tikelen.
at 49.
s
R. Kath. Nieuws* en. Advertentieblad
voor Noord-Holland.
R00P1R.
Verkooping
GIEÏTT 19.
Alkmaar.
en
irerk
Zaterdag- 28 October 1911.
5rte Jaargang-
in hare
ije kluis.
FEUILLETON.
RENHUIS.
urt - Purmerend.
brswoning, Huis en Erf
Bouwland aldaar,
NX.
88. HAARLEM.
No. 86.
Verschijnt Woensdag en Zaterdag.
Veemarkt op Zondag.
„Toetie Walther."
azijn.
idden.
trassen.
ikanten.
ikens.
lis sterfgeval-
IERGEN,
verteer
MS BLAD".
tort f 250.000.
OOR.
Efecten, Deposito's,
in enz. enz.
BUITENLAND.
11 ot.
ot.
ct.
Ï- en KAPOK
^.L- en KAPOK
ERDE en MASSIEF
FATTEN en MOLTON
Uoopen, Spreien
9 NOVEMBER 1911 des
inr, in het lokaal van
'LDENBURG, ten over-
notaria L. TOP, van
sweg te Bergen, in de
bij heid van bosschen en
root 9 Aren 49 Centi-
perceel 1, groot 7 Aren
gunstig gelegen voor
hoorende aan den heer
te aanvaarden bij de
oppenningen.
en kantore van den voor-
s te Bergen.
VOETZAKKEN.
REISDEKENS.
WARM WATERSTOVEN.
GROOTE VOORRAAD).
f
.IST KEMPEN.
der Staten Oeneraal en
eester van Alkemade, te
taten Generaal en Burge-
an den Raad van Beroep
Staten van Noord-Holland
im.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS:
60 ct. per 3 maanden, frainco huis; 90 ot. met geillustreendl
Zondagsblad. Te betaJen in het begin vain ieder kwartaal
Afzonderlijke nummers van de courant 3 cent.
.Van het Zondagsblad 5 cent.
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „ONS BLAD".
BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K,. Kerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
ADVERTENTIEN
Van 1—5 regels30 cent.
Elke regel meer6
Reclames per regel15
Kleine advertenties van 1—30 woorden, bij vooruitbet. 25
Wegens den feestdag van
Allerheiligen zal Ons Blad
TMn^dngrnvontl in plaats van
Woensdagmiddag verschijnen.
Wat we el'k jaar beleven, zulten wij dan
ook Idiit jaar weer beleven, ml. eene vee
markt op Zondag.
Vreemd onverklaarbaar zouden wij bij
na zeggen: 'de officiieële kennisgevingluidt:
„Groote veemarkt te Alkmaar op Maan
dag (Spat. van ons) 6 November 1911" en
jtoch'we zullen het weer zien... de markt
pleinen en straten staan Zondag tevoren
jv-ol vee.
Onverklaarbaar: Ide gemeente regelt het
marktwezen, bepaait ide marktdagen, geeft
er 'langs officieelen weg kennis van aan het
publiek; die markt opt Zondag wordt nooit
officieel aangekondigd ien todh ze bestaat.
Nu Is Idie geschiedenis van het ontstaan
dier 'markt zeer lang: voorheen werd er
ties Zondags alleen gehandeld in de stal
len, waar het vee, dat voor den Maandag
was aangevoerd, reeds verbleef, doch die
handel (breidde zich uit naar buiten op de
straten en pleinen.
De gemeente liet dat oogluikend toe met
het gevolg, dat tie markt naar bluiten zich
uitbreidde en de 'Zondag hoewel niet of
ficiéél dan toch officieus ook markt
dag is geworden.
Dat -nu is juist het bijzonidlerever
beeld It een aantal boeren krijgen het idee
op 'een Woensdag te markten, ze voeren
vee aan op het marktplein en gaan, als
er koopers Ikomen, 'handelen. Dat zal1 de
politie spoedig beletten: Woensdag is geen
marktdag, dan -moeten ze 's Maandags of
Zaterdags maar komen, 'dat zijn de of-
ficieële marktdagen!
Doch nu komen 'die boeren 's Zondags
vóór ben officieelen groote-vee-marktdag, nu-
mogen 'ze ongestoord 'de pleinen en stra
ten bezetten (met 'het vee en handelen,
Daar ligt iets tegenstrijdigs in.
