R. Kath. Nieuws- en Advertentieblad voor Noord-Holland. feuilleton! No. 12. Zaterdag 11 Februari 1911. 5'"' Jaargang Verschijnt Woensdag en Zaterdag. Juliaan en Juliane, Dit nummer bestaat uit 8 bladz Geen handteekening, geen algemeen kies recht, maar wat dan wel BUITENLAND. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS 60 ot. per 3 maanden franco huis90 ot. met geïllustreerd Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal. Afzonderlijke nummers van de courant3 cent. Tan het Zondagsbladcent, Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad". BUBBAÏÏ: Breeditraat 12, tegenover de B. E. Eerk, te Alkmaar. Telefoon No. 483. ADVERTENTIËN: Tan 15 regel80 cent Elke regel meer6 Reclames per regel i j IS a Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25 In het vorige artikeltje over onze te genwoordige liberale wet, welke velen uit sluit van Stemrecht, 'omdat zij in één woord te arm zijn, kwam het duidelijk uiit, dat de socialisten over die uitsluitingen niet te vreden, hun toevlucht tot een volksvraagj of volkspetitionement voor „Algemeen Stem irecht" hebben genomen, als beste middel hiervoor en voor propaganda tevens voor (hun partij zuilen zij ons miet een! huis bezoek komen „vereeren". Maar over die uitsluitingen onzer kies wet zijn de Katholieken evenmin, of nog minder tevreden. Wij keuren zelfs geheel de tegenwoordige kieswet af, terwijl de socialisten haar alleen maar verder willen doorvoeren, omlhaar geheel toch haar recht te laten komen, daar zij, in beginsel allé! burgers gelijke rechten toekennend, ook geheel inconsequent vele man nen en ook de vrouwen van het stemrecht uitsluit. Zij zijn dus de eenigsten niet dié verandering wenschen; maar iedere ver andering is nog geen verbetering. .Wanneer het waarheid bevatte, dat een staat door 1000 inwoners gevormd wordt, wianneer hij 1000 inwoners sterk is, en wanneer |het eveneens 'waarheid bevatte, dat Iran nature ieder inwoner geheel en al onafhankelijk was en vrije wetgever voor zich zelf, zoici'dat ieder schepsel gezag en macht over zich zeiven ook met zich mede bracht en ronddroeg, en geen andere iets over hem te zeggen had, zoolang hij van 'zijn gezag m'et vrije keuze geen afstand! jdoet, dan zou jliet ook Waarheid zijn, dat ieder mensch, omdat hij mensch is, mede moet spreken, wanneer aan enkele perso nen, tot (bestuur oiveir allen, het gezag, [wordt overgedragen. Het gezag zou dan komen van het volk. Maai' deze opvatting is in strijd met dé (waarheid en reeds veroordeeld door de Woorden van H, Paulius: RomL XIII 1'.. „er is g e e li m a c h t d a n komend van God." (Het liberale stelsel, dat ide solialisten verder uitwerken, leert, Idat het g'ezag komt van ide menschen en DAAROM kunnen wij geloovigen, nooit met Ihen medegaan, want alle gezag, en ook het Staatsgezag, komt van Ged. Al zijn sommige der katholie ken voor algemeen stemreéht der mannen, Idan steunt 'hun meening op geheel andere gronden. iWielke verandering willen wij dan in onze kiesw'et, /wie Willeb wij1 ter stem-1 bus laten gaan tot verming der He Ka mer, die het Staatshoofd (bij'staat en helpt «ene novelle i DODR MATHILDE, 23) Liane voelde hare krachten afnemenhoe zou zij fi.terk kunnen blijven op zulk een focht, zij, die het te vermoeiend vond te voet naar de kerk van Breukvliet te gaan? De hoop, die haar bij het verlaten van huis toeschiiterde, was verdwenen of lie ver zij dacht er niet meer aan; ééne gedachte slechts vervulde haar, zij kon, zij wilde niet meer terug naar huis, want dan zou zij haar geheim bekend moeten maken of anders leiders oordeel over haar vreemd gedrag moeten ihooren. De tasch met relsbenoodigdheden werd haar te zwaar, de rok begon Idoor het mul le zand te sleepen; [de omslagdoek was zoo warm, zoo lastig; zij gevoelde instinct matig, dat zij zich nooit meer herstellen kon van de vermoeienissen, die zij nu on dervond Een ding wachtte haar op het einde van dezen langen weg; de dood, en ach! Lia ne was zoo bang voor dien akeligen, lee- lijken dood, al had zij ook in Rozen- stein in haar tuinkamertje, op haar ge makkelijke rustblank liggende, verscheidene piaten Max [daarmee bang gemaakt; al had in jhet landsbestuur? 