R. Kath. Nieuws- en ^dvertentielilad
voor MToordl-Bolla.aid.
No. 98.
Zaterdag- 9 December 1911,
Jaargang-
Da nieuwe üüilitiewet,
FEUILLETON
Verschijnt Woensdag en Zaterdag*
„Toetie Walther."
Katholieke Vakorganisatie.
BUITENLAND.
ONS
BLAD.
ABONNEMENTSPRIJS
60 et per 3 maand*n frainco Kuis; 90 ct. met geillustreendl
Zondagsblad. Te betalen in het begin van ieder kwartaal.
Afzonderlijke nummers van de courant 3 cent.
Van het Zondagsblad 5 cent
Uitgave van de Naaml. Vennootschap „ONS BLAD".
BUREAU: Breedstraat 12, tegenover de R. K. Kerk, te Alkmaar.
Telefoon No. 433.
ADVERTENTIEN
Van 1—5 regels30 cea^
Elke regel meer6
Reclames per regel15
Kleine advertenties van 1—30 woorden, bij vooruitbet. 35 ,j
Het volgende schrijven werd door het
gezamenlijke Hoogwaardig Episcopaat aan
de Katholieke piers gezonden:
In den tateren tijd openbaart zich een
streven om, tegen Onze verklaring in, stem
ming te maken voor christelijke vakorgani
satie.
Om die reden achten Wij het plicht, nog
maals en zoo beslist mogelijk' te verklaren,
dat het Ons ernstig en uitdrukkelijk verlan
gen is de aan Ons onderhoorlge katholie
ken te vereenigen en vereenigd te houden
in katholieke organisatiëm, omdat alleen in
Ideze de katholieke beginselen ten voilïe
tot hun recht komen, en samenwerking met
andere vereeniglngen voor bepaalde wen-
schelijk geachte doeleinden, in zooverre de
kathoïejtf beginselen dit toelaten, daardoor
poch onmogelijk gemaakt, noch bemoei
lijkt wordt. i
De uitzondering, voor de Limburgsche
mijnwerkers gemaakt, bewijst, dat met alle
belangen rekening wordt gehouden.
Utrecht, 6 December 1911.
De Aartsbisschop van Utrecht,
f H. VAN DE WETERING.
De Bisschop van Breda,
t P. LEiJTEN.
De Bisschop van 's-Hieriogenbosch1,
f W:. VAN DE VEN.
De Bisschop van Roermond..
f J. H. DREHMANNS.
De Bisschop van Haarlem',
t A. J. CALLIER.
Wij vertrouwen, dat, na het zoo dui
delijk woord van het gezamenlijk Neder-
landsch Episcopaat, a'.te misverstand zal op
gehelderd zijin, (aan alle geschrijf en ge
kijf door de groote Kath. dagbladpers een.
eind zalzij,n gekomen en het heele ka
tholieke Nederland (behoudens de bewuste
uitzondering) voortaan eendrachtig zal han
delen naar het bisschoppelijk voorschrift:'
de katholieken te vereenigen en vereenigd
te houden in "katholieke organisaties, omdat
alleen in deze de katholieke beginselen
ten volle tot 'hun recht komen.
(Vervolg.)
Het opkomen.
In twee ploegen komen de miliciens op:
een in het voorjaaT (ongeveer 15 Januari) en
een in het najaar (begin October).
De duur der eerste oefening
zal zijm:
lo. bij de zeemilitie hoogstens 8V2 maand;
2o. bij de onbereden korpsen ten hoogste
8'/2 ma.and.
Indien de loteling evenwel een Bewijs
voor lichamelijke voorgeoefendheid heeft,
beihoe ft hij zooals wij in het vorig
artikel mededeelden 2 maanden korter
50)
De riligieuse, die hiaar plannen kende,
keek verbaasd op:
„Wel neen, freule, dan wacht mien tot
men sterk genoeg is om naar de kerk
ie gaan".
„En als 't lang duurt?"
„Dat weet ik jh'eusch niet, doch ik ge
loof, dat men alleen aan huis woirdt ge
doopt, als men in stervensgevaar verkeert."
