X&. Sath. Mie uw ss- en Advertentieblad
voor Moord-Eiolland.
m
m
FEUILLETON.
No. 0.
Zaterdag 2L Januari 1911.
5''" Jaargang.
Verschijnt Woensdag en Saterdag.
Juliaan en Juliine,
:v
Sit nummer bestaat uit 8 bladz
Moet een reservefonds
belegd worden?
BUITENLAND.
-
ONS
BLAD.
I
ABONNEMENTSPRIJS
60 ct. per 3 maanden franco huis90 et. mei geïllustreerd
Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers van de courant3 cent.
Van het Zondagsblad5
Uitgave van da Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BüBIaïï: Breodatraat 12, togecevcr de B. X. Bark, te Alkmaar.
Telefoon No. 483.
ADVERTENTIÊN 2
Van 1~S rebels.30 sent.
Elke regel meer
Reclames per regeli 15
Kleine advertenties van 1- -30 voorden, bg vooruitbef, 25
i.
Nu weder een boekjaar achter den
rug is en men zich gaat bezighouden
met het afsluiten der boeken en het
opmaken van balansen, verlies- en
winstrekeningen, exploitatie-rekeningen
enz by naamlooze vennootschappen,
onderlinge verzekering- en waarborg
maatschappijen, coöperatieve boeren
leenbanken enz., achten wij het ge-
wenscht een antwoord op bovengaande
vraag te geven.
Ten opzichte van reserves en reserve
fondsen heerscht zulk een groote be
gripsverwarring, dat het werkelijk nood
zakelijk geworden is, onze lezers, waar
van er in den tegenwoordigen tijd,
met zijne talrijke onderlinge verzeke
ring-maatschappijen en coöperatieve
vereenigingen, zoovelen bij genoemde
instellingen geïnteresseerd zijn, eens
een artikel aan administratie te wijden.
Om over de belegging van een re
servefonds mee te kunnen spreken, is
bet noodig, dat men goede, duidelijke
begrippen heeft in de eerste plaats van
reserves, tweedens van reservefondsen.
Wat is een reserve?
Kort en duidelijkingehouden winst.
Gesteld er wordt een vennootschap
opgericht met een volgestort kapitaal,
dan ziet de balans er bij de oprichting
als volgt uit:
ACTIEF.
BALANS.
PASSIEF.
Diverse
besittingen
1100.000
Kapiteel... f 100000
Gesteld, dat er in het daaropvolgend
boekjaar eene winst gemaakt is van
f 20.000.
Vóór het verdeelen der winst zal de
balans er als volgt hebben uitgezien
ACTIEF. BALANS. PASSIEF.
Kapitaal... 1100 0(0
Diverse Div.schnlden» 30.0)0
besittingen f150.000 Winst20(00
Deze winst kan worden uitgekeed,
dan is de balans na de uitkeering:
ACTIEF. BALANS. PA88TSF.
Diverse
beaittingsn
f130.000
Kapitaal... f 10000
Div.tehnldsn3)000
(De winst is in contanten uitgeteerd,
waardoor de diverse bezittingen, yaar
onder ook het activa „Kas" beioort,
met f 20.000 zijn verminderd).
20)
een» novelle
DOOR MATHILDEx
eigenlijk
had zij
I
Zij stond op en merkte dat zij:
nog niets had gebeden; sterkte
neg minder aan den voet van haar ai-
taartje gevonden.
„Max," vroeg ze weer, „dushet ge
recht heeft njets in deze zaak t^naken
Hij was er ook de man niet aar, haar
op te beuren en te versterkeidtoor da-
gelijke troostgronden, in den lodsdienst
geput, en vond niets gemakkelip' en be
ter dan haar te herhalen.
„Neen, Liane, volstrekt niet!"
„Max, en wanneer dit allesjfgeloopen
is, moeten wij dan de villa v|oopen cn
gij uw ontslag wagen, en wat ge dan
weer dokter eigens andere injen groote
stad, in Amsterdam bijvoorbeej...
Hoe zou dit voorstel hem tders ver
heugd hebben! nu glimlachteiij treurig,
terwijl hij antwoordde
„Ja, Liane, dat z vejoen, maar
ga nu wat rusten, mijn armind!"
XIV.
