Hi. Kath. Nieuws- en Advertentieblad voor Me®rd>Oolland. No. 72. Zaterdag- 9 September 1911. 5"" Jaarg-ang' Aan den arbeid! FEUILLETON™* Verschijnt Woensdag @n Zaterdag. „Toetie Walther," Dit nummer bestaat uit 10 bladz Hes critiek wtosfjnt op de Tariafwst. BUITENLAND. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS 60 ot. per 3 maanden franco huis90 ct. met geïllustreerd Zondagsblad. Te betalen ia het begin van isder kwartaal. Afisondorliiks nummers van de oouraat 3 sent. Ywt het Zondagsblad5 cent. Uitgave vac êm NaamL Vennootschap „Ons Blad'% BÜE1&Ü: Breedetraat 12. tegsnove? de E. I. Bark, te Alkmsa?. Telcfooc No. 438. ADVBRTBNTlfiNt Ysa 1—6 regels t i 80 esak Elke regel meer t l 6 a Beolamss p@? regel i lt EJeise advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25 Als de Alkmaarsche kermis voorbij is, dan its de tijd van vergaderen weer daar. .Wel gaat voor dót jaar den regel niet op: „Aicmaarséhe kermis voorbij, het mooie weer voorbij" maar die zon, die ons geen oogenbiitk van idlen dag schijnt te willen verlaten, die, omdat ze van het weinige water, idlat ons op aarde rest, nog haar aandeel mee omhoog neemt en in nevel of damp doet overslaan, ons begint te „verve len", (e(en eigenschap, die wij, Hollanders:, Walar misschien nog nooit hebben toegekend!, die zon schijnt niet meer zoo lang. En, als men 's avondh van zijn wérk hiré- iwaiarts gekeerd is, duurt jhlet geen uur meer of de lamp wondt aangestoken. Zoo is dus het z.g. winterhalfjaar we der aangebroken. De zomertijd! is np eenmaal niet de ge schikte tijd om te vergaderen, zoodat er gedurende den wintertijd veel in de vereeni- gingen dient gewerkt te worden. Als dus September, de 'herfstmaand, is aangebro ken en „de letter) r is Ijveer in |d.e maand ge komen", dan wordt het tijd aan te pakken. Rust, roest. Er Imoet weer leven in die brouwerij komen: de zomerwarmte heeft de leden der vereenigingen slaperig ge maakt; zij moeten wakker geschud! wor- den- .Wat zal 'er in de wintercaimpagne geschie den? Kent gij uw punt van actie reeds?. Daarom: aan den arbeid! Er is inog jveei, zeer veel werk aan den winkel. Het is in ons Alkmaar en ook el ders nog lang piet, wat hlet wezen moet: op politiek ,en sociaal gebied!. De verkiezingen zijn achter den rug. Nu niet gedacht: ft volgend jaar 1912 is er niets te doen: geen Tweede-Kamer geen Staten geen Gemeenteraadsverkiezingen! Neen na 1912 komt 1913 en dan is er veel, zeer veel werk aan den winkel, dan zal de groote strijd in den lande gestreden worden, om in de Tweede Kamer de meer derheid te behalen, dan volgen de Verkiezin gen voor idie Provinciale Staten en ten slotte de Gemeenteraadsverkiezingen. Laat al de arbeid' aan deze reeks van verkiezingen ver bonden niet op het eerste h alfjaar van 1913 drukken, maar thans reeds moet er gewerkt worden! We herinneren ons nog goed, dat de groote politicus, dien wij zoo noode Jieb- ben gemist vooral in de laatste dagen wijlen Mr. J. P. Kraakman, in eene ver gadering op den vooravond van de Twee- de-Kamer-verkiezingen zeide: „De strijd is voor een groot "deel reeds beslist, dait is geschied tusschen T—15 Februari, toen de kiezers op de lijst zijn gevoerd. Wat we 31) Weer eenjge langzame halen aan zijn si gaar, toen zei hij op denzelfden toon „Hm! Dat die freule mooi is, verzwaart natuurlijk haar schuld! irn 