„Dank u, niet boos zijn, dat ik 11 sloor-
de, ik zal 't niet meer doen."
Toen de Zuster weer ini haar gebeden
verdiept was, hervatte Toetie haar gedath-
tengang. Ze zou dus zeker nog moeten
wachten, want zooals ae zich nu voelde,
zoo zwak en 'moq, zou 't onmogelijk jvfc-
zen op te staan, zich te kteedem, zulke
emoties te doorstaan. Een, hevige droef
heid steeg in haar op. Nog—langer—wach
ten. Zij voelde 'zich sinds den Kerstnacht
reeds zoo misdeeld; maar de gedachte aan
't Paasdhfeest had haar gesterkt, getroost,
en nu weer uitstel. Ma,ar ze wilde piet
scihreien, ze moest dat pijnlijke, smarts
hjke, dat in haar opsteeg, m,et geweld be
dwingen. Wat zei pastoor de Munnik ook
altijd? 't Eenigste, wat wij menschen op
aarde te doen hebben, is Gods wil te
te dienen, dus 6V2 maand (Volgens de te
genwoordige wet Behoefden dj, die het
diploma bezaten, slechts 4-rnaanden te die
nen, doch het ,a,antal v.iermaanders was in
de wet beperkt waardoor sommigen iuhet
bezit van het diploma niet in aanmerking
kwamen voor viermaander, indien n.l. het
aanbod ^grooteer was dan d!e vraag, In de
nieuwe miliitiwet is het aantal 6l/a maan-
ders niet beperkt. Ieder die het be
wijs van lichamelijke vcorgeoefendheid be
zit, wordt dus óVa-maanidej-).
3o'. bij de bereden korpsen ten hoogste 2
jaren. 1
Is deze laatste oefeningsiijd langer dan bij
de onbereden 'wapens, daar staat tegenover,
dat de miliciens van de onbereden wapens
tweemaal voor herhalingsoefening zullen
moeten opkomen, en nog dienst zuilen,heb
ben bij de landweer, terwijl dia miiliciensi
van de bereden iwapens slechts éénmaal kul
len opkomen voor de herhalingsoefening
en niet dienen bij de landweer.
De aieU'We wet handhaafd het z.g.
blijvend gedéelte.
Een deel der miliciens hij de onbereden
wapens wordt na elerste oefening, nog gedu
rende (4 maanden in dienst gehouden, om
ten allen tijde de beschikking te hebben
over eenige geoefende en reads opgeleide
manschappen. Die manschappen voor het
„blijvend gedeelte" worden aangewezen
door loting ouder de miliciens.
Nummerverwisseling
is daarna toegestaan.
Administratie-troepen.
Van |h et totaal der 23.000 man eener
lichting zuClieui 'hoogstens 1500 ma,n bestemd
worden voor een nieuw instituut va,n dienst
de z.g. militaire werkers" oftewel „ad-
miinis'tratietroiepen". Ten onrechte zijn die
1 menschen bezemhelden genoemd, en beeft
men het voorgesteld 'ajsof ziji het vuilte
werk in de kazerne zouden moeten verrich
ten: puitjesscheppen en dgk 1— voor dit
„vuile werk'" zijn burger-corveeërs in dienst
genomen. Wel zullen de militaire werkers
werkzaamheden verrichïen in magazijnen,,
kleediingikamers, wapenkamers, bakkerijien,
cantones, in de keukens als bijkoks, enz:,
nadat zij eenigen tijd met de wapenen zijm
geoefend. I
De bedoeling waarmede men deze cate
gorie van militairen in het leven heeft ge
roepen, is deze: Zij zuilen voorlapn zoo
niet alle dan toch het meerendeel der hiji-
dienisiten verrichten, dit nu op| idle miliciens
rusten. Dit laatste werkt biegrijpjelijkerwijze
zeer storend o,p den geregeliden gang der
■opleiding. Tegenwoordig is deze opleiding
niet onafgebroken: dan is de een, dlan weer
de ander „geëmployeeiü", en die stoornis iin
de geregelde opleiding beeft men wil.en
wegnemen door de bij-werkza,amheden, hier
bedoeld, op te dragen aan bepaalde perso
nen: de administratie-troepen.
