Hi. Kath. Nieuws- en Advertentieblad
voor Me®rd>Oolland.
No. 72.
Zaterdag- 9 September 1911.
5"" Jaarg-ang'
Aan den arbeid!
FEUILLETON™*
Verschijnt Woensdag @n Zaterdag.
„Toetie Walther,"
Dit nummer bestaat uit 10 bladz
Hes critiek wtosfjnt op de
Tariafwst.
BUITENLAND.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
60 ot. per 3 maanden franco huis90 ct. met geïllustreerd
Zondagsblad. Te betalen ia het begin van isder kwartaal.
Afisondorliiks nummers van de oouraat 3 sent.
Ywt het Zondagsblad5 cent.
Uitgave vac êm NaamL Vennootschap „Ons Blad'%
BÜE1&Ü: Breedetraat 12. tegsnove? de E. I. Bark, te Alkmsa?.
Telcfooc No. 438.
ADVBRTBNTlfiNt
Ysa 1—6 regels t i 80 esak
Elke regel meer t l 6 a
Beolamss p@? regel i lt
EJeise advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25
Als de Alkmaarsche kermis voorbij is,
dan its de tijd van vergaderen weer daar.
.Wel gaat voor dót jaar den regel niet op:
„Aicmaarséhe kermis voorbij, het mooie
weer voorbij" maar die zon, die ons geen
oogenbiitk van idlen dag schijnt te willen
verlaten, die, omdat ze van het weinige
water, idlat ons op aarde rest, nog haar
aandeel mee omhoog neemt en in nevel of
damp doet overslaan, ons begint te „verve
len", (e(en eigenschap, die wij, Hollanders:,
Walar misschien nog nooit hebben toegekend!,
die zon schijnt niet meer zoo lang. En,
als men 's avondh van zijn wérk hiré-
iwaiarts gekeerd is, duurt jhlet geen uur meer
of de lamp wondt aangestoken.
Zoo is dus het z.g. winterhalfjaar we
der aangebroken.
De zomertijd! is np eenmaal niet de ge
schikte tijd om te vergaderen, zoodat er
gedurende den wintertijd veel in de vereeni-
gingen dient gewerkt te worden. Als dus
September, de 'herfstmaand, is aangebro
ken en „de letter) r is Ijveer in |d.e maand ge
komen", dan wordt het tijd aan te pakken.
Rust, roest. Er Imoet weer leven in die
brouwerij komen: de zomerwarmte heeft
de leden der vereenigingen slaperig ge
maakt; zij moeten wakker geschud! wor-
den-
.Wat zal 'er in de wintercaimpagne geschie
den? Kent gij uw punt van actie reeds?.
Daarom: aan den arbeid!
Er is inog jveei, zeer veel werk aan den
winkel. Het is in ons Alkmaar en ook el
ders nog lang piet, wat hlet wezen moet:
op politiek ,en sociaal gebied!.
De verkiezingen zijn achter den rug. Nu
niet gedacht: ft volgend jaar 1912 is er
niets te doen: geen Tweede-Kamer geen
Staten geen Gemeenteraadsverkiezingen!
Neen na 1912 komt 1913 en dan is er veel,
zeer veel werk aan den winkel, dan zal
de groote strijd in den lande gestreden
worden, om in de Tweede Kamer de meer
derheid te behalen, dan volgen de Verkiezin
gen voor idie Provinciale Staten en ten slotte
de Gemeenteraadsverkiezingen. Laat al de
arbeid' aan deze reeks van verkiezingen ver
bonden niet op het eerste h alfjaar van 1913
drukken, maar thans reeds moet er gewerkt
worden!