Nu moge men ons toevoegen en bewe
ren: 'dat i,s „een oude traditie die Zondag-
markt, 'dli.e moet gehandhaafd blijven' Wij-
antwoorden hierop: de „traditiomeele" klep.
perman, die 's nachts langs de straten ging,
heeft al lang rijn diensten gedaan, de „tradi-
tioneele" diligence is reeds langs gesloopt
en 'het hout tot asdh verteerd,; de „traditio-
neetC trekschuit voor afbraak' verkocht.
Waarom deze traditie dan zoo getrouw
gebleven? 1
Verschillende malen is die vraag gesteld
bij adressen aan onzen gemeenteraad in 1885
door Classicale vergaderingen der Ned. Hexv
Kerk, in 1889 door Patrimonium en Kerke
raden Telkens werd daarop afwijzend be
schikt In 1901 nog werd door den Provin
cialen Boerenbond een adres gericht aan
den Raad dezer gemeente. Toen. werd als
motief voor afwijzing behalve die traditie
nog aangevoerd een wijziging der bestaan
de Zondagswet i,s in het vooruitzidhtA
't Ging toen net als indertijd met een
adres tot het stichten van een gemeen
telijk 'werkloozenfondser is een staats
commissie Voor deze zaak benoemd, laten
wij ihe-tr «sulfaat daarvan afwachten1
De 'vorige maand nog werd te Hoorn,
waar evenals te Alkmaar die Zondagsdie
markt bestaat op een adres van de Anti
revolutionaire kiesvereen. „Nederland en
Oranje", Inzake het markten op Zondag bij
gelegenheid van de groote najaarsveemarkt,
door den gemeenteraad afwijzend beschikt.
B. én W. wezen er toen op, dat indertijd
op een gelijkluidend verzoek van den Pxov.
Boerenbond ook afwijzend iis beschikt. Ge
noemde Bond richtte zich toen tot de Re-
geeriing 'met verzoek om in te grijpen.
Naar laanleiding daarvan .werd geconfe
reerd met de gemeentebesturen van Pur
merend 'en Alkmaar en kwam men tot het
besfujit 'om diie o-fficieële(??) markten niet
te 'verzetten. Door de Regeering is toen
toegezegd, in de verwachten nieuwe Zon
dagswet rekening te zulen houden met
den wensch van den Boerenbond.
De {heer Bos, het eenige kath. raadslid!
te 'Hoorn, die ook de eenige tegenstemmer
was tegen het voorstel' van B. en W,,
merkte hiertegen op, dat in 1901 de Kamer
van koophandel' geheel voor behoud van
de Zondagmarkten was, maar in 1910 zich
niet 'eenstemmig daarover kon uitspreken.
De hr. B. aichtte dat een bewijs ten gun
ste van zijn meening, dat de toestanden in
1901 en 1910 verschillend zijn. Volgens het
oordeel Van bevoegde koop-ers en verkoo-
pers neemt de Zondagsmarkt reeds in 't
o-ogloopend af en zag spr. er dan ook
geen bezwaar in om ter bevordering van
Zondagsrust en Zondagsheiliging die mark
ten tot den Maandag te bejaalen.
De vo-erz. antwoordde op dit betoog,
dat, als de handel op Zondag toch verloopt,
men 't beste doet het tijdstip van gehee-
lë opheffing af te wachten.
Men wil dus afwachten'
Dat de Zondagmiarkt verloopt leeren de
cijfers ook van Alkmaar.
Wie die Zondagmarkten geregeld bezoekt,
zal' dat in achtereenvolgende jaren hebben
kunnen constateeren.
Die Zondagmarkt blijkt dus niet zoo nood
zakelijk als de voorstanders wel meenen'
Rek'westreeren baat niet, het ontwerp Zon
dagswet laat op zich wachten.
Maar is dat ook' wel' noodig? Moeten
wij Katholieken nu juist wachten tot er een
wet is, die de Zondagsmarkten verbiedt?
Er is todh een wet- van Godi, die zegt:
W-eest indachtig, dat gij den Sabhathdag
heiligt'-
W-ile zonder groote noodzakelijk
43)
De rijtuigen stonden gereed. In 't .eerste
stegen mevrouw van Velzen, Toetie en haar
vaider, in 'het tweede de Raats en, het jon
ge paar.