't oog harer me dezusters. Wij staan echter niet op 't zelfde standpunt, mevrouw, U beschouwt het uit 't oogpunt der praatzieke, op schandalen be luste wereld!, ik vraag enkel: Hoe ver is zij schuldig in 't oog van, God?". Met on gewoon scherpen klank «n zijn stem ging hij voort: „Zonderling! diezelfde wereld, die zoo zacht en mijd over de zwakheden en zon den ides naas ten, oordeelt, miilts ze in 't ^er- borgen geschieden!, toont zidh verontwaar digd, beleedigd zelfs, indien ze uitlekken en openlijk bekend worden. Al weet men met zekerheid, |dat bekenden of vrienden on geoorloofde betrekkingen hebben aange knoopt, of een ongeregeld leven leiden, doet men of men 't niet weet, en wordt er al eens vaag op gedoeld, beweert men met minzame lankmoedigheid, dat ieder toch 't rechtheeft zijn eigen leven te leidien, als mien maar geen openlijken aanstoot geeft. Dodï (wee h ern of haar, Idlie een onvoorzich tigheid! begaat, gelijk freule di ürieux, een onvoorzichtigheid!, Idie plan 't licht komt. Dan Wordt men gestriemd, gehavend, met shjlk eji thans enkel nog kunnen doen, is ze naar de stembus te leiden, meer niet." Dat was een waar woord van een groot man, Idlat moeten ook de leuzen zijn van onze Kiesvareeniging: kiezerskweek, huisbezoek, enz. In het komende winterhalfjaar zal in de Kiesvereeniging aan de orde komen eene reglementswijziging. Ook dlat is een be langrijk punt. De verkiezingen hebben de Katholieken van Alkmaar wakker geschud; laat die Kies vereeniging ze wakker houdlen en niet weer in slaap doen vallen. De politieke actie moet warm wonden ge houden, opdat ook de middenstanders en hoogere klassen daarin mee gaan meeleven. Ook op sociaal gebied valt er nog veel te verrichten. Op de laatste vergadering der K. S, A. is gebleken, diait bijna ali'e Kath. vereenigingen veel gevoelen voor de stichting van een Kath. vereenigingsgebouw. Dat punt staat ate nummer één opj haar programma. Voor d en Kath! middenstand zal het on derwerp „Zondagsrust" een gewichtig punt van bespreking uitmaken. In die richting kan (pfog v.eel goedb worden gedaan; in véle buitengemeenten is de Zondagsrust bij en idioor de winkeliers reeds ingevoerd, maar wat baat het, als de menschen van de Idorpen des Zondags naar de stad gaan en daar de winkels open vinden? Ziehier enkele voorname punten voor die a.s. wintercampaigne. Qpchi ,er is meer zonder eenige reserve durven wij schrijven, „noodzakelijker"- Welk punt van actie dSt is? Dr. Schaepman z.g. zeiidle: „Geef mij de jeugdl en ik gae(f u de toekomst." welnu aan de opvoeding der jeugd en Idan bedoelen wij daarmede de jongens en meisjes van 12—16 jaar wordt in Alkmaar en elders nog te weinig gediaan. En toch, bestaat er geen reden om zich daarover ongerust te maken? 't Is een teeken des tijds, dat jongens en meisjes, den kinderschoenen nog maar nauwelijks ontwassen, zich schuldig maken aan misdaden, waarvan ouderen schrikken en uitroepen: Waar moet idlat heen? Om een voorbeeld! ie noemen: neemt eens ons nummer van Woensdag 1,1. in de hand en leest het ^„Gemengd! nieuws" eens na: Een bakkersknecht van 18 jaar deed glas scherven in liet brood!, ornidat..... hij op 31 Augustus geen vrijaf had gekregen van zijn patroon. Een jongen van 18 jaar schoot op zijn „meisje" Toen die politie hem te pak ken kreeg, richtte hij het moortuig op zich