogen. Bij die laatste
woorden ging hij dicht langs haar heen;
voor de eerste maal sinds den dood van
Joidah ontmoette haar blik dien van
Christus, inniger en zachter nog dan
toen, maar treuriger, onuitsprekelijk treu
riger. Hij ging voorbij... De gedachte
kwam plotseling bij haar op, dat hij, om
wille hunner arme, twijfelende zielen zelfs
zijn leven zou gevenen haar oogen
vulden zich met tranen. Toen zij weder
de heierschappij over zichzelf herwon en
zich tot hem wilde richtten om hem te
smeeken, op hen te rekenen, toen zag zij
hem buiten den tempel en reeds verre
van haar, te midden van bedreigingen en
kreten, waarboven uitklonk 't verschrik
kelijke woord: „Gij zijt een mensch en
maakt u tot God."
Toen, in een straal van licht, had Su
zanna een visioen van den grooten dag
der Verzoening. Zij zag tot in de minste
bijzonderheden, hiet vreemide tafreel: de
levieten, de priesters, Caiphas de hooge-
priester, in zijn lange witte kleederen en
die allen haar del woestijn jagende derf
zondebok. Zij zag het vervloekte dier, met
een purperen doek tusschen de horens,
verbijsterd vluchten achter het gehuil
en hij, de arme blindeman, zal nu zijn
menschen voorgaan.
Is hij niet met opzet blind, die nu
nog spreken durf over den moordop
Ferrer? Is het wonder, dat èn hij èn
zij, die door hem geleid worden vallen
in den kuil?
Neen, heer Hoeijenbos, gij kunt niet
leiden, gij moet noodzakelijk „wu'sleiden".
Als leider zijt gij gevaarlijk, want gij
zijt een blindeman. Gij sleept uw men
schen mee door dik en dun, gij sleept
ze in het ongeluk.
Alkmaar. JAN N. DE JONGE.
In bijna alle bladen kon men deze
week het bericht lezen, overgenomen
uit „De Tijd", dat Dr. Kuyper zou be
danken als Kamerlid.
Ook Het Nieuwsverschijnend te
Alkmaar, zal zjjn lezers inlichten en
schrijft
„...Dit besluit... zou een gevolg zijn
van toenemende doofheid. Dr. Kuyper
heeft eenige vooraanstaande politici van
zijn besluit reeds in kennis gesteld."
En dan volgt er op een nieuwe ali
nea: „o dat lintje I"
Aan „Het Nieuws" een enkele vraag.
Hebt gij positief bewijsmateriaal, dat
Dr. Kuyper schuldig is aan het hem
ten laste gelegde?
Zoo „Het Nieuws" dit had, zou het
allang gemeen goed van eiken Neder
lander geweest zijn en zou niemand
Dr. Kuyper verdedigen.
Maar, dat öew^smateriaal hebt gij
niet; maar dan hebt gij ook niet het
recht om door laffe insinuatie iemand
verdacht te maken.
Zoolang „Het Nieuws' zulke manieren
niet afleert, staat het even hoog of
liever even laag als „Het Volk"; be
hoort het gerangschikt te worden onder
de bladen, die in een Katholiek en
Christelijk gezin niet thuis hooren en
evenmin door dezulken ook niet door
advertenties kunnen worden gesteund.
J. N. de J.
FRANKRIJK.
Temidden van de troebelen, welke zich
om de Kerk in Frankrijk verzamelen, komt
nog een strijd in eigen boezem den toe
stand verergeren en bedroevender en el
lendiger maken dan hij reeds is.
Onveiligheid is er ontstaan over de vraag
hoe jein op welke wijze de politieke orga
nisatie der Fransche katholieken moetwor.
den tot stand gebracht, vooral met het oog
op de aanstaande verkiezingen.
Mgr. Turinaz, bisschop van Nancy wil,
diergenen, wier zonden het medevoerde.
En de Gallileieër daalde ook langs den
heuvel des tempels onder de verwenschin-
gen van allen. Hij was niet uitwendig
gekenmerkt door een purperen doek.
Maar inwendig bloedde bij hem de diepe
wonde, „toegebracht in de woning van
hen, die hij beminde."
En thans, in het sombere rood van den
zonsondergang en in het geloei van een
storm, gingen zij in een zelfden tred van
droefheid: het profetisch zinnebeeld en
hij, die er zoo hartverscheurend de be
lichaming van was...., Door een wreede
zinsbegoocheling was het haar of die bei
den slechts één waren, samensmeltend
in een zoo aangrijpende en droevige wer
kelijkheid, dat Suzanna als een angstkreet
het woord van Isaias uitriep:
„Hij alleen is beladen met de onge
rechtigheden van allen."
