R. Kath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Noord-Holland.
feuilleton!
No. 12.
Zaterdag 11 Februari 1911.
5'"' Jaargang
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Juliaan en Juliane,
Dit nummer bestaat uit 8 bladz
Geen handteekening, geen algemeen kies
recht, maar wat dan wel
BUITENLAND.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
60 ot. per 3 maanden franco huis90 ot. met geïllustreerd
Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers van de courant3 cent.
Tan het Zondagsbladcent,
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BUBBAÏÏ: Breeditraat 12, tegenover de B. E. Eerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 483.
ADVERTENTIËN:
Tan 15 regel80 cent
Elke regel meer6
Reclames per regel i j IS a
Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25
In het vorige artikeltje over onze te
genwoordige liberale wet, welke velen uit
sluit van Stemrecht, 'omdat zij in één woord
te arm zijn, kwam het duidelijk uiit, dat
de socialisten over die uitsluitingen niet te
vreden, hun toevlucht tot een volksvraagj
of volkspetitionement voor „Algemeen Stem
irecht" hebben genomen, als beste middel
hiervoor en voor propaganda tevens voor
(hun partij zuilen zij ons miet een! huis
bezoek komen „vereeren".
Maar over die uitsluitingen onzer kies
wet zijn de Katholieken evenmin, of nog
minder tevreden. Wij keuren zelfs geheel
de tegenwoordige kieswet af, terwijl de
socialisten haar alleen maar verder willen
doorvoeren, omlhaar geheel toch haar recht
te laten komen, daar zij, in beginsel allé!
burgers gelijke rechten toekennend,
ook geheel inconsequent vele man
nen en ook de vrouwen van het stemrecht
uitsluit. Zij zijn dus de eenigsten niet dié
verandering wenschen; maar iedere ver
andering is nog geen verbetering.
.Wanneer het waarheid bevatte, dat een
staat door 1000 inwoners gevormd wordt,
wianneer hij 1000 inwoners sterk is, en
wanneer |het eveneens 'waarheid bevatte, dat
Iran nature ieder inwoner geheel en al
onafhankelijk was en vrije wetgever voor
zich zelf, zoici'dat ieder schepsel gezag en
macht over zich zeiven ook met zich mede
bracht en ronddroeg, en geen andere iets
over hem te zeggen had, zoolang hij van
'zijn gezag m'et vrije keuze geen afstand!
jdoet, dan zou jliet ook Waarheid zijn, dat
ieder mensch, omdat hij mensch is, mede
moet spreken, wanneer aan enkele perso
nen, tot (bestuur oiveir allen, het gezag,
[wordt overgedragen. Het gezag zou dan
komen van het volk.
Maai' deze opvatting is in strijd met dé
(waarheid en reeds veroordeeld door de
Woorden van H, Paulius: RomL XIII 1'..
„er is g e e li m a c h t d a n komend van
God."
(Het liberale stelsel, dat ide solialisten
verder uitwerken, leert, Idat het g'ezag komt
van ide menschen en DAAROM kunnen wij
geloovigen, nooit met Ihen medegaan, want
alle gezag, en ook het Staatsgezag, komt
van Ged. Al zijn sommige der katholie
ken voor algemeen stemreéht der mannen,
Idan steunt 'hun meening op geheel andere
gronden.
iWielke verandering willen wij dan in
onze kiesw'et, /wie Willeb wij1 ter stem-1
bus laten gaan tot verming der He Ka
mer, die het Staatshoofd (bij'staat en helpt
«ene novelle
i DODR MATHILDE,
23)
Liane voelde hare krachten afnemenhoe
zou zij fi.terk kunnen blijven op zulk een
focht, zij, die het te vermoeiend vond te
voet naar de kerk van Breukvliet te gaan?
De hoop, die haar bij het verlaten van
huis toeschiiterde, was verdwenen of lie
ver zij dacht er niet meer aan; ééne gedachte
slechts vervulde haar, zij kon, zij wilde
niet meer terug naar huis, want dan zou
zij haar geheim bekend moeten maken of
anders leiders oordeel over haar vreemd
gedrag moeten ihooren.
De tasch met relsbenoodigdheden werd
haar te zwaar, de rok begon Idoor het mul
le zand te sleepen; [de omslagdoek was
zoo warm, zoo lastig; zij gevoelde instinct
matig, dat zij zich nooit meer herstellen
kon van de vermoeienissen, die zij nu on
dervond
Een ding wachtte haar op het einde van
dezen langen weg; de dood, en ach! Lia
ne was zoo bang voor dien akeligen, lee-
lijken dood, al had zij ook in Rozen-
stein in haar tuinkamertje, op haar ge
makkelijke rustblank liggende, verscheidene
piaten Max [daarmee bang gemaakt; al had
in jhet landsbestuur?
