1L Kath. Nieuws- en Advertentieblad voor Noord-Holland. No. 94 Woensdag 24 November 1909. 3de Jaargang Gevaar. Verschijnt Woensdag en Zaterdag. Zoekt, en gij zult vinden. Buitenland. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS s 50 cents per drie maanden franco aan hnis. Te betalen in het begin van ieder kwartaal. Afzonderlijke nummers3 cent. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad". BUREüUBreedatraat 45, tegenover de B. B. Berk, te Alkmaar. Telefoon No. 433. ADVERTENT1ËN s Van 15 regels30 eent. Elke regel meer 6 Reclames per regel 15 Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25 Wie, die nog onbekend zou zijn met den treurigen toestand, waarin de Kath. Kerk in Frankrijk verkeert! Met satanische woede hebben hare vij anden zich op haar geworpen en vervolgen haar tot het uiterste. Hare beste zonen en dochteren, monni ken en kloostermaagden werden als wilde beesten opgejaagd en gelijk misdadigers het verblijf in het vaderland ontzegd. Zelve werd de kerk van hare goederen beroofd. In naam der vrijheid gruwelijke ont- eering van het woord fepant een-e macco- nieke regeeringsmeerderheid al hare krach ten in, om God en godsdienst te verbannen uit de harten des volks. Vrijheid! schreeuwde men. Ja, voor alles is vrijheid, behalve voor den godsdienst. Socialisten en anarchisten verkondigen vrij en ongebonden hunne verderfzaaiende leer stellingen. Café-chantants en tingeltangels ver spreiden vrij en frank den verpestenden adem der zedeloosheid over het land. Maar wee, indien bisschoppen, en priesters vrijmoedig optreden voor de rechten der kerk, indien zij manmoedig hun waarschuwend woord doen hooren, om de jeugd te beveiligen tegen den verderfelijken invloed der godde- looze school. Dan is er geen vrijheid meer, dan geen recht, dan geen eerbiediging van de hoog ste rechten, door God zelf aan het geeste lijk gezag geschonken. Men daagt ze liever voor de rechtbanken om op schandelijke wijze de dragers en verdedigers van het goddelijk recht te veroordeelen. Wel zijt ge te beklagen, arm Frankrijk! C'ij ondermijnt alle gezag, gij doodt het recht, gij vernietigt de zedelijkheid, gij tracht de lichten des hemels uit te dooven, maar gij vergeet dat ge aldus de grondslagen uwer 'imenleving ondermijnt, dat ge onherroe, pe.ijk uwen ondergang tegemoet gaat! Hoe is de ellendige toestand ontstaan? Aan wien de schuld van dit verval? Nog geen halve eeuw is het geleden, dat Gambetta de kreet aanhief, die het sein werd van een steeds woedender strijd, de kreet: „Le clericalisme c'est 1'ennemie!" Het clericalisme is de vijand! De meerderheid des volks was echter nog godsdienstig. Die godsdienstigheid moest nog een weinig ontzien worden. Wat deden nu de vijanden der kerk? Getrouwe volgelin gen van tien vader tier leugen fen tier mislei ding, beweerden ze dat ze den godsdienst ongemoeid zouden laten. Daartegen hadden ze 't niet gemunt. Verre vandaar! Voor wie het meenden, trok men verachtelijk de schouders op. Den gods-dient zou men eerbiedigen en handhaven. F.n dat niet alleen. Voor de oogen van 'het goedgeloovige volk trad men EVANGELISCHE VERHALEN. 18) Kaar 't Franscb. Allen luisterden aandachtig naar den be roemden meester. Wel verre van hen na te volgen, die, toen ten tijde maar al te vaak, den overledenen uitbundige lofuitin gen toezwaaiden, weidde Gamaliel eenige «ogenblikken ernstig en eenvoudig uit over een hunner geliefkoosde woorden! „Hij zal gaan van licht tot licht", 't Was als zijn laatste les aan zijn leerling, maar een les, in welke de leeraar, met vermij ding van vele kleingeestige twistgedin gen, zijn ziel deed spreken in een plechtig en hartelijk vaarwel. Bij zich zelf was Gamaliel er bijna ver wonderd om, dat ondanks de gevaren welke hij liep, de vriend bij uitnemendheid in deze droeve uren van dit edele huis verwijderd bleef. En hij, anders uit hoog heid van ziel zoo ongevoelig voor mensche- lijke