In vluggen draf ging het naar 't Lange
Vooriiout. In geen van beide rijtuigen werd
ve.el gesprok^, de gemioiederen Waren te
vol. Terwijl mevrouw van Vetóen, in haar
blijde, dankbare gedachten verdiept was, zat
Toetie arm! in arm met 'haar Paatje. Met een
glans van geluk zag ze telkens weer naar
hem op, en zijn ontroerden blik ontmoe
tend, drukte ze teeder zijn arm-
In het tweede rijtuig zaten mievrouw de
Raat ën Paul weemoedig te fluisteren. Zij
herdachten 'den "dierbaren doode, en hun
gedachten verwijlden bij Mary en Joseph.
Op ide blank over hen, spraken vier oogen
hun stlile, ontroerende taal.
Eindelijk fluisterde Estelle:
.„O, Herman, wat hebl ik' een eerbied!
en ontzag voor je. Je sus Christus rust
nu in je hart. Hoe heb ik vannacht ver
langd!, aan je rijde te knielen. Nooit te
voren heb ik zóó ten volle begrepen, wat
de IJ, Communie voor den mensch is."
Ook 'hier was een teedëre druk van haar
arm het eenige antwoord. Waar 't hart en
gemoed overvloeien van diep, waarachtig
geluk, zwijgt de menschelij-ke stem.
In 'dezelfde blijde, maar ernstige stem
ming zette men zich aan H ontbijt.
De 'heer Walther was opvallend stil, maar
een 'ongewoon zachte trek lag over rijn
gelaat, en 't was opmerkelijk, dat rijn
stopwoorden 'heel niet weerklonken. Me
vrouw 'van Velzen. meenend, dat de on
gewone inspanning, hem- welli-cht te -veel
vermoeid had, vroeg hem hartelijk:
„Diuurd.e 'het u vannacht niet -wat al te
lang, mijnheer Walther? Kon het wel uit
houden?" t
Herman 'gaf haar een wenk, niet verder
te 'vragen, meenend, dat het den zicht
baar aangegre-p-en man onaangenaam zo-u
zijn.
„Laat je moeder maar vragen, béste jon
gen," Zeide deze hem hartelijk aanziende.
„Of lhet mij te lang duurde, mevrouwtje?
Eerlijk gezegd, meende ik, toen we van
nacht 'er heen reden, dat 't toch Bepaald
te gek -was, mijn nach,trust opi te offeren
voor i-ets, wat me- volstrekt niet aanging,
enkel om mijn nieuwsgierigheid, te b'evre-
digen. lik wist e-ch-ter, Idat imijn kleintje
gaarne fobd!, dat i-k haar vergezelde, daarom
bedwong 'ik den fust 'om met 't rijtuig
naar 'hui-s terug te tij'dlen en. stilletjes we
der in be-d te krui-pen. Toen ik eenmaal'
.in 'd'e kerk was, geraakte ik in een andere
stemming, "t -Was of ik alles in een ander
licht 'zag. Na 't voorlezen van 't Evange
lie, begon -er iets Vreemds in me te ont
waken.,,,."- I
heid die wet overtreedt, maakt zich toch
schuldig tegenover God!
Zeker; er zullen wel bezwaren, zijn voor
sommige -boeren en handelaars de Zon
dagmarkt ni-et te bezoeken. Maar kom,
„waar een wi,! is, is een wet", velen, zeer
velen, zijn er nog, di.e deze markt bezoeken
ui.t sleur, uit macht der gewoonte: Vader
deed he-t! Grootvader ook!
Maar da,t i,s geen motief: de toestanden
rijn i-ntussohen veranderd, het verkeer, het
vervoer is veel verbeterd bij vroeger!
Voorheen werden de k'oeien vroeger aan
gevoerd Zaterdags kwamen de kooplui
vroeger, omdat er toen nog ni-et zooveel
verbindingen met trams en spoor waren.
Nog eens: rekwesteeren geeft niet, pro
testeeren Ijiaalt al even-min weinig uit.
Als de wil maar goed is: waar een wil is,
i-s een wet.
