No, 77.
Woensdag 27 September 1911.
5rte Jaargang
FEUILLETON.
„Toetie Waltlier,"
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
V Es Katholieks Pers.
ONS
BLAD.
R. Bath. Nieuws- en Ad^erientiebliid
voor NoorcE-Hollaxid.
ABONNEMENTSPRIJS
60 ei. per 3 maanden franco huis90 ot. met geïllustreerd
Zondagsblad. Te betalen in het begin ran ieder kwartaal.
Afeondorlijke nummers van de courant 3 cent.
Yan het Zondagsblad5 eent,
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad".
BUEMUBresdstraat 12, tegenover de E. Eerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 488.
ADVBSSTSNTlfiN:
Yaa 1—5 regels 80
Elke regel meer i €a
Beclames per regel ....22i|f|;i5a
Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25
tien wij aan cjrize tegenpartij gerust een
voorbeeld neimen. En dan behoeft men dat
voorbeeld heusch niet zoover te zoeken,
't Is dicht bij genoeg te vinden.
Zij die zich tegen 1 October
op ONS BLAD wenschen te
iibonneeren, ontvangen de tot dien
datum verschijnende nummers gratis.
Dit geldt ook voor het Zondagsblad.
De bisschoppen vain ide provincie Mar
ken (It.) hebben onlangs een gezamenlijk hen]
derlijk schrijven geridht tot hun geestelijk
heid en het Katholieke volk over de noodza
kelijkheid eener degelijke Katholieke pers,
vooral in onzen tijd!, nu van alle kanten,,
openlijk en bedektelijk, aanvallen gericht
worden, tegen den godsdienst, de Kerk en
den Paus. Op levendigen toon klagen zij
er over, dat er voor de Katholieke persl
niet dezelfde offervaardigheid bestaat als
voor de groote godsdienstige feestelijkhe
den. De pers der Katholieken is zóó nood
zakelijk geworden, dat men 'haar ^nood
zakelijkheid niet beter kan aanduiden dan
met de woonden, dat de pers het altaar moet
beschermen en steunen, en dat er, wanneer
de„pers niet gesteund werd, ook een tijd zou
kunnen komen, waarin het altaar niet meer
gesteund zou kunnen worden.
Vele Katholieken in Nederland mogen aan
het bovenstaande ook wel ^fens een les
nemen.
't Zou heusch niet kwaad zijn'
Aan kerken en kloosters wordt veel ge
offerd wij misprijzen dit niet maar
leest men wel eens, dlat aan de Katho
lieke pers gelden wonden geschonken?
Toch is dit noodzakelijker, aan boven
staand betoog behoeven wij warempel, niets
m'eer te voegen, 't Zegt genoeg.
In offervaardigheid voor de pers kun-
V Geen brosd, wal janavar
We lezen in de .Stand, onder eene be
schouwing over de negenuur-winkelsluiting
te Amsterdam het volgende:
Amsterdam is er nu bij avond niet gezel
liger op geworden; het is in verschillende
straten onaangenaam donker; slechts hier en
daar wordt de duisternis gebroken door een
helle lichtplek van ee'n winkel die open i®
maar dat zijn dan drankwinkels. Want het is
bekend, men kaïn in Amsterdam nu 's avonds
na negen uur bijv., geen brood meer koo-
pen; maar jenever, mijnheer, zooveel als
u begeert. Het volk voelt dat. Zoo hoorde,
ik van de week zeggen: „die motte sluice,
maar de kroeg mag ope blijve tot vannacht
twee uur. .Is het geen schandaal1?"
Ik voelde alle neiging omt daar „ja" op te
zeggen.
Waarom de kroegen niet op 't zelfde uur
gesloten?
Dat zou heilzaam wezen. Maar dat durft
men niet jan.
Bsvolntionair.
In ,,het Volk" wondt de woede der soci
aal-democraten over het afsjtijden der de
batten omtrent het Adres van Antwoord
op de Openingsrede, voarlgezet. De ge
legenheid is, na den Rooden Dinsdag te
schoon, om meit den „Rooden Woensdag"
geen reclame te maken. Welke taal' in dit
blad wordt geuit behoeft niet te worden]
gereleveerd, dat is overbekend. Opruien,
dat ligt op hun weg. Getuige de laatste sta
king te Amsterdam.
