aat 33.
lugustus.
R. Kath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Noord-Holland.
tant.
UDES,
at Mm.
Veezalf
E vanaf de LAAT de
logste waarde.
No. 03.
Woensdag 10 Augustus 1910.
4"* Jaargang
[MAGAZIJN
spots
Uitgaan.
FEUILLETON
De Tooveres van Astaroht
Retraite.
BROERS.
Verschijnt Woensdag en Saterdag.
IT B 23.
UDES,
Oorijzers,
Armbanden,
se Keltings,
Verlovingsringen.
p
ONS
BLAD.
eide en degelpke bot-
en vindt men in bovaa.
at in naar bet Goud
groote keuze
OOR OIO.
-ten, 60 ets per pot.
ffelgke veezalf is omnia.
geen stal of daar, waar
reken. Zij geneest zeers
pen, zweren of wonden,
en al wat meer voorkomt,
che veestapel en bij die
reeds bij honderden
nabestellingen volgen
elling der edelste stoffen
eze beroemde zalf. Aflik-
t, de zalf is geheel onge-
ijgbsar bij de Heeren:
tuber, Alkmaar Groote
en; Jb. Feller, Hoorn;
uizen; Simon Kok, Spner-
Hoogwoud; J. Legen,
gaardt, Winkel; T. Blom-
Hoff, Spoorbnurt, Noord-
Schouten, Warmenhui-
tveer, Heer Hugowaard;
ólhornJ. E. Vos, Wie-
L. Mantel, Hensbroek;
irldam; Wed. P. Neuvel,
M. Lakeman, Ilnen-
ckerweg, Beemster; M.
oogWed. J. Prins
Wed. J. Bugs, Able-
Koster Dz
ABONNEMENTSPRIJS
60 et. per 3 maanden franoo huis90 et. met geïllustreerd
Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers van de eonrant 8 cent.
Van het Zondagsblad 5 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „One Blad".
BUBBAUBreedstraat 12, tegenover de E. E. Eerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 483.
ADVERTENTIËN t
Van 15 regels80 Hit
Eike regel meert a
Eeolames per regel i i li
Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25
immen; N. Kraakman,
:er, Dirkshorn; D. Been
firma Chatillon, Opmeer;
Oostwoud—Midwoud;
Veld - Zijdewindgem.
C. v. Stipriaan, Bar-
Zijp, Oterleek; Panlna
eras; K. Wortel, Koedijk;
EenigenburgWed. M.
a. d. HoefA. Klavs?,
eetman, Groot Schermer;
ioorlD. Keijzer, Wer
pers tegen goede provisie
s: W. EÏÏITEE ZONEN,
ral 61/53, Amsterdam,
er It verplicht deze zall
bben. Zij is hef beste wal
3 Alkmaar
Langestraat.
WITTE,
lan Zee, G. FOOR.
E. VAN BENTHEM-
Lütk.
DE GROOT.
P. WINK.
De Amsterdamsche briefschrijver van
ile Gelderlander deelt het volgende mede
Morgen (d. i. Zaterdag 1.1.) is de
„vacantieweek der diamantbewerkers
„om. Er zijn er ongeveer 10.000 op
„stap geweest, grootendeels met vrouw
,.eu kinderen. Jammer dat ze niet beter
„weer hebben getroffen. Naar Valken
burg trokken er alleen een kleine 1000
„en te Zandvoort zaten sommige huizen
,tot den nok vol. Ook het Gooi heeft
,er voordeel van gehad en zelfs meer
„nabijgelegen uitspanningen waren druk
„bezocht. In bossehen en heidevelden
„ontmoette men geheele familie's, die
„prefereerden 't iederen ochtend uit te
„gaan en 's avonds weer thuis te komen.
„De buurtsporen liepen dan ook maar
„zoowat naar gis van tijd en de officiëele
„uren hadden geen reden van bestaan
„meer. Het golft aan het station van
„in- en uitgaande reizigers. Ook aan de
„Rijkspostspaarbank golfde het de vorige
„week; nl. het geld golfde weg. In
„enkele dagen moet er een bedrag van
„f250.000 zijn afgehaald, een hoeveel
„beid aan klein geld, waarop de bureaux
„niet gerekend hadden, maar waarin
„toch gereedelijk voorzien werd. Een
„troost is, dat al dat werkmansgeld
„vrij goed, nl. aan wezenlijke ontspan
ning, besteed wordt en dat men tegen
„woordig niet kan zeggen, dat Alcohol
„nog koning kraait in het diamantvak,
„al zijn alle beoefenaars ook geen af
schaffers."