Daarom tenslotte Katholieke boeren blijf
zooveel mogelijk van de Zondagmarkten
thuis. -
Op den Maandag te Amsterdam gehouden
Katholiekendag -is o,a. deze conclusie aan
genomen: D-e godsdienstzin dient o-ok in het
maatschappelijk leven tot zijn rechtte ko
men en te worden opgewekt of
versterkt door het heiligen v a n
den Zondag dezen meer dienst
baar te maken aan zijne bestemming
zoodat de gelegenheid gevonden wordt tot
dieper besef te geraken van ons levensdoel..
Wij wezen u reeds in het 'hoofdartikel
voorkomende in -ons nu-mmer van Woens
dag op de woorden van den H. Jacobus
„W-eest uitvoerders van het woord,
niet e-nlcel' hoorders."
Welnu-, gij kunt a.s. Zondag too-nen, dat
gij u hieraan houdt, Zondag a.s. kunt gij-
het bewijs leveren, dat gij in daden wilt
omzetten, h etgeen daar te Amsterdam onder
booge goedkeuring van uwen Bisschop is
geleerd en to-t conclusi-e gemaakt voor het
diocees.
Blij ft dus Zondag a.s. zoo-veel mogelijk
thuis! va-n de markt!
De oorlog tusschen Italië en Turkije.
't Is i-n Tripoli nog niet in orde, dat
blijkt w-el u-it d-e telegrammen, die zoo
nu en dan binnenkomen doch nog altijd
heel schaars. De krijgsraad heeft tegen 32
gevangenen het doodvonnis uitgesjwoken,
welk vonnis direct werd voltrokken.
Het achtste regiment bersaglieri, diatHoms
bezet houdt, trad aanvallend op tegen eeni
ge benden vijanden, die met groote ver
liezen naar Maghel-a werden teruggeslagen.
Te Tri-poli rijn ongeveer tweeduizend per
sonen i-n hedhtenis genomen.
Een feit is echter, dat de Turken, gehol
pen door de Arabische stammen in Tripo--
lis een h.ard.nekkigcn tegenstand bieden.
Hi-er stokte zijn stem' even.
„Enfin, Om kort te gaan, langzamerhand
-kwam' 'i-k tot de conclusie, dat Toetie vol
strekt niet, gelijk ik vroeger meende, over
dreven 'of ziekelijk voelde, toen zij den
•wensch uitte om' 't 'Katholieke geloof nader
te 'leeren kennen en onderzoeken. -Integen
deel! Dezen nacht werd datzelfde verlan
gen i-in -mijn wakker, en ofschoon ik een
arme oude zondaar ben, hoop i-k haar
voorbeeld! 'te volgen. Wat i-k dezen nacht
zag, overtuigde- mij niet alleen, dat Jes-us
Christus 'waarlijk de m-enschgeworden God
i-s, 'maa-r ook, dat het Katholieke geloof,
waar 'Hij fc-et middelpunt Van -vormt, 't
gelo-of i-s, waarin Hij Wil gediend en aan
gebeden 'worden. Met de hulp van mijn
jongen vriend." hier lei hij even zijn hand
op den arm van Herman, „cn onder leiding
van pastoor de Muin-ni-k, hoop ik ernstig te
gaan studeeren."
Terwijl' hij sprak, had Toetie zich dicht
tegen 'hem aangedrongen, en haar gezichtje
tegen zijn schouder verborgen.
Zij weende van vreug-de en ontroering, en
i-n 'aller oog blonk een traan.
„Willen jelui go-ed voor m,e bidden?"
En zijnsltem 'had weer den j-ovi-alen klank
van vro-eger.
„Dat beloven we". „Natuurlijk!" „Heel
graag!" klonk 't juichend dooreen.
Om negen -uur kwam ft rijtuig die Walthers
en 'hun gasten 'halen. Allen wilden beproeven
nog wat slaap in te halen, en 's- avonds
was het feetsdiner bij de van Velzens,
Te Bengasi en Derna hebben ze de hui
zen der Italianen totaal uitgeplunderd en
groote voorrad-en graan van de Banca di
Roma geroofd, waardoor zij zich voor een
maand proviand wisten te verschaffen.
In de katholieke kerk te Bengasi, die
ernstig beschadigd werd, zijn de lijken van
-ti-en joden en acht christenen gevonden.
Veel voordeel hebben de Italianen van de
vliegmachines, waarmee op- gemakkelijke
wijze verkenningstochten kunnen ondernou
men worden.
Het nut der vliegmachines in den oorlog.