zeiven. Te Nijmegen maakte een jongen van ge lijken leeftijd door verhanging een eind aan zijn leven, omdathem door zijne ouders flink de les was gelezen. Dat zijn feiten, idie wij nu niet opzettelijk steenen geworpen, hopeloos geblameerd! be schouwd! Vinidt u deze handelwijze recht vaardig? Imenséhilievend getuigend van naas tenliefdé? Leerde Christus ons aldus? en ging Hij ons zóó voor?" Beschaamd, droop de aangesprokene af. Doch sinds stelde pastoor de Munnik nog meer belang in die dappere, zachtmoedi ge Toetie, en vervulde Estelle hemi met medelijden. Bij zijn binnentreden zag zijn scherpe blik terstond), dat zij inderdaad! iets wufts ,en lichtzinnigs over zich haidl, haar oogopslag, houding, elk harer bewe gingen, getuigden het. Maar ook zag hij, de menséhenkenner, de man van onder vinding, dat de harde les haar diep had geschokt, en idlat .verlegene en schuchtere iets nieuws in haar jvas, dlat haar zelf verbaasde, ,en waartegen zij kampte. Zij sloeg den blik neer voor die onderzoe kende oogen, het was haar, of zij' tot in de geheimste schuilhoeken van haar hart door drongen. Haar ongewone verschijning trof hem, Zjj dlroeg een eenvoudig donkergroen toilet, dlat het ,sQhoone gelaat, waarboven het vlammende haar, met den warmrooden metaalglans, als een aureool straalde, 'in al zijn frischheidl en jieugd deed uitko men. Doch 't was niet die zachte schoonheid) dier Madonna's van Rafaël en Murilo, die bij zoo biewoindOrde, ze herinnerde hem veeleer aan die vrouwen van Rublens. Zijn blik viel nu op Toetie, miet haar zacht teer gelaat en weemoedige kinderoogen, waaruit opnamen om er een vodgendte maal over te kunnen schrijven. Neen, wij dloen slechts een greep; wie die bladen geregeld volgt, zal met ons constateeren, dlat het bedroevend is met diie „opgeschoten jongens en meis jes", kinderen feitelijk nog. Neen, ide opvoeding van het kind is niet voltooid! na, het 12e jaar, padat het de catechismus heeft verlaten, dlat was voor heen, De strijders voor de openbare school heb ben dit begrepen: „de kinderen der duister nis zijn wijzer dfyi de kinderen des lichts" Zij hebben thans, het kindl, dat jonger zijn de,. niet onder hunne h oede mocht spelen dloch nu gevormd moet wonden. Wat blijft er over van idlat jaren lang strijden, in Parlement, Kerk en vergadering; wat is het resultaat van de vele moeite en op offeringen, idlie de Katholieke schoolbestu ren zich hebben getroost? Dit: de bijzonder c; lagere school legt de fundamenten, de openbare school met baarfi erhaliingsonderwij's trekt het gebouw op e|n brengt het ondier dak. En nu mo gen de fundamenten stevig zijn gelegd, als het dak niet dicht is, begint het gebouw te lekken envergaat. 't Wordt tijd, 't te noodzakelijk geworden, dat in stedien en dorpen gezorgd wordt, dat de Katholieke jongens en meisjes in patronaten vereenigd worden, waar zij goed onderwijs genieten, waar ook voor hiunne godsdienstige opvoeding wordt gezorgd. Wij zullen niets afdingen op het onderwijs dat van gemieente-wege aan herhaUngs- en burgeravond-sdholen wordt gegeven, maar toph, wat geldt voor het openbaar lager onderwijs, dat geldt ook voor het herhalings- ondarwijs: 't is neutraal en aan de gods dienstige opvoeding van de jeugd wordt niets gedaan. Wat daaraan te doen? Het antwoord geeft Z. H. Leo XIII z.g. in zijn brief aan de Oversten der