-
„Vrij goed" is het zeker wel besteed,
maar de vraag blijft: Was die reuzen-
„som misschien niet naar de spaarbank
„gebracht met het idee wat voor den
„ouden dag over te leggen en moest
„die som nu niet voor andere doeleinden
„worden besteed?'1
Uitgaan voor een enkelen keer is
goed, ontspanning heeft de mensch
noodig. Als men maar niet uitgaat van
de centen, welke den winkelier toe
komen, die nu geduldig wachten moet,
totdat „mijnheer en mevrouw' weer
thuis z(jn en dan ja dan nog „even
geduld moet hebben, totdatde
winkelier den drempel plat geloopen
heeft.
Kort geleden hoorden wij nog een
staaltje vertellen„hoe de menschen
uitgaan."
Iemand is zetbaas in een winkel. Hij
had al zoo dikwijls in de couranten
gelezen over het schoone Valkenburg
en zoo vaak was hem daarover ver
haald, dat hij het plan maakte met zijne
vrouw eens daarheen te gaan vooreen
dag of acht. Maar het geld? Het spreek-
deschiedkundiq verhaal uit het.
MIDDEN DER DERDE EEUSE,
M) door E. S. VAN LUIK.
„O, zuster! wat is de Heer toch goed'-"
tei Felix, terwijl hij den brief aan zijne lip
pen bracht.
„Ja, knielen wij neer, mijn broeder! En
laat ons dezen nacht, Hem loven en prij
zen, dien wij morgen zullen bezitten."
De tijd is kort, wanneer men dien door
brengt in eene innige vereeniging met God.
De kinderen baden nog, toen de zon reeds
aan den hemel hare stralen uitschoot.
Het gekletter der wapenen, de afgerne
'en stap der soldaten, het geklapper van
de deuren der verschillende kotten, die in
de gevangenis geopend werden, dat alles
zeide li'un, dat weldra het uur van jden
strijd zou beginnen. Het duurde dan ook
niet lang, of de deur van hun cel werd
geopend en een decurion (onderofficier)
las hunne namen af.
„Felix!"
„Hier ben ik," antwoordde de jonkman,
die dadelijk opstond.
„Wilt gij aan Gbristus verzaken?"
„Ik verzaak aan den duivel en zijne werken"
„Kiest een van beiden, N-eptunus aan
hidden of dadelijk sterven,"
woord zegt: „geld is de ziel van de
negotie." Maar geld is ook de ziel van
het reizen. Als je geen geld heb, kan
je niet reizen. Het spoor geeft geen
crediet, 't is daar boter bij de visch.
En nu juist dat geld, daar zat hem
de kneep. Bedoeld echtpaar had geen
geld bespaard, met het bescheiden sala
ris plus de provisie konden de menschen
flink bestaan. Maar wie spaart er in
den tegenwoordigen tijd?
Mooi genoeg als je je stand in den
tegenwoordigen tijd weet op te houden
wat wil zeggendat je boven je stand
kan blijven leven. Enfin ze hadden
geen geld overgespaard en moesten dus
de reisplannen uit hun hoofd zetten.
Dat zoudt ge meenen, geachte lezers,
mis hoor!
Het geld is tegenwoordig geen be
zwaar. Als je maar crediet weet te
krijgen. Je koop tegenwoordig alles op
crediet. Dat is gewoonte geworden.
De dienstbode koopt een rijwiel „op
afbetaling" en vraagt 's Zondags aan
mevrouw of ze met haar vrijer even
op haar fiets" een tochtje mag maken,
het jonge paartje koopt alle meubelen
„op afbetaling" en zou je dan niet „op
afbetaling" een groote reis kunnen
maken
Er werd dus raad verschaft. Wat
deed men nu? Aan den reiziger eener
firma, waarmede de patroon van den
zetbaas veel zaken deed, werd gevraagd
een goed woordje te doen bij zijne firma,
teneindeeen som van f 75 te
leenen om daarvan met de vrouw een
uitstapje te maken Voor een week naar
het schoone Valkenburg. De schuld zou
in gedeelten per maand worden afbe
taald.
