AMSTERDAM
AARTEN, II
merend.
ZIJN
as-Cadeaux.
?©@r Noor el-Bolland.
cobstraat,
No. 95
Woensdag- 30 November 1910.
4"* Jaargang-
teuze
s-
Jadeaux.
ilage's.
Lwerk -
imaar. 3 g
isendolft
m ArliM.
;enlandseh
UREN.
MAAR.
spots:
Sfc. I&atli. Nienwi* en ^d^rertex&tiel»la.dL
Verseiujut- Woensdag m Eslerdag.
FEUILLETON.
Juiiaan en Juliane,
>rman.
Vrijhandel of protectie
SiRACHT 245.
SLOTPLEIN.
Deposito's,
eemd Geld.
ritiën.
per doz'jn is
de Koninklijke
- I Dit nummer bestaat uit 6 bladz
V DE MODEBNE SES2DIENST,
BUITENLAND.
T.
CO
to
c&
-H y
1EPARATIE.
INÏ
cn
Beursorders (ook
in heeft weer uitge-
e Alkmaar
Langestraat.
VRASDONK, Dorpstr.
aan Zee, G. FOOR.
E. VAN BENTHEM-
Lüte.
DE GROOT.
j, P. WINK.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRyS s
60 et. per 3 maanden franco kuis90 et. met geïllustreerd.
Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers van de courant3 cent,
Tan het Zondagsblad 5 eest.
Uitga*® rass Naam!. Vennootschap „Ou® Blad".
BïïRS&ïïErssdatraat 12, toganave? de E. K. Sark- ts Alkmaar.
Telefoon No. 433.
AD VERTSNTIÊN s
Van 1—8 regels 30 eest
Elke regel meer
Reclames per regel...f.. 15
Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25
Weinig meer dan 30 jaar geleden,
onder een laag tarief van invoerrech
ten, dat feitelijk een vrijhandelstarief
was, bloedde Duitschland, om een van
Bismarck's kernachtige uitdrukkingen
te gebruiken, langzamerhand dood.
Deu 20sten Mei 1879, toen hij zijn
nieuwe handelspolitiek invoerde, zei
Bismarck: „Wij hebben de grenzen van
ons rijk voor de invoeren der vreemde
natiën wijd open gesteld en wij zijn
het afzetgebied geworden van de over
productie van al onze landen; Duitsch
land is door de overproductie der
vreemde natiën in moeielijkheden ge
bracht, de prijzen zijn gedrukt en de
ontwikkeling van al onze indrustrieën
en onze geheele economische positie
hebben tengevolge daarvan geleden."
Deze woorden kunnen met evenveel
waardigheid op Engeland in deze dagen
worden toegepast. Duitschland's fiscale
hervorming was gebaseerd op dezelfde
beginselen, als die, door Mr. Balfour
met betrekking tot tarief-her vorming iu
Engeland verkondigd. De voorstellen in
1879 gedaan, werden in de Duitsehe
troonrede verklaard „bestemd te zijn
onze hulpbronnen te vermeerderen, door
den grondslag der belastingen af te
schaffen, welke het meest drukken...
Ik geloof, dat het mijn plicht is, ten
minste de Duitsehe markt aan de nati
onale productie te verzekeren, voor
zoover die politiek met onze andere
belangen niet in strijd is."
De tariefhervorming werd in Duitsch
land ingevoerd en elkeen kan zich van de
resultaten overtuigen. Van één van de
armste Europeesche landen is het één
der rijkste geworden. De invoer van
industrie-producten is in 10 jaar ver
dubbeld; de loonen der werklieden zijn
met 40 pet. vooruitgegaande productie
van ruw-jjzer is van gemiddeld 2.100000
ton per jaar in 1876—80 gerezen tot
12.713000 ton in 1909, detonnenmaat
der handelsvloot is vermeerderd van
5'/i millioen in 1880 tot 24 millioen
in 1908 en er is een machtige vloot
in het leven geroepen, welke de Duit
sehe belangen beschermt en ontwikkelt.