Helaas! zijne beloften en bekeringen
bleken ijde) te zijn; nietteg<taande alle
gogjrtjftn van Max cn zijne vnrien, werd
Veronderstel nu eens, dat de winst
maar voor de helft wordt uitgekeerd
en de andere helft wordt bewaard (ge
reserveerd), dan zou de balans na de
winstverdeeling er als volgt uitzien
ACTIEF.
BALANS.
PASSIEF-
Kapitaal... f 100.000
Divans Div.ichnlden30.000
bezittingen f140000 Bëeerve 10 000
(Van de winst is nu f 10.000 in
contanten uitgekeerd, waardoor dediv.
bezittingen slechts met f 10.000 zijn
verminderd).
De reserve van f 10.000 is dus een
ingehouden winst en komt feitelijk
toe aan de deelgerechtigden in de winst,
als zoodanig is het een schuld aan hen,
en komt derhalve onder het passief in
de bahns voor.
Eene reserve kan zich slechts hand
haven, zoolang de bezittingen de
schulden inclusief het kapitaal) met
minstens het.bedrag der reserve blijven
overtreffen.
Want gesteld, dat b. v. door een on
geluk de machines voor een bedrag
van f 10.000 in waarde zijn vermin
derd, dan zou de balans aldus worden
ACTIEF.
BALANS.
PASSIEF.
Diverse
besittingen f 130.000
Kapitaalf 100 000
Dlv.schulden30.000
Weg is de reserve!'
Ziet men nu niet, dat het mogelijk
is op een balans een reserve te plaatsen,
die eigenlijk niet bestaat. Gesteld maar
eens dat onze boekhouder, ondanks de
waardevermindering der machines, het
totaal der bezittingen op f 110.000 had
gelaten. Dan was er, zooals men dat
uitdrukt, „een reserve op papier" maar
niet in werkelijkheid.
Wat hebt ge er dus aan, al adver
teert uwe brandwaarborgmaatschappij
of uwe levensverzekeringmaatschappij
met reuzenletters: Reserve f 100.000
en het activa is niet juist in de balans
opgenomen
Met het oog op bovenstaande, ver
vangt men dan ook den onduidelijken
naam reserve door sur plusrekening,
welke duidelijk aangeeft, dat zij het
bedrag voorstelt, dat na voldoening W
schulden en terugbetaling van het ka
pitaal nog overschieten zal. (Zie hei
man en Nijst De Accountant).
Wanneer de reserve is belegd d.w.zl
wanneer er voor een bedrag aan effecten
geiyk aan dat der reserve is gekocht,\l
dan spreekt het publiek van „reserve-i
fonds".
Wat de belegging van reservefondsen l
de zaak bij het gerecht aangegeven en zij
ne arrestatie volgde.
Max bleef kalm, waardig, in het volle
vertrouwen zijner onschuld; wat hem het
meeste pijnigde, was de toestand zijner
ongelukkige vrouw.
Daar zat zij, traan- en b'evveegloos stil
in zijn kantoor, het hoofd1 op de handen
geleund, bij den lessenaar.
't Was zooi iets vreemds voor haar, dat
nu alles anders ging worden, omdat hij in
de gevangenis was.
„Gevangenis", en zij herhaalde telkens
'angzaam, lettergreep voor lettergreep, dat
sombere woord en huiverdetoen zij klein
was, durfde zij 's avonds nooit door de
straat gaan waar dat akelig huis stond,'
en nu woonde haar man daarin.
Zij was nu, evenais het arme Mietje,
dat zij dikwijls ging bezoeken, de vrouw
van een gevangene.
O, wat zouden Anna en Mina en Rosalia,
hare vriendinnen, zeggen en denken; ze
waren gekomen om haar te bezoeken; zij
had ze niet willen ontvangen, zelfs de
pastoor, in wjen zij anders zulk een ver
trouwen had, liet zij weten, dat ze onge
steld was.
Zij kende slechts één verLangen: nie
mand' zien, niemand hooren, verborgen zijn
door die muren voor al het aanstaren cn
praten der menschen, die Max voor een
schuldige hielden.
Hij was niet schuldig, neen hij niet....
maar wié dan?
betreft, heersc'nen er eveneens zeer vele
dwaalbegrippen. Menig belanghebbende
bij eene maatschappij meent nog steeds,
dat eene reserve juist solied moet wor
den belegd, anders vertrouwt hg het
niet, is hij bang, dat de reserve ver
dwijnt.