Een bepaald; revolionalr élan nee'mt het
volkproza in deze tirade:
De heer Lobman gaf als een der argu
menten waarom aan dit voorstel geen
dag van den nationalien tijd kon worden
gewijd, dat de militiewet op behandeling
wacht. Welnu, men kan er verzekerd van
zijn, aüs dit schandaal niet op. de een of
andere wijze wordt goedgemaakt, dan
krijgen de heeren een behandeling der
militiewet, die hun heugen zal. O Jan ze
op dezen weg voort, dan zal hun dit
voeren van de eene overweldiging naar
de andere en tegenover elke nieuwe po
ging tot overweldiging, zal een. even-
red ig verzet staan. Een verzet, dat al
in de Kamer niet te breken zal zijn, doch
dat buiten de Kamier de massa's
in h et geweer zal roepen, om den
heeren geweldenaars te toornen dat de
tijden voorbij zijn waarin de stem van
de sociaal-demokratie machteloos weg
stierf in een woestijn van onbewustheid
en onbegrepenheid..
Op, gij allen, mannen en vrouwen, wier
stem men gepoogd heeft te smoren. Op
gij honderdduizenden onderteekenaarsvan
het volkspetionnement. Op, ten protest!
Commentaar op deze taal overbodig.
BUITENLAND.
De Kruiser >Llberté< vergaan.
500 dooden.
Tengevolge van .een brand in de kruit
kamers van den Frainschen kruiser „Liberté"
ontplofte deze Maandagmorgen 5 uur 35
in de haven van Toulon en zonk in 19
minuten. Er moeten 500 slachtoffers zijn.
Een honderdtal mannen werden gered
doordat zjj enkele minuten voor de ont
ploffing in zee sprongen. Met schepen wer
den zij gered.
:Om een denkbeeld van deze verschrik
kelijke gebeurtenis teygeven, laten wij hier
het verhaal van een ooggetuige, een in
woner van de Toulonische voorstad Mou-
rillan, vojgen
„Ik was, zoo v ertelt hij, met mijn familie
op een nabijzijndl terrein, toen ik op on
geveer driehonderd meter afstand duidelijk
kleine vlammetjes onderscheidde, die uit de
ruimen van de „Liberté sloegen. Het was
ongeveer 5 uur. Daar ik waarde begon te
hechten aan het gmrchlt, dait er brand aan
boord was, zelde ik tot mijn vrouw en
kinderen: „Ik geloof, dat het voorziahtig|
zal zijn naar huis terug te keeren, want er
zal zeker een ongeluk gebeuren."
Nauwelijks Wad ik deze woorden uitge
sproken of een verschrikkelijke ontplof
fing, zooels Ik er nog nooit een gehoord
heb, bad plaats.
Plotseling zagen wij geweldige vlammen,
een verschrikkelijk schouwspel. Toen ik naar
de lucht keek. die reeds door de rook ver-
doinkeird was, bemerkte ik voorwerpen, die
zich in de ruimte bewogen, en plotseling in
zee terugvielen, Dit vreeselijk schouwspel
had zeer snel plaats, in minder tijd dan
men nooiig heeft, om het te beschrijven, ik
zag n,u van pf 'het terrein, waaropi ik mij
bevond, de „Liberté" als een soort vorme-
looze rots, die op het water ronddreef..
Nooit ben ik getuige van een derge
lijk vreeselijke ontploffing geweest.
Inderdaad, de ontploffing moet geweldig
geweest zijn, heviger nog dan die van de
„Magenta" en de „Jéraa". Op 10 k.m. af
stand in den omtrek werd de slag ge
hoord en de bewoners van de géheele jstreek
nog onder den indruk van het ongeluk op
de „Gloire", vreesden dadelijk, dat er iets
verschrikkelijks moest gebeurd! zijn.
36)
Zeg, Herman, onder ons gezegd;, en als,
je 't niet al te dwaas vindt, zou ik haar
lessen wel willen bijwonen, want de ge*
idachte, dat mijn kleintje zoo vol en ver
vuild is met allerlei, waar ik nïemendail!
van snap, vind ik beroerd. Maialr, kerel,
me niet verklappen hoor, ik wil het InAet we
ten. Kan je 't er niet op honden, dat je
's avonds die lessen geeft, (dan kan ik ze vol
gen?
„En nu, soeda1, Biecht liever eens opi,
of je dat bezoek biji (de du Brieux bracht?"
Harman antwoordde lachend:
„Zeker, dat had gister heet officieel pilaais
Eergister dineerde Estelle bij ons, ten won fee
me dien eigen avond al een Philippine af.
Ik was dus genoodzaakt haar 'den volgenden
dag 't verschuldigde geschenk te bren
gen;."
„Zeker die photo; hè? Wat zeiden de
oudelui er wel van?