We herinneren ons nog goed, dat de
groote politicus, dien wij zoo noode Jieb-
ben gemist vooral in de laatste dagen
wijlen Mr. J. P. Kraakman, in eene ver
gadering op den vooravond van de Twee-
de-Kamer-verkiezingen zeide: „De strijd is
voor een groot "deel reeds beslist, dait is
geschied tusschen T—15 Februari, toen de
kiezers op de lijst zijn gevoerd. Wat we
31)
Weer eenjge langzame halen aan zijn si
gaar, toen zei hij op denzelfden toon
„Hm! Dat die freule mooi is, verzwaart
natuurlijk haar schuld! irn 't oog harer me
dezusters. Wij staan echter niet op 't zelfde
standpunt, mevrouw, U beschouwt het uit
't oogpunt der praatzieke, op schandalen be
luste wereld!, ik vraag enkel: Hoe ver is zij
schuldig in 't oog van, God?". Met on
gewoon scherpen klank «n zijn stem ging hij
voort:
„Zonderling! diezelfde wereld, die zoo
zacht en mijd over de zwakheden en zon
den ides naas ten, oordeelt, miilts ze in 't ^er-
borgen geschieden!, toont zidh verontwaar
digd, beleedigd zelfs, indien ze uitlekken
en openlijk bekend worden. Al weet men
met zekerheid, |dat bekenden of vrienden on
geoorloofde betrekkingen hebben aange
knoopt, of een ongeregeld leven leiden, doet
men of men 't niet weet, en wordt er al
eens vaag op gedoeld, beweert men met
minzame lankmoedigheid, dat ieder toch
't rechtheeft zijn eigen leven te leidien, als
mien maar geen openlijken aanstoot geeft.
Dodï (wee h ern of haar, Idlie een onvoorzich
tigheid! begaat, gelijk freule di ürieux, een
onvoorzichtigheid!, Idie plan 't licht komt. Dan
Wordt men gestriemd, gehavend, met shjlk eji
thans enkel nog kunnen doen, is ze naar de
stembus te leiden, meer niet."
Dat was een waar woord van een groot
man, Idlat moeten ook de leuzen zijn van onze
Kiesvareeniging: kiezerskweek, huisbezoek,
enz.
In het komende winterhalfjaar zal in de
Kiesvereeniging aan de orde komen eene
reglementswijziging. Ook dlat is een be
langrijk punt.
De verkiezingen hebben de Katholieken
van Alkmaar wakker geschud; laat die Kies
vereeniging ze wakker houdlen en niet weer
in slaap doen vallen.
De politieke actie moet warm wonden ge
houden, opdat ook de middenstanders en
hoogere klassen daarin mee gaan meeleven.
Ook op sociaal gebied valt er nog veel
te verrichten. Op de laatste vergadering
der K. S, A. is gebleken, diait bijna ali'e
Kath. vereenigingen veel gevoelen voor de
stichting van een Kath. vereenigingsgebouw.
Dat punt staat ate nummer één opj haar
programma.
Voor d en Kath! middenstand zal het on
derwerp „Zondagsrust" een gewichtig punt
van bespreking uitmaken. In die richting
kan (pfog v.eel goedb worden gedaan; in
véle buitengemeenten is de Zondagsrust bij
en idioor de winkeliers reeds ingevoerd, maar
wat baat het, als de menschen van de Idorpen
des Zondags naar de stad gaan en daar de
winkels open vinden?
Ziehier enkele voorname punten voor die
a.s. wintercampaigne.
Qpchi ,er is meer zonder eenige reserve
durven wij schrijven, „noodzakelijker"- Welk
punt van actie dSt is?
Dr. Schaepman z.g. zeiidle: „Geef mij de
jeugdl en ik gae(f u de toekomst." welnu aan
de opvoeding der jeugd en Idan bedoelen
wij daarmede de jongens en meisjes van
12—16 jaar wordt in Alkmaar en elders
nog te weinig gediaan.
En toch, bestaat er geen reden om zich
daarover ongerust te maken?
't Is een teeken des tijds, dat jongens
en meisjes, den kinderschoenen nog maar
nauwelijks ontwassen, zich schuldig maken
aan misdaden, waarvan ouderen schrikken
en uitroepen: Waar moet idlat heen?
Om een voorbeeld! ie noemen: neemt eens
ons nummer van Woensdag 1,1. in de hand
en leest het ^„Gemengd! nieuws" eens na:
Een bakkersknecht van 18 jaar deed glas
scherven in liet brood!, ornidat..... hij op
31 Augustus geen vrijaf had gekregen van
zijn patroon.