Christelijke scholen in Frankrijk: „Het patronaat vol- tooie het werk der school." In idle „Standaard" lezen wij: Van den ih'ear F. L. van der Bom'. Voor zitter van den Nad. Bond van Boekbinders patroons, ontvingen wij een schrijven, waar in medegedeeld wordt, dat de genoemde Bond een circulaire met Memorie van Toe lichting ontving, waarin zij uitgenoodligd wer den handteekeniingen te verzamelen tegen de Tariefwet, zulks in 's lands belang.. De heer Van der Bom schrijft verder: Ten hoogste verbaasde het ons, dat wij in gezelschap van H.H. schoenmakers, za delmakers, etc. gebracht waren, „De circulaire droeg slechts één hand- teekening; n.l.A. S. Cattela. Wie diatwas, waar hij woonidle? Gelukkig is er nog een wil .uw?. ini11 ii «i i mini i mui ii—ii■oarawaï hem zoo veel opjrechte onschuld tegensiraal- 'dje. Er lag iets vragenids, verlangends in den blik, waarmee ze hem aanzag, zóó dat hij begreep, en weldlrai was hij met haar im een ernstig gesprek. De heer .Walther narnii een krant op, er zich schijnbaar in verdiepend, maar hij las niet. Aandachtig volgde hij, evenals Estelle, het gesprek, zonder er ziah in te mengen. Pastoor de Munnik verbaasde zich herhaal delijk over de diepte en juistheid van Toe- itïie's denkbeelden, en ho-e spoedig zij hem begreep en zijn uitleggingen vatte. Voor Esteöe opende zich als 't ware een nieuwe wereld. Zij had thuis nooit ernstig over God, of geloof hoioren spreken, integendeel, er altijd iden draak m,ee hoioren steken, en dit zelf ook gedaan. Zij' had zooi'n vreemd iidlée en rare opvatting tot nog toe gehad over idlat alles. Nu hoordé zij God voor stellen als de Schepper van hemel en aarde, de oneindig volmaakte Geest, van Wien alle goed voortkomt. Hoie troffen haar die laatste woorden „van Wien alle goed voortkomt." Zonder Hem, was dus geen goed mogelijk. En hóe dieper pastoor de Munnik met Toetie in de leer der Katholieke Kerk doordrong; des te over weldigender nam de ontroering in Estelle toe. Telkens drongen tranen haar naar de oogen^ hiet was zoo mooi, zoo onbegrij pelijk moo®, al wat ze dlaar hóórde, bet bracht iets geheel nieuws iu haar leven, iets hoopvols len blijs. Het ontging den pastoor iniet, hoe zijn woorden Estelle schokten en ontroerden, en weer doortrilde hem een machtig medelijden. Op ongezochte wijze begon bij nu over Godls Barmhartig heid te varhalen. En terwijl kleine Toetie opgetogen zat te luisteren, de handjes, als in verrukking te zaam gevouwen, rolden Estelle de trainen langs de wangen, zoete tranen, hoop ien verlichting brengend aan haar gewonde ziel. Zij trachtte ze niet te verbergen, zij dacht er zelfs niet aan, heel haar ziel was vervuld van dat heerlijk-blijde dat zij hoorde vertellen. En niemand dan dc pastoor hoorde de zware zuchten, die Tioetie's vadler achter zijn nieuwsbladen stokte, ;en zag, hoie hij meermalen met die hand over de oogen streek. Midden in deze onderrichting diende de knecht Her man van Vefeen aan. Even bleef idle binnen tredende, verbaasd, op den drempel staan, het tooneeltjie, dlat hij' zag, trof hem. Dat bezielend gelaat vian pastoor de Munnik, die gelukkige glimlach' en aandachtige hou ding van Toietie, die tranen en ongewoon zachte glans in Estelle's oogen, en dlat ern stige en smartelijke op 't gelaat van dien heer Walther. Zich' terstond herstellend, drukte hij al