Deze dwaling is voortgevloeid uit
eet verkeerd begrip omtrent het ka-
ratter van een reservefonds. In ons
lard was Prof. Volmer de eerste die
er op wees, dat het reservefonds niet
gesticht wordt om 't evenwicht tusschen
de opeischbare schulden en de gemak-
keljk te realiseeren waarden te hand
haven, zoodat beleggiDg om die reden
nieli verdedigd kan worden. Slechts uit
één oogpunt is z. i. eene afzonderlijke
belegging aan to bevelen nl. om ook
het'mkundige publiek te doen gelooven,
dat de reserve geen boek post maar een
wenélyke kapitaalvermeerdering is.
'Ésschen eene reserve en hare be-
legmg bestaat geen organisch verband.
Eeireservefonds, dat in effecten, hy-
potièken enz. belegd is, loopt even
grot gevaar verloren te gaan, als dat
hetwelk aan de wisselende kansen van
het bedrijf blijft blootgesteld dus niet
beléd is.
t men zeer vaak van tegengestelde
get ;hte is, blijkt wel uit de uitdruk-
kir die men dikwijls .bezigt„het reser
ve! ids wordt afzonderlijk beheerd".
(Zi art. 20 der nog onlangs door den
Ra te Alkmaar a"genomen „ver
oroning op het beheer der gemeente-
bejijven te Alkmaar').
een volgend artikel hopen wij op
soctgelijke wijze als boven aan te
to^en, dat door belegging van een
reqrvefonda het gevaar van tenietgaan
uit verdwijnt.
V Waa? gaan wij hosts?
Een leeraar in een Duitsdi plaatsje heeft
aai»66 jonge lieden de waag gedaan hoe
zij oordeelden over de waarde van
den Godsdienst. Verreweg het mee-
renfleel antwoordde, dat de Godsdienst voor
licit niet de minste waaide had. Anderen
acraten het goed! voor zieken of ouden
van dagen.
De Vrije W,estvries teekent hierbij aan:
Vat te denken en te verwachten van baar-
dtfoozc knapen en bakvischjes, die, on-
gftwijfe'.d op het geluid van anderen, geen
rdiening willen houden met God en zijn
dienst'' 't Belooft niet veel goeds voor
ds toekomst. En waar nten breken wil
net de. hoogere dingen, zoekt men het
natuurlijk elders. Van een toekomstig eeu
wig' fcven wil men niet weten, maar wel
varwajcht men den socialistischen heilstaat
Mjen maakt zich dan ook in vete kringen
lénstig bezorgd1 over den ingang, welke de
Ett een onderdrukte kreet ontsnapte Li
me's lippen.
„Hij ook niet, neen, hij ook niet, o
Jcd! 't Is niet mogelijk! Tot zoo iets
V hij niet in staat. Was er toch ooit
dit iemand, die zoo iets verschrikkelijks
■4gen moet? Waarom heb ik het ver-
cmd
f En dit was de telkens terugkomende
viag, die in plaats van een ootmoedig
gbied, haar hart ontgleed.
fdereen was ook tot nu toe zoo goed
v jc Liane geweest. Onze Lieve Heer, oom
Fins, oom en tante Mio'iet, Jules, Max,
ha-.kennissen en vriendinnen, en nu zoo
te |den, zonder dat iemand ter wereld
wis',bat haar onophoudelijk aan het hart
kna;$e, iets erger nog dan het overal
bekejtc ongeluk.
„Cl zou 't mijn schuld wezen, als 't
waart'as," begon zij een poos later
ter \#r,maar 't is niet waar, neen
neen!Ik mag daaraan niet denken. A's
Max et wist!"
Ze fond 'op, deed waggelend eenige
stappeltot aan het raam en haalde toen
een vjrommelden brief voor den dag,
Voor tiende of twintigste maal herlas
zij hetaaar zoo bekende schrift.
„Wa|een vroolijke, lieve brief is dat
toch. I^n, zoo schrijft geen.... geen..."
Het 'as donker in huis; Trientje kwam
binnen i n vroeg of zij het licht in de
zou aansteken, mair Liane keer-
>IOï
eetkainc
tfe zjch
socialistische d e n k b e e lden steeds
meer cn meer bij de jeugd vinden. Er
moeten in Duitsdiland niet minder dan
j 375 socialistische vereenigingen van joti-
j geliéden bestaan, waarvan het totaal aan-
j tai leden 50.000 bedraagt en die over 125
bibliotheken beschikken. Onder de jongelui
zouden ongeveer een half miüioen anti mi-
litairistische brochures verspreid zijn.