Een jongen van 18 jaar schoot op zijn
„meisje" Toen die politie hem te pak
ken kreeg, richtte hij het moortuig op zich
zeiven.
Te Nijmegen maakte een jongen van ge
lijken leeftijd door verhanging een eind
aan zijn leven, omdathem door zijne
ouders flink de les was gelezen.
Dat zijn feiten, idie wij nu niet opzettelijk
steenen geworpen, hopeloos geblameerd! be
schouwd! Vinidt u deze handelwijze recht
vaardig? Imenséhilievend getuigend van naas
tenliefdé? Leerde Christus ons aldus? en
ging Hij ons zóó voor?"
Beschaamd, droop de aangesprokene af.
Doch sinds stelde pastoor de Munnik nog
meer belang in die dappere, zachtmoedi
ge Toetie, en vervulde Estelle hemi met
medelijden. Bij zijn binnentreden zag zijn
scherpe blik terstond), dat zij inderdaad!
iets wufts ,en lichtzinnigs over zich haidl,
haar oogopslag, houding, elk harer bewe
gingen, getuigden het. Maar ook zag hij,
de menséhenkenner, de man van onder
vinding, dat de harde les haar diep had
geschokt, en idlat .verlegene en schuchtere
iets nieuws in haar jvas, dlat haar zelf
verbaasde, ,en waartegen zij kampte. Zij
sloeg den blik neer voor die onderzoe
kende oogen, het was haar, of zij' tot in de
geheimste schuilhoeken van haar hart door
drongen. Haar ongewone verschijning trof
hem, Zjj dlroeg een eenvoudig donkergroen
toilet, dlat het ,sQhoone gelaat, waarboven
het vlammende haar, met den warmrooden
metaalglans, als een aureool straalde, 'in
al zijn frischheidl en jieugd deed uitko
men.
Doch 't was niet die zachte schoonheid)
dier Madonna's van Rafaël en Murilo, die
bij zoo biewoindOrde, ze herinnerde hem
veeleer aan die vrouwen van Rublens. Zijn
blik viel nu op Toetie, miet haar zacht teer
gelaat en weemoedige kinderoogen, waaruit
opnamen om er een vodgendte maal over
te kunnen schrijven. Neen, wij dloen slechts
een greep; wie die bladen geregeld volgt,
zal met ons constateeren, dlat het bedroevend
is met diie „opgeschoten jongens en meis
jes", kinderen feitelijk nog.
Neen, ide opvoeding van het kind is niet
voltooid! na, het 12e jaar, padat het de
catechismus heeft verlaten, dlat was voor
heen,
De strijders voor de openbare school heb
ben dit begrepen: „de kinderen der duister
nis zijn wijzer dfyi de kinderen des lichts"
Zij hebben thans, het kindl, dat jonger zijn
de,. niet onder hunne h oede mocht spelen
dloch nu gevormd moet wonden. Wat
blijft er over van idlat jaren lang strijden,
in Parlement, Kerk en vergadering; wat
is het resultaat van de vele moeite en op
offeringen, idlie de Katholieke schoolbestu
ren zich hebben getroost?
Dit: de bijzonder c; lagere school legt
de fundamenten, de openbare school met
baarfi erhaliingsonderwij's trekt het gebouw
op e|n brengt het ondier dak. En nu mo
gen de fundamenten stevig zijn gelegd, als
het dak niet dicht is, begint het gebouw
te lekken envergaat.
't Wordt tijd, 't te noodzakelijk geworden,
dat in stedien en dorpen gezorgd wordt,
dat de Katholieke jongens en meisjes in
patronaten vereenigd worden, waar zij goed
onderwijs genieten, waar ook voor hiunne
godsdienstige opvoeding wordt gezorgd.
Wij zullen niets afdingen op het onderwijs
dat van gemieente-wege aan herhaUngs- en
burgeravond-sdholen wordt gegeven, maar
toph, wat geldt voor het openbaar lager
onderwijs, dat geldt ook voor het herhalings-
ondarwijs: 't is neutraal en aan de gods
dienstige opvoeding van de jeugd wordt
niets gedaan.
Wat daaraan te doen?
