R Rath. Mieuws- en Advertentieblad
r Ne? ©^ei-Holland.
;tten.
Ie l, j
NO. 97.
"Woensdag- 7 December 1910.
4"* Jaargang-
Hseren*
1KMAN.
FEUILLETON.
uisté adras I Juliaan en Juliane,
APPIJ
SMISAISONSI
1KKERS.
26.
ring
iCHAGEl
su tabak uit
srij van Firma
SN, te Joure
IJKE STAND.
P. WINK.
machines behoeven
aene aanprijzing.
verzoeken slechts
|p te letten, dat ze
het uiste adres
jekooht worden.
Yersehijïit Woensdag en Zaterdag.
EUBEaïï Breedstraat 12, tegenover de B. E. Eerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
keuze in
xste prijzen.
BUITENLAND.
BINNENLAND.
beambte R. O. Geiticht,
»t, n. h.
dienstbode, Oosterburg.
n, n. h.
Hekelitraat 9, Amsterdam,
te. Msgdalenenatraat 11,
ef.
ie, Voormeer 28, Kampen,
ider beroep, Voormeer 28
icht, Tuinstraat 54, Utrecht
•ood'baiker, Forentuatraat
lende, Tuinstraat 40, Hei-
tselaar, Laat 4, Dultich-
h. Nederl. Hervormd,
itholiek. d. g Doopige-
fir des Heil», geraf. Ge-
Remoaatrantich. h. 1.
a.l. Evangel. Lutherich,
ich IsraSlitUch. w. h.
c. g. Christelijk Ge-
Vrjje Gemeente.
van 11 25 Nov.
[jdtje, d. v. Oornelia Boet
Nicolaa» Johannes,
tietje Berkhout. Maria
agel en Impje Wag.
r dPieter 'Sikkee (van
let je IJfE.
Leandert de Boer (van
|a van der Veen.
Carharina. Dekker, oud
net Johannes Al. Jan
met Antje Metx.
van 18—25 Nov.
hannes Pieter, z. van W.
Quist (wonende te Ca-
z. van M. G. Dekker en
pa Helena, d. van H. W.
emaker. Olasina, d. v.
iljouw en A. M. Harrevelt.
dJ. Smit (van Krom»
feQns.
A. Tip (van Alkmaar) en
igeven: een zoon van H,
I avemaker.
Anna Helena, 1 dag d.
J. Schavemaker. v
vcx umjui.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
ot. per 3 maanden franoo buis90 et. mei geïllustreerd
I Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal.
I Afzonderlijke hammers van de conrant3 cent.
V*n het Zondagsblad5 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
ADVSRTBNTIÊNi
Van 13 regels80 eest
Elke regel meer I
Reclames per regel13 a
Kleine advertenties van 130 woorden, bij voornitbet- 25
Bescherming van eigen nijverheid.
Ilo De Middenstandsbond, het orgaan
van den Neder landschen Middenstands
bond komt een artikel voor onder bo
I vengenoemden titel, waarin de schrijver,
heer J. S. M., herinnert aan onze
[nijverheid in vroegere jaren.
In de hierboven genoemde jaren, dus
eeds eeuwen geleden, bezat ons land
eer vele industrieën, welke niet alleen
in hoogen bloei verkeerden, doch waar
artikelen, welke men vervaardigde,
i zulk een groote waarde aan kwaliteit
afwerking, duurzaamheid en goeden
[smaak bezaten, dat zij reeds in die da-
en een groote vermaardheid verkregen.
Wij hebben hier het oog op de la
kenindustrie hier te lande, met name
in Leiden en Tilburg. Door het geheele
land waren de voortbrengselen dezer
nijverheid bekend en vermaard, want
beter product werd op de geheele we
reld niet vervaardigd.
Doch nu is de mode gekomen, en
I die heeft o.a. den menschen wijs ge
maakt, dat het in Nederland vervaar
digde laken zijn naam kwijt is tegen
woordig moet men Engelsche stoffen
hebben. Dat heeft niet gemaakt dat
onze industrie ten gronde ging, neen,
[alle denkbare verbeteringen zijn aan
gebracht en de Engelsche handelaar
t zóóveel prijs op het uitnemende
Nederlandsche fabrikaat, dat hij het
I koopt.
