Purmerend. R, Kath. Nieuws' en Advertentieblad voor Moord-llolland. ud. üïtT fepilletonT^ No. 67. Woensdag- 23 Augustus 1911. 5a|e Jaargang JWIEL fazljn maar, „Toetie Walther." aden. winkel van ECS. ;sta waarde. ALKMAAR, f 1.05 p. L. 1.35 1.— van Alkmaar. Hf 236. opt niet in tzedelijke of sche artike- cht of voor aan stations- n die lectuur, gevaar ople- empels erstraat 12, eposlto's. eken. „Eet Volk" en de verloren zeells- de&staklng te smatordsm V Zoo zijn onze manieren. BUITENLAND. DUITSCHLAND Het leger. is, t op het merk at sigaar. weelen STEL- APSPELDEN, GEN, in het lerstraat, R. ng leI mlficht. articulieren. B, n I-""" it art- or- af 0.60 p. fl. 0.70 0.80 0.80 0-07» Vraagt Prija- adres voor Brui» PURMEREND. 56. issels, Deposito, Rekening-Cour. kredieten, Voor- n pj-ys R. rijwiel, der jwielfabriek van af f 100.—. vanaf 1 80. voorradig vanaf or reparatie, end, TE en by Dijk, Alkmaar. >z>, Kassier. 8 ielk 8dZj voorkomen, each in voorraad, lo, ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS s 30 ct. per 3 maanden franco bnia90 ct. met geïllustreerd Zondagsblad. Te totalen in bet begin van ieder kwartaal. Afzonderlijke oumwers van do courant 3 cent. V*a het Zondagsblad 5 cent. férscMjüt Woensdag en Saterdag. Uitgxv* Ten Naaml. Vennootschap „Oa* Blad". BufSMÜBrêer' Égaat 12, tegenover do R. S. SerS, te Alkmaar. Telefoon No. 433. Va» 1—5 regels Siks regel meer Beelasiea per regel Kleine advertenties v&n 1 AGVKRTENTIËNi i J 80 ent 8 a i i 18 a 30 woorden, bjj rooruitbet. 25 Men weet uiit de eigen woorden van het socialistisch H ofdtargaan, dat het tijdens de staking gieeffl lijd had om de werklieden omtrent dien aard' der staking m te lichten; die redactie had jj£t toen te druk met de autoriteiten en die burgerlijke pers. Doch nu die staking is afgeloopen is en de werklieden het loodje hebben moeten leggen, nu komt het bladl lbs. In zijne nabetrachting heeft „Het Volk" scherpe critiek uitgeoefend! op de taktiek, welke bij idleze staking werd gevolgd. Zelfs verklaardle het, „dat wij nimmer nog een bestuur zoo. erger 1 ijk lichtzinnig hebben zien spelen met het arbeidersbelang als h i er het geval ii s." Zoo wordt er nu gesproken om de schuld van eigen .schouders te schuiven, nadat men zelf ,,qp ergerlijk lichtzinnige wijze tot d'it roekeloos ondernemen heeft gpgehitst. Een taktiek, d'i.e wij kennen 'van 1003 Miaar iieidler is nu in staat om over ide hou ding der Volks-redaotie en Waar hoofdre dacteur zander portefeuille te oordeelen. D.it dit oordeel niet malsqh zal uitvallen is ze ker. De N. Ct. komt na! die Volk-artikelen tot deze slotsom: „Wat zegt men hiervan, na vergelijking met de artikelen, die Het Volk thans bevat? Midden in de staking wordt de menigte door den sociaal-democrallsehe.n leider be werkt met een taal, voor hen schijnbaar zoo duidelijk mogelijk, maar met tat van re servaties, welke n a d'e staking in hoofdar tikelen van het partijorgaan zullen wor den uitgewerkt om zielen te winnen en zich van de gestichte ellende schoon te was- schen. Het is dle geschiedenis van de rol, door de sociaal-democratische leiders in 1003 ge speeld!, die zich herhaalt. En zij is even s chain dl e l ij k als toen. Het is die geschiedenis van machtsmis bruik en misleiding 'door 'hen, die met deze zelfdfe termen de menigte ophitsen tegen het gezag, dlat voor tl'e handhaving der orde en voor Idle bescherming tier burgers de noo- cl'ige maatregelen neemt. Het is idle geschiedenis van laffe vrees om zijn deel in de verantwoordelijkheid te dra gen voor het onheil, dbor de hartstochten welke men zelf opzweepte, gesticht." 