In een der Romei-nsche bladen p-ubliceert
generaal Compiani een hoogst interessant
artikel over het gebruik en het nut der
vliegmachines en bestuurbare luchtballons.
Volgens den generaal verschaffen deze d-en
Italianen onberekenbare voondeelen. Hier
door zal waarschijnlijk de guerilla--oorlog,
di-en Fathy Bey en Enver Bey georganiseerd
hebben, onmogelijk gemaakt worden, want
de vliegmachines en ballons zullen verhin
deren, dat de Turken voortdurend de voor
posten der Italianen verontrusten, zonder
te leveren.
De generaal meldt, dat iedere vliegma
chine van een aantal kleine bómmen is
voorzien. De b-estuurbare ballons beschik
ken over een grooter aantal van deze bom
men. Wanneer nu de Turken van uit Dsce.
bel zouden voortrukken, dan konden rij
zonder verliezen voor de Italianen doior de
van boven geslingerde bommen op de
vlucht gejaagd worden, en de vliegmachi
nes en bestuurbare ballons zouden hun ver
nietigend werk tot in de diepste schuilhoe
ken der Turken kunnen voortzetten.
De joden en de ziekenzusters.
De rabbijn der Joodscbe gemeente te Tri
poli, heeft aan den apostolischen pprefeet een
schrijven gericht, waarin hij namens de ge-
heelë gemeente dank brengt voor de zorg,
waarmede de katholieke ziekenzusters de
Jootdsch-e zieken hebben verpleegd.
De andere mogendheden.
Een bericht uit Londen aan de „Figaro-" meldt
dat er onderhandelingen worden gevoerd,
welke misschien binnen korten tijd kun
nen leiden tot het sluiten van een Engelsöh-
Turksch verbond.
Indien de overeenkomst tot stand ko-mt
zullen de Turken afstand doen van hun
souverei-niteitsrechten op Egypte.
Ook Rusland laat zich ihooren, wil een
woordje meespreken.
Men bevestigt, ddt er onderhandelingen
worden gevoerd met Rusland om een Bal-
kan-bond te vormen. Rusland bracht daar
bij dë Dardanellenkwestie ter sprake.
ft Kon daar nog wel eens een ingewik
kelde kwestie worden. Alle hunkeren na-ar
een stukje land, 't is er om' te doen.
Maar Italië gaf immers het voorbeeld!
XIII.
Ongeveer een uur vóór de van Velzens,
dien avond, hun gasten wachtten, liep Her
man, ongeduldig, de salons zijner moe
der op en neer. Hij zag er opgewiekff
uit. Uitmuntend kleedde hem 't onberis
pelijke avondoostu-um, met eenige maren-
takjes in 't knoopsgat. Telkens dwaalde
zijn blik, teed-er, vol bewondering, naar
zijn moeder, die in een laag stoeltje, bij
-den 'vroo-lijk-knetterenden haard, was geze.
ten. Droom er ig volgden- haar oogen de flik
kerende 'vlammen, He-t zwartfluweel toilet,
met zeldzame o-ude kant, stak fraai af bij
't 'zilver-witte haar, dat iets ongemeen eer
biedwaardigs aan 't lieve, innemende gelaait
verleende. i
„Zoo in gedachten, moedertjelief?"
Opschrikkend uit haar overpeinzingen, zag
ze naar hem opt
„lk 'droomde wakend, mijn jongen. De
Kerstfeesten in 't ouderlijke huis en in,
mijn gelukkig huwelijksleven vloden laan
mijn blik voorbij. De laatste jaren bracht
ik ze alleen door. Verleden jaar wel met
met 'verre bloedverwanten, doch mijn jo-n-
gen 'was er weer. niet bij.,.."
„Die vierde 'f in de Roode zee, o-p weg
naar hu-is", viel Herman haar in de rede.
„Juist. En dit jaar schijnt 't mij zoo
wonderbaar, zoo eigenaardig, dat wij de
feestdagen met nieuwe vrienden doorbren
gen. Want al zijn de Raats familie van ons,
ik kende ze slechts vluchtig, en hoe kort
dateert onze kennismaking met de anderen!"
Zouden de andere heeren dan moeten toe
kijken! Ziet u, dat noemt men „hoogere
diplomatie"!
Allemaal gestolen.