toejuichingen; hij, zoo gewoon aan de toejuichtingen van allen, hij scheen een afwezig toehoorder te zoeken: hem, naar wien hij kort geleden luisterde en door Men hij zoo gaarne den rouw van heden ha 1 zien deelen. •Hen betrad de grafkamer. Een soort gang leidde er heen. Zeven of acht nissen op als tie ware verdedigers van ikerk en gods dienst Waartegen ging dan de strijd? Tegen het clericalisme, d.w.z. tegen den invloed der geestelijkheid op het volk. Aan de z.g. bemoeizucht, aan de ongeoorloofde inmenging der geestelijkheid in de open bare zaak wilde men een einde maken. Was dit maar eens geschied, dan zou men tie bevrijders des volks als de grootste weldoeners loven en prijzen. Wat gebeurde? Helaas, vele van dielak- sche katholieken lieten zich door die hui chelarij verschalken. Zij sloten zich aan bij vrijmetselaars en socialisten en zongen in het koor mee. Verbonden en vereend trok ken ze op om aan het clericalisme een eind té maken. Spoedig bleek evenwel, wat met het anticlericalisme bedoeld werd. Duidelijk werd dat de strijd niet ging tegen tie bemoeizucht der geestelijken, maar tegen den godsdienst zeiven. Het w;erd een strijd op leven en dood tegen den Christus, den Gekruiste zelve, Dien men verklaarde tot vijand des volks. Wie droegen daarvan nu de schuld? Het waren tie gematigde, de neutrale katholieken die de oogen sloten voor het naderend ge vaar, de katholieken die meenen, dat de godsdienst alleen in de kerk thuishoort en dat men buiten de kerk de menschen moet ontzien en Üaarom fee niet aan tie godsdienst moet herinneren. Zij Waren het tiie door hun ne verblindheid en lafheid den triomf van het ongeloof voorbereid en mogelijk maak ten. Katholieken van deze soort vindt men echter niet alleen in Frankrijk, ook in ons land treft men ze aan. Het zijn diegenen, die van hun cathechis- mus weinig meer kennen en al hun wijsheid putten uit liberale en neutrale bladen In hun waanwijsheid weten zij beter wat voor de kerk nuttig en noodig is dan de door God aangestelde leiders de Bisschoppen en Priesters. Ook iln, deze streken vindt men dezulken, die zich door tie vijanden de kerk op sleep touw laten nemen. Mochten deze verdoolden toch beseffen dat zij in de kaart spelen van liberalen en socialisten en dat zij tier kerk meer afbreuk doen dan hare openbare vijanden vermogen. Onbegrijpelijk is het, hoe menschen, die roemen op hun katholicisme en de kath. kerk zeggen lief te hebben, zich aldus ver eenigen met de verklaarde tegenstanders hun ner Moeder. Het woord van Christus: „Wie niet met mij is, is tegen mij!" blijft toch eeuwig waar en geldt niet slechts in het bijzonder, maar ook in het openbaar leven. Terwijl die neutrale katholieken één lijn trekken met de vijanden der kerk, lachen de socialisten in hun vuist. Is eenmaal het gezag der kerk en der waren van voren en ter zijde horizontaal in de rots uitgehouwen. De vader en de moeder namen reeds de bovenste plaatsen in. Lazarus werd gelegd vlak tegenover den ingang, zonder kist, op de naakte rots, alleen omwikkeld door zwachtels en met een zweetdoek het hoofd gesluierd. Een groote steen sloot nauwkeurig de ope ning af. Toen braken de klachten en kreten weder luider los. De weenende vrouwen scheurden Kaar kleederen, rukten zich de haren uit, maakten zonderlinge lichaams bewegingen. In het rumoer en de verwarring van dit oogenblik bukte zich een vrouw stil onder haar sluiers en drukte een kus op de graf zerk. Niemand merkte die eenvoudige daad op. Maar Suzanna zou die vrouw onder allen herkend hebben aan haar konink lijke houding; en zij herkende die tranen, welke zij ook in een onvergetelijk uur had zien vlieten: 't was Maria, de zuster van Lazarus. De ceremoniën volgden elkander strikt op volgens de gebruikelijke voorschrif ten. Bij den terugkeer van de begra fenis, moesten allen, stilzwijgend ten gronde gezeten, wachten tot een lid der familie sprak, vóór men een