De Engelsche handelaar koopt het—
it alia opzichten uitstekende—Holland-
3 product. Hy vindt het zelfs mooier
en beter van kwaliteit in verhouding
j tot den prijs, dan zijn eigen Engelsche
stoffen. En wat doet' de slimme Engel-
e zakenman Hij verkoopt gewoon-
weg het Hollandsche product dat hij
[eerst ia Engeland invoerde... als echte,
onvervalscht echte Engelsche stoffen,
het Nederlandsche publiek koopt by
I zijn Engelschen kleermaker de Engelsche
stoi welke op Nederlandsch grondgebied
het levenslicht zag.
En op deze wijze worden duizenden
[stukken Tilburgsche stoffen naar Enge
land verkocht, en van uit Engeland als
echte hypermoderne Engelsche stoffen
baar Nederland weer verkocht.
De schrijver noemt nog meer voor
beelden van de wijze waarop het pu-
bliek bij den neus wordt genomen, en
zegt dan, dat men in Engeland veel
doet om het publiek daar te lande van
de voortreffelijkheid der Engelsche pro-
Jdncten te overtuigen.
Zoo heeft men in tal van winkels
en „Engelsche week"; d.w.z, dat een
tweek lang uitsluitend Engelsch fabri
kaat wordt uitgestald en, zoo mogelijk
|verkocht. Iets van dien aard hier te
eene novelle
DOOR MATHILDE.
9)
>AW'l neen, zeker niet; als oom en tante
IJ11*1 goedvinden hem dat te zeggen, dan is
J 1 ban zaak, maar ik wil zelfs den schijn
niet op mij Iaden, alsof ik u iets aanried,
hem onaangenaam was."
„Ach, Jules, wat miskent hij u toch!"
«Dat is 's werelds loop, zusje; houd u
Jgoed! Doe uw- best maar om spoedig bc-
|'w te worden."
Max kwam binnen, hij groette Jules zeer
'J' 'en ging naar de canapé, waarop zijne
Trouw rustte.
"Jd°e is 't, kindlief?" vroeg hij.
t Zal spoedig gedaan zijn, Max", ant-
■voorclde zij en zag' hem diep treurig aan.
I «O Liane" en hij knielde aan hare zijde
■fleccr om haar beter toe te fluisteren: „zijt
lp er vast van overtuigd, dat een verblijf
le Breukviiet u herstellen zal?"
I 'n haar bekrompen egoïstisch hartje sloop
IP" £evoel van medelijden voor den armen
d'e er zoo bedroefd uitzag. „Maar dan
tn°et hier alleen blijven?"
Zoo weinig was de dokter er aan gewoon,
F1' zijn lief vrouwtje rekening hield met het
en hein meer of minder aangenaam was,
lande zou hij wel dienstig achten ter
bescherming van onze eigen nijverheid.
V STEEDS MBEB SFAABDEBS.
Op den jongsten katholiekendag in
Den Bosch werd in alle afdeelingen ge
klaagd over de toenemende weelde in
alle standen der maatschappij en de
noodlottige gevolgen daarvan zoowel
voor de afzonderlijke personen als voor
de samenleving in 't algemeen.
Weelde in den zin van overtol
lige uitgaven, dus geldverspilling
werd er geconstateerd in de hoogere
standen, bij den middelstand, bij den
boer en zelfs bij den werkman- Feiten
en cijfers werden daarvoor aangevoerd
van zoo overtuigende bewijskracht dat
ze door niemand werden weergesproken.
Algemeen en eenparig was de uitspraak
dat de weelde, het leven boven zijn
stand, het geld uitgeven boven zijn
middelen in alle klassen tot een schrik
barende hoogte was geklommen.
Daartegenover is het aangenaam te
mogen vaststellen, dat toch ook de
oud-vaderlandsche spaarzaamheid in
breede kringen der bevolking nog op
verblijdende wijze voortleeft, ja dat
het aantal spaarders nog altjjd toene
mende is.