Het antwoord geeft Z. H. Leo XIII z.g.
in zijn brief aan de Oversten der Christelijke
scholen in Frankrijk: „Het patronaat vol-
tooie het werk der school."
In idle „Standaard" lezen wij:
Van den ih'ear F. L. van der Bom'. Voor
zitter van den Nad. Bond van Boekbinders
patroons, ontvingen wij een schrijven, waar
in medegedeeld wordt, dat de genoemde
Bond een circulaire met Memorie van Toe
lichting ontving, waarin zij uitgenoodligd wer
den handteekeniingen te verzamelen tegen
de Tariefwet, zulks in 's lands belang..
De heer Van der Bom schrijft verder:
Ten hoogste verbaasde het ons, dat wij
in gezelschap van H.H. schoenmakers, za
delmakers, etc. gebracht waren,
„De circulaire droeg slechts één hand-
teekening; n.l.A. S. Cattela. Wie diatwas,
waar hij woonidle? Gelukkig is er nog een
wil .uw?. ini11 ii «i i mini i mui ii—ii■oarawaï
hem zoo veel opjrechte onschuld tegensiraal-
'dje. Er lag iets vragenids, verlangends in
den blik, waarmee ze hem aanzag, zóó dat
hij begreep, en weldlrai was hij met haar im
een ernstig gesprek.
De heer .Walther narnii een krant op, er
zich schijnbaar in verdiepend, maar hij las
niet. Aandachtig volgde hij, evenals Estelle,
het gesprek, zonder er ziah in te mengen.
Pastoor de Munnik verbaasde zich herhaal
delijk over de diepte en juistheid van Toe-
itïie's denkbeelden, en ho-e spoedig zij hem
begreep en zijn uitleggingen vatte. Voor
Esteöe opende zich als 't ware een nieuwe
wereld. Zij had thuis nooit ernstig over
God, of geloof hoioren spreken, integendeel,
er altijd iden draak m,ee hoioren steken, en
dit zelf ook gedaan. Zij' had zooi'n vreemd
iidlée en rare opvatting tot nog toe gehad
over idlat alles. Nu hoordé zij God voor
stellen als de Schepper van hemel en aarde,
de oneindig volmaakte Geest, van Wien
alle goed voortkomt. Hoie troffen haar die
laatste woorden „van Wien alle
goed voortkomt." Zonder Hem, was
dus geen goed mogelijk. En hóe dieper
pastoor de Munnik met Toetie in de leer
der Katholieke Kerk doordrong; des te over
weldigender nam de ontroering in Estelle
toe. Telkens drongen tranen haar naar de
oogen^ hiet was zoo mooi, zoo onbegrij
pelijk moo®, al wat ze dlaar hóórde, bet
bracht iets geheel nieuws iu haar leven,
iets hoopvols len blijs. Het ontging den
pastoor iniet, hoe zijn woorden Estelle
schokten en ontroerden, en weer doortrilde
hem een machtig medelijden. Op ongezochte
wijze begon bij nu over Godls Barmhartig
heid te varhalen. En terwijl kleine Toetie
opgetogen zat te luisteren, de handjes, als
in verrukking te zaam gevouwen, rolden
Estelle de trainen langs de wangen, zoete
tranen, hoop ien verlichting brengend aan
haar gewonde ziel. Zij trachtte ze niet te
verbergen, zij dacht er zelfs niet aan, heel
haar ziel was vervuld van dat heerlijk-blijde
dat zij hoorde vertellen. En niemand dan
dc pastoor hoorde de zware zuchten, die
Tioetie's vadler achter zijn nieuwsbladen
stokte, ;en zag, hoie hij meermalen met
die hand over de oogen streek. Midden in
deze onderrichting diende de knecht Her
man van Vefeen aan. Even bleef idle binnen
tredende, verbaasd, op den drempel staan,
het tooneeltjie, dlat hij' zag, trof hem. Dat
bezielend gelaat vian pastoor de Munnik,
die gelukkige glimlach' en aandachtige hou
ding van Toietie, die tranen en ongewoon
zachte glans in Estelle's oogen, en dlat ern
stige en smartelijke op 't gelaat van dien
heer Walther.