'Het zal duidelijk warden, als men on ze opvatting kent, welke wij van den Staat (hebben, en het antwoord zal medevallen ook, want het aantal stemgerechtigden zal niet veel verschillen met bet getal, dat door algemeen stemrecht zou verkregen zijn en zeker zal niemand worden uitgesloten, om dat hij arm is. - Waardoor wordt de staat of gemeenschap gevormd? Niet door alleen-staande.personen, al zijn deze duizenden in aantal. Spoedig) zou deze Sta,at uitgestorven Wezen, daar hij zich niet kan vermenigvuldigen tuit al leen staande personen; waren zij idluis! de! volledige bestanddeelen, waaruit de ge meenschap gevormd wefid, de kiem van haren dood droeg zij met zich mede. Wan neer God bij (de grondvesting van het men sch elijk geslacht oo-k al tien oif twihtig Adams ihet levenslicht zolu hebben geschon ken, ide kern Ider maatschappij zou met hem niet zijn gelegd. In Zijn Wijsheid vormde Hij als tweede schepsel eene [Eva, en liet hen beiden niet onafhankelijk naast elkander voortleven, maar bond hen te samen tot één en heiligde idat huwelijk dooir de ban den der onverbreekbaarheid. Thans zou het menschdom een bestaan, eene toekomst hebben, want het eerste HUISGEZIN was gesticht; uit dat-huisgezin zou de men- schelijk gemeenschap opgroeienuit eent kleiner gedeelte kan het menschdom niet opgroeien, en daarom is het ,h u i s g e- z i n het kleinste gedeelte, de kleinste een- Iheid, waaruit de Staat gevormjd is. 'Het HUISGEZIN is derhalve het KLEINSTE LID van de menschelijke samen leving; inaar alle personen vajnl ,het huis gezin zijn niet gelijk. fTe gelijk met de grond' resting van het eerste huisgezin, stelde God' den man lal an als zijn hoofd en moest ook de vrouw hem gehoorzamen en on derdanig zijn. Waren alle menschen als mensch gelijk aan elkander, als hoofd van het huisgezin deeiide Gc|d (a!an den man zijn gezag mede, waardoor deze recht heeft Sföor de leden van zijn gezin te \voirden gehoorzaamd en eerbiedigd. Wij menschen al zouden wij weinig) in aantal wezen, hebben volgens onze natuur behoefte aan leiding en bestuur en God, die (den mensch, Zijn eigen 'werk, door en Idoor keht, gaf' door Zijn wijsheid vlan den beginne af reeds |a!an het eerste huisgezin zijn gezag dragend hoofd, die zijn huisgezin bestuurt en zijn belangen behartigt en vertegenwoor- idigt, Dat eerste huisgezin heeft zich tot een ontelbaar aantal vermenigvuldigd en deze zijn vereenigd in ide verschillende Staten wier algemeene belangen geregeld worden door de hoofden dier Staten, hetzij deze keizers, koningen of pf-esidenten v,fan re publieken zijn. Deelen in onze dagen die Staatshoofden hunne regeeringsma'cht met het volk, hebben zij het bestuur over hun zijj de zon ziende ondergaan, eenige dagen te voren nog gezegd, dat ook zij naar den hemel verlangde. Zoo sleepte zij zich voort, er kwamen nu en dan eens voerlieden langs met hun ne karren ten wierpen in 't voorbijgaan nieumsgierige blikken op de zonderlinge rei zigster, ze deed echter als de struisvogels en sloeg die oogen neer, om hen niet te zien, denkende dat zij dan ook niet opge merkt werd. „Is het nog ver van hier naar Moor- veen?" vroeg zij eindelijk aan een hun ner. „O Heere, ja, juffrouw, nog een dik uur." Moedeloos bleef zij staan en zag hem van onder haar sluier strak in 't gelaat. „Wil de juffer met mij meevaren? ik ga tot Elsdorp", vroeg de voerman, die me delijden met haar begon te krijgen. Zij knikte van ja en hij hielp haar in de hotsende, morsige kar stijgen, zij zette zich op een zak, met befestenvoer neer