vervullen, al 'kost het oms nog zoo veel,
al valt het 'nog zoo zwaar. Zij proest ziidh
dus willoos aan 'Hami overgeven, hetzij in
duisternis en leed, in zonneschijn of vreugd
O! daar was het weer, 't eerst ginds
haar ziekte. Daar hoorde ze weer die in
wendige stem: „Kom!" ze wilde immers
niets liever,, maar 'hoe kon, ze dua roep
stem. volgen? haar 'moeheid en zwakte hiel
den haar te bed.
Mary had gister haar n,og pias gezegd, diat
ze zeker twee jaren, zoo, niet langer, zou
moeten wachten, alvorens haar biechtvader
haar zou toestaan, 'den rellgieusen staat te
omhelzen. Aan bekeerlingen 'werd nooit ver
oorloofd, zoo terstond, ondier den indruk
van 'het nieuwe en overwieldigende, zoo'n
ernstig besluit te nemen. En toch klonk
duidelijk en steed's luider die stem in haar
hart: „Korni!"
XV.
Sinds Toetie naar de achterkamer was ver
huisd, had ze neg maar één keer opgeze
ten. Dat had haar zóó vermoeid, dat ze
als een gunst aan den dokter verzocht,
in bed te mogen blijven, tent ze sterker
was. Gereedeiijk had hij hierin toegestemd'.
Uren lang lag ze stil naar blaiten te turen,
in haar gedachten en gebeden verdiept.
Pastoor de Munnik was weer in de stad,
en bezocht haar dagelijks. Met angstige
zorg sloeg hij haar gade. {,Zal zij het
Paasdhfeest nog wel beleven?" vroeg hij
zich ongerust af. Bij zijn eerste be.zoieik,
Kader plicht.
Sinds eenige jaren hieeft men te Amers
foort de z.g. „Militaire Se!iöoflcO'mipagnie"j.
Dese school dient om: miliicieus op te leiden
tot adspiraint-miliitieofficier.
W,ie idee heeft als milicien booger op te
klimmen dan de graad van korporaal en ser
geant, kan hier eene plaats vinden. Deze
ad sp.i ra nt-m ii' i ti e.o f f ici eren kunnen in tijd van
oorlog, wanneer er gebrek' is aan officie
ren en dat is er nog steeds als of
ficier geroepen worden.
De opleiding aan genoemde school duurt
«ian 1 Pcltobter tot medio Juni; daarna wondt
als vaandrig fpraetisch dienst gedaan bij
een der regimenten infanterie. Het eerste
jaar bedroeg het aantal ongeveer 14, het vol
gende jaar 'reeds ong. 65 en dit jaar be
draagt het ong. 90.
Tot heden was dus de keuze voor? deze
school aan 'den milicien geheel ViiJ. Alleen
als hij zelf idee had, kon hij er heen.
Aan de 'Regeering is bij de nieuwe Mili-
tiewet echter de bevoegdheid gegeven om;
ter voorziening in de behoefte aan mjiliiie-
kader, de .miliciens., die voor opleiding tot
eenigen graad geschikt zijn, daarvoor aan
te wijzen, als zij zich daartoe niet vrijwillig,
in voldoend aantal, aanmelden. Ziedaar een
belangrijke bevoegdheid, 'aan, de Regeering
verleend. Zal zij daarvan gebruik behoeven
te maken? Dit zal afhangen van de jonge
lieden en 'voornamelijk de ontwikkelde jon
gelieden zelf. 'Qp Ihen rust ook een pjlidht
'tegenover den 'Staat; geen onaangename
pjüdhit, als inderdaad de nieuwe Miitiewet
geeft wat daarvan mag worden verwacht
een betere regeling van de opleiding en
een betere 'en meer regelmatige regeling
van den dienst in de kazerne. Meer en mieer
imloet het doordringen, dat mem in de
kazerne komt óm te worden opgeleid,
dat is 'het doel, dat dag in dag uit voor
oogen moet 'worden gehouden. En dan moet
het uit 'zijn met 't alleen maar bezighouden,
met werkzaamheden die met de opleiding,
niets uitstaande hebben', met rondboeme-
len, mie: het tijdvermersen of romdloopen in
nietsdoen. 1
Wij zijn thans, a an het einde onzer uit
eenzetting van de nieuwe miïütiewet, die,
getuige vooral de gesteunde voorgeoefeiKb
beid en de beperking van het vrijlaten, mieer
en meer zal voeren tot een „volksleger'*
als bijv. in Zwitserland.
