No, 77. Woensdag 27 September 1911. 5rte Jaargang FEUILLETON. „Toetie Waltlier," Verschijnt Woensdag en Zaterdag. V Es Katholieks Pers. ONS BLAD. R. Bath. Nieuws- en Ad^erientiebliid voor NoorcE-Hollaxid. ABONNEMENTSPRIJS 60 ei. per 3 maanden franco huis90 ot. met geïllustreerd Zondagsblad. Te betalen in het begin ran ieder kwartaal. Afeondorlijke nummers van de courant 3 cent. Yan het Zondagsblad5 eent, Uitgave van de Naaml. Vennootschap „Ons Blad". BUEMUBresdstraat 12, tegenover de E. Eerk, te Alkmaar. Telefoon No. 488. ADVBSSTSNTlfiN: Yaa 1—5 regels 80 Elke regel meer i €a Beclames per regel ....22i|f|;i5a Kleine advertenties van 130 woorden, bij vooruitbet. 25 tien wij aan cjrize tegenpartij gerust een voorbeeld neimen. En dan behoeft men dat voorbeeld heusch niet zoover te zoeken, 't Is dicht bij genoeg te vinden. Zij die zich tegen 1 October op ONS BLAD wenschen te iibonneeren, ontvangen de tot dien datum verschijnende nummers gratis. Dit geldt ook voor het Zondagsblad. De bisschoppen vain ide provincie Mar ken (It.) hebben onlangs een gezamenlijk hen] derlijk schrijven geridht tot hun geestelijk heid en het Katholieke volk over de noodza kelijkheid eener degelijke Katholieke pers, vooral in onzen tijd!, nu van alle kanten,, openlijk en bedektelijk, aanvallen gericht worden, tegen den godsdienst, de Kerk en den Paus. Op levendigen toon klagen zij er over, dat er voor de Katholieke persl niet dezelfde offervaardigheid bestaat als voor de groote godsdienstige feestelijkhe den. De pers der Katholieken is zóó nood zakelijk geworden, dat men 'haar ^nood zakelijkheid niet beter kan aanduiden dan met de woonden, dat de pers het altaar moet beschermen en steunen, en dat er, wanneer de„pers niet gesteund werd, ook een tijd zou kunnen komen, waarin het altaar niet meer gesteund zou kunnen worden. Vele Katholieken in Nederland mogen aan het bovenstaande ook wel ^fens een les nemen. 't Zou heusch niet kwaad zijn' Aan kerken en kloosters wordt veel ge offerd wij misprijzen dit niet maar leest men wel eens, dlat aan de Katho lieke pers gelden wonden geschonken? Toch is dit noodzakelijker, aan boven staand betoog behoeven wij warempel, niets m'eer te voegen, 't Zegt genoeg. In offervaardigheid voor de pers kun- V Geen brosd, wal janavar We lezen in de .Stand, onder eene be schouwing over de negenuur-winkelsluiting te Amsterdam het volgende: Amsterdam is er nu bij avond niet gezel liger op geworden; het is in verschillende straten onaangenaam donker; slechts hier en daar wordt de duisternis gebroken door een helle lichtplek van ee'n winkel die open i® maar dat zijn dan drankwinkels. Want het is bekend, men kaïn in Amsterdam nu 's avonds na negen uur bijv., geen brood meer koo- pen; maar jenever, mijnheer, zooveel als u begeert. Het volk voelt dat. Zoo hoorde, ik van de week zeggen: „die motte sluice, maar de kroeg mag ope blijve tot vannacht twee uur. .Is het geen schandaal1?" Ik voelde alle neiging omt daar „ja" op te zeggen. Waarom de kroegen niet op 't zelfde uur gesloten? Dat zou heilzaam wezen. Maar dat durft men niet jan. Bsvolntionair. In ,,het Volk" wondt de woede der soci aal-democraten over het afsjtijden der de batten omtrent het Adres van Antwoord op de Openingsrede, voarlgezet. De ge legenheid is, na den Rooden Dinsdag te schoon, om meit den „Rooden Woensdag" geen reclame te maken. Welke taal' in dit blad wordt geuit behoeft niet te worden] gereleveerd, dat is overbekend. Opruien, dat ligt op hun weg. Getuige de laatste sta king te Amsterdam. Een bepaald; revolionalr élan nee'mt het volkproza in deze tirade: De heer Lobman gaf als een der argu menten