IX
Meerdere malen werd Gamaliel de vol
gende weken geroepen bij zijn nieuwen
leerling, Lazarus van Bethanië. Een ver
trouwelijkheid, eerbiedig aan den eenen kant,
vol toegevendheid aan den anderen, ont
wikkelde zich tusschen dien verstandigemi
jongen man en iden grooten joodschen leer-
aar. Toen Lazarus dan ook, kort na het
feest van tempelwijding, door een hevige
koorts werd aangeprepen, deed hij zijn
meester met kinderlijke vertrouwelijkheid
daarvan verwittigen.
Gamaliel was nog denzclfden dag geko-
dat de katholieken zich vereenigen met de
liberalen en alle fatsoenlijke menschen, om,-
zoodoende een macht te vormen die opge
wassen zal zijn tegen de linkschen groepen.
Mgr. Germain, bisschop van Toulouse,
wit van geen vereemiging, d.w.z. directe
vereeniging met liberalen en andere weten
omdat, zooals hij zegt, de katholieken een'
zuiver katholieke partij moeten stichten. Daar
in alleen ligt hunne kracht
Beide dichtingen staan lijn recht tegen
elkander over.
Beide beweren ook de goedkeuring van
den Paus te hebben.
Dit nu is niet waar, kan niet waar zijin.
Het ligt voor de hand dat de Paus de
gedragslijn van Mgr. Germain zal goed
keuren als grondslag der politieke orga
nisatie.
Evenwel zal het altijd geoorloofd zijn,
samenwerking te zoeken met die groepen,
waarvan men weet of veronderstellen mag
dat zij den godsdienst niet vijandig zijn.
Opname van liberalen en anderen of
schoon men de Fransche liberalen niet ge
lijk mag- stellen met Idie ten onzent
in de organisatie, zou haar het katholieke
karakter aan te nemen onmogelijk maken
en de partij die uit deze organisatie voort
komt zou veei gelijkenis vertoonen met de
bekende nationalistische partij, waarvan men
toch werkelijk geen reproductie wil leve
ren.
't Is te hopen dat van hoogeihand spoe
dig de juiste lijnen worden getrokken, op
dat Id'ieze strijld niet de katholieke partij
nog meer verzwakke.
Een godslasteraar gestraft. Te St.
Anna de jCampbon (Frankrijk) ging een
vagebond zoover in zijn goddeloosheid, dat
hij voorbij een Calvarieberg gaande, niet
alleen godslasterlijke taal uitbraakte, maar
zelfs met steenen naar het kruis wierp.
Den volgenden morgen bij het aanbreken
van den dag, vonden de dorpsbewoners
den ongelukkige in de nabijheid van den
Calvarieberg geheel verlamd aan armen en
beenen ien ijlende. Hoewel met weerzin brach
ten de menschen van de plaats hem naar
een nabij gelegjen schuur, in afwachting
dat hij naar het hospitaal gebracht zou kun
nen worden of daar misschien sterven zou.
Een toespraak van den Paus over
de Fransche onderwijskwestie. De psns
ontving driehonderd pelgrims van de pa
rochie Notre Dame du Salut. In zijn toe
spraak verklaarde Z. H. dat hij zeer ver
sterkt en getroost werd door die betuigingen
van trouw die hij ondervond. Deze ge
tuigenissen bevestigen dat het Geloof in
Frankrijk, ondanks de vervolgingen onover
winnelijk zal zijn. Voortgaande zeide de
Paus, dat men het woord vervolging niet
overdreven kon noemen, aangezien de vij
anden der Kerk zich openlijk tegen God
zeiven hadden gericht en vierbonden, en
men. Gedurende zijn langdurig toeven
bij den zieke, had hij dikwijls de zusters
van Lazarus gezien, die hem verzoigden;
Martha, vol toewijding, werkzaam; Maria
meer teeder nog in haar zorgen, melan
cholisch die Maria, bij Simon met min
achting aanschouwd. En zoodanig was de
kalme waardigheid in de weelderige wou
ning, dat Gamaliel aan de gezusters be
loofde Suzanna mede te brengen. Maar
voor hij nog die belofte kon gestand doen,
nam de ziekte plotseling een ernstige wen.
ding. Lazarus siert weldra in hun armen,
nederig en zachtzinnig in den dood gelijk
i hij ook bij zijn leven geweest was, luiste-
rend nog naar den grooten rabbijn, die,
over zijn kussen heengebogen, hem de
(woorden der eeuwige beloften herhaalde,
Toen dus Suzanna kwam was alles
geëindigd. De weenenoe vrouwen ver
vulden de lucht met haar kreten en d«
scherpe fluiten brachten rouwmelodieën
ten gehoore. In het huis waren, volgens
Joodsch gebruik, de zetels omgeworpen
de vloermatten en kussens in wanorde
verspreid. Boven, in de alliayh, rustte het
lichaam, omwikkeld met zwachtels, ge
parfumeerd met myrrhre en aloë, 't hoofd-
bedekt met een linnen doek, maar zonder
de sieraden, welke de oostersche weelde
op dat tijdstip placht ten toon te spreiden.
