tikelen. at 49. s R. Kath. Nieuws* en. Advertentieblad voor Noord-Holland. R00P1R. Verkooping GIEÏTT 19. Alkmaar. en irerk Zaterdag- 28 October 1911. 5rte Jaargang- in hare ije kluis. FEUILLETON. RENHUIS. urt - Purmerend. brswoning, Huis en Erf Bouwland aldaar, NX. 88. HAARLEM. No. 86. Verschijnt Woensdag en Zaterdag. Veemarkt op Zondag. „Toetie Walther." azijn. idden. trassen. ikanten. ikens. lis sterfgeval- IERGEN, verteer MS BLAD". tort f 250.000. OOR. Efecten, Deposito's, in enz. enz. BUITENLAND. 11 ot. ot. ct. Ï- en KAPOK ^.L- en KAPOK ERDE en MASSIEF FATTEN en MOLTON Uoopen, Spreien 9 NOVEMBER 1911 des inr, in het lokaal van 'LDENBURG, ten over- notaria L. TOP, van sweg te Bergen, in de bij heid van bosschen en root 9 Aren 49 Centi- perceel 1, groot 7 Aren gunstig gelegen voor hoorende aan den heer te aanvaarden bij de oppenningen. en kantore van den voor- s te Bergen. VOETZAKKEN. REISDEKENS. WARM WATERSTOVEN. GROOTE VOORRAAD). f .IST KEMPEN. der Staten Oeneraal en eester van Alkemade, te taten Generaal en Burge- an den Raad van Beroep Staten van Noord-Holland im. ONS BLAD. ABONNEMENTSPRIJS: 60 ct. per 3 maanden, frainco huis; 90 ot. met geillustreendl Zondagsblad. Te betaJen in het begin vain ieder kwartaal Afzonderlijke nummers van de courant 3 cent. .Van het Zondagsblad 5 cent. Uitgave van de Naaml. Vennootschap „ONS BLAD". BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K,. Kerk, te Alkmaar. Telefoon No. 433. ADVERTENTIEN Van 1—5 regels30 cent. Elke regel meer6 Reclames per regel15 Kleine advertenties van 1—30 woorden, bij vooruitbet. 25 Wegens den feestdag van Allerheiligen zal Ons Blad TMn^dngrnvontl in plaats van Woensdagmiddag verschijnen. Wat we el'k jaar beleven, zulten wij dan ook Idiit jaar weer beleven, ml. eene vee markt op Zondag. Vreemd onverklaarbaar zouden wij bij na zeggen: 'de officiieële kennisgevingluidt: „Groote veemarkt te Alkmaar op Maan dag (Spat. van ons) 6 November 1911" en jtoch'we zullen het weer zien... de markt pleinen en straten staan Zondag tevoren jv-ol vee. Onverklaarbaar: Ide gemeente regelt het marktwezen, bepaait ide marktdagen, geeft er 'langs officieelen weg kennis van aan het publiek; die markt opt Zondag wordt nooit officieel aangekondigd ien todh ze bestaat. Nu Is Idie geschiedenis van het ontstaan dier 'markt zeer lang: voorheen werd er ties Zondags alleen gehandeld in de stal len, waar het vee, dat voor den Maandag was aangevoerd, reeds verbleef, doch die handel (breidde zich uit naar buiten op de straten en pleinen. De gemeente liet dat oogluikend toe met het gevolg, dat tie markt naar bluiten zich uitbreidde en de 'Zondag hoewel niet of ficiéél dan toch officieus ook markt dag is geworden. Dat -nu is juist het bijzonidlerever beeld It een aantal boeren krijgen het idee op 'een Woensdag te markten, ze voeren vee aan op het marktplein en gaan, als er koopers Ikomen, 'handelen. Dat zal1 de politie spoedig beletten: Woensdag is geen marktdag, dan -moeten ze 's Maandags of Zaterdags maar komen, 'dat zijn de of- ficieële marktdagen! Doch nu komen 'die boeren 's Zondags vóór ben officieelen groote-vee-marktdag, nu- mogen 'ze ongestoord 'de pleinen en stra ten bezetten (met 'het vee en handelen, Daar ligt iets tegenstrijdigs in. Nu moge men ons toevoegen en bewe ren: 'dat i,s „een oude traditie die Zondag- markt, 'dli.e moet gehandhaafd blijven' Wij- antwoorden hierop: de „traditiomeele" klep. perman, die 's nachts langs de straten ging, heeft al lang rijn diensten gedaan, de „tradi- tioneele" diligence is reeds langs gesloopt en 'het hout tot asdh verteerd,; de „traditio- neetC trekschuit voor afbraak' verkocht. Waarom deze traditie dan zoo getrouw gebleven? 