„Die waren poeslief, vroegien me zelfs
morgen te dineeren."
„Hm, hm, mama du Brieux is een afge-
duveld slimme kat," lachte de heer Walihcr
Zeg, zeiden zij niets van die veelbetee-
kenende.. plaat en kostbare lijst?"
„Mijnheer riep iets van „o'est trap fort,"
mevrouw prees mijn goeden smaak, en ik
verklaarde met „ce bon pasteur" te dwe
pen,"
„Haha, die is kostelijk! Het goede mensch
weet, wed ik, waaratje niet eens, wie dat
voorstelt. Kerel, wees gewaarschuwd, 'tis
een deksels sluw wijf, en als schoonmoeder
kan je nog pleizier van 'haar beleven. Maar,
kom, dat kan Estelfe niet helpen, zij is een
beste meid, dat ondervonden wij de laatste
weken; nu, kleur maar niet, je bent op den
leeftijd, dat Eros negeert."
„Kleuren?" vroeg Herman; schaterend.
„Hoe moet ik dat doen? Dat kunstje ver
sta ik nog niet. Dan 'mag ik weil eerst bij
Mary de Raat in de leer gaiam. Zeldzaam zag
ik een meisje, dat zoo- licht bloost."
„Dat merkte ik nog! nooit op], maar 't is
een prachtstuk van een meisje, 'eeuwig jam
mer, dat ze er zulke overdreven neigingen bp
nahoudt. Zie je, dat nu leelijke meisjes,,
of vaatjes zuurbier, die geen man meer
kunnen krijgen, naar 't klooster gaan, vind
ik best, heel wat beter, dan dat ze de
mansschheid met haar eigenwijsheid en
emancipatie vervelen en vervolgen, maar van
zulke knappe deerntjes is 't zonde en jam
mer!'.
Herman antwoordde zeer ernstig:
„Odh, u hebt ook absoluut geen begrip;
wat 't kloosterleven is en beteekent. Wij,
Katholieken, verfieugen ons juist, als zul
ke parels Jt beste deel kiezen. De liefste
en beste zijn er eigenlijk nog niet goed!
genoeg voor."
„Nou, maar, 'k moet zeggen, jij 'houdt er
prachtige theorieën op na! Wat zou je er
dan van zeggen, als Estelle zulke ideeën
in 'haar hoofd haalde, of mijn klein prin
sesje!"
De slachtoffers.
j Omtrent het aantal slachtoffers is nog
niets _met zekerheid te zeggen, want be
halve de ongelukkige manschappen van de
„Liberté'tomoeten ook verscheidene macro-
zen van de omliggende schepen, die op; het
eerste sein om hulp toesnelden gewond zijn.
Volgens de „Petit Marseillais" zijn bijna
alle matrozen die zich in de sloepen bevon
den, die tot redding van de bemanning
van de „Liberté" waren uitgezonden, ge
dood of gewond Kapitein Jaurés, was niet
aan boord, maar met verlof.
Volgens een telegram Maandagavond door
den minister van marine ontvangen, zou
het aantal dooden en vermisten op het oogen
blik 350 a 400 bedragen.
De oorzaak.
Zelfontbranding van kruit w,as de oorzaak
van deze vreeselijke scheepsramp;
Marokko und kein Ende.
De Fransch-Dultsche onderhandelingen.
Zaterdag hebben Cajnbou, de Fransche
onderhandelaar, met zijn vrouw en doch
ter gedineerd bij minister Kiderlen-Wachter
te Berlijn, Een vradesmaal dus?
Naar alle teekenen; ja;, de algemeene stem
ming doet verwachten, dat Duitsch'and de
Fransche voorstellen zal aannemen. De Ma-
tin weet te vertellen, dat het Fransche stukl
een Mairokko-overeenkomst bevat, berusten
de op deze drie punten:
le Duiitsdhtaaid erkent het Fransche pro
tectoraat over Marokko;
2e Frankrijk geeft duidelijk te kennen
op welke wijze h et dit protectoraat zal uit
oefenen.
3o. DuitsChland zal Frankrijk helpen om
van de ajidere Algeciras-mogendheden de
toestemming fe verkrijgen op de vestiging
van Frankrijk's protectoraat over Marokko.
De Maitin voegt er uitdrukkelijk bij, dat
dit contract zal loopen over gansch Marokko,
en dus ook over het deel dat indertijd aan
Spanje zou zijn afgestaanMet Spanje zall
Frankrijk derhalve moeten afrekenen, van
neer het met Duitschland gereed is.