Wij hopen, 'dat onze jonge en krachtige
Minister van Oorlog, de heer Co'ijn, succes
moge hebben met deze nieuwe wet, die ze-
|ker wel zal bijdragen oen de naltie meer
sympathie te doen gevoelen voor het le
ger.
Moge de jonge miliciens ook meer gaan
gevoelen voor de plidht, die op hen als
vaderlander rust, een plicht, waarvan zich
velen onzer voorvaderen zoodanig kweten,
dat zij aan Nederland: een roem schonken,
die nog steeds voortleeft, in db rij der
Europeesche volken.
had Toetie de Zuster gevraagd, de kamer te
verlaten. Ze wilde met den priester alleen
zijin. Al haar angsten en leed over Teddy's
ziel had ze hem geopenbaard. Hiij had ge
tracht, haar te 'kalmeeren. Zij kon toch niet
helpen, dat ze niet van dien jongen man
hield, zooals hij verlangde. Ze had' er im
mers geen aanleiding toe gegeven, nooit met
.'hem geflirt. Integendeel' ZoodTa ze het
merkte, ;had ze 't hein te kennen gege
ven en zich. direct teruggetrokken. Dat hiji
den verkeeiden weg was opgegaan, was
diep 'treurig, maar dat kon zij: toch: waar
lijk niet helpen. Neen.' Zij mocht er niet
over tobben, ze had voor hemi in, zijn
laatste uur gedaan, dat ze kom, ze had hemi
van God gesproken, getracht berouw in
j Wemi op te wekken. Verder moest ze ,'t
overlaten a,an God en hopen op' Zijn Barmu
hartigheid. Toen hij haar verliet, was de
vrede en rust weer in Toetie's harije we
dergekeerd. Hij ontried haar, de ouders van
Teddy te ontvangen, zoolang ze zoo zwak
was. Ze moest om haar Paatje denken,
'trachten, zoo spcoedig mogelijk beter te
worden. i
lEjeniige dagen na zijn terugkeer, vond
pastoor de Munnik op een mioirgen, hij
de Walthcrs komend, de villa in rep en
roeer. Toetie had een flauwte gekregen,
die uren aanhield. De dokter keek hoog
ernstig, doch zei niets. Hiiji wa;s net weer
met haar vader bij de zieke, toen de par
stoor kwam1, Deeze verzocht mevrouw' de
DE OORLOG.
Het is duidelijk jdlat de Italianen nu in
Tripolis wat meer de panden vrij1 hebben,
dank zij hun ontzaglijke overmacht.
En de Turken, Wijs als ze zijn, hebben
waarschijnlijk ingezien dat de overmacht
thans ite groot was geworden, zoodat zij be
sloten Tripoli en omgeving geleidelijk aan
den indringer over te laten en zich! in het
binnenland terug te trekken om daar den|
kleinen oorlog voor te bereiden.
Trouwens, in het relaas, dat van Itali-
aansche zijde zelf gegeven wordt over de
actie van Maandag, staat een zinsnede, die
volstrekt niet wijst op' een overhaaste vlucht
n.l, de mededeeling, dat tegen vijf uur in
den middag de laatste kameel, eenige ge
wonden dragende, in de verte verdween.
Bij een overhaaste vlucht zal de tijd' Wel
ontbreken gewonden mede fe nemeni,
In ieder geval is met het gevechten 4
December het eerste tijdperk, dat van den
girooten oorlog, afgesloten.