Gamaliel zag gaarne, dat zijn leerlingen
slechts begraven werden in een eenvoudig
linnen kleed; Martha en Maria hadden
gewillig zijn wenschen opgevolgd) die jeer
hun vijandelijke gezindheid weer jammerlijk
bevestigd werd door den onverzoenlijke»
oorlog, dien zij den bisschoppen hebben
1 aangedaan, die aangeklaagd worden omdat
zij zich getrouwelijk onderwerpen aan den
Heiligen Stoel. De bisschoppen, die getui.
gen zijn van het onnoemelijk kwaad, dat
den jeugdigen zielen wordt aangedaan door
de openbare scholen, en door den dwang
die der jeugd wordt opgelegd om ongods»
dienstige en immoreele boeken te gebrui.
ken, die bisschoppen hebben een alarm
kreet doen hooren, om de aandacht der
gezinshoofden te vestigen op de gevaren
die de kinderen bedreigen, echter op een
wijze, waarop ieder Fransch burger het
recht heeft, om tot zijn auroriteiten te spre
ken. De aldus door de bisschoppen uit
gesproken waarheid is het voorwerp van
spot en haat geworden van de zijde der
regeering. .Want niet alleen ontzegt men
den bisschoppen het recht de geloovigen
te onderrichten, maar zelfs gaat de regee
ring zoo ver om degenen die hen de
bisschoppen voor de rechtbanken heb.
ben gedaagd, nog op te hitsen en te on
dersteunen. (De onderwijzers nT. Red.) Toch'
zullen door de vervolging noch de bie.
schoppen, noch de Paus den moed in de»
strijd verliezen,
ENGELAND.
De politieke etrijd in Engeland. A»e.
gaande de motie, door Lord Landsdowne
bij het Hoogerhuis ingediend, welke mo
tie in de laatste berichten van ons vorig
nummer vermeld is, Wordt van den 17den
uit Londen gemeld;
De motie, door Lord Lansdowne bij het
Hoogerhuis inzake de begrooting ingediend
was eergisterenavond algemeen het onder,
werp van de politieke redevoeringen en gis
terenochtend van beschouwingen en inter,
views in de bladen.
Minister Churchill heeft in een manifest
gezegd, dat hij gaarne de uitnoodiging aan.
neemt om vergaderingen in Lanscashireen
Cheshire toe te spreken om dus te werken
tegen den grooten protectionistischen veld
tocht, dien de conservatieven daar eergis
teren geopend hebben. Sedert lang, zegt
hij, is het mijn meening, dat Lancashire in
dezen strijd een beslissenden invloed heeft
Beschermende rechten zullen verderfelijk we
zen voor het katoenbedrijf. Hij beweert ver.
der, dat het Hoogerhuis zich de oppermacht
in den staat tracht te verzekeren, want door
het recht in te stellen, om de financiën des
lands te regelen, zou het in staat zijn elk
jaar de regeering te dwingen het Parlement
te ontbinden door de begrooting ongedaan
te maken. Gelukt dat, dan zou het met
de democratie in Engeland ten eenen male
uit zijn.
Het is opmerkelijk, dat het manifest is
verschenen na den kabinetsraad die er eer.
gisteren is gehouden.
in overeenstemming waren met haar eigen
verlangens.
De rouwstoet zette zich in beweging
Er was geen eigenlijk gezegde godsdien,,
stige ritus bij de begrafenis: geen priester
geen liturgische zang. Voorop gingen de
weeniende vrouwen en de instrumentspe.
Iers, min of meer talrijk naar gelang van
de welgesteldheid der familie. Dan volgde
Lazarus, gelegd in een open kist en ge-
dragen door vrienden, die elkaar herhaal
delijk afwisselden, hoewel de afstand van
de woning naar het eigen graf slechts kort
was. Achter 't lijk, in, tegenstelling met de
gebruiken in Galilea, waar ze eraan
moesten voorafgaan, kwamen 't eerst de
vrouwen, als zijnde door haar de dood
in de wereld gebracht; vervolgens de
bloedverwanten, de vrienden, de kennis,
sen en zelfs degenen, die het lijk, op den
wieg ontmoetten. Suzanna voegde zich bij
de menigte, zonder een woord te spreken.
Het gebruik wilde, dat een of meer
lijkredenen werden uitgesproken, voor de
grafkamer. Die dag was 't Gamaliel zelf
die sprak. De vrouwen staakten haar ge.
ween, de fluitspelers hun treurtonen.
{Wordt vervolgd).