't Is even duidelijk als waar gezegd. 1) Ontdlerstreepingi vaji ons. Red. Er hebben Idiaarvalt al niet aan te twij- (en bij idie jongste herstemming voor Jen'Haagsdien Raad in [district 1 onregelma tigheden plaats gehad. Aan dien AntiMrevoli. candidaat den heer 2G) Wij zouden geen rust hébben en geen genoegen meer 'in npjwn", zei mevrouw van Velzen eenvoudlig. Dankbaar, drukte mijn heer Walther beidén de hand, bijl iwas te vol om te spreken. „In uw plaats ga lik tdlan naar Marseille om Idle Ra.ata te hallen; als 'ik over Parijs ga, kan ik er 'in "dlrie dagen zijn," zeide Herman „Hemel, ik hadl de Raats vergeten," riep de heer Walther verschrikt. „Dank je, Her man, dlank je, dat je mijn plaats wilt in nemen." De reis leek Toetie eindeloos. Ze had geen loogten voor idle mooie vergezichten. Onbeweeglijk zat ze, Kaar arm; idloor dien van hiaar vader gestoken, 't hoofdje tegen "1" schoiudler geleund. Ze deed haar best, hem te troosten en af te teidlen, dooh voort durend folterde haar de vraag: „Waar zou •latje's ziet nu zijn?" Hoe vurig verlangde /J' aa" die van Velzens te vragen maar de vrees haar vaders leed te vermeerderen, !eld haar terug. Na een vermoeiende, war- rie reis, kwamen ze 's avondis laat in Den aag aar Herman Wadi van uit Frankfort het UU' vait -inkomst geseind). Ze vonden me- ^°nw Duivenaar op 't perron. Zonder een oord te wisselen omhelsden ze haar diep Schalekamp zijn meer stemmen toegekend dan er op hein werden uitgebracht, zoodat hij ten onrechte gekozen verklaard! weid. Plrachfige gelegenheid! voor ide )roode broe ders om weer eens duchtig oip die ver- wensdhte „fijnen" los te kloppen. Het geii'lustreerdl Zondagsblad van „Het Volk" kan niet nalaten in woandl en beeld zoo fhaar brutaalweg de anti-revolutionai ren te beschuldigen van opzettelijke knoeierij. Alsof er ook maar eenig bewijs daarvan tot dusverre geleverd was. En het mooiste is wel, dlat de Voorzitter van het stembureau, die bet pakket stem biljetten on verzegeld doorzond en dus ze ker" verzuim pleegde, geen ainti-revolutioi- naïr was. Maar „de Notenkraker" aaht de gelegen heid te eenig om „fijnen" verdacht te maken, idfat er al vast maar wat laster, want anderen naam verdient het niet, aan ge vaagd moet worden. Dat is nu weer eens een echte toepassing van: het doel heiligt de middelen. Zie, je mogen ide roode broeders nu wel zeggen zonder te liegen: Zie je, zoo zijn onze manieren. Watrom veraimt ars land ea wo*dt Dultsshia'd rijker? Sinds 1903, is in Duits chland het getal faillissementen vrijwel op dezelfde hoogte gebleven; ruim 12 op de 100.000 inwoners. Daarentegen is sedert dat jaar !h,et getal dier financiëele rampen iin ons vaderland steeds stijgende, en heeft het reedis zulk een hoogte bereikt, diat men het, zonder vrees voor tegen spraak tegenwoordig op ruim 30 per 100.000 inwoners bepalen kan. Een onbevooroordeeld deskundige no pens d'e economische toestanden zal n.l. voorzeker wel niet aarzelen, als zijn opi nie uit te spreken, dat bovenal de door geen redelijk stelsel van invoerrechten beteugelde buitenlandsqhe concurrentie verantwoordelijk gesteld' moet worden voor Wet groote aandeel tussChen -20 en 