Dit leert ons het jongste jaarverslag
van de Rijkspostspaarbank, loopende
over het jaar 1909. In dat jaar nam
het aantal spaarbankboekjes toe met
60.945 stuks, waardoor dit op 31 Dec.
bedroeg 1.462.615 boekje3 in omloop.
Het aantal inlagen klom van 1 759 134
in 1908, tot 1.902.301 in 1909.
En hiermede gaat samen eene ver
meerdering van een kleine vijf millioen
in een jaar tijds.
Wat daarby nog in 't bijzonder de
aandacht verdient, is dat een groot
aantal dier spaarders behooren tot de
klasse der werklieden. Van de in 1909
uitgegeven spaarbankboekjes werden
er 34.4 ten honderd verstrekt aan werk
lieden. Het jaar te voren was dit per
centage 30.8 ten honderd. Ook hier
dus een stijging van 3.6 ten honderd.
Alles samengenomen, mogen wy ons
in de toenemende spaarkracüt zoo goed
als in de toenemende spaarlust verheu
gen. Er blijkt uit, dat welke ook de
verwoestingen zijn, door de weelde en
het grootdoen in breede kringen aange
richt-, toch ook een zeer groot deel van
het Nederlandsche volk nog niet van
de oud-Nederlandsche spaarzaamheid is
afgeweken.
Als de vos de pass e preekt...
„Het Volk" is hoogst verontwaardigd te-
tegen ,,'d-e Courant" het volksblad van„d-e
T elegraaf",
dat dit klein bewijs van belangstelling hem
de tranen naar d-e- oogien Idreef.
„Neen, Liane, neen, dan zal ik met u
meegaan."
Hij streek haar langs de zijdeachtige lok
ken en het blecke voorhoofd, dat eensklaps
door een frissche rozenkleur overtogen wend.
„En we zullen nooit meer in dit treurig
dorp terugkomen, en ge zult niet meer voor
dokter spelen?"
Dit had Max nu juist niet bedoeld, maar
hoe zou hij dadelijk weer haar doen ver-
bleeken en de vroolijk-e uitdrukking van hare
oogen w-egtooveren, do-o-r haar zijn besluit
uitvoerig mede te Üe-elen
„Ge zuil tevreden zijn, beste vrouw, en
dan ook uw best doen beter en sterk te
word-en, niet waar?"
„Zeker, zeker, o hoe heerlijk, teruggaan
naar de Rakekiek, altijd oom en tante bij
mij hebben en Jules.'.'
Max keek somberder.
„En dan niet nicer te vreezen, dat men
U wegroept, als het etenstijd as of midden
in den nacht, en geen morsige boeren in
het spreekkamertje ontvangen, o, Max, wat
zijt ge toch goed
En hij trachtte hare vreugde te genieten
en verdreef verre van hem de gedachte,
hoe zo-et het leven toch zijn moest, wanneer
het gedeeld werd door eene verstandige
vrouw, -die belang stelde in zijn werk en
wier hart warm klopte voor alles, wat er
schoons en verhevens schuilde in de roe
ping, die hij de zijne noemde,.
Eu wel wegens een advertentie van uit
gestotenen in het diamantwerkersvak, die
„Het Volk" niet naar den zin is, eenvoudig
omdat men ingaat tegen de roode Vakorga
nisatie.
't Is voor „Het Volk" een vuil zaakje -enz,
Wel zeker „Het Volk" heeft wet 'het recht
andere bladen over advertenties lastig te
vallen.
Dagelijks neemt het kwakzalvers-adverten
ties o-p -onder de bewering, dat de redactie
ni-ets te maken heeft met eene advertentie,
die de administratie aanneemt.
Wat zouden ze gauw de hoofden bijeen
steken redactie -en administratie als
er eens -eene advertentie werd aangeboden
met eene opwekking om de oefeningen van
een-c Missie bij te wonen of de aankondiging
van eene reclc over Godsdiensten So -
c i a 1 i s m e -door een roomschen Kapelaan
M-aar a propos.