'Het zal duidelijk warden, als men on
ze opvatting kent, welke wij van den Staat
(hebben, en het antwoord zal medevallen
ook, want het aantal stemgerechtigden zal
niet veel verschillen met bet getal, dat door
algemeen stemrecht zou verkregen zijn en
zeker zal niemand worden uitgesloten, om
dat hij arm is. -
Waardoor wordt de staat of gemeenschap
gevormd? Niet door alleen-staande.personen,
al zijn deze duizenden in aantal. Spoedig)
zou deze Sta,at uitgestorven Wezen, daar
hij zich niet kan vermenigvuldigen tuit al
leen staande personen; waren zij idluis! de!
volledige bestanddeelen, waaruit de ge
meenschap gevormd wefid, de kiem van
haren dood droeg zij met zich mede. Wan
neer God bij (de grondvesting van het men
sch elijk geslacht oo-k al tien oif twihtig
Adams ihet levenslicht zolu hebben geschon
ken, ide kern Ider maatschappij zou met hem
niet zijn gelegd. In Zijn Wijsheid vormde
Hij als tweede schepsel eene [Eva, en liet
hen beiden niet onafhankelijk naast elkander
voortleven, maar bond hen te samen tot
één en heiligde idat huwelijk dooir de ban
den der onverbreekbaarheid. Thans zou het
menschdom een bestaan, eene toekomst
hebben, want het eerste HUISGEZIN was
gesticht; uit dat-huisgezin zou de men-
schelijk gemeenschap opgroeienuit eent
kleiner gedeelte kan het menschdom niet
opgroeien, en daarom is het ,h u i s g e-
z i n het kleinste gedeelte, de kleinste een-
Iheid, waaruit de Staat gevormjd is.
'Het HUISGEZIN is derhalve het
KLEINSTE LID van de menschelijke samen
leving; inaar alle personen vajnl ,het huis
gezin zijn niet gelijk. fTe gelijk met de grond'
resting van het eerste huisgezin, stelde God'
den man lal an als zijn hoofd en moest
ook de vrouw hem gehoorzamen en on
derdanig zijn. Waren alle menschen als
mensch gelijk aan elkander, als hoofd van
het huisgezin deeiide Gc|d (a!an den man
zijn gezag mede, waardoor deze recht heeft
Sföor de leden van zijn gezin te \voirden
gehoorzaamd en eerbiedigd. Wij menschen
al zouden wij weinig) in aantal wezen,
hebben volgens onze natuur behoefte aan
leiding en bestuur en God, die (den mensch,
Zijn eigen 'werk, door en Idoor keht, gaf'
door Zijn wijsheid vlan den beginne af
reeds |a!an het eerste huisgezin zijn gezag
dragend hoofd, die zijn huisgezin bestuurt
en zijn belangen behartigt en vertegenwoor-
idigt,
Dat eerste huisgezin heeft zich tot een
ontelbaar aantal vermenigvuldigd en deze
zijn vereenigd in ide verschillende Staten
wier algemeene belangen geregeld worden
door de hoofden dier Staten, hetzij deze
keizers, koningen of pf-esidenten v,fan re
publieken zijn. Deelen in onze dagen die
Staatshoofden hunne regeeringsma'cht met
het volk, hebben zij het bestuur over hun
zijj de zon ziende ondergaan, eenige dagen
te voren nog gezegd, dat ook zij naar den
hemel verlangde.
Zoo sleepte zij zich voort, er kwamen
nu en dan eens voerlieden langs met hun
ne karren ten wierpen in 't voorbijgaan
nieumsgierige blikken op de zonderlinge rei
zigster, ze deed echter als de struisvogels
en sloeg die oogen neer, om hen niet te
zien, denkende dat zij dan ook niet opge
merkt werd.
„Is het nog ver van hier naar Moor-
veen?" vroeg zij eindelijk aan een hun
ner.
„O Heere, ja, juffrouw, nog een dik uur."
Moedeloos bleef zij staan en zag hem
van onder haar sluier strak in 't gelaat.
„Wil de juffer met mij meevaren? ik ga
tot Elsdorp", vroeg de voerman, die me
delijden met haar begon te krijgen.