Waarlijk er is reden om te vragen, waar
gaan wij heen?
ITALIË.
Een trlomph van Pèrosi,
Men schrijft aan het Centrum;
„Augustes" ziet iederen Zondag de groot
ste dirigenten der geheele wereld voor een
uitgelezen orkest optreden om de Romein-
schei élite niet alleen, maar ook de ge
wone burgers te laten genieten van de
meest beroemde componisten. Ook onze
Willem Mengelberg komt hier teikenjare
omtrent Paschen eenige concerten düigee-
ren met niet weinig succes.
Don Lurenzo Perozi, de gevierde idiri-
gent der Latijnsche Kapel, was in Augustes
nog niet opgetreden; maar zijn eerste uit.
voering hier was waarlijk een Iriomph. Vrij
dagmorgen waren alle biljetten reeds uit
verkocht, ofschoon de prijs der plaatskaar.
ten verdubbeld' was. Zoo was Zondag j.l.
geen plaats vrijja zelfs alle loges waren
bezet, en de Koningin -Helena ook tegen
woordig.
De nog jeugdige dirigent-componist (20
Dec. 1872 in Tortona geboren, sedert 1898
dirigent der Sjxtijnsche Kapel) voerde na
tuurlijk zijn ejgen muziek uit: het preaiu-
djum van „Mcse" de suite „Firenze" en
gedeelten uit zijn beide oratoria „Resur-
rezione di Lazaro" en „Dies iste".
Die innerlijke waarde van deze heer
lijke machtige muziek kunnen wij niet be-
oordcelen. Maar zeker is, dat het auditorium
geheel onder den indruk was dezer won
derbaar groctsche uitvoering; een enthou
siasme, zooals verleden Zondag heeft Au
gustes nog niet gezien. Men kan niet zeg
gen, dat geapplaudisseerd werd, neen, tel
kens werd' den meester een warme ovatie
gebracht; een enthousiastisch bravoroepen.
het viva Perosi dreunde in ide volte zaal.
Maar de bescheiden priester blijft in zijn
eenvouid zichzelf altijd gelijk. Hij doet
steeds, of hij zijn eigen grootheid niet
kent, noch de scheppingskracht van zijn
genie, hij ontvlucht de diepe bewondering
voor zijn compositiekunst en meesterschap
in directie, die telkens in een enthousiasti-
sche manifestatie uitbreekt, om na een stij
ve btijging' zoo snel als hij kan over de tri
bune te verdwijnen.
Bewonderenswaardige combinatie, helaas
zoo zeldzaam.
„Neen, Iaat het zoo blijven", antwoord-
de zij gejaagd. Zij had een afschuw van
het licht, van alles \Vat naar helderheid
zweemde; ze wilde door niemand gezien
worden, en toch, hoe verlangde zij naar
een woordje v. troost, naar een koesterende
teederheld, naar een zachte stem, die haar
moed en hoop insprak.
Ach, nu Trientje weer in de keuken
was, vond ze alles zoo stil in dat akelig kan
toor. Wie weet of er geen geesten in het
spel waren, die de brandkast opengebroken
hadden!bij deze gedachte stond zij ril-
lend op cn vloog de eetkamer in daar
was bet iets lichter; de maan viel door het
raam naar binnen en toekende een groote
ruit op het vloerkleed
Zou ze nu altijd zoo alleen moeten blij
ven, alle avonden zoo rillen van angst,
met niemand meer spreken, a'.tijd bang zijn
hare vriendinnen te ontmoeten en zou de
vitte Juliane verkocht moeten wonden?
Nooit meer zou aan haar gedacht wor
den, Trientje ging ook zeker heen, en
dan bleef ze alleen, stenend van verdriet
en honger.
Anne Liane, aan hetgeen haar man lij
den moest, dacht zij nauwelijks, haar eigen
ongelukkig lot hield haar onophoudelijk be
zig, haar oogen zagen niet verder dan
den kleinen kring, waarvan zij het mid
delpunt was.
Hoe langer Liane daar alleen zat in de
flauw door de stralen der maan verlichte
kamer, hoe dieper medelijden zij begon
'tab-
uuiriB.
PORTUGAL.