wooid van troost mocht uitspreken. Het meerentieel weende, zoozeer was de droefheid van Maria en Martha de droefheid van allen. Eenjgen uitten korte zinnen, bijna altijd deze; „God is rechtvaardig." Anderen geestelijke overheid geknakt, hebben de gees telijken hun invloed op het volk verloren, daar hebben zij gemakkelijk spel. Zij weten maar al te goed, dat de groote massa, van de geestelijkheid vervreemd, overloopt naar hun kamp. Zie maar rond in en buiten ons land. Waar het liberalisme de baas speelde is thans het socialisme op weg het heft in handen te nemen. „Wie zich aan een ander spiegelt, spie gelt zich zacht". Frankrijk doet ons zien, waartoe een land vervalt, indien de katholieken luisteren naar Ken, tiie onder het mom van anticlericalisme den godsdienst zelf willen vernietigen. Er moet dus ook in het openbaar leven kleur bekend worden. Partij kiezen moeten de katholieken, overal en altijd.'. Wat ginds geschiedt staat ook ons te wachten, indien wij niet waken en strijden, strijden onder leiding onzer bisschoppen en priesters. Willen wij ook ons land, ons lieve va derland la|an die gevaren blootstellen? Wil len wij toelaten (dan ook hier de godsdienst vernietigd en verbannen wordt? Immers neen Welnu tian! Dan ook de neutraliteit aan den dijk gezet. Dan ook getoond, vrijmoedig en zonder vreeze, overal en ten allen tijde dat we katholieken zijn en (dat we geschaard om tie ons van God gegeven leiders die ons tien weg van rechtvaardigheid en liefde zullen wijzen, ons H. Geloof den grootsten schat tiie we bezitten, willen verdedigen te gen elke schennende hand. ENGELAND. De strijd tussehen Hoogerfiuis en Regee ring wordt ijverig voortgezet Bei de partijen willen van 'geen wijken weten en zoo zal dan ten slotte wel gebeuren waf geeburen moet. Wanneer de begrooting wordt verworpen, zal het Lagerhuis ont bonden en algemeene verkiezingen uitge schreven worden. De debatten over de begrooting zijn in het Hoogerfiuis inmiddels geopend. Lord Lansdowne stond onmiddellijk op om zijn motie in te dienen. Hij z-eide, dat de zaak der oppositie eenvoudig was. Dit was leen ernstig wetsvoorstel -zonder pre cedent; het was nog nimmer voor het volk geweest; het eisdhte de toestemming van het Hoogeihuis en dit behoorde niet de verantwoordelijkheid van het verleenen van de toestemming op zich te nemen, voordat het duidelijk zou zijn gebleken, dat hei; volk wenschte dat dit wetsontwerp wet zou worden. In zijn antwoord zeide de lord-kanselier, dat de voorgestelde stap was een schending van (de tradities van het parlement en grond wettelijk verkeerd, omdat het Lagerhuis het M eindelijk, het hoofd gewikkeld in hun mantels, dachten na over de broosheid! van het lichaam des menschen, dat voor bijgaat als het gras-, Van tijd tot tijd stonden allen op, naderden elkaar en zonken weder overstelpt van droefheid terug; an dit alles herhaalde zich totdat een begrafenismaal, „het brood des rouws" aan meerdere tafels allen vereenigde, die gekomen waren om te w-eenen. Tien bekers werden achtereenvolgens geledigd tereere van den dood!e, wiens ziel men aan wezig geloofde, luisterend naar de woor den, navorschend de houdingen De beide gezusters hadden deze cere moniën zooveel vereénvoudigd als zij maar vermochten. Gamaliel van zijn kant was weinig gesteld op die gebruiken, door een algemeen onderhouden gewettigd. Vermoeid en bedroefd trok hij zich vroeg tijdig terug, zonder dat Suzanna, in haar groote beschroomdheid, Maria en Martha had durven naderen om met haar te spreken. Maar zij zou weldra terugkeeren. Onder de werken van liefdadigheid ken nen joodsche overleveringen den eersten rang toe aan het troosten der bedroefden;: en Suzanna gevoelde zich hiertoe in deze omstandigheid bijzonder aangetrokken. Vooreerst wilde zij Maria zien en haar van nabij gadeslaan; bovendien zeide zij bij zich zelf, dat Jezus wel eenige bood schap zou zenden, dat zij over hem zou