Wij brengen in herinnering, dat deze
Fransch-Duitsihe Ma: okko-overeenkoimst het
Fransch-Duitsche geschii nog nietten einde
brengt., want de quaestieder Congo-compen-
saties moet nog behandeld worden. Men ver
zekert evenwel in Parijs en Berlijn, dat deze
niet lang zullen ophouden, 't Zaakje schijnt
dus in oirde te komen.
Een rooftocht.
Nauwelijks zijn deze geruststellende be
richten bekend of Italië maakt toebereidse
len Tripoli, een deel van het Turksche rijk,
in te palmen zonder eenig recht dan het
re^fit van de sterkste. Het heet weer als
altijd „de Italiaansche kolonie in de
stad Tripoli is in gevaar"
„Estelle is er niet voor geschikt, zij zou
er niet opj haar plaats, zijn, noch er zich
gelukkig gevoelen, doch kleine, teere Toetie,
met 'haar 'mooi, fijn zieltje, zou een ideaa|
nonneke zijn."
„Kerel, ben je nu heelemaal gek," riep de
heer Walther ontzet, Herman ruw bij den
arm grijpend, terwijl zjjn stem schrik, angst,
verbazing, ontzetting uitdrukte;
Eer Herman 'kon antwoorden, stonden ze,
bij 't 'omslaan van den 'hoek Parkstraat-
Plein 13, tegenover mevrouw Duivenaatr,
die juist bij de Waithers bot had gevan
gen 1
„Ja!, toch, mijnheer Walther, zóó blij u
te zien, ihoe gaat het Toetie? Eindelijk
ben ik zóó ver hersteld!, dat ik weer eens
naar u toe kon komen, maar de knecht
zei, dat u belet hadt, omdat 'de familie uit
Inidië over wais. Ja, kassian, die arrnie dok
ter is onderweg gestorven. Vreeselijk voor
zijn wouw en kinderen."
„Ja, mevrouwtje, 't is ellendig. Maair ik
ben blij u te zien. Toetie en 'ik 'Waren graag
weer eens bij u aangekomen, maar onze
gasten legden de laatste dagen beslag opi
ons. U moet maar eens gauw een dagje
komen, wij praten zoo1 graag met u over
Lientje. 't Spijt me, dat u vandaag bellet
kreeg, mia'ar vanavond keert de oudste zoon
van mevrouw ide Raat naar ;t seminarie'
tenug, en hebben ze onder elkaar nog zoo;
veel te bespreken. Van morgen af aan ont
vangen we weer, als van ouds, en zijt u op
elk uur Wartelijik welkom" en na haar de
hand te hebben gedrukt, ging hij met Her
man voder, i
„Wat nu? Ga je niet mee naar binnen?"
vroeg hij verbaasd; toen deze bij 't hek
afscheid nam.
„Neen, nu niet, na tafel kom. ik Jef met
njijn kar halen en breng hem ,*aar 't sta
tion; tot straks dus."
Peinzend opende de heer Walther het
hek; hoe zou hij de dames aantreffen?
Gekalmeerd? Hij hoopte het, dat vrouwen-
gedoe vond hij onuitstaanbaar, maar Toe
tie zou wel zorgen; dat hij er geen. last
van had, ze wist, hoe hij er het land aan
had. Zijn ToetieWat had die Herman
hem verschrikt! Zijn Toetie 'naar een kloos
ter! Onzin! Al te gek; maar toch',,... Zij
scheen die plannen van Mairy te begrijpen,
zelfs goed te keuren, als dat eens invloed
op haar oefende? Hevige angst steeg in
ham op, dat kon, dat mocht niet, dait zou
te vreeselijk zijn. Zijn kleintje, zijn prin
sesje, opgesloten, voor goed van hem ge
scheiden. Zijn adem stokte, en toen hij den
sleutel in 't slot istak om Ide 'deur te openen
en Toetie volgens h aar gewoonte hem haas,,
tig tegemoet kwam, sloot hij' haar zóó
stevig in zijn armen, dat ze hem ontsteld
aanzag.
„Mijn kleintje, mijn eenigste schat", was
al wat 'hij ter mocht te stamelen.