Uit het land der revolutie 1
Machado, de minister van buitenlandsche
zaken heeft het andermaal noodig geacht,
tegen de tendenzieuse geruchten, welke door
de buitenlandsche correspondenten aan hun-
na bladen gezonden worden op te komen.
Zoo zij hunne berichten niet wijzigen dan
zal hij njet alleen dé censuur verscherpen,
maar de correspondenten uit het land zetten
De waarheid mag zeker niet geschre
ven worden
DUITSCHLAND.
Het Duitsche Rijk vierde Woensdag een
jubileumhet veertigjarig bestaan
!Op f8 Januari 1871 werd koning Wilhelm
van Pruisen door de Duitsche Bondsvor-
sten, te Versailles in de oude Spiegelzaal
der Bourbons, tot „Duitsche keizer" uit
geroepen
En het Duitsche Pijk mag wel trots te
rugzien op dit tijdperk, sinds 18 Januari
1871 in de wereldgeschiedenis voltooid!
Het vergaan van de >U 3«.
Over het vergaan van de „U 3" wordi
nog het volgende gemeld:
De commandant van den onderzeeër „U
3", heeft zijn leven opgeofferd om dat
der bemanning te redden. Het ongeluk is
door lekkage van het achterschip ontstaan,
waarschijnlijk was de ventilatieklep niet
goed gesloten. De bemanning snelde naar
het voorruim, de schotten achter zich slui
tende. De commandant ging echter naar -
den commandotoren en bracht den onder. 1
zeeër in schuine richting naar boven. Daar
door heeft hij de bemanning gered en zijn 5
eigen leien opgeofferd, want toen hij met
zijnt wee kameraden naar het voorruim ',D
terug wilde, vond hij den weg versperd.
De bemanning bleef rustig en gelaten,
zij vernam, dat men met het bergingswerk
bezig was. tht
vc
BELGIE. jug
De staking in de Belgische Mijnen. V
Meldden wij in ons vorig nummer, dat
de staking in het Luiker bekken ten
einde liep, hetJournal de L.nixelles" meldt
thans dat de mijnwerkers uit het Luiker
bekken beslist weigeren zich te kouderüR
aan het besluit, door hun afgevaardigdenirj 1911, fe)
genomen, en waarbij bepaald wordt dat -,fé van
de mijnwerkers weer aan den arbeid zullen a; r
gaan. Reden van deze weigering' 's>3$jj)jjA.A?n
de afgevaardigden der- mijnwerkers
vrerien lieten stellen met mondelinge be-x^g f
(often, terwijl zij de opdracht hadden om t bi 'ï''r
eenvoudig de intrekking van de regiemen-
ten in kwestie te bewerken.
Mist. ,'ijle
„Zelden hebben wij zoo aanhoudend c«
zoo wel dagen aaneen den mist over ge- me
heel ons land zien hangen, zegt het „H, «jw-'ï
v, A,"' De BrusselSche statiën zijn in de
te voeten met het
zooi eenzaam en
^rkuo^ïu. j
arme vrouwtje,, dadiair»
verlaten daar zat, ter'ödBoha,
wijl haar man in de gevangenis en haadappele
eenige broeder het land uit was.
Wat zouden oom en tante zeggen, als eerBtgqï
zij hun kleine Liane daar zoo stil, zoo
ongelukkig kenden zien zitten! en uit lou- t atsr
ter medelijden met zich zelve begon zij te
schreien en te snikken, tot dat ze er ze li
moe van werd en in slaap viel.
Plotseling werd zij wakker; 't was c'
duizend stemmen haar toeriepen; „WightT
Wight!" TS
Neen, ze hadden maar gespeeld, ze had- 'i
den elkander slechts raadseltjes opgeven
zooals vroeger in hunne jeugd: gevolgen
kon dat niet hebben.
Ze wilde Jules alles schrijven en stond
op, doch zij gevoelde zich zoo zwak,
zij weer op de sofa terug vielde ru
op het vloerkleed was verdwenen, de maan
achter wolken verscholen; 't zag er alles g
even spookachtig uit.
Misschien hadden spoken het woord vat# I
hare lippen opgevangen en dan 's tiachtifc!
de kast opengemaakt, doch zij had vroe ii
ger zoo dikwijls gelachen om spoken, 3 f
bestonden toch zeker niet; neen, dat v;
onmogelijk, even onmogelijk als dat antere
(Wordt
vervos