In 't zelfde nummer waarin tegen „de
Courant" wordt uitgevaren vindt men kwak
zalvers-advertenties tot aanprijzing van For-
ster's Rugpijn-Nierenpillen over Santal-
pilkn tegen Blaas- en Nierziekte over
oprechte Haarlemmerolie om te zwijgen over
Nieuw-Malthusiaansche advertenties, die er
ook in voorkomen.
Zelf erg kieskeurig die brave- menschen
daar aan „Het Volk".
Maar men denkt toch aan het spreek
woordAls de Vos de passie preekt
GEEUWDE OKDEBWIJaïBISSBN
Het Dagbl. v. N.-Br. schrijft:
Een Duitsdie lezer der Patriote sdirijft
aan dit blad, en wij j.chten de vertaling
hiervan belangrijk met het oog op het han
gende wetsontwerp in Nederland het
volgende
„Ik heb met verbazing gelezen in de Brus-
selsche bladen, dat de Pruisische Minister
van Onderwijs -een wetsontwerp zou in
dienen, dat aan onderwijzeressen haar be
trekking zou do-en verliezen in geval van
huwelijk.
Dit is een nieuwtje, hetwelk te laat komt.
Sinds de leerplicht in Duitschland bestaat
mogen er geen gehuwde onderwijzeressen
bestaan.
Deze bepaling spruit voort uit de opvat
ting, welke men in Duitschland van de on
derwijzeressen heeft.
Zij moeten heel haai' kracht aan de school
geven, buiten schooltijd stude-eren, het werk
der leerlingen verbeteren en zich voorbe
reiden voor den volgenden dag.
Niet een 'huishouden besturen buiten school
tijd.
Geen m-ensch heeft in het verbod van
gehuwde onderwijzeressen iets vreemds ge
zien Wel zou men het tegendeel sterk af keure.
Den onderwijzeressen wordt er bij hare
aanstelling o-p gewezen, dat zij zullen moe
ten heengaan, in geval van huwelijk en
iedereen vindt dat heel natuurlijk.
Vroeger had hij gehoopt, wanneer Liane
geheel en al onder zijn invloed stond, dat
zij gaandeweg flinker en ontwikkelder zou
worden, dat door het aanschouwen van den
ernst des levens zij dat kinderlijk naieve
verliezen zou, wat haar als kind wel ver
sierd had, maar dat bij eene wouw licht in
domheid of ten minste flauwe onnoozeiheid
ontaardt.
Dien droom ihad hij met vele anderen
moeten opgeven -en nu begreep hij slechts
al|t -e duidelijk, dat zij, geheel terugkomende
onder den vro-egèren invloed, nog minder
in ',h!aar voorde-el zou veranderen.
Maar wat zou 'dit! Hij had immers Liane
lief zo-oals zij was, niet zooals zij moest zijn;
hij gaf haar gezondheid -en geluk weer, was
dat geen voldoening genoeg?
„En weten dte anderen het al?" vroeg
zij.
„Nog niet!"
„O, wat zullen ze blijde wezen, en die
goede Jules!"
„Liane, mag ik u een raad geven, een
vriendelijken, een minzamen raad? Ik kan
het niet anders dan goedkeuren, dat ge zoo
innig vee! van uw broeder houdt, maar ge
zijt nog zeer jong -en Jules is, ofschoon
even oud als g'ij, door zijn manieren, karak
ter en weinige ondervinding een kind in
vergelijking van u. Luister toch niet te veel
naar zijn raad; laat zijn invloed op u niet
te groot worden, Want geloof me, hoe goed
hij ook Voor u is, hij is niets meer dan een
soms zeer onverstandige knaap."
BELGIE,
Do wereldtentoonstelling.
Door het uitvoerend comité van de Brus-
selsche wiereldtentóonstelling is een sta-tis
ti-ek gepubliceerd, waaruit blijkt, dat de we
reldtentoonstelling. in het geheel bezocht is
door 12.900.000 personen, waarvan 4.200.000
betalende a 1 franc.