hooren spreken. Zij hoopte dat hij, we re cht van controle op tie geldmiddelen heeft De verwerping van het wetsontwerp zou een rechtstreeksche inbreuk op een prerogatief van |de Kroon en op de privileges van het Lagerhuis zijn. Wat Lord Landsdowne voor stelt, was 'een stap naar de constitutionecie omwenteling, terwijl hij het Huis vraagt om aan de Lords zulke bevoegdheden te schenken, da!t het Lagerhuis en de aan het bewind zijnde regeering aan de genade van het Hoogerhnis zouden zijn overgeleverd. Niet sledhts met eigen zaken hebben de Engelschen het druk. Ook met die van an deren bemoeien ze zich. En zoo hebben ze Vrijdag in Albert Hall een groote meeting) gehouden over den Congo, tegen Belgie's beleid. Daar werden harde woorden ge richt aan het adres van koning Leopold. De aartsbisschop van Canterburg zat voor In zijn openingsrede gaf hij een uitvoerig en aaneengeschakeld overzicht der geschie denis van den Congo- sedert de ontdekking door Stanley. De voorzitter zette uiteen wel ke verantwoordelijkheid Europa droeg bij de vestiging van den Congostraat, en wees in zond-erheid' op Engeland's verantwoordelijk beid ten deze. Zonder de medewerking van Engeland toch was de Congoconventie nim mier tot stand gekomen. Engeland mag niet dulden dat het wanbeheer in den Congo voortduurt, onverschillig wie daaraan schul- dig staat. De 'spreker was van. oordeel, dat de door België in den Congo ingevoerde hervor mingen onvoldoende zijn, maar hij zeide vertrouwen te stellen in bet edele en schran dere Belgische volk. Dit moge op het oogen. blik Uog niet volledig begrijpen, welke gru welen in den Congo worden bedreven, maar eenmaal zal het ontwaken ien dan zal het er op Istaan dat het afschuwelijke in den Congo heerschende stelsel wordt afgeschaft (da verende bijvalsbetuigingen). De spreker be val den volgenden sprekers aan, gematigd in hun taal te zijn, waaraan echter niet allen gevolg hebben gegeven. Dorniné Clifford stelde een motie voor. Hij brandmerkte koning Leopold als een dief van land in den Congo, die daarvoor behoorde te worden getuchtigd, en die geen oogenblik vertrouwenswaardig en geloof waardig is. Enkele in de zaal aanwezige Belgen kwa men tegen deze taal van den heer Clifford op: de aartsbisschop van Canterbury had -echter van te voren verklaard, dat den aan wezigen Belgen geen gelegenheid kon wor den gesdhonken om in de Albert Hall te antwoorden op de tegen koning Leopold •en België gerichte aanvallen. Zij zouden; later elders daarop kunnen antwoorden. Tot slot wend een motie aangenomen, waarin de yerontwaaidiging van het En- gelsChe Volk werd neergelegd, maar niet begraven. Ze zullen 't nog Iwel leeas weer overdoen. gens zijn vijanden, Jeruzalem niet zou, naderen. Zij hoopte het... zij vreesde; het misschien. Hoe meer haar geloof toe nam, hoe meer het haar onmogelijk voor kwam, dat men over hem zou zegevieren en ook werd het verlangen hem te zien steeds gebiedender. En in den mystieken eenvoud ha ars harten droomde zij er al tijd van hem te naderen gelijk Sarah, de vrouw van Abraham, naderde tot de en gelen Gods om neer te knielen aan zijn voeten en hem te dienen, 't Was een innig, oneindig rein verlangen van aan bidding. Dien dag toen zij, te Bethanië, de zaal binnentrad, waarvan de smalle openingen waren gesloten ten teeken van rouw, hie ven d-e vrouwen, die er weenden, bet hoofd op, en Maria maakte een gebaar van verrassing toen zij haar zag, Zij riep •haar tot zich met zoo- teed-ere nederigheid, dat Martha haar m,et een teeken onder vroeg. ,,'t Is Suzanna, de zuster van Gamaliel", .antwoordde Maria. En toen Suzanna zich op een vloermat naast haar had nedergezet, voegde zij er, zonder eenige toespeling op haar eerste ontmoe ting, zachtkens aan toe: Als Jezus hier geweest was, zou mijn broeder niet gestorven zijn. Het huis was vol m-et Joden, die van Jeruzalem gekomen waren, en met lieden van de landstreek. Maar de