R. Rath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Noord-Holland.
No. 83 Woensdag 19 October 1910. 4,!® Jaargang
FEUILLETON.
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Ingezonden Stukken...
Onze Minister van Ju
stitie in Alkmaar.
/BUITENLAND.
r—
mem i l Li ilillt'j
ONS BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
60 ct. per 3 maanden franco huis90 ot. met geïllustreerd
Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers van de courant3 cent.
Tan het Zondagsblad5 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BUREAUBreedatraat 12, tegenover de B. Z. Eerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 483.
ADVERTENTIËNt
Van 15 regels30 uit
Elke regel moor 6
Reclames per regel ...,;2iti*.15 a
Kleine advertenties van 130 woorden, bij voornitbet. 25
Weinigen is het misschien bekend,
dat onze tegenwoordige minister van
Justitie, vóór dat Z.Exc. door H. M.
onze geeerbiedigde Koningin tot dit zoo
liooge ambt van dienaar der Kroon ge
roepen werd, een groot ij veraar is ge
weest voor de Katholieke Sociale Ac
tie in ons Bisdom.
Meerdere malen hebben wij Mr. E. R.
H. Regout ontmoet.
Nog herinneren wij ons zijn welspre
kend woord op den Katholiekendag te
Delft.
Nog hooren wij zijn machtig betoog,
meermalen onderbroken door applaus,
dat den grooten stoot heeft gegeven tot
de oprichting van de R. K Middenstands-
vereenigingen in ons Bisdom.
Was hij het niet, die in den kouden
winter van 1906 tot den ongeorgani
seerden Alkmaarschen R. K. Midden
stand kwam en het succes had, dat
dienzelfden avond de oprichting van
onze plaatselijke vereeniging „de Hanze''
die, getuige hare laatste propaganda-
vergadering, steeds in ledental vooruit
gaat, was verzekerd. Wij. kunnen zijn
beeld nog best voor ons halen. Daar
stapte bij de bovenzaal van den heer
Peperkamp binnen, gekleed in een dikke
winterjas om, ondanks de hevige vorst
en de snerpende koude uit den Haag
aangekomen, toch zijn taak naar be-
hooren te volbrengen. Een ander
hal in de weersgesteldheid een reden
gevonden om verhinderd te zijn wat
men hem niet kwalijk had kunnen ne
men, want 't vroor dat 't kraakte maar
Mr. Regout was op zijn post.
Meermalen zagen wjj hem als leider
der vergaderingen van het Diocesaan
Comité der K. S. A. in het Bisdom
Haarlem. Op eene aangename en hof
felijke wijze trad hij op en, wanneer
hij ontbrak, voelde men zijn afwezig
beid terdege.
Wat wij van Mr. E. Regout gehoord,
gezien en gelezen hebben, vóór hij tot
het ministerschap werd geroepen, is
ons steeds sympathiek geweest.
Mr. E. Regout was een der weinigen,
die de K. S. A. een warm hart toe
droeg.
Ook hebben wij hem een enkele maal
zien optreden in onze stad als spreker
1)
Al jaren Was hij boekhouder bij ide fir-
ma Ignatius Kwernaat en Zoon.
Ignatius was ,ai lang dood, zijn zoon,
Theodor, was nu alleen patroon, de éénige
firmant.
Keggen was door Senior ai aangesteld,
had nog ooit Junior als „juske" naar den
Ruwienberg*) gebracht bij ontstentenis van
Ignatius, die al vroeg Weduwnaar was,
Dus had al jaren. Hoe oud weet ik niet
precies maar toqh al oud; op 't gezicht
Vijf-en-zestig.
Maar aan zijn werk kon je niets Mer
ken. Je mócht de boeken zién toe-ie 30,
33, 40, 45 jaar was, ze zien van vóór en
na de vijfH-uisjes-achter-den'-rug, nóg zien
toen-ie 60 was en mieer altijd hetzelfde
vaste, magere handje. En( geen vlakje,
&een radeertje hij zou je in (je gezicht
gevlogen zijn als je van radeeren maar
sprak!
Kortom, het was een juweel en een
onverslijtbaar juweel, de firma Kwerniaat
kon er nog jaren mee doen, met zoo'n
taaie.