Zij knikte van ja en hij hielp haar in
de hotsende, morsige kar stijgen, zij zette
zich op een zak, met befestenvoer neer en
op alle vragen, die de man, even nieuws
gierig als de vorige, haar ideed, antwoordde
zij slechts kortaf en zelfs pen Weinig norsch,
„Dat is mooi", dacht hij, „ik bewijs
haar een dienst en 't is haar te veel
mij te antwoorden."
In Elsdorp, een treurig gehucht, bestaan-
die uit een herberg en hier en daar eenige
huizen, bleef hij stilstaan en zeide dat hij
niet verder ging.
Zuchtend stond Liane op en stopte den
.voerman een gulden in de hand; dit ver-
Staat niet meer alleen in handen, maar tot
hunne hulp en voorlichting gedeeltelijk over
gedragen aan medebesturende lichamen, en
hebben die vorsten ide keuze van die mede
besturende lichamen, niet aan zich zeiven
gehouden, maar overgelaten aan de dee
len, waaruit de Staat wordt gevormd, dan
kunnen ook niet andelrs jdan We hoofden'
der huisgezinnen, de aangewezen personen
zijn om door hunne stemmiing ide leden
der 11e Kamer aan te wijzen. Wiant id e
Staat wordt gevormd door de huis
gezinnen, en de taan i s h e t h o o fd
die geheel het huisgezin v e r te-
g e n w o o r d i g t.
Dit .stelsel, in 'ruwe trekken slechts uiteen
gezet, draagt den naam van GEZ1NSHOOF-
DENjKI ES RECHT, dat door de anti-revo
lutionairen en het overgroote deel der Ka
tholieken wordt gewenscht in ide plaats
van onze huidige liberale Kieswet.
De Rechtsche partijen willen dus ook
verandering, malf niet zooals de partijen
van links deze wenschen met kun alge
meen stemrecht.
Wordt eens het gezinshoofde n-k i e s
recht ingevoerd, dan zal een arme drom
mel niet worden uitgesloten, als hij aan
[heb hoofd staat van een (huisgezin.
Wanneer 'dus de socialisten bij hun huis
bezoek hen wijzen, ppl de velen, die on
rechtvaardig van stemrecht zijn uitgesloten,
omldat het arme drommels zijin en ttofcih!
even goed menschen als edn ander, al
fluiten zij dan ook met zoet gefluit, dat
geen Christel ij kem an zich latei
verlokken o m het p e t i t i o n e ment
te teekenen, want de vogelaar trekt;
de netten terug, en lacht in zijin verbdr-,
gPn huisje, het vogeltje uit, dat zich zoo
heerlijk liet verlokken!
[Hebben onze wenschen kans
van slagen? 1 1
J a. Honderd maal mee'r, dan ide wen
schen der sqpialisten, indien onze Christe
lijke regeeringen aan het bewind zuilen blij-
vien. Deze Regeering heeft zich reeds uit
gesproken
idat de overheid er niet aan denkt mede
te helpen aan de invoering van algemeen
stemrecht,
i idat zij genegen is voor een nieuwe re
geling der kieswet, welke uitbreiding van
stemrecht insluit; maar grondwetsherziening
moet iv.tooraf gaan,
dat het bedoelde gezinshoofden-kiesrecht
hare sympathie heeft.
Alles kan niet ineens, maar wij zijn
op den goeden w'eg. 'W;ie id'us het volks
petitionement teekent, beleedigt de Chris
telijke 'regeering en zich zeiven, omldat hij
den candidaat van rechts verleiden jaar
slemde.
Wie dus het volkspetitionement teekent,
Igaat in tegen de Christelijke en juiste
opvatting van den Staat.
Wiie dus het volkspetitionement teekent
zoende hem geheel met de trotsche juffer.
,,'t Is jammer", zeide hij, „ik zou de
juffer nog wel graag verder varen, maar
ik moet hier wezen, als de juffer echter
wil zal ik haar een binnenweg wijzen,
doch eerst zullen we hier samen een glaas
je drinken."
„Ik heb geen tijd," mompelde Liane,
„ik moet met den trein van zeven uur
vertrekken."
„O zoo, dan moet u je haasten, t' is bij
zessen. Kom maar mee,"
En weer moesten Liane's vermoeide voe
ten zich in baveging stellen; hij wees
haar een kronkelend voetpad, dat moest
zij maar volgen en dan kwam zij bepaald
nog op tijd. Liane bedankte den vrien
delijken landman en zette haar reis voort,
altijd vermoeider, altijd moedeloozer.
Nergens was nog 't einde van haar tocht
te zien, toen het schrille fluitje der loco
motief over de hei klonk.