waarom aan dit voorstel geen dag van den nationalien tijd kon worden gewijd, dat de militiewet op behandeling wacht. Welnu, men kan er verzekerd van zijn, aüs dit schandaal niet op. de een of andere wijze wordt goedgemaakt, dan krijgen de heeren een behandeling der militiewet, die hun heugen zal. O Jan ze op dezen weg voort, dan zal hun dit voeren van de eene overweldiging naar de andere en tegenover elke nieuwe po ging tot overweldiging, zal een. even- red ig verzet staan. Een verzet, dat al in de Kamer niet te breken zal zijn, doch dat buiten de Kamier de massa's in h et geweer zal roepen, om den heeren geweldenaars te toornen dat de tijden voorbij zijn waarin de stem van de sociaal-demokratie machteloos weg stierf in een woestijn van onbewustheid en onbegrepenheid.. Op, gij allen, mannen en vrouwen, wier stem men gepoogd heeft te smoren. Op gij honderdduizenden onderteekenaarsvan het volkspetionnement. Op, ten protest! Commentaar op deze taal overbodig. BUITENLAND. De Kruiser >Llberté< vergaan. 500 dooden. Tengevolge van .een brand in de kruit kamers van den Frainschen kruiser „Liberté" ontplofte deze Maandagmorgen 5 uur 35 in de haven van Toulon en zonk in 19 minuten. Er moeten 500 slachtoffers zijn. Een honderdtal mannen werden gered doordat zjj enkele minuten voor de ont ploffing in zee sprongen. Met schepen wer den zij gered. :Om een denkbeeld van deze verschrik kelijke gebeurtenis teygeven, laten wij hier het verhaal van een ooggetuige, een in woner van de Toulonische voorstad Mou- rillan, vojgen „Ik was, zoo v ertelt hij, met mijn familie op een nabijzijndl terrein, toen ik op on geveer driehonderd meter afstand duidelijk kleine vlammetjes onderscheidde, die uit de ruimen van de „Liberté sloegen. Het was ongeveer 5 uur. Daar ik waarde begon te hechten aan het gmrchlt, dait er brand aan boord was, zelde ik tot mijn vrouw en kinderen: „Ik geloof, dat het voorziahtig| zal zijn naar huis terug te keeren, want er zal zeker een ongeluk gebeuren." Nauwelijks Wad ik deze woorden uitge sproken of een verschrikkelijke ontplof fing, zooels Ik er nog nooit een gehoord heb, bad plaats. Plotseling zagen wij geweldige vlammen, een verschrikkelijk schouwspel. Toen ik naar de lucht keek. die reeds door de rook ver- doinkeird was, bemerkte ik voorwerpen, die zich in de ruimte bewogen, en plotseling in zee terugvielen, Dit vreeselijk schouwspel had zeer snel plaats, in minder tijd dan men nooiig heeft, om het te beschrijven, ik zag n,u van pf 'het terrein, waaropi ik mij bevond, de „Liberté" als een soort vorme- looze rots, die op het water ronddreef.. Nooit ben ik getuige van een derge lijk vreeselijke ontploffing geweest. Inderdaad, de ontploffing moet geweldig geweest zijn, heviger nog dan die van de „Magenta" en de „Jéraa". Op 10 k.m. af stand in den omtrek werd de slag ge hoord en de bewoners van de géheele jstreek nog onder den indruk van het ongeluk op de „Gloire", vreesden dadelijk, dat er iets verschrikkelijks moest gebeurd! zijn. 36) Zeg, Herman, onder ons gezegd;, en als, je 't niet al te dwaas vindt, zou ik haar lessen wel willen bijwonen, want de ge* idachte, dat mijn kleintje zoo vol en ver vuild is met allerlei, waar ik nïemendail! van snap, vind ik beroerd. Maialr, kerel, me niet verklappen hoor, ik wil het InAet we ten. Kan je 't er niet op honden, dat je 's avonds die lessen geeft, (dan kan ik ze vol gen? „En nu, soeda1, Biecht liever eens opi, of je dat bezoek biji (de du Brieux bracht?" Harman antwoordde lachend: „Zeker, dat had gister heet officieel pilaais Eergister dineerde Estelle bij ons, ten won fee me dien eigen avond al een Philippine