En toch was het op het oog geen sterk
manneke; mager ais brood, en er kon geen
noordoosten wind waaien of hij sloeg een
boettajit ter grootte van, een beddelakèn
om zijn mageren hals- zoo koud had-ie 't
dadelijk. Dat kwam, zei de dokter, toen-ie
eens ééns in al die jaren ziek was
geweest, van zijn vertoeteld lichaampje in
Bekende kostschool van de EerW.
craters te St. MichieiS-Oestel
voor de R. K. Kiesvereeniging. Zijn
geestdriftig woord sloeg in.
Zoo heeft het Kath. Alkmaar meer
malen het voorrecht gehad onzen minis
ter van Justitie in zijn midden te zien
en was hij een voorbeeld voor vele
andere hooggeplaatste personen in ons
land, die de Kath. sociale beweging
van uit de verte slechts gadeslaan.
Zondag had het Kath Alkmaar weder,
de eer hem in zijn midden te zien.
Ditmaal niet in eene sociale of politieke
vergadering, maar in de kerk. ZExc.
woonde te half 9 de H. Mis bij in de
St. Dominicuskerk en naderde toen tot
de H. Communie.
Het heeft ons getroffen, het heeft ons
goed gedaan te constateeren, dat een
zoo hoog geplaatst persoon, terwijl hij
hier voor een dagje bij zijne familie
over was, niet van zijne goede gods
dienstige gewoonte afweek, geregeld tot
de H. Communie te naderen.
Wanneer een geloovig protestant in
de bladen leest, dat H. M. de Koningin
des Zondags geregeld de godsdienstoefe
ningen in de kerk te 's Hage of te Apel
doorn bijwoont, dan zal dat goed doen aan
zijn geloovig hartwanneer een Israë
liet ziet, dat een hooggeplaatst geloofs
genoot geregeld in zijn SyDagogekomt
dap gevoelt hij zich verheugdmen
duide het ons dan niet euvel, dat, wan
neer wij zien, dat een dienaar van de
Kroon aan de Tafel des Heeren aanzit
wij een heerlijk godsdienstig gevoel in
ons krijgen, en dat gevoel thans willen
uiten als de stem van een schoon
voorbeeld voor anderen, die, als ze uit
zijn, de H. Communie daarom uitstellen.
Wat ons heeft getroffen, dat moet
bij meerderen eene aangename gedachte
hebben teweeggebracht. Ons Katholieke
volk heeft behoefte aan godsdienstige
mannen, die tot welken rang in de
maatschappij ook geklommen, tot welke
hooge betrekking ook geroepen, in het
geloof en in de belijdenis daarvan voor
gaan, vooral waar zeer vaak het tegen
deel wordt geconstateerd.
Nog eensaangenaam was ons dit
moment, niet om den persoon, neen
om de za-ikeen Nederlandsch minis
ter als echt Katholiek in odzo kerk,
een van de hoogste dienaren van den
Staat aan de Tafel des Heeren, aan
dezelfde Tafel waaraan mannen en
vrouwen van alle rangen en standen
aanzaten.
de kantoor-broeikas. En daar kon vtoel van
aan zijn. Want óm maar één recept te
noemen, dat Keggen zich' zelf voorschreef
tegen de rillingen; ihij stond v:a|n Octo-
ber tot Mei met zijn pantoffelvoetjes (dade
lijk wipte |hij zijn laarzen uit als hij 's
morgens te 9 uur kwam) op ©en Warme
roodkoperen waterstoof.
Hij stond altijd, evenais zijn patroon,
Kwernaat junior, die aan de overzijde van
denzelfden dubbel-iessenaar arbeidde.
Zij Waren over elkander tevreden.
Theodor Kwernaat prees a's eerlijke jon
gen tegenover 'n ieder zijn modeibdek.
houder, die noig. altijd, zoolang Ihij1 hem
had gekend, betrapt moiest worden op één
minuutje t ©iaat: de klok van negen was
nog niet koud of hij stond op zijn stoof
's zomers op zijn matje,
Eu Keggen vond het bij Kwleniaat maar
wiat goed; solide mensehen, die muurvast
er in zaten, de concurrentie (het hoofd
konden bieden met 'r dubbeltjes.
Hij kende geen beter kantoor in (heel
Den Bosch en Kwernaat geen beter
boekhouder.
Maar het gevleugeld woord van Breroo;
,,'t kan verpieren", fladderde op een kwa
den dag, als een verdwaalde vogel (tegen
de ruiten van dat kantoor-interieur en
onbewust lieten bleiden het dier binnen,
dat alles onderste boven sloeg.
En dat kwam door de krant.
Er Was een kwestie opgeworpen in de
courant in de rubriek; ingezonden stuk
ken.