Deze ontwikkeling begon in het jaar
toen Duitschland zijn handelspolitiek
wijzigde en niettegenstaande dit alles
wil Mr. Macdonald ons doen gelooven,
dat Duitschland s vooruitgang is belem
merd in plaats van geholpen door
tariefhervorming I
De minste kennis van de economi
sche toestanden in Duitschland vóór en
7)
ecne novelle
DOOR MATH1LDE.
Fn nu? Nu zag zij dien lieven, goeden
besten jongen zeiden meer; .eens had Max
bem flink onder handen genomen, omdat
bet duidelijk geworden was, dat hij meer
field verteerde dan wel studeerde, en toon
bad Jules zeer terecht geantwoord, dat dit
7-ijn zwager niet aanging, en na dien tijd
twam die arme Jules slechts zelden en
dan maar heel vluchtig bij zijn zuster aan
huis, niet om haar, maar om dien pedanten
tongkijker, zooals hij Max verachtelijk noem
de. Liane had het !haar man zeer kwalijk ge
nomen, idat hij zich in Jules' zaken meng
de, hij verklaarde wel, dat hij dit slechts
gedaan had op ooms verzoek, maar dit
tond Liane zeer ongeloofelijkoom had
nooit Jules beknord, hij wist zeer goed,
dat een jonge student zich amuseeren moet
on Max alleen Had op alles wat aan te
merken.
Lusteloos zat Liane op de sofa; aan ar
beid had tante haar hooit gewend; in Breuk-
\liet was het haar ©enige bezigheid! ge
weest, nadat zij de prettige, vroolijke meis
jesschool ontgroeid was, in den tuin bij
inoo-i weer met Castor, den grooten hond,
na 1879 is voldoende, om de ongerijmd
heid van deze bewering aan te toonen,
zegt het geschrift van de tariefvereeni-
giug. waaraan wij het bovenstaande
ontleenen.
Gelukkig voor cU armsn, dit er
reomsehe kerken zijn
Onderstaande berichten namen wij
over uit de „Maasbode" van Maandag
avond
St. Vincentlus vereeniging
Gister hield Jn de parochiekerk van de
H. Rosalia na de H. H. Mlseen van 9 en
half elf uur de Weleerw. pater Appolllnari»
een liefdadigheids-predikatie.
De daarna gebonden collecte ten behoeve
der St. Vincentim Vereeniging (conferentie
Rosalia) bracht op f 598,21'/j.
St. Eiisabath-vereeniging.
De collecte, gisteren na de H. H. Missen
van tien en kwart voor twaalf uur, na de
liefdadigheids-predikatiën van den Weleerw.
heer A. W. J. Liihn, in de St. Domlnicus
kerk gehouden, bracht ten behoeve der
arme rieken, die door de vereeniging van
de H. Elisabeth ondersteund worden,
f 1469,03 op.
Za zijn weer een sprekend bewijs,
wat wij Roomsehen voor de armen doen.
Onlangs is de Amerikaansche aviateur
Johnstone bjj een zijner tochten verongelukt.
Zijn voornaamste kunststuk was, gelijk bjj
vele Amerikaansche vliegers om eenige hon
derden meters te stijgen, soms wal dnizend,
en dan omlaag te vallen tot bjjna den grond
genaderd was.
Uit nadere berichten bljjkt, dat Johnstone
is gevalian door het breken van de vleugels.
Hjj werd vau ijjn xitplaats geworpen en
deed nog wat h'j kon om den val te breken,
doch te vergeefech.
Nauwelijks hadden man en machine den
grond bereikt, of een walgelijk gerecht tus
ichen mannelijke en vrouwelijke toeschouwers
ontstond, om stukken van de machine te
breken als souvenirs, waarvan sommige met
het bloed van den aviateur wareu barpat.