Wijselijk ging de firma op dit voorstel
niet in.
Dit staaltje typeert de manier waar
op men tegenwoordig aan het geld komt
om uit te gaan.
Uitgaan is goed, als men maar niet
overdrijft, als men maar niet of afbe
taling gaat en als de winkelier wanneer
hij u ziet gaan, niet in zijn baard moet
brommen„ik kan thuis blijven en hij
gaat deftig van mijn centen uit."
In onze Roomsdhe dagbladen zullen ver
schillende lezers van „Ons Blad" reeds ge
zien hebben, dat de eerste retraite in het
j nieuwe Retraitehuis „St. Clemens" te Noord
wijk-erhout uitstekend geslaagd is. Naar aan
leiding daarvan wenschte ik even uw aan
dacht te vragen voor het werk der geslo
ten Retraiten.
j Velen uwer weten wel, dat Eerw. H-e-e
ren Geestelijken, of Zusters zich op ge
zette tijden uit hun bezigheden terugtrokken
„lk kies den dood."
„Gij zult sterven."
„Deo gratias".
„Agapia"
„Die ben ik," antwoordde de jonge doch
ter.i erwijl zij hare oogen (nedersloeg.
„Wilt gij aan God verzaken?"
„Nooit."
„Waarom bemint gij Hem?"
„Omdat Hij goed is."
„Venus is veel beter; ga, kniel voor
haar altaar neer; eer en vermaken zullen
uw deel zijn."
„Uw Venus is nog minder dan een her
senschim; alles in haar is laagheid en ge
meenheid; uw genot en uwe vermaken
zijn eerloos."
„Uw Jesus is een kwaaddoener."
„Ellendige lafaardriep de verontwaar
digde Agapia.
„Gij gaat sterven."
„Ik dank u" Een glimlach speelde om
den mond der jonge dochter.
Men ontdeed hen van de zware ijzeren
ketenen, en zij werden met ide andere Chris
tenen vereenigd, die, gelijk zij voor de
zaak des Evangelies gingen sterven. Toen
zij op de plaats van hun laatsten (strijd
gekomen waren, was de arena, waar de
martelaars moesten bijeen komen, van alle
kanten met een overgroote menigte volks
bezet. Te midden van het amphitheater,
op de benedenste galerij was een zetel
opgericht voor den plaatsvervanger der kei
zers, Laetitia zat werkelijk ter rechterzijde
tot het volgen eener retraite. Maar idat ook
leek-en dit doen, is menigeen onbekend. En
toch is 't niets nieuws. Jaren geleden reeds
gingen verscheidene Katholieken uit onze
Zuidelijke provinciën niet dit doel naar Bel
gië, daar er in ons land geen gelegenheid
toe was. Toen echter het Missiehuis van
Steyl zijn poorten ervoor opende, was dat
de aangewezen plaats, waar zich in den
loop der jaren reeds honderden vereenig
den in gesloten Retraites. Ook uit ons
Bisdom trokken verschillenden, die daar
toe in de gelegenheid waren, naar Steyl,
en keerden -meer dan eens weer. Maar om
de noodzakelijke onkosten moesten velen
zich zoo- iets ontzeggen. Een jaar of tien
geleden hielden een gro-ep onderwijzers te
Amsterdam aldaar jaarlijks een retraite. Het
aantal deelnemers daaraan steeg vooridu
rend, zoodat naar een betere gelegenheid
werd omgezien. Toen stelde Z. D. H. de
Bisschop welwillend het Klein.Seminarie Ha
geveld beschikbaar voor. alle onderwijzers
gji bijzondere scholen in ons bisdom, ter
wijl den studenten der Hoogeschool op
het Groot.Seminarie Warmond gastvrijheid
verleend werd. De onderwijzers maakten van
de hun geboden geelgenheid een ruim ge
bruik: elk jaar kwam in Augustus een hon
derd-tal collega's uit alle richtingen daar
samen, en volgden er -een drie-a.vier.daag
sche retraite onder leiding van twee Paters
Redemptoristen. Dit jaar was het voor 't
eerst in het „St. Clemenshuis" te N., en
de -eerste retraite, die ook ik het voor
recht 'had, daar mede te maken, is ieder in
elk opzicht uitstekend bevallen. Hoe kan
dat ook anders, waar Wet heel-e gebouw uit
sluitend tot dit doel-Gs ingericht, en goed
hoor. Enfin, daarover straks.