„De trein, de trein, 't is te laat!" en
hare laatste krachten verzamelende, snel
de zij vooruit; de doek zwierde haar langs
de schouders, -eens viel zij over hare rok
ken lang uit op Iden grond; zij richtte zich
weer op en vloog verder, overmand door
hitte, duizelig door vermoeidheid, verblind
door Ihjet sterke zonlicht.
Eindelijk zonk ze neer. 1
„Ik kan niet verder,snikte zij, „hier
moet ik stervenEn zij dacht aan mor
gen, of overmorgen, of misschien de vol
gende week, de volgende maand, wanneer
geeft volgens de verklaring van den socia
list van der Does, zijn instemming aan hun
strijdprogram, zijn belangstelling voor hun
pers, zijn steun voor de onafhankelijke vak-
vereeniging.
Daarom
Geen handteekening op het volks
petitionement voor algemeen Kiesrecht.
T.
De internationale zeeliedenstaking.
Over de internationale zeelieden-staking
waarover reeds zooveel geruchten de ron
de jdeden, deelt de „Weser Zetting" in een
ibiericht uit Berlijn nog] het een en ander
mede.
;Het blad meent, dat eene i nternationale
zeeliedenstaking, waaraan all'e zeelieden van
Duitschland, Zweden, Noorwegen, Holland,
België, Denemarken en Noord-Amerika zou
den deelnemen, wel -geen werkelijkheid zal
^vonden. De internationale federatie van
transportarbeiders, aldus !het 'blad, geeft wel
toe, dat op het algemeen congres te Ko
penhagen de kwestie is aangeroerd. De ver
schillende organisaties waren het echter
daarover eens, dat een afzonderlijk optreden
doelloos is en men niets mag ondernemen,
wat niet in overeenstemming is met de be-
sluiiten van de corporaties.
Dit is echter nog niet het voornaamste
De geheele organisatie van de veelieden
is buitengewoon zwak, en de geldmidde
len zijn zoo geringj, (dat fde stakende zee
lieden nog' geen drie dagen daarvan zou
den kunnen leven. Dlat eir ook nu nog
enkele drijvers zijn, tiie tot een internatio
nale staking aanzetten, is buiten twijfel,
maar dezen hebben geen invloed.
ENGELAND en DUITSCHLAND.
In het Lagerhuis stelde Byles aan den
staatssecretaris van buitenlandsche zaken de
vraag, of hij opi een tof andere wijze ge
antwoord (had op ide rede van den Duitschen
rijkskanselier van den lOen December 1910
Mackinnon Wood antwoordde, dat de
niet-officieelc discussies, waarop de Duit-
sche rijkskanselier doelde, nog voortduren.
De Biritsche regeering hoopit ernstig), dat
Ideze er toe zullen, bijdragen de vriend
schappelijke betrekkingen tusschen de twee
landen te handhaven en te bevorderen,
Nederlandsche kaas in Engeland.
Strachey, secretaris, van den minster
van landbouw, zeide als antwoord op een
gestelde vraag in het Eng'elsche lagerhuis,
dat voor zoover hem bekenld, ide Neder
landsche .negeering geen bepalingen heeft
getroffen om den uitvoer van [d'e Neder
landsche kaas genaamd „Cheshire" naar
Engeland tegen te gaan. Onderhandelingen
zijn nog in vollen gang en gehoopt wordt,
dat er een overeenkomst zal worden getrqtf-
landlieden haar lijk zouden vinden; en wat
zou Max dan zeggen, en wat Jules?
Ach, wie (had het haar ooit voorspeld, dat
zij op een zomermorgen in de hei haar
dood zou vinden, door niemand
bijgestaan, door niemand gezien door
g'een priester versterkt, wie was er
ongelukkiger dan zij! En weer begon zij
uit louter medelijden met zich zelve bran
dende tranen te Storten.
't Gefluit klonk duidelijker en duidelijker;
zij Waagde een krachtige poging, stond weer
op en deed wankelend eenige schreden
daar zag zij iets lichtblauws schemeren,
was idat het dak van het station?
Eenige stappen verder en geen twijfel
meer; dat was Moorveen; met nieuwen
moed gewapend ging zij voort.