De verminderde toegangsprijzen voor ver-
-eenigingen enz. brachten 250.000 francs op
De abonnementen vaji alle soorten
1.350.000 francs.
Wat -de betalende bezoekers betreft, deze
waren als volgt verdeeld: Mei 237.000; Ju
ui 530.000, Juli 809.000; Augustus 1.005.000
September 506.000 en October 450.000.
De 14 en 15 Augustus hebben het record
geslagen van het getal bezoekers en de ont
vangsten. Op die dagen was het getal re
spect. 200.0000 bezoekers en 94.000 en
92.000 francs.
FRANKRIJK.
De oneenlgheld onder de roylisten.
De oneenighei-d onder de Fransche roya
listen wordt steeds grooter en heftiger, voor
al nu de hertog van Orleans zich in de zaak
gemengd heeft en zich geheel op de zijde
van zijn vertegenwoordiger, den graaf de
la Regie stelt.
In een schrijven aan Iden graaf, spreekt de
troon-pretendent zijn volle vertrouwen in
die regeering uit en veroordeelt in scherpe
bewoordingen het optreden der „Action Fran
ca-ise". W-el is Idé hertog van Orleans erkente
lijk vos-r al het werk door de Action Fran
caise" verricht maar van den anderen kant
moet hij om verschillende redenen zijn af
keuring uiten.
Ten slotte spreekt hij de hoop uit dat de
hoofdredactie van Ide „Action Francaise" nu
eindelijk eens naar zijn bevelen zal luiste
ren, opdat hij ni-et genoodzaakt is om stren
gere maatregelen te nemen.
Zoover zal het waarschijnlijk wel moe
ten komen, want de „Actio-n Francaise"
heeft den hertog reeds nu van antwoord
gediend. In een fel, bijtend artikel valt zij
graaf de la Regie aan; zij beteedigt den
vertegenwoordiger van den hertog en noemt
hem een verrader, die door de joden wordt
betaald.
ENGELAND.
Hoe het) m-et de verkiezingen in Engeland
af zal loopen, is nog niet uit te maken.
De Unionisten winnen aan alle kanten;
zoowel hier en daar keert een zetel <om
als wel hun st-emmencijfers nemen toe.
Doch een meerderhei/d zullen ze niet ha
len: de meerderheid der liberalen zal een
knauw krijgen, maar meerderheid zal ze
blijven; dat is wel de algem-eene indruk
dien we van deze cerate uitslagen hebben
gekregen.
„Ge houdt ni-et van Jules, ge zijt onrecht
vaardig tegen hem; ge hadt eens moeten
hooren, Max, hoe hij me trachtte te overtui
gen, dat ik zulk groot offer niet van u vra
gen mocht."
Max stond op en vroeg alleen:
„Zult ge altijd in mij meer vertrouwen heb
ben dan in hem, Liane?"
„Ja," laintvvoordde zij, maar vVas inwen
dig er vast van overtuigd, dat Max dien ar
men Jules niet lijden mocht en zich dus een
zeer verkeerd oordeel vormde over zijn ver
stand en doorzicht.
VIII.
Zoo keerde Liane Idus jubelend en vroolijk
als een kind in de geliefde woning harer
je-ugd terug.
,,'t Is een genot dat kind te zien ople
ven," zeid-e oom -en tante, als zij aan den
arm van Jules of Max over het grasperk
wandelde en in het voorbij-gaan de oude
lui gelukkig toelachte.
„Ja, 't is goed, dat wij het doorgezet)
hebben," sprak de tante, „langer in Ro-
zenstein blijven, zou haar dood zijn ge
weest."
,,'t Is of alles -een droom is," sprak Liane
tot haar broeder, ,,'t is of Wij nog kinde
ren zijn."
Jules was zeer tevreden, dat hij zijn ver
waanden zwager eens op zijn plaats had
gezet, en dat hij zijn geliefde zuster, die
hij nu zijn eigen persoontje het meest be
minde, nu alweer tehuis vond, als hij zijne
vervelende studiën voor een paar dagen
Dat wordt dus voor de liberalen eenlee-
lijk ding.