1 Verschillende malen is die vraag gesteld bij adressen aan onzen gemeenteraad in 1885 door Classicale vergaderingen der Ned. Hexv Kerk, in 1889 door Patrimonium en Kerke raden Telkens werd daarop afwijzend be schikt In 1901 nog werd door den Provin cialen Boerenbond een adres gericht aan den Raad dezer gemeente. Toen. werd als motief voor afwijzing behalve die traditie nog aangevoerd een wijziging der bestaan de Zondagswet i,s in het vooruitzidhtA 't Ging toen net als indertijd met een adres tot het stichten van een gemeen telijk 'werkloozenfondser is een staats commissie Voor deze zaak benoemd, laten wij ihe-tr «sulfaat daarvan afwachten1 De 'vorige maand nog werd te Hoorn, waar evenals te Alkmaar die Zondagsdie markt bestaat op een adres van de Anti revolutionaire kiesvereen. „Nederland en Oranje", Inzake het markten op Zondag bij gelegenheid van de groote najaarsveemarkt, door den gemeenteraad afwijzend beschikt. B. én W. wezen er toen op, dat indertijd op een gelijkluidend verzoek van den Pxov. Boerenbond ook afwijzend iis beschikt. Ge noemde Bond richtte zich toen tot de Re- geeriing 'met verzoek om in te grijpen. Naar laanleiding daarvan .werd geconfe reerd met de gemeentebesturen van Pur merend 'en Alkmaar en kwam men tot het besfujit 'om diie o-fficieële(??) markten niet te 'verzetten. Door de Regeering is toen toegezegd, in de verwachten nieuwe Zon dagswet rekening te zulen houden met den wensch van den Boerenbond. De {heer Bos, het eenige kath. raadslid! te 'Hoorn, die ook de eenige tegenstemmer was tegen het voorstel' van B. en W,, merkte hiertegen op, dat in 1901 de Kamer van koophandel' geheel voor behoud van de Zondagmarkten was, maar in 1910 zich niet 'eenstemmig daarover kon uitspreken. De hr. B. aichtte dat een bewijs ten gun ste van zijn meening, dat de toestanden in 1901 en 1910 verschillend zijn. Volgens het oordeel Van bevoegde koop-ers en verkoo- pers neemt de Zondagsmarkt reeds in 't o-ogloopend af en zag spr. er dan ook geen bezwaar in om ter bevordering van Zondagsrust en Zondagsheiliging die mark ten tot den Maandag te bejaalen. De vo-erz. antwoordde op dit betoog, dat, als de handel op Zondag toch verloopt, men 't beste doet het tijdstip van gehee- lë opheffing af te wachten. Men wil dus afwachten' Dat de Zondagmiarkt verloopt leeren de cijfers ook van Alkmaar. Wie die Zondagmarkten geregeld bezoekt, zal' dat in achtereenvolgende jaren hebben kunnen constateeren. Die Zondagmarkt blijkt dus niet zoo nood zakelijk als de voorstanders wel meenen' Rek'westreeren baat niet, het ontwerp Zon dagswet laat op zich wachten. Maar is dat ook' wel' noodig? Moeten wij Katholieken nu juist wachten tot er een wet is, die de Zondagsmarkten verbiedt? Er is todh een wet- van Godi, die zegt: W-eest indachtig, dat gij den Sabhathdag heiligt'- W-ile zonder groote noodzakelijk 43) De rijtuigen stonden gereed. In 't .eerste stegen mevrouw van Velzen, Toetie en haar vaider, in 'het tweede de Raats en, het jon ge paar. In vluggen draf ging het naar 't Lange Vooriiout. In geen van