Ons Bisdom heeft dus nu zijn eigen
Retraitehuis, evenals er in het Aartsbisdom
een te Amersfoort is terwijl het Retraitehuis
te Veil 1 o reeds eenigentijd bestaat. De beide
eerste inrichtingen worden beheerd door
de Eerw. Paters Redemptoristen, het laatste
door de J-esuieten.
„Wat is nu -eigenlijk zoo'n retraite", y raagt
ge mij, „moet je dan maar den heelen dag
bidden, en nog eens bidden, o-f naar lange
preken luisteren? En mag je niets zeggen?
Soms vasten ook?" Nu, zoo boeman-adhtig
ziet 't er niet uit. Zeker, er wordt een
groot ged-eelte van den dag niet gesproken,
wat juist zoo'n uitstekend ding is, om ge
heel met je-zelf-alleen bezig te zijn. Drie
maal hadden we recreatie; na 't ontbijt
een half uur, na middag- en avondmaal
-een uur. En dan heb je een pret van be
lang. Dan kan je biljarten, pandoeren, „uien
tappen"i n -den tuin wandelen, of wat je
maar wil. De Paters begeven zich dan on
der de -retraitanten, en stellen zich voor
ieder beschikbaar, die wat te vragen heeft. Je
zag dan ook vaak -een Pater met een der
heeren langzaam door de groote tuinzaal
wandelen, of aan een tafeltje zitten aan
een weinig achter -dien zetel, maar onze
twee helden zochten te vergeefs het hun
zoo welbekende gelaat van hun vaderlijken
vriend Flavianus.
„Ho-e is uw naam, mijn kind?" vroeg de
gouverneur met geveinsde goedheid aan
Agapia.
„Mijn naam is Agapia, heer".
„Agapia!,j, zeg mij, mijn kind, door
welke vergissing heeft men u hier ge
bracht? want h-et is zeker eene vergissing
niet waar?gij schijnt mij zoo- goed).
W-elke misdaad hebt gij toch kunnen be
drijven op uwe jaren, lief kind? Zeg maar
zeer spoedig, dat gij onschuldig zijt, cn
dan zal ik u naar uwe familie- terugzenden."
„Inderdaad, heer; ik ben onschuldig."
„Ja, daar ben ik zeker vanmaar zeg
mij, mijn kind, waarom h-eeft men zich
veroorloofd, li voor mijn rechterstoel te
brengen
„Omdat ik eene Christin ben."
„Christinmaar w-eet gij -dan niet,
dat er geen Christenen meer zijn; dat on
ze onsterfelijke keizer ons voor altijd be
vrijd heeft van deze bijgeloovigheden, door
een ieder te doen sterven, die d-en Gekrui
sigde aanbidden.
„Ik w-eiet integendeel, heer, dat de Chris
tenen talrijker zijn dan ooit te voren, en
-dat de vervolging, die -de keizer ons aan
do-et, juist het middel is om ze te vermenig
vuldigen. En bovendien, als ik -d-e laatst
overgeblevene van alle Christenen ware,
zou ik nog den Gekruisigde aanbidden."
't zaal-eind. Wie weet, wat belangrijke za
ken daar besproken werden, wat goede raad
daar gegeven werd. Daar zat weer een Pa
ter midden in een groep „vroolijke jon
gens", -en Z.Eerw. kon meedoen, hoor!
Ja, in dien recreatietijd heb je werkelijk veel
plezier. „Maar overigens", meent ge, „zal
't w-el minder aardig zijn." Neen, toch
niet. Er is w-e-bzo-o'n prettige afwisseling in
de verschillende oefeningen, die ook nog
onderbroken worden door vrijen tijd in
stilte dan dat de dag omvliegt. Die oefe
ningen zijn: meditaties, conferenties en ge
beden.
Die overwegingen en besprekingen over
de hoofdpunten van onzen H. Godsdienst,
over de verschillende plichten, en moeielijk
heden van staat en werkkring, kortom over
allerlei nuttige, practische onderwerpen, zijn
alle heel schoon. Ze worden gehouden, door
uitstekende [redenaars, die u geheel d-en
tijd zoo'n oefening duurt drie kwartier
weten te boeien, 't Is een genot, naar
-die Paters te luister-en. De verschillende
gebeden duren -een kwartier o-f half uur,
waarna weer vrije tijd volgt. Zo-o afwisse
lend mogelijk dus.