25 pCt. hetwelk de Ned: fabrieks- en {iandjelswerkindustrieën in de bedrijfsfaillis- sementen zich moeten l.iten aanleunen. De waarheid dezer beweging wordt zoo' welsprekend! mogelijk verdedigd door het feit, dat jaarlijks voor maar weinig mil- lioenen miodler dan een half milliard gul den door bet buitenland meer binnen de Nedierlanidsche grenzen gevoerd wordt, dan Nederlandsdh'e producten t daarheen verzenden. De Ned'erlandsChe verbruikers moeten derhalve jaarlijks aan de buiteniandsche leveranciers ongeveer 500 millioen meer betalen, dan onze vaiderlandsche fabrikan ten en koopliiedlen valn hun buiteniand sche klanten ontvangen. Geen wonder, dat het „Steinreldie" Hol land' van weleer zoo, verarmt. En gelukkig, diat een matige verhooging" van het tarief van invoerrechten 'hierin verandering en ook verbetering brengen zal. Zooals die vrij hooge invoerrechten Duitschlan-dl economisch krachtiger en dus rijker hebben gemaakt. bewogen, 'en eerst toen ze, na hartelijk afscheid te Ihebben genomen van de van Vel zens,! n Kun rijtuig zateu en huiswaarts red'en., zei mevrouw Duivenaar: „Nicht Betsy is ziek van dien schrik, kon niet meekomen." „Was u er bij?" vroeg mijnheer Walther heesclh. „Neen, alleen nicht Betsy. Lientje had met dén kaatsten post Toetie's brief uit Keu len ontvangen en, zonder er onfetets uit te vertellen dien herhaaldelijk gelezen. Ik was dien dag onlekker, en ging vroeger dan de anderen naair bed. Lientje moet toen nog ernstig met nicht Betsy gesproken hebben, en plotseling zei ze alleen nog: „Adbe, ik word zoo raar", toen viel ze op den grond. Dadelijk werd de dokter geteloneerd, en die zei, dat 't een hersenbieroerte was, en zij terstond dood moet zijn geweest." Toetie had 't gelaat in beide handjes ver borgen. iHaair vadler sn ilk be 't uit. Maatje had haar brief dus nog ontvangen, dien brief, waarin 'ze over Godl had geschreven; o, wellicht was zij met die gedachte aan Hem gestorven. Maar als ze niet gedoopt was, kon ze niet in tien hemel karnen, en bij die ontzettende gedachte snikte ze 't weer uit. Toen het rijtuig aanlhun villa voorreedt, ston den de biooiera hen lip. de vestibule op te wachten. De meeste schreiden, toen Toetie naderd e. „Waar?" vroeg ze. Er lag zóó veel tee- dere, verlangende liefde en diepe smart in dat ééne woord, dat ze begrepenj j V Sprekende rijfore. j Zeer leerzaam is het regeeringsverslag over het onderwijs gedurende 'het jaar 1909 over het geheele land. Er werden, volgens dat verslag, in dat jaar gebouwd 89 nieuwe scholen, en wel 16 voor het openbaar en 73 woor het bij zonder onderwijs. Het aantal onderwijzers bij de openbare j school vermeerderde met 117 en bij de bijzondere school met 434. En wat het aantal leerlingen betreft, dit vermeerdierde bij Ihet openbaar onderwijs met 62 jongens en 552 meisjes tezamen 614, terwijl bij het bijzonder onderwijs het aantdial vermeerdeide met 6188 jongens en 6922 meisjes, te zamen 13110 leerlingen. Overtuigend blijkt hieruit dat het bij zonder onderwijs, dat van zijn voorstanders nog steedte groote offers vraagt, met reu zenschreden vooruiilgaat. Het openibajr onderwijs daarentegen, hoe- we! het op vele plaatsen vrijwel kosteloos wordit verstrekt neemt niet noemenswaard toe. Het is bekend, hoever mén het bij het Duitsdie leger heeft gebracht in slagvaar digheid, die het mogelijk maakt een gar nizoen in korten tijd' te