beide rijtuigen werd ve.el gesprok^, de gemioiederen Waren te vol. Terwijl mevrouw van Vetóen, in haar blijde, dankbare gedachten verdiept was, zat Toetie arm! in arm met 'haar Paatje. Met een glans van geluk zag ze telkens weer naar hem op, en zijn ontroerden blik ontmoe tend, drukte ze teeder zijn arm- In het tweede rijtuig zaten mievrouw de Raat ën Paul weemoedig te fluisteren. Zij herdachten 'den "dierbaren doode, en hun gedachten verwijlden bij Mary en Joseph. Op ide blank over hen, spraken vier oogen hun stlile, ontroerende taal. Eindelijk fluisterde Estelle: .„O, Herman, wat hebl ik' een eerbied! en ontzag voor je. Je sus Christus rust nu in je hart. Hoe heb ik vannacht ver langd!, aan je rijde te knielen. Nooit te voren heb ik zóó ten volle begrepen, wat de IJ, Communie voor den mensch is." Ook 'hier was een teedëre druk van haar arm het eenige antwoord. Waar 't hart en gemoed overvloeien van diep, waarachtig geluk, zwijgt de menschelij-ke stem. In 'dezelfde blijde, maar ernstige stem ming zette men zich aan H ontbijt. De 'heer Walther was opvallend stil, maar een 'ongewoon zachte trek lag over rijn gelaat, en 't was opmerkelijk, dat rijn stopwoorden 'heel niet weerklonken. Me vrouw 'van Velzen. meenend, dat de on gewone inspanning, hem- welli-cht te -veel vermoeid had, vroeg hem hartelijk: „Diuurd.e 'het u vannacht niet -wat al te lang, mijnheer Walther? Kon het wel uit houden?" t Herman 'gaf haar een wenk, niet verder te 'vragen, meenend, dat het den zicht baar aangegre-p-en man onaangenaam zo-u zijn. „Laat je moeder maar vragen, béste jon gen," Zeide deze hem hartelijk aanziende. „Of lhet mij te lang duurde, mevrouwtje? Eerlijk gezegd, meende ik, toen we van nacht 'er heen reden, dat 't toch Bepaald te gek -was, mijn nach,trust opi te offeren voor i-ets, wat me- volstrekt niet aanging, enkel om mijn nieuwsgierigheid, te b'evre- digen. lik wist e-ch-ter, Idat imijn kleintje gaarne fobd!, dat i-k haar vergezelde, daarom bedwong 'ik den fust 'om met 't rijtuig naar 'hui-s terug te tij'dlen en. stilletjes we der in be-d te krui-pen. Toen ik eenmaal' .in 'd'e kerk was, geraakte ik in een andere stemming, "t -Was of ik alles in een ander licht 'zag. Na 't voorlezen van 't Evange lie, begon -er iets Vreemds in me te ont waken.,,,."- I heid die wet overtreedt, maakt zich toch schuldig tegenover God! Zeker; er zullen wel bezwaren, zijn voor sommige -boeren en handelaars de Zon dagmarkt ni-et te bezoeken. Maar kom, „waar een wi,! is, is een wet", velen, zeer velen, zijn er nog, di.e deze markt bezoeken ui.t sleur, uit macht der gewoonte: Vader deed he-t! Grootvader ook! Maar da,t i,s geen motief: de toestanden rijn i-ntussohen veranderd, het verkeer, het vervoer is veel verbeterd bij vroeger! Voorheen werden de k'oeien vroeger aan gevoerd Zaterdags kwamen de kooplui vroeger, omdat er toen nog ni-et zooveel verbindingen met trams en spoor waren. Nog eens: rekwesteeren geeft niet, pro testeeren Ijiaalt al even-min weinig uit. Als de wil maar goed is: waar een wil is, i-s een wet. Daarom tenslotte Katholieke boeren blijf zooveel mogelijk van de Zondagmarkten thuis. - Op den Maandag te Amsterdam gehouden Katholiekendag -is o,a. deze conclusie aan genomen: D-e godsdienstzin dient o-ok in het maatschappelijk leven tot zijn rechtte ko men en te worden opgewekt of versterkt door het heiligen v a n den