Zich' terstond herstellend, drukte hij al
len ongedwongen de hand, en deed, of hij
hun ontroering: niet bemerkte.
„Een telegram uit Port-Said, Idlat de Wil
lam I gisteren vandlaar is vertrokken", zei
hij op tachtigen toon, het telegram toonend.
Ovprmorgen moet ik dlus op reis", ging
hij op dl.enzalfden toon voort.
Alen keken hem min of meer onthutst
adresboek an Amsterdam, en de telefoon
kon ons in verbinding brengen met dezen
heer. Inlichtingen kon ik echter niet ont
vangen.
„De afd. Amsterdam van den N. B. v. B.
P. zoadl voor korten tijd een adres aan Mi
nister en Kamer om adlhaesie aan de voorge
stelde Tariefwet te betuigen. Jaarlijks wordt
ruim één en een kwart millioen van onze
artikelen ingevoerd; dat jjrootendeels hier
gemaakt kan worden. Wij verzochten zelfs
nog vier speciale artikelen in hét belang idler
Boekbinderij in te lasschen.
„U begrijpt idtis onze verwondering; doch
een mensch kan zich vergissen. Ik sloeg
die wetsvoorstellen dus op: Groep VII, 331Ü
gechtigrineerd] geitenleder, Zwart en gekleurd;
vrij331c. chroomgeliooidle kalfsvellen, zwart
gekleund vrij; 331 d. >id. schapen- en geiten
vellen, waardie 2 pCt. Hieronder vallen de
in Idle Boekbinderij meest verwerkte leder-
soorten, Waarin woridlen onze belangen nu
geschaad?
„Vprwerkte artikelen, en koehuiden die
hier te lande voldoende bereid worden, jwor-
den voorgesteld met 6 12 pCt. te belasten
Doel is dus: de bevordering onzer aï-
verheid!
het adresboek staat achter dén naam
van dien heer A. S. Cattela „Leder-import."
Wie het comité? In 's lands belang??"
Wje hebben al eens meer gezegldl en con
stateeren hiet :nog eens^ dlat al dile critiek
op de tariefwet voorkomt uit eigen belang.
De fabrikanten, wier artikelen dóór ver
hooging (Ier 'invoerrechten stijgen, zijn er
tegen, dile in het tegenovergestelde geval
verkeeren er voor.
Maakt het geen eigenaardige indruk, dat
de gjrootste site.enfabrikanten in Nederland
een adlres richtten tot de Tweede Kamer,
waarin zij o.a. zeggen;
Wij zijn van oordeel, dat in het algemeen
de leer van den vrijen handel in hare toe
passing alleen dan waarde zou hébben, in
dien zij door alle §taten werd aangehan
gen en toegepast. Zoo was ook die bedoe
ling van haar vurigsten verdediger.
In stedie echter, dat zulks het geval is,
ziet men, dlat niettegenstaande de meest
diepzinnige redeneeringen over vrijhandel'
en het ijveren er voor, bijna alle landen
de tegenovergestelde leer hebben gehul
digd en toegepast. En dat hét gevolg daar
van geweest is, dlat zij1 tot grooten bloei
geraakten en hunne «radlustrieéte en com-
merciëele positie niet alleen konden hand
haven maar zelfs aanmerkelijk versterken ten
koste van andere landen.
Ook in ons landl zijn voorbeelden aan
wezig, dlat Handel, Scheepvaart en Indu
strie door eenen wijzen en vooczichtigen
steun der Regeering zich' 'hebben kunnen
ontwikkelen.
Met die voorbeelden voor oogen wachten
zooveel andere Industrieëlen en Handela
ren op een zelfden steun en Wen zij in eene
wijziging van onze Nationale Handelspo
litiek een middel tot versterking en bloei
van eigen Nationale Nijverheid. Jot hen,
wenschien de Ondergeteekenden ook te be
hoor en.
Tot zoover,die Nederlaindséhé steenfabri
kanten. We hebben er niets meer aan toe te
voegen. Het bovenstaande zegt genoeg;
ITALIË.
De gezondheidstoestand van den Paua.