Voorloopig zal men nu wel niet meer van
militaire operaties op dit gedeelte van het
oorlogstooneel hooren. Thans wacht den Ita
lianen de moeilijke taak, de stad en de oase
geheel te p.acificeeren en tot operatiebasis
in te richten om van daaruit den opmairsch
naar bet binnenland voor te bereiden! Een
dergelijke expeditie eischt echter zooveel
voorbereiding qp allerlei gebied, dat men
waarschijnlijk wel niet voor het vroege voor
jaar op marsch zal gaain.
De eerste belangrijke tijdingen mag men
thans uit Barka' verwachten.
De Italianen werpen intusschen steeds
méér troepen in Afrika: nu gaan er wéér
10.000 man uit Napels heen!
ITALIË.
Niet bemoedigend.
In economische kringen van Italië wekt
een artikel van Luigi Fjmaudi, een der voor
naamste Italiiaansche staathuishoudkundigen,
dat in het tijdschrift ^Riforma Sociale" is j
verschenen, groot opzien. De gedachtengang
van Emaudi is deze:
Die mogelijke voordeden welke Italië uit
het bezit van Afrikaanseh gebied kan trekken
zijn voor zijn zonen en kleinzonen bestemd,
terwij! de uitgaven thans moeten worden
getaald. Wanneer 'de gelden niet beschikbaar
zijn, zal men aan andere inkomsten moeten
denken. Hoe 'dié ook geschiedt, hiet verandert
riets aan 'het feit, dat de kolonie noodt een
actief zal zijn, daar zij eenige milliarden lire
aan oorlogskosten en uitgaven voor verbete
ringen zal eischen.
In Tripolis kunnen slechts vreemdelingen
met kapitaal zich vestigen, zoodat de land
verhuizers, die naar den vreemde gaan om
door hun arbeid geld te verdienen, nu even
als vroeger naar Amerika zulten moeten
trekken. 1
Raat, den dokter in een afzonderlijke ka
mer te mogen opwachten. Hij had, in
zijn ongerustheid over haar, zijn maatre
gelen genomen, als ze zoo bleef verminde
ren, de noodige permissies te verkrijgen
om haar aan huis te doopen en haar eer
ste H. Communie te laten doen.
Na een kwartiertje gewacht te hebben,, tra
den de dokter en mijnheer WaMher bij
hem binnen. Vóór dat hij nog iets kon
zeggen of vragen, zei de heer Wallther,
die doodsbleek zag:
„Dokter, ik smeek u, zeg mij dè waar
heid." V
Meewarig, keek de geneesheer hem' aan.
„Dokter, is de toestand van mijn kind!
hopeloos?" klonk 't in hevigen aingst van
zijn lippien. 1
Met denzelfden meewarigen blik', boog
de dqlcter bevestigend 't hoofd. Wild greep
de(h 'eer Walther zijn hand.
„Kan 't nog lang duren?"
„Neen, mijnheer,"
„O, God, dokter, zeg de volle waiarheid.
Is 't nog maar een. kwestie van weken?"
„Vain dagen, mijnheer Walther."
Met een woesten kreet sloeg de airmie va
der de handen voor 't gelaat, en opi een
stoel nederzimkend, barstte hij: in kramp
achtig snikken uit. Zild, onstuimig, 't leek
wel het gebrul van een dooddijk getroffen
dier. Hartelijk lei pastoor de Muinniik de
hand op zijn schouder. Tianen rolden hem
over de wangen, Db dojketr had! zich af
in China
is de toestand gewijzigd', omdat de regent
eindelijk toegegeven 'heeft aan den op
hem geoefenden 'drang en aftreden gaat.
De gewezen leden van den Grooten Raad
Tisoetsjehtsjaing en Tsjichtsoe zijn tot opper
ste bewakers van den keizer benoemd, het
regentschap is 'dus vacant.
Het bestuur van het land Kijft in han
den van den minister-president.
Die keizerin-weduwe en de keizer zullen
audiënties verkenen en de ceremomiaele func
ties waarnemen.