mobiliseeren. Een bewijs van die slagvaardigheid is nu weer te Bonn gielevemdl. Daiar was bet 2de ba taljon van het 160ste regil nent voetvolk dlezer dagen bez'g, om op de Hangelarer heildle te exerceeren toen er alarm ge maakt wieirdi en bij wijze van proef de mo bilisatie van het bataljon gelast werdt In den looppas rende het bataljon naar de kazerne terug. Daar kreeg iedler zijn uit rusting, zijn schietvoorraadl, zijn proviand, werdén de sabels geslepen, de verdere wapens, in ordte gebracht, werd de bagage gepakt en vier uur later slond: het heele bataljon in oorlogsuitrusting ,„op het ka zerne-plein. ENGELAND. De staking in Engeland) is Zaterdagavond opgeheven, dlat is het groote en belang rijke nieuws uit Engeland), dat we hebben te vermelden. Het is een geluk voor het Iaindl, dat het zoover eindelijk is gekomen. Met trainen in idle o-ogen opende de huis knecht die deur van een klein salon. Toetie nam hiaar vadler bij de 'hand, en voeindle Wem zwijgend er (heen. Op den drem pel bleef ze even, aairzelenldl staan. Het kleine vertrek was, dbor een half neerge- draaiide gaspit, zwak verlicht. In 't midden standi een rustbed, en daarop De knecht dlraaiide 't gas hooger.... Toen kwam, in al haar omvang, die smart tot haar Met een diroeven kreet, wlierp1 zij zich over het lijk heen, maar schrok terug. Ze h'uii- veiridle! Maatje was zoo koudl, zooi ijzig koud. Ze knielde naast het bed' neder, en terwijl tranen Waar over de wangen stroom den, drukte ze brandende kussen op de kleine Wandl der geliefde doode. Hoe vredig zag ze er uit, een vriiendielijke trek om den mond', alsof ze sliep: Scherp stak Ihet zwarte baar af tegen het verblindend, wit van haar doodskleed. Naast hiaar zat nicht Betsy, ver ouderd, mieit een vreemde uitdrukking op 't gelaat. Toen Toetie en Waar vadler Winnen kwaimen, standi ze niet op. Met starendën blik bleef ze als versteennndi zitten. De Weer Walther standi snikkend bij de doode en dirukte een langen kus op het voorhoofd van haar, met wiite hij wel geen .volmaakt huwelijksgeluk gesmaakt had', maar die hem toch dliiarbaar was geweest als moeder zijner T oetie. „Heeft zij niets meer gezegidl, nicht?Geen afscheidsgroet, niets?" snikte hij. „Neen, neef. De idbod trof haar plotseling, onvoorbereid," antwoordde nicht Betsy op Wamt het ging er teeJijk op toe! Wel is waar was idle staking verre van al gemeen en Jiiepen er heel wat treinen, maar toch is elike groote staking in het spoor wegverkeer voor een, lanid! als Engeland' voor al 'een ernstige faotor 'ten naldeele der volks welvaart en vooral voor die Voeding is zulk een staking van die hoogste beteekénis. Hongersnood! dreigde alom zooals we trouwens al gemeld hébben en de on geregeldheden die overal plaats hadden, be wezen dlat de anarchistische sabotage-ideé ook al ia Engelandl is opgekomen. Intusschen: 'die vrede is voorioopig getee- kendl: -ide voorwaarden van de regeling voor zien An die beëindiging van de staking, aan gezien de leiders der werklieden hun uiur- sie best zullen dben om de werklieden over te halen, dadelijk het werk te hervatten, en talie werklieden, in het conflict betrok ken, diaarte; enover door de maatschappijen weer zullen wordteri, aangesteld, zonder op eenige wijze gestraft te worden. De spoor wegmannen bevatten over 't al gemeen kalm hun werk. Aan die meeste Londlensche stations verwacht men, dat he den