len ongedwongen de hand, en deed, of hij hun ontroering: niet bemerkte. „Een telegram uit Port-Said, Idlat de Wil lam I gisteren vandlaar is vertrokken", zei hij op tachtigen toon, het telegram toonend. Ovprmorgen moet ik dlus op reis", ging hij op dl.enzalfden toon voort. Alen keken hem min of meer onthutst adresboek an Amsterdam, en de telefoon kon ons in verbinding brengen met dezen heer. Inlichtingen kon ik echter niet ont vangen. „De afd. Amsterdam van den N. B. v. B. P. zoadl voor korten tijd een adres aan Mi nister en Kamer om adlhaesie aan de voorge stelde Tariefwet te betuigen. Jaarlijks wordt ruim één en een kwart millioen van onze artikelen ingevoerd; dat jjrootendeels hier gemaakt kan worden. Wij verzochten zelfs nog vier speciale artikelen in hét belang idler Boekbinderij in te lasschen. „U begrijpt idtis onze verwondering; doch een mensch kan zich vergissen. Ik sloeg die wetsvoorstellen dus op: Groep VII, 331Ü gechtigrineerd] geitenleder, Zwart en gekleurd; vrij331c. chroomgeliooidle kalfsvellen, zwart gekleund vrij; 331 d. >id. schapen- en geiten vellen, waardie 2 pCt. Hieronder vallen de in Idle Boekbinderij meest verwerkte leder- soorten, Waarin woridlen onze belangen nu geschaad? „Vprwerkte artikelen, en koehuiden die hier te lande voldoende bereid worden, jwor- den voorgesteld met 6 12 pCt. te belasten Doel is dus: de bevordering onzer aï- verheid! het adresboek staat achter dén naam van dien heer A. S. Cattela „Leder-import." Wie het comité? In 's lands belang??" Wje hebben al eens meer gezegldl en con stateeren hiet :nog eens^ dlat al dile critiek op de tariefwet voorkomt uit eigen belang. De fabrikanten, wier artikelen dóór ver hooging (Ier 'invoerrechten stijgen, zijn er tegen, dile in het tegenovergestelde geval verkeeren er voor. Maakt het geen eigenaardige indruk, dat de gjrootste site.enfabrikanten in Nederland een adlres richtten tot de Tweede Kamer, waarin zij o.a. zeggen; Wij zijn van oordeel, dat in het algemeen de leer van den vrijen handel in hare toe passing alleen dan waarde zou hébben, in dien zij door alle §taten werd aangehan gen en toegepast. Zoo was ook die bedoe ling van haar vurigsten verdediger. In stedie echter, dat zulks het geval is, ziet men, dlat niettegenstaande de meest diepzinnige redeneeringen over vrijhandel' en het ijveren er voor, bijna alle landen de tegenovergestelde leer hebben gehul digd en toegepast. En dat hét gevolg daar van geweest is, dlat zij1 tot grooten bloei geraakten en hunne «radlustrieéte en com- merciëele positie niet alleen konden hand haven maar zelfs aanmerkelijk versterken ten koste van andere landen. Ook in ons landl zijn voorbeelden aan wezig, dlat Handel, Scheepvaart en Indu strie door eenen wijzen en vooczichtigen steun der Regeering zich' 'hebben kunnen ontwikkelen. Met die voorbeelden voor oogen wachten zooveel andere Industrieëlen en Handela ren op een zelfden steun en Wen zij in eene wijziging van onze Nationale Handelspo litiek een middel tot versterking en bloei van eigen Nationale Nijverheid. Jot hen, wenschien de Ondergeteekenden ook te be hoor en. Tot zoover,die Nederlaindséhé steenfabri kanten. We hebben er niets meer aan toe te voegen. Het bovenstaande zegt genoeg; ITALIË. De gezondheidstoestand van den Paua. Uit Rome wordt aan de „Kojn. Volksz." nog het volgende gemeld