beide jonge vrouwen konden zich toch- gemakkelijk afzonderen. En langen tijd sprak Maria GRIEKENLAND, De gansChe pers geeft, naar uit Athéne aan de Politische Correspondenz gemeld wordt, haar voldoening te kennen over het pas door de Kamer in derde lezing aan genomen -ontwerp tot vergrooting der kiesdi stricten en de daarmee gepaard gaande ver mindering van het aantal afgevaardigden. Men voorspelt heilzame gevolgen van de- zen maatregel voor het politieke leven in Griekenland. Wel ïs er een kleine groep afgevaardigden, die den maatregel afkeuren, maar (dat komt, volgens den correspondent omdat zij zich op het enge standpunt vain lokale belangen blijven stellen zonder de belangen van het algemeen in 't -oog te vat ten. Het ontwerp was door de openbare meening reeds lang gewenscht en is dan ook met groote meerderheid aangenomen. Aldus de correspondent: Een ander berichtgever meldt dat het ging om uitbreiding van het aantal kiesdistricten en (een tierde vertelt ons -dat de aanneming het gevolg is geweest van het terroristisch optreden van den Officierenbond. De bond zou een commissaris van po litie ien zeven officieren naar het parlement gezonden hebben en toen die er waren, onderwierpen zich de afgevaardigden en na men tie wet aan. In deze berichten is veel tegenspraak. Evenals in de heele Grieksche politiek. Laat 'men tie openbare meening buiten het geding dan zal het eerste bericht welzoo wat de waarheid bevatten <en het laatste ter aanvulling kunnen strekken. SPANJE, De Spaansche ministerraad heeft in beginsel besloten het effectief van het leger in vredestijd te brengen op 115.000 man. Indien de Cortes spoedig bijeenkomt, zal over leen wet in Idien geest worden gestemd), in tegengesteld geval zal de regeering bij •een decreet alle maatregelen nemen, waar toe tie Grondwet haar het recht geeft en ervoor zorgen dat de vermeerdering we zenlijk geschiedt ien niet fictief is, zooals tot nu toe het geval was, want sedert geruimen tijd is het ware contingent alleen aanwe zig bij manoeuvres. AMERIKA. De mijnramp te Cherry. Donderdag zijn drie mijninspecteurs afgedaald in de brandende kolenmijn te Cherry, in welke j mijn naar men weet honderden wer kers zijn verongelukt. Hij daalde af tot aan de tweede zijgang, waar vele lijken werden gezien. Bij de ope ning der mijn, die van boven was dicht gemetseld ter dooving van het vuur, werd1 een sterke reuk van geschroeid vleesch waar genomen. i Ofschoon gedeelten van de mijn nog branden, wordt voortgegaan met het ber- gen der lijken. Omtrent het juiste getal slachtoffers eerst op 370, later op 300 j bhbb te midden harer tranen, over Lazarus, over de te-edeiheid, die hen vereenigde, over het bitter leed van zijn dood en ook over den vriend, dien men reeds vier dagen geleden verwittigd hadZij ver wonderde zich niet over zijn afwezigheid; zij beklaagde zich niet over hem; wat hij deed was altijd, zelfs zonder dat zij het begreep, 't beste wat gedaan kon worden. Suzanna hoorde haar nadenkend aan; zij aanschouwde met groote nieuwsgierigheid het -edel belijnde gelaat, verhelderd thans door een innerlijk licht. En zij verwonder de zich erover, tear, die zij voorheen in den trots van haar so-uv-ereine schoonheid niet durfde aanzien, aldus terug te vin den, zonder eenige verwelking als gevolg van haar vroegere afdwalingen. De dag spoedde voort. Martha was vertrokken, naar buiten geroepen zonder dat men er zich over verwonderde, want het beheer (van heel het huis rustte op haar. Eenige minuten later trad zij haastig binnen en zeidje zacht tot haar zuster: De Meester is daar en hij roept u. Maria stond terstond op en de Joden volgden haar, denkende dat zij naar het graf ging. Maar in den tuin koos zij den weg naar de woestijn. De Joden bleven haar volgen. Suzanna, die de woorden gehoord had, liep vlak bij haar. (Wordt vervolgd). I

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1909 | | pagina 1