Ide 'dienst weer normaal zal zijn, maar in verschillende centra in de provincie zijn moeiilijkhedlen gerezen, met name te Man chester, waar iin een vergadering van spoor- wegmainnen een motie 'ten gunste van de hervatting van het werk werd! verworpen. Er heerscht nog diesorganisatie bij de „North Fas'tern" spoorwegmaatschapppij, welke de vakvereen.igingen reeds lang aan de sc'hik- ki'iig van 1907. Deze maatschappij beschouwt die staking dlasrom als volkomen onrechtmatig en neemt daarom alleen de werklieden terug, „voor zoover noodiig." Dit veroorzaakt misnoe gen onder de arbeiders. De lijn wordt nog door troepen bewaakt. Ongeregeldheden meest veroorzaakt door gepeupel worden nog sleedt uiit de provincie gemeld. RUSLAND. Schandelijke Jodenvervolging. De Petersburgsche correspondlent van het Berliner Tagebiatt" meldt, dat pp het station Wr.lnawaeha bij Mar»epol die uitzetting van alle Joden begonnen iis. Het station is een punt van samenkomst voor verschillende lijnen en er beviindlen zich veel Joodsche' winkeliers en reizigers. In Kief heeft een vergadering van kooplieden besloten de regeering te verzoeken op ite houden met de vele onwettige uitzettingen van 'Jodlen en het inbeslagnemen van hun artikelen, omdat die druk op den handel iin heit geheele gebied doorwerkt. Toch werd er in deze vergade ring ml op gewezen, fellait dit verzoek doelloos was, omidat Stolypiiin voor eeniige dagenl ondier gegeven heeft, dé Joden in geen geval eeniige tegemoetkoming toe te staan. FRANKRIJK- Jeugdige Saboteur. De sabotage op die Fransehe spoorwe- vreemidien afgetrokken toon. „Met den laat- sten post ontving ze gister avowdl Toetie's brief. Ze las hem herhaaldelijk, zat toen geruimen tijd in gedachte. Mevrousw Dui venaar ging vroegnaar bladl. Toen zij de kamer had! verlaten, zeil nicht Lientje: „Toietiie 'is een engel, geen gewoon meisje, lees dien brief maar eens." „Naidht ik baar den brief teruggaf, zei ze weemoedig, met ies verlangends in haar stem „Ik [will graag met Toetie over Goidl le zen en ileeren. Ik ken Hem, niet. Niemand leerde of vertelde me ooit valn Hem. Het is zoo moo| wat Toetie schrijft, en dlat wie gelooven, elkander in den hemel weervin den. Geloof u dat ook?" „Toen ik bevestigend antwoordde, ging zij voort: „En ik wil het gaarne gelooven. Toetie heeft gelijk, 't wereldlsahe leven bevredigt niet op idlen Iduur. Ik wiili leeren gelooven en bidden." „Kort daarop zei ze ineens op; vreemden toon: „Adloe, ik word zoo raar", toen viel ze op dien grond Nicht Betsy kon niet verdler spreken, haar stem ging in een onhoorbaar gefluister over. Terwijl zij spraik, had Toetie haar wang op op Maaitje's koude haind gelegd, de doode strak in 't gelaat starendl, alsof zij tot haar spprak. Haar laatste gedachten waren dus een verlangen om Godl te leeren kennen, en in die gedachte lag yoor Toetie iets troos- gen neemt in dén laatsten tijd eer toe dan af. De daders blijyen meestal onont dekt; Donderdag echter gelukte het aan een wegwerker biji Epiinay een tweetal personen op heeterdaad te betrappen. Het tweetal echter was nog zeer jong, een meisje van 7 en een jongen van 12 jaar. Deze waren ijveirg bezig steenen op die rails te leggen, om den, trein te doen de- railleeren, welke naar Epinay ondérweg was. Reeds hadden zij hetzelfde baproefd met den trein naar Dy on, doch de sete nen waren door de schuthlokken van de