omtrent het ge rucht van een nieuwe ongesteldheid des Pausen: „Dezer dagen liep hier het ge rucht dlat de Paus opnieuw ongesteld is geworden. De omstandigheid, dat de kar dinaal-staatssecretaris niet van zijn zomer verblijf terugkeerde, moest echter dé over tuiging wekken, dlat elke ongerustheid on gegrond was. Beweerd werd', dat de H. Vader Weer een lichte zwelling had gekregen aan de knie en het gerucht is waarschijnlijk daaraan te wijten, dlat de Paus niet Zijn gewone wan deling maakte. Intusséhen duren de audiënties voort en ontving Zijne Heiligheid kardinaal F erra ta, Zelfs wanneer ziidh weer een lichte aan val van jiidht zou voordoen, waarop Ide geneesheeren trouwens bij dé eerste ziekte gerekend hadden, zou zulks niet moeten be schouwd: worden als een bedreiging van die gezondheid des Pausen. De Paus zal zijn slaapvertrek op de derde verdieping, dat hij vóór zijn ziekte in gebruik had, weer betrekken. Het is idioor het wegnemen Van een muur vergroot en van moderne ven- tilatie-inriöhtingen voorzien," 1 De Katholiekendag e_ in h'et bisdom Milaan is een krachtige open baring geweest van het katholieke leven, van de katholieke actie in déze streken. Het aantal deelnemers bedroeg niet minder dan 20.000, er waren afgevaardigden van 500 vereenigingen met 450 vaandéls en 40 mu ziekkorpsen. I Niet altijd! is dit zoo geweest. Toen in 1894 idle eerste Katholiekendag werd ge houden, waren er slechts 1000 deelnemers en vertegenwoordigers van 45 vereenigingen In 1904 waren er reedis 10.000 deelnemers en 140 vereenigingen, en heden is het cijfer 2.0000 bereikt met 500 vereenigingen Kardinaal Ferrari, vele hooggeplaatste geestelijken, d'e afgevaardigden Nava en Mauri, die president van de KathóKeke Volksverrein in Italië, dir. Necchi en vele anderen waren aanwezg. Dr. Necchi gaf een overzicht van wat ■in bet afgeloopen jaar was verricht De organisatie werd! krachtig uitgebreid en ve- aan; die storing kwfflm zoo plotseling, zoo onverwachts, rukte hen 'ineens uit hun stem ming. Toetie herstelde zkh hét eerst „Geen weer om naar 't kerkhof te gaan. Herman?" zei ze half vragend. „Neen, Toetie, geen dénken aan, maar ik wilde je voorstellen me naar de H. Mis van half elf in de Parkstraat te vergezellen, we vinden er mama ook." Verheugd zag ze hem aan, doch zich bedenkend, dat zij bezoek had, zei ze aar- 1 zelenid: „Vanmorgen zal 't moeilijk gaan, en...," „Ga gerust. Toette, d'an praat ik nog wat met je vader", zei de pastoor, die haar aarzeling begreep. „Een goed idéé, Herman, om Toetie vocf dje H. Mis af te halen," ging hij voort Gisteren spraken wijl er over, pastoor, en lei ik haar die oneindige waarde van het HL Misoffer uit, nu wildé ik halar leeren, hóe a£ dit i n de kerk te volgen, opdat zie er ide be- teekenis béter van kan begrijpen." „Herman zegt, als ik d'e H, Mis dage- lijiks bijwoon, ik Maatje hlet best helpen 1 kaïn, daarom wtildé ik 't doen, dat ik eenigs- ziins kan", zei Toetie, pastoor die Munnik aanziende. „Hij heeft groot gelijk, en is een uit muntend leermeester, Toetie, volg maar trouw zijn raad, ik kwam juist zeggen, dat ik 'voor veertien diagen de stad verlaat, misschien Wil hij of zijn moeder je in dien"--! tijd Wel den Catechismus uitleggen en lee- "i ren,"'. £Wordt vervolgd), v

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1911 | | pagina 1