Zondag dezen meer dienst baar te maken aan zijne bestemming zoodat de gelegenheid gevonden wordt tot dieper besef te geraken van ons levensdoel.. Wij wezen u reeds in het 'hoofdartikel voorkomende in -ons nu-mmer van Woens dag op de woorden van den H. Jacobus „W-eest uitvoerders van het woord, niet e-nlcel' hoorders." Welnu-, gij kunt a.s. Zondag too-nen, dat gij u hieraan houdt, Zondag a.s. kunt gij- het bewijs leveren, dat gij in daden wilt omzetten, h etgeen daar te Amsterdam onder booge goedkeuring van uwen Bisschop is geleerd en to-t conclusi-e gemaakt voor het diocees. Blij ft dus Zondag a.s. zoo-veel mogelijk thuis! va-n de markt! De oorlog tusschen Italië en Turkije. 't Is i-n Tripoli nog niet in orde, dat blijkt w-el u-it d-e telegrammen, die zoo nu en dan binnenkomen doch nog altijd heel schaars. De krijgsraad heeft tegen 32 gevangenen het doodvonnis uitgesjwoken, welk vonnis direct werd voltrokken. Het achtste regiment bersaglieri, diatHoms bezet houdt, trad aanvallend op tegen eeni ge benden vijanden, die met groote ver liezen naar Maghel-a werden teruggeslagen. Te Tri-poli rijn ongeveer tweeduizend per sonen i-n hedhtenis genomen. Een feit is echter, dat de Turken, gehol pen door de Arabische stammen in Tripo-- lis een h.ard.nekkigcn tegenstand bieden. Hi-er stokte zijn stem' even. „Enfin, Om kort te gaan, langzamerhand -kwam' 'i-k tot de conclusie, dat Toetie vol strekt niet, gelijk ik vroeger meende, over dreven 'of ziekelijk voelde, toen zij den •wensch uitte om' 't 'Katholieke geloof nader te 'leeren kennen en onderzoeken. -Integen deel! Dezen nacht werd datzelfde verlan gen i-in -mijn wakker, en ofschoon ik een arme oude zondaar ben, hoop i-k haar voorbeeld! 'te volgen. Wat i-k dezen nacht zag, overtuigde- mij niet alleen, dat Jes-us Christus 'waarlijk de m-enschgeworden God i-s, 'maa-r ook, dat het Katholieke geloof, waar 'Hij fc-et middelpunt Van -vormt, 't gelo-of i-s, waarin Hij Wil gediend en aan gebeden 'worden. Met de hulp van mijn jongen vriend." hier lei hij even zijn hand op den arm van Herman, „cn onder leiding van pastoor de Muin-ni-k, hoop ik ernstig te gaan studeeren." Terwijl' hij sprak, had Toetie zich dicht tegen 'hem aangedrongen, en haar gezichtje tegen zijn schouder verborgen. Zij weende van vreug-de en ontroering, en i-n 'aller oog blonk een traan. „Willen jelui go-ed voor m,e bidden?" En zijnsltem 'had weer den j-ovi-alen klank van vro-eger. „Dat beloven we". „Natuurlijk!" „Heel graag!" klonk 't juichend dooreen. Om negen -uur kwam ft rijtuig die Walthers en 'hun gasten 'halen. Allen wilden beproeven nog wat slaap in te halen, en 's- avonds was het feetsdiner bij de van Velzens, Te Bengasi en Derna hebben ze de hui zen der Italianen totaal uitgeplunderd en groote voorrad-en graan van de Banca di Roma geroofd, waardoor zij zich voor een maand proviand wisten te verschaffen. In de katholieke kerk te Bengasi, die ernstig beschadigd werd, zijn de lijken van -ti-en joden en acht christenen gevonden. Veel voordeel hebben de Italianen van de vliegmachines, waarmee op- gemakkelijke wijze verkenningstochten kunnen ondernou men worden. Het nut der vliegmachines in den oorlog. In een der Romei-nsche bladen p-ubliceert generaal Compiani een hoogst interessant artikel over het gebruik en het nut der vliegmachines en bestuurbare luchtballons. Volgens den generaal