Voor huisvesting is ook uitmuntend ge
zorgd. Ieder ipetraitant beschikt over een
eigen, vrije kamer, niet electrisch licht, en als
't koud is centraal verwarmd. Op- die ka
mars heb je ook een prachtig gezicht op- de
liefeiijk-landelijke omgeving, met haar huis
jes', in het groen wegschuilend, wijde uit
gestrektheid met blauwenden bosdhrand
aan d-en horizon.
De tafel wordt uitstekend verzorgd door
Eerw. Zusters, van -de Godd. Voorzienig
h-eid te Amsterdam. Nu, die loopen voor
den best-en kok niet uit den weg. Alles
is even heerlijk bereid, en wordt vlug op
gediend.
Ge ziet dus wel, Idat 't daar in Üat St. Cle
nienshuis wel uit te houden is. 't Wordt
je er zoo aangenaam mogelijk gemaakt.
En toch is ih-et bedrag, waarvoor men aan
zoo'n retraite kan deelnemen, niet hoog
te noemen: arbeiders geven vier, midden
'standers zes, en deftige menschen tien gul
d-en alles voord-en duur der geheele retraitie.
Er hebben zich al heel wat deelnemers
aangegeven, zoodat reeds een aantal retrai
tes voor verschillende categoriën van per
son-en kon-den ingericht worden. Alles gaat
natuurlijk groepsgewijze, daar elke stand
vaak eigen behoeften heeft. Zoo zullen er
alvast tot Maart geregeld retraites gegeven
worden.
Welnu, Idat o-ok ons goede vo-lk van
stad -en land ruim vertegenwoordigd mo
ge zijn onder de breede scharen, die zich
daar in 't land van Sint Jeroen gaan oefe
nen ten heiligen krijg, en -dat ons Roomsch
leven hier -den w-eldadigen invloed moge
ondervinden van het liefdewerk der ge
sloten Retraiten, dat zoozeer van onzen tijd is.
A. J. v. E.
„Gij wilt dus sterven, Agapia?"
„Dat is mijn eenigste wenseh', mijn vu
rigste verlangen."
„Maair gij zult in vneeselijke pijnen
moeten sterven mijn kind."
„Mijn Goddelijke Bruidegom zal mij on
d-ersteunen."
„Uw bruidegom? en wie is deze?"
„Dat is Jesus, de Goddelijke G-ekrui
sigde."
„Hebt gij geen anderen bruidegom, elan
hem?"
„Neen, en nooit zal ik een andereh
nemen, zelfs 'dan niet, als gij mij laat I-even.
Hij heeft zich aan mij gegeven, cn ik heb
mij aan Hem, geheel en voor altijd, opge
dragen."
„Ik zal u door de tijgers laten verscheu
ren."
„Ik ben gereed."
„Wat -een stoutmoedigheidzei Laetitia
tot den gouverneur, laat toch die onbe
schofte kleine geeselen^he-er!
„Ja, zij zal het ondervinden, -dat zij mij
zoo 'heeft wederstaan", zei de gouverneur.
Terwijl men -de toebereidselen maakte voor
de strafoefeningen en men ihaar ter gee-
seling wilde aangrijpen, boog zij het hoofd
om (den bijstand des Heeren in te roepen.
Oogenblikkelijk werd zij als in 'een dikken
nevel gehuld, die haar voor het oog v.
d-en rechter en al h et volk volkomen onzic'ht
baar maakte. Een engelachtige glimlach ver
spreidde zich op haar gelaat, zij legde de
hand-en kruisgewijze op hare borst, sloeg
KERKNIEUWS.
Priester jubilea in bet Bisdom Haarlem.
De volgende Zeereerw. heeren hopen den
lSen Augustus a.s. hun 40-jarig jubilé te
herdenken
W. J. A. Bots, pastoor te Voorhout^
J. B. Burgers pastoor te Bovenkarspel J. H.
Eeuweras, pastoor te Soetermeer, J. Fit
pastoor te Obdam, M. H. P. M. de Graaf
pastoor te Bodegraven, M. P. H. J. ide
Graaf, pastoor te 't Veld, J. H. Srneete,
deken en pastoor te Hoorn.