en op alle vragen, die de man, even nieuws gierig als de vorige, haar ideed, antwoordde zij slechts kortaf en zelfs pen Weinig norsch, „Dat is mooi", dacht hij, „ik bewijs haar een dienst en 't is haar te veel mij te antwoorden." In Elsdorp, een treurig gehucht, bestaan- die uit een herberg en hier en daar eenige huizen, bleef hij stilstaan en zeide dat hij niet verder ging. Zuchtend stond Liane op en stopte den .voerman een gulden in de hand; dit ver- Staat niet meer alleen in handen, maar tot hunne hulp en voorlichting gedeeltelijk over gedragen aan medebesturende lichamen, en hebben die vorsten ide keuze van die mede besturende lichamen, niet aan zich zeiven gehouden, maar overgelaten aan de dee len, waaruit de Staat wordt gevormd, dan kunnen ook niet andelrs jdan We hoofden' der huisgezinnen, de aangewezen personen zijn om door hunne stemmiing ide leden der 11e Kamer aan te wijzen. Wiant id e Staat wordt gevormd door de huis gezinnen, en de taan i s h e t h o o fd die geheel het huisgezin v e r te- g e n w o o r d i g t. Dit .stelsel, in 'ruwe trekken slechts uiteen gezet, draagt den naam van GEZ1NSHOOF- DENjKI ES RECHT, dat door de anti-revo lutionairen en het overgroote deel der Ka tholieken wordt gewenscht in ide plaats van onze huidige liberale Kieswet. De Rechtsche partijen willen dus ook verandering, malf niet zooals de partijen van links deze wenschen met kun alge meen stemrecht. Wordt eens het gezinshoofde n-k i e s recht ingevoerd, dan zal een arme drom mel niet worden uitgesloten, als hij aan [heb hoofd staat van een (huisgezin. Wanneer 'dus de socialisten bij hun huis bezoek hen wijzen, ppl de velen, die on rechtvaardig van stemrecht zijn uitgesloten, omldat het arme drommels zijin en ttofcih! even goed menschen als edn ander, al fluiten zij dan ook met zoet gefluit, dat geen Christel ij kem an zich latei verlokken o m het p e t i t i o n e ment te teekenen, want de vogelaar trekt; de netten terug, en lacht in zijin verbdr-, gPn huisje, het vogeltje uit, dat zich zoo heerlijk liet verlokken! [Hebben onze wenschen kans van slagen? 1 1 J a. Honderd maal mee'r, dan ide wen schen der sqpialisten, indien onze Christe lijke regeeringen aan het bewind zuilen blij- vien. Deze Regeering heeft zich reeds uit gesproken idat de overheid er niet aan denkt mede te helpen aan de invoering van algemeen stemrecht, i idat zij genegen is voor een nieuwe re geling der kieswet, welke uitbreiding van stemrecht insluit; maar grondwetsherziening moet iv.tooraf gaan, dat het bedoelde gezinshoofden-kiesrecht hare sympathie heeft. Alles kan niet ineens, maar wij zijn op den goeden w'eg. 'W;ie id'us het volks petitionement teekent, beleedigt de Chris telijke 'regeering en zich zeiven, omldat hij den candidaat van rechts verleiden jaar slemde. Wie dus het volkspetitionement teekent, Igaat in tegen de Christelijke en juiste opvatting van den Staat. Wiie dus het volkspetitionement teekent zoende hem geheel met de trotsche juffer. ,,'t Is jammer", zeide hij, „ik zou de juffer nog wel graag verder varen, maar ik moet hier wezen, als de juffer echter wil zal ik haar een binnenweg wijzen, doch eerst zullen we hier samen een glaas je drinken." „Ik heb geen tijd," mompelde Liane, „ik moet met den trein van zeven uur vertrekken." „O zoo, dan moet u je haasten, t' is bij zessen. Kom maar mee," En weer moesten Liane's vermoeide voe ten zich in baveging stellen; hij wees haar een kronkelend voetpad, dat moest zij maar volgen en dan kwam zij bepaald nog op tijd. Liane bedankte den vrien delijken landman en zette haar reis voort, altijd vermoeider, altijd moedeloozer. Nergens was nog 't einde van haar tocht te zien, toen het schrille fluitje der loco motief over de hei klonk. „De trein, de trein, 't is te laat!" en hare laatste krachten verzamelende, snel de zij vooruit; de doek zwierde