Uit Rome wordt aan de „Kojn. Volksz."
nog het volgende gemeld omtrent het ge
rucht van een nieuwe ongesteldheid des
Pausen:
„Dezer dagen liep hier het ge
rucht dlat de Paus opnieuw ongesteld is
geworden. De omstandigheid, dat de kar
dinaal-staatssecretaris niet van zijn zomer
verblijf terugkeerde, moest echter dé over
tuiging wekken, dlat elke ongerustheid on
gegrond was.
Beweerd werd', dat de H. Vader Weer een
lichte zwelling had gekregen aan de knie
en het gerucht is waarschijnlijk daaraan
te wijten, dlat de Paus niet Zijn gewone wan
deling maakte.
Intusséhen duren de audiënties voort en
ontving Zijne Heiligheid kardinaal F erra
ta, Zelfs wanneer ziidh weer een lichte aan
val van jiidht zou voordoen, waarop Ide
geneesheeren trouwens bij dé eerste ziekte
gerekend hadden, zou zulks niet moeten be
schouwd: worden als een bedreiging van
die gezondheid des Pausen. De Paus zal zijn
slaapvertrek op de derde verdieping, dat
hij vóór zijn ziekte in gebruik had, weer
betrekken. Het is idioor het wegnemen Van
een muur vergroot en van moderne ven-
tilatie-inriöhtingen voorzien," 1
De Katholiekendag e_
in h'et bisdom Milaan is een krachtige open
baring geweest van het katholieke leven,
van de katholieke actie in déze streken. Het
aantal deelnemers bedroeg niet minder dan
20.000, er waren afgevaardigden van 500
vereenigingen met 450 vaandéls en 40 mu
ziekkorpsen. I
Niet altijd! is dit zoo geweest. Toen in
1894 idle eerste Katholiekendag werd ge
houden, waren er slechts 1000 deelnemers
en vertegenwoordigers van 45 vereenigingen
In 1904 waren er reedis 10.000 deelnemers
en 140 vereenigingen, en heden is het
cijfer 2.0000 bereikt met 500 vereenigingen
Kardinaal Ferrari, vele hooggeplaatste
geestelijken, d'e afgevaardigden Nava en
Mauri, die president van de KathóKeke
Volksverrein in Italië, dir. Necchi en vele
anderen waren aanwezg.
Dr. Necchi gaf een overzicht van wat
■in bet afgeloopen jaar was verricht De
organisatie werd! krachtig uitgebreid en ve-
aan; die storing kwfflm zoo plotseling, zoo
onverwachts, rukte hen 'ineens uit hun stem
ming. Toetie herstelde zkh hét eerst
„Geen weer om naar 't kerkhof te gaan.
Herman?" zei ze half vragend.
„Neen, Toetie, geen dénken aan, maar
ik wilde je voorstellen me naar de H. Mis
van half elf in de Parkstraat te vergezellen,
we vinden er mama ook."
Verheugd zag ze hem aan, doch zich
bedenkend, dat zij bezoek had, zei ze aar- 1
zelenid:
„Vanmorgen zal 't moeilijk gaan, en...,"
„Ga gerust. Toette, d'an praat ik nog
wat met je vader", zei de pastoor, die haar
aarzeling begreep.
„Een goed idéé, Herman, om Toetie vocf
dje H. Mis af te halen," ging hij voort
Gisteren spraken wijl er over, pastoor, en
lei ik haar die oneindige waarde van het HL
Misoffer uit, nu wildé ik halar leeren, hóe a£
dit i n de kerk te volgen, opdat zie er ide be-
teekenis béter van kan begrijpen."
„Herman zegt, als ik d'e H, Mis dage-
lijiks bijwoon, ik Maatje hlet best helpen 1
kaïn, daarom wtildé ik 't doen, dat ik eenigs-
ziins kan", zei Toetie, pastoor die Munnik
aanziende.
„Hij heeft groot gelijk, en is een uit
muntend leermeester, Toetie, volg maar
trouw zijn raad, ik kwam juist zeggen, dat
ik 'voor veertien diagen de stad verlaat,
misschien Wil hij of zijn moeder je in dien"--!
tijd Wel den Catechismus uitleggen en lee- "i
ren,"'. £Wordt vervolgd), v