af. Ik was dus genoodzaakt haar 'den volgenden dag 't verschuldigde geschenk te bren gen;." „Zeker die photo; hè? Wat zeiden de oudelui er wel van? „Die waren poeslief, vroegien me zelfs morgen te dineeren." „Hm, hm, mama du Brieux is een afge- duveld slimme kat," lachte de heer Walihcr Zeg, zeiden zij niets van die veelbetee- kenende.. plaat en kostbare lijst?" „Mijnheer riep iets van „o'est trap fort," mevrouw prees mijn goeden smaak, en ik verklaarde met „ce bon pasteur" te dwe pen," „Haha, die is kostelijk! Het goede mensch weet, wed ik, waaratje niet eens, wie dat voorstelt. Kerel, wees gewaarschuwd, 'tis een deksels sluw wijf, en als schoonmoeder kan je nog pleizier van 'haar beleven. Maar, kom, dat kan Estelfe niet helpen, zij is een beste meid, dat ondervonden wij de laatste weken; nu, kleur maar niet, je bent op den leeftijd, dat Eros negeert." „Kleuren?" vroeg Herman; schaterend. „Hoe moet ik dat doen? Dat kunstje ver sta ik nog niet. Dan 'mag ik weil eerst bij Mary de Raat in de leer gaiam. Zeldzaam zag ik een meisje, dat zoo- licht bloost." „Dat merkte ik nog! nooit op], maar 't is een prachtstuk van een meisje, 'eeuwig jam mer, dat ze er zulke overdreven neigingen bp nahoudt. Zie je, dat nu leelijke meisjes,, of vaatjes zuurbier, die geen man meer kunnen krijgen, naar 't klooster gaan, vind ik best, heel wat beter, dan dat ze de mansschheid met haar eigenwijsheid en emancipatie vervelen en vervolgen, maar van zulke knappe deerntjes is 't zonde en jam mer!'. Herman antwoordde zeer ernstig: „Odh, u hebt ook absoluut geen begrip; wat 't kloosterleven is en beteekent. Wij, Katholieken, verfieugen ons juist, als zul ke parels Jt beste deel kiezen. De liefste en beste zijn er eigenlijk nog niet goed! genoeg voor." „Nou, maar, 'k moet zeggen, jij 'houdt er prachtige theorieën op na! Wat zou je er dan van zeggen, als Estelle zulke ideeën in 'haar hoofd haalde, of mijn klein prin sesje!" De slachtoffers. j Omtrent het aantal slachtoffers is nog niets _met zekerheid te zeggen, want be halve de ongelukkige manschappen van de „Liberté'tomoeten ook verscheidene macro- zen van de omliggende schepen, die op; het eerste sein om hulp toesnelden gewond zijn. Volgens de „Petit Marseillais" zijn bijna alle matrozen die zich in de sloepen bevon den, die tot redding van de bemanning van de „Liberté" waren uitgezonden, ge dood of gewond Kapitein Jaurés, was niet aan boord, maar met verlof. Volgens een telegram Maandagavond door den minister van marine ontvangen, zou het aantal dooden en vermisten op het oogen blik 350 a 400 bedragen. De oorzaak. Zelfontbranding van kruit w,as de oorzaak van deze vreeselijke scheepsramp; Marokko und kein Ende. De Fransch-Dultsche onderhandelingen. Zaterdag hebben Cajnbou, de Fransche onderhandelaar, met zijn vrouw en doch ter gedineerd bij minister Kiderlen-Wachter te Berlijn, Een vradesmaal dus? Naar alle teekenen; ja;, de algemeene stem ming doet verwachten, dat Duitsch'and de Fransche voorstellen zal aannemen. De Ma- tin weet te vertellen, dat het Fransche stukl een Mairokko-overeenkomst bevat, berusten de op deze drie punten: le Duiitsdhtaaid erkent het Fransche pro tectoraat over Marokko; 2e Frankrijk geeft duidelijk te kennen op welke wijze h et dit protectoraat zal uit oefenen. 