locomotief van die rails geschoven. Door dé pollitie ondervraagd naar hun beweegre denen, verklaarde het tweetal, dat zij:„eens wilden kijken wat er gebeuren zou". OOSTENRIJK. Keizer Frains Jozef is aan een groot ge vaar ontsnapt. De paardlen voor zijn jacht wagen werdlen schuw en brachten het rij tuig aan het slingeren, zoodat de Keizer ge dwongen was onder het rijden eruit te sprin gen, wat die krasse oude heer met succes deed. Geen \vondcr dus, dat het publiek den Keizer bij zijn terugkeer in Ischl een harte lijke ovatie bracht. KiNNENLAND- Hartjesdag te Amsterdam. Meen de men vorige jaren telkens eene verflau wing en vermindering te kunnen constatee- reni n het vieren van dien traditioneelen Hartjesdag, Idezer dagen evenwel is er weer eens Idlruk „gehartjesjaagd In den Joop van den dag trok de straat jeugd, (gestoken in een potsenmakerscostuum van jjie scljreeuwendste kleuren, bet gezicht met een grijnzend! mombakkes bedekt, het hoofdi getooid met een bep,luimden steek, waarop een kwhtige hani gouden en zilve ren (papieren) sterren scheen gezaaid te hebben, ondér groot misbaar van hel en schel ketsende potdeksels door fle straten en werdh lier en daair |nog wel een kleinigheid in den hragend voorgehouden steek ontvangen. Maandagavond werd de Hartjesdag ge vierd! in bepaalde stadsgedeelten, zooals Jor- diaan en LeÜsChe buurt, waar a giocno, ver lichte draaiorgels „met nachtpermissie" er de feeststemming inhielden en de deinen de menigte van lieverlede aan het hossen brachten. Toen het duister gevallen was, werd op verschillende plaatsen handvuur- vverk als „zonnetjes", „rotjes", vuurpijlen e.dl ontstoken en duijrele het „hartjesjagen," voort in den lichtenden glans der zilveren sterretjes, dfe vele hlartjesjagers wellicht nu nog zullen zien! Ongevallenwet voor Z e e 1 i e dl en en Vasscbers. Aan alle vereemgingen, betrokken bij die zeevaart., of de zeevissche- rij is, naar wij vernemen, dbor Minister Talma een schrijven gezonden, waarin wordt verzocht iemand aan telwijzen, die 7/m kun- tends. De heer Walther zei enkel met smeeken den blik „Toe nicht, laat ons met ons drieën al leen." Toen aan dit verzoek was voldaan en de dleur zich achter h^ar sloot, knielde hij naast Toetie neder, en zijn forschén armi cm haar heenslaand, zei hij diep bewogen: „Kindje, ik had meer geduld met haar moeten Webben. Door jou (hebben we elkaar toch beter leeren verdlragen en begrijpen. Je waart onze goedé engel, en odhl, arm prinsesje, we begrepen jè niet altijd; we waren je niet waandl. Vergeef hét ons, we dlwaalden uit verkeerde liefde." „Soedia, Paatjje", snikte ze 't uit, te ont roerd om te spreken. Geruimen tijd lagen ze Ihandl inlh and neergeknield bij de doode, toen noodzaakte de vader Toetie met zuch ten idlwaing de kamer te verlaten. „Laat imiij: vannacht bij Maatje waken. Ik heb haar nog zoo veel te zeggen,"1 smeekte 'ze op roeremdlen oton: „Neen, kindje, je zoodf je ziek maken. Maatje zou dlat zelf niet willen; wat moet. er van mij wondën, als je ziek wordt?" Zonder een woord tegen te spreken, liet ze zich gedlvvee meevoeren. Op den «drem pel keerde ze ziclhl nr^1 even om, en giog-- maals op haar moedler toesnellend', drukte zij een langen, teedleren kus op haar voor hoofd, daarna verliet ze aan den arm baars vader Ide kamer, (SKoriü rervohxlj,

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1911 | | pagina 1