verschaffen deze d-en Italianen onberekenbare voondeelen. Hier door zal waarschijnlijk de guerilla--oorlog, di-en Fathy Bey en Enver Bey georganiseerd hebben, onmogelijk gemaakt worden, want de vliegmachines en ballons zullen verhin deren, dat de Turken voortdurend de voor posten der Italianen verontrusten, zonder te leveren. De generaal meldt, dat iedere vliegma chine van een aantal kleine bómmen is voorzien. De b-estuurbare ballons beschik ken over een grooter aantal van deze bom men. Wanneer nu de Turken van uit Dsce. bel zouden voortrukken, dan konden rij zonder verliezen voor de Italianen doior de van boven geslingerde bommen op de vlucht gejaagd worden, en de vliegmachi nes en bestuurbare ballons zouden hun ver nietigend werk tot in de diepste schuilhoe ken der Turken kunnen voortzetten. De joden en de ziekenzusters. De rabbijn der Joodscbe gemeente te Tri poli, heeft aan den apostolischen pprefeet een schrijven gericht, waarin hij namens de ge- heelë gemeente dank brengt voor de zorg, waarmede de katholieke ziekenzusters de Jootdsch-e zieken hebben verpleegd. De andere mogendheden. Een bericht uit Londen aan de „Figaro-" meldt dat er onderhandelingen worden gevoerd, welke misschien binnen korten tijd kun nen leiden tot het sluiten van een Engelsöh- Turksch verbond. Indien de overeenkomst tot stand ko-mt zullen de Turken afstand doen van hun souverei-niteitsrechten op Egypte. Ook Rusland laat zich ihooren, wil een woordje meespreken. Men bevestigt, ddt er onderhandelingen worden gevoerd met Rusland om een Bal- kan-bond te vormen. Rusland bracht daar bij dë Dardanellenkwestie ter sprake. ft Kon daar nog wel eens een ingewik kelde kwestie worden. Alle hunkeren na-ar een stukje land, 't is er om' te doen. Maar Italië gaf immers het voorbeeld! XIII. Ongeveer een uur vóór de van Velzens, dien avond, hun gasten wachtten, liep Her man, ongeduldig, de salons zijner moe der op en neer. Hij zag er opgewiekff uit. Uitmuntend kleedde hem 't onberis pelijke avondoostu-um, met eenige maren- takjes in 't knoopsgat. Telkens dwaalde zijn blik, teed-er, vol bewondering, naar zijn moeder, die in een laag stoeltje, bij -den 'vroo-lijk-knetterenden haard, was geze. ten. Droom er ig volgden- haar oogen de flik kerende 'vlammen, He-t zwartfluweel toilet, met zeldzame o-ude kant, stak fraai af bij 't 'zilver-witte haar, dat iets ongemeen eer biedwaardigs aan 't lieve, innemende gelaait verleende. i „Zoo in gedachten, moedertjelief?" Opschrikkend uit haar overpeinzingen, zag ze naar hem opt „lk 'droomde wakend, mijn jongen. De Kerstfeesten in 't ouderlijke huis en in, mijn gelukkig huwelijksleven vloden laan mijn blik voorbij. De laatste jaren bracht ik ze alleen door. Verleden jaar wel met met 'verre bloedverwanten, doch mijn jo-n- gen 'was er weer. niet bij.,.." „Die vierde 'f in de Roode zee, o-p weg naar hu-is", viel Herman haar in de rede. „Juist. En dit jaar schijnt 't mij zoo wonderbaar, zoo eigenaardig, dat wij de feestdagen met nieuwe vrienden doorbren gen. Want al zijn de Raats familie van ons, ik kende ze slechts vluchtig, en hoe kort dateert onze kennismaking met de anderen!" Zouden de andere heeren dan moeten toe kijken! Ziet u, dat noemt men „hoogere diplomatie"! Allemaal gestolen. Zelfs in China weten ze te vertellen, w,at die diplomatie doet: Een Enge-ls-ch onderwijzer, die 1-ang in China heeft