haar langs de schouders, -eens viel zij over hare rok ken lang uit op Iden grond; zij richtte zich weer op en vloog verder, overmand door hitte, duizelig door vermoeidheid, verblind door Ihjet sterke zonlicht. Eindelijk zonk ze neer. 1 „Ik kan niet verder,snikte zij, „hier moet ik stervenEn zij dacht aan mor gen, of overmorgen, of misschien de vol gende week, de volgende maand, wanneer geeft volgens de verklaring van den socia list van der Does, zijn instemming aan hun strijdprogram, zijn belangstelling voor hun pers, zijn steun voor de onafhankelijke vak- vereeniging. Daarom Geen handteekening op het volks petitionement voor algemeen Kiesrecht. T. De internationale zeeliedenstaking. Over de internationale zeelieden-staking waarover reeds zooveel geruchten de ron de jdeden, deelt de „Weser Zetting" in een ibiericht uit Berlijn nog] het een en ander mede. ;Het blad meent, dat eene i nternationale zeeliedenstaking, waaraan all'e zeelieden van Duitschland, Zweden, Noorwegen, Holland, België, Denemarken en Noord-Amerika zou den deelnemen, wel -geen werkelijkheid zal ^vonden. De internationale federatie van transportarbeiders, aldus !het 'blad, geeft wel toe, dat op het algemeen congres te Ko penhagen de kwestie is aangeroerd. De ver schillende organisaties waren het echter daarover eens, dat een afzonderlijk optreden doelloos is en men niets mag ondernemen, wat niet in overeenstemming is met de be- sluiiten van de corporaties. Dit is echter nog niet het voornaamste De geheele organisatie van de veelieden is buitengewoon zwak, en de geldmidde len zijn zoo geringj, (dat fde stakende zee lieden nog' geen drie dagen daarvan zou den kunnen leven. Dlat eir ook nu nog enkele drijvers zijn, tiie tot een internatio nale staking aanzetten, is buiten twijfel, maar dezen hebben geen invloed. ENGELAND en DUITSCHLAND. In het Lagerhuis stelde Byles aan den staatssecretaris van buitenlandsche zaken de vraag, of hij opi een tof andere wijze ge antwoord (had op ide rede van den Duitschen rijkskanselier van den lOen December 1910 Mackinnon Wood antwoordde, dat de niet-officieelc discussies, waarop de Duit- sche rijkskanselier doelde, nog voortduren. De Biritsche regeering hoopit ernstig), dat Ideze er toe zullen, bijdragen de vriend schappelijke betrekkingen tusschen de twee landen te handhaven en te bevorderen, Nederlandsche kaas in Engeland. Strachey, secretaris, van den minster van landbouw, zeide als antwoord op een gestelde vraag in het Eng'elsche lagerhuis, dat voor zoover hem bekenld, ide Neder landsche .negeering geen bepalingen heeft getroffen om den uitvoer van [d'e Neder landsche kaas genaamd „Cheshire" naar Engeland tegen te gaan. Onderhandelingen zijn nog in vollen gang en gehoopt wordt, dat er een overeenkomst zal worden getrqtf- landlieden haar lijk zouden vinden; en wat zou Max dan zeggen, en wat Jules? Ach, wie (had het haar ooit voorspeld, dat zij op een zomermorgen in de hei haar dood zou vinden, door niemand bijgestaan, door niemand gezien door g'een priester versterkt, wie was er ongelukkiger dan zij! En weer begon zij uit louter medelijden met zich zelve bran dende tranen te Storten. 't Gefluit klonk duidelijker en duidelijker; zij Waagde een krachtige poging, stond weer op en deed wankelend eenige schreden daar zag zij iets lichtblauws schemeren, was idat het dak van het station? Eenige stappen verder en geen twijfel meer; dat was Moorveen; met nieuwen moed gewapend ging zij voort. Als zij maar eens aan 't station was; kon zij miet dezen trein niet vertrekken, dan met den volgenden en eindelijk, nadat ook dit laatste eind haar bitter door zijin' afstand bedrogen had, stond ze hijgend en uitgeput voor :het hulpstation. Ze moest er zeker verschrikkelijk uitzien, wlant ide kinderen van den stationchef, die tusschen kippen en honden in 't zojnd speelden',, liepen hard