Het land is nog wel op huil kant, moe
ten wie zeggen, maar de tegenstand te
gen >een machteloos-mak-en van het Hoog-er-
huis (wat zooveel beteek-ent als bij ons
het afschaffen vari de Eerste Kamer) is dan
toch niet gering.
Of -de r-egeering het toch aandurft?
Wij moeten afwachten
Overstroomingen.
Tengevolge van hevige regenbuien zijn
verschillende lagere gedeelten van Engeland
overstroomd. Te Nottingham staat het ar
beiderskwartier, dat niet zelden van over
stroomingen te lijden heeft, onder water.
Tot dusverre is er, tenminste naar de be
richten te oordeel-en, geen ernstige schade
-door het water aangericht en zijn er geen
menschenlevens te betreuren.
ITALIË.
Geestelijkheid en floaneieelen
ondernemingen.
In een op 18 November gedateerd de
creet -der Congregatie van het Consistorie
dus niet in een Pauselijk Motu Proprio,
zooals door eenige bladen is gemeld
wordt allen wereldgeestelijken en regulie
ren verboden bestuursfuncties te be-
kleeden in economische instellingen als
volksbanken, landbouwkassen enz.
Z. H. dé Paus wenscht, dat de geeste
lijkheid zich ten zeerste interesseert voor
dergelijke instellingen, die het stoffelijk wei
rijn des volks dienen, doch verbiedt hun
voorzitter, directeur, secretaris of penning
meester enz. enz. er van te zijn, daar dergeiij
ke betrekkingen niet in overeenstemming
zijn met h-et priesterlijk ambt.
De priester moet zich niet met finan-
cieele operaties bezig houden. Alle gees
telijken, die dergelijke functies bekieeden.
moeten binnen 4 maanden ontslag nemen.
Bevordering van Contante be
taling. Te Amsterdam vergaderde ten hui
ze van iden voorzitter van de Staatscommissie,
voor den Middenstand d-e commissie, uit
haar midden benoemd op de laatste alge-
meene vergadering, om de eindredactie vast
te stellen inzake het wetsontwerp tot be
vordering der contante betaling. Nadat zulks
was geschied, besloot de commissie het ont
werp met Memorie van Toelichting bij de
Koningin in te dien-en met verzoek om pu
blicatie.
Nieuwe spoorwegtarieven. Om
trent d-e bepalingen in de nieuwe reizigers
tarieven verneemt de Tel. het volgende:
Voor de in 1910 afgiegeven abonnements
kaarten blijven de bepalingen van het oude
tarief van toepassing, zoodat de verlenging
van den geldigheidsffuur van deze kaarten
vaarwel kwam zeggen.
„Goed en wel, maar ge moet u niet al
te veel aan dit pleizi-erig leventje gewen
nen, Liane."
„En waarom niet?"
„Och ik zeg 't zoo maar."
„Men kan nooit weten."
„Wat kan men niet weten?"
„Al 't aardsche geluk gaat voorbij."
Dat was waarlijk niet naar zijn diepe'
ondervinding gesproken.
„Dat zegt men ten minste, maar waarop
doelt dit, Jules? Och, gij meent zeker iets
anders."
„Niets anders. Ik heb mij voorgenomen
nooit een genoegen of een geluk te genie
ten, zonder te denken; wie weet wat er
morgen gebeuren zal?"
Liana zag haar philosophischen broeder
met bewondering aan.
„Ik ben daar te dom voor, om aan zoo
iets te -denken. Jules, maar ik zou wel wil
len weten, wat iets aan mijn tegenwoordig
geluk veranderen kan."
„Och zoo-veel."
„Bij voorbeeld?"
,Ge zijt uw eigen meesteres niet, Liane
en kunt -dus niet beschikken over de toe
komst,"
„Max is zoo goed!"
„Laat hem -een engel zijn, Zoo gij het
wilt, maar
„Nu wat maar?"
„Daarom kan hij we! eens veratideren",
(Wordt vervolgd),