Als zij maar eens aan 't station was;
kon zij miet dezen trein niet vertrekken,
dan met den volgenden en eindelijk, nadat
ook dit laatste eind haar bitter door zijin'
afstand bedrogen had, stond ze hijgend
en uitgeput voor :het hulpstation. Ze moest
er zeker verschrikkelijk uitzien, wlant ide
kinderen van den stationchef, die tusschen
kippen en honden in 't zojnd speelden',,
liepen hard Weg, uitroepende:
„Moeder, kijk eens, wat een rare tante
daar staat!" En daar herkende zij ook in
de wachtkamer den boer van "straks, diö
haar sjottend en gemeenzaam groette:
„Nu, je komt ook net bijtijds. Daar is de
trein al,"
Liane kon nog slechts een kaartje nemen
fen, dat de Nederlandsche kaas, welke voor
Engeland bestemd is, als Nederlandsch pro
duct zal worden gemerkt.
FRANKRIJK.
Uit den Revolutietijd bevat de
„Univers" een teekenende herinnering:
jhet verhoor van een priester voor de
rechtbank, die moest beslissen of hij naai
de guillotine zou worden gevoerd.
„Wat denkt beklaagde van onze roem
volle RevolutieHeeft bij de irepublikein-
sche regeering i'tief? Heeft hij vertrouwen
in haar? Met welk oogf (heeft hij die be-i
straffing ran Louis Capet gezien? En die
Van de Oostenrijksche
„Heeft hij niet in den grond van zijn
hart eetiig verdriet gehald over deze da
den van nationale rechtvaardigheid, niet ge
dacht dat de Conventie niet handelde met
het gewenschte beleid?
'Welke waren de meeningen van zijn
keukenmeid over het regeeringssysteem
Zóó ging het onder de groote revolutie:
het zal niet lang imeer (htren of' 't gaat
wéér zoo.
PORTUGAL.
De godsdiensthaters.
In de stad Castello Branco' (heeft een
bende republikeinen op ide ergste wijze huis
gehouden en !hun haat tegen den godsdienst
weer eens gelucht door rustige processie-
gangers aan te vallen en te mishandelen.
In de stad heerschten mazelen en omj
beterschap van God af te smeeken, hadden
de katholieken besloten een processie te
houden. Nauwelijks hadden zij de kerk ver
laten of een republikeinsche bende storm
de op de katholieken af. Er ontstond een
heftige botsing, waaraan een detachement
cavalerie een einde moest maken.
Een achttiental personen wenden in hech
tenis genomen.
ITALIË.
De spoor wegbeambten
De Italiaansohe „cheminots" zetten hun
actie onveranderd voort, zoodat het gevaar
voor een staking' met den dag grooter wordt
Onlangs heeft het slakingscomité van Ro
me weer vergaderd en verklaard dat het
volkomen aan de zijjde staat van (het cen-
traal-comité te Milaan, welks orgaan „de
Cönquista" Maandag nog meedeelde, dat de
spoorwegmannen vasthielden aan luin
eischemt (Or een gezamenlijk cijfer, van 35
millioen, dit was het minimum-cijfer, waar
door de noodige lotsverbetering der be
ambten kan verkregen worden. Het comi
té eischt ook de wcder-in-dicnst-stelling van
de kameraden, die in 1907 ontslagen wer
den. „Indien de regeering weigert, dan zul
len wij, zoo verklaren de „cheminots" „het
50-jarig jubilé van Italië op onze eigen'
manier vieren."
/Ais gevolg van deze houding, zegt de
en zonder den tijid te hebben iets aan
Ihaar toilet te veranderen, moest zij int
stappen.
(Gelukkig zat zij alleeni in de coupé,
behalve den boer en haar had de trein geen
andere reizigers te Moorveen opgenomen,
XVI.
Eerst twee stations verder, toen het haar
gelukt was eenige veranderingen in hareu-
kleeding te maken en van hare grootste af-
matting te bekomen, kwamen er twee hee-
ren en een dame 'bij| haar ir> [de coupé J
zitten.
'Zij trok dadelijk haar sluier neet-
veinsde te slapen. De reizigers waren vroe 4/;
lijk en spraakzaam; zonder zich te bekom-,
meren om de vreemde vrouw in den hoelj.,
van den waggon, behandelden zij allerlei
zaken, die Liane niet het minste belang?,
inboezemden en waarnaar zij ook niet Klis-jj
terde.
Ze voelde zich zwak, vermoeid, zelfs ziejjl
nooit, zelfs toen zij in Rozenstein meenij
de te moeten sterven, had zij zich zöoajih
ithans gevoeld. Plotseling hief zij édhi
het hoofd op, maar liet het dadelijk weep]
onverschillig op de borst vallen. ja
„Wat een geval is dat met dien ontvaii-,,,'.
ger te Breukvliet,"
„Verschrikkelijk; het heeft mij zeer ge
troffen, vooral om dalt ik1 hem persoon-
lijk ken," la J
(Wordt vervolgd),