Verwonderd keek ze hem aan. In zijn
blik las ze zóó veel folterend ziejeiijden
•en doodsangst, dat zij haair arm om zijn
hals sloeg en zich innig tegen hem aan
vlijde, fluisterend:
„Wat is 't, Raatje? Hindert u iets?" vroeg
ze hevig verschrikt, en hij voelde, hoe zé
beefde. j
Toen Frankrijk, de overeenkomst van Al-
geciras verscheurende, door zijn soldaten
Fez liet innemen, bracht het niet slechts [on
middellijk den Europeesehen vrede in gevaar
door feijin onrechtmatige handelwijze, maar
het lokte met zijn voorbeeld uit tot na
volging, en ltaliëj dat als belooning voer
zijn onbaatzuchtigheid in Marokko van
Frankrijk de vrijheid ontving om Tripoli, te
pakken, wanneer het daartoe lust gevoe'de
en ertoe in staat was gei ijk Engeland
vrijheid van handelen kreeg in Egypte
wachtte het bijleggen van de Marokko-
quaestie niet eens af, om zijn deel van den
buit in Noord-^.frika in bezit te nemen.
Ziehier de politiek der „beschaafde" mo
gendheden, die in vredesconferenties bijeen
komen en paleizen bouwen den vrede ter
e^-e!
Italië zond reeds hare schepen. Een te
legram uit Malta meldt, dat 7 Italiaansche
oorlogschepen onder weg zijn.
Volgens geruchten zal Turkije niet toe
kijken, maar besloot het ministerie van oor
log een 'divisie, twee batterijen en 12000
geweren naar Tripoli te zenden.
Dus toch oorlog!
Of Duitschlaind zich ditmaal stil zal hou
den? Er gaan geruchten van het tegendeel!
Het weer In het buitenland.
Behalve in de buurt van den Vesuvius
zijn er ook nog op and ere plaatsen van
Italië overstroomingen veroorzaakt door ge
weldige regens.
Zoo b.v. in Rome, waar het water in ver
scheidene straten een meter hoogte bereik
te. Een aantal café's, courantenbureaux, en
telegraafkantoren werdeji onder water gezet
Een gedeelte, van de spoorlijn yan Varese
naar Luino is weggespoeld; en he,t land
rondom h et station Valle-Ol'ona staat onder
water.
Blijkens Latere berichten ^jn er bij de
overstroomingen rondom den Vesuvius vijf
tig personen omgekomen. Verscheiden hui
zen stortten in.
In Midden-Frankrijk in het bijzonder in
het bergachtig departement Cantall, is plot
seling sterke vorst ingetreden, gepaard gaan
de met zwaren sneeuwval. De sneeuw ligt
10 c.M. 'hoog. D'e talrijke kudden, die zich
nog in d'e bergweiden bevonden, zijn in
allerijl naar de stallen gebracht. Ook in
het Zuiden van Frankrijk is de temperatuur,
vooral d'es nachts, sterk gedaald.
Ook in de Zwitsersdhe bergen is de
nieuwe sneeuw bijzonder vroeg gekomen.
In Appenzeiil, zoo meldt een bericht uit
Zurich, is de sneeuw- al neergekomen tot
op 1300 meter. De top van. Ide Sanitis is reeds
bedekt met een laag ter dikte vain 40 c.M.
Ook te St. Moritz valt sneeuw, en elders
sneeuwt het op met ooft beladen vrucht-
boomen,
„Neen, kindje, 't is niets, ik ben zenuw
achtig en moe, maair zeg, je zuit me toch
geen verdriet doen, nooit tegen mijn wen
schen ingaan?"
.„Neen, Raatje, nooit; malar waarom vraagt
u dat? Heb jk iets gedaain, dat u 'leed vcr-
oor4a}akt?"
„Neen, kleintp, nooit, je zijt mijn zon
netje, mijn alles; P,aia>tje is nerveus en haalt
zich allerlei muizennesten en sombere^ dwaze
gedachten in 't hoofd. Soeda, denk maar
niet meer om, pop, en vertel eens,'of de geju
moederen hier in huis bedaard zijn,, en
ik veilig kan binnenkomen, en denk er
aan, over die geldkwestie wil ik nooit meer
een woord hooren."
„Goed, Paatje, ia'it dat alles maar air
mij over. Kom gerust binnen, nu alles be
slist is, zijn onze gasten gekalmeerd," <ers
haar arm in den zijne leggend, voerde
ze h.em mee. naair de zaal. 't 'Was maar goed,
dat hij niet wist. \vat er dien middajg
de ziel vain zijn prinsesje was onngega,ar
en hoe voor het eers^ nal een ernstig ge
sprek miet haar vrienden, bij Toetie 't ver
langen was ontstaan Mary's voorbeeld t-
volgen. De gedachte Jesus Christus geheel
toe te behooren, Hem 'te toonen, dait zij
Hem boven alles liefhad, vervulde haar met
zoo'n machtig verlangen, dat die gedachte
haar niet meer losliet. I
OKofttt vervo^jdJ*