Het ging over de mogelijkheid1 van het
sloopen v£,n huizen tot het verbreedein
van een straat, Iets bepaalds was er nog
niet, het kon komen, de- wenschelijkheid'
was er, de veronderstelling Was er idoor
den een 'n gevaar, door den ander 'n ze
gen genoemd,
Bij Christus is alles gelijk. De hoog
geplaatste, hij zit aan de Tafel des
Heeren, eet van de Hemelspijze en
daarnaast aan dezelfde Tafel; „Man-
ducat Dominum Pauper servus et hu-
milus," de arme, nietige dienstknecht
ontvangt den Heer tot spijs.
Hoe heerlijk is ons geloof
FRANKRIJK. -
Spoorwegstaking.
Het optreden Van de Fransche regeering
'tegen de spoorWegstakers lokt vanzelf uit
tot vergelijkingen met wat in Nederland
gebeurde in 1903. „De Maasbode" herin
nert:
Nederland heeft zijn spoorwegstaking ge
had, later door de sociaaldemocraten zei
ven erkend als een „anarchistisch avontuur"
Dr. Kuyper is toen de krachtige man ge
weest, die binnen die perken v;an wet en
orde de misdadige woelingen heeft bedwon
gen tot Welzijn v:an het land.
Binnen de perken van Wet en orde, zeg
gen wij, door Ide Kamer als yertegenwoordi
gende het Nederlanrisehe volk met groo
te meerderheid ©en Wet te doen aannemen,
die het vrije verkeer beschermde en aan
de tuchteloosheid onder het ambtenaarscorps
een einde maakte.
Toch heette Kuyper de „worger", en de
maat der wrake is hem door Ide sociaal-de
mocratische leiders in alle volheid1 toege
meten.
Iji Frankrijk geen „clerical© overheer-
sching", integendeel, de minister-presidïent
een revolutionairmaar
Brjand heeft zijn eigen partijgenooten op
de redactiebureaux van het sociaal-klem ocra
tisch partijblad '1 Humanité 'doen arresteeren,
liefst vijf in getal.
Op deze manier maakte hij die lastige lei
ders der spoorwegstaking onschadelijk.
Een „wurger", hij de groote' Briand1; een
wurger van gevaarlijker soort dan onze Kuy
per.
Het blad gaat verder:
In het conservatieve Nederland kreeg hel
personeel zijn s poorwegcenquete, waar ieder
zijn grieven vrij modht uitspreken.
Briand zet mijn lastige partijgenooten ge
woon 'achter slot en grendel en in plaats v.
zijn land te maken tot een sociaal-democrati
schen heilstaat, wat eens zijn verheven roe
ping en levenstaak was, met Welke leuze
hij op de gedwee-gekromde ruggen der mis
Twee scherpe pennen schreven lange,
min of meer heldere, min of meer pittige
artikelen. t i I L
Het pittigst schreef „Veritas"»
Het helderst „De Stedemaagld".
„Veritas" wilde slooping, opruiming
verfraaing der stad1.
„De Stederniaagd'' verdedigde met haar
lijf en leven (ja, in een der stukken stond'
letterlijk: deze huizen zijn mij 'als het
licht mijner oogien) de panden, die zij het
karakteristieke noemde van de Hertogstad!
die haar achtste 'eeuw zo» roemvol was
ingegaan K
„Veritas" zei het malsch van 'dik hout
zaagt-men-ptanken, soms ruw, soms bar
en het praatje ging, dat de Redactdie van
hem geëischt had in het derde stuk tegen
„De Stedemaagd" gericht, een stuk als
gehouwen met een bijl' twintig hakkende
regels te schrappen,
Neen, daarbij stak de repliek van „De
Stedemaagd" gunstig af. In Den Bosch heb
je althans officiéél nog geen vrouwen
als advocaten, anders zou je gezegd heb
ben een fijne jurist-in.rokkenje zag Ze
letterlijk staan, de toga gedrapeerd over
'r japon, de puntige snedige', scherpzin.
nige argumenten priemend in Idle huid van
„Veritas" Zij liet het lezend publiek, dat
de polemiek verstond, soms lachen maar
dan weer majesteit. Dat pakte.
Als bij Kwernaat te half Vijf de courant
dooi' vrouw. Blatter op hét copiëerpers-
tafeltje werd gelegd, kon je Keggen zien
beven van begeerte naar het blad, maar
hij durfde het niet voor zijn patroon, die er
naar toe schoot, of er ©en bankje van
duizend was komen neervallen.
Kwërnaat, las de krant, langzaam, ge
wichtig.
Keggen loerde nu ien dan over zijn bril
leide arbeiders otnh'oog is geklommen, stelt
hij thans, volgens het droeve relaas van
„Het Volk" zijn land bloot aan een burger
oorlog, ter Wille van eenige spoofwegmag-
naten.
„De man, die in dleze! hëele zaak als
de man van ide daad, klei man met de vuist
optreedt, isklaagt „Heit Volk" nu
eens van schaamte rood.... Briand.
Inderdaad, de vergelijking, is zeer leer
rijk.
Aldus oordeelt ook „Het Centrum" en
het Wijst er op, dat nu Briand van alle zij
den wordt uitgescholden. Maar, laat het
dan volgen:
Maar men kan er Wiel zeker van zijn,
dat degenen, die zoo geducht tegen hem te
keer gaan, morgen aan den dag volkomen
hetzelfde zoude doen, wanneer zij tot het be
stuur des lands werden geroepen.
Zoolang zij geen verantwoordelijkheid dra
gen, fulmineeren, de revolutiomnaire agitato
ren er maar op los, deugt er niets, moet
alles anders.
Zoodra1 zij tot de macht gekomen zijn;
worden ide bordjes spoedig verhangen en
toonen 'de hevigste demagogen zich niet
zelden de ijverigste voorstanders van kras
se maatregelen.
Zij onderdrukken dan zoo snel mogelijk
de gevolgen van 'hun eigen vroeger bedrijf.
Het is maar onbegrijpelijk, dat, ondanks
de zoo duidelijke lessen van verleden en he
den, nog. zoovele arbeiders zich laten mee
sleepen door het woorden-gegoochel en op
zweepend gebaar dier politieke komedianten,
voor wie het revolutie-preeken gewoonweg
een ambacht geworden is.
Dit laatste is ook vreemd; maar het
duurt in den r egel ©enigen tijd eer de Waar
heid tot de groote massa doordringt. Toch
zijn de teekenen er reeds, dat ook dit gaat
gebeurenen Wat nu in Frankrijk geschiedt,
helpt daar wis een handje aan mee.
Zou de staking geheel verloopen
Uit de berichten, idie tot ons komen,
blijkt, dat het aantal werkwilligen steeds
grooter wordt, zoodat men verwacht, dat de
staking zal verloopen.
De prefectuur v'. politie deelde mede„Mor
gen (Dinsdag) zal het Verkeer op het Noorder
en Ooster-net, top de Lyon en Orleans geheel
hersteld zijn.
De beambten, die op dat tijdstip niet
op hun post zijn, zullen ontslagen worden."
Zoo zal de geheele beweging op niets
uitdraaien. Toch gelooven wij, dat hiermede
de toestand onder hot spoorwegpersoneel
niet is verbeterd
heen naar den lezer.
Er stond zeker vandaag, een antwoord
van „De Stedemaagd" in, want mieneer
was een-en _al aandacht; ©n hij had het
al gemerkt aan meneers lippentrekken de
vorige maal en nu zag-ie 't weer me
neer moest ©en „Veritasser" zijn en dat
speet hem in de ziel.
Hoe kon in 's hemelsnaam zoo'n opge-
vced, goed, lief man, toonbeeld v. arbeid,
toonbeeld van huiselijkheid, in dien onge-
likten heer Vallen.
Langzaam sloeg Kwernaat de krant dicht,
keek aan de achterzijde nog even in |de
advertenties en lei zie bij den inktkoker
neer.
Keggen wachtte iederen namidldag op
dat gelukkige oogenbiik.
Mag ik even?
- Zeker.
En de patroon boog hét hoofd; den neus
in de paperassen.
Diain kwam er eenige ©ogenblikken in de
pantoffels van Keggen, .eenige onrust. Met
lichte schuifjes schuurden ze over die ko
peren stoof.
Maar een volgenden namiddag- toen 't
weer meppen regende op het statige ge
laat van „De Stedemaagd", harde meppen,
die pijn deden aan 't hart van menigeen,
di ehet voor 't historisch aanzien der stad
met Haar opnam tegen die Oroot-moker
met zijn ruwe houwen, tegen dien „Veri
tas" met zijn brutalen mond dan scheen
een vitusdans de toffels van Keggen in
beweging te brengen.
De patroon keek op:
Wat heb je toch?
Keggen had zich nog nooit vóór of tegen
„Veritas" verklaard. Hij scheen reeds de
ellende te voorzien, die, als hij sprak, de
twee tegenovergestelde zijden van den les
senaar in Werkelijkheid tegenover elkaar
Sabotage.
Op den boulevard Pereire te Parijs is in
den nacht van Zaterdag op Zonidag vlak bij
het huis van het nationalistisch gemeente
raadslid en. uitgevter van kle Patrie, kien
beer Massard een bom uiteen gesprongen.;
De ontploffing, was zoo hevig, dat alle
vensters, ook die van de derde verdie
ping vernield werden.
Aan een venster van de benedenvendie
ping heeft men bloedsporen gevondendaar
uit besluit men dat de misdadiger gewond
is.
Zonder twijfel was de aanslag tegen den
heer Massard gericht, zoo zeggen dë b'lal
den. Oorzaak zal wel wraakneming zijn,
want Massard had ide spoorwegstaking al
tijd ten zeerste afgekeurd en op de deur
was een papiertje geplakt, Waaropj stond:
„Eerste waarschuwing aan mijnheer Mas
sard".
Vanaf de tunnel hij ide gare des GJiaintiers
is een bom geworpen, die niet ver van de
wachthebbende soldaten ontplofte.
Het gebeurde op 't oogenblik dat een
trein uit Dreux zou pass©eren.
Blijkbaar Wilde men de tunnel Vernie
len, maar door verkeerd te werpen kwam de
bom op de 'linker glooiing terecht.
De ontploffing -veroorzaakte slechts^ een
zeer g eringe materieele schade.
Het treinen-verkeer ondervond niet dè
minste vertraging.
Volgens de eerste berichten zouden de
soldaten drie verdachte personen gezien
hebben.
ITALIË.
Ferrer-betooglng.
In Rome heeft men tijdens de Feirer.be
toogingen op j.L Zondag, hetzelfde mid
deltje geprobeerd .om anti-clerkale onluis
ten uit te lokken als verleden week te
Lissabon. Laten wij maar dadelijk zeggen
dat het gelukkig totaal mislukt is. Ook
hier hebben enkele individuen in dè na'
bijheid van een klooster met bommen ge
worpen om den schijn te wiekken, alsof
de paters den aanslag wilden plegen.
De „Corriere d'italia" meldt over deze
lage daad1:
„Toen de betoogers langs het Fransche
seminarie passeerden, waarvan alle vensters
pot dicht waren, klonken eensklaps, twee
ontploffingen.;
De manifestanten beweerden natuurlijk,
dat er van uit hét klooster op hen geschoten
was, brachten allerlei beleedigingen tegen
de priesters uit en wilden het gebouw bestor
zou zetten.
Maar vandaag maakte die schoft het zóó
bar, dat het de spuigaten uitliep.
O, niets, antwoordde Keggen, met
een stem, die zo.o. vreemd was of .er nog
een ander in het kantoor was en deze
gesproken had.
Je hebt Wiel iets de courant beeft
in je handen.
De stoom was 6, 7 atmosfeer hoog ge
stegen. Dat was niet uit te houden.
Keggen moest iets zeggen, al Was het
nog zoo weinig anders sprong-ie.
En hij izei:
O, ik kam het niet goed verdiragën
dat zoo'n krant over zoo'n nietige kwestie
zooveel plaats i nruimt.
De overzijde iet-of-Wat-ironisch!:
Zoo, vin je dat? Nou, ik mag zoo'n
kwestietje wel. Wat raakt mij het ging
de heer Kwernaat voort of de Turken
en de Armeniërs elkaar opeten, of wat de
Chineezen of de Russen doen, of ze in
Spanje vóór het ministerie zijn öf bet neef
willen halen, of
Keggen zei niets meer, liet den patroon
uitpraten. Er was ontspanning géWeiest.
hij Ihadi ets gezegd len hij was opgelucht.
Hij schreef Weer, nu kalm, zijn pantof
fels sliepen.
As-te.b!iefheeren. Dag, heeren.
Dag, vrouw Blatter.
En 't was vier dagen daarna want
wegens plaatsgebrek (dat daar altijd zoo
veel advertenties in die krant stonden dat
er zelfs voor de polemiek „Veritas-De Ste
demaagid" plaatsgebrek kwam!) was het
antwoord der „Stedemaagd" verschoven
in een wip lag de courant aan die over
zijde van Keggen open.
Eensklaps daar een kreet van veront
waardiging,
j ii JpfojlJt vwo3|Sd)i»