3o. DuitsChland zal Frankrijk helpen om van de ajidere Algeciras-mogendheden de toestemming fe verkrijgen op de vestiging van Frankrijk's protectoraat over Marokko. De Maitin voegt er uitdrukkelijk bij, dat dit contract zal loopen over gansch Marokko, en dus ook over het deel dat indertijd aan Spanje zou zijn afgestaanMet Spanje zall Frankrijk derhalve moeten afrekenen, van neer het met Duitschland gereed is. Wij brengen in herinnering, dat deze Fransch-Duitsihe Ma: okko-overeenkoimst het Fransch-Duitsche geschii nog nietten einde brengt., want de quaestieder Congo-compen- saties moet nog behandeld worden. Men ver zekert evenwel in Parijs en Berlijn, dat deze niet lang zullen ophouden, 't Zaakje schijnt dus in oirde te komen. Een rooftocht. Nauwelijks zijn deze geruststellende be richten bekend of Italië maakt toebereidse len Tripoli, een deel van het Turksche rijk, in te palmen zonder eenig recht dan het re^fit van de sterkste. Het heet weer als altijd „de Italiaansche kolonie in de stad Tripoli is in gevaar" „Estelle is er niet voor geschikt, zij zou er niet opj haar plaats, zijn, noch er zich gelukkig gevoelen, doch kleine, teere Toetie, met 'haar 'mooi, fijn zieltje, zou een ideaa| nonneke zijn." „Kerel, ben je nu heelemaal gek," riep de heer Walther ontzet, Herman ruw bij den arm grijpend, terwijl zjjn stem schrik, angst, verbazing, ontzetting uitdrukte; Eer Herman 'kon antwoorden, stonden ze, bij 't 'omslaan van den 'hoek Parkstraat- Plein 13, tegenover mevrouw Duivenaatr, die juist bij de Waithers bot had gevan gen 1 „Ja!, toch, mijnheer Walther, zóó blij u te zien, ihoe gaat het Toetie? Eindelijk ben ik zóó ver hersteld!, dat ik weer eens naar u toe kon komen, maar de knecht zei, dat u belet hadt, omdat 'de familie uit Inidië over wais. Ja, kassian, die arrnie dok ter is onderweg gestorven. Vreeselijk voor zijn wouw en kinderen." „Ja, mevrouwtje, 't is ellendig. Maair ik ben blij u te zien. Toetie en 'ik 'Waren graag weer eens bij u aangekomen, maar onze gasten legden de laatste dagen beslag opi ons. U moet maar eens gauw een dagje komen, wij praten zoo1 graag met u over Lientje. 't Spijt me, dat u vandaag bellet kreeg, mia'ar vanavond keert de oudste zoon van mevrouw ide Raat naar ;t seminarie' tenug, en hebben ze onder elkaar nog zoo; veel te bespreken. Van morgen af aan ont vangen we weer, als van ouds, en zijt u op elk uur Wartelijik welkom" en na haar de hand te hebben gedrukt, ging hij met Her man voder, i „Wat nu? Ga je niet mee naar binnen?" vroeg hij verbaasd; toen deze bij 't hek afscheid nam. „Neen, nu niet, na tafel kom. ik Jef met njijn kar halen en breng hem ,*aar 't sta tion; tot straks dus." Peinzend opende de heer Walther het hek; hoe zou hij de dames aantreffen? Gekalmeerd? Hij hoopte het, dat vrouwen- gedoe vond hij onuitstaanbaar, maar Toe tie zou wel zorgen; dat hij er geen. last van had, ze wist, hoe hij er het land aan had. Zijn ToetieWat had die Herman hem verschrikt! Zijn Toetie 'naar een kloos ter! Onzin! Al te gek; maar toch',,... Zij scheen die plannen van Mairy te begrijpen, zelfs goed te keuren, als dat eens invloed op haar oefende? Hevige angst steeg in ham op, dat kon, dat mocht niet, dait zou te vreeselijk zijn. Zijn kleintje, zijn prin sesje, opgesloten, voor goed van hem ge scheiden. Zijn adem stokte, en toen hij den sleutel in 't slot istak om Ide 'deur te openen en Toetie volgens h aar gewoonte hem haas,, tig tegemoet kwam, sloot hij' haar zóó stevig in zijn armen, dat ze hem ontsteld aanzag. „Mijn kleintje, mijn eenigste schat", was al wat 'hij ter mocht te stamelen. Verwonderd keek ze hem aan. In zijn blik las ze zóó veel folterend ziejeiijden •en doodsangst, dat zij haair arm om zijn hals sloeg en zich innig tegen hem aan vlijde, fluisterend: „Wat is 't, Raatje? Hindert u iets?" vroeg ze hevig verschrikt, en hij voelde, hoe zé beefde. j Toen Frankrijk, de overeenkomst van Al- geciras verscheurende, door zijn soldaten Fez liet innemen, bracht het niet slechts [on middellijk den Europeesehen vrede in gevaar door feijin onrechtmatige handelwijze, maar het lokte met zijn voorbeeld uit tot na volging, en ltaliëj dat als belooning voer zijn onbaatzuchtigheid in Marokko van Frankrijk de vrijheid ontving om Tripoli, te pakken, wanneer het daartoe lust gevoe'de en ertoe in staat was gei ijk Engeland vrijheid van handelen kreeg in Egypte wachtte het bijleggen van de Marokko- quaestie niet eens af, om zijn deel van den buit in Noord-^.frika in bezit te nemen. Ziehier de politiek der „beschaafde" mo gendheden, die in vredesconferenties bijeen komen en paleizen bouwen den vrede ter e^-e! Italië zond reeds hare schepen. Een te legram uit Malta meldt, dat 7 Italiaansche oorlogschepen onder weg zijn. Volgens geruchten zal Turkije niet toe kijken, maar besloot het ministerie van oor log een 'divisie, twee batterijen en 12000 geweren naar Tripoli te zenden. Dus toch oorlog! Of Duitschlaind zich ditmaal stil zal hou den? Er gaan geruchten van het tegendeel! Het weer In het buitenland. Behalve in de buurt van den Vesuvius zijn er ook nog op and ere plaatsen van Italië overstroomingen veroorzaakt door ge weldige regens. Zoo b.v. in Rome, waar het water in ver scheidene straten een meter hoogte bereik te. Een aantal café's, courantenbureaux, en telegraafkantoren werdeji onder water gezet Een gedeelte, van de spoorlijn yan Varese naar Luino is weggespoeld; en he,t land rondom h et station Valle-Ol'ona staat onder water. Blijkens Latere berichten ^jn er bij de overstroomingen rondom den Vesuvius vijf tig personen omgekomen. Verscheiden hui zen stortten in. In Midden-Frankrijk in het bijzonder in het bergachtig departement Cantall, is plot seling sterke vorst ingetreden, gepaard gaan de met zwaren sneeuwval. De sneeuw ligt 10 c.M. 'hoog. D'e talrijke kudden, die zich nog in d'e bergweiden bevonden, zijn in allerijl naar de stallen gebracht. Ook in het Zuiden van Frankrijk is de temperatuur, vooral d'es nachts, sterk gedaald. Ook in de Zwitsersdhe bergen is de nieuwe sneeuw bijzonder vroeg gekomen. In Appenzeiil, zoo meldt een bericht uit Zurich, is de sneeuw- al neergekomen tot op 1300 meter. De top van. Ide Sanitis is reeds bedekt met een laag ter dikte vain 40 c.M. Ook te St. Moritz valt sneeuw, en elders sneeuwt het op met ooft beladen vrucht- boomen, „Neen, kindje, 't is niets, ik ben zenuw achtig en moe, maair zeg, je zuit me toch geen verdriet doen, nooit tegen mijn wen schen ingaan?" .„Neen, Raatje, nooit; malar waarom vraagt u dat? Heb jk iets gedaain, dat u 'leed vcr- oor4a}akt?" „Neen, kleintp, nooit, je zijt mijn zon netje, mijn alles; P,aia>tje is nerveus en haalt zich allerlei muizennesten en sombere^ dwaze gedachten in 't hoofd. Soeda, denk maar niet meer om, pop, en vertel eens,'of de geju moederen hier in huis bedaard zijn,, en ik veilig kan binnenkomen, en denk er aan, over die geldkwestie wil ik nooit meer een woord hooren." „Goed, Paatje, ia'it dat alles maar air mij over. Kom gerust binnen, nu alles be slist is, zijn onze gasten gekalmeerd," <ers haar arm in den zijne leggend, voerde ze h.em mee. naair de zaal. 't 'Was maar goed, dat hij niet wist. \vat er dien middajg de ziel vain zijn prinsesje was onngega,ar en hoe voor het eers^ nal een ernstig ge sprek miet haar vrienden, bij Toetie 't ver langen was ontstaan Mary's voorbeeld t- volgen. De gedachte Jesus Christus geheel toe te behooren, Hem 'te toonen, dait zij Hem boven alles liefhad, vervulde haar met zoo'n machtig verlangen, dat die gedachte haar niet meer losliet. I OKofttt vervo^jdJ*

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1911 | | pagina 1