Dit aftreden zal zeker bedarend werkejn
op de revoluitioinnairen, die vooral in Prins
Tsjocn een vijand zagen.
DUITSCHLAND.
De kans? liersrede-
De redevoering van kanselier Bethmann-
Hollwieg over het Diuiitsdh'Engelische in
cident van 'dezen zomer heeft, gelijk wij
verwachtten, in Diuitschland een zeer goe
de pers. Men vindt haar krachtig en toch'
aan den anderen kant niet aanmatigend;
kortom, men heeft het gevoel, dat er ge
zegd is wat er gezegd mioest worden; en
het bewustzijn van door Engeland's hou
ding in Juli, en door de speech! van Grey
in November opnieuw vernederd te zijn, is
door Bethmann's afwerking van Grey's ver
wijten eenigermafe geweken!.
Van meer belang i® nog hoe men in
Engeland getroffen is door de woorden van
den Duitschen kanselier. En nu komt het
ons voor dat de conservatieve Kaden er
aangenamer door gestemd zijln dan de libe
rale. De oorzaak daarvan is waarschijnlijk,
dat de conservatieve Kaden het niet zoo on
aangenaam vinden, wanneer men in Duitsch-
land krachtige tonen laat hooren, ja een iet
wat dreigende houding jegens Engeland
aanneemt, terwijl de liberale organen als
ware vredesvrienden beducht zijn, dat daar
door de verbetering der verhouding van
{ïngetand en Duitschland zal uitbTjven. De
Daily News trekt uit de redevoering opi-
nieuw de conclusie, dat dezen, zomer de
spanning tusscben Engeland en Duitschland
ontstaan is, niet als gevolg van een con
flict van belangen tusschen beide landen
maar wegens het zwjjgen der leiders van
de politiek'. Het parlement is nu gewaar
schuwd, zegt het blad, en het zal er voor
zorgen dat in de toekomst de politiek van
het land gevoerd wordt in den door het
volk gewensahten zin (d.w.z. in vriend-
(süliappelijken zin voor Duitschland)maar
de Diuitsche kanselier zal moeten toegeven
dat dit alles ook opi zijn liaindl toepas
selijk is, en er mag geen strijd, over zijn
wie den eersten stap zal doem.
De Fransdie pers is verdeeld: sommige
bladen vinden Bethmann's {ede flink en
niet te onvriendelijk, anderen achten haar
een slechte repliek, waardoor Grey's ver
wijten geenszins weerlegd worden.
FRANKRIJK.
Op een schandelijken toestand
zooalis die in de Fransdhe militaire en mai-
gewend en keek schijnbaar uit 't raam;
om zijne aandoeningen te verbergen.
„Arme vader!" fluisterde de priester.
„Laat hem schreien. Eerwaarde, dat geeft
verlichting. Hier kan zijn kind hem; niet
zien. Hij heeft zijn krachten nog zoo hoog
noodig," zei de geneesheer.
„Dolkter, u sprak daar vain dagen," viel
de heer Walther hem' plotseling in de rede:
„Zal zij het Paasdhfeest wel kunnen hal
len?"
Bijna toonloos klonk zijn stem!.
„Dat valt pas over drie weken, niet
waar?" antwoordde deze, den priester aan
ziende. Pastoor de Munnik bbog toestem
mend.
„Neen, zóó lang houden Kaar krachten 't
ni.et ui:t."
„O, God, dokter, is er dhn niets meer
aan te doen? U moet niet boos wezen,
maar als we een professor in consult na
men?"
„Indien 't u rust geeft en kalmeert, vind
ik dit uitmuntend, doch vco: vliegende te
ring is geen kruid gewasssen."
Weer Krulde *de arme vader het uit im zijn
heftige (smart. Het hart werd hem ver
scheurd. Zijn Toetie, zijn eenigste kiind, de
appel van zjjn oog ging hemi verlaten,
nog enkele dagen zou ze biij Kami zijn, en
dan.......f j 1
(Wordt vervolgd.)