Ook Ide Hoogeerw. heer Mgr. L. C. j.
Ejjgenraam, huisprelaat van Z. H. den Paus
reetor van het Maagdenhuis te Amsterdam
zal 15 Augustus zijn 40-jarig priesterfeest
herdenken.
Den 16en Augustus vreren hun zilveren
jubilé de Zeereerw. heeren:
W. C. C. Albers, pastoor te Schoonho
ven J- J. Brugemann, pastoor te Middej
burg, J. Gotense, pastoor te Briell-e, A. J.
M. Halk-enscheidt, pastoor te Leiden, h.
Moes, pastoor te Zwaagdijk, C. J. B. Oli
fiers, pastoor te Monster, P. J. Soh'ravema
de, pastoo-r te Haarlemmermeer, (O. L. Vr.
Onb. Ontv.) A, D. Timans, deken en pa
stoor te Ouderkerk a. d. Amstel A. Ver
ge-er, -deken en pastoor te Wognum, A. L.
A. Vorst, rector te SeheVening|en, J. L.
Th. Waterreus, emer. pastoor van Hoek van
Ho-Hand, F. J. A, M. Wjerdels, pastoor te
Rotterdam (H. F-ranciscus van A-ssië)
D-e Weleerw. pater A. W. Schirader, S.
kap. te Amsterdam (H. Ignatius) hoopt den
6en September zijn zilveren priesterfeest te
herdenken.
S. September viert de Weleerw. pater
W. Th. L. Voogel S. J., assistent te Kuiten
burg zij-n 25-jarig jubilé.
Den 19en September hopen de Weleerw.
paters E. E. Ph. Kraaijvangier, O. M. kap.
te Woerden, en A. C. L. Willentse, O. M.
kap. te Delft (H. Jozef), hun koperen feest
te herdenken terwijl op denzelfden dag
h-et zilveren jubilé zal gevierd worden van
de.t Zeereerw. heer J. S, van Buchem, pa
stoor te Hoogwoud.
Z. D. H. de Bisschop van Haarlem heeft
Zondag in de kapel van het Seminariet
te Warmond de Tonsuur en de Mindere Or
d-en toegediend aan ide heeren: W, F. Bemel
mans, O. J. Boos, H, F. J. M. van den
Heuvel, B. H. C. Hosman, L. J. M. Jans
sen Schmidt, A. C. Moons, Th. W. Ta
man en Th. A. Vis.
BINNENLAND.
D-e Ned. R. K. Journalisten Ver
-e e n i g i n g. Zondag vergaderde te NiJme
gen Ide Ned. R. K. Journalisteji(-vereen|
ging.
De heer J. B. V-esters, als voorzitter voor
d-e eerste maal optredend, bracht hulde aan
de oogen ten hemel -en sprak luide:
„Ik dank U, o, mijn Ood !ik dank U,
dat Gif mijn gebed verhoord hebt!" En
het hoofd der jeugdige Martelares boog
zachtjes voorover op hare borst, en haar
lichaam viel op den grond, terwijl hare ziel
de eeuwige woning der Heiligen binnen
éi'oog. Ood was met hare getuigenis en
go-eden wil tevreden. De andere Ghriste
nen werden zonder ondervraagd te Wor
-den, voor de- leeuwen geworpen. Toen zij
in 'de arena waren aangekomen, vroeg Lae
titia aan den gouverneur:
„Wilt u mij nu den broeder aanwijzen van
die jonge dochter, die zoo-even gestorven
is?"
Denzelf-de, mevrouw, dien gij hebt aan
geklaagd, te weten, Felix?"
„Juist, dien bedoel ik; wees zoo goed
en wijs mij dien eens aan."
„Het is de jongste van allen, me
vrouw,"
„Is -dat die schoone- jonkman, die
zijn hoofd zoo fier houdt opgeheven, en
d-e soldaten zoo vrijmoedig aanziet?"
„Ja, -die is het."
„Wat -e-en flinke, schoone gestalte,
wat een edele fierheid!"
Infussoh-en waren de wilde dieren in de
arena losgelaten op hunne prooi, die zij
in weinige oogenblikken verslonden. Een
der leeuwen koelde nog altijd zijn bloed
-dorst aan den nog- overgebleven romp van
Felix,
fStantt vervolgd}, -