Zelfs in China weten ze te vertellen,
w,at die diplomatie doet:
Een Enge-ls-ch onderwijzer, die 1-ang in
China heeft gewerkt, vertelt, dat eens te
Tsjengto-e, de hoofdstad van Tsetsjocan,
een Bngelseh onderwijzer voor Chineesche
kinderen m-et trots o-p- een kaart het groote
gebied aanwees, dat Britsch was. „Allemaal
gestolen!" riepen de jonge Chineeschjes.
De opstand in China.
Hoe meer berichten uit China binnen
komen des te ernstiger blijkt de toestand,
In het Zuiden vooral neemt de opstand
verbazend' sterk toe, zoodat dit geheeie
deel van het Hem-els-ehe r-ijk dreigt af te
vallen,.
Een geh-eele leger-di,visie, welke met
stoombó-oten naar fianko-u was gezonden
is onderweg „verloren" geraakt; rij zal
vermoedelijk rijn overgeloopen naar den
vijand. Tenminste andere berichten melden
dat stoombóo-ten met witte vlag bij Woet-
sjang gezien zijn.
De „Times" verneemt uit P-eking, dat
de fimancieele toestand daar wanhopig is.
De welgestelde Chineezen e-n Man-dsjoes
verlaten de stad en vluchten naar de kust.
Taillooze kostbaarheden worden door hen
naar Sjanghai, Tientsin en Moekden ge
zond-en daar men rekent o-p den steu-n der
Japanners,.
Ook' in Ka-nto-n is het niet pluis-, waar
gisteren bommen van de daken werden
geworpen, waarbij 21 menschen gedoo-d en
18 gew-onid werden,
Va-nde v-ervvarring die ontstond maakten
gauwdieven gebruik' -om zeven huizen te
plunderen.
En uit Peking warrit gemeld, dat daar
een 'heftig tooneel plaats had in de natio
nale vergadering.
De Kamier vroeg het ontslag van den in
staat van beschuldiging gest-elden vice-pre
sident van het ministerie Sjengsjoeahhoeai
wegens d-i-ens houding met betrekking tot
den Hoeko-eaitig-spoorweg, di-e gebouwd
wordt door een internationaal syndi-caat,
Zij kreeg haar zi-n: Donderdag is een
edict uitgevaardigd, waardoor Sj-eng-Kung-
Pao de minister van spoorwegen, ontslagen
wordt, op grond, dat hij verantwoordelijk
is voor de naasting der spoorwegen, tenge- 'J;
volge waarvan d-e tegenwoordige opstand
is ontstaan. Het edict verklaart verder, dat
het regeerings-stelsel het belang en voor
deel van Ib-et volk voor had, m-aar Sjeng-
Kiung-Pao liet na het miet succes ten uit-
voer te brengen. Hij schond de wet, wijl
hij door 'het naast/ngstelsel naar m-ad# V
streefde. i M. I
„Dat is zoo, moedertje, maar u zult moe
ten toegeven, dat we in dien korten tijd,
door de ingrijpende gebeurtenissen, die we
m.et 'hen doorleefden, zeer bevriend, zelfs
intiem met hen werden, en ze daardoor een
groote plaats in ons hart en leven kregen"
„Zeker, Herman, een bijzonder groote
zelfs! Ik peinsde er juist over, hoe eigen
aardig ,t toch is, dat men met sommige j
menschen altijd op- een stijven voet en op f
een afstand blijft, terwijl anderen in een
spanne tijds ons zoo- na kom,en. Bij voor
beeld, kleine Toetie is mij zóó lief gewor
den, dat, als ze mijn eigen dochter was,
ik niet méér van haar kon ho-uden."
Bij deze woorden, vloog iets onrustigs
over h'et gelaat van Herman. Met zenuw
achtig gebaar frommelde hij aan zijn zorg
vu-ldig opgekrulden knevel.
„Ja, Toetie is buitengewoon lief en fee»
een bevoorrecht zieltje! Doch waarom noem
u Toetie? Is mijn Estelle u -dain minder?
O moeder! God geve, dat mijn gissingen
onjuist zijn, maar soms is 't me, of u To-etic-
l'iever -tot schoondochter hadt gezie-n.".
Verschrikt, keek zijn moeder hem aan
Er klonk iets angstigs, bedroefds in zij.
stem.
(Wordt vervolgd),
1