Weg, uitroepende: „Moeder, kijk eens, wat een rare tante daar staat!" En daar herkende zij ook in de wachtkamer den boer van "straks, diö haar sjottend en gemeenzaam groette: „Nu, je komt ook net bijtijds. Daar is de trein al," Liane kon nog slechts een kaartje nemen fen, dat de Nederlandsche kaas, welke voor Engeland bestemd is, als Nederlandsch pro duct zal worden gemerkt. FRANKRIJK. Uit den Revolutietijd bevat de „Univers" een teekenende herinnering: jhet verhoor van een priester voor de rechtbank, die moest beslissen of hij naai de guillotine zou worden gevoerd. „Wat denkt beklaagde van onze roem volle RevolutieHeeft bij de irepublikein- sche regeering i'tief? Heeft hij vertrouwen in haar? Met welk oogf (heeft hij die be-i straffing ran Louis Capet gezien? En die Van de Oostenrijksche „Heeft hij niet in den grond van zijn hart eetiig verdriet gehald over deze da den van nationale rechtvaardigheid, niet ge dacht dat de Conventie niet handelde met het gewenschte beleid? 'Welke waren de meeningen van zijn keukenmeid over het regeeringssysteem Zóó ging het onder de groote revolutie: het zal niet lang imeer (htren of' 't gaat wéér zoo. PORTUGAL. De godsdiensthaters. In de stad Castello Branco' (heeft een bende republikeinen op ide ergste wijze huis gehouden en !hun haat tegen den godsdienst weer eens gelucht door rustige processie- gangers aan te vallen en te mishandelen. In de stad heerschten mazelen en omj beterschap van God af te smeeken, hadden de katholieken besloten een processie te houden. Nauwelijks hadden zij de kerk ver laten of een republikeinsche bende storm de op de katholieken af. Er ontstond een heftige botsing, waaraan een detachement cavalerie een einde moest maken. Een achttiental personen wenden in hech tenis genomen. ITALIË. De spoor wegbeambten De Italiaansohe „cheminots" zetten hun actie onveranderd voort, zoodat het gevaar voor een staking' met den dag grooter wordt Onlangs heeft het slakingscomité van Ro me weer vergaderd en verklaard dat het volkomen aan de zijjde staat van (het cen- traal-comité te Milaan, welks orgaan „de Cönquista" Maandag nog meedeelde, dat de spoorwegmannen vasthielden aan luin eischemt (Or een gezamenlijk cijfer, van 35 millioen, dit was het minimum-cijfer, waar door de noodige lotsverbetering der be ambten kan verkregen worden. Het comi té eischt ook de wcder-in-dicnst-stelling van de kameraden, die in 1907 ontslagen wer den. „Indien de regeering weigert, dan zul len wij, zoo verklaren de „cheminots" „het 50-jarig jubilé van Italië op onze eigen' manier vieren." /Ais gevolg van deze houding, zegt de en zonder den tijid te hebben iets aan Ihaar toilet te veranderen, moest zij int stappen. (Gelukkig zat zij alleeni in de coupé, behalve den boer en haar had de trein geen andere reizigers te Moorveen opgenomen, XVI. Eerst twee stations verder, toen het haar gelukt was eenige veranderingen in hareu- kleeding te maken en van hare grootste af- matting te bekomen, kwamen er twee hee- ren en een dame 'bij| haar ir> [de coupé J zitten. 'Zij trok dadelijk haar sluier neet- veinsde te slapen. De reizigers waren vroe 4/; lijk en spraakzaam; zonder zich te bekom-, meren om de vreemde vrouw in den hoelj., van den waggon, behandelden zij allerlei zaken, die Liane niet het minste belang?, inboezemden en waarnaar zij ook niet Klis-jj terde. Ze voelde zich zwak, vermoeid, zelfs ziejjl nooit, zelfs toen zij in Rozenstein meenij de te moeten sterven, had zij zich zöoajih ithans gevoeld. Plotseling hief zij édhi het hoofd op, maar liet het dadelijk weep] onverschillig op de borst vallen. ja „Wat een geval is dat met dien ontvaii-,,,'. ger te Breukvliet," „Verschrikkelijk; het heeft mij zeer ge troffen, vooral om dalt ik1 hem persoon- lijk ken," la J (Wordt vervolgd),

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1911 | | pagina 1