gewerkt, vertelt, dat eens te Tsjengto-e, de hoofdstad van Tsetsjocan, een Bngelseh onderwijzer voor Chineesche kinderen m-et trots o-p- een kaart het groote gebied aanwees, dat Britsch was. „Allemaal gestolen!" riepen de jonge Chineeschjes. De opstand in China. Hoe meer berichten uit China binnen komen des te ernstiger blijkt de toestand, In het Zuiden vooral neemt de opstand verbazend' sterk toe, zoodat dit geheeie deel van het Hem-els-ehe r-ijk dreigt af te vallen,. Een geh-eele leger-di,visie, welke met stoombó-oten naar fianko-u was gezonden is onderweg „verloren" geraakt; rij zal vermoedelijk rijn overgeloopen naar den vijand. Tenminste andere berichten melden dat stoombóo-ten met witte vlag bij Woet- sjang gezien zijn. De „Times" verneemt uit P-eking, dat de fimancieele toestand daar wanhopig is. De welgestelde Chineezen e-n Man-dsjoes verlaten de stad en vluchten naar de kust. Taillooze kostbaarheden worden door hen naar Sjanghai, Tientsin en Moekden ge zond-en daar men rekent o-p den steu-n der Japanners,. Ook' in Ka-nto-n is het niet pluis-, waar gisteren bommen van de daken werden geworpen, waarbij 21 menschen gedoo-d en 18 gew-onid werden, Va-nde v-ervvarring die ontstond maakten gauwdieven gebruik' -om zeven huizen te plunderen. En uit Peking warrit gemeld, dat daar een 'heftig tooneel plaats had in de natio nale vergadering. De Kamier vroeg het ontslag van den in staat van beschuldiging gest-elden vice-pre sident van het ministerie Sjengsjoeahhoeai wegens d-i-ens houding met betrekking tot den Hoeko-eaitig-spoorweg, di-e gebouwd wordt door een internationaal syndi-caat, Zij kreeg haar zi-n: Donderdag is een edict uitgevaardigd, waardoor Sj-eng-Kung- Pao de minister van spoorwegen, ontslagen wordt, op grond, dat hij verantwoordelijk is voor de naasting der spoorwegen, tenge- 'J; volge waarvan d-e tegenwoordige opstand is ontstaan. Het edict verklaart verder, dat het regeerings-stelsel het belang en voor deel van Ib-et volk voor had, m-aar Sjeng- Kiung-Pao liet na het miet succes ten uit- voer te brengen. Hij schond de wet, wijl hij door 'het naast/ngstelsel naar m-ad# V streefde. i M. I „Dat is zoo, moedertje, maar u zult moe ten toegeven, dat we in dien korten tijd, door de ingrijpende gebeurtenissen, die we m.et 'hen doorleefden, zeer bevriend, zelfs intiem met hen werden, en ze daardoor een groote plaats in ons hart en leven kregen" „Zeker, Herman, een bijzonder groote zelfs! Ik peinsde er juist over, hoe eigen aardig ,t toch is, dat men met sommige j menschen altijd op- een stijven voet en op f een afstand blijft, terwijl anderen in een spanne tijds ons zoo- na kom,en. Bij voor beeld, kleine Toetie is mij zóó lief gewor den, dat, als ze mijn eigen dochter was, ik niet méér van haar kon ho-uden." Bij deze woorden, vloog iets onrustigs over h'et gelaat van Herman. Met zenuw achtig gebaar frommelde hij aan zijn zorg vu-ldig opgekrulden knevel. „Ja, Toetie is buitengewoon lief en fee» een bevoorrecht zieltje! Doch waarom noem u Toetie? Is mijn Estelle u -dain minder? O moeder! God geve, dat mijn gissingen onjuist zijn, maar soms is 't me, of u To-etic- l'iever -tot schoondochter hadt gezie-n.". Verschrikt, keek zijn moeder hem aan Er klonk iets angstigs, bedroefds in zij. stem. (Wordt vervolgd), 1

Kranten Regionaal Archief Alkmaar

Ons Blad : katholiek nieuwsblad voor N-H | 1911 | | pagina 1