Men vocht o.a, om de handschoenen van
den doode I
Als wjj, Katholieken, de relikwieëi van
onse Heiligen, wier leven uitmunt in deugd
en zuiverheid en een voorbeeld is voor
dulienden, vereeren, dan schrijven de liberale
redacties kolommen vol over het .bijgeloof
der Katholieken in deien maden, en tijd'
maar, als iemand roekeloos sjjn leven waagt,
op den grond te pletter valt en het dolle
publiek de stukken van de vliegmachine,
waarvan sommige met bloed bespat, breekt
om se als souvenir te gebruiken, dan zwjjgeD
de heeren als een mof.
rond te dolen, bloemen plukkend, kransen
vlechtend, of was het minder aangenaam
buiten, dan speelde zij met o-oan schaak, bor
duurde zeer fijne zakdoekjes ten kraagjes, of
sdhilderde albumblaadjes in waterverf, wan
neer zij ten minste geen lust had om roman
ces en reveries te spelen of te zingen.
Maar zulke prettige dingen doet men niet
ais het hart bezwaard is.
De huishouding ejschte -wel hare zorgen;
och ja, de eerste maanden had ze het
heel aardig; gevonden met een kanten rnor-
genmutsj© op de blonde krullen en een
lief voorschootje met gekleurde zakjes voor,
keuken en kelder door te loo-pen, het sleu
telmandje aan den arm. Doch spoedig merk
te zij, dat haar opzicht de bejaarde tneid
eigenlijk onaangenaam was, dat deze haar
behandelde of zij een (wijsneuzig meisje was
en dat het er even goed om ging, als zij
stil in de tuinkamer bleef.
Lezen, daar h ad Liane nooit veel aan
gedaan en dus ook |dit kon haar geen troost
geven.
Moe van het leegzitten, nam zij eindelijk
haar schrijfcassette en .begon een langen
brief aan Jules.
Tegen hem kon zij oprecht wie-zen, hij
hoorde hare klachten altijd zoo gaarne aan;
ze begon zijn laatsten brief wieer over te
lezen.
,.,'t Is een schande," schreef hij, dat ge
uwe schoone jeugd in 'dat ongelukkige Ro-
zenstein moet doorbrengen, 't is God ge
klaagd; 't is tyrannic, ik heb er tante
Een andere indruk van verbazing over
den modernen eeredisnat krijgt men, aia
men het uitvoerig verslag leest van den
Hollandschen vlieger, die den reis gemaakt
heeft van Parijs naar Brussel en terng.
In dat verslag wordt melding gemaakt van
een talisman, een toovermiddel, dat dienst
moest doen als voorbehoedmiddel tegen on
gelukken. Dese aviateur had n.l. een kindsr-
popje ais talisman aan rijn vliegtoestel
hangen, dat sou hem n.l. tegen ongelukken
bewaren.
Aan God gelooven, dat vinden de moderne
manreben eigenlijk eene groote dwaasheid,
die dat doet is een kind der duisternis.
Over gelooven sijn de moderne mentchea
heen, en sie, daar neemt ean van de be
oefenaars van de hoogste sport, in eigenlijken
en dguurljjkrn zin, een pop mee op zyn
tochtan. Die pop zal hem voor een ongeluk
bewaren i
Spotten daar nu de iiberalè bladen mee
Als er geeproken wordt over de bewarende
eu straffende haod Gods, daa barst er uit
hun kamp een hoongelach losmaar, ais
iemand een popje mee naar boven neemt,
dan wordt dat bericht zonder eeaig com
mentasr opgenomen I
BELGIE.
Het decreet >Quam Singular!'.
Zondag; is in alle perken van België
een schrijven van het episcopaat voorgele
zen, regelende de toepassing van het de
creet „Quani Singular)/", betref fende de Eer
ste H. Communie.
Daarin wordt gezegd, dat kinderen die
tot de jaren van verstand gekomen en in
staat van genade zijn nog aan de volgende
eischen moeten voldoen om het Sacrament
te ontvangen
lo. Voldoende kennis van kien godsdienst
en 2o. de noodige godsvrucht. Het man
dement legt den ouders- den plicht op om
te z a me n met de priesters hunne kinderen
tot liet ontvangen van het H. Sacrament
voor te bereiden.
Verder spoort het episcopaat de pries
ters aan, om de kinderen reeds van den
beginne af aan ©en veelvuldige Communie
gewoon te maken <en minstens elke twee
maanden een generale biecht te doen spre
ken. Ook zullen d© geestelijken der verschil
lende parochies en de oversten van kost
scholen ieder jaar verscheidene algiemeene
communiën doen plaats hebben, waaraan
niet alleen de kinderen (deelnemen, die hun
E. H. Communie doen, maar ook zij, die
vorige jaren reeds tot de H. Tafel gena
derd zijn.
Ten slotte geeit het schrijven nog eeni
ge instructies omtrent de plechtige H. Com
munie. Zoo' zegt het episcopaat o.tn.De-
geestelijkheid der parochies, zal elk jaar
over geschreven en gezegd, (dal het uw dood
zou wezen, nog; een Winter in die ellen
dige hei door te brengen.
„Schrijf me dikwijls, lieve, beste: zus, dat
zall u .go-ed do-en. O, wat bittere verwijtin-
g-en doe -ik mij, als ik bedenk, dat jk u
dit huwelijk heb aangeraden."
En Lianej in plaats van haren broeder
ernstig over zijne onbesuisde taal te on
derhouden, volgde zijn raad op, schreef
hem alles nauwkeurig, wat üi'sschen haar
en Myx voorgevallen was en vergat alzoo
hxaar verveling.
Daar hoorde zij het rijtuigje v. Walhorst over
het kiezelzandwei werd het schrijfkussen
toegeslagen en de cassette gesloten, maar
de dokter zag toch dadelijk aan de blanke-
vingertjes zijner vrouw dat zij geschreven
had.
„Aan Jules?" vroeg hij.
„Ja", lisepldc zij, en wist niet waarom zij
den blik zijner trouw© oiogen ontweek.
Aangenaam was 't Max W-el niet, te weten
dat zijn vrouw ellenlange brieven aan haar
broer schreef, -en te begrijpen, dat hij het
ho-ofdonderwerp daarvan was, maar om des
vred-es witte sprak hij er verder niet over.
Vi.
„Gij moet er in toestemmen, Max, a's
gij uw vrouw liefhebt."
„Haar liefhebben, ik heb het genoeg be
wezen, maar mijn roeping aan haar opof
feren
„Wiiit ge haar dan dooiden?"
„Tante, wat .een wowd!"
op .hel tijdstip, waarop tot nu toe de E.
H. Communie gedaan werd, een plechtige
alg:èmeene Communie der kinderen organi-
seeren. Hetzelfde zal in de kostscholen ge
schieden. Alvorens deze plechtigheid ge
houden wordt, zullen de kinderen een re
traite houden en op den dag zelf zullen
zij in het openbaar (de Doopbelofte hernieu
wen en zich aan de H. Maagd toewijden.
Om tot deze plechtige algeme-ene com
munie te worden toegelaten, moeten de
kinderen minstens tw-e-e jaar getrouw en
met vrucht de catechismus lessen hebben
bijgewoond.
Elk der bisschoppen zal voor zijn dio
cees den leeftijd vaststellen, waarop de kin
deren naar -den catechismus moeten komen.
DUITSCHLAND.
De keizer en hét Alcoholvraagstuk
Naar Dr. Leenhart, ©en Rijksafge-
vaardigde, in ©en der Duitsehe bladen schrijft
heeft Keizer Wilhelm zich reeds lang met
het alcoholvraagstuk bezig gehouden, -en
zich zelf de strengste onthouding in het
gebruik van alcoholische dranken opgelegd.
Ais men dit w'eet, wordt een andere on
langs 'gehouden rede begrijpelijk.
Te Murwlik, bij Flensburg; werd dezer
dagen -een marine-school geopend; -en de
Keizer, die daarbij tegenwoordig was, hield
-een toespraak tot de adelborsten, Waarin
hij' met groote beslistheid iden aanstaan
den zeeofficieren den raad gjaf, zich van alco
hol-gebruik te onthouden. Z. M. besloot
met de woorden: In (den komenden strijd
zal de overwinning: aan de- zijde van de
natie zijn, die het minste- alcoholgebruik
zal aanwijzen,
Dr. Leonhart wijst er dan op, dat ,in
-de Duitsehe marine het alcohol-gebruik reeds
sterk afneemt. Onder de matrozen vormen
zich matigheids- of afschaffers-v-ere.enigin-
gen, en nu is 'het merkwaardig, dat een aan
tal zeeofficieren dit met leehe oogen zien,
en den onthouders allerlei moeilijkheden in
den weg leggen Daarentegen zijn weder
vel© hooggeplaatste officieren, op het voet
spoor van de schitterende resultaten door
de o-iithoudersbeweging in idie 'Engelsche ma
rine verkregen, besliste voorstanders van
onthouding.
De Keizer heeft dezen naar het hart ge
sproken. Trouwens, hetzelfde- heeft hij ook
onlangs bij de eeuwfeesten der Beriijnsche
universiteit gedaan, toen hij de drankgebrui
ken bij -de studentenfeesten hekelde. Men
heeft hier niet met een opwelling te do-en
maar met een innige overtuiging van den
Monarch.
Staking In Portugal.
De beambten van de spoorwegen te Min-
hoi en Duro staken. Enkele treinen loopen
nog.
Tegen den laster.
Naar de „Koln/ische Vo-lksze-i-
tiing" meldt, heeft de provinciaal der
,,'t is het rechte, zij is erg; zwak, de dokter
van Breukvliet zegt, dat gemoedsaandoe
ning alleen de oorzaak is van haar lijden
en dus
„Die oude man weet er niets-van; 't is
zeer vleiend voor mij, dat zij he-m meet
schijnt te vertrouwen dan haar eigen man."
„Och, men heeft i n zulke gevallen liever
met een vreemde te Ido-eH, (dat is altijd zoo."
„Maar wat wil Liane (dan toch -eigenlijk?"
„Och, -dat g-e uw idokt-ersbaantje, dat u
toch niet v-e-el opbrengt, ier aan geeft en...."
„Mijn dagen in ledigheid voor hare voeten
doorbreng© I"
„Wat zijt ge toch heftig', neen, dat niet!
Er zijn immers and-ere manieren om zich
nuttig bezig te houden."
„Notaris worden, misschien?"
„Nu ja, waarom niet?"
„Dat is weer een van die lieve, broeder
lijke -diensten, Welke ik van Jules gewoon
ben; hij heeft mijn arme Liane het tot moe
wardens toe voorgepraat, dat ik het maar
behoefde te willen om notaris te Breuk-
vliet te worden."
„En 't is ook zóó."
„ik geloof het niet; nu heeft dat onnoozel
schepsel er hare zinnen op gezet, en ik kan
er haar niet m-eer van afbrengen."
,,'t Was ook veel beter."
„Voor wie?"
„Voor u beiden; gij kunt dadelijk uwen
intrek bij ons nemen
Max maakte een beweging van schrik,
doch zij «aangehuwde tante- zag het niet,
uit Portugal verdreven J-ezuieten, die thans
te Madrid verblijf houdt, aan Z. H. den
Paus het afschrift -een-er door hem aan het
Portugeesche volk gerichte memorie aan
geboden, waarin hij tegen het optredend-er
voorloopige regeering van Lissabon zeer
scherp protesteert, daar zij zijne ordebroe
ders heeft verbannen, op geweldadig© en
onwaardige wijze heeft behandeld en ge
tracht heeft, hen verachtelijk Ite maken. Men
heeft zelfs vrouwen van slechten levens
wandel in de gevangenissen binnengebracht,
teneinde de paters in verdenking te bren
gen. Vooral komt de provinciaal op tegen
de beschuldiging der revolutionnairen, dat
de Jezuïeten in het klooster van Compolido
wapens verborgen gehouden hebblen. Dit
protest zal tegelijkertijd te Rome en te
Madrid worden gepubliceerd.
FRANKRIJK.
De ontslagen spoorwegbeambten.
Een commissie bestaande- uit leden van
de Fransch-e Kamer heeft dezer dagen een
bezoek gebracht aan den minister-president
om hem te verzoeken, de spoorwegbeamb
ten, die tengevolge van de laatste staking
zijn ontslagen, weder aan te stellen.
Briand antwoordde dat er van ©en al
gemeen© indienststelling* die piets minder
dan een amnestie beteekende, geen sprake
kon zijn. Toch zou de regeering van de
spoorwegmaatschappijen trachten te- verkrij
gen, zooveel mogelijk toe te geven. Maar
het zo-u de r-egeering z-eer moeilijk vallen,
vooral daar er nog bijna dagelijks spoorweg
materiaal wordt vernield of beschadigd en
-daar zekere beambten hun kwaden wil too
nen.
Dat is nu i n (het land waar het socialisme
welig tiert -en grooten invloed op den gang-
van zaekn kan uitoefenen.
Na de staking van 1903 in
Nederland hadden de h-eeren socia
listen den mond vol van „wraak
tegenover de spoorwegmaatschappijen en de
Nederlandsche regeering. En nu?
ENGELAND.
Van de kiesrechtvromven, die Donderdag
in Londen tot geldboeten zijn veroordeeld,
hebben er ongeveer vijftig verkozen de
maand of halve maand gevangenisstraf, op
n iet-betaling gesteld, te- ondergaan.
Toen minister Chrur chili Zaterdagavond
van een meeting- te Bradfort naar Londen
terugkeerde, werd hij in den trein door
een voorstander voor vrouwenkiesrecht met
een hondenzweep aangievallren. De man
voegde hem toe: „Dat is je loon, hond!"
Twee defectieven, die minister Chur
chill vergezel-den, weerden den slag af en
overmeesterden den aanvaller na een hevi-
gen strijd.
Aan het station te Londen wilden weer
drie vrouwen een aanslag op minister Chur
chill plegen; maar de poitie wist haar te
overmeesteren.
„Uw kantoor blijft in de stad; we ma
ken één huishoudenzjj kan Jules meer
zien,"
„Jules!" ri-ep Max verontwaardigd, „Ju-
l-e-sd s het juist, die mijn huiselijk geluk
tracht te vernietigen."
„Maar, barmhartige hemel, welke ge
dachte hebt gij van Jules, Jules, den lieven
zachten jongen, hij zou geen vlieg kwaad
kunnen doen, -en dan u zijn besten vriend."
„Die vriendschap behoort sinds lang tot
de voorbijgegane dingen."
„Arme kinderen; ze zijn altijd zoo aan
elkander gehecht geweest; ze kunnen geen
schei-ding (verdragen."
„En ik wil hier in Rozenstein blijven, jk
wil mijn met moeite verworven dokters
ambt niet vergooien."
„Ja, Liane zal wel altijd hier moeten blij
ven, ais ge zoo- op uw willen gestel-dz ijt.
Arm kind! Waarom hebben we haar niet
voor ons alleen behouden!'"
Max ging het vertrek uit en wierp driftig
de deur toe; hij -liep (den tuin door de straat
op, daar ontmoette hij Men ouden heer Mlo-1-
let.
„Hoe is 't er mee?" vroeg deze be
zorgd.
„Och, 't kan niet beter gaan, zoolang
zij haar de ooren plagen met het verhalen,
dat de -eenige oorzaak Van hare